✠ புனிதர் ஹெலெனா ✠(St. Helena) August 18

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 18)

✠ புனிதர் ஹெலெனா ✠

(St. Helena)

ரோமப் பேரரசி:

(Empress of the Roman Empire)

பிறப்பு: கி.பி. 246/50

ட்ரேபனும், பித்தினியா மற்றும் போண்டஸ்

(Drepanum, Bithynia and Pontus)

இறப்பு: கி.பி. 327/30 (வயது 80)

ரோம், டுஸ்கனியா எட் உம்ப்ரியா

(Rome, Tuscania et Umbria)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

(Oriental Orthodoxy)

ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்

(Anglican Communion)

லூதரன் திருச்சபை

(Lutheran Church)

முக்கிய திருத்தலம்:

புனிதர் ஹெலெனா திருத்தலத்திற்கு புனிதர் பேதுரு பேராலயம்

(The shrine to Saint Helena in St. Peter's Basilica)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 18

புனிதர் ஹெலெனா, ரோமப் பேரரசின் பேரரசியும், பேரரசர் “பெரிய கான்ஸ்டன்டைண்” (Emperor Constantine the Great) அவர்களின் தாயாருமாவார். ஒரு சாதாரண குடும்பத்துப் பெண்ணாக பிறந்த இவர், கி.பி. 293ம் ஆண்டு முதல், 306ம் ஆண்டு வரை ரோமப் பேரரசை ஆண்ட பேரரசர் “கான்ஸ்டன்ஷியஸ் க்ளோரஸ்” (Roman Emperor Constantius Chlorus) என்பவரின் மனைவியானார். பிற்காலத்தில் கி.பி. 306ம் ஆண்டு முதல், 337ம் ஆண்டு வரை அரசாண்ட பேரரசர் “பெரிய கான்ஸ்டன்டைண்” (Emperor Constantine the Great) அவர்களின் தாயாரானார்.

தமது மகன் மீது தாம் கொண்டிருந்த செல்வாக்கு காரணமாக, கிறிஸ்தவ வரலாற்றிலும், உலக வரலாற்றிலும் இவர் மிக முக்கிய பிரமுகராக கருதப்படுகிறார். அவரது இறுதி ஆண்டுகளில், அவர் சிரியா பாலஸ்தீனம் (Syria Palaestina) மற்றும் ஜெருசலேம் (Jerusalem) ஆகிய நாடுகளுக்கு புனித ஆன்மீக பயணம் மேற்கொண்டார். இப்பயண காலத்தில், இவர் உண்மையான சிலுவையை கண்டுபிடித்ததாக கூறப்படுகிறது.

ஹெலெனாவின் பிறந்த இடம் உறுதியாக தெரியவில்லை. கி.பி. 6ம் நூற்றாண்டின் வரலாற்றாசிரியரான “புரோக்கோபியாஸ்” (Procopius) என்பவரின் அதிகாரபூர்வ அறிக்கையின்படி, ஹெலெனா “பித்தினியா” (Bithynia) மாகாணத்திலுள்ள “ட்ரேபனும்” (Drepanum) நகரில் பிறந்தவராவார். கி.பி. சுமார் 330ம் ஆண்டு, ஹெலெனா மரித்ததன் பின்னர், அவரது மகனும் பேரரசனுமான “பெரிய கான்ஸ்டன்டைண்”, ஹெலெனா பிறந்த நகருக்கு “ஹெலனோபொலிஸ்” (Helenopolis) எனும் பெயரை மாற்றியமைத்தார். இதுவே ஹெலெனா பிறந்த நகரம் என்பதற்கான ஆதாரமாகியது. பேரரசர், தமது புதிய தலைநகரான “கான்ஸ்டன்டினோப்பிலைச்” சுற்றிலும் தொடர்பு வலையமைப்பை வலுப்படுத்தும் முயற்சியிலிருந்தார் என்றும், நகரின் பெயரை மாற்றியமைத்ததற்கான காரணம், தமது தாயை கௌரவிப்பதற்காகவேயொழிய, அவரது பிறந்த நகரை குறிப்பதற்கல்ல என்றும், “பைசான்டைன் பேரரசின்” (Byzantine Empire) கட்டிடக்கலை (architecture) வல்லுனரும், கலை மற்றும் வரலாறு ஆகியவற்றின் பிரிட்டன் அறிஞரான (British scholar) “சிரில் அலெக்சாண்டர் மேங்கோ” (Cyril Mango) என்பவர் வாதிடுகிறார். அத்துடன், பாலஸ்தீனத்திலுள்ள “ஹெலனோபொலிஸ்” (Helenopolis in Palestine) மற்றும் “லிடியா” நாட்டிலுள்ள “ஹெலனோபொலிஸ்” (Helenopolis in Lydia) ஆகிய நகரங்களும், “போன்டஸ்” மறைமாவட்டத்திலுள்ள (Diocese of Pontus) “ஹெலெனோபோன்டஸ்” (Helenopontus) மாகாணமும் அநேகமாக கான்ஸ்டன்டைன் தாயான ஹெலெனாவின் பெயரால் பெயரிடப்பட்டவையாகும்.

