புனித அட்ராக்டா ( ஆறாம் நூற்றாண்டு)(ஆகஸ்ட் 11)

புனித அட்ராக்டா ( ஆறாம் நூற்றாண்டு)

(ஆகஸ்ட் 11)

இவர் அயர்லாந்து நாட்டைச் சார்ந்தவர். இவரது குடும்பம் மிகவும் செல்வச் செழிப்பான குடும்பம்.

சிறுவயதிலேயே கடவுள்மீது மிகுந்த பற்று கொண்ட இவர், வளர்ந்து பெரியவரான போது, துறவியாகப் போக முடிவு செய்தார். இதற்கு இவரது பெற்றோர் மறுப்பு தெரிவித்தனர். ஆனாலும் இவர் தன் பெற்றோரின் எதிர்ப்பையும் மீறித் துறவியானார். 

இவர் 'அயர்லாந்து நாட்டின் திருத்தூதர்' என அழைக்கப்படும் புனித பேட்ரிக், பெண்களுக்ககெ ஒரு துறவற சபையை‌ நிறுவிய போது, இவரைத் தான் தலைவியாக நியமித்தார். 

இவர் வழிப்போக்கர்கள் தஙகி ஓய்வெடுத்துச் செல்ல விடுதி ஒன்றைக் கட்டி, அதன் மூலம் வழிப்போக்கர்களுக்குப் பேருதவியாக இருக்கும்.

தன்னை நாடி வந்தோருக்கு இவர் தாராளமாக உதவி செய்தார். இவ்வாறு அறச்செயல்கள் செய்வதற்கு மிகச்சிறந்த எடுத்துக்காட்டாக இவர் விளங்கினார்.

கடவுள் இவருக்கு அருமடையாளங்கள் செய்வதற்கான ஆற்றலைத் தந்திருந்தார்.  இதன் மூலம் இவர் பலரையும் நோய்நொடிகளிலிருந்து  விடுவிடுத்து நல்வாழ்வு தந்தார். இவர் பல கோயில்களையும் துறவுமடங்களையும் கட்டியெழுப்பினார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

August 11​Saint of the day:Saint Philomena

August 11

​

Saint of the day:

Saint Philomena

Patron Saint of Children, youth, babies, infants, priests, lost causes, sterility, virgins, 

Children of Mary, The Universal Living Rosary Association, Sibonga, Cebu, Pulupandan, Negros Occidental

​

​

St. Philomena's Story

Little is known about the life of St. Philomena. However, it is believed she was a Greek princess who became a virgin martyr and died at 13-years-old.

Remains of a young lady were discovered in May 1802 at the Catacombs of Priscilla on the Via Salaria Nova with three tiles reading "Peace be to you, Philomena."

All that is known about St. Philomena's life comes from a Neapolitan nun's vision. Sister Maria Luisa di Gesu claims St. Philomena came to her and told her she was the daughter of a Greek king who converted to Christianity. When Philomena was 13-years-old, she took a vow of consecrated virginity.

​

After her father took his family to Rome to make peace, Emperor Diocletian fell in love with Philomena. When she refused to marry him, she was subjected to torture.

St. Philomena was scourged, drowned with an anchor attached to her, and shot with arrows. Each time she was attacked angels took to her side and healed her through prayer.

Finally, the Emperor had Philomena decapitated. According to the story, her death came on a Friday at three in the afternoon, the same as Jesus.

​

Two anchors, three arrows, a palm symbol of martyrdom, and a flower were found on the tiles in her tomb, interpreted as symbols of her martyrdom.

The nun's account states Philomena was born on January 10 and was killed on August 10.

Devotion for Philomena began to spread once her bones were exhumed and miracles began to occur. Canon Francesco De Lucia of Mugnano del Cardinale received relics of St. Philomena and had them placed in the Church of Our Lady of Grace in Mugnano, Italy.

Soon after her relics were enshrined, cancers were cured, wounds were healed and the Miracle of Mugnano, when Venerable Pauline Jaricot was cured of a severe heart issue overnight, were all attributed to St. Philomena.

