இன்றைய புனிதர்கள் ஏப்ரல் 13

 St. Maximus

Feastday: April 13

Death: 303

Martyr with his brothers, Dadas and Quintilian. They lived in Silistria on the Danube in Bulgaria until the time of their beheading by Roman authorities.

Blessed Margaret of Castello

#அருளாளர்_மார்கரெட் (1287-1320)

ஏப்ரல் 13

இவர் (#BlMargaretOfCastello) இத்தாலியில் பிறந்தவர்.

பிறவியிலேயே பார்வையற்றவராகவும், உடல் ஊனமுற்றவராகவும் கூன் விழுந்தவராகவும் பிறந்த இவரை, இவரது பெற்றோர் ஒவ்வொரு நாளும் திருப்பலி காணும் வகையில், தாங்கள் இருந்த இடத்தின் அருகிலிருந்த கோயிலுக்குப் பின்னால் வைத்து வளர்த்து வந்தனர்.

14 ஆண்டுகள் கழித்து, இவர் நலம்பெறுவதற்காக இவரது பெற்றோர் இவரை ஒரு திருத்தலத்திற்குக் கொண்டு சென்றார்கள். அங்கு இவரது பெற்றோர் இவர் நலம் பெற வேண்டும் என்று தொடர்ந்து மன்றாடினார்கள். இவர் நலம் பெறாததால் அவர்கள் இவரை அங்கேயே விட்டு விட்டுச் சென்றனர். இதனால் இவர் திருத்தலத்திலேயே இருந்து, இறைவேண்டலில் நிலைத்திருந்தார். 

இவர் பொதுநிலையினருக்கான தோமினிக்கன் துறவு அவையில் சேர்ந்து தன்னால் இயன்ற நன்மைகளை ஏழை எளிய மக்களுக்குச் செய்தார்.

இப்படியே இவரது வாழ்க்கை சென்று கொண்டிருக்க இவர் 1320 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார். இவர் இறந்த பிறகு இவரது உடலைக் கோயிலுக்குள் உள்ள கல்லறையில் அடக்கம் செய்யக்கூடாது என்று கோயில் நிர்வாகிகள் ஒருசிலர் தடுத்தனர். அப்பொழுது உடல் ஊனமுற்ற ஒருவர் இவரிடம் வேண்டியதால் நலம் அடைந்ததும், இவரைக் கோயிலுக்குள் இருந்த கல்லறையில் அடக்கம் செய்தார்கள்.

இவருக்கு 1609 ஆம் ஆண்டு திருத்தந்தை ஐந்தாம் பவுலால் அருளாளர் பட்டம் கொடுக்கப்பட்டது.

Also known as

• Margaret of Citta-di-Castello

• Margaret of Metola

Profile

Born a blind, lame, deformed, hunchback midget. When she was six years old, her noble parents walled her up beside a chapel; she could not get out, but could attend Mass and receive the Sacraments. After 14 years of imprisonment, her parents took her to a shrine to pray for a cure. When none occurred, they abandoned her. She became a lay Dominican, and spent her life in prayer and charity. When she died, the townspeople thronged her funeral, and demanded she be buried in a tomb inside the church. The priest protested, but a crippled girl was miraculously cured at the funeral, and he consented.

Born

1287 at Mercatello sul Metauro, Pesaro-Urbino, Italy

Died

• 13 April 1320 in Città di Castello, Perugia, Italy of natural causes

• body incorrupt

Beatified

19 October 1609 by Pope Paul V (concession of indult for Mass and Office)

Patronage

• against impoverishment

• against poverty

• disabled people

• handicapped people

• people rejected by religious orders

• physically challenged people

• Right To Life groups

Saint Hermengild

Also known as

Ermengild, Ermengildo, Hermenegild

Profile

Son of the Spanish Visigoth Arian king Levigild, and raised in Arianism. In 579 he married the Catholic princess Indgund, who, with Saint Leander, bishop of Seville, Spain, converted him back to orthodox Christianity. Immediately disinherited by his father.

Publicly renounced and fought against Arianism; he expected support from outside anti-Arian groups, but it never materialized, and he was defeated by his father's forces. King of Seville. At one point he reconciled with his father, but his step-mother, Goswintha, caused friction between them because of her staunch Arian views. Arrested, tortured, and martyred on orders of his father for refusing to denounce Catholicism and refusing to accept communion from a heretic bishop.

Died

• tortured and axed to death 13 April 585

• relics at Seville, Spain

Canonized

1585

Patronage

• against drought

• against flood

• against thunderstorms

• converts

• Spanish monarchy

• Seville, Spain

Saint Caradoc of Wales

Also known as

Caradog, Caractacus, Caradocus, Caradoco

Profile

Born to a wealthy family, Caradoc spent part of his youth as a harp player in the court of King Rhys ap Twedwr of South Wales. He fell out of royal favour when he lost one of the king's greyhounds. Deciding to start a new life, Caradoc broke the tip of his spear to turn it into a walking stick, and left the court to become a monk at Saint Teilo church. Longing for a quieter life, he became a hermit in the ruins of Saint Kyned church in Gower where he was known to befriend wild animals. Ordained in Menevia, Wales. With several companions he set up a hermitage on Barry Island off the coast of Wales. After surviving Viking raiders, the hermits were driven from the island by King Henry I of England. Caradoc spent the rest of his days as a prayerful hermit in a cell in modern Haroldston, Pembrokeshire. Church Lawrenny in Pembrokeshire is dedicated to him.

Born

11th century Brycheiniog, Wales

Died

• 13 April 1124 at Saint Isells, Wales of natural causes

• interred at the cathedral of Saint David

• re-interred several years later, and body found incorrupt

• the historian William of Malmesbury tried to cut off a finger to take as a relic; Caradoc's hand jerked away

Saint Sabas Reyes Salazar

Also known as

Sabas Reyes

Additional Memorial

21 May as one of the Martyrs of the Mexican Revolution

Profile

Seminarian at Guadalajara, Mexico. Ordained in the diocese of Taumalipus, Mexico in 1911. Worked in several parishes in Guadalupe. Sent to Tototlan, Mexico to escape the government's persection of the Church and its priests.

In January 1927 government troops commandeered his church; they smashed images, burned statues, and used the building as a stable. Father Sabas's parishioners told him to escape, but he said God had placed him there for a reason, and that they should pray for divine help against the soldiers.

On 11 April 1927, just as he finished a baptism in a private home, federal troops broke in to arrest him. Over the next two days he was severely beaten, burned, and tortured as the troops tried to learn the hiding places of other priests; he told his captors nothing. Martyr.

Born

5 December 1883 in Cocula, Jalisco, Mexico

Died

shot at 9pm on 13 April 1927 in a cemetery outside Tototlan, Jalisco, Mexico

Canonized

21 May 2000 by Pope John Paul II during the Jubilee of Mexico

Pope Saint Martin I

† இன்றைய புனிதர் †

(ஏப்ரல் 12)

✠ புனிதர் முதலாம் ஜூலியஸ் ✠

(St. Julius I)

35ம் திருத்தந்தை:

(35th Pope)

பிறப்பு: தெரியவில்லை 

ரோம் நகரம், மேற்கத்திய ரோமப் பேரரசு

(Rome, Western Roman Empire)

இறப்பு: ஏப்ரல் 12, 352 

ரோம் நகரம், மேற்கத்திய ரோமப் பேரரசு

(Rome, Western Roman Empire)

நினைவுத் திருவிழா: ஏப்ரல் 12

திருத்தந்தை முதலாம் ஜூலியஸ் (Pope Julius I) கத்தோலிக்க திருச்சபையில் ரோம் நகர ஆயராகவும், திருத்தந்தையாகவும் கி.பி. 337ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 6ம் தேதி முதல் 352ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 12ம் நாள்வரை இறை பணி செய்தார். இவர் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் 35ம் திருத்தந்தை ஆவார். ஆரியன் கிழக்கு ஆயர்கள் (Arian Eastern Bishops) மீது பாப்பரசருக்குள்ள அதிகாரத்தை உறுதிப்படுத்துவதில் இவர் பெற்ற வெற்றி குறிப்பிடத்தக்கது. ஆண்டவர் இயேசுவின் பிறந்த நாளை டிசம்பர் 25 என்று குறித்து, விழாக் கொண்டாட முடிவு செய்தவரும் இவரே என்று வரலாற்றாசிரியர்கள் கருதுகின்றனர்.

ரோம் நகரில் பிறந்த இவர், திருத்தந்தை மாற்கு (Pope Mark) இறந்த நான்கு மாதங்களுக்குப் பிறகு திருத்தந்தைப் பதவிக்குத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.

கிறிஸ்து பற்றிய கொள்கையை விளக்குதல் :

இவரது பதவிக் காலத்தின்போது, இயேசு கிறிஸ்துவின் இறைத்தன்மை பற்றிய விவாதம் தொடர்ந்து நிகழ்ந்து கொண்டிருந்தது. அதாவது, இயேசு கிறிஸ்து இறைத்தன்மை கொண்டவர், கடவுளின் மகன் என்று நிசேயா சங்கம் கி.பி. 325ல் அறிவித்திருந்தது. ஆனால் ஆரியுஸ் (Arius) என்பவர் இக்கொள்கையை ஏற்க மறுத்து, இயேசு கடவுளின் படைப்புகளில் மிகச் சிறந்தவரே தவிர கடவுள் தன்மை கொண்டவரல்ல என்று போதித்தார். இவ்வாறு அடிப்படைக் கொள்கை பற்றி ஐயம் எழுப்பப்பட்டதால், திருச்சபைக்குள் குழப்பம் ஏற்பட்டிருந்தது.

ஆரியுசின் ஆதரவாளர்கள் மேற்கு ரோம மன்னராக இருந்த காண்ஸ்டன்ஸ் என்பவருக்கும் திருத்தந்தை முதலாம் ஜூலியசுக்கும் தங்கள் நிலையை விளக்கி உரைக்க தூதுவர்களை அரசின் கீழைப்பகுதியாக இருந்த காண்ஸ்டாண்டிநோபுளில் இருந்து அனுப்பி வைத்தனர். ஆரியுசின் கொள்கையைக் கடுமையாக எதிர்த்ததன் காரணமாக காண்ஸ்டாண்டிநோபுளின் ஆயர் அத்தனாசியுசு ஏற்கெனவே நாடு கடத்தப்பட்டிருந்தார். அவரை நாடுகடத்தியது சரியே என்று ஆரியுசின் ஆதரவாளர்கள் வாதாடினர்.

திருத்தந்தை முதலாம் ஜூலியஸ், அத்தனாசியுசுக்குத் தம் ஆதரவைத் தெரிவித்து, இரு தரப்பினரும் ஒன்றுகூடிப் பேச வேண்டும் என்று முடிவு செய்து ஒரு சங்கத்தைக் கூட்ட முயன்றார். ஆனால், ஆரியுசின் ஆதரவாளர்கள் அச்சங்கத்தில் பங்கேற்க மறுத்து விட்டனர்.

இரண்டாம் முறையாக நாடு கடத்தப்பட்ட அத்தனாசியுசு உரோமைக்கு வந்தார். அவரே காண்ஸ்டாண்டிநோபுளின் முறையான ஆயர் என்று திருத்தந்தை ஜூலியஸ் தாம் கூட்டிய சங்கத்துக்குத் தலைமை தாங்கி அறிவித்தார். இந்த முடிவைக் கீழைச் சபையான காண்ஸ்டாண்டிநோபுள் பகுதியைச் சார்ந்த ஆயர்களுக்கு அறிவித்து, முதலாம் ஜூலியஸ் கடிதம் அனுப்பினார். அதில், திருச்சபையில் கருத்து வேறுபாடு ஏற்பட்டபோது தம்மோடு தொடர்பு கொள்ளத் தவறியதற்காக ஜூலியஸ் அந்த ஆயர்களைக் கடிந்து கொண்டார். (Epistle of Julius to Antioch, c. xxii).

அதன் பின் சார்திக்கா நகரில் ஒரு சங்கம் கூட முதலாம் ஜூலியஸ் ஏற்பாடு செய்தார். அச்சங்கமும் ஆரியுஸ் போதித்த கொள்கையைக் கண்டித்தது. முதலாம் ஜூலியஸ் எடுத்த முடிவுகள் சரியே என்று உறுதிப்படுத்தியது.

முதலாம் ஜூலியஸ் கட்டிய ஆலயங்கள்:

திருத்தந்தை முதலாம் ஜூலியஸ் உரோமையில் இரு பேராலயங்களைக் கட்டினார். 

ஒன்று, டைபர் நதிக்கரையில் அமைந்த மரியா கோவில் (Santa Maria in Trastevere).

மற்றொன்று, பன்னிரு திருத்தூதர்கள் கோவில்.