பேரரசர் “கான்ஸ்டன்டைண்”, தமது தாயாருக்கு ரோம ஏகாதிபத்திய கௌரவமான (Roman imperial honorific), “அகஸ்டா இம்பெராட்ரிக்ஸ்” (Augusta Imperatrix) எனும் உயர் கௌரவத்தை அளித்திருந்தார். அத்துடன், யூத - கிறிஸ்தவ பாரம்பரியத்தின் (Judeo-Christian tradition) நினைவுச்சின்னங்களை கண்டுபிடிப்பதற்காக அரச கருவூலத்திலிருந்து வரம்பற்ற செலவு செய்யும் அதிகாரத்தை வழங்கியிருந்தார். கி.பி. 326-28ம் ஆண்டு காலத்தில், ஹெலெனா பாலஸ்தீனத்திலுள்ள புனித ஸ்தலங்களுக்கு (Holy Places in Palestine) புனித பயணம் மேற்கொண்டார்.

கி.பி. 260/265 – 339/340ம் ஆண்டு காலத்தில் வாழ்ந்திருந்த கிறிஸ்தவ வரலாற்று ஆசிரியரும், பாலஸ்தீனத்துக்கும் மற்ற கிழக்கு மாகாணங்களுக்கும் ஹெலெனாவின் புனித யாத்திரை விவரங்களை பதிவு செய்தவருமான “யூசேபிசியஸ்” (Eusebius of Caesarea) கூற்றின்படி, பெத்தலஹெமிலுள்ள கிறிஸ்துவின் பிறப்பு ஆலயமான, “நேட்டிவிட்டி ஆலயம்” (Church of the Nativity, Bethlehem) மற்றும் “ஒலிவ மலையின்” (Mount of Olives) மேலுள்ள கிறிஸ்துவின் விண்ணேற்பு ஆலயமான “எளியோனா ஆலயம்” (Church of Eleona) ஆகிய இரண்டினதும் கட்டுமானப் பணிகள் மற்றும் அழகு படுத்துதல் ஆகிய பணிகளின் பொறுப்புகளை ஹெலெனா ஏற்றிருந்தார். சினாயின் (Sinai) எரியும் புதரை (Burning Bush) அடையாளம் காண்பதற்காக, எகிப்தில் (Egypt) ஒரு தேவாலயத்தை கட்டியெழுப்ப ஹெலெனா கட்டளையிட்டதாக உள்ளூர் நிறுவன புராணக்கதைகள் கூறுகிறது. கி.பி. 330ம் ஆண்டின் “சினாய்” தீபகற்பத்திலுள்ள (Sinai Peninsula) “கேதரின் துறவு மடாலயத்திலுள்ள” (Saint Catherine's Monastery) சிற்றாலயம், “ஹெலெனா சிற்றாலயம்” (Chapel of Saint Helen) என்றே அழைக்கப்படுகிறது.

உண்மையான சிலுவையும் புனித கல்லறை தேவாலயமும்:

பாரம்பரியங்களின்படி, பல்வேறு புனித பொருட்களையும், அற்புத பொருட்களின் மிச்சங்களையும் கண்டெடுத்த ஹெலெனா, உண்மையான சிலுவையையும் கண்டெடுத்ததாக கூறப்படுகிறது. அகழ்வாராய்ச்சி தொடங்க ஒரு தளம் தேர்வு செய்து தோண்டியதில், இங்கே மூன்று வெவ்வேறு சிலுவைகள் மீட்கப்பட வழிவகுத்தது. இதில் உண்மையான சிலுவை (True Cross) எது என்பதை கண்டுபிடிக்க செய்த முயற்சிகள் வீணாயின. பின்னர், ஜெருசலேமின் ஆயர் “மகாரியஸ்” (Bishop Macarius of Jerusalem) என்பவர் மூலம், நகரின் வெளியே, மரண தருவாயிலிருந்த பெண் ஒருவரை  அழைத்து வந்தார்கள். அந்த பெண்ணை மூன்று சிலுவைகளையும் ஒவ்வொன்றாக தொடச் செய்தனர். முதல் சிலுவையையும் இரண்டாம் சிலுவையையும் தொடும்போது ஒன்றும் நேரவில்லை. ஆனால், மூன்றாம் சிலுவையை தொட்டதும் அற்புதமாக, அந்த பெண் எழுந்து குணமானார். ஆகவே, சாகும் தருவாயிலிருந்த பெண் தொட்டதும் குணமான காரணத்தால், அந்த சிலுவையே உண்மையான சிலுவை என்று ஹெலெனா அறிவித்தார். உண்மையான சிலுவை (True Cross) கண்டெடுக்கப்பட்ட இடத்தில் “புனித கல்லறை தேவாலயம்” (Church of the Holy Sepulchre) கட்ட பேரரசன் கான்ஸ்டன்டைன் உத்தரவிட்டார்.

