St. Lucidius
Feastday: July 28
Death: 938
Benedictine hermit. He entered St. Peter's Monastery in southern Italy but spent his last years as a recluse in Santa Maria del Piano
Bl. Anthony della Chiesa
Feastday: July 28
Birth: 1394
Death: 1459
Dominican superior and companion of St. Bernardino of Siena. Anthony was born in 1394, the son of the Marquis della Chiesa, in San Germano, Italy. At the age of twenty, despite his family's objections, Anthony became a Dominican, gaining recognition as a preacher and confessor. He accompanied St. Bernardine on missions and served in various capacities in the Dominican monasteries. Anthony was also one of the leaders opposing the last of the antipopes, Felix V While journeying from Savona to Genoa, Italy, Anthony was captured by pirates but was released unharmed. He was a known miracle worker with an ability to read the consciences of men and women.
St. Innocent I
புனிதர் முதலாம் இன்னசெண்ட்
(St. Innocent I)
40ம் திருத்தந்தை:
(40th Pope)
பிறப்பு: தெரியவில்லை
அல்பானோ, ரோமன் பேரரசு
(Albano, Roman Empire)
இறப்பு: மார்ச் 12, 417
ரோம், ரோமன் பேரரசு
(Rome, Roman Empire)
ஏற்கும் சமயம்:
கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Catholic Church)
நினைவுத் திருநாள்: ஜூலை 28
திருத்தந்தை புனிதர் முதலாம் இன்னசெண்ட் (Pope Saint Innocent I) கத்தோலிக்க திருச்சபையில் உரோமை ஆயராகவும், திருத்தந்தையாகவும், கி.பி. 401ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 22ம் நாள்முதல், கி.பி. 407ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 12ம் நாள்வரை ஆட்சிசெய்தார். இவர் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் 40ஆம் திருத்தந்தை ஆவார்.
வரலாற்றுக் குறிப்புகள்:
திருத்தந்தை முதலாம் இன்னசெண்ட், திருச்சபையின் தலைமைப் பதவியை ஏற்பதற்கு முன் திருத்தந்தையாக இருந்தவர் "முதலாம் அனஸ்தாசியஸ்" (Pope Anastasius I) ஆவார். அனஸ்தாசியஸ் திருத்தந்தையாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்படுமுன் அவருக்குப் பிறந்த மகனே இன்னசெண்ட். இவ்வாறு, முதன்முறையாக, தந்தையைத் தொடர்ந்து அவருடைய மகன் திருத்தந்தை பதவி ஏற்ற நிகழ்ச்சி நடந்தது.
திருத்தந்தை தம் அதிகாரத்தை நிலைநாட்டுதல்:
முதலாம் இன்னசெண்ட் பதவி ஏற்ற நாட்களில் வடக்கிலிருந்து ஐரோப்பிய ஜெர்மானிய இனக் குழுக்கள் பல மேற்கு உரோமைப் பேரரசின்மீது படையெடுத்து வந்தன. அப்பின்னணியில் இன்னசெண்ட் தம்முடைய அதிகாரத்தை அதிகமாக வலியுறுத்தினார்.
தமக்கு முன்னால் திருத்தந்தை சிரீசியஸ் (கி.பி. 384-399) செய்தது போலவே, இன்னசெண்டும் அதிகாரத் தோரணையோடு ஆணை ஏடுகள் பிறப்பித்தார். திருச்சபை முழுவதும் (குறிப்பாக மேலைத் திருச்சபை) பின்பற்றுவதற்காக அவர் வழிமுறைகள் அளித்தார். குறிப்பாக,
☞ உரோமையில் நிலவிய வழக்கப்படியே நற்கருணை மன்றாட்டின் அமைப்பு இருக்க வேண்டும்;
☞ ஒப்புரவு அருட்சாதனம், நோயில் பூசுதல், உறுதிப்பூசுதல் பற்றிய வழிமுறைகள்;
☞ திருவிவிலியத்தைச் சேராதவை என்று சில நூல்களை ஒதுக்கியது.
இவ்வாறு வழிமுறைகள் அளித்ததோடு, இன்னசெண்ட் திருச்சபை முழுவதும் "முக்கிய காரியங்களைப் பொறுத்தமட்டில்" உரோமையைக் கலந்து ஆலோசித்தபின்னரே செயல்பட வேண்டும் என்று அறிக்கையிட்டார்.
கீழைத் திருச்சபை மீது அதிகாரம் செலுத்தல்:
☞ "காண்ஸ்டாண்டிநோபிள்" (Constantinople) மறைமுதுவராக இருந்தவர் "கிறிசோஸ்தோம் யோவான்" (John Chrysostom). அவரை எதிர்த்தவர்கள் அவரைப் பதவியிறக்கம் செய்து நாடுகடத்தினர் (கி.பி. 404). அப்போது திருத்தந்தை இன்னசெண்ட் கிறிசோஸ்தோமுக்கு ஆதரவாக ஒரு மடல் அனுப்பினார். கிறிசோஸ்தோமின் இடத்தைப் பிடித்துக்கொண்டவரை ஏற்க மறுத்ததோடு, கட்சி சார்பற்ற ஒரு சங்கம் கூட்டவேண்டும் என்று கோரிக்கை விடுத்தார். மேலும், கீழை உரோமைப் பேரரசனுக்கு எதிர்ப்புத் தெரிவித்தார்.
☞ திருத்தந்தையின் தூதர்களுக்கு உரிய மரியாதை அளிக்கப்படவில்லை. கிறிசோஸ்தோமும் நாடுகடத்தப்பட்ட நிலையில் இறந்தார். இதனால் வெறுப்புற்ற இன்னசெண்ட், கிறிசோஸ்தோமை எதிர்த்த ஆயர்களைச் சபைநீக்கம் செய்தார். இன்னசெண்ட இறந்ததற்குப் பின்னரே கீழைத் திருச்சபைக்கும் மேலைத் திருச்சபைக்கும் இடையே நல்லுறவு மீண்டும் ஏற்படுத்தப்பட்டது.
☞ எருசலேமில் (Jerusalem) புனித ஜெரோமின் (St. Jerom) துறவு இல்லம் குண்டர்களால் தாக்கப்பட்டது என்ற செய்தி திருத்தந்தைக்கு கி.பி. 416ம் ஆண்டு தெரியவந்தது. உடனேயே இன்னசெண்ட் ஜெரோமுக்குக் கடிதம் எழுதி, வன்செயலில் ஈடுபட்டவர்களுக்கு எதிராகத் தக்க நடவடிக்கை எடுக்கப்படும் என்று கூறினார். மேலும் எருசலேம் ஆயரின் ஆளுகையில் அந்தத் தாக்குதல் நடந்ததால் அந்த ஆயரை இன்னசெண்ட் கடிந்துகொண்டார்.
வட ஆப்பிரிக்க திருச்சபையில் இன்னசெண்டின் அதிகாரம்:
திருத்தந்தை இன்னசெண்ட் வட ஆப்பிரிக்காவில் தோன்றி விரிவடைந்த பெலாஜிய தப்பறைக் கொள்கையைக் (Pelagian controversy) கண்டித்தார். அக்கொள்கைப்படி, மனிதர்கள் கடவுளின் உதவி இன்றியே தமது சொந்த முயற்சியால் மீட்பு அடைய முடியும். இத்தப்பறைக் கொள்கை "கார்த்தேஜ்" (Carthage) மற்றும் மிலேவிஸ் என்னும் இரு சங்கங்களால் ஏற்கனவே கண்டனம் செய்யப்பட்டிருந்தது.
ஐந்து ஆப்பிரிக்க ஆயர்கள் இன்னசெண்டை அணுகி, அவரும் பெலாஜிய தப்பறையைக் கண்டனம் செய்யக் கேட்டார்கள். அந்த ஆயர்களுள் புனித அகுஸ்தீனும் (St. Augustine) ஒருவர் ஆவார். இன்னசெண்ட அந்த ஆயர்களுக்கு எழுதிய பதிலில், அவர்கள் பெலாஜியுஸ் பற்றிய சர்ச்சை குறித்து அவரை அணுகியதற்கு அவர்களைப் பாராட்டுகிறார்.
திருச்சபையின் தலைமை:
முதலாம் இன்னசெண்ட், திருச்சபை முழுவதற்கும் காணக்கூடிய தலைவராக இருப்பவர் உரோமை ஆயரே என்னும் கருத்தை மிகவும் வலியுறுத்தினார். உரோமை ஆயர்தான் ஆயர்கள் அனைவருக்கும் தலைவர் என்று அவர் தெளிவாகக் கூறினார். இதற்கு முன் உரோமை ஆயர்கள் தங்கள் அதிகாரத்தை இவ்வளவு ஊக்கத்தோடு எடுத்துரைக்கவில்லை.