​

Other Saints began to venerate Philomena and attributing miracles in their lives to the young martyr, including St. John Marie Vianney and St. Peter Louis Marie Chanel.

Although controversy sometimes surrounds the truth behind St. Philomena's life and sainthood, many believers all around the world continue to see her as a miraculous saint, canonized in 1837.

St. Philomena is the patron saint of infants, babies, and youth. She is often depicted in her youth with a flower crown, a palm of martyrdom, arrows, or an anchor.

Her feast day is celebrated on August 11.

​

அசிசி நகரின் புனித கிளாரா (Klara von Assisi OSCI)சபை நிறுவுனர் August 11

இன்றைய புனிதர் :

(11-08-2020)

அசிசி நகரின் புனித கிளாரா (Klara von Assisi OSCI)

சபை நிறுவுனர்

பிறப்பு : 1194 

அசிசி, இத்தாலி

    

இறப்பு : 11 ஆகஸ்டு 1253

அசிசி, இத்தாலி

15 ஆகஸ்டு 1255

திருத்தந்தை 4 ஆம் அலெக்சாண்டர்

பாதுகாவல்:    பார்வையற்றோர்

இவர் ஓர் பிரபு குலத்தில் பிறந்தவர். தனது இளம்வயதிலேயே அசிசியாரின் மறையுரையாலும், அவரின் ஏழ்மையான வாழ்வாலும் ஈர்க்கப்பட்டார். இதனால் அசிசியாரின் மறைபோதனைகளை தவறாமல் கேட்டு வந்தார். மிகவும் அழகான இளம்பெண் கிளாராவை திருமனம் செய்துகொடுக்க, இவரின் தந்தை ஏற்பாடு செய்தார். இதையறிந்த கிளாரா திருமண வாழ்வை விரும்பாமல் வீட்டைவிட்டு வெளியேறினார். பிரான்ஸ் அசிசியார் இருக்கும் இடத்தை தேடி ஓடினார். அசிசியாரை சந்தித்ததும் அவரின் அறிவுரைப்படி புனித ஆசீர்வாதப்பர் சபையில் தங்கினார். அப்போது தன்னுடைய அரண்மனை ஆடைகளை களைந்து துறவற ஆடையை உடுத்திக்கொண்டார். தான் ஓர் துறவி என்பதை மனதில் கொண்டு தன் முடியையும் வெட்டிக்கொண்டார். 

கிளாரா அசிசியாரை போலவே மிகவும் ஏழ்மையான வாழ்வை வாழ்ந்தார். ஏழைமக்களுக்காக கடுமையாக உழைத்தார். பின்னர் பெண்களுக்கென்று ஓர் துறவற சபையை தொடங்கினார். அசிசியாரின் சபை ஒழுங்குகளையே தானும் கடைபிடித்து தன் சபையினரையும் வாழ வைத்தார். மிகவும் கடுமையான செப, தவ வாழ்க்கையை வாழ்ந்தார். இவரின் சபை ஐரோப்பிய நாடுகளில் பரப்பப்பட்டு, நாளடைவில் உலகம் முழுவதும் பரவியது. அன்றிருந்த கடுமையான ஒழுங்குகள், இன்றுவரை கடைபிடிக்கப்பட்டு வருகின்றது. அசிசியாரின் சபை சகோதரர்களும், திருச்சபையிலிருந்து பல திருத்தந்தையர்களும், கர்தினால்கள், ஆயர்கள், குருக்களும் இவரை ஆன்மீக வழிகாட்டியாக தெரிந்துகொண்டு, இவரிடம் ஆலோசனை பெற்று வாழ்ந்தனர். 

இவர் தனது 59 ஆம் வயதில் தனது துறவற இல்லத்தில் இறைவார்த்தைகளை கேட்டபடியே உயிர்திறந்தார். இவர் இறந்த இரண்டே ஆண்டுகளில் புனிதர் பட்டம் பெற்றார். 

