இன்றைய புனிதர்கள் நவம்பர் 12

 St. Patiens

Feastday: November 12

Death: 150

Patron saint of Metz, France. He served as the fourth bishop of that diocese.

Saint Patiens was the fourth[2] Bishop of Metz, later being made patron of the city. He died in the fourth century

Bl. Gregory Lakota

Feastday: November 12

Birth: 1883

Death: 1950

Beatified: Pope John Paul II

Gregory Lakota was a Greek Catholic. He was ordained in 1908 at Przemysl. Doctor of theology at Vienna, Austria in 1911. Professor at the Ukrainian seminary at Przemysl in 1913. Arrested for his faith on 9 June 1946; sentenced to ten years at Vorkuta, Russia. Died in prison. One of the Martyrs Killed Under Communist Regimes in Eastern Europe.

St. Benedict and Companions

Feastday: November 12

Death: 1005

Italian Benedictine martyrs. Benedict, with John, Matthew, Isaac, and Christinus, went with St. Adalbert of Prague to a mission among the Slavic peoples. Robbers attacked their monastery near Gnesen and slew them. Pope Julius II canonized them. They are revered in Poland as "the Five Polish Brothers;' although they were not Poles and not related.

St. Anastasius XIX

Feastday: November 12

Death: 1040

Archbishop and companion of St. Stephen. The first archbishop of Hungary, he started as a monk originally named Radla. In 997, he served as a missionary among the Magyars, becoming abbot of the abbey founded by the duke and duchess of Geza in Hungary. St. Stephen was the son and heir of the duke. He succeeded his father and aided Anastasius in missionary efforts among the Magyars. Pope Sylvester II recognized Stephen as king of the Hungarians and sent him a crown through Anastasius. The archbishop supported Stephen's enlightened rule, dying two years after the king's passing.

Saint Josaphat Kuncevyc

✠ புனிதர் ஜோசஃபட் குன்ட்சேவிச் ✠

(St. Josaphat Kuntsevych)

போலோஸ்க் பேராயர் மற்றும் மறைச்சாட்சி:

(Polotsk Archbishop and Martyr)

பிறப்பு: கி.பி. 1580

வோலோடிமீர், வோல்ஹைனிய வைவோடேஷிப், போலிஷ்-லித்துவானிய கூட்டமைப்பு

(Volodymyr, Volhynian Voivodeship, Polish–Lithuanian Commonwealth)

இறப்பு: நவம்பர் 12, 1623

வித்டேப்ஸ்க், போலிய-லித்துவானிய கூட்டமைப்பு

(Vitebsk, Vitebsk Voivodeship, Polish-Lithuanian Commonwealth)

ஏற்கும் சமயம்:

உக்ரேனிய கிரேக்க கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Ukrainian Greek Catholic Church)

லத்தீன் திருச்சபை

(Latin Church)

ரோமானியன் கிரேக்க கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Romanian Greek Catholic Church)

ருத்தேனிய கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Ruthenian Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: மே 16, 1643

திருத்தந்தை எட்டாம் அர்பன்

(Pope Urban VIII)

புனிதர் பட்டம்: ஜூன் 29, 1867

திருத்தந்தை ஒன்பதாம் பயஸ்

(Pope Pius IX)

பாதுகாவல்: உக்ரைன் (Ukraine)

நினைவுத் திருவிழா: நவம்பர் 12

“லோவன் குன்ட்சேவிச்” (Loann Kuntsevych) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட புனிதர் ஜோசஃபட் குன்ட்சேவிச், ஒரு “போலிஷ்-லிதுவேனியன்” (Polish-Lithuanian monk) துறவியும், புனிதர் “மகா பாசில்” (Order of Saint Basil the Great) துறவற சபையைச் சார்ந்தவரும், உக்ரேனிய கிரேக்க கத்தோலிக்க திருச்சபையின் ஆயராக இருந்து திருச்சபையின் ஒற்றுமைக்காக உழைத்து மறைச்சாட்சியாக உயிர் துறந்தவரும் ஆவார்.

கி.பி. 1623ம் ஆண்டு, நவம்பர் 12ம் நாள் அவர் கிறிஸ்தவமறை விசுவாசத்துக்காக துன்புறுத்தப்பட்டு கொல்லப்பட்டார்.

இவருக்கு கத்தோலிக்க திருச்சபை, புனிதர் பட்டமும் மறைச்சாட்சி பட்டமும் அளித்துள்ளது.

வாழ்க்கை வரலாற்றின் முக்கிய நிகழ்வுகள்:

கி.பி. 1580ம் ஆண்டு,  அல்லது கி.பி. 1584ம் ஆண்டு பிறந்த இவருக்கு திருமுழுக்கின்போது அளிக்கப்பட்ட பெயர் "லோவன் குன்ட்சேவிச்" ஆகும். வோல்னியா பகுதி இவர் வாழ்ந்த காலத்தில் போலிஷ் - லித்துவானிய கூட்டமைப்பின்கீழ் இருந்தது. இவர் பிறந்த நகரின் பெயர் “வொலோடிமிர்” (Volodymyr), தற்போதைய “உக்ரைன்” (Ukraine) ஆகும்.

கத்தோலிக்க திருச்சபைக்கும் மரபுவழி திருச்சபைக்கும் இடையே ஒற்றுமை ஏற்படுத்துவதற்கான ஒரு ஒப்பந்தம் “பிரெஸ்ட் உடன்பாடு” (Union of Brest) என்று அழைக்கப்படுகிறது. இது கி.பி. 1596ம் ஆண்டில் நிகழ்ந்தது. இதன்படி, உக்ரைன் கிரேக்க மரபுவழி சபையானது, கத்தோலிக்க திருச்சபையோடு இணைய முன்வந்தது. மரபுவழி திருச்சபையில் பிறந்த லோவன் குன்ட்சேவிச், முதலில் “வில்னியஸ்” (Vilnius) நகரிலுள்ள புனிதர் “மகா பாசில்” (Order of Saint Basil the Great) துறவற சபையில் சேர்ந்தார். பின்னர் கி.பி. 1609ம் ஆண்டில் கத்தோலிக்க திருச்சபையில் குருத்துவம் பெற்றார்.

திருச்சபையின் ஒற்றுமைக்காக உழைத்தல்:

துறவற சபையில் சேர்ந்தபோது அவர் லோவன் என்ற தம் பெயரை "ஜோசஃபட்" (Josaphat) என்று மாற்றிக்கொண்டார். அவருடைய வாழ்க்கைக் குறிக்கோளே திருச்சபையில் ஒற்றுமையைக் கொணர்வதாக அமைந்தது. பண்டைக்காலத் திருச்சபையின் வழிபாட்டு முறைகள், திருச்சபைத் தந்தையர்களின் படிப்பினைகள் ஆகியவற்றையும் வரலாற்றையும் ஊன்றிப் பயின்ற ஜோசஃபட், ஆண்டவர் இயேசு நிறுவிய திருச்சபையில் பேதுருவின் வாரிசாக வருகின்ற திருத்தந்தைக்கு ஒரு முக்கிய இடம் ஒன்று உண்டு என்றும், அவருடைய தலைமையின் கீழ் திருச்சபை முறையாக அமைய வேண்டும் என்பதில் உறுதியாக இருந்தார்.

கி.பி. 1617ம் ஆண்டு, ஜோசஃபட்டுக்கு ஆயர் பட்டம் வழங்கப்பட்டது. கி.பி. 1618ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதத்தில் அவர் போலோஸ்க் என்னும் மறைமாவட்டத்தின் பேராயராக நியமிக்கப்பட்டார். ரோமத் திருச்சபையோடு உக்ரேய்ன் மரபுவழி திருச்சபையை ஒன்றுபடுத்தும் பணியில் அவர் மும்முரமாக ஈடுபட்டார். பலர் அவருடைய முயற்சியை எதிர்த்தனர்.

ஆயர் ஜோசஃபட் பல கோவில்களைப் புதுப்பித்தார். குருக்களின் கல்வியறிவை வளர்க்க அவர் ஒரு மறைக்கல்வி நூல் எழுதினார். குருக்களின் வாழ்வுக்கான நெறிகளை வழங்கினார். தமது மறைமாவட்டத்தைச் சார்ந்த நகரங்களில் மறை மன்றங்கள் நிறுவ ஏற்பாடு செய்தார். கீழை மரபுவழி சபைகளுக்கு அளவுக்கு மீறிய சலுகைகள் வழங்கியது அவருக்கு விருப்பமாக இருக்கவில்லை.

அவருடைய ஆயர் பணிக்காலம் முழுவதிலும் அவர் ஒரு துறவிக்கான வாழ்க்கை முறையைக் கடைப்பிடித்தார். பல ஒறுத்தல் முயற்சிகள் செய்து கடவுள் மட்டில் தமது பக்தியையும் மக்கள் மட்டில் தமது கரிசனையையும் வெளிப்படுத்தினார்.

எதிர்ப்பு:

கத்தோலிக்க திருச்சபைக்கும், உக்ரேனிய மரபுவழி திருச்சபைக்கும் இடையே ஒற்றுமை கொணர ஜோசஃபட் உழைத்ததற்கு நல்ல பலன் கிடைத்தது. பலர் ஒற்றுமை வழியை ஆதரித்தனர். ஆனால் சிலர் அவர் மட்டில் காழ்ப்புணர்வு கொள்ளலாயினர். அவர் உக்ரேனிய சபையை முற்றிலுமாக உரோமை மயமாக்க முயற்சி செய்ததாக அவர்மீது குற்றம் சாட்டினர். தம் ஆயர் பணியை நிறைவேற்றுவதற்காக அவர் மொகிலேவ் நகருக்குச் சென்றபோது அவருடைய எதிரிகள் அவரை எதிர்த்தனர். அவர்கள் கடுமையாகத் தண்டிக்கப்பட்டனர்.

ஜோசஃபட்டின் மறைச்சாட்சி மரணம்:

கி.பி. 1623ம் ஆண்டில், ஜோசஃபட்டின் எதிரிகளுள் ஒருவர் ஆயரின் இருப்பிடம் சென்று அவரை கடுமையான வார்த்தைகள் கூறி இகழ்ந்தார். இதனால் அக்குருவை அகற்றி ஓரிடத்தில் வைத்திருந்தனர். அதற்கு எதிர்வினையாக உடனே நகரத்தின் மணி ஒலிக்கப்பட்டது. மக்கள் கும்பல் ஒன்று திரண்டு வந்து, ஆயரின் இருப்பிடத்தை வன்முறையாகத் தாக்கியது. அவரை அரிவாளால் வெட்டினர். துப்பாக்கியால் சுட்டனர். அவருடைய உடல் ஆற்றில் வீசி எறியப்பட்டது. பல நாட்களுக்குப் பின் அவருடைய உடல் கண்டெடுக்கப்பட்டு, ரோமுக்குக் கொண்டு செல்லப்பட்டு அங்கு புனித பேதுரு பேராலயத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது.

ஜோசஃபட்டின் பக்தி வாழ்வு:

ஜோசஃபட் சிறுவயதிலிருந்தே மிகுந்த இறைபக்தி கொண்டிருந்தார். அவருக்குப் பிடித்தமான இறைவேண்டல் கீழைத் திருச்சபையின் துறவற இல்லங்களில் வழக்கமாக பயன்பட்ட ஒரு வேண்டல் ஆகும்.

"ஆண்டவராகிய இயேசு கிறிஸ்துவே, பாவியாகிய என்மேல் இரக்கமாயிரும்!" என்னும் அந்த இறைவேண்டலை அவர் அடிக்கடி செபித்து வந்தார். அவர் புலால் உணவு அருந்தியதில்லை. விரதம் இருப்பதும் உடலை ஒறுப்பதும் அவரது வழக்கம். வெறும் தரையில் உறங்கினார். ஏழைகளை சந்தித்து அவர்களுக்கு உதவி செய்தார்.

திருத்தந்தை ஒன்பதாம் பயஸ் (Pope Pius IX), ஜோசஃபட்டுக்கு கி.பி. 1867ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 29ம் நாள் புனிதர் பட்டம் வழங்கினார்.

Also known as

• Jehoshaphat Kuncewycz

• John Kunsevich

• Josaphat Kuntsevych

• Josaphat of Polotsk

• Jozofat Kuncewicz

Profile

His father was a municipal counselor, and his mother known for her piety. Raised in the Orthodox Ruthenian Church which, on 23 November 1595 in the Union of Brest, united with the Church of Rome. Trained as a merchant's apprentice at Vilna, Lithuania, he was offered partnership in the business, and marriage to his partner's daughter; feeling the call to religious life, he declined both. Monk in the Ukrainian Order of Saint Basil (Basilians) in Vilna at age 20 in 1604, taking the name Brother Josaphat. Deacon. Ordained a Byzantine rite priest in 1609.

Josaphat's superior, Samuel, never accepted unity with Rome, and looked for a way to fight against Roman Catholicism and the Uniats, the name given those who brought about and accepted the union of the Churches. Learning of Samuel's work, and fearing the physical and spiritual damage it could cause, Josaphat brought it to the attention of his superiors. The archbishop of Kiev, Ukraine, removed Samuel from his post, replacing him with Josaphat.

