St. Emmeramus. September 22

St. Emmeramus

Feastday: September 22
Death: 690

Bishop and martyr. A native of Poitiers, France, Emmeramus went to Bavaria, Germany, at the request of Duke Theodo. He became a Benedictine and abbot of Regensburg Monastery and then bishopof that city. On a pilgrimage to Rome, he was attacked by hired assassins at Kleinhelfendorf, near Munich, GermanyDuke Theodo appears to have been the source of the assassination. Emmeramus is venerated as a martyr in Regensburg, where his relics are enshrined.

Saint Emmeram of Regensburg (also Emeramus, Emmeran, Emmerano, Emeran, Heimrammi, Haimeran, or Heimeran) was a Christian bishop and a martyr born in Poitiers, Aquitaine. Having heard of idolatry in Bavaria, Emmeram travelled to Ratisbon (Regensburg) some time after the year 649 to the court of Theodo I, Duke of Bavaria. He supposedly travelled up the Loire, crossed through the Black Forest and then followed the Danube to Regensburg. Theodo welcomed Emmeram to his court, where he laboured for three years carrying out missionary work. During this time, he gained a reputation as a pious man. He died circa 652 and is buried in St. Emmeram's in Regensburg, Germany. His feast day in the Catholic Calendar of saints is September 22.

Contents

• 1 Life
• 2 Veneration
• 3 See also
• 4 Notes
• 5 Sources
• 6 External links

Life

Arbeo of Freising wrote a biography of Emmeram in 750, the Vita Sancti Emmerami, about 100 years after the saint's death. The literature tells the story of Emmeram, born to a noble family in Aquitaine. According to some people, he became Bishop of Poitiers,^[1] even if his name does not appear on the rolls. There is speculation that he held the office briefly between the death of Dido and the accession of Ansoaldus. Having heard of idolatry in Bavaria, he decided to travel to Ratisbon (Regensburg) some time after the year 649 to the court of Agilofing, Theodo I, Duke of Bavaria. He supposedly travelled up the Loire, crossed through the Black Forest and then followed the Danube to Regensburg. Theodo welcomed Emmeram to his court, where he laboured for three years carrying out missionary work. During this time, he gained a reputation as a pious man.

As the story goes, Uta (or Ota), the daughter of the duke, confided to Emmeram that she was expecting a child out of wedlock. According to Arbeo, the father was one Sigipaldus from her father's own court. Moved with compassion, Emmeram advised her to name himself, whom everyone respected, as the father hoping to mitigate some of her shame.^[1] Shortly thereafter, the legend goes, Emmeram abruptly went on a pilgrimage to Rome. At this point, Uta named Emmeram as the father.

When Duke Theodo and his son Lantpertlearned of Uta's pregnancy, Lantpert went after the bishop. Lantpert caught up with Emmeram in Helfendorf (now part of the Munich suburb of Aying) on the old Roman road between Salzburg and Augsburg on the Via Julia Augusta and greeted him as "bishop and brother-in-law". According to popular tradition, wanting to protect the real culprit, Emmeram did not defend himself, and received numerous wounds.^[2] Lantpert and his followers tied Emmeram to a ladder and proceeded to torture and cut him into pieces.

His companions, Vitalis and Wolflete, found him still alive, lying in his own blood, and tried to bring him quickly back to Aschheim,^[2] where a walled church of Apostle Peter stood. The day of his martyrdom is also his name day, 22 September.

Veneration

The legend of Emmeram's torturedescribes how he was bound to a ladder, and was hacked to pieces. Later his eyeswere taken out and his nose was cut off. Still living, he asked for water. His companion Vitalis answered, "Why do you seek relief, when nothing of you remains but your stubby trunk, undecorated with limbs? I would think you should wish for your death rather than live with such shame." Emmeram answered that one should not attempt to hurry death, rather drag it out, in order to persuade the face of God's mercy through divine intervention. At this Emmeram was beheaded. As proof of Emmeram's innocence, a ladder was lowered to bear him to Heaven. As they carried his body to Aschheim a wondrous light shone from his body.^{[citation needed]}

The Martyrdom of Saint Emmeram (Salzburg), from the Cathedral Treasury and Diocese Museum, Eichstätt

A text printed in Munich in 1743, Officium oder Tageszeiten des wunderthätigen Bayerischen Apostels und Blutzeugen Christi St. Emmerami, zu täglichen und andächtigen Gebrauch in allen Anliegen und Widerwärtigkeiten etc., states that the cart was accompanied by

men and women of two hundred persons with great sympathy and prayer. A half hour before reaching Aschheim, the saint called for a halt, as within the hour his reward of heaven was before him. Then it happened that they lifted him down from the cart and laid him upon a beautiful sward, where he gave up his ghost at once. ...The place where this happened remained fresh and green for all time until finally the alms of travelers (because all four roads come together there) and other good-hearted Christians had a church built, where even today many wonders still occur!

Arbeo of Freising depicted the place of his death as a "lovely, ever spring-green place, upon which a spring appeared and the local people later built a little church."

When the misunderstanding of Emmeram's relationship to Uta was revealed, he was entombed in Aschheim, whereupon legend states that it rained for forty days. Emmeram was exhumed and put upon a raft in the Isar. When the raft reached the Danube, it miraculously floated upstream to Regensburg, where Emmeram was interred in the church of St. George.^[2](A somewhat similar tale is told of Lubentius of Dietkirchen.)^[3]

His remains were later moved to a church dedicated to the martyr. This church burned down in 1642. Emmeram's bones were found under the altar in 1645 and moved to St. Emmeram's Abbey. The church, now a basilica minor, houses his leg bones in a silver reliquary in the eastern portion under the altar.^[1]

At the spot Saint Emmeram died in the year 652, a small chapel was erected in the year 1842. The church of St. Lorenzin Oberföhring has a side altar dedicated to St. Emmeram. In the church of Saints Peter and Paul in Aschheim, a plaquememorializes the first grave of Emmeram with an inscription.

