இன்றைய புனிதர்கள் ஜனவரி 12

 Saint Aelred of Rievaulx

Also known as

• Aelred of Revesby

• the English Saint Bernard

• Aethelred, Ailred, Eilred, Ethelred, Aelredus, Alfred, Alred, Ethelredus

Additional Memorials

• 3 February (Cistercians)

• 3 March (dioceses of Hexham, Liverpool and Middlesbrough in England)

Profile

Son of Eilaf, a priest during a period when English priests were allowed to marry, and keeper of the shrine of Hexham. Master of the household of the court of King David of Scotland. Known for his gentle spirituality and his personal austerity amid the court life. David wanted to make his friend a bishop, but instead Aelred left Scotland in 1134 to become a Cistercian monk at Rievaulx, Yorkshire, England. Master of novices. First abbot of a Cistercian monastery in Revensby, Lincolnshire, England in 1142. Abbot of Rievaulx in 1147, which made the superior of all Cistercians in England, and kept him much on the road, travelling from house to house, preaching throughout England and Scotland. Peacemaker among the Picts in Galway, ending disputes and revitalizing the faith in the area. He composed sermons and prayers, wrote works on the spiritual and aescetic life, wrote on the lives of King David of Scotland, Saint Ninian and Saint Edward the Confessor, and was considered a living saint by those who knew him.

Born

1110 at Hexham, England

Died

• 12 January 1167 at Rievaulx Abbey, Yorkshire, England of kidney disease

• buried in the Rievaulx Chapter House

• relics translated to the abbey church and enshrined behind the high altar in 1191

Canonized

• never formally canonized

• cultus and devotion developed immediately after his death

• cultus approved by the Cistercian general chapter in Cîteaux in 1476

Patronage

• against kidney disease

• against kidney stones

Representation

• abbot holding a book

• abbot holding a scroll

Saint Marguerite Bourgeous

புனிதர் மார்கரெட் பார்கெயாய்ஸ் 

மாண்ட்ரியல் நோட்ரெடேம் சபையின் நிறுவனர்:

பிறப்பு: ஏப்ரல் 17, 1620

ரோயெஸ், ச்சம்பக்ன், ஃபிரான்ஸ் அரசு

இறப்பு: ஜனவரி 12, 1700 (வயது 79)

வில்-மேரி கோட்டை, நியு ஃபிரான்ஸ், ஃபிரெஞ்ச் காலனியல் பேரரசு

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

ஆங்கிலிக்கன் திருச்சபை – கனடா

முக்திபேறு பட்டம்: நவம்பர் 12, 1950

திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் பயஸ்

புனிதர் பட்டம்: அக்டோபர் 31, 1982

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

முக்கிய திருத்தலம்:

நோட்ரெடேம்-டி-போன்-செகௌர்ஸ் சிற்றாலயம், மாண்ட்ரியல், கியுபெக், கனடா

நினைவுத் திருநாள்: ஜனவரி 12

பாதுகாவல்:

வறுமைக்கு எதிராக, பெற்றோரை இழந்தவர்கள், ஆன்மீக சபைகளால் நிராகரிக்கப்பட்டவர்கள்

புனிதர் மார்கரெட் பார்கெயாய்ஸ், கனடா நாட்டின் “கியுபெக்” (Québec) பிராந்தியத்தின் இன்றைய பாகமான “நியு ஃபிரான்ஸ் காலனியில்” (Colony of New France) “மாண்ட்ரியலிலுள்ள நோட்ரெடேம் சபையை” (Congregation of Notre Dame of Montreal) நிறுவியவராவார். கி.பி. 1653ம் ஆண்டில், “வில்-மேரி கோட்டையில்” (Fort Ville-Marie) (தற்போதய மாண்ட்ரியல்) வாழ்ந்தவ இவர், இளம் பெண்களுக்கும், ஏழைகளுக்கும், பூர்வீக குடிகளுக்கும் பதினெட்டாம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில் தமது மரணம் வரை கல்வி கற்பித்தவர் ஆவார்.

புனிதர் மார்கரெட் பார்கெயாய்ஸ், ஃபிரான்ஸ் அரசின் பழங்கால “ச்சம்பக்ன்” (Champagne) பிராந்தியத்திலுள்ள “ட்ரோயெஸ்” (Troyes) எனுமிடத்தில் கி.பி. 1620ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 17ம் தேதி பிறந்தவர் ஆவார். இவரது தந்தையார் பெயர், “ஆபிரகாம் பார்கெயாய்ஸ்“ (Abraham Bourgeoys) ஆகும். தாயாரின் பெயர், “கில்லேமெட் கார்னியர்” (Guillemette Garnier) ஆகும். இவர், தமது பெற்றோருக்குப் பிறந்த பன்னிரண்டு குழந்தைகளில் ஆறாவது குழந்தை ஆவார். சமூகப் பின்னணி கொண்ட மத்தியதர குடும்பத்தைச் சேர்ந்த இவரது தந்தை, ஒரு மெழுகுதிரி உற்பத்தியாளர் ஆவார். இவர் சிறுமியை இருக்கையில் இவரது தந்தையார் மரித்துப் போனார். இவருக்கு பத்தொன்பது வயதாகையில் இவரது தாயாரும் மரித்துப் போனார்.

மார்கரெட், ஏழைப் பெண்களின் கல்விக்கு ஆதரவளித்த பிரபலமானவர்களில் ஒருவரல்ல. அவர், சொந்த மனநிலையுடனும் தைரியத்துடனுமிருந்தார். அவர் ஒரு கடின வாழ்க்கை முறையில் வளர்ந்தவர் ஆவார். தமக்கு பதினைந்து வயதாகையில், தமது குடும்பத்தினரின் விருப்பத்தைக் காட்டிலும், தமது விருப்பத்தின்படி நடக்க முடிவு செய்தார். பின்னர், மார்கரெட் தனது ஆரம்ப காலங்களில் ஒரு விரிவுரையாளராக நன்கு அறியப்பட்டார். அவர் கடவுள் நம்பிக்கை கொண்டவராகவும், அவர் தேர்ந்து பேசியவற்றில் உண்மையில் ஆன்மிகமும் இருந்தது.

கி.பி. 1653ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், மார்கரெட் தன் சொந்த நாடான பிரான்சில் இருந்து “செயின்ட் நிக்கோலஸ்” (Saint-Nicholas) என்ற கப்பலில் கடல் பயணம் செய்தார். அவருடன் சுமார் நூறு பேர் இருந்தனர். அவர்களில் பெரும்பாலோனோர், வேலைகளுக்காக ஒப்பந்தங்களில் கையெழுத்திட்டு சேர்ந்த ஆண்கள் இருந்தனர்.

செப்டம்பர் மாதம் 22ம் தேதி, “கியூபெக்” (Port of Quebec City) நகரின் துறைமுகம் சென்றடைந்த அவருக்கு, “ஊர்சுலின்” (Ursuline nuns) அருட்சகோதரியர் வரவேற்பளித்தனர். மற்றும் “வில்-மேரி” (Ville-Marie) செல்வதற்கான பயண ஏற்பாடுகளும் செய்திருந்தனர். அவர் அந்த வாய்ப்புகளை மறுத்து, ஏழை குடியேறியோருடன் கியூபெக்கில் தங்கியிருந்தார். மாண்ட்ரியலில் உள்ள அவரது சபையின் எதிர்காலம் மற்றும் எதிர்கால தன்மையின் இந்த குறிப்புகள் - கடவுளுடைய சித்தத்தை பரப்ப ஒரு மதச்சார்பற்ற மற்றும் நடைமுறை அணுகுமுறையாக இருந்தது. நவம்பர் மாதம் 16ம் நாள் அவர் “வில்-மேரி” (Ville-Marie) சென்றடைந்தார்.

புதிய பிரான்சில் மார்கரெட் வாழ்க்கையின் இந்த காலகட்டம், விரிவாக்க நோக்கம் மற்றும் செல்வாக்கைப் பொறுத்தவரையில் அவரது பிற்பகுதியுடன் ஒப்பிடுகையில், அது மிகவும் நெருக்கமானதாகவே காணப்படுகிறது. காலனியிலுள்ள ஒவ்வொருவரும் மார்கரெட்டை அறிந்திருந்தனர். இருப்பினும், அவர் அங்கு முதல் ஆண்டுகளில் கடினமான போராட்டங்களை எதிர்கொண்டார். குழந்தைகளின் இறப்பு விகிதம் அங்கே அதிகரித்திருந்த காரணத்தால், கல்வி கற்க அங்கே குழந்தைகள் வரவில்லை. இதன் காரணமாக, கல்வி கற்பிப்பதற்கான தனது திட்டத்தில் அவர் விரக்தியடைந்தார். இதைத் தவிர, சமூகத்துக்கு எந்த வகையிலும் உதவுவதற்கு அவர் தன்னை தானே அமைத்துக்கொண்டார். பெரும்பாலும் குடியேற்றக்காரர்களுடன் சேர்ந்து பணியாற்றினார்.

இந்த ஆரம்ப வருடங்களில், சில குறிப்பிடத்தக்க முயற்சிகள் செய்து நிர்வகிக்க மார்கரெட்டால் முடிந்தது. கி.பி. 1657ம் ஆண்டு, “வில்-மேரியில்” (Ville-Marie) முதல் நிரந்தர தேவாலயமான, “நல்ல ஆலோசனை அன்னை” (The Chapel of Our Lady of Good Counsel) சிற்றாலயம் கட்டும் பணியை ஏற்றுக்கொண்டார். கி.பி. 1658ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், அவருடைய மாணவர்களுக்காக ஒரு பள்ளி இல்லம் கட்டுவதற்கான காலி மனை, “நியு ஃபிரான்சில்” (New France) “மாண்ட்ரியல்” (Montreal) நிர்மாணித்த ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் இராணுவ அதிகாரியான “மைஸ்சொன்னெவ்” (Maisonneuve) என்பவரால் வழங்கப்பட்டது. மார்கரெட் வந்து ஐந்தே ஆண்டு காலத்தின் பிறகு, மாண்ட்ரியலில் பொதுப் பள்ளிகள் உருவாக இதுவே ஆரம்பமாக அமைந்தது. இன்று ஒரு நினைவு சின்னம் “பழைய மாண்ட்ரியலில்” (Old Montreal) நிலையான பள்ளியின் தளத்தை குறிக்கிறது. இந்நினைவுத் சின்னமானது, “செயிண்ட்-டிஸியர்” (Saint-Dizier) மற்றும் “செயின்ட்-பால்” (Saint-Paul) தெருக்களின் தென்மேற்கு மூலையில் உள்ள ஒரு சுவரில் காணப்படுகின்றது. பள்ளிகளின் ஸ்திரத்தன்மையை பெற்ற பின்னர், மேலும் அதிக பெண்களை கற்பிக்கும் பணிக்கு கொண்டு வரும் நோக்கத்துடன் தாயகமான ஃபிரான்ஸ் புறப்பட்டுச் சென்றார்.

சரியான நேரத்தில், சரியான இடத்தில் “அரசனின் மகள்களை” (King's Daughters) கவனித்துக்கொள்ளும் பணியில் மார்கரெட் வெற்றி பெற்றிருந்தார். காலனியில் குடும்பங்களை ஸ்தாபிக்கும் காரணத்துக்காக, ஐரோப்பிய நாடுகளிலிருந்து வந்திருந்த அனாதைப் பெண்களை அரசாங்கமே அனுப்பி வைத்தது. மனைவி வேண்டி வந்த காலனியின் ஆண்களை பரீட்சித்து அவர்களுக்கு பொருத்தமான பெண்களை மனம் செய்து வைப்பதும் மார்கரெட் மற்றும் அவரது நான்கு இணை தோழமைகளின் பொறுப்பாகவும் இருந்தது.

நியு ஃபிரான்ஸ் காலனியை ஸ்தாபிப்பதிலும் அதனை வளர்ப்பதிலும் மார்கரெட் காட்டிய ஈடுபாடு அளப்பற்றது. கல்வியிலும் எண்ணற்ற பள்ளிகள் மற்றும் கல்லூரிகளை நிறுவி நிர்வகித்தார்.

சிறந்த ஆசிரியரான மார்கரெட் பார்கெயாய்ஸ், கி.பி. 1700ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம் 12ம் நாள், அமைதியாக மரித்தார்.

“அரசனின் மகள்கள்” (King's Daughters):

“அரசனின் மகள்கள்” (King's Daughters) என்பது, சுமார் 800 இளம் பிரெஞ்சு பெண்களைக் குறிக்கும் ஒரு சொல் ஆகும்.

கனடாவின் மக்கள்தொகையை அதிகரிப்பதற்காக “அரசன் பதினான்காம் லூயிசால்” (Louis XIV) சில திட்டங்கள் வடிவமைக்கப்பட்டன. 

இதன் முக்கிய இரண்டு பகுதிகளாவன:

1. புலம்பெயர்ந்து வந்த ஆண்களை நிரந்தரமாக குடியேற ஊக்குவித்தல்.

2. திருமணத்தை ஊக்குவித்தல், குடும்ப உருவாக்கம் மற்றும் குழந்தைகளின் பிறப்பு.

இதற்காக, கி.பி. 1663 மற்றும் 1673ம் ஆண்டுகளுக்கிடையேயான காலத்தில், சுமார் எண்ணூறு இளம் ஃபிரெஞ்ச் பெண்கள் “நியு ஃபிரான்ஸ்” (New France) காலனிக்கு புலம் பெயர்ந்து அழைத்து வரப்பட்டனர். இவர்கள் “அரசனின் மகள்கள்” ((King's Daughters)) என்றும் “அரசனின் பாதுகாவலில் உள்ளவர்கள்” (King's Wards) என்றும் குறிப்பிடப்பட்டனர். இவர்களது பயணத்துக்கான செலவுகள் முழுதும் அரசனால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது.

Also known as

• Margaret Bourgeoys

• Marguerite Bourgeoys

• Marguerite Bourjeoys

Profile

The sixth of twelve children of devout parents. When Marguerite was 19 her mother died, and the young lady cared for her younger brothers and sisters; her father died when she was twenty-seven. The family raised, Marguerite prayed to know what to do with her life. The governor of Montreal, Canada, was in France looking for teachers for the New World. He invited Marguerite to come to Montreal to teach school and religion classes. She agreed and spent the rest of her life in North America.

Marguerite gave away her share of her parents' inheritance to other members of the family, and in 1653 sailed for Canada. She began construction of a chapel to honor Our Lady of Good Help, and opened her first school in 1658. She returned to France in 1659 to recruit more teachers, and returned with four; in 1670, she went to France again, and brought back six more. These brave women became the first sisters of the Congregation of Notre Dame.

Marguerite and her sisters helped people in the colony survive when food was scarce, opened a vocational school, taught young people how to run a home and farm. Marguerite's congregation grew to 18 sisters, seven of them Canadian. They opened missions, and two sisters taught at the Native American mission. Marguerite received the first two Native American women into the congregation.

In 1693, Mother Marguerite handed over her congregation to her successor, Marie Barbier, the first Canadian to join the order. Marguerite's religious rule was approved by the Church in 1698, and Marguerite spent her last few years praying and writing an autobiography. On the last day of 1699, a young sister lay dying. Mother Marguerite asked the Lord to take her life in exchange. By the morning of 1 January 1700, the sister was completely well, Mother Marguerite had a raging fever, suffered 12 days, and died on 12 January 1700.