இறப்பும் திருவிழாவும்:

முதலாம் ஜூலியஸ் கி.பி. 352ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 12ம் நாள் உயிர் துறந்தார். அவருக்குப் பின் பதவி ஏற்றவர் திருத்தந்தை லிபேரியஸ் (Pope Liberius) ஆவார்.

கத்தோலிக்க திருச்சபையில் திருத்தந்தை முதலாம் ஜூலியஸ் ஒரு புனிதராகக் கருதப்படுகிறார். அவருடைய நினைவுத் திருவிழா, அவர் இறந்த நாளாகிய ஏப்ரல் 12ம் நாள் கொண்டாடப்படுகிறது.

Profile

Chosen 74th pope in 649 without imperial approval. Conducted the Lateran Council which condemned the patriach of Constantinople for Monothelitism, which claimed that Christ had no human will. This put him in opposition to the emperor who had him arrested and tortured. Paul, Patriarch of Constantinople, repented of his stance which saved Martin from execution, but the pope died soon after from damage done during his imprisonment, and is considered a martyr, the last martyred pope.

Born

at Todi, Tuscany, Italy

Papal Ascension

649

Died

655 at Cherson, Crimea (in modern Ukraine) from starvation

Blessed Rolando Rivi

Profile

Born to a farm family. Seminarian in the diocese of Reggio Emilia-Guastalla, Italy with a plan to become a missionary priest. Abducted, abused and tortured for three days, and then murdered by Communist partisans for being a Christian. Martyr.

Born

7 January 1931 in San Valentino di Castellarano, Reggio Emilia, Italy

Died

• shot on 13 April 1945 in a wooded area near Piani di Monchio, Modena, Italy

• buried in Piani di Monchio

• re-interred in the graveyard of his parish church of Saint Valentine on 29 May 1945

• re-interred in the church of Saint Valentine on 26 June 1997

Beatified

• 5 October 2013 by Pope Francis

• beatification recognition celebrated in Modena, Italy by Cardinal Angelo Amato

Blessed Scubilion Rousseau

Also known as

• Brother Scubilionis

• Jean Bernard Rousseau

Profile

A pious young man who served as a catechist. Entered the Christian Brothers' noviate in Paris, France on 24 December 1822, taking the name Scubilion Elementary school teacher for ten years in various locations in France. In 1833 he was assigned to teach and work with slaves on Reunion Island in the Indian Ocean; he spent 34 years there. He modified the lessons to suit the natives, started classes for them at night, worked with local priests, and brought many to the faith by his example of Christian life.

Born

21 March 1797 in Annay la-Côte, Burgundy, France as Jean Bernard Rousseau

Died

13 April 1867 on Reunion Island of natural causes

Beatified

2 May 1989 by Pope John Paul II

Blessed Albertinus of Fonte Avellana

Also known as

• Albertinus of Montone

• Albertino

Profile

Benedictine monk at Fonte Avellana monastery in Serra Sant'Abbondio, Italy. When his congregation merged with the Camaldolese in 1270, Albertinus was chosen prior-general. Peacemeaker between Gubbio and his flock. Refused to accept election as bishop of Osimo, Italy.

Born

mid 13th-century in Montone, Italy

Died

• 13 April 1294 of natural causes

• his grave became a site of miracles

Beatified

Pope Pius VI (cultus confirmed)

Saint Ursus of Ravenna

Also known as

Orso, Ours

Profile

Born to the Sicilian nobility. Convert to Christianity. His father violently opposed the conversion, and Ursus fled to Ravenna, Italy. There he so impressed the locals with his holiness that he became bishop of Ravenna for 20 years, reviving the celebration of the feasts of the saints, a custom that had fallen away.

Died

396 of natural causes

Patronage

• against faintness

• against kidney disease

Blessed James of Certaldo

Also known as

Jacopo Guidi

Profile

Son of a knight of Volterra (in modern Italy). Camaldolese Benedictine monk for over sixty years at the abbey of Saint Clement and Saint Justus at Volterra, forty of which he served as parish priest at the abbey church. His father and brother became lay-brothers of the same abbey. Twice refused the abbacy, he finally took the position - then resigned to return to pastoral work.

Born

at Certaldo, Italy as Jacopo Guidi

Died

1292 of natural causes

Saint Ida of Boulogne

Also known as

Ida of Lorraine

Profile

Daughter of Duke Godfrey IV of Lorraine. Descendent of Blessed Charlemagne. Married Count Eustace II of Boulogne at age 17. Mother of Godfrey and Baldwin de Bouillon. Widow. Endowed several monasteries in Picardy (part of modern France). Benedictine oblate.

Born

1040 in Ardennes, France

Died

13 April 1113 of natural causes

Blessed John Lockwood

Also known as

John Lascellas

Additional Memorial

29 October as one of the Martyrs of Douai

Profile

Studied for the priesthood in Rome, Italy during the persecution of Catholics in England. Ordained in 1597. Worked covertly in England until his arrest in 1642. Martyr.

Born

1561 at Sowerby, Yorkshire, England

Died

hanged, drawn, and quartered on 13 April 1642 at York, England

Beatified

15 December 1929 by Pope Pius XI

Blessed Edward Catherick

Additional Memorial

29 October as one of the Martyrs of Douai

Profile

Studied at Douai, France. Priest. Returned to England in 1635 to minister to covert Catholics during a period of persecution by King Charles I. Martyr.

Born

Carlton, Country Durham, England

Died

hanged, drawn, and quartered on 13 April 1642 at York, England

Beatified

15 December 1929 by Pope Pius XI

Blessed Francis Dickenson

Also known as

Francis Dicconson

Profile

Studied at the English Seminary in Rheims, France. Priest, returning to England to minister to covert Catholics during a period of persecution by Queen Elizabeth I. Martyr.

Born

Otley, West Yorkshire, England

Died

13 April 1590 in Rochester, Kent, England

Beatified

15 December 1929 by Pope Pius XI

Blessed Miles Gerard

Profile

Studied at the English Seminary in Rheims, France. Priest, returning to England to minister to covert Catholics during a period of persecution by Queen Elizabeth I. Martyr.

Born

Ince, Lancashire, England

Died

13 April 1590 in Rochester, Kent, England

Beatified

15 December 1929 by Pope Pius XI

Blessed Isabel Calduch Rovira

Profile

Franciscan Capuchin Poor Clare nun. Martyred in the Spanish Civil War.

Born

9 May 1882 in Alcalá de Chivert, Castellón, Spain

Died

13 April 1937 in Cuevas de Vinromá, Castellón, Spain

Beatified

11 March 2001 by Pope John Paul II

Saint Agathonica of Pergamus

Also known as

Agatonica

Profile

Sister of Saint Papylus of Pergamus. Martyred in the persecutions of Decius.

Died

c.250 at Pergamus, Asia Minor

Saint Papylus of Pergamus

Also known as

Papilo

Profile

Brother of Saint Agathonica of Pergamus. Deacon. Martyred in the persecutions of Decius.

Died

c.250 at Pergamus, Asia Minor

Saint Carpus of Pergamus

Also known as

Carpo

Profile

Bishop of Thyatira. Martyred in the persecutions of Decius.

Died

c.250 at Pergamus, Asia Minor

Saint Martius of Auvergne

Also known as

Marzio

Profile

Mountainside hermit. His reputation for holiness spread, and he attracted so many would-be students that he built a monastery for them.

Born

Auvergne, France

Died

c.530

Saint Agathodorus of Pergamus

Profile

Servant of Saint Papylus of Pergamus and Saint Agathonica of Pergamus. Martyred in the persecutions of Decius.

Died

c.250 at Pergamus, Asia Minor

Blessed Ida of Louvain

Profile

Cistercian Benedictine nun at Rossendael near Malines. Visionary.

Born

at Louvain, France

Died

c.1300

Saint Proculus of Terni

Profile

Bishop of Terni, Italy. Martyred in the persecutions of Maxentius.

Died

310

Saint Guinoc

Also known as

Guinoch, Guinochus, Winnoc, Guinoco

Profile

Bishop in Scotland. Commemorated in the Aberdeen Breviary.

Died

c.838

Martyrs of Dorostorum

Profile

A lector and two students martyred together in the persecutions of Diocletian - Dadas, Maximus and Quinctillianus.

Died

beheaded c.303 in Dorostorum, Lower Mysia (modern Sillistria, Bulgaria

இன்றைய புனிதர்கள் ஏப்ரல் 12

 Bl. Angelo of Chivasso

Feastday: April 12

Birth: 1411

Death: 1495

Image of Bl. Angelo of ChivassoAs a child, Angelo Carletti, of Chivasso, Italy, was discovered by his mother in the middle of the night kneeling before his crucifix, devoutly kissing it. Years later, working as a magistrate, Angelo remained faithful to a personal regimen of prayer and visits to the sick, sustained by devotion to the Passion of Christ and the Blessed Virgin Mary. Following his mother's death, Angelo became an Observant Franciscan priest. He preached across the countryside of Italy's Piedmont region, seeking out the most remote villages. In addition to serving as the Observant Franciscans' vicar general, Father Angelo authored a major work of moral theology, the Summa Angelica. At the age of eighty, he undertook the challenge of preaching to the Waldensians, a heretical sect that denied the pope's authority over the Church, as well as the doctrine of purgatory. His efforts won the conversions of many Waldensians and the return to the faith of numerous fallen-away Catholics. Having always befriended the poor, Father Angelo asked to spend the end of his life begging alms for the needy.

Blessed Angelo Carletti di Chivasso was a noted moral theologian of the Order of Friars Minor; born at Chivasso in Piedmont, in 1411; and died at Coni, in Piedmont, in 1495.

His name in Latin is usually given as Angelus de Clavasio (Clavasium being the Latin name of his birthplace). This form is preserved in bibliographic usage.

Life

Antonio Carletti was born in 1411 to a noble family of Chivasso, Italy, near Turin.[1] He attended the University of Bologna, where he received the degree of Doctor of Civil and Canon Law, and served as a magistrate in the Court of Chiavasso. He was appointed to the Senate by the Marquis of Monferrato Gian Giacomo. It was probably at the age of thirty that he entered the Order of Friars Minor at Santa Maria del Monte in Genoa, taking the name Angelo. There he met Francesco della Rovere, who was later to become Pope Sixtus IV.

In 1467 he accompanied Fra Pietro da Napoli, who had been charged by the Vicar General to reorder the Franciscan province of Austria.[2]

In 1472 he was chosen to fill the office of Vicar-General of that branch of the Order then known as the Cismontane Observance, founded by Bernadine of Siena.[3] He held that office again in 1478, in 1485 and in 1490. He founded the monasteries of Saluzzo, Mondovì and Pinerolo; and preached in Mantua, Genoa, Cuneo, Susa, Monferrato and Turin at the court of Charles I, Duke of Savoy. He also served as a spiritual counselor for Catherine of Genoa and Blessed Paola Gambara.

Apostolic Nuncio

In 1480 the Ottoman Empire under Mehmed II took possession of Otranto, and threatened to overrun and lay waste the area. Angelo was appointed Apostolic Nuncio by Pope Sixtus IV, and commissioned to preach a crusade against the invaders. While the residents of Otranto held out under siege, Mehmed II died and the Turkish forces retired from the Italian peninsula.[3]

Again, in 1491, he was appointed Apostolic Nuncio and Commissary by Innocent VIII, conjointly with the Bishop of Mauriana, and reached a peaceful agreement between Catholics and Waldensians.[3]

Angelo Carletti di Chivasso died on April 11, 1495 at the convent of St. Anthony at Cuneo.[2]

Writings

Summa Angelica, 1511 (Fondazione Mansutti, Milano).

In theology he is considered a major adherent of Scotism. His works are given by Wadding in the latter's "Scriptores Ordinis Minorum". The most noted of these is the "Summa de Casibus Conscientiae", called after him the "Summa Angelica". The basis of this work was a "Summa Confessorum" by John Rumsik, O. P., Lector of Freiburg (d. 1314), which was then arranged alphabetically by Bartholomew of San Concordio who also added material on canon law.[4] The first edition of di Chivasso's "Summa Angelica" appeared in the year 1486,[5] and from that year to the year 1520 it went through 31 editions, 25 of which are preserved in the Royal Library at Munich.

The "Summa" is divided into 659 articles arranged in alphabetical order and forming what would now be called a dictionary of moral theology. The most important of these articles is the one entitled "Interrogationes in Confessione". It serves, in a way, as a dictionary of moral theology and was found very useful for confessors.[1] Judging the character of the work of Bl. Angelo as a theologian from this, his most important contribution to moral theology, one is impressed with the gravity and fairness that characterized his opinions throughout. The "Summa" is a valuable guide in matters of conscience and approaches closely, in the treatment of the various articles, to casuistic theology as this science is now understood, hence the title of the work, "Summa de Casibus Conscientiae".

