இன்றைய புனிதர்கள் நவம்பர் 20

நம் ஆண்டவர் இயேசு கிறி ஸ்து    அனைத்துலக அரசர் பெருவிழா

    கிறிஸ்து அரசர் பெருவிழா என்பது கத்தோலிக்க திருச்சபையிலும், மேலும் சில கிறிஸ்தவ சமயப் பிரிவுகளிலும் கொண்டாடப்படும் விழா ஆகும். இயேசு கிறிஸ்து அனைத்துலகின் அரசர்களுக்கெல்லாம் அரசர் என்ற மையப்பொருளில் சிறப்பிக்கப்படும் இவ்விழா, பொதுக் காலத்தின் இறுதி ஞாயிறன்று சிறப்பிக்கப்படுகிறது,

திருவழிபாட்டின் நிறம் வெள்ளை

அனுசரிப்புகள் நாள் முழுவதும் நற்கருணை ஆராதனை

நாள் திருவழிபாட்டு ஆண்டின் இறுதி ஞாயிறு

யோவானாகிய நான் விண்ணகம் திறந்திருக்கக் கண்டேன். அங்கே ஒரு வெண்குதிரை காணப்பட்டது. அதன்மேல் ஒருவர் அமர்ந்திருந்தார். அவரது தலைமேல் பல மணிமுடிகள் இருந்தன. இரத்தம் தோய்ந்த ஆடையை அவர் அணிந்திருந்தார். கடவுளின் வாக்கு என்பது அவரது பெயர். அரசர்க்கெல்லாம் அரசர், ஆண்டவர்க்கெல்லாம் ஆண்டவர் என்ற பெயர் அவருடைய ஆடையிலும் தொடையிலும் எழுதப்பட்டிருந்தது.என்று கிறிஸ்துவின் அரசத்தன்மை பற்றி திருவெளிப்பாடு நூல் குறிப்பிடுகிறது.

வரலாற்றுப் பின்னனி

 முதல் உலகப்போர் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்த நேரம். உலகம் அச்சுநாடுகள், நேச நாடுகள் என்று இரண்டாகப் பிளந்து அதிகாரப் போட்டி போட்டுக்கொண்டு மக்களை துன்புறுத்துக் கொண்டிருந்த நேரம். அம்மக்களுக்கு பணியாற்ற திருச்சபை Mgr.அம்புரோஸ்ராட்டி  என்பவரை அனுப்புகிறது. பின் ஆயராக, கர்தினாலாக உயர்த்தப்படுகிறார். அப்பொழுது இருந்த திருச்சபையின் மறைவுக்குப் பிறகு, திருத்தந்தையாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்படுகிறார்.(திருத்தந்தை 11ம் பயஸ்). போரின் துயரத்தையும், அரசர்களின் அதிகார போக்கையும் கண்டு அனுபவித்தவர், 1925ம் ஆண்டு                    குவாஸ்பிரிமாஸ் என்கிற சுற்று  மடலின் மூலம் கிறிஸ்துவை அரசாக அறிமுகம் செய்து, மற்ற அரசர்களுக்கெல்லாம் முன்னுதாரனமாக நிறுத்துகிறார்.

தேசியவாதம், மதச்சார்பின்மை போன்றவற்றின் வளர்ச்சிக்கு பதிலளிக்கும் விதமாக திருத்தந்தை 11ம் பயஸ், 1925ல் குவாஸ் ப்ரைமாஸ் (முதலாவது) என்ற சுற்றுமடல் வழியாக கிறிஸ்து அரசர் பெருவிழாவை நிறுவினார். அப்போது இவ்விழா, 'நம் ஆண்டவர் இயேசு கிறிஸ்து அரசர்' (D. N. Jesu Christi Regis) என்ற பெயரில், அக்டோபர் கடைசி ஞாயிறன்று சிறப்பிக்கும் வகையில் நிறுவப்பட்டது. 1960ல் திருத்தந்தை 23ம் யோவான், இதை முதல் வகுப்பு விழாவாக மாற்றினார்.

1960ல் திருத்தந்தை 6ம் பவுல், தனது மோட்டு ப்ரொப்ரியோ (அவரது தூண்டுதலால்) என்ற சுற்றுமடல் வழியாக இவ்விழாவின் பெயரை, 'நம் ஆண்டவர் இயேசு கிறிஸ்து அனைத்துலக அரசர்' (D. N. Iesu Christi universorum Regis) என்று மாற்றினார். மேலும், அவர் இவ்விழாவை திருவழிபாட்டு ஆண்டின் இறுதி ஞாயிறன்று பெருவிழாவாக கொண்டாடுமாறு ஆணையிட்டார்.

கத்தோலிக்க திருச்சபையில் திருத்தந்தை 6ம் பவுல் கற்பித்த விதத்திலேயே, இக்காலத்திலும் கிறிஸ்து அரசர் பெருவிழா கொண்டாடப்படுகிறது. பெருவிழாவுக்கு உரிய விதத்தில், திருவழிபாட்டில் வெள்ளை அல்லது பொன்னிற திருப்பலி உடை பயன்படுத்தப்படுகிறது.

முதலாவதாக கத்தோலிக்க திருச்சபையில் தோன்றிய இவ்விழா, தற்காலத்தில் ஆங்கிலிக்க ஒன்றியம், அமெரிக்க லூதரனியம் உள்ளிட்ட பல்வேறு கிறிஸ்தவப் பிரிவினராலும் கொண்டாடப்படுகிறது.

வழிபாட்டு ஆண்டின் கடைசி ஞாயிற்றுக்கிழமைகளில் இந்த விழா கொண்டாடப்படுகிறது. ஆங்கில ஆண்டு மாதங்களாகப் பிரிக்கப்படுகிறது. ஆண்டின் தொடக்கம் ஜனவரி மாதம். நிறைவு டிசம்பர் மாதம். இதே போல, திருச்சபையில் வழிபாட்டு ஆண்டு இருக்கிறது. இதனை காலங்களாகப் பிரிக்கிறார்கள். திருவருகைக்காலம், பொதுக்காலம், தவக்காலம் மற்றும் பாஸ்கா காலம். வழிபாட்டு ஆண்டின் தொடக்கம் திருவருகைக்காலம். நிறைவு வாரம், கிறிஸ்து அரசர் பெருவிழா வாரம். இதுதான் பொதுக்காலத்தின் நிறைவாகவும், வழிபாட்டு ஆண்டின் கடைசி வாரமாகவும் இருக்கிறது. 

எதற்காக கிறிஸ்து அரசர் பெருவிழா, திருவழிபாட்டு ஆண்டின் கடைசி வாரத்தில் கொண்டாடப்படுகிறது? கிறிஸ்துவின் மகிமையை திருவழிபாட்டு ஆண்டின் இறுதியில் கொண்டாட வேண்டும் என்ற எண்ணம் இதற்கு காரணம். அதேபோல, திருவருகைக்காலங்களில் சுட்டிக்காட்டப்படும் இயேசுவின் வருகை மற்றும் உலகத்தின் இறுதிநாட்கள் போன்றவற்றையும், இதில் நாம் சிறப்பாக புரிந்து கொள்ள உதவியாக இருக்கும்.

 St. Proclus of Constantinople

புனித_புரோக்குலுஸ் (-447)

நவம்பர் 20

இவர் (#StProclusOfConstantinoble) கான்ஸ்டாண்டிநோப்பிளில் (தற்போதைய துருக்கியில்) பிறந்தவர்.

புனித ஜான் கிறிஸ்சோஸ்தமின் சீடரான இவர் பின்னாளில் கான்ஸ்டாண்டிநோப்பிளின் ஆயராக உயர்ந்தார். 

இவரது காலத்தில் நெஸ்தோரிஸ் என்பவர், 'மரியா இயேசுவின் தாய்தானே அன்றி, கடவுளின் தாய் அல்ல' என்ற தப்பறைக் கொள்கைப் பரப்பி வைத்தார். இதனைத் தனது வல்லமையான போதனையால் எதிர்த்த இவர், அதற்கு முற்றுப் புள்ளி வைத்தார்.

இதற்குப் பிறகு தப்பறைக் கொள்கையைப் பரவக் காரணமாக இருந்தவர்கள் மனந்திரும்பி, திருஅவையிடம் வந்தபோது, அவர்களை இவர் மன்னித்து ஏற்றுக் கொண்டார். 

தூய்மைக்கும் இறைப்பற்றிற்கும் மிகப்பெரிய எடுத்துக் காட்டாக விளங்கிய இவர், பலரையும் தன்னுடைய வல்லமை மிக்க போதனையால் கிறிஸ்தவ மறைக்குள் கொண்டுகொண்டுவந்தார்.

447 ஆம் ஆண்டு கான்ஸ்டாண்டிநோப்பிள் நகரில் மிகப்பெரிய நிலநடுக்கம் ஏற்படும் அபாயம் ஏற்பட்ட போது, இவர் இறைமக்களோடு சேர்ந்து இறைவனிடம் வேண்டியதால் அந்த அபாயம் வராமல் தவிர்க்கப் பட்டது.

இப்படி இறைமக்களுக்கு நல்லதோர் ஆயனாக இருந்து, திருஅவையை எதிரிகளிடமிருந்து கட்டிக் காத்த இவர் 447 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார்.

Died 24 July 446

Venerated in Catholic Church

Eastern Catholic Churches

Eastern Orthodox Church

Oriental Orthodoxy

Canonized Pre-Congregation

Feast 20 November (Eastern Churches)

24 October (Roman Catholic Church)

Patriarch of Constantinople and a disciple of St. John Chrysostom. A native of Constantinople, he studied under St. John and then served as secretary to John's enemy, Patriarch Atticus of Constantinople. Ordained by Atticus, he was soon named bishop of Cyzicus, although the inhabitants of the diocese refused to have him for their bishop. Known for his eloquent preaching, he became a vocal opponent of the heretical patriarch Nestorius from 428 and the latter's appointment by Emperor Theodosius II. Six years later, Proclus was himself appointed patriarch of Constantinople, following the death of Patriarch Maximian, who had replaced the deposed Nestorius. As patriarch, he was conspicuous in his opposition to the Nestorian heresy, although he treated the heretics with remarkable patience and forbearance, and gave aid to the people of the city following a terrible earthquake. In 438 he secured the translation of the body of St. John Chrysostom. Proclus' body of writings, comprised mainly of epistles and homilies, included the Tome of St. Proclus, a treatise on the doctrine of the two natures of Christ which was addressed to the Armenians and was intended to refute the unorthodox teachings of Theodore of Mopsuestia. He is also the attributed composer of the Trisagion of the liturgy.

Proclus (died 24 July 446) was an archbishop of Constantinople. He is venerated as a saint in the Catholic Church, the Eastern Catholic Churches, the Eastern Orthodox Church, and Oriental Orthodoxy.

St. Felix of Valois

 வலோய்ஸ் நகர புனிதர் ஃபெலிக்ஸ் 

ஒப்புரவாளர்:

(Confessor)

பிறப்பு: ஏப்ரல் 16, 1127 

வலோய்ஸ், ஃபிரான்ஸ்

(Valois, France)

இறப்பு: நவம்பர் 4, 1212 (வயது 85) 

செர்ஃப்ராய்ட் துறவு மடம், ப்ரூமெட்ஸ், பிகார்டி, ஃபிரான்ஸ்

(Monastery of Cerfroid, Brumetz, Picardy, France)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

புனிதர் பட்டம்: மே 1, 1262 

திருத்தந்தை நான்காம் அர்பன்

(Pope Urban IV)

முக்கிய திருத்தலம்:

செர்ஃப்ராய்ட் துறவு மடம், ப்ரூமெட்ஸ், அய்ஸ்ன், ஃபிரான்ஸ்

(Monastery of Cerfroid, Brumetz, Department of Aisne, France)

நினைவுத் திருநாள்: நவம்பர் 20

ஒரு கத்தோலிக்க துறவியான புனிதர் ஃபெலிக்ஸ், கத்தோலிக்க குருவும், புனிதருமான “மாதா'வின் ஜான்” (Saint John of Matha) என்பவருடன் இணைந்து “மகா பரிசுத்த திரித்துவ சபை” (Order of the Most Holy Trinity) எனும் கைதிகளின் மீட்புக்கான ஆன்மீக சபையை நிறுவியவர் ஆவார்.

மிகவும் மதிப்புமிக்க பிரபுக்களின் குடும்பத்தில் பிறந்த ஃபெலிக்ஸ், தனது கல்வியை முடித்தபிறகு குருத்துவம் பெற்றார். சிறுவயதிலே உலக செல்வங்களைத் துறந்து காட்டிற்கு சென்று செபத்திலும் தவத்திலும் அமைதியாக தனிவாழ்வு நடத்தி வந்தார்.

குருவான பிறகு தனிமையாக வாழ்ந்து கடுமையான ஏழ்மையை கடைபிடித்தார். இவர் காட்டில் வாழும் துறவிகளை போல, அனைத்தையும் துறந்து வாழ வேண்டுமென்பதை விரும்பினார்.

