St. Afra
Feastday: August 5
Death: 304
Martyr and penitent, listed in some records as the daughter of the king of Cyprus. Afra was caught up in the persecutions of Emperor Diocletian in Roman Augsburg. She is listed in the Martyrology Hieronymianum. Afra possibly operated a brothel in Augsburg or served as a prostitute in the temple of Venus, living with her mother, Hilaria, and serving women Eunomia, Eutropia, and Digna. When the persecutions started in Augsburg, Bishop Narcissus of Gerona, Spain, arrived in the city and took lodging with Afra and Hilaria, not knowing their profession. His holiness attracted the women, who converted. When officials came looking for the bishop, Afra hid him under a pile of flax. Afra and her household were baptized, and her uncle Dionysius was ordained as a bishop. Arrested, Afra was burned to death, tied to a tree on the small island of Lech. She was buried in Augsburg and her mother erected a chapel for her tomb. Soon after, Hilaria and her serving women were burned alive in their house. Afra's remains were buried in a church named after her. Pilgrims visited her shrine as early as 565. In 1012, the Benedictine monastery of St. Ulrich and St. Afra displayed her sarcophagus. The Acts of Afra give an account of her martyrdom.
Saint Afra (died 304) was martyred during the Diocletian persecution. Along with Saint Ulrich, she is a patron saint of Augsburg. Her feast day is August 7. Afra was dedicated to the service of the goddess, Venus, by her mother, Hilaria. Through his teachings, Bishop Narcissus converted Afra and her family to Christianity. When it was learned that Afra was a Christian, she was brought before Diocletian and ordered to sacrifice to the pagan gods. She refused, and was condemned to death by fire.
Biography
Tomb of Saint Afra in Augsburg
Although many different accounts of her life exist, the most widely known is The Acts of St. Afra, which dates from the Carolingian period (8th century AD). In the opinion of most critics this is compilation of two different accounts, the story of the conversion of St. Afra, and the story of her martyrdom. The former is of later origin, and is merely a legendary narrative of Carolingian times, drawn up with the intention of connecting with St. Afra the organization of the church of Augsburg.[1]
In the late 3rd century, her pagan family journeyed from Cyprus to Augsburg. Afra was dedicated to the service of the goddess Venus by her mother, Hilaria.[2] According to this source, she was originally a prostitute in Augsburg,[3] having gone there from Cyprus, maybe even as the daughter of the King of Cyprus. She is reputed either to have run a brothel in that town or worked as a hierodule in the Temple of Venus. As the persecution of Christians during the reign of Roman Emperor Diocletian began, Bishop Narcissus of Girona (in Spain) sought refuge in Augsburg and lodged with Afra and her mother, Hilaria. Through his teachings, Bishop Narcissus converted Afra and her family to Christianity.[2]
She continued to hide the bishop from the authorities. When it was learned that Afra was a Christian, she was brought before Diocletian and ordered to sacrifice to the pagan gods. She refused, and was condemned to death by fire on a small island in the Lech River,[4] with her remains being buried at a distance from the place of her martyrdom.[2] Her mother and her maids (viz., Ligna, Eunonia, and Eutropia) later suffered the same fate,[1] for interring her in a burial vault.
According to an alternative account in an earlier document, Afra was beheaded, rather than having been burned. The Martyrologium Hieronymianum (a compilation of martyrs) mentions that Afra "suffered in the city of Augsburg" and was "buried there".[1] Her feast day is August 5.[3]
According to Carl Egger, it appears that the author of the passio blended the account of Afra with that of Venerea, a martyr of Antioch, who is mentioned on the same day in the Martyrologium Hieronymianum. Contrary to this, other ancient calendars portray Afra as a virgin.[5]
Legacy
St. Ulrich's and St. Afra's Abbey, Augsburg (German: Kloster Sankt Ulrich und Afra Augsburg) is a former Benedictine abbey dedicated to Saint Ulrich and Saint Afra in the south of the old city in Augsburg, Bavaria. From the medieval Saint Afra's church in Meissen, the name passed via a former monastery of the Canons Regular to the current Sächsisches Landesgymnasium Sankt Afra zu Meißen, a boarding school in Saxony.
St. Addal
Feastday: August 5
Death: 180
A disciple of Christ sent by St. Thomas to the court of King Abgar the Black, the second century Osroene ruler. Legendary accounts claim Abgar wrote to Christ asking Jesus to cure him of an intolerable and incurable illness. Abgar's court was in Edessa in Asia Minor (modern Turkey). Addal cured Abgar and converted the king and his people to the faith. One of these was Addai, who became Addal's successor. Addal is also supposed to have sent another disciple, Man, to various sites along the Tigris River. It is known that Addal did missionary work around Edessa toward the end of the second century. Both Addal and Man have been venerated in the Syrian and Persian churches since that era. Addal is recorded as a martyr for the faith.
.
According to Eastern Christian tradition, Thaddeus of Edessa (Syriac: ܡܪܝ ܐܕܝ, Mar Addai or Mor Aday, sometimes Latinized Addeus)[1] was one of the seventy disciples of Jesus. He is possibly identical with Thaddaeus, one of the Twelve Apostles.[2] From an early date his hagiography is filled with legends and fabrications. The saint himself may be entirely fictitious.[3]
Life
Abgar receiving the Mandylion from Thaddeus (encaustic icon, Saint Catherine's Monastery, Mount Sinai).
Based on various Eastern Christian traditions, Thaddaeus was a Jew born in Edessa, at the time a Syrian city, (now in Turkey). He came to Jerusalem for a festival, and heard the preachings of John the Baptist (St. John the Forerunner). After being baptized by John the Baptist in the Jordan River, he remained in Palestine. He later met and became a follower of Jesus. He was chosen to be one of the seventy disciples, whom Jesus sent in pairs to preach in the cities and places.[4]
After Pentecost and the ascension of Jesus, Thaddeus started preaching the gospel in Mesopotamia, Syria and Persia.[4] Thaddaeus ordained priests in Edessa, converted many to Christianity and built up the church there. He also went to Beirut to preach, and founded a church there.[citation needed]
The Syriac liturgy referred to as the Liturgy of Addai and Mari, originated around the year 200 AD and is used by the Assyrian Church of the East and the Chaldean Catholic Church, and Chaldean Syrian Church and Syro-Malabar Catholic Church in India founded by Thomas the Apostle.[citation needed]
His feast is celebrated on August 5 in the Christian calendar.[5]
Addai and the healing of King Abgar
Among the Eastern Orthodox faithful, Saint Addai was a disciple of Christ[6] sent by St. Thomas the Apostle to Edessa in order to heal King Abgar V of Osroene, who had fallen ill. He stayed to evangelize, and so converted[7] Abgar—or Agbar, or in one Latin version "Acbar" — and his people including Saint Aggai and Saint Mari.[citation needed]
Account of the Arab King Abgarus V[8][9][10] of the kingdom of Osroene with capital city in Edessa and Jesus had corresponded was first recounted in the 4th century by the church historian Eusebius of Caesarea[11] In the origin of the legend, Eusebius had been shown documents purporting to contain the official correspondence that passed between Abgar and Jesus, and he was well enough convinced by their authenticity to quote them extensively in his Ecclesiastical History. According to Eusebius:
Thomas, one of the twelve apostles, under divine impulse sent Thaddeus, who was also numbered among the seventy disciples of Christ, to Edessa, as a preacher and evangelist of the teaching of Christ. (Historia Ecclesiastica, I, xiii)
The story of the healing Thaddeus' evangelizing efforts resulted in the growing of Christian communities in southern Armenia, northern Mesopotamia and in Syria east of Antioch. Thaddeus' story is embodied in the Syriac document, Doctrine of Addai,[12] which recounts the role of Addai and makes him one of the 72 Apostles sent out to spread the Christian faith.[13] By the time the legend had returned to Syria, the purported site of the miraculous image, it had been embroidered into a tissue of miraculous happenings.[14] The story was retold in elaborated form by Ephrem the Syrian.[citation needed]
Various traditions
St. Addai also appears in the First Apocalypse of James and the Second Apocalypse of James.