உரோமை முற்றுகையிடப்படல்:
முதலாம் இன்னசெண்டின் ஆட்சியின் நடுக்காலத்தில் விசிகோத்து இனத் தலைவன் "முதலாம் அலாரிக்" (Alaric I) உரோமையை முற்றுகையிட்டார். இதனால் நகர் முழுவதும் பட்டினியால் வாடிற்று. ஓர் அமைதி ஒப்பந்தத்திற்கு ஏற்பாடு செய்வதற்காக இன்னசெண்ட் கி.பி. 410ம் ஆண்டு, ரவேன்னா நகரில் பேரரசன் ஹோனோரியசைப் பார்க்கச் சென்றார். ஒப்பந்தம் ஏற்படவில்லை. அப்போது, அலாரிக் 410 ஆகத்து 24ஆம் நாள் உரோமையைத் தாக்கிச் சூறையாடினார்.
இதன் காரணமாக, இன்னசெண்ட் கி.பி. 412ம் ஆண்டுதான் உரோமை திரும்பினார்.
இறப்பும் நினைவுத் திருவிழாவும்:
திருத்தந்தை முதலாம் இன்னசெண்ட் கி.பி. 417ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 12ம் நாள் இறந்தார். அவரது உடல் உரோமையில் துறைமுகச் சாலைக் கல்லறையில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது.
முதலாம் இன்னசெண்டின் திருவிழா சூலை 28ம் நாள் கொண்டாடப்படுகிறது.
Feastday: July 28
Innocent was born at Albano, Italy. He became Pope, succeeding Pope St. Anastasius I, on December 22, 401. During Innocent's pontificate, he emphasized papal supremacy, commending the bishops of Africa for referring the decrees of their councils at Carthage and Millevis in 416, condemning Pelagianism, to the Pope for confirmation. It was his confirmation of these decrees that caused Augustine to make a remark that was to echo through the centuries: "Roma locuta, causa finitas" (Rome has spoken, the matter is ended). Earlier Innocent had stressed to Bishop St. Victrius and the Spanish bishops that matters of great importance were to be referred to Rome for settlement. Innocent strongly favored clerical celibacy and fought the unjust removal of St. John Chrysostom. He vainly sought help from Emperor Honorius at Revenna when the Goths under Alaric captured and sacked Rome. Innocent died in Rome on March 12. His feast day is July 28th.
Pope Innocent I (Latin: Innocentius I) was the bishop of Rome from 401 to his death on 12 March 417. He may have been the son of his predecessor, Anastasius I. From the beginning of his papacy, he was seen as the general arbitrator of ecclesiastical disputes in both the East and the West. He confirmed the prerogatives of the Archbishop of Thessalonica, and issued a decretal on disciplinary matters referred to him by the Bishop of Rouen. He defended the exiled John Chrysostom and consulted with the bishops of Africa concerning the Pelagian controversy, confirming the decisions of the African synods. The Catholic priest-scholar Johann Peter Kirsch, 1500 years later, described Innocent as a very energetic and highly gifted individual "...who fulfilled admirably the duties of his office".[2]
Family background
According to his biographer in the Liber Pontificalis, Innocent was a native of Albano Laziale and the son of a man called Innocentius,[2] but his contemporary Jerome referred to him as the son of the previous pope, Anastasius I, probably a unique case of a son succeeding his father in the papacy.[3] According to Urbano Cerri, Pope Innocent was a native of Albania.[4]
Pontificate
Innocent I lost no opportunity in maintaining and extending the authority of the Roman apostolic See, which was seen as the ultimate resort for the settlement of all ecclesiastical disputes. His communications with Victricius of Rouen, Exuperius of Toulouse, Alexander of Antioch and others, as well as his actions on the appeal made to him by John Chrysostom against Theophilus of Alexandria, show that opportunities of this kind were numerous and varied. He took a decided view on the Pelagian controversy, confirming the decisions of the synod of the province of proconsular Africa, held in Carthage in 416, confirming the condemnation which had been pronounced in 411 against Cælestius, who shared the views of Pelagius. He also wrote in the same year in a similar sense to the fathers of the Numidian synod of Mileve who had addressed him. Soon after this, five African bishops, among them St. Augustine, wrote a personal letter to Innocent regarding their own position in the matter of Pelagianism.[2] In addition he acted as metropolitan over the bishops of Italia Suburbicaria.[5][6]
The historian Zosimus in his Historia Nova suggests that during the sack of Rome in 410 by Alaric I, Innocent I was willing to permit private pagan practices as a temporary measure. However, Zosimus also suggests that this attempt by pagans to restore public worship failed due to lack of public interest, suggesting that Rome had been successfully Christianized in the last century.[5]
Among Innocent I's letters is one to Jerome and another to John II, Bishop of Jerusalem, regarding annoyances to which the former had been subjected by the Pelagians at Bethlehem.
He died on 12 March 417. Accordingly, his feast day is now celebrated on 12 March, though from the thirteenth to the twentieth century he was commemorated on 28 July.[7] His successor was Zosimus.
In 405 A.D. Pope Innocent sent a list of the sacred books to a Gallic bishop, Exsuperius of Toulouse,[8] identical with that of Trent (which took place more than 1000 years later),[9][10][11] except for some uncertainty in the manuscript tradition about whether the letters ascribed to Paul were 14 or only 13, in the latter case possibly implying omission of the Epistle to the Hebrews.[8] Previously in 367 A.D., Athanasius of Alexandria had circulated the 39th Easter Letter mentioning the list of Scripture, both Old and New Testament, which he referred to as "canonized".
Relics
In 846, Pope Sergius II gave approval for the relics of St. Innocent to be moved by Duke Liudolf of Saxony, along with those of his father and predecessor Anastasius, to the crypt of the former collegiate church of Gandersheim, now Gandersheim Abbey, where most rest until this day.[12] Relics were also brought to The Church of Our Lady St Mary of Glastonbury upon its consecration
Saint Alphonsa of India
புனிதர் அல்ஃபோன்சா
(St. Alphonsa Muttathupadathu)
இந்தியாவின் முதல் கத்தோலிக்க புனிதர்:
(First Native Indian Catholic Saint)
பிறப்பு: ஆகஸ்ட் 19, 1910
குடமளூர், கோட்டயம், கேரளம், இந்தியா
(Kudamalloor)
இறப்பு: ஜூலை 28, 1946 (வயது 35)
பரனாங்கானம், திருவாங்கூர், (தற்போதைய கோட்டயம்)
(Bharananganam, Travancore (present day (Kottayam)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
அருளாளர் பட்டம்: ஃபெப்ரவரி 8, 1986
திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்
(Pope John Paul II)
புனிதர் பட்டம்: அக்டோபர் 12, 2008
திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்ட்
(Pope Benedict XVI)
நினைவுத் திருநாள்: ஜூலை 28
முக்கிய திருத்தலங்கள்:
புனித மரியாள் தேவாலயம், பரனங்கனம், கேரளா, இந்தியா
(St. Mary's Syro-Malabar Church, Bharananganam, Kerala, India)
பாதுகாவல்: உடல் நோய்
“அன்னா முட்டத்துபடத்து” (Anna Muttathupadathu) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட புனிதர் அல்ஃபோன்சா, “சிரோ-மலபார் கத்தோலிக்க” அருட்சகோதரி” (Syro-Malabar Catholic Nun) ஆவார். இவர், “புனிதர் தோமா கிறிஸ்தவ சமூகத்தின்” (Saint Thomas Christian community) “கிழக்கு கத்தோலிக்க திருச்சபையின்” (Eastern Catholic Church) “சிரோ-மலபார்”கத்தோலிக்க திருச்சபையின் (Syro-Malabar Catholic Church) முதல் பெண் புனிதர் ஆவார்.
அக்கால திருவிதாங்கூர் சமஸ்தானத்திலிருந்த குடமலூர் எனும் ஊரில் (தற்போதைய கேரளத்தின் கோட்டயம் மாவட்டத்தில்) 1910ம் ஆண்டு ஆகஸ்டு 19ம் நாள், “சிரோ-மலபார் நசரானி” (Syro-Malabar Nasrani) குடும்பத்தில் பிறந்த இவரது தந்தை பெயர், “செரியன் ஔசெஃப்” (Cherian Ousep) ஆகும். இவரது தாயாரின் பெயர், “மேரி முட்டத்துபடத்து” (Mary Muttathupadathu) ஆகும். பெற்றோர் இவருக்குப் புனித அன்னாவின் நினைவாக அன்னக்குட்டி (Annakkutty) என்ற செல்ல பெயரிட்டு அழைத்தனர்.