சிறிது காலத்தின் பிறகு, ஃபிரான்ஸின் தென்கிழக்கு பிராந்தியமான “ப்ரொவென்ஸ்” (Provence) பகுதியைச் சேர்ந்த இளம் பிரபுவும், தெய்வீக முனைவரும் (Doctor of divinity), பிற்காலத்தில் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றவரும், கத்தோலிக்க திருச்சபையின் புனிதருமான "மாதாவி'ன் ஜான்" (St. John of Matha) கைதிகளின் மீட்புக்காக ஒரு சபையை ஆரம்பிக்க வேண்டி ஃபெலிக்சின் வழிகாட்டுதலை வேண்டி அவரை சந்தித்தார். அப்போது, எழுபது வயதான நிலையிலும் ஃபெலிக்ஸ் தயங்காமல் அதற்கு சம்மதித்தார்.

கி.பி. 1198ம்  ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், அடர் குளிர் காலத்தில் ரோம் நகர் சென்றடைந்த இவர்கள் இருவரும் அப்போதைய திருத்தந்தை “மூன்றாம் இன்னொசன்ட்” (Pope Innocent III) அவர்களால் வரவேற்கப்பட்டனர். இவர்கள் ஏற்கனவே கொண்டு வந்திருந்த பாரிஸ் ஆயரின் பரிந்துரை கடிதங்களை அவர்களிடம் கையளித்தனர். "கைதிகளின் மீட்புக்கான தூய திரித்துவ சபை" (Order of the Holy Trinity for the Redemption of Captives) என்ற பெயரில் சபையினைத் தொடங்க திருத்தந்தை அனுமதி அளித்தார்.

சபையின் தலைவராக “மாதாவின் ஜானை” நியமித்த திருத்தந்தை அவர்கள், சபைக்கான சட்ட திட்டங்களை வகுக்கும் அதிகாரங்களை பாரிஸ் நகர ஆயரிடமும், புனித விக்டர் மடாலயத்தின் (Abbot of St. Victor) மடாதிபதியிடமும் அளித்தார். பிற்காலத்தில், அவர்கள் வகுத்த சட்ட திட்டங்கள் திருத்தந்தையின் ஒப்புதலும் பெற்றன. சபையை நிறுவுவதற்காக பாரிஸ் திரும்பிய ஃபெலிக்ஸ் பெரும் உற்சாகத்துடன் வரவேற்கப்பட்டார். ஃபிரான்ஸ் மன்னர் “பிலிப் அகஸ்டஸ்” (King Philip Augustus) சபையை ஃபிரான்ஸ் நாட்டில் அங்கீகரித்தார். அதனை வளர்க்கவும் உதவி செய்தார்.

நாற்பது வருடங்களுக்குள்ளேயே அச்சபை ஐரோப்பாவின் மூலைமுடுக்கெல்லாம் அருநூறுக்கும் மேற்பட்ட துறவு மடங்களுடன் பல்கிப்பெருகியது.

புனிதர் ஃபெலிக்ஸ், தமது தாய் இல்லம் அமைந்திருந்த “செல்ஃப்ராய்டில்” (Cerfroid), தமது சக திரித்துவ துறவியரின் மத்தியில் கி.பி. 1212ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 4ம் தேதியன்று மரித்தார்.

Born April 16, 1127

possibly Valois, France

Died November 4, 1212 (aged 85)

Monastery of Cerfroid, Brumetz, Picardy (now the department of Aisne), France

Venerated in Catholic Church

Canonized May 1, 1262, Rome by Pope Urban IV

Major shrine Monastery of Cerfroid, Brumetz, Department of Aisne, France

Feast November 4

November 20 (General Roman Calendar 1679-1969)

Attributes banner; old man in Trinitarian habit with a coronet at his feet; purse; Trinitarian with a stag nearby; Trinitarian with chains or captives nearby; depicted with the Holy Trinity

Hermit and co-founder of the Trinitarians with St. John of Matha. He lived as a recluse at Cerfroid, France, and in 1198 received approval from the Holy See for the Order of the Most Holy Trinity to ransoms captives from the Moors. Felix founded St. Mathburn Convent in Paris while in his seventies. He died in Cerfroid on November 4. In 1969 his feast was confined to local calendars.

Felix of Valois (French: Félix de Valois; April 16, 1127 – November 4, 1212) was a Cistercian[1] hermit and a co-founder (with John of Matha) of the Trinitarian Order.

Life

Butler says that Felix was born in 1127.[2] He was surnamed Valois because he was a native of the province of Valois. Tradition holds that he renounced his possessions and retired to a dense forest in the Diocese of Meaux, where he gave himself to prayer and contemplation.[3] Much later sources sometimes identify him with Hugh (II), supposed son of Ralph I, Count of Vermandois by Eleanor of Champagne.

John of Matha, a young nobleman, a native of Provence, and doctor of divinity, who was lately ordained priest, having heard of the holy hermit of Cerfroid, sought him out, and put himself under his direction.[2] John proposed to him the project of founding an order for the redemption of captives.[4] Felix, though seventy years of age, readily agreed.

Felix, in company with John, set out for Rome in the depth of winter and arrived there in January 1198, the beginning of the pontificate of Innocent III. They had letters of recommendation from the Bishop of Paris, and the new pope received them with kindness and lodged them in his palace. Though little in favor of new orders, Innocent III granted approval to this enterprise in a Bull of 17 December 1198,[5] under the named of the Order of the Holy Trinity for the Redemption of Captives. Innocent appointed John of Matha superior-general and commissioned the Bishop of Paris and the Abbot of Saint Victor to draw up for the institute a rule, which he subsequently confirmed.[2] Felix returned to France to establish the Order. He was received with great enthusiasm, and King Philip Augustus authorized the institute in France and fostered it by signal benefactions.[4]

Margaret of Blois donated 20 acres (81,000 m2) of the wood where Felix had built his first hermitage, and on almost the same spot he erected the famous Monastery of Cerfroid, the motherhouse of the Order. Within forty years, the Order possessed six hundred monasteries in every part of Europe. John was obliged to go to Rome to found a house of the Order, the church of which, Santa Maria in Navicella, still stands on the Caelian Hill. Felix remained in France to look after the interests of the congregation. He founded a house in Paris attached to the Church of Saint Maturinus, which afterwards became famous under Robert Guguin, master general of the order.[4]

Felix died amongst his fellow Trinitarians at their motherhouse in Cerfroid on November 4, 1212.[2]

Veneration

Though no bull of his canonization is extant, it is the tradition of his institute that he was canonized by Pope Urban IV on May 1, 1262. Du Plessis tells us that his feast was kept in the Diocese of Meaux as early as the year 1215. On October 21, 1666, Pope Alexander VII confirmed his status as a saint because of his immemorial cult.[6] In 1679 Felix's feast was transferred to November 20 by Pope Innocent XI, when it was placed in the General Roman Calendar because, since 1613, November 4 was the feast day of Charles Borromeo[7] In 1969, his feast was restored to November 4, his dies natalis.[8]

Legacy

Saint-Felix-de-Valois is a village in the province of Quebec. St. Felix de Valois Parish is located in Bankstown, Australia.[9] St. Felix Church in Clifton Springs, New York is named after him. It is now part of Saint Peter's Roman Catholic Parish in the Diocese of Rochester, New York. The current church building was built in 1895 and the name of the parish was changed at that time from St. Agnes to St. Felix by the pastor Felix O'Hanlon. 

St. Bernward of Hildesheim

Born 960

Duchy of Saxony

Died 20 November 1022

Venerated in Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Major shrine St. Michael's Church, Hildesheim

Feast 20 November

Attributes Bishop vestments, small cross, hammer, chalice

Patronage Architects, painters, sculptors, goldsmiths

Bernward was of a Saxon family and was raised by his uncle Bishop Volkmar of Utrecht when orphaned as a child. He studied at the cathedral school of Heidelburg and at Mainz, where he was ordained in 987. He became imperial chaplain and tutor to the child Emperor Otto III. He was elected bishop of Hildesheim in 993, built St. Michael's church and monastery there, and administered his See capably. He was interested in architecture, art, and metal work and created several metalwork pieces. He was engaged in a dispute for years with Archbishop Willigis of Mainz over episcopal rights to the Gandersheim convent, but eventually Rome ruled in Bernward's favor. He became a Benedictine in later life and died on November 20th. He was canonized in 1193. His feast day is November 20th.

Bernward (c. 960 – 20 November 1022) was the thirteenth Bishop of Hildesheim from 993 until his death in 1022.[1]

Life

Bernward came from a Saxon noble family. His grandfather was Athelbero, Count Palatine of Saxony. Having lost his parents at an early age, he came under the care of his uncle Volkmar, Bishop of Utrecht, who entrusted his education to Thangmar, learned director of the cathedral school at Heidelberg. Under this master, Bernward made rapid progress in the sciences and in the liberal and even mechanical arts. He became very proficient in mathematics, painting, architecture, and particularly in the manufacture of ecclesiastical vessels and ornaments of silver and gold. He completed his studies at Mainz, where he was ordained priest by Archbishop Willigis, Chancellor of the Empire (975-1011). He declined a valuable preferment in the diocese of his uncle, Bishop Volkmar, and chose to remain with his grandfather, Athelbero, to comfort him in his old age. Upon the death of the latter, in 987, he became chaplain at the imperial court, and was shortly afterwards appointed by the Empress-Regent Theophano, tutor to her son Otto III, then six years of age.[1]

His time in office fell during the era of the Saxon emperors, who had their roots in the area around Hildesheim and were personally related to Bernward. During this time, Hildesheim was a center of power in the Holy Roman Empire and Bernward was determined to give his city an image fitting for one of its stature. The column he planned on the model of Trajan's Column at Rome never came to fruition, but Bernward revived classical precedent by having his name stamped on roof tiles made under his direction.[2] Bernward built up the cathedral district with a strong twelve-towered wall and erected further forts in the countryside to protect against attacks by the neighboring Slavic peoples. Under his direction arose numerous churches and other edifices, including even fortifications for the defence of his episcopal city against the invasions of the pagan Normans.[1] He protected his diocese vigorously from the attacks of the Normans.[3]

His life was set down in writing by his mentor, Thangmar, in Vita Bernwardi. For at least part of this document, the authorship is certain, but other parts were probably added in the High Middle Ages. He died on 20 November 1022, a few weeks after the consecration of the magnificent church of St. Michael, which he had built. Bernward was canonized by Pope Celestine III on 8 January 1193. His feast day is November 20.

St. Bernward's Church in Hildesheim, a neo-romanesque church built 1905-07 and St. Bernward's Chapel in Klein Düngen which dates from the 13th century, are named after him.

World Heritage Sites

One of the most famous examples of Bernward's work is a monumental set of cast bronze doors known as the Bernward doors, now installed at St. Mary's Cathedral, which are sculpted with scenes of the Fall of Man (Adam and Eve) and the Salvation of Man (Life of Christ), and which are related in some ways to the wooden doors of Santa Sabina in Rome. Bernward was instrumental in the construction of the early Romanesque Michaelskirche. St. Michael's Church was completed after Bernward's death, and he is buried in the western crypt. These projects of Bernward's are today UNESCO World Heritage Sites.

St Michael's Church has exerted great influence on developments in architecture. The complex bears exceptional testimony to a civilization that has disappeared. These two edifices and their artistic treasures give a better overall and more immediate understanding than any other decoration in Romanesque churches in the Christian West. St Michael's Church was built between 1010 and 1020 on a symmetrical plan with two apses that was characteristic of Ottonian Romanesque art in Old Saxony. Its interior, in particular the wooden ceiling and painted stucco-work, its famous bronze doors and the Bernward bronze column, are – together with the treasures of St Mary's Cathedral – of exceptional interest as examples of the Romanesque churches of the Holy Roman Empire.

St Mary's Cathedral, rebuilt after the fire of 1046, still retains its original crypt. The nave arrangement, with the familiar alternation of two consecutive columns for every pillar, was modelled after that of St Michael's, but its proportions are more slender

Saint Edmund of East Anglia

Also known as

• Edmund the Martyr

• King of the East Angles

Additional Memorial

29 April (translation of relics)

Profile

King of East Anglia at age 14, crowned on Christmas Day 855 by Bishop Saint Humbert of Elmham. Edmund was a model ruler, concerned with justice for his people and his own spirituality; he spent a year sequestered at Hunstanton learning the Psalter by heart. Following one of a series of armed engagement with invading Danes, he was captured. He was ordered to give his Christian people to the pagan invaders; he refused. Martyr.