In Roman Catholic tradition, he and Saint Mari are considered patrons of Persian and Assyrian people.
Saint Oswald of Northumbria
புனித ஒஸ்வால்டு
(St. Oswald of North Umbria)
பிறப்பு : 604
வட உம்பிரியா
இறப்பு : 5 ஆகஸ்டு 642
வட உம்பிரியா
பாதுகாவல் : ஆங்கிலேய அரசர்கள், காண்டோன் நகர்
நினைவுத் திருநாள் : ஆகஸ்ட் 5
புனித ஒஸ்வால்டு, 634 முதல் தமது மரணம் வரை வட உம்பிரியா நாட்டின் அரசராக இருந்தவர். இவரது தந்தை ஈத்தல்ஃபிரித் ((Ethelfrith)) ஆவார்.
ஓஸ்வால்டு ஸ்காட்லாந்தில் உள்ள கொலும்பான் என்ற ஊரில் துறவற இல்லம் ஒன்றை நிறுவினார். 634ல் அவர் பிறந்த நாடான இங்கிலாந்தில் போர் மூண்டதால் ஸ்காட்லாந்திலிருந்து நாடு திரும்பினார். அங்கு போரினால் பாதிக்கப்பட்ட கிறிஸ்தவ மக்களை பராமரிக்க இன்னல்கள் பல அடைந்தார். அதன்பிறகு, பாதிக்கப்பட்ட கிறிஸ்தவ மக்களுக்கு உதவி செய்வதற்கென்று, ஆயர் எய்டன் Aidan என்பவரின் உதவியுடன் 635ல், ஹோலி ஐலாந்து தீவில் (Holy Island) இருந்த புனித ஆசீர்வாதப்பர் துறவற இல்லம் ஒன்றை கட்டினார்.
ஏராளமான கிறிஸ்தவ மக்களை உருவாக்கினார். அம்மக்களுக்கு தேவையான உதவிகள் அனைத்தையும் செய்து கொடுத்து அவர்களுக்கு சிறந்ததோர் ஞானத்தந்தையாக திகழ்ந்தார். மிகச் சிறப்பாக கிறிஸ்தவர்களை காத்து, வழிநடத்திய இவரை ஹைட்னிஸ் அரசர் (Heidnisch King) தாக்கியபோது இறந்தார். ஓஸ்வால்டு இறந்த பின்னர், இவரின் பக்தி அதிவேகத்தில் பிரான்சு, இத்தாலி, ஜெர்மனி மற்றும் இன்னும் பல நாடுகளில் பரவியது.
பிரிட்டனில் சக்திமிகு ஆட்சியாளராக திகழ்ந்த ஒஸ்வால்டு "மேசர்ஃபீல்டு" போரில் (Battle of Maserfield) உயிர் துறந்தார்.
Profile
Son of the pagan King Aethelfrith the Ravager of Bernicia and Princess Aacha of Deira, the second of seven children. Brother of Saint Ebbe the Elder. Nephew of Saint Ethelreda. When his father was killed in battle when Oswald was eleven years old, his mother fled with the family for the court of King Eochaid Buide at Dunadd in modern Scotland. There he converted to Christianity. Educated at the Iona Abbey with his brother Oswiu. Soldier; known to have fought at the Battle of Fid Eoin in 628. Contemporary writings describe him as having "arms of great length and power, eyes bright blue, hair yellow, face long and beard thin, and his small lips wearing a kindly smile". Reported to have had a pet raven for years.
In 634, Oswald formed his own army, returned to Northumbria, defeated King Cadwallon of Gwynedd, and took the throne of Northumbria. Prior to the battle, he had received a vision of Saint Colman of Lindisfarne; he had also erected a large cross on the field on the night before, attributed his win to his faith and the intervention of the saint, and the victory is known as the Battle of Heavenfield. Brought Saint Aidan of Lindisfarne to Northumbria as bishop to evangelize the kingdom. Built churches and monasteries in his realm, and brought in monks from Scotland to help establish monastic life. Married the daughter of King Cynegils of Wessex, and convinced Cynegils to allow Saint Birinus to evangelize in that kingdom.
Due to victories in combat, and family alliances, Saint Bede claims that Oswald was recognised as Bretwalda by all of Saxon England. His royal standard of purplish-red and gold forms the basis of the coat of arms of modern Northumberland. Because he was killed in battle with invading pagan forces, he is sometimes listed as a martyr. Noted for his personal spirituality, piety, faith, his devotion to the kingdom, his charity to the poor, and his willingness to take arms to defend his throne.
Oswald was a king and a saint, and made a large mark in his short time; inevitably, large tales are told of him.
• One Easter he was about to dine with Saint Aidan of Lindisfarne. A crowd of poor came begging alms. Oswald gave them all the food and the wealth he carried on him, then had his silver table settings broken up and distributed.
• Saint Aidan was so moved by the king's generosity that he grasped Oswald's right hand and exclaimed, "May this hand never perish!" For years after, the king was considered invincible. The hand has, indeed, survived, as it is enshrined as a relic in the Bamburgh church.
• Oswald's body was hacked to pieces on the battle field where he fell, and his head and arms stuck on poles in triumph. One arm taken to an ash tree by Oswald's pet raven. Where the arm fell to the ground, a holy well sprang up.
• Once a horseman was riding near Heavenfield. The horse developed a medical problem, fell to the ground, rolling around in pain. At one point it happened to roll over the spot where Oswald had died, and was immediately cured.
• The horseman told his story at a nearby inn. The people there took a paralysed girl to the same spot, and she was cured, too.
• People began to take earth from the spot to put into water for the sick to drink. So much earth was removed that it left a pit large enough for a man to stand in.
• Oswald's niece wanted to have the king buried at Bardney Abbey, Lincolnshire. The monks were reluctant as they were not on good terms with Northumbrian overlords, and when the burial train arrived at their door after dark, they refused to open to let the party in. However, the coffin emitted a bright light that shone into the heavens. The monks considered it a sign, vowed never to turn away anyone for any reason, and allowed the burial.
• When the monks washed the bones prior to enshrinement, they poured the water onto the ground nearby. Local people soon learned that the ground had power to heal.
• A sick man who had led a dissolute life drank water which contained a chip of the stake on which Oswald's head had been spiked. The man was healed, and reformed his life.
• A little boy was cured of a fever by sitting by Oswald's tomb at Bardney.
• Pieces from the Heavenfield cross were claimed to have healing powers.
• Healing powers were claimed for moss that grew on the cross.
• A plague in Sussex, England was stopped by Oswald's intercession.