He became a famous preacher. Worked to bring unity among the faithful, and bring strayed Christians back to the Church. Bishop of Vitebsk, Belarus. Most religious, fearing interference with the natively developed liturgy and customs, did not want union with Rome. Bishop Josaphat believed unity to be in the best interests of the Church, and by teaching, clerical reform, and personal example Josaphat won the greater part of the Orthodox in Lithuania to the union. Never completely suitable to either side, Roman authorities sometimes raised objection to Josaphat's Orthodox actions. Consecrated as Archbishop of Polotsk, Lithuania in 1617.

While Josaphat attended the Diet of Warsaw in 1620, a dissident group, supported by Cossacks, set up an anti-Uniat bishops for each Uniat one, spread the accusation that Josaphat had "gone Latin," and that his followers would be forced to do the same, and placed a usurper on the archbishop's chair. Despite warnings, John went to Vitebsk, a hotbed of trouble, to try to correct the misunderstandings, and settle disturbances. The army remained loyal to the king, who remained loyal to the Union, and so the army tried to protect Josaphat and his clergy.

Late in 1623 an anti-Uniat priest named Elias shouted insults at Josaphat from his own courtyard, and tried to force his way into the residence. When he was removed, a mob assembled and forced his release. Mob mentality took over, and they invaded the residence. Josaphat tried to insure the safety of his servants before fleeing himself, but did not get out in time, and was martyred by the mob. His death was a shock to both sides of the dispute, brought some sanity and a cooling off period to both sides of the conflict.

Born

1580 at Volodymyr, Lithuania (modern Ukraine) as John Kunsevyc

Died

• struck in the head with a halberd, shot and beaten with staves on 12 November 1623 at Vitebsk, Belarus

• body thrown into the Dvina River but later recovered

• buried at Biala, Poland

• body found incorrupt five years after death

Beatified

16 May 1643 by Pope Urban VIII

Canonized

• 29 June 1867 by Pope Blessed Pius IX

• first Eastern saint canonized by Rome

Patronage

• Edmonton, Alberta, eparchy of

• Toronto, Ontario, eparchy of

• Ukraine

Saint Lebuin of Deventer

புனித_லிவினுஸ் (580-657)நவம்பர் 12

புனித_லிவினுஸ் (580-657)

நவம்பர் 12

இவர் (#St_Livinus) அயர்லாந்து நாட்டைச் சார்ந்தவர். இவரது மிகவும் செல்வச் செழிப்பான குடும்பம்.

உயர் கல்வியைப் பெற இங்கிலாந்து வந்த இவர், காண்டர்பரி நகர்ப் புனித அகுஸ்தினைச் சந்தித்தார். அவருடைய வழிகாட்டுதலின் பேரில் இவர் தன்னோடு மூன்று தோழர்களைச் சேர்த்துக் கொண்டு, பெல்ஜியத்திற்கும் நெதர்லாந்திற்கும் சென்று, நற்செய்தி அறிவித்தார்.

ஒருநாள் இவர் ஒரு சிற்றூரில் நற்செய்தி அறிவித்துக் கொண்டிருக்கும் போது, அங்கிருந்தவர்கள் முதலில் இவருடைய நாவையும் பின்னர் இவரது தலையையும் வெட்டிக் கொன்று போட்டார்கள்.

இவ்வாறு இவர் ஆண்டவர் இயேசுவுக்காக இரத்தம் சிந்தி உயிர் துறந்தார்.

Also known as

• Apostle of the Frisians

• Leafwine, Lebuinus, Lebwin, Liafwin, Liafwine, Livinius, Livino

Profile

Educated in a monastery. Benedictine monk at Ripon, England. Priest. Missionary to the Netherlands, following in the path of Saint Boniface, beginning in Utrecht. He worked with Saint Marchelm and Saint Gregory of Utrecht. Preached in the districts along the Yssel River. Established the first church in Deventer, Netherlands and used it as a base for missionary work to the Saxons and Frisians.

His success caused great hostility among the non-converted pagans who burned his church and spread the rumour that his success was due to witchcraft. Lebuin took his message to the Saxon national assembly, preaching the Gospel during a sacrifice to one of the pagan gods, and prophesying the destruction of their nation if they did not convert. Many of the representatives wanted to kill him, but one spoke up to say that the assembly should treat him as an ambassador from God, and give him the same diplomatic protection. The Saxons agreed, and agreed to respect the rights of Christianity.

Born

in England

Died

• c.773 at Deventer, Netherlands

• relics at Deventer

Patronage

• Deventer, Netherlands

• Zoeterwoude, Netherlands

Saint Astricus of Esztergom

Also known as

• Astricus of Ungarn

• Anastasius XIX

• Astericus Anastasius

• Astrik of Pannonhalma

• Ascrick, Astericus, Astrik-Anastaz, Radla

Profile

Monk in Rome, Italy, taking the name Astricus. Friend of Saint Adalbert of Prague, and assisted Adalbert on his missionary work in Bohemia. First abbot of Brevnov. Due to anti-Christian persecution in the region, he had to flee to Hungary. Worked as a missionary to the Magyars. Spiritual teacher to the wife of Duke Geza, the mother of Saint Stephen of Hungary, in 997. First abbot of Saint Martin's monastery in Pannonhalma, the first monastery in Hungary, a house founded by Duke Geza. When Saint Stephen succeeded his father Geza as duke, Anastasius renewed his evangelization work with the Magyars. First archbishop of the Hungarian Church with his see city probably at Kalocsa. He was sent as ambassador to Rome, and negotiated the recognition of the new kingdom of Hungary by Pope Sylvester II. He transported the crown that the pope gave for Stephen to be crowned as King of the Hungarians by Emperor Otto III in 1001. Advisor to Stephen on matters of spirit and state until Stephen's death. He outlived Stephen by two years, and spent those last days as a prayerful monk.

Born

in Bohemia as Radla

Died

c.1035 of natural causes

Patronage

Hungary

Saint Didacus

Also known as

Diego, Diaz

Profile

Didacus loved and felt drawn to the solitary life from his youth, and when still young he became a hermit who supported himself by weaving mats. Franciscan lay-brother at the convent of Arizafa. Though he lacked a formal education, he was sought out for his insights into the Christian life.

Sent as a missionary to the Canary Islands in 1442, he went with the belief that he would be martyred. Superior of the community at Fuerteventura, Spain. Converted many by his preaching and example, and returned unharmed to Spain in 1449.

Sent to Rome, Italy in 1450 for the canonization of Saint Bernardine of Siena. An epidemic broke out among the gathered Franciscans, and Didacus worked himself to exhaustion to help his brothers; reported to have miraculously cured many of the sick. He then returned to Spain and spent the rest of his life as a prayerful at Alcala.

Born

1400 at Seville, Spain

Died

12 November 1463 at Alcala, Castile, Spain of natural causes

Canonized

1588 by Pope Sixtus V

Patronage

• Franciscan laity

• Franciscan lay brothers

• San Diego, California, diocese of

Saint Nilus the Elder

Also known as

• Nilus of Sinai

• Nilus of Ancyra

• Neilos...

Profile

Byzantine imperial official; may even have been a Praetorian Prefect. Married and father of two. When the children were grown, Nilus and the wife agreed to lead separate lives devoted to God. Monk on Mount Sinai with his son Theodulus.

After a few years on the Mount, Arab raiders kidnapped Theodulus. Nilus went in search of him and found him in Eleusa in Palestine where the bishop had ransomed him out of slavery and made him the door-keeper of his church. The bishop ordained them both, and the returned to Sinai.

Noted author on theological matters, his works influenced the Eastern Church. Bishop of Ancyra. Friend, supporter and spiritual student of Saint John Chrystostom.

Born

4th century Byzantium

Died

c.430 of natural causes

Five Polish Brothers

Also known as

Saint Benedict and Companions

Profile

They weren't Polish, and they weren't related, but were instead five Italian Benedictine monks who worked with Saint Adalbert of Prague as missionaries to the Slavs, and were martyred together. They were - Benedict, Christinus, Isaac, John and Matthew.

Born

Italy

Died

1005 at the Benedictine monastery near Gnesen, Poland

Canonized

by Pope Julius II

Saint Cunibert of Cologne

Also known as

• Cunibert of Keulen

• Cunibert of Köln

• Cunibert of Trèves

• Cunibert of Trier

• Cunipert, Honoberht, Kunibert

Profile

Born to the Frankish nobility. Archdeacon of Trier, Germany. Archbishop of Cologne, Germany in 627. Spiritual teacher and advisor to Saint Sigebert III, and co-regent of Austrasia. Known as a great builder of churches and monasteries in his diocese. Legend says that a dove led him to the lost grave of Saint Ursula.

Died

• c.663 in Cologne, Germany of natural causes

• interred in the Saint Cunibert Church in Cologne

Saint Livinus

Also known as

• Apostle of Flanders

• Lebwin

Profile

Son of a Scottish nobleman and an Irish princess, he was raised in Ireland, and studied there and in England. Ordained by Saint Augustine of Canterbury. Highly successful missionary to Flanders, Belgium with three companions. Bishop of Ghent, Belgium. Tortured by pagans, his tongue was torn out to stop his preaching; legend says tongue continued to preach on its own. Martyr.

Born

in the British Isles

Died

• martyred 12 November 633 near Alost, Brabant, Belgium

• relics translated to Ghent, Belgium

Patronage

Flanders, Belgium

Saint Emilian Cucullatus

Also known as

• Millan de la Cogolla

• Emilian the Cowled

• Aemilian

Profile

Born to a poor farm family. Worked as a shepherd in La Rioja, Spain. Hermit. Priest. Parish priest in Berceo, Spain for some time, but eventually returned to his life as a hermit. His reputation for holiness spread, a large number of would-be spritual students gathered around him, and he agreed to lead them. With them he founded the monastery of La Cogolla, and served as its first abbot.

Died

574

Blessed Ursula Medes Ferris

Also known as

Sister María Natividad

Profile

Cistercian nun in the Congregation of Saint Bernard of Spain. Martyred in the Spanish Civil War.

Born

18 December 1880 in Algemesí, Valencia, Spain

Died

12 November 1936 in Alcudia de Carlet, Valencia, Spain

Beatified

• 3 October 2015 by Pope Francis

• beatification recognition celebrated at the cathedral of Santander, Spain, Cardinal Angelo Amato principal celebrant

Saint Arsatius

Also known as

Arsacius

Profile

May have been a spiritual student of Saint Ambrose of Milan; may have been a bishop of Milan, Italy; may have served in the 4th or 6th century; may have been a martyr. Nothing sure about his life has survived.

Died

• relics known to have been in Rome, Italy in the early 8th century

• relics transferred to the Ilmmünster Abbey in 766

• relics transferred to Munich, Germany in 1495

• relics transferred to the Ilmmünster Abbey in 1846

Blessed John Cini della Pace

Also known as

• John the Soldier

• John Stipendario

• John della Pace

• John de Porta pacis

• John Cini

Profile

Soldier. Franciscan tertiary in 1396. Founded several charitable organizations and a confraternity of flagellants.

Born

at Pisa, Italy

Died

1433 of natural causes

Beatified

1856 by Pope Pius IX (cultus confirmed)

Saint Margarito Flores-García

Additional Memorial

21 May as one of the Martyrs of the Mexican Revolution

Profile

Priest of the diocese of Chilpancingo, Mexico. Martyr.

Born

22 February 1899 in Taxco, Guerrero, Mexico

Died

12 November 1927 in Tulimán, Guerrero, Mexico

Canonized

21 May 2000 by Pope John Paul II

Blessed José Medes Ferrís

Profile

Married layman in the archdiocese of Valencia, Spain. Member of Catholic Action. Martyred in the Spanish Civil War.

Born

13 January 1885 in Algemesí, Valencia, Spain

Died

12 November 1936 in Alcudia de Carlet, Valencia, Spain

Beatified

11 March 2001 by Pope John Paul II

Saint Machar of Aberdeen

Also known as

• Apostle to the Picts

• Macarius, Macharius, Mochumna

Profile

Baptized by Saint Colman. Spiritual student of Saint Columba at Iona Abbey. Bishop of Aberdeen, Scotland. Missionary to the Picts with twelve companions.

Born

Irish

Died

c.540 on the island of Maleo, Scotland of natural causes

Saint Cummian Fada

Also known as

Cumméne Fota

Profile

Columban monk in Clonfert, Ireland. Founded a monastery at the area which became known as Kilcummin in his honour, and served as its abbot. Supported the Roman system of determining the date of Easter, a matter of great dispute at the time.

Died

• 662 of natural causes

• relics enshrined in 1162

Saint Renatus of Angers

Also known as

Renato, Rene

Profile

Bishop of Angers, France.

Died

c.422

Saint Paternus of Sens

Profile

Monk at Cessier, France. Monk at Saint-Pierre-le-Vif near Sens, France. Martyr.

Born

Brittany (in modern France)

Died

murdered c.726

Saint Namphasius

Also known as

Nauphary, Namphisius, Namphrase

Profile

After a career as a soldier, he retired from the world to become a hermit near Marcillac, France.

