St. Justus of Trieste November 2

 St. Justus of Trieste

Feastday: November 2

Death: 303

Martyr at Trieste who was thrown into the sea. He is still venerated at Trieste, Italy.

Saint Justus of Trieste (also Justus the Martyr, Just of Trieste; Italian: San Giusto di Trieste, San Giusto martire; died on 2 November 293)[1] is a Roman Catholic saint.

According to his passio (account of his trial and death), he was a citizen of Triest in Italy, known for his works and charities. When charges of being a Christian were brought against him by his fellow citizens, he was tried according to Roman law. Since he refused to sacrifice to the Roman gods, he was found guilty of sacrilegium and sentenced to death by drowning. According to a local tradition, he was thrown from a small boat into the Gulf of Triest, offshore the present promontorio of Sant'Andrea.

On the night of Justus' death the presbyter (priest or bishop) Sebastian was told in a dream that Justus' body had been washed ashore in spite of the weights meant to hold it down. Sebastian gathered his fellow believers and they went searching for the body, which they found on what is today Riva Grumula. Justus was then buried not far from the shore where he had been found. In late antique times the area near Piazza Hortis in Trieste was a cemeterial one and there is a good possibility that the former basilica of the Holy Martyrs at the corner of Via Ciamician and Via Duca d'Aosta was built on Justus' tomb.

In the Middle Ages the body of Justus was translated to a chapel adjacent to the church of Mary Mother of God (present day Duomo), attested since the sixth century. When, in the 10/11c, the chapel was joined to the church, the cathedral, though dedicated to Mary Mother of God, became known as cathedral of Saint Justus.

He is patron saint of the city and diocese of Trieste.[2] He is also patron saint of Albona (in Istria), San Giusto Canavese and Misilmeri in Sicily.

His feast day is 2 November, but the celebration of it is postponed for liturgical reasons until the following day, and thus 3 November is often given as the date of the feast.

Early representations of the saint are limited to Trieste itself, and in particular to the cathedral.[3] They are: the silk icon in the treasury of the cathedral, the 12th century mosaic in the left apse, where Justus is shown with Saint Servulus, the Romanesque statue on the bell tower, a series of frescoes discovered in the cathedral in 1959, the miniature in the 14/15c breviary of the Chapter of the Cathedral of Trieste.

St. Jorandus November 2

 St. Jorandus

Feastday: November 2

Death: 1340

Benedictine hermit at Kergrist and Saint-Juhec in Pedernec.

St. Carterius November 2

 St. Carterius

Feastday: November 2

Death: 315

 

Martyr with Styriacus, Tobias, Eudoxius, Agapius, and five other companions burned at the stake in Sebaste. They were soldiers in the army of Emperor Licinius Licinianus.

St. Amicus November 2

 St. Amicus

Feastday: November 2

Death: 1045

 

Benedictine esteemed in Monte Cassino, Italy. A hermit priest who entered St. Peter's Monastery at Fonteavel lana.

St. Acyndinus November 2

 St. Acyndinus

Feastday: November 2

Death: 345

With Pegasius, Aphthonius, Elpidephours, and Anempodistus, Persian Christians, ordained priests, and with their companion clerical assistants, martyred. These Christians were arrested and slain for the faith during the reign of King Shapur II.

லோட்ரிங்கன் நகர் துறவி மர்கரீத்தா Margareta von Lothringen

லோட்ரிங்கன் நகர் துறவி மர்கரீத்தா Margareta von Lothringen

பிறப்பு 

1463, 

லோட்ரிங்கன், பிரான்சு

இறப்பு 

2 நவம்பர் 1521, 

அர்கெண்டான் Argentan, பிரான்சு

இவர் லோட்ரிங்கன் அரசன் பிரட்ரிக் என்பவரின் மகள். இவர் தனது குழந்தை பருவத்திலிருந்தே தூரிங்கன் நாட்டு(Thüringen) புனித எலிசபெத்தைப்போல வாழ வேண்டுமென்று ஆசைப்பட்டார். எலிசபெத் மர்கரீத்தாவின் தூரத்து உறவினர் ஆவர். மர்கரீத்தா ஏழைகளின் வாழ்வில் அக்கறைக் கொண்டு வாழ்ந்தார். துறவியாக வேண்டுமென்றும் அதன் வழியாக பல ஏழைகளுக்கு உதவ வேண்டுமென்றும் விரும்பினார். ஆனால் அவரின் தந்தை, அவரின் 25 ஆம் வயதில் ரெனே டி அலேங்கோன் (Rene d’ Alencon) என்பவருக்கு திருமணம் செய்து வைத்தார். 4 ஆண்டுகள் மட்டுமே அவருடன் சேர்ந்து வாழ்ந்தார். பின்னர் தன் கணவர் இறந்துவிடவே, தன்னுடைய மூன்று குழந்தைகளையும் கிறிஸ்துவ விசுவாசத்தில் வளர்த்தார். பின்னர் தன் கணவரின் சொத்துக்கள் அனைத்தையும் ஏழைகளுக்கு பகிர்ந்து கொடுத்தார். பல கிறிஸ்துவ ஆலயங்கள் கட்டவும், கிறிஸ்துவ நிறுவனங்களுக்கும் உதவிகளை செய்தார். பின்னர் தன்னுடைய 3 பிள்ளைகளும் வளர்ந்து இவரைவிட்டுப் பிரிந்து செல்லவே, கார்மேல் கிளரீசியன் மடத்திற்கு சென்றார். அங்கு மற்ற துறவிகளுடன் சேர்ந்து, அர்கெண்டானில் துறவற இல்லம் ஒன்றைக் கட்டினார். அங்குதான் இவர் துறவற பயிற்சிகளைப் பெற்று, வார்த்தைப்பாடுகளைப் பெற்றார். ஆன்மீக வாழ்வில் சிறந்து வாழ்ந்த இவர் துறவியான சில ஆண்டுகளிலேயே இறந்தார். இன்று இவரின் கல்லறைமேல் பங்கு ஆலயம் ஒன்று கட்டுப்பட்டுள்ளது. 