St. Digna & Emerita. September 22

St. Digna & Emerita

Feastday: September 22
Death: 259

Roman maidens martyred in the Eternal City. They both died while praying before their judges. Their relics are in St. Marcellus Church in Rome.

For the 9th century St. Digna, see Martyrs of Córdoba.

Saints Digna and Emerita (died 259 AD) are venerated as saints by the Catholic Church. They were martyred at Rome.

Their feast day is celebrated on September 22.

Their relics are said to lie at the church of San Marcello al Corso, in Rome, although it is recorded that on April 5, 838, a monknamed Felix appeared at Fulda with the remains of Saints Cornelius, Callistus, Agapitus, Georgius, Vincentius, Maximus, Cecilia, Eugenia, Digna, Emerita, and Columbana.^[1]

Bl. Carmelo Sastre Sastre. September 22

Bl. Carmelo Sastre Sastre

Feastday: September 22
Birth: 1890
Death: 1936
Beatified: 11 March 2001 by Pope John Paul II

Carmelo Sastre Sastre was ordained in 1919 and was a priest in the Archdiocese of Valencia. Carmelo was noted for his ministry to the poor. One of the Spanish Civil War.

புனித ப்ளாரன்டியுஸ் (ஐந்தாம் நூற்றாண்டு)செப்டம்பர் 22

புனித ப்ளாரன்டியுஸ் (ஐந்தாம் நூற்றாண்டு)

செப்டம்பர் 22

இவர் பிரான்ஸ் நாட்டைச் சார்ந்த, தூர்ஸ் நகர்ப் புனித மார்ட்டினின் மாணவர். அவரிடம் பாடம் கற்று வந்த இவர், அவராலேயே அருள் பணியாளராக அருள்பொழிவு செய்யப்பட்டார்.

இதன் பிறகு இவர் பிரான்ஸ் நாட்டில் உள்ள போய்டோவு (Poitou) என்ற இடத்திற்கு நற்செய்தி அறிவிக்க அனுப்பி வைக்கப்பட்டார். 

அங்குச் சென்றதும், க்ளோன்னி மலையில் ஒரு துறவு மடம் அமைத்துத் துறவியாக வாழத் தொடங்கினார். இதைச் சுற்றிலும் இருந்த இளைஞர்கள் பார்த்துவிட்டு, இவருடைய சீடராக வந்து சேர்ந்தார்கள்.

இவரோ, தான் இறக்கும்வரை தனக்குக் கீழ் இருந்த துறவிகளுக்கு முன் மாதிரியான வாழ்க்கையை வாழ்ந்து காட்டினார்.

St. Florentius

Feastday: September 22

Death: 5th century

Hermit and disciple of St. Martin of Tours, France. A Bavarian, Florentius was ordained by St. Martin of Tours and sent to Poitou, France, as a missionary. He became a hermit on Mount Glonne in Anjou, and attracted so many disciples that he had to erect an abbey for them, now called St. Florent le Vieux.

மறைசாட்சிகள் மவுரிசியஸ் மற்றும் தோழர்கள்St. Mauritius and companions. September 22

இன்றைய புனிதர் : 

(22-09-2020)

மறைசாட்சிகள் மவுரிசியஸ் மற்றும் தோழர்கள்

St. Mauritius and companions

பிறப்பு : 3 ஆம் நூற்றாண்டு,எகிப்து

இறப்பு : 302,அகாவ்னும் Agaunum(செயிண்ட் மௌரிஸ் St.Maurice), சுவிட்சர்லாந்து

பாதுகாவல்: போர் வீரர்கள், வியாபாரிகள்,சாயத் தொழிலாளிகள், ஆடை நிறுவனங்கள்,காது, மூட்டு நோய்களிலிருந்து

இவர் எகிப்து நாட்டில் முதன்முதலில் இராணுவப் படையை உருவாக்கினார். இவர், தன் படைவீரர்களுடன் சேர்ந்து சிலுவைப்போரை புரிந்தனர். இவரின் படைவீரர்களை, தன் படைக்கு கொடையாக தருமாறு, எதிர்படையினர்,

மவுரிசியஸிடம் கேட்டனர். அப்படி தந்தால் வெற்றியடைய செய்வோம் என்றும் கூறினர். ஆனால் மவுரிசியஸ் இதனை ஏற்க மறுத்தார். இதனால் மீண்டும் போர் மூண்டது. மவுரிசியசின் படையிலிருந்த படைவீரர்கள் சிலரின் அந்த

செயல்களால், மவுரிசியஸ், அப்படையை விட்டு விலக வேண்டியதாயிற்று. இவர் அப்படையிலிருந்து விலகியப்பின் படைவீரர்கள் மிகக் கடினமான ஒழுங்குகளை கடைபிடிக்க வற்புறுத்தப்பட்டார்கள். இதனை கடைபிடிக்க மறுத்ததால், பலம் வாய்ந்த வீரர்கள் பலர் கொல்லப்பட்டனர். அதன்பிறகு இராணுவவீரர்கள் 6000 பேர், மாக்சிமில்லியனுடன் (Maxmilian)

சேர்ந்து, ஜெனிவா என்ற ஏரியின் அருகே எதிரிகளுடன் போரிட்டனர். இப்போரில் மீண்டும் பலர் இறந்தனர். இதனால் இராணுவத்தில் மிகக்குறைவான பலம் வாய்ந்த வீரர்களே இருந்தனர். இவற்றை கண்ட மவுரிசியஸ், மீண்டும்  ராணுவத்தில் நுழைந்தார். இராணுவ வீரர்களுக்கு சிறப்பான பயிற்சியை கொடுத்தார். வீரர்களை மீண்டும்

