புனிதர் ஃபிரான்சிஸ் சொலனஸ் ✠(St. Francis Solanus) July 17

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 17)

✠ புனிதர் ஃபிரான்சிஸ் சொலனஸ் ✠

(St. Francis Solanus)

புதிய உலகின் அற்புதங்கள் நிகழ்த்துபவர்:

(Wonder Worker of the New World)

பிறப்பு: மார்ச் 10, 1549

மோன்டிலா, கோர்டோபா, ஸ்பெயின்

(Montilla, Córdoba, Spain)

இறப்பு: ஜூலை 14, 1610

லிமா, பெரு, ஸ்பேனிஷ் பேரரசு

(Lima, Viceroyalty of Peru, Spanish Empire)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: ஜூன் 20, 1675 

திருத்தந்தை பத்தாம் கிளமெண்ட்

(Pope Clement X)

புனிதர் பட்டம்: டிசம்பர் 27, 1726

திருத்தந்தை பதின்மூன்றாம் பெனடிக்ட்

(Pope Benedict XIII)

முக்கிய திருத்தலங்கள்:

சான் ஃபிரான்சிஸ்கோ’வின் மடாலயம், லிமா, பெரு 

(Monastery of San Francisco, Lima, Peru)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூலை 14

பாதுகாவல்:

அர்ஜென்டீனா; பொலிவியா; சிலி; பராகுவே; பெரு; பூகம்பங்களுக்கு எதிராக

(Argentina; Bolivia; Chile; Paraguay; Peru; also against earthquakes)

புனிதர் ஃபிரான்சிஸ் சொலனஸ், ஃபிரான்சிஸ்கன் (Franciscans) சபையைச் சேர்ந்த ஸ்பெனிஷ் துறவியும், தென் அமெரிக்காவைச் சேர்ந்த (South America) மறைப்பணியாளருமாவார். இவர் ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையினால் புனிதராக கௌரவிக்கப்படுகிறார்.

தென் ஸ்பெயின் (Southern Spain) நாட்டின் “கொர்டோபா” (Córdoba) பிராந்தியத்தின் “மோன்டிலா” (Montilla) நகரில் கி.பி. 1549 ஆண்டு, தமது பெற்றோரின் மூன்றாவது குழந்தையாக பிறந்தார். இவரது தந்தை பெயர் “மடியோ, சன்செஸ் சொலனோ” (Mateo Sánchez Solano) ஆகும். இவரது தாயாரின் பெயர், “அனா ஜிமேனேஸ்” (Ana Jiménez) ஆகும். இவர், இயேசு சபையினரிடம் (Jesuits) கல்வி கற்றார். ஆனால், ஃபிரான்சிஸ்கன் துறவியரின் எளிமை மற்றும் தம்மைத்தாமே வருத்திக்கொள்ளும் வாழ்க்கை முறை, இவரை அவர்கள்பால் ஈர்த்ததாக உணர்ந்தார். தமது இருபது வயதில் “மோன்டிலா’விலுள்ள” (Montilla) ஃபிரான்சிஸ்கன் இளம் துறவியர் சபையில் (Order of Friars Minor) இணைந்தார். புனித லாரன்ஸ் (St. Lawrence Friary) துறவு மடத்தில் புகுநிலை துறவியாக (Novitiate) இணைந்தார். அங்கே தினசரி கடின செபம், நோன்பு, அமைதி ஆகியவை கண்டிப்புடன் பின்பற்றப்பட்டன. சொலனோவும் இந்த நடைமுறையை கடுமையாக பின்பற்றினார். செல்லுமிடமெல்லாம் காலனிகளில்லாமல் வெறும் கால்களுடனேயே சென்றார். மயிரிழைகளாலான மேல்சட்டைகளையே அணிந்தார். இறைச்சி வகைகளை உண்ணுவதை தவிர்த்தார். இதன்காரணமாக, அவரது உடல் நலம் நிரந்தரமாக பாதிக்கப்பட்டது.

கி.பி. 1570ம் ஆண்டு, தமது புகுநிலை பயிற்சிகளின் இறுதியில் தமது புத்திசாலித்தனத்தை வெளிப்படுத்தினார். தென் ஸ்பெயின் நாட்டின் “குவாடல்குய்விர்” (Guadalquivir) ஆற்றுப்படுகையிலுள்ள அண்டலூசியா (Andalusia) மாநிலத்தின் தலைநகரான “செவில்” (Seville) என்ற நகரிலுள்ள “லோரெட்டோ” அன்னை (Friary of Our Lady of Loreto) துறவு மடத்துக்கு குருத்துவ கல்விக்காக அனுப்பப்பட்டார். அங்கே அவர் இறையியல் மற்றும் தத்துவயியல் மட்டுமல்லாது, சங்கீத திறமையையும் வளர்த்துக்கொண்டார். கி.பி. 1576ம் ஆண்டு, ஃபிரான்சிஸ் குருத்துவ அருட்பொழிவு செய்விக்கப்பட்டார்.

வடக்கு ஆபிரிக்க நாடுகளில் (North Africa) ஆண்டவரின் நற்செய்தியையும் கத்தோலிக்க விசுவாசத்தையும் பிரசங்கித்து, அதன்காரணமாகவே மறைசாட்சியாக மரிக்க விரும்பிய ஃபிரான்சிஸ் சொலனோ, அங்கு செல்வதற்கான அனுமதி வேண்டி விண்ணப்பித்தார். ஆனால் அது அவருக்கு மறுக்கப்பட்டது.

இதற்கிடையே அவரது தந்தையார் மரித்துப்போகவே, வயதான நோயுற்ற தமது தாயாரை பராமரிப்பதற்காக இவர் தமது சொந்த ஊரான “மோன்டிலா” (Montilla) சென்றார். அங்கே, தமது தலையீடு மற்றும் செபம் காரணமாக எண்ணற்ற மக்களின் நோய்களை குணமாக்கும் அற்புதம் செய்தார். இதனால், இவருக்கு “அற்புதங்கள் நிகழ்த்துபவர்” (Wonderworker) என்ற பெயர் கிட்டியது. கி.பி. 1583ம் ஆண்டு, ஸ்பெயின் நாட்டில் ஏற்பட்ட கொள்ளை நோய்களால் பாதிக்கப்பட்ட மற்றும் மரண தருவாயிலிருந்தவர்களின் சேவையில், தமது உடல்நிலை பற்றி கவலைப்படாது பணியாற்றினார்.

ஸ்பேனிஷ் பேரரசரான இரண்டாம் ஃபிலிப் (Spanish Emperor Philip II), அமெரிக்க நாடுகளில் நற்செய்தி அறிவிக்க மறைப்பணியாளர்களை அனுப்புமாறு ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையினரைக் கேட்டுக்கொண்டார். கி.பி. 1589ம் ஆண்டு, ஸ்பெயின் நாட்டிலிருந்து “புதிய உலகிற்கு” (New World) கடல் வழியாக பயணம் மேற்கொண்ட ஃபிரான்சிஸ் சொலனோ “பனாமா’வில்” (Panama) இறங்கினார். அங்கிருந்து வேறொரு கப்பலில் பயணப்பட்டு “பெரு” (Peru) சென்றடைந்தார். இப்பயணத்தின்போது, பெரு’வின் சற்று தொலைவில், கடலில் ஒரு புயல் தாக்கியது. அது கப்பலை ஒரு பெரும் பாறையின் மேல் மோதியது. கப்பலின் பணியாளர் குழுவினரும் பயணிகளும் உயிர் தப்புவதற்காக கப்பலிலிருந்து குதித்தனர். ஆனால் ஃபிரான்சிஸ் கப்பலிலிருந்த அடிமைகளுடன் கப்பலிலேயே இருந்தார். மூன்று நாட்களின் பின்னர் அவர்கள் மீட்கப்பட்டனர்.

அன்றைய “டுக்குமன்” (Tucuman) (தற்போதைய “வடமேற்கு அர்ஜென்ட்டினா” (Northwestern Argentina) மற்றும் “பராகுவே குடியரசு” (Paraguay) ஆகிய அமெரிக்க நாடுகளில் இருபது வருடங்களுக்கும் மேலாக ஃபிரான்சிஸ் மறைப்பணியாற்றினார். வெகு குறுகிய காலத்திலேயே உள்ளூர் மொழிகளை கற்றுக்கொண்டதால் அவர் உள்நாட்டு மக்களால் வரவேற்கப்பட்டார். நோயுற்றோரையும் அடிக்கடி சந்தித்து வந்தார். தமது வயலினில் சங்கீதங்கள் இசைத்தபடியே மறைப்பணியாற்றினார்.

கி.பி. 1601ம் ஆண்டு, பெரு (Peru) நாட்டின் தலைநகரான லிமா’வுக்கு (Lima) அவர் அழைக்கப்பட்டார். அங்கே அவர் ஸ்பேனிஷ் குடியேற்றவாசிகளுக்கு ஞானஸ்நானத்தின் உத்தமத்தைக் காட்ட முயன்றார். உள்நாட்டு மக்கள் ஒடுக்கப்படுவதிலிருந்து அவர்களைக் காப்பாற்றுவதற்காகவும் அவர் கடுமையாக உழைத்தார். பெரு’வின் வடமேற்கு கடலோர பகுதியான “ட்ருஜில்லோ” (Trujillo) என்னுமிடத்தில் கி.பி. 1619ம் ஆண்டு ஏற்படவிருந்த பூகம்பத்தை (Earthquake) முன்னறிவித்ததாக கூறப்படுகிறது. கி.பி. 1610ம் ஆண்டு, ஃபிரான்சிஸ் சொலனஸ் லிமாவில் (Lima) மரித்தார்.

† Saint of the Day †

(July 17)

✠ St. Francis Solanus ✠

Wonder Worker of the New World:

Born: March 10, 1549

Montilla, Córdoba, Spain

Died: July 14, 1610

Lima, Viceroyalty of Peru, Spanish Empire

Venerated in: Roman Catholic Church

Beatified: June 20, 1675

Pope Clement X

Canonized: December 27, 1726

Pope Benedict XIII

Major shrine: Monastery of San Francisco, Lima, Peru

Feast: July 17

Patronage:

Argentina; Bolivia; Chile; Paraguay; Peru; Also against earthquakes

Francisco Solano y Jiménez, O.F.M., (also known as Francis Solanus) was a Spanish friar and missionary in South America, belonging to the Order of Friars Minor (the Franciscans), and is honored as a saint in the Roman Catholic Church.

Saint Francis Solano was born in 1549 at Montilla in the province of Andalusia, Spain, of very devout parents,  Matthew Sanchez Solanus and Anna Ximenes.   At the request of his mother, he received the name of Francis in baptism.   She ascribed the fortunate delivery of the child to the intercession of the Seraphic Founder.

The boy grew to be a joy to his parents. While he was pursuing his studies with the Fathers of the Society of Jesus, his modesty, gentleness, and piety merited the esteem of his teachers as well as the friendship of his fellow students.  Francis completed his studies and was ordained to the priesthood, proving his zeal for the salvation of souls during an epidemic of the plague that broke out in the region.  The heroic sacrifices he made during an epidemic were especially admirable. He cared for the corporal and spiritual needs of the sick without any fear of infection. He became afflicted with the malady but was miraculously restored to health.

After his ordination, he was sent by his superiors to the convent of Arifazza as master of novices.

Eventually, Francis was sent to South America in 1589 with several members of the Order, assigned to the provinces of Tucuman (Argentina), Gran Chaco (Bolivia), and Paraguay. Obediently, Francis accepted his assignment, never complaining about the countless hardships the missionaries encountered. Concentrating on the indigenous peoples of the regions, Francis approached the Indians so courteously and kindly that they rejoiced at his very appearance. He learned the difficult native languages in a very short time, and he was miraculously understood wherever he went.

God also gave Saint Francis marvelous power over hearts. Once when he was in the city of La Rioja, a horde of thousands of armed Indians approached in order to slay all Europeans and Christianized Indians. Saint Francis went out to meet them. His words at once disarmed them. All understood what he said although they spoke different languages. They begged him for instructions, and 9,000 were baptized.

After Father Francis had labored 12 years among the Indians, he was re-assigned to the Monastery at Lima, Peru, where he led the Christians of Lima away from wanton laxity, back to the tenets of the faith. Saint Francis processed through the city, calling aloud for the repentance of the inhabitants.  They were—one by one—moved to repent, receive Reconciliation, enact penances, and pray for mercy. Through his efforts, the city was restored.

Saint Francis Solano had labored untiringly for the salvation of souls in South America for twenty years, when God called him to Himself on the feast of his special patron, St. Bonaventure, July 14, 1610. The viceroy and the most distinguished persons of Lima bore the body of the poor Friar Minor to the grave.

Almighty God glorified Saint Francis after death by many miracles, especially in favor of sick children; yes, even dead children were restored to life at his grave. Pope Benedict XIII canonized Saint Francis Solano amid great solemnity in the year 1726.