செபம்:

ஏழைகளின் தோழனே எம் இறைவா! ஏழ்மையை ஆடையாகக் கொண்டு வாழ்ந்த புனித கிளாராவைபோல, நாங்களும் ஏழ்மையை நேசித்து, ஏழைகளுக்கு உதவி செய்து , தொடர்ந்து உமது நண்பர்களாக வாழ எமக்கு நீர் உதவி செய்தருள வேண்டுமென்று தந்தையே உம்மை வேண்டுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (11-08-2020)

St. Clare

She was born on July 16, 1194 in Assisi, Italy. Her father was Favorino Scifi, the Count of Sasso and mother Orto Lana. Since her parents were of noble family, they wanted take St. Clare to their home, when she became a nun against their will. She refused to return to home and told her parents that God has called for her service. She was one of the first followers of St. Francis of Assisi. She founded an Order of Nuns named Order of Poor Ladies. The Order was renamed as Order of Saint Clare and also called as Poor Clares after the death of St. Clare, by Pope Urban-IV in the year 1263. One day some enemy soldiers came to raid the convent, where St. Clare was residing. St. Clare placed the Blessed Sacrament before the soldiers and she kneeled down to pray. Suddenly the enemy soldiers fled from the convent, due to some sudden fright struck the soldiers. The prayer of St. Clare and her faith in the Blessed Sacrament saved the nuns of the convent on that day. She died on August 11, 1253. She was canonized by Pope Alexander-IV on August 15, 1255, as St. Clare of Assisi. She is considered as the patron of sore eyes. Pope Pius-XII designated her as the patron saint of television in the year 1958.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 11)

✠ அசிசியின் புனிதர் கிளாரா ✠

(St. Clare of Assisi)

கன்னியர்/ எளிய பெண்களின் ஆன்மீக துறவற சபை நிறுவனர்:

(Virgin/ Foundress of the Order of Poor Ladies)

பிறப்பு: ஜூலை 16, 1194

அசிசி, இத்தாலி

(Assise, Italy)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 11, 1253 (வயது 59)

அசிசி, இத்தாலி

(Assise, Italy)

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

ஆங்கிலிகன் சமூகம்

(Anglican Communion)

லூதரனியம்

(Lutheranism)

புனிதர் பட்டம்: செப்டம்பர் 26, 1255

திருத்தந்தை நான்காம் அலெக்சாண்டர்

(Pope Alexander IV)

முக்கிய திருத்தலங்கள்: 

புனித கிளாரா பேராலயம், அசிசி

(Basilica of Saint Clare, Assisi)

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 11

சித்தரிக்கப்படும் வகை: 

கதிர்ப்பாத்திரம் (Monstrance), பெட்டி (Pyx), எண்ணெய் விளக்கு (Lamp), கன்னியர் சீருடை (Habit of the Poor Clares)

பாதுகாவல்:

கண் நோய் (Eye disease), பொற்கொல்லர் (Goldsmiths), சலவையகம் (Laundry), தொலைக்காட்சி (Television), பின்னல் பணியாளர் (Embroiderers), நல்ல வானிலை, அலங்கார தையல் பணியாளர் (Needleworkers), சாண்டா கிளாரா ப்யூப்லோ (Santa Clara Pueblo), ஒபாண்டோ (Obando)

அசிசியின் புனிதர் கிளாரா, ஒரு இத்தாலிய கிறிஸ்தவ புனிதரும் (Italian Saint), “அசிசியின் புனிதர் ஃபிரான்சிஸ்” (Saint Francis of Assisi) அவர்களின் ஆரம்பகால சீடர்களுள் ஒருவருமாவார். இவர், ஆண்களுக்கான ஃபிரான்சிஸ்கன் சபை ஒழுங்குகளைத் தழுவி, “எளிய பெண்களின் ஆன்மீக துறவற சபையை” (Order of Poor Ladies) நிறுவினார். இவரால் எழுதப்பட்ட இவரது சபையின் சட்ட திட்டங்கள், முதன்முதலாக, ஒரு பெண்ணால் எழுதப்பட்ட சட்ட திட்டங்களாகும். “எளிய பெண்களின் சபை” (Order of Poor Ladies) எனும் பெயர் கொண்ட இவரது சபை, இவரது மரணத்தின் பின்னர், இவரை கௌரவிக்கும் விதமாக, “புனிதர் கிளாராவின் சபை” (Order of Saint Clare) என பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டது. பொதுவாக, இச்சபையினர் “எளிய கிளாராக்கள்” (Poor Clares) என அறியப்படுகின்றனர்.