செபம்:

எளியோரின் நண்பனே எம் தலைவா! ஏழைகள்பால் அக்கறைக்கொண்டு வாழ புனித மர்கரீத்துக்கு உதவி செய்தீர். தன்னிடம் உள்ளதையெல்லாம் மற்றவர்க்கு கொடுத்து வாழ, நல் மனதை அருளினீர். அவரின் பரிந்துரையால், எங்களின் அயலாரை நேசித்து, பகிர்ந்து வாழ நல்மனம் தர தந்தையே இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

✠ அருளாளர் ஜான் போடீ ✠(Blessed John Bodey)நவம்பர் 2

† இன்றைய புனிதர் †

(நவம்பர் 2)

✠ அருளாளர் ஜான் போடீ ✠

(Blessed John Bodey)

கல்வியாளர், பொதுநிலை இறையியலாளர், மறைசாட்சி:

(Academic Jurist, Lay Theologian, and Martyr)

பிறப்பு: கி.பி. 1549

வெல்ஸ், சோமர்செட், மேன்டிப் மாவட்டம், தென்மேற்கு இங்கிலாந்து

(Wells, Somerset, Mendip district, South West England)

இறப்பு: நவம்பர் 2, 1583

ஆன்டோவார், ஹேம்ப்ஷைர், இங்கிலாந்து

(Andover, Hampshire, England)

முக்திப்பேறு பட்டம்: டிசம்பர் 15, 1929

திருத்தந்தை பதினோராம் பயஸ்

(Pope Pius XI)

நினைவுத் திருநாள்: நவம்பர் 2

அருளாளர் ஜான் போடீ, ஒரு ஆங்கிலேய ரோமன் கத்தோலிக்க கல்வியாளராகவும், பொதுநிலை இறையியலாளராகவும் இருந்தார். கி.பி. 1583ம் ஆண்டு, மறைசாட்சியாக மரித்த இவர், கி.பி. 1929ம் ஆண்டு, அருளாளராக கத்தோலிக்க திருச்சபையால் உயர்த்தப்பட்டார்.

இவர், தென்மேற்கு இங்கிலாந்து (South West England) நாட்டின், சோமர்செட் (Somerset) மாநிலத்தின், மேன்டிப் (Mendip district)மாவட்டத்தின், வெல்ஸ் (Wells) எனப்படும் ஒரு கத்தோலிக்க நகரத்தில், கி.பி. 1549ம் ஆண்டு, பிறந்தார். ஒரு பணக்கார வியாபாரியின் மகனாகப் பிறந்த இவர், "வின்செஸ்டர் கல்லூரி" (Winchester College) எனப்படும், பிரிட்டிஷ் பொதுப் பள்ளி பாரம்பரியத்தில் சிறுவர்களுக்கான ஒரு சுயாதீன உறைவிடப் பள்ளியில் தமது பள்ளிக் கல்வியையும், "ஐக்கிய அரசு" (United Kingdom) நாடுகளிலுள்ள ஆக்ஸ்போர்டு பல்கலைக்கழகத்தின் (University of Oxford) கீழுள்ள கல்லூரிகளில் ஒன்றான, "புதிய கல்லூரியில்" (New College) பட்டப்படிப்பையும் பயின்ற இவர், 1568ம் ஆண்டு, அதே கல்லூரியின் ஆசிரியருமானார். பின்னர், அங்கேயே முதுகலை பட்டமும் பெற்றார். ஆனால், ஐவரும், இவருடன் ஆசிரிய பணியாற்றிவந்த மற்றும் ஏழு பெரும், கி.பி. 1576ம் ஆண்டு, கல்லூரிக்கு வருகைதந்த "வின்செஸ்டர் ஆயர்" (Bishop of Winchester), "ராபர்ட் ஹார்ன்" (Robert Horne,) என்பவரால் தம் பணியை இழந்து வெளியேற்றப்பட்டனர்.

அதற்கு பிந்தைய வருடம், சிவில் சட்டம் (Civil law) கற்பதற்காக ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் "டோவாய்" (Douai) என்னுமிடத்திலுள்ள "ஆங்கிலேய கல்லூரிக்கு" (English College) சென்றார். ஆனால், கி.பி. 1578ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், இங்கிலாந்து திரும்பினார். திரும்பியதும், அவர் "ஹாம்ப்ஷயர்" (Hampshire) நகரின் பள்ளி ஆசிரியரானார். 1580ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், இவரது சக பள்ளி ஆசிரியரான "ஜான் ஸ்லேடு" (John Slade) என்பவருடன் சேர்ந்து, "ராயல் மேலாதிக்கத்தை" (Royal Supremacy) மறுத்த காரணத்துக்காக கைது செய்யப்பட்டு, கால்களில் இரும்பு சங்கிலிகளால் பிணைக்கப்பட்டு, "வின்செஸ்டர் காவுல்" (Winchester Gaol) சிறையில் மூன்று ஆண்டுகள் சிறை வைக்கப்பட்டார். கி.பி. 1583ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், உயர் தேசத்துரோகத்திற்காக கண்டனம் செய்யப்பட்டார். இந்த தண்டனை அநியாயமானது மற்றும் சட்டவிரோதமானது என்ற உணர்வு வெளிப்படையாக இருந்த காரணத்தால், அவர்கள் மீண்டும் விசாரிக்கப்பட்டனர். கி.பி. 1583ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், "ஹாம்ப்ஷயர்" (Hampshire) மாகாணத்தின் "அன்டோவர்" (Andover) சிறைச்சாலையில், மீண்டும் கண்டனம் செய்யப்பட்டார்.

ஒரு ஆங்கிலேய இறையியலாளரும், ஆக்ஸ்போர்டு பல்கலைக்கழகத்தின் (University of Oxford) கீழுள்ள "மகதலின் கல்லூரியின்" தலைவரும் (President of Magdalen College), இங்கிலாந்து திருச்சபையின் (Church of England) "க்ளோசெஸ்டர்" (Gloucester) மற்றும் "வின்செஸ்டர்" (Winchester) பேராலயங்களின் தலைவருமான, "லாரன்ஸ் ஹம்ப்ரி" (Lawrence Humphrey) என்பவருடன், "பைத்தீனிய" நகரான "நிசியா" (Bithynian city of Nicaea) எனுமிடத்தில் நடந்த கிறிஸ்தவ ஆயர்களின் முதலாவது மகா சபை (The First Council of Nicaea) தொடர்பாக, ஜான் போடீ பல சர்ச்சைகளைக் கொண்டிருந்தார். "யூசிபியஸிடமிருந்து" (Eusebius) அவரது குறிப்புகள் இன்னும் உள்ளன.

ஜான் போடீ, தமது இரண்டாவது வழக்கு விசாரணைக்குப் பிறகு, சிறையிலிருந்து, ஆங்கில கத்தோலிக்க தெய்வீக முனைவர் "ஹம்ப்ரி எலி" என்பவருக்கு பின்வருமாறு எழுதினார்:

      "பூமியில் பரவும் எமது காரணங்களுக்காக, இரும்பும், பரலோகத்தில் தங்கம் மற்றும் விலைமதிப்பற்ற கற்களை மிஞ்சும் என்று நாங்கள் கருதுகிறோம். அதுவே எமது குறிக்கோள். அதுவே எமது விருப்பமுமாகும். இந்நிலையில், நாங்கள் தினமும் அச்சுறுத்தப்படுகிறோம். தடைகள் எப்போது வாசலுக்கு கொண்டு வரப்படும் என்று எதிர்பார்த்திருக்கிறோம். எங்கள் வலிமை, எங்கள் மகிழ்ச்சி மற்றும் இறுதிவரை எங்கள் விடாமுயற்சி ஆகியவற்றிற்காக உங்கள் அனைவரின் நல்ல ஜெபங்களையும் நாங்கள் விரும்புகிறோம் என்று கடவுளின் பொருட்டு நான் உங்களைக் கோருகிறேன்."