புனித எட்விக் (St.Hedwig)போலந்து நாட்டு அரசி (Queen of Poland) July 17

இன்றைய புனிதர் : 

(17-07-2020) 

புனித எட்விக் (St.Hedwig)

போலந்து நாட்டு அரசி (Queen of Poland)

இவரின் தந்தை ஹங்கேரி நாட்டு அரசர் அன்ஜோய்(Anjou) என்பவரின் மகள் லூட்விக்(Ludwig). எட்விக் 10 வயது இருக்கும் போதே தந்தை இறந்துவிட்டார். இதனால் தன் தந்தைக்குப் பிறகு எட்விக் ஹங்கேரி நாட்டு அரசியாக முடிசூட்டப்பட்டார். தனது 11 ஆம் வயதில் யாகிலோ(Jagiello) என்பவருக்கு திரு மணம் செய்து வைக்கப்பட்டார். அரசி எட்விக் மிகவும் பக்தியு ள்ளவர். திருமணம் செய்யும் முன் ஞானஸ்நானம் பெறவேண் டுமென்று கூறி, தன் கணவரையும் அதற்கு இணங்கவைத்தார்.

எட்விக்கின் கணவர், எட்விக்கின் பக்தியை பார்த்து பரவசம டைந்தார். இதனால் எட்விக் செபிப்பதற்காக போலந்து நாட் டில் , தன் மறைமாநிலத்தில் ஆலயங்களை கட்டினார். 1388 ஆம் ஆண்டு எட்விக்கும், யாக்கிலியோவும் சேர்ந்து வில்னா (Wilna) என்ற மறைமாநிலத்தை உருவாக்கினர். இவர்கள் ஏழைகளுக்கும், கைவிடப்பட்ட பெண்களுக்கும், அனாதை குழந்தைகளுக்கும் எல்லா உதவிகளையும் செய்து வாழ்வை வழங்கினர். அவர்களுக்காக ஆலயங்களையும் பல கல்வி நிறுவனங்களையும் எழுப்பினார். 1297 ஆம் ஆண்டு தனது 23 ஆம் வயதில், தன் பெயரில் கிராகோவ் மறைமாநிலத்தில் இறையியல் கல்லூரி ஒன்றையும் கட்டினார். பின்னர் எட்விக் என்ற பெயரில் ஒரு துறவற மடத்தையும் தொடங்கினார். திருத்தந்தை 2 ஆம் ஜான்பால் திருத்தந்தையாக தேர்ந்தெடுத் தப்பின் 1979 ஆம் ஆண்டு போலந்து நாட்டை முதன்முறையாக பார்வையிடச் சென்றார். அப்போதுதான் எட்விக் என்ற பெயர் கொண்ட புதிய துறவற இல்லத்தைத் திறந்துவைத்தார். இவர் கிராகோவ் நாடு முழுவதும் பல நன்மைகளை செய்து, மக் களை வாழவைத்தார். எட்விக் இறந்தபிறகு கிராக்கோவ் மாநிலத்திற்கு சொந்தமான பேராலயத்தில் அடக்கம் செய்யப் பட்டார்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (17-07-2020)

Saint Hedwig, Queen of Poland

Youngest daughter of King Louis I of Hungary. Because she was great-niece to King Casimir III of Poland, she became Queen of Poland in 1382 upon her father's death. She was engaged to William, Duke of Austria, whom she loved, but broke off the relationship in order to marry Jagiello, non-Christian Prince of Lithuania, at age 13 for political reasons. She offered her misery in this marriage to Christ, and she eventually converted her husband; Jagiello was later known as King Landislaus II of Poland after the unification of the kingdoms, a union that lasted over 400 years. Noted for her charity to all, but especially the sick and poor, and for a revision of the laws to help the poor.

Born :

18 February 1374 in Buda (in modern Budapest, Hungary

Died :

17 July 1399 during in Kraków, Malopolskie, Poland in child birth

• miracles reported at her tomb

Beatified :

31 May 1979 by Pope John Paul II (cultus confirmation)

• 17 December 1996 by Pope John Paul II (decree of heroic virtues)

Canonized :

8 June 1997 by Pope St. John Paul II

---JDH---Jesus the Divine Healer---

உத்தரிய அன்னை திருவிழா †(ஜூலை 16)

† உத்தரிய அன்னை திருவிழா †

(ஜூலை 16)

இந்த போராட்டமிக்க காலத்தில் ஒவ்வொரு கத்தோலிக்கரின் கழுத்திலும் உத்தரியம் (Brown Scapular) இருக்க வேண்டும். இதுவே நமக்கு பாதுகாப்பு. நமது இரட்சண்யத்தை மாதாவிடம் ஒப்படைப்பதே நமக்கு பாதுகாப்பு. அவர்கள் நம்மை நமதாண்டவர் இயேசுவிடம் சேர்த்து விடுவார்கள். சாத்தான் மிகவும் அஞ்சுவது உத்தரியத்திற்குத்தான்.

ஆகையால் அன்பான கத்தோலிக்க மக்களே! நாம் எப்போதும் பாதுகாப்பாக மாதாவின் அரவணைப்புக்குள் இருப்பது நல்லது.

ஏனென்றால் நம் தாய்க்கும் அவனுக்கும் நிரந்தர பகை.

" உனக்கும் பெண்ணுக்கும், உன் வித்திற்கும் அவள் வித்திற்கும் பகையை உண்டாக்குவோம்."

~ ஆதியாகமம் 3 : 15

உத்தரியம் : கத்தோலிக்கர்கள் உத்தரியம் அணியும் பக்தி மிகக்குறைந்து, இல்லாமல் போய்விட்டது. உத்தரியம் அணிபவர்களுக்கு நரகம் கிடையாது. இது தேவமாதாவா புனிதர் சைமன் ஸ்டாக்கிற்கு (Saint Simon Stock) 1251-ம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் கொடுத்த வாக்குறுதி.

“எனது அருமை மகனே, இவ்வுத்தரியத்தைப் பெற்றுக்கொள். நான் உங்களுக்கு வழங்கும் சிறப்புச் சலுகையின் அடையாளம் இது. இதை அணிந்துகொண்டு இறப்பவர்கள் நித்திய நெருப்பிலிருந்து காப்பாற்றப்படுவார்கள், இது மீட்பின் சிறப்பு அடையாளம், ஆபத்தில் காக்கும் கேடயம், அமைதி மற்றும் பாதுகாப்புக்கென சிறப்பாக வழங்கப்படும் உறுதி”

பாருங்கள் இது எப்பேற்பட்ட வாக்குறுதி. அதாவது, உத்தரியத்தை அணிந்தால் உடனடியாக சாத்தானுக்கும் நமக்கும் உள்ள உறவு துண்டிக்கப்படுகிறது. அதற்கு மேல் எதிரிக்கு நம் மேல் அதிகாரம் இல்லை. மாதா எப்படியும் நம்மை மீட்டுவிடுவார்கள். உத்தரியம் அணிவதன் மூலம் நாம் கார்மேல் சபையில் இனைக்கப்படுகிறோம். உத்தரியம் கார்மேல் சபையின் சீருடை. கார்மேல் சபைத்துறவிகள் செய்யும் அனைத்து ஜெபதவங்களிலும் நமக்கு பலன் உண்டு. 

உத்தரியத்தை பாவமில்லாமல் ஒவ்வொரு முறை முத்தம் செய்யும்போது கார்மேல் துறவிகள் 500 நாட்கள் கடும் தவம் செய்த பலன் நமக்கு கிடைக்கிறது.

நம்மை நித்திய நரகத்திலிருந்து காப்பாற்ற எத்தனையோ சலுகைகளை இறைவன் நமக்கு தருகிறார். ஆனால் நாம் பயன்படுத்துவது இல்லை. உத்தரியம் பார்ப்பதற்கு அழகாக இருக்காது. தங்க நகைகள் அணியும் போது இடையூராக இருக்கும் என்று பல காரணங்கள் சொல்லி உத்தரியம் அணிவதை தவிர்க்கிறோம். ஒரு பத்து ரூபாய் பக்திப்பொருளில் நரகம் இல்லை. நாம் மரிப்பதற்குள் நமக்கு மீட்பு உண்டு. எப்பேற்பட்ட சலுகைகளைத் தரும் உத்தரியத்தை விடலாமா? 5 அல்லது 10 ரூபாய் பக்திப்பொருளில் உத்தரியத்தில் மீட்பு இருக்கிறது.

ஆகவே, அன்பான கத்தோலிக்க மக்களே! உடனடியாக உத்தரியத்தை வாங்கி அணிந்து கொள்ளுங்கள். முதல் முறை அணியும்போது ஒரு குருவானவர்தான் அதற்குரிய சிறப்பு ஜெபத்தை சொல்லி அணிவிக்க வேண்டும். அதன் பின் உத்தரியம் கிழிந்தாலோ, பழசானாலோ புதிய உத்தரியம் வாங்கி நாமே அணிந்து கொள்ளலாம். பழைய உத்தரியத்தை எரித்தோ அல்லது புதைத்தோ விடலாம். மாதா கடவுளிடம் நமக்காக பரிந்து பேசி நம்மை நரகத்திலிருந்து காப்பாற்ற எத்தனையோ எளிய வழிகளைத் (உத்தரியம், தினமும் ஜெபமாலை ஜெபித்தல்) தருகிறார். ஆனால் நாம்தான் பயன்படுத்துவது இல்லை. ஒரு கத்தோலிக்கன் நரகம் சென்றால் அதற்க்கு கத்தோலிக்க மதமோ, மாதாவோ, இயேசு தெய்வமோ காரணம் அல்ல. அவனேதான் காரணம். (அதே சமயம், உத்தரியம் அணிந்துகொண்டு கொலை செய்தால் மோட்சம் போகலாம் என்று எண்ணக்கூடாது. மாதா அளித்த வாக்குறுதியின் பொருள், உத்தரியம் அணிந்த என் பிள்ளையை எப்படியாவது அவன் மரிப்பதற்குள் மீட்டு நம் இயேசுவுக்குள் கொண்டு வந்து விடுவேன் என்பதாகும்)

உத்தரியம் அணிந்தவர்கள் கடைபிடிக்கவேண்டிய ஒழுங்குகள்: முயற்சி செய்யுங்கள்;

1. உத்தரியத்தை எப்போதும் அணிந்திருக்க வேண்டும்.

2. துறவிகள், திருமணமானவர்கள், திருமணமாகாதவர்கள் தங்கள் தங்கள் நிலைக்கு ஏற்ப கற்பை கடைபிடிக்க வேண்டும்.

3. தினமும் ஒரு 53 மணியாவது ஜெபமாலை சொல்ல வேண்டும்.

இறைவனின் அன்னை, பாவிகள் அதிகமாக நரகத்தில் விழுவதைத் தடுக்க கடவுளிடம் பரிந்து பேசி நமக்கு ஒவ்வொரு சலுகைகளாக பெற்றுத்தருகிறார்கள். அதில் அடங்கியதுதான் உத்தரியம், ஜெபமாலை எல்லாம். நரகத்திலிருந்து தப்பிக்க நம் மாதா கொடுத்த உத்தரியம் என்ற சலுகையை அனுபவிக்க தயாரா? அதாவது உத்தரியம் அணிய தயாரா? அன்னையின் சீருடை அணிய தயாரா?

குறிப்பு:

1.  உத்தரியம் எப்போதும் அணிந்து இருக்கலாம். தூங்கும்போதும் அணியலாம். இல்லரவாசிகள் கழற்ற வேண்டும் என்ற அவசியம் இல்லை. குளிக்கும்போது கழற்ற வேண்டும் என்று விரும்புவர்கள் கழற்றிக்கொள்ளலாம்.

2. இன்று கூட ஒரு சில பக்த சபைகள், இயக்கங்கள் உத்தரிய பக்தியை ஊக்குவித்து வருவது நமக்கு சிறிய ஆறுதல். உதாரணம், “வாழும் ஜெபமாலை” இயக்கத்தினர் தாங்கள் மாதாவின் தியானத்திற்காக செல்லும் பங்குகளில் பங்குத் தந்தையர்கள் மூலமாக இதனை அணிவித்து வருகிறார்கள்.

இயேசுவுக்கே புகழ்! மரியாயே வாழ்க!

அனைவருக்கும் உத்தரிய அன்னை திருவிழா வாழ்த்துக்கள்!

புனித ரெய்னில்திஸ் (630- 700) July 16

ஜூலை 16

புனித ரெய்னில்திஸ் (630- 700)

இவர் பெல்ஜியம் நாட்டைச் சார்ந்தவர். இவரது தந்தை பெல்ஜியத்தை ஆண்டுவந்த விட்ஜெர் என்பவராவார். 

சிறுவயது முதலே இவர் தனது பெற்றோர் கற்றுத்தந்த மறைக்கல்வியின் மூலம் இறைவனிடத்தில் மிகுந்த பற்றுகொண்டு வாழ்ந்து வந்தார். 

சில காலத்திற்கு பிறகு இவரும் இவரது தாயாரும் புனித நாடுகளுக்குத் திருப்பயணம் மேற்கொண்டார்கள். அங்கு இருவரும் இயேசு வாழ்ந்த பகுதிகளையெல்லாம் பார்த்துவிட்டு மனநிறைவோடு சொந்த நாட்டிற்கு திரும்பினார்கள்.

இதற்குப் பிறகு ரெய்னில்திஸின் வாழ்க்கையில் பெரிய மாற்றம் ஏற்பட்டது. இதனால் இவர் முன்பைவிட இறைவனிடத்தில் மிகுந்த நம்பிக்கையும், தன்னுடைய பகுதியில் வாழ்ந்து வந்த ஏழை-எளிய மக்களிடத்தில் அன்பும் கொண்டு வாழ்ந்து வந்தார்.