Martin Luther considered it a symbol of Catholic orthodoxy and had it publicly burned in the public square outside Wittenberg's Elster Gate on December 10, 1520 together with the Bull of Excommunication Exsurge Domine, the Corpus of Canon Law, and Johann Eck's "Chrysopassus".[1]

Summa angelica de casibus conscientiae, 1487

Editions

Summa angelica de casibus conscientiae. Chivasso: Jacobinus Suigus, de Suico. 1486.[6]

Summa angelica de casibus conscientiae (in Latin). Venezia: Giorgio Arrivabene. 1487.

Veneration

On April 14, 1753, Pope Benedict XIII beatified Angelo Carletti,[7] giving official approval to the cult that had for long been paid to Angelo, especially by the people of Chivasso and Coni. The latter chose him as their special patron. His feast is kept on 12 April. He is celebrated in his native Chivasso, with an old country fair each year at the end of August.

Saint Teresa of the Andes

† இன்றைய புனிதர் †

(ஏப்ரல் 12)

✠ லாஸ் ஆண்டிஸ் நகர புனிதர் தெரசா ✠

(St. Teresa of Los Andes)

மறைப் பணியாளர்:

(Religious)

பிறப்பு: ஜூலை 13, 1900

சாண்டியாகோ, சிலி

(Santiago, Chile)

இறப்பு: ஏப்ரல் 12, 1920 (வயது 19)

லாஸ் ஆண்டிஸ், வால்பரைசோ, சிலி

(Los Andes, Valparaíso, Chile)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருத்தலம்

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: ஏப்ரல் 3, 1987

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

புனிதர் பட்டம்: மார்ச் 21, 1993

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

முக்கிய திருத்தலம்:

லாஸ் ஆண்டிஸ் நகர தெரேசாவின் திருத்தலம்

(Shrine of Saint Teresa of Los Andes)

நினைவுத் திருநாள்: ஏப்ரல் 12

பாதுகாவல்:

நோய்களுக்கெதிராக, நோயாளிகள், இளைஞர்கள், சாண்டியாகோ (Santiago), லாஸ் ஆண்டிஸ் (Los Andes)

“லாஸ் ஆண்டிஸ் நகர இயேசுவின் புனிதர் தெரேசா” (Saint Teresa of Jesus of Los Andes) என்றும், “லாஸ் ஆண்டிஸ் நகர புனிதர் தெரேசா” (Saint Teresa of Los Andes) என்றும் அழைக்கப்படும் இப்புனிதர், தென் அமெரிக்க நாடான (South American country) சிலி குடியரசைச் (Republic of Chile) சார்ந்த, ஒரு கார்மேல் சபையின் மறைப் பணியாளராவார்.

“ஜூவானா என்ரிகுவெட்டா ஜோசெஃபினா டி லாஸ் சக்ரேடோஸ் கொரஸோன்ஸ் ஃபெர்னாண்டஸ் சோலார்” (Juana Enriqueta Josefina de los Sagrados Corazones Fernández Solar) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இப்புனிதர், சுருக்கமாக “ஜுவானா ஃபெர்னாண்டஸ் சோலார்” (Juana Fernández Solar) என்றும் அழைக்கப்பட்டார்.

“சிலி” (Chile) நாட்டின் தலைநகரான “சாண்டியாகோ” (Santiago) நகரின் உயர்குடி குடும்பமொன்றில் 1900ம் ஆண்டு பிறந்த ஜுவானா’வின் தந்தை, “மிகுவேல் ஃபெர்னாண்டஸ் ஜரா” (Miguel Fernández Jara) ஆவார். இவரது தாயாரின் பெயர், “லூசியா சோலார் டி ஃபெர்னாண்டஸ்” (Lucia Solar de Fernández) ஆகும். இவரது பெற்றோருக்குப் பிறந்த ஆறு குழந்தைகளில் இவர் நான்காவது குழந்தை ஆவார்.

கி.பி. 1907ம் ஆண்டு முதலே, “திருஇருதய சபையின்” (Sacred Heart order) ஃபிரெஞ்ச் அருட்சகோதரியர் (French nuns) நிர்வகித்துவந்த பள்ளியில் கல்வி கற்ற ஜுவானா, தமது பதினெட்டு வயதுவரை அங்கேயே கல்வி கற்றார். கி.பி. 1914ம் ஆண்டு, தமது பதினான்கு வயதிலேயே தம்மை கடவுளுக்கு அர்ப்பணிப்பதற்காக கார்மேல் சபையில் இணைய முடிவு செய்தார். 1915ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், எட்டாம் தேதி, தமது முதல் உறுதிப்பாடுகளை ஏற்றுக்கொண்ட இவர், தொடர்ந்து அதனை வழக்கமாக ஏற்றுக்கொண்டார். இயற்கையாகவே பக்தி மார்க்கத்தில் ஈடுபாடு கொண்டிருந்த ஜுவானா, தமது இயற்கைக்கு மாறாக, பிடிவாதமும் கோப குணமும் கொண்டிருந்தார். சில சமயங்களில் தன்னிலை மறக்குமளவுக்கு மனநிலையும் கொண்டிருந்தார்.

ஒரு குறிப்பிட்ட சந்தர்ப்பத்தில், ஜுவானாவின் கோப குணத்தால் கோபம் கொண்டிருந்த அவளுடைய சகோதரி “ரெபெக்கா” (Rebeca) ஜுவானாவை கன்னத்தில் அறைந்துவிட்டார். முகம் சிவந்துபோன ஜுவானா, தமது சகோதரியை வேகமாக அருகே இழுத்து, பின்னர் அவரது கன்னத்தில் முத்தமிட்டார். இதனால் குழம்பிப்போன ரெபெக்கா, அவரை துரத்திப்போய், “இங்கிருந்து நீ வெளியேறிவிடு. நீ எனக்கு தந்தது யூதாவின் முத்தமாகும் (kiss of Judas)” என்றார்.

தமது பதின்மூன்று வயதில், “கடுமையான குடல்வாலழற்சி” (Acute Appendicitis) நோயால் பாதிக்கப்பட்டார். சிறுவயது முதலே பாடல், நடனம் ஆகியவற்றில் ஈடுபாடு கொண்டிருந்த இவருக்கு டென்னில் மற்றும் “croquet” எனப்படும் புல் வெளியில் விளையாடப்படும் மரப்பந்தாட்டம் ஆகியவையும் பிடித்திருந்தது. நீச்சல் அறிந்திருந்த அவரால், பியானோ மற்றும் ஹார்மோனியம் பயன்படுத்த முடிந்தது. 1916ம் ஆண்டில் அவர் ஆன்மீக பயிற்சிக்கான ஒரு தியானத்தில் ஈடுபட்டார்.

1919ம் ஆண்டு, மே மாதம், ஏழாம் தேதி, அவர் “லாஸ் ஆண்டிஸ்” (Los Andes) நகரிலுள்ள கார்மேல் (Discalced Carmelites) சபையில் புகுமுக துறவியர் பயிற்சியில் (novitiate) இணைந்தார். அச்சமயத்தில், அவருக்கு “இயேசுவின் தெரேசா” (Teresa of Jesus) எனும் ஆன்மீக பெயர் அளிக்கப்பட்டது. அதே வருடம் அக்டோபர் மாதம், 14ம் தேதி, அவர் கார்மேல் சபையின் சீருடைகளைப் பெற்றுக்கொண்டார்.

தமது குறுகிய வாழ்க்கையின் முடிவை நோக்கி பயணித்த இப்புதிய கன்னியாஸ்திரி, தமது திருத்தூதுப் பணியை கடிதங்கள் எழுதுவதன் மூலம் தொடங்கினார். அதில் அவர் தமது ஆன்மீக வாழ்க்கை அனுபவங்களை மற்றவர்களுடன் பகிர்ந்து கொண்டார். ஆனால், விரைவிலேயே “டைஃபஸ்” (Typhus) என அழைக்கப்படும் தீவிர அக்கி போன்ற தீப்பொறி காய்ச்சல் நோயால் பாதிக்கப்பட்டார். 1920ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், இரண்டாம் நாளன்று, பெரிய வெள்ளியன்று (Good Friday), அந்நோய் அபாயகரமானதாகக் கண்டறியப்பட்டது மற்றும் அது மோசமாகிவிட்டது.

ஜுவானாவுக்கு தமது இருபது வயது பூர்த்தியடைய இன்னும் மூன்று மாதங்களே இருந்தன. அத்துடன், அவரது துறவற பயிற்சி நிறைவேறி தமது முழு பிரமான உறுதிப்பாடுகளை ஏற்க இன்னும் மூன்று மாதங்களே இருந்தன. 1920ம் ஆண்டு, உயிர்த்தெழுந்த திருவிழாவின் (Easter) மறுதினம், ஏப்ரல் மாதம், ஐந்தாம் நாளன்று, ஜுவானா தமது இறுதி அருட்சாதனங்களைப் பெற்றுக்கொண்டார். ஏப்ரல் மாதம், 12ம் நாளன்று, மாலை 7:15 மணியளவில், ஜுவானா மரித்தார்.

† ஜெபம்:

இயேசுவின் புனிதர் தெரசாவே! இளம் பிராயத்திலேயே உமது மனம் இறைவன்பால் ஈர்த்ததே! இம்மண்ணுலகில் மிகக் குறுகிய ஆயுட்காலத்தை கொண்டிருந்தாலும், மிக நேரிய வாழ்வை வாழ்ந்தவரே! எங்கள் இளைஞர்கள் மற்றும் இளம் பெண்கள் சினம் என்னும் குணத்தை அறவே அகற்றவும், குறிப்பாக நோயுற்ற சிறுவர் சிறுமியர்களின் நோய் முற்றிலும் நீங்கி அவர்கள் பரிபூரண சுகம் பெறவும் எல்லாம் வல்ல இறைவனிடம் தொடர்ந்து மன்றாடுமாறு உம்மை வேண்டுகிறோம். ஆமென்! †

Also known as

• Juanita Fernandez Solar

• Teresa de los Andes

• Teresa of Jesus of the Andes

Additional Memorial

13 July (Carmelites)

Profile

Born to an upper class family. From her adolescence Teresa was devoted to Christ. Greatly influenced by the autobiography of Saint Thérèse de Lisieux. She entered the monastery of the Discalced Carmelite nuns at Los Andes on 7 May 1919, and was given the name Teresa of Jesus. A model for young people. The first Chilean and the first member of the Teresian Carmel in Latin America to be beatified.

Born

13 July 1900 at Santiago, Chile as Juanita Fernandez Solar

Died

12 April 1920 at the Carmelite convent at Los Andes, Chile of typhus

Beatified

• 3 April 1987 at Santiago, Chile by Pope John Paul II

• her brother, Luis, attended the beatification

Canonized

21 March 1993 by Pope John Paul II

Patronage

• against bodily ills

• against illness

• against sickness

• sick people

• young people in general

Saint Joseph Moscati

Also known as

• Giuseppe Mario Carolo Alphonse Moscati

• Joseph Mario Charles Alphonse Moscati

Additional Memorial

16 November (translation of relics)

Profile

Seventh of nine children born to a prominent family, the son of Francsco Moscati, a lawyer and magistrate who served as an altar server whenever possible, and Rosa de Luca dei Marchesi di Roseto, whose family was Italian nobility. Giuseppe's family moved to Naples, Italy when the boy was four years old; he made his First Communion at age eight, Confirmation at ten. Friend of Blessed Bartolo Longo and Blessed Caterina Volpicelli. Received his doctorate from the University of Naples in 1903. Worked at and served as administrator of a hospital for the incurable while continuing to study and do medical research. Assisted in the preparation for and recovery from the eruption of Mount Vesuvius on 8 April 1906, but refused any recognition for the work. Led the work to stop cholera in Naples. Member of the Royal Academy of Surgical Medicine in 1911, and received a doctorate in physiological chemistry. Directed several hospitals and medical societies, and was one of the first to experiment with the use of insulin for diabetes. Tried to enlist in the army in World War I, but was refused and instead ran a hospital for the wounded; personally treated almost 3,000 soldiers. He healed (sometimes miraculously), taught at numerous universities and hospitals, and supported the poor and outcast; could sometimes diagnose a patient's illness and prescribe for it without having seen the patient. Knew when and how to use a patient's faith and the sacraments to effect a cure. First modern physician to be canonized.

Born

25 July 1880 at Benevento, Italy as Giuseppe Mario Carolo Alphonse Moscati

Died

• around 3pm on 12 April 1927 of a stroke in his office in Naples, Italy while taking a break between patients

• buried in the cemetery of Poggio Reale, Naples

• in 1920 he was re-intered in the church of Gesù Nuovo, Naples

Canonized

• 25 October 1987 by Pope John Paul II

• his canonization miracle involved curing a young ironworker who was dying of leukemia; the patient's mother dreamed of a doctor wearing a white coat; she later identified his as Moscati when shown a photograph of him; soon after her son was cured

Patronage

• bachelors

• people rejected by religious orders

• physicians

Saint David Uribe-Velasco

Also known as

David Uribe

Additional Memorial

21 May as one of the Martyrs of the Mexican Revolution

Profile

Son of Juan Uribe Ayal and Victoriana Velasco Gutierrez, the seventh of eleven children in an inevitably poor family. Baptized on 6 January 1889. Entered seminary at Chilapa in 1903 at age 14; excellent student. Sub-deacon in 1910, deacon in 1911, and ordained on 2 March 1913.