கிறிஸ்தவ திருச்சபையின் வரலாற்று ஆசிரியரான “சோஸோமென்” (Sozomen) மற்றும் “அந்தியோக்கியா பள்ளியின்” (School of Antioch) செல்வாக்குள்ள இறையியலாளரும், பண்டைய சிரியாவின் (Ancient Syria) ஆயருமான, “தியோடோரெட்” (Theodoret) ஆகியோரின் கூற்றின்படி, சிலுவையில் அறையப்பட்ட ஆணிகள் (Nails of the Crucifixion) ஹெலெனாவால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன என்றும், அவற்றின் அற்புத சக்தி தமது மகனுக்கு உதவ வேண்டுமென்பதற்காக அவற்றிலொன்றை தமது மகனின் தலைக் கவசத்திலும், மற்றொன்றை அவரது குதிரையின் கடிவாலத்திலும் வைத்தார் என்றும் கூறப்படுகிறது.

ஆண்டவர் கிறிஸ்து இயேசு, சிலுவையில் அறையப்படுவதற்கு சற்று முன்னர், அவர் அணிந்திருந்த கோடுகளற்ற புனித அங்கியை (Holy Tunic), எருசலேம் பயணத்தின்போது முயன்று வாங்கிய ஹெலெனா, அதனை ஜெர்மனியிலுள்ள (Germany) “ட்ரையர்” (Trier) நகருக்கு அனுப்பினார்.

பிற இடங்களில் கட்டப்பட்டிருந்த தேவாலயங்களும் ஹெலெனாவால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.

புனிதர் ஹெலெனாவால் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பல நினைவுச் சின்னங்கள் இப்போது “சைப்ரஸ்” (Cyprus) தீவில் உள்ளன.

கி.பி. 327ம் ஆண்டு, எருசலேம் மற்றும் கிழக்கு பிராந்தியங்களை விட்டு ரோம் சென்ற ஹெலெனா, தாம் தமது அரண்மனையில், தமது தனிப்பட்ட சிற்றாலயத்தில் சேமித்து வைத்திருந்த, உண்மையான சிலுவை மற்றும் புனித பொருட்களின் மிச்சங்களில் பெரும்பாலானவற்றையும் எடுத்துச் சென்றார். மீதமுள்ளவற்றை இன்னமும் அவரது அரண்மனையில் காணலாம். அவரது அரண்மனை, பின்னாளில் எருசலேமிலுள்ள “புனித திருச்சிலுவை பேராலயமாக” (Basilica of the Holy Cross in Jerusalem) மாற்றியமைக்கப்பட்டது. இது நூற்றாண்டுகளாக தேவாலயத்துடன் இணைக்கப்பட்ட மடாலயத்தின் சிஸ்டர்சியன் (Cistercian) துறவிகளால் பராமரிக்கப்பட்டு வருகிறது.

ஏறத்தாழ கி.பி. 330ம் ஆண்டு மரித்த ஹெலெனா, ரோம் நகரிலுள்ள “மௌசோலியம்” (Mausoleum of Helena) எனும் கல்லறையில் அடக்கம் செய்யப்பட்டார். இக்கல்லறை, இவரது மகனும் பேரரசனுமான முதலாம் கான்ஸ்டண்டைனால் தமக்காக கட்டப்பட்டது. ஆனால், அதில் அவரது தாயாரான புனிதர் ஹெலெனா அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.