அன்னா இளம் வயதில் விளையாடினாரோ இல்லையோ, விதி அவர் வாழ்வில் விளையாடத் தவறவில்லை. அன்னாவின் இளம் வயதிலேயே அவரின் தாயார் இறந்து விட்டார். தாயில்லாக் குழந்தையான அன்னாவை அவரின் அத்தைதான் வளர்த்தார். அவரது பெரியப்பாவான “அருட்தந்தை ஜோசப்” (Father Joseph Muttathupadathu) என்பவர்தான் அவரை படிக்க வைத்தார்.
1923ம் ஆண்டு எரியும் நெருப்புக் குழிக்குள் தவறி விழுந்த அன்னாவின் பாதங்கள் கருகின. இவ்விபத்து வாழ்நாள் முழுமைக்கும் இவரை இயலாமையில் ஆழ்த்தியது. பட்ட காலிலே படும் என்பதைப் போல இளமையில் தாயின் மரணம், தோல் நோய் பாதிப்பு, கால் ஊனம், வளர்ப்பு தாயின் மரணம் என அடுத்தடுத்து அவரது வாழ்வில் சோதனைகள் நேரிட்டன. கடவுள் மீது வைத்திருந்த நம்பிக்கையின் காரணமாக ஒவ்வொரு சோதனையையும் இன்முகத்துடன் ஏற்றுக்கொண்டார்.
தன் வாழ்வை கிறிஸ்துவுக்காக அர்ப்பணிக்க விரும்பிய அவர் 1928ம் ஆண்டில் அல்ஃபோன்சா எனும் ஆன்மீக பெயரை ஏற்று, கன்னியாஸ்திரீயாக மாறினார். ஆரம்பப் பள்ளி மாணவர்களுக்கு கல்வி போதித்தார். எனினும் உடல்நலக் குறைவால் இவரால் ஆசிரியர் பணியைச் செவ்வனே செய்ய இயலவில்லை.
கடும் நிமோனியா காய்ச்சல் தாக்கி, மேலும் பலவீனமடைந்து, படுத்த படுக்கையானார். இதற்கிடையில் `அம்னீசியா' என்னும் மறதி நோயால் பாதிக்கப்பட்டு ஞாபக சக்தியை இழந்தார். பின்னர் தீவிர சிகிச்சையின் காரணமாக அவர் ஓரளவு குணமடைந்தார். இருந்தாலும் முழுமையாக குணமடையவில்லை. இந்த நிலையில், உடல்நலக்குறைவு மேலும் அதிகமாகி 35 வயதில் 1946ம் ஆண்டு ஜூலை 28ம் நாள் கன்னியாஸ்திரி அல்ஃபோன்சா மரணம் அடைந்தார்.
இவரது உடல் பரனாங்கானத்தில் நல்லடக்கம் செய்யப்பட்டது. இன்றளவும் இந்த இடம், நம்பிக்கை உள்ளம் கொண்ட பக்தர்கள் பலர் வந்து செல்லும் புனித ஸ்தலமாய் விளங்குகிறது. இங்கு வரும் பலர் அன்னை அல்ஃபோன்சா தங்கள் வாழ்வில் ஏற்படுத்திய அதிசயங்களை கூறுகின்றனர்.
Also known as
• Alphonsa Muttathupadathu
• Alphonsa of Bharananganam
• Anna Muttathupadathu
• Annakutty
Profile
Born in a rural area to Joseph and Mary Muttathupadathu. Baptized on 27 August 1910. Her mother died when Anna was very young, and she was raised by her maternal aunt, and educated by her great-uncle Father Joseph Muttathupadathu. At age 3 she contracted an infected eczema from which she suffered for over a year. Made her first Communion on 27 November 1917. Badly burned on her feet when she accidentally fell into a pit of burning chaff, leaving her permanently partially disabled. Joined the Poor Clare convent at Bharananganam on 2 August 1928, taking the name Alphonsa, and making her vows on 12 August 1936.
She lost her aunt/foster-mother in 1930. Worked as a primary school taught, and the children loved her for her gentleness and cheery way, but health problems often kept her from the classroom. In December 1936 she was miraculously cured from her ailments through the intervention of Saint Therese of Lisieux and Blessed Kuriakose Elias Chavara. However, in June 1939 she was struck by a severe attack of pneumonia, weakening her overall. On 18 October 1940 a thief stumbled into her room in the middle of the night; the shock of the event caused Alphonsa to suffer a loss of memory, and further weakened her. Her condition continued deteriorated for months, and she was given last rites on 29 September 1941; the next day, she regained her memory, though not complete health. She enjoyed some improvement over the next few years, but in July 1945 she developed a stomach problem that eventually led to her death.
She was noted for her suffering, and suffering in silence. Incidents of her intervention began almost immediately upon her death, and often involved the children in the convent school. Hundreds of miraculous cures are claimed for her intervention, many of involving straightening of clubbed-feet, possibly because of her having lived with deformed feet herself; two of these were submitted to the Congregation for the Causes of Saints as proof of her miraculous intervention. The continuing cures are chronicled in the magazine PassionFlower. Thousands converge on the small town of Bharananganam when they celebrate the feast of Saint Alphonsa from 19 to 28 July each year.
Born
19 August 1910 at Kudamalloor, Kerala, India
Died
• 28 July 1946 at Bharananganam, India, of natural causes
• buried in the chapel connected with the cemetery of Saint Mary's church, Bharananganam, India, which has become an important place of pilgrimage
Canonized
Sunday 12 October 2008 by Pope Benedict XVI
Name Meaning
noble ready; battle ready
Patronage
• against bodily ills
• against illness
• against sickness
• against the death of parents
• sick people
Saint Jaime Hilario Barbal
Also known as
• Manuel Barbal Cosan
• Jakob Hilarius
Profile
Raised in a pious and hardworking family near the Pyrenees mountains. Entered the seminary at age 12, but when his hearing began to fail in his teens, he was sent home. Joined the Brothers of the Christian Schools at age 19, entering the noviate on 24 February 1917 at Irun, Spain, taking the name Jaime Hilario. Exceptional teacher and catechist, he believed strongly in the value of universal education, especially for the poor. However, his hearing problems grew worse, and in the early 1930s, he was forced to retire from teaching, and began work in the garden at the LaSalle house at San Jose, Tarragona, Spain.
Imprisoned in July 1936 at Mollerosa, Spain when the Spanish Civil War broke out and religious were swept from the street. Transferred to Tarragona in December, then confined on a prison ship with some other religious. Convicted on 15 January 1937 of being a Christian Brother. Two rounds of volley fire from a firing squad did not kill him, possibly because some of soldiers intentionally shot wide; their commander then murdered Jaime with five shots at close range. First of the 97 LaSalle Brothers killed in Catalunia, Spain during the Spanish Civil War to be recognized as a martyr.
Born
2 January 1898 at Enviny, Lerida, diocese of La Seu d'Urgell, northern Spain as Manuel Barbal Cosan
Died
shot to death on 18 January 1937 at the Mount of Olives cemetery near Tarragona, Spain
Canonized
21 November 1999 by Pope John Paul II
Saint Pedro Poveda Castroverde
Also known as
Peter Poveda Castroverde
Profile
Raised in a pious family, Pedro felt an early call to the priesthood. He entered the seminary in Jaen, Spain in 1889, then the seminary of Guadix, Grenada, Spain. Ordained on 17 April 1897.
He taught at the seminary, continued his studies, and received his licentiate in theology in Seville, Spain in 1900. He ministered in Guadix to a group of people so poor they lived in caves. He built a school for the children, and provided vocation training to the adults.
Father Pedro was transferred to Madrid, Spain, and was named a canon of the Basilica of Covadonga, Asturius in 1906.
His time in Guadix had impressed Pedro with the need for education for the poor. He prayed on it, and wrote on the need for professional training for teachers. In 1911 he founded the Saint Teresa of Avila Academy, the foundation of the modern Institución Teresiana. He joined the Apostolic Union of Secular Priests in 1912, wrote on the need for more teachers, and opened teacher training centers. He returned to teaching at the seminary at Jaen, served as spiritual director of Los Operarios Catechetical Centre, and taught religion at the Teachers Training School. In 1914 he opened Spain's first university residence for women in Madrid. In 1921 he was transferred to Madrid and was appointed a chaplain of the Royal Palace. In 1922 he was appointed to the Central Board Against Illiteracy, and he continued to work with the Teresian Association; it received papal approval in 1924, and later spread to Chile and Italy.
Martyred in the Spanish Civil War.
Born
3 December 1874 at Linares, Jaen, Spain
Died
shot by firing squad on 28 July 1936 at Madrid, Spain
Canonized
4 May 2003 by Pope John Paul II
Saint Nicanor the Deacon
Also known as
• Nicanor of Cyprus
• Nicanore...