Parish priest at Buenavista de Cuéllar. Secretary to Bishop Antonio Hernandez Rodriguez of Tobasco. In 1914 David and the bishop were ordered to relocate to Chilapa, Guerrero ahead of the anti-religious violence that was sweeping the country; their ship sank, but David, the bishop, and four others survived. Parish priest at Zirandaro, but Zapatista uprisings forced him to return to Chilapa. Parish priest at Buenavista de Cuéllar, Telotlsapan and Iguala in Guerrero. Had a devotion to Our Lady of Tepeyac.

On 30 July 1926, as a matter of public safety, the bishops of Mexico ordered a halt to public worship, and for churches to close; David, reluctant but obedient, accepted the order, but later returned covertly to his pastoral duties. Arrested by the military on 7 April 1927, and taken to Cuernavaca. Offered freedom if he would become a bishop in the schismatic church that was subservient to the government; he declined. He wrote his will on 11 April 1927, and the next day was driven to a remote location near San Jose Vidal, Morales. He prayed for himself and his executioners, gave them his belongings, promised to pray for them in the next life, and was martyred.

Born

29 December 1888 at Buenavista de Cuellar, Guerrero, Mexico

Died

shot in the back of the head on 12 April 1927 near San Jose Videl, Morelia, Mexico

Canonized

21 May 2000 by Pope John Paul II during the Jubilee of Mexico

Readings

I forgive all my enemies, and I ask God and whoever I have offended to forgive me. - from the last will and testament from Saint David

Saint Zeno of Verona

Also known as

Zen, Zenón, Zénon, Zenone

Additional Memorials

• 21 May (translation of relics; Verona, Italy; Cerea, Italy)

• 6 December (episcopal consecration)

• last Sunday in May (Vermezzo, Italy)

• 18 June (Rolo, Italy)

• 16 August (Bolbeno, Italy; Montecastello, Italy)

• 2 September (Naturno, Italy)

• 8 September (Finale Emilia, Italy)

• 9 December (Cassano d'Adda, Italy; Lugagnando Val d'Arda, Italy; Maclodio, Italy; Onigo Pederobba, Italy; San Zeno Naviglio, Italy)

Profile

Bishop of Verona, Italy from 362 until his death. Noted preacher. Opposed Arianism and welcomed many refugees from North Africa who were fleeing persecution by Arians. Many of his written sermons have survived to today. Involved in bringing the relics of Saint Firmus and Saint Rusticus to Verona. Legend says he was stolen at birth and briefly replaced by a demonic changling. Possibly martyred in the persecutions of Gallienus.

Born

c.300 at Mauretania near Algiers, North Africa

Died

12 April 371

Patronage

• anglers

• children learning to speak

• children learning to walk

• fishermen

• newborn babies

• diocese of Verona, Italy

• 41 cities

Saint Alferius of La Cava

Also known as

• Alferius Abbate

• Alferius the Abbot

• Adalfere, Adalfericus, Adalferius, Alfere, Alferio, Allerius, Alpherius

Profile

Member of the noble Pappacarbone family. Ambassador for Duke Gisulf of Salerno, Italy. When he fell seriously ill at the abbey of Chiusa, Italy, he made the common promise to God that if he lived, he would enter religious life. When he recovered, he became a monk at Cluny, France, training under Saint Odilo of Cluny. Duke Gisulf recalled him to Salerno to reform the monasteries in his region.

Alferius met with little success, and in 1011 he became a hermit on Mount Fenestra near Salerno. His reputation for holiness and wisdom spread, and he attracted students. He selected twelve, and founded the Benedictine abbey Holy Trinity of La Cava under the Cluniac rule. The abbey became the motherhouse for scores of others in the region; this network of houses became a powerful force for civilization and religion in Sicily and southern Italy, and twelve of the motherhouse abbots have been beatified to date. Alferius lived to be 120, governing the abbey till the day he died; on that day, he celebrated Mass, and washed the feet of his brothers, including the future Pope Blessed Victor III.

Born

930 at Salerno, Italy

Died

Holy Thursday 1050

Beatified

1893 by Pope Leo XIII (cultus confirmed)

Blessed Andrew of Montereale

Also known as

Andrea

Additional Memorial

18 April (Augustinians)

Profile

Joined the Augustinians at age 14 in Montereale, Italy. Priest. Travelling preacher in Italy and France, known for his learning and personal holiness. Studied theology in Rimini, Padua, Ferrara and Siena in Italy. Reformed Augustinian monasteries in Umbria, Italy. Chosen Augustinian provincial in 1453 and 1471. In his later years he retired to the Augustinian monastery at Montereale.

Born

c.1403 in Mascioni, Campotosto, Italy

Died

• 18 April 1479 at the Augustinian monastery of Montereale, Italy of natural causes

• interred in the Augustianian Friars Church in Montereale

Beatified

18 February 1764 by Pope Clement XIII (cultus confirmed)

Patronage

Montereale, Italy

Saint Sabas the Lector

Also known as

• Sabas the Goth

• Saba, Sabbas, Sava, Savo, Savva

Profile

Goth. Lector in a church in what is now Romania. Captured by heathen Goths, he refused to eat food that had been sacrificed to idols. He and several others were martyed for this.

Born

334 in an area of modern Wallachia, Romania

Died

• tortured to death on 12 April 372

• body tied to a stone and thrown into the river Mussovo

• relics recovered by Saint Sansala

Patronage

• lectors

• torture victims

Pope Saint Julius I

† இன்றைய புனிதர் †

(ஏப்ரல் 12)

✠ புனிதர் முதலாம் ஜூலியஸ் ✠

(St. Julius I)

35ம் திருத்தந்தை:

(35th Pope)

பிறப்பு: தெரியவில்லை 

ரோம் நகரம், மேற்கத்திய ரோமப் பேரரசு

(Rome, Western Roman Empire)

இறப்பு: ஏப்ரல் 12, 352 

ரோம் நகரம், மேற்கத்திய ரோமப் பேரரசு

(Rome, Western Roman Empire)

நினைவுத் திருவிழா: ஏப்ரல் 12

திருத்தந்தை முதலாம் ஜூலியஸ் (Pope Julius I) கத்தோலிக்க திருச்சபையில் ரோம் நகர ஆயராகவும், திருத்தந்தையாகவும் கி.பி. 337ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 6ம் தேதி முதல் 352ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 12ம் நாள்வரை இறை பணி செய்தார். இவர் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் 35ம் திருத்தந்தை ஆவார். ஆரியன் கிழக்கு ஆயர்கள் (Arian Eastern Bishops) மீது பாப்பரசருக்குள்ள அதிகாரத்தை உறுதிப்படுத்துவதில் இவர் பெற்ற வெற்றி குறிப்பிடத்தக்கது. ஆண்டவர் இயேசுவின் பிறந்த நாளை டிசம்பர் 25 என்று குறித்து, விழாக் கொண்டாட முடிவு செய்தவரும் இவரே என்று வரலாற்றாசிரியர்கள் கருதுகின்றனர்.

ரோம் நகரில் பிறந்த இவர், திருத்தந்தை மாற்கு (Pope Mark) இறந்த நான்கு மாதங்களுக்குப் பிறகு திருத்தந்தைப் பதவிக்குத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.

கிறிஸ்து பற்றிய கொள்கையை விளக்குதல் :

இவரது பதவிக் காலத்தின்போது, இயேசு கிறிஸ்துவின் இறைத்தன்மை பற்றிய விவாதம் தொடர்ந்து நிகழ்ந்து கொண்டிருந்தது. அதாவது, இயேசு கிறிஸ்து இறைத்தன்மை கொண்டவர், கடவுளின் மகன் என்று நிசேயா சங்கம் கி.பி. 325ல் அறிவித்திருந்தது. ஆனால் ஆரியுஸ் (Arius) என்பவர் இக்கொள்கையை ஏற்க மறுத்து, இயேசு கடவுளின் படைப்புகளில் மிகச் சிறந்தவரே தவிர கடவுள் தன்மை கொண்டவரல்ல என்று போதித்தார். இவ்வாறு அடிப்படைக் கொள்கை பற்றி ஐயம் எழுப்பப்பட்டதால், திருச்சபைக்குள் குழப்பம் ஏற்பட்டிருந்தது.

ஆரியுசின் ஆதரவாளர்கள் மேற்கு ரோம மன்னராக இருந்த காண்ஸ்டன்ஸ் என்பவருக்கும் திருத்தந்தை முதலாம் ஜூலியசுக்கும் தங்கள் நிலையை விளக்கி உரைக்க தூதுவர்களை அரசின் கீழைப்பகுதியாக இருந்த காண்ஸ்டாண்டிநோபுளில் இருந்து அனுப்பி வைத்தனர். ஆரியுசின் கொள்கையைக் கடுமையாக எதிர்த்ததன் காரணமாக காண்ஸ்டாண்டிநோபுளின் ஆயர் அத்தனாசியுசு ஏற்கெனவே நாடு கடத்தப்பட்டிருந்தார். அவரை நாடுகடத்தியது சரியே என்று ஆரியுசின் ஆதரவாளர்கள் வாதாடினர்.

திருத்தந்தை முதலாம் ஜூலியஸ், அத்தனாசியுசுக்குத் தம் ஆதரவைத் தெரிவித்து, இரு தரப்பினரும் ஒன்றுகூடிப் பேச வேண்டும் என்று முடிவு செய்து ஒரு சங்கத்தைக் கூட்ட முயன்றார். ஆனால், ஆரியுசின் ஆதரவாளர்கள் அச்சங்கத்தில் பங்கேற்க மறுத்து விட்டனர்.

இரண்டாம் முறையாக நாடு கடத்தப்பட்ட அத்தனாசியுசு உரோமைக்கு வந்தார். அவரே காண்ஸ்டாண்டிநோபுளின் முறையான ஆயர் என்று திருத்தந்தை ஜூலியஸ் தாம் கூட்டிய சங்கத்துக்குத் தலைமை தாங்கி அறிவித்தார். இந்த முடிவைக் கீழைச் சபையான காண்ஸ்டாண்டிநோபுள் பகுதியைச் சார்ந்த ஆயர்களுக்கு அறிவித்து, முதலாம் ஜூலியஸ் கடிதம் அனுப்பினார். அதில், திருச்சபையில் கருத்து வேறுபாடு ஏற்பட்டபோது தம்மோடு தொடர்பு கொள்ளத் தவறியதற்காக ஜூலியஸ் அந்த ஆயர்களைக் கடிந்து கொண்டார். (Epistle of Julius to Antioch, c. xxii).

அதன் பின் சார்திக்கா நகரில் ஒரு சங்கம் கூட முதலாம் ஜூலியஸ் ஏற்பாடு செய்தார். அச்சங்கமும் ஆரியுஸ் போதித்த கொள்கையைக் கண்டித்தது. முதலாம் ஜூலியஸ் எடுத்த முடிவுகள் சரியே என்று உறுதிப்படுத்தியது.

முதலாம் ஜூலியஸ் கட்டிய ஆலயங்கள்:

திருத்தந்தை முதலாம் ஜூலியஸ் உரோமையில் இரு பேராலயங்களைக் கட்டினார். 

ஒன்று, டைபர் நதிக்கரையில் அமைந்த மரியா கோவில் (Santa Maria in Trastevere).

மற்றொன்று, பன்னிரு திருத்தூதர்கள் கோவில்.

இறப்பும் திருவிழாவும்:

முதலாம் ஜூலியஸ் கி.பி. 352ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 12ம் நாள் உயிர் துறந்தார். அவருக்குப் பின் பதவி ஏற்றவர் திருத்தந்தை லிபேரியஸ் (Pope Liberius) ஆவார்.

கத்தோலிக்க திருச்சபையில் திருத்தந்தை முதலாம் ஜூலியஸ் ஒரு புனிதராகக் கருதப்படுகிறார். அவருடைய நினைவுத் திருவிழா, அவர் இறந்த நாளாகிய ஏப்ரல் 12ம் நாள் கொண்டாடப்படுகிறது.

Also known as

Jules I

Profile

Son of Rusticus. Elected 35th pope in 337. Built several churches in Rome. Confirmed the right of bishops to appeal to the Vatican for redress of wrongs. Fought Arianism, and supported Saint Athanasius the Great against the Arians. Ordered that the Eastern Church should celebrate Christmas on 25 December instead of combining it with Epiphany on 6 January. Considered the founder of the Vatican Archives as he ordered that all official acts be preserved.

