புனிதர் மகதலின் மரியாள் ✠(St. Mary Magdalene) July 22

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 22)

✠ புனிதர் மகதலின் மரியாள் ✠

(St. Mary Magdalene)

அப்போஸ்தலர்களின் அப்போஸ்தலர்:

(Apostle to the Apostles)

பிறப்பு: தகவலில்லை

மகதலா, யூதேயா

(Magdala, Judea)

இறப்பு: தகவலில்லை

பிரான்ஸ் அல்லது எபேசஸ் 

(France or Ephesus) 

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஆங்கிலிகன் சமூகம்

(Anglican Communion)

லூதரன் திருச்சபை

(Lutheranism)

மற்ற எதிர் திருச்சபைகள்

(Other Protestant Churches)

நினைவுத் திருவிழா: ஜூலை 22

பாதுகாவல்: 

மருந்து செய்து விற்பவர்கள்; தியான வாழ்வு வாழ்பவர்கள்; மனம்மாறியவர்கள்; கையுறை செய்பவர்கள்; சிகை அலங்காரம் செய்பவர்கள்; பெண்கள், செய்த பிழைக்கு மனம் வருந்துபவர்கள், இத்தாலியர்.

புனிதர் மகதலின் மரியாள், புதிய ஏற்பாட்டின்படி, இயேசுவின் பிற சீடர்களில் ஒருவராக இயேசுவுடன் பயணித்த யூதப் பெண் ஆவார். இவர், இயேசுவின் சிலுவைப் பாடுகளையும் இறைவனின் உயிர்த்தெழுதலையும் நேரில் கண்டவர் என அறியப்படுகிறது. நான்கு நற்செய்தி நூல்களுல், பிற அப்போஸ்தலர்களைவிட, சுமார் 12 தடவைக்கும் அதிகமாக இவரது பெயர் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. 

இவரது பெயர் இவர் பிறந்த ஊரான தற்போதய இசுரேலில் அமைந்துள்ள மகதலாவின் மரியாள் எனப் பொருள்படும்.

இயேசு அவரை "ஏழு அரக்கர்களிடமிருந்து" காப்பாற்றியதாக, (லூக்கா 8:2 & மார்க்கு 16:9) கூறப்படுவது சிக்கலான நோய்களிலிருந்து அவரைக் குணப்படுத்தியதைக் குறிப்பதாக புரிந்துகொள்ளப்படுகிறது. மகதலின் மரியாள் இயேசுவின் கடைசி நாட்களில் - பாடுகள்பட்டு, மரித்து, உயிர்தெழும்வரை கூடவே இருந்தார்; அவரை சிலுவையில் அறைந்தபோது, (அன்பிற்குரிய ஜானைத் தவிர) பிற ஆண் சீடர்கள் ஓடியபோதும், பின்னர் கல்லறையிலும் உடனிருந்தார்.

இவர் ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை, கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை, ஆங்கிலிக்கன் சமூகம், லூதரன் திருச்சபை மற்றும் பிற எதிர் திருச்சபைகளால் புனிதராக மதிக்கப்படுகிறார். இவரது நினைவுத் திருநாள் ஜூலை 22 ஆகும். மரியாளின் வாழ்க்கை, ஆய்வாளர்களால் தொடர்ந்து சர்சைக்குட்படுத்தப்பட்டு வந்துள்ளது.

புனிதர் லுக்கா எழுதிய நற்செய்தியின் ஏழாம் அதிகாரத்தில் நாம் காணும் பாவியான பெண்ணும், லூக்கா பத்தாம் அதிகாரம், அருளப்பர் பதினோரம் அதிகாரம் ஆகியவற்றில் நாம் காணும் மார்த்தாள் - லாசர் இவர்களுடைய சகோதரியும் இவரேயாவார்.

இவர் வேறு பல புண்ணிய பெண்களோடு இயேசுவைப் பின்சென்று அவருக்கு சேவை செய்து வந்தார். இயேசு தனக்குச் செய்த உதவிகளுக்கு நன்றியாக, இவர் தனது உடமைகளைப் பயன்படுத்தி, அவருக்குச் சேவை செய்தார். சாகும்வரை அவருக்குப் பிரமாணிக்கமாய் இருந்தார்.

மரியாள் ஓர் பெரும்பாவி என்று மக்களால் ஒதுக்கி வைக்கப்பட்டபோது, தன் நிலையை உணர்ந்து அழுது, இயேசுவிடம் ஓடிச்சென்றார். தன் பாவங்களின் பரிகாரமாய் செய்த செயலினால், இயேசுவின் ஆழ்மனதில் இடம்பிடித்தார். அன்னை மரியாளுக்குப் பிறகு, இயேசுவின் அருகில் எப்போதும் அவருக்காக வாழ்ந்தவர்.