• Archbishop Willibrord recounted to Saint Wilfrid a series of tales of miracles worked in Germany by Oswald's relics.
Born
c.605 in Northumbria, England
Died
• killed in battle with invading pagan Welsh and Mercian forces on 5 August 642 at Maserfield, Shropshire, England, and thus often listed as a martyr
• reported to have died praying for the souls of his dying bodyguards
• body hacked to pieces with his head and arms stuck on poles
• the dismembered limbs eventually entered relic collections in monasteries around England
• remaining body buried first at Bardney Abbey, Lincolnshire, England
• later translated to Saint Oswald's church, Gloucester, England
Patronage
Zug, Switzerland
Blessed Salvi Huix Miralpeix
Also known as
Salvio Huix Miralpéix
Profile
Born to a pious and fairly wealthy family. Known for his hard work as a student and seminarian, and for his problems controlling his temper. Ordained on 19 September 1903 in the diocese of Vic, Spain. Rural parish priest for several years. Joined the Oratorians in Vich 1907, and ministered to the people of that city. He started a confraternity for married men under the patronage of Saint Joseph to revitalize the spiritual and parish life of working men who routinely fell away from an active faith life. Taught theology at the local seminary. Apostolic administrator of Ibiza, Spain, an impoverished diocese that had been without a bishop for 69 years, and titular bishop of Selymbria on 16 February 1928.
When the anti–Catholic republic assumed power in Spain in 1931 and began issuing laws shutting down the Church and secularizing all things, Father Salvi continued his work, and encouraged his flock not to abandon the faith in the face of yet another persecution which would pass as all others had done. Bishop of Lleida, Spain on 28 January 1935, a see he held when the Spanish Civil War broke out and the anti–Christian persecutions erupted in open massacres and martyrdoms. Arrested with a group of other Christians, Father Salvi spent his time in jail, including the ride to the cemetery where they were to be executed, ministering to his fellow prisoners. He was forced to dig his own grave, and was offered freedom if he would renounce Christianity; he declined but asked to be the last to die so he could pray for and bless each of the other victims as they died. One of the milita men objected and shot up Salvi’s right arm to stop his blessings; he continued with his left. Martyr.
Born
22 December 1877 in Santa Margarida de Vallors, Girona, Spain
Died
shot in the head on the morning of 5 August 1936 in a cemetery in Lleida, Spain
Beatified
13 October 2013 by Pope Francis
Our Lady of the Snow
✠ தூய மரியாளின் பெரிய பேராலய அர்ப்பணிப்பு திருவிழா ✠
(Dedication of the Basilica of St Mary Major)
திருவிழா நாள்: ஆகஸ்ட் 5
தூய மரியாளின் பெரிய பேராலய அர்ப்பணிப்பு திருவிழா, ஆண்டுதோறும், ஆகஸ்ட் மாதம், 5ம் நாளன்று, விருப்ப நினைவுத் திருவிழாவாக கொண்டாடப்படும் தினமாக, பொது ரோமன் நாள்காட்டியில் குறிக்கப்பட்டுள்ளது.
கி.பி. 1960களின் பிற்பகுதியில், பொது ரோமன் நாள்காட்டியின் முந்தைய பதிப்புகளில், இத்திருவிழாவானது, “பனிமய தூய மரியாளின் பேராலய அர்ப்பணிப்பு திருவிழா” என்று அழைக்கப்பட்டது. இது, பேராலய அஸ்திவாரத்தைப் பற்றின புகழ்பெற்ற கதையின் குறிப்பு ஆகும். இதே காரணத்திற்காகவே, இத்திருவிழாவானது, “பனிமய அன்னை திருவிழா” என்று பரவலாகவும் பிரபலமாகவும் அறியப்படுகின்றது. 1969ம் ஆண்டு பொது ரோமன் நாள்காட்டியின் திருத்தத்தில், இப்புராணக் குறிப்பு அகற்றப்பட்டது.
கி.பி. 1545ம் ஆண்டு முதல், 1563ம் ஆண்டு வரை நடந்த “ட்ரெண்ட்” மகா சபையின் (Council of Trent) வேண்டுகோளுக்கிணங்க, திருத்தந்தை ஐந்தாம் பயஸ் (Pope Pius V), கி.பி. 1568ம் ஆண்டு, இத்திருவிழாவினை ரோமன் நாள்காட்டியில் இணைத்தார். இதற்காக, ஆயர்கள், குருக்கள் மற்றும் திருத்தொண்டர்களின் தினசரி பயன்பாட்டிற்கான பொது அல்லது நியமன பிரார்த்தனைகள், பாடல்கள், சங்கீதம், வாசிப்பு மற்றும் குறிப்புகளுள்ள கத்தோலிக்க திருச்சபையின் லத்தீன் வழிபாட்டு சடங்கின் பிரார்த்தனை புத்தகத்தை (Roman Breviary) திருத்தி எழுதினர். இதற்கு முன்னர், கி.பி. 14ம் நூற்றாண்டில், ரோம நகரத்தின் அனைத்து சபைகளிலும், முதன்முதலில் தேவாலயத்தில் மட்டுமே இது கொண்டாடப்பட்டது.
தற்போதைய துருக்கி (Turkey) நாட்டிலுள்ள “எபேசஸ்” (Ephesus) நகரில் நடந்து முடிந்த “முதலாம் ஆலோசனை சபையின்’ (First Council of Ephesus) பின்னர், அன்னையின் பேராலயத்தை (Basilica di Santa Maria Maggiore) மீண்டும் கட்டிய திருத்தந்தை மூன்றாம் சிக்ஸ்டஸின் (Pope Sixtus III) அர்ப்பணிப்பினை இத்திருவிழா நினைவுகூருகிறது. ரோமில், “எஸ்குய்லின்” (Esquiline Hill) குன்றின் உச்சியில் அமைந்துள்ள இந்த முக்கிய பேராலயம், “தூய மரியாளின் மக்கியோர் பேராலயம்” (Basilica of Santa Maria Maggiore) என்றழைக்கப்படுகின்றது. ஏனெனில், இதுவே ரோம் நகரிலுள்ள, அன்னை மரியாளுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ள மிகப் பெரிய பேராலயமாகும்.
திருத்தந்தை மூன்றாம் சிக்ஸ்டஸ் (Pope Sixtus III) அவர்களால் திருத்தி கட்டப்பட்ட இப்பேராலயத்தின் அசல், திருத்தந்தை லிபெரியஸ் (Pope Liberius) காலத்தில் (கி.பி. 352–366) கட்டப்பட்டதாகும்.