- எங்கள் பொறுமை பள்ளியிலிருந்து.

செப்டம்பர் 16, 1583

இங்கிலாந்து தேசத்தின் மகாராணியை இங்கிலாந்து கிறிஸ்தவ திருச்சபையின் தலைவியாக ஒப்புக்கொள்ளாத காரணத்திற்காகவும், தாம் கொண்டிருந்த கத்தோலிக்க விசுவாசத்திற்காகவும், ஜான் போடீ, 1583ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 2ம் தேதி, ஆண்டோவரில் (Andover) தூக்கிலிடப்பட்டார்.

தூக்கு மேடையில் நின்றிருந்த ஜான் போடீ, அங்கு சூழ்ந்திருந்த மக்களை பார்த்து, பின்வருமாறு கூறினார்:

"உண்மையில், நான் இரண்டு முறை தண்டிக்கப்பட்ட காரணத்தால், நான் போதுமான அளவு தணிக்கை செய்யப்பட்டுள்ளேன்... திருப்பலி கேட்பதனையும், 'மரியே வாழ்க' என்று கூறுவதனையும் தேசத்துரோகம் என்று நீங்கள் நினைத்தால், அந்த தேசத்துரோகத்தினை நீங்கள் தாராளமாகச் செய்யலாம்... உலக சம்பந்தமான, மற்றும் அனைத்து லௌகீக காரணங்களுக்காகவும், நான் அன்னை மரியாளையே எனது சட்டபூர்வ மகாராணியாக ஒப்புக்கொள்கிறேன்... வேறு யாருமல்லர்... இங்குள்ள நல்ல மனிதர்கள்... ஒன்றை மட்டும் தெளிவாக புரிந்துகொள்ளுங்கள்... இங்கிலாந்து நாட்டின் மகாராணியை, இங்கிலாந்து கிறிஸ்தவ திருச்சபையின் தலைவியாக ஒப்புக்கொள்ளாத ஒரே காரணத்துக்காக நான் சாகிறேன்... அதனை நான் ஒப்புக்கொள்ள மாட்டேன்... ஒப்புக்கொள்ளவே மாட்டேன்... உங்கள் எலிசபெத் மகாராணியின் மாட்சிமை, அமைதி, மற்றும் பாதுகாப்பிற்காக கூட நான் கடவுளை நீண்டகாலமாக ஜெபிக்கிறேன்... நீங்கள் வேறு யாருக்கும் கீழ்ப்படியக்கூடாது என்று நான் விரும்புகிறேன்..."

ஜான் போடீயின் சகோதரர் "கில்பர்ட்" (Gilbert), கி.பி. 1581ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 28ம் நாளன்று, இயேசுசபையின் குருவான, அருட்தந்தை "அலெக்சாண்டர் பிரையண்ட்" (Alexander Briant) என்பவருடன் கைது செய்யப்பட்டார். அவர், "பிரிட்வெல்" (Bridewell) எனுமிடத்தில், சவுக்கடி தண்டனைக்கு உள்ளாக்கப்பட்டர். பின்னர் கிளைச் சிறைகளில் ஒன்றில் அடைத்து வைக்கப்பட்டார். பிணையில் விடுவிக்கப்பட்ட அவர், மீண்டும் விசாரணைக்கு அழைக்கப்பட்டபோது, ஆஜராகாமல், ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் "ரைம்ஸ்" (Rheims) நகருக்கு தப்பியோடினார்.

† Saint of the Day †

(November 2)

✠ Blessed John Bodey ✠

Academic Jurist, Lay Theologian, and Martyr:

Born: 1549 AD

Wells, Somerset, Mendip district, South West England

Died: November 2, 1583

Andover, Hampshire, England

Beatified: December 15, 1929

Pope Pius XI

Feast: November 2

Blessed John Bodey, was an English Roman Catholic academic jurist and lay theologian. He was martyred in 1583 and beatified in 1929.

John Bodey was born in Wells, Somerset, in 1549. His father was a wealthy merchant. He studied at Winchester College and New College, Oxford, of which he became a Fellow in 1568 and took an M.A. degree in February 1576. In June 1576, he and seven others were deprived of their fellowships by the visitor, Robert Horne, Bishop of Winchester, and expelled.

The following year he went to Douay College to study civil law but returned to England in February 1578. Upon his return, he became a schoolmaster in Hampshire. Arrested in 1580, he was kept in iron shackles in Winchester gaol and was condemned in April 1583, together with John Slade, a schoolmaster, for high treason by denying the Royal Supremacy. There was apparently a feeling that this sentence was unjust and illegal, and they were retried—and condemned again—at Andover, Hampshire, in August 1583.

Bodey had a controversy with Lawrence Humphrey, Dean of Winchester, on the Nicene Council, and his notes from Eusebius still exist. After his second trial, he wrote from prison to Dr Humphrey Ely, "We consider that iron for this cause borne on earth shall surmount gold and, precious stones in Heaven. That is our mark, that is our desire. In the mean season, we are threatened daily and do look still when the hurdle shall be brought to the door. I beseech you, for God's sake, that we want not the good prayers of you all for our strength, our joy, and our perseverance unto the end. ...From our school of patience the 16th September 1583."

Bodey was hanged, drawn and quartered at Andover on 2 November 1583. At his execution, he said:

          “Indeed, I have been sufficiently censured, for I have been condemned twice; if you may make the hearing of a Blessed Mass treason, or the saying of an Ave Maria treason, you may make what you please treason... I acknowledge her as my Lawful Queen in all temporal causes, and none other... Ye shall understand, good people all, I suffer death not for not granting her Majestie to be supreme head of Christ's Church in England, which I may not and will not grant; I pray God long to preserve her Majestie in tranquillity over you, even Queen Elizabeth, your queen and mine; I desire you to obey none other.”

Bodey's brother Gilbert was arrested with Alexander Briant on 28 April 1581. He was scourged at Bridewell and afterwards confined at one of the Counter Prisons. He was released on bond, and when not called to appear, escaped to Rheims.

John Slade:

Like Bodey, Slade attended the New College, Oxford until, being expelled for being Catholic, he travelled to Douai to take the study of law. However, since as a Catholic he was not permitted to practice, he became a tutor in a gentleman's household in Dorset. Slade was eventually arrested and confined with Bodey at Winchester. Slade was hanged, drawn, and quartered at Winchester 30 October 1583.