Born

17 April 1620 at Troyes, Aube, France

Died

12 January 1700 at Montreal, Quebec, Canada of fever

Canonized

31 October 1982 by Pope John Paul II

Patronage

• against death of parents

• against impoverishment

• against poverty

• people rejected by religious orders

• poor people

Saint Benedict Biscop

 புனிதர் பெனடிக்ட் பிஸ்காப் 

ஆங்கிலோ-சாக்சன் மடாதிபதி மற்றும் நிறுவனர்:

பிறப்பு: கி.பி. 628

நார்தும்ப்ரியா

இறப்பு: ஜனவரி 12, 690

செயிண்ட் பீட்டர்ஸ், வேர்ல்மவுத் (சுந்தர்லேண்ட்)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

இங்கிலாந்து திருச்சபை

மரபுவழி திருச்சபை

நினைவுத் திருநாள்: ஜனவரி 12

பாதுகாவல்:

ஆங்கிலேய பெனடிக்டைன்ஸ், இசைக்கலைஞர்கள், ஓவியர்கள், சுண்டர்லேண்ட் நகரம், நார்த்தும்பர்லேண்டிலுள்ள புனித பெனடிக்ட் பிஸ்கொ கத்தோலிக்க அகாடமி

"பெனடிக்ட் பிஸ்காப்" (Benedict Biscop) என்றும், "பிஸ்காப் படூசிங்" (Biscop Baducing) என்றும் , அறியப்படும் இப்புனிதர், ஒரு "ஆங்கிலோ ஸாக்ஸன்" மடாதிபதியும் (Anglo-Saxon abbot), இங்கிலாந்து (England) நாட்டின் "நார்தும்ப்ரியா ராச்சியத்திலுள்ள" (Kingdom of Northumbria) "மோன்க்வியர்மவுத்-ஜரோ மடாலய" (Monkwearmouth–Jarrow Abbey) நிறுவனருமாவார்.

நார்தும்பரியன் பிரபுக்கள் குடும்பமொன்றில் பிறந்த பெனடிக்ட், தமது வாழ்நாளில் ஐந்து தடவை ரோம் நகருக்கு திருயாத்திரை சென்றிருக்கிறார். தமது முதல் திருயாத்திரையை தமது 25வது வயதில், தமது நண்பரான "புனிதர் மூத்த வில்ஃபிரிட்" (Saint Wilfrid the Elder) என்பவருடன் சென்றார். எனினும், வழியில், ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் மூன்றாவது பெரிய நகரான "லியோனில்" (Lyon) வில்ஃபிரிட் தங்கிவிடவே, பெனடிக்ட் தமது பயணத்தை தனியே தொடர்ந்தார். பெனடிக்ட் இங்கிலாந்துக்கு திரும்பி வருகையில், ஆங்கிலேய திருச்சபையின் நன்மைக்காக ஆர்வமும், உற்சாகமும் நிறைந்திருந்தார்.

சரியாக பன்னிரெண்டு வருடங்கள் கழித்து இரண்டாம் தடவையாக ரோம் பயணித்த பெனடிக்ட், இம்முறை "அரசன் ஓஸ்வியு" (King Oswiu) என்பவரின் மகனான "அல்ச்ஃபிரித்" (Alchfrith of Deira) என்பவரை உடன் அழைத்துச் சென்றார். இந்த தமது பயணத்தில், அவர் "ஹெக்ஸம்" ஆயரும் (Bishop of Hexham), நார்தும்பரியன் புனிதருமான "அக்கா" (Acca of Hexham) என்பவரையும், ஆங்கிலேய ஆயரும் (English Bishop), புனிதருமான "வில்ஃபிரிட்" (Wilfrid) என்பவரையும் சந்தித்தார். இம்முறை, ரோம் நகரிலிருந்து இங்கிலாந்து திரும்பும் பயணத்தின்போது, "புரோவென்ஸ் மத்தியதரைக் கடலோரப் பகுதியின்" (Mediterranean coast of Provence) "லெரின்ஸ்" (Lérins) எனும் துறவியர் தீவில் (Monastic Island) தங்கினார். அங்கே அவர் தங்கியிருந்த கி.பி. 665ம் ஆண்டு முதல் கி.பி. 667ம் ஆண்டு வரையான இரண்டு வருட காலம் போதிப்பதற்கான வழிமுறைகளை கற்றுக்கொண்ட அவர், துறவரத்துக்கான சத்திய பிரமாணங்களை ஏற்றுக்கொண்ட அவர், பெனடிக்ட் என்ற பெயரையும் ஏற்றுக்கொண்டார்.

இரண்டு வருடங்களுக்குப் பிறகு பெனடிக்ட், "லெரின்ஸ்" (Lérins) தீவிலிருந்தே ரோம் நகருக்கு தனது மூன்றாவது பயணத்தை மேற்கொண்டார். இம்முறை அவர், கி.பி. 669ம் ஆண்டு, "காண்டர்பரி" (Canterbury) திரும்பிச் செல்லும் "பேராயர் தியோடோர்" (Archbishop Theodore of Tarsus) என்பவருடன் துணையாகச் செல்லுமாறு திருத்தந்தையால் பணிக்கப்பட்டார். "காண்டர்பரி" திரும்பியது, பேராயர் அவரை அங்குள்ள "தூய அகுஸ்தினார் மடாலயத்தின்" (St Augustine's Abbey) மடாதிபதியாக நியமித்தார். இப்பதவியில் அவர் இரண்டு வருடங்கள் நீடித்தார்.

புத்தகங்களைப் பெரிதும் விரும்பும் பெனடிக்ட், அவரது பயணத்தின்போது ஒரு நூலகத்துக்கான புத்தகங்களை ஒன்றுதிரட்டினார். ரோமுக்குச் சென்ற இரண்டாவது பயணம் ஒரு புத்தகம் வாங்கிய பயணமாக அமைந்தது. மொத்தத்தில், இந்த சேகரிப்பு கிட்டத்தட்ட 250 தலைப்பிலான புத்தகங்களை -  பெரும்பாலும் சேவை புத்தகங்களைக் கொண்டிருந்தது. இந்நூலகம், இறையியல் மற்றும் பண்டைய இலக்கியம் மற்றும் மதச்சார்பற்ற படைப்புகளை உள்ளடக்கியிருந்தது.

கி.பி. 674ம் ஆண்டு, நார்தும்ப்ரியா அரசனான "எக்ஃபிரித்" (Ecgfrith of Northumbria), துறவு மடாலயம் கட்டுவதற்கான நிலத்தை பெனடிக்டுக்கு வழங்கினார். பெனடிக்ட், தமது நூலகத்துக்கான புத்தகங்களையும், புனிதர்களின் நினைவுச்சின்னங்களையும் கொண்டு வருவதற்காகவும், புதிதாய் கட்டப்படவுள்ள மடாலயத்துக்கான கல் தச்சர், கண்ணாடிப் பணியாளர் ஆகியோரை அழைத்து வருவதாகவும், தமது மடாலயத்துக்கான சில சிறப்பு சலுகைகளை "திருத்தந்தை அகத்தோ" (Pope Agatho) அவர்களிடமிருந்து வாங்குவதற்காகவும், ரோம் நகருக்கான தமது கடைசி மற்றும் ஐந்தாவது திருப்பயணத்தை கி.பி. 679ம் ஆண்டு தொடங்கினார். தாம் தமது ஐந்து வெளிநாட்டுப் பயணங்களில் சேகரித்த அனைத்தையும் தமது நூலகத்தில் இருப்பு வைத்தார்.

பெனடிக்ட், தமது கடைசி மூன்று வருடங்களை நோய்ப்படுக்கையில் கழித்தார். அவர் மிகுந்த பொறுமையுடன் விசுவாசத்துடன் துன்பத்தை அனுபவித்தார். அவர் கி.பி. 690ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 12ம் நாளன்று, இறைவனில் மரித்தார்.

Also known as

• Benet Biscop

• Biscop Baducing

Profile

Anglo-Saxon nobility. Grew up around the court of King Oswy of Northumbria, and held court offices. Following a pilgrimage to Rome he renouced his wealth and position, and dedicated himself to prayer and scripture study. Monk at the monastery of Saint-Honorat near Cannes, France in 666, taking the name Benedict.

In 668 Pope Saint Vitalian sent him and the monk Adrian to advise Theodore, Archbishop of Canterbury until 671. Traditionally introduced the construction of stone churches and glass church windows to England, and brought in many foreign craftsman to do the work and teach the English. Tried to introduce more Roman rituals to English worship. Founded the monasteries of Wearmouth and Jarrow. Built a large library and scriptorium at Wearmouth.

In late life Benedict suffered a painful paralysis, and was confined to his bed for his last three years. He continued to work from his bed, buying books, establishing the Benedictine Rule.

Born

c.628 in Northumbria, England as Benet Biscop

Died

• 12 January 690 of natural causes at Wearmouth, England

• relics at Thorney abbey and Glastonbury, England

Patronage

• English Benedictines

• musicians

• painters

• Sunderland, England

Representation

• Benedictine abbot dressed as a bishop standing by the Tyne with two monasteries nearby

• with the Venerable Bede

Blessed Pierre-François Jamet

Also known as

• Peter Francis Jamet

• Second Founder of the Institute of the Good Savior

Profile

One of eight children born to a wealthy farm family. Studied at the College of Vire, then the University of Caen. Ordained on 22 September 1787 in the diocese of Bayeaux, France. Chaplain and confessor to the Daughters of the Good Savior in Caen, France in 1790. He tried to continue his studies, but the French Revolution ended the teaching of theology. He was imprisoned for refusing to swear the oath required by the anti-Church Revolutionary authorities, who then dispersed the Daughters community. Upon his released, Father Pierre continued to minister to the sisters and other covert Catholics, conducting Mass in secret. After the Revolution execesses, he devoted himself to restoring and revitalizing the Daughters. Helped found a school devoted to and new teaching methods for the deaf. Rector of the University of Caen from 1822 to 1830. Awarded the Legion of Honour in 1827 in recognition of his good works.

Born

12 September 1762 in Fresnes, Aisne, France

Died

• 12 January 1845 in Caen, Calvados, France of natural causes

• buried in the motherhouse of the Daughters of the Good Savior in Caen

Beatified

10 May 1987 by Pope John Paul II

Blessed Nicholas Bunkerd Kitbamrung

Also known as

• Benedikto Chunkim

• Benedikto Xunkim

• Nicholas Bunker Kitbamrung

• Nikholas Buykoet Krisbamrung

• Nikola Bunkerd Kitbamrung

Profile

One of six children. His parents were converts, and he was raised as a Christian. Entered the Hang Xan Minor Seminary at age 13, and the Penang Major Seminary, Malaysia in 1920. Ordained in the archdiocese of Bangkok, Thailand in 1926. Pastor at Bang Nok Khneuk and Phitsanulok. Missionary to northern Vietnam from 1930 to 1937, working to bring back Catholics who had fallen from their practice due to poverty.

When war broke out between France and Indochina, Nicholas was accused of spying for the French. In 1941 he was arrested and sentenced to 10 years in prison. There he contracted tuberculosis which, with the hardships of prison, eventually killed him, but not before he spent two years bringing the faith to his fellow prisoners, baptizing at least 68. Thailand's first martyr priest.

Born

28 February 1895 at Sam Phran, Nakhon Pathom, Thailand

Died

12 January 1944 of tuberculosis at Bangkok, Thailand

Beatified

5 March 2000 by Pope John Paul II at Saint Peter's Square, Rome, Italy

Saint Antony Mary Pucci

Also known as

• Anthony Mary Pucci

• Antonio Maria Pucci

• Eustacchio Pucci

• Il Curatino

Profile

Second of seven children from a peasant family. His father was sacristan of the local church, but he opposed his son's interest in religious life. At age 18 Eustacchio joined the Servites, taking the religious name of Antony Mary. He studied the classics and theology. Ordained in 1843. Assigned at age 28 as parish priest in the seaside town of Viareggio, Italy where he spent the rest of his life, working 45 years in service to his flock. Called il curatino, "the little parish priest" by his parishioners. Had special devotion to the sick, the aged, and the poor, serving with distinction during two epidemics in the town. Founded a seaside nursing home for children, and served as Servite provincial from 1883 to 1890.

Born

16 April 1818 in Poggiole di Vernio, Italy as Eustacchio Pucci

Died

• 12 January 1892 at Viareggio, Italy

• interred in the church of Sant'Andrea in Viareggio

Canonized

9 December 1962 by Pope John XXIII

Patronage

Vernio, Italy

Saint Arcadius of Mauretania

Profile

Wealthy and prominent citizen, and a closet Christian. During a persecution in Mauritania, he withdrew to live as a hidden hermit, prayerful and out of harm's way. The authorities wanted to use him as an example, and arrested a relative, threatening him with harm unless Arcadius turned himself in. Arcadius came in from the forests and went straight to court to trade himself for his kinsman. The judge said he would release the prisoners only if Arcadius would publicly sacrfice to a pagan god. Arcadius declined; martyr. As he was mutilated to death, he continued to preach Jesus to the watching pagans.

Died

slowly hacked to death one joint, appendage and limb at a time c.302 at Caesarea, Mauritania (near modern Algiers)

Representation

• early Christian martyr with a club in his hand

• early Christian with a lighted taper

• man on a rack

• man with his limbs chopped off

Saint Martin of Leon

Also known as

Martin of the Holy Cross

Profile

Educated in the monastery of Saint Marcellus at Leon, Spain. Pilgrim to Rome, Italy, and to Constantinople. Augustinian canon regular at Saint Marcellus abbey. Priest. When his monastery was secularized, he entered the collegiate church of Saint Isidore at Leon. Wrote commentaries on the Epistles and Revelations, and discourses on varied subjects. Known during his lifetime for his holiness and ascetical writings.

Born

in León, Old Castile, Spain

Died

• 12 January 1203 at León, Spain of natural causes

• relics enshrined in the San Martin chapel in the collegiate church of León in 1513

Canonized

• the religious of Saint Isidore's dedicated a chapel to Martin very early, and celebrated his feast each year

• in 1964 the Sacred Congregation of Rites approved his feast for the diocese of León, Spain

Saint Bernard of Corleone

கார்லியோன் நகர் புனிதர் பெர்னார்ட் 

மறைப்பணியாளர் :

பிறப்பு : ஃபெப்ரவரி 6, 1605

கார்லியோன், சிசிலி, சிசிலி அரசு

இறப்பு : ஜனவரி 12, 1667 (வயது 61)

பலெர்மோ, சிசிலி, சிசிலி அரசு

ஏற்கும் சமயம் :

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

முக்திபேறு பட்டம் : மே 15, 1768

திருத்தந்தை பதின்மூன்றாம் கிளமென்ட்

புனிதர் பட்டம் : ஜூன் 10, 2001

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

நினைவுத் திருநாள் : ஜனவரி 12

பாதுகாவல் : கொர்லியோன் (Corleone)

"ஃபிலிப்போ லட்டினோ" (Filippo Latino) என்னும் இயற்பெயர் கொண்ட புனிதர் பெர்னார்ட், ஒரு கத்தோலிக்க புனிதர் ஆவார். இவர், கி.பி. 1605ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 6ம் நாளன்று, “சிசிலி” (Kingdom of Sicily) அரசில் உள்ள “கார்லியோன்” (Corleone) என்ற இடத்தில் பிறந்தவர் ஆவார். இவரது தந்தையார் ஒரு செருப்பு தைக்கும் தொழிலாளி ஆவார். இவரும் தந்தையின் தொழிலான செருப்பு தைக்கும் பணியையே கற்று செய்து வந்தார். இவரது தந்தை இறந்ததும் இவர் ராணுவத்தில் சேர்ந்தார். கத்தி சண்டை கற்று அதில் சிறந்த திறன் பெற்றார். சிறு ஆத்திரமூட்டும் சம்பவத்திற்கும் கத்தியை உரையிலிருந்து உருவும் மனப்பாங்கு கொண்டிருந்தார்.