புனித மரியா பேராலயம் (Basilica di Santa Maria Maggiore) என்பது உரோமையில் அமைந்துள்ள கோவில்களுள் புனித மரியாவுக்கு நேர்ந்தளிக்கப்பட்ட பழமையான ஒரு கோவில் ஆகும். இதன் முழுப்பெயர் இத்தாலிய மொழியில் Basilica Papale di Santa Maria Maggiore எனவும், இலத்தீன் மொழியில் Basilica Sanctae Mariae Majoris ad Nives எனவும் உள்ளது. இலத்தீன் பெயரில் உள்ளதுபோல, தமிழில் "பனிமய அன்னையின் கோவில்" என்று அழைக்கும் வழக்கமும் உண்டு. திருத்தந்தை மேலைத் திருச்சபையின் "முதுபெரும் தந்தை" (Patriarch) என்றும் அழைக்கப்பட்டதாலும், அப்பெயரோடு தொடர்புபடுத்தி மற்றும் நான்கு கோவில்கள் உரோமையில் "முதுபெரும் தந்தைக் கோவில்கள்" என்று அழைக்கப்பட்டன. அவை: புனித இலாத்தரன் யோவான் முதன்மைப் பேராலயம், புனித பேதுரு பேராலயம், புனித பவுல் பேராலயம், புனித இலாரன்சு கோவில் என்பனவாகும். இவற்றுள் முதல் மூன்றும் "உயர் பேராலயங்கள்" (Major Basilicas) என்னும் பெயர் கொண்டுள்ளன. புனித மரியா பேராலயத்துக்கும் இச்சிறப்புப் பெயர் உண்டு
புனித மரியா கோவிலின் இன்னொரு பெயர் "லிபேரிய கோவில்" என்பதாகும். தொடக்க காலத்தில் திருத்தந்தை லிபேரியசு என்பவர் இதன் புரவலராக இருந்தார் என்னும் மரபின் அடிப்படையில் இப்பெயர் எழுந்தது. முதல் கோவில் கட்டடத்தோடு பிற்காலச் சேர்க்கைகள் நிகழ்ந்தன. 1348இல் நில நடுக்கத்தால் சேதம் ஏற்பட்டது. இருப்பினும் முதல் கோவிலின் கட்டட வரைவு மாற்றமுறாமல் இன்றுவரை உள்ளது சிறப்பாகும். இது உரோமையில் உள்ள பிற பெருங்கோவில்களுக்கு இல்லாத ஒரு கூறு ஆகும்.
கோவிலின் முன் வரலாறு
இக்கோவில் உரோமை நகரில் "எசுக்குயிலின்" என்னும் ஒரு குன்றின்மீது கட்டப்பட்டது. தற்போது உள்ள கட்டடம் கி.பி. 432-440 ஆண்டுக் காலத்தில் திருத்தந்தை மூன்றாம் சிக்ஸ்துசு என்பவரால் எழுப்பப்பட்டு, புனித மரியாவின் வணக்கத்திற்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டது.
அதற்கு முன்னரே ஒரு கோவில் இருந்ததாகக் கிறித்தவ மரபு கூறுகிறது. அதன் பின்னணியில் ஒரு கதை உள்ளது. அது வருமாறு: உரோமையில் வாழ்ந்த பெருங்குடியைச் சார்ந்த யோவான் என்பவருக்கும் அவரது மனைவிக்கும் குழந்தைகள் இல்லை. தங்களது பெரும் செல்வத்தை யாருக்கு விட்டுச் செல்வது என்று அன்னை மரியா தங்களுக்குத் தெரிவிக்க வேண்டும் என்று அத்தம்பதியர் வேண்டிக்கொண்டனர். அவர்களது வேண்டுதலுக்கு இணங்க, அன்னை மரியா அவர்களுக்கு 358ஆம் ஆண்டு ஆகத்து மாதம் 4ஆம் நாள் இரவில் கனவில் தோன்றி, தமக்கென்று ஒரு கோவில் கட்டுமாறு கேட்டுக்கொண்டார். அக்கோவில் அமையவேண்டிய இடம் "எசுக்குயிலின்" குன்றம் என்றும், அக்குன்றில் எங்கு உறைபனி பெய்துள்ளதோ அதுவே கோவில் எழுப்பப்பட வேண்டிய இடம் என்றும் அன்னை மரியா கனவின்வழி தெரிவித்தார்.
ஆனால், ஆகத்து மாதம் கோடைகாலத்தின் உச்சக்கட்டம் என்பதாலும், உறைபனி பெய்வதற்கு எந்தவொரு வாய்ப்பும் இல்லை என்பதாலும் யோவானும் அவர்தம் மனைவியும் தங்கள் கனவின் பொருள் குறித்து வியந்துகொண்டிருந்தார்கள். எப்படியும் அன்னை மரியா கூறியது நடக்கும் என்னும் நம்பிக்கையில் எசுக்குயிலின் குன்றம் சென்று பார்த்தபோது அங்கே உண்மையாகவே உறைபனி பெய்திருப்பதையும் கோவில் கட்டடத்தின் எல்லை பனியில் வரையப்பட்டிருப்பதையும் கண்டு வியந்தார்கள்.
அதே இரவு, திருத்தந்தை லிபேரியசு என்பவருக்கும் அன்னை மரியா கனவில் தோன்றி, உறைபனி அடையாளம் கொடுக்கப்படுவதாகக் கூறினார். அவரும் பிற கிறித்தவர்களும் எசுக்குயிலின் குன்றுக்குச் சென்று, அன்னை மரியா கூறியதுபோலவே உறைபனி விழுந்த அதிசயத்தைக் கண்டு வியந்தார்கள். ஆகத்து கோடை வெயிலில் உறைபனி பெய்ததைக் கண்ட அனைவரும் கோவிலின் எல்லை பனியில் வரையப்பட்டதைக் கண்டனர். திருத்தந்தை லிபேரியசு அன்னை மரியாவுக்கு அங்கே ஒரு கோவில் கட்டி எழுப்பினார். 358இல் தொடங்கிய கட்டட வேலை 360இல் நிறைவுற்றது. சில வரலாற்றாசிரியர்கள் இக்கதையை ஒரு புனைவாகவே கருதுகின்றனர். திருத்தந்தை லிபேரியுசு அக்கோவிலை அன்னை மரியாவுக்கு நேர்ந்தளித்தார் என்னும் மரபுப் பின்னணியில் அதற்கு "லிபேரியக் கோவில்" என்றொரு பெயரும் உண்டு.
பின்னர் சிறிது காலம் அக்கோவில் பழுதடைந்த நிலையில் இருந்தது.
திருத்தந்தை மூன்றாம் சிக்ஸ்துசு காலத்துக் கோவில்
கி.பி. 431ஆம் ஆண்டு நிகழ்ந்த எபேசு பொதுச் சங்கத்தில் அன்னை மரியா கடவுளும் மனிதருமாகிய இயேசுவை இவ்வுலகிற்கு ஈன்றளித்ததால் உண்மையாகவே "கடவுளின் தாய்" என்னும் வணக்கத்துக்கு உரியவர் (Theotokos = God-Bearer) என்னும் கிறித்தவக் கொள்கை அதிகாரப்பூர்வமாக அறிவிக்கப்பட்டது. இதைத் தொடர்ந்து, திருத்தந்தை மூன்றாம் சிக்ஸ்துசு (432-440) என்பவர் புனித மரியா கோவிலைப் புதுப்பித்து, விரிவாக்கி, அழகுபடுத்தினார். கோவிலில் உள்ள "வெற்றி வளைவு" என்னும் பகுதி அத்திருத்தந்தை காலத்தைச் சார்ந்ததே. அதில் "ஆயர் சிக்ஸ்துசு கடவுளின் மக்களுக்குக் கொடையாக அளித்தார்" என்னும் பதிவு உள்ளது. மேலும் ஐந்தாம் நூற்றாண்டு கலை அம்சங்களில் முக்கியமான ஒன்று கோவிலின் நடு நீள்பகுதியை அணிசெய்கின்ற பதிகைக்கல் ஓவியங்கள் ஆகும். 440-461 ஆண்டுகளில் திருத்தந்தையாக ஆட்சிசெய்த திருத்தந்தை முதலாம் லியோ என்பவரும் கோவில் பணிகளைத் தொடர்ந்தார்
"
கோவிலின் கட்டடப் பாணியும் கலையும்
புனித மரியா பேராலயம் செவ்விய காலக் கலைப் பாணியோடு உரோமைக் கலைப் பாணியையும் இணைத்து எழுந்தது. அதே சமயத்தில் கிறித்தவக் கலை உருவாக்கமும் அங்கே நிகழ்ந்தது. குறிப்பாக, அன்னை மரியாவுக்கு வணக்கம் செலுத்தும் விதத்தில் அதுவரை கிறித்தவ உலகே கண்டிராத அளவுக்குச் சிறப்பான கோவிலை உருவாக்க வேண்டும் என்னும் நோக்கமும் இக்கோவில் சிறப்புற அமைந்ததற்குத் தூண்டுதலாயிற்று.