Born

at Rome, Italy

Papal Ascension

6 February 337

Died

12 April 352 of natural causes

Saint Basil of Parion

Also known as

• Basilios of Parion

• Basileios of Parion

• Basil of Parium

Profile

Bishop of Parion, Mysia (an area of modern Turkey) during the reign of Emperor Leo Isaureren. Defended the use of icons and images during the iconoclasm heresy, refused to sign and abide by imperial iconoclast orders, would not have contact with heretics, and prohibited them coming to his diocese. His opposition to the authorities led to renunciations, abuse, torture and years of ministering to the faithful on the run and in secret.

Saint Erkemboden of Thérouanne

Also known as

Arkembode, Erchembod, Erchembodone, Erkembode

Profile

Travelling from Ireland to the continent to become a missionary, Erkemboden's companions were murdered and he decided to stop at the monastery of Saint-Omer in France. He became a monk and then abbot there. Bishop of Thérouanne, France for 26 years.

Born

Ireland

Died

714 of natural causes

Saint Damian of Pavia

Profile

Born to the Italian nobility. Known for both his learning and his piety. Bishop of Pavia, Italy in 680. He became an outspoken opponent of Monothelitism, and was known for his ministry to the poor and sick; reported to have healed a leper by a kiss. Acted as peacemaker between the Byzantine Emperor and the Lombards.

Born

Lombardy, Italy

Died

• 710 of natural causes

• interred in the cathedral of Pavia, Italy

Saint Artemón of Caesarea

Profile

Elderly Christian man who was ordered to sacrifice to Roman gods. When Artemón refused, he was dragged to the temple of Asclepius and again ordered to sacrifice; when they released him, he attacked the statues and destroyed several before being captured. Tortured and martyred.

Died

martyed in Caesarea, Asia Minor

Blessed Peter of Montepiano

Profile

Vallombrosan monk. Abbot of the San Virgilio Abbey in Brescia, Italy. Late in life he retired to live as a hermit in Montepiano, Tuscany, Italy.

Died

1098 in Montepiano, Tuscany, Italy of natural causes

Saint Constantine of Gap

Also known as

Constantius

Profile

First bishop of Gap, France. Attended the Council of Orange in 519. Fought against the Arian heresy.

Died

529 of natural causes

Blessed Lorenzo of Belem

Profile

14th-century member of the Order of Saint Jerome. Monk at the monastery of Belem in Lisbon, Portugal. Priest. His personal piety made him a much sought after confessor.

Saint Tetricus of Auxerre

Profile

Abbot of Saint Germanus Abbey, Auxerre, France. Bishop of Auxerre by popular acclamation.

Died

murdered in his sleep in 707

Saint Vissia of Fermo

Profile

Consecrated virgin martyred in the persecutions of Decius.

Died

martyred c.250 in Fermo, Italy

Patronage

Fermo, Italy

Saint Wigbert

Profile

Spiritual student of Saint Egbert in Ireland. Spent two years as a missionary in Friesland (in modern Netherlands).

Born

England

Died

690 in Ireland

Saint Florentin of Arles

Also known as

Florentine

Profile

First abbot of Holy Apostles Abbey in Arles, France.

Saint Victor of Braga

Profile

Catechumen martyred in the persecutions of Diocletian.

Died

c.300 in Braga, Portugal

Saint Acutina

Also known as

Agutina

Profile

One of a group of 79 Christians martyred together.

இன்றைய புனிதர்கள் ஏப்ரல் 11

 St. Marguerite d'Youville

Feastday: October 16

Patron: of widows, difficult marriages, death of young children

Birth: October 15, 1701

Death: December 23, 1771

Beatified: 1959 by Pope John XXIII

Canonized: December 9, 1990, Vatican Basilica, by Pope John Paul II

.

Foundress of the Sisters of Charity, the Grey Nuns of Canada. St. Marguerite D'Youville was born at Varennes, Quebec, on October 15, Marie Marguerite Dufrost de La Jemmerais. She studied under the Ursulines, married Francois D'Youville in 1722, and became a widow in 1730. She worked to support herself and her three children, devoted much of her time to the Confraternity of the Holy Family in charitable activities.

In 1737, with three companions, she founded the Grey Nuns when they took their initial vows; a formal declaration took place in 1745. Two years later she was appointed Directress of the General Hospital in Montreal, which was taken over by the Grey Nuns, and had the rule of the Grey Nuns, with Marguerite as Superior, confirmed by Bishop of Pontbriand of Quebec in 1755.

She died in Montreal on December 23, and since her death, the Grey Nuns have established schools, hospitals, and orphanages throughout Canada, the United States, Africa, and South America, and are especially known for their work among the Eskimos. She was beatified by Pope John XXIII in 1959 and canonized in 1990 by Pope John Paul II.

Marguerite d'Youville (French pronunciation: ​[maʁɡʁit djuvil]; October 15, 1701 – December 23, 1771) was a French Canadian widow who founded the Order of Sisters of Charity of Montreal, commonly known as the Grey Nuns of Montreal. She was canonized by Pope John Paul II of the Roman Catholic Church in 1990, the first native-born Canadian to be declared a saint.

Early life and marriage

She was born Marie-Marguerite Dufrost de Lajemmerais in 1701 at Varennes, Quebec, oldest daughter of Christophe du Frost, Sieur de la Gesmerays (1661–1708) and Marie-Renée Gaultier de Varennes. (According to Quebec naming conventions, she would have always been known as Marguerite, not Marie.) Her father died when she was a young girl. Despite her family's poverty, at age 11 she was able to attend the Ursuline convent in Quebec City for two years before returning home to teach her younger brothers and sisters.[1] Marguerite's impending marriage to a scion of Varennes society was foiled by her mother's marriage below her class to Timothy Sullivan, an Irish doctor who was seen by the townspeople as a disreputable foreigner.[2] On August 12, 1722, at Notre-Dame Basilica in Montreal, she married François d'Youville, a bootlegger who sold liquor illegally to Indigenous Peoples in exchange for furs and who frequently left home for long periods for parts unknown. Despite this, the couple eventually had six children before François died in 1730. By age 30 she had suffered the loss of her father, husband and four of her six children, who died in infancy. Marguerite experienced a religious renewal during her marriage. "In all these sufferings Marguerite grew in her belief of God's presence in her life and His tender love for every human person. She, in turn, wanted to make known His compassionate love to all. She undertook many charitable works with complete trust in God, whom she loved as a Father."[1]

Grey Nuns of Montreal

Marguerite d'Youville Sanctuary in Varennes

Marguerite and three other women founded in 1737 a religious association to provide a home for the poor in Montreal. At first, the home only housed four or five members, but it grew as the women raised funds. As their actions went against the social conventions of the day, d'Youville and her colleagues were mocked by their friends and relatives and even by the poor they helped. Some called them "les grises", which can mean "the grey women" but which also means "the drunken women",[3] about d'Youville's late husband. By 1744 the association had become a Catholic religious order with a rule and a formal community. In 1747 they were granted a charter to operate the General Hospital of Montreal, which by that time was in ruins and heavily in debt. d'Youville and her fellow workers brought the hospital back into financial security,[4] but the hospital was destroyed by fire in 1765.[1] The order rebuilt the hospital soon after. By this time, the order was commonly known as the "Grey Nuns of Montreal" after the nickname given to the nuns in ridicule years earlier. Years later, as the order expanded to other cities, the order became known simply as the "Grey Nuns".

Slave owner

d'Youville has been described as "one of Montreal's more prominent slaveholders".[5][6] d'Youville and the Grey Nuns used enslaved laborers in their hospital and purchased and sold both Indian slaves and British prisoners, including an English slave which she purchased from the Indians. The vast majority of the 'slaves' in the hospital were English soldiers and would be better described as prisoners of war. As described in 'The Captors' Narrative: Catholic Women and Their Puritan Men on the Early American Frontier': "These 21 men were not captive freeholders, resentful of their captors' religion and longing to reestablish themselves at home. They were for the most part young soldiers, many of them conscripts, simply wishing to survive their captivity. However strange they may have found the community that held them and the woman who supervised them, they were probably relieved to find themselves in a situation that offered a strong possibility of survival. They knew their fellow soldiers to be dying in nearby prisons -- places notorious for their exposure to the heat and cold and unchecked pestilence. As hard as they must have worked at Pointe-Saint-Charles, the men could easily have regarded their captivity at least as a partial blessing." [7]

Legacy

Marguerite d'Youville died in 1771 at the General Hospital. In 1959, she was beatified by Pope John XXIII, who called her "Mother of Universal Charity", and was canonized in 1990 by Pope John Paul II. She is the first native-born Canadian to be elevated to sainthood by the Roman Catholic Church. Her feast day is October 16. In 1961, a shrine was built in her birthplace of Varennes. Today, it is the site of a permanent exhibit about the life and works of Marguerite.[8] The review process included a medically inexplicable cure of acute myeloid leukemia after relapse. The woman is the only known long-term survivor in the world, having lived more than 40 years from a condition that typically kills people in 18 months.[9]

A large number of Roman Catholic churches, schools, women's shelters, charity shops, and other institutions in Canada and worldwide are named after St. Marguerite d'Youville. Most notably, the renowned academic institution of higher learning, D'Youville College in Buffalo, NY, is named after her.[10] The D'Youville Academy at Plattsburgh, New York was founded in 1860.[11]

Sir Louis-Amable Jetté’s wife, Lady Jetté, wrote a biography of Marie-Marguerite d'Youville.[12]

Final resting place

In 2010, Mother Marie-Marguerite d'Youville's remains were removed from Grey Nuns Motherhouse and relocated to her birthplace of Varennes.[13]

Recognition

On September 21, 1978, Canada Post issued 'Marguerite d'Youville' based on a design by Antoine Dumas. The 14¢ stamps are perforated 13.5 and were printed by Canadian Bank Note Company, Limited

St. Stanislaus of Krakow

† இன்றைய புனிதர் †

(ஏப்ரல் 11)

✠ புனிதர் ஸ்தனிஸ்லாஸ் ✠

(St. Stanislaus of Szczepanów)

ஆயர், மறைசாட்சி:

(Bishop and Martyr)

பிறப்பு: ஜூலை 26, 1030

செபனோவ், போலந்து 

(Szcepanow, Poland)

இறப்பு: ஏப்ரல் 11, 1079 (வயது 48)

க்ரகோவ், போலந்து

(Kraków, Poland)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

புனிதர் பட்டம்: செப்டம்பர் 17, 1253

திருத்தந்தை நான்காம் இன்னோசென்ட்

(Pope Innocent IV)

முக்கிய திருத்தலங்கள்:

"வாவெல்" பேராலயம்

(Wawel Cathedral) 

நினைவுத் திருநாள்: ஏப்ரல் 11

பாதுகாவல்:

க்ரகோவ், போலந்து

(Kraków, Poland)

புனிதர் ஸ்தனிஸ்லாஸ், "க்ரகோவ்" (Bishop of Kraków) மறை மாவட்டத்தின் ஆயரும், போலந்து நாட்டு அரசன் "இரண்டாம் போலேஸ்லாவ்" (Polish king Bolesław II the Bold) என்பவனால் துன்புறுத்தப்பட்டு கொல்லப்பட்ட மறைசாட்சியுமாவார்.

பாரம்பரியப்படி, புனிதர் ஸ்தனிஸ்லாஸ் போலந்து நாட்டில் செபனோவ்'விலுள்ள (Szcepanow), போச்சினா (Bochina) என்ற ஊரில் 1030ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 26ம் நாள், ஓர் பிரபுக்களின் குடும்பத்தில் பிறந்தார். "வியெலிஸ்லா" (Wielisław) மற்றும் "போக்னா" (Bogna) ஆகியோர் இவரது பெற்றோர் ஆவர். இவரின் பெற்றோருக்கு பல வருடங்கள் குழந்தைப்பேறு இல்லாமலிருந்தபோது, பல ஜெப, தவ முயற்சிகளை மேற்கொண்டு, இறைவனின் அருளால் இவர் பிறந்தார். இவர் பெற்றோர் இவரை அறிவிலும், ஞானத்திலும், பக்தியிலும் சிறந்த குழந்தையாக வளர்த்தார்கள். அந்நாளைய போலந்து நாட்டின் தலைநகராக இருந்த "க்னியெஸ்னோ" (Gniezno) எனும் நகரின் பேராலய பள்ளியில் கல்வி கற்றார்.

அதன்பின், போலந்து நாட்டிற்கு திரும்பிய அவர், குருத்துவம் பெற்றார். "க்ரகோவ்" (Bishop of Kraków) மறை மாவட்டத்தின் ஆயர் "இரண்டாம் லம்பேர்ட் சுலாவ்" அவருக்கு குருத்துவ அருட்பொழிவு செய்வித்தார்.

