19 September 2020

Bl. Thomas Akafuji. September 19

Bl. Thomas Akafuji

Japanese martyr. A Japanese nobleman and devoted Christian, Thomas served as catechist to Blessed Leonard Kimura until his arrest by government authorities. Condemned for being a Christian, he was burned alive at Nagasaki.

St. Sequanus. September 19

St. Sequanus

September 19

Abbot, also Seine. Originally a monk at Reomay, he later founded the monastery at Segreste, which attracted many monks and over which he became abbot. He was born at Mesmont, in Burgundy, France, and lived as a hermit for a time at Verreysous-Dree. The monastery was renamed Saint-Seine in his honor.

St. Pomposa. September 19

St. Pomposa

Martyred nun. She was a nun in a convent near Cordoba who was beheaded by the Moorish rulers of the city. Pomposa refused to deny the faithand was slain by the Muslims.

St. Peleus. September 19

St. Peleus

September 19

Martyr in Egypt, with Nilus, Elias, and Companions. The three were Egyptian bishops who, with a group of priests and probably some laymen, were arrested and imprisoned for being Christianleaders. They spent time as common laborers before being burned alive near Petra for saying a Mass during the reign of Emperor Galerius.

St. Maria de Cerevellon. September 19

St. Maria de Cerevellon

September 19

Superior of the Mercedarians, the order of Our Lady of Ransom, also called Maria de Socos, "Mary of Help." Born into a noble family of Barcelona, Mary formed a group that evolved into the Mercedarians. She labored among the Christian slaves of the Moors, and she is the patroness of sailors in Spain. Maria died at Barcelona. Her cult was confirmed in 1690.

St. Goeric of Metz. September 19

St. Goeric of Metz

September 19
Death: 643

Bishop and successor of St. Arnulf at Metz, France. He is sometimes called Abbo or Goericus. He was supposedly a courtier at the court of King Dagobert, who went blind and was cured miraculously. He then became a priestand bishop and founded a convent.

St. Eustochins. September 19

St. Eustochins

September 19
Death: 461

The bishop of Tours, France. He succeeded St. Brice in 444.

St. Emily de Rodat. September 19

St. Emily de Rodat

Born near Rodez, France, she became a nun at Maison St. Cyr when eighteen. In 1815 after much dissatisfaction, she decided that her vocation was in teaching poor children. With the approval of Abbe Marty, her spiritual adviser, and the aid of three young assistants, she began this work in her room at St. Cyr. This was the start of the Congregation of the Holy Family of Villefranche. It grew rapidly, establishing its own mother house and branches. In time, St Emily extended its activities to caring for unfortunate women, orphans and the aged. She saw thirty eight institutions established before she died. She was canonized in 1950. Feast date Sept. 19.

St. Arnulf. September 19

St. Arnulf

Feastday: September 19

Death: 1070

Benedictine bishop and patron saint of Gap, France. He was born in Vendôme and became a Benedictine there at the abbey of the Holy Trinity. In 1063, he was appointed bishop of Gap, and he restored the cathedral of the city.

Bl. Alphonsus de Orozco. September 19

Bl. Alphonsus de Orozco

Feastday: September 19

Death: 1591

Mystic and court chaplain, born in 1500 in Oropesa, Spain. He studied at Talavera, Toledo, and Salamanca, and became an Augustinian at the age of twenty-two. St. Thomas of Villanova was one of his instructors, imbuing him with a spirit of recollection and prayer. Alphonsus, a popular preacher and confessor, served as prior of the Augustinians in Seville and then in 1554, at Valladolid. In 1556 he became a court preacher, and in 1561 accompanied King Philip II of Spain to Madrid. Throughout his court life, he did not engage in the pleasures or intrigues around him. His example of holiness made a great impression on the royal family and the nobles of Madrid. Alphonsus was given a vision of the Blessed Virgin Mary, and wrote treatises on prayer and penance as Our Lady instructed him. He was beatified in 1881

✠ புனிதர் ஜனுவாரியஸ் ✠(St. Januarius)செப்டம்பர் 19

† இன்றைய புனிதர் †

(செப்டம்பர் 19)

✠ புனிதர் ஜனுவாரியஸ் ✠

(St. Januarius)

பெனவென்ட்டோ ஆயர் மற்றும் மறைசாட்சி:

(Bishop of Benevento and Martyr)

பிறப்பு: கி.பி. 3ம் நூற்றாண்டு

பெனவென்டோ அல்லது நேப்பிள்ஸ், கம்பானியா, ரோமப் பேரரசு

(Benevento or Naples, Campania, Roman Empire)

இறப்பு: கி.பி. 305

பொஸ்ஸுஒலி, கம்பானியா

(Pozzuoli, Campania)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

முக்கிய திருத்தலங்கள்:

நேப்பிள்ஸ் பேராலயம், இத்தாலி, அதிமதிப்பு மிக்க திருஇரத்த ஆலயம், லிட்டில் இத்தாலி, மன்ஹாட்டன், நியு யார்க் நகரம்

(Naples Cathedral, Italy and the Church of the Most Precious Blood, Little Italy, Manhattan, New York City.)