இந்நிலையில் நாடோடி இனமான ஹன்ஸ்  இனத்தைச் சார்ந்தவர்கள் பெல்ஜியம் நாட்டின்மீது படையெடுத்து வந்து, இவரையும் இவரோடு இருந்த ஒரு சிலரையும் வாளால் வெட்டிக் கொன்று போட்டார்கள்.

தூய கார்மேல் அன்னை ✠(Our Lady of Mount Carmel July 16

† இன்றைய திருவிழா †

(ஜூலை 16)

✠ தூய கார்மேல் அன்னை ✠

(Our Lady of Mount Carmel)

திருநாள்: ஜூலை 16

பாதுகாவல்:

கார்மேல் சபையினர் (Carmelites), சிலி (Chile), பொலிவியா (Bolivia), குயியபோ (Quiapo), மணிலா (Manila), புதிய மணிலா (New Manila), குயிஸான் நகர் (Quezon City), மலோலாஸ் நகர் (Malolos City), புலாகன் (Bulacan), கெடமேகோ (Catemaco), ஐலேஸ்ஃபோர்ட் (Aylesford), ரோரைமா (Roraima), பிகிர்கரா (Birkirkara), ஜபோடிகபல் (Jaboticabal), வல்லெட்டா (Valletta), பெர்னம்புக்கோ (Pernambuco), ஹிகுவேரோட் (Higuerote), தீங்கிலிருந்து பாதுகாப்பு (Protection from harm, ஆபத்தான சூழ்நிலைகளில் இருந்து பாதுகாப்பு (Protection from dangerous situations), உத்தரியத்திலிருந்து விடுவிப்பு (Deliverance from Purgatory)

"தூய கார்மேல் அன்னை" அல்லது "தூய கார்மேல் மலை அன்னை" அல்லது "புனித உத்தரிய மாதா" என்பது கார்மேல் சபையின் பாதுகாவலராகிய, இயேசு கிறிஸ்துவின் தாயான தூய கன்னி மரியாளுக்கு அளிக்கப்படும் பெயர்களாகும். 

கார்மேல் சபையின் முதல் உறுப்பினர்கள் கி.பி. 12 முதல் 13ம் நூற்றாண்டு வரை திருநாட்டில் உள்ள கார்மேல் மலையில் வனவாசிகளாக வாழ்ந்தனர். தங்களின் துறவு இல்லத்தருகில் ஒரு கோவிலை அன்னை மரியாளின் பெயரில் கடவுளுக்கு கட்டினர். அக்கால வழக்கப்படி அக்கோவில் இருந்த இடத்தின் பெயராலேயே அன்னை மரியாளுக்கு கார்மேல் அன்னை என்னும் பெயர் வழங்கலாயிற்று.

கி.பி. 15ம் நூற்றாண்டில், அன்னை மரியாளின் உத்தரியம் (Brown Scapular) என்னும் அருளிக்கத்தின் பக்தியானது பரவ துவங்கியது. அன்னை மரியாளே உத்தரியத்தை புனிதர் “சைமன் ஸ்டாக்” (Saint Simon Stock) என்னும் கார்மேல் சபை புனிதருக்கு ஒரு காட்சியில் அளித்ததாக விசுவசிக்கப்படுகின்றது. ஜூலை மாதம் 16ம் நாள், கத்தோலிக்க திருச்சபையில் கார்மேல் அன்னையின் விழா நாள் மற்றும் கார்மேல் உத்தரிய திருவிழாவாகும்.

தூய கார்மேல் அன்னை, சிலி நாட்டின் பாதுகாவலி ஆவார். இவ்விழாவானது, கார்மேல் சபையினரின் அதிமுக்கியமான விழாவாகும். கார்மேல் சபையினர் இந்த பெயரைத் தெரிந்து கொள்ள முக்கியமான ஒரு காரணம் உண்டு. கார்மேல் மலையிலே அன்னை புனித கன்னி மரியாளுக்கு ஸ்தோத்திரமாக முதல் ஆலயம் அர்ப்பணிக்கபட்டது. அன்னை பரலோகத்துக்கு எடுத்துக் கொள்ளப்படும் முன்னரே அந்த ஆலயம் அமைக்கப்பட்டிருந்தது.

எபிரேய மொழியில் "கார்மேல்" என்ற சொல்லுக்கு "தோட்டம்" என்பது பொருள். பாலஸ்தீன நாட்டில் ஹைபா வளைகுடாவில், 1800 அடி உயரத்திலிருக்கும் தோட்டத்தில்தான் பழைய ஆகமத்தில் இறைவாக்கினர் எலியா தங்கி தன் செபத்தில் நாட்களை கழித்தார். கி.பி. 12ம் நூற்றாண்டில் வனத்துறவியர் சிலர் இதே மலைக்கு சென்று அங்கு வாழ்ந்து வந்தனர். பின்பு இவர்கள் ஒரு சபையை நிறுவினர்.

கி.பி. 1251ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 16ம் நாளன்று, கார்மேல் சபையின் பெரிய தலைவரான புனித “சைமன் ஸ்டாக்” (Saint Simon Stock) என்பவருக்கு இங்கிலாந்திலுள்ள கேம்பிரிட்ஜ் என்னுமிடத்தில் தேவதாய் காட்சி கொடுத்தார் என்பது ஐதீகம். இவருக்கு, அன்னை மரியாள் உத்தரியம் அணிந்து கொண்டு வந்து காட்சி கொடுத்து, உத்தரிய பக்தியை இவ்வுலகில் பரப்பும்படியாக கேட்டுக் கொண்டதன் பேரில், இன்றும் அப்பக்தி பரப்பப்பட்டு பலன் அடையப்படுகின்றது. 

நம் பரலோக அன்னை உத்தரியத்தைக் கண்பித்தார். 

அந்த உத்தரியத்தைத் தரித்திருக்கும் அனைவருக்கும் பரலோக கொடைகளையும் தனது பாதுகாவலையும் அளிப்பதாக அன்னை உறுதி கூறினார். வெறுமனே உத்தரியத்தைத் தரித்தால் போதாது. உண்மையான கிறிஸ்தவ வாழ்வு வாழ வேண்டும். உத்தரியத்தை மக்களுக்கு அளிக்க அதிகாரம் பெற்ற ஒரு குரு, உத்தரியத்தை அவர்களுக்கு அளிக்க வேண்டும்.

கார்மேல் அன்னையை நோக்கி செபம்:

ஓ கார்மேல் மலையின் மிக அழகிய மலரே, கனிவான திராட்சையே, பரலோகத்தின் மகிமையே, கடவுளுடைய குமாரனின் ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட தாயே, பரிசுத்த கன்னியே, என் தேவைகளில் எனக்கு உதவுமம்மா. ஓ ஆழ்கடலின் வழிகாட்டும் நட்சத்திரமே, எனக்கு உதவி செய்யும். நீர் எமது தாய் என்று காட்டுமம்மா. ஓ தூய மரியாயே, கடவுளின் கன்னித் தாயே, பரலோகம் மற்றும் பூவுலக அரசியே, என் தேவையில் (தேவையை கூறவும்) உதவுமாறு என் இருதயத்தின் அடியிலிருந்து உம்மை மன்றாடுகிறேன் அம்மா. உமது சக்தியை எதிர்த்து நிற்க எவராலும் இயலாது தாயே. ஜென்மப்பாவமின்றி கருத்தரித்த மரியாயே, பாவிகளாயிருக்கிற எங்களுக்காக உமது திருவயிற்றின் கனியும், எமது மீட்பருமாகிய இறை இயேசுவிடம் வேண்டிக்கொள்ளுமம்மா. எங்கள் இனிய அம்மா, நான் எனது தேவைகளை உமது திருக்கரங்களில் வைக்கிறேன் தாயே, ஆமென் †

† Feast of the Day †

(July 16)

✠ Our Lady of Mount Carmel ✠

Feast Day: July 16

Patronage:

Carmelites, Chile, Bolivia, Quiapo, Manila, New Manila, Quezon City, Malolos City, Bulacan, Catemaco, Aylesford, Roraima, Birkirkara, Jaboticabal, Valletta, Pernambuco, Villalba, Hatillo, Higuerote, Protection from harm, Protection from dangerous situations, Deliverance from Purgatory

Our Lady of Mount Carmel is the title given to the Blessed Virgin Mary in her role as patroness of the Carmelite Order. The first Carmelites were Christian hermits living on Mount Carmel in the Holy Land during the late 12th and early to the mid-13th century. They built in the midst of their hermitages a chapel which they dedicated to the Blessed Virgin, whom they conceived of in chivalric terms as the "Lady of the place." Our Lady of Mount Carmel was adopted in the 19th century as the patron saint of Chile, in South America.

What is the link between Our Lady of Fatima and Our Lady of the Mount Carmel, since she appeared wearing the Carmelite habit in one of the apparitions? You know that at the Fatima apparitions Our Lady normally wore a white habit with gold trim and a gold belt at her waist. But during an apparition to the children when the miracle of the sun occurred, she appeared wearing the Carmelite habit representing the glorious mysteries of the Rosary.

Our Lady does not do anything by chance, so the first question leads to another: What is the relation among Our Lady of the Carmel, the glorious mysteries, and Our Lady of Fatima?

The invocation of Our Lady of the Carmel originates from Mount Carmel in the Holy Land, where hermits used to live at the time of the Old Covenant praying and waiting for a Virgin-Mother who would come and bring salvation for the whole human race. They were following the example of Elias, the Prophet, who was at Mount Carmel praying for the salvation of Israel, which was passing through a terrible drought when he saw a little cloud in the distant horizon. He hoped that it would bring the much-needed rain to Israel. The small cloud grew in size and covered the whole sky, and finally, the hoped-for rain came to save the people.

Elias understood that this cloud was a symbol of the Virgin to come, related to the prophecies of Isaiah that spoke of Our Lady. Those who followed his example also prayed for the coming of the Virgin who would be the Mother of the Messiah. In Old Covenant times, therefore, the hermits of Mount Carmel had the spiritual mission of foreseeing the coming of Our Lady and praying for it. They were persecuted by evil people, and also by members of the decadent Synagogue; notwithstanding, the hermits of Mount Carmel remained faithful.

Finally, Our Lady came, and she received the greatest glorification of any living creature: in her, the Divine Word, the Second Person of the Holy Trinity, was made flesh. She became the spouse of the Holy Ghost. Since she was without original sin, she was not subject to death. But she chose to die, to imitate Our Lord. So, she had a very easy death, which the Church with her skillful language called the dormition, the sleep of Our Lady. It was an actual death that entailed the separation of body and soul, but as smooth as possible. Afterward, she was resurrected by Our Lord and carried to Heaven by the Angels. This ensemble of privileges constitutes the greatest glorification a creature had ever had. It is because of this that Our Lady of the Assumption is also called Our Lady of the Glory.

Therefore, the history of the Order of Carmel in the Old Testament closes with an extraordinary glorification and the fulfillment of its expectations. Through centuries of silence, isolation, and persecution, the followers of Elias advanced step by step to the victory and glory.

The history of the Order of Carmel begins again in the New Covenant. St. John the Baptist was also a follower of Elias, as were many of his disciples, St. John, St. James, and others. They had the joy to see and know Our Lady while she was alive. They venerated the same Virgin-Mother who had been anticipated by all their ancestors. One can easily imagine that at times she would speak to them as Carmelites and confirm their vocation and reward them for being her first devotees in History.

One also can imagine the pious and mysterious relations between Our Lady and Elias, who is still alive, as you know. It seems reasonable to think that the devotion of Holy Servitude (Holy Slavery) to Our Lady, developed by St. Louis Grignon de Montfort, was somehow known and practiced by those first sons of Our Lady, the Carmelites.

The Carmelite Order continued to exist in the Holy Land, but the Christendom of that time did not take the advantage it should have taken from its presence. That Christendom entered into decadence, and as punishment received the invasion of the Saracens, which destroyed it. At the time of the Crusades, the Carmelites came to the West as an almost unknown religious order, waning and without supporters.

On this shriveling trunk, Our Lady made a vibrant flower bloom – St. Simon Stock. After he was elected General of the Order in 1247, he asked her protection for the Order. She appeared to him and gave him the scapular, that is, the promise of eternal life to those who would enter the Order and die in it. The Order bloomed again, and a new period of glory came to it. Among the glories of the Carmelites, its greatest is to always have had a devotion to Our Lady.

It also had the glory of having a St. Teresa de Avila, and more recently the glory of having St. Therese of the Infant Jesus, who could be our contemporary if she would not have died young.

Today Christendom is again in decadence. Our Lady came to Fatima to announce this fall, the chastisement, and the victory with the famous phrase: “In the end, my Immaculate Heart will triumph.” In that same set of apparitions in which she announced her victory, she desired to appear in the habit of the Carmelite Order, as a way to confirm her age-old predilection for it and to indicate that this Order will be a part of her glorious Reign. With the habit, she symbolically made a synthesis of the past and the future, at the very moment that she announced the end of an era and the beginning of another.

The feast day of Our Lady of Mount Carmel is a very dear feast to us, followers of Elias the Prophet, the first devotee of Our Lady in History.

Let us glorify her and ask her to prepare us, who are Carmelites in spirit, to pass by the chastisement and to be living stones in the Reign of Mary.