Born

c.841 probably at Nuremburg, Germany

Died

• beaten, whipped, shot with arrows "until he bristled with them like a hedgehog", and beheaded at Hoxne, Suffolk, England 20 November 870

• buried at Hoxne

• relics moved to Beodricsworth, England (modern Bury Saint Edmunds (Borough of Saint Edmunds)) in the 915

• relics moved to the Cathedral of Saint Paul in London, England in 1010 ahead of an invading Viking force

• relics returned to Bury Saint Edmunds in 1113

• relics re-enshrined in a new church in a Benedictine monastery built by King Canute in 1020

• relics re-enshrined in a new Norman church in Bury Saint Edmunds in 1095

• following a fire, the relics re-enshrined in a new church in 1198

• following a battle in Lincoln, England in 1217, French troops claim to have taken the relics, but modern testing has disproved this; the real relics may have been hidden, destroyed, looted - we just don't know, and no authentic relics exist today

Patronage

• against plague

• diocese of East Anglia, England

• kings

• torture victims

• wolves

Representation

• arrow

• king tied to a tree and shot with arrows

• wolf

• bearded king with a sword and arrow

• man with his severed head between the paws of a wolf

• sword

Saint Cyprian of Calamizzi

Also known as

Cipriano

Profile

Born to the to wealthy nobility; his father was a physician, and Cyprian studied medicine himself. Monk at Holy Saviour monastery in Calanna, Italy at age 25. Hermit on family lands in Pavigliana, Italy, spending 20 years in prayer, meditation and growing his own food. Word of his learning and holiness spread, and people came to him for medical help and spiritual advice; some tried to stay as spiritual students, but Cyprian sent them away. Abbot of the San Nicolas monastery in Calamizzi at age 60 at the request of the monks. There Cyprian became known for his austerity, adherance to the rule of his Order, his charity to poor, and his wise counsel to anyone who approached him. He rebuilt the monastery, restored its church, built a bell tower, expanded the library, worked to increase the education and spirituality of his monks, and worked during the day as a free physician to all comers. He once fell from a wagon and broke his leg, which was badly set and left him with a lifelong limp.

Born

c.1125 in Reggio di Calabria, Italy

Died

• 20 November 1190 at the monastery of San Nicola, Calamizzi, Italy of natural causes

• buried in the church of the monastery

• the monastery was destroyed by an earthquake in 1783

Blessed Maria Fortunata Viti

Also known as

Anna Felicia Viti

Profile

Daughter of Luigi Viti, a gambler and heavy drinker, and Anna Bono, who died when Anna was fourteen. Raised her eight siblings after her mother's death, often working as a domestic servant to support them. Joined the Benedictines at the San Maria de'Franconi monastery in Veroli, Italy on 21 March 1851 at age 24, taking the name Sister Maria Fortunata. She was over 70 years in the Order, her days spent spinning, sewing, washing, mending - and praying the whole time. Sister Maria never learned to read or write, and never held any position in her house, but she had a great devotion to the Blessed Sacrament, and whole generations of nuns and local lay people learned from her quiet, humble, happy, prayerful example.

Born

10 February 1827 in Veroli, Frosinone, Italy as Anna Felicia Viti

Died

• 20 November 1922 in Veroli, Frosinone, Italy of natural causes

• interred in a mass grave at her house

• miracles reported at her grave site

Beatified

8 October 1967 by Pope Paul VI

Patronage

• against poverty; poor people

• against temptations

• loss of parents

• against mental illness; mentally ill people

Blessed Ambrose of Camaldoli

Also known as

• Ambrose Traversari

• Ambrogio...

Profile

Born to the Tuscan nobility. Studied assorted arts, sciences and languages in Venice, Italy, and would be considered a classic Renaissance man. Joined the Camaldolese in 1400 at the Santa Maria del Angelis monastery in Florence, Italy. A noted scholar and theologian, he read widely, wrote extensively, including lives of the saints, collected a large library, and translated much of it. Teacher of both religious and lay people. Superior-general of the Camaldolese in 1431. Negotiator between the pope and emperor Sigismond. Worked for re-unification with the Greek bishops at the Council of Florence in 1439, drawing up the final statement of the Council.

Born

16 September 1386 in Portico di Romagna, Florence, Tuscany, Italy as Ambrose Traversari

Died

21 October 1439 in Rome, Italy of natural causes

Saint Bernerio of Eboli

Also known as

Berniero

Profile

Pilgrim to all the major shrines in Spain and then in Rome, Italy. Cave hermit in Eboli, Salerno, Italy.

Born

c.1100 in Spain

Died

• late 12th century of natural causes

• buried at the church of the Benedictine monastery of San Pietro in Eboli, Italy

• relics re-discovered on 16 October 1554

• relics enshrined under the altar of the crypt of the church of San Pietro in Eboli on 25 July 1930

Canonized

Congregation of Rites approved an Office for the clergy of Eboli, Italy on 18 May 1602

Patronage

Eboli, Italy

Representation

• pilgrim's staff

• defeating, standing or chastising a dragon, referring to his personal fight with sin

Saint Francis Xavier Can Nguyen

Also known as

Phanxicô Xaviê Can

Additional Memorial

24 November as one of the Martyrs of Vietnam

Profile

Layman. Catechist. Worked to help the Paris Foreign Mission Society. Arrested for his faith, he was offered the chance for freedom if he would renounce his faith; he declined. Martyr.

Born

c.1803 in Son Miêng, Hà Ðông, Vietnam

Died

strangled to death on 20 November 1837 in prison in Ô Cau Giay, Hanoi, Vietnam

Canonized

19 June 1988 by Pope John Paul II

Saint Sylvester of Châlons-sur-Saône

Profile

Priest for 40 years. Bishop of Châlons-sur-Saône, France from c.484 to c.525. Saint Gregory of Tours describes him as "the glory of confessors".

Died

c.525 in Châlons-sur-Saône, France of natural causes

Saint Dasius of Dorostorum

Also known as

• Dasius of Silistria

• Dasio of...

Profile

Bishop at Dorostorum (modern Silistra, Bulgaria). Fought against the immorality involved in the Saturnalia and other pagan festivals. Martyred in the persecutions of Diocletian.

Died

c.303

Saint Autbodus of Valcourt

Profile

Missionary and evangelist in the areas of Artois, Hainault and Picardy, regions today in modern France and Belgium. He finally retired to end his days as a hermit near Laon, France.

Born

Ireland

Died

690

Saint Crispin of Ecija

Profile

Fourth century bishop of Ecija, Andalusia, Spain. Martyred in the persecutions of Maximian Herculeus. Has a special office in the old Mozarabic Breviary and Missal.

Died

beheaded in the early 4th century in Ecija, Andalusia, Spain

Saint Hippolytus of Belley

Also known as

• Hippolytus of Condat

• Hippolytus of Saint-Oyend

• Ippolito of...

Profile

Monk. Abbot of Saint-Oyend abbey. Bishop of Belley, France.

Died

c.772 in Jura, France

Saint Apothemius of Angers

Also known as

Apotemius, Apothème, Hypotheme

Profile

Hermit. Spritual student of Saint Martin of Tours. Priest. Bishop of Angers, France c.380.

Born

Greece

Died

c.389

Saint Nerses of Sahgerd

Profile

Bishop of Sahgerd in Persia. Arrested with 10 or 12 parishioners during the persecutions of Shapur II. They were offered their freedom if they would worship the sun; they declined. Martyr.

Died

Persia

Saint Gregory Decapolites

Profile

Ninth century monk. Hermit. Pilgrim. An opponent of the iconoclasts, at whose hands he suffered.

Born

at the Decapolis, Asia Minor

Died

842 in Constantinople

Saint Humbert of Elmham

Profile

Ninth-century bishop. Crowned Saint Edmund as king of East Anglia in 855. Martyred by pagan Danish raiders.

Died

870 in East Anglia (in modern England

Saint Eudo of Carméry

Also known as

Eudon, Eudes, Odo, Odon

Profile

Monk at Lerins Abbey in France. Founded the monastery of Corméry-en-Velay.

Died

c.760

Saint Eval of Cornwall

Also known as

Urval, Uvol, Urfol

Profile

Sixth century bishop in Cornwall, England. The village of St Eval, Cornwall was named in his honour.

Saint Maxentia of Beauvais

Profile

Anchoress near Senlis, France. Martyr.

Born

Ireland

Died

martyred in Pont-Sainte-Maxence, France

Saint Teonesto of Vercelli

Also known as

Theoneste, Theonestus

Profile

Martyr.

Died

c.313 in Vercelli, Piedmont, Italy

Saint Eustachius of Nicea

Profile

Martyred in the persecutions of Emperor Maximinius the Thracian.

Died

235 in Nicea, Asia Minor

Saint Thespesius of Nicea

Profile

Martyred in the persecutions of Emperor Maximinius the Thracian.

Died

235 in Nicea, Asia Minor

Saint Anatolius of Nicea

Profile

Martyred in the persecutions of Emperor Maximinius the Thracian.

Died

235 in Nicea, Asia Minor

Saint Ampelus of Messina

Profile

Martyred in the persecutions of Diocletian.

Died

c.302 in Messina, Sicily

Saint Gaius of Messina

Profile

Martyred in the persecutions of Diocletian.

Died

c.302 in Messina, Sicily

Saint Dorus of Benevento

Profile

Fifth century bishop of Benevento, Italy.

Died

Benevento, Italy

Saint Leo of Nonantula

Profile

Monk and later abbot of Nonantula Abbey near Modena, Italy.

Died

1000

Saint Simplicius of Verona

Profile

Bishop of Verona, Italy.

Died

c.535

Saint Basil of Antioch

Profile

Martyr.

Died

Antioch (Antakya, Turkey)

Martyrs of Antioch

Profile

Group of three Christians executed together for their faith. No details have survived except their names - Basil, Dionysius and Rusticus.

Died

Antioch (Antakya, Turkey)

Martyrs of Heraclea

Profile

A group of 43 Christians martyred together. The only details about them to survive are three of their names - Agapitus, Bassus and Dionysius.

Died

Heraclea, Thrace

Martyrs of Turin

Additional Memorial

20 January (translation of relics)

Profile

Three Christian martyrs whose original stories were lost, and somehow came to be associated with the Theban Legion. They are - Adventor, Octavius and Solutor.

Died

beheaded in 297 in Turin, Italy

Patronage

Turin, Italy

Martyred Sisters of the Christian Doctrine

Profile

A group of 17 religious sisters, members all of the Sisters of the Christian Doctrine, who were martyred in two different incidents in 1936 during the anti-Catholic persecutions of the Spanish Civil War.

Beatified

1 October 1995 by Pope John Paul II

Martyred in the Spanish Civil War

Thousands of people were murdered in the anti-Catholic persecutions of the Spanish Civil War from 1934 to 1939. I have pages on each of them, but in most cases I have only found very minimal information. They are available on the CatholicSaints.Info site through these links:

• Blessed Ascensión Duart Roig

• Blessed Aurea Navarro

• Blessed Catalina Calpe Ibáñez

• Blessed Emilia Martí Lacal

• Blessed Francisca Desamparados Honorata Lloret Martí

• Blessed Gertrudis Rita Florència Surís Brusola

• Blessed Isabel Ferrer Sabrià

• Blessed Josefa Pascual Pallardó

• Blessed Josefa Romero Clariana

• Blessed Josepa Mongoche Homs

• Blessed María Antonia del Sufragio Orts Baldó

• Blessed Maria Dolors Llimona Planas

• Blessed María Isabel López García

• Blessed María Purificación Gómez Vives

• Blessed Milagros Ortells Gimeno

• Blessed Paula de San Antonio

• Blessed Teresa Jiménez Baldoví

• Blessed Teresa Rosat Balasch

இன்றைய புனிதர்கள் நவம்பர் 19

 St. Ermenberga

Feastday: November 19

Death: 700

Wife of Merewald, a king of Mercia, England, and the mother of Sts. Mildred, Milburga, Ermengytha, and Mildgytha. She is also known as Domna Ebba or Domneva. Ermenberga founded the convent of Minster, on Thanet Isle, on land donated by her uncle King Egbert of Kent. Egbert had murdered Ermenberga's two brothers and provided the land as atonement for his crimes.

St. Raphael Kalinowski

 புனிதர் ரஃபேல் கலினோவ்ஸ்கி 

போலிஷ் தீவிர கார்மேல் துறவி/ மடாலயங்களின் நிறுவனர்:

பிறப்பு: செப்டம்பர் 1, 1835

வில்னியஸ், ரஷிய பேரரசு

இறப்பு: நவம்பர் 15, 1907 (வயது 72)

வாடோவிஸ், ரஷிய பேரரசு

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

அருளாளர் பட்டம்: கி.பி. 1983

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பால்

புனிதர் பட்டம்: நவம்பர் 17, 1991

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பால்

நினைவுத் திருநாள்: நவம்பர் 19

புனிதர் ரஃபேல் கலினோவ்ஸ்கி, ரஷியாவிலிருந்து பிரிந்த போலிஷ்-லித்துவானிய ஜனநாயக குடியரசிலுள்ள (Russian partition of Polish-Lithuanian Commonwealth) “விலினியஸ்” (Vilnius) எனும் இடத்தைச் சார்ந்த ஒரு “போலிஷ் தீவிர கார்மேல் துறவி” (Polish Discalced Carmelite friar) ஆவார். ஆதி கத்தோலிக்க கார்மேல் துறவு சபையைச் சார்ந்த இவர்கள், அக்காலத்தில் பாதங்களில் காலணிகள் கூட அணியாது தம்மைத் தாமே துன்புருத்திக்கொண்டு இறை சேவை புரிந்தவர்கள் ஆவார்கள். இவர், “புனிதர் ஜோசப் கலினோவ்ஸ்கியின் ரஃபெல்” (Raphael of St. Joseph Kalinowski) என்றும் அழைக்கப்படுகிரார்.