திடப்படுத்தி பலமூட்டினார். அத்துடன் அவர்களுக்கு கிறிஸ்துவ நெறியை கற்பித்து நல்ல கிறிஸ்துவர்களாகவும் வாழ வைத்தார். இந்நிலையில் எதிரிகள் மீண்டும் படையெடுத்து வந்து மவுரிசியசையும் அவரின் படைவீரர்களையும் கொன்றார்கள்

செபம்:

கருணையின் மறு உருவே எம் கடவுளே! எதிரிகளால் இரக்கமின்றி கொல்லப்பட்ட ஒவ்வொரு படைவீரர்களையும் நீர் நினைவு கூர்ந்தருளும். உமது மகிமைக்காக போரிட்டு மடிந்த ஆன்மாக்களின் பாவங்களை மன்னித்து, நீர்தாமே

அவர்களுக்கு உமது வான்வீட்டில் நிலையான வாழ்வை தந்தருளும்படியாக இறைவா உம்மை இறைஞ்சுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day: (22-09-2020)

St. Maurice and companions

Sts. Maurice, Exuperius, and Candidus were leaders of a legion of Christians in the Roman army who were killed for their Christian leadership and complete allegiance to Christ.

Around the year 287, the Roman army marched out to suppress a revolt in what is now Switzerland. The emperor, Maximian, led the army, which was composed of troops conscripted from various parts of the empire. One legion of 6,600 soldiers was recruited from northern Egypt and was composed entirely of Christians.

When the Roman legions arrived on the battlefield, Maximian ordered all soldiers to offer sacrifice to the gods for the success of the enterprise. The Christian legion withdrew from the army and refused to participate in the rites.

Several times, Maximian ordered them to obey. They refused, and he ordered that the other soldiers decimate the Christian legion—every tenth, randomly-selected soldier was executed. Maximian threatened to continue the decimations until the legion obeyed—he warned them he was willing to execute the entire legion.

Maurice, Exuperius, and Candidus led the legion, and they responded to Maximian by saying, “We are your soldiers, but we are also servants of the true God. We owe you military service and obedience, but we cannot renounce God who is our creator and master… We have arms in our hands, but we do not resist because we would rather die innocent than live by any sin.”

Maximian ordered the other legions to surround the Christians and kill them all. The ground was covered with bodies and blood, and the other soldiers looted what they could from the slain legion. One soldier, Victor, refused to participate in the massacre and looting. Soldiers asked him if he was Christian. When he answered that he was, he was killed as well.

A shrine was built above the ground where these brave soldiers died, and miracles began to be attributed to the intercession of these martyrs.

The traditional story of these martyrs has been scrutinized for its historical accuracy. As there is little supporting evidence for the slaughter of an entire legion of Roman soldiers, the account of the martyrdom has probably been exaggerated. What seems historically likely, however, is that a soldier named Maurice and a number of his companions were martyred in the third century. What remains unknown is the number who were killed; perhaps the story of the martyrdom of a small, brave squadron of Christian soldiers, over repeated tellings over many years, became the slaughter of a legion.

Exuperius, Candidus, and Victor all rest in the reliquary chapel in the Basilica. The bust of St. Maurice pictured above stands in the Snite Museum of Art—it is designed to be a reliquary vessel itself, although today it stands empty in the museum’s medieval gallery.

St. Maurice is patron saint of the Pontifical Swiss Guards at the Vatican, and also of soldiers, swordsmiths, and weavers.

Sts. Maurice, Exuperius, Candidus, and Victor, you faithfully led your legion to martyrdom - pray for us!

---JDH---Jesus the Divine Healer---

St. Thomas Die. September 21

St. Thomas Die

Feastday: September 21
Death: 1838

Author and Publisher - Catholic Online

Vietnamese martyr. A native of Vietnam, he entered the seminary program of the Paris Foreign Missions but was put to death before he could complete his studies.Thomas was flogged and strangled. Pope John Paul 11 canonized him in 1988.

St. PamphilusFeastday: September 21

St. Pamphilus

Feastday: September 21
Death: unknown

Author and Publisher - Catholic Online

 martyr in Rome of whom virtually nothing is known.

St. Meletius September 21

St. Meletius

Feastday: September 21
Death: unknown

Author and Publisher - Catholic Online

 and martyr, listed in the Menologv of Basil. Bishop of Cyprus, Meletius is described as suffering for Christ with St. Isacius, another bishop.

 

St. Maura Troyes September 21

St. Maura Troyes

Feastday: September 21
Death: 850

St. Maura Virgin September 21 A.D. 850 - She was nobly born at Troyesin Cham pagne in the ninth century, and in her youth obtained of Godby her prayers the wonderful conversionof her father, who had till then led a worldly life. After his happy death, Maura continued to live in the most dutiful subjection and obedience to her mother, Sedulia and by the fervor of her example was the sanctification of her brother Eutropius and of the whole family. The greatest part of the revenues of their large estate was converted into the patrimony of the poor. The virgin's whole time was con. secreted to the exercises of prayer, to offices of obedience or charity, in attending on her mother and serving the poor, or to her work, which was devoted to the service either of the poor or of the church; for it was her delight in a spirit of religion to make sacred vestments, trim the lamps, and prepare wax and other things for the altar. As order in what we do leads a soulto God, according to the remark of St. Austin, she was regular in the distribution of her time, in all her actions. She spent almost the whole morning in the church, adoring God, praying to her divine Redeemer, and meditating on the circumstances of his sacred life and passion. Every Wednesday and Friday she fasted, allowing herself no other sustenance than bread and water, and she walked barefoot to the monastery of Mantenay, two leagues from the town, where she prayed a long time in the church, and with the most perfect humility and compunction laid open the secrets of her soul to the holy abbot of that place, her spiritual director, without whose advice she did nothing. The profound respect with which she was penetrated for the word of God, and whatever regarded the honor of his adorable name, is not to he expressed. So wonderful was her gift of tears, that she seemed never to fall upon her knees to pray hut they streamed from her eyes in torrents. God performed many miracles in her favor but it was her care to conceal his gifts, because she dreaded the poison of human applause. In her last sickness she received the extreme unction and viaticum with extraordinary marks of divine joy and love and reciting often the Lord's Prayer, expired at those words, Thy kingdom come, on the 21st of September, 850 being twenty-three years old. Her relicsand name are honored in several churches in that part of France, and she is mentioned in the Gallican Martyrology. See her life written by Saint Prudentius of Troves, who was acquainted with her, also Goujet and Mezangui, Vies des Saints.