நினைவுத் திருவிழா: செப்டம்பர் 19

பாதுகாவல்:

இரத்த வங்கிகள்; நேப்பிள்ஸ்; எரிமலை வெடிப்புகள்

புனிதர் ஜனுவாரியஸ், தமது பதினைந்தாவது வயதிலேயே தமது சொந்த ஊரின் பங்கான “பெனவென்டோ” (Benevento) நகரிலேயே குருத்துவம் பெற்றார். தமது இருபதாவது வயதிலேயே நேப்பிள்ஸ் நகரின் ஆயராக அருட்பொழிவு பெற்றவர் ஜனுவாரியுஸ். அப்போது, 'ஜூலியானா' மற்றும் 'புனித சோஸ்ஸியஸ்' (Juliana of Nicomedia and Saint Sossius) ஆகியோரின் நட்பைப் பெற்றார்.

இவரை மறைசாட்சி எனவும் புனிதர் எனவும் கத்தோலிக்க மற்றும் கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபைகள் ஏற்கின்றன. இவரின் வாழ்வைக் குறித்த சமகாலத்து குறிப்புகள் ஏதுமில்லை எனினும் பிற்காலத்தையக் குறிப்புகள் இவர் பேரரசன் “டயக்லேஷியன்” (Emperor Diocletian) துன்புறுத்துதலின்போது கொல்லப்பட்டார் என்பர்.

“டயக்லேஷியன்” (Emperor Diocletian) பேரரசனின் சுமார் ஒன்றரை வருடகால நீண்ட கிறிஸ்தவ துன்புறுத்தல்களின் போது, ஆயர் ஜனுவாரியஸ் கிறிஸ்தவர்களை மறைத்து வைத்து அவர்களைப் பாதுகாத்தார் என்பர். ஒருமுறை, தமது நண்பரான 'புனித சோஸ்ஸியஸ்' (Saint Sossius) அவர்களைக் காண சிறைச் சாலைக்கு சென்றிருந்த போது, துரதிர்ஷ்டவசமாக இவரும் கைது செய்யப்பட்டார். அங்கே, அவரும் அவரது சகாக்களும் தலை துண்டிக்கப்பட்டு கொல்லப்பட்டனர்.

இவர் நேப்பிள்ஸ் நகரின் பாதுகாவலராவார். இவரின் குருதி என கத்தோலிக்கரால் நம்பப்படும் திண்மம் (திடப்பொருள்) நேப்பிள்ஸ் மறைமாவட்டப் பேராலயத்தில் ஒரு வெள்ளிப் பெட்டிக்குள் ஏறக்குறைய 12 செ.மீ. அகலமுடைய இரண்டு பளிங்குக் கண்ணாடிக் குப்பிகளுக்குள் பாதுகாக்கப்பட்டு வருகிறது. ஒவ்வோரு ஆண்டும் மூன்று முறை, இது நீர்மமாக (திரவமாக) மாறும் காட்சியினைக்காண மக்கள் பலர் கூடுகின்றனர்.

*SAINT OF THE DAY*

Feast Day: September 19

*St. Januarius*

Januarius lived in the fourth century. He was born either in Benevento or Naples, Italy. He was the bishop of Benevento when Diocletian's persecution began. The people of Naples have claimed a special love for and devotion to Bishop Januarius. He is popularly called "San Gennaro." According to common belief, San Gennaro learned that some Christian deacons had been put in prison for their faith. The bishop was a gentle, compassionate man. He truly cared about his people and went to the prison to visit them. The jailer reported him to the governor who sent soldiers to find San Gennaro. The bishop was arrested along with a deacon and a lector. They joined the other prisoners.

San Gennaro and the six others were martyred for their faith. Their deaths took place near Naples in 305. The people of Naples have claimed a special love for and devotion to "San Gennaro." In fact, he is considered their patron saint.

The people of Naples remember San Gennaro for another special reason: his martyr's blood was preserved centuries ago in a vile. The blood has become dark and dry. But at certain times of the year, the blood liquifies. It becomes red, sometimes bright red. At times, it even bubbles. The special case containing the vile of blood is honored publicly on the first Saturday of May, on September 19 (the feast of San Gennaro), within the octave (or eight days after the feast), and at times on December 16. The liquified blood has been seen and honored since the thirteenth century.

"We seek from the saints example in their way of life, fellowship in their communion, and the help of their intercession."-Lumen Gentium

சலேத்_அன்னை(செப்டம்பர் 19)

சலேத்_அன்னை

(செப்டம்பர் 19)

பிரான்ஸ் நாட்டில் உள்ள ஒரு சிறிய மலைக் கிராமம்தான் சலேத் அல்லது லா சலேத் (La Salette) என்ற கிராமம். 800 க்கும் குறைவான மக்கள் தொகையைக்கொண்ட இந்தக் கிராமத்தில் இருந்த மக்களில் பெரும்பாலானோர் விவசாயிகள்.

இந்த மலைக் கிராமத்தில் மேக்ஸிமின், மெலானி என்ற மாடு மேய்க்கும் சிறுவர் இருவர் இருந்தனர். 1846 ஆம் ஆண்டு, செப்டம்பர் திங்கள் 19 ஆம் நாள் மாலைவேளையில், இவர்கள் இருவரும் மலையடிவாரத்தில் மாடு மேய்த்துக் கொண்டிருந்தனர்.

