✠ புனிதர் நோட்புர்கா ✠(St. Notburga) செப்டம்பர் 14

† இன்றைய புனிதர் †

(செப்டம்பர் 14)

✠ புனிதர் நோட்புர்கா ✠

(St. Notburga)

பணியாட்கள் மற்றும் விவசாயிகளின் பாதுகாவலர்:

(Patron Saint of Servants and Peasants)

பிறப்பு: கி.பி. 1265

இறப்பு: செப்டம்பர் 13, 1313

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்கிய திருத்தலம்:

ஈபென் அருகிலுள்ள தூய ரூபெர்ட் 

(St. Rupert near Eben)

நினைவுத் திருவிழா: செப்டம்பர் 14

பாதுகாவல்: பணியாட்கள் மற்றும் விவசாயிகள்

புனிதர் நோட்புர்கா, மேற்கு ஆஸ்திரியாவிலுள்ள (Western Austria) “டைரோல்” (Tyrol) மாநிலத்தைச் சேர்ந்த கத்தோலிக்க புனிதர் ஆவார். “ரட்டேன்பர்க் நகர நோட்புர்கா” (Notburga of Rattenberg) அல்லது “ஈபென் நகர நோட்புர்கா” (Notburga of Eben) ஆகிய பெயர்களாலும் அழைக்கப்படும் இவர், பணியாட்கள் மற்றும் விவசாயிகளின் பாதுகாவல் புனிதராவார்.

ரேட்டன்பேர்க்கின் பிரபுவான ஹென்றியின் (Count Henry of Rattenberg) வீட்டில் சமையல் பணி செய்துவந்த இவர், அங்கே மீதமாகும் உணவு வகைகளை ஏழை எளியவர்க்கு தருவதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தார். ஆனால் அவளுடைய எஜமானியான ஓட்லியா, மீதமுள்ள எந்த உணவையும் பன்றிகளுக்கு தரும்படி கட்டளையிட்டார். தமது பணியைத் தொடர, நோர்புர்கா தனது சில உணவுகளை, குறிப்பாக வெள்ளிக்கிழமைகளில் சேமிக்க ஆரம்பித்தார். அதனை ஏழைகளுக்கு எடுத்துச் சென்று கொடுத்தார்.

இவரது வரலாற்று ஆசிரியரின் கூற்றின்படி, ஒருநாள் இவரது எஜமானன் இவர் கொண்டுசெல்லும் பொருட்களை காண்பிக்க சொன்னார். இவர் திறந்து காட்டியதும், அங்கே திராட்சை ரசம் (Wine) மற்றும் புளிக்காடிக்குப் (Vinegar) பதிலாக குப்பை இருந்தது. நோட்புர்காவின் நடவடிக்கைகள் காரணமாக, ஒட்டிலியா அவரை பணி நீக்கம் செய்தார். ஆனால் விரைவில் ஆபத்தான நோயில் விழுந்தார். ஒரு தாதியாக அவருக்கு சேவை செய்த நோட்புர்கா, அவரை நல்மரணத்திற்கு ஆயத்தம் செய்தார்.

அதன்பிறகு, “ஈபென் அம் அச்சென்சீ” (Eben am Achensee) எனும் நகரிலுள்ள ஒரு விவசாயியிடம் பணி செய்த நோட்புர்கா, ஞாயிற்றுக் கிழமைகளிலும், பண்டிகை தினங்களிலும் அதற்கு முன்தினம் மாலை வேளைகளில் மட்டும் ஆலயத்துக்குச் செல்ல அனுமதிக்கப்பட்டிருந்தார். ஒரு நாள் மாலை வேளை, அவரது எஜமானன், அவரை வயல் வேலைகளில் தொடர்ந்து வேலை செய்யும்படி வற்புறுத்தினார். வேதனையுற்ற அவர், தமது அரிவாளை உயரே எரிந்து, "எனக்கும் உமக்கும் இடையேயுள்ள பிரச்சினையை என்னுடைய இந்த அரிவாள் நியாயந்தீர்க்கும்" என்று சொன்னார். உடனே, அவரது அந்த அரிவாள், அந்தரத்தில் அப்படியே நின்றது.