St. Hieu. September 21

St. Hieu

Feastday: September 21
Death: 657

English abbess of Northumbria, England, who received the veil from St. Aidan. She governed Tadcaster Abbey, in Yorkshire. She may be identical with St. Bega or Bee.

St. Gerulph September 21

St. Gerulph

Feastday: September 21
Death: 746

Author and Publisher - Catholic Online

We ask you, humbly, to help.

Hi readers, it seems you use Catholic Online a lot; that's great! It's a little awkward to ask, but we need your help. If you have already donated, we sincerely thank you. We're not salespeople, but we depend on donations averaging $14.76 and fewer than 1% of readers give. If you donate just $5.00, the price of your coffee, Catholic Online School could keep thriving. Thank you. Help Now >

Martyred young nobleman, slain after receiving the Sacrament of Confirmation. Flemish by descent and heir to a vast estate, Gerulph was killed by a greedy relative, whom he pardoned with his dying breath.

St. Francis Jaccard. September 21

St. Francis Jaccard

Feastday: September 21
Death: 1838

 of Vietnam. Born in Onnion, Savoy, France, Francis was sent by the Seminary for Foreign Missions in Paris to Vietnam in 1826. He was martyred by strangulation. Francis was canonized in 1988.

St. Alexander. September 21

St. Alexander

Feastday: September 21
Death: 2nd Century

Bishop and martyr, a miracle worker who lived near Rome. During the persecutions conducted in the reign of Antoninus Pius, Alexander was arrested and tortured. His place of martyrdom was on the Claudian Way.

✠ புனிதர் லாரண்ட்-ஜோசெப்-மரியஸ் இம்பெர்ட் ✠(St. Laurent-Joseph-Marius Imbert)செப்டம்பர் 21

† இன்றைய புனிதர் †

(செப்டம்பர் 21)

✠ புனிதர் லாரண்ட்-ஜோசெப்-மரியஸ் இம்பெர்ட் ✠

(St. Laurent-Joseph-Marius Imbert)

ஃபிரெஞ்ச் மறைப்பணியாளர், ஆயர், மறைசாட்சி :

(French Missionary, Bishop and Martyr)

பிறப்பு : மார்ச் 23, 1796

மரிக்னேன், பௌச்செஸ்-டு-ரோன், ஃபிரான்ஸ்

(Marignane, Bouches-du-Rhône, France)

இறப்பு : செப்டம்பர் 21, 1839 (வயது 43)

சேனம்டியோ, ஜோசியோன் அரசு

(Saenamteo, Kingdom of Joseon)

ஏற்கும் சமயம் :

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம் : ஜூலை 5, 1925

திருத்தந்தை பதினோராம் பயஸ்

(Pope Pius XI)

புனிதர் பட்டம் : மே 6, 1984

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

முக்கிய திருத்தலம் :

சேனம்டியோ மெமோரியல் ஆலயம், சியோல், தென் கொரியா

(Saenamteo Memorial Church, Seoul, South Korea)

நினைவுத் திருவிழா : செப்டம்பர் 21

புனிதர் லாரண்ட்-ஜோசெப்-மரியஸ் இம்பெர்ட், சில சமயங்களில் “லாரண்ட்-மேரி-ஜோசப் இம்பெர்ட்” (Laurent-Marie-Joseph Imbert) என்றும் அழைக்கப்பட்டார். இவர், கொரிய நாட்டு மக்களால் “ஆயர் இம்பெர்ட் பம்” (Bishop Imbert Bum) என்று அன்புடன் அழைக்கப்பட்டார். இவர், ஆசியா கண்டத்தில் பணியாற்றிய ஃபிரெஞ்ச் மிஷனரி ஆயர் ஆவார். கொரியர்களிடையே மிகவும் பிரசித்திபெற்ற இவர், முதல் ஆயர் பார்தெலேமி புரூகியியேர் (Barthélemy Bruguière) மன்ச்சூரியாவில் (Manchuria) இறந்தபோது, திருத்தந்தை பதினாறாம் கிரகோரியால் (Pope Gregory XVI) கி.பி. 1836ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், ஆயராக நியமிக்கப்பட்டார்.

இறுதியில், ஜோசியோன் அரசில், தமது கத்தோலிக்க விசுவாசத்திற்காக மறைசாட்சியாக படுகொலை செய்யப்பட்டார். கி.பி. 19ம் நூற்றாண்டு கொரியாவில், தமது கத்தோலிக்க விசுவாசத்திற்காக, 8,000 முதல் 10,000 பேர் மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டுள்ளனர் என்று மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. ஆயர் இம்பெர்ட் உள்ளிட்ட 103 பேர், 1984ம் ஆண்டு, கத்தோலிக்க திருச்சபையால் புனிதர்களாக அருட்பொழிவு செய்விக்கப்பட்டனர்.

“ஹாம்லெட்” (Hamlet of Callas) எனும் இடத்தின் குடிகளாகிய பெற்றோருக்கு, மரிக்னான் எனுமிடத்தில் பிறந்த இம்பெர்ட், தென்ஃபிரான்சிலுள்ள (South of France) “எய்க்ஸ்” (Aix) நகருக்கு கல்வி கற்க அனுப்பப்பட்டார். அறிக்கைகளின்படி, அவர் செபமாலைகள் தயாரித்து விற்பனை செய்து தமது செலவுக்கு பணம் சம்பாதித்தார். பின்னர் அவர் கி.பி. 1818ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 8ம் தேதி, “பாரிஸ் வெளிநாட்டு மறைப்பணி சமூக” (Paris Foreign Missions Society) அமைப்பின் செமினரியில் சேர்ந்தார்.