குறிப்பிடத்தக்க வகையில் மதப்பற்று கொண்டிராதவராயிருப்பினும், முதியோர்களை பாதுகாப்பதிலும், பாதுகாப்பற்ற மற்றும் உதவியற்ற நிலையில் உள்ளவர்களையும் வன்முறைகளில் இருந்து பாதுகாப்பு கொடுப்பதில் ஆர்வமுள்ளவராக இருந்தார். உள்ளூரில் உள்ள ஒரு சிலுவையடிக்கு அடிக்கடி சென்று ஒரு விளக்கு எப்போதும் அங்கு எரிந்துகொண்டிருக்குமாறு பார்த்துக்கொள்வார். இவர், புனிதர் அசிசியின் ஃபிரான்ஸிசிடம் பக்தியுள்ளவராய் இருந்தார்.

கி.பி. 1624ம் ஆண்டில் ஒருமுறை, ஃபிலிப்போ தமது பத்தொன்பது வயதில் ஒருவனுடன் சண்டையில் ஈடுபட நேரிட்டது. தமது எதிரிக்கு எதிராக ஆயுதம் எடுத்து சண்டையிட வேண்டியிருந்தது. இதனை பலபேர் பார்த்துக்கொண்டிருந்தனர். கூச்சலும் கிளர்ச்சிகளும் எழுந்தன. மக்கள் இவருக்கு "சிசிலியின் சிறந்த கத்தி" (The Finest Blade in Sicily) என்ற பட்டப்பெயர் இட்டனர். அம்மனிதனின் சண்டையிலிருந்து தப்புவதற்காக, இவர் "கப்புச்சின் ஃபிரான்சிஸ்கன்" (Capuchin Franciscans) சபையில் தஞ்சமடைய முயன்றார்.

துறவிகளுடன் அங்கே இருந்த காலத்தில் தமது கடந்த காலத்தை நினைத்துப் பார்த்தார். ஆத்திரமூட்டும் தமது கலவர குணத்திற்காக சுயபச்சாதாபப்பட்டு வருந்தினார். கப்புச்சின் சபையில் திருத்தொண்டராக சேர விண்ணப்பித்தார். கி.பி. 1632ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 13ம் நாளன்று, அவர் துறவற புகுநிலையினராக (Novitiate) இணைந்தார். ஃபிலிப்போவின் ஆன்மீக முயற்சிகள் மிகவும் கடினமானதாக இருந்தன. தினமும் ஏழு தடவையாவது அவர் தம்மைத்தாமே சாட்டை போன்றதொரு வாரினால் இரத்தம் சொட்டச் சொட்ட அடித்துக்கொள்வார். தினமும் மூன்று மணிநேரம் மட்டுமே ஒரு குறுகலான பலகையில் படுத்து உறங்குவார். தலைக்கு சிறு கட்டை ஒன்றினை வைத்துக்கொள்வார். கடும் நோன்பிருந்த அவர், ரொட்டியும் தண்ணீருமே அருந்தினார். இத்தகைய கடின உடல் உழைப்பும், உண்ணா நோன்பும், ஓய்வின்மையும், உணவுப்பழக்கங்களும், இவரை பின்னாட்களில் நோயில் அவதியுற வைத்தன. இவர் (Rheumatism) எனப்படும் கீழ்வாத நோயால் பாதிக்கப்பட்டிருந்தார். வேதனையால் நாள்தோறும் அவதிப்பட்டார்.

பெர்னார்ட், அன்னை அர்ச்சிஷ்ட கன்னி மரியாளிடம் தீவிர பக்தி கொண்டிருந்தார். அவர் இறை அன்னையின் மீதிருந்த தமது பக்தியை பிறரிடமும் பரப்பினார். இவரது வாழ்க்கை வரலாற்று ஆசிரியர்கள், இறை அன்னை கன்னி மரியாள் குழந்தை இயேசுவுடன் இவருக்கு காட்சியளித்ததாகவும், குழந்தை இயேசுவை அவரது கைகளில் தந்ததாகவும் கூறுகின்றனர். கடவுளின் தாயான அதிதூய கன்னி மரியாள் இவரது மரண நாளை நான்கு மாதங்கள் முன்னதாகவே அறிவித்ததாகவும் கூறுகின்றனர். அன்னை முன்னறிவித்தபடியே பெர்னார்ட், கி.பி. 1667ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 12ம் நாளன்று, "பலெர்மோ" (Palermo) என்ற இடத்தில் நித்திய வாழ்வில் தோழமை கொள்ள புனிதருள் மரித்தார். இவரது கல்லறையில் எண்ணற்ற அற்புதங்கள் இன்றளவும் நடக்கின்றன.

Also known as

• Bernardo de Corleone

• Filippo Latino

• Philipi Latini

Profile

Shoemaker by trade, and considered the greatest swordsman and duelist in Sicily in his day. After mortally wounding a man named Canino in a duel, he sought sanctuary from the law in the church of the Capuchin Friars Minor in Palermo. While hiding there, he had a true conversion, and became a Capuchin lay-brother in 1632, changing his name to Brother Bernardo.

Noted for his extreme austerity and self-imposed penances in an attempt to atone for his earlier life. Had the gift of healing animals by prayer.

Born

6 February 1605 at Corleone, Palermo, Sicily as Filippo Latino

Died

12 January 1667 at Palermo, Sicily

Canonized

10 June 2001 by Pope John Paul II

Blessed Lucia of Valcaldara

Also known as

Lucia of Norcia

Profile

Born to a wealthy family, Lucia was drawn to religious life as a child, and at age 15 she made private vows. With seven like-minded friends, she founded a religious community that set such an example that on 28 January 1386 the City Council voted to help them, and the group moved to the convent of San Girolamo. She founded a monastery and the church of Santa Maria in the Valcadara community of Norcia, Italy in 1390. In 1407 the group received approval, taking the rule of the Poor Clares.

Born

1370 in Norcia, Perugia, Italy

Died

• 12 January 1430 of natural causes

• relics enshrined in the monastery of the Poor Clares of Santa Maria della Pace in 1637

Saint Martinian of Belozersk

Also known as

• Martinian of Byelozersk

• Martinian of the White Lake

• Martinian of the Black Sea

• Martinien, Martinianus

Additional Memorial

7 October (discovery of his relics)

Profile

Born to a poor family, his parents entrusted the boy Martinian to the monastery at White Lake. Spiritual student of Saint Cyril. Monk. Priest. Abbot of the Trinity Laura of Saint Sergius. Advisor to the Grand Prince of Moscow. In his old age he retired to the monastery at White Lake.

Born

1398

Died

1483 at the monastery of White Lake of natural causes

Blessed John Gaspard Cratz

Also known as

• Johann Kaspar Kratz

• Joanes Kaspar Kratz

Profile

Spent several years as a young adult travelling around Europe. Employee of the Dutch East India Company in 1727. Joined the Jesuits at Macao in 1730. Missionary to the kingdom of Tonkin (modern Vietnam). Ordained in 1734. Arrested in March 1736. Tortured and martyred for his work.

Born

15 September 1698 at Golzheim, Düren, Germany

Died

beheaded in 1737 in Tonkin (modern Vietnam)

Blessed Antoine Fournier

Also known as

Antonio

Additional Memorial

2 January as one of the Martyrs of Anjou

Profile

Married lay man craftsman of the diocese of Angers, France. Martyred in the persecutions of the French Revolution.

Born

26 January 1736 in La Poitevinière, Maine-et-Loire, France

Died

shot on 12 January 1794 in Avrillé, Maine-et-Loire, France

Beatified

19 February 1984 by Pope John Paul II at Rome, Italy

Saint Caesaria of Arles

Also known as

Cesarie, Cesira

Profile

Sister of Saint Caesarius of Arles. Founder of a convent in 512; the house soon grew to hundreds of nuns, many of them widows. Caesaria served as its first abbess. She was devoted to the care of the poor, the sick, and children. Saint Gregory of Tours and Saint Venantius Fortunatus wrote of her gifts.

Born

c.465

Died

c.530 of natural causes

Saint Victorian of Asana

Profile

Founded monasteries and hospices in Italy. Travelled and settled briefly in France. Founded and directed a community of monks at Asana (modern Saint Victorian) in the diocese of Barbastro, in the Spanish Pyrenees. Saint Venantius Fortunatus wrote well of him.

Born

Italian

Died

• c.560 in Spain of natural causes

• relics at Montearagón Abbey, Spain

Saint Tatiana of Rome

Also known as

Martina, Tatienne

Profile

Daughter of a Roman consul. Tortured and martyred in the persecutions of Emperor Alexander Severus.

Died

beheaded c.226 in Rome, Italy

Patronage

students, school children

Blessed Bernardo de Plano

Profile

Mercedarian friar involved in the ransoming of Christians enslaved by Muslims. Master-General of the Order on 3 November 1417.

Born

French

Died

12 January 1419 at the monastery of San Martino, Perpignan, France of natural causes

Saint Ferréolus of Grenoble

Also known as

Fergeol, Ferréolo

Profile

Bishop of Grenoble, France. Killed while preaching to a crowd. Martyr.

Died

• beaten to death with a stick on 12 January 659 on Mount Esson

• buried at La Tronche

Beatified

1907 by Pope Saint Pius X (cultus confirmed)

Blessed Emmanuel d'Abreu

Profile

Jesuits priest in 1724. Missionary, assigned to Goa, India in 1733, then in 1734 to Macao to the kingdom of Tonkin (modern Vietnam). Arrested in March 1736. Tortured and martyred for his work.

Born

1708 at Arouca, Portugal

Died

beheaded in 1737 in Tonkin (modern Vietnam)

Blessed Bartholomew Alvarez

Profile

Joined the Jesuits at Coimbra, Portugal. Missionary to the kingdom of Tonkin (modern Vietnam). Arrested in March 1736. Tortured and martyred for his work.

Born

near Braganza, Portugual

Died

beheaded in 1737 in Tonkin (modern Vietnam)

Saint John of Ravenna

Also known as

Jean

Profile

Bishop of Ravenna, Italy from 452 for over 40 years. Saved his flock from the ravages of Attila the Hun. Secured better conditions for his people when Ravenna was captured by King Theodoric of the Ostro-Goths.

Died

494 of natural causes

Saint Tigrius

Also known as

Tygrius

Profile

Priest in Constantinople. Active supporter of Saint John Chrysostom during his exile. To silence him, Tigrius was arrested and exiled on trumped up charges of trying to burn down the Constantinople cathedral and senate.

Died

c.405 in Asia Minor of natural causes

Saint Eutropius

Profile

Lector in Constantinople. Active supporter of Saint John Chrysostom during his exile. To silence him, Eutropius was arrested and exiled on trumped up charges of trying to burn down the Constantinople cathedral and senate.

Died

c.405 in Asia Minor of natural causes

Blessed Vincent de Cunha

Profile

Jesuit. Missionary to the kingdom of Tonkin (modern Vietnam). Arrested in March 1736. Tortured and martyred for his work.

Born

Portuguese

Died

beheaded in 1737 in Tonkin (modern Vietnam)

Saint Satyrus

Also known as

Satyre

Profile

Destroyed a pagan idol by making the sign of the cross at it. Martyred by the pagans who had worshipped the thing.

Born

Arab

Died

267 in Achaea (in modern Greece)

Saint Quinctus the Soldier

Profile

One of a group of 50 soldiers martyred in Africa.

Died

in Africa

Saint Biccianus

Profile

One of a group of 50 soldiers martyred in Africa.

Died

in Africa

Saint Caroticus

Profile

One of a group of 50 soldiers martyred in Africa.

Died

in Africa

Saint Peter of Abessala

Profile

Martyr.

Born

Greece

Died

burned to death in 309

Saint Probus of Verona

Profile

Bishop of Verona, Italy.

Died

late 6th century

Saint Zoticus of Tivoli

Profile

Martyr.

Died

Tivoli, Italy

Martyrs of Africa

Profile

A group of 44 Christian soldiers murdered together for their faith in Africa. The only details that survive are four of their names - Castulus, Modestus, Rogatus and Zoticus.

Died

in Africa

Martyrs of Ephesus

Also known as

Ephesus Martyrs

Profile

Forty-two monks martyred at a monastery in Ephesus (modern Turkey) during the persecutions of the Iconoclast Byzantine Emperor Constantine V. Their names have not come down to us.

Died

martyred c.762

Martyrs of Iona

Also known as

Iona Martyrs

Profile

Thirty-eight monks martyred in Iona, Ireland. Their names have not come down to us.

Died

martyred in 750 at Iona, Ireland

இன்றைய புனிதர்கள் ஜனவரி 11

 St. Paulinus of Aquileia

அக்குய்லேயா நகர் பவுலினுஸ் Paulinus von Aquileja

பிறப்பு 

750, 

அக்குய்லேயா, இத்தாலி

இறப்பு 

11 ஜனவரி 802, 

இத்தாலி

இவர் மிகப் புகழ்வாய்ந்த இலக்கண ஆசிரியராக திகழ்ந்தார். அரசர் பெரிய சார்லஸிற்கு (Karl der Große) அனைத்து விதங்களிலும் உதவினார். அவரின் அரசவை சிறந்து, ஆட்சி செழிக்க வழிகாட்டினார். 776 ஆம் ஆண்டு பவுலினுஸ் தன் இருப்பிடத்தை ஆஹன் Aachen என்ற இடத்திற்கு மாற்றிக்கொண்டு, அவ்வூரிலிருந்த கல்லூரிகளில் கற்பித்தார். அச்சமயத்தில் அல்குயின் என்ற அரசருடன் தொடர்புக்கொண்டு, அவரின் நெருங்கிய நண்பரானார். பின்னர் அரசரின் குடும்பத்திலிருந்த அனைவருக்கும் கல்வியைக் கற்றுக்கொடுக்கும் பணியை ஏற்றார். பவுலினுஸ் சிறந்த கவிஞராகவும் திகழ்ந்தார். 

இவர் அரசரின் உதவியைக் கொண்டு திருச்சபைக்கு பல உதவிகளையும் செய்தார். தம் மறைமாவட்ட ஆயருடன் இணைந்து நற்செய்தியை பறைசாற்றினார். திருச்சபைக்கு எதிராக சதி செய்தவர்களிடம் சுமூகமான உறவு கொண்டு மனமாற்றினார். புனித பத்ரீஸியாரின் சபையில் சேர்ந்து, ஏழ்மையான வாழ்வை வாழ்ந்து, அச்சபையில் பல மாற்றங்களை கொண்டு வர உழைத்தார். தம் சபையை முன்னேற்ற இரவும் பகலும் அயராது உழைத்து தம் சபை சகோதரர்களை இதயத்தில் தாங்கினார்.