Ave Maria

கபுவா நகர் புனிதர் விடாலியன் ✠(St. Vitalian of Capua July 16

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 16)

✠ கபுவா நகர் புனிதர் விடாலியன் ✠

(St. Vitalian of Capua)

ஆயர்:

(Bishop)

பிறப்பு: தெரியவில்லை

கௌடியம்

(Caudium)

இறப்பு: கி. பி. 699

மோன்ட் வர்ஜின்

(Monte Vergine)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூலை 16

பாதுகாவல்:

கடன்ஸரோ (Catanzaro); ஸ்பெரனைஸ் (Sparanise); சேன் விடாலியனோ (San Vitaliano) 

புனிதர் விடாலியன், “கபுவா” (Capua) மறைமாவட்டத்தின் ஏழாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை ஆயர் ஆவார்.

ரோமன் கத்தோலிக்க மறைசாட்சிகளின் பதிவுகள் (Roman Martyrology) மற்றும் புனிதர் ஜெரோம் (Saint Jerome) எழுதிய மறைசாட்சிகளின் பதிவுகள் (Martyrologium Hieronymianum) ஆகியவற்றின்படி, புனிதர் விடாலியன் பண்டைக்கால “கௌடியன்” (Caudium) நகர வாசி என்று அறியப்படுகிறது. இந்நகர், இன்றைய “மான்டசர்சியோ” (Montesarchio) நகருக்கு ஒத்திருக்கிறது. அவர் கபுவாவின் (Capua) இருபத்தி ஐந்தாவது ஆயராகவும், “பெனெவென்டோ” (Benevento) மறைமாவட்ட ஆயர் என்றும் கருதப்படுகிறார்.

“பெனெவென்டோ” (Benevento) மறைமாவட்டத்தின் பன்னிரெண்டாம் நூற்றாண்டின் சரித்தியவியலாளர்களின் கூற்றின்படி, விடாலியன், “மோன்ட் வர்ஜின்” (Monte Vergine) எனுமிடத்தில் ஒரு சிற்றாலயம் கட்டுவதில் ஈடுபட்டிருந்தார்.

உண்மையில், விடாலியனின் விருப்பத்திற்கு மாறாகவே அவர் கபுவாவின் ஆயராக அறிவிக்கப்பட்டார். ஆனால், உடனடியாக அவரது எதிரிகளால் பல்வேறு குற்றங்களும் பாவங்களும் அவர்மீது சுமத்தப்பட்டன. விடாலியன் தன்னை பாதுகாக்க முயற்சிகள் செய்தார். அவர் தாம் குற்றமற்றவர் என நிரூபித்ததன் பின்னர் நகரை விட்டு சென்றார். துரதிர்ஷ்டவசமாக பிடிபட்ட அவர், ஒரு தோல் பையில் அடைக்கப்பட்டு, மத்திய இத்தாலியிலுள்ள “கரிக்லியானோ” (Garigliano) ஆற்றில் எறிந்தனர்.

திருச்சபை பாரம்பரியத்தின்படி, விடாலியன் தெய்வீக அருளால் ஆற்றிலிருந்து காப்பாற்றப்பட்டதாக கூறப்படுகிறது. பின்னர், விடாலியன் “ஒஸ்டியா” (Ostia) நகர் சென்றார். இதற்கிடையே, பாவமற்ற விடாலியனை தண்டித்த காரணத்திற்காக கபுவா நகரம் இறைவனால் சோதிக்கப்பட்டது. அங்கே பஞ்சம் மற்றும் பிளேக் போன்ற கொள்ளை நோய்கள் தலை விரித்தாடின. கபுவா மக்கள், திரும்பி வருமாறு விடாலியனை கெஞ்சினர். ஆனால், அதனை மறுத்துவிட்ட அவர், “மோன்ட் வர்ஜின்” (Monte Vergine) சென்றார். அங்கே ஒரு சிற்றாலயம் கட்டி, இறைவனின் அதி தூய கன்னித் தாய் மரியாளுக்கு அதனை அர்ப்பணித்தார். பின்னர், கி.பி. 699ம் ஆண்டு அங்கேயே அவர் மரித்தார்.

† Saint of the Day †

(July 16)

✠St. Vitalian of Capua ✠

Bishop:

Born: ----

Caudium

Died: 699 AD

Monte Vergine

Venerated in: Roman Catholic Church

Feast: July 16

Patronage: Catanzaro; Sparanise; San Vitaliano

Saint Vitalian of Capua was a 7th-century bishop of that city.

Both the Roman Martyrology (under September 3) and the Martyrologium Hieronymianum state that Vitalian was a native of the ancient city of Caudium, which corresponds to today's Montesarchio, which lay on the Appian Way between Capua and Benevento. He is considered the twenty-fifth bishop of Capua, as well as a bishop of Benevento.

A legendary life of the saint written at the end of the 12th century, perhaps by a cleric of Benevento, states that he was involved in the establishment of a chapel on Monte Vergine, which later became an important site for the Williamites.

According to this legend, Vitalian has proclaimed the bishop of Capua against his will. Almost immediately, however, he was accused by his enemies of various calumnies and sins. Vitalian attempted to defend himself, and then, after he had proven his innocence, left the city. Unfortunately, he was captured and tossed into the Garigliano in a bag of leather. However, according to church tradition, he was saved by divine intervention and made landfall at Ostia. Capua was punished meanwhile with famine and plague. The Capuans begged him to return, but Vitalian refused and withdrew to Mount Partenio (Monte Vergine), where he erected a sacred oratory dedicated to the Virgin Mary. He died in 699 AD.

Veneration:

His cult spread across the Campania. Around 716 AD, his body was translated from Monte Vergine to Benevento under Bishop John (Giovanni) of Benevento, although some scholars state that it was moved around 914 AD due to Moorish incursions. In 1122, Pope Callistus II donated some relics of Vitalian to Catanzaro. He was sometimes confused with Vitalian of Osimo, causing identical feast days for both saints.

In 1311 Pietro Ruffo, Count of Catanzaro built a chapel in the cathedral of the city that carried the saint's relics; it was rebuilt in 1583 by bishop Nicolò Orazio. The Calendario Marmoreo of Naples, built in the 9th century, lists this saint under September 3.

புனிதர் மேரி மடெலின் போஸ்டெல் July 16

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 16)

✠ புனிதர் மேரி மடெலின் போஸ்டெல் ✠

(St. Marie-Madeleine Postel)

மறைப்பணியாளர் மற்றும் கிறிஸ்தவ பள்ளிகளின் சகோதரிகள் (Sisters of Christian Schools) சபையின் நிறுவனர்:

(Religious and Founder of Sisters of Christian Schools)

பிறப்பு: நவம்பர் 28, 1756

பார்ஃப்ளூர், மான்சே, ஃபிரான்ஸ் இராச்சியம்

(Barfleur, Manche, Kingdom of France)

இறப்பு: ஜூலை 16, 1846 (வயது 89)

செயிண்ட்-சாவூர்-லெ-விக்கோம்ட், மான்சே, ஃபிரெஞ்சு இராச்சியம்

(Saint-Sauveur-le-Vicomte, Manche, French Kingdom)

ஏற்கும் சமயம்: கத்தோலிக்க திருச்சபை

முக்திப்பேறு பட்டம்: மே 17, 1908

திருத்தந்தை பத்தாம் பயஸ்

(Pope Pius X)

புனிதர் பட்டம்: மே 24, 1925

திருத்தந்தை பதினோராம் பயஸ்

(Pope Pius XI)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூலை 16

பாதுகாவல்: கிறிஸ்தவ பள்ளிகளின் சகோதரிகள் (Sisters of Christian Schools)

புனிதர் மேரி மடெலின் போஸ்டெல், ஒரு பிரெஞ்சு கத்தோலிக்க மதத்தைச் சேர்ந்தவரும் "கிறிஸ்தவ பள்ளிகளின் சகோதரிகள்" (Sisters of Christian Schools) எனும் அமைப்பின் நிறுவனருமாவார். தூய ஃபிரான்சிஸின் மூன்றாம் நிலை சபை (Third Order of Saint Francis) உறுப்பினரான இவர், ஃபிரெஞ்சு புரட்சிக்குப் (French Revolution) பிறகு பள்ளி ஆசிரியராக பணியாற்றினார். சுமார் 300 குழந்தைகளின் கல்வியை மேற்பார்வையிடும் பணியையும் செய்தார். புரட்சியின்போது, தமது உயிருக்கு நேரக்கூடிய பெரும் ஆபத்தையும் மீறி, கலைக்கப்பட்ட தமது பள்ளியை வீடாக மாற்றி, தப்பியோடித் திரிந்த கத்தோலிக்க பாதிரியார்களுக்கு அடைக்கலம் தருவதற்கு உபயோகித்தார்.

"ஜூலி ஃபிரான்காய்ஸ்-கேத்தரின் போஸ்டல்" (Julie Françoise-Catherine Postel) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவர், "ஜீன் போஸ்டல்" (Jean Postel) எனும் மீனவ தந்தைக்கும், "தெரெஸ் லெவல்லாய்ஸ்" (Thérèse Levallois) எனும் தந்தைக்கும், ஃபிரான்ஸ் இராச்சியத்தின் "பார்ஃப்ளூர்" (Barfleur) எனும் நகரில், கி.பி. 1756ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 28ம் நாளன்று பிறந்தார்.

தமது ஆரம்பகால கல்வியின் பின்னர், வடமேற்கு ஃபிரான்ஸ் நாட்டிலுள்ள "வலோன்ஸ்" (Valognes) நகரில் உள்ள "பெனடிக்டின் அருட்சகோதரியரின்" (Benedictine nuns) மேற்பார்வையின்கீழ்  தமது கல்வியை தொடர்ந்தார். அங்கேதான்,  மத வாழ்க்கையில் இணைந்து கடவுளை சேவிப்பதற்கான தமக்கு விடப்பட்ட அழைப்பை அவர் உணர்ந்தார். தமது இந்த கனவில் ஒரு படி மேலே தூய்மையாக இருக்க அவர் ஒரு தனிப்பட்ட சத்தியப்பிரமாணம் எடுத்துக்கொண்டார்.

கி.பி. 1774ம் ஆண்டில் பார்ஃப்ளூர் (Barfleur) நகரில், புதிய ஆட்சியை ஆதரிக்க விரும்பாத மக்களின் சிறுமிகளுக்காக ஒரு பள்ளியை நிறுவினார். இது ஃபிரெஞ்சு புரட்சியின் போது மறைவான ஆன்மீக நடவடிக்கைகளுக்கான மையமாக மாறியது, புரட்சியின் தொடக்கத்திலேயே இந்த பள்ளி மூடப்பட்டது. மோதல்கள் தொடர்ந்ததால், ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட நற்கருணையை தனது வீட்டில் வைத்திருக்க அவருக்கு அங்கீகாரம் வழங்கப்பட்டது, மேலும் சில சமயங்களில் நோய்வாய்ப்பட்டவர்களுக்கும், மரணத்தின் விளிம்பில் உள்ளவர்களுக்கும் வழங்குவதற்காக அவர் அதனை எடுத்துச் சென்றார். பலமுறை அவர் சந்தேக வட்டத்தினுள் விழுந்தாலும், ஒருபோதும் அவர் குற்றம்சாட்டப்படவில்லை. அவர் தனித்து விடப்பட்டார்.

புரட்சியின் முடிவில் அவர் "செர்போர்க்" (Cherbourg) நகரில், சுமார் 300 குழந்தைகளுக்கு கல்வி கற்பித்தல் மற்றும் மறைக்கல்வி (Catechism) கற்பித்தல் ஆகிய பணிகளை மேற்கொண்டார். கி.பி. 1798ம் ஆண்டு, அவர் தூய ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையில் இணைந்து சத்தியப்பிரமாணங்களை ஏற்றுக்கொண்டார். பின்னர், கி.பி 1807ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 8ம் நாளன்று, "செர்போர்க்" (Cherbourg) நகரில் "கிறிஸ்தவ பள்ளிகளின் சகோதரியர்" (Sisters of the Christian Schools) எனும் அமைப்பினை நிறுவினார். கி.பி. 1832ம் ஆண்டு, "செயின்ட்-சாவூர்-லெ-விக்கோம்ட்" (St-Sauveur-le-Vicomte) நகரில், கைவிடப்பட்டிருந்த பள்ளி ஒன்றினை ஏற்று, அதனை தனது தலைமையகமாகப் பயன்படுத்திக் கொள்ளும்வரை இவர் உருவாக்கிய சபையானது சிறிய வெற்றியையே பெற்றிருந்தது. சந்தித்தார், பின்னர் அதுவே சபையின் வளர்ச்சியைத் தூண்டியது. மறைமாவட்ட அளவிலான ஒப்புதலை ஆயரிடமிருந்து பெற்றது. பின்னர், கி.பி. 1859ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 29ம் தேதி, திருத்தந்தை ஒன்பதாம் பயஸ் (Pope Pius IX) அவர்களிடமிருந்து திருத்தந்தையர் பாராட்டுக்குரிய ஆணையை (Papal decree of Praise) பெற்றது. ஆனால், முழு அளவிலான திருத்தந்தையின் ஒப்புதலை மிகவும் காலதாமதமாக, கி.பி. 1901ம் ஆண்டே பெற்றது. கி.பி. 1837ம் ஆண்டுவரை, தூய ஃபிரான்ஸிஸின் மூன்றாம்நிலை சபையின் சட்டதிட்டங்களுக்கு (Rule of the Franciscan Third Order) கட்டுப்பட்டிருந்த இச்சபை, பின்னர்  (De La Salle Brothers) "டி லா சலே சகோதரர்களின்" சட்டதிட்டங்களுக்கு மாறியது.