இரண்டாம் நூற்றாண்டின் அரச அரண்மனை வடிவில் இக்கோவில் அமைந்தது. மிக உயர்ந்த, விரிந்த நடு நீள்பகுதி; இரு பக்கங்களிலும் துணை நீள்பகுதிகள்; நடு நீள்பகுதி முடியும் இடத்தில் அதன் இருபக்கங்களையும் இணைக்கின்ற வளைவு ("வெற்றி வளைவு = Triumphal Arch); அரைவட்ட வடிவில் அமைந்த குவிமாடக் கூரைப்பகுதி - இதுவே கட்டடத்தின் அடிப்படை வரைவு. கோவிலின் நடு நீள்பகுதியிலும், "வெற்றி வளைவு" என்னும் இணைப்புப் பகுதியிலும் அமைந்த 5ஆம் நூற்றாண்டு கற்பதிகை ஓவியங்கள் மிகப் புகழ்பெற்றவை ஆகும். வெற்றி வளைவுக்குப் பின் அமைந்துள்ள குவிமாடக் கூரைப்பகுதியிலும் அழகிய கற்பதிகை ஓவியங்கள் உள்ளன. ஆனால் அவை காலத்தால் பிற்பட்டவை (13ஆம் நூற்றாண்டு).
நடு நீள்பகுதியைத் தாங்குகின்ற "ஏத்தன்சு பாணி" பளிங்குத் தூண்கள் மிகப் பழமையானவை. அவை பழைய மரியா கோவிலிலிருந்தோ மற்றொரு உரோமை கட்டடத்திலிருந்தோ பெறப்பட்டிருக்க வேண்டும். முப்பத்தாறு பளிங்குத் தூண்களும் நான்கு கருங்கல் தூண்களும் ஆங்குள்ளன.
14ஆம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்ட மணிக்கூண்டு 240 அடி (75 மீட்டர்) உயரம் கொண்டதாக, உரோமை நகரிலேயே மிக உயரமானதாகத் திகழ்கின்றது. 16ஆம் நூற்றாண்டில் சீரமைக்கப்பட்ட உயர்ந்த உள்கூரை குழிப்பதிகை முறையில் அணிசெய்யப்பட்டு, தங்க முலாம் பூசப்பட்டு எழிலோடு விளங்குகிறது. அதை வடிவமைத்தவர் சூலியானோ சான்ங்கால்லோ என்னும் கலைஞர் ஆவார்.
கோவிலின் முகப்பு 12ஆம் நூற்றாண்டைச் சார்ந்தது. அத்தோடு ஒரு மேல்மாடம் 1743இல் திருத்தந்தை பதினான்காம் பெனடிக்ட் என்பவரால் சேர்க்கப்பட்டது.
கோவில் முற்றத்தில் அமைந்துள்ள தூண் 1614 -இல் எழுப்பப்பட்டது. இத்தூண் காண்சுட்டண்டைன் பேரரசரின் அரண்மனையிலிருந்து பெறப்பட்டதாகும். தூணின் அடிமட்டத்தில் கார்லோ மதேர்னோ வடிவமைத்த நீரூற்று உள்ளது.
கோவில் சீரமைப்புப் பணிகள்
பல நூற்றாண்டுகளில் புனித மரியா கோவிலின் சீரமைப்புப் பணிகள் பல திருத்தந்தையர் ஆட்சிக்காலத்தில் நடந்தன. அந்த ஆட்சிக்காலங்கள்:
மூன்றாம் யூஜின் (1145-1153)
நான்காம் நிக்கோலாசு (1288-1292)
பத்தாம் கிளமெண்ட் (1670-1676)
பதினான்காம் பெனடிக்ட் (1740-1758)
1575-1630 காலகட்டத்தில் கோவிலின் உட்பகுதி முழுவதும் புதுப்பிக்கப்பட்டது.
புனித மரியா கோவிலின் நடு நீள்பகுதி, பளிங்குத் தளம், தூண்வரிசை, "வெற்றி வளைவு" ஆகிவற்றின் எழில்மிகு தோற்றம்.
கோவிலின் கருவூலங்கள்
புனித மரியா கோவிலில் கலையழகும் சமய முதன்மையும் பொருந்திய பல பொருள்கள் உள்ளன. அவற்றுள் சில கீழே குறிப்பிடப்படுகின்றன:
மணிக்கூண்டு: இது உரோமைவழிக் கலைப்பாணியில் ("Romanesque") 14ஆம் நூற்றாண்டில், திருத்தந்தை பதினொன்றாம் கிரகோரி அவிஞ்ஞோன் நகரிலிருந்து உரோமை திரும்பிய பின் எழுப்பப்பட்டது. 75 மீட்டர் உயரம் கொண்ட இம்மணிக்கூண்டில் ஐந்து பெரிய மணிகள் உள்ளன. அவற்றுள் ஒன்று "தவறிப்போன மணி" ("the lost one"; இத்தாலியம்: La Sperduta) என்று அழைக்கப்படுகிறது. ஒவ்வொரு இரவும் 9 மணிக்கு அந்த "தவறிப்போன மணி" மட்டும் தனக்கே உரித்தான தொனியில் ஒலித்து, மக்களை இறைவேண்டலுக்கு அழைக்கும்.
கோவிலின் நடுக்கதவு: இச்செப்புக் கதவில் மரியாவின் வாழ்க்கை நிகழ்ச்சிகள் வடிக்கப்பட்டுள்ளன. அக்காட்சிகளைச் சுற்றிலும் பழைய ஏற்பாட்டு இறைவாக்கினர், மரியாவை முன் குறிக்கும் நான்கு பழைய ஏற்பாட்டுப் பெண்மணிகள், நற்செய்தியாளர்கள் படிமங்கள் உள்ளன.