கி.பி. 1819ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 5ம் தேதி, பாரிஸ் உயர்மறைமாவட்டத்தில் (Archdiocese of Paris) இணைந்த இவர், அதே ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 18ம் நாளன்று, குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். சட்டபூர்வ வயதை எட்டாத காரணத்தால், உயர்மறைமாவட்ட ஆட்சியிடமிருந்து “இண்டல்ட்” (Indult) எனும் விதிவிலக்கு பெற்றார். பின்னர் அவர் 1820ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 20ம் தேதி, ஃபிரான்ஸில் இருந்து, மிஷனரி சேவைக்காக கடல் மார்க்கமாக புறப்பட்டுச் சென்றார்.

இம்பெர்ட் முதலாவதாக நிறுத்தம் மலாயாவிலுள்ள (Malaya) பினாங்கில் (Penang) தங்கினார். அங்கு ஜெனரல் கல்லூரியில் (College General) (மேஜர் செமினரி) நோயுற்ற ஒரு ஆசிரியரை மாற்றுமாறு அவர் கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டார். கி.பி. 1821ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம் முதல், 1822ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம் வரை அவர் அங்கு போதித்தார்.

கி.பி. 1821ம் ஆண்டு, மிஷனரி பணிகளுக்காக இம்பெர்ட் சிங்கப்பூர் (Singapore) தீவுக்கு அழைக்கப்பட்டார். கி.பி. 1821ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 11ம் தேதி அவர் சிங்கப்பூர் சென்றடைந்தார். அந்த தீவில் திருப்பலி நிறைவேற்றிய முதல் குரு இவராக இருந்திருக்கலாம். அவர் அங்கே ஒரு வாரம் தங்கினார்.

கி.பி. 1822ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், “சீன மக்கள் குடியரசின் ‘மக்காவு’ சிறப்பு நிர்வாக பிராந்தியம்” (Macau Special Administrative Region of the People's Republic of China) நோக்கிய தமது கடல் பயணத்தை தொடங்கினார். ஆனால், நேரடியாக அங்கே செல்ல இயலாத அவர், வடக்கு வியட்நாமிலுள்ள (Northern Vietnam) சிவப்பு ஆறு டெல்டா பிராந்தியத்திலுள்ள (Red River Delta Region) “டோன்கின்” (Tonkin) எனும் நகரில் இரண்டு வருடங்கள் தங்கினார். அப்போதுதான் அவரால் சீனாவிற்குள் நுழைய முடிந்தது. அங்கே சிச்சுவான் (Sichuan) நகரில் பன்னிரண்டு ஆண்டுகள் கழித்த அவர், மோபின் (Moupin) நகரில் ஒரு செமினரி பள்ளியை நிறுவி அமைத்தார்.

கி.பி. 1836ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 26ம் நாளன்று, இம்பெர்ட் கொரியாவின் விகார் அப்போஸ்தலிக்காகவும் (Vicar Apostolic of Korea), கப்சா (Capsa) நகரின் பட்டம் மட்டும் கொண்டுள்ள ஆயராகவும் (Titular Bishop) நியமிக்கப்பட்டார். கி.பி. 1837ம் ஆண்டு, மே மாதம், 14ம் தேதி, பதவிப் பிரமாணம் செய்விக்கப்பட்டார். பின்னர் அவர் அதே ஆண்டு மஞ்சுரியாவிலிருந்து (Manchuria) கொரியாவிற்கு (Korea) ரகசியமாக கடந்து சென்றார். இந்த சமயத்தில், கொரியா கிறிஸ்தவ துன்புறுத்தலின் காலகட்டத்தில் இருந்தது.

கி.பி. 1839ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 10ம் தேதியன்று, மிஷனரி பணியை ரகசியமாக நடத்திய இம்பெர்ட், காட்டிக் கொடுக்கப்பட்டார். அவர் கைது செய்யப்பட்டு கொல்லப்படுவதற்கு முன்பே அது ஒரு விஷயமே என்பதை உணர்ந்த அவர், திருப்பலி கொண்டாட்டத்தை நிறைவேற்றி, அவருக்காக காத்திருந்தவர்களிடம் சரணடைந்தார். கைது செய்தும் சியோல் நகருக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்ட அவர், வெளிநாட்டு மிஷனரிகளின் இடங்களை வெளிப்படுத்தும்படி கேட்டு சித்திரவதை செய்யப்பட்டார். மறைந்திருந்த அனைத்து வெளிநாட்டு மிஷனரிகளும் வெளிவந்தால், தம்மால் மனம்திருப்பப்பட்ட கிறிஸ்தவர்கள் காப்பாற்றப்படுவார்கள் என்று நம்பிய இம்பெர்ட், தமது சக மிஷனரிகளுக்கு கடிதம் எழுதினர்.

அதன்படி செய்த அவர்களில் மூன்று பேர் சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர். ஒரு விசாரணை அதிகாரியின் முன் எடுத்துச் செல்லப்பட்ட அவர்கள், அவர்களால் மனம் மாற்றப்பட்ட கிறிஸ்தவர்களின் பெயர்கள் மற்றும் இருப்பிடத்தை வெளிப்படுத்துமாறு மூன்று நாட்கள் துன்புறுத்தப்பட்டனர். சித்திரவதை அவர்களை உடைக்கத் தவறியதால், அவர்கள் மற்றொரு சிறைக்கு அனுப்பப்பட்டனர். கி.பி. 1839ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 21ம் தேதி, கொரியாவின் செனமோட்டோ நகரில் தலை வெட்டப்பட்டு படுகொலை செய்யப்பட்டனர். அவர்களது உடல்கள் பல நாட்களாக கேட்பாரற்று கிடந்தன. இறுதியாக நோகு மலை (Nogu Mountain) மீது புதைக்கப்பட்டன.