Died

c.800

Saint Hesychius of Vienne

Profile

Imperial Roman quaestor. Bishop of Vienne (in modern France). Participated in councils in Orleans and Paris.

Died

c.552

Saint Ymar of Reculver

Profile

Monk at Reculver Abbey, Kent, England. Martyr.

Died

martyred c.830 by invading Danes

Saint Cadwallader

Also known as

Cadwalla, Ceadwalla, Cadwallador

Profile

A pious king in Wales.

Died

664

Saint Aurelius

Profile

Bishop. Wrote in opposition to the Montanist heresy. Martyr.

Saint Publius

Profile

Bishop. Wrote in opposition to the Montanist heresy. Martyr.

Saint Rufus of Avignon

Profile

First bishop of Avignon, France.

Died

c.200

Saint Evodius of Le Puy

Profile

Bishop of Le Puy, France.

Died

c.560

இன்றைய புனிதர்கள் நவம்பர் 11

 St. Athenodorus

Feastday: November 11

Death: 304

Martyr in Mesopotamia in the reign of Emperor Diocletian. The details concerning his martyrdom state that Athenodorus was tortured cruelly but remained steadfast in the faith. Condemned to die, Athenodorus started praying. His executioner collapsed and no one dared strike him.Athenodorus died while praying.

St. Columba the Virgin

Feastday: November 11

Death: 6th century

The patroness of two parished in Cornwall, England. The heather king there put her to death.

Bl. Kamen Vitchev

Feastday: November 11

Birth: 1893

Death: 1952

Beatified: May 26, 2002., Plovdiv by John Paul II

Image of Bl. Kamen VitchevPeter Vitchev, of Strem, Bulgaria, entered the Assumptionist congregation at the age of seventeen, taking the name Kamen. Eleven years later, he was ordained a Byzantine-Slavonic Rite Catholic priest. After earning a theology doctorate, he became a faculty member of a Catholic college at Plovdiv, Bulgaria, serving in various capacities, including the office of rector. Taking his responsibilities seriously, he instructed and governed the students authoritatively, earning their respect. During his tenure at the college, students of different religions, including those of the Orthodox and Armenian Churches, Jews, and Moslems, were welcomed into this Catholic school and interacted in a harmonious atmosphere. In 1948, the Russian Communists occupying Bulgaria closed the school. Thereafter, Father Vitchev was made provincial vicar of his Assumptionist congregation in Bulgaria. But in July of 1952, he was arrested by the Communists, falsely charged with heading a "Catholic conspiracy" against the government. On November 11, 1952, he was executed by gunfire.

Peter Vitchev, also known as Kamen Vitchev, was a Bulgarian Eastern Catholic and an Assumptionist priest who was martyred by the Bulgarian communist regime. He was beatified by Pope John Paul II on 2002.

Biography

Early life and priesthood

Vitchev was born on May 23, 1893 at Srem, near Topolovgrad, Bulgaria and came from a peasant Orthodox family. He joined the Catholic congregation known as the Assumptionists, or Augustinians of the Assumption, in 1910, beginning his novitiate in Gempe, Belgium, and later taking the name Kamen. He pursued his studies of philosophy and theology in Louvain, Belgium. He was ordained a priest in Constantinople (Istanbul) on December 22, 1921. After a brief period teaching at St. Augustine College in Plovdiv, Bulgaria, and at a high school seminary in Kumkapı, Turkey, he returned to Strasbourg and Rome, to complete his studies and obtained a doctorate in theology in 1929.

Bulgarian communist regime

Very knowledgeable in the history of the Bulgarian church, Vitchev published several articles in the review known as Échos d'Orient. In 1930 he was appointed professor of philosophy and Dean of Studies at St. Augustine College in Plovdiv and maintained this position until the school was closed by the Communist regime on August 2, 1948.

After this prestigious institution founded and maintained by the Assumptionists was closed, Vitchev became superior of the Assumptionist seminary in Plovdiv which housed a small number of students. That same year all foreign members of religious orders were expelled and Vitchev was named Vicar-Provincial of the remaining Bulgarian Assumptionists. They numbered 20 and staffed 5 Oriental and 4 Latin rite parishes.

As a Soviet satellite, Bulgaria suffered from the wave of anti-Church legislation that swept the bloc in the years after World War II (e.g. the arrest of Archbishop Aloysius Stepinac in Yugoslavia in 1946, of Cardinal József Mindszenty in Hungary in 1948, of Archbishop Josef Beran in Czechoslovakia in 1950, and of Cardinal Stefan Wyszyński in Poland in 1953).

Death

Highly esteemed and respected by the influential young graduates of St. Augustine College, Vitchev posed a threat to the Communist authorities in Bulgaria and was arrested on July 4, 1952. After what international organizations universally considered a show trial which began on September 29, 1952 and ended with a guilty verdict and a death sentence on October 3, Vitchev, two of his Assumptionists companions, Josaphat Chichkov and Pavel Djidjov, and a Passionist bishop, Eugene Bossilkov, were shot to death, without public notice, at approximately 11:30 PM the evening of November 11, 1952.

Beatification

Vitchev was declared a martyr for the faith and beatified by Pope John Paul II in Plovdiv on May 26, 2002. On July 28, 2010, the Bulgarian parliament passed a law officially rehabilitating all of those who had been condemned by the People's Republic of Bulgaria in 1952, including Vitchev

.Saint Martin of Tours

✠ டூர்ஸ் நகர புனிதர் மார்ட்டின் ✠

(St. Martin of Tours)

டூர்ஸ் நகர ஆயர் மற்றும் ஒப்புரவாளர்:

(Bishop of Tours and Confessor)

பிறப்பு: கி.பி. 316 அல்லது 336

சவரியா, பன்னோனியா மறைமாவட்டம் (இன்றைய ஹங்கேரி)

(Savaria, Diocese of Pannonia (Modern-day Hungary))

இறப்பு: நவம்பர் 8, 397

காந்த், கால் (இன்றைய ஃபிரான்ஸ்)

(Candes, Gaul (Modern-day France))

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

(Oriental Orthodoxy)

ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்

(Anglican Communion)

லூத்தரன் திருச்சபை

(Lutheranism)

நினைவுத் திருவிழா: நவம்பர் 11

சித்தரிக்கப்படும் வகை: 

குதிரைமேல் அமர்ந்துகொண்டு; தம் மேற்போர்வையை இருதுண்டாக்கி; இரவலர் ஒருவரோடு பகிர்தல்; தம் மேற்போர்வையை இரண்டாகத் துண்டித்தல்; வாத்து; தீப்பற்றி எரியும் உலக உருண்டை

பாதுகாவல்: 

வறுமை ஒழிப்பு; மது அடிமை ஒழிப்பு; பாரிஜா (Baħrija), மால்ட்டா (Malta); பிச்சைக்காரர்கள்; பேலி மொனாஸ்தீர் (Beli Manastir); போனஸ் ஐரெஸ் (Buenos Aires); பிராத்தீஸ்லாவா உயர்மறைமாவட்டம் (Archdiocese of Bratislava); பர்கன்லாந்து (Burgenland); குதிரைப்படை; சிறுவர் சிறுமியர் இயக்கம்; டீபர்க் (Dieburg); எடிங்கன் குதிரைவீரர் (Edingen Equestrians); ஃபொயானோ தெல்லா சியானா (Foiano della Chiana); ஃபிரான்ஸ் (France); வாத்துகள்; குதிரைகள்; விடுதி காப்பாளர்; மைன்ஸ் மறைமாவட்டம் (Diocese of Mainz); மோன்டேமாக்னோ (Montemagno); ஓல்ப் (Olpe), ஜெர்மனி; ஒரேன்ஸ் (Ourense); பியேத்ரா சான்ந்தா (Pietrasanta); திருத்தந்தையர் சுவிஸ் காவலர் (Pontifical Swiss Guards); திருந்திய மது அடிமைகள்; குதிரைப் பயணிகள்; ரோட்டன்பர்க்-ஸ்டுட்கார்ட் மறைமாவட்டம் (Diocese of Rottenburg-Stuttgart); படைவீரர்கள்; தையல்காரர்கள்; உட்ரெச்ட் நகர் (Utrecht); திராட்சை வளர்ப்போர்; திராட்சை இரசம் செய்வோர்;

டூர்ஸ் நகர புனிதர் மார்ட்டின், இன்றைய ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் “டூர்ஸ்” (Tours) நகரத்தின் ஆயராகப் பணியாற்றியவர். டூர்ஸ் நகரில் அவருக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட திருத்தலம், “ஸ்பெயின்” (Spain) நாட்டில் உள்ள “கம்போஸ்டேலா சந்தியாகு” (Santiago de Compostela) நகருக்குத் திருப்பயணமாகச் செல்வோர் கட்டாயமாக சந்தித்துச் செல்லும் ஒரு சிறப்பிடமாக விளங்குகிறது.

புகழ்பெற்ற புனிதர் :

புனிதர் டூர்ஸ் நகர மார்ட்டின், மக்களிடையே மிகவும் புகழ்பெற்று விளங்கும் புனிதர்களுள் ஒருவர். அவரைப் பற்றித் தெரிகின்ற வரலாற்றுச் செய்திகளோடு, புனைவுகளும் பல கலந்துள்ளன.

புனிதர் மார்ட்டின் ஐரோப்பா முழுவதையும் இணைக்கின்ற ஒரு பாலமாக விளங்குகின்றார். அவர் பிறந்தது ஹங்கேரி நாட்டில். அவருடைய இளமைப் பருவம் கழிந்தது இத்தாலி நாட்டின் பவீயா நகரில். வளர்ந்த பின் அவர் பல ஆண்டுகள் ஃபிரான்ஸ் நாட்டில் வாழ்ந்தார். இவ்வாறு ஐரோப்பாவின் பல நாடுகளை இணைக்கும் ஒருவராக அவர் துலங்குகின்றார்.

வரலாற்றை எழுதியவர் :

புனித மார்ட்டின் வாழ்ந்த அதே காலத்தில் வாழ்ந்த சுல்ப்பீசியுஸ் செவேருஸ் என்பவர் முதன்முதலாக புனித மார்ட்டினின் வாழ்க்கை வரலாற்றைச் சில புனைவுகள் சேர்த்து எழுதினார். மார்ட்டின் போர்வீரர்களின் பாதுகாவலராகக் கருதப்படுகின்றார்.

இளமைப் பருவம் :

மார்ட்டின் இன்றைய ஹங்கேரி நாட்டின் பொன்னோயா மறைமாவட்டத்தில் சவாரியா (இன்று சோம்பாத்தேலி) நகரில் கி.பி. 316ம் ஆண்டு பிறந்தார். மார்ட்டினின் தந்தை ரோமைப் படையின் ஒரு பிரிவான அரசு குதிரை வீரர் அமைப்பில் மூத்த அலுவலராகச் செயலாற்றினார். அலுவல் காரணமாக அவர் வட இத்தாலியாவின் திச்சீனும் என்று அழைக்கப்பட்ட பவீயா நரில் தங்கியிருந்தார். அங்குதான் மார்ட்டின் தம் இளமைப் பருவத்தைக் கழித்தார்.

மார்ட்டினுக்குப் பத்து வயது ஆனபோது, அவர் தம் பெற்றோரின் விருப்பத்தை எதிர்த்து கிறிஸ்தவ சமயத்தைத் தழுவும்பொருட்டு திருமுழுக்குப் பெறுவதற்கான ஆயத்தநிலைக் குழுவில் சேர்ந்தார். அக்காலத்தில் ரோமப் பேரரசில் கிறிஸ்தவம் சட்டப்படி அனுமதிக்கப்பட்ட மதமாக மாறியிருந்தாலும் (கி.பி. 313) பெருமளவில் செல்வாக்குப் பெற்றிருக்கவில்லை. ரோமப் பேரரசின் கீழைப் பகுதியில்தான் பலர் நகரங்களில் கிறிஸ்தவ சமயத்தைத் தழுவியிருந்தார்கள். அந்நகரங்களிலிருந்து வணிகப் பாதைகள் வழியாக, கிறிஸ்தவர்களான யூதர் மற்றும் கிரேக்கர்களால் கிறிஸ்தவம் மேலைப் பகுதிக்கும் கொண்டுவரப்பட்டது.

சமுதாயத்தில் மேல்மட்டத்தில் இருந்தோரிடம் கிறிஸ்தவம் அதிகமாகப் பரவியிருக்கவில்லை. பேரரசின் இராணுவத்தினர் நடுவே "மித்ராஸ்" (Mythras) என்னும் கடவுள் வழிபாடு பரவலாயிருந்திருக்க வேண்டும். ரோமப் பேரரசன் காண்ஸ்டண்டைன் கிறிஸ்தவத்தைத் தழுவியதும், பல பெரிய கிறிஸ்தவக் கோவில்கள் கட்டியதும் கிறிஸ்தவம் பரவ தூண்டுதலாக இருந்தாலும், கிறிஸ்தவம் ஒரு சிறுபான்மை மதமாகவே இருந்தது.