ஆசிரியர், பொறியாளர், போர்க்கைதி, அரச ஆசிரியர், குரு ஆகிய பன்முகம் கொண்ட புனிதர் ரஃபேல் கலினோவ்ஸ்கி, ரஷிய ஒடுக்குதலின் பின்னர், போலந்து முழுதும் பல கார்மலைட் துறவு மடங்களை நிறுவியவர் ஆவார்.

இவரது இயற்பெயர் “ஜோசெஃப் கலினோவ்ஸ்கி” (Józef Kalinowski ) ஆகும். இவரது தந்தை “ஆண்ட்ரூ கலினோவ்ஸ்கி” (Andrew Kalinowski) ஒரு “துணை கண்காணிப்பாளர் கணித பேராசிரியர்” (Assistant Superintendent Professor of Mathematics) ஆவார். இவரது தாயார் “ஜோசஃபின் போலோன்ஸ்கா” (Josephine Połońska), இவர் பிறந்த சில மாதங்களிலேயே இவரையும் இவரது மூத்த சகோதரர் “விக்டரையும்” (Victor) தாயற்ற குழந்தைகளாக விட்டு மரித்துப் போனார்.

எட்டு வயதிலிருந்து கல்வி கற்க ஆரம்பித்த ரஃபேல் கலினோவ்ஸ்கி, விவசாய கல்லூரியில் கற்று பட்டம் பெற்றார். அந்நாளில் ரஷியாவில் கல்விக்கும் பணிகளுக்கும் கட்டுப்பாடுகள் இருந்தபடியால் இவர் கி.பி. 1853ல் “ரஷிய பேரரசின் இராணுவத்தில்” (Imperial Russian Army) இணைந்து பொறியியல் கற்றார். பின்னர், அங்கேயே பொறியியல் பேராசிரியராகவும் பணி புரிந்தார். பின்னர், ஒரு பொறியாளராக ரெயில்வேயை வடிவமைக்க உதவினார். கி.பி. 1862ல் ரஷிய ராணுவம் அவருக்கு கேப்டனாக பதவியுயர்வு தந்தது. இருப்பினும் அவருக்கு போலந்தின் மீதிருந்த பரிவும் அன்பும் அப்படியே இருந்தது. போலந்தின் “வில்னியஸ்” பகுதியில் போலிஷ் எழுச்சியின் "ஜனவரி கிளர்ச்சிக்கு" உதவும் பொருட்டு, 1863ம் ஆண்டு, இம்பீரியல் ரஷிய ராணுவத்திலிருந்து அவர் வெளிவந்தார்.

எவரொருவருக்கும் மரண தண்டனை கொடுப்பதில்லை என்றும் எந்தவொரு போர்க்கைதியையும் தூக்கிலிடுவதில்லை என்றும் தீர்மானித்திருந்தார். 1863ம் ஆண்டு, போலிஷ் மக்கள் ரஷியாவுக்கு எதிராக கிளர்ந்தெழுந்தபோது, ரஃபெல் அவர்களுடன் இணைந்தார். 

ஆனால் விரைவிலேயே 24 மார்ச் 1864ல் ரஷிய ராணுவத்தால் அவர் போர்க்கைதியாக சிறை பிடிக்கப்பட்டார். தப்பிப் பிழைத்த ஒருசிலரும் அடிமைத் தொழிலாளர்களாக “சைபீரியா” (Siberia) பிராந்தியத்துக்கு அனுப்பப்பட்டனர். ரஃபேல் அங்கேயே நிறுத்தி வைக்கப்பட்டார். அவரது விசுவாசம் காரணமாக, அவர் சிறைக் கைதிகளின் ஆன்மீக தலைவரானார்.

கி.பி. 1864ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 24ம் தேதி, ரஷிய அதிகாரிகள் அவரை கைது செய்தனர். ஜூன் மாதம் அவருக்கு மரண தண்டனை அறிவிக்கப்பட்டது. ரஃபெலின் குடும்பத்தினரின் தலையீட்டால் ரஷிய ராணுவம் யோசித்தது. அவர் கொல்லப்பட்டால் அவர் அரசியல் தியாகியாக மதிக்கப்படலாம் என்ற பயம் அவர்களிடையே எழுந்தது. அவருடைய மரண தண்டனையை பத்து வருட சிறைத் தண்டனையாக குறைத்தனர். சைபீரிய தொழிலாளர் முகாமுக்கு அனுப்ப தீர்மானித்தனர். அவரும் இன்னும் பல போர்க்கைதிகளும் "சைபீரியாவிலுள்ள" (Siberia) அடிமை கூலித் தொழிலாளர்களாக வலுக்கட்டாயமாக இழுத்துச் செல்லப்பட்டனர். உப்புச் சுரங்கங்களினூடே ஒன்பது மாதங்களாக பயணித்த அவர்களில் அநேகர் வழியிலேயே மரித்துப் போயினர். ஆனால், தமது இறை விசுவாசத்தின் காரணமாக உயிர் பிழைத்த ரஃபேல், அங்குள்ள சிறைக்கைதிகளின் மத தலைவராக உருவெடுத்தார். பத்து ஆண்டு சிறைவாசத்தின் பிறகே அவர் விடுவிக்கப்பட்டார்.

கி.பி. 1872ம் ஆண்டு, ரஷிய புவியியல் அமைப்பின் சைபீரிய உட்பிரிவுக்காக ரஃபெல் வளிமண்டலவியல் ஆராய்ச்சி செய்தார். கி.பி. 1873ம் ஆண்டு அவரை விடுதலை செய்த அதிகாரவர்க்கம், லித்துவானியாவிலிருந்து (Lithuania) நாடு கடத்தியது. அதன்பின் அவர் ஃபிரான்ஸின் பாரிஸ் நகருக்கு சென்றார்.

கி.பி. 1874ம் ஆண்டு, போலந்து நாட்டின் தலைநகரான “வார்சாவ்” (Warsaw) திரும்பிய ரஃபேல், அங்கே அரசவை ஆசிரியராக பணியமர்த்தப்பட்டார். பதினாறே வயதான இளவரசர் “ஆகஸ்ட் க்ஸர்டொரிஸ்கி” (Prince August Czartoryski) என்பவருக்கு கல்வி கற்பிக்கும் பணியாற்றினார். சிறிது காலத்தில், இளவரசர் காசநோயால் (Tuberculosis) பாதிக்கப்பட்டார். இளைஞனான இளவரசரின் மருத்துவத்திற்காக “ஃபிரான்ஸ்” (France), “ஸ்விட்சர்லாந்து” (Switzerland), “இத்தாலி” (Italy) மற்றும் “போலந்து” (Poland) ஆகிய நாடுகளுக்கு இளவரசருடன் ரஃபேல் உடன் சென்றார். ரஃபேல் மீது இளவரசருக்கு பெரும் அபிமானம் ஏற்பட்டிருந்தது. (பின்னாளில், இளவரசர் ஆகஸ்ட் துறவறம் பெற்று, குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்று ஆன்மீக பணியாற்றினார். “சலேசிய டோன் போஸ்கோ” (Salesians of Don Bosco) சபையைச் சேர்ந்த இவருக்கு, திருத்தந்தை “இரண்டாம் ஜான் பவுல்” (Pope John Paul II) 2004ம் ஆண்டு, முக்திபெறு பட்டம் வழங்கினார்.)

கி.பி. 1877ம் ஆண்டு, கலினோவ்ஸ்கி “லின்ஸ்” (Linz) நகரிலுள்ள கார்மேல் துறவியர் மடத்தில் இணைந்தார். அங்கே அவருக்கு "புனிதர் ஜோசஃபின் சகோதரர் ரஃபெல்" (Brother Raphael of St. Joseph) என்ற ஆன்மீக பெயர் சூட்டப்பட்டது.

கி.பி. 1882ம் ஆண்டு, ஆயர் "ஆல்பின் டுனாஜேவ்ஸ்கி" (Bishop Albin Dunajewski) ரஃபேலுக்கு குருத்துவ அருட்பொழிவு செய்வித்தார். 1883ல் ரஃபெல் “ஸ்செர்னா” (Czerna) நகரின் துறவியர் மடத்தின் தலைவர் ஆனார். “போலந்து” மற்றும் “உக்ரைனில்” (Poland and Ukraine) பல்வேறு கத்தோலிக்க நிறுவனங்களை நிறுவினார். கி.பி. 1884 மற்றும் 1888ல் கார்மேல் அருட்சகோதரியருக்கான துறவு மடங்களை நிறுவினார். கி.பி. 1892 முதல் 1907 வரையான காலகட்டத்தில், பதினேழாம் நூற்றாண்டின் கார்மேல் சபை துறவியான "அன்னை தெரெசா மார்ச்சொக்கா"வின் (Mother Theresa Marchocka) முக்திபேறு பட்டத்துக்கான வாழ்க்கை வரலாறு சம்பந்தமான ஆவன தயாரிப்பில் ஈடுபட்டிருந்தார்.

காசநோயால் (Tuberculosis) கடுமையாக பாதிக்கப்பட்டிருந்த ரஃபேல் கலினோவ்ஸ்கி 1907ம் ஆண்டு, "வடோவிக்" (Wadowice) நகரில் மரணமடைந்தார். 

(பின்னாளில், இவருக்கு 1983ம் ஆண்டு முக்திபேறு பட்டமும், 1991ம் ஆண்டு புனிதர் பட்டமும் வழங்கிய (கரோல் வோஜ்டிலா - Karol Wojtyła), திருத்தந்தை “இரண்டாம் ஜான் பால்” (Pope John Paul II) பதினான்கு வருடங்களின் பின்னர் அதே நகரில் பிறந்தார்.)

புனிதர் ரஃபேல் கலினோவ்ஸ்கி, “ரோமன் கத்தோலிக்கம்” (Roman Catholic) மற்றும் “ரஷிய மரபுவழி” (Russian Orthodox) ஆகிய திருச்சபைகளின் பிரபலமான ஆன்மீக வழிகாட்டியாக இருந்தார்.

Feastday: November 19

Birth: September 1, 1835

Death: November 15, 1907

Beatified: June 22, 1983, Krakow, Poland, Pope John Paul II

Canonized: November 17, 1991, St. Peter's Basilica, Rome

Rafael Kalinowski(September 1, 1835 - November 15, 1907) was a Polish Discalced Carmelite friar born as Józef Kalinowski inside the Russian partition of Polish-Lithuanian Commonwealth, in the city of Vilnius He was a teacher, engineer, prisoner of war, royal tutor, and priest, who founded many monasteries around Poland after the suppression by the Russians. He was beatified by Pope John Paul II in 1991, the first man to be so recognized in the order of the Discalced Carmelites since Saint John of the Cross.

Raphael of St. Joseph Kalinowski (Polish: Józef Kalinowski, Lithuanian: Rapolas Kalinauskas) (1 September 1835 – 15 November 1907) was a Polish Discalced Carmelite friar inside the Russian partition of Polish–Lithuanian Commonwealth, in the city of Vilnius (Russian: Вильна). He was a teacher, engineer, prisoner of war, royal tutor, and priest, who founded many Carmelite monasteries around Poland after their suppression by the Russians.

Kalinowski was canonized by Pope John Paul II in 1991, the first man to be so recognized in the Order of Discalced Carmelites since John of the Cross.

Childhood

Birth record (parish of St. John in Vilna, 226/1835)

Raphael was born Józef Kalinowski to a noble "szlachta" family in the city of Vilnius (Vilna). At the time he was born, the area was known as a Russian partition, though it had formerly been part of the Polish–Lithuanian Commonwealth. He was the second son of Andrew Kalinowski (1805–1878), an assistant superintendent professor of mathematics at the local Institute for Nobles (Instytut Szlachecki). His mother, Josephine Połońska, also a noblewoman, Leliwa coat of arms died a few months after he was born, leaving him and his older brother Victor without a mother. His father then married Josephine's sister (a practice that was not uncommon in that time), Sophie Połońska, and had three more children: Charles, Emily, and Gabriel. After Sophie died in 1845, Andrew married again, this time to the 17-year-old Sophie Puttkamer, daughter of Maryla Wereszczak (famous at the time for being written about by Adam Mickiewicz), who became mother to all of Andrew's existing children and had four more of her own: Mary, Alexander, Monica, and George.

From the age of 8, Kalinowski attended the Institute for Nobles at Vilna, and graduated with honors in 1850.[1] He next attended the School of Agriculture (Instytut Agronomiczny) at Hory-Horki, near Orsha.

Saint Mechtilde of Helfta

புனித_மெக்டில்டா (1241-1298)

நவம்பர் 19

இவர் (#StMechtildeOfHelfta) ஜெர்மனியில் உள்ள ஒரு வசதியான குடும்பத்தில் பிறந்தவர்.