அப்பொழுது பெண்மணி ஒருவர் மிகவும் ஒளிமயமான தோற்றத்தில், கழுத்தில் சிலுவையை அணிந்தவராய், முகத்தைத் தன் மடியில் புதைத்துக்கொண்டு அழுதுகொண்டிருக்கக் கண்டனர். அவர் அன்னை மரியா தான் என்று அறிந்து கொள்வதற்கு சிறுவர் இருவருக்கும் வெகு நேரம் பிடிக்கவில்லை.

அந்தச் சிறுவர் இருவரையும் தன் அருகே அழைத்த அன்னை மரியா, "உலக மக்கள் தங்கள் பாவத்திலிருந்து மனந்திரும்ப மன்றாட வேண்டும்... ஆண்டவரின் திருப்பெயருக்கு உரிய மரியாதை செலுத்த வேண்டும்..." என்று சொல்லி விட்டு அங்கிருந்து மறைந்தார். அன்னை மரியா இச்செய்திகளை அந்த இரண்டு சிறுவர்களிடம் சொன்ன போது அழுதுகொண்டேதான் சொன்னார்.

இதற்கு பின்பு அந்த இரண்டு சிறுவர்களும் ஊருக்குள் வந்து, அன்னை மரியா தங்களுக்குக் காட்சி தந்ததையும், அவர் தங்களிடம் இரண்டு முக்கியமான செய்திகளைச் சொன்னதையும் எடுத்துச் சொன்னார்கள். மக்கள் முதலில் இதனை நம்பவில்லை; பின்னர்தான் நம்பினர்.

இதைத் தொடர்ந்து 1851 ஆம் ஆண்டு கிரநோபள் நகரின் ஆயரான பிலிப்பெர்ட் தெ ப்ரூளார்ட் என்பவரின் பரிந்துரையின் பேரில், திருத்தந்தை ஒன்பதாம் பயஸ் சலேத் அன்னையின் காட்சியை அங்கீகரித்தார்.

www.stjck.blogspot com

காண்டர்பரி பேராயர் தியோடர் Theodar. September 19

இன்றைய புனிதர் :

(19-09-2020)

காண்டர்பரி பேராயர் தியோடர் Theodar

பிறப்பு : 602,

தார்சுஸ் Tarsus, துருக்கி

இறப்பு : 19 செப்டம்பர் 690,

காண்டர்பரி Canterbury,

இங்கிலாந்து

இவர் இங்கிலாந்து நாட்டில் கேண்டர்பரி நகரில் ஆயராக இருந்தார். இவருக்கு இங்கிலாந்து நாட்டில் பெரிய பேராலயம் ஒன்று எழுப்பப்பட்டுள்ளது. இவர் தனது சொந்த ஊரான தர்சிலும், துருக்கி, கிரேக்கத்திலும் கல்லூரி படிப்பை ஏதென்ஸ் நாட்டிலும் கற்றார். பின்னர் உரோம் சென்று குருப்பட்டம் பெற்றார். பின்னர் 667 ஆம் ஆண்டில் திருத்தந்தை வித்தாலியன் (Vitalian) அவர்களால் ஆயராக திருநிலைப்படுத்தப்பட்டார். பின்னர் 668 ஆம் ஆண்டு ஆப்ரிக்கா நாட்டிலுள்ள பழங்குடி மக்களுக்கு பணியாற்ற பொறுப்பேற்றார். அப்போது ஆப்ரிக்காவை ஆண்டுவந்த கேண்டர்பரி மன்னனை எதிர்த்தார். 669

ஆம் ஆண்டு மீண்டும் இங்கிலாந்து திரும்பி உயர் பதவி வகித்த மன்னன் இவருக்கு உதவினார். பின்னர் 673 மற்றும் 680 ஆண்டுகளில் இரண்டுமுறை Synod- ஐ கூட்டினார். இவர் இங்கிலாந்து நாட்டின் முதல் பேராயர் என்ற பெயர்

பெற்றார்.

செபம்:

சாதி, மத இனங்களை கடந்தவரே எம் தலைவரே! ஆப்ரிக்கா நாட்டில் வாழும் சகோதர சகோதரர்களை உம் கரத்தில் சமர்ப்பிக்கின்றோம். அம்மக்களை நீர் பராமரித்து வழிநடத்தியருளும். அவர்களின் அடிப்படைத் தேவைகளை நிறைவேற்றும். அம்மக்களின் வளர்ச்சிக்கு உதவி செய்ய தாராள் உள்ளங்கொண்ட மனிதர்களை தந்து, அம்மக்களின்

வாழ்வில் ஏற்றம் காண செய்தருள தந்தையே உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (19-09-2020)

Saint Theodore of Canterbury

Educated in Tarsus, Cilicia (part of modern Turkey). Lived for a while in Athens, Greece. Monk in Rome, Italy. Friend of Saint Adrian of Canterbury who recommended that Pope Saint Vitalian choose Theodore as Archbishop of Canterbury, England in 666. He visited all of England, supporting or re-establishing the Church throughout the country. Theodore promoted education and evangelization, and held the first national Council of Hertford in 672. Worked with Saint Erconwald of London.