Feastday: January 11

Birth: 726

Death: 804

Born near Friuli, Italy, Paulinus in his youth worked on his family's farm. Years later, as a priest, he became a renowned grammar professor whose reputation reached the court of the Frankish emperor Charlemagne. It was through the intervention of Charlemagne that Paulinus was chosen archbishop of Aquileia in 787. Paulinus served in his see with great holiness. The famed scholar Alcuin begged Paulinus to pray for him at every Mass he celebrated. A zealous defender of the Church's teachings, Paulinus wrote a book to refute Adoptionism, a heresy which claimed that Christ as Son of Man was only the "adoptive" Son of God. At a synod convened by Paulinus at Cividale in 796, he reiterated the Church's Trinitarian teaching of the procession of the Holy Spirit from both the Father and the Son. Paulinus exhorted his clergy to celebrate the Mass and the other sacraments precisely as prescribed by the rubrics and texts of the Church. In a manual of spiritual advice that Paulinus composed for the duke of Friuli, he stresses the need of seeking to please God in all our actions.

Saint Paulinus II (c. 726 – 11 January 802 or 804 AD) was a priest, theologian, poet, and one of the most eminent scholars of the Carolingian Renaissance.[1] From 787 to his death, he was the Patriarch of Aquileia. He participated in a number of synods which opposed Spanish Adoptionism and promoted both reforms and the adoption of the Filioque into the Nicene Creed. In addition, Paulinus arranged for the peaceful Christianisation of the Avars and the alpine Slavs in the territory of the Aquileian patriarchate. For this, he is also known as the apostle of the Slovenes.

St. Palaemon

Feastday: January 11

Death: 325

An Egyptian hermit who is best known for serving as mentor to St. Pachomius. With Pachomius, he labored to organize the hermits of the Egyptian desert into cenobitic communities, thereby laying the groundwork for the subsequent development of monasticism. Palaemon died at Tabennisi, the vast monastic center that sheltered the early Desert Fathers.

St. Palæmon was an aged hermit in the deserts of Upper Egypt, when Pachomius, released from military service, and desiring to flee the world, came to him and desired to become his pupil. The old anchorite refused to receive him, because his manner of life was too severe for a youth. "I eat nothing but bread and salt," said he; "I never taste wine, and I watch half the night." Then, answered Pachomius, "I believe in Jesus Christ my Lord, who will give me strength and patience to assist thee in thy prayers to follow thy holy conversation.”

“Then Palæmon, beholding him with his spiritual eye, saw that he was a chosen vessel, and admitted him to be his disciple. So they lived together, serving the Lord in fasting and tears and prayer.

When the feast of Easter came, Pachomius, to honour the day of the Resurrection, prepared a dinner of herbs and oil, and set it before the master. But Palæmon, pressing his brow with his hands, exclaimed, "My Lord suffered on the Cross, and shall I taste oil?" So he refused it, and contented himself with bread and salt.

One evening, a solitary came into their cell, and asked to join them in prayer; then, filled with a spirit of presumption, he said, "If we are the true servants of God, let us say our prayers standing on live coals."

But Palæmon was wroth, and rebuked him for his pride.

However, the monk persisted, and by Satan's craft, he stood unhurt on the red-hot cinders. Then he retired to his own cell, puffed up with self-confidence. But pride goes before a fall, and shortly after he fell into fleshly lust; then, filled with shame, he crept back to the cave of Palæmon, and “and falling at his feet, with bitter tears, confessed his sin.”

When St. Pachomius was inspired to found a monastery at Tabenna, he announced his intention to S. Palæmon. The old man accompanied his pupil, and took up his abode at Tabenna, for he loved Pachomius as his own son, and he could not bear to be separated from him. Therefore he said, "Let us make a compact together, that we part not the one from the other, till God break our union."

And they never did break the union. Palaemon and Pachomius worked together to organize the hermits on cenobitical lines. Eventually, Palaemon followed Pachomius to Tabennisi, where the elderly saint died.

Saint Theodosius the Cenobiarch

 புனிதர் தியோடசியஸ் 

துறவி, மடாதிபதி, துறவிமடக் கொள்கைகளின் நிறுவனர் மற்றும் அமைப்பாளர்:

பிறப்பு: கி.பி. 423

கப்படோஸியா அருகேயுள்ள மொகாரிஸ்ஸஸ் எனும் கிராமம், தூய பாசில் பிராந்தியம் 

இறப்பு: கி.பி. 529 (சுமார் 105 வயது)

ஜெருசலேம் அருகில்

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

"செனோபியார்ச்" (Cenobiarch) எனும் துறவியர் மட தலைவரான தியோடசியஸ், ஒரு துறவியும் துறவு மடாதிபதியும் கிறிஸ்தவ புனிதரும் ஆவார். இவர், "செனோபைட்டிக்" (Cenobitic) எனப்படும் துறவு வாழ்வியல் முறைகளை நிறுவி அமைத்தவர் ஆவார்.

இவர், “தூய பாசில் பிராந்தியம்” (Saint Basil's province), “கப்படோஸியா” (Cappadocia) அருகேயுள்ள “மொகாரிஸ்ஸஸ்” ((Mogarissos) எனும் கிராமத்தில் மிகவும் பக்தி மார்க்கமான குடும்பத்தில் பிறந்தவர் ஆவார். இவரது தந்தை பெயர், "ப்ரோஹேரசியஸ்" (Proheresius) ஆகும். இவரது தாயார், "யூலோஜியா" (Eulogia) ஆவார். பின்னாளில், இவரது தாயார் யூலோஜியா, தமது மகன் தியோடசியசையே ஆன்மீக தந்தையாக ஏற்றுக்கொண்டு கிறிஸ்தவ பெண் துறவியாக மாறினார்.

துறவியர்களுக்குரிய தொடக்கங்கள்:

கிறிஸ்துவின் அன்புக்காக ஆபிரகாம் தமது பெற்றோர், நண்பர்கள், சொந்தங்கள் மற்றும் அனைத்தையும் விட்டுச் சென்றதைப்போல தாமும் செல்ல விரும்புவதாக தமது சிறு வயதிலேயே தியோடசியஸ் உணர்ந்தார். கி.பி. 451ம் ஆண்டு, "சல்செடன்" (Chalcedon) எனுமிடத்தில் புனித நான்காம் கிறிஸ்தவ பேரவை (Holy Fourth Ecumenical Council) நடந்த சமயத்தில் ஜெருசலேம் சென்று சேர்ந்தார்.

அந்தியோக்கியா (Antioch) சென்றடைந்ததும் புனிதர் சிமியோனை (Saint Symeon the Stylite) சந்தித்து அவரது செபம் மற்றும் ஆசீர் பெறுவதற்காக சென்றார். அவர் புனிதர் சிமியோனின் தூணருகே சென்றபோது, அதிசயிக்கத்தக்க விதமாக, தியோடசியஸின் பெயர் சொல்லி ஒரு அசரீரி அழைத்தது. வாழ்த்து கூறிய அந்த அசரீரி, அவரை நிரலை மேலேறி வரவேற்றது. தூணின் மீது ஏறிச் சென்ற தியோடசியஸ், புனிதர் சிமியோனைப் பணிந்து வணங்கினார். இவரை ஆரத்தழுவிய புனிதர் சிமியோன், இவருக்கு ஆசி வழங்கியதுடன், இவர் பெரும் ஆன்மீக மகிமை பெறுவார் என்றும் தீர்க்கதரிசனம் அறிவித்தார்.

ஜெருசலேம் அடைந்த தியோடசியஸ் புனித ஸ்தலங்களை சென்று தரிசித்தார். தனிமை வாழ்வினை ஆரம்பிக்கும் முன்னர் தமக்கென்று கட்டுப்பாடுகளை உருவாக்கி ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டுமென எண்ணினார். “தாவீதின் கோபுரமருகே” (Tower of David) கிரேக்க தத்துவ ஞானியும், துறவி மடாதிபதியுமான "லோங்கினஸ்" (Longinus) என்பவரின் மேற்பார்வையில் துறவியர்களுக்குரிய உழைப்பினைத் தொடங்கினார்.

இக்கால கட்டத்தில், "இகேலியா" (Ikelia) என்ற பணக்கார மற்றும் ஆன்மீக பக்தியுள்ள ஒரு பெண், 'பழைய கதிஸ்மா' (The Old Kathisma) என்ற இடத்தில் ஒரு ஆலயத்தைக் கட்டி அதனை ("Theotokos" கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபையில் இறைவனின் அன்னை தூய கன்னி மரியாளுக்கு வழங்கப்படும் பெயர்) அர்ப்பணித்தார். “இகேலியா”, தியோடசியஸ் இந்த இடத்திலேயே துறவு மடத்தினை அமைக்குமாறு "லோங்கினசை" (Longinus) வேண்டினார். அவரும் அதற்கு ஒப்புக்கொண்டார். சிறிது காலத்திலேயே எண்ணற்ற யாத்திரிகர்களை தியோடசியஸ் கவர்ந்தார்.

துறவி வாழ்க்கை:

தம்மைப் பாராட்டும் யாத்திரிகர்களிடமிருந்து விலகி மென்மேலும் இறைவனிடம் தம்மை அர்ப்பணிக்க விரும்பிய தியோடசியஸ் “பழைய கதிஸ்மாவை” (Old Kathisma) விட்டு விலகிச் சென்றார். ஒரு மலையின் உச்சியிலே உள்ள ஒரு குகையில் சென்று அமர்ந்தார். இந்த குகைக்கு ஒரு மிகப் பெரிய பாரம்பரியம் உண்டு. ஆண்டவர் இயேசு கிறிஸ்து பிறந்திருந்த வேளையில் விண்மீன் வழிகாட்ட இறைவனை தரிசிக்க வந்திருந்த ஞானிகள் மூவரும் கடவுளை தரிசித்ததன் பிறகு, இந்த மலைக்குகையிலேயே தங்கியிருந்ததாகவும், அதன் பிறகே ஒரு இறைதூதரின் அறிவுரைப்படி தத்தமது நாடுகளுக்கு வெவ்வேறு வழிகளில் சென்றதாகவும் பண்டைய திருச்சபை தந்தையர்கள் கூறுவர்.

குகையில் வசித்த காலத்தில் தியோடசியஸ் சந்நியாச வாழ்வின் பெரும் சாதனைகளைப் புரிந்தார். எந்நேரமும் ஜெபத்திலே மூழ்கியிருந்தார். இரவு நேரங்களில் கூட அவர் நின்றவாறே ஜெபம் செய்தார். அவர் எப்பொழுதும் பசியை உணரவேயில்லை. ஆனால் தாம் தமது தவ வாழ்விலிருந்து விலகும்படியாக நோயில் வீழ்ந்து விடாதிருக்கும் வகையில் போதுமான உணவு உட்கொண்டார். அவர் பேரீச்சம்பழம் மற்றும் “கரோப்” (Carob) எனப்படும் அரேபிய அரபு நாடுகளில் உற்பத்தியாகும் பழுப்பு-ஊதா நிற காய்களையும் ஊறவைத்த பருப்பு வகைகளையும் உண்டார். முப்பது வருடங்களுக்கும் மேலாக ரொட்டி வகைகளை ருசித்தும் பார்க்கவில்லை.

தியோடசியஸ் “பெத்தலகேம்” (Bethlehem) அருகே துறவியர்க்கான ஒரு சிறிய சமூகத்தினை அமைத்தார். பிற்காலத்தில் அது "தியோடசியஸ் துறவியர் மடம்" (Monastery of St. Theodosius) என்று அழைக்கப்பட்டது. இச்சமூகம் பல்வேறுதரப்பட்ட மொழிகள், கலாச்சாரம் மற்றும் பல்வேறு நாடுகளைச் சேர்ந்த துறவியர்களுடன் வேகமாக வளர்ந்தது. நோயாளிகள்,முதியோர் மற்றும் மன நலம் குன்றியோர்களை கவனித்து சேவை செய்வதில் இச்சமூகம் புகழ் பெற்றது.

தியோடஸியஸின் நண்பரும் நாட்டுப்புற வாசியுமான "சப்பாஸ்" (Sabbas) இவருடன் இணைந்தபோது, அவர் மடாதிபதியாக (Archimandrite) நியமனம் செய்யப்பட்டார். பாலஸ்தீனத்தில் (Palestine) தனிமைப்படுத்தப்பட்டிருந்த துறவியர் அனைவரும் “குலபதி” (Patriarch) “சலூஸ்டியஸ்” (Salustius of Jerusalem) என்பவரால் ஒன்றிணைக்கப்பட்டனர். இச்சமூகத்தில் இருந்த அனைத்து துறவியர்களினதும் தலைமைப் பொறுப்பினை தியோடசியஸ் ஏற்றார். இதுவே (The Cenobiarch) எனப்படும் துறவு வாழ்வியல் முறைகளின் தொடக்கமாகும்.

தியோடசியஸ், (Monophysitism) என்ற கிறிஸ்தவயியலை தீவிரமாக எதிர்த்தார். இதன் காரணமாக, பேரரசன் "அனஸ்டாசியஸ்" (Emperor Anastasius) இவரை சில காலம் தற்காலிகமாக துறவு மடத்திலிருந்து விலக்கி வைத்தார்.

தியோடசியஸ் ஜெருசலேம் அருகே சுமார் 105 வயதில் மரணமடைந்தார்.

Also known as

• Theodosius of Cappadocia

• Theodosius the Coenobriarch

• Theodosius the Great

• Theodosios, Theodossios

Profile

Born to a pious family, he began his studies at an early age, and became a lector while still a youth. The example of Abraham led him to leave home in order to properly follow God. He met Saint Simeon Stylites in Antioch; Simeon recognized him as a holy man and leader, and invited Theodosius onto his pillar for prayer, blessing, and advice. Travelled to Jerusalem where legend says worked with Saint Longinus the Centurian, who would have been nearly 500 years old at the time. Head of a church near Bethlehem.

Hermit in the desert of Judah, living in a cave. Word of his holiness began to attract disciples, and Theodosius built a monastery at Cathismus to house them. There were so many there had to be a section for Greeks, for Armenians, for Persions, etc., but they all happily worked and prayed together. Next to the monastery he built a hospital for the sick, a hospice for the aged, and a mental hospital. Friend of and co-worker with Saint Sabbas. Appointed visitor to all cenobitical communities of Palestine the patriarch of Jerusalem.

Opposed heresies, including Eutychianism and Monophysitism. Emperor Anastatius, a supporter of Eutychianism, sent Theodosius a large bribe, hoping to sway the influential monk to his thinking; Theodosius distributed the money to the poor, and continued to preach against heresy. Because of his orthodox views, Anastatius removed him from his position in 513, but he soon resumed his duties under emperor Justinian.

In poor health in his old age, he was stricken with a condition that made his skin dry as stone. He continued to work until his health gave out, and then he spent his time praying for his community. He died at age 105.