Additional Memorials
• 10 January (Cypriot Orthodox calendar)
• 4 January (Eastern calendar)
• 6 May (Greek calendar)
Profile
Chosen by the Apostles as one of the seven deacons and minister of charities in Jerusalem. Missionary to Cyprus. Martyr.
Died
c.76
Blessed Stanley Francis Rother
அருளாளர் ஸ்டேன்லி ஃபிரான்சிஸ் ரோதர்
(Blessed Stanley Francis Rother)
ரோமன் கத்தோலிக்க குரு, மறைசாட்சி:
(Roman Catholic Priest and Martyr)
பிறப்பு: மார்ச் 27, 1935
ஒகார்ச், ஒக்லாஹோமா, ஐக்கிய அமெரிக்க நாடுகள்
(Okarche, Oklahoma, United States of America)
இறப்பு: ஜூலை 28, 1981 (வயது 46)
சேன்டியாகோ அடிட்லன், ஸோலோலா, குவாட்மலா
(Santiago Atitlán, Sololá, Guatemala)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
முக்திபேறு பட்டம்: செப்டம்பர் 23, 2017
கர்தினால் ஏன்ஜெலோ அமேடோ
(Cardinal Angelo Amato)
நினைவுத் திருநாள்: ஜூலை 28
அருளாளர் ஸ்டேன்லி ஃபிரான்சிஸ் ரோதர், அமெரிக்காவின் “ஒக்லாஹோமா” (Oklahoma City) நகரைச் சேர்ந்த ஒரு ரோமன் கத்தோலிக்க குருவும், “குவாட்மலா” (Guatemala) நாட்டில் மறைசாட்சியாக மரித்தவருமாவார். 1963ம் ஆண்டு, “ஒக்லாஹோமா” மறைமாவட்ட (Archdiocese of Oklahoma City) குருவாக குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்ற இவர், 1968ம் ஆண்டுவரை பல்வேறு பங்குகளில் பணியாற்றினார். குவாட்மலா (Guatemala) நாட்டுக்கு மிஷனரி குருவாக நியமிக்கப்பட்டிருந்த அவர், 1981ம் ஆண்டு, குவாட்மலன் பணி மையத்தில் கொலை செய்யப்பட்டார். கத்தோலிக்க திருச்சபையால் முக்திபேறு பட்டமளிக்கப்பட்ட, அமெரிக்காவில் பிறந்த முதல் குருவும் மறைசாட்சியும் இவரேயாவார்.
1935ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 27ம் தேதி, ஐக்கிய அமெரிக்க நாடுகளின் “ஒக்லாஹோமா”(Oklahoma) மாநிலத்திலுள்ள “ஒகார்ச்” (Okarche) நகரில் பிறந்த இவரது தந்தை, “ஃபிரேன்ஸ் ரோதர்” (Franz Rother) ஆவார். தாயார், “கேர்ட்ரூட் ஸ்மித்” (Gertrude Smith) ஆவார். இவர், இவரது பெற்றோருக்குப் பிறந்த நான்கு குழந்தைகளுள் ஒருவராவார். இவருக்கு, பிறந்த மூன்றாம் நாளான மார்ச் 29ம் தேதி, நகரின் “பரிசுத்த திரித்துவ தேவாலயத்தில்” (Holy Trinity Church), அருட்தந்தை ‘செனோன் ஸ்டீபர்” (Father Zenon Steber) என்பவரால் திருமுழுக்கு அளிக்கப்பட்டது.
பண்ணைப் பணிகளில், ஸ்டேன்லி வலுவானவராகவும், திறமையானவராகவும் இருந்தார். பின்னர் “பரிசுத்த திரித்துவ பள்ளியில்” (Holy Trinity school) உயர்நிலைப் பள்ளி படிப்பு முடிந்த பிறகு, குருத்துவத்திற்கான தமது அழைப்பினை தமது பெற்றோருக்கு தெரிவித்தார். தமது மகனின் முடிவில் மகிழ்ச்சியடைந்த பெற்றோர், “அமெரிக்காவின் எதிர்கால விவசாயியாக கடுமையாக உழைத்ததற்கு பதிலாக, நீ இலத்தீன் மொழியை ஏன் கற்கவில்லை” என்று கேட்டனர். இதன் தயாரிப்பிற்காக, அவர் முதலில் “செயின்ட் ஜான் செமினரிக்கும்” (Saint John Seminary), பின்னர் டெக்சாஸ் (Texas) மாநிலத்தின் “சேன் அன்டோனியோவில்” (San Antonio) உள்ள “அசம்ப்ஷன் செமினரிக்கும்” (Assumption Seminary) அனுப்பப்பட்டார். விவசாய நிலங்களில் உழைத்த அவரது திறமை, அவரை செமினரியின் பிற பணிகளிலேயே விட்டுச் சென்றது. அவரது படிப்பு கடுமையாக பாதிக்கப்பட்டது. இலத்தீன் மொழியை கற்றுக்கொள்ள அவர் போராட வேண்டியிருந்தது. அவர், “கிறிஸ்தவக் தேவாலயங்களில் உள்ள புனிதப் பொருள்களைக் காப்பவராகவும்” (Sacristan), “பள்ளி அல்லது பிற கல்வி நிறுவனங்களின் தரையை பராமரிக்கும் ஒரு நபராகவும்” (Groundskeeper), புத்தகம் கட்டுபவராகவும் (Bookbinder), பிளம்பர் (Plumber), மற்றும் தோட்டக்காரனாகவும் (Gardener) பல்வேறு பணிகளைச் செய்து, ஆறு வருடங்கள் கடினமாக உழைத்த ஸ்டேன்லியின் உழைப்பு முழுதும் வீண்போயின. கிட்டத்தட்ட ஆறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, செமினரி ஊழியர்கள் அவரை அங்கிருந்து விலக்கிக்கொள்ளும்படி அறிவுறுத்தினர்.
அவரது உள்ளூர் ஆயர் “விக்டர் ரீட்” (Bishop Victor Reed) என்பவருடன் கலந்தாலோசித்த பிறகு, “மேரிலேண்ட்” (Maryland) மாநிலத்தின், “எம்மிட்ஸ்பர்க்” (Emmitsburg) எனுமிடத்திலுள்ள “மவுண்ட் செயின்ட் மேரி செமினரியில்” (Mount Saint Mary's Seminary) சேர்ந்து குருத்துவ கல்வி கற்ற இவர், 1963ம் ஆண்டு பட்டம் பெற்றார். 1963ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 14ம் தேதி, “மவுண்ட் செயின்ட் மேரி செமினரியின்” தலைவர், ஆயர் “விக்டர் ரீட்” அவர்களுக்கு எழுதிய கடிதமொன்றில், “ரோதர் இந்த செமினரியில் சிறந்த வெற்றிகரமான போக்கை அடைந்துள்ளார். அவர் மிகவும் மதிப்புமிக்க ஒரு பங்குத் தந்தையாக இருக்க வேண்டும்” என்று எழுதியிருந்தார். 1963ம் ஆண்டு, மே மாதம், 25ம் தேதி, ரீட் இவருக்கு குருத்துவ அருட்பொழிவு செய்வித்தார்.
பின்னர், ஸ்டேன்லி, ஒக்லாஹோமாவைச் சுற்றியுள்ள பல்வேறு பங்குகளில் இணை பங்குத் தந்தையாக பணியாற்றினார்.
சபைக்கு நெருக்கமாக தொடர்புகொண்டு பணியாற்றுவதற்காக, அவர் ஸ்பேனிஷ் (Spanish) மற்றும் “ஸுடுஜில்” (Tz’utujil ) இன மக்கள் பேசும், எழுதப்படாத மற்றும் உள்நாட்டு மொழியான, “மாயன்” (Mayan language) மொழிகளை கற்றுக்கொண்டார். 1968ம் ஆண்டுமுதல், தமது மரணம்வரை, “சேன்டியாகோ அடிட்லனில்” (Santiago Atitlán) பணியாற்றினார்.