Born :

c.602 in Greece

Died :

690 of natural causes

---JDH---Jesus the Divine Healer---

18 September 2020

✠ புனிதர் ஜான் மசியாஸ் ✠(St. John Macias)செப்டம்பர் 18

† இன்றைய புனிதர் †

(செப்டம்பர் 18)

✠ புனிதர் ஜான் மசியாஸ் ✠

(St. John Macias)

டோமினிக்கன் துறவி/ பொதுநிலை சகோதரர்:

(Dominican Friar and Lay Brother)

பிறப்பு: மார்ச் 2, 1585

ரிபேரா டெல் ஃப்ரெஸ்னோ, எக்ஸ்ட்ரீமடுரா, ஸ்பெயின்

(Ribera del Fresno, Extremadura, Spain)

இறப்பு: செப்டம்பர் 16, 1645

லிமா, பெரு, புதிய ஸ்பெயின்

(Lima, Viceroyalty of Peru, New Spain)

ஏற்கும் சமயம்:

கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: கி.பி. 1837

திருத்தந்தை பதினாறாம் கிரகோரி

(Pope Gregory XVI)

புனிதர் பட்டம்: கி.பி. 1975

திருத்தந்தை ஆறாம் பவுல்

(Pope Paul VI)

முக்கிய திருத்தலம்:

ஜெபமாலை அன்னை பேராலயம், லிமா, பெரு

(Basilica of Our Lady of the Rosary, Lima, Peru)

நினைவுத் திருவிழா: செப்டம்பர் 18

புனிதர் ஜான் மசியாஸ், 1620ம் ஆண்டு, பெரு (Peru) நாட்டில் சுவிசேஷ பணியாற்றிய ஒரு ஸ்பேனிஷ் டோமினிக்கன் துறவி (Spanish-born Dominican Friar) ஆவார். இவரது பிரதான உருவப்படம், லிமா (Lima) நகரிலுள்ள செபமாலை அன்னை பேராலய திருப்பலி பீடத்தில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. 1970ம் ஆண்டு, பெரு (Peru) நாட்டின் லிமா (Lima) நகரிலுள்ள “சேன் லூயிஸ்” (San Luis) எனுமிடத்தில், இவரை கௌரவிக்கும் விதமாக, இவர் பெயரில் ஒரு ஆலயம் கட்டப்பட்டுள்ளது.

“ஜுவான் டி ஆர்க்கஸ் ஒய் சான்செஸ்” (Juan de Arcas y Sánchez) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவர், கி.பி. 1585ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 2ம் தேதியன்று பிறந்தார். இவரது பெற்றோரான “பெட்ரோ டி அர்காஸ்” (Pedro de Arcas) மற்றும் “ஜுவானா சேன்செஸ்” (Juana Sánchez) இருவரும் ஏழை விவசாயிகளாவர். நாலு வயதான இவரும் இவரது சகோதரி மேரியும் சிறுவர்களாக இருக்கையிலேயே இவரது பெற்றோர் மரித்துப் போயினர். சிறுவர்கள் இருவரையும் இவர்களது தாய்மாமன் வளர்த்தார். அவரது கடைசி பெயர் “மசியாஸ்” (Macias) ஆகும். சிறுவர்கள் இருவருமே தங்களது கடைசி பெயராக இப்பெயரையே ஏற்றனர். இவர்களது தாய்மாமன், ஜுவானை கால்நடைகள் மேய்க்க பயிற்றுவித்தார். ஜுவான் செபமாலை செபிப்பதிலேயே நீண்ட மணிநேரங்களை செலவிட்டார்.

ஜுவான், ஒருமுறை தமக்கு பதினாறு வயதாகையில், பக்கத்து கிராமமொன்றில் திருப்பலி காண போயிருக்கையில், டோமினிக்கன் துறவி ஒருவரை சந்திக்க நேர்ந்தது. தாமும் ஒரு டோமினிக்கன் ஆவதற்கான சாத்தியக்கூறுகளை கருத்தில்கொள்ள தொடங்கினார். தமது வாழ்க்கையில் கடவுளுடைய சித்தத்தை இவர் தேட ஆரம்பித்தபோது, இவரது பாதுகாவல் புனிதரான தூய யோவான் அப்போஸ்தலரும், அன்னை கன்னி மரியாளும் அடிக்கடி இவருக்கு காட்சியளித்ததாக கூறப்படுகிறது.

25 வயதான மசியாஸ், பின்னர் ஒரு பணக்கார தொழிலதிபருடன் பணிபுரியத் தொடங்கினார். அவர் இவரை தென் அமெரிக்காவிற்கு பயணிக்க வாய்ப்பளித்தார். “கொலம்பியாவின்” (Colombia) “கார்டகெனா டி இண்டியாஸுக்கு” (Cartagena de Indias) முதன் முதலாக வந்து சேர்ந்த இவர், பின்னர், "ரெய்னோ டி நியுவா கிரணடா" (Reino de Nueva Granada), "பாஸ்டோ" (Pasto), "கியூட்டோ" (Quito), "எக்குவடோர்" (Ecuador) ஆகிய இடங்களுக்கும், இறுதியில் கி.பி. 1619ம் ஆண்டு, பெரு (Perú) நாட்டின் லிமா (Lima) நகருக்கும் சென்றார். அங்கேயே தமது வாழ்நாளின் மீதமுள்ள காலத்தை கழித்தார்.