Born

423 at Garissus, Cappadocia (modern Turkey)

Died

• 529 at Cathismus of natural causes

• buried in the cave where he live as a hermit

• it became a noted site for pilgrimages and miracles

Saint Tommaso da Cori

Also known as

• Francesco Antonio Placidi

• Tommaso da Cori

• Thomas of Cori

Profile

Spent his youth as a shepherd. Studied philosophy and theology in Viterbo, Italy. Joined the Observant Franciscans in 1675. Parish priest, assigned to Civitella, Italy. Known for his simple life, his strict observance of the Franciscan way, and his gifts of healing. His preaching, confessions and spiritual retreats, incarnated the evangelical counsel of the total gift of self to God and his fellow men.

Born

4 June 1655 in Cori, Latina, Italy as Francesco Antonio Placidi

Died

11 January 1729 at Bellegra, Rome, Italy of natural causes

Canonized

21 November 1999 by Pope John Paul II

Saint Vitalis of Gaza

Profile

Monk and hermit in the Gaza region. At age 60 he felt driven to travel to Alexandria, Egypt and work to save the area prostitutes. He had a unique method - he worked as a day labourer; with each day's wages he would hire a prostitute for the evening; but instead of the usual services, he requested that she spend the night without sin. To those who would listen he would teach and pray, and from each he extracted a promise to not describe the evening. Not surprisingly, this frequently led to controversy, gossip and opposition, but every investigation cleared him of any charge of impropriety. Some writers claim that he met and prayed with every prostitute in the city, and many of them were led to abandon the life and overcome the things that had driven them to it.

Died

• he was struck in the head in 625 with a knife by a pimp who saw him leaving a brothel and wanted Vitalis to quit interfering with business in Alexandria, Egypt

• Vitalis managed to return to his hut and died alone soon after, apparently in prayer

Blessed Franciszek Rogaczewski

Also known as

• Francesco Rogaczewski

• Francis Rogaczewski

• Frans Rogaczewski

Additional Memorial

12 June as one of the 108 Martyrs of World War II

Profile

Ordained in Gdansk, Poland in 1918. Pastor of Christ the King parish in Gdansk where be became a sought after confessor. Arrested on 1 September 1939 by Nazi invaders for the crime being a priest. Imprisoned and tortured for months before finally being executed. Martyr.

Born

23 December 1892 in Lipinkach, Kujawsko-Pomorskie, Poland

Died

shot on 11 January 1940 near Gdansk, Poland

Beatified

13 June 1999 by Pope John Paul II

Blessed William Carter

Additional Memorial

22 November as one of the Martyrs of England, Scotland, and Wales

Profile

Married layman. Apprentice to several Catholic printers. Imprisoned and tortured for 18 months for "printing lewd (i.e., Catholic) pamphlets," possessing books upholding Catholicism, hiding vestments and other equipment in his home. His wife died while he was in jail. Eventually charged with printing and publishing the Treatise of Schisme, which allegedly incited violence by Catholics and which was said to have been written by a traitor and addressed to traitors; the jury debated 15 minutes before returning a guilty verdict. Martyr.

Born

c.1549 at London, England

Died

hanged, drawn, and quartered on 11 January 1584 at Tyburn, London, England

Beatified

22 November 1987 by Pope John Paul II

Blessed Anna Maria Janer Anglarill

Profile

Studied at the Real Colegio de Educandras. Worked as a nurse in the Castelltort Hospital. Director the House of Charity and cared for orphans, young people and the elderly. Teacher. Established a hospital for the poor. Founded the Institute of Sisters of the Holy Family of Urgell on 29 June 1859. Today the Institute works in Spain, Andorra, Italy, Argentina, Paraguay, Uruguay, Chile, Colombia, Mexico, Peru and Equatorial Guinea; the Sisters work in schools, hospitals and nursing homes, missions, parishes and other apostolates.

Born

18 December 1800 in Cervera, Lleida, Spain

Died

11 January 1885 in Talarn, Lleida, Spain

Beatified

8 October 2011 by Pope Benedict XVI

Saint Michael of Klopsk

Also known as

• Michael of Clopas

• Michel de Klops

• Michael van Klopsk

• Michael of Klops

• Mikhail of Klopsk

Profile

He was a monk who suddenly showed up at the Klopsk Abbey near Novgorod, Russia and who would no speak to anyone or answer any questions. The abbot gave him a cell and Michael sometimes slept there, sometimes in the fields, some times just stayed in church reading his Bible by candle light and praying all night. He was eventually found out as a member of the royal family, a cousin of Prince Constantin Dimietrievitch of Moscow, who had given up the worldly life to become a "fool for Christ".

Died

• 11 January 1453 of natural causes

• relics hidden in the Klopsk Abbey

Canonized

1547 (feast established)

Pope Saint Hyginus

 புனிதர் ஹைஜினஸ் 

9ம் திருத்தந்தை:

பிறப்பு: கி.பி. 74

ஏதென்ஸ், கிரேக்க நாடு, ரோமப் பேரரசு

இறப்பு: கி.பி. 140

ரோம், ரோமப் பேரரசு

நினைவுத் திருநாள்: ஜனவரி 11

பிறப்பால் கிரேக்க நாட்டைச் சேர்ந்த ஹைஜினஸ், ரோம் ஆயரும் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் ஒன்பதாம் திருத்தந்தையும் ஆவார். இவர் ஒரு புனிதராகவும் போற்றப் பெறுகிறார். இவர் கி.பி. 136ம் ஆண்டு முதல் கி.பி. 140ம் ஆண்டுவரை ஆட்சி செய்தார் என்று வத்திக்கானில் இருந்து வெளியாகின்ற "திருத்தந்தை ஆண்டுக் குறிப்பேடு" (Annuario Pontificio) என்னும் அதிகாரப்பூர்வ நூலின் கி.பி. 2008ம் ஆண்டுப் பதிப்பு கூறுகிறது. ரோம் நகரில் மன்னர் ஹேட்ரியன் என்பவருக்கு நினைவுக் கூடம் (Castel Sant'Angelo) எழுப்பப்பட்ட காலத்தில் இவர் திருத்தந்தையாக இருந்தார்.

"ஹைஜினஸ்" என்னும் பெயர் கிரேக்கத்தில் "நலமானவர்" என்னும் பொருள்தரும். இவர், ரோமப் பேரரசன் "மார்க்கஸ் ஒரேலியஸ்" (Roman Emperor Marcus Aurelius) என்பவரின் காலத்தில் கிறிஸ்தவ துன்புறுத்தல்களால் மறை சாட்சியாக கொல்லப்பட்டார் என்றும் கூறப்படுவதுண்டு. ஆனால், அதற்கான ஆதாரங்கள் எங்கும் காணப்படவில்லை.

வாழ்க்கைக் குறிப்புகள்:

திருத்தந்தை ஹைஜினஸ் கிரேக்க நாட்டில் ஏதென்ஸ் நகரில் பிறந்தார் எனத் தெரிகிறது. இவர் ஒரு மெய்யியல் வல்லுநராக அல்லது மெய்யியல் வல்லுநர் ஒருவரின் மகனாக இருந்தார். "திருத்தந்தையர் நூல்" (Liber Pontificalis) என்னும் பண்டைய ஏட்டின்படி, ஹைஜினஸ் குருப்பட்டத்தின் படிகளான "கீழ்நிலைப் படிகள்" (Minor Orders) என்னும் சடங்குகளை ஏற்படுத்தினார். அதுபோலவே திருத்தொண்டர், துணைத் திருத்தொண்டர் என்னும் பட்டங்களை ஏற்படுத்தி அவற்றைக் குருத்துவப் பட்டத்திலிருந்து வேறுபடுத்தினார்.

இவர் ஆட்சிக்காலத்தில் "ஞானக் கொள்கை" (Gnosticism) என்னும் கோட்பாடு, “வாலண்டினஸ்” (Valentinus) மற்றும் “செர்டோ” (Cerdo) என்பவர்களால் ரோமில் பரவியது என்றும் பண்டைக்கால கிறிஸ்தவ அறிஞர் புனிதர் “இரனேயஸ்” (Irenaeus) குறிப்பிடுகிறார். “செர்டோ” தன் தவற்றை ஏற்று மனம் திரும்பினார் என்றும், பின்னர் மீண்டும் தவறான கொள்கைகளைப் பரப்பியதால் சபை விலக்கம் செய்யப்பட்டார் என்றும் புனிதர் “இரனேயஸ்” கூறுகிறார். பண்டைய மரபுப்படி, திருத்தந்தை ஹைஜினஸ், அந்தொனீனோ பீயோ என்னும் மன்னரின் காலத்தில் கிறிஸ்தவ விசுவாசத்தின் பொருட்டு கொல்லப்பட்டு மறைச்சாட்சியாக உயிர் நீத்தார். வத்திக்கானில் புனிதர் பேதுருவின் கல்லறை அருகில் இவர் அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.

பணிகள்:

திருமுழுக்குப் பெறுவோரின் ஆன்ம நலனைக் காக்கும் பொறுப்பை ஆற்றிட ஞானப் பெற்றோர் அச்சடங்கில் கலந்துகொள்வர் என்னும் பழக்கத்தை இவர் தொடங்கி வைத்தார்.

இவருடைய நினைவுத் திருநாள் ஜனவரி 11ம் நாள் கொண்டாடப்படுகிறது. இவர் எழுதியதாகக் கருதப்படும் மூன்று கடிதங்கள் இன்றளவும் பேணிக் காக்கப்படுகின்றன.

Also known as

Hygin, Igino

Profile

Pope during a period of relative peace with no official persecutions of the early Church, but was forced to deal with with a series of heretic sects and preachers regularly popping up.

Born

Athens, Greece

Papal Ascension

c.138

Died

• 142 in Rome, Italy

• often listed as a martyr since so many of the early popes were, but there is no evidence of it for Hyginus

• buried on Vatican Hill near the tomb of Saint Peter the Apostle

Saint Anastasius of Suppentonia

Also known as

• Anastasius of Castel Sant'Elia

• Anastasius X

Profile

Benedictine monk at Suppentonia (modern Castel Sant'Elia), diocese of Nepi, Italy. Abbot at Suppentonia. Pope Saint Gregory the Great wrote that an angel appeared to summon Anastasius and his monks, all of whom died in rapid succession within the next eight days.

Died

570 at Suppentonia, Italy of natural causes

Patronage

Castel Saint'Elia, Italy

Saint Salvius of Amiens

Also known as

Salin, Salinius, Salve, Salvinus, Sauflieu, Saulve, Sauve, Sauvre

Profile

Hermit. Bishop of Amiens, France. Reported miracle worker.

Died

c.625

Representation

• bishop with a casket of relics of Saint Firminus of Amiens

• preaching to his people from the pulpit

• finding the body of Saint Firminus of Amiens

• in the procession translating Saint Firminus of Amiens‘s relics

Saint Peter Balsam

Also known as

• Peter Apselamus

• Peter Balsamus

• Pietro Apselamo

Profile

Arrested for his faith in the persecutions of Maximinus. Tried by Severus, governor of Eleutheropolis; the transcript of their dialogue was famous in early Christian literature. Martyr.

Born

Palestine

Died

crucified in 311

Saint Eithne

Also known as

Ethenea, Ethenia, Ethna, Ethnea

Profile

Daughter of King Leoghaire of Ireland; sister of Saint Fedelemia. She and her sister met Saint Patrick near the fountain of Clebach, received instruction in Christianity, were baptized, received their First Communion, and died in an ecstasy of love. An ancient church was built over her grave.

Died

• c.433

• relics in the cathedral of Armagh, Ireland

Saint Fedelemia

Also known as

Fedelma, Fidelmia

Profile

Daughter of King Leoghaire of Ireland; sister of Saint Eithne. She and her sister met Saint Patrick near the fountain of Clebach, received instruction in Christianity, were baptized, received their First Communion, and died in an ecstasy of love. An ancient church was built over her grave.

Died

• c.433

• relics in the cathedral of Armagh, Ireland

Saint Leucius of Brindisi

Also known as

Leucio

Profile

Missionary from Alexandria, Egypt. First bishop of Brindisi, Italy.

Born

Egyptian

Died

180 of natural causes

Patronage

Atessa, Italy

Saint Tipasio of Tigava

Also known as

Typasius

Profile

Veteran soldier. During the persecutions of Diocletian, all soldiers were ordered to sacrifice to pagan idols; Tipasio refused. Martyr.

Born

Tigava, Mauretania Caesariensis (modern El Kherba, Algeria)

Died

beheaded on 11 January 304

Saint Speciosa of Pavia

Additional Memorial

18 June (translation of relics)

Profile

Fifth century nun in Pavia, Lombardy, Italy.

Died

buried in the Basilica of San Vincenzo, Pavia, Italy

Representation

• lily

• three lilies

• with Bishop Epiphanius of Pavia

Saint Honorata of Pavia

Profile

Sister of Saint Epiphanius of Pavia and Saint Liberata of Pavia. Nun at Pavia, Lombardy, Italy. Captured by King Odoacer of the Germanic Heruli, she was eventually ransomed back by Saint Epiphanius, and returned to Pavia.

Died

c.500 of natural causes

Saint Luminosa of Pavia

Profile

Fifth century nun in Pavia, Lombardy, Italy.

Died

buried in the Basilica of San Vincenzo, Pavia, Italy

Representation

• lily

• three lilies

• with Bishop Epiphanius of Pavia

Patronage

book sellers

Saint Liberata of Pavia

Profile

Fifth century nun in Pavia, Lombardy, Italy.

Died

buried in the Basilica of San Vincenzo, Pavia, Italy

Representation

• lily

• three lilies

• with Bishop Epiphanius of Pavia

Saint Alexander of Fermo

Also known as

Alessandro

Profile

Bishop of Fermo, Italy. Martyred in the persecutions of Decius.

Born

in Fermo, Italy

Died

• c.250 in Fermo, Italy

• relics enshrined in the cathedral at Fermo, Italy

Saint Breandan

Also known as

Beandan, Brandan, Bran

Profile

Monk. Migrated from Ireland to Britain. Persecuted by Pelagian heretics, he sought refuge in a monastery in Gaul. It became his new home, and he eventually became abbot of the house.

Born

5th century Irish

Saint Paldo

Profile

Brother of Saint Tato and Saint Taso. Benedictine monk at Farfa, Sabina, Italy. The three brothers founded the monastery of San Vincenzo on the Voltorno river. First abbot of the house.

Born

in Benevento, Italy

Died

c.720 of natural causes

Saint Taso

Profile

Brother of Saint Paldo and Saint Tato. Benedictine monk at Farfa, Sabina, Italy. The three brothers founded the monastery of San Vincenzo on the Voltorno river. Second abbot of the house.

Born

in Benevento, Italy

Died

c.729 of natural causes

Saint Tato

Profile

Brother of Saint Paldo and Saint Taso. Benedictine monk at Farfa, Sabina, Italy. The three brothers founded the monastery of San Vincenzo on the Voltorno river. Third abbot of the house.

Born

in Benevento, Italy

Died

c.739 of natural causes

Saint Theodosius the Soldier

Profile

One of a group of fifty Christian soldiers martyred as a group during the persecutions of Emperor Claudius II Gothicus.

Died

martyred in 269 in Rome, Italy

Saint Lucius the Soldier

Profile

One of a group of fifty Christian soldiers martyred as a group during the persecutions of Emperor Claudius II Gothicus.