திருக்கதவு: இது இடது புறம் உள்ளது. இதை முத்திப்பேறு பெற்ற திருத்தந்தை இரண்டாம் யோவான் பவுல் 2001, டிசம்பர் 8ஆம் நாள் அர்ச்சித்தார். இக்கதவின் வலது பிரிவில் உயிர்த்தெழுந்த இயேசு மரியாவுக்குத் தோன்றும் காட்சி உள்ளது. இயேசுவின் முகச்சாயல் தூரின் சுற்றுத்துணி உருவச் சாயலில் (Shroud) உள்ளது. மரியாவின் முகம் பழைய கலைப்பாணியில் உள்ளது. கிணற்றருகே மரியாவுக்கு இயேசு பிறப்பின் அறிவிப்பு நிகழ்வதும், தூய ஆவி இறங்கி வருவதும் சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளன. கீழ்ப்பகுதியில் எபேசு பொதுச்சங்கத்தில் மரியா "கடவுளின் தாய்" என்று அறிவிக்கப்பட்ட நிகழ்ச்சியும், இரண்டாம் வத்திக்கான் பொதுச்சங்கம் மரியாவை "திருச்சபையின் தாய்" என்று அறிவித்த நிகழ்ச்சியும் பதிக்கப்பட்டுள்ளன. கதவின் மேற்பகுதியில் திருத்தந்தை இரண்டாம் யோவான் பவுலின் பதவிச் சின்னமும் அவரது விருதுவாக்காகிய "என்னை முழுதும் உமக்குத் தந்தேன்" (Totus Tuus) என்னும் சொற்றொடரும் உள்ளன.
கோவிலின் தளம்: கோவில் தளம் முற்றிலுமாகப் பளிங்குக் கற்களால் ஆனது. கம்பளம் விரித்தாற்போல, கலைநுணுக்கத்தோடு வரிசைப்படுத்தப்பட்ட கல்வேலையை அங்கே காணலாம். அது 13ஆம் நூற்றாண்டில் பெரும் புகழ் பெற்ற "கொசுமாத்தி" (Cosmati) என்னும் குடும்பத்தாரால் வடிவமைக்கப்பட்டது. உரோமைப் பெருங்குடி மக்களாகிய இசுக்கோத்துசு பாப்பரோனி மற்றும் அவர்தம் மகன் யோவான்னி என்பவர்கள் கோவிலுக்கு அளித்த நன்கொடை அது.
வெற்றி வளைவில் அமைந்த கற்பதிகை ஓவியங்கள்: இவை மிகச் சிறப்பு வாய்ந்தவை. கி.பி. 431இல் நிகழ்ந்த எபேசு பொதுச்சங்கம் மரியாவைக் "கடவுளின் தாய்" (கடவுளைத் தாங்கியவர்) என்று அறிக்கையிட்டதைத் தொடர்ந்து, மரியாவின் புகழைப் பறைசாற்றவும், அவருக்கு வணக்கம் செலுத்தவும் இவ்வழகிய கற்பதிகை ஓவியங்கள் உருவாக்கப்பட்டன.
வெற்றி வளைவில் நான்கு படிமத் தொகுப்புகள் உள்ளன. மேலே இடதுபுறத்தில் மரியாவுக்கு இயேசுவின் பிறப்பு அறிவிக்கப்படுகிறது. மரியா உரோமை இளவரசி போல உடையணிந்துள்ளார். அவர்தம் கைகளில் ஊதா நிறத் திரையை நெய்துகொண்டிருக்கிறார். அவர் ஊழியம் செய்துவந்த எருசலேம் கோவிலுக்குக் காணிக்கையாகக் கொடுக்க அத்திரையை அவர் உருவாக்கிக்கொண்டிருக்கிறார்.
படிமத் தொகுப்பின் இடதுபுறத்தில் வானதூதர் மரியாவின் கணவர் யோசேப்புக்கு இயேசு பிறப்பை அறிவிக்கிறார். அடுத்த படிமத் தொகுப்பில் குழந்தை இயேசுவைக் கீழ்த்திசை ஞானியர் வணங்குகின்றனர். மாசில்லாக் குழந்தைகளை ஏரோது மன்னன் கொலைசெய்கிறான். நீல நிற மேலாடை அணிந்த பெண் எலிசபெத்து; அவர்தம் கைகளில் உள்ள குழந்தை திருமுழுக்கு யோவான். எலிசபெத்து தம் குழந்தையை எடுத்துக்கொண்டு ஓடிச்செல்ல அணியமாயுள்ளார்.
வெற்றி வளைவின் மேல்பகுதியில் வலது புறத்தில் உள்ள படிமத் தொகுப்புகள்: இயேசு எருசலேம் கோவிலில் காணிக்கையாக ஒப்புக்கொடுக்கப்படுகிறார். திருக்குடும்பம் எகிப்துக்குத் தப்பியோடும் காட்சியில் விவிலியப் புறநூல் செய்தியொன்று சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளது. அதாவது அப்ரோதியசிசு என்னும் எகிப்து அரசன் திருக்குடும்பத்தைச் சந்தித்ததும் தன் தவற்றினை உணர்ந்து, பழைய சமயத்தைக் கைவிட்டு, இயேசுவை உலக மீட்பராக ஏற்று வணங்கினார். கடைசி படிமத்தில் கீழ்த்திசை ஞானியர் ஏரோது அரசனின் முன்னிலையில் வருகின்றனர்.
வெற்றி வளைவின் கீழ்ப்பகுதியில் ஒரு புறம் பெத்லகேம், மறுபுறம் எருசலேம் என்னும் நகர்கள் உள்ளன. இயேசு பெத்லகேமில் பிறந்தார்; எருசலேமில் உயிர்துறந்தார்.
இயேசு மீண்டும் வருவார் என்னும் பொருளில் வெற்றி வளைவின் மேல் நடுப்பகுதிப் படிமத் தொகுப்பு உள்ளது. நடுப்பகுதியில் ஓர் அரியணை உள்ளது. அதில் யாரும் அமரவில்லை. அதுவே கடவுளின் அரியணை. அதன்மேல் மணிமகுடமும் அதைச் சூழ்ந்து ஒரு போர்வையும் உள்ளன. அரியணையின் கால் பகுதியில் திருவெளிப்பாடு நூலும், இயேசு அறிவித்த புதிய சட்டத் தொகுப்பும் உள்ளன. அரியணையின் இருபுறமும் புனித பேதுருவும் புனித பவுலும் நிற்கின்றனர். பேதுரு யூதர் நடுவிலும் பவுல் பிற இனத்தார் நடுவிலும் இயேசுவின் நற்செய்தியை அறிவித்த திருத்தூதர்கள் ஆவர். அவர்களது தலைக்கு மேற்பகுதியி்ல் நான்கு நற்செய்தியாளர்களின் அடையாளங்களாகிய எருது, வானதூதர், சிங்கம், கழுகு ஆகியவை உள்ளன. இயேசு அறிவித்த நற்செய்தியை ஏற்று அதன்படி வாழ்வோர் கடவுளின் அரியணையை அணுகிச் சென்று, அவர்தம் வாழ்வில் எந்நாளும் பங்கேற்பர் என்பது இப்படிமத் தொகுப்புகளின் பொருள் ஆகும். இறைவாழ்வைத் தேடுவோர் ஆடுகள் வடிவில் சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளனர். இறையியல் செறிவோடும் கலையழகோடும் வடிவமைக்கப்பட்ட இக்கற்பதிகை ஓவியங்கள் உலகப் புகழ் பெற்றவை.
அரியணையின் கீழ் மரியாவுக்கு அழகிய கோவிலை உருவாக்கிய திருத்தந்தை மூன்றாம் சிக்ஸ்துசு என்பவர் குறித்த சொற்றொடர் உள்ளது: "ஆயர் சிக்ஸ்துசு கடவுளின் மக்களுக்குக் கொடையாக அளித்தார்" (Xystus Episcopus Plebi Dei).