கி.பி. 1622ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 23ம் நாளன்று, லிமா நகரின் “தூய மகதலின் மரியா” (St. Mary Magdalene) எனும் இடத்திலுள்ள டோமினிக்கன் துறவு இல்லத்தில் சேர்ந்தார். குருத்துவம் பெறாத பொதுநிலை சகோதரராக துறவு இல்லத்தில் சேர்ந்த ஜுவான், மறைபோதகம் செய்வதற்குப் பதிலாக, மடாலயத்தில் தேவையான உடல் உழைப்பைச் செய்யத் தொடங்கினார். ஒரு வருடம் கழித்து, கி.பி. 1623ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 25ம் தேதியன்று, அவர் தனது இறுதி பிரமாணங்களை ஏற்றார். “தூய மகதலின் மரியா” துறவு மடத்தில் உதவி சுமை தூக்குபவராகவும் (Assistant Porter), வாயில் காப்பவராகவும் (Doorkeeper) பணி புரிந்த ஜுவான், மடத்தில் வாயிலிலேயே தங்கினார்.

செல்வந்தர்களுக்கும் ஏழைகளுக்கும் அறிவுரை:

ஜுவான் மசியாஸ், அவரது வாழ்க்கையின் இரண்டு பெரும் விடயங்களுக்காக மிகவும் அறியப்பட்டிருந்தார். முதலாவதாக, அவர் செபமாலை செபிப்பதில் பிரியமானவராக இருந்தார். குழந்தைப் பருவத்திலேயே ஸ்பெயின் நாட்டிலிருந்தபோது தொடங்கிய இப்பழக்கம், அவரது தாய்மாமனின் கால்நடைகளை மேய்க்கும்போதும் தொடர்ந்தது. இரண்டாவதாக, ஏழைகளின்பால் அவர் காட்டிய பெருந்தன்மைக்காக அவர் அறியப்பட்டார். அவர்களில் 200 பேருக்கு அவர் தினந்தோறும் உணவளித்தார். தமது ஒரு சிறிய கழுதையை லிமா நகர் முழுதும் அனுப்பி இவ்வுதவிப் பணிகளை செய்தார். இந்த கழுதையின் மேலே, ஏழை எளியவர்க்கு உதவுமாறு வேண்டி ஒரு சிறு பதாகை கட்டப்பட்டிருக்கும். கழுதை, தனது பாதையை முழுமையாக அறிந்திருந்தால், தெருக்களில் பயணம் செய்து நகரத்தின் ஏழைகளுக்கு வேண்டிய பொருட்களை ஏற்றிக்கொண்டு திரும்பிவரும். அடிக்கடி, கழுதை சில இடங்களில் நின்று, சத்தமாக சத்தமிடுவதால், வீடுகளின் உள்ளேயிருக்கும் மக்கள் தங்கள் நன்கொடைகளை செய்ய வெளியே வருவார்கள்.

துறவு மடத்தில், மசியாஸின் வாழ்க்கையானது, உற்சாகமான ஜெபம், அடிக்கடி தவம் மற்றும் கருணைப் பணிகளுடன் நிறைந்திருந்தது. இவரது கடின மற்றும் சிக்கன நடவடிக்கைகளின் விளைவாக, அவர் விரைவில் நோயுற்றார். மற்றும் ஆபத்தான அறுவை சிகிச்சை செய்ய வேண்டியிருந்தது. ஆயினும்கூட, அவர் துறவு மடத்தின் வாயில்களில் காத்திருந்த மற்ற நோயாளிகளின் கவனிப்பிற்கும் அவர் தொடர்ந்து புன்னகையுடன் கவனம் செலுத்தினார். யாசகர்களும், ஊனமுற்றோரும், மற்றும் பிற பின்தங்கிய நபர்களும் லிமா முழுவதும் காணப்படுகின்றனர். அவர்கள் ஆலோசனை மற்றும் ஆறுதலுக்காக மடாலய வாயில்களில் அவரிடம் திரண்டனர். ஏழைகள் உணவிற்காகவும், செல்வந்தர்கள் அறிவுரை மற்றும் ஆலோசனைகளுக்காகவும் அவரிடம் வந்தனர். இருப்பினும் மசியாஸ், மற்றவர்களுடன் உரையாடல் நடவடிக்கைகளில் ஈடுபடுவதைப் பற்றி சிந்திக்காமல், அதிக நேரத்தை தனிமையில் செபத்திலும் தவத்திலும் செலவழிக்க விரும்பினார். அவர் இதனை தமது மடத்தின் மடாதிபதி அருட்தந்தை “ரமிரேஸ்” (Father Abbot Ramírez) என்பவரிடம் ஒப்புக்கொண்டார். மடாதிபதி “ரமிரேஸ்” இவரைப்பற்றி பின்வருமாறு கூறுகிறார்.:

"அவர் கீழ்ப்படிதலையும் அவர் ஏற்ற பிரமாணங்களையும் ஒருபோதாவது பின்பற்றவில்லை என்றால், யாரும் அவரது முகத்தைக் கூட பார்த்திருக்கப்போவதில்லை."

ஆனால் 20 வருடங்களுக்கும் மேலாக அவர் செய்துவந்த துறவு மடத்தின் சுமைதூக்கும் பணி மற்றும் அவரது உத்தியோகபூர்வ நிலைப்பாடானது, தனிமையில் இயங்கும் தன் இயல்பான மனோபாவங்களுக்கு எதிரானது எனினும், அவர் தமது கீழ்ப்படிதலையும் தமது சத்திய பிரமாணத்தை ஒழுங்கமைப்பதையும் தொடர்ந்தார். இதுவே அவரை மகிழ்ச்சி நிறைந்த நிறைவேற்றத்துடன் நிரப்பியது. அவர் 1645ம் ஆண்டு, இயற்கையான காரணங்களால் மரித்தார்.