Died

martyred in 269 in Rome, Italy

Saint Peter the Soldier

Profile

One of a group of fifty Christian soldiers martyred as a group during the persecutions of Emperor Claudius II Gothicus.

Died

martyred in 269 in Rome, Italy

Saint Mark the Soldier

Profile

One of a group of fifty Christian soldiers martyred as a group during the persecutions of Emperor Claudius II Gothicus.

Died

martyred in 269 in Rome, Italy

Saint Theodosius of Antioch

Profile

Monk. Founded a monastery in Cilicia (modern Çukurova, Turkey).

Born

in Antioch (in modern Turkey)

Died

412

Saint Leucius of Alexandria

Profile

Martyred for publicling proclaiming the faith.

Born

Egyptian

Died

martyred c.309 in Alexandria, Egypt

Saint Severus of Alexandria

Profile

Martyred for publicling proclaiming the faith.

Born

Egyptian

Died

martyred c.309 in Alexandria, Egypt

Saint Peter of Alexandria

Profile

Martyred for publicly proclaiming the faith.

Born

Egyptian

Died

martyred c.309 in Alexandria, Egypt

Saint Suibhne of Iona

Also known as

Sweeney

Profile

Monk. Abbot of Iona Abbey for about three years.

Died

656 of natural causes

Saint Boadin

Profile

Benedictine monk, taking the cowl in France. Noted for strict observance of the Benedictine Rule, and for his gentle kindness.

Born

Irish

Saint Salvius of North Africa

Profile

Martyred in Roman North Africa. Saint Augustine of Hippo preached about him.

Saint Peter of Anea

Profile

Martyr.

Died

burned alive at Eleutheropolis, Asia Minor, date unknown

இன்றைய புனிதர்கள் ஜனவரி 10

Blessed Adèle de Batz de Trenquelléon

Also known as

Marie of the Conception

Profile

Born to the French nobility, the daughter of Baron Charles de Trenquelléon and Marie-Ursule de Peyronnencq de Saint-Chamarand, she was related through her mother to Saint Louis IX; she was baptized when only a few hours old. Her father, the baron, fought on the side of King Louis XVI in the French Revolution in 1791, which led to exile for him and his family to England in November 1791, then Spain in 1797, then Portugal in 1798, back to Spain in 1800, and finally a return to France in 1801. Adèle made her First Communion on 6 January 1801 in San Sebastian, Spain, and received Confirmation on 6 February 1803 from the bishop of Agen, France.

In her early teens, Adèle began to feel a call to religious life, and wanted to join the Carmelites, but her mother convinced her to wait till she was grown to make the decision. On 5 August 1803 Adèle and some like-minded friends founded the Little Society, an informal group for spiritual study and support which Adèle encouraged by active correspondence, and which by 1808 had about 60 members, laity and priests. Adèle started visiting the area sick at home, and brought poor children to her home to teach them the faith. Learning of a group founded by Blessed William Joseph Chaminade in Bordeaux, France, the Sodalities of Our Lady, that was similar to the Little Society, Adèle began corresponding with Chaminade. By 1809 the Society had been modified to be more like Chaminade's Sodality.

On 20 November 1808, Adèle rejected an offer of marriage and concluded that she would enter religious life at some point. Family obligations and government edicts, however, delayed her work until 1816. With some guidance by Chaminade, Adèle renounced her inheritance in favour of her brother, Charles, said good-bye to her family, and with some like-minded members of both the Society and Sodality, she moved into a vacant convent in Agen, France and started the Daughters of Mary Immaculate (Marianist Sisters). The Sisters combined the contemplative nature of the Carmelites with a mission to teach, Adèle served as their first superior, and the group made their first vows on 25 July 1817.

Adèle became friends with Saint Émilie de Rodat in 1819, and the two corresponded regularly. The Sisters continued to grow, but Adèle's health began to fail. From 1825 on she was restricted to a correspondence ministry, and spent the last months of her life working for the expansion and recognition of the Sisters. The Sisters continue their good work today with about 340 members spread out in Togo, Ivory Coast, the United States, Brazil, Chile, Colombia, Ecuador, Argentina, South Korea, Japan, India, Spain, France and Italy.

Born

10 June 1789 in Castle of Trenquelléon, Feugarolles, Lot-et-Garonne, France

Died

• 10 January 1828 in Agen, Lot-et-Garonne, France of natural causes

• buried at the Marianist Sisters convent in Agen

Beatified

• 10 June 2018 by Pope Francis

• beatification recognition celebrated in Agen, France, presided by Cardinal Angelo Amato

• her beatification miracle involved a healing through her intercession in the diocese of Novara, Italy

Patronage

Daughters of Mary Immaculate

Blessed María Dolores Rodríguez Sopeña

Profile

The fourth of seven children born to Tomas Rodríguez Sopeña, a lawyer, magistrate and administrator, and Nicolasa Ortega Salomon. Eye surgery at age eight left her with limited sight the rest of her life. A debutante at age 17, Maria did not care for the wordly life, and fearing that her parents would stop her, she secretly began working with the sick and poor. This was a time when a lady of her standing in society would never be found in the poor neighborhoods, never working with the poor herself. But Maria's faith gave her endless confidence, and she was motivated by a desire to have "one family in Christ Jesus"

In 1868 when she was 20, Maria's father was transferred to Puerto Rico where he eventually became a state attorney; the rest of the famly moved to Madrid, Spain. There Maria found a spiritual advisor and began catechizing women in prisons, hospitals and Sunday schools. The entire family moved to Puerto Rico in 1872 during a time of schism and religious disruption, and she found a Jesuit priest to be her spiritual director. Maria's poor sight ended an attempt to join the Sisters of Charity, and when she tried to work on her own, the religious upheaval limited her to visiting only the sick in the safety of a military hospital. When the situation settled she founded the Centers of Instruction and the Association of the Sodality of the Virgin Mary who staffed the Centers. There they taught reading, writing and religion, and provided medical help where needed.

Maria's mother died, her father retired, and the family returned to Madrid in 1877. Maria became the matriarch of the family, found a new spiritual advisor, and resumed her work with the poor and sick. Following the death of her father in 1883, she joined a Salesian convent. That lasted ten days; she realized that the cloistered, contemplative life was not for her.

In 1885 Maria opened a center where the poor could bring social problems to be resolved, and which was similar to a modern half-way house, helping prisoners return to society. The terrible conditions of the poor that she witness led to the formation of the organization Works of the Doctrines; due to anti-clerical attitudes in the 20th century, these became known as the Center for the Workers. In 1892 she founded the Association of the Apostolic Laymen (Sopeña Lay Movement), and in 1893 she received government approval to expand her work into eight poor and crowded Madrid neighborhoods.

In 1896 she began working throughout Spain, founding additional Works of the Doctrines. She made a pilgrimage to Rome in 1900, and received approval to form a religious institute to continue the work of the Works and Association. With eight companions and co-workers, she founded the Ladies of Catechistical Institute on 24 September 1901 in Toledo, Spain. She founded the Social and Cultural Work Sopeña (OSCUS) which received government approval in 1902, papal approval in 1907, and is today known as the Sopeña Catechetical Institute. Maria was chosen Superior General of community in 1910, and they expanded into the Americas in 1917. Her legacy continues today in the Sopeña Catechetical Institute, The Sopeña Lay Movement and the Sopeña Social and Cultural Work working in Spain, Italy, Argentina, Colombia, Cuba, Chile, Ecuador, Mexico and the Dominican Republic.

Born

30 December 1848 in Velez Rubio, Almería, Spain

Died

10 January 1918 in Madrid, Spain of natural causes

Beatified

23 March 2003 by Pope John Paul II

Saint Francisca Salesia

சபை நிறுவுனர் பிரான்சிஸ்கா சலேசியா லியோனி அவியட் Franziska Salesia Leonie Aviat

பிறப்பு 

16 செப்டம்பர் 1844, 

சேசான்னே Sezanne, பிரான்சு

இறப்பு 

10 ஜனவரி 1914, 

இத்தாலி

முத்திபேறுபட்டம்: 27 செப்டம்பர் 1992, திருத்தந்தை 2 ஆம் ஜான்பவுல்

இவர் தனது இளம் வயதிலிருந்தே துறவியாக வேண்டுமென்று விருப்பம் கொண்டு வளர்ந்தார். இவர் அதிக திறமை இல்லாதவராக இருந்ததால் இவரைப் போன்ற மற்ற பெண்களால் இழிவாக கருதப்பட்டார். எதையும் செய்ய இயலாதவர் என்று ஒதுக்கப்பட்டார். அனைவராலும் வெறுக்கப்பட்ட இவர், ஆண்டவரின் பார்வையில் உயர்ந்தவராக காணப்பட்டார். இவர் தனது 22 ஆம் வயதில் அருள்தந்தை அலோய்ஸ் ப்ரிசன் Alois Brisson என்பவரை அறிந்து, அவருடன் தன் உறவை வளர்த்து அவரை தன் ஆன்ம குருவாக கொண்டு வாழ்ந்தார். 

இவர் அருள்தந்தை வழங்கிய ஆலோசனையின் பேரில் பல்வேறு விதங்களில் பல ஆன்மீக காரியங்களை திறம்படச் செய்தார். பின்னர் அருள்தந்தை அலோய்சின் உதவியுடன் இத்தாலியில் சாலெசின் புனித பிரான்சு Heiligen Franz von Sales என்ற சபையைத் தொடங்கினார். அதன்பிறகு ஏராளமான முதியோர் இல்லங்களையும் பள்ளிகளையும் உலக அளவிலான பல தொழிற்சாலைகளையும் தொடங்கினார். இவைகள் அனைத்தையும் நிறுவிய ஒரே ஆண்டில் இத்தாலி மற்றும் உலகின் பல பகுதிகளிலும் வெகு விரைவாக பரவியது.

Also known as

• Frances de Sales Aviat

• Francesca Salesia Aviat

• Francisca Salesia Aviat

• Francisca Salesia

• Françoise de Sales

• Fransiska Salesia Aviat

• God's Little Instrument

• Leonia Aviat

• Leonie Aviat

• Léonie Aviat

• Léonie Françoise de Sales Aviat

• Mother Francoise

• Mother Françoise de Sales Aviat

Profile

Daughter of Theodore Aviat, a shopkeeper, and Emilie Caillot. Baptized 17 September 1844; Confirmed on 2 July 1856. Educated at the Visitation School in Troyes, France from age eleven to sixteen. With Father Louis Brisson and Mother Marie Therese de Sales Chappuis, she founded the Sister Oblates of Saint Francis de Sales in Troyes, dedicated to helping young women who poured into the cities during the Industrial Revolution. She took the Salesian Rule for the congregation. She entered religious life on 11 April 1866, took the veil on 30 October 1868, taking the name Sister Frances de Sales, and made her final vows on 11 October 1871. Superior of the Institute in 1872. Opened homes and schools for working class girls. Exiled from France on 11 April 1904 due to religious persecution and anti-religious legislation. She rebuilt her congregation from Perugia, Italy, and the Order was approved by Pope Saint Pius X in 1911.

Born

16 September 1844 at Sezanne, France as Leonia Aviat

Died

10 January 1914 at Perugia, Italy of natural causes

Canonized

• 25 November 2001 by Pope John Paul II

• her canonization miracle involved the healing of the paralyzing spinal disease of a 14 year old girl from Philadelphia, Pennsylvania

Blessed Mamerto Esquiú y Medina

Also known as

Mamerto de la Ascensión Esquiú

Profile

The son of Santiago Esquiú and María de las Nieves Medina. Mamerto was early called to religious life, and would wear a brown Franciscan habit as a child. When old enough, he joined the Franciscan Observant Friars Minor, making his profession on 14 July 1842. Ordained a priest on 18 October 1848. At his convent school, he taught basic subjects to small children, philosophy and theology to older ones. Known for his passionate preaching in defense of the Argentinian constitution of 1853 during a period of civil unread. Chosen bishop of Córdoba, Argentina on 27 February 1880 where he served the remaining two years of his life.

Born

11 May 1826 in San José de Piedra Blanca, Catamarca, Argentina

Died

• 3pm on 10 January 1883 in El Suncho, Córdoba, Argentina of natural causes

• interred in the cathedral of Córdoba

• his heart was enshrined in an urn and venerated as a relic at the Franciscan convent in Catamarca, Argentina

• the heart was stolen from the urn on 30 October 1990

• the heart was found abandoned nearby on 7 November 1990; no suspect was identified in the theft

• the heart was stolen from the urn on 20 January 2008 by Gemain Jasani who said that he had thrown it into a trash can several blocks from the convent; he was charged with the theft, but the heart was never recovered

Beatified

• 4 September 2021 by Pope Francis

• the beatification recognition was celebrated in Catamarca, Argentina, Cardinal Luis Héctor Villalba chief celebrant

• the beatification miracle involved the cure of a case of chronic osteomyelitis in the femur of a small girl after doctors had given up and planned to amputate the limb

Patronage

• bone diseases

• Departamento Fray Mamerto Esquiú, Argentina

Saint Peter Orseolo

Also known as

Peter Urseolus

Profile

Born to a wealthy, noble, and prominent family. Married at age 18 to Felicitas, and the father of one son, Peter, who became the Doge of Venice in 991. Admiral and commander of the Venetian fleet by age 20. Rid the Adriatic Sea of pirates.

Chosen Doge of Venice on 12 August 976, the day after a revolt, the murder of his predecessor, and a fire that destroyed much of the city. Built hospitals and orphanages, started reconstruction of the Cathedral of Saint Mark, and began social programs to help widows, orphans, pilgrims, and the abandoned. He poured much of his own fortune into the effort, and within two years Peter had restored law and order, and rebuilt much of the city. Rightly considered one of Venice's greatest rulers.

In the night of 1 September 978, believing his duty to the world fulfilled, and possibly feeling crushed by it all, Peter secretly left Venice for the Benedictine monastery of Saint-Michel-de-Cuxa in the Pyrenees on the border of France and Spain, not even telling his family of his plans. Benedictine monk. While the move was sudden, it was apparently something he'd been considering for over a decade. When his wife learned of his move, she approved; they'd lived chastely since the birth of their son, and she knew of his spiritual yearnings. Spiritual student of Saint Romuald at Saint-Michel-de-Cuxa at whose suggestion he built a hermitage, and retired even further from the world, spending the rest of his life in solitude and prayer.

Born

928 at Rivo alto, Province of Udine, Venice, Italy

Died

• 10 January 987 at Saint-Michel-de-Cuxa Abbey, Pyrenees mountains, France of natural causes

• his tomb became a site for pilgimages and miracles

Canonized

• recognized in 1027 by the bishop of Elne, France

• cultus confirmed by Pope Clement XII in 1731

Saint Paul the Hermit

Also known as

• Paul the First Hermit

• Paul of Thebes

• Paul the Anchorite

• Pavly, Pavlos

Additional Memorial

15 January (Eastern calendar)

Profile

Paul grew up in an upper-class, Christian family. He was well educated, fluent in Greek and Egyptian. His parents died when the boy was 15. When the persecutions of Decius began a few years later, Paul fled into the desert to escape both them, and the machinations of his brother Peter and other family members who wanted his property. He lived as a desert hermit in a cave the remainder of his 113 year life, surviving off fruit and water, wearing leaves or nothing, spending his time in prayer; legend says a raven kept him supplied with bread. Late in life he came to know, and was buried by Saint Anthony the Abbot. His biography was written by Saint Jerome.