உள் குவிமாடக் கற்பதிகை ஓவியம்: இங்கே அமைந்துள்ள கற்பதிகை ஓவியம் இரு பகுதிகளாக உள்ளது. நடுப்பகுதியில் மரியா அரசியாக முடிசூட்டப்படும் காட்சி உள்ளது. இயேசுவும் அவர்தம் தாய் மரியாவும் அழகியதோர் அரியணையில் வீற்றியுள்ளனர். இயேசு மணிகள் பதித்த மகுடத்தைத் தம் அன்னை மரியாவின் தலையில் சூட்டுகிறார். இங்கே மரியா திருச்சபையின் அன்னையாக உள்ளார்; கடவுளின் தாயாக, உலக அரசியாகக் காட்டப்படுகிறார். கதிரவனும் வெண்ணிலவும், வானகத் தூதர்களும் அரியணையின் முன்னிலையில் வணங்கி நிற்கின்றனர். தூய பேதுரு, தூய பவுல், அசிசி நகர் தூய பிரான்சிசு ஆகியோரோடு திருத்தந்தை நான்காம் நிக்கோலாசு இடது புறம் நிற்கின்றார். இத்திருத்தந்தைதான் (ஆட்சி: 1288-1292) இக்கற்பதிகைத் தொகுப்பை உருவாக்கப் பணித்தவர்.
வலது புறத்தில் திருமுழுக்கு யோவானும், நற்செய்தியாளர் யோவானும், புனித அந்தோனியும், நன்கொடையாளர் கர்தினால் கொலோன்னாவும் நிற்கின்றனர்.
இப்படிமத் தொகுதியின் கீழ் நடுப்புறத்தில் "மரியா துயில்கொள்ளுதல்" (Dormitio Mariae) என்னும் காட்சி உள்ளது. மரியாவின் இறப்பு இவ்வாறு குறிக்கப்படுகிறது. இடது பகுதியில் மரியா இயேசுவைப் பெற்றெடுத்த காட்சியும், வலது பகுதியில் மரியா இயேசுவைக் கீழ்த்திசை ஞானியருக்குக் காட்டுகின்ற காட்சியும் உள்ளன. இவ்வாறு மரியாவின் பெருமை இப்பெருங்கோவிலில் பறைசாற்றப்படுகிறது.
Also known as
• Dedicatio Sanctae Mariae ad Nives
• Santa Maria Maggiore
• Maria SS. Ausiliatrice
Profile
A feast that commemorates the dedication of the church of Santa Maria Maggiore on the Esquiline Hill in Rome, Italy. The church was originally built by Pope Liberius, and was known as the Basilica Liberii or Liberiana. It was restored by Pope Sixtus III, and dedicated to Our Lady. From that time on it was known as Basilica S. Mariae or Mariae Majoris. Since the seventh century it was known also as Maria ad Praesepe.
The appellation ad Nives (of the snow) originated a few hundred years later, as did also the legend which gave this name to the church. The legend says that during the pontificate of Liberius, the Roman patrician John and his wife, who were without heirs, made a vow to donate their possessions to Our Lady. They prayed that she might make known to them how they were to dispose of their property in her honour. During the night of 5 August, snow fell on the summit of the Esquiline Hill. In obedience to a vision which they had the same night, the couple built a basilica in honour of Our Lady on the spot which was covered with snow. From the fact that no mention whatever is made of this alleged miracle until a few hundred years later, not even by Sixtus III in his eight-lined dedicatory inscription, it would seem that the legend has no historical basis.
Originally the feast was celebrated only at Santa Maria Maggiore. In the fourteenth century it was extended to all the churches of Rome, and finally it was made a universal feast by Pope Pius V. Pope Clement VIII raised it from a feast of double rite to double major. The Mass is the common one for feasts of the Blessed Virgin; the office is also the common one of the Blessed Virgin, with the exception of the second Nocturn, which is an account of the alleged miracle. The congregation, which Pope Benedict XIV instituted for the reform of the Breviary in 1741, proposed that the reading of the legend be struck from the Office, and that the feast should again receive its original name, Dedicatio Sanctae Mariae.
Patronage
• Italy
• Reno, Nevada, diocese of
• Conco, Italy
• Rovereto, Italy
• San Marco in Lamis, Italy
• Susa, Italy
• Torre Annunziata, Italy
• Utah
Saint Viator
Also known as
Viâtre
Additional Memorial
16 October (Saint-Mesmin Abbey)
Profile
Benedictine monk at the Saint-Mesmin Abbey (also known as Micy Abbey) in the early sixth-century near Orleans, France. Friend and brother monk of Saint Avitus. Spiritual student of Saint Maximinus. Feeling the need for solitude, he left the abbey to live as a hermit near Sologne-sur-Loire, France. Highly esteemed by locals for his holiness of life. Ninth-century legend fills in the gaps in his biography with a narrative involving Saints Viator, Avitus and Mesmin, but it appears to be pious fiction. The town of his tomb changed its name to Saint-Viâtre in his honour in 1854.
Died
• 6th-century in La Trimouille, Sologne, France of natural causes
• buried in Tremblevy (modern Saint-Viâtre), France in a coffin carved from the trunk of a tree that Saint Viator, who had received a prophesy of the date of his death, had knocked down for the purpose
• by the 11th century, the parish church had been built over his grave
• relics enshrined in 1597 authorities of the diocese of Orleans, France
• a record of the relics is found in a diocesan survey of 1655
• the reliquary was given to civil authorities during the anti–Christian fervor of the French Revolution, but the relics hidden to prevent their destruction
• relics re-enshrined in 1820
Patronage
• against marsh fevers
• Saint-Viâtre, France
Our Lady of Copacabana
Also known as
• La Coyeta
• Virgin of Copacabana
Profile
A statue of the Blessed Virgin Mary standing four feet tall, made of plaster and maguey fiber, and created by Francisco Tito Yupanqui. Except for the face and hands, it is covered in gold leaf, dressed like an Inca princess, and has jewels on neck, hands and ears. There is no record of what the image looks like under the robes, the carved hair has been covered by a wig, and the image never leaves the basilica. On 21 February 1583 it was enthroned in an adobe church on the peninsula of Copacabana, which juts into Lake Titicaca nearly 3 miles above sea level. In 1669 the viceroy of Peru added a straw basket and baton to the statue, which she still holds today. The present shrine dates from 1805. The image was crowned during the reign of Pope Pius XI, and its sanctuary was promoted to a basilica in 1949. It has been the recipient of many expensive gifts over the years, most of which were looted by civil authorities in need of quick cash.
Patronage
• Bolivia
• Bolivian navy
Saint Emidius of Ascoli Piceno
Also known as
Emygdius, Emigdius, Emigdio
Profile
Convert to Christianity. Bishop, consecrated by Pope Saint Marcellus. Very successful missionary to Trier, Germany. However, when he started smashing pagan idols, the non-converts revolted, and he had to flee to Rome for safety. When he returned to his mission in Ascoli Piceno, Italy he was martyred as part of the persecutions of Diocletian.