"என்னை இப்படி பற்றிக்கொள்ளாதே" என்று ஆண்டவரே கூறுமளவுக்கு, அவர் மேல் அன்புகொண்டவர். இயேசுவைப் பற்றிக்கொள்வதில் அனைவருக்கும் சிறந்த எடுத்துக்காட்டாய் அன்றிலிருந்து இன்றுவரை திகழ்கிறார்.

இயேசு தொங்கிய சிலுவையின் அடியில் இவர் நின்றார்.

கல்லறை வெறுமனே இருப்பதை முதன்முதலில் பார்த்து, இயேசுவை காணவில்லையே என்று ஆதங்கப்பட்டு, கண்ணீர் விட்டு அழுது, இயேசுவை பற்றிக்கொண்டவர் இவர்.

உயிர்த்த இயேசு தம் அன்னைக்கு முதலில் காட்சி கொடுத்தார். அடுத்தபடியாக காட்சி கொடுத்தது இவருக்கே.

யோவான் 20 மற்றும் மார்க்கு 16:9 ஆகிய இரு நற்செய்தியாளர்கள் கூற்றுப்படி, இயேசு உயிர்த்தெழுந்த பிறகு, முதலில் அவரைக் கண்டதும் மகதலின் மரியாளேயாவார்.

உயிர்த்த இயேசுவைக் காணும்வரை இவர் இளைப்பாறவில்லை. "அவரை எங்கே வைத்திருக்கிறீர்கள்? நான் அவரைத் தூக்கிக் கொண்டு செல்வேன்" என்றார். அவரைத் தூக்கிச் செல்ல இவரால் முடியாதென்றாலும், இச்சொற்கள் இவரது அன்பைக் காட்டுகின்றன. இவரை யூதர்கள் நாடு கடத்தினார்கள்.

மார்த்தாள், லாசர் மற்றும் இன்னும் சில சீடர்களுடன் இவர் ஃபிரான்ஸ் நாட்டை அடைந்தார் என பாரம்பரியம் கூறுகிறது.

† Saint of the Day †

(July 22)

✠ St. Mary Magdalene ✠

Apostle to the Apostles:

Venerated in:

Latin Christianity

Oriental Catholicism

Eastern Orthodox

Oriental Orthodox

Anglican Communion

Lutheranism

Other Protestant churches

Bahá'í Faith

Canonized: Pre-Congregation

Feast: July 22

Patronage:

Apothecaries, Arahal, Spain, Atrani, Italy, Casamicciola Terme, Ischia, Contemplative life, Converts, Glove makers, Hairdressers, Kawit, Cavite, Amadeo, Cavite, Magdalena, Laguna, Order of Preachers, Perfumeries, People ridiculed for their piety, Pharmacists, Pililla, Rizal, Penitent sinners, Tanners, Sexual temptation, Women

Mary Magdalene, sometimes called simply the Magdalene or the Madeleine, was a Jewish woman who, according to the four canonical gospels, traveled with Jesus as one of his followers and was a witness to his crucifixion, burial, and resurrection. She is mentioned by name twelve times in the canonical gospels, more than most of the apostles. Mary's epithet Magdalene most likely means that she came from the town of Magdala, a fishing town on the western shore of the Sea of Galilee.

Biographical selection:

Commenting on St. Mary Magdalene, the Roman Martyrology says that after Our Lord expelled the devils from her, she became so perfect that she was worthy to be the first person to see Him resurrected.

Comments:

The famous episode in a banquet where St. Mary Magdalene washed the feet of Our Lord Jesus Christ with perfume reveals some facets of her personality and her position in the Church. 

We know that she was a sister of Lazarus. According to the traditions and documents of that time, he was a person of high society, because he had a rank of a prince and was very wealthy. He had been a prince of a small people who had been incorporated into the Jewish nation, and still had the title and honors of a prince even though he no longer played a political role. Therefore, he and his two sisters, Mary and Martha, were persons of a high social level. 

However, Mary Magdalene strayed from the good path and became a public sinner. She repented profoundly and became a model of two different things: contemplation and penance. 

Her contemplation was marked in contrast with the active life of Martha, who censured Mary for not caring about the needs of the house but only about staying close to Our Lord listening to Him and admiring Him. Our Lord told her: "Martha, Martha, Mary has chosen the better part, and it will not be taken from her." She represents pure contemplation, unlinked to the active life. 