† Saint of the Day †

(August 18)

✠ St. Helena ✠

Empress of the Roman Empire:

Born: 246/50 AD

Drepanum, Bithynia and Pontus

Died: 327/30 AD (Aged 80)

Rome, Tuscania et Umbria

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Oriental Orthodoxy

Anglican Communion

Lutheran Church

Canonized: Pre-Congregation

Major Shrine:

The shrine to Saint Helena in St. Peter's Basilica

Feast: August 18

Saint Helena was an Empress of the Roman Empire, and the mother of Emperor Constantine the Great. Born the lowest of commoners, possibly in Drepana, Bithynia in Asia Minor, she became the consort of the future Roman Emperor Constantius Chlorus (reigned 293–306) and the mother of the future Emperor Constantine the Great (reigned 306–337).

Biographical selection:

After her pilgrimage at age 80 to the Holy Land and the finding of the True Cross in 326, St. Helena left Jerusalem. Her return trip to Rome was marked by the many charitable works she performed. She built various churches, made generous donations to others, helped the poor and destitute, consoled the unfortunate, and opened the doors of prisons. The liberation of captives was, indeed, one of her glories.

Her princely munificence was such that, according to Eusebius, she assisted not only individuals but entire communities. She manifested the same piety and benevolence wherever she went throughout her life.

When she arrived in Rome, Constantine gave a grand reception in honor of his mother. On this occasion, she chose to present her son with the precious gift of a small parcel of the Holy Cross. She also gave a large fragment of the Holy Cross to the city of Rome, and later the Santa Croce Basilica was erected on that spot by Constantine to house it at her suggestion.

Her return voyage to Rome was marked by a singular episode. While crossing the Adriatic Sea, the Empress heard accounts of the terrible and numerous drownings that often occurred there. She was so strongly moved by the stories that she took one of four nails that had crucified Our Lord, which she was bringing with her from Jerusalem, and threw it into the depths of the sea. St. Gregory of Tours relates the incident in his book The Glories of the Martyrs and adds that from that day on, the Adriatic Sea lost its furor.

This was the last trip of St. Helena. She died in Rome in the year 330. Constantine and the princes, his sons, surrounded the bed of the Empress, where she gave two last counsels to the Emperor. Her last words were to tell him to watch over the Church and to be just. Finally, she gave him her final blessing; the Emperor was holding her hand when she took her last breath. Her body was brought to Constantinople and buried with great pomp in the imperial vault of the Church of the Apostles. The whereabouts of her relics are uncertain.

St. Helena is a great historical character. Nature and grace harmonized perfectly in her. Raised to the throne in the world, she made Christianity sit on the throne for the first time. The great beauty that brought her to the attention of Constantius was the means that God used for that end. Her illustrious and venerable name would have marked the beginning of a brilliant era if Constantine had been faithful to grace. No one knows how the course of history might have been if the artists could have also painted a halo over the head of Constantine, if the Emperor, like his mother, would have been canonized.

Comments:

This selection describes the beautiful figure of the Empress as a work of art of nature and grace. She is like those figures in the Byzantine mosaics, such as the ones in Ravenna.

She was a person gifted with an outstanding physical beauty, which is what drew her to the attention of Constantius Chlorus, future Emperor, who married her. She used her position to influence her son Constantine, the successor of his father. This was how she made Our Lord Jesus Christ symbolically sit on the throne of the Roman Empire. Her two great works were the conversion of Constantine and the finding of the Holy Cross. With the finding of the Holy Cross in Jerusalem, her name became immortal.

Her death had the same high tone as her life. There is no more beautiful scene than an Empress who dies surrounded by her son, an Emperor, and her grandsons, princes, with her hand being held by that of the Emperor who had received from her his glory. She expired advising him to assist the Holy Catholic Church. All this is marvelous and seems to have been taken from the illuminated scenes of a book of hours or a medieval Missal.

Her life in a certain way is symbolized by the episode in the Adriatic Sea. It reflects the idea that was already being spread that the most sorrowful Passion of Our Lord Jesus Christ has the power to tame wild and violent things, making them gentle and docile. This is why a nail driven into the flesh of Our Lord that caused him such atrocious torments has the power to relieve men from their sufferings. So when St. Helena threw one of those nails into the tempestuous sea, it became placid. From that moment on – St. Gregory of Tours narrates – the Adriatic Sea was tamed and drownings were no longer as frequent there as they were before.

What can be said about this miracle? Almost all such miracles of nature are analogies of miracles of grace. Suffering from the Passion of Our Lord received with love in the depths of one’s soul brings peace to the revolted passions, dissolves the storms, and makes passage possible on the most dangerous voyages of life without the risk of drowning.

This means that an act of veneration and tenderness for the infinitely precious Passion of Our Lord that comes from the depths of the soul brings peace to it and orients it along the way of sanctity. It can tame the disordered passions, redirect the bad tendencies, and make the spiritual life tranquil - without drowning. This is the beautiful symbolism of that episode of St. Helena’s life.