இதற்கிடையில், இவருடைய முன்னாள் எஜமானனான பிரபு ஹென்றி, பல்வேறு கஷ்டங்களை அனுபவித்திருந்தார். இவற்றிற்கெல்லாம் காரணம், தாம் நோட்புர்காவை வேலையிலிருந்து நீக்கியதேயாகும் என்று நம்பினார். ஆகவே, அவர் நோட்புர்காவை மீண்டும் பணியமர்த்தினார். தமது மரணம் வரை அங்கேயே பணியாற்றிய நோட்புர்கா, தமது மரணத்தின் சற்று முன்பு தமது எஜமானனிடம், தாம் மரித்ததும், தமது சடலத்தை இரண்டு எருதுகள் பூட்டிய ஒரு மாட்டுவண்டியில் வைத்து, எருதுகள் எங்கே வண்டியை இழுத்துச் சென்று நிற்கின்றனவோ, அங்கேயே தம்மை அடக்கம் செய்யுமாறு வேண்டினார். அதுபோலவே அவர் மரித்ததும் அவரது சடலத்தை எருதுகள் பூட்டிய ஒரு மாட்டுவண்டியில் வைத்து விட்டனர். எருதுகள் வண்டியை “ஈபென்” (Eben) நகரிலுள்ள “தூய ரூபெர்ட்” (St. Rupert) சிற்றாலயத்துக்கு இழுத்துச் சென்று நின்றன. நோட்புர்கா அங்கேயே அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.

† Saint of the Day †

(September 14)

✠ St. Notburga ✠

Patron Saint of Servants and Peasants:

Born: 1265 AD

Died: September 13, 1313

Venerated in: Roman Catholic Church

Major shrine: St. Rupert near Eben

Feast: September 14

Patronage: Servants and Peasants

Saint Notburga, also known as Notburga of Rattenberg or Notburga of Eben, was an Austrian saint from modern Tyrol. She is the patron saint of servants and peasants.

Notburga was a cook in the household of Count Henry of Rattenberg and used to give food to the poor. But Ottilia, her mistress, ordered her to feed any leftover food to the pigs. To continue her mission, Notburga began to save some of her own food, especially on Fridays and took it to the poor.

Notburga was born in 1265 in Tyrol (then part of Bavaria) to a simple family of milliners. When she was 18 she came to Schloss (Castle) Rottenburg, where she served as a kitchen maid. She was capable and pious and was highly regarded by her employers, Count Heinrich I and his countess. She distributed bread and wine to the poor and was greatly beloved for her benevolence. When Heinrich II and Countess Ottilia became lord and lady of Schloss Rottenburg, however, they forbade the servant, also an excellent cook, to care for the poor and drove her from the castle. Notburga packed her things and left Schloss Rottenburg. She went to St. Rupert’s Chapel (the “Rupertskirchl”) in Eben on the other side of the Inn River, which she had often been able to see from the castle. After she had negotiated with a farmer in Eben, the so-called “Spießenbauer” (skewering peasant), that she would not have to work on Sundays or holidays, she took a position with him as a servant, where she remained for five years.

During these five years, much sadness occurred at the proud castle Rottenburg. Many residents departed, the pigs were ravaged by swine fever, Ottilia’s half-brother set the castle on fire, Ottilia sickened and was near death. When Notburga learned of this she hurried to the Rottenburg and offered the countess reconciliation; Ottilia gratefully accepted before departing her earthly life. After the countess’ death, Notburga went back to Eben. Once Count Heinrich had remarried and begun a happy life with Margarethe von Hoheneck, he asked Notburga to return to the castle. She accepted his offer, but only after he had agreed to let her resume her care for the poor. For 18 years she served in the castle as a cook and as a nanny for Margarethe’s five children, all the while continuing her charitable good works unhindered. A document from 1337 reports that the Rottenberger counts had pledged themselves to provide for at least 300 poor persons, a number later even raised to 500. Before her death, Notburga was also successful in reconciling the two alienated brother counts of Rottenburg.

The saint is especially revered in the pilgrimage church St. Notburga in Eben on Lake Achen in Tyrol. The high altar of the late baroque church displays a splendid reliquary shrine containing the skeleton of the saint. Notburga is shrouded in costly gold-embroidered robes and accompanied by her attributes – in her raised right hand she holds the sickle, while her left hand grasps her bread-filled apron and a pitcher hangs from her arm.