இவர் பிறந்ததும், "இவர் வலுக்குறைந்தவராக இருக்கிறார். அதனால் இவர் நீண்ட நாள்களுக்கு உயிர் வாழமாட்டார்" என்று எல்லாரும் சொன்னார்கள். அப்பொழுது இவருடைய பெற்றோர்தான் இவரை ஓர் அருள்பணியாளரிடம் கொண்டு சென்று, இவருக்குத் திருமுழுக்குக் கொடுக்கச் சொல்லி இவரது உயிரைக் காப்பாற்றினர். 

இவருக்கு ஏழு வயது நடக்கும்போது இவருடைய பெற்றோர் இவரை ரோடர்ஸ்டோர்ஃப் (Rodersdorf) என்ற இடத்தில் இருந்த புனித பெனடிக்ட் துறவற மடத்தில் சேர்த்துப் படிக்க வைத்தனர். அங்கு இவர் கல்வியிலும்  தாழ்ச்சியிலும் இறைப்பற்றிலும் சிறந்து விளங்கி வந்தார்.

1258 ஆம் ஆண்டு இவர் ஹில்ப்டா என்ற இடத்தில் இருந்த துறவுமடத்திற்கு  மாற்றலாகிச் செல்ல வேண்டிவந்தது. அங்கு  மனமுவந்து ஏற்று சென்ற இவர், ஆசிரியராகவும் பாடற்குழு தலைவராகவும் பணியாற்றினார். அந்த இடத்தில் இவருடைய மூத்த சகோதரிதான்  தலைமை அருள் சகோதரியாக இருந்தார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

இதற்குப் பிறகு இவர் நவ கன்னியர்களுக்குப் பயிற்சியாளராக உயர்ந்தார். அப்பொழுது இவரிடம் பயிற்சி பெற வந்தவர்தான் புனித கெர்த்ரூத். அவருடைய உதவியுடன் The Book of Special Grace என்ற‌ தன் வரலாற்று நூலை இவர் எழுதினார். 

இவருக்குப் பலரிடமிருந்து எதிர்ப்புகள் வந்தன;  அவற்றையெல்லாம் துணிவோடு எதிர் கொண்ட இவர், மிகச் சிறந்த ஆன்மிக வழிகாட்டியாக விளங்கினார். இவரிடம் ஆலோசனை கேட்பதற்குப் பல தரப்பிலிருருந்தும் மக்கள் வந்தார்கள். 

இவ்வாறு ஆண்டவருக்குத் தன்னை முற்றிலும் அர்ப்பணித்து, நல்லதோர் ஆலோசகராக விளங்கிய இவர் 1298 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார்.

இவரிடத்தில் பார்வை குறைபாடு உள்ளவர்கள், கண்களில் பிரச்சனை உள்ளவர்கள் வேண்டிக்கொண்டால் நலம் கிடைக்கும் என்றொரு நம்பிக்கை இருக்கிறது.

Also known as

• Mechtilde of Hackeborn-Wippra

• Mechtilde of Hackenborn

• Mechtilde of Magdaburg

• Mathilda, Mathildis, Matilda, Maud, Mechthild, Mechtild, Mechtildis

Additional Memorial

26 February in some Benedictine and Cistercian monasteries

Profile

Born to a pious, powerful Thuringian noble family; her older sister was a nun. Convent-educated from age seven, Mechtilde became a nun at Rodersdorf, Switzerland. She moved to the Helfta monastery in 1258 where her sister served as abbess. Teacher and choir director at the convent school at Helfta. Visionary and mystic. Novice mistress for Saint Gertrude the Great who wrote The Book of Special Grace about Mechtilde's teachings; she was initially terrified that the book might cause trouble, but Christ appeared to her in prayer and told her not to worry. She became a much sought spiritual advisor to her sister nuns, laity and learned Dominicans. May have been the inspiration for the character Matelda in Dante's Purgatorio.

Born

c.1241 at her family's castle of Helfta near Eisleben, Saxony, Germany

Died

19 November 1298 at Helfta monastery of natural causes

Patronage

against blindess (one well-known miracle was healing the blindness of a nun)

Representation

• dove on a book

• healing a blind nun

• receiving a vision of Mary

• with Saint Gertrude the Great

Saint Ebbe of Minster-in-Thanet

Also known as

• Aebbe of Minster-in-Thanet

• Domina Aebbe

• Domneva, Ermenburga, Ermenburgh

• Lady Ebba

Profile

Daughter of Prince Eormenred of Kent, England; grand-daughter of King Edbald. Sister of Saint Ermengitha, Saint Etheldreda, Saint Ethelred, and Saint Ethelbert of Eastry. Married to King Merewalh of Magonset. Mother of Saint Mildred of Thanet, Saint Milburga, and Saint Milgitha, and a son named Merefin who died very young.

In 664, Ebbe's cousin Egbert ascended to the throne of Kent. Worried about claims to the crown by Ethelred and Ethelbert, Egbert had them murdered. He later repented of the crime, and offered Queen Ebbe compensation for the loss (weregild). Ebbe chose a gift of as much land as her tame doe could run around in one course; the king agreed, and the Isle of Thanet was chosen as the site. The king's advisor, Thunor, who had recommended the murders, accused Ebbe of witchcraft, mounted his horse, and set off in pursuit of the doe; the earth promptly opened and swallowed him. The doe circled a large plot of land, which became the site of the monastery of Minster-on-Thanet, dedicated to the Blessed Virgin; today the area is known as Ebbsfleet in memory of Ebbe. On the death of King Merewalh in 673, Ebbe entered the convent as its first abbess.

Born

7th century Kent, England

Died

19 November 694 at Minster-in-Thanet, Kent, England of natural causes

Blessed James Benfatti

Also known as

• James Benefatti

• James of Mantua

• Father of the Poor

Profile

Dominican at Mantua, Italy in 1290. Doctor of theology. Priest. Friend and brother friar with Nicholas Boccasino who later became Pope Benedict XI, and for whom James held several support offices including papal legate. Bishop of Mantua in 1303. Noted for his devotion to the poor, and his care for the sick during a plague epidemic. Rebuilt his cathedral and refurbished churches. Papal legate for Pope John XXII.

Born

late 13th century at Mantua, Italy

Died

• 19 November 1332 at Mantua, Italy of natural causes

• body found incorrupt when exhumed in 1480

• body found incorrupt when exhumed in 1604

Beatified

1859 (cultus confirmed) by Pope Pius IX

Prayers

Eternal God, you established Blessed James as a model for your flock and made him renowned for his zeal for peace and for his mercy towards your people. By his prayers and example may we be united in the truth of your word and ever ardent in your divine love. We ask this through our Lord Jesus Christ, your Son, who lives and reigns with you and the Holy Spirit, one God, for ever and ever. - General Calendar of the Order of Preachers

Pope Saint Pontian

Also known as

Pontianus

Profile

Son of Calpurnius. Chosen 18th pope in 230. Ended the schism of Hippolytus and reconciled the schismatics with the Church. Exiled with Saint Hippolytus by emperor Maximinus Thrax to Sardinia and sentenced to work in the mines, he abdicated the papacy on 28 September 235 so a new man could lead the Church.

Born

at Rome, Italy

Papal Ascension

• 21 July 230

• abdicated on 28 September 235

Died

• 235 at Sardinia from the terrible treatment received in the mines

• remains brought to Rome, Italy by Pope Saint Fabian and buried in the catacomb of Callistus

Patronage

Montaldo Scarampi, Italy

Saint Barlaam of Antioch

Profile

Uneducated Christian peasant. Jailed for his faith during the persecution of Diocletian. Brought to trial in 304, he was scourged, racked, tortured, and ordered to deny his faith; he refused. In an effort to make it look as though Barlaam were making an incense offering to an idol, the judge had the prisoner's hand covered in incense, then held over the coals of a brazier. He thought that when Barlaam flinched from the pain, the incense would fall in the fire, he could declare that Barlaam had made sacrifice, and he could be turned loose as an example. Instead, Barlaam never flinched. When his entire hand had burned off, the judge gave up and had him murdered. Martyr.

Born

Antioch

Died

304 at Caesarea, Cappadocia

Saint Simon of Mount Mercury

Also known as

Simone

Profile

Tenth century monk in Calabria, Italy. Abbot. He travelled to North Africa to obtain the relesae of some monks held captive by Muslims, he was captured himself. When the Saracens demanded that the Christian prisoners renounce their faith; when they refused, the captors prepared to beat them – and became paralyzed. Simon healed them with a prayer, and he and his brother monks were released. Late in life, Simon left his monastery to live as a hermit on Mount Mercury in Calabria.

Blessed Alexandre Planas Saurí

Profile

Deaf layman in the archdiocese of Barcelona, Spain. Member of the Salesian Cooperators whom he considered his family. Skiled sculptor. Martyred in the Spanish Civil War.

Born

31 October 1878 in Mataró, Barcelona, Spain

Died

shot on 19 November 1936 in Garraf, Barcelona, Spain

Beatified

11 March 2001 by Pope John Paul II

Blessed Eliseo García y García

Profile

Member of the Salesians of Don Bosco, joining in 1932. Martyred in the Spanish Civil War.

Born

25 August 1907 in El Manzano, Salamanca, Spain

Died

shot on 19 November 1936 in Garraf, Barcelona, Spain

Beatified

11 March 2001 by Pope John Paul II

Obadiah the Prophet

Also known as

Abdias, Abdis

Profile

Old Testament prophet whose writings are dated between the 9th and 5th centuries before Christ. Outside of the text, which announces the punishment of the enemies of Israel, nothing is known about him.

Name Meaning

servant of the Lord

Saint Nerses the Great

Profile

Educated at Cappadocia. Married a princess of the Mamikonian family. Father of Saint Isaac the Great. Catholicos in 353. When some of his proposed reforms displeased King Arshak III, Nerses was exiled until recalled in 369 by King Pap - who murdered him by poisoning 4 years later.

Died

poisoned in 373

Saint James of Sasseau

Profile

Army officer, he travelled extensively. He was eventually assigned to Gaul where he retired. Priest at Clermont, France. Benedictine monk at Bourges, France. Hermit at Sasseau, France.

Born

at Constantinople (modern Istanbul, Turkey)

Died

c.865 of natural causes

Saint Atto of Tordino

Profile

Benedictine monk. First Abbot of Tordino Abbey near Teramo, Italy in 1004.

Died

• c.1010

• pilgrims used to drink the water that dripped from the ceiling above his tomb on Pentecost

• tomb and relics have long since been destroyed

Saint Eudon of Le Puy

Also known as

Eudone, Odo

Profile

Monk and then abbot in the area of Le Puy, Aquitaine (in modern France).

Died

c.720 in the area of Le Puy, Aquitaine (in modern France)

Saint Maximus of Rome

Profile

Priest. Martyred in the persecutions of Valerian.

Died

• c.255 on the Appian Way in Rome, Italy

• interred in the catacombs of Saint Xystus, Rome

Saint Azas of Isauria

Profile

One of about 150 Christian soldiers martyred together in the persecutions of Diocletian.

Died

304 in Isauria, Asia Minor

Saint Severinus of Vienne

Profile

Martyred in the persecutions of Marcus Aurelius.

Died

martyred in 170 in Vienne, France

Saint Maximus of Caesarea

Profile

Rural itinerant bishop. Martyr.

Died

255 at Caesarea, Cappadocia (in modern Turkey)

Saint Exuperius of Vienne

Profile

Martyred in the persecutions of Marcus Aurelius.

Died

170 in Vienne, France

Saint Felician of Vienne

Profile

Martyred in the persecutions of Marcus Aurelius.

Died

170 in Vienne, France

Saint Medana

Profile

Eighth century consecrated virgin who lived most of her life in the area of Galloway, Scotland.

Born

Ireland

Saint Tuto

Also known as

Toto, Totto

Profile

Founded Ottobeuren Abbey in Ottobeuren, Germany in 764.

Died

815

Martyrs of Heraclea

Profile

Forty women, a mix of nuns, widows and other lay women, who were martyred together. No other details have come down to us.

Died

Heraclea, Thrace

Also celebrated but no entry yet

• Our Lady of Providence

• Barlaam of Caves

• Corbre of Anglesey

• David of Augsburg

• Egbert of York

இன்றைய புனிதர்கள் நவம்பர் 18

 St. Hesychius of Antioch

Feastday: November 18

Death: 303

Martyred Roman soldier. He declared himself a Christian and threw away his military belt. For this he was drowned in the Orontes River, in Syria.

Bl. John Shoun

Feastday: November 18

Death: 1619

Martyr of Japan. He was a Japanese from Meako and was baptized at Nagasaki. Seized for being a Christian, he was burned alive at Nagasaki and was beatified in 1867.

Dedication of the Churches of Saints Peter and Paul, at Rome

 தூய பேதுரு மற்றும் பவுல் பேராலய அபிசேகம் 

திருவிழா நாள்: நவம்பர் 18

தூய பேதுரு மற்றும் பவுல் பேராலய அபிஷேக திருவிழா, ரோம் நகரிலுள்ள நான்கு முக்கிய பேராலயங்களில் இரண்டு பேராலயங்களின் அபிஷேக விஷாவைக் கொண்டாடுகிறது.