பின்பு கி.பி. 1072ம் ஆண்டு க்ரகோவ் (Kraków) மறைமாவட்ட ஆயர் மரித்த பின் ஸ்தனிஸ்லாஸ் ஆயராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். இருப்பினும் திருத்தந்தை இரண்டாம் அலெக்சாண்டரின் (Pope Alexander II) வெளிப்படையான கட்டளை வந்ததன் பின்னரே அவர் ஆயராக பொறுப்பேற்றார். ஆயர் ஸ்தனிஸ்லாஸ் அந்நாளைய போலிஷ் குடியுரிமை கொண்ட ஆயர்களுள் ஒருவராவார். இவர் போலந்து நாட்டின் அரசியலிலும் செல்வாக்கு கொண்டவராகவும் அரசுக்கு ஆலோசனைகள் கூறுபவராகவும் இருந்தார். திருத்தந்தையின் பிரதிநிதித்துவத்தை போலந்து நாட்டில் கொண்டுவருவது அவரது முக்கிய சாதனையாக இருந்தது.

கி.பி. 1076ல் போலந்தின் அரசனாக "இரண்டாம் போலேஸ்லாவ்" (Polish king Bolesław II the Bold) முடிசூடினான். போலந்து நாட்டை கிறிஸ்தவமயமாக்குவதில் உதவி புரியும் பொருட்டு, "பெனடிக்டைன்" துறவு மடங்களை (Benedictine monasteries) நிறுவ ஆயர் அரசனை ஊக்குவித்தார்

ஒரு நிலத்தின் மேலுள்ள சர்ச்சையே ஆயருக்கும் அரசனுக்கும் இடையே பிரச்சினைகளும் பூசல்களும் தொடங்க காரணமானது. ஒருமுறை, "விஸ்டுலா" (Vistula river) நதியின் படுக்கையருகே ஒரு துண்டு நிலத்தை மறை மாவட்டத்திற்காக "ப்யோட்ர்" (Piotr) என்பவரிடமிருந்து வாங்கியிருந்தார். ஆனால், "ப்யோட்ர்" (Piotr) இறந்ததும் அவரது குடும்பத்தினர் அந்த நிலத்திற்கு உரிமை கோரினர். அரசனும் அந்த குடும்பத்தினருக்கு சாதகமாக தீர்ப்பளித்தான். தமது தரப்பு நியாயத்தை நிரூபிப்பதற்காக, ஆயர் இறந்துபோன "ப்யோட்ர்" (Piotr) என்பவரை உயிருடன் எழுப்பினார். உயிர்த்தெழுந்த "ப்யோட்ர்" (Piotr) உண்மையாகவே தாமும் தமது மூன்று மகன்களும் சர்ச்சைக்குரிய நிலத்தை ஆயருக்கு விற்று பணம் பெற்றதாக அரசவையில் ஒப்புக்கொண்டார். வேறு வழியற்ற அரசன், ஆயருக்கேதிரான வழக்கை ரத்து செய்தான். உயிர்த்தெழுந்த "ப்யோட்ர்" (Piotr) மீண்டும் கல்லறையில் புதைக்கப்பட்டார்.

இதனால் அரசன் கோபம் கொண்டு திருச்சபைக்கு எதிராகச் செயல்பட்டான். ஆயர் திருப்பலியாற்றிக் கொண்டிருந்த போது, அவரைக் கொல்ல தமது வீரர்களை அனுப்பினான். ஆனால் ஆயரிடமிருந்து பேரொளி ஒன்று வெளிப்பட்டதால், படையாட்கள் அவரைக் கொல்லாமல் விட்டுச் சென்றார்கள். இதனால் அரசன் தாமே நேரடியாக வந்து ஆயரை வெட்டிக் கொன்றான். இப்பெரும் பாவத்தை செய்ததால் அரசன் அரசாட்சியிழந்து போலந்து நாட்டை விட்டு விரட்டப்பட்டான். பின்னர் ஹங்கேரி நாடு சென்று, தஞ்சமடைந்தான்.

ஆயர் ஸ்தனிஸ்லாஸ் ஓர் நல்ல ஆயராக இருந்து திருச்சபையை வழிநடத்தினார். ஏழைகளுக்கு உதவிகள் பல செய்தார். தம் மறைமாவட்டதிலிருந்த மறைபரப்பு பணியாளர்களை ஆண்டுதோறும் சந்தித்து இறைப்பணியை திறம்பட செய்ய ஊக்கமூட்டினார்.

† ஜெபம்:

மறைசாட்சியாய் மரித்த ஆயர் ஸ்தனிஸ்லாஸே! ஏழைகளுக்கு உதவிகள் புரிந்த நல் ஆயரே! இறை நற்செய்தி பரவ மறைபரப்பு பணியாளர்களை ஊக்கமூட்டியவரே! சர்ச்சைக்குரிய நிலம் சம்பந்தமான தமது திருச்சபையின் நியாயத்தை நிருபிக்க அரவையில் இறந்தவரை உயிருடன் எழுப்பி அவர் மூலம் உண்மையை உலகறியச் செய்தவரே! இன்று திருச்சபைக்கு எதிரான அனைத்து வழக்குகளிலும் உண்மையான நீதி கிடைக்கவும், அவற்றில் சம்பந்தப்பட்ட அனைத்து அருட்தந்தைகள் மற்றும்அருட் கன்னியர்களுக்கும் நல்ல ஞானத்தையும், பரிசுத்த ஆவியின் வல்லமையும் கிடைத்தருள இறைவனிடம் பரிந்து பேசுவீராக! ஆமென்! †

Feastday: April 11

Patron: of Poland, Krakow, moral order

Birth: July 26, 1030

Death: April 11, 1079

Canonized: September 17, 1253, Assisi, Italy by Pope Innocent IV

Stanislaus was born of noble parents on July 26th at Szczepanow near Cracow, Poland. He was educated at Gnesen and was ordained there. He was given a canonry by Bishop Lampert Zula of Cracow, who made him his preacher, and soon he became noted for his preaching. He became a much sought after spiritual adviser. He was successful in his reforming efforts, and in 1072 was named Bishop of Cracow. He incurred the enmity of King Boleslaus the Bold when he denounced the King's cruelties and injustices and especially his kidnapping of the beautiful wife of a nobleman. When Stanislaus excommunicated the King and stopped services at the Cathedral when Boleslaus entered, Boleslaus himself killed Stanislaus while the Bishop was saying Mass in a chapel outside the city on April 11. Stanislaus has long been the symbol of Polish nationhood. He was canonized by Pope Innocent IV in 1253 and is the principle patron of Cracow. His feast day is April 11th.

Stanislaus of Szczepanów, or Stanisław Szczepanowski, (July 26, 1030 – April 11, 1079) was a Bishop of Kraków known chiefly for having been martyred by the Polish king Bolesław II the Generous. Stanislaus is venerated in the Roman Catholic Church as Saint Stanislaus the Martyr (as distinct from the 16th-century Jesuit Stanislaus Kostka).

Life

According to tradition, Stanisław was born at Szczepanów, a village in Lesser Poland, the only son of the noble and pious Wielisław and Bogna. He was educated at a cathedral school in Gniezno (then the capital of Poland) and later, according to different sources, in Paris or Liège.[1] On his return to Poland, Stanisław was ordained a priest by Lambert II Suła, Bishop of Kraków. He was subsequently made pastor of Czembocz near Cracow, canon and preacher at the cathedral, and later, vicar-general.

After the Bishop's death (1072), Stanisław was elected his successor[1][2] but accepted the office only at the explicit command of Pope Alexander II. Stanisław was one of the earliest native Polish bishops. He also became a ducal advisor and had some influence on Polish politics.

Stanisław's major accomplishments included bringing papal legates to Poland, and reestablishment of a metropolitan see in Gniezno. The latter was a precondition for Duke Bolesław's coronation as king, which took place in 1076. Stanisław then encouraged King Bolesław to establish Benedictine monasteries to aid in the Christianization of Poland.

Property dispute

Saint Stanisław leads Piotr before the royal tribunal

Stanisław's initial conflict with King Bolesław was over a land dispute. The Bishop had purchased for the diocese a piece of land on the banks of the Vistula river near Lublin from a certain Peter (Piotr), but after Piotr's death the land had been claimed by his family. The King ruled for the claimants, but – according to legend – Stanisław resurrected Piotr so that he could confirm that he had sold the land to the Bishop.

According to Augustin Calmet, an 18th-century Bible scholar, Stanisław asked the King for three days to produce his witness, Piotr. The King and court were said to have laughed at the absurd request, but the King granted Stanisław the three days. Stanisław spent them in ceaseless prayer, then, dressed in full bishop's regalia, went with a procession to the cemetery where Piotr had been buried three years earlier. He had Piotr's grave dug up until his remains were discovered. Then, before a multitude of witnesses, Stanisław bade Piotr rise, and Piotr did so.

Piotr was then dressed in a cloak and brought before King Bolesław to testify on Stanisław's behalf. The dumbfounded court heard Piotr reprimand his three sons and testify that Stanisław had indeed paid for the land. Unable to give any other verdict, the King dismissed the suit against the Bishop. Stanisław asked Piotr whether he would remain alive but Piotr declined, and so was laid to rest once more in his grave and was reburied.

Bishop's chastisement of King Bolesław

A more substantial conflict with King Bolesław arose after a prolonged war in Ruthenia, when weary warriors deserted and went home, alarmed at tidings that their overseers were taking over their estates and wives. According to Kadłubek, the King punished the soldiers' faithless wives very cruelly and was criticized for it by Bishop Stanisław. Jan Długosz, however, writes that the Bishop had in fact criticized the King for his own sexual immorality. Gallus Anonymus in his laconic account only condemned both "traitor bishop" and violent king.

13th century effigy of Saint Stanislaus

Whatever the actual cause of the conflict between them, the result was that the Bishop excommunicated King Bolesław, which included forbidding the saying of the Divine Office by the canons of Krakow Cathedral in case Bolesław attended.[3] The excommunication aided the King's political opponents, and the King accused Bishop Stanisław of treason.

Martyrdom

1- Saint Stanislaus being ordained as bishop. 2- Saint Stanislaus resurrects Peter. 3-King Bolesław murders Saint Stanislaus. 4-Stanislaus' body is cut in pieces. Image from the Hungarian Kings' Anjou Legendarium of the 14th century.

King Bolesław sent his men to execute Bishop Stanisław without trial but when they didn't dare to touch the Bishop, the King decided to kill the bishop himself.[1] He is said to have slain Stanisław while he was celebrating Mass in the Skałka outside the walls of Kraków.[2] According to Paweł Jasienica: Polska Piastów, it was actually in the Wawel castle. The guards then cut the Bishop's body into pieces and scattered them to be devoured by wild beasts.[2] According to the legend, his members miraculously reintegrated while the pool was guarded by four eagles. The exact date of Stanisław's death is uncertain. According to different sources, it was either April 11 or May 8, 1079.

The murder stirred outrage through the land and led to the dethronement of King Bolesław II the Bold, who had to seek refuge in Hungary and was succeeded by his brother, Władysław I Herman.

Whether Stanisław should be regarded as a traitor or a hero, remains one of the classic unresolved questions of Polish history. Stanisław's story has a parallel in the murder of Thomas Becket in 1170 by henchmen of England's King Henry II.

Original sources

There is little information about Stanisław's life. The only near-contemporary source was a chronicle of Gallus Anonymus, but the author evaded writing details about a conflict with the king. Later sources are the chronicles of Wincenty Kadłubek, and two hagiographies by Wincenty of Kielcza. All contain hagiographic matter.

Veneration as a saint

The cult of Saint Stanisław the martyr began immediately upon his death. In 1245 his relics were translated (i.e., moved) to Kraków's Wawel Cathedral. In the early 13th century, Bishop Iwo Odrowąż initiated preparations for Stanisław's canonization and ordered Wincenty of Kielce to write the martyr's vita. On September 17, 1253, at Assisi, Stanisław was canonized by Pope Innocent IV.[4]

Pope Pius V did not include the Saint's feast day in the Tridentine Calendar for use throughout the Roman Catholic Church. Subsequently, Pope Clement VIII inserted it, setting it for May 7, but Kraków observes it on May 8, a supposed date of the Saint's death, having done so since May 8, 1254, when it was attended by many Polish bishops and princes. In 1969, the Church moved the feast to April 11, considered to be the date of his death in 1079.[5]

Silver sarcophagus of St. Stanislaus in the Wawel Cathedral

As the first native Polish saint, Stanisław is the patron of Poland and Kraków, and of some Polish dioceses. He shares the patronage of Poland with Saint Adalbert of Prague, Florian, and Our Lady the Queen of Poland.

Wawel Cathedral, which holds the Saint's relics, became a principal national shrine. Almost all the Polish kings beginning with Władysław I the Elbow-high were crowned while kneeling before Stanisław's sarcophagus, which stands in the middle of the cathedral. In the 17th century, King Władysław IV Vasa commissioned an ornate silver coffin to hold the Saint's relics. It was destroyed by Swedish troops during the Deluge, but was replaced with a new one ca. 1670.