கி.பி. 1846ம் ஆண்டு, ஜுலை மாதம், 16ம் நாளன்று மரித்த இவரது சபையானது, "ரோமானியா" (Romania), "மொஸாம்பிக்" (Mozambique) ஆகிய நாடுகளில் தமது மறைசேவையை தொடர்ந்தது. 2005ம் ஆண்டில், உலகளவில் 69 வெவ்வேறு இடங்களில் 442 மறைப்பணியாளர்களை கொண்டிருந்தது.

† Saint of the Day †

(July 16)

✠ St. Mary Madeleine Postel ✠

 

Religious and Foundress:

Born: November 28, 1756

Barfleur, Manche, Kingdom of France

Died: July 16, 1846 (Aged 89)

Saint-Sauveur-le-Vicomte, Manche, French Kingdom

Venerated in: Catholic Church

Beatified: May 17, 1908

Pope Pius X

Canonized: May 24, 1925

Pope Pius XI

Feast: July 16

Patronage: Sisters of Christian Schools

Mary Madeleine Postel - born Julie Françoise-Catherine Postel - was a French Catholic professed religious and the founder of the Sisters of Christian Schools. Postel was also a member of the Third Order of Saint Francis and had served as a schoolteacher after the French Revolution where she oversaw the education of around 300 children. The Revolution saw her use her then-disbanded school to house fugitive priests despite the great risk that posed to her own life.

Julie Frances Catharine Postel, the daughter of a rope manufacturer, was born at Barfleur in Normandy on November 28, 1756. After her elementary education, she received further training from the Benedictine nuns at Volognes. There she decided to devote her entire life to the service of God and her neighbor, and privately took the vow of chastity.

Five years after she opened a school for girls in La Bretonne, the French Revolution broke out. During the persecution, Saint Mary Magdalen Postel played a heroic part in helping the priests who were in hiding or in prison and in strengthening the faith of the loyal Catholics of Barfleur. She was authorized to keep the Blessed Sacrament in her house, and when conditions grew worse to carry the Blessed Sacrament on her person and even to administer Holy Viaticum to the dying in cases of emergency. The Jacobins often suspected her, but she enjoyed the special protection of God and no harm came to her.

After the storm had passed, Saint Mary Magdalen Postel helped to restore the Faith by catechizing young and old and began to teach school once more at Cherbourg. With the approval of the Vicar Louis Cabaret, she and two other women established a religious community there in 1805; and two years later they and another who had joined them pronounced their vows. They called themselves the Poor Daughters of Mercy and observed the rule of the Third Order of St Francis.

During the first thirty years, the new Franciscan sisterhood encountered many bitter disappointments and trials, but Mother Mary Magdalen, as Julie was now called, persevered courageously in her vocation. The motherhouse of the congregation was transferred in 1832 from Cherbourg to the former Benedictine abbey of St Sauveur le Vicomte in Courtance; and in 1837 the Vicar General Delamare substituted, in place of the Third Order rule, that of St John Baptist de la Salle, the founder of the Christian Brothers. Henceforth the members of the community were called Sisters of Mercy of the Christian Schools. During the last few years of her life, Mother Mary Magdalen saw her sisterhood expand and achieve great things. It was at her instigation also that the Vicar General Delamare in 1843 founded the School Brothers of Mercy at Montebourg.

Mother Mary Magdalen was almost ninety years old when she died on July 16, 1846. Her sisterhood continued to grow and spread also to other countries, especially England and Italy. In 1862 it was established in Germany when four school teachers adopted the statutes of these sisters; but in 1920 this foundation became independent, with its motherhouse at Heiligenstadt. The original French sisterhood received papal approbation in 1901. Mother Mary Magdalen was canonized in 1925 by Pope Pius XI.

~ From: The Franciscan Book of Saints, Marion A. Habig, OFMO

Saint of the day:La Madonna del Ghisallo July 15

July 15

 

Saint of the day:

La Madonna del Ghisallo

Patron Saint of Cyclist

 

Prayer:

 

The Story of La Madonna del Ghisallo

 

Madonna del Ghisallo is a hill in Magreglio, close to Lake Como in Italy. It is named after an alleged Marian apparition.

According to the legend, the Medieval count Ghisallo was travelling by the hamlet of Magréglio when he was attacked by bandits. He saw an image of Virgin Mary at a shrine, ran to it and was saved from the robbers. The apparition became known as La Madonna del Ghisallo, and she became a patroness of local travellers.

In later times, the hill Madonna del Ghisallo was made part of the Giro di Lombardia bicycle race and has often featured in the Giro d'Italia as well. The church sits atop a steep hill that climbs up from the shores of Lake Como. It became a natural stopping point for cyclists.

For this reason a local priest, Father Ermelindo Vigano, proposed that La Madonna del Ghisallo be declared the patroness of cyclists. This was confirmed by Pope Pius XII. Nowadays the shrine of Madonna del Ghisallo contains a small cycling museum with photos and artifacts from the sport. There also burns an eternal flame for cyclists who have died. One particularly notable artifact is the crumpled bicycle that Fabio Casartelli, a native of the region, rode on the day that he died in a crash in the Tour de France.

The church is home to many bikes and cycling jerseys used by cyclists in races. The Fondazione Museo del Ciclismo-Madonna del Ghisallo was created in 2000. Its first action was to organize a torch relay from the chapel to the Vatican, delivering the torch to the then Pope John Paul II. In 2010 a bike museum, the Museo del Ciclismo, opened nearby.

The Colle del Ghisallo is a mountain pass road that connects the upper part of Valassina Larian Triangle. The point of the pass, at an altitude of 754 m above sea level, is located near Magreglio.

புனித விளாடிமிர் (956 - 1015) July 15

ஜூலை 15

புனித விளாடிமிர் (956 - 1015)

இவர் இரஷ்ய நாட்டைச் சார்ந்தவர். இவருடைய பாட்டிதான் அரசியான புனித ஆல்கா.

இவர் வளர்ந்து பெரியவரானபோது, இவருடைய தந்தை இவரை நோவ்கோரோத் என்ற பகுதியின் மன்னராக நியமித்தார்; ஆனால், இவருடைய நெருங்கிய உறவினர்கள் இவருக்கு எதிராகக் கலகம் செய்ததால் இவர் அங்கிருந்து தப்பியோட வேண்டிய சூழ்நிலை ஏற்பட்டது.

தக்க காலம் வந்தபோது, இவர் நோவ்கோரோத்தின்மீது படையெடுத்துச் சென்று, அப்பகுதியை மீண்டுமாக ஆட்சி செய்யத் தொடங்கினார். இதற்குப் பின்பு இவர் பல நாடுகள்மீது படையெடுத்துச் சென்றார்; பலரைக் கொன்று போட்டார்.

இப்படி இருக்கும்பொழுது, இவர் கிறிஸ்துவின் போதனையைப் பற்றிக் கேள்விப்பட்டு மனம்மாறி,  நல்லதொரு வாழ்க்கை வாழ தொடங்கினார். இதற்குப் பின்பு இவர் இரண்டாம் பேசில் என்பவருடைய மகள் ஆன் என்பவரை மணந்து இரஷ்ய நாட்டின் அரசரானார்.

இவர் இரஷ்ய நாட்டின் மன்னரான பின்பு மக்களுக்கு நல்லதொரு ஆட்சியை வழங்கினார். நல்ல கல்வியை கொடுத்தார்; பல பள்ளிக்கூடங்களையும் கோயில்களையும் கட்டி எழுப்பினார். மேலும் இரஷ்யாவில் கிறிஸ்தவம் தலைத்தோங்குவதற்கு மறைப்பணியாளர்களை ஊக்கப்படுத்தினார்.

இப்படிப்பட்டவர் ஒருசில சதிகாரர்களின் சூழ்ச்சியால் 1015  ஆம் ஆண்டு கொல்லப்பட்டார்.

இவர் இரஷ்ய நாட்டுக் கிறிஸ்தவர்களின் பாதுகாவலராக இருக்கிறார்.

Saint Vladimir of Kiev's Story

​

St. Vladimir I, 956-1015, Grandson of St. Olga and illegitimate son of Sviastoslav, grand duke of Kiev, and his mistress, Malushka, he was given Novgorod to rule by his father. Civil war broke out between his half-brothers Yaropolk and Oleg; Yaropolk made himself ruler by defeating and killing Oleg, and when he captured Novgorod, Vladimirwas forced to flee to Scandinavia in 977. Vladimir returned with an army and captured Novgorod and defeated and slew Yaropolk at Rodno in 980; Vladimir was now sole ruler of Russia, notorious for his barbarism and immorality. After his conquest of Kherson in the Crimea in 988, he became impressed by the progrerss of Christianity and approached Eastern Emperor Basil II about marrying the emperor's daughter Ann. He was converted, reformed his life and married Anne. On his return to Kiev, he invited Greek missionaries to Russia, let his people to Christianity, borrowed canonical feacures from the West and built schools and churches. His later years were troubled by rebellions led by the sons of his first marriages, although two sons by Anne, SS Romanus and David became martyrs. In 1014 he was obliged to march against his rebellious son Yaroslav in Novgorod, fell ill on the way and died at Beresyx, Russia. He is patron of the Russian Catholics. Feast day July 15.

புனித பொனவந்தூர் (St. Bonaventure)ஆயர், மறைவல்லுநர் (Bishop and Doctor of the Church) July 15

இன்றைய புனிதர் :

(15-07-2020)

புனித பொனவந்தூர் (St. Bonaventure)

ஆயர், மறைவல்லுநர் (Bishop and Doctor of the Church)

பிறப்பு 

1218 

தஸ்கனி ( Tuscany), இத்தாலி

    

இறப்பு 

1274 

லயனஸ்(Lyons), பிரான்ஸ்

இவரின் திருமுழுக்கு பெயர் ஜான். இவர் 4 வயது இருக்கும்போது கொடிய நோயால் தாக்கப்பட்டார். புனித அசிசியாரிடம் வேண்டிய பிறகு அவரின் நோய் அவரைவிட்டு விலகியது. இதனால் இவர் தன் இளம் வயதிலிருந்தே அசிசியாரிடம் அளவு கடந்த பக்திக்கொண்டிருந்தார். தன் படிப்பை முடித்த பின், தன்னை புனித அசிசி சபையில் அர்ப்பணிக்க விரும்பினார். துறவற சபையில் தன்னை அர்ப்பணித்தபின், இவரின் 36 ஆம் வயதில், சபைத்தலைவராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். 16 ஆண்டுகள் சபையை நன்கு வளர்த்தெடுத்தார். இவர் அச்சபைக்கு ஆற்றியத்தொண்டால், இவர் இரண்டாம் பிரான்சிஸ் என்றழைக்கப்பட்டார். 

இவர்தான் மூவேளை செபத்தை முதன்முதலில் தன் சபையில் அறிமுகப்படுத்தினார். இன்று இச்செபம் திருச்சபையிலும் வேரூன்றியுள்ளது. இவர் பலரின் கட்டாயத்தினால் அல்பேனிய நாட்டின் ஆயராகவும், கர்தினாலாகவும் தேர்ந்தெடுக்கப்பெற்றார். 2 ஆம் லியோன் பொதுச் சங்கத்தில், சில கருத்துக்களை நுணுக்கமாய் ஆராய தயாரித்துக்கொடுத்தார். அப்போதுதான் கிழக்கு, மேற்கத்திய திருச்சபைகளையும் ஒன்று சேர்த்தார். லியோன் பொதுசங்கம் நடக்கும்போது, இவர் மிகவும் நோய்வாய்ப்பட்டார். திருத்தந்தையிடமிருந்து நோயில் பூசுதலை பெற்றார். தன் வாழ்நாள் முழுவதும் இறையன்பு, செபம், காட்சி தியானம் இவைகளில் தன் நேரங்களை செலவிட்டார். 

இவர் ஒருநாள் பாத்திரங்களை கழுவிக்கொண்டிருந்தார். அப்போதுதான் திருத்தந்தை 10 ஆம் கிரகோரியார் இவரை கர்தினாலாக உயர்த்தினார். இதை அறிவிக்க, கர்தினாலின் தொப்பியையும் எடுத்து சென்று, செய்தியை அவரிடம் தெரிவித்தனர். ஆனால் அவர் தன் வேலையை முடித்து வரும்வரை அத்தொப்பியை அருகிலிருக்கும் மரக்கிளையில் தொங்கவிட சொன்னார். இதிலிருந்து அவரின் தாழ்ச்சி எத்தமையது என்பது வெளிப்பட்டது. 