St. John Macias

September 18

Birth: 1585

Death: 1645

Dominican monk at Lima, Peru. He was born in Ribera, Spain, to a noble family and was orphaned at a young age. John went to Peru to work on a cattle ranch before entering the Dominicans at Lima as a lay brother, assigned to serve as a doorkeeper, or porter. He was known for his austerities, miracles, and visions. John cared for all the poor of Lima, dying there on September 16. Pope Paul VI canonized him in 1975 .

"Juan Macías" redirects here. For other uses, see Juan Macías (disambiguation).

John Macías, O.P. (Spanish San Juan Macias alt. sp Massias) (2 March 1585 Ribera del Fresno, Extremadura, Spain – September 16, 1645, Lima, Viceroyalty of Peru), was a Spanish-born Dominican Friar who evangelized in Peru in 1620. He was canonized in 1975 by Pope Paul VI. His main image is located at the main altar of the Basilica of Our Lady of the Rosary of Lima and is venerated by the local laity in Peru. A church was built in his honor in 1970 in San Luis, Lima, Peru.

Contents

1 Biography

2 Counsel to the rich and poor

3 Veneration

4 References

5 External links

Biography

He was born Juan de Arcas y Sánchez on March 2, 1585 in the small town of Ribera del Fresno, Extremadura which was under the jurisdiction of the Palencia Diocese, to Pedro de Arcas and Juana Sánchez. His parents were poor farmers; both died when Juan and his sister Mary were young. Juan was but four years old. The two children were raised by their uncle whose last name, “Macias,” they took as their own.[2] His uncle trained him as a shepherd. Juan would pass the long hours saying the rosary.

When he was about 16 years old, Macias met a Dominican friar while attending Mass in a neighboring village, and he began to consider the possibility of becoming a Dominican. It is said that as he began to seek God’s will for his life; he was frequently visited by the Blessed Virgin Mary and by his patron, St. John the Evangelist.[2]

At the age of 25, Macias then started working with a wealthy businessman who offered him an opportunity to travel to South America. He set out for the Americas in 1619,[3] arriving first at Cartagena de Indias, Colombia, then Reino de Nueva Granada, before stopping by Pasto and then Quito, Ecuador, and eventually arriving in Lima, Perú where he would remain for the rest of his life. Juan Macias was young when he set off as an emigrant for the new world. The ships which crossed the seas in those days carried all sorts of people: soldiers led by the lure of gold or glory; missionaries going to preach the Gospel; merchants and those seeking adventure; and also the poverty stricken hoping to find better luck.[4]

According to Father Vincent de Couesnongle, O.P., "[h]e knew what it meant to be uprooted and torn away from his natural surroundings, from everything he was used to. He knew what it is like to plunge into the unknown. He experienced the normal mixture of hopes and fears, and the difficulty of putting down roots and adapting to new ways. He was one of those millions of people who down through the ages have been shuttled from one country to another, not for the fun of it, or for adventure's sake, but because they had to."[4]

On 23 January 1622, Macias entered the Dominican Priory of St. Mary Magdalene in Lima. He entered as a lay brother, a non-ordained friar who, instead of preaching, would do the manual labor necessary in the monastery. One year later on 25 January 1623 he took his final vows. Macias was a contemporary of St. Martin de Porres who was in the Priory of Santo Domingo, (otherwise known as Holy Rosary). Juan was the assistant porter (doorkeeper) at St. Mary Magdalene and lived in the gatehouse.

Counsel to the rich and poor

Procession of Juan Macías

John Macias was well known mainly for two things during his life. First, he was known to love the rosary, which he began to pray as a child in Spain while he shepherded his uncle’s flock of sheep. Secondly, he was known for his generosity to the poor, 200 of whom he fed every day. He was greatly aided in this by a little donkey that he sent through Lima. He had a small sign put on it asking for donations for the poor. The donkey, knowing his route perfectly, would travel through the streets and come back with benefactions for the city’s poor. Often the donkey would stop at certain locations and make loud noises so that the people inside would come out to make their donations.[5]

At the priory, Macías's life was filled with fervent prayer, frequent penance and charity. As a result of his austerity, he quickly fell ill and had to have a risky surgery. Nevertheless, he continued to care for other sick and needy as they waited at the friary gates. Beggars, disabled people and other disadvantaged people were commonplace throughout Lima where they flocked to him at the monastery gates for counsel and comfort. The poor came for food, and the rich for advice.[6]

Macias, however, expressed a greater desire to spend more time in contemplative solitude rather than engage in conversational activities with others. He confessed this to Father Abbot Ramírez who said, “If he were to never follow his vow of obedience, nobody would have ever seen his face." But his official position as the priory's porter, which he held for over 20 years and went against his natural inclinations of solitude, served to continue disciplining his vow of obedience. This filled him with a joyful sense of fulfillment. He died of natural causes in 1645.

Veneration

Basilica and Convent of Santo Domingo in Lima, Peru where the remains of St. John Macias rest.

Several miracles were attributed to Macias during his life and after his death which led to his canonization. He was beatified, along with Martin de Porres, in 1837 by Pope Gregory XVI and canonized in 1975 by Pope Paul VI.[7][5] His feast day is September 18.