The significance of this saint can be seen from the fact that her image is not only found in paintings, votive images and engravings, as statues on altars, in the stained glass of church windows, on offering boxes, church bells, and medallions, on holy water basins and pilgrimage coins – but also in objects of everyday use such as salt shakers, stove tiles, cupboards, silk prayer book inserts. There are even tiny, 2 by 2.8 cm. vertical pictures of her to be swallowed or “inhaled” from; they were used as part of religious folk medicine and belonged in the home apothecary. It was believed that consuming or breathing in from these little images would release the healing power of St. Notburga most powerfully and transfer it incarnate to the sufferer. Little silver Notburga sickles were worn on watch chains and rosaries as amulets. Many songs, prayers, and litanies further testify to the people’s intimate relationship to their saint.

The legends have it that Notburga performed three miracles, each reflecting a different aspect of this saint. The first one entered history as the wood shavings miracle. Notburga was on her way to bring bread and wine to the poor and encountered Count Heinrich II with his horse and entourage; to expose her as a thief, he commanded her to open her apron, only to discover it contained nothing but wood shavings. Notburga the social worker.

The next miracle is probably the best known: the so-called miracle of the sickle, featuring Notburga the trade unionist. Once, when she was working in the fields, the farmer insisted that all field hands work past the normal quitting time since he wanted to finish the harvest. Notburga alone showed the courage to lay down her sickle, reminding him that her contract provided for regular hours. The farmer was unrelenting, and so Notburga called upon God to provide a sign. Sure enough, when Notburga raised up her sickle it remained floating in the air.

The third miracle occurred after Notburga’s death: Notburga, the mystic. Following her wishes, her coffin was placed on a cart and oxen were to pull it to whatever place divine providence would dictate for her to be buried. When the cart, starting from Rattenberg, reached the Inn, the river parted and the entire funeral procession was able to cross to the other shore without harm. The procession continued to Eben, where the oxen finally stood still in front of Saint Rupert’s Chapel. Angels were said to have lifted the coffin from the cart and to have strewn flowers from heaven.

This Rupertskirchl, a wayside chapel on the steep path to Eben, was expanded after Notburga’s death; in the 16th century, Emperor Maximilian had the church reconstructed. In 1735 Notburga’s mortal remains were transferred to the church in Eben as a full-body relic. Pilgrimages began in earnest during the first half of the 17th century. There are reports that pilgrims took earth from the saint’s grave away with them. Worshippers contributed votive tablets, the nobility donated land to the church as well as altar furnishings and priestly vestments. Natural products such as lard for the eternal light as well as food for pastors and pilgrims were generously provided by the local peasants.

Notburga devotées went on pilgrimages not only in Tyrol but also to many locations in Styria, in Bavaria, in Slovenia, Croatia, and Istria. In Eben on the Achensee and in Jagerberg in Styria, such pilgrimages are still undertaken. In Weissling near Kollbach in Bavaria, there are many votive tablets which testify to the saint’s veneration. In South Tyrol, there was a Notburga pilgrimage in the vicinity of Bolzano, near Badl above Schloss Kampen. Notburga altars grace churches in St. Andrä and Bruneck, in Pfunders and Stiles. In Hörschwang by Onach in the Puster valley, there is a small pilgrimage church dedicated to St. Notburga which possesses one of the oldest votive tablets, from the year 1686.

The feast day of St. Notburga is September 13, in some regions also the 14th. In 1862 Notburga was made a saint by Pope Pius IX, who affirmed the folk veneration of her as a holy woman. The feast of St. Notburga has been celebrated each year since 1862 on the Sunday after September 13; it is attended by many visitors from near and far.

A number of authors have searched for pre-Christian origins of St. Notburga. The region around the fish-rich Lake Achen has many legends, and a sacred site of Berchta (Perchta) is said to have existed on its shores. Notburga’s characteristic sickle suggests that she might have replaced an earlier moon goddess. Her association with fields, crops, grain, and bread recalls the “grain mothers” (“Kornmütter”), the fertility goddess Demeter and the Roman Ceres. The bringer of death can also be seen in the serving maid: Notburga, the reaper, who – like the Atropos (Greek Moirai), the Morta (Roman Fates), the Skuld (Germanic Norns) – severs the thread of life.

The St. Notburga Promenade and the steep Notburga path in the vicinity of Eben offer hikers a quiet opportunity to converse with the beloved saint.

~ Translated by Joey Horsley