Born
German
Died
• beheaded c.303
• relics at Ascoli Piceno, Italy
Patronage
• against earthquakes
• Ascoli Piceno, Italy, city o
• Ascoli Piceno, Italy, diocese of
Saint Margaret the Barefooted
Also known as
• Margaret of Cesolo
• Margaret la Picena
• Margherita....
Profile
Born poor. Married at 15 to an Italian gentleman, and abused for years by her husband for her attachment to the Church and her perceived ministry to the poor. She gave up shoes, dressed and appeared as a beggar to better associate herself with the poor. Widowed.
Born
1325 at Cesolo, San Severino, Italy
Died
5 August 1395 of natural causes
Patronage
• brides
• difficult marriages
• victims of abuse
• widows
Blessed Arnaldo Pons
Profile
Mercedarian friar. In 1382 he ransomed 48 Christians enslaved by Muslims in Almeria, Spain. Sent in 1386 to ransom Christians in Tunis (in modern Tunisia), he was abused and occasionally imprisoned as he made his way across north Africa, but he did complete his mission. Later retired to spend his final years in the Mercedarian convent of Santa Maria dei Miracoli in Montflorie, Aragon (in modern Spain).
Died
Mercedarian convent of Santa Maria dei Miracoli in Montflorie, Aragon (in modern Spain) of natural causes
Saint Abel of Rheims
Also known as
Abel of Lobbes
Profile
Missionary to the European continent with Saint Boniface. Chosen archbishop of Rheims, France in 744 by Pope Saint Zachary and the Council of Soissons. He was unable to take over the see as it was occupied by hostile forces supporting the self-appointed bishop Milo. Retired as a Benedictine monk at Lobbes Abbey in Belgium, and was later chosen abbot.
Born
in the British Isles, most likely in Ireland
Died
c.751 at Lobbes, Belgium of natural causes
Blessed Pierre-Michel Noël
Profile
Priest in the diocese of Rouen, France. Imprisoned on a ship in the harbor of Rochefort, France and left to die during the anti-Catholic persecutions of the French Revolution. One of the Martyrs of the Hulks of Rochefort.
Born
23 February 1754 in Pavilly, Seine-Maritime, France
Died
5 August 1794 aboard the prison ship Deux-Associés, in Rochefort, Charente-Maritime, France
Beatified
1 October 1995 by Pope John Paul II
Saint Venantius of Viviers
Also known as
Venancio, Venanzio
Profile
Born to the Burgundian nobility. Bishop of Viviers, France for 27 years. Returned the liturgy to places that had fallen away from the Church, restored clerical discipline, and revitalized the faith throughout his diocese. Attended several synds, and was very active in the synod of Epaone in 517.
Died
• 544 of natural causes
• interred in the church of Notre Dame du Rhone, which he had built
• relics enshrined in the church of Saint Jean-Baptiste in Valence, France
Saint Paris of Teano
Also known as
Paride
Profile
Bishop of Teano, Italy; that's really all we know about him. Legend says that he became bishop after killing the dragon that the locals cared for and worshipped; this is usually metaphor for defeating paganism in the area.
Born
Greek
Died
• 346 in Teano, Italy
• interred in the San Paride cathedral
Patronage
• Teano, Italy, city of
• Teano, Italy, diocese
Saint Memmius of Châlons-sur-Marne
Also known as
• Apostle of of Châlons-sur-Marne
• Meinge, Menge, Memmio, Memmie
Profile
First bishop of Châlons-sur-Marne, France, serving in the latter 3rd century. Saint Gregory of Tours wrote about Memmius as a miracle worker.
Died
c.300
buried in Saint-Memmie, France
Patronage
Châlons-en-Champagne, France
Saint Nonna
Also known as
Nona
Profile
Daughter of Filtazius, she was raised in a Christian home. Married and converted Saint Gregory of Nazianzen the Elder. Mother of Saint Gregory Nazianzen, Saint Caesarius of Nazianzen, and Saint Gorgonia. She outlived her husband and the latter two children.
Died
5 August 374 of natural causes
Patronage
against the death of children
Saint Cassian of Autun
Also known as
Cassiano
Profile
Born to the Egyptian mobility. Worked with Saint Reticius. Bishop of Autun, France from 314 to the end of his life; he served for 36 years. Miracle worker.
Born
Alexandria, Egyptian
Died
• c.350 of natural causes
• buried near Autun, France
• relics translated to San Quentin in 840
Saint Eusignius
Profile
Career soldier in the army of Constantius Chlorus. When Julian the Apostate renounced Christianity, he ordered all his subjects to make a sacrifice to idols. Eusignius refused. Martyr.
Died
scourged and beheaded in 362 at Antioch, Syria
Saint Mari
Profile
Converted by and spiritual student of Saint Addai. Missionary around Nisibis, Nineveh, and along the Euphrates. Won many converts, destroyed pagan temples, and built churches, monasteries and convents. Known as one of the great apostles to Syria and Persia.
Died
2nd century near Seleucia-Ctesiphion
Blessed Corrado of Laodicea
Also known as
Conrad
Profile
Mercedarian friar. Bishop of Laodicea, Syria. Zealous evangelist. Miracle worker.
Saint Aggai
Profile
Royal jeweler to King Abgar the Black. Converted by Saint Addai. Bishop, and successor to Saint Addai as evangelist. Spiritual director of Saint Mari, whom he dispatched on missionary work. Martyr.
Died
2nd century
Saint Gormeal of Ardoilen
Also known as
Gormcal, Gormgall
Profile
Abbot at Ardoilen, Galway, Ireland.
Born
Irish
Died
1016 of natural causes
Blessed James Gerius
Profile
Camaldolese monk at Florence, Italy. Noted for his devotion to the Sacred Will of God.
Born
1312
Died
1345
Saint Theodoric of Cambrai-Arras
Profile
Bishop of Cambrai-Arras, France from c.830 to 863.
Died
863
Saint Casto of Teano
Profile
Bishop of Teano, Italy.
Patronage
diocese of Teano, Italy
Saint Cantidianus
Profile
Martyred in Egypt.
Saint Cantidius
Profile
Martyred in Egypt.
Saint Sobel
Profile
Martyred in Egypt.
Martyrs of Fuente la Higuera
Profile
A group of Augustinian priests and clerics who were martyred together in the Spanish Civil War./p>
• Anastasio Díez García
• Ángel Pérez Santos
• Cipriano Polo García
• Emilio Camino Noval
• Felipe Barba Chamorro
• Gabino Olaso Zabala
• Luciano Ramos Villafruela
• Luis Blanco Álvarez
• Ubaldo Revilla Rodríguez
• Victor Gaitero González
Died
5 August 1936 in Fuente la Higuera, Valencia, Spain
Beatified
28 October 2007 by Pope Benedict XVI
Martyrs of the Salarian Way
Profile
Twenty-three Christians who were martyred together in the persecutions of Diocletian.
Died
303 on the Salarian Way in Rome, Italy
Martyred in the Spanish Civil War
Thousands of people were murdered in the anti-Catholic persecutions of the Spanish Civil War from 1934 to 1939. I have pages on each of them, but in most cases I have only found very minimal information. They are available on the CatholicSaints.Info site through these links:
• Blessed Eduardo González Santo Domingo
• Blessed Jaume Codina Casellas
• Blessed José Trallero Lou
• Blessed Manuel Moreno Martínez
• Blessed Maximino Fernández Marinas
• Blessed Victor García Ceballos