“தூய மரியாள் மேஜர் பேராலய” (Basilica of St Mary Major’s) அபிஷேகம் ஆகஸ்ட் மாதம் 5ம் தேதியும், “தூய யோவான் இலாத்தரன் பேராலய” (Basilica of St. John Lateran’s) அபிஷேகம், நவம்பர் மாதம் 9ம் தேதியும் கொண்டாடப்படுகின்றது.

தூய பேதுரு பேராலயம், முதன்முதலில், பேரரசர் “கான்ஸ்டன்டைன்” (Emperor Constantine) அவர்களால், கி.பி. 323ம் ஆண்டில் கட்டப்பட்டது. இப்பேராலயமானது, “வாட்டிகன் மலையின்” (Vatican Hill) மீதுள்ள கத்தோலிக்க திருச்சபையின் முதல் திருத்தந்தையும், அப்போஸ்தலருமான பேதுருவின் கல்லறையின் மீது கட்டப்பட்டுள்ளது. தென்கிழக்கு ஃபிரான்சின் “ரோன்” (Rhône River) நதியோரமுள்ள “அவிக்னான்” (Avignon) நகரிலிருந்து திருத்தந்தையர் திரும்பிய பின்னரே திருத்தந்தையர் இங்கே வசிக்க தொடங்கினர். ஆயிரம் வருடங்களுக்கு மேலாக நின்ற ஆரம்பகால கட்டிடத்தை கட்டுமானப் பிரச்சினைகள் காரணமாக இடிக்குமாறு, திருத்தந்தை “இரண்டாம் ஜூலியஸ்” (Pope Julius II) 1506ம் ஆண்டு கட்டளையிட்டார். புதிய பேராலய கட்டிட பணிகள் நிறைவடைய 120 வருடங்களுக்கும் மேலானது. திருத்தந்தை “எட்டாம் அர்பன்” (Pope Urban VIII) அவர்களால், கி.பி. 1626ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 18ம் தேதி, இப்பேராலயம் அர்ப்பணிக்கப்பட்டது. இது, கிறிஸ்தவ சமூகத்தின் மிகவும் பிரபலமான பேராலயமாகக் கருதப்படுகிறது.

தூய பவுல் பேராலயம், ரோம் நகரின் அசல் சுவர்களின் வெளியே சுமார் பன்னிரண்டு கிலோமீட்டர் தூரத்தில், தூய பவுல் மறைசாட்சியாக மரித்த இடம் என்று கூறப்படும் இடத்தில் அமைந்துள்ளது. இப்பேராலயமும் பேரரசர் “கான்ஸ்டன்டைன்” (Emperor Constantine) அவர்களால் கட்டப்பட்டதெனினும், “ரோமப் பேரரசின் 69ம் பேரரசர்” (69th Emperor of the Roman Empire), “முதலாம் தியோடோசியஸ்” (Theodosius I) மற்றும் திருத்தந்தை “முதலாம் லியோ” (Pope St Leo the Great) ஆகியோரால் விரிவாக்கம் செய்யப்பட்டது.

கி.பி. 1823ம் ஆண்டில் நடந்த ஒரு தீ விபத்தில் முற்றிலும் அழிந்துபோனது. உலகெங்கிலும் இருந்து வந்த நன்கொடைகள் மூலம், இப்பேராலயத்தின் மறுசீரமைப்பு சாத்தியமானது. தூய பேதுரு பேராலய கட்டிட பணிகள் முடியுமுன்னர், தூய பவுலின் பேராலாயம்தான் ரோம் நகரில் பெரிய பேராலயமாக இருந்தது. இப்பேராலயமானது, தூய பவுலின் கல்லறையின்மேல் கட்டப்பட்டுள்ளது. திருத்தந்தை “ஒன்பதாம் பயஸ்” (Pope Pius IX), இப்பேராலயத்தை கி.பி. 1854ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 10ம் தேதி, அபிஷேகம் செய்வித்தார்.

இவ்விரண்டு பேராலயங்களும் பல்லாயிரக்கணக்கான கத்தோலிக்க கிறிஸ்தவ திருயாத்திரிகர்களை ஆண்டுதோறும் ஈர்க்கின்றன. எண்ணற்ற பிற சபை/ சமயத்தினரும் ஆண்டுதோறும் வருகை புரிகின்றனர்.

நாம் அனைவரும் நமது உள்ளூர் தேவாலயங்களின் உறுப்பினர்கள் ஆவோம். ஆகவே, நாம் உலக திருச்சபையின் அடையாள சின்னமான, ரோம் நகரிலுள்ள தாய்த் திருச்சபை பேராலயங்களினதும் உறுப்பினர் ஆவோம்.

Article

The Vatican church, dedicated in honour of Saint Peter, is the second patriarchal church at Rome, and in it reposes one half of the precious remains of the bodies of Saints Peter and Paul. The tombs of the great conquerors and lords of the world have been long since destroyed and forgotten; but those of the martyrs are glorious by the veneration which the faithful pay to their memory. Amongst all the places which the blood of martyrs has rendered illustrious, that part of the Vatican hill which was consecrated with the blood and enriched with the relics of the prince of the apostles, has always been most venerable. "The sepulchres of those who have served Christ crucified," says Saint Chrysostom, "surpass the palaces of kings, not so much in the greatness and beauty of the buildings (though in this also they go beyond them) as in another thing of more importance, namely, in the multitude of those who, with devotion and joy, repair to them. For the emperor himself, who is clothed in purple, goes to the sepulchres of the saints, and kisses them; and, humbly prostrate on the ground, beseeches the same saints to pray to God for him; and he who wears a royal crown upon his head, holds it for a great favour of God, that a tent-maker and a fisherman, and these dead, should be his protectors and defenders, and this he begs with great earnestness." And Saint Austin, or another ancient father. "Now at the memory of the fisherman the knees of the emperor are bowed, and the precious stones of the imperial crown shine most where the benefits of the fisherman are most felt."

The body of Saint Peter is said to have been buried immediately after his martyrdom, upon this spot, on the Vatican hill, which was then without the walls, and near the suburb inhabited by the Jews. The remains of this apostle were removed hence, into the cemetery of Calixtus, but brought back to the Vatican. Those of Saint Paul were deposited on the Ostian Way, where his church now stands. The tombs of the two princes of the apostles, from the beginning, were visited by Christians with extraordinary devotion above those of other martyrs. Caius the learned and eloquent priest of Rome, in 210, in his dialogue with Proclus, the Montanist, speaks thus of them: "I can show you the trophies of the apostles. For, whether you go to the Vatican hill, or to the Ostian road, you will meet with the monuments of them, who by their preaching and miracles founded this church." The Christians, even in the times of persecution, adorned the tombs of the martyrs, and the oratories which they erected over them, where they frequently prayed. Constantine the Great, after founding the Lateran church, built seven other churches at Rome, and many more in other parts of Italy. The first of these were, the churches of Saint Peter on the Vatican hill (where a temple of Apollo, and another of Idaea, mother of the gods, before stood) in honour of the place where the prince of the apostles had suffered martyrdom, and was buried: and that of Saint Paul, at his tomb on the Ostian road. The yearly revenues which Constantine granted to all these churches, amounted to seventeen thousand seven hundred and seventy golden pence, which is above thirteen thousand pounds sterling, counting the prices, gold for gold; but, as the value of gold and silver was then much higher than at present, the sum in our money at this day would be much greater. These churches had also a yearly income of above one thousand six hundred pounds upon the spices which Egypt and the East furnished. The churches of Saint Peter had houses at Antioch, and lands round about that city; at Tarsus, in Cilicia, and at Tyre: also in Egypt, near Alexandria, in the province of Euphrates, and elsewhere. A part of these lands was appointed every year to furnish a certain quantity of spikenard, frankincense, balm, storax, cinnamon, saffron, and other precious drugs for the censers and lamps. Anastasius gives a large account of the rich vessels of gold and silver which Constantine gave for the service of these churches; but, perhaps, confounded some later presents with those of this emperor. These churches were built by Constantine in so stately and magnificent a manner as to vie with the finest structures in the empire, as appears from the description which Eusebius gives us of the church of Tyre; for we find that the rest were erected upon the same model, which was consequently of great antiquity. Saint Peter's church on the Vatican, being fallen to decay, it was begun to be rebuilt under Julius II, in 1506, and was dedicated by Urban VIII, in 1626, on this day, the same on which the dedication of the old church was celebrated. The precious remains of many popes, martyrs, and other saints, are deposited partly under the altars of this vast and beautiful church, and partly in a spacious subterraneous church under the other. But the richest treasure of this venerable place consists in the relics of Saints Peter and Paul, which lie in a sumptuous vault beyond the middle of the church towards the upper end, under a magnificent altar, at which only the pope says mass, unless he commissions another to officiate there. This sacred vault is called, The confession of Saint Peter, or, The threshold of the Apostles, (Limina Apostolorum,) to which devout persons have flocked, in pilgrimages, from the primitive ages.

Churches are dedicated only to God, though often under the patronage of some saint; that the faithful may be excited to implore, with united suffrages, the intercession of such a saint, and that churches may be distinguished by bearing different titles. "Neither do we," says Saint Austin, "erect churches, or appoint priesthoods, sacred rites, and sacrifices to the martyrs; because, not the martyrs, but the God of the martyrs, is our God. Who, among the faithful, ever heard a priest, standing at the altar which is erected over the body of a martyr to the honour and worship of God, say, in praying: We offer up sacrifice to thee, O Peter, or Paul, or Cyprian; when at their memories (or titular altars) it is offered to God, who made them both men and martyrs, and has associated them to his angels in heavenly honour." And again: "We build not churches to martyrs as to gods, but memories as to men departed this life, whose souls live with God. Nor do we erect altars to sacrifice on them to the martyrs, but to the God of the martyrs, and our God." Constantine the Great gave proofs of his piety and religion by the foundation of so many magnificent churches, in which he desired that the name of God should be glorified on earth, to the end of time. Do we show ours by our awful deportment and devotion in holy places, and by our assiduity in frequenting them? God is everywhere present, and is to be honoured by the homages of our affections in all places. But in those which are sacred to him, in which our most holy mysteries are performed, and in which his faithful servants unite their suffrages, greater is the glory which redound to him from them, and he is usually more ready to receive our requests: the prayers of many assembled together being a holy violence to his mercy.

Saint Rose Philippine Duchesne

 புனிதர் ரோஸ் ஃபிலிப்பைன் டச்செஸ்ன் 

(St. Rose Philippine Duchesne)

சபை நிறுவனர்/ அருட்சகோதரி:

(Foundress and Religious Sister)

பிறப்பு: ஆகஸ்ட் 29, 1769

க்ரெநோபல், டௌபின், ஃபிரான்ஸ் அரசு

(Grenoble, Dauphiné, Kingdom of France)

இறப்பு: நவம்பர் 18, 1852 (வயது 83)

செயின்ட் சார்லஸ், மிஸ்ஸெளரி, ஐக்கிய அமெரிக்கா

(St. Charles, Missouri, U.S.)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: மே 12, 1940

திருத்தந்தை : திருத்தந்தை பனிரெண்டாம் பயஸ்

(Pope Pius XII)

புனிதர் பட்டம்: ஜூலை 3, 1988

திருத்தந்தை: இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

முக்கிய திருத்தலங்கள்:

தூய ரோஸ் திருத்தலம், ஃபிலிப்பைன், டச்செஸ்ன்

(Shrine of St. Rose Philippine Duchesne)

தூய சார்லஸ், மிஸ்ஸெளரி, ஐக்கிய அமெரிக்கா

(St. Charles, Missouri, United States)

நினைவுத் திருநாள்: நவம்பர் 18

பாதுகாவல்: 

துன்பத்தின் மத்தியிலும் விடாமுயற்சி செய்வோர்;

ஸ்பிரிங்ஃபீல்ட்-கிரார்டியு மறைமாவட்டம் (Diocese of Springfield–Cape Girardeau)

புனிதர் ரோஸ் ஃபிலிப்பைன் டச்செஸ்ன், ஒரு ஃபிரெஞ்ச் அருட்சகோதரியும், கல்வியாளரும், "இயேசுவின் திரு இருதய அருட்சகோதரிகள்" சபையின் (Religious Sisters of the Sacred Heart of Jesus) ஆதிகால முக்கிய உறுப்பினரும் ஆவார். ஐக்கிய அமெரிக்க சமூகங்களின் முதல் ஜெப கூட்டத்தைக் (Congregation) நிறுவியவரும் இவரே. தமது வாழ்வின் இறுதி காலத்தை மத்திய-மேற்கத்திய அமெரிக்க (Midwestern United States) மக்களுக்கு கற்பித்தல் மற்றும் சேவைகளில் கழித்தார். மற்றும், நாட்டின் மேற்கத்திய எல்லைப் (Western Frontier) பகுதிகளிலும் சேவை புரிந்தார்.