செபம்:

என்றும் வாழும் கடவுளே! அசிசியாரை போலவே தன் வாழ்வை வாழ்ந்த புனித பொனவெந்தூரை நினைத்து, நாங்கள் உமக்கு நன்றி கூறுகின்றோம். ஏழை மக்களின்மேல், அளவில்லா அன்பு கொண்டு நோயால் தாக்கப்பட்டவர்களுக்காக தன்னையே அர்ப்பணம் செய்து நோய்களை அன்பின் வழியாக குணமாக்கிய இப்புனிதரை போல, இவ்வுலகிலுள்ள ஒவ்வொரு மருத்துவரும், தங்களிடம் வருகின்ற நோயாளிகளிடம் அன்புகாட்டி வழிநடத்த தேவையான வரம் தந்தருள வேண்டுமென்று இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (15-07-2020)

St. Bonaventure

He was born in Italy in the year 1221 to Giovanni di Fidenza and Maria Ritella. His baptismal name was John. There is a legend that when John was affected by a dangerous disease as a child, his mother pleaded St. Francis of Assisi to cure him. St. Francis of Assisi on seeing the child John foresaw future greatness for John and said loudly 'O Buona Ventura' meaning O good fortune. Bonaventure is the different form of the words 'O Buona Ventura', St. Francis of Assisi uttered about John. He entered the Franciscan Order in 1243 and studied at the University of Paris and took a degree of Masters, which was equivalent to Doctor’s degree in those days. In Paris he became a close friend of the famous Thomas Aquinas and the holy king Louis. He was elected 7th Minister General of the Franciscan Order. He was also instrumental in procuring the election of Pope Gregory-X. St. Bonaventure was made cardinal-archbishop of Albano by Pope Gregory-X. St. Bonaventure was also present at the Council of Lyon in 1274 and participated in the deliberations. He died suddenly on July 15, 1274 in suspicious circumstances, possibly due to poisoning.

He was canonized by the Franciscan Pope Sixtus-IV on April 14, 1482. Another Franciscan Pope Sixtus-V declared St. Bonaventure Doctor of the Church in the year 1588.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 15)

✠ புனிதர் பொனவென்ச்சர் ✠

(St. Bonaventure)

கர்தினால் ஆயர், மறைவல்லுநர்: 

(Cardinal Bishop of Albano, Doctor of the Church)

பிறப்பு: கி.பி. 1221

பக்னோரெஜியோ, விடேர்போ பிராந்தியம், லேடியம், திருத்தந்தையர் மாநிலம்

(Bagnoregio, Province of Viterbo, Latium, Papal States)

இறப்பு: ஜூலை 15, 1274 (வயது 52–53)

லியோன், லியோன்னைஸ், ஆர்ல்ஸ் அரசு

(Lyon, Lyonnais, Kingdom of Arles)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

புனிதர் பட்டம்: ஏப்ரல் 14, 1482

திருத்தந்தை நான்காம் சிக்ஸ்டஸ்

(Pope Sixtus IV)

நினைவுத் திருவிழா: ஜூலை 15

புனிதர் பொனவென்ச்சர், இத்தாலிய மத்திய கால இறையியலாளரும் (Italian Medieval Franciscan), மெய்யியளாலரும் (Scholastic Theologian) ஆவார். ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையின் ஏழாவது தலைவராக (The seventh Minister General of the Order of Friars Minor) பணியாற்றியவர் இவர், அல்பேனோவின் கர்தினல்-ஆயர் (Cardinal Bishop of Albano) ஆவார். கி.பி. 1482ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 14ம் தேதியன்று, திருத்தந்தை நான்காம் சிக்ஸ்டஸ் (Pope Sixtus IV) இவரை புனிதராக அருட்பொழிவு செய்வித்தார். திருத்தந்தை ஐந்தாம் சிக்ஸ்டஸ் (Pope Sixtus V) கி.பி. 1588ம் ஆண்டு, இவரை திருச்சபையின் மறைவல்லுநர் (Doctor of the Church) என அறிவித்தார். இவரை "தெய்வீக மறைவல்லுநர்" (Seraphic Doctor) எனவும் அழைப்பர்.

“கியோவன்னி டி ஃபிடான்ஸா” (Giovanni di Fidanza) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட பொனவென்ச்சரின் பெற்றோரின் பெயரைத் தவிர இவரைப்பற்றிய குழந்தைப் பருவம் பற்றின எந்த தகவல்களும் இல்லை. இவரது தந்தையாரின் பெயரும் “கியோவன்னி டி ஃபிடான்ஸா” (Giovanni di Fidanza) ஆகும். தாயாரின் பெயர் “மரியா ரிடெல்லா” (Maria Ritella) ஆகும். அப்போதைய திருத்தந்தையர் மாநிலத்தின் (Papal States) பிராந்தியமான “ஊம்ப்ரியாவின்” (Umbria) அருகேயுள்ள “பக்னோரெஜியோ” (Bagnoregio) எனும் இடத்தில் பிறந்தவர்.

கி.பி. 1243ம் ஆண்டு, தமது 22ம் வயதில், பொனவென்ச்சர் ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையில் (Franciscan Order) சேர்ந்து, “பாரிஸ் பல்கலையில்” (University of Paris) “அலெக்சாண்டர்” (Alexander of Hales) மற்றும் “ஜான்” (John of Rochelle) ஆகிய இரண்டு புகழ் பெற்ற ஆசிரியர்களிடம் கல்வி பயின்றார். பத்தே வருடங்களில் (கி.பி. 1253ம் ஆண்டு) பாரிஸ் நகர ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையின் தலைமைப் பொறுப்பேற்றார். பன்னிரெண்டாம் நூற்றாண்டில் “பீட்டர் லொம்பார்ட்” (Peter Lombard) எழுதிய “வசனங்களின் நான்கு புத்தகங்கள்” (The Four Books of Sentences) என்ற இறையியல் புத்தக விரிவுரையாளராகும் பெருமை நான்கு வருடங்களுக்கு முன்னரே அவருக்கு கிட்டியது.

தமது எதிர்ப்பாளர்களின் நிந்தைகளிலிருந்து சபையை வெற்றிகரமாக பாதுகாத்த பின்னர், சபையின் தலைவராக (Minister General of the Order of Friars Minor) பொனவென்ச்சர் தேர்வு செய்யப்பட்டார். கி.பி. 1265ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 24ம் நாளன்று, “யோர்க் உயர்மறைமாவட்ட பேராயராக” (Archbishop of York) நியமனம் பெற்றார். ஆனால், பேராயராக அருட்பொழிவு செய்யப்படாமலேயே, கி.பி. 1266ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், தமது நியமனத்தை கைவிட்டார்.

திருத்தந்தை “பத்தாம் கிரகோரியின்” (Pope Gregory X) தேர்தல் நடக்க பொனவென்ச்சர் ஒரு கருவியாக இருந்திருக்கிறார். திருத்தந்தை இவருக்கு “அல்பேனோவின் கர்தினால் ஆயர்” (Cardinal Bishop of Albano) எனும் பதவியை பரிசளித்து மகிழ்ந்தார். அத்துடன், கி.பி. 1274ம் ஆண்டு “லியோன்” நகரில் நடக்கவிருந்த இரண்டாம் பெரிய ஆலோசனை மன்றத்தில் (Great Second Council of Lyon) பங்கேற்க அறிவுறுத்தினார். இரண்டாம் பெரிய ஆலோசனை மன்றத்தில் இவரது குறிப்பிடத்தக்க பங்களிப்புகள், கிரேக்க மற்றும் லத்தீன் திருச்சபைகளின் ஐக்கியத்திற்கு வழிவகுத்தது. 

பொனவென்ச்சர், திடீரென்று சந்தேகத்திற்கிடமான சூழ்நிலைகளில் மரித்துப் போனார். அவர் ஃபிரான்சிஸ்கன் துறவியரை மிதமான, அறிவார்ந்த வகையில் வழிநடத்தினார். அது, இயேசு சபையினர் வரும்வரை அதற்கு மிகவும் முக்கியத்துவம் பெற்றுத் தந்தது. அவரது இறையியல், முற்றிலும் நம்பிக்கை மற்றும் காரணங்களை ஒருங்கிணைக்க ஒரு முயற்சி மூலம் குறிக்கப்பட்டது. விசுவாசத்தில் தொடங்கும் அறிவினை மனித இனத்துக்கு தரும் கிறிஸ்துவே உண்மையான தலைவர் என்று எண்ணினார். அறிவார்ந்த புரிதல் மூலம் உருவாக்கப்பட்டு, கடவுளின் ஐக்கியம் மூலம் பூர்த்தி செய்யப்படுகிறது என்று நம்பினார்.

Pope Anacletus July 13

Pope Anacletus (died c. 92), also known as Cletus, was the third bishop of Rome, following Peter and Linus. Anacletus served as pope between c. 79 and his death, c. 92. Cletus was a Roman, who during his tenure as pope, is known to have ordained a number of priests and is traditionally credited with setting up about twenty-five parishes in Rome.^[2] Although the precise dates of his pontificate are uncertain, he "...died a martyr, perhaps about 91".^[3] Cletus is mentioned in the Roman Canon of the mass; his feast day is April 26.

Pope Saint Anacletus
Bishop of Rome
Diocese	Rome
See	Rome
Papacy began	c. 79
Papacy ended	c. 92
Predecessor	Linus
Successor	Clement I
Personal details
Born	c. 25 Rome, Roman Empire
Died	26 April 92 (aged 66–67) Rome, Roman Empire
Sainthood
Feast day	26 April 13 July (additional on Tridentine Calendar)
Venerated in	Catholic Church Orthodox Church[1]

Name and etymologyEdit

The name "Cletus" in Ancient Greek means "one who has been called", and "Anacletus" means "one who has been called back". Also "Anencletus" (Greek: Ανέγκλητος) means "unimpeachable".

The Roman Martyrology mentions the pope as "Cletus".^[4] The Annuario Pontificio gives both forms as alternatives. Eusebius, Irenaeus, Augustine of Hippo and Optatus all suggest that both names refer to the same individual.^[3]

PapacyEdit

Cletus/Anacletus was traditionally understood to have been a Roman who served as pope for twelve years. The Annuario Pontificio states, "For the first two centuries, the dates of the start and the end of the pontificate are uncertain". It gives the years 80 to 92 as the reign of Pope Cletus/Anacletus. Other sources give the years 77 to 88.

According to tradition, Pope Anacletus divided Rome into twenty-five parishes. One of the few surviving records concerning his papacy mentions him as having ordained an uncertain number of priests.^[3]

BurialEdit

He died and was buried next to his predecessor, Linus, near the grave of Peter, in what is now Vatican City.^[5] His name (as Cletus) is included in the Roman Canon of the Mass.

VenerationEdit

The Tridentine Calendar reserved 26 April as the feast day of Saint Cletus, who the church honoured jointly with Saint Marcellinus, and 13 July for solely Saint Anacletus. In 1960, Pope John XXIII, while keeping the 26 April feast, which mentions the saint under the name given to him in the Canon of the Mass, removed 13 July as a feast day for Saint Anacletus. The 14 February 1961 Instruction of the Congregation for Rites on the application to local calendars of Pope John XXIII's motu proprio Rubricarum instructum of 25 July 1960, decreed that "the feast of 'Saint Anacletus', on whatever ground and in whatever grade it is celebrated, is transferred to 26 April, under its right name, 'Saint Cletus'". Priests who celebrate Mass according to the General Roman Calendar of 1954 keep the July 13th feastday; but the feast has been removed from the General Roman Calendar since 1960, and as such is not kept even in the 1962 Missal.^[6] Although the day of his death is unknown,^[6] Saint Cletus continues to be listed in the Roman Martyrology among the saints of 26 April.^[

புனிதர் கத்தேரி தேக்கக்விதா ✠(St. Kateri Tekakwitha) July 14

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜுலை 14)

✠ புனிதர் கத்தேரி தேக்கக்விதா ✠

(St. Kateri Tekakwitha)

கன்னியர், பாவத்திற்காக வருந்துபவர், பொது நிலைத்துறவி:

(Virgin, Penitent, Religious Ascetic and Laywoman)

திருமுழுக்கு பெயர்: கேதரின் தேக்கக்விதா

பிறப்பு: கி.பி. 1656

ஒஸ்செர்நான், இரோகுயிஸ் கான்ஃபெடரசி, (1763ம் ஆண்டு வரை நியு ஃபிரான்ஸ் (தற்போதைய ஒரிஸ்வில், நியூயார்க் மாநிலம்)

(Ossernenon, Iroquois Confederacy (New France until 1763, modern Auriesville, New York)

இறப்பு: ஏப்ரல் 17, 1680

கானாவெக், கியூபெக், கனடா

(Kahnawake, Quebec, Canada)

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: ஜூன் 22, 1980 

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

புனிதர் பட்டம்: அக்டோபர் 21, 2012 

திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்ட்

(Pope Benedict XVI)

முக்கிய திருத்தலம்:

புனிதர் ஃபிரான்சிஸ் சேவியர் தேவாலயம், கானாவெக், கியூபெக், கனடா

(Saint Francis Xavier Church, Kahnawake, Quebec, Canada)

நினைவுத் திருநாள்: ஜுலை 14

பாதுகாவல்: 

சூழலியலாளர் (Ecologists), சுற்றுச்சூழல் (Environment), அனாதைகள் (Loss of Parents), 

நாடுகடத்தப்பட்டவர் (People in Exil), அமெரிக்க முதற்குடிமக்கள் (Native Americans),

தங்களது பக்திக்காக கேலிக்கு உள்ளாகிய மக்கள் (People Ridiculed for their Piety)

கேதரின் “ (Catherine ) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட புனிதர் கத்தேரி டேக்கக்விதா, ஒரு ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் புனிதரும் “அல்கோன்குயின்-மோஹாவ்க்” (Algonquin–Mohawk laywoman), பொதுநிலைத் துறவியும் ஆவார். இவர், “மோஹாவ்க்’கின் லில்லி மலர்” (Lily of the Mohawks) என்றும் அழைக்கப்படுகிறார். இவர் தற்போது நியூயார்க் மாநிலம் அமைந்துள்ள இடத்தில் பிறந்தவர். 