Saint Stanisław's veneration has had great patriotic importance. In the period of Poland's feudal fragmentation, it was believed that Poland would one day reintegrate as had the members of Saint Stanisław's body. Half a millennium after Poland had indeed reintegrated, and while yet another dismemberment of the polity was underway in the Partitions of the Polish–Lithuanian Commonwealth, the framers of the Polish Constitution of May 3, 1791, would dedicate this progressive political document to Saint Stanisław Szczepanowski, whose feast day fell close to the date of the Constitution's adoption.

Each year on the first Sunday following May 8, a procession, led by the Bishop of Kraków, goes out from Wawel to the Church on the Rock.[4] The procession, once a local event, was popularized in the 20th century by Polish Primate Stefan Wyszyński and Archbishop of Kraków, Karol Wojtyła. Wojtyla, as Pope John Paul II, called Saint Stanisław the patron saint of moral order and wanted his first papal return to Poland to occur in April 1979 in observance of the 900th anniversary to the day of his martyrdom, but the Communist rulers of that time blocked this, causing the visit to be delayed until June of that year.

Roman Catholic churches belonging to Polish communities outside Poland are often dedicated to Saint Stanisław.

In iconography, Saint Stanisław is usually depicted as a bishop holding a sword, the instrument of his martyrdom, and sometimes with Piotr rising from the dead at his feet.

Saint Gemma Galgani

† இன்றைய புனிதர் †

(ஏப்ரல் 11)

✠ புனிதர் கெம்மா கல்கனி✠

(St. Gemma Galgani)

லூக்காவின் மலர் (The Flower of Lucca):

லூக்காவின் கன்னி (The Virgin of Lucca):

பிறப்பு:

மரியா கெம்மா உம்பர்ட்டா கல்கனி

(Maria Gemma Umberta Galgani)

மார்ச் 12, 1878

காமிக்லியானோ, கபன்னோரி, இத்தாலி

(Camigliano, Capannori, Italy)

இறப்பு: ஏப்ரல் 11, 1903 (வயது 25)

லூக்கா, இத்தாலி

(Lucca, Italy)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திப்பேறு பட்டம்: மே 14, 1933

திருத்தந்தை பதினோராம் பயஸ்

(Pope Pius XI)

நியமனம்: மே 2, 1940

திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் பயஸ்

(Pope Pius XII)

முக்கிய திருத்தலம்:

இத்தாலியின் லூக்காவில் உள்ள சிலுவைப்பாடுகளின் அருட்சகோதரியர் மடாலயம்

(Passionist Monastery in Lucca, Italy)

நினைவுத் திருநாள்: ஏப்ரல் 11

பாதுகாவல்:

மாணவர்கள், மருந்தாளுநர்கள், பாராட்ரூப்பர்கள் (Paratroopers) மற்றும் பாராசூட்டிஸ்டுகள் (Parachutists), பெற்றோரின் இழப்பு, முதுகில் காயம் அல்லது முதுகுவலியால் பாதிக்கப்படுபவர்கள், தலைவலி / ஒற்றைத் தலைவலி நோயால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள், தூய்மையற்றவர்களால் பாதிக்கப்பட்டோர் மற்றும் இதய தூய்மையை நாடுபவர்கள்.

மரியா கெம்மா உம்பெர்டா கல்கானி ஒரு இத்தாலிய ஆன்ம பலம் கொண்டவர் ஆவார். கி.பி. 1940ம் ஆண்டு முதல் ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையில் ஒரு புனிதராக வணங்கப்படுகிறார். கிறிஸ்துவின் சிலுவைப்பாடுகளை ஆழமாக பின்பற்றியதால் அவர் "சிலுவைப்பாடுகளின் மகள்" (Daughter of the Passion) என்று அழைக்கப்படுகிறார். அவர் குறிப்பாக "சிலுவைப்பாடுகளின் அருட்சகோதரியர் சபையில்" (Passionists) வணங்கப்படுகிறார்.

கெம்மா உம்பெர்டா மரியா கல்கானி, கி.பி. 1878ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 12ம் தேதி, மாகாண நகரமான "கபன்னோரியில்" (Capannori) உள்ள "கேமிக்லியானோவின்" (Camigliano) குக்கிராமத்தில் பிறந்தார். கெம்மா, தமது பெற்றோரின் எட்டு குழந்தைகளில் ஐந்தாவது குழந்தை ஆவார். அவரது தந்தை "என்ரிகோ கல்கானி" (Enrico Galgani) ஒரு வளமான மருந்தாளர் ஆவார்.

கல்கானி பிறந்த உடனேயே, குடும்பம் காமிக்லியானோவிலிருந்து (Camigliano) வடக்கே "டஸ்கன்" (Tuscan) நகரமான லூக்காவில் (Lucca) ஒரு பெரிய புதிய வீட்டிற்கு இடம் பெயர்ந்தது, இது குழந்தைகளின் கல்வியில் முன்னேற்றத்தை ஏற்படுத்துவதற்காக மேற்கொள்ளப்பட்டது. கெம்மாவின் தாயார் "அரேலியா கல்கானி" (Aurelia Galgani) காசநோயால் பாதிக்கப்பட்டார். இந்த கஷ்டத்தின் காரணமாக, கெம்மாவுக்கு இரண்டரை வயதாக இருந்தபோது எலெனா (Elena) மற்றும் எர்சிலியா வல்லினி (Ersilia Vallin) நடத்தும் ஒரு தனியார் நர்சரி பள்ளியில் அவர் அனுமதிக்கப்பட்டார்.

இந்த காலகட்டத்தில் கல்கனி குடும்பத்தைச் சேர்ந்த பலர் இறந்தனர். அவர்களின் முதல் குழந்தை கார்லோ (Carlo) மற்றும் ஜெம்மாவின் சிறிய சகோதரி கியுலியா (Giulia) ஆகியோர் சிறு வயதிலேயே இறந்தனர். கி.பி. 1885ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 17ம் தேதி, ஆரேலியா கல்கானி (Aurelia Galgani) காசநோயால் இறந்தார். அவர் ஐந்து ஆண்டுகளாக நோயால் அவதிப்பட்டார். கெம்மாவின் அன்பு சகோதரர் ஜினோ (Gino), குருத்துவம் படித்துக் கொண்டிருந்த காலத்தில், அதே நோயால் இறந்தார்.

கல்கானி, "புனிதர் ஸிட்டா சகோதரிகளால்" (Sisters of St. Zita) நடத்தப்படும் லூக்காவில் (Lucca) உள்ள ஒரு கத்தோலிக்க அரை உறைவிடப் பள்ளிக்கு அனுப்பப்பட்டார். அவர் பிரஞ்சு, எண்கணிதம் மற்றும் இசையில் சிறந்து விளங்கினார். ஒன்பது வயதில், கல்கனி தனது முதல் நற்கருணை (First Holy Communion) பெற அனுமதிக்கப்பட்டார்.

தமது பதினாறு வயதில் முதுகெழும்பு நோயால் பாதிக்கப்பட்ட இவர், அந்நோயிலிருந்து குணம் பெற்றார். தாம் அற்புதமான வகையில் குணமாவதற்கு, பின்னாளில் புனிதராக அருட்பொழிவு செய்யப்பட்ட "வணக்கத்திற்குரிய வியாகுல அன்னையின் கேப்ரியேல்" (Venerable Gabriel of Our Lady of Sorrows) மற்றும் புனிதர் "மார்கரீட் மேரி அலக்கோக்" (Saint Marguerite Marie Alacoque) ஆகியோர் தமக்காக இயேசுவின் திருஇருதயத்திடம் (Sacred Heart of Jesus) வேண்டி பரிந்துரைத்ததே காரணம் என்றார்.

தமது 18 வயதை எட்டிய சிறிது காலத்திலேயே கல்கனி அனாதையானார். அதன்பிறகு தனது இளைய உடன்பிறப்புகளின் வளர்ப்பிற்கு அவர் பொறுப்பேற்றார். தனது அத்தை கரோலினாவுடன் (Carolina) இணைந்து, அவர் தமது இளைய சகோதரர்களை வளர்த்தார். இரண்டு தடவை தமக்காக செய்யப்பட்ட திருமண திட்டங்களை மறுத்த அவர், கியானினி (Giannini) குடும்பத்தின் வீட்டு வேலைக்காரியாக ஆனார்.

அவரது ஆன்மீக இயக்குனரான (Spiritual Director) ஜெர்மானஸ் ருப்போலோ (Germanus Ruoppolo) எழுதிய ஒரு சுயசரிதைபடி, கல்கனி கி.பி. 1899ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 8ம் தேதி, தனது இருபத்தியொரு வயதில், தமது உடலில் களங்கத்தின் அறிகுறிகளைக் காண்பிக்கத் தொடங்கினார். அவர் தனது பாதுகாவல் சம்மனசு, இயேசு, கன்னி மரியாள் மற்றும் பிற புனிதர்களுடன், குறிப்பாக எங்கள் புனிதர் வியாகுல அன்னையின் கேப்ரியல் (Gabriel of Our Lady of Sorrows) உடன் பேசியதாக அவர் கூறினார். அவரது சாட்சியங்களின்படி, நடப்பு அல்லது எதிர்கால நிகழ்வுகள் குறித்து சில சமயங்களில் அவர்களிடமிருந்து சிறப்பு செய்திகளையும் அவர் பெற்றார். அவரது உடல்நிலை மோசமடைந்து வருவதாலும், தனது உடலிலுள்ள களங்க அறிகுறிகள் காணாமல் போக வேண்டி பிரார்த்தனை செய்யும்படி அவரது ஒப்புரவாளரான “கெர்மானோ ருப்போலோ” (Germano Ruoppolo) அவளை வழிநடத்தினார். அவரும் அவ்வாறு செய்ததால், அவரது உடலிலுள்ள களங்க அறிகுறிகள் மறைந்தன. பிசாசின் தாக்குதல்களை அடிக்கடி எதிர்ப்பதாகவும் அவர் சொன்னார்.

அடிக்கடி, தரையிலிருந்து சற்றே உயரத்தில் நிற்கும் நிலையில் இருக்கும் சக்தி கொண்டவராக புகழ் பெற்ற இவர், அடிக்கடி பரவச நிலையையும் அடைந்தார். ஒருமுறை, தமது சாப்பாட்டு அறையில், சிலுவைப்பாடு கிறிஸ்துவின் திருச்சொரூபத்தின் காயத்தை முத்தி செய்த வேளையில் இவர் தரையிலிருந்து உயர்ந்து நின்றார்.

கல்கனி இறப்பதற்கு முன்பு, லூக்கா நகரின் அருகிலேயே - குறிப்பாக வறுமையில் இருந்தவர்களுக்கு நன்கு அறியப்பட்டார்.

1903ன் முற்பகுதியில், கல்கானிக்கு காசநோய் இருப்பது கண்டறியப்பட்டது. மேலும் பல மாய நிகழ்வுகளுடன் நீண்ட மற்றும் பெரும்பாலும் வலிமிகுந்த சரிவுக்கு அவரது உடல்நிலை சென்றது. அவரை கவனித்துக்கொண்ட அருட்சகோதரியான செவிலியர் ஒருவர், "நாங்கள் பல நல்ல நோயுற்றவர்களை இதுவரை கவனித்து வருகிறோம், ஆனால் இதுபோன்ற எவரையும் இதுவரை நாங்கள் பார்த்ததில்லை" என்றார். 1903ம் ஆண்டு புனித வாரத்தின் தொடக்கத்தில், அவரது உடல்நிலை விரைவில் மோசமடைந்தது. புனித வெள்ளிக்கிழமையன்று அவர் பெரிதும் அவதிப்பட்டு வந்தார். 1903ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 11ம் தேதி, புனித சனிக்கிழமையன்று கியானினி வீட்டிலிருந்த ஒரு சிறிய அறையில் இறந்தார்.

Also known as

• Flower of Lucca

• Gemma Galani

• Maria Gemma Umberta Pia Galgani

• Virgin of Lucca

Profile

Eldest daughter of a poor pharmacist; her mother died when Gemma was seven, her father when the girl was eighteen, and she took over the care of her seven brothers and sisters. Her health was always poor, and between that and her home life she never finished school. Cured in her 20's of spinal meningitis by prayers to the Sacred Heart of Jesus, Saint Gabriel of Our Lady of Sorrows, and Saint Marguerite Marie Alacoque. Rejected by the religious orders to which she applied as they were concerned about her health, would not believe her cure, and were suspicious of the claims of a miracle. She became a Passionist tertiary. Stigmatist, receiving the wounds on her hands and feet each Thursday evening through Friday afternoon starting in June 1899 and continuing into 1901. Visionary; she saw her guardian angel daily, and had visits from Jesus, Mary, Saint Gabriel of Our Lady of Sorrows, and the devil who tempted her to spit on the cross and break a rosary. Venerable Germanus Ruoppolo was her spiritual director and wrote her biography.