✠ பெட்டாவ் நகர புனிதர் விக்டோரினஸ் ✠(St. Victorinus of Pettau)நவம்பர் 2

† இன்றைய புனிதர் †

(நவம்பர் 2)

✠ பெட்டாவ் நகர புனிதர் விக்டோரினஸ் ✠

(St. Victorinus of Pettau)

ஆயர்/ மறைசாட்சி:

(Bishop of Poetovio and Martyr)

பிறப்பு: ----

கிரேக்கம்

(Likely in Greece)

இறப்பு: கி.பி. 303 அல்லது 304

போயட்டோவியோ

(Poetovio)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

மரபுவழி திருச்சபை

(Orthodox Church)

நினைவுத் திருநாள்: நவம்பர் 2

புனிதர் விக்டோரினஸ், கி.பி. 270களில் பிரசித்தி பெற்ற ஆதி கிறிஸ்தவ திருச்சபை எழுத்தாளர் ஆவார். இவர், பேரரசன் “டயக்லேஷியன்” (Emperor Diocletian) காலத்தைய கிறிஸ்தவர்களின் துன்புறுத்தல்களில் மறைசாட்சியாக மரித்தார். இவர், ரோமப் பேரரசின் பண்டைய பிராந்தியமான, “பன்னோனியா” (Pannonia) எனுமிடத்திலுள்ள “போயட்டாவியோ” (Poetovio) மறைமாவட்ட ஆயர் ஆவார்.

அனேகமாக, கிரேக்கத்தின் கிழக்கு மற்றும் மேற்கத்திய அரசுகளின் எல்லைப்பகுதியான போயட்டாவியோ'வில் (Poetovio) பிறந்ததாகக் கருதப்படும் இவர், இலத்தீன் மொழியை விட, கிரேக்க மொழியை சிறப்பாக பேசினார் என்பது புனிதர் ஜெரோம் அவர்களின் எழுத்துக்களில் தெளிவாகிறது.

ஆனால், தமது விவிலிய விளக்கவுரைகளில் இலத்தீன் மொழியை பயன்படுத்திய முதல் இறையியலாளர் விக்டோரினஸ் ஆவார். அவரது படைப்புகள் மதிப்பீடு செய்யப்படுவதற்கு திருத்தந்தை முதலாம் ஜெலாசியஸ் (Pope Gelasius I) முக்கிய காரணம் என்று அறியப்படுகிறது.

புனிதர் ஜெரோம் அவர்கள் தமது "திருச்சபை எழுத்தாளர்கள் பட்டியலில்" விக்டோரினசுக்கு ஒரு கெளரவமான இடத்தை கொடுத்திருக்கிறார்.

விக்டோரினஸ், தமது காலத்தைய ராஜதுரோகம் சம்பந்தமான ஆராய்ச்சிக் கட்டுரைகளை தவிர்த்து, பல்வேறு புனித எழுத்தாளர்கள் எழுதிய "ஆதியாகமம், யாத்திராகமம், லேவியராகமம், ஏசாயா, எசேக்கியேல், ஆபகூக், பிரசங்கி, Canticles என்ற Canticle, புனித மத்தேயு, கடவுள் அருள் வெளிப்பாடு" (Holy Scripture, such as Genesis, Exodus, Leviticus, Isaiah, Ezekiel, Habakkuk, Ecclesiastes, the Canticle of Canticles, St. Matthew, and the Apocalypse) ஆகிய தூய நூல்களின்மேல் வர்ணனை எழுதியுள்ளார். அவரது படைப்புகளும் வர்ணனைகளும் காணாமல் போயுள்ளன.

கடவுள் அருள் வெளிப்பாடு விளக்கவுரை:

திருச்சபையின் அருட்தந்தையருள் விக்டோரினஸ் மிகவும் வெளிப்படையான ஒருவராக விளங்கினார்.

மீண்டும் அடிப்படை கருத்தை அறிந்துகொள்ளவும், 'கடவுள் அருள் வெளிப்பாடு' தடையின்றி மற்றும் தீர்க்கதரிசனப்படி வளரும் ஒன்றாகும் என்றும், ஆனால் பல்வேறு உட்பிரிவுகளாக ஒன்றுக்கொன்று இணையாக இயக்கமுறும் என்றும் முதன்முதலில் எழுதிய திருச்சபையின் அருட்தந்தை விக்டோரினஸ் ஆவார். அத்துடன், இரண்டாம் வருகையின் கரு வெளிப்படுத்தல் முழுவதும் சிந்தனை ஒரு தொடர்ச்சியானது என்றும் கண்டார்.

அவர் திருச்சபையில் உள்ள கிரிஸ்தவர்களின் ஏழு வகுப்புகளைக் குறிக்கும் வகையில், ஏழு சபைகளில் எழுதினார். உலகம் முழுதும் சுவிசேஷம் பரவுதல் தொடர்பான தீர்க்கதரிசனத்தின் ஏழு முத்திரைகள் பற்றி விளக்கினார். இரண்டாம் வருகை மற்றும் உலக முடிவு தொடர்பாக வரும் யுத்தம், பஞ்சம், கொள்ளை நோய்கள் மற்றும் திருச்சபையினுள்ளேயே ஏற்படும் துன்புறுத்தல்கள் பற்றியும் விளக்கினார்.

† Saint of the Day †

(November 2)

✠ St. Victorinus of Pettau ✠

Bishop of Poetovio and Martyr:

Born: ---

Likely in Greece

Died: 303 or 304 AD

Poetovio

Venerated in:

Roman Catholic Church

Orthodox Church

Feast: November 2

Saint Victorinus of Pettau or of Poetovio was an Early Christian ecclesiastical writer who flourished about 270, and who was martyred during the persecutions of Emperor Diocletian. A Bishop of Poetovio in Pannonia, Victorinus is also known as Victorinus Petavionensis, Poetovionensis or Victorinus of Ptuj.

Life:

Born probably in Greece on the confines of the Eastern and Western Empires or in Poetovio with a rather mixed population, due to its military character, Victorinus spoke Greek better than Latin, which explains why, in St. Jerome's opinion, his works written in the latter tongue were more remarkable for their matter than for their style. Bishop of the City of Pettau, he was the first theologian to use Latin for his exegesis.

His work is in the main exegetical. Victorinus composed commentaries on various books of Holy Scripture, such as Genesis, Exodus, Leviticus, Isaiah, Ezekiel, Habakkuk, Ecclesiastes, the Canticle of Canticles, St. Matthew, and the Apocalypse, besides treatises against the heresies of his time. All that has survived is his Commentary on Apocalypse and the short tract On the construction of the world.