An annual public procession also takes place in Peru every third Sunday of November in Lima. Macias' image, along with that of the more famous saint, Martin de Porres, (his friend and fellow Dominican laybrother) are paraded around the streets and venerated by the faithful of Peru.

✠ புனிதர் ஜோசப் கப்பர்ச்சினோ ✠(St. Joseph of Cupertino). செப்டம்பர் 18

† இன்றைய புனிதர் †

(செப்டம்பர் 18)

✠ புனிதர் ஜோசப் கப்பர்ச்சினோ ✠

(St. Joseph of Cupertino)

குரு, ஒப்புரவாளர், திருக்காட்சியாளர்:

(Priest, Confessor, Mystic)

பிறப்பு: ஜூன் 17, 1603

கப்பர்ச்சினோ, அபுலியா, நேப்பிள்ஸ் அரசு

(Copertino, Apulia, Kingdom of Naples)

இறப்பு: செப்டம்பர் 18, 1663 (வயது 60)

ஓசிமோ, மார்ச்சே

(Osimo, Marche)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: ஃபெப்ரவரி 24, 1753

திருத்தந்தை 14ம் பெனடிக்ட்

(Pope Benedict XIV)

புனிதர்பட்டம்: ஜூலை 16, 1767

திருத்தந்தை 13ம் கிளமெண்ட்

(Pope Clement XIII)

பாதுகாவல்:

ஒசிமா நகர், (The City of Osimo), விமான போக்குவரத்து, விண்வெளி வீரர்கள், மாணவர்கள், மன நலமற்றவர்கள், தேர்வுகள்

நினைவுத் திருநாள்: செப்டம்பர் 18

“கியுசெப் மரிய டேசா” (Giuseppe Maria Desa) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட புனிதர் ஜோசப் கப்பர்ச்சினோ, ஒரு இத்தாலிய ஃபிரான்சிஸ்கன் சபை துறவியாவார்.

இவரது பெற்றோர் “ஃபெலிஸ் டேசா” மற்றும் “ஃபிரான்செஸ்கா பானரா” (Felice Desa and Francesca Panara) ஆவர். இவர் பிறப்பதற்கு முன்பே இவரின் தந்தை இறந்துவிட்டார். தந்தை ஏற்படுத்திய கடனை இவரின் தாயால் அடைக்கமுடியவில்லை. இதனால் தாயிடமிருந்த அனைத்து சொத்துக்களையும் கடன்காரர்கள் அபகரித்து சென்றார்கள். இதனால் இவரின் தாய், மகன் ஜோசப்பை கஷ்டப்பட்டு வளர்த்தார். இவருடைய தாயார் இவரை இளம் வயதிலிருந்தே பக்தி மார்க்கத்தில் வளர்த்தார். இறைபக்தியில் வளர்ந்த ஜோசப், சிறுவயதிலிருந்தே இறைதரிசனங்களை பெற்றார்.

ஜோசப் பல நல்ல குணங்களை பெற்று வளர்ந்தார். இருப்பினும் கோபம் என்னும் குணமும் இவரோடு வளர்ந்தது. இதனால் துன்பங்களுக்கும் ஆளானார். இவரும் இவரின் தாயும் துன்பப்படுவதை அறிந்த இவரின் மாமா ஜோசப்பை தன்னுடன் அழைத்து சென்றார். இவர் செய்த காலணிகள் செய்யும் தொழிலை ஜோசப்பிற்கும் கற்றுக்கொடுத்தார். அத்தொழிலை செய்தபோதும், ஜோசப்பின் மனம் ஆன்மிக வாழ்வில் நாட்டம் கொண்டிருந்தது.

இதனால் கி.பி. 1620ம் ஆண்டு ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையில் சேர்வதற்காக விண்ணப்பித்தார். கல்வித் தகுதிகள் இல்லாத காரணத்தால் அவரது விண்ணப்பம் மறுக்கப்பட்டது.

பிறகு, “டராண்டோ” (Taranto) நகருக்கு அருகிலுள்ள “மார்ட்டினோ” (Martino) எனுமிடத்திலுள்ள “கப்புச்சின்” (Capuchin friars) துறவற மடம் சென்று விண்ணப்பித்தார். அவர்கள் அவரை குருத்துவம் பெறாத அருட்சகோதரராக (Lay brother) சேர்த்துக்கொண்டனர். ஆனால், தொடர்ந்து அவர் கண்ட திருக்காட்சிகளால் அவரை மடத்திலிருந்து வெளியே அனுப்பினார்கள்.

தமது குடும்பத்தினரால் பரிகாசம் செய்யப்பட்ட ஜோசப், கப்புர்ச்சினோ நகருக்கு அருகேயுள்ள துறவியர் இல்லத்திற்கு சென்று, தம்மை அங்கே பணியாற்ற சேர்த்துக்கொள்ளுமாறு கெஞ்சி, மன்றாடி சேர்ந்துகொண்டார். சுமார் ஐந்து வருடங்கள் அயராது பணியாற்றிய ஜோசப்பின் கடின உழைப்பைக் கண்ட துறவியர், 1625ம் ஆண்டு, அவரை துறவற சபையில் இணைத்துக்கொண்டனர். அங்கே, மூன்று வருட கடின பயிற்சியின் பின்னர், கி.பி. 1628ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம் 28ம் தேதி குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். குருத்துவம் பெற்ற ஜோசப், அங்கிருந்து “மடோன்னா டெல்லா க்ராஸியா” (Shrine of the Madonna della Grazia) திருத்தலத்திற்கு அனுப்பப்பட்டார். அங்கே, அவர் சுமார் பதினைந்து வருடம் பணியாற்றினார்.

