புனிதர் முதலாம் செலஸ்டின் ✠(St. Celestine July 27

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 27)

✠ புனிதர் முதலாம் செலஸ்டின் ✠

(St. Celestine I)

43ம் திருத்தந்தை:

(43rd Pope)

ஆட்சி துவக்கம்: செப்டம்பர் 10, 422

ஆட்சி முடிவு: ஜுலை 26, 432

முன்னிருந்தவர்:

திருத்தந்தை முதலாம் போனிஃபாஸ்

(Pope Boniface I)

பின்வந்தவர்:

திருத்தந்தை மூன்றாம் சிக்ஸ்துஸ்

(Pope Sixtus III)

பிறப்பு: ----

ரோம், மேற்கு ரோமானியப் பேரரசு

(Rome, the Western Roman Empire)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 1, 432

ஏற்கும் சமயம்:

கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

(Oriental Orthodoxy)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூலை 27

திருத்தந்தை புனித முதலாம் செலஸ்தீன், கத்தோலிக்க திருச்சபையின் 43ம் திருத்தந்தையாக கி.பி. 422ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 10ம் நாள் முதல், கி.பி. 432ம் ஆண்டு, ஜுலை மாதம், 26ம் நாள் வரை பணியாற்றினார். அவரது ஆட்சிக்காலம் நவம்பர் மாதம், 3ம் நாள் தொடங்கியதாக "திருத்தந்தையர் நூல்" (Liber Pontificalis) என்னும் நூல் கூறினாலும், தில்லெமோன் போன்ற வரலாற்றாசியர்கள் கருத்துப்படி செலஸ்தீனின் ஆட்சி தொடக்கம் செப்டம்பர் மாதம், 10ம் நாள் ஆகும்.

வரலாற்று ஆதாரங்கள்:

திருத்தந்தை முதலாம் செலஸ்தீன், ரோம பேரரசின் கம்பானியா (Campania) என்னும் பிரதேசத்தில் பிறந்தவர். அவருடைய தந்தை பெயர் பிரிஸ்குஸ் (Priscus) ஆகும். அவர் சிறிது காலம் மிலான் (Milan) நகரில் புனித அகுஸ்தீனோடு (St. Ambrose) வாழ்ந்ததாகத் தெரிகிறது. அகுஸ்தீன், செலஸ்தீனுக்கு எழுதிய ஒரு கடிதம் உள்ளது. திருத்தந்தை முதலாம் இன்னசென்ட் (Pope Innocent I) கி.பி. 416ம் ஆண்டு, எழுதிய ஓர் ஆவணத்தில் "திருத்தொண்டர் செலஸ்தீன்" (Celestine the Deacon) என்று இவரைக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

செலஸ்தீனின் ஆட்சி:

திருத்தந்தை செலஸ்தீன் திருவழிபாட்டில் சில பகுதிகளை ஆக்கியதாகத் தெரிகிறது. ஆயினும் இதுபற்றி உறுதியான செய்தி இல்லை. கி.பி. 431ம் ஆண்டு நிகழ்ந்த எபேசுஸ் பொதுச்சங்கத்தில் அவர் நேரடியாகக் கலந்துகொள்ளாவிடினும் அதில் பங்கேற்க பதிலாள்களை அனுப்பினார். அச்சங்கத்தில் நெஸ்தோரியர்களின் தப்பறைக் கொள்கை கண்டிக்கப்பட்டது. அத்தருணத்தில் அவர் எழுதிய நான்கு மடல்கள் கி.பி. 431ம் ஆண்டு, மார்ச்சு மாதம், 15ம் நாள், என்னும் தேதியைக் கொண்டுள்ளன. அம்மடல்கள் ஆப்பிரிக்கா (Africa), இல்லீரியா (Illyria), தெசலோனிக்கா (Thessalonica) மற்றும் நார்போன் (Narbonne) என்னும் பகுதிகளில் ஆண்ட ஆயர்களுக்கு (African Bishops) எழுதப்பட்டவை. இலத்தீன் (Latin) மொழியில் எழுதப்பட்ட அம்மடல்களின் கிரேக்க (Greek) மொழிபெயர்ப்பு கிடைத்துள்ளது. மூல ஏடு கிடைக்கவில்லை.

மறைபரப்புப் பணி:

செலஸ்தீன் கத்தோலிக்க கிறிஸ்தவ கொள்கைகளைப் பாதுகாப்பதில் தீவிரம் காட்டினார். "பெலாஜியநிஸம்" (Pelagianism) என்ற தவறான கொள்கையை அவர் கண்டித்தார். மேலும் அயர்லாந்து (Ireland) நாட்டில் கிறித்தவத்தைப் பரப்புவதற்காக பல்லாதியுஸ் (Palladius) என்பவரை அனுப்பிவைத்தார். அவரைத் தொடர்ந்து அயர்லாந்தில் கிறித்தவ மறையை அறிவிக்கச் சென்றவரே புனித பேட்ரிக் (Saint Patrick) ஆவார்.

உரோமையில் நோவாசியன் (Novatians) என்பவர் போதித்த தவறான கொள்கைகளையும் செலஸ்தீன் கண்டித்தார்.

