புனிதர் போட்வுல்ஃப் ✠(St. Botwulf of Thorney). June 17

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 17)

✠ புனிதர் போட்வுல்ஃப் ✠

(St. Botwulf of Thorney)

மடாதிபதி: 

(Abbot)

பிறப்பு: கி.பி. 7ம் நூற்றாண்டு

இறப்பு: கி.பி. 680

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்

(Anglican Communion)

மரபுவழி திருச்சபை

(Orthodox Church)

லூதரன் திருச்சபை (குறிப்பாக, டென்மார்க் மற்றும் ஸ்வீடன் ஆகிய நாடுகளில்)

(Lutheran Church (Particularly in Denmark & Sweden)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 17

பாதுகாவல்: பயணிகள் மற்றும் விவசாயம்

புனிதர் போட்வுல்ஃப், ஒரு ஆங்கிலேய மடாதிபதியும் கிறிஸ்தவ புனிதரும் ஆவார். இவர் பயணிகள் மற்றும் விவசாயிகளின் பாதுகாவலருமாவார்.

சந்தேகமான விவரங்களைத் தவிர்த்து, புனிதர் போட்வுல்ஃப் அவர்களின் வாழ்க்கை வரலாறு பற்றின விவரங்கள் சிறிதளவே இருந்தன. அவர் மரணமடைந்து நானூறு வருடங்களின் பின்னர் “ஃபோல்கார்ட்” (Folcard) என்ற துறவி எழுதிய சரித்திர விவரங்களே இருந்தன. 

கி. பி. ஐந்தாம் நூற்றாண்டில் ஜெர்மனியிலிருந்து இங்கிலாந்து நாட்டுக்கு புலம்பெயர்ந்து சென்ற மக்கள் “ஏங்கில்ஸ்” (Angles) என்றழைக்கப்பட்டனர். இவர்கள் “மெர்சியா”, “நார்த்ஊம்ப்ரியா” மற்றும் “கிழக்கு ஏங்க்ளியா” (Mercia, Northumbria, and East Anglia) ஆகிய அரசுகளை நிறுவி அதற்கு இங்கிலாந்து மற்றும் ஆங்கிலேய பெயர்களை அளித்தனர்.

காலக்கிரமமாகத் தொகுக்கப்பட்ட 653ம் வருடத்தின் ஆங்கிலோ-சாக்சன் நிகழ்ச்சிக் குறிப்புகள் (The Anglo-Saxon Chronicle records for the year 653), மேற்சொன்ன மத்திய “ஏங்கில்ஸ்” (Angles) “எர்ல்டோர்மன் பீடா” (Earldorman Peada) என்பவரின் வழிகாட்டுதலில் உண்மையான விசுவாசத்தைப் பெற்றதாக குறிப்புகள் உள்ளன.

அரசன் “அன்னா” (King Anna) கொல்லப்பட்டான். போட்வுல்ஃப் “இகான்ஹோவில்” (Ikanho) தேவாலயமொன்றினை கட்டியெழுப்ப தொடங்கினார். “ஸஃப்போல்க்” (Suffolk) என்னுமிடத்தில் துறவு மடமொன்றை நிறுவினார்.

“இகான்ஹோவில்” (Ikanho) அவர் கட்டிய ஆலயத்தின் அஸ்திவாரத்தினருகே அவர் நல்லடக்கம் செய்யப்பட்டார். பல ஆங்கிலேய தேவாலயங்கள் அவர் பெயரில் அர்ப்பணிக்கப்பட்டன. பண்டைய “புனிதர்களின் ஆக்ஸ்ஃபோர்ட் அதிகாரத்தில்” அவர் பெயரில் அர்ப்பணிக்கப்பட்ட பழமையான ஆலயங்களின் எண்ணிக்கை 64 என்று குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. ஆனால், பிந்தைய ஆய்வுகள், அவர் பெயரில் அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஆலயங்களின் எண்ணிக்கை 71 என்றது.

† Saint of the Day †

(June 17)

✠ St. Botwulf of Thorney ✠

English Abbot:

Born: 7th century AD

Died: 680 AD

Venerated in:

Roman Catholic Church

Anglican Communion

Orthodox Church

Lutheran Church (particularly in Denmark & Sweden)

Feast: June 17

Patronage: Travellers and Farming

Botwulf of Thorney (also called Botolph, Botolph, or Botulf) was an English abbot and saint. He is the patron saint of travelers and the various aspects of farming. His feast day is celebrated either on 17 June (in England) or 25 June (in Scotland), and his translation falls on 1 December.

Who was St Botolph?

Obviously not a saint to start with, but a simple chap from the east of England who lived during the 7th century. He had a brother named Adolph with whom he was sent off to France to study monkism, and though Adolph settled in the Netherlands to spread the good word of Dark Age Catholicism to the European mainland, Botolph headed back to what’s now known in most circles as Suffolk. Or possibly Lincolnshire, but Suffolk seems more likely because who really knows where Lincolnshire is?

Back in England, he was granted land by King Anna, a member of the Wuffingas family who ruled large parts of the east. Botolph subsequently founded a monastery at a place called Icanho, believed to be present-day Iken, a small settlement near the sea where an archaeologist named Stanley West in 1977 found a large stone Saxon cross in the wall of the local church, carved with the heads of dogs and wolves, emblems of St Botolph.

Simply setting up a monastery isn’t enough to become a saint of course, or we’d all be at it.

How did St Botolph end up a saint?

Botolph’s main claim to fame was the expulsion of evil spirits from the marshlands of Suffolk — likely he oversaw the draining of swamps and removal of the noxious marsh gas with its unholy night-time glow. In what few writings survive from the next couple of centuries he is described as a man of epic religiosity and grace, and by all accounts, he could really hold his mead. It seems his general tremendousness saw him canonized some time during the 8th or 9th centuries, perhaps even by the coolest Pope of all, Pope Zachary.

Yet none of this explains how there ended up being a load of churches named after him in London. For that, we need to kill him off.

Botolph comes to London, sort of:

He died in 680 AD and was supposedly buried at Icanho, which survived him by a couple of hundred years before the Vikings arrived to smash the holy hell out of it. Having been elevated to sainthood, it didn’t seem right for his remains to stay scattered about among the pillaged wreck of his monastery. The King of England, Edgar the Peaceful, made the curious decision to divide up these remains and send parts of Botolph to Ely (his head, to one of the country’s richest monasteries), to Thorney Abbey (they got his middle) and to Westminster Abbey (‘the rest’).

And here lies the man’s connection with the capital. These remains, clearly divided into yet more parts, were brought to London through the four City gates of Aldersgate, Bishopsgate, Aldgate, and Billingsgate. It’s obvious Botolph was quite heavily revered back in the day, as four London churches were subsequently dedicated to him near to each of the gates.