புனிதர் தெக்லா ✠(St. Thecla of Kitzingen)பெனடிக்டைன் கன்னியாஸ்திரி/ மடாதிபதி:(Benedictine nun/ Abbess)அக்டோபர் 15

† இன்றைய புனிதர் †

(அக்டோபர் 15)

✠ புனிதர் தெக்லா ✠

(St. Thecla of Kitzingen)

பெனடிக்டைன் கன்னியாஸ்திரி/ மடாதிபதி:

(Benedictine nun/ Abbess)

பிறப்பு: ---

இங்கிலாந்து, தென் பிரிட்டன்

(England, Southern Britain)

இறப்பு: கி.பி. 790

ஜெர்மனி (Germany)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

நினைவுத் திருநாள்: அக்டோபர் 15

புனிதர் தெக்லா, ஒரு பெனடிக்டைன் கன்னியாஸ்திரியும், மடாதிபதியும் ஆவார். தென் பிரிட்டனின் இங்கிலாந்து நாட்டில் பிறந்த இவர், புனிதர் போனிஃபேசுக்கு (Saint Boniface), அவரது மிஷனரி உழைப்புகளில் உதவுவதற்காக ஜெர்மனி நாட்டுக்குச் சென்றார்.

பின்னணி:

நார்தும்ப்ரியா அரசனான “அல்ட்ஃபிரித்” (Aldfrith of Northumbria), மரித்த சிறிது காலத்தின் பின்னர், கி.பி. சற்றேறக்குறைய 705ம் ஆண்டு, அவரது மனைவியும், “வெஸ்செக்ஸ்” அரசனான “இனே” (King Ine of Wessex) என்பவரின் சகோதரியுமான “கத்பர்த்” (Cuthburh) என்பவர், தமது சகோதரரின் இராச்சியத்தில், தென்மேற்கு இங்கிலாந்தின் “டோர்ச்செஸ்டர்” (Dorchester) நகரிலுள்ள “விம்போர்ன்” (Wimborne) எனுமிடத்தில் ஒரு இரட்டை துறவு மடம் அமைத்தார். “தூய ரிச்சர்ட்” (St. Richard of Wessex) என்பவர், “வெஸ்ட் சாக்சன்ஸ்” (West Saxons) பேரரசர்களின் கீழேயிருந்த குட்டி அரசர்களுள் ஒருவரும், புனிதர் போனிஃபேசின் (Saint Boniface) சகோதரியான “வின்னா” (Winna) என்பவரை மணமுடித்தவருமாவார். ரிச்சர்ட், தமது இரண்டு மகன்களுடன் புனித பூமிக்கு திருயாத்திரை புறப்படுவதற்கு முன்னர், தனது பதினொரு வயதான மகள் “வல்பூர்காவை” (Walpurga) “விம்போர்ன் மடாதிபதியிடம்” (Abbess of Wimborne) ஒப்படைத்தார்.

“விம்போர்ன்” மடத்தின் அருட்சகோதரியரிடம் கல்வி கற்ற வல்பூர்கா, பின்னாளில் அதே சமூகத்தின் உறுப்பினர் ஆனார். போனிஃபேஸ், விம்போர்ன் சமூகத்துடன் அடிக்கடி தொடர்புகொள்வதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தார்.

வாழ்க்கை:

தென் பிரிட்டனில் பிறந்த தெக்லா, தூய லியோபாவின் (Saint Lioba) உறவினர் ஆவார். விம்போர்ன் மடத்தில் கல்வி கற்ற தெக்லாவும் லியோபாவும், பின்னாளில் அங்கேயே உள்ள பெனடிக்டைன் சமூகத்தில் (Benedictine community) இணைந்தனர். போனிஃபேஸ், விம்போர்ன் மடத்தின் மடாதிபதி “டெட்டா” (Tetta) என்பவருக்கு கடிதம் எழுதும்போது, ஜெர்மனியில் தமது மிஷனரி பணிகளில் உதவிகள் செய்வதற்கு ஆட்கள் வேண்டுமென கேட்டிருந்தார். ஆகவே, தெக்லாவும் லியோபாவும் அங்கனமே ஜெர்மனிக்கு அனுப்பப்பட்டார்கள். இந்த ஆங்கிலோ-சாக்சன் பெண் துறவியர்களை அவரது உதவியாளர்களாக வரவழைப்பதற்காக பொனிஃபேஸ் மூன்று நோக்கங்களைக் கொண்டிருந்ததாக தெரிகிறது:

பெனடிக்டைன் சட்டதிட்டங்களை முழுமையாக கடைபிடிக்க புதிய அடித்தளங்கள் மூலம் பரவச் செய்தல்.

ஏற்கனவே நிறுவப்பட்ட மடாலயங்களில் இதனை அறிமுகப்படுத்துதல்.

கடைபிடித்தல்களை பிறரில் முன்னிலைப் படுத்துதல்.

இறுதியாக, உள்ளூர் மக்களின் குழந்தைகளுக்கு வழங்கப்பட்ட கல்வி மூலம் தமது சாந்தமான செல்வாக்கினை அவர்களிடையே பரவச் செய்தல்.

கி.பி. 748ம் ஆண்டு, “பிஸ்சோஃப்செய்ம்” (Bischofsheim) நகருக்கு அவர்கள் வந்து சேர்ந்தனர். அங்கே, போனிஃபேஸ் ஒரு பள்ளியை நிறுவினார். அதன் மடாதிபதியாக லியோபா நியமனம் பெற்றார். பின்னர், “ஒச்சென்ஃபர்ட்” (Ochsenfurt) நகரின் மடத்தின் மடாதிபதியாக தெக்லா நியமிக்கப்பட்டார். கி.பி. 750ம் ஆண்டின் பிறகு, “கிட்ஸின்ஜென்” (Kitzingen) நகரின் பிரதான மடத்தின் முதல் மடாதிபதியான “ஹடேலோங்கா” (Hadelonga) என்பவர் மரித்ததும், தெக்லா அந்த மடத்தையும் மேற்பார்வை செய்ய அழைக்கப்பட்டார்.

† Saint of the Day †

(October 15)

✠ St. Thecla of Kitzingen ✠

Benedictine Nun and Abbess:

Born: ---

England, Southern Britain

Died: 790 AD

Germany

Venerated in: Roman Catholic Church

Feast: October 15

Saint Thecla of Kitzingen was a Benedictine nun and abbess. Born in England, she went to Germany to assist Saint Boniface in his missionary labours.

Multiple identities:

There are several attestations of the cult of Thecla in Britain. All of them seem to have some relation with the cult of ancient Thecla protomartyr, Paul's companion, known from the apocryphal Acts of Paul and Thecla. This indicates the acquaintance of the church on the British Isles with Eastern saints in general and the cult of St Thecla in particular.

Whereas St Thecla of Kitzingen is presented well in historical sources, another saint – Theta or Tecla is more obscure. She was venerated in Cornwall as a companion of a 5th-century female saint, Irish nun Breaca in her missionary work in Cornwall. Even more obscure is St Tecla or Tegla Virgin known at a Welsh village Llandegla which means “Parish of Saint Tecla” in Welsh. She is said to be the daughter of a ruler of Gwynedd, North Wales. A church dedication to Thecla can be read also in the town Llandegley, Radnorshire.

The calendar is also problematic. St Thecla of Kitzingen is celebrated either on October 15 or 28, while Tetha's feast day is on October 27, according to one source. Both Welsh places bearing Tegla's names had festivals around 24th September, which is the feast day of Thecla the protomartyr. One of them, Llandegla, had a large fair on October 15th, the day of St Thecla of Kitzingen.

Baring-Gould in the Lives of British Saints is sceptical about the fact that the chapel on an islet rock at the mouth of Wye, near Bristol, was originally dedicated to the Welsh Tecla Virgin. Nevertheless, the story goes that the saint abandoned her father's court in Wales to become an anchoress on the island and suffered a martyrdom from sea pirates there. The island is tiny and rocky and the access to it is restricted by the tidal waters. The ruins of the hermitage chapel date to the 13th century although an older building preceded it.  