Her repentance, her penance, and her perfect fidelity prepared her to stand with Our Lady and St. John at the foot of the Cross. Her penance was so perfect and the pardon she received so great that she achieved an extraordinary union with Our Lord. Studying her case, some serious theologians even raised the hypothesis that perhaps penance is more beautiful than innocence.

In the episode of the banquet, she represented penance, contemplation, and complete detachment from worldly goods. On the contrary, Judas represented treason, hatred dissimulated under the pretext of charity, and attachment to material things. The opposition between Mary Magdalene and Judas could not be more flagrant. 

After that episode, the opposition continued. She, the repentant sinner, was faithful and stood at the foot of the Cross. He, the damned Apostle, was the one who delivered Jesus Christ to be crucified. She was the first to witness the Resurrection of Our Lord and His ascension to Heaven to meet the Eternal Father; the impenitent Judas hanged himself in despair and hurled himself into Hell to meet the Devil. The antitheses are strong and expressive. On one hand, in Mary Magdalene, we see repentance, pure contemplation, and detachment from worldly goods. On the other hand, in Judas, we find final impenitence, total attachment to money, and cupidity for worldly goods. 

St. Louis Grignion of Montfort distinguished two types of human psychology: those who are like Jacob and those like Esau. St. Mary Magdalene is characteristic of one with the spirit of Jacob: she had a superior soul turned toward heavenly things and indifferent to the things of this world. Judas, the opposite, was a type like Esau. He not only sold his birthrights for a plate of lentils but much worse, he sold his Savior for thirty coins.

Fra Angelico painted the scene of the kiss of Judas delivering Our Lord to the Jewish soldiers. He painted Our Lord’s head surrounded with a golden halo and Judas’ head with a black halo. He wanted to express that Judas was the son of iniquity, the damned Apostle whose spirit was one of sin and darkness, while Our Lord’s was filled with sanctity and light. We could apply this to the contrast between St. Mary Magdalene and Judas. One had a golden halo, the other a black halo. 

When St. Mary Magdalene repented, she completely rejected all those things that had induced her to sin. In her case, this constituted the brilliant things of life. As penance she distanced herself totally from such things, she completely detached herself from them. To achieve such detachment she abandoned all links with the active life and became a pure contemplative. Her contemplation, therefore, was born from penance and detachment. It made her understand the excellence of heavenly things and how every created thing was made to serve and glorify heavenly things. So, nothing could be more consistent for her than to take a very valuable perfume and pour it on the divine feet of Our Lord Jesus Christ. 

What had induced the despicable Judas to be attached to money, which led him to hate Our Lord? Yes, I say hate, because no one betrays the Man-God as he did only for a profit. What induced Judas to steal the alms collected for the poor? No one can know for sure, but one can raise a hypothesis. 

When Our Lord was preaching His doctrine, Judas was probably thinking about other things, for instance, about the prestige of the Pharisees in Jerusalem and how he would like to do something to impress them. So, he wanted to become rich and have a parallel career in order to be considered an important man by the Pharisees. He started to think about these things in this world and fell into sin, he started to steal money. This habit made him more and more hostile to Our Lord. The process continued to the final extreme, where Judas handed over Our Lord to the ones he admired and wanted to impress, and also to make some money. 

The processes of both, Mary Magdalene and Judas, are logical. One has the logic of the golden halo; the other, the logic of the black halo. The pathway of a woman who was in sin and became a saint crossed the pathway of an Apostle who was in grace and became a traitor. 

What was the most profound reason why one repented and others fell into despair? In my opinion, it is because of their different relations with Our Lady. 

St. Mary Magdalene was always close to Our Lady, helping her and giving her support, above all at the supreme moment when her Son was crucified and died on Calvary. Judas, however, was cold toward Our Lady. Catharine Emmerick says that before the treason was consummated, Our Lady, who knew what he was planning, approached Judas and spoke with him for a long time, trying to convert him. He rejected everything, and the Gospel affirms that after the Last Supper, the Devil entered his soul. 

The woman who had warm and close relations with Our Lady became one of the greatest saints of the Church, who in Heaven certainly is very close to the Sacred Hearts of Jesus and Mary. The Apostle who was cold toward her became the son of perdition, who was pictured by Dante inside the very mouth of Satan in the deepest place of Hell. 

This contrast has many lessons. The principal one is for us to be as close as possible to Our Lady, no matter what our situations are, whether we be in the state of grace or in sin.

~ Late Prof. Plinio Corrêa de Oliveira