இவர் சிறுவயதில் சின்னம்மை நோயால் தாக்கப்பட்டு பிழைத்தவர் ஆவார். இவர் இளமையிலேயே பெற்றோரை இழந்தவர். தமது 19 வயதில் கத்தோலிக்கத்துக்கு மதம் மாறித் திருமுழுக்கு பெற்றார். இவர் தனது வாழ்நாளை, இன்றைய “கனடா” (Canada) நாட்டின் (அன்றைய புதிய ஃபிரான்ஸ் (New France) நாட்டின்) இயேசுசபை மறைப்பணி தளமான (Jesuit mission) “மொண்ட்ரியால்” (Montreal) நகருக்கு தெற்கே உள்ள “கானாவாக்கே” (Kahnawake) கிராமத்தில் கழித்தார்.

இவர் தனது 24 வயதில் கற்பு நிலை உறுதிபூண்டார். தனது நல்லொழுக்கத்திற்கும் கற்பு நிலைக்கும் பேர்போன இவர் தனது கடும் தவ முயற்சிக்காக அறியப்படுகின்றார். இவர் கத்தோலிக்கத்துக்கு மதம் மாறியதால் தனது சொந்த குடும்பத்தாலும், இனத்தாலும் ஒதுக்கப்பட்டார்.

அமெரிக்க முதற்குடிமக்களுள் திருச்சபையின் பீட மகிமை அளிக்கப்பட்ட முதல் பெண் இவர் ஆவார். இவருக்குத் திருத்தந்தை இரண்டாம் அருள் சின்னப்பர் 1980ல் அருளாளர் பட்டம் அளித்தார். திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்ட், 2012ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 21ம் நாளன்று, புனித பேதுரு பேராலயத்தில் இவருக்குப் புனிதர் பட்டம் அளித்தார். பல்வேறு அதிசயங்களும், இயற்கைக்கு மீறிய நிகழ்வுகளும் இவரது மரணத்திற்கு பின்னர் நிகழ்ந்துள்ளதாகக் கூறப்படுகின்றது.

பெற்றோரும் இளம் பருவமும்:

திருமுழுக்கின்போது கேதரின் என்று பிரஞ்சு மொழிவடிவத்தில் கொடுக்கப்பட்ட பெயரே "கத்தேரி" (Kateri) என்று வழங்கலாயிற்று. கத்தேரி தேக்கக்விதா பிறந்த ஆண்டு சுமார் 1656 ஆகும். அமெரிக்க முதற்குடி மக்களின் ஒரு பிரிவாகிய மோகாக் இனத்தவராகிய கத்தேரி பிறந்த ஊரின் பெயர் ஓசர்நினோன். அது இன்றைய நியூயார்க் மாநிலத்தில் உள்ள ஓரிஸ்வில் (Auriesville) நகருக்கு அருகில் உள்ளது.

கத்தேரியின் தந்தை பெயர் கென்னெரோன்குவா (Kenneronkwa) ஆகும். அவர் மோகாக் (Mohawk) இனத்தின் ஒரு தலைவராக இருந்தார். கத்தேரியின் தாய் பெயர் 'டகஸ்குயிடா' (Tagaskouita). அவர் கத்தோலிக்க சபை உறுப்பினராக இருந்தார். அல்கோன்குவின் இனத்தவரான அவர் கவர்ந்துசெல்லப்பட்டு பின்னர் மோகாக் இனத் தலைவரின் மனைவி ஆனார். இளவயதில் 'டகஸ்குயிடாவுக்கு' மொண்ட்ரியால் மாநிலத்தில் பிரஞ்சு கத்தோலிக்க மறைபரப்பாளர்கள் திருமுழுக்குக் கொடுத்துக் கத்தோலிக்க முறைப்படி கல்வியும் கற்பித்திருந்தனர். மோகாக் போர்வீரர்கள் அவரைக் கைதியாகப் பிடித்து, தமது பிரதேசத்துக்குக் கொண்டுசென்றனர். பின்னர் அவர் மோகாக் இனத்தலைவரான் கென்னெரோன்குவாவை மணந்துகொண்டார்.

கத்தேரி பிறந்த ஊரில் முதற்குடி மக்களின் பல இனத்தவர் வாழ்ந்துவந்தனர். மோகாக் இனத்தவரில் பலர் ஐரோப்பியரால் கொணரப்பட்ட நோய்கள் காரணமாகவும் அடிக்கடி நிகழ்ந்த போர்கள் காரணமாகவும் மடிந்தனர். எனவே மோகாக் இனத்தவர் பிற இனத்தவர்மீது போர்தொடுத்து அவர்களைக் கைதிகளாகப் பிடித்துத் தமது பிரதேசத்துக்குக் கொண்டுவந்தனர். இவ்வாறு அவர்களின் எதிரிகளாக இருந்த ஹ்யூரோன் இனத்தவர் பலர் கைதிகளாகப் பிடிக்கப்பட்டனர்.

தாய்வழி உறவுமுறை:

மோகாக் இனத்தவர், பிற இரோக்குவா வகையினரைப் போன்று, தாய்வழி உறவுமுறையை (matrilineal kinship system) கடைப்பிடித்தனர். அதன்படி, குழந்தைகள் பிறக்கும்போது அவர்கள் தாய் எந்த இனத்தவரோ அந்த இனத்தவர்களாகக் கருதப்பட்டனர்.

கத்தேரி சிறு குழந்தையாக இருந்தபோது அவருடைய கிராமம் வேறொரு இடத்துக்கு மாற்றப்பட்டது. மோகாக் மக்களில் பலர் 1661-1663 காலக் கட்டத்தில் பெரியம்மை நோய்க்குப் பலியானார்கள். கத்தேரியின் பெற்றோரும் சகோதரரும் அவ்வாறே இறந்தனர். நோயின் காரணமாகக் கத்தேரியின் கண்பார்வை பாதிக்கப்பட்டது, அவருடைய உடம்பிலும் தழும்புகள் பல ஏற்பட்டன. பெற்றோரையும் சகோதரரையும் இழந்த கத்தேரியை அவருடைய தாய்மாமன் எடுத்து வளர்த்தார். அவர் "ஆமைக் குழு" (Turtle Clan) என்னும் பிரிவைச் சார்ந்தவர்.

கத்தேரியின் குணநலன்கள்:

கத்தேரி மிகவும் அடக்கமான பெண் என்றும், கேளிக்கைக் கூட்டங்களில் பங்கேற்காதவர் என்றும் அவருடைய வரலாற்றை எழுதிய இயேசு சபையினர் கூறுகின்றனர். அவர் தம் உடலில் ஏற்பட்டிருந்த தழும்புகளை மறைக்கும் வண்ணம் தலையில் ஒரு போர்வையைச் சுற்றியிருந்தார். அநாதையாக இருந்தபோது பெரும்பாலும் அவருடைய விரிந்த குடும்பத்தினர் அவரைப் பராமரித்தனர். அவருடைய தாயின் குடும்பத்தினர் வாழ்ந்த பொதுவீட்டில் (longhouse) அவரும் வாழ்ந்திருப்பார்.

கத்தேரி தம் இனத்தைச் சார்ந்த பெண்கள் செய்த மரபுவழித் தொழிலில் ஈடுபட்டார். இவ்வாறு, துணி நெய்தல், விலங்குகளின் தோலிலிருந்து வார் செய்தல், கோரைப் புல்லினால் பாய் கூடை பெட்டி போன்றவை முடைதல் ஆகிய கலைத் தொழிலை அவர் செய்தார். மேலும், வேட்டையாடிக் கொண்டுவரப்பட்ட இறைச்சியைச் சமைத்தல், தானியங்கள் காய்கறிகளைச் சமைத்தல் போன்ற வீட்டுவேலைகளைச் செய்தார். பயிரிடும் காலத்தில் வயலில் வேலை செய்வது, களை பிடுங்குவது போன்றவற்றிலும் அவர் ஈடுபட்டார்.

கத்தேரிக்கு 13 வயது நிரம்புகையில் அவர் திருமணம் செய்ய வேண்டும் என்று உறவினர் கேட்டபோது அவர் தாம் திருமணம் புரியப்போவதில்லை என்று கூறிவிட்டார்.

சமூகப் பின்னணி:

கத்தேரி வளர்ந்த காலத்தில் அவரது சமூகத்தில் பெரும் மாற்றங்கள் நிகழ்ந்த வண்ணம் இருந்தன. மோகாக் இன மக்களுக்கும் பிரஞ்சு மற்றும் டச்சு குடியேற்றத்தினருக்கும் இடையே பரிமாற்றங்களும் மோதல்களும் நிகழ்ந்தன. நியூயார்க் மாநிலத்தில் ஆல்பனி மற்றும் ஷெனக்டடி பகுதிகளில் குடியேறிய டச்சு குடியேற்றத்தினரோடு மோகாக் இனத்தார் கம்பளி வியாபாரத்தில் ஈடுபட்டிருந்தனர். பிரஞ்சு குடியேற்றத்தினர் ஹ்யூரோன் இனத்தாரோடு கூட்டுவைத்துக்கொண்டு வியாபாரம் நடத்தினர். மோகாக் இனத்தவர் வாழ்ந்த இரோக்குவா பகுதியில் நுழையும் எண்ணத்தோடு பிரஞ்சு குடியேற்றத்தினர் 1666ல் மோகாக் இனத்தவரின் கிராமங்களைத் தாக்கினர். அவற்றுள் பலவற்றையும் குளிர்கால சேமிப்புத் தளங்களையும் அழித்துத் தகர்த்தனர்.

ஃபிரெஞ்ச் குடியேற்றத்தினரிடத்தில் தோல்வியுற்ற மோகாக் இனத்தவர்கள் அவர்களோடு சமாதான ஒப்பந்தம் செய்ய வேண்டியதாயிற்று. அதன்படி, இயேசு சபை மறைப்பணியாளர்கள் மோகாக் கிராமங்களில் பணிசெய்யத் தொடங்கினர். அந்த மறைப்பணியாளர்கள் மோகாக் மொழியையும் பிற தல மொழிகளையும் கற்றனர். இவ்வாறு மக்களுடைய மொழியிலேயே மறைப்பணி செய்வது எளிதாயிற்று.

கிறிஸ்தவக் கொள்கைகளைத் தழுவியமைத்தல்:

கிறிஸ்தவ மதக் கொள்கைகளை மோகாக் இனத்தவருக்கு விளக்கி உரைத்தபோது இயேசு சபை மறைப்பணியாளர்கள் மோகாக் மக்களின் கருத்து உருவகங்களைப் பயன்படுத்தினர். கிறிஸ்தவ நம்பிக்கைக்கும் மோகாக் நம்பிக்கைக்கும் பொதுவாக இருந்த கருத்து ஒற்றுமைகளை இனம் கண்டனர். மோகாக் மொழியில் வானுலகைக் குறிக்கப் பயன்பட்ட சொல்லாகிய "கரோன்ஹியாக்கே" (Karonhià:ke,) என்பதை இயேசு கற்பித்த இறைவேண்டலில் வருகின்ற "விண்ணகம்" என்னும் சொல்லையும் கருத்தையும் குறிக்க பயன்படுத்தினர். இது வெறுமனே ஒரு சொல்லின் மொழிபெயர்ப்பு என்று அமையாமல், இரு கலாச்சாரப் பார்வைகளுக்குப் பாலம்போல அமைந்தது என்று, கத்தேரியின் வாழ்க்கை பற்றி எழுதிய டாரென் போனபார்த்தே என்பவர் கூறுகிறார்.

மோகாக் ஆற்றுக்குத் தென்பகுதியில் மோகாக் மக்கள் தம் புதிய குடியிருப்பை அமைத்து அதற்குக் கானவாகா (Caughnawaga) என்று பெயரிட்டனர். 1667ல் கத்தேரிக்கு 11 வயது நடந்தபோது மோகாக் குடியிருப்புக்கு ஜாக் ஃப்ரெமென், ஜாக் ப்ரூயாஸ், ஜான் பியெரோன் என்னும் இயேசு சபையினர் மூவர் வந்தனர். அவர்களைக் கத்தேரி சந்தித்தார். இயேசு சபையினரோடு தொடர்பு ஏற்பட்டால் கத்தேரி கிறிஸ்தவ மறையைத் தழுவிவிடுவாரோ என்று அஞ்சினார் கத்தேரியின் மாமனார். அவருடைய ஒரு மகள் ஏற்கனவே கிறிஸ்தவத்தைத் தழுவியதன் காரணமாக மோகாக் குடியிருப்பாகிய கானவாகாவை விட்டு, மொண்ட்ரியால் அருகே அமைந்திருந்த கத்தோலிக்க மறைத் தளமான கானவாக்கே என்னும் இடத்துக்குப் போய்விட்டிருந்தார்.

கத்தேரிக்கு 18 வயது ஆனபோது, 1675ம் ஆண்டின் வசந்த காலத்தில் இயேசு சபைத் துறவி "ஜாக் தெ லாம்பெர்வில்" (Jacques de Lamberville) என்பவர் கத்தேரிக்கு கிறிஸ்தவ மறை பற்றிய போதகம் வழங்கினார்.