இராணுவத்தில் பதவி வகித்தவர் ஒருவரின் மகன் என்ற முறையில் மார்ட்டினுக்கு 15 வயது நிரம்பியதும் அவரும் குதிரைப்படையில் வீரனாகச் சேரவேண்டிய கட்டாயம் இருந்தது. கி.பி. 334ம் ஆண்டு அளவில் மார்ட்டின் இன்றைய ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் அமியேன் என்னும் நகரில் (அக்காலத்தில், கால் நாட்டு சாமரோப்ரீவா நகர்) குதிரைப் போர்வீரனாகப் பாளையத்தில் தங்கியிருந்தார்.

மார்ட்டின் தம் மேலாடையை இரவலருக்குக் கொடுத்த நிகழ்ச்சி:

மார்ட்டின் ரோமப் பேரரசில் போர்வீரனாகச் சேர்ந்து, ஃபிரான்ஸின் அமியேன் நகரில் தங்கியிருந்த காலத்தில் நடந்த ஒரு நிகழ்ச்சி அவருடைய வாழ்க்கையை மாற்றி அமைக்க தூண்டுதலாயிற்று.

ஒருநாள் மார்ட்டின் குதிரைமேல் ஏறி, அமியேன் நகரின் வாயிலை நேக்கி வந்துகொண்டிருந்தார். நகர வாயிலை நெருங்கிய வேளையில், அரைகுறையாக ஆடை உடுத்திய ஓர் இரவலர் ஆங்கு குளிரில் நின்று கொண்டிருக்கக் கண்டார். உடனேயே, மார்ட்டின் தாம் போர்த்தியிருந்த மேலாடையை இரண்டாக வெட்டிக் கிழித்தார். ஒரு பாதியை அந்த இரவலரிடம் கொடுத்து போர்த்திக்கொள்ளச் சொன்னார். மறுபாதியைத் தம் தோளைச் சுற்றிப் போட்டுக் கொண்டார்.

அன்றிரவு மார்ட்டின் ஒரு கனவு கண்டார். அக்கனவில் இயேசுவின் உருவம் தெரிந்தது. மார்ட்டின் இரவலருக்குக் கொடுத்த மேலாடைத் துண்டை இயேசு தம் மீது போர்த்தியிருந்தார். அப்போது இயேசு தம்மைச் சூழ்ந்து நின்ற வானதூதர்களை நோக்கி, "இதோ இங்கே நிற்பவர்தான் மார்ட்டின். இவர் இன்னும் திருமுழுக்குப் பெறவில்லை. ஆனால் நான் போர்த்திக்கொள்வதற்குத் தன் ஆடையை வெட்டி எனக்குத் தந்தவர் இவரே" என்று கூறினார். இக்காட்சியைக் கண்ட மார்ட்டின் பெரு வியப்புற்றார்.

இந்நிகழ்ச்சி வேறொரு வடிவத்திலும் சொல்லப்படுகிறது. அதாவது, மார்ட்டின் துயில் கலைந்து எழுந்ததும் தன் மேலாடையைப் பார்த்தார். அது ஒரு பாதித் துண்டாக இல்லாமல் அதிசயமான விதத்தில் முழு உடையாக மாறிவிட்டிருந்தது.

"கிறிஸ்துவின் போர்வீரன்":

இயேசுவைக் கனவில் கண்ட மார்ட்டின் உள்ளத்தில் திடம் கொண்டவரானார். தான் எப்படியாவது உடனடியாகக் கிறிஸ்தவத்தைத் தழுவ வேண்டும் என்று முடிவுசெய்தார். தமது 18ம் வயதில் மார்ட்டின் கிறிஸ்தவ திருச்சபையில் திருமுழுக்குப் பெற்றார்.

ரோமப் பேரரசின் இராணுவத் துறையில் போர்வீரனாக மார்ட்டின் மேலும் இரண்டு ஆண்டுகள் பணியாற்றினார். அந்நாட்களில் அவர் நேரடியாக சண்டையில் ஈடுபட்டதாகத் தெரியவில்லை. மாறாக, ரோமப் பேரரசனுக்குப் பாதுகாப்பு அளிக்கும் வீரர் குழுவின் இருந்திருக்கக் கூடும்.

ரோமப் படைகள் கால் நாட்டவரை எதிர்த்துப் போரிடவேண்டிய சூழ்நிலை எழுந்தது. இன்றைய ஜெர்மனியில் உள்ள வோர்ம்ஸ் (Worms) என்னும் நகரில் சண்டை நிகழப் போனது.

அப்பின்னணியில் கி.பி. 336ம் ஆண்டு மார்ட்டின் தாம் சண்டையில் கலந்துகொள்ளப் போவதில்லை என்று முடிவு செய்தார். அப்போது அவர் கூறியது: "நான் ரோமப் பேரரசனின் போர்வீரன் அல்ல, மாறாக நான் கிறிஸ்துவின் போர்வீரன். எனவே, நான் போரில் கலந்துகொள்ளப் போவதில்லை!"

மார்ட்டின் சண்டையில் பங்கேற்பதில்லை என்று கூறியது அவருடைய கோழைத்தனத்தைத்தான் காட்டுகிறது என்று ஒருசிலர் குற்றம் சாட்டவே, அவரைச் சிறையில் அடைத்தார்கள். அவர்மீது சாட்டப்பட்ட குற்றச்சாட்டை மறுத்த மார்ட்டின், தாம் ஆயுதம் தாங்கிப் போரிட்டு யாரையும் காயப்படுத்தவோ கொல்லவோ போவதில்லை என்றும், யாதொரு ஆயுதமும் தாங்காமல் படையின் முன்னணியில் செல்லத் தயார் என்றும் சவால் விட்டார். அச்சவாலை மார்ட்டினின் படைத் தலைவர்கள் ஏற்க முன்வந்த சமயத்தில், எதிர்த்துவந்த படை சண்டைக்கான திட்டத்தைக் கைவிட்டு, சமாதானப் பேச்சுவார்த்தைக்கு முன்வந்தது. இவ்வாறு, மார்ட்டின் ஆயுதமின்றி எதிரிகளின் படையைச் சந்திக்கப் போவதாகக் கூறியது நிறைவேறாமல் போயிற்று. ஆனால் அதிகாரிகள் மார்ட்டினுக்குப் படைப் பிரிவிலிருந்து பணிவிடுதலை கொடுத்தார்கள்.

கிறிஸ்துவின் சீடர்:

மார்ட்டின் தம் வாழ்க்கை எவ்வாறு அமையவேண்டும் என்று தீர்மானித்ததும் ஃபிரான்ஸ் நாட்டு 'தூர்' (Tours) என்னும் நகருக்குச் சென்றார். ரோமப் பேரரசில் அந்நகரத்தின் பெயர் "சேசரோடுனும்" (Caesarodunum) என்பதாகும். அங்கு புவாத்தியே நகர ஹிலரி என்னும் ஆயரின் சீடராக மார்ட்டின் சேர்ந்தார். ஹிலரி கிறிஸ்தவ சமய உண்மைகளை விளக்கி உரைப்பதில் தலைசிறந்தவராக விளங்கினார். ஒரே கடவுள் மூன்று பேராக இருக்கின்றார் என்னும் கிறிஸ்தவ உண்மையை மறுத்த ஆரியப் பிரிவினரை (Arianism) அவர் எதிர்த்தார். ஆரியுசு என்பவரின் கொள்கையைப் பின்பற்றிய ஆரியப் பிரிவினர் குறிப்பாக அரசவையில் செல்வாக்குக் கொண்டிருந்தனர்.

எனவே, புவாத்தியே நகரிலிருந்து ஹிலரி நாடுகடத்தப்பட்டார். அதைத் தொடர்ந்து, மார்ட்டின் இத்தாலி திரும்பினார். அவருடைய வாழ்க்கை வரலாற்றை எழுதிய, சம காலத்தவரான சுல்ப்பீசியுஸ் செவேருஸ் என்பவரின் கூற்றுப்படி, மார்ட்டின் ஆல்ப்ஸ் மலைப்பகுதிக் கொள்ளைக்காரன் ஒருவனை மனந்திருப்பினார்.

இல்லீரியா பகுதியிலிருந்து மார்ட்டின் மிலான் நகரம் வந்தபோது, அங்கு ஆட்சிசெய்த ஆரியப் பிரிவு ஆயர் அவுக்சேன்சியுஸ் மார்ட்டினை நகரிலிருந்து வெளியேற்றினார். எனவே, மார்ட்டின் அந்நகரை விட்டு அல்பேங்கா (Albenga) தீவுக்குப் போய் அங்கே தனிமையில் துறவற வாழ்க்கை வாழ்ந்தார்.

மார்ட்டின் தூர் நகரத்தின் ஆயராதல்:

கி.பி. 361ல் ஆயர் ஹிலரி மீண்டும் தம் பணித்தளமான புவாத்தியே நகருக்குத் திரும்பினார். மார்ட்டின் உடனேயே ஹிலரியிடம் சென்று, பணிபுரியலானார். புவாத்தியே நகருக்கு அருகில் துறவற இல்லம் ஒன்றைத் தொடங்கினார். அது பெனடிக்ட் சபை இல்லமாக (Ligugé Abbey) வளர்ந்தது. அதுவே ஃபிரான்ஸ் (கால்) நாட்டில் நிறுவப்பட்ட முதல் துறவியர் இல்லம் ஆகும். அந்த இல்லத்திலிருந்து அதை அடுத்த நாட்டுப் பகுதிகளில் கிறிஸ்தவம் பரவியது.

மார்ட்டின் மேற்கு ஃபிரான்ஸ் பகுதிகளில் பயணமாகச் சென்று கிறிஸ்தவத்தைப் பரப்பினார். அவர் சென்ற இடங்களில் அவரைப் பற்றிய கதைகள் இன்றுவரை மக்கள் நடுவே கூறப்பட்டுவருகின்றன.

தூர் நகரத்தில் மார்ட்டின் ஆற்றிய பணியைக் கண்டு மகிழ்ந்த மக்கள் அவர் தங்கள் ஆயராகப் பதவி ஏற்க வேண்டும் என்று விரும்பினார்கள். இவ்வாறு மார்ட்டின் கி.பி. 371ம் ஆண்டில் தூர் நகரத்தின் ஆயராகப் பொறுப்பேற்றார். அப்பொறுப்பில் அவர் கிறிஸ்தவம் அல்லாத பேகனிய சமயம் சார்ந்த கோவில்களைத் தகர்த்தார். பேகனிய பழக்கவழக்கங்களை ஒழித்தார்.

கி.பி. 372ல் மார்ட்டின் தூர் நகரத்துக்கு அருகே ஒரு துறவற இல்லத்தைத் தொடங்கினார். அந்த இல்லத்திற்குச் சென்று மார்ட்டின் வாழ்ந்தார். அந்த மடம் லுவார் நதியின் மறுகரையில் தூர் நகருக்கு எதிர்ப்புறம் இருந்தது. அந்த இல்லத்திற்குப் பொறுப்பாக ஒரு மடாதிபதியும் நியமிக்கப்பட்டார். இவ்வாறு அம்மடம் ஓரளவு தன்னாட்சி கொண்டதாக விளங்கியது.

தூர் நகரத்தின் ஆயராகப் பணியாற்றிய காலத்தில் மார்ட்டின் தம் மறைமாவட்டத்தில் பங்குகளை ஏற்படுத்தினார்.

மார்ட்டினின் இரக்க குணம்:

மார்ட்டின் வாழ்ந்த காலத்தில், “ஸ்பெயின்” (Spain) மற்றும் “கால்” (Gaul) பகுதிகளில் “பிரிசில்லியன்” (Priscillian) என்பவரது கொள்கைகளை “சரகோசாவின் முதலாம் சங்கம்” (First Council of Saragossa) தடை செய்திருந்தது. ஆயினும், பிரிசிலியன் “அவிலா” (Bishop of Avila) நகரின் ஆயராக தேர்வு செய்யப்பட்டார். இதனை எதிர்த்த “இத்தாசியஸ்” (Ithacius of Ossonoba) என்பவர், அவர்களுக்கு எதிரான குற்றச்சாட்டுகளை “கிரேஷியன்” (Emperor Gratian) என்னும் ரோமப் பேரரசனின் முன் கொணர்ந்தனர். பேரரசன் கிரேஷியன், பிரிசில்லியன் மற்றும் அவரது ஆதரவாளர்களுக்கு எதிரான எழுத்துபூர்வமான உத்தரவை பிறப்பித்தார். “மிலன் பேராயர் அம்புரோஸ்” (Ambrose of Milan” மற்றும் திருத்தந்தை “முதலாம் டமாஸ்கஸ்” (Pope Damasus I) ஆகியோரின் ஆதரவைப் பெற இயலாத பிரிசில்லியன், “மேற்கத்திய ரோமப் பேரரசரான” (Western Roman Emperor) “மேக்னஸ் மேக்சிமஸ்” (Magnus Maximus) என்பவரிடம் மேல்முறையீட்டுக்கு சென்றார். அதனை விசாரித்த பேரரசர் “மேக்னஸ் மேக்சிமஸ்”, பேரரசன் “கிரேஷியனின்” (Emperor Gratian) அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றினார்.