† Saint of the Day †

(September 21)

✠ St. Laurent-Joseph-Marius Imbert ✠

French Missionary, Bishop and Martyr:

Born: March 23, 1796

Marignane, Bouches-du-Rhône, France

Died: September 21, 1839 (Aged 43)

Saenamteo, Kingdom of Joseon

Venerated in: Roman Catholic Church

Beatified: July 5, 1925

Pope Pius XI

Canonized: May 6, 1984

Pope John Paul II

Major Shrine:

Saenamteo Memorial Church, Seoul, South Korea

Feast: September 21

Saint Laurent-Joseph-Marius Imbert, sometimes called Laurent-Marie-Joseph Imbert and affectionately known in Korea as Bishop Imbert Bum was a French missionary bishop in Asia. Most notable among the Koreans, he was appointed by Pope Gregory XVI in August 1836 when first Bishop Barthélemy Bruguière died in Manchuria.

Eventually, he was executed in the Kingdom of Joseon for his Catholic faith; it is estimated that 8,000 to 10,000 were killed for their faith in 19th-century Korea—the Korean martyrs. 103 of them, including Imbert, were canonized by the Catholic Church as saints in 1984. His feast day is 21 September, and he is also venerated with the rest of the 103 Korean martyrs.

Imbert was born at Marignane, to parents who were residents of the hamlet of Callas, in the commune of Cabriès in the Department of Bouches-du-Rhône. When of age, he was sent to Aix to pursue his studies. According to reports, he paid his expenses by making and selling rosaries. He then enrolled at the seminary of the Paris Foreign Missions Society on 8 October 1818.

On 5 March 1819 Imbert was incardinated in the Archdiocese of Paris, and ordained on 18 December of that same year, having received an indult from the Holy See due to his not having reached the legal age. He then set sail from France on 20 March 1820, bound for missionary service in China.

Imbert's first stop was in Penang, Malaya, where he was asked to replace a teacher at the College General (Major Seminary), who had taken ill. He taught there from April 1821 to January 1822.

During 1821, Esprit-Marie-Joseph Florens, the Vicar Apostolic of Siam, requested for him to call at Singapore. The bishop had been contemplating opening a missionary station in Singapore. He was not very certain, though, whether there was any urgency nor was he aware of the circumstances prevailing in the island. Therefore, the young missionary was to go check on the situation. He reached Singapore on 11 December 1821 and spent about a week there. Imbert might have been the first priest to celebrate Mass on the island.

In February 1822 Imbert sailed for Macau, but unable to go directly there, he spent the next two years in Tonkin, French Indochina. Only then was he able to enter China, where he spent twelve years in Sichuan and founded a seminary in Moupin.

On 26 April 1836, Imbert was appointed Vicar Apostolic of Korea and Titular Bishop of Capsa. He was consecrated on 14 May 1837 by Giacomo Luigi Fontana M.E.P., the Vicar Apostolic of Huguang. He then crossed secretly from Manchuria to Korea that same year. During this time, Korea was going through a period of Christian persecution.

On 10 August 1839, Imbert, who was secretly going about his missionary work, was betrayed. Realizing that it was only a matter of time before he was arrested and killed, he celebrated Mass and surrendered himself to those who lay in waiting for him. He was taken to Seoul where he was tortured to reveal the whereabouts of foreign missionaries. Believing that his converts would be spared if all foreign missionaries came out from hiding and gave themselves up, he wrote a note to his fellow missionaries, Pierre-Philibert Maubant and Jacques-Honoré Chastan, asking them to surrender to the Korean authorities as well.

They did and the three of them were imprisoned together. They were taken before an interrogator and questioned for three days to reveal the names and whereabouts of their converts. As torture failed to break them down, they were sent to another prison and beheaded on 21 September 1839 at Saenamteo, Korea. Their bodies remained exposed for several days but were finally buried on Nogu Mountain.

The three were among the 79 Korean Martyrs beatified in 1925, and among the 103 Korean Martyrs canonized by Pope John Paul II in Seoul on 6 May 1984.

புனித மத்தேயு ( St. Matthew ). September 21

இன்றைய புனிதர் : 

புனித மத்தேயு 

( St. Matthew )

திருத்தூதர், நற்செய்தியாளர் :

ஏற்கும் சபை/ சமயம் :

கத்தோலிக்க திருச்சபை & கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை,

அங்கிலிக்கன்,

லூத்தரனியம்.

முக்கிய திருத்தலங்கள் :

சலெர்னோ, இத்தாலி

திருவிழா :

செப்டம்பர் 21 (மேலைத் திருச்சபை)

நவம்பர் 16 (கீழைத் திருச்சபை)

சித்தரிக்கப்படும் வகை : தேவதூதர், புத்தகம்.

திருத்தூதர் புனித மத்தேயு இயேசு கிறிஸ்துவின் பன்னிரு திருத்தூதர்களுள் ஒருவர். மேலும், இயேசுவின் வாழ்வை எடுத்துரைக்கும் நூல்களை எழுதிய நான்கு நற்செய்தியாளர்களுள் இவரும் ஒருவர்.

அடையாளம் :

இயேசு கிறிஸ்துவைத் தொடக்கம் முதலே பின்பற்றிய சீடர்களுள் மத்தேயுவும் ஒருவர் (மத்தேயு 9:9).

கப்பர்நாகுமில் வரி வசூலிப்பவராக பணியாற்றிய மத்தேயுவை, இயேசு அழைத்து அவரோடு விருந்துண்டு தனது பன்னிரு திருத்தூதர்களுள் ஒருவராக்கினார்

(மத்தேயு 10:3).

மாற்கு (3:18), லூக்கா (6:15) நற்செய்திகளும், திருத்தூதர் பணிகள் (1:13) நூலும் மத்தேயுவைத் திருத்தூதர்களில் ஒருவராக அடையாளம் காட்டுகின்றன.