ஃபிரான்ஸின் “க்ரேனோபல்” (Grenoble) எனும் இடத்தில் பிறந்த இவரின் தந்தை ஒரு வழக்கறிஞர் ஆவார். அவரது பெயர், “பியர்ரே-ஃப்ரன்க்காய்ஸ் டச்செஸ்ன்” (Pierre-François Duchesne) ஆகும். தாயார் “ரோஸ்-யூஃப்ரோசின் பெரியேர்” (Rose-Euphrosine Périer) ஆவார். இவர்களுக்குப் பிறந்த ஏழு பெண் மற்றும் ஒரு ஆண் குழந்தைகளில் ரோஸ் ஃபிலிப்பைன் டச்செஸ்ன் இரண்டாவதாகப் பிறந்த குழந்தை ஆவார்.

சிறு வயதில் அம்மை நோயினால் பாதிக்கப்பட்ட டச்செஸ்னின் உடலில் நீங்கா வடுக்கள் தோன்றியிருந்தன. கி.பி. 1781ம் ஆண்டு, டச்செஸ்ன் மற்றும் இவரது ஒன்றுவிட்ட சகோதரியான “ஜோசஃபின்” (Josephine) ஆகிய இருவரும், “கிரனோபில்” (Grenoble) அருகேயுள்ள மலையருகிலுள்ள “தூய மரியாளின் வருகை சபையின் கன்னியரால்” (Visitandine nuns) நடத்தப்படும் ஒரு துறவு மடத்தில் கல்வி கற்க அனுப்பப்பட்டார். துறவு வாழ்வில் ஈர்ப்பு கொண்ட ரோஸ், அதில் தீவிர ஈடுபாடு காண்பிக்க தொடங்கினார். இதை அறிந்த அவரது தந்தை, அடுத்த வருடமே அவரை அங்கிருந்து நீக்கி தமது வீட்டினருகேயே கல்வி கற்க ஏற்பாடு செய்தார்.

கி.பி. 1788ம் ஆண்டு, இவர் தமது குடும்பத்தினரின் எதிர்ப்பையும் மீறி "தூய மரியாளின் வருகை" (Visitation of Holy Mary religious order) சபையின் துறவு இல்லத்தில் இணைய முடிவெடுத்தார். தமது அத்தை ஒருவருடன் பயணப்பட்டுப் போன இவர், உடனடியாக துறவு இல்லத்தில் இணைந்ததும், தந்தையிடம் தகவல் கூறுமாறு சொல்லி, அத்தையை தனியாக திருப்பி அனுப்பினார்.

எனினும், கி.பி. 1792ம் ஆண்டு, ஃபிரெஞ்ச் புரட்சியின் (French Revolution) பயங்கர ஆட்சி, துறவு இல்லங்களை மூட வைத்தது. அங்கிருந்த அருட்சகோதரியர் திருப்பி அனுப்பப்பட்டனர். வேறு வழியின்றி ஊர் திரும்பிய ரோஸ், தமது இரு அத்தைமாருடன் ஒரு பண்ணை வீட்டில் வசித்தார். அங்கிருந்த காலத்தில் ஃபிரெஞ்ச் புரட்சியின் கொடுமையால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கும் முந்தைய துறவு இல்லத்தில் சிறைப்பட்டிருந்தவர்களுக்கும் சேவை புரிந்தார்.

கி.பி. 1801ம் ஆண்டில், ஃபிரான்ஸில் மாவீரன் நெப்போலியனின் ஆட்சியின் கீழே, கத்தோலிக்க திருச்சபை மீண்டும் தலையெடுத்து தழைக்கத் தொடங்கியது. ரோஸ் "தூய மரியாளின் வருகை" துறவு இல்லத்தை புதுப்பிக்கும் முயற்சியில் இறங்கினார். அதன் கட்டிட சொந்தக்காரரிடமிருந்து கட்டிடங்களை பெற முயற்சித்தார். இல்லத்தின் கட்டடங்கள் இராணுவத்தினர் வசிப்பதற்கும் சிறைச் சாலையாகவும் பயன்படுத்தப்பட்டிருந்ததால், குப்பையும் கூளமுமாக, துறவு இல்ல அருட்சகோதரிகள் தங்குவதற்கு ஏதுவானதாக இருக்கவில்லை. அவற்றை சுத்தப்படுத்தும் பணியில் இறங்கினார். இல்லத்தின் தலைமை அருட்சகோதரியும் மற்றும் சில இளம் துறவியரும் வந்ததால் இல்லம் சுத்தம் செய்யப்பட்டது. இறுதியில், ரோஸ் இல்லத்தின் தலைமை அருட்சகோதரியாகவும், உடன் மூன்று துறவற அருட்சகோதரியரும் மட்டுமே அங்கே தனித்து விடப்பட்டனர்.

ஃபிரெஞ்சுப் புரட்சியின் பின்னர் சீரமைக்கப்பட்ட "தூய மரியாளின் வருகை" (Visitation of Holy Mary religious order) சபை, வடக்கு ஃபிரான்சில் தடுமாற்றத்துடன் நடந்துவந்தது. இதனால், ஃபிரெஞ்சு கத்தோலிக்க அருட்சகோதரியும், பின்னால் புனிதருமான “மெடலின் சோஃபி பராட்” (St. Madeleine Sophie Barat), புதிய “தூய திருஇருதய சமூகத்தை” (Society of the Sacred Heart) நிறுவினார். அவர், “கிரனோபில்” (Grenoble) நகரில் ஒரு புதிய அஸ்திவாரத்தை நிறுவ விரும்பினார். அவரது வழிகாட்டியும், இயேசுசபை (Jesuit priest) குருவுமான “ஜோசஃப் வரின்” (Joseph Varin) என்பவரது தூண்டுதலின் காரணத்தால், 1804ம் ஆண்டு பயணித்து, ரோஸ் ஃபிலிப்பைன் டச்செஸ்னை சந்தித்தார். தமது "தூய மரியாளின் வருகை" (Visitation of Holy Mary) சமூகத்தை “தூய திருஇருதய சமூகத்துடன்” (Society of the Sacred Heart) இணைப்பதற்கு “பராட்” தந்த வேண்டுகோளை ஏற்றுக்கொண்டார். புதிய சமூகம், பெண்களின் கல்விக்காக அர்ப்பணிக்கப்பட்டது. இரு பெண்களும் உடனடியாக வாழ்நாள் சிநேகிதியரானார்கள்.

கி.பி. 1815ம் ஆண்டு, நெப்போலியனின் யுத்தங்கள் முடிவுக்கு வந்தபின்னர் ரோஸ், பாரிஸ் நகரில் "திரு இருதய பள்ளி" (Convent of the Sacred Heart) என்ற பெயரில் ஒரு பள்ளியை தொடங்கினார். இருவரும் தொடங்கிய அப்பள்ளியில், இருவருமே புகுமுக துறவியரின் (Mistress of novices) தலைமைப் பொறுப்பேற்றனர்.

டச்செஸ்ன், சிறு வயதில் தமது பங்கு ஆலயத்தில், புதிய ஃபிரான்சின் (New France) காலனியான “லூசியானாவில்” (Louisiana) மறைப்பணியாற்றும் துறவியரின் கதைகளை ஏராளமாக கேட்டு, தாமும் அங்கே சென்று பணியாற்றும் ஆர்வம் கொண்டிருந்தார். கி.பி. 1817ம் ஆண்டு, “லூசியானா மற்றும் இரண்டு ஃபுளோரிடா” (Diocese of Louisiana and the Two Floridas) மறைமாவட்டத்தின் ஆயரான “வில்லியம் டுபௌர்க்” (William Dubourg) பாரிஸ் நகரின் பள்ளிக்கு வருகை தந்தார். அவர், தமது மறைமாவட்டத்திலுள்ள இந்திய மற்றும் ஃபிரெஞ்ச் குழந்தைகளுக்கான கல்வி கற்பிக்கும் மற்றும் சுவிசேஷத்துக்கு உதவும் கல்வியாளர் சபையொன்றினை வேண்டி வந்திருந்தார். அவரைச் சந்தித்த டச்செஸ்ன், உடனடியாக தமது சிறு வயது விருப்பங்கள் நினைவு வர, தமது சிநேகிதியான பராட்டிடம் அனுமதி வேண்டினார்.

கி.பி. 1818ம் ஆண்டு, தமது சிநேகிதியான பாராட்டின் ஆசீர்வாதங்களுடனும், துறவு இல்லத்தின் நான்கு அருட்சகோதரியினருடனும், ரோஸ் அமெரிக்கா புறப்பட்டார். பத்து வாரங்கள் கடல் பயணம் மேற்கொண்டபின் அவர்கள் “நியூ ஒர்லியான்ஸ்” (New Orleans) மாகாணம் சென்றடைந்தனர். அங்கே அவர்களுக்கு தங்குவதற்கான வசதிகள் ஏதும் செய்து தரப்படவில்லை. “உருசுளின்” அருட்சகோதரியருடன் சுருக்கமான ஓய்வு எடுத்தபின்னர், “மிஸிசிப்பி நதியில்” (Mississippi River) ஏழு வாரங்கள் படகு பயணம் செய்து, “செயின்ட் லூயிஸ்” (St. Louis) நகர் சென்றனர். இறுதியில் “செயின்ட் சார்லஸ்” (St. Charles) நகர் சென்று தங்கினார்கள். பண்டைய அமெரிக்க மாகாணங்களின் கடின சூழ்நிலைகளில் கற்பிக்கும் பணிகளுடன் சேவைகளும் செய்து வாழ்ந்தனர்.

கி.பி. 1841ம் ஆண்டு, ஐக்கிய அமெரிக்காவின் மத்திய மேற்க்கத்திய மாநிலமான “கன்சாஸ்” (Kansas) மாநிலத்தின் “பொலவட்டோமி” (Potawatomi) மொழி பேசும் ஆதிவாசி மக்களிடையே பணியாற்ற வருமாறு இவர்களை இயேசுசபை துறவியர் அழைத்தனர். 71 வயதான ரோஸ், ஆரம்பத்தில் அவர்களுடன் செல்ல தேர்வு செய்யப்படவில்லை. ஆனால், “தந்தை வெர்ஹஜென்” (Father Verhaegen) வலியுறுத்தியதால், கடின பணிகளைத் தவிர்த்து அவரும் பணியாற்றினார். உள்ளூர் மொழி தெரியாததால், அவரால் கற்பிக்கும் பணி செய்ய இயலவில்லை. அவர் முழுநேர ஜெபத்திலே ஈடுபட்டிருந்தார்.

கி.பி. 1842ம் ஆண்டு, ரோஸின் உடல்நிலை மோசமானதால் கடின கிராம சேவைகளுக்கு ஒத்துப்போகவில்லை. ரோஸ் “செயின்ட் சார்லஸ்” (St. Charles) திரும்பினார். தமது வாழ்க்கையின் கடைசி பத்து வருடங்களை சிற்றாலயத்தின் அருகேயுள்ள ஏணிப்படிகளுக்கு கீழேயுள்ள ஒரு சிறு அறையில் கழித்தார். வலு குறைந்த, பார்வை மங்கிப்போன, தனிமையில் கஷ்டப்பட்ட, தமது சிநேகிதியான “அன்னை பராட்டின்” (Mother Barat) கடிதங்களுக்காக ஏங்கிய புனிதர் ரோஸ் ஃபிலிப்பைன் டச்செஸ்ன், 1852ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், பதினெட்டாம் நாள் மரித்தார். அவருக்கு வயது 83.

Also known as

• The Lady of Mercy

• Woman Who Prays Always

Profile

Born to family with wealth and political connections; her father, Pierre Francois Duchesne, was a lawyer, businessman, and prominent civic leader in Grenoble, France, and her mother, Rose Perier, was a member of a leading family from the Dauphine region of France. From age eight Rose had a desire to evangelize in the Americas, sparked by hearing a Jesuit missionary speak of his work there. She received a basic education at home from tutors, and religious education from her mother. Educated from age 12 at the convent of the Visitation nuns in Grenoble, she joined them in 1788 at age 19 without the permission or knowledge of her family who were violently opposed to her choice, but finally gave in.

Religious communities were outlawed during the Reign of Terror of the French Revolution, and Rose's convent was closed in 1792. She spent the next ten years living as a lay woman again, but still managed to act like a good member of her Order. She established a school for poor children, provided care for the sick, and hid priests from Revolutionaries. When the Terror ended, she reclaimed her convent and tried to re-establish it with a group of sisters she had maintained in Grenoble. However, most of the sistes were long gone, and in 1804 the remainder was incorporated into the Society of the Sacred Heart under Saint Madeline Sophie Barat. They then re-opened the convent of Sainte-Marie-d'en-Haut as the second house of Sacred Heart nuns. Rose became a postulant in December 1804, and made her final vows in 1805.

In 1815 Mother Duschene was assigned to found a Sacred Heart convent in Paris, France. On 14 March 1818 at age 49 she and four sisters were sent as missionaries to the Louisiana Territory to establish the Society's presence in America. Diseases contracted during the trip to America nearly killed her, and after she recovered in New Orleans, the trip up the Mississippi nearly killed her again. She established her first mission at Saint Charles, Missouri, a log cabin that was the first free school west of the Mississippi River. She eventually six other houses in America which included schools and orphanages. She ran into some opposition as her teaching methods were based on French models, and her English was terrible; her students, however, received a good education, and her intentions were obviously for their best.

