புனித கிறிஸ்டினா (மூன்றாம் நூற்றாண்டு)July 24

ஜூலை 24

புனித கிறிஸ்டினா (மூன்றாம் நூற்றாண்டு)

இவர் தீர் என்ற பகுதியைச் சார்ந்தவர். இவரது தந்தை அப்பகுதியின் ஆளுநராக இருந்தார். 

கிறிஸ்டினாவின் குடும்பம் கிறிஸ்துவை அறியாத பிற இனத்தைச் சார்ந்த குடும்பமாக இருந்தது. பதினொரு வயதில்தான் இவர் கிறிஸ்துவை அறிந்து கொண்டார். 

இச்செய்தியைக் கேள்விப்பட்ட கிறிஸ்டினாவின் தந்தை, இவரை ஓர் அறைக்குள் அடைத்து வைத்து, அறை முழுவதும் பொன்னாலும் வெள்ளியாலும் செய்யப்பட்ட சிலைகளால் நிரப்பினார். அப்படியாவது இவர் கிறிஸ்துவை மறந்து, சிலைகளை வழிபடத் தொடங்குவார் என்று; ஆனால் இவர் அறையிலிருந்த பொன்னாலும் வெள்ளியாலும் செய்யப்பட்ட சிலைகளை உடைத்து, அவற்றை தனது அறைக்கு வெளியே இருந்த ஏழை எளிய மக்களுக்குக் கொடுத்தார்.

இதை அறிந்த இவரது தந்தை இவரைப் பல்வேறு விதமாகச் சித்திரவதை செய்தார். அப்படி இருந்தும் இவர் தன்னுடைய நம்பிக்கையில் உறுதியாக இருந்தார். 

கிறிஸ்டினாவின் தந்தை திடீரென இறந்து போனார். அப்பொழுது இவர் தன்னுடைய பிரச்சனையெல்லாம் முடிவுக்கு வந்துவிட்டது  என நினைத்துக் கொண்டிக்க, இவரது தந்தைக்குப் பின் ஆளுநர் பதவியேற்றுக்கொண்ட தியோன், ஜூலியன் ஆகியோர் இவரை இன்னும் மிகுதியாகச் சித்திரவதை செய்தாரகள். அவர்களுடைய சித்திரவதை தாங்காமல் இவர் தன்னுடைய ஆவியை ஆண்டவரிடம் ஒப்படைத்தார்.

July 24

​

Saint of the day:

Saint Christina the Astonishing

Patron Saint of the mentally ill

 

Prayer:

 

The Story of Saint Christina the Astonishing

 

​Born to a peasant family, orphaned as a child, and raised by two older sisters. At age 21, she experienced a severe seizure of what may have been epilepsy. It was so severe as to be cateleptic, and she was thought to have died. During her funeral Mass, she suddenly recovered, and levitated to the roof of the church. Ordered down by the priest, she landed on the altar and stated that she had been to hell, purgatory, and heaven, and had been returned to earth with a ministry to pray for souls in purgatory.

Her life from that point became a series of strange incidents cataloged by a Thomas de Cantimpré, Dominican professor of theology at Louvain who was a contemporary who recorded his information by interviewing witnesses, and by Cardinal Jacques de Vitny who knew her personally. She exhibited both unusual traits and abilities. For example, she could not stand the odor of other people because she could smell the sin in them, and would climb trees or buildings, hide in ovens or cupboards, or simply levitate to avoid contact. She lived in a way that was considered poverty even in the 13th century, sleeping on rocks, wearing rags, begging, and eating what came to hand. She would roll in fire or handle it without harm, stand in freezing water in the winter for hours, spend long periods in tombs, or allow herself to be dragged under water by a mill wheel, though she never sustained injury. Given to ecstasies during which she led the souls of the recently dead to purgatory, and those in purgatory to paradise.

People who knew her were divided in their opinions: she was a holy woman, touched of God, and that her actions and torments were simulations of the experiences of the souls in purgatory; she was suffering the torments of devils; she was flatly insane. However, the prioress of Saint Catherine’s convent testified that no matter how bizarre or excessive Christina’s reported actions, she was always completely obedient to the orders of the prioresses of the convent. Christina was a friend of Louis, Count of Looz, whose castle she visited, and whose actions she rebuked. Blessed Marie of Oignies thought well of her, and Saint Lutgardis sought her advice.