Victorinus was a firm believer in the millennium He was also much influenced by Origen. His works were ranked with the Apocrypha in the decree, later attributed to Pope Gelasius I, which excluded and anathematized them with that of many other early fathers. That is to say, they were not considered free of error. By contrast, St. Jerome gives him an honourable place in his catalogue of ecclesiastical writers. Jerome occasionally cites the opinion of Victorinus (in Eccles. iv. 13; in Ezech. xxvi. and elsewhere) but considered him to have been affected by the opinions of the Chiliasts or Millenarians

According to Jerome, Victorinus died a martyr in 304 He is commemorated in both the Eastern and Western Churches is 2 November. Until the 17th century, he was sometimes confused with the Latin rhetorician, Victorinus Afer.

✠ மரித்த விசுவாசிகள் அனைவரின் நினைவு நாள் ✠(All Souls’ Day)நவம்பர் 2

† இன்றைய திருவிழா †

(நவம்பர் 2)

✠ மரித்த விசுவாசிகள் அனைவரின் நினைவு நாள் ✠

(All Souls’ Day)

நினைவுத் திருவிழா: நவம்பர் 2

நவம்பர் மாதம் என்றாலே கல்லறைத் தோட்டங்கள் எல்லாம் அழகு செய்யப்படுகின்றன. புதர் மண்டிப் போய் கிடந்த கல்லறைகள் எல்லாம் மீண்டும் புதுப் பொலிவுடன் தோற்றம் தருகின்றன. கல்லறைகளைச் சுத்தம் செய்து வெள்ளையடித்தல், கல்லறைகளை சந்தித்தல், இறந்தவர்களுக்கான திருப்பலி நிறைவேற்றல், இறந்தவர்களை நினைத்து சிறப்பு அன்னதானம் வழங்கல்.... இப்படியாக பல்வேறு நிகழ்ச்சிகளால் கார்த்திகை மாதம் முக்கியமானதாக அமைந்துவிடுகின்றது.

ஏன் இந்தக் கொண்டாட்டங்கள். ஏன் இந்த ஆர்ப்பரிப்பு? எதற்காக நாம் இறந்தவர்களை நினைவு கூறுகின்றோம். அனைத்து ஆன்மாக்களின் நினைவு தினம் நமக்கு என்ன, எதைக் கற்றுத்தருகின்றது.

மரித்த விசுவாசிகள் அனைவரின் நினைவு நாள் (All Souls' Day அல்லது The Commemoration of All the Faithful Departed) என்பது, சில கிறிஸ்தவ சபைகள் மரித்தோரை நினைவுகூர்ந்து அவர்களுக்காக இறைவேண்டல் செய்கின்ற ஒரு சிறப்பு விழா ஆகும். இதனைக் கல்லறைத் திருநாள் எனவும் அழைப்பர். கத்தோலிக்க திருச்சபை உட்பட பல கிறிஸ்தவ சபைகள் இவ்விழாவை நவம்பர் மாதம் இரண்டாம் நாள் கொண்டாடுகின்றன.

கிழக்கு கிறிஸ்தவ சபைகளின் கத்தோலிக்க திருச்சபை, இந்நாளைச் சிறப்பாக நினைவு கூர்கின்றது. மேலும், ஆங்கிலிக்க ஒன்றியம் மற்றும் பழைய கத்தோலிக்க திருச்சபைகளும் இதனைக் கொண்டுள்ளன.

✠ தூய்மை பெறும் நிலை:

தூய்மை பெறும் நிலை, அல்லது உத்தரிப்பு நிலை, அல்லது உத்தரிக்கிற ஸ்தலம் என்பது, கத்தோலிக்க திருச்சபையின் நம்பிக்கையின்படி, மரிக்கும் வேளையில் நம்பிக்கையுடன் கடவுளோடு நட்புறவில் மரித்தும் விண்ணகம் செல்ல முழு தகுதியற்றவர்களாக இருப்பவர்கள், சிறிது காத்திருந்து தூய்மைபெற்று முதிர்ச்சியடைய கடவுளால் அளிக்கப்படும் வாய்ப்பு ஆகும். இவர்கள் இந்த நிலையில் தங்கள் பாவங்களுக்கு உரிய வேதனைப்பட்டு, தூய்மை அடைவார்கள் எனவும் முற்றிலும் தூய்மை அடைந்த பிறகு, விண்ணகம் செல்வார்கள் எனவும் கத்தோலிக்கர் நம்புகின்றனர். இத்தகையோருக்கு கத்தோலிக்க திருச்சபையினர் இவ்வுலகில் இருந்து தங்களின் மன்றாட்டினால் உதவிட முடியும் என நம்புகின்றனர். நவம்பர் மாதம் முழுதும் இந்த நிலையில் இருப்போருக்காக கத்தோலிக்கர்கள் சிறப்பாக மன்றாடுகின்றனர். குறிப்பாக இறந்த விசுவாசிகள் அனைவரின் நினைவு நாளன்று அவர்களின் கல்லரைகளுக்குச்சென்று மன்றாடுவது வழக்கமாய் உள்ளது.

✠ தூய்மை பெறும் நிலை பற்றிய நம்பிக்கை:

இறந்தோரை நினைவுகூர்ந்து, அவர்கள் விண்ணகப் பேரின்பத்தை அடைவதற்காக அவர்களுக்காக இறைவேண்டல் செலுத்தும் வழக்கம் "தூய்மை பெறும் நிலை" (Purgatory) பற்றிய நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் எழுந்ததாகும்.

தூய்மை பெறும் நிலையை கத்தோலிக்க திருச்சபையின் மறைக்கல்வி நூல் இவ்வாறு விவரிக்கிறது:

தூய்மை பெறும் நிலை என்பது கடவுளோடு நட்புறவில் இறந்து, நிலைவாழ்வு உறுதி செய்யப்பட்டிருந்தாலும் விண்ணகப் பேரின்பத்தை அடைவதற்கு முன் தங்கள் பாவங்களுக்காகப் பரிகாரம் செய்யும் நிலை ஆகும்

இந்த தூய்மை பெறும் நிலையைக் கத்தோலிக்க திருச்சபை "உத்தரிக்கிற ஸ்தலம்" அல்லது "உத்தரிப்பு ஸ்தலம்" என்று அழைப்பது பழைய வழக்கம் ஆகும்.

இறந்து உத்தரிப்பு நிலையில் வேதனைப்படும் உற்றார், உறவினர், நண்பர்களின் மற்றும் யாரும் நினையா ஆன்மாக்களை நினைவு கூர்ந்து அவர்களுக்காக இந்நாளில் கிறித்தவர் வேண்டுதல் செலுத்துகின்றனர். இவ்விழாவில் கல்லறைகள் மலர்களாலும் மெழுகுதிரிகளாலும் அலங்கரிக்கப்படுகின்றன. கல்லறைத் தோட்டங்களில் திருப்பலி நிறைவேற்றப்பட்டு, கல்லறைகள் மந்திரிக்கப்படுகின்றன. கத்தோலிக்க திருச்சபையில் நவம்பர் மாதம் முதல் வாரத்தில் கல்லறைகளை சந்தித்து இறந்த விசுவாசிகளுக்காய் வேண்டுதல் புரிவோருக்கு முழு பலன் (Plenary indulgence) உண்டு என நம்பப்படுகின்றது.