ரோதர், நடைமுறை உரையாடல்களை நன்கு புரிந்துகொள்வதற்காக, ஒரு உள்ளூர் குடும்பத்துடன் சிறிது காலம் வாழ்ந்தார். எவ்வாறு எழுதுவது, வாசிப்பது என்பதை காட்டவேண்டும் என்பதற்காக உள்ளூர் மக்களுடன் பணிபுரிந்தார். மிஷனரி சொத்து நிலத்தில் அமைந்திருந்த ஒரு வானொலி நிலையம், மொழி மற்றும் கணித படிப்பினைகளை தினசரி ஒலிபரப்பியதை அவர் ஆதரித்தார். 1973ம் ஆண்டு அவர் எழுதிய கடிதமொன்றில், "நான் இப்பொழுது ‘ஸுடுஹில்” (Tz’utujil ) மொழியில் பிரசங்கிக்கிறேன்” என்று கடிதத்தில் பெருமையுடன் குறிப்பிட்டிருந்தார். அந்த சமயத்தில், தமது வழக்கமான கடமைகளைவிட கூடுதலாக அவர் புதிய ஏற்பாட்டை ‘ஸுடுஹில்” (Tz’utujil ) மொழியில் மொழிபெயர்த்தார். திருப்பலி கொண்டாட்டங்களையும் அதே மொழியில் நிறைவேற்ற தொடங்கியிருந்தார். ரோதர், 1960ம் ஆண்டின் இறுதியில், “பானாபஜ்” (Panabaj) நகரில் ஒரு சிறிய மருத்துவமனையை நிறுவினார். இந்த திட்டத்தில் “தந்தை கார்லின்” (Father Carlín) ஒரு கூட்டுப்பணியாளராக பணியாற்றினார்.
குவாட்மலாவின் நல்ல பயனுக்காக தனது விவசாய திறமைகளைப் பயன்படுத்தினார். ஒரு சமயம், உள்ளூர் பண்ணைகளின் நிலங்களை சீர் செய்வதற்காக காலை 7:00 மணி முதல், மாலை 4:30 மணி வரை புல்டோசர் (bulldozer) இயக்கி உழைத்தார். இடையில் திருப்பலி நிறைவேற்றுவதற்காகவே வேலையை நிறுத்தினார். அவரது வீட்டின் கதவுகள் அனைத்து மக்களுக்கும் திறந்தேயிருந்தது. ஒரு முதியவர் ஒருவர் தினசரி மதிய உணவு வேளையின்போது அங்கே தோன்றினார். மற்றவர்கள் தனிப்பட்ட அல்லது நிதி விவகாரங்களில் ஆலோசனைகளுக்காக அவரை அணுகினார்கள். சிலர் தமது பல் பிடுங்குவது போன்ற சிகிச்சைகளுக்காக வந்தனர். ஒரு சமயம், வாய் புற்றுநோயால் (Lip Cancer) பாதிக்கப்பட்டிருந்த சிறுவன் ஒருவனை அழைத்துக்கொண்டு சிகிச்சைக்காக குவாட்மலா நகருக்கு போய் வந்தார். அதிசயமாக, சிறுவன் இறுதியில் குணமடைந்தான்.
தமது வாழ்க்கையின் இறுதி வருடத்தில், வானொலி நிலையம் நொறுக்கப்பட்டதையும்,, அதன் இயக்குனர் கொலை செய்யப்பட்ததையும் ரோதர் கண்டார். முதலில் காணாமல் போன அவரது மறைக் கல்வி மாணவர்களும் பங்கு பொதுநிலையினரும் பின்னர் இறந்து காணப்பட்டார்கள். அவர்களது சடலங்களில் தாக்கப்பட்ட, மற்றும் சித்திரவதை செய்யப்பட்ட அறிகுறிகள் காணப்பட்டன.
1981ம் ஆண்டின் தொடக்கத்தில், அவரது பெயர் மரண பட்டியலில் இருப்பதாக எச்சரிக்கப்பட்டார். உயிருடன் தப்பிக்க வேண்டுமானால், குவாட்மலாவை விட்டு வெளியேறவும் வலியுறுத்தப்பட்டார். ஜனவரி மாதம், “தந்தை, நீங்கள் தீவிர ஆபத்தில் இருக்கிறீர்கள். உடனடியாக வெளியே வர வேண்டும்” என்று அவரது பங்கு பொதுநிலையினர் ஒருவர் எச்சரித்தார். ரோதர் தயக்கம் காட்டினார், ஆயினும் அவர் ஜனவரி மாதம் ஓக்லஹோமாவிற்கு திரும்பினார். பிற்பாடு, தாம் குவாட்மலா திரும்புவதற்கு அனுமதிக்குமாறு அவர் பேராயரை கேட்டார். என் மக்களுக்கு நான் தேவைப்படுகிறேன். நான் இனிமேல் அவர்களை விட்டு விலகி இருக்க முடியாது. அவர் திரும்புவதற்கான முக்கிய இன்னொரு காரணம், அவர் அம்மக்களுடனேயே ஆண்டவரின் உயிர்த்தெழுதல் (Easter) விழாவை கொண்டாட விரும்பினார். அவர் குவாட்மளாவுக்கு திரும்பிச் செல்ல விரும்புவதை கேள்விப்பட்ட அவரது சகோதரர் “டோம்” (Tom), “ஏன் அங்கே போக விரும்புகிறாய்? அவர்கள் அங்கே உனக்காக காத்திருக்கிறார்கள். அவர்கள் உன்னை கொன்றுவிடுவார்கள்.” என்றார். ஆனால், ரோதர், “ஒரு மேய்ப்பன் தனது மந்தையை விட்டு விலகியிருக்க முடியாது” என்றார். பின்னர், ஏப்ரல் மாதம் “சேன்டியாகோ அடிட்லன்” (Santiago Atitlán) திரும்பிய அவருக்கு, தாம் கவனிக்கப்படுவது தெரிந்தே இருந்தது.
ஜூலை மாதம், 28ம் தேதி அதிகாலை (நள்ளிரவுக்கு சற்று நேரம் கழித்து), துப்பாக்கி ஏந்தியவர்கள் தேவாலயத்தின் மறைப்பணியாளர் இல்லத்தினுள்ளே நுழைந்தனர். சுருக்கமான போராட்டத்தின் பின்னர் அவரை இரண்டு முறை தலையில் சுட்டுக் கொன்றனர். கொலைகாரர்கள், அந்த நேரத்தில் தேவாலயத்தில் இருந்த “ஃபிரான்சிஸ்கோ போசெல்” (Francisco Bocel) என்ற இளைஞனை, "சிவப்பு தாடி ஓக்லஹோமா மிஷனரியின்" படுக்கையறைக்கு வழிகாட்டுமாறு கட்டாயப்படுத்தினார்கள். அந்த ஆண்டு குவாட்மலாவில் கொல்லப்பட்ட 10 குருமார்களில் தந்தை ரோதர் ஒருவர் ஆவார். அவரது உடல் எடுத்துச் செல்லப்பட்டு, அவரது சொந்த ஊரில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது. ‘ஸுடுஹில்” (Tz’utujil ) பங்கு பொதுநிலை மக்களின் வேண்டுகோளின்படி, அவரது இருதயம் மாத்திரம் தனியாக பிரித்து எடுக்கப்பட்டு, குவாட்மலாவில் அவர் சேவை புரிந்த ஆலயத்தின் திருப்பலி பீடத்தின் அடியில் அடக்கம் செய்யப்பட்டுள்ளது.
Profile
Graduated from Mount Saint Mary's seminary in Maryland. Priest in the archdiocese of Oklahoma City, Oklahoma. A pipe smoker. Missionary to Guatemala in 1968. Murdered for his work and faith.
Born
27 March 1935 in Okarche, Oklahoma
Died
shot at approximately 2am on 28 July 1981 in his rectory in Santiago Atitlán, Sololá, Guatemala
Venerated
1 December 2016 by Pope Francis (decree of martyrdom)
Beatified
• 23 September 2017 by Pope Francis
• beatification recognition celebrated at the Cox Convention Center, in Oklahoma City, Oklahoma presided by Cardinal Angelo Amato
Saint Parmenas the Deacon
Also known as
Parmena
Profile
One of the seven deacons appointed by the Apostles to minister to Hellenized Jews of Jerusalem who had converted to Christianity. Their work is described in the Acts of the Apostles. Parmenas preached in Asia Minor. Martyred in the persecutions of Trajan.
Died
98 in Philippi, Macedonia
Saint Botwid of Sudermannland
Also known as
• Botwid of Södermanland
• Botuid, Botuidus, Botvid, Botvido, Botvidus, Botwidus, Botwinus
Profile
Raised a pagan in Sweden. He converted to Christianity in England, and then returned home to the region of Södermanland in southeastern Sweden as a missionary. Murdered by an apostate Finnish pagan slave whom Botvid had instructed in the faith. Martyr.
Born
province of Sudermannland, Sweden
Died
• 1120 on the island of Rogö in Lake Mälaren, Sweden
• a healing spring burst from the place of the death
• body remained incorrupt until found by Christians searching for the missing Botvid
• buried at Botkirk, Sudermannland, Sweden
• miracles reported at his grave led to many conversions
• in 1129 a wooden church as built at the burial site
• relics transfered to Botkyrka, Sweden and enshrined in a stone church dedicated to him by archbishop Stephen of Uppsala in 1176
• some relics enshrined in the diocese of Linköping, Sweden
Saint Prochorus the Deacon
Also known as
• Prochorus of Nicomedia
• Procoro...