மார்ட்டின் பிரிசில்லியனின் கொள்கைகளை எதிர்த்தவர்தான் என்றாலும், “டிரையர்” (Trier) நகரில் அமைந்திருந்த பேரரசன் அவைக்கு விரைந்து சென்று, பிரிசில்லியனையும் அவர்தம் சீடர்களையும் அரசவை தண்டிப்பதோ கொலைசெய்வதோ முறையல்ல என்று பிரிசில்லியனுக்கு ஆதரவாகப் பரிந்துபேசினார். அரசனும் அவ்வாறே செய்வதாக வாக்களித்தாலும், மார்ட்டின் நகரை விட்டுச் சென்ற உடனேயே (கி.பி. 385) பிரிசில்லியனும் சீடர்களும் தலை துண்டிக்கப்பட்டு கொல்லப்பட்டனர்.

இதைக் கேள்விப்பட்ட மார்ட்டின் ஆழ்ந்த துயரத்தில் ஆழ்ந்தார். மரண தண்டனை அளிக்கப்படுவதற்குத் தூண்டுதலாக இருந்த இத்தாசியஸ் என்னும் ஸ்பேனிஷ் ஆயரோடு தொடர்புகொள்ள அவர் மறுத்தார். இறுதியில் மன்னனின் வற்புறுத்தலுக்குப் பணிந்து அந்த ஆயரோடு தொடர்புகொண்டார்.

இறப்பு:

மார்ட்டின் மத்திய ஃபிரான்ஸின் “கால்” (Gaul) பிராந்தியமான “காண்டேஸ்-செயின்ட்-மார்ட்டின்) (Candes-Saint-Martin) என்னும் இடத்தில் கி.பி. 397ம் ஆண்டு இறந்தார்.

Also known as

• Martin the Merciful

• Martinus Turonensis

• The Glory of Gaul

Additional Memorial

4 July (dedication of basilica; translation of relics)

Profile

Born to pagan parents; his father was a Roman military officer and tribune. Martin was raised in Pavia, Italy. Discovered Christianity, and became a catechumen in his early teens. Joined the Roman imperial army at age 15, serving in a ceremonial unit that acted as the emperor's bodyguard, rarely exposed to combat. Cavalry officer, and assigned to garrison duty in Gaul.

Baptised into the Church at age 18. Trying to live his faith, he refused to let his servant to wait on him. Once, while on horseback in Amiens in Gaul (modern France), he encountered a beggar. Having nothing to give but the clothes on his back, Martin cut his heavy officer's cloak in half, and gave it to the beggar. Later he had a vision of Christ wearing the cloak. This incident became iconographic of Martin.

Just before a battle, Martin announced that his faith prohibited him from fighting. He was charged with cowardice, was jailed, and his superiors planned to put him in the front of the battle. However, the invaders sued for peace, the battle never occurred, and Martin was released from military service at Worms, Germany. Spiritual student of Saint Hilary at Poitiers, France.

On a visit to Lombardy to see his parents, Martin was robbed in the mountains - but managed to convert one of the thieves. At home he found that his mother had converted, but his father had not. The area was strongly Arian, and openly hostile to Catholics. Martin was badly abused by the heretics, at one point even by the order of an Arian bishop. Learning that the Arians had gained the upper hand in Gaul and exiled Saint Hilary, Martin fled to the island of Gallinaria (modern Isola d'Albenga).

Learning that the emperor had authorized the return of Hilary, Martin ran to him in 361, then became a hermit for ten years in the area now known as Ligugé. A reputation for holiness attracted other monks, and they formed what would become the Benedictine abbey of Ligugé. Preached and evangelized through the Gallic countryside. Many locals held strongly to the old beliefs, and tried to intimidate Martin by dressing as the old Roman gods and appearing to him at night; Martin destroyed old temples, built churches on the same land, and continued to win converts. Friend of Saint Liborius, bishop of Le Mans, France.

When the bishop of Tours, France died in 371, Martin was the immediate choice to replace him. Martin declined, citing unworthiness. Rusticus, a wealthy citizen of Tours, claimed that his wife was ill and asking for Martin; tricked by this ruse, Martin went to the city where he was declared bishop by popular acclamation, and then consecrated on 4 July 372.

As bishop, he lived in a hermit's cell near Tours. Other monks joined him, and a new house, Marmoutier, soon formed. He rarely left his monastery or see city, but sometimes went to Trier, Germany to plead with the emperor for his city, his church, or his parishioners. Once when he went to ask for lenience for a condemned prisoner, an angel woke the emperor to tell him that Martin was waiting to see him; the prisoner was reprieved.

Martin himself was given to visions, but even his contemporaries sometimes ascribed them to his habit of lengthy fasts. An extensive biography of Martin was written by Sulpicius Severus. He was the first non-martyr to receive the cultus of a saint.

Born

c.316 at Upper Pannonia (in modern Hungary)

Died

• 8 November 397 at Candes, Tours, France of natural causes

• by his request, he was buried in the Cemetery of the Poor on 11 November 397

• his relics rested in the basilica of Tours, a scene of pilgrimages and miracles, until 1562 when the catheral and relics were destroyed by militant Protestants

• some small fragments on his tomb were found during construction excavation in 1860

Patronage

• against alcoholism

• against impoverishment

• against poverty

• beggars

• cavalry

• equestrians

• geese

• horse men

• horses

• hotel-keepers

• innkeepers

• Pontifical Swiss Guards

• quartermasters

• reformed alcoholics

• riders

• soldiers

• tailors

• vintners

• wine growers

• wine makers

• France

• 5 dioceses

• 31 cities

Saint Menas Kallikelados

✠ புனிதர் மெனாஸ் ✠

(St. Menas)

மறைசாட்சி - அற்புதங்கள் செய்பவர்:

(Martyr & Wonder-worker)

பிறப்பு: கி.பி. 285

நைசோஸ், எகிப்து

(Niceous, Egypt)

இறப்பு: கி.பி. 309

ஃ பிர்ஜியா, அனடோலியா (தற்போதைய துருக்கி)

(Phrygia, Anatolia (Modern-day Turkey)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

(Oriental Orthodoxy)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

முக்கிய திருத்தலம்:

தூய மினா மடாலயம், தூய மெனாஸ் ஆலயம் (கெய்ரோ)

(Monastery of Saint Mina, Church of Saint Menas (Cairo)

நினைவுத் திருநாள்: நவம்பர் 11

பாதுகாவல்:

பொய்க்குற்றம் சாட்டப்பட்ட மக்கள் (Falsely accused people)

பயணம் செய்யும் வியாபாரிகள் (Traveling merchants)

ஹெராக்லியன் (Heraklion)

புனிதர் மினாஸ் (Saint Minas), மினா (Mina), மெனாஸ் (Menas), மற்றும் மெனா (Mena) என பல பெயர்களால் அறியப்படும் இப்புனிதர், தமது காலத்திலும், தமது மரணத்தின் பிறகும் அற்புதங்கள் பல புரிந்தவரும், தமது கிறிஸ்தவ விசுவாசத்திற்காக மறைசாட்சியாக மரித்தவரும் ஆவார். கீழ் திசையிலும் மேற்கிலும், மிகவும் அறியப்பட்ட எகிப்திய புனிதர்களுள் ஒருவர் ஆவார். அவரது பரிந்துரை மற்றும் பிரார்த்தனை காரணமாக பல அற்புதங்கள் நிகழ்ந்துள்ளன. ரோம இராணுவத்தின் எகிப்திய சிப்பாயாக இருந்த இவர், தமது கிறிஸ்தவ விசுவாசத்தை மறுபரிசீலனை செய்ய மறுத்துவிட்ட காரணத்தால், மறைசாட்சியாக படுகொலை செய்யப்பட்டார்.

அவருடைய பெயரின் தோற்றம்:

மினா அவரது அசல் பெயர் ஆகும். கதையின்படி, அவரது தாயார் அவரை "மெனா" என்று அழைப்பாராம். ஒரு அசரீரி, ஆமென் (கிரேக்க மொழியில் - Mēna) என்று கேட்டதனால், அவர் அங்ஙனம் அழைப்பாராம்.

வாழ்க்கையும் மறைசாட்சியமும்:

"கோயின் கிரேக்கம்" (Koine Greek), "காப்டிக்" (Coptic), "பழைய நுபியான்"(Old Nubian), "கீஸ்" (Ge'ez), "இலத்தீன்"(Latin), "சிரியாக்" (Syriac), மற்றும் "ஆர்மேனியன்" (Armenian) ஆகிய பல்வேறு மொழிகளில் பல்வேறுதரப்பட்ட கதைகள் இவரைப்பற்றி எழுதப்பட்டுள்ளன.

மெனாஸ், கி.பி. 285ம் ஆண்டு, எகிப்து நாட்டின் பண்டைய நகரான "மெம்ஃபிஸ்" (Memphis) அருகாமையிலுள்ள "நைசோஸ்" (Niceous) எனுமிடத்தில் பிறந்தார். அவரது பெற்றோர், சன்மார்க்க கிறிஸ்தவர்கள் ஆனாலும், நீண்ட காலமாக எந்த குழந்தைகளும் இல்லாதிருந்தனர். அவரது தந்தையின் பெயர் "யுடோக்ஸியஸ்" (Eudoxios) மற்றும் அவருடைய தாயின் பெயர் "யூஃபேமியா" (Euphemia) ஆகும். கடவுளின் அன்னை தூய மரியாளின் திருவிழா நாளன்று, "யூஃபேமியா" (Euphemia), அன்னையின் திருச்சொரூபத்தின் முன்னே கண்ணீர் மல்க குழந்தை வரம் வேண்டி செபித்தார். அன்னையின் திருச்சொரூபத்திலிருந்து "ஆமென்" என்ற சொல் கேட்ட "யூஃபேமியா", சில மாதங்களின் பின்னர் ஒரு ஆண் மகவை ஈன்றார். அதற்கு மெனாஸ் என்று பெயரிட்டார்.

எகிப்தின் நிர்வாகப் பகுதிகளுள் ஒன்றின் ஆளுநராக பதவி வகித்த "யுடோக்ஸியஸ்" (Eudoxios) மெனாஸ் பதினான்கு வயதாகையில் மரித்துப் போனார். பதினைந்து வயது ஆனா மெனாஸ், ரோம இராணுவத்தில் சேர்ந்தார். அவரது தந்தையின் புகழ் காரணமாக அவருக்கு ஒரு உயர் பதவிக்கு வழங்கப்பட்டது. பெரும்பாலான ஆதாரங்கள் அவர் "ப்ரிஜியாவில்" (Phrygia) உள்ள "கோட்யாஸில்" (Cotyaeus) பணியாற்றியதாகக் கூறுகின்றன என்றாலும், அவருடைய நியமனம் அல்ஜீரியாவில் (Algeria) இருந்தது என்றும் சிலர் கூறுகின்றனர். மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு இராணுவத்திலிருந்து வெளிவந்த அவர் தனது முழு வாழ்க்கையையும் கிறிஸ்துவிற்கு அர்ப்பணிக்கவும், வித்தியாசமான வாழ்க்கை வாழவும் விரும்பி, பாலைவனம் நோக்கி சென்றார்.

ஐந்து வருடங்கள் துறவியாக வாழ்ந்ததன் பின்னர், தேவதூதர்கள் மறைசாட்சிகளுக்கு போற்றத்தக்க தெய்வீக கிரீடங்களை சூட்டுவதை வெளிப்படுத்தும் திருக்காட்சிகளை கண்ட மெனாஸ், தாமும் அத்தகைய ஒரு மறைசாட்சியாக தெய்வீக கிரீடம் சூட்டப்படும் நாளுக்காக ஏங்கத்தொடங்கினார். இதுபற்றிய சிந்தனைகளிலேயே வாழ்ந்திருந்த அவருக்கு, ஒருநாள் ஒரு அசரீரி கேட்டது. அது, "மேனாஸ், குழந்தைப் பருவம் முதலே பக்தியான வாழ்க்கை வாழ அழைக்கப்பட்ட நீ ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவன்; மூன்று நித்திய கிரீடங்கள் உனக்கு வழங்கப்படும்; ஓன்று உமது பிரம்மச்சரியத்திற்காகவும், இரண்டாமவது, உமது துறவறத்துக்காகவும், மூன்றாவது உமது மறைசாட்சியத்துக்காகவும் வழங்கப்படும். பின்னர், உடனடியாக ஆட்சியாளரிடம் விரைந்த மெனாஸ், அவரிடம் தமது கிறிஸ்தவ விசுவாசத்தை அறிவித்தார்.

மெனஸை தூக்கிலிட்ட சிப்பாய்கள், மூன்று நாட்களாக அவரது உடலை தீயிட்டுக் கொளுத்தினர்; ஆனால் அவரது உடலில் சிறிதளவும் காயங்கள் ஏற்படவில்லை. மெனஸின் சகோதரி, சிப்பாய்களுக்கு லஞ்சம் கொடுத்து விட்டு உடலை அங்கிருந்து எடுத்துச் செல்ல முடிந்தது. அலெக்ஸாண்ட்ரியாவுக்குச் செல்லும் ஒரு கப்பலில் புறப்பட்ட அவர், அங்குள்ள ஒரு தேவாலயத்தில் துறவியின் உடலை வைத்தார்.