✠ விழாக் கொண்டாடும் நாள்:

கத்தோலிக்க திருச்சபையில் இந்த நாள் ஆண்டுதோறும் நவம்பர் மாதம் இரண்டாம் தேதி நினைவுகூரப்படுகின்றது. இது, அனைத்து புனிதர் பெருவிழாவுக்கு அடுத்த நாளாகும். இந்த நாளுக்கான திருப்பலி வாசகங்கள் இறந்தோருக்காகக் குறிக்கப்பட்டுள்ள வாசகங்களிலிருந்து தேர்ந்து கொள்ளப்படும். நவம்பர் மாதம் இரண்டாம் தேதி ஞாயிறாக இருந்தால், ஆங்கிலிக்க ஒன்றியத்தில் 2008ம் ஆண்டு நிகழ்ந்தது போல, அடுத்த நாளான நவம்பர் 3 அன்று இந்த நாள் நினைவு கூரப்படும்.

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை, இயேசு கல்லறையில் இருந்த நாளான சனிக்கிழமைகள் பலவற்றை வருடம் முழுதும் ஒதுக்கி இறந்த விசுவாசிகளை நினைவு கூர்கின்றது.

✠ வேண்டாம் மரணம்:

மரணம் நிகழாத நாளில்லை, மரணம் நிகழாத வீடில்லை என்றே சொல்ல வேண்டும். இயற்கையாக ஏற்படும் மரணம் முதல், விபத்து மற்றும் தற்கொலை வரை ஏற்படும் மரணச் செய்திகள், பத்திரிகைகளில் ஒவ்வொரு நாளும் வராமல் இருந்ததில்லை. இதனால்தான் மரணம் என்றதுமே எல்லோருக்கும் இயல்பான ஒரு பயம் ஏற்படுகின்றது. மரணம் என்பது ஓர் எதார்த்தம். மரணமா? அது வேண்டாம் என்று எண்ணுவோரே அதிகம். காரணம், மரணம் வாழ்வின் மிகப்பெரும் இழப்பை ஏற்படுத்துகின்றது. இருப்பினும் மண்ணில் பிறக்கும் ஒவ்வொரு உயிரும் இறப்பைச் சந்தித்தே ஆகவேண்டும். மரணம் எனக்கு வேண்டாம் என்று தப்பித்துக்கொள்ள முடியாது. மாறாக அனைத்து உயிர்களும், அதிலும் குறிப்பாக ஒவ்வொரு மனிதரும் சந்தித்தே ஆகவேண்டியது வாழ்வின் எதார்த்தம்.

ஆகவே நவம்பர் மாதம் 2ம் தேதி அனைத்து ஆன்மாக்களின் நினைவு நாளாக, அதாவது மரித்தோர் தினமாக திருச்சபை சிறப்பித்து வருகின்றது. பாமர மக்கள் இதைக் கல்லறைத் திருநாள் என்றும் அழைக்கின்றனர். எவ்வாறு இவ்விழா வழக்கத்திற்கு வந்தது என்பதை சற்று பார்ப்போம்.

தொடக்க திருச்சபையின் வாழ்வு மிகவும் போராட்டம் நிறைந்த வாழ்வாக அமைந்திருந்தது. முதல் இரண்டு நூற்றாண்டுகளில் உரோமையில் அவ்வப்போது ஏற்பட்ட வேதக்கலாபனையில் பலரும் இயேசுவுக்கு சாட்சியாக இறந்தனர். மிகக்குறிப்பாக திருச்சபையின் இரு தூண்கள் எனப்படும் புனித பேதுரு மற்றும் புனித பவுலின் கல்லறைகள் மக்களிடையே விரும்பிச் சந்திக்கப்பட்ட இடங்களாக மாறின. காலஞ்செல்லச் செல்ல மறைச் சாட்சிகளாக இறந்த இவர்களின் கல்லறைகளில் கி.பி 3ம் நூற்றாண்டுக்குப் பிறகு திருச்சபை ரோமில் வேரூன்ற ஆரம்பித்த பின்னர் ஒவ்வொரு ஆண்டும் அவர்களின் சாட்சிய வாழ்வை நினைவு கூர்ந்து மக்கள் விழாக் கொண்டாடி அவர்களின் கல்லறைகளைச் சந்தித்து வந்தனர்.

வேத கலாபனைகளில் மறைசாட்சிகளாக மரித்தவர்களை ஒட்டுமொத்தமாக அடக்கம் செய்யும் பழக்கமும் இருந்தது. திருத்தூதர்களின் கல்லறைகள் போன்றே அவர்களின் கல்லறைத் தோட்டங்கள் காலப் போக்கில் மக்கள் விரும்பிச் சந்திக்கும் இடங்களாகவும் மாறின. இதற்கு சிறந்த உதாரணம் திருத்தொண்டராக இருந்து மறைசாட்சியாக மரித்த புனித லோரன்ஸ் என்பவரின் இடத்தில் இன்றும் அவரின் பெயரில் ஆலயம் உள்ளது. அதை ஒட்டிய மிகப் பெரிய கல்லறைத் தோட்டம் இன்றளவும் உள்ளது. மக்கள் ஒவ்வொரு ஆண்டும், சிறப்பான வகையில் இங்கு திருப்பலி நிறைவேற்றி மறைசாட்சிகளாக இறந்தவர்களை நினைவு கூறுகின்றனர். இருப்பினும் இக்கல்லறை விழா உலகத் திருச்சபை அளவில் கொண்டாடப்படும் விழாவாக இருக்கவில்லை.

கி. பி. 998ம் ஆண்டில், புனித ஓதிலோ என்பவர் தன்னுடைய குளுனி சபையினருக்கு இதனை அறிமுகப்படுத்தினார். இவர் குளுனி சபையின் முதல் மடாதிபதியாக இருந்தார். தன்னுடைய துறவற மடத்தில் வாழ்வோர் இறந்தவர்களுக்காக சிறப்பான செபங்களைச் செய்ய வேண்டும் என்பதற்காக இவ்விழாவை அறிமுகப்படுத்தினார்.

11ம் நூற்றாண்டில் மரித்தவர்களுக்காக மன்றாடும் குளுனி சபையினரின் வழக்கம் ஐரோப்பிய நாடுகளிம், இலத்தீன் அமெரிக்கா நாடுகளும், மிக விரைவாகப் பரவியது. இறந்த ஆன்மாக்களுக்காக மன்றாடும் இவ்விழாவைத் தாய் திருச்சபை கி.பி 13ம் நூற்றாண்டில் அனைத்துலகின் விழாவாக கொண்டாட அனுமதி

வழங்கியது. 