இதன்பின்னர், இவர் கண்ட திருக்காட்சிகள் பன்மடங்காயின. திருக்காட்சிகளின் பின்னர் அவர் பறப்பது போன்ற அல்லது மிதப்பது போன்ற ஒருவித பரவச நிலைக்கு போனார். இதனால் அவரது தூய்மைத்தன்மையின் புகழ் பரவத் தொடங்கியது. இதனால் எரிச்சலைடைந்த அவரது ஆன்மீக தலைவர்களும் திருச்சபையின் முன்னோடிகளும் அவரை ஒரு சிறிய அறையில் அடைத்து வைத்தனர். பொது மக்கள் கூடும் இடங்களுக்கும் பொதுக்கூட்டங்களுக்கும் போக அனுமதி மறுக்கப்பட்டார்.

அவரது இத்தகைய பறப்பது போன்ற அல்லது மிதப்பது போன்ற நிகழ்வுகள் மாந்திரீகங்களுடன் தொடர்புடையன என்று பரவலாக நம்பப்பட்டது. இதன் காரணமாக, ஜோசப் விசாரணைக்கு உட்படுத்தப்பட்டார். பின்னர் அவர்களின் உத்தரவின்படி, அவரை கண்காணிப்பதற்காக, அவர் ஒரு ஃபிரான்சிஸ்கன் துறவு மடத்திலிருந்து மற்றொரு மடத்திற்கு அனுப்பப்பட்டார். முதலில், 1639–53 ஆண்டு காலத்தில் “அசிசி” (Assisi) நகருக்கு அனுப்பப்பட்டார். பின்னர் சிறிது காலம் “பியெட்ரருபியா” (Pietrarubbia) எனுமிடத்திற்கும், அதன்பின்னர் இறுதியில் கி.பி. 1653–57 ஆண்டு காலத்தில், “ஃபொஸ்சொம்ப்ரோன்” (Fossombrone) எனுமிடத்திற்கும் அனுப்பப்பட்டார். இங்கேயெல்லாம் இவர் கப்புச்சின் துறவியரின் மேற்பார்வையில் வைக்கப்பட்டார். அவர் தனது வாழ்நாள் முழுவதிலும் கடுமையான கட்டுப்பாடுகளை அனுபவித்தார். வாரத்தில் இரண்டு நாட்கள் மட்டுமே திட உணவு வகைகளை உண்டார். தமது உணவில் கசப்புப் பொருட்களை சேர்த்துக்கொண்டார். தமது வாழ்வின் முப்பத்தைந்து வருடகாலம் இவ்வாறே கழித்தார்.

இறுதியில், கி.பி. 1657ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 9ம் நாள், “ஓசிமோ” (Osimo) நகரிலுள்ள கத்தோலிக்க பள்ளிகளின் சமூகத்திற்கு திருப்பி அனுப்பப்பட்டார். அங்கேயே அவர் மரித்தார்.

*SAINT OF THE DAY*

Feast Day: September 18:

*St.Joseph of Cupertino*

(1603-1663)

St.Joseph was born on June 17, 1603, in a small Italian village to poor parents. He was very unhappy as a boy and a teenager. His mother considered him a nuisance and treated him harshly.

Joseph soon became very slow and absent-minded. He would wander around as if he were going nowhere. But he had a temper, too, and so he was not very popular. He tried to learn the trade of shoe-making, but failed. He asked to become a Franciscan, but they would not accept him. Next, he joined the Capuchin order, but eight months later he was advised to leave. He could not seem to do anything right. He dropped piles of dishes and kept forgetting to do what he was told. His mother was not at all pleased to have the eighteen-year-old Joseph back home again. She finally got him accepted as a helper at the Franciscan monastery. He was given the Franciscan habit to wear and was assigned to care for the horses.

About this time, Joseph began to change. He grew more humble and gentle. He became more careful and successful at his work. He also began to do more penance. It was decided that he could become a member of the order and could start studying to become a priest. Although he was very good, he still had a hard time with studies. But Joseph trusted in God's help and he was ordained a priest. God began to work miracles through Father Joseph. Over seventy times people saw him rise from the ground while saying Mass or praying. He would be suspended near the ceiling like a star at the top of a Christmas tree. Often he went into ecstasy and would be completely wrapped up in talking with God. He became very holy. Everything he saw made him think of God.

Father Joseph became so famous for his miracles that he was kept hidden. This made him happy for the chance to be alone with his beloved Lord. Jesus never left him alone and one day came to bring him to heaven. Joseph died in 1663 at the age of sixty. He was proclaimed a saint in 1767 by Pope Clement XIII.

Reflection: The life of this saint can help us to understand that holiness and closeness to God aren't dependent on our natural talents or abilities or the judgments of others, but are, instead, a free gift from God.

தினசரி புனிதர்கள் தகவல்

புனிதர்களை பெயர் வரிசையில் தேட

Translate

இன்றைய புனிதர்கள் பெயர்கள் நமது youtube சேனலில் ஒலிவடிவில்

19 September 2020