தொடக்க காலம்:

“சியாரா ஆஃரெடுஸியோ” (Chiara Offreduccio ) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட புனிதர் கிளாரா, இத்தாலியின் அசிசி (Assisi) நகரில் பிரபுக்கள் குடும்பமொன்றில் கி.பி. 1194ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 16ம் தேதி, பிறந்தார். அசிசியின் “சஸ்ஸோ-ரொஸ்ஸோ” (Sasso-Rosso) பிராந்தியத்தின் பிரபுவான “ஃபேவரினோ ஸ்கிஃப்ஃபி” (Favorino Sciffi) இவரது தந்தை ஆவார். இவரது தாயாரின் பெயர், “ஒர்டோலனா” (Ortolana) ஆகும். 

இவரது தாயாரும் சகோதரியரும்:

கிளாராவின் தாயார் “ஒர்டோலனா” (Ortolana), பிற்காலத்தில் தமது சொந்த மகள் கிளாரா நிறுவிய “எளிய பெண்களின் சபையில்” இணைந்து துறவியானார். பின்னர், தமது கணவரின் மரணத்தின் பின்னர் “புனிதர் தமியான் துறவு மடத்தில்” (Monastery of San Damiano) இணைந்தார். இவர், “அருளாளர் அசிசியின் ஒர்டோலனா” (Blessed Ortolana of Assisi) என்று அறியப்படுகிறார். கிளாராவின் சகோதரியரான “பீட்ரிக்ஸ்” மற்றும் “கத்தரீனா” (Beatrix and Catarina) ஆகியோரும் கிளாராவின் சபையின் இணைந்தனர். இவர்களில் “கத்தரீனா”, புனிதர் “அசிசியின் அக்னேஸ்” (St. Agnes of Assisi) ஆவார்.

துறவற வாழ்வு:

ஆரம்பம் முதலே மிகவும் பக்தியுள்ள பெண்ணாக இவர் வளர்க்கப்பட்டார். இவருக்கு 18 வயது நடந்தபோது, அசிசியிலுள்ள புனித “ஜோர்ஜியோ” தேவாலயத்தில், அசிசியின் புனிதர் ஃபிரான்சிஸ் ஆற்றிய தவக்கால மறையுரையால் ஈர்க்கப்பட்டார். இறைவனின் நற்செய்திகளின்படி வாழ தமக்கு உதவுமாறு ஃபிரான்சிசை வேண்டினார். கி.பி. 1212ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 20ம் நாள், குருத்து ஞாயிறு அன்று, தனது அத்தையான “பியான்கா” (Bianca) மற்றும் ஒரு பெண் ஆகிய இரண்டு பேரின் துணையுடன் வீட்டை விட்டு வெளியேறி, ஃபிரான்சிசை சந்திப்பதற்காக “போர்ஸியுன்குலா” சிற்றாலயம் (Chapel of the Porziuncula) சென்றார். அங்கே, தமது அழகிய கூந்தலை மழித்தார். தமது அழகிய விலையுயர்ந்த ஆடைகளை களைந்து, வெற்று மேலங்கி மற்றும் முக்காடு ஆகியவற்றை பெற்றுக்கொண்டார்.

ஃபிரான்சிஸ், அவரை “பஸ்டியா” (Bastia) எனும் இடத்தின் அருகேயுள்ள “புனித பாலோவின் பெனடிக்டின் கன்னியாஸ்திரிகளின் பள்ளியில்” (Convent of the Benedictine nuns of San Paulo) தங்க வைத்தார். அங்கே வந்த கிளாராவின் தந்தை, அவரை வலுக்கட்டாயமாக வீட்டுக்கு அழைத்துச் செல்ல முயற்சித்தார். ஆனால், ஆலயத்தின் திருப்பலி பீடத்தினுள்ளே ஓடிப்போன கிளாரா, முக்காடை விலக்கி, தமது கூந்தலற்ற தலையை காட்டினார்.