✠ இறந்தவர்களுக்காக மன்றாடுதல்:

இறந்தவர்களுக்காக மன்றாடும் வழக்கம் விவிலிய வழக்கமாகும். இது மக்கபேயர் காலத்திலிருந்து வருகின்றது.(2மக் 12:43-45) யூதா, மக்கபே இறந்தவர்களுக்காகப் பாவப்பரிகாரப் பலி ஒப்புக் கொடுக்க எருசலேமிற்கு ஆள்களை அனுப்பினார். இந்த மரபு புனித பவுலின் காலத்தில் இயேசு வழியாக இறந்தவர்கள் மீட்பைப் பெறுவதற்காக வாழ்ந்து கொண்டிருந்தோர் அவர்கள் பெயரில் திருமுழுக்குப் பெற்றுக் கொண்டனர் (1கொரி 15:29). இதன் பின்னணியில்தான் காலப்போக்கில் இறந்தவர்களுக்காகச் செபிக்கும் பழக்கமும், கல்லறைத் தோட்டச் சந்திப்புக்களும், திருப்பலி ஒப்புக் கொடுக்கும் பழக்கமும் தாய் திருச்சபையின் மரபில் வளர்ந்தது.

பழைய ஏற்பாட்டு பலிகளைவிட இயேசுவின் ஒப்புயர்வற்ற கல்வாரிப்பலி அனைத்து பாவங்களையும் போக்குகின்றது. எனவேதான் நவம்பர் மாதம் இறந்தவர்களுக்காக திருப்பலிகள் ஒப்புக்கொடுக்கப்படுகின்றன. ஆகவே நவம்பர் மாதம் ஏன் நாம் இறந்த ஆன்மாக்களின் தினமாக கொண்டாடுகின்றோம் என்பது எமக்கு தெளிவாகின்றது. எனவே இறந்தவர்களை நினைத்து நாமும் திருப்பலி ஒப்புக்கொடுத்து செபிப்போம்

† Feast of the Day †

(November 2)

✠ All Souls’ Day ✠

Also called:

Feast of All Souls

Defunct' Day

Day of Remembrance

Commemoration of the Faithful Departed

Observed by:

Roman Catholicism

Eastern Orthodoxy

Lutheranism

Anglicanism

Methodism

Other Protestant denominations

Feast Day: November 2

Once the Halloween candy has been counted and the costumes stored away, many religious people around the world enter into a time of remembrance for the dead. In the Christian calendar, this tradition is upheld on All Souls’ Day, which falls yearly on Nov. 2. It follows All Saints’ Day, which is observed on Nov. 1.  

While All Saints’ Day is a day that Catholics remember those who have already entered heaven, All Souls’ Day is a day to pray for all loved ones who have died. In particular, Catholics remember the souls of those who are caught in purgatory, undergoing a process of purification before entering heaven.

The Catholic Church teaches that “all who die in God’s grace, but still imperfectly purified, are indeed assured of their eternal salvation; but after death, they undergo purification, so as to achieve the holiness necessary to enter the joy of heaven.”

The purification that happens in purgatory is entirely different from the punishment that takes place in hell. According to the church’s catechism — a document containing essential church teachings — purgatory is like a “cleansing” or “purifying” fire for people who are already assured of God’s grace. Catholics believe that souls in purgatory can be helped along the path towards heaven by the prayers of those who are still living. 

All Souls’ Day is not a holy day of obligation, so Catholics aren’t expected to attend church. However, if it falls on a Sunday, Catholics mark the day by attending a special Mass. Catholics also visit the graves of their loved ones, where they light candles, leave flowers and sprinkle holy water.

One of the most famous prayers for those in purgatory is the prayer of St. Gertrude the Great, a 13th-century German Benedictine nun. According to tradition, God revealed to the nun that the following prayer would release 1,000 souls from purgatory every time it is said:

       Eternal Father, I offer Thee the Most Precious Blood of Thy Divine Son, Jesus, in union with the Masses said throughout the world today, for all the Holy Souls in Purgatory, for sinners everywhere, for sinners in the universal church, those in my own home and within my family. Amen.

Although All Souls’ Day is primarily a Catholic holy day, it is also observed by the Eastern Orthodox Church, the Anglican church and a few other Protestant denominations. 

In Latin American countries and communities, All Souls’ Day celebrations are often tied to Día de Muertos (also Día de Los Muertos), or “the Day of the Dead,” which falls on Nov. 1 and 2. Celebrations are elaborate and joyful, with observers participating in costume parades and visits to cemeteries. Some families create altars inside their homes to remember their departed relatives.

All Saints' Day November 1

 All Saints' Day

All Saints' Day is a solemn holy day of the Catholic Church celebrated annually on November 1. The day is dedicated to the saints of the Church, that is, all those who have attained heaven. It should not be confused with All Souls' Day, which is observed on November 2, and is dedicated to those who have died and not yet reached heaven.

Although millions, or even billions of people may already be saints, All Saints' Day observances tend to focus on known saints --that is those recognized in the canon of the saints by the Catholic Church.

All Saints' Day is also commemorated by members of the Eastern Orthodox Church as well as some protestant churches, such as Lutheran and Anglican churches.

Generally, All Saints' Day is a Catholic Holy Day of Obligation, meaning all Catholics are required to attend Mass on that day, unless they have an excellent excuse, such as serious illness.

Other countries have different rules according to their national bishop's conferences. The bishops of each conference have the authority to amend the rules surrounding the obligation of the day.

All Saints' Day was formally started by Pope Boniface IV, who consecrated the Pantheon at Rome to the Virgin Mary and all the Martyrs on May 13 in 609 AD. Boniface IV also established All Souls' Day, which follows All Saints.

The choice of the day may have been intended to co-opt the pagan holiday "Feast of the Lamures," a day which pagans used to placate the restless spirits of the dead.

The holy day was eventually established on November 1 by Pope Gregory III in the mid-eighth century as a day dedicated to the saints and their relics. The May 13 celebration was subsequently abandoned.

In Ireland, the Church celebrated All Saints' Day on April 20, to avoid associating the day with the traditional harvest festivals and pagan feasts associated with Samhain, celebrated at the same time.

Following the establishment of the Frankish Empire, and following the reign of Charlemagne, the holy day, which was already celebrated on November 1, became a holy day of obligation by decree of Pope Gregory IV and Louis the Pious, who was king over a portion of Charlemagne's former empire.

Following the Protestant Reformation, many Protestants retained the holy day, although they dismissed the need to pray for the dead. Instead, the day has been used to commemorate those who have recently died, usually in the past year, and to remember the examples of those who lived holy lives.