Profile
One of the first seven deacons ordained by the Apostles. Bishop of Nicomedia. Miracle worker. Martyr.
Died
1st century Antioch
Name Meaning
Prochorus = leader of a chorus
Saint Samson of York
Also known as
• Samson of Dol
• Sampson of...
Profile
Born to the Welsh nobility; brother of Saint Gwenyth of Cornwall and Saint Veep. At age seven, Samson was sent to the abbey of Llanwit Major in South Glamorgan for instruction by the abbot, Saint Illtud. Ordained in 512. Retired to a small monastery on Caldey Island to deepen his prayer life; later chosen its abbot.
Around 516, Samson travelled to Ireland with some Irish monks, hoping to learn from them. However, Samson soon gained a reputation for holiness, and many came to him for prayers on their behalf. Uncomfortable with fame, Samson returned to the anonymity of Cornwall.
Bishop in 520, ordained by Saint Dubricius. Soon after, Samson received a vision from God telling him to evangelize Brittany. He and some monks there established a monastery at Dol that later became the center of a new diocese. Samson spent the rest of his life in Brittany, gaining renown for wisdom, holiness and dedication, and is regarded by many as one of the greatest Welsh saints.
Born
c.490 at south Wales
Died
565 at Dol-de-Bre-ta-paign, Brittany of natural causes
Pope Victor I
புனிதர் முதலாம் விக்டர்
(St. Victor I)
14ம் திருத்தந்தை:
(14th Pope)
பிறப்பு: தெரியவில்லை
ரோமப் பேரரசின் கீழ் இருந்த வடமேற்கு ஆப்பிரிக்க கடற்கரை பிராந்தியம்
(Africa Proconsulare)
இறப்பு: கி.பி. 199
ரோம், ரோமப் பேரரசு
(Rome, Roman Empire)
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
நினைவுத் திருவிழா: ஜூலை 28
திருத்தந்தை புனிதர் முதலாம் விக்டர், கத்தோலிக்க திருச்சபையின் 14ம் திருத்தந்தையாகக் கருதப்படுகிறார். இவர் கி.பி. 189 முதல் 199ல் தமது மரணம் வரை ஆட்சி செய்தார். கத்தோலிக்க திருச்சபை, மரபு வழி திருச்சபை, மற்றும் கோப்து திருச்சபை ஆகிய கிறிஸ்தவ பிரிவுகள் முதலாம் விக்டரைப் புனிதராகப் போற்றுகின்றன.
வரலாற்றுக் குறிப்புகள்:
"திருத்தந்தையர் நூல்" (Liber Pontificalis) என்னும் ஏடு தருகின்ற குறிப்புகள்படி, முதலாம் விக்டர் ரோமப் பேரரசின் கீழ் இருந்த ஆப்பிரிக்க மாநிலத்தில் பிறந்தவர் ஆவார். அவர் “பெர்பெர்' இனத்தவர்” (Berber origin) என்றும், அவரின் பிறப்பிடம், “ரோம லிபியாவிலுள்ள” (Roman Libya) “லெப்டிஸ் மேக்னா” (Leptis Magna) என்றும் கருதப்படுகிறது. அவரது தந்தை பெயர் 'பெலிக்சு' என்பர்.
ஆட்சிக் காலம்:
இவர் திருத்தந்தையாக ஆட்சி செய்த காலம் குறித்து பண்டைய சரித்திர ஆசிரியர்கள் நடுவே பல கருத்துகள் உள்ளன. யூசேபியஸ் (Eusebius) கூற்றுப்படி, இவர் கோம்மொதுஸ் (Commodus) பேரரசனின் பத்தாம் ஆட்சி ஆண்டில் (கி.பி. 189) பதவி ஏற்றார். லிப்சியுஸ் (Lipsius) என்பவர் இது சரியான ஆண்டு என்று கருதுகிறார். ஜெரோம், விக்டர் ஆட்சி தொடங்கியது “செப்டிமியஸ் செவேரஸ்” (Septimius Severus) பேரரசனின் முதலாம் ஆட்சி ஆண்டு (அதாவது கி.பி 193) என்று கூறுகிறார்.
பொதுவாக ஏற்கப்பட்ட கருத்துப்படி, முதலாம் விக்டர், கி.பி. 189ம் ஆண்டு முதல், கி.பி. 199ம் ஆண்டு வரை திருத்தந்தையாக ஆட்சி செய்தார்.
ரோமப் பேரரசோடு உறவு:
கோம்மொதுஸ் பேரரசனின் இறுதி ஆட்சி ஆண்டுகளின் போதும் (கிபி 180-192), செப்திமுஸ் செவேருஸ் ஆட்சியின் தொடக்க காலத்திலும் (கிபி 192) ரோமத் திருச்சபை அரசு, அடக்குமுறைக்கு ஆளாகாமல் அமைதியாகச் செயல்பட முடிந்தது.
கோம்மொதுஸ் பேரரசன் கிறிஸ்தவ திருச்சபை குறித்து நல்லெண்ணம் கொண்டதற்கு மார்சியா (Marcia) என்னும் பெண்மணி காரணமாக இருந்திருக்கலாம். புனித இப்போலித்து என்பவர் கூற்றுப்படி, அப்பெண்மணி ஒருவேளை கிறிஸ்தவராக இருந்திருக்கலாம், அல்லது கிறிஸ்தவம் மட்டில் மதிப்புக்கொண்டவராய் இருந்திருக்கலாம். அவர் ஒருநாள் திருத்தந்தை விக்டரை அரச அரண்மனைக்கு அழைத்து, அவரிடமிருந்து ஒரு பெயர்ப் பட்டியல் கேட்டார். சார்தீனியா தீவில் அமைந்திருந்த சுரங்கங்களில் கட்டாய வேலை செய்ய அனுப்பப்பட்டிருந்த கிறிஸ்தவர்களை விடுதலை செய்யவே அப்பட்டியலை மார்சியா கேட்டார்.
கிறிஸ்தவர்களுக்கு எதிராக இழைக்கப்பட்ட கொடுமைகள் தொடர்பாக ரோம ஆயருக்கும், பேரரசுக்கும் ஏற்பட்ட முதல் தொடர்பு இதுவே எனத் தெரிகிறது. தம்மிடம் கேட்கப்பட்ட பெயர்ப் பட்டியலை விக்டர் கொடுத்தார். அரசு அனுமதியோடு மார்சியா ஹையசிந்த் என்னும் திருப்பணியாளரை சார்தீனியாவுக்கு அனுப்பி அங்குக் கட்டாய வேலை செய்த கிறிஸ்தவர்களை விடுதலை செய்ய வழிவகுத்தார்.
இவ்வாறு விடுதலை செய்யப்பட்டவர்களுள் கலிஸ்டஸ் என்பவரும் இருந்தார். இவர் பிற்காலத்தில் (கி.பி. 217-222) திருத்தந்தையாகப் பதவி வகித்தவர் ஆவார். உடல் நலக் குறைவால் கலிஸ்டஸ் ரோமுக்குத் திரும்புவதற்குப் பதிலாக ஆன்சியம் என்னும் நகருக்குச் சென்றார்.
முதலாம் விக்டர் காலத்தில் கிறிஸ்தவ திருச்சபை வளர்ச்சி கண்டது. பல கிறிஸ்தவர்கள் ரோமப் பேரரசில் உயர் பதவிகள் வகித்தனர் என்று இரனேயுஸ் குறிப்பிடுகிறார். “செப்டிமியஸ் செவேரஸ்” (Septimius Severus) மன்னனுக்குக் குணமளித்த புரோக்குலஸ் (Proculus) என்பவர் அரசவையில் பதவி வகித்தார் என்று தெர்த்தூல்லியன் எழுதுகிறார்.
இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் கொண்டாடுவது பற்றிய விவாதம்:
விக்டர் திருத்தந்தையாகப் பதவி ஏற்குமுன், திருத்தந்தை அனிசேட்டஸ் காலத்தில் எழுந்த ஒரு பிரச்சினை திருத்தந்தை முதலாம் விக்டர் காலத்திலும் தலைதூக்கியது. அதாவது, இயேசு சாவினின்று உயிர்த்தெழுந்த நிகழ்ச்சியை ஒவ்வொரு ஆண்டும் எந்த நாளில் கொண்டாடுவது என்பது பிரச்சினை. இதில் மேற்கு (ரோம) திருச்சபைக்கும் கிழக்கு திருச்சபைக்கும் இடையே வேறுபாடு நிலவியது. ரோமில் அவ்விழா நிசான் மாதத்தில் ஒரு ஞாயிற்றுக் கிழமைதான் கொண்டாடப்பட்டது. கிழக்கு சபையோ, இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் விழாவை நிசான் மாதம் 14ம் நாள் (அது ஞாயிறாயினும் சரி, வேறு நாளாயினும் சரி) கொண்டாடியது. இது யூதர்களின் பாஸ்கா விழா முறையைப் பின்பற்றி நிகழ்ந்தது.