கிறிஸ்தவ துன்புறுத்தல்கள் முடிவுக்கு வந்ததன் பின்னர், திருத்தந்தை அதனாசியஸ் (Pope Athanasius of Alexandria) அவர்களுக்கு திருக்காட்சியளித்த தேவதூதர் ஒருவர், மெனாசின் உடலை ஒரு ஒட்டகத்தின் மீது ஏற்றி, லிபிய பாலைவனத்தை (Libyan Desert) நோக்கி ஒட்டிச் செல்ல கட்டளையிட்டார். அதன்படியே மெனாசின் உடலை ஒட்டகமொன்றின் மீது ஏற்றி, லிபிய பாலைவனம் நோக்கி சென்றபோது, அவ்வொட்டகம் அலெக்ஸாண்ட்ரியாவின் அருகாமையில், "மரியவுட்" (Lake Mariout) ஏரியினருகேயுள்ள ஒரு கிணற்றினருகில் நின்றுவிட்டது. அங்கிருந்து கிளம்ப மறுத்துவிட்டது. இச்சம்பவத்தை கடவுளின் ஒரு அடையாளமாக எடுத்துக்கொண்ட கிறிஸ்தவ மக்கள், மெனஸின் உடலை அங்கேயே அடக்கம் செய்தனர்.

Also known as

• Aba Mina

• Menas of Egypt

• Menas of Constantinople

• Menas of Cotyaes

• Menas of Cotyaeum

• Menas of Kotyaeum

• Menas of Mareotis

• Menas the Martyr

• Menas the Miracle Maker

• Menas the Miracle Worker

• Menas the Soldier

• Menas the Wonder Worker

• Mena, Mennas, Mina, Minas

Profile

May have been a camel driver in civilian life. Soldier in the imperial Roman army, serving under Firmilian. During the anti-Christian persecutions of Diocletian and Maximian, Menas left the army for his own safety, and so he would not in any way support such a regime. He retired for a while as a mountain hermit. During a great pagan festival, Menas came down from the mountains to preach Christianity in Cotyaes, Phrygia. He was tried for his faith before the Roman prefect Pyrrhus, scourged, tortured and martyred.

His grave in Egypt became known as a place of miracles, and a basilica built over his grave became one of the great sanctuaries of Christendom; it was called the glory of the Libyan desert. Merchants travelling through the area spread stories about him, and churches built in his honour at Cotyaeus and Constantinople gave rise to local legends about him. The basilica was destroyed and his tomb lost in the seventh century, and was rediscovered in an archeological expidition in 1905.

Born

Egyptian

Died

• beheaded c.300 at Cotyaes, Phrygia

• buried at Mareotis, Egypt

Patronage

• falsely accused people

• peddlers

• travelling merchants

Blessed Kamen Vitchev

Also known as

Peter Vitchev

Profile

Born to a pious, orthodox Eastern Rite family, Peter was educated in Strem (in modern Austria) and Adrianopolis (modern Edirne, Turkey). He joined the Congregation of the Assumption on 8 September 1910 in Gemp, taking the name Kamen. Professor at the College of Saint Augustine in Plovdiv, Bulgaria in 1918. Teacher at the Little Seminary of Koum Kapou in Istanbul, Turkey. Professor of theology in Kadiköy, Turkey in 1920. Ordained in the Eastern rite on 22 December 1921.

Kamen studied in Rome, Italy, and in Strasbourg, France, and received his doctorate in theology in 1929. He returned to the College of Saint Augustine in Plovidiv in 1930 where he served as teacher, college rector, dean of studies, and lecturer in philosophy. He was known as a stern authority figure who expected much from his students; they responded, academic standards were high, and he received great respect. Along with his work, he wrote for several magazines on matters relating to science and religion, often using pen names.

On 2 August 1948 the Communists closed the College, and Father Kamen was named superior of the seminary of Plovdiv. When the Communists expelled all the foreign religious later that year, Kamen was chosen as Provincial Vicar of the Bulgarian Assumptionists. Arrested by the government on 4 July 1952 for the anti-state offense of being a priest. He was accused of leading a Catholic conspiracy against the Communists, and was martyred.

Born

23 May 1893 at Strem, diocese of Tracia, Burgas region, Bulgaria

Died

shot 11.30pm on 11 November 1952 by a Bulgarian Communist firing squad

Beatified

26 May 2002 by Pope John Paul II at Plovdiv, Bulgaria

Saint John the Almoner

#அலெக்சாந்திரியா_நகர்ப்_புனித_ஜான்

(550-616)

நவம்பர் 11

இவர் சைப்ரஸைச் சார்ந்தவர்; இவரது தந்தை சைப்பிரசின் ஆளுநராக இருந்தவர்.

திருமணம் முடித்து, தன் மனைவி மற்றும் மகனுடன் மகிழ்ச்சியாக வாழ்ந்து வந்த இவருடைய வாழ்க்கையில்,  திடீரென்று புயல் வீசியது. ஆம். நன்றாக இருந்த இவருடைய மனைவியும் மகனும் திடீரென்று இறந்து போனார்கள். இதனால் இவர் எல்லாவற்றையும் துறந்துவிட்டு துறவற வாழ்க்கையை மேற்கொள்ளத் தொடங்கினார். 

இதற்குப் பிறகு இவர் எகிப்திலுள்ள அலெக்சாந்திரியாவிற்குச் சென்று அங்கு பேராயராகப் பணியாற்றினார். 

ஏழைகளிடமும் நோயாளர்களிடமும் மிகுந்த இரக்கம் கொண்டிருந்த இவர் தன்னிடம் இருந்ததை இல்லாதவருக்குத் தாராளமாக பகிர்ந்து கொடுத்தார். இவரது காலத்தில் பாரசிகர்களின் ஆதிக்கம் மிகுதியாக இருந்ததால், இவர் தன் சொந்த நாட்டிற்குத் திரும்பி வந்தார். 

இப்படி இறைவன்மீது மிகுந்த பற்றும், ஏழைகளிடம் இரக்கமும் கொண்டு வாழ்ந்து வந்த இவர் 616 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார்.

Also known as

• Joannes Eleemosynarius

• Joannes Misericors

• John of Alexandria

• John the Almsgiver

• John the Merciful

• John the Chaplain

Profile

Born to the Cypriot nobility; his father as the governor of Cyprus. Married briefly, and father of one child. Entered the religious life when his wife and child died of disease. Patriarch of Alexandria, Egypt in 608. Archbishop. Known as the Almoner because of his generosity to the poor. Helped refugees from Persian assults on the Holy Lands. Forced to leave Alexandria when the Persians threatened to overrun it, he returned to his home on Cyprus. Predicted the date of his own death.

Born

c.550 at Amathus, Cyprus

Died

• c.616 at Amathus, Cyprus of natural causes

• some relics in the cathedral at Presburg, Slovakia

• some relics in the church of San Giovanni l'Elemosiniere, Venice, Italy

Patronage

• Casarano, Italy

• Knights Hospitaller

Blessed Luigia Poloni

Also known as

Mother Vincenza Maria

Additional Memorial

10 September (Sisters of Mercy of Verona as the anniversary of the profession of the first Sisters)

Profile

Baptized on the day of her birth, the youngest of the twelve children, she was raised in a pious family, the daughter of a small businessman who ran a combination pharmacy and grocery in the heart of Verona, Italy. When her fathers died, Luigia took over the family finances. Spiritual student of Blessed Charles Steeb. Nun. Co-founder, with Blessed Charles Steeb of the Sisters of Mercy of Verona to work with the elderly and with abandoned girls; the first group of sisters organized on 2 November 1840, and made their first profession on 10 September 1848. The Sisters continue their good work today in Italy, Germany, Portugal, Albania, Tanzania, Angola, Burundi, Argentina, Brazil, Chile, and have been joined by the affiliated Laity of Mercy.

Born

26 January 1802 in Verona, Italy

Died

11 November 1855 in Verona, Italy of cancer

Beatified

• Sunday 21 September 2008 by Pope Benedict XVI

• beatification recognition celebrated at Verona, Italy presided by Cardinal Angelo Amato

Saint Bartholomew of Rossano

Also known as

• Bartholomew of Grottaferrata

• Bartholomew the Younger

• Bartolomeo il Giovane

Profile

Son of Greek immigrants to Italy. Spiritual student of Saint Nilus of Rossano. Monk at the monastery of Grottaferrata, Frascati, Italy, a house with Greek Rites and Basilian Rule. Abbot at Grottaferrata for forty years, completing the construction and other work started by Nilus, work that turned the monastery into a center of education and manuscript copying, and so extensive that he is often listed as the founder of the house. Hymn writer. Skilled calligrapher. Responsible for persuading the corrupt Pope Benedict IX to resign the papacy, reform his life, become a monk, and do penance at Grottaferrata.

Born

c.970 in Rossano, Calabria, Italy

Died

11 November 1065 at Grottaferrata Abbey, Frascati, Italy of natural causes

Saint Theodore the Studite

Also known as

• Theodore of Stoudios

• Theodore of Studion

• Theodore of Studium

• Theodorus Studita

Profile

Monk at the monastery of Saccudion, Asia Minor in 781. Ordained c.787. Abbot of the Saccudion monastery in 794. Abbot of the Stoudios monastery outside Constantinople in 799, which caused him to be the spiritual teacher of many wise and holy men. His writings include the first recorded stand against slavery. Fought iconoclasm. These opinions and writings put him in conflict with imperial authorities, which led to him being exiled three times.

Born

759 in Greece

Died

11 November 826 on the peninsula of Tryphon, near the Akrita promontory in Asia Minor

Blessed Alicja Maria Jadwiga Kotowska

Also known as

Alice Kotowska

Profile

Nun, member of the Sisters of the Resurrection. Superior of her house and director of training for her sisters. One of the 108 Polish Martyrs of World War II.

Born

20 November 1899 in Warsaw, Poland

Died

shot on 11 November 1939 in the forest near Piasnica, occupied Poland

Beatified

13 June 1999 by Pope John Paul II at Warsaw, Poland

Saint Mercurius the Soldier

Profile

Son of a Scythian officer in the imperial Roman army. Soldier in the same army, he distinguished himself in the defense of the city of Rome. During the persecutions of Decius, Mercurius was ordered to sacrifice to an idol; he refused. Martyr. Reported to appeared and fought with the Christian forces in the First Crusade.

Born

224

Died

beheaded in 250 in Caesarea, Cappadocia, Asia Minor (in modern Turkey)

Saint Marina of Omura

Profile

Dominican lay tertiary in the archdiocese of Nagasaki, Japan. Martyred in the persecutions of Tokugawa Yemitsu.

Born

in Omura, Nagasaki, Japan

Died

burned alive on 11 November 1634 in Nagasaki, Japan

Canonized

18 October 1987 by Pope John Paul II

Saint Turibius of Palencia

Profile

Founder of the Saint Martin of Tours monastery in Liébana, Asturias, Spain, and served as it's first abbot, a house that became a noted Benedictine stronghold.

Born

Palencia, Spain

Died

c.528 of natural causes

Saint Bertuin of Malonne

Also known as

Bertuinus, Bertwinus, Berthuin

Profile

Raised in an English monastery. Monk at Othelle. Missionary bishop in Belgium. Founded the monastery of Malonne near Namur, Belgium.

Born

England

Died

c.698

Saint Veranus of Vence

Also known as

Veran, Weran

Profile

Son of Galla, who became a nun in later life, and Saint Eucherius of Lyon; brother of Saint Salonius of Geneva. Educated at Lérins Abbey where he became a monk. Bishop of Vence, France.

Died

c.480

Saint Mennas of Santomenna

Profile

Sixth century hermit in Santomenna, Abruzzi, Italy.

Born

Asia Minor

Patronage

Santomenna, Italy

Saint Cynfran of Wales

Profile

Son of Saint Brychan of Brecknock. Fifth century founder of a church in Gwynedd, Wales which has a healing well nearby.

Saint Rhediw

Also known as

Gredfyw, Rhedius, Rhedyw

Profile

A church in Llanllyfni, North Wales is dedicated to this saint, but no information about him has survived.

Saint Victorinus of Ravenna

Profile

Martyr.

Died

martyred c.305 in Ravenna, Italy

Saint Valentin of Ravenna

Profile

Martyr.

Died

martyred c.305 in Ravenna, Italy

Saint Felicianus of Ravenna

Profile

Martyr.

Died

c.305 in Ravenna, Italy

Saint Veranus of Lyon

Profile

Fifth century bishop of Lyon, France.

Martyrs of Torredembarra

Profile

Members of the Brothers of the Christian Schools, Discalced Carmelites, and Carmelite Tertiaries of Education who were martyred together in the Spanish Civil War.