Born

12 March 1878 at Borgo Nuovo di Camigliano, Lucca, Tuscany, Italy

Died

• Holy Saturday, 11 April 1903 at Borgo Nuovo di Camigliano, Lucca, Italy of tuberculosis

• relics interred in the Passionist monastery, Lucca

Canonized

• 2 May 1940 by Pope Pius XII

• her canonization faced stiff opposition by those who either disbelieved or wished to avoid attention to her visions and stigmata

• recognition celebrated at Saint Peter's Basilica, Rome, Italy

Patronage

• against temptations

• against the death of parents

• against tuberculosis

• apothecaries

• druggists

• pharmacists

• paratroopers

• students, school children

Saint Guthlac of Croyland

Also known as

• Guthlac of Crowland

• Guthlacus, Guthlake

Additional Memorial

30 August (translation of relics)

Profile

Born to the Mercian nobility, the son of Penwald; brother of Saint Pega of Peakirk. Soldier for nine years in the army of King Ethelred of Mercia; the freedom to loot led to him amassing a large forture. However, in 697 he had a conversion experience and gave up the violent life to become a Benedictine monk at Repton under abbess Elfrida. Known for his ascetic and strict habits. Hermit in the Lincolnshire fens, living like the Desert Fathers in an inhospitable swamp area rumoured to be the haunt of monsters and devils; the abbey of Croyland was built on the site of his hermit's cell. Had visions of angels, demons and Saint Batholomew, to whom he had special devotion. Became friends with wild animals, had the gift of prophecy, and his reputation for holines attracted many would-be students including Saint Bettelin. Ordained by Bishop Hedda of Winchester who consecrated Guthlac's cell as a chapel so he could celebrate Mass there.

Born

• 673 in Mercia, England

• legend says that when he was born, a shining hand surrounded by reddish-yellow light came down from heaven and blessed the house

Died

• 11 April 714 in Croyland, England of natural causes

• initially buried, Saint Pega had the body interred in a tomb

• body found incorrupt after a year

• relics translated to the re-built Croyland Abbey in 1136

• relics translated again in 1196

• relics destroyed in the 16th century during the dissolution of the English monasteries

Saint Barsanuphius of Gaza

Also known as

Barsanofio

Profile

Hermit for 50 years in absolute seclusion near the monastery of Saint Seridon of Gaza, Palestine. Wrote against Origenists. Greatly venerated by the Greeks. Extensive correspondent whose letters have survived 15 centuries.

Died

• c.540

• relics taken to Oria, Italy c.850 by an unnamed Palestinian monk

• the basilica where they lay was destroyed by the Saracens between 924 and 979 and the relics lost

• relics re-discovered in 1170 after Father Mark, who rebuilt the church, had a vision of their location

• relics interred in the crypt of San Francesco da Paola Church in Oria, Italy

• some relics in a village near Sipontum in southern Italy

Patronage

Oria, Italy

Blessed Elena Guerra

Also known as

Helen, Hélène

Profile

Born to wealthy, pious, aristocratic family, one of six children; only three survived to adulthood. From an early age Helen was devoted to the Holy Spirit. She worked with the Vincentians, caring for the poor and the sick, studying Latin and the writings of the Church Fathers. At age 22 she fell victim to an illness that kept her bed-ridden for eight years, during which time she continued her studies. In 1866 she founded the Society of Mary, Daughters of Saint Agnes in Lucca, Italy and became its first member; the community later became the Oblate Sisters of the Holy Spirit (Sisters of Saint Zita; Zitine Sisters) which cared for and saw to the religious education of girls. Saint Gemma Galgani was one of her students, and the Oblates continue their work today with houses in Italy, Brazil, Canada, Philippines, Lebanon and Iran.

Born

23 June 1835 in Lucca, Italy

Died

11 April 1914 in Lucca, Italy of natural causes

Beatified

• 26 April 1959 by Pope Blessed John XXIII

• 5,000 of her Congregation attended the beatification recognition

Blessed Angelo Carletti

Also known as

• Angelus Carletti

• Antonio Carletti

Profile

Born to the Italian nobility, Antonio studied law at Bologna, Italy, and practised in the Monferrato region of Italy. Elected senator, he abandoned the office and his practice to become a Franciscan monk at Santa Maria del Monte in Genoa, Italy, taking the name Brother Angelo, selling his inheritance and gaving the proceeds to the poor. Noted theologian. Papal nuncio for Pope Sixtus IV and Pope Innocent VIII. Preached a Crusade against invading Turks. Preached against Waldensianism and usurious money lenders. Wrote Cases of Conscience, a dictionary of moral theology. Friend, confessor and spiritual director of Blessed Paula Gambara Costa; her husband received a miraculous cure at the grave site and through the intervention of Father Angelo.

Born

1411 at Chivasso, Diocese of Ivrea, Italy as Antonio Carletti

Died

11 April 1495 at the San Antonio monastery in Cuneo, Italy of natural causes

Beatified

24 April 1753 by Pope Benedict XIV (cultus confirmed)

Patronage

Chivasso, Italy

Blessed Symforian Ducki

Also known as

• Felix Ducki

• Antonio Ducki

• prisoner 20364

Additional Memorial

12 June as one of the 108 Martyrs of World War II

Profile

Son of Julian and Marianna Lenardt; his father was a locksmith. Franciscan Capuchin friar, entering the community on 3 January 1918, taking the name Antonio; his religious name is later changed to Symforian and makes his final vows on 22 May 1925. He served his community as cook. Arrested for his faith in the Nazi persecutions on 3 September 1941, and sentenced to forced labour at the Auschwitz concentration camp. Martyr.

Born

10 May 1888 in Warsaw, Poland as Felix Ducki

Died

11 April 1942 at Auschwitz concentration camp (in modern Poland)

Beatified

13 June 1999 by Pope John Paul II

Saint Antipas of Pergamon

Also known as

• Antipas of Pergamum

• Antipas of Pérgamo

• Antipas of Pergamus

• Antipa...

Profile

Spiritual student of Saint John the Apostle. Bishop of Pergamum during the persecutions of emperor Domitian. Martyr. Mentioned in the canonical Book of Revelations.

Died

• roasted to death in a bronze bull in c.92 at Pergamum, Greece (an area in modern Turkey)

• his tomb became a site of miracles

Patronage

against toothaches

Readings

I know that you live where Satan's throne is, and yet you hold fast to my name and have not denied your faith in me, not even in the days of Antipas, my faithful witness, who was martyred among you, where Satan lives. - Revelations 2:13

Saint Godeberta of Noyon

Also known as

Godebertha, Godberta

Profile

Though her parents wanted to arrange a suitable marriage for her, Godeberta was drawn to the religious life. In 657 she became a nun in Noyon, France, receiving the veil from Saint Eligius, to whom she was an advisor. Was given a king's house at Noyon to convert into a convent. Abbess of the nuns in an area surrounded by pagans. Legend says she extinguished a blazing fire by making the Sign of the Cross at it. An outbreak of plague was averted when she led all the churches in the area on a three-day fast.

Born

7th century near Amiens, France

Died

c.700 at Noyon, France of natural causes

Patronage

• against plague

• drought relief

• Noyon, France

Saint Sancha of Portugal

Also known as

• Sancha of Alenquer

• Sanchia, Sancia, Sanctia

Profile

Born a princess, the daughter of King Sancho I of Portugal; sister of Blessed Mafilda and Saint Theresa of Portugal. She devoted herself to charity, supported the Franciscans and Dominicans in Portugal including helping Franciscan missionaries en route to Morocco. Founded a Cistercian monastery in Coimbra, Portugal where she spent the rest of her life in a cell there.

Born

c.1180 in Portugal

Died

• 11 April 1229 in her cell in Coimbra, Portugal

• buried in the abbey at Lorvão, Portugal

Canonized

10 May 1705 by Pope Clement XI (cultus confirmation)

Blessed Lanunio

Profile

Hermit at Santa Maria della Torre, diocese of Squillace, Calabria, Italy. When Saint Bruno began what became the Carthusians at the Grand Cartreuse in France, Lanunio travelled there to join them. There he became the friend and travelling companion of Saint Bruno, and took over took over leadership of the Order when Bruno died in 1101. Founded several monasteries, and organized the leadership and religious life of their monks. Supported and held in high regard by Pope Paschal II for whom he performed a number of tasks and missions in the region of Calabria. Apostolic Visitor to all monasteries in Calabria.

Born

France

Died

11 April 1116 in Calabria, Italy of natural causes

Blessed George Gervase

Also known as

George Jervise

Additional Memorial

29 October as one of the Martyrs of Douai

Profile

George spent an adventurous youth, travelling to the West Indies with the explorer Sir Francis Drake. He entered the seminary at Douai, France, and was ordained in 1603. Benedictine. From France he returned to England to work with covert Catholics during a suppression of the Church. Martyred for the crime of being a priest.

Born

at Bosham, Sussex, England

Died

hanged, drawn and quartered on 11 April 1608 at Tyburn, London, England

Beatified

15 December 1929 by Pope Pius XI

Saint Raynerius Inclusus

Also known as

• Raynerius of Osnabruck

• Rainer, Rainerius, Rayner, Reiner

Profile

Hermit in a cell near the cathedral of Osnabruck, Germany c.1210. Lived 22 years in his cell wearing a coat of mail and heavy chains next to his skin, praying and counseling those who sought his spiritual guidance.

Born

late 12th century in Friesland (in the modern Netherlands

Died

1237 in his cell at the cathedral in Osnabruck, Germany of natural causes

Saint Isaac of Monteluco

Also known as

Isaac of Spoleto

Profile

Monk. Fleeing Monophysite persecution, he settled at Monteluco, Umbria where he helped restore the eremitical life to 6th century Italy. Pope Saint Gregory the Great wrote about Isaac's miracle working and his gift of prophecy.

Born

Syrian

Died

• c.550 of natural causes

• relics enshrine at Spoleto, Italy

Saint Domnio of Salona

Also known as

Domnione, Donnione

Profile

One of the 72 disciples sent by Christ in His early ministry. Travelled to Rome, Italy with Saint Peter the Apostle. Missionary to Dalmatia. First bishop of Salona. Martyr with eight soldiers he had brought to the Faith.

Born

Syrian

Died

• beheaded at Salona, Dalmatia (near modern Solin, Croatia)

• relics at Solin and in Saint John Lateran in Rome, Italy

Blessed John of Cupramontana

Also known as

John of Massaccio

Profile

Benedictine Camaldolese monk-hermit who lived in a cave at Cupramontana, Ancona, Italy on Mount Massaccio.

Died

1303 of natural causes

Blessed James of Africa

Profile

Adult convert, brought to Christianity by witnessing the faith of Blessed Thomas Vives during his martyrdom. Mercedarian friar.

Born

north Africa

Blessed Paul of Africa

Profile

Adult convert, brought to Christianity by witnessing the faith of Blessed Thomas Vives during his martyrdom. Mercedarian friar.

Born

north Africa

Saint Machai

Also known as

Maccai, Macceus, Mahew

Profile

Spiritual student of Saint Patrick. Founded a monastery on the isle of Bute, Ireland, served as its first abbot, and led evangelical missions that were based from it.

Died

5th century of natural causes

Blessed Mechthild of Lappion

Also known as

Matilda

Profile

Anchoress in Lappion, Diocese of Laon, France.

Born

Scotland

Died

1299 in Lappion, France of natural causes

Saint Agericus of Tours

Also known as

Acry, Agery, Aguy, Airy, Algéric

Profile

Spiritual student of Saint Eligius. Abbot of Saint Martin's in Tours, France.

Died

c.680

Saint Aid of Achard-Finglas

Also known as

Aed

Profile

Abbot at Achard-Finglas, County Carlow, Ireland. Titular saint for a church, a monastery, and several chapels.

Saint Philip of Gortyna

Also known as

Philip of Crete

Profile

Early bishop of Gortyna, Crete. Wrote and worked against Marcion and Gnosticism.

Died

c.180

Saint Hildebrand of Saint-Gilles

Profile

Cistercian abbot. Martyred by Albigensians.

Died

1209 at Saint-Gilles, Languedoc, France

Saint Eustorgius of Nicomedia

Profile

Priest in Nicomedia, Asia Minor. Martyred in the persecutions of Diocletian.

Died

martyred c.300

Saint Stephen of Saint-Gilles

Profile

Cistercian monk. Martyred by Albigensians.

Died

1209 at Saint-Gilles, Languedoc, France

Saint Maedhog of Clonmore

Also known as

Aedhan, Mogue, Aed, Moguer, Macdhog-Aedhan

Profile

Sixth century abbot of Clonmore, Ireland.