மாற்கு (2:14), லூக்கா (5:27) நற்செய்திகளில் இவர் அல்பேயுவின் மகன் லேவி என்ற பெயரிலும் அழைக்கப்படுகிறார்.

இவர், ஏரோது அந்திபாசுக்காக யூத மக்களிடம் இருந்து வரி வசூலிக்கும் பணியாற்றியதாக நம்பப்படுகிறது.

புதிய ஏற்பாட்டின்படி, இயேசுவின் உயிப்புக்கும், விண்ணேற்றத்துக்கும் மத்தேயுவும் ஒரு சாட்சியாக இருக்கிறார்.

ஆரம்ப நாட்கள் :

அல்பேயுவின் மகனான மத்தேயு, ரோம ஆளுகையில் இருந்த யூதேயாவின் கலிலேயா பகுதியில் பிறந்தவர்.

ரோமையரின் ஆளுகையின் கீழ், யூதேய குறுநில மன்னன் ஏரோது அந்திபாசுக்காக கப்பர்நாகும் சுங்கச்சாவடியில் வரி வசூலிப்பவராக மத்தேயு பணியாற்றினார். வரி வசூலிக்கும் பணியாற்றியவர்களை யூத மக்கள் ஒதுக்கப்பட்டவர்களாக கருதினர். கிரேக்க, அரமேய மொழிகளில் மத்தேயு தேர்ச்சி பெற்றிருந்தார்.

இத்தகைய சூழ்நிலையில்தான், இயேசு தனது பன்னிரு திருத்தூதர்களில் ஒருவராக இருக்க மத்தேயுவை அழைத்தார். அழைப்பை ஏற்ற மத்தேயு, இயேசுவைத் தன் வீட்டுக்கு அழைத்து விருந்தளித்தார்.

இயேசு பாவிகளோடும் வரிதண்டுபவர்களோடும் உண்பதைப் பரிசேயரைச் சார்ந்த மறைநூல் அறிஞர் கண்டு, அவருடைய சீடரிடம், "இவர் வரி தண்டுபவர்களோடும் பாவிகளோடும் சேர்ந்து உண்பதேன்?" என்று கேட்டனர். இயேசு, இதைக் கேட்டவுடன் அவர்களை நோக்கி, "நோயற்றவர்க்கு அல்ல, நோயுற்றவருக்கே மருத்துவர் தேவை. நேர்மையாளர்களை அல்ல, பாவிகளையே அழைக்க வந்தேன்" என்றார். (மாற்கு 2:16-17)

மத்தேயுவின் பணி :

புதிய ஏற்பாடு மத்தேயுவின் பெயரைக் குறிப்பிடும்போது, சில இடங்களில் திருத்தூதர் தோமாவோடு இணைத்து கூறுகிறது. இயேசுவின் இறையரசு பணிக்கு துணை நின்ற திருத்தூதர்களுள் ஒருவராகவும், அவரது உயிப்புக்கும், விண்ணேற்றத்துக்கும் ஒரு சாட்சியாகவும் புதிய ஏற்பாடு மத்தேயுவைச் சுட்டிக்காட்டுகிறது. இயேசுவின் விண்ணேற்றத்துக்கு பிறகு, திருத்தூதர்கள் அனைவரும் மேல்மாடி அறையில் தங்கியிருந்து செபித்தனர்.

பெந்தகோஸ்து நாளில் தூய ஆவியின் வருகைக்கு பின்பு, அவர்கள் அனைவரும் 'இயேசுவே வாக்களிக்கப்பட்ட மெசியா' என்று எருசலேம் மக்களுக்கு பறைசாற்றினர்.

சுமார் 15 ஆண்டுகள், மத்தேயு யூதர்களுக்கு நற்செய்தி பணியாற்றியதாக நம்பப்படுகிறது. பின்பு அவர் எத்தியோப்பியா, மாசிதோனியா, பெர்சியா, பார்த்தியா பகுதிகளுக்கு சென்று, அங்கு வாழ்ந்த மக்களுக்கு இயேசுவைப் பற்றிய நற்செய்தியைப் பறைசாற்றினார்.

கத்தோலிக்க திருச்சபை, கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை ஆகியவை மத்தேயு இரத்தம் சிந்தி மறைசாட்சியாக இறந்ததாக பாரம்பரியமாக நம்பிக்கை நம்பிக்கை கொண்டுள்ளன.

கிரேக்க மொழி பேசும் யூதர் நிறைந்த அந்தியோக்கியா போன்ற நகரங்களில் யூதக் கிறிஸ்தவர்களும் பிற இனத்து கிறிஸ்தவர்களும் திருச்சபையில் உறுப்பினர்களாக இருந்தனர். இவர்களுக்குள் பல சிக்கல்கள் இருந்தன. இது தவிர யூத கிறிஸ்தவர்கள் பலர் மற்ற யூதர்களால் துன்புறுத்தப்பட்ட நிலையில் மனத் தளர்ச்சியடைந்து இருந்தனர். இயேசுதான் உண்மையான மெசியாவா என்ற ஐயப்பாடு அவர்கள் உள்ளத்தில் எழுந்தது. இச்சிக்கல்களுக்குத் தீர்வு காண மத்தேயு நற்செய்தி நூல் எழுதப்பட்டிருப்பதாகத் தெரிகிறது. யூதர்கள் எதிர்பார்த்திருந்த மெசியா இயேசுதாம் என யூத கிறிஸ்தவர்களுக்கு அழுத்தமாக இந்நூல் கூறுகிறது. அவர் இறைமகன் என்பது வலியுறுத்தப்படுகிறது. அவருடைய வருகையில் இறையாட்சி இலங்குகிறது எனும் கருத்தும் சுட்டிக்காட்டப்படுகிறது. யூத கிறிஸ்தவர்கள் பிற இனத்தாரையும் சீடராக்கும் பணியைச் செய்ய இந்நூல் அறை கூவல் விடுக்கிறது. பிற இனத்தார் திருச்சட்டம் பெறாதவர்கள். இப்போது அவர்கள் கிறிஸ்தவர்களாக மாறிடினும் திருச்சட்டத்தின் உயர்வு பற்றி அவர்களுக்குச் சொல்லப்படுகிறது. கிறிஸ்து திருச்சட்டத்தின் நிறைவு எனவும் வலியுறுத்தப்படுகிறது.