Born

c.230 at Lower Thebes, Egypt

Died

• 5 January 342 of natural causes

• grave reported to have been dug by desert lions near his cave who guarded the body

• buried by Saint Anthony the Abbot

Patronage

• basket weavers

• clothing industry

• hermits

• weavers

Representation

• dead man whose grave is being dug by a lion

• man being brought food by a bird

• man clad in rough garments made of leaves or skins

• old man, clothed with palm-leaves, and seated under a palm-tree, near which are a river and loaf of bread

• raven

• with Saint Anthony the Abbot

Saint William of Bourges

Also known as

• Guillaume de Bourges

• William Berruyer

• William de Don Jeon

• William the Confessor

Additional Memorial

8 November as one of the Saints of the Diocese of Evry

Profile

Member of the family of the Counts of Nevers, his father Baldwin planned a military life for William. Educated by his maternal uncle, Peter the Hermit, archdeacon of Soissons, France. Drawn to religious life from an early age, William became a priest, canon of Soissons, and canon of Paris. Monk in the Order of Grandmont, noted for his austerities, his devotion to the Blessed Sacrament, and for the time spent praying at the altar. Internal dissension in the Order caused him to leave Grandmont for the recently formed Cistercians, taking the habit at Pontigny. Abbot at Fontaine-Jean in Sens, France. Abbot at Chaalis near Senlis, France in 1187.

Reluctant archbishop of Bourges, France in 1200, accepting the position only after receiving orders from the general of his order, and from Pope Innocent III. Lived an even more austere life, defended clerical rights against the state, cared personally for the poor, sick, imprisoned and debauched, and converted many Albigensians in his diocese to orthodox Christianity. Witnesses claim he performed 18 miracles during his life, and another 18 after his death.

Born

12th century in Nevers, France

Died

10 January 1209 at Bourges, France of natural causes while in prayer

Canonized

17 May 1217 by Pope Honorius III

Pope Blessed Gregory X

அருளாளர் பத்தாம் கிரகோரி 

184வது திருத்தந்தை:

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

பிறப்பு: கி.பி. 1210

பியசென்ஸா, தூய ரோம பேரரசு

இறப்பு: ஜனவரி 10, 1276 (வயது 66)

அரேஸ்ஸோ, தூய ரோம பேரரசு

முத்திபேறு பட்டம்: ஜூலை 8, 1713

திருத்தந்தை பதினொன்றாம் கிளமென்ட்

நினைவுத் திருநாள்: ஜனவரி 10

பாதுகாவல்:

அரேஸ்ஸோ மறை மாவட்டம், 

ஃபிரான்சிஸ்கன் மூன்றாம் நிலை

(Diocese of Arezzo, Franciscan Tertiaries)

"டியபல்டோ விஸ்கன்ட்டி" (Teobaldo Visconti) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவர், பத்தாம் கிரகோரி என்ற பெயரில் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் 184வது திருத்தந்தையாக கி.பி. 1271ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், முதலாம் தேதி முதல், கி.பி. 1276ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், பத்தாம் தேதி - அவரது மரணம் வரை ஆட்சி புரிந்தவர் ஆவார். இவர் "மதச்சார்பற்ற ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையின்" (Secular Franciscan Order) உறுப்பினரும் ஆவார். கி.பி. 1268ம் ஆண்டு முதல் கி.பி. 1271ம் ஆண்டு வரை மூன்றாண்டுகள் நடந்த திருத்தந்தைத் தேர்தலுக்குப் பின்னர் இவர் திருத்தந்தையாக தேர்வு செய்யப்பட்டார். ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் சரித்திரத்தில், திருத்தந்தை தேர்வுக்காக நடந்த தேர்தல்களில் மிக அதிக காலம் எடுத்துக்கொண்ட தேர்தல் இதுவேயாகும்.

இவர், "லியோன்” எனுமிடத்தில் “இரண்டாம் மகா சபையை" (Second Council of Lyons) கூட்டி புதிய திருத்தந்தைக்கான கட்டுப்பாடுகளை உருவாக்கினார். இக்கட்டுப்பாடுகள் திருத்தந்தையர்கள் “ஐந்தாம் அட்ரியான்” (Pope Adrian V) மற்றும் “இருபத்தொன்றாம் ஜான்” (Pope John XXI) ஆகியோரால் செல்லுபடியாகாததாக ஆக்கப்பட்டிருப்பினும், அவை இருபதாம் நூற்றாண்டு வரை அமலில் இருந்தன. பின்னர், அவை திருத்தந்தை ஆறாம் பவுலால் (Pope Paul VI) திருத்தி அமைக்கப்பட்டன.

ஆரம்ப வாழ்க்கை:

"டியபல்டோ விஸ்கன்ட்டி" (Teobaldo Visconti) ஏறக்குறைய கி.பி. 1210ம் ஆண்டு, "பியசென்ஸா" என்ற இடத்தில் பிறந்தவர் ஆவார். இவர், "இத்தாலிய உன்னத வம்சாவளி" (House of Visconti) குடும்பமொன்றின் உறுப்பினர் ஆவார். இவர், கி.பி. 1231-1244 ஆண்டுகளில், “ஸிஸ்டேர்ஸியன் கர்தினால்” (Cistercian Cardinal) மற்றும் "பலஸ்ட்ரினா" ஆயராக இருந்த (Bishop of Palestrina) "கியகொமோ டே பெகோராரி" (Giacomo de Pecorari) என்பவருடன் தம்மை இணைத்துக்கொண்டு பணியாற்ற தொடங்கினார் என்று சொல்லப்படுகின்றது.

திருத்தந்தை தேர்தல்:

ரோம் நகரில் அப்போதிருந்த கர்தினால்களின் பிரிவினை மற்றும் ஒற்றுமையின்மை காரணமாக, திருத்தந்தை “நான்காம் கிளமென்ட்” (Pope Clement IV) அவர்கள் மரணத்தின் பிறகு, சுமார் இரண்டு வருடங்களும் ஒன்பது மாதங்களும் அவரது பதவி காலியாக இருந்தது. "விட்டெர்போ" (Viterbo) நகரில் நடந்த "கர்தினால் கல்லூரி" (College of Cardinals) மாநாட்டில், இத்தாலி மற்றும் ஃபிரான்ஸ் நாடுகளின் கர்தினால்கள் சரிசமமாக பிரிந்தனர். ஃபிரெஞ்ச் கர்தினால்கள், ஃபிரான்ஸ் (France) நாட்டின் அரசன் “ஒன்பதாம் லூயிஸின்” (King Louis IX) தம்பி “சார்லசின்” (Charles of Anjou) செல்வாக்கினால் தமது நாட்டுக்கே திருத்தந்தை பதவி வேண்டுமென்றனர். சார்லஸ் சதி செய்து, ரோம் நகர அதிகார சபை (Senator of Rome) அங்கத்தினராக வெற்றியும் பெற்றான். முழு இத்தாலிய தீபகற்பத்தினதும் அரசியலில் அடிக்கடி தலையிட்டான்.

கி.பி. 1265ம் ஆண்டு, மே மாதம், 23ம் நாள், ரோம் வந்த சார்லஸ், திருத்தந்தை நான்காம் கிளமென்ட்டின் (Pope Clement IV) அனுமதியுடன் தம்மை "சிசிலியின்" அரசனாக (king of Sicily) பிரகடணம் செய்துகொண்டான்.

தேர்தலுக்கான முட்டுக்கட்டைகள் விலகாததால் "விட்டெர்போ" (Viterbo) பிரஜைகள் கர்தினால்களை அங்குள்ள ஆயர் அரண்மனையில் அடைத்து வைத்திருந்தனர். அவர்கள் அங்கேயே சந்திப்புகளை நடத்தினர். இறுதியில் ஆயர் அரண்மனையின் கூரைகள் கிழித்து எறியப்பட்டன. இறுதியில் கர்தினால்கள் ஒரு தேர்வுக் குழுவை ஏற்படுத்தினர். தேர்வுக்குழுவின் முடிவுக்கு அரை மனதுடன் இசைவு தெரிவித்தனர். இதன் காரணமாக, ஃபிரான்ஸ் மற்றும் இத்தாலி ஆகிய இரண்டு நாட்டவர்களையும் ஒதுக்கினர். வெளி நாட்டவரான "டியபல்டோ விஸ்கன்ட்டி" முழு மனதுடன் தேர்வு செய்யப்பட்டார். இங்ஙனம், திருத்தந்தை தேர்வு இரண்டு வருடங்களும் ஒன்பது மாதங்களும் இழுக்கடித்தது. தேர்வின் முடிவுகள் "டியபல்டோ விஸ்கன்ட்டி"க்கு முழு ஆச்சரியத்தைத் தந்தது.

தேர்தல் முடிவுகள் வந்த வேளையில் விஸ்கன்ட்டி பாலஸ்தீனத்தில் இங்கிலாந்தில் அரசர் முதலாம் எட்வர்டின் (King Edward I of England) தலைமையில் சிலுவைப் போரில் ஈடுபட்டிருந்தார். உடனடியாக அவர் அதிலிருந்து விலகி செல்ல விரும்பவில்லை. சுமார் ஆறு மாதங்களின் பின்னர் ரோம் நகர் திரும்பினார். விஸ்கன்ட்டி ஒரு அருட்பணியாளர் அல்லாத காரணத்தால், அவர் உடனடியாக கி.பி. 1272ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், பத்தொன்பதாம் நாளன்று, குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். பின்னர், ஆயராக திருநிலைபடுத்தப்பட்டார். கி.பி. 1272ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 27ம் நாளன்று, புனித பேதுரு பேராலய திருத்தலத்தில் (St. Peter's Basilica) திருத்தந்தையாக ஆட்சிப் பொறுப்பினை ஏற்றுக்கொண்டார்.

Also known as

• Teobaldo Visconti

• Theobald Visconti

Profile

Worked for Cardinal Jacopo of Palestrina. Archdeacon of Liege, Belgium. Assigned to preach the last Crusade. Accompanied the Crusaders to Palestine, and was still there when elected Pope; he was elected before being ordained a priest. Ordained on 19 March 1272. 184th pope.

Worked to restore peace between Christian nations and rulers, for the recovery of the Holy Lands from Muslims, and to reform the spiritual lives of clergy and laity. Called the Council of Lyons which briefly reconciled the Orthodox and Latin Churches. Tried to restore peace between the Guelphs and Ghibellines in Tuscany and Lombardy, and excommunicated those who worked against the reconciliation. Crowned Rudolf of Habsburg as Holy Roman Emperor and settled the fight over the crown among German princes.

Born

1210 in Piacenza, Italy as Theobald Visconti

Papal Ascension

• elected on 1 September 1271 following the longest election in the history of the Church

• ascended to the throne on 27 March 1272

Died

10 January 1276 at Arezzo, Italy of a fever

Beatified

8 July 1713 by Pope Clement XI (cultus confirmed)

Blessed Anna of the Angels Monteagudo

Also known as

Ana de los Angeles Monteagudo

Profile

Educated at a convent. Over the objection of her family, she became a Dominican nun in 1618; she wore the veil for 68 years. Novice mistress for many years. Prioress at the monastery of San Caterina da Siena.

Born

26 July 1602 in Arequipa, Peru as Anna Monteagudo Ponce de Leon

Died

• 10 January 1686 in Arequipa, Peru of natural causes

• interred at the monastery of Saint Catherine of Siena in Arequipa

Beatified

2 February 1985 by Pope John Paul II in Arequipa, Peru

Pope Saint Agatho

Also known as

Agathon

Profile

Married layman and successful businessman for most of his life. In maturity he finally followed a call to God, and with his wife's blessing, he became a monk at Saint Hermes' monastery in Palermo, Sicily. Vatican treasurer. Pope.

As pontiff, Agatho brought his business skills to the throne, maintaining the accounting records himself. He worked to resolve a dispute between Saint Wilfrid of York and Saint Theodore of Canterbury concerning diocesan boundaries in England; this was the first known occasion of English bishops appealing to Rome for a decision. He condemned the Monothelite heresy, and wrote definitive texts concerning the nature of Christ's will; his writings and authority swayed the Council of Constantinople, and reunited Constantinople with Rome, though he died before the good news reaches him.

Born

in Sicily, possibly at Palermo

Papal Ascension

27 June 678

Died

10 January 681 in Rome, Italy of natural causes

Patronage

Palermo, Sicily, Italy

Representation

pope holding a long cross

Saint Marcian of Constantinople

Profile

Member of a Roman family of Constantinople. Related to Emperor Theodosius II. Ordained in 455. He lived such an austere life that he was wrongly accused of the heresy of Novatianism. Treasurer of the great church Hagia Sophia. Appointed Oikonomos, a position second only to the patriarch in authority. Gave away huge sums from his family fortune, but always anonymously so as not to draw attention to himself. Restored several churches. Composed several hymns, and was known as a miracle worker.

One day as he rushed to the consecration of a new church, he encountered a miserable, nearly naked beggar on the street. Marcian gave the man all his clothing, keeping only his chasuble. When he arrived at the church, however, he appeared to be wearing a golden robe under the chasuble; Patriarch Gennadius even rebuked Marcian for dressing so richly. The saint then pulled off the chasuble to show he was naked.

Died

c.480

Saint Thecla of Lentini

Also known as

Tecla, Tekla

Profile

Daughter of Saint Isidore of Lentini; related to Saint Neofyta and Saint Neofytus. Thecla was a consecrated virgin, a form of nun that pre-dates congregations. She worked with the poor in Lentini until an unspecified disease left her paralyzed and bed-ridden for six years; she was healed by the prayers of three holy brothers who were immediately imprisoned. Thecla and her servant Justina bribed the guards to let them visit, feed and minister to the brothers and other prisoners until they were each martyred, and then the two women gave them a Christian burial.

Born

3rd century Lentini, Sicily, Italy

Died

10 January 264 in Lentini, Sicily, Italy of natural causes

Representation

• young woman holding a cross in one hand and the early church of Lentini in the other

• cross and olive branch

Blessed Giles of Laurenzana

Also known as

• Giles di Bello

• Bernardin, Bernardino, Egidio, Egidius

Profile

Raised on a farm at Laurenzana, Naples. Franciscan lay brother. Lived as a hermit in the garden of the Franciscan friary at Laurenzana. Noted for a great love of animals.

Born

1443 in Laurenzana, Italy as Bernardin de Bello

Died

10 January 1518 in Laurenzana, Italy of natural causes

Beatified

27 June 1880 by Pope Leo XIII (cultus confirmed)

Patronage

Laurenzana, Italy

Saint Domitian of Melitene

Also known as

Dometianus, Dometien

Profile

Married. Noted scholar in literature, philosophy and Biblical studies. Widower. Monk. Bishop of Melitene, Armenia at age 30. Had a special ministry to the poor. Diplomat, sent by the Byzantine emperor to Persia to handle difficult negotiations. Corresponded with Saint Gregory the Great. Spiritual director of the emperor.