இறப்பு:

திருத்தந்தை முதலாம் செலஸ்தீன் கி.பி. 432ம் ஆண்டு, ஜுலை மாதம், 26ம் நாள் உயிர்துறந்தார். அவரது உடல் உரோமை சலாரியா (Via Salaria) வீதியில் அமைந்த புனித பிரிசில்லா (St. Priscilla) சுரங்கக் கல்லறையில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது. பின்னர் அது புனித பிரசேதே (Basilica di Santa Prassede) கோவிலுக்கு மாற்றப்பட்டது.

கலை உருவில்:

புனித முதலாம் செலஸ்தீன் உருவப்படத்தில் ஒரு புறா, பறவைநாகம், தீப்பிழம்பு போன்றவை உருவகமாகச் சித்தரிக்கப்படுவது வழக்கம். உரோமைத் திருச்சபையும், கீழைத் திருச்சபையும் இவரை ஒரு புனிதராகக் கருதி வணக்கம் செலுத்துகின்றன.

† Saint of the Day †

(July 27)

✠ St. Celestine I ✠

43rd Pope:

Born: ----

Rome, the Western Roman Empire

Died: August 1, 432

Venerated in: 

Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Oriental Orthodoxy

Feast day: July 27

Pope Celestine I was the bishop of Rome from 10 September 422 to his death on 1 August 432. Celestine's tenure was largely spent combatting various ideologies deemed heretical. He supported the mission of the Gallic bishops that sent Germanus of Auxerre in 429, to Britain to address Pelagianism, and later commissioned Palladius as bishop to the Scots of Ireland and northern Britain. In 430, he held a synod in Rome which condemned the apparent views of Nestorius.

St. Celestine was a deacon at Rome in the time of Pope Innocent I (401-417). Later he himself became Pope. continued the fight against the Pelagian heresy, which was now waning. He had the satisfaction of seeing it die away in Britain, where its founder came from. Traditionally it was said that he was was the pope who sent St Patrick to Ireland to preach to the Irish.

The tradition in Ireland is that St Celestine was the pope who sent St Patrick to Ireland. He condemned the Nestorian heresy. And he is credited as the pope who introduced the responsorial psalm into the Mass in Rome.

Influenced by St Ambrose at Milan and acquainted with St Augustine:

A Campanian, Celestine is said to have lived for a while with St. Ambrose in Milan. He was certainly a deacon at Rome in the time of Pope Innocent I (401-417). In contrast to the stormy election of his predecessor Pope Boniface (418-422), Celestine’s election seems to have been quiet and harmonious.

Against Pelagianism and Semi-Pelagianism:

Once he became pope, St Celestine continued the fight against the Pelagian heresy, which was now waning. He had the satisfaction of seeing it die away in Britain, where its founder came from. When the heresy in the diluted form known as Semi-Pelagianism raised its head in Gaul, Celestine wrote against this new danger. A great friend of St. Augustine, he wrote a letter to the bishops of Gaul on the occasion of the mighty father’s death (430), praising him and forbidding all attacks on his memory.

Against Nestorianism:

But the new heresy of Nestorianism raised its head in the East. Nestorius was a priest from Antioch who when he became the patriarch of Constantinople began to teach that in Christ there are not only two natures, which is correct, but that there are also two persons, which is incorrect. A logical consequence was that Mary was not the Mother of God (theo-tokos) but only of the human person of Christ (christo-tokos). This aroused horror even in Constantinople itself, while St. Cyril, the patriarch of Alexandria, attacked the new doctrine most vigorously. Both Nestorius and Cyril were soon clamoring to the Pope for a decision. Celestine held a synod at Rome in 430 and condemned Nestorianism. Nestorius was to be deposed and excommunicated if he persisted in teaching false doctrine. Nestorius refused to submit, all the more because Cyril, who had been made the Pope’s agent in the matter, demanded more than Celestine had asked. A general council was called to meet at Ephesus in 431. The council condemned Nestorianism, to the great joy of the people.

St Patrick to Ireland?

Traditionally it was said that Pope Celestine a short time before his death personally commissioned St. Patrick to preach the gospel to the Irish. Perhaps it was Celestine who sent Palladius and it may be that Patrick came later. At any rate, St. Prosper of Aquitaine says in his Chronicle that Celestine saved the Roman island for the faith (De Paor, St Patrick’s World, 154).

Churches in Rome:

Celestine restored, which had been destroyed by the Goths. He also caused some interesting pictures of the saints to be painted in the Church of St. Sylvester.

Introduced the responsorial psalm into the Liturgy of the Word at Rome:

The church music historian Peter Jeffrey has pointed to the tradition in the Liber Pontificalis that it was Pope Celestine who introduced the responsorial psalm into the papal Mass at Rome, having experienced that practice as a young man at Milan when he was there while Ambrose was bishop. Perhaps it was also from Milan that Augustine could also have brought the same practice to Hippo in Africa.

St. Celestine I died on 26 July 432. He was buried in the cemetery of St. Priscilla in the Via Salaria, but his body subsequently moved, now lies in the Basilica di Santa Prassede. In art, Saint Celestine is portrayed as a Pope with a dove, dragon, and flame, and is recognized by the Church as a saint.