கத்தேரி கிறிஸ்தவராகி கானவாக்கே ஊரில் குடியேறுதல்:

கத்தேரிக்கு 20 வயது நிரம்பியபோது, அவர் கிறிஸ்தவ மறை பற்றிப் போதிய அறிவு பெற்றார். எனவே தந்தை லாம்பெர்வில் 1676ம் ஆண்டு, ஏப்பிரல் 18ம் நாள், இயேசு உயிர்த்தெழுந்த திருவிழாவின் போது கத்தேரிக்குத் திருமுழுக்கு வழங்கினார். புதிதாகக் கிறிஸ்தவத்தைத் தழுவ விரும்பியோருக்கு அவர்கள் இறக்கும் தறுவாயில் அல்லது முழு ஈடுபாட்டோடு கிறிஸ்தவதைக் கடைப்பிடிப்பார்கள் என்று உறுதியான பிறகு மட்டுமே திருமுழுக்கு அளிப்பது வழக்கமாக இருந்தது. ஆனால் கத்தேரி தம் இள வயதிலேயே போதிய மறை அறிவும் ஊக்கமும் பெற்றிருந்தார்.

திருமுழுக்குப் பெற்றபின், கத்தேரி தம் ஊராகிய கானவாகா குடியிருப்பில் மேலும் 6 மாதங்களைக் கழித்தார். அவர் கிறிஸ்தவரானதற்கு எதிர்ப்புத் தெரிவித்தவர்கள் கத்தேரிமேல் சில குற்றச்சாட்டுகளைச் சுமத்தினர். கத்தேரி மந்திரவாதத்திலும் தவறான நடத்தையிலும் ஈடுபட்டார் என்று குற்றம் சாட்டினர்.

அப்போது, கத்தேரிக்குத் திருமுழுக்கு வழங்கிய தந்தை லாம்பெர்வில் கூறிய அறிவுரைப்படி, கத்தேரி தம் கிராமத்தை விட்டுப் புறப்பட்டார். கிறிஸ்தவ மதத்தைத் தழுவிய அமெரிக்க முதற்குடி மக்கள் பலர் ஒன்றுகூடிக் குடியேற்றமாக அமைந்த கானவாக்கே மறைத்தளத்துக்கு கத்தேரி 1677ல் சென்றார். அம்மறைத்தளம் புனித லாரன்சு ஆற்றின் கரையில், மொண்ட்ரியால் நகரத்துக்குத் தென்பகுதியில் அமைந்திருந்தது.

கத்தேரி புரிந்த ஒறுத்தல் முயற்சிகள்:

கானவாக்கே மறைத்தளத்துக்கு வந்து சேர்ந்த கத்தேரி கி.பி. 1678ம் ஆண்டு, மரி-தெரேஸ் தேகையாகுவெந்தா (Marie-Thérèse Tegaiaguenta) என்னும் பெண்மணியை அங்கே சந்தித்தார். தமக்குள்ளே ஆழ்ந்த நட்புக் கொண்ட அந்த இருவரும் கிறிஸ்தவ மறையை உருக்கமாகக் கடைப்பிடிப்பதில் முனைந்தனர். எனவே இரகசியமாக அவர்கள் தம்மைச் சாட்டையால் அடித்துக்கொள்வதுண்டு. கத்தேரியின் வாழ்க்கை வரலாற்றை எழுதிய கோலனெக் கூற்றுப்படி, கத்தேரி சில சமயங்களில் ஒரே அமர்வில் 1000-1200 தடவைத் தம்மைக் கசையால் அடித்துக்கொண்டாராம்.

நீண்ட உபவாசம் இருத்தல், கசையால் தம்மை அடித்தல், உடலைக் கீறிக்கொள்ளுதல், முட்படுக்கையில் படுத்தல், கனலால் தம்மைச் சுடுதல் என்று பலவகைகளில் கத்தேரி ஒறுத்தல் முயற்சிகளை மேற்கொள்ளலானார்.

கத்தேரியின் இறப்பு:

கி.பி. 1679ம் ஆண்டு, இயேசு துன்பங்கள் அனுபவித்து, இறந்து உயிர்பெற்றெழுந்த நிகழ்ச்சியை நினைவுகூரும் வாரத்தின்போது கத்தேரியின் உடல் நிலை மிகவும் மோசமானதை அவருடைய நண்பர்கள் கண்டனர். இன்னும் ஒருசில மணி நேரம் மட்டுமே அவருடைய உயிர் நீடிக்கும் என்று உணர்ந்த கிராம மக்கள் அனைவரும் கத்தேரியைச் சூழ்ந்து கூடினர். அவர்களோடு இயேசு சபைத் துறவியர் ஷோஷத்தியே மற்றும் கோலனெக் ஆகிய இருவரும் வந்தனர்.

தந்தை கோலனெக் கத்தேரிக்கு இறுதிச் சடங்காகிய நோயில் பூசுதல் என்னும் திருவருட்சாதனத்தை வழங்கினார்.

அமெரிக்க முதற்குடி கிறிஸ்தவரான கத்தேரி தெக்கக்விதா என்னும் புனிதப் பெண்மணி தம் 24ம் வயதில், கி.பி. 1680, ஏப்பிரல் 17ம் நாளன்று, உயிர்துறந்தார். அப்போது அவர் அருகே மரி-தெரேசும் உண்டு. கத்தேரியை நேரடியாகத் தெரிந்து, அவருடைய வாழ்க்கை வரலாற்றை எழுதிய தந்தை ஷோஷத்தியே கூறுவது போல, கத்தேரி தாம் இறப்பதற்கு முன் உரைத்த கடைசி சொற்கள் இவை: "இயேசுவே, நான் உம்மை அன்புசெய்கிறேன்."

கத்தேரியின் உடல் ஒளிவீசுதல்:

கத்தேரியின் உயிர் உடலை விட்டுப் பிரிந்ததும் அவ்வுடலில் ஒரு மாற்றம் நிகழ்ந்ததைச் சூழ்ந்து நின்றோர் கண்டனர். தந்தை 'கோலனெக்' கூறுகிறார்: "தழும்புகளால் தடித்துப்போன கத்தேரியின் அந்த முகம், அவருடைய இறப்புக்குப் பின் ஒரு மணி நேரத்தில் எழில் பொங்கும் ஒளிவீசியதை நான் கண்டேன்.

கத்தேரியின் கல்லறை:

தந்தை ஷோஷத்தியே கத்தேரியின் கல்லறை அருகே ஒரு சிற்றாலயம் எழுப்பினார். கி.பி. 1684ம் ஆண்டு தொடங்கி, கத்தேரி இறந்த இடம் ஒரு திருப்பயணத் தலமாக மாறியது. மக்கள் கத்தேரியின் கல்லறைக்குச் சென்று அவருக்கு வணக்கம் செலுத்தலாயினர். கத்தேரியின் எலும்புகளை எடுத்து அவற்றைத் துகள் ஆக்கி அதைப் புதியதொரு சிற்றாலயத்தில் வணக்கத்தோடு வைத்தனர் இயேசு சபையார். கத்தேரியின் நினைவு இறவாது இருப்பதற்கு இது ஓர் அடையாளமானது. கத்தேரியின் உடலின் மீபொருள் சிலருக்கு நலம் கொணர்ந்ததாகக் கூறப்படுகிறது.

கத்தேரியின் கல்லறை வாசகம்:

கத்தேரியின் கல்லறையில் மோகாக் மொழியில் கீழ்வரும் வாசகம் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது:

"செந்நிற மக்களிடையே பூத்த எழில்மிகு மலர் இங்கே துயில்கின்றது."

† Saint of the Day †

(July 14)

✠ St. Kateri Tekakwitha ✠

Virgin, Penitent Religious Ascetic and Laywoman:

Born: 1656 AD

Ossernenon, Iroquois Confederacy (New France until 1763, modern Auriesville, New York)

Died: April 17, 1680 (Aged 24)

Kahnawake (Near Montreal), Quebec, Canada

Venerated in: Roman Catholic Church

Beatified: June 22, 1980

Pope John Paul II

Canonized: October 21, 2012

Pope Benedict XVI

Major shrine:

Saint Francis Xavier Church, Kahnawake, Quebec, Canada

Feast: July 14

Patronage:

Ecologists, Ecology, Environment, Environmentalism, Environmentalists, Loss of parents, People in exile, people ridiculed for their piety, Native Americans, Igorots, Cordilleras, Thomasites, Northern Luzon, Diocese of Bangued, Vicariate of Tabuk, Vicariate of Bontoc-Lagawe, Diocese of Baguio, Marikina City, Cainta, Rizal, Antipolo City, Philippines

Saint Kateri Tekakwitha given the name Tekakwitha, baptized as Catherine and informally known as Lily of the Mohawks is a Roman Catholic saint who was an Algonquin–Mohawk laywoman. Born in the Mohawk village of Ossernenon, on the south side of the Mohawk River, she contracted smallpox in an epidemic; her family died and her face was scarred. She converted to Roman Catholicism at age nineteen, when she was renamed Kateri, baptized in honor of Saint Catherine of Siena. Refusing to marry, she left her village and moved for the remaining 5 years of her life to the Jesuit mission village of Kahnawake, south of Montreal in New France, now Canada.

St. Kateri Tekakwitha, affectionately called the 'Lily of the Mohawks', was born in New York in 1656 to a Mohawk chief father and an Algonquin mother. Her mother was converted to the Christian faith by Jesuit missionaries.

Although Kateri's mother became Catholic, she practiced her faith in secret due to the hostility between the Indian tribes and the missionaries.  She was even forbidden to have Kateri baptized.

When Kateri was just four years old a smallpox epidemic swept through her village, killing her entire family. In addition to leaving her orphaned, the disease left her partially blind, disfigured, and crippled.  She was then adopted and raised by her uncle, who detested the Christians.

As she grew older, Kateri longed for the faith of her mother, faintly remembering the prayers she was taught as a child. Tensions were high between herself and her tribe because she staunchly refused the pressure they put on her to marry. She was divinely drawn to seek out the Jesuit missionaries who were evangelizing and teaching near her village.

At the age of twenty, Kateri was secretly baptized by the Jesuits with the name Catherine (which translates "Kateri") after St. Catherine of Siena.  Her uncle did not approve of her conversion, and as a result, Kateri was ostracized from her village, treated harshly, and bullied.  When it became clear that her life was in danger, with the aid of a priest she fled for a refuge at a French Jesuit mission in Montreal, Canada.

Kateri trekked over 200 miles through rough terrain to reach the Christian settlement, a daunting and dangerous two-month journey, undoubtedly made more difficult due to her poor eyesight. Once safe at the mission, she realized her desire to live a simple life of prayer and penance. She declined marriage again, and lived as a single woman of deep faith, offering her sufferings and her life completely to Christ.

Her great sanctity, virtue, mystical prayer life, and love for Jesus amazed the Jesuit priests and everyone who knew her.  It is said that people loved to be around her and to listen to her speak because her soul radiated the beauty and peace of God.

Kateri Tekakwitha died of an illness in 1680, during Holy Week, when she was just twenty-four years old.  The priest who attended her bedside at the time of her death testified that Kateri's face, which was

"... so disfigured and so swarthy in life, suddenly changed about fifteen minutes after her death, and in an instant became so beautiful and so fair that just as soon as I saw it (I was praying by her side) I let out a yell, I was so astonished, and I sent for the priest who was working at the repository for the Holy Thursday service. At the news of this prodigy, he came running along with some people who were with him. We then had the time to contemplate this marvel right up to the time of her burial. I frankly admit that my first thought at the time was that Catherine could well have entered heaven at that moment and that she had—as a preview—already received in her virginal body a small indication of the glory of which her soul had taken possession in Heaven."

A SAINT FOR OUR TIMES:

Saint Kateri Tekakwitha made a heroic decision to respond to God's call to live a devout Christian life through her trials and deep suffering—epidemic disease, tensions and fighting among warring Indian tribes, and the severe persecution of her faith.

Even though she lost her family, her eyesight, her physical beauty, her good health, and her village, she used all of these extremely difficult personal circumstances to cultivate a life of deep prayer and sanctity.

She is a model for our own times in that she shows us how, with faith in Christ, we can persevere no matter what personal calamities, social unrest, or religious persecution may come to us. St. Kateri overcame every obstacle by submitting herself entirely to Jesus Christ.  She is also a model for young people who are striving to live a holy and chaste life, especially without the guidance of parents.

Pope St. John Paul II, at her beatification, called St. Kateri God's "bountiful gift" to His Church and a "sweet, frail yet strong figure of a young woman."  It is said that St. Kateri's last words were, "Jesus, I love you."

At her canonization Mass, Pope Benedict XVI remarked on the miracle of grace in her life, how she rose to such a height of sanctity despite the circumstances of her upbringing, which would otherwise have been detrimental to the fostering of a Christian vocation.

“Kateri impresses us by the action of grace in her life in spite of the absence of external help and by the courage of her vocation, so unusual in her culture. In her, faith and culture enrich each other! May her example helps us to live where we are, loving Jesus without denying who we are. Saint Kateri, Protectress of Canada and the first native American saint, we entrust to you the renewal of the faith in the first nations and in all of North America! May God bless the first nations!”

St. Kateri is the patron saint of ecology and the environment, orphans, Native Americans, and people ridiculed for their piety.  If you have a special devotion to St. Kateri, please share below why she is special to you and any help you have received through her intercession.