• Blessed Bonaventura Toldrà Rodon

• Blessed Damián Rodríguez Pablo

• Blessed Felipe Arce Fernández

• Blessed Frederíc Vila Bartolì

• Blessed Isidre Tarsá Giribets

• Blessed Joan Roca Vilardell

• Blessed José Alberich Lluch

• Blessed Josep Boschdemont Mitjavila

• Blessed Josep Maria Bru Ralduá

• Blessed Julio Alameda Camarero

• Blessed Lluís Domingo Oliva

• Blessed Mariano Navarro Blasco

• Blessed Miquel Saludes Ciuret

• Blessed Pedro de Eriz Eguiluz

Died

11 November 1936 in Torredembarra, Tarragona, Spain

Beatified

• 13 October 2013 by Pope Francis

• beatification celebrated in Tarragona, Spain

இன்றைய புனிதர்கள் நவம்பர் 10

 St. Tiberius

Feastday: November 10

Death: 303

Martyr with Modestus and Florentia. They suffered during the persecution of Emperor Diocletian  at Agde, France.

Pope Saint Leo the Great

✠ புனிதர் முதலாம் லியோ ✠

(St. Leo the Great)

45ம் திருத்தந்தை/ மறைவல்லுனர்:

(45th Pope/ Doctor of the Church)

பிறப்பு: கி.பி. சுமார் 400

டஸ்கனி, மேற்கத்திய ரோமப்பேரரசு

(Tuscany, Western Roman Empire)

இறப்பு: நவம்பர் 10, 461

ரோம் நகரம், மேற்கத்திய ரோமப்பேரரசு

(Rome, Western Roman Empire)

நினைவுத் திருவிழா: நவம்பர் 10

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்

(Anglican Communion)

திருத்தந்தை முதலாம் லியோ (Pope Leo I) கத்தோலிக்க திருச்சபையின் 45ம் திருத்தந்தையாக கி.பி. 440ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 29ம் நாளிலிருந்து கி.பி. 461ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 10ம் நாள் வரை ஆட்சி செய்தார். திருச்சபை வரலாற்றிலேயே முதன்முதலாக "பெரிய"/ "மகா" (Great) என்னும் அடைமொழி பெற்ற முதல் திருத்தந்தை இவரேயாவார்.

முதலாம் லியோ கி.பி. சுமார் 400ம் ஆண்டில் இத்தாலிய உயர்குடியைச் சார்ந்த பெற்றோருக்குப் பிறந்தார். "திருத்தந்தையர் நூல்" (Liber Pontificalis) என்னும் ஏடு அவர் பிறந்த இடமாக இத்தாலியின் “டஸ்கனி” (Tuscany) பிரதேசத்தைக் குறிக்கிறது.

வாழ்க்கையின் முக்கிய நிகழ்ச்சிகள்:

திருத்தந்தை முதலாம் லியோவின் வாழ்க்கை நிகழ்ச்சிகளுள் மிகவும் பெயர்பெற்றதாகக் கருதப்படுவது, அவர் கி.பி. 452ம் ஆண்டில் வடக்கிலிருந்து இத்தாலியை நோக்கிப் படையெடுத்துவந்த “அட்டிலா” என்னும் “ஹுண்” (Attila the Hun) இனப் போர்த்தலைவரை சந்தித்து அப்படையெடுப்பு நிகழாமல் தடுத்து, இத்தாலியைப் பாதுகாத்தது ஆகும்.

மேலும், திருத்தந்தை லியோ திருச்சபையின் முக்கிய பொதுச்சங்கங்களுள் ஒன்றாகிய “கால்செடோன் பொதுச்சங்கத்தில்” (கி.பி. 451) (Council of Chalcedon) நிகழ்ந்த விவாதங்களுக்கு அடிப்படையான கருத்துக்கோப்புகளை வழங்கியது ஆகும். இச்சங்கமானது இயேசு கிறிஸ்து யார் என்பது பற்றி விவாதித்தது. இயேசு உண்மையிலேயே கடவுளாகவும் உண்மையிலேயே மனிதராகவும் உள்ளார் என்றும், இயேசுவின் மனித இயல்பும் இறை இயல்பும் ஒரே தெய்விக தன்மையில் குழப்பமோ பிளவோ இன்றி இணைந்துள்ளன என்றும் வரையறுத்தது.

வாழ்க்கையின் முதற்கட்டம்:

"திருத்தந்தையர் வரலாறு" (Liber Pontificalis) என்னும் பண்டைய ஏடு தரும் தகவல்படி, திருத்தந்தை லியோ, இத்தாலியின் “டஸ்கனி” (Tuscany) பிரதேசத்தில் பிறந்தார். கி.பி. 431ம் ஆண்டில் அவர் திருத்தொண்டர் (Deacon) பணியை திருத்தந்தை “முதலாம் செலஸ்டின்” (Pope Celestine I) ஆட்சியின்கீழ் தொடங்கியிருந்தார். அப்போது அலெக்சாந்திரியா நகர் மறைமுதல்வர் சிரில் (Cyril of Alexandria), பாலத்தீனத்தின்மீது “யூவனல்” (Juvenal of Jerusalem) என்பவர் ஆட்சியதிகாரம் தமக்கு உண்டு என்றதை உரோமைத் திருச்சபை கண்டிக்கவேண்டும் என்று கேட்டு லியோவுக்கு (அல்லது திருத்தந்தை முதலாம் செலஸ்டினுக்கு) கடிதம் எழுதினார். இதிலிருந்து லியோ ஒரு முக்கிய பதவியில் இருந்தார் எனத் தெரிகிறது.

ஏறக்குறைய அச்சமயத்தில் “ஜான் காசியன்” (John Cassian) என்பவர் “நெஸ்டோரியஸ்” (Nestorius) என்பவரின் திரிபுக்கொள்கையைக் கண்டித்து எழுதிய நூலை லியோவுக்கு அர்ப்பணித்தார். அத்தகைய நூலை எழுதும்படி லியோ, காசியனிடம் கேட்டிருந்தார்.

மேலும், ரோமப் பேரரசரே லியோவின் உதவியை நாடிவந்தார். ரோமைப் பேரரசின் பகுதியாக இருந்த “கால்” (Gaul) பிரதேசத்தில் இரு மேலதிகாரிகளுக்கு இடையே ஏற்பட்ட கருத்துமோதலைத் தீர்த்துவைக்க லியோ அனுப்பப்பட்டார்.

இவ்வாறு “கால்” (Gaul) பகுதிக்கு அரசு சார்பாக லியோ தூது சென்ற சமயத்தில் திருத்தந்தை “மூன்றாம் சிக்ஸ்டஸ்” (Pope Sixtus III), கி.பி. 440ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 11ம் நாள் உயிர்நீத்தார். அவருக்குப் பின்னர், செப்டம்பர் மாதம், 29ம் நாள், திருத்தந்தையாக ஒருமனதாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவரே முதலாம் லியோ.

லியோவின் திருத்தந்தைப் பணிக்காலம் கத்தோலிக்க திருச்சபையில் பெரிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. குறிப்பாக உரோமைத் திருச்சபையின் மைய அதிகாரம் பேரளவாக உறுதிப்படுத்தப்பட்டது.

இயேசு கிறிஸ்து பற்றிய போதனை:

திருத்தந்தை வழங்கிய போதனைகள் பெரும்பாலும் இயேசு கிறிஸ்துவின் இயல்பு பற்றியும், இயேசு கொணர்ந்த மீட்புப் பற்றியும் அமைந்தன. அவர் அளித்த மறையுரைகள், அவர் எழுதிய மடல்கள் போன்றவற்றில் இந்தப் போதனை அடங்கியுள்ளது.

திருத்தந்தைக்கு உரிய அதிகாரப் பொறுப்பு:

திருத்தந்தை லியோ தம் பணியைப் பற்றி விவரிக்கும்போது, தாம் “தூய பேதுருவின்” (St. Peter) வாரிசில் வருவதைச் சுட்டிக்காட்டினார். அதற்கு முந்திய திருத்தந்தையர் தாம் புனித பேதுருவின் பணிப்பொறுப்பில் வாரிசுகள் என்றும், பேதுரு உரோமையில் பணிசெய்து, மறைச்சாட்சியாக உயிர்துறந்து அங்கேயே அடக்கம் செய்யப்பட்டிருப்பதால் உரோமைத் திருப்பீடம் தனி அதிகாரம் கொண்டது என்று மட்டுமே போதித்திருந்தனர்.

திருத்தந்தை லியோ, தாம் பதவி ஏற்ற ஐந்தாம் ஆண்டு நிகழ்வின் போது ஆற்றிய மறையுரையில் கீழ்வருமாறு கூறினார்:

"நிலையாக இருக்கின்ற பாறையான இயேசு, பாறையான பேதுருவுக்கு வழங்கிய நிலையான தன்மையைப் பேதுரு தம் வழிவருவோருக்கு வழங்கினார்."

அதிலிருந்து திருத்தந்தையர் தம்மை புனித பேதுருவின் வழித்தோன்றல்களாக மட்டுமன்றி, தாம் பிற ஆயர்கள் மேலும், நம்பிக்கைகொண்டோர் மேலும் அதிகாரம் கொண்டவர்கள் என்பதை வலியுறுத்தத் தொடங்கினர்.

திருத்தந்தை லியோ, இத்தாலி நாட்டு ஆயர்கள் தம் அதிகாரத்துக்கு உட்பட்டவர்கள் என்பதை எடுத்துரைத்தார். மிலான் மற்றும் வட இத்தாலியின் பிற பகுதிகளில் அருட்பணி ஒழுங்காக நடைபெறவும், தவறுகள் திருத்தப்படவும், கருத்து வேறுபாடுகள் அகற்றப்படவும் அவர் தம் அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தினார்.

ஸ்பெயின் நாட்டில் தோன்றிய “பிரிசிலிய கொள்கை” (Priscillianism), மனித உடல் தீமையானது என்று கூறியதை லியோ கண்டித்து, அக்கொள்கையை மறுப்பதற்கான வழிமுறைகளைக் காட்டினார்.

அதுபோலவே, வடக்கு ஆப்பிரிக்க திருச்சபையிலும் சர்ச்சைகள் ஏற்பட்டபோது அவற்றிற்குத் தீர்வுகாண ஆயர்கள் திருத்தந்தை லியோவை அணுகினர்.

ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் தென்பகுதி தமது ஆட்சி அதிகாரத்திற்கு உட்பட்டதே என்று “ஹிலரி” (Hilary) என்னும் ஆயர் கூறியபோது, திருத்தந்தை லியோ அக்கருத்தை ஏற்க மறுத்ததோடு, ஹிலரி தமது மறைமாவட்ட எல்லைகளுக்குள் மட்டுமே அதிகாரம் கொண்டவர் என்றும் வலியுறுத்தினார்.

மறைமாவட்டங்களின் ஆயர்களைத் தேர்ந்தெடுக்கும் பொறுப்பு அந்தந்த மறைமாவட்டத்தின் குருக்கள், இறைமக்களைச் சார்ந்தது என்று லியோ கூறினார். "அனைவருக்கும் பணி புரிய அழைக்கப்பட்டவர் அனைவராலும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட வேண்டும்" என்றொரு கொள்கையை அவர் முன்வைத்தார்.

இறப்பு:

திருத்தந்தை லியோ கி.பி. 461ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 10ம் நாள் இறந்தார். அவருடைய உடல் ரோம் நகரிலுள்ள, புனித பேதுரு பெருங்கோவிலின் உள்முற்றத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது. கி.பி. 688ம் ஆண்டில், கோவிலுக்கு உள்ளே அடக்கம் செய்யப்பட்டது. கல்லறை மீது சிறப்பான விதத்தில் ஒரு பீடமும் நிறுவப்பட்டது.

மறைவல்லுநர் பட்டம்:

கி.பி. 1754ம் ஆண்டில், திருத்தந்தை லியோவுக்கு “திருச்சபையின் மறைவல்லுநர்” (Doctor of the Church) என்னும் பட்டம் வழங்கப்பட்டது. திருச்சபையின் போதனையைத் தெளிவாகவும் விளக்கமாகவும் பல மறையுரைகள், நூல்கள், விளக்கவுரைகள் வழியாக அளித்து, திருச்சபையை மிகத் திறமையாக வழிநடத்திச் சென்றதால் அவருக்கு "பெரிய"/ "மகா" (Great) என்னும் அடைமொழி கொடுத்து அழைப்பது வழக்கம்.

Also known as

Leo I

Profile

Born to the Italian nobility. Strong student, especially in scripture and theology. Priest. Eloquent writer and homilist.

Pope from 440 to 461 during the time of the invasion of Attila the Hun. When Attila marched on Rome, Leo went out to meet him and pleaded for him to leave. As Leo spoke, Attila saw the vision of a man in priestly robes, carrying a bare sword, and threatening to kill the invader if he did not obey Leo; Attila left. As Leo had a great devotion to Saint Peter the Apostle, it is generally believed the first pope was the visionary opponent to the Huns. When Genseric invaded Rome, Leo's sanctity and eloquence saved the city again.