Born

c.564

Died

• c.602 in Constantinople of natural causes

• relics transferred to Melitene, Armenia (modern Malatya, Turkey)

Blessed Peter of Zeliv

Profile

Premonstratensian canon, entering the Zeliv monastery in Bohemia. Chosen abbot his house in 1406, he served until his death, 16 years later. When Hussite gangs under Jan Zizka came through the area in December 1421, Peter, his brother monks, and other local Catholics fled ahead of them to the town of Nemecky Broad, Bohemia (modern Havlíckuv Brod, Czech Republic). However, Zizka’s troops sacked of the city, captured the Catholics, and executed them. Martyr.

Born

late 14th century in Bohemia (in modern Czech Republic)

Died

executed on 10 January 1422 in Nemecky, Bohemia (modern Havlíckuv Brod, Czech Republic)

Blessed Fulk of Montdidier

Also known as

Fulco

Profile

Premonstratensian canon. Chosen the second prior of the Saint-Jean monastery in Amiens, France in 1130, he served as the leader of his house for his remaining 26 years; the house was elevated to an abbey in 1135, and Fulk became its abbot. During his leadership, the house attracted so many brothers that they outgrew their structures and they had to add another location outside the city, and it was used by the brothers who sought the quiet.

Born

late 11th century in Montdidier, Somme, Picardy, France

Died

1157 of natural causes

Blessed Benincasa of Cava

Profile

Benedictine monk. Abbot of La Cava, Salerno, Italy from 1171 to 1194. Helped found a new monastery at Monreale, Sicily, sending a hundred monks to staff it.

Died

• 10 January 1194 of natural causes

• buried in the crypt of La Cava Abbey

• relics to the Chapel of the Fathers at the monastery on 20 October 1675

Beatified

16 May 1928 by Pope Pius XI (cultus confirmed)

Saint Arcontius of Viviers

Also known as

Arconzio, Arconce

Additional Memorial

19 January (diocese of Viviers, France)

Profile

Bishop of Viviers, France. Killed by a mob for defending the rights of the Church in a local matter. Martyr.

Died

• beheaded in 745 in Viviers, France

• interred in the church of San Vincenzo in Viviers

• relics burned by Calvinists in 1568

Saint Dermot of Inis Clothrann

Also known as

• Dermot of Clothrann

• Dermot the Just

• Diarmis, Diarmaid, Diermit

Profile

Abbot. Founder of a monastery on Innis-Closran, Ireland. Noted teacher, writer, and preacher. Spiritual director of Saint Kiernan of Clonracnois. Built seven churches on Quaker Island.

Died

542 of natural causes

Saint Aldo of Carbonari

Profile

Eighth-century hermit charcoal-burner in northern Italy known for his holiness.

Died

• buried in the chapel of Saint Colombano

• relics later transferred to the basilica of San Michele

Blessed Raymond de Fosso

Profile

Mercedarian friar. A redeemer who ransomed Christians who had been enslaved by Muslims in North Africa, working in Algeria and Mauritania.

Saint Thomian of Armagh

Also known as

Thomas, Toiman, Toimen, Tomianus, Thomianus

Profile

Bishop of Armagh, Ireland, from c.623. Involved in the controversy over the proper date for celebrating Easter.

Died

c.660 of natural causes

Saint Saethryth

Also known as

Sethrida, Séthride

Profile

Step-daughter of the king of the Angles. Half-sister of Saint Ethelburga and Saint Ethelfreda. Benedictine nun in a convent in Gaul. Abbess.

Died

660 of natural causes

Saint Petronius of Die

Profile

Son of an imperial Roman senator from the area around modern Avignon, France. Monk at Lerins Abbey. Bishop of Die, France c.456.

Died

463 of natural causes

Saint John of Jerusalem

Profile

Bishop of Jerusalem who worked to maintain orthodox Christian doctrine, and keep peace within the disputing factions within the Church.

Died

417

Saint Maurilius of Cahors

Also known as

Maurille

Profile

Bishop of Cahors, France. Known for knowing the entire Bible by heart.

Died

580

Saint Valerius of Limoges

Also known as

Valerio, Vaulry

Profile

Hermit near Limoges, France.

Saint Florida of Dijon

Profile

Young Christian martyr.

Died

c.180 in Dijon, Burgundy, France

Also celebrated but no entry yet

• Justina Lentini

• Marchioness Luzi

St. Gregory of Nyssa

நிஸ்ஸா நகர் புனிதர் கிரகோரி 

கப்படோசியன் தந்தை/ நிஸ்ஸா மறைமாவட்ட ஆயர்:

பிறப்பு: கி.பி. 335

நியோசேசரே, கப்படோசியா

இறப்பு: கி.பி. 395

நிஸ்ஸா, கப்படோசியா

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

லூதரன் திருச்சபை

ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்

நினைவுத் திருநாள்: ஜனவரி 10

நிஸ்ஸா நகர் புனிதர் கிரகோரி (St. Gregory of Nyssa), கி.பி. 372ம் ஆண்டு முதல், 376ம் ஆண்டு வரையும், பின்னர் கி.பி. 378ம் ஆண்டு முதல் அவரைது மரணம் வரை பதவியிலிருந்த “நிஸ்ஸா” ஆயர் (Bishop of Nyssa) ஆவார். இவரும், இவரது மூத்த சகோதரரான புனிதர் “பாசில்” (Basil of Caesarea) மற்றும் புனிதர் “கிரகோரி” (Gregory of Nazianzus) ஆகிய மூவரும் “கப்படோசியன் தந்தையர்” (Cappadocian Fathers) என்று அழைக்கப்பட்டனர்.

தமது மூத்த சகோதரர் “கிரகோரியிடமிருந்த” (Gregory of Nazianzus) நிர்வாகத் திறனும், செல்வாக்கும் இவரிடம் இல்லாதிருந்தது. ஆனால், “மூவொரு இறைவனுக்கும்” (Trinity), “நீசென் கிரீட்” (Nicene Creed) எனப்படும் கிறிஸ்தவ இலக்கணத்தில் பரவலாக பயன்படுத்தப்பட்ட சின்னத்துக்கும் பெருமளவில் பங்களிப்பாற்றிய, ஆழ்ந்து கற்ற இறையியல் அறிஞர் ஆவார். கிரகோரியின் தத்துவ நூல்கள் “ஆரிஜென்” (Origen) எனும் கிறிஸ்தவ இறையியல் கிரேக்க அறிஞரின் செல்வாக்கு பெற்றன.

இருபதாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் இருந்து, கிரகோரியின் கல்விப் பணிகளில், குறிப்பாக உலகளாவிய ஆர்வத்தில் கணிசமான அதிகரிப்பு ஏற்பட்டிருந்தது. இது அவருடைய பல பாரம்பரிய இறையியல் விளக்கங்களுக்கு சவாலாக விளங்கியது.

கி.பி. சுமார் 335ம் ஆண்டு, “கப்படோசியாவின்” (Cappadocia) “நியோசேசரே” (நியோசேசரே) நகரருகே செல்வந்தர்களின் குடும்பமொன்றில் பிறந்த கிரகோரியின் தந்தை, “மூத்த பாசில்” (Basil the Elder) என்று அறியப்படுகிறார். “எம்மெலியா” (Emmelia of Caesarea) இவரது தாயார் ஆவார். இவரது பெற்றோர் மிகவும் பக்தியானவர்கள் ஆவர். இவரது தாய்வழி தாத்தா, ரோமப்பேரரசர் முதலாம் “கான்ஸ்டன்டைன்” (Constantine I) காலத்துக்கு முன்னே கிறிஸ்தவ மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டவர் ஆவார். கிரகோரி மற்றும் அவரது சகோதர சகோதரியர் நால்வரையும் புனிதரான இவர்களது தாய்வழி பாட்டி “மேக்ரினா” (St. Macrina) வளர்த்தார்.

கிரகோரி, அமைதியான மற்றும் சாந்தமான குணாம்சங்கள் கொண்டிருந்தார்.

இவருடைய தாயார் “எம்மெலியா” (Emmelia), மற்றும் சகோதரி “மேக்ரினா” (Macrina) ஆகியோர் இவருக்கு வீட்டிலேயே ஆரம்பக் கல்வி கற்பித்தனர். அவரது மேல் படிப்பு பற்றிய சரித்திர ஆசிரியர்களின் கருத்துக்கள் ஐயங்கள் ஏற்படுத்துகின்றன. “ஏதேன்ஸ்” (Athens) நகரில் உயர்கல்வி தொடங்கிய இவர், “செசேரா” (Caesarea) நகரில் கல்வியை தொடர்ந்தார். பாரம்பரிய இலக்கியம், தத்துவம் மற்றும் ஒருவேளை, மருத்துவமும் கற்றார். தமது மூத்த சகோதரரான பாசில், மற்றும் பவுல், யோவான், மற்றுமுள்ள அப்போஸ்தலர்கள், மற்றும் தீர்க்கதரிசிகளே தமது ஆசிரியர்கள் என்று கிரகோரி கூறுகிறார். இவரது சகோதரர்களான “பாசிலும்” (Basil) “நவ்கிரேஷியசும்” (Naucratius) துறவியராக வாழ்ந்த காலத்தில், கிரகோரி ஒரு சொல்லாட்சிக் கலைஞராக தமது மதசார்பற்ற வாழ்க்கையை தொடங்கினார். ஆயினும், அவர் ஒரு பயிற்சியாளராக செயல்பட்டார்.

இந்த காலகட்டத்தில் கிரகோரி, “தியோசேபியா” (Theosebia) என்ற பெண்மணியை திருமணம் செய்து கொண்டார் என்பது அறியப்படுகிறது. சில சமயங்களில், ஆதி கிறிஸ்தவ மரபுவழி சபையின் பெண் திருத்தொண்டர் என்றும் புனிதர் என்றும் அறியப்படுகின்றார். இது சர்ச்சைக்குரியது. எனினும், மற்ற வர்ணனையாளர்கள், திருத்தொண்டர் “தியோசேபியா” (Theosebia), கிரகோரியின் சகோதரிகளில் ஒருவரென்றும் கூறுகின்றனர்.

பேரரசன் “வலேன்ஸ்” (Emperor Valens), கி.பி. 371ம் ஆண்டு, கப்படோசியாவை இரண்டு மாகாணங்களாகப் பிரித்தார். இவை, “கப்படோசியா பிரைமா” (Cappadocia Prima) என்றும், கப்படோசியா செகுண்டா” (Cappadocia Secunda) என்றும் அறியப்பட்டன. இது திருச்சபை எல்லைகளில் சிக்கலான மாற்றங்களை விளைவித்தது. அதன்பேரில், பல புதிய ஆயர்கள் உருவாக்கப்பட்டனர். செசேரா நகர தலைவராக இருந்த இவரது சகோதரர் பாசிலின் ஆதரவுடன், கிரகோரி புதிய மறைமாவட்டம் “நிஸ்ஸா” (Nyssa) ஆயராக கி.பி. 372ம் ஆண்டு தேர்வு செய்யப்பட்டார்.

ஆயராக, கிரகோரியின் கொள்கைகள் அவருக்கு எதிராகவே திரும்பின. அவற்றால் அவர் பல்வேறு பிரச்சனைகளை சந்திக்க நேர்ந்தது. கி.பி. 375ம் ஆண்டு, “டெஸ்மாதேன்ஸ்” (Desmothenes of Pontus) எனும் அரசியல்வாதி, தேவாலயங்களின் நிதிகளின் மோசடி மற்றும் ஆயர்களின் ஒழுங்கற்ற அருட்பொழிவுகள் மீதான குற்றச்சாட்டுகளில் கிரகோரியை சிக்கவைக்கும் முயற்சியாக, “ஆன்சிரா” (Ancyra) எனுமிடத்தில் ஒரு சபை கூட்டத்தை ஏற்பாடு செய்தார். அதே வருடம் குளிர்காலத்தில், அவர் அரச படைகளால் கைது செய்யப்பட்டார். ஆனால் அவர் தப்பித்துச் சென்றார். கி.பி. 376ம் ஆண்டு, “நிஸ்ஸா” எனுமிடத்தில் நடந்த ஆலோசனை சபை (Synod of Nyssa), கிரகொரியை விடுவித்தது. ஆயினும் கிரகோரி, கி.பி. 378ம் ஆண்டு, தமது ஆயர் பதவியை திரும்பப் பெற்றார். இது, ஒருவேளை புதிய பேரரசர் “கிரேஷியன்” (Emperor Gratian) அறிவித்த ஒரு பொதுமன்னிப்பு காரணமாக இருக்கலாம்.

கி.பி. 379ம் ஆண்டு, “அந்தியோக்கியாவில்” (Synod of Antioch) நடந்த பொது ஆலோசனை சபையில் கலந்துகொண்டார்.

கி.பி. 381ம் ஆண்டு நடந்த “கான்ஸ்டண்டிநோபில்” (First Council of Constantinople) முதலாம் பொது சங்கத்தில் கலந்துகொண்டார்.

கிரகோரி, கி.பி. 395ம் ஆண்டு, கப்படோசியாவின் நிஸ்ஸா எனுமிடத்தில் மரணமடைந்தார்.

Born c. 335

Neocaesarea, Cappadocia

(modern-day Niksar, Tokat, Turkey)

Died c. 395

Nyssa, Cappadocia

(modern-day Harmandalı, Ortaköy, Aksaray, Turkey)

Venerated in Anglicanism

Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Oriental Orthodoxy

Feast 10 January (Eastern Christianity)

26 Hathor (Coptic Christianity)[1]

10 January (Catholic General Roman Calendar and Lutheran Church–Missouri Synod[2])

9 March (Episcopal Church USA)[3]

14 June, with Macrina (ELCA)

19 July, with Macrina (Anglican Communion))

Gregory of Nyssa St. Gregory of Nyssa (c. 330-c. 395) was a younger sibling in a family that gave the church many years of service and at least five saints. Before entering the monastery of his brother, Basil the Great, Gregory was a rhetorician. He may have been married, although some scholars believe that his treatise On Virginity argues against that. He became bishop of Nyssa c 371 or 372. Arians accused him of mismanagement and deposed him in 376. On the death of the Arian, Valens, two years later, he was restored to his see. He attended the first Council of Constantinople in 381, after which he traveled in Transjordan (Arabia) to settle disputes in the churches. During a trip to Jerusalem, he was forced to defend his Christology, although he was then and is now well-known for his Trinitarian theology. In 394, he attended a synod in Constantinople and is thought to have died shortly after that when mention of him in church records ceases. His best-known works are the Catechetical Oration, The Life of Moses, and the Life of St. Macrina (his sister).

Gregory of Nyssa, also known as Gregory Nyssen (Greek: Γρηγόριος Νύσσης; c. 335 – c. 395), was bishop of Nyssa from 372 to 376 and from 378 until his death. He is venerated as a saint in Roman Catholicism, Eastern Orthodoxy, Oriental Orthodoxy, Anglicanism, and Lutheranism. Gregory, his elder brother Basil of Caesarea, and their friend Gregory of Nazianzus are collectively known as the Cappadocian Fathers.

Gregory lacked the administrative ability of his brother Basil or the contemporary influence of Gregory of Nazianzus, but he was an erudite theologian who made significant contributions to the doctrine of the Trinity and the Nicene Creed. Gregory's philosophical writings were influenced by Origen. Since the mid-twentieth century, there has been a significant increase in interest in Gregory's works from the academic community, particularly involving universal salvation, which has resulted in challenges to many traditional interpretations of his theology.