Thecla of Wimborne/ Kitzingen:

Thecla of Wimborne/Kitzingen’s choice of name may well reflect a conscious choice to identify with the story of Paul and Thecla and to take upon herself a dedication to the path of virginity and asceticism. Thecla pursued this path, initially at Wimborne abbey in Dorset where for a time she became part of a community of nuns. The community at Wimborne was one of a number with which the 8th-century monk, St Boniface maintained an intimate relationship through exchanges of letters via which he and the monastic communities supported and encouraged one another in their tasks and life of faith. It is this contact with Boniface which led Thecla to pursue the role for which she is best known. For a long time, Boniface had desired to establish a mission to the Germans. The Germans were, at the time, at odds with the beliefs and practices of the rest of the church "liberal in tolerating heathen practices, and ignorant of matters of ritual and creed which were insisted on in the Church of Rome" (Eckenstein). Boniface was “conscious that the mere conversion of people and the provision of churches for them to worship in was insufficient… A succession of teachers of calibre imbued with a strong spirit of stripline, obedient to authority and motivation by the highest spiritual ideals [were needed]” (Sladden). In 716, therefore he set out towards the continent. Such a mission was not, however, a solo project, and Boniface’s relationship with the abbey in Wimborne (and, in particular with another sister, Lioba) here bore fruit. Thecla was one of a number to join Boniface on the continent and to establish monastic communities there. It was a period in the history of the Anglo-Saxon church when double monasteries flourished with monks and nuns helping each other, even though living separately, and this gave women an opportunity to take on leadership and rule over communities that included both males and females. Boniface saw women's leadership as important for his mission. Thecla became abbess of communities at Kitzingen and Ochsenfurt, and it is clear that her life and work there carried a great deal of weight. A later document, the Passion of Boniface describes Thecla as shining like a light in a dark place, whilst a letter from Boniface shows signs of obvious affection, spiritual esteem, and reliance upon Thecla and those around her. 

      To my beloved sisters worthy of all honour and affection, Lioba and Tecla and Cynehilda, and all the dear sisters in Christ who live with you, greetings of undying love. 

      I beseech, nay all but command you, my dear daughters, to implore God with incessant prayers, as I trust that you do now and have done and will do unceasingly, that we may be delivered, in the words of the apostle, “from unreasonable and wicked men: for all men have not faith”

Men and Women:

Thecla’s story, at least according to the documents we have, may seem somewhat overshadowed by that of Boniface. The story we find, however, shows Boniface as a man who derived much of his courage and persistence from the presence of the female communities around him, suggesting that it was their devotion to prayer and their steadfastness in faith, as much as his initial journey, which lay behind the mission. Thecla, as an abbess, was a spiritual leader, not simply a follower, shining not just reflected light from others around her, but giving forth spiritual light from her own reserves of prayer and dedication into the communities and world around her. If we refocus the narrative around here we find the story of a saint to whose community Boniface comes in need, who, within her prayers finds room for his tasks and mission and who, perhaps on the basis of such prayers, sees it right to enact their fulfilment in the world and not simply to stand on the sidelines. 

Monasticism and mission:

It is not hard to see why monasticism was at the heart of the mission to the Germans. Faced with the challenges of the continental situation, it provided a means of remaining strong in the faith and of total devotion to the teachings and ways of the church. Without such dedication it is easy to see the missionary endeavour faltering and fizzling out, lacking the spiritual heart which provided both much of its courage and its ability to embody the gospel. It may well be that the disciplined life of prayer compelled Boniface to go out in the first place while the dedication to this life meant that the missionaries had anything to offer the German people. A monastic community of nuns could easily become a centre of the mission, attracting those around as they followed their chosen path of dedication and interceded to God so that others, too, would be delivered and blessed. One story of Thecla tells of the rise of a storm which so terrifies the people of the village that they urge the nuns to pray for their deliverance. Thecla, turning to the fellow nun, Leoba, urges her to pray that the storm might stop, reminding her that 'all the hopes of these people lie in you'.