ஆனால் அதே நேரத்தில் மத்தேயு, இறையாட்சியின் நெறிகள் யூதச் சமய நெறிகளைவிட மேலானவை எனக் கூறிக் கிறிஸ்தவ மதிப்பீடுகளைத் தொகுத்துப் புதிய சட்டநூலாகத் திருச்சபைக்கு வழங்குகிறார்; யாவரும் இப்புதிய சட்டத் தொகுப்பைக் கடைப்பிடிக்க அறை கூவல் விடுக்கிறார் (மத்தேயு 28:20).

இதற்கு இயேசுவின் வாழ்க்கை நிகழ்வுகள், முக்கியமாக அவரின் கலிலேயப் பணிகள் எவ்வாறு அடிப்படையாக அமைகின்றன எனவும் இந்நுhல் சுட்டிக்காட்டுகிறது. இந்நூலில் கிறிஸ்தியல், திருச்சபையில், நிறைவுகால இயல் ஆகியவற்றிற்கான அடிப்படைகள் பிணைந்து கிடக்கின்றன.

ஆசிரியர் :

இயேசு கிறிஸ்து நிறுவிய இறையாட்சி பற்றிய நற்செய்தியைத் திருத்தூதர் மத்தேயு முதன்முதலில் எழுதினார் என்றும் அதனை அரமேய மொழியில் எழுதினார் என்றும் திருச்சபை மரபு கருதுகிறது.

எனினும் இன்று நம்மிடையே இருக்கும் கிரேக்க மத்தேயு நற்செய்தி நூல் ஒரு மொழிபெயர்ப்பு நூலாகத் தோன்றவில்லை. இயேசுவைப் பின்பற்றிய ஒரு திருத்தூதர் தாமே நேரில் கண்ட, கேட்ட, நிகழ்ச்சிகளை நூலாக வடித்திருக்கிறார் என்பதை விட, அவரது வழிமரபில் வந்த சீடரோ, குழுவினரோ இதனைத் தொகுத்து எழுதியிருக்க வேண்டும் எனக்கொள்வதே சிறப்பு.

சூழல் :

எருசலேம் கோவிலின் அழிவுக்குப் பின்னர் யூதச்சங்கங்கள் கிறிஸ்தவர்களைத் துன்புறுத்திய ஒரு காலக்கட்டத்தில் இந்நூல் எழுதப்படடிருக்க வேண்டும். இயேசுவின் சீடர்கள் யூதத் தொழுகைக் கூடங்களை விட்டுவிட்டுத் திருச்சபையாகக் கூடிவரத் தொடங்கிவிட்ட காலத்தில் இந்நூல் தோன்றியிருக்கிறது. அத்தகைய தொடக்கக் காலத் திருச்சபைக்குள்ளும் அறம் மன்னிப்பு, நல்லுறவு ஆகியவை இன்றியமையாதவை எனக் கற்பிக்க வேண்டிய சூழல் காணப்படுவதையும் இதைப் படிப்பவர் உய்த்துணரலாம்.

நினைவு :

மத்தேயு கத்தோலிக்க திருச்சபை, கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை, லூதரனியம் மற்றும் அங்கிலிக்கன் திருச்சபை கிறிஸ்தவ பிரிவுகளில் புனிதராகப் போற்றப்படுகிறார்.

இவரது விழா, மேலைத் திருச்சபை கிறிஸ்தவ நாடுகளில் செப்டம்பர் 21ந்தேதியும், கீழைத் திருச்சபை கிறிஸ்தவ நாடுகளில் செப்டம்பர் 16ந்தேதியும் கொண்டாடப்படுகிறது.

இவரது திருப்பண்டங்கள் இத்தாலியின் சலெர்னோ கதீட்ரலில் பாதுகாக்கப்படுகின்றன.

மற்ற நற்செய்தியாளர்களைப் போன்றே, கிறிஸ்தவ கலையில் திருவெளிப்பாட்டில் குறிப்பிடப்படும் நான்கு உயிர்களில் ஒன்றான சிறகுள்ள மனிதனோடு சித்தரிக்கப்படுகிறார்.

பாதுகாவல் :

புனித மத்தேயு கணக்காளர்கள், வங்கிப் பணியாளர்கள், நூலகர்கள், பங்குத் தரகர்கள், சுங்க அதிகாரிகள் ஆகியோரின் பாதுகாவலராக இருக்கிறார்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day: (21-09-2020)

St. Matthew

Bible says that Mathew was a Jew and one of the tax collectors for Roman authorities. He was the son of Alphaeus and was born in Capernaum. The post was then called as Publicans. In those days the tax collectors collect a lot more tax from the Jews and after paying the due to the Roman Authorities, they kept the remaining sum for themselves. Since he was working for the occupying Romans, he was hated by his fellow Jews and the Pharisees considered Mathew as a sinner. Since he was employed as a tax-collector by the Roman authorities, he must have been a well-educated man. But Jesus called Mathew at the tax collection station and Mathew simply followed Jesus, leaving his job and every other things. Pharisees were very angry with Jesus because Jesus attended a party at the house of Mathew, whom they consider as a sinner. In that situation only Jesus told “I came, not to call the righteous but sinners” Jesus’ ministry was to call the sinners and make them live a righteous life and to prepare them for the kingdom of God. St. Matthew was a witness to the Resurrection and Ascension of Jesus. He might have died in Hierapolis. He is the patron of Accountants, bankers, customs officials, tax-collectors and perfumers.

---JDH---Jesus the Divine Healer---