Called the Council of Chalcedon to condemn heresies of the day. Fought Nestorianism, Monophysitism, Manichaeism, and Pelagianism. Built churches. Wrote letters and sermons encouraging and teaching his flock, many of which survive today; it is for these writings that Leo was proclaimed a Doctor of the Church in 1574.

Born

c.400 at Tuscany, Italy

Papal Ascension

29 September 440

Died

11 April 461 at Rome, Italy

Storefront

• Books

Saint Andrew Avellino

மறைப்பணியாளர் அந்திரேயாஸ் அவேலினோ Andreas Avellino

பிறப்பு 

1521, 

சிசிலி Sizilien, இத்தாலி

இறப்பு 

10 நவம்பர் 1608, 

நேயாப்பல் Neapel, இத்தாலி

புனிதர்பட்டம்: 1712, திருத்தந்தை 11 ஆம் கிளமெண்ட்

இவர் தனது குருத்துவப்பட்டம் பெற்றபின், சிசிலி சென்று சட்டக்கலையை பயின்றார். பின்னர் திருச்சபை சட்ட வல்லுநராக பணியாற்றினார். ஆனால் அப்பணியில் அவரின் மனம் நிறைவடையவில்லை. ஆன்ம குருவாக பணியாற்ற வேண்டுமென்பதையே பெரிதும் விரும்பினார். அதனால் 1556 ஆம் ஆண்டு, சிசிலியிலிருந்த துறவற சபை ஒன்றில் சேர்ந்து மறைப்பணியாளராக பணியாற்றினார். பலருக்கு ஆன்ம வழிகாட்டியாக திகழ்ந்தார். அழகிய எளிமையான மறையுரையால் பல ஆன்மாக்களை பாவ வாழ்விலிருந்து மீட்டார். பின்னர் இவர் அத்துறவற சபையினை வழிநடத்தும் பொறுப்பையும் ஏற்றார். தன் பணியில் மகிழ்ச்சியடைந்த அந்திரேயாஸ் தனது 87 ஆம் வயதில் இறந்தார்.

Also known as

• Andrea Avellino

• Lancelotto

• Lorenzo Avellino

Profile

Studied humanities and philosophy at Venice, Italy. Doctor of civil and ecclesiastical law. Ordained at age 26.

Lawyer at the ecclesiastical court at Naples, Italy. During a heated courtroom argument on behalf of a friend, he supported his position with a lie; in that setting, he had committed perjury. It shook him so badly, he gave up the legal profession, and settled into a life of penance.

Commissioned by his archbishop to reform the convent of Sant' Arcangelo at Naples, a house of such lax discipline it had became a topic of gossip in the city. Through good example, constant work, and the backing of his bishop Lorenzo managed to restore celibate discipline to the house, but was nearly killed for his efforts when he was attacked by people who had been ordered off the premises.

The night of the attack, he was taken to the house of the Theatine Clerks Regular. He was so impressed with them that he joined the Theatines at age 35, taking the name Andrew in reference to the crucified Apostle. Master of novices for ten years. Superior of the Order. Founded Theatine houses in Milan, Italy and Piacenza, Italy and helped establish others. Eloquent preacher, and popular missioner and spiritual director, bringing many back to the Church. Writer and extensive correspondent. Friend and advisor of Saint Charles Borromeo.

Suffered a stroke while celebrating Mass, and died soon after. Legend says that his blood bubbled and liquified after death, which led some to think that his stroke had left him catatonic, and that he was buried alive; a papal investigator found no credibility to any of this.

Born

1521 at Castronuovo, Sicily as Lorenzo (called Lancelotto by his mother)

Died

• 10 November 1608 at Naples, Italy of a stroke

• relics enshrined at the Church of Saint Paul in Naples

Beatified

10 June 1625 by Pope Urban VIII

Canonized

22 May 1712 by Pope Clement XI

Patronage

• against apoplexy or strokes

• against sudden death

• apoplexics or stroke victims

• for a holy death

• Badolato, Italy

• Naples, Italy

• Sicily, Italy

Saint Baudolino

Profile

Born to the nobility. Gave away all his wealth to the poor, and lived as a hermit in a hut on the banks of the River Tanaro. Miracle worker with the gifts of clairvoyance and prophesy; wild animals were reported to come to his hut to hear him speak about God. Tradition says that in 1174 he appeared on the walls of the city of Alessandria, putting a beseiging army to flight. Legends grew up around him, many of which turned him into a bishop or archbishop instead of the simple hermit he was.

Born

c.700

Died

• c.740 of natural causes

• interred at Villa del Foro, Italy

• relics moved to a Humiliati church in Alessandria, Italy when Villa del Foro and Alessandria merged in 1168

• relics moved to the church of Saint Alessandro in 1803

• relics moved to the Saint Baudolino chapel in the Alessandria cathedral in 1810

Patronage

• Alessandria, Italy, city of (proclaimed in 1786)

• Alessandria, Italy, diocese of (proclaimed in 1786)

Saint Justus of Canterbury

Profile

Benedictine monk. Priest. Missionary to the Anglo-Saxons in 601, sent by Pope Saint Gregory the Great. Worked with Saint Augustine of Canterbury, Saint Paulinus of York, and Saint Lawrence of Canterbury. First bishop of Rochester, England in 604. In 616, the death of King Saint Ethelbert of Kent led to a resurgence of paganism; Justus and Saint Mellitus of Canterbury retreated to Gaul, but in 617 returned and resumed their work. Archbishop of Canterbury in 624.

Born

Rome, Italy

Died

• 627 of natural causes

• buried in Saint Augustine's abbey, Canterbury, England

Patronage

Volterra, Italy

Saint Aedh mac Bricc

Also known as

• Aedh mac Breece

• Aed, Aod, Aedsind

Profile

Son of Breece (Bricc) of the Hy Neill, the boy grew up working on his father's farm. When his father died, Aedh's brother refused to give him his rightful inheritance. Aedh planned to kidnap a girl from his brother's household to force the issue, but Illathan, bishop of Rathlihen, Offay, talked him out of it. Aedh stayed with the bishop to study and start a new life. He founded a monastery at Cill-áir in Westmreath. Bishop. Founded churches throughout Meath. Reputed to have miraculously cured Saint Brigid of Ireland of a headache which to a tradition of his intervention for that problem.

Born

Meath, Ireland

Died

589 of natural causes

Patronage

against headaches

Saint Theoctiste of Lesbos

Also known as

Theoctiste of Paros

Profile

Orphaned as a child, Theoctiste was raised in a convent. Kidnapped by Arab raiders and forced into slavery on Paros island. She escaped and lived for for over 30 years as a hermitess in an old church. She was discovered one day by a hunter named Simon; she begged him to bring her Communion when he could. He returned a year later, she made her first Communion in decades, and died soon after.

Born

Lesbos, Greece

Died

10th century of natural causes

Saint Elaeth the King

Also known as

• Elaeth Frenluuin

• Eleth

Profile

Sixth century king in northern Britain. Driven into Wales by the Picts, he surrended authority and became a monk. Spiritual student of Saint Seiriol and Saint Meirion at Anglesey, Wales. Poet, some of whose works have survived to today.

Born

British

Died

of natural causes

Patronage

Llaneleth, Anglesea, Wales

Blessed Joaquín Piña Piazuelo

Also known as

Sister Acisclo

Profile

Member of the Hospitallers of Saint John of God. Martyred in the Spanish Civil War.

Born

26 July 1878 in Caspe, Zaragoza, Spain

Died

10 November 1936 in Barcelona, Spain

Beatified

25 October 1992 by Pope John Paul II

Saint Tryphaena of Iconium

Profile

Convert. Knew and were mentioned by Saint Paul the Apostle in the Letter to the Romans. Tradition associates her with Saint Thecla of Iconium.

Died

1st century at Iconium, Lycaonia (in modern Turkey)

Readings

Greet those workers in the Lord, Tryphaena and Tryphosa. - Romans 16:12a

Saint Tryphosa of Iconium

Profile

Convert. Knew and were mentioned by Saint Paul the Apostle in the Letter to the Romans. Tradition associates her with Saint Thecla of Iconium.

Died

1st century at Iconium, Lycaonia (in modern Turkey)

Readings

Greet those workers in the Lord, Tryphaena and Tryphosa. - Romans 16:12a

Saint Grellen

புனித_கிரேலன் (ஜந்தாம் நூற்றாண்டு)

நவம்பர் 10

இவர் (#St_Grellen) அயர்லாந்து நாட்டைச் சார்ந்தவர்.

இவர் 'அயர்லாந்தின் திருத்தூதர்' என அழைக்கப்படும் புனித பேட்ரிக்கிற்கு, அங்கு நற்செய்தி அறிவிக்கப் பெரிதும் உதவியாக இருந்தார்.

ஒருமுறை இவர் அயர்லாந்தில் மன்னராக இருந்த துவாக் கல்லாக் என்பவருடைய மகனைச் சாவிலிருந்து காப்பாற்றினார். அதனால் மிகவும் மகிழ்ந்த மன்னர், ஆசாத் என்ற இடத்தில் கோயில் கட்ட நிலம் தந்தார்.

அந்த நிலத்தில் இவர் கோயிலைக் கட்டி, அங்கு ஆன்மிகம் தழைக்கச் செய்தார்.

Also known as

Grellan

Profile

Missionary in Ireland, assigned by Saint Patrick to build a church at Achadh Fionnabhrach; king Duach Gallach gave Grellan land for the church after Grellan brought back to life by baptism Duach Gallach's stillborn son, Eoghan Sriabh.

Saint John of Ratzenburg

Also known as

John of Saxony

Profile

Missionary to Germany. Bishop of Ratzenburg, Germany. Evangelized the Baltic Coast. Martyred by local pagans.

Born

Scotland

Died

hands, feet and then head cut off in 1066

Saint Orestes of Cappadocia

Also known as

Orestes of Tyana

Profile

Christian physician martyred in the persecutions of Diocletian.

Died

tortured to death in 304 at Tyana, Cappadocia (in modern Turkey)

Saint Narses of Subagord

Also known as

Narses the Martyr

Profile

Bishop of Subagord, Persia (modern Iran). Martyred with a spiritual student named Joseph in the persecutions of Shapur II.

Died

c.399 in Persia

Saint Probus of Ravenna

Profile

Bishop of Ravenna, Italy. Known as a miracle worker.

Born

Rome, Italy

Died

• c.175 of natural causes

• relics in the cathedral of Ravenna, Italy

Saint Hadelin of Sees

Also known as

Adelheim of Sees

Profile

Benedictine monk at Saint-Calais, France. Abbot at Saint-Calais. Bishop of Sees, France for 26 years from 884.

Died

c.910

Saint Guerembaldus

Profile

Benedictine monk at Hirschau, Germany. Elected to the bishopric of Spire, Germany, but turned it down, citing his own unworthiness.

Died

965 of natural causes

Saint Eustosius of Antioch

Also known as

Eustasius

Profile

Martyred with 22 companions.

Died

at Antioch, Syria, date unknown

Saint Anianus the Deacon

Also known as

Anian

Profile

Deacon. Martyred with 22 companions.

Died

at Antioch, Syria, date unknown

Saint Monitor of Orleans

Profile

Bishop of Orleans, France. Supported monastic expansion in his diocese.

Died

c.490

Saint Demetrius of Antioch

Profile

Bishop. Martyred with 22 companions.

Died

at Antioch, Syria, date unknown

Saint Joseph the Martyr

Profile

Spiritual student of Saint Narses the Martyr, and martyred with him in Persia.

Saint Leo of Melun

Profile

Venerated at Melun, France, but no details of their life have survived.

Saint Nonnus of Heliopolis

Profile

Bishop of Heliopolis in 471.

Martyrs of Agde

Profile

A group of Christians who were tortured and martyred together in the persecutions of Diocletian. The only details about them to survive are the names - Florentia, Modestus and Tiberius.

Died

martyred c.303 in Agde, France

Martyred Sisters Adorers

Profile

23 nuns, all members of the Sisters Adorers, Handmaids of Charity and of the Blessed Sacrament who were martyred together in the Spanish Civil War.

• Blessed Aurea González

• Blessed Belarmina Pérez Martínez

• Blessed Cecilia Iglesias del Campo

• Blessed Concepción Vázquez Areas

• Blessed Dionisia Rodríguez De Anta

• Blessed Emilia Echevarría Fernández

• Blessed Felipa Gutierrez Garay

• Blessed Francisca Pérez de Labeaga García

• Blessed Josepa Boix Rieras

• Blessed Lucía González García

• Blessed Luisa Pérez Adriá

• Blessed Magdalena Pérez

• Blessed Manuela Arriola Uranda

• Blessed María Dolores Hernández San Torcuato

• Blessed María Dolores Monzón Rosales

• Blessed María García Ferreiro

• Blessed Maria Mercè Tuñi Ustech

• Blessed María Zenona Aranzábal de Barrutia

• Blessed Prima de Ipiña Malzárraga

• Blessed Purificación Martínez Vera

• Blessed Rosa López Brochier

• Blessed Sinforosa Díaz Fernández

• Blessed Teresa Vives Missé

Died

10 November 1936 in Madrid, Spain

Beatified

28 October 2007 by Pope Benedict XVI