இக்கொண்டாட்டம் பற்றி ஒத்த கருத்து உருவாக்கும் முயற்சி திருத்தந்தை அனிசேட்டஸ் காலத்தில் நிகழ்ந்தது. அவர் கீழைச் சபைத் தலைவராகிய பொலிக்கார்ப்பு என்பவரை ரோமில் சந்தித்துப் பேசியும் ஒத்த கருத்து உருவாகவில்லை. ஆயினும், கீழைச் சபை தன் வழக்கப்படி அக்கொண்டாட்டத்தைத் தொடரலாம் என்று அனிசேட்டஸ் ஏற்றுக்கொண்டார்.
முதலாம் விக்டர் காலத்தில் நிலைமை மாறத் தொடங்கியது. ஆசியப் பகுதிகளிலிருந்து ரோமில் குடியேறிய கிறிஸ்தவர்கள் தங்கள் வழக்கப்படி இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் விழாவை ரோமிலும் நிசான் மாதம் 14ம் நாள் கொண்டாடத் தொடங்கினர். ரோமில் அவ்விழா இயேசு உயிர்த்தெழுந்த நாளாகிய ஞாயிறன்றுதான் கொண்டாடப்பட வேண்டும் என்று விக்டர் வலியுறுத்தினார்.
எபேசு நகரில் ஆயராக இருந்த பொலிக்கார்ப்புக்கு விக்டர் மடல் எழுதி, ஆசியாவிலிருந்த பிற ஆயர்களை மன்றமாகக் கூட்டி இப்பொருள் பற்றி ஒத்த கருத்து உருவாக்கக் கேட்டார். அவ்வாறே மன்றம் கூட்டப்பட்டு முடிவெடுக்கப்பட்டது. ஆனால், பொலிக்கார்ப்பு திருத்தந்தை விக்டருக்கு எழுதிய மடலில், தம் மாநிலத்தில் எத்தனையோ புனிதர்களும் ஆயர்களும் அதுவரையிலும் கடைப்பிடித்த வழக்கத்தை மாற்றப் போவதில்லை என்றும், இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் விழா நிசான் மாதம் 14ம் நாள்தான் கொண்டாடப்படும் என்றும் கூறினார்.
உடனே திருத்தந்தை விக்டர் ரோமப் பகுதியில் இருந்த ஆயர்களை மன்றமாகக் கூட்டினார். அதுபோலவே வேறு இடங்களிலும் ஆயர்கள் கூடி ஆலோசித்து கருத்துத் தெரிவிக்குமாறு கேட்டார். பாலஸ்தீனாவில் செசரேயா நகர் தியோபிலசு என்பவர் மன்றத்துக்குத் தலைமை தாங்கினார். போந்துஸ் நகரில் பால்மா என்னும் ஆயர் தலைமை தாங்கினார். லியோன் நகர ஆயர் இரனேயுஸ் கால்லிய (பிரான்சு) பகுதி மன்றத்துக்குத் தலைமை தாங்கினார். மேலும் ஓஸ்ரேன், கொரிந்து போன்ற நகரங்களிலும் மன்றங்கள் நடந்தன. இவ்வாறு அக்காலத்தில் திருச்சபை பரவியிருந்த அனைத்து இடங்களிலிருந்தும் கருத்துப் பெறப்பட்டது. அனைவருமே, இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் விழா ஞாயிற்றுக் கிழமைதான் கொண்டாடப்பட வேண்டும் என்று கருத்துத் தெரிவித்தனர்.
திருச்சபை அனைத்திற்கும் தலைவர் என்னும் முறையில் விக்டர் கீழைத் திருச்சபை ஆயர்களைத் தொடர்பு கொண்டு, அவர்களும் இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் விழாவை ரோம வழக்கப்படி கொண்டாட வேண்டும் என்று அறிவுறுத்தினார். அம்முறையை ஏற்காதவர்கள் திருச்சபையின் ஒன்றிப்பிலிருந்து விலக்கப்படுவர் என்றும் எச்சரித்தார்.
விக்டரின் அணுகுமுறையில் சில ஆயர்கள் குறை கண்டனர். லியோன் நகர ஆயர் இரனேயுஸ் மற்றும் பிற ஆயர்கள் திருத்தந்தை விக்டர் கடுமையான அணுகுமுறையைத் தவிர்க்க வேண்டும் என்றும், கீழைத் திருச்சபையோடுள்ள நல்லுறவை முறித்தலாகாது என்றும் கேட்டுக் கொண்டனர். விக்டருக்கு முன் திருத்தந்தையாக இருந்தவர்கள் கடைப்பிடித்த முறையை அவரும் தொடர்வது நல்லது என்று கூறினார் இரனேயுஸ். அதாவது, ரோமிலும் மேற்கு திருச்சபையிலும் இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் விழா ஞாயிறன்று கொண்டாடப்படுவது முறையே என்றாலும், கீழைச் சபையில் அவ்விழாவை நிசான் மாதம் 14ம் நாள் (அது ஞாயிறாக இல்லாமல் இருந்தாலும்) கொண்டாடிய வழக்கம் ஏற்கனவே இருந்ததால் அதைத் தடை செய்ய வேண்டாம் என்று கருத்துத் தெரிவித்தார்.
திருத்தந்தை விக்டரின் ஆட்சியில் ஆசிய ஆயர்கள் நிலை என்னவாயிற்று என்பது தெரியவில்லை. எவ்வாறாயினும், கி.பி மூன்றாம் நூற்றாண்டில் இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதலை ஞாயிறன்று கொண்டாடும் பழக்கம் படிப்படியாகத் திருச்சபை முழுவதிலும் பரவியது.
கிரேக்க மொழியிலிருந்து இலத்தீன் மொழிக்கு மாறுதல்:
திருத்தந்தை விக்டர் காலத்தில் நடந்த இன்னொரு முக்கிய நிகழ்வு திருச்சபையில் பயன்படுத்திய மொழி சார்ந்ததாகும். பண்டைய கிறிஸ்தவ அறிஞர் புனித ஜெரோம் கூற்றுப்படி, "ரோம் நகரின் பதின்மூன்றாம் ஆயர் விக்டர், இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் கொண்டாடப்பட வேண்டிய நாள் குறித்து எழுதினார்; செவேருஸ் மன்னன் காலத்தில் பத்து ஆண்டுகள் திருத்தந்தையாக ஆட்சிசெய்தார்".
திருத்தந்தை விக்டர் காலம் வரையிலும் திருச்சபையின் அதிகாரபூர்வமான மடல்கள், எழுத்துக்கள் போன்றவை கிரேக்க மொழியில் ஆக்கப்பட்டன. விக்டர் இலத்தீன் மொழிப் பின்னணியிலிருந்து வந்த முதல் திருத்தந்தை ஆவார். அவர் காலத்தில் ரோமத் திருச்சபையில் இலத்தீன் படிப்படியாக கிரேக்கத்தின் இடத்தைப் பிடித்தது. வழிபாட்டு மொழி கிரேக்கத்திலிருந்து இலத்தீனாக மாறத் தொடங்கியது.
இருப்பினும் திருப்பலியை இலத்தீன் மொழியில் கொண்டாடும் வழக்கம் கி.பி. 230ம் ஆண்டு அளவில்தான் உறுதியாக நிலைபெற்றது.
Profile
The son of a man named Felix, but little else is known of his early life. 14th pope, reigning during a period of lull in the persecutions of the Church. The first pope from the city of Rome, he began the rise of Latin influence in the Church, the reduction of Greek and Eastern influences.
Decreed that in emergency any kind of water could be used for Baptism. Struggled with bishops of Asia and Africa, insisting that Easter should be celebrated according to the Roman rite, not the Jewish one; at one point he excommunicated all the opposing bishops. Condemned the heresy of Theodotus the Leather-seller who attracted followers in Rome, Italy by preaching that Jesus was a normal man imbued with supernatural powers by Baptism. Saint Jerome refers to Victor as the first Christian author to write about theology in Latin, but only the letters concerning Easter have survived.