She was ever concerned about the plight of Native Americans, and much of her work was devoted to educating them, caring for their sick, and working against alcohol abuse. Finally able to retire from her administrative duties at age 71, Mother Duchesne evangelized the Pottowatomies, and taught young girls of the tribe. This work, however, lasted but a year as she was unable to master the Pottowatomi language. She was known to the tribe as "Woman-Who-Prays-Always".

She spent her last ten years in retirement in a tiny shack at the convent in Saint Charles where she lived austerely and in constant prayer.

Born

29 August 1769 at Grenoble, France

Died

18 November 1852 at Saint Charles, Missouri of natural causes

Canonized

3 July 1988 by Pope John Paul II

Patronage

• opposition of Church authorities - note that it was nothing to do with theology

• Springfield-Cape Girardeau, Missouri, diocese of

Saint Odo of Cluny

குளுனி துறவி ஓடோ Odo von Cluny OSB

பிறப்பு 

878, 

அக்குயிடானியன் Aquitanien, பிரான்சு

இறப்பு 

18 நவம்பர் 942, 

தூர்ஸ் Tours, பிரான்சு

பாதுகாவல்: மழைக்காக, பாடகர்கள்

இவர் ஓர் படைவீரரின் குடும்பத்தில் பிறந்தார். குளுனி சபையில் சேர்ந்து குருவானார். அச்சபையைத் தொடங்கிய பெர்னோ(Berno) என்பவரின் இறப்பிற்குப்பிறகு ஓடோ அச்சபையை பொறுப்பேற்று வழிநடத்தினார். இவர் சபைத்தலைவராக பொறுப்பேற்றபின்னர், ஏராளமானோர் அச்சபையில் சேர்ந்தனர். இவர் தன் பதவிகாலத்தில் 17 துறவற மடங்களைக் கட்டினார். தன் சபை குருக்கள் அனைவரும் இவரை முன்மாதிரியாக கொண்டு செயல்பட்டனர். அந்தளவிற்கு இவர் மிக எளிமையான வாழ்வை செயல்பட்டனர். 

இவர் ஆலய இசைகளில் அன்புக்கொண்டிருந்தார். திருப்பலிப் பாடல்கள் பலவற்றை இவரே உருவாக்கினார். இவரால் உருவாக்கப்பட்ட பாடல்கள் இன்றுவரை திருச்சபையில் பாடப்பட்டு வருகின்றது. இவர் பிரான்சு நாட்டு மக்களால் "புகழ்பெற்ற இசைக்கலைஞர்" என்ற பட்டம் பெற்றார். இவர் இறந்தபிறகு இவரின் உடல் புனித ஜூலியன் கல்லறை அருகில் புதைக்கப்பட்டார். 

Profile

Born to the nobility, the son of Abbo. Raised in the courts of Count Fulk II of Anjou and Duke William of Aquitaine. Received the Order of Tonsure at age nineteen. Canon of the church of Saint Martin of Tours. Studied music and theology in Paris for four years, studying under Remigius of Auxerre. Returning home, he spent years as a near-hermit in a cell, studying and praying.

Benedictine monk at Baume, diocese of Besancon, France in 909, bringing all his worldly possessions - a library of about 100 books. Spiritual student of the abbot, Saint Berno of Cluny. Headmaster of the monastery school at Baume. Abbot of Baume in 924. Abbot of Cluny, Massey and Deols in 927.

In 931, Pope John XI asked Odo to reform all the monasteries in the Aquitaine, northern France and Italy. Negotiated a peace between Heberic of Rome and Hugh of Provence in 936; returned twice in six years to renegotiate the peace between them. Persuaded many secular leaders to give up control of monasteries so they could return to being spiritual centers, not sources of cash for the state. Founded the monastery of Our Lady on the Aventine in Rome. Wrote a biography of Saint Gerald of Aurillac, three books of essays on morality, some homilies, an epic poem on the Redemption, and twelve choral antiphons in honour of Saint Martin of Tours. Noted for his knowledge, his administrative abilities, his skills as a reformer, and as a writer; also known for his charity, he has been depicted giving the poor the clothes off his back.

Born

c.879 at Le Mans, France

Died

• 18 November 942 in Tours, France of natural causes while travelling to Rome, Italy

• buried in the church of Saint Julian

• most relics burned by Huguenots

Patronage

for rain

Blessed Leonardus Kimura

Also known as

Leonard Chimurra

Profile

His grandfather was the first Japanese person baptized by Saint Francis Xavier, and Leonard was raised Christian; he was related to Blessed Anthony Kimura. Attended the Jesuit school in Nagasaki, Japan. Served as lay catechist. Travelled with Jesuit priests on missionary trips. Jesuit Co-adjutor Brother, serving as cook and tailor. When the Jesuits were expelled from Japan in 1614, Leonard stayed behind and worked alone for years, living as a fugitive for his faith.

In 1619 he was captured with a small group of Christians. He was dressed as a Japanese gentleman, and the priest hunters had no idea they'd nabbed a Jesuit. At his trial the judge offered him the usual 200 pieces of silver if he would reveal the whereabouts of a Jesuit priest. Kimura said, "I know one Jesuit; he is a Co-adjutor Brother and not a priest, and I am that Brother." This admission sent him to prison. There he continued his mission as catechist, converted jailers and prisoners, and turned the prison into a Christian community with fixed times for prayer and meditation; this worked sent him to martyrdom.

Born

c.1575 at Nagasaki, Japan

Died

burned alive on 18 November 1619 before a crowd of 20,000 at Nishizaka, Nagaski, Japan

Beatified

7 May 1867 by Pope Pius IX

Blessed Karoliny Kózkówny

Also known as

• Caroline Kózkówny

• Karolina Kózka

• Karolina Kozkowna

• Karolina Kózkówny

• the Maria Goretti of Poland

Profile

Fourth of eleven children born to the farm family of Jan and Maria Borzechka Kózka. Catechist. A teenaged virgin, she refused the advances of a Russian soldier. He kidnapped her, dragged her into the forest, and murdered her during an attempted rape. Martyr of purity.

Born

2 August 1898 at Wal-Ruda, Poland

Died

• murdered during a rape attempt by a Russian soldier on 18 November 1914 in the forests around Wal-Ruda, Poland

• her body was found on 4 December 1914

• buried at Zabawa, Poland

Beatified

10 June 1987 at Tarnów, Poland by Pope John Paul II

Saint Mawes

Also known as

Mandé, Maodez, Maudet, Maudetus, Maudez, Maudé, Maw, Mawe, Modez

Profile

Hermit in an area of Cornwall, England; the area now has a village named Saint Mawes (Lannvowsedh in Cornish) in his honour. He emigrated to Brittany where he founded a monastery on an island now known as Maudez; he had to drive out the snakes and vermin in order to build. Worked with Saint Budoc of Brittany and Saint Tudwal to found the house. A nearby village is known as Lanmodez in his honour, and there are more than 60 churches in the region dedicated to him.

Born

Wales

Died

• 6th century of natural causes

• relics transferred to Bourges, France and Paris, France in the 9th century to escape invading Normans

• relics later returned to Brittany and spread around nine churches

Patronage

• against insects

• against snakes

• against worms

Representation

• bishop

• schoolmaster

Noah the Patriarch

Also known as

Noe, Nuh

Profile

Son of Lamech, and ninth patriarch of the Sethite line, who, with his family, was saved in the Ark from the Deluge, dying 350 years later at the age of 950. Father of Sem, Cham and Japhet. Many non-Catholics maintain that the Bible narrative is derived from a Babylonian epic, but numerous and important discrepancies render this untenable. The scriptural story is a parallel independent form of a common tradition.

Name Meaning

rest - Hebrew

Blessed Andreas Murayama Tokuan

Also known as

Andrew Toukan

Profile

Layman member of the Confraternity of the Holy Rosary in the archdiocese of Nagasaki, Japan. Arrested for sheltering missionaries. He was offered his freedom if he would deny Christianity; he declined. Martyr.

Born

Nagasaki, Japan

Died

burned alive on 18 November 1619 before a crowd of 20,000 at Nishizaka, Nagaski, Japan

Beatified

7 May 1867 by Pope Pius IX

Blessed Ferdinando Santamaria

Also known as

Grimoaldo of the Purification

Profile

Passionist cleric.

Born

4 May 1883 at Pontecorvo, Frosinone, Italy as Ferdinando Santamaria

Died

18 November 1902 at Ceccano, Italy of natural causes

Beatified

29 January 1995 by Pope John Paul II

Saint Romano of Antioch

Also known as

Romanus

Profile

Deacon in Caesarea. Preached publicly against Christians sacrificing to idols as a way to get along with pagan imperial authorities. For this he was imprisoned, tortured, his tongue cut and martyred in the persecutions of Diocletian.

Died

strangled to death in prison in Antioch, Syria

Blessed Domingos Jorge

Also known as

Dominic Jorjes

Profile

Soldier. Immigrant to Japan. Layman. Member of the Confraternity of the Rosary. Arrested for hiding the Christian missionary Blessed John Spinola during a persecution of the faith. Martyr.

Born

San Román, Aguiar de Sousa, Porto, Portugal

Died

burned alive on 18 November 1619 in Nishizaka, Nagasaki, Japan

Beatified

7 May 1867 by Pope Pius IX

Blessed Ioannes Yoshida Shoun

Also known as

• John Shoun

• John Xoun

Profile

Convert, baptized by Jesuits in the archdiocese of Nagasaki, Japan. Layman member of the Confraternity of the Holy Rosary. Martyr.

Born

at Miyako, Japan

Died

burned alive on 18 November 1619 at Nishizaka, Nagaski, Japan

Beatified

7 May 1867 by Pope Pius IX

Blessed Cosmas Takeya Sozaburo

Profile

Layman member of the Confraternity of the Holy Rosary in the archdiocese of Nagasaki, Japan. Married to Blessed Agnes Takeya; father of Franciscus Takeya. Martyr.

Born

in Korea

Died

burned alive on 18 November 1619 before a crowd of 20,000 at Nishizaka, Nagaski, Japan

Beatified

7 May 1867 by Pope Pius IX

Saint Barulas

Also known as

Barula

Profile

A boy of seven who learned Christianity from Saint Romanus the Abbot. When he publicly announced his Christianity, he was tortured and martyred in the persecutions of Diocletian.

Died

beheaded in 303

Saint Mummolus of Lagny

Also known as

Momble, Momleolus, Mumbolus

Profile

Monk. Friend of Saint Fursey of Peronne. Abbot of Lagny in Meaux, France.

Born

Ireland

Died

c.690 of natural causes

Saint Amandus of Lérins

Also known as

• Amand, Amantius, Amatius

Profile

Abbot of Lérins Abbey in 676.

Died

708 of natural causes

Saint Oriculus

Profile

One of a group of martyrs killed by Arian Vandals; the names of his fellow martyrs have not come down to us.

Died

c.430 near Carthage, North Africa

Blessed Guilminus

Profile

Benedictine monk at Thouace in Anjou, France. Friend and co-worker with Saint Burginus.

Died

c.1065 of natural causes

Saint Teofredo of Vellaicum

Profile

Monk. Abbot. Martyr.

Died

Vellaicum, Aquitaine (modern Velay, France)

Saint Maximus of Mainz

Profile

Bishop of Mainz, Germany from 354 to 378. Greatly persecuted by Arian heretics.

Died

378

Saint Romacario of Constance

Profile

Sixth century bishop in Constance, Neustria (modern Konstanz, Germany).

Saint Nazarius of Lérins

Profile

Monk and later abbot of Lérins Abbey in France.

Died

c.450

Saint Anselm of Lérins

Profile

Eighth century abbot of Lérins Abbey in France.

Died

c.750

Saint Thomas of Antioch

Profile

Hermit near Antioch, Syria.

Died

782 of natural causes

Saint Keverne

Profile

Friend of and co-worker with Saint Kieran.

Born

6th century Cornwall, England

Saint Constant

Profile

Priest. Hermit at Lough Erne. Martyr.

Born

Irish

Died

777

Martyred in the Spanish Civil War

Thousands of people were murdered in the anti-Catholic persecutions of the Spanish Civil War from 1934 to 1939. I have pages on each of them, but in most cases I have only found very minimal information. They are available on the CatholicSaints.Info site through these links:

• Blessed Amparo Hinojosa Naveros

• Blessed Augusto Cordero Fernández

• Blessed Carmen Barrera Izaguirre

• Blessed Emiliano Martínez de La Pera Alava

• Blessed Esteban Anuncibay Letona

• Blessed Francisco Marco Alemán

• Blessed Germán García y García

• Blessed Inés Zudaire Galdeano

• Blessed José María Cánovas Martínez

• Blessed Josefa Joaquina Lecuona Aramburu

• Blessed Laura Cavestany Anduaga

• Blessed Martina Olaizola Garagarza

• Blessed Modesto Sáez Manzanares

• Blessed Vidal Luis Gómara