The Catholic practice however, celebrates all those who have entered heaven, including saints who are recognized by the Church and those who are not.

Holy day customs vary around the world. In the United States, the day before is Halloween and is usually celebrated by dressing in costumes with themes of death commonly associated. Children go door-to-door in costume, trick-or-treating, that is soliciting candy from their neighbors. The holiday has lost much of its connection to its religious origins.

Although nearly everyone celebrates Halloween for the fun of the secular holiday, the following religious solemnity, is not widely practiced or acknowledged by most Americans unless they are Catholic.

In other countries, such as Portugal, Spain and Mexico, traditional practices include performance of the play, "Don Juan Tenorio" and offerings made to the dead. All Saints' Say occurs on the same day as the Mexican "Dide los Innocentes" a day dedicated to deceased children.

Across much of Europe, the day is commemorated with offerings of flowers left on the graves of the dead. In Eastern Europe, candles are lit on graves instead of offerings of flowers.

In some places, such as the Philippines, graves can be painted and repaired by family members. Many of these practices blur the distinction between All Saints' Day and All Souls' Day.

These celebrations often blur the distinction between All Saints' Day, which is properly dedicated to those who are in heaven, and All Souls' Day, on which prayers are offered for all those who have died, but have not yet reached heaven.

In Mexico, the Day of the Dead holy days extend from October 31 through November 2.

It is important to remember these basic facts:

Halloween is a secular holiday that comes the night before All Saints' Day.

All Saints' Day is on November 1, and it is a Holy Day of Obligation.

All Souls' Day in on November 2, and it is NOT a Holy Day of Obligation.

The Day of the Dead is a Mexican holiday that has spread in popularity into parts of the United States and across Latin America. It is celebrated from October 31 through November 2, to coincide with both the American tradition and the Catholic holy days. Those three days are dedicated to all of the dead.to all of the dead.

More about All Saints' Day from Wikipedia

All Saints' Day (in the Roman Catholic Church officially the Solemnity of All Saints and also called All Hallows or Hallowmas[1]), often shortened to All Saints, is a solemnity celebrated on 1 November by parts of Western Christianity, and on the first Sunday after Pentecost in Eastern Christianity, in honor of all the saints, known and unknown.

In Western Christian theology, the day commemorates all those who have attained the beatific vision in Heaven. It is a national holiday in many historically Catholic countries. In the Roman Catholic Church, the next day, All Souls' Day, specifically commemorates the departed faithful who have not yet been purified and reached heaven. Catholics celebrate All Saints' Day and All Souls' Day in the fundamental belief that there is a prayerful spiritual communion between those in the state of grace who have died and are either being purified in purgatory or are in heaven (the 'church penitent' and the 'church triumphant', respectively), and the 'church militant' who are the living. Other Christian traditions define, remember and respond to the saints in different ways.

In the East

 Eastern Orthodox icon of All Saints. Christ is enthroned in heaven surrounded by the ranks of angels and saints. At the bottom is Paradise with the bosom of Abraham (left), and the Good Thief (right).

Eastern Christians of the Byzantine Tradition follow the earlier tradition of commemorating all saints collectively on the first Sunday after Pentecost, All Saints' Sunday.

St. Vigor November 1

 St. Vigor

Feastday: November 1

Death: 537

Bishop and missionary. Born at Artois, France, he studied at Arras under St.Vedast and considered the idea of becoming a priest so overwhelmmg that he ran away when his father expressed his opposition to his ordination. Subsequently ordained, he preached at Raviere and worked as a missionary until 513 when he was named bishop of Baycux. As bishop, he opposed paganism and founded a church on the site of a one-time pagan idol. He also founded a monastery nearby, later known as St. Vigeur le Grand.

Saint Vigor (French: Saint Vigor, Vigeur; Latin: Vigor, Vigorus) (died circa 537 AD) was a French bishop and Christian missionary. An early vita was composed about 750–775, probably in Bayeux, where he had been bishop and was venerated from an early date.[1] Born in Artois, he studied at Arras under Saint Vedast. His noble father, preoccupied with worldly prestige, would not grant approval for him to become a priest, so he ran away from home, taking nothing with him, accompanied by an acolyte, Theodimir. Thereafter, he became a hermit preacher at Reviers, Calvados,[2] and worked as a missionary. Saint Vigor was named bishop of Bayeux in 514.[3]

He fervently opposed paganism and founded a monastery, later known as Saint-Vigor-le-Grand. In Bayeux, Normandy, he destroyed a pagan temple that was still in use and built a church on the grounds.[citation needed]

Veneration

In Normandy, Vigor was venerated and churches are dedicated to him. Normandy was the site for the establishment of his cult after the successful Norman conquest of England. Two English churches have been dedicated to Vigor; one in Fulbourn, Cambridgeshire, the other in Stratton-on-the-Fosse, Somerset.[4] His feast falls on All Saints' Day (November 1), and as a result is often moved to another date.[5] Saint Vigor is mentioned in the life (vita) of Saint Paternus.[5]

Bl. Teodor Romza November 1

 Bl. Teodor Romza

Feastday: November 1

Birth: 1911

Death: 1947

Beatified: Pope John Paul II

The Servant of God Bishop Theodore Romzha was born on 14 April 1911, in the village of Veliky Bychkiv, Transcarpathia. From 1930-1933, he studied philosophy in Rome and completed his theological education also in Rome from 1933-1937, culminating in a Licentiate. Shortly thereafter, he became an administrator of the parish in Berezovo. Beginning in 1939, he was a professor of philosophy at the seminary in Uzhorod. On 24 September 1944, he was ordained to the episcopacy for the Mukachevo eparchy. During the Red Army presence in the Carpathian region of Ukraine, he was tireless in his defence of the rights of the Catholic Church there. On 27 October 1947, the Soviets attempted to kill Bishop Romzha. Heavily wounded, he was taken to the hospital in Mukachiv, where he was subsequently poisoned and died on 1 November 1947.

St. Severinus November 1

 St. Severinus

Feastday: November 1

Death: 609

Benedictine monk and hermit. He lived at Tivoli, near Rome, and his relies are enshrined in that city.

St. Salaun November 1

 St. Salaun

Feastday: November 1

Death: 1358

Confessor, also called Salomon. He was a poor man who lived at Leseven, in Brittany. For years he was the object of contempt and disdain from his local community for being a fool. Later his level of spiritual attainment was recognized and he was venerated as a saint.

Bl. Peter Onizuko November 1

 Bl. Peter Onizuko

Feastday: November 1

Death: 1622

Japanese martyr. A native of Arima, Japan, Peter was converted to Christianity and became a Jesuit postulant. With Blessed Paul Navarro, whom he assisted in his work, he was seized by Japanese authorities and burned alive at Shimabara