Born
in Africa, exact location not recorded
Papal Ascension
189
Died
martyred 198-199
Patronage
Calcio, Italy
Blessed Davíd Carlos-Marañon
Also known as
• Davíd of the Blessed Sacrament
• David Carlos
Profile
Born to a wealthy family, the son of Domenico Carlos and Gregoria Marañon. Served in the military. He then disappointed his family by following a call to religious life, becoming a Piarist lay brother in Estella, Spain on 4 June 1931, and making his solemn profession on 28 June 1935. Served as gardener and cook for his community. In the persecutions of the Spanish Civil War, priests were automatically murdered, but David was given a chance to live if he would renounce religious life and throw away his habit; he refused. Martyr.
Born
29 December 1907 in Asarta, Navarra, Spain
Died
• shot on 28 July 1936 on the road near Purroy de la Solana, Huesca, Spain
• body burned by his killers
Beatified
1 October 1995 by Pope Saint John Paul II
Blessed Manuel Segura-López
Also known as
• Manuel of the Virgin of the Pillar
• Emanuele Segura
Profile
Worked at the Piarist school in Zaragoza, Spain. Entered the Piarist novitiate at age 18, and was professed in 1901. Ordained in 1907 in the diocese of Barbastro, Spain. Parish priest in the Spanish cities of Barbastro, Tamarite de Litera, Pamplona, Tafalla, Torre de Cascajo and Peralta de la Sal. Had a special ministry to young people who were discerning a call to the priesthood or religious life. Martyred in the Spanish Civil War.
Born
22 January 1881 in Almonacid de la Sierra, Zaragoza, Spain
Died
• shot on 28 July 1936 on the road near Purroy de la Solana, Huesca, Spain
• body burned by his killers
Beatified
1 October 1995 by Pope Saint John Paul II
Saint José Melchór García-Sampedro Suárez
Also known as
Melchior Garcia Sanpedro
Profile
Studied theology at the University of Oviedo. Dominican priest, ordained on 29 May 1847 at the Ocana monastery. Missionary to Vietnam beginning in 1849. Co-adjutor vicar apostolic of Central Tonkin (in modern Vietnam) on 15 April 1853. Imprisoned, tortured and finally executed as one of the Martyrs of Vietnam.
Born
26 April 1821 in in Cortes, Quirós, Asturias, Spain
Died
cut to pieces on 28 July 1858 in Nam Ðinh, Vietnam
Canonized
19 June 1988 by Pope John Paul II
Saint Nazarius of Rome
Profile
His father was a pagan imperial Roman army officer, his mother Saint Perpetua of Rome. Raised a Christian and taught religion by Saint Peter the Apostle. Friend of and co-worker with Saint Celsus. Evangelized in Milan. Martyred in the first persecution of Nero.
Born
1st century at Rome, Italy
Died
• beheaded c.68 in Milan, Italy
• legend says that when Saint Ambrose of Milan discovered the tomb in 395, Nazarius's blood was still liquid
• relics taken to the basilica of the Apostles in Milan
Blessed José Caselles-Moncho
Profile
Studied at the Salesian College in Valencia, Spain. Joined the Salesians, making his profession in 1927. Teacher in Sarria, Spain. Ordained in 1936 in the diocese of Valencia. Parish priest in Tibidabo, Spain. At the outbreak of the Spanish Civil War, he set up a shelter for boys to keep them away from the fighting. Imprisoned, tortured and executed in the anti-Christian persecutions of the war. Martyr.
Born
8 August 1907 in Benidoleig, Alicante, Spain
Died
27 July 1936 in Barcelona, Spain
Beatified
11 March 2001 by Pope John Paul II
Blessed Josep Castell-Camps
Profile
Member of the Salesians, making his profession in 1918. Ordained in 1927. Parish priest in the Spanish cities of Campello, Sarria and Tibidabo. Noted preacher and writer. Imprisoned and executed in the Spanish Civil War. Martyr.
Born
12 October 1902 in Ciudadela, Minorca, Islas Baleares, Spain
Died
during the night of 28 July 1936 in Barcelona, Spain
Beatified
11 March 2001 by Pope John Paul II
Saint Celsus of Rome
Profile
Friend and co-worker with Saint Nazarius of Rome. Evangelized in Milan. Martyred in the first persecution of Nero.
Died
• beheaded c.68 in Milan, Italy
• relics taken to the basilica of the Apostles in Milan
Blessed Christodoulos
Profile
Layman tailor in Thessaloniki during a period of occupation by Ottoman Turks. Seeing local Christians giving in to pressure and proclaming themselves Muslim, Christodoulus took a cross and went into the streets to encourage Christians, and to offer them the cross to kiss as a sign of their faith. Imprisoned and martyred for this work.
Died
hanged in 1777 in Thessaloniki, Greece
Saint Camelian of Troyes
Also known as
Camélien
Profile
Spiritual student of Saint Loup of Troyes. Bishop of Troyes, France for over 35 years, from 478 until his death. Attended the Council of Orleans in 511 which condemned Arianism in the region.
Died
c.525
Saint Longinus of Satala
Profile
One of seven Christian brothers who were soldiers in the imperial Roman army. Kicked out of the military, exiled and eventually martyred in the persecutions of Maximian.
Died
c.311 at sea near the port of Pityonte (in modern Armenia)
Saint Acacius
Also known as
Acacio, Acazio
Profile
Bishop who was tortured and martyred in the persecutions of Licinius.
Died
beheaded c.310 at Miletus (in modern Turkey)
Saint Irene of Cappadocia
Profile
Prayerful, ascetic 9th-century nun at the Chrysobalanton monastery in Bithynia (in modern Turkey). Her reputation for piety and wisdom led to many seeking her out as a spritual director. Lived to an age of 103.
Martyrs of Thebaid
Also known as
Martyrs of Thebes
Profile
A large but unspecified number of Christians who were imprisoned, tortured and murdered together in the persecutions of Decius and Valerian.
Died
3rd century Thebes, Egypt
Saint Liuican
Also known as
Lenican, Lucan, Luicano
Profile
Monk. Founded and served as first abbot of the monastery of Killucan (Killuquin; Cill Liúcainne) in the barony of Farbill, Westmeath, Ireland.
Born
6th-century Ireland
Saint Lyutius
Also known as
Lyutis
Profile
Monk at Monte Cassino Abbey. In later life he retired from the community to live as a prayerful hermit near the abbey of La Cava.
Died
c.1038 at La Cava, Italy
Saint Eustathius of Galatia
Also known as
Eustasius, Eustacius
Profile
Tortured and drowned in a river in Galatia, date unknown. Martyr.
Saint Peregrinus
Profile
Second century priest near Lyons, France during the persecutions of Severus. Late in life he lived as a hermit on an island in the River Saône.
Martyrs of Fernán Caballero
Profile
Fourteen Claretian clerics who were martyred together in the Spanish Civil War. -
• Abelardo García Palacios
• Angel López Martínez
• Angel Pérez Murillo
• Antonio Lasa Vidauretta
• Antonio Orrego Fuentes
• Cándido Catalán Lasala
• Claudio López Martínez
• Gabriel Barriopedro Tejedor
• Jesús Aníbal Gómez y Gómez
• Melecio Pardo Llorente
• Otilio Del Amo Palomino
• Primitivo Berrocoso Maillo
• Tomás Cordero y Cordero
• Vicente Robles Gómez
Died
28 July 1936 in Fernán Caballero, Ciudad Real, Spain
Beatified
13 October 2013 by Pope Francis
Martyred in the Spanish Civil War
Thousands of people were murdered in the anti-Catholic persecutions of the Spanish Civil War from 1934 to 1939. I have pages on each of them, but in most cases I have only found very minimal information. They are available on the CatholicSaints.Info site through these links:
• Blessed Antolín Astorga Díez
• Blessed Enrique Serra Chorro
• Blessed Gregorio Charlez Ribera
• Blessed Joan Ayats Plantalech
• Blessed Joan Bover Teixidor
• Blessed Joan Costa Canal
• Blessed José Aurelio Calleja de Hierro
• Blessed José Gutiérrez Arranz
• Blessed Josep Camí y Camí
• Blessed Josep Martí Coll
• Blessed Lluis Casanovas Vila
• Blessed Lorenzo Arribas Palacio
• Blessed Manuel Collellmir Sentíes
• Blessed Miguel Léibar Garay
• Blessed Pedro Alonso Fernández
• Blessed Pelagi Ayats Vergés
• Blessed Pere Vilar Espona
• Blessed Primitivo Sandín Miñambres
• Blessed Ramon Gros Ballbé
• Blessed Vicente Toledano Valenciano
Also celebrated but no entry yet
• Anthony della Chiesa
• Astolfo Lobo
• Comgall of Galloon
• Leubace of Sennevières
• Modeste of Chartres
• Paul of Xiropotamou
• Pitirim of Tambov
• Ramón Emiliano Hortelano Gómez
• Sabino Hernández Laso
• Sancha of Majorca