ஃபிரான்சிஸ் அவரை மற்றுமொரு பெனடிக்டைன் கன்னியாஸ்திரிகள் மடாலயத்துக்கு (Monastery of the Benedictine Nuns) அனுப்பினார். விரைவில் அவரது தங்கை “கத்தரினாவும்” (Catarina) “அக்னேஸ்: (Agnes) என்ற பெயருடன் அவர்களுடன் இணைந்தார். “புனித தமியானோ தேவாலயத்தின்” (Church of San Damiano) அருகே, ஃபிரான்சிஸ் அவர்களுக்காக கட்டித்தந்த சிறிய குடியிருப்பில் தங்கினார்கள்.

அவர்களுடன் இன்னும் பிற பெண்களும் இணைந்தனர். அவர்கள், “புனித தமியானோவின் ஏழைப்பெண்கள்” (Poor Ladies of San Damiano) என்று அறியப்பட்டனர். கிளாரா, 40 ஆண்டுகள் கடுமையான துறவற தவ வாழ்வை மேற்கொண்டார். மிகுந்த எளிமை, தாழ்ச்சி, தொடர்ச்சியான உண்ணா நோன்பு, மாமிச உணவு உண்ணாமை, தொடர்ந்த மவுனம், காலணிகள் அணியாமை போன்ற கடுமையான தவ முயற்சிகளை மேற்கொண்டார். ஏழைகளின் புதல்வியர் சபை என்று பெயர் கொண்டிருந்த கிளாராவின் துறவற சபை, ஏழைப் பெண்களின் முன்னேற்றத்தையே முக்கிய நோக்கமாக கொண்டிருந்தது.

விசுவாசத் துறவி:

கி.பி. 1224ம் ஆண்டு, அரசன் “இரண்டாம் ஃபிரடெரிக்கின்” (Frederick II) இராணுவத்தினர் அசிசியை கொள்ளையிட வந்தனர். அப்போது, அர்ச்சிஷ்ட நற்கருணை ஆண்டவரை கையிலேந்தியபடி கிளாரா வெளியே வந்தார். நற்கருணை நாதரின் வல்லமையாலும், திடீரென நிகழ்ந்த அற்புதத்தாலும், அரச இராணுவத்தினர் எவருக்கும் யாதொரு துன்பமும் ஏற்படுத்தாமல் திரும்பிப் போனார்கள்.

கிளாரா, நற்கருணை நாதராம் கிறிஸ்து இயேசுவிடம் மிகுந்த அன்பு கொண்டிருந்தார். இவர் இயேசுவின் வல்லமையையும் அன்பையும் தனது வாழ்வில் எப்போதும் உணர்ந்து வாழ்ந்தார். நற்கருணையின் மதிப்பீடுகளான அன்பு, தியாகம் ஆகியவற்றை தனது வாழ்வில் கடைபிடித்து வாழ்ந்து வந்தார்.

"இறைவா, உம் விருப்பம் போல் என்னை நடத்தும்; என் மனம் என்னுடையதல்ல உமக்குரியது" என்று கிளாரா அடிக்கடி செபித்து வந்தார். தன்னோடு துறவற வாழ்வு மேற்கொண்டிருந்த பெண்கள் இறைவனின் அன்பில் வளர இவர் சிறந்த முன்மாதிரியாக விளங்கினார். ஏழை, எளியப் பெண்களின் வாழ்க்கை மேன்மை அடைய மிகவும் ஆர்வமாகவும் கடுமையாகவும் உழைத்தார்.

கி.பி. 1253ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 11ம் தேதி மரித்த கிளாரா, இறைவனின் அமைதியில் உயிர்த்தார்.

திருத்தொண்டர் லாரன்ஸ் (Laurentius/ Lorenz / Lawrence)மறைசாட்சி August 10

இன்றைய புனிதர் :

(10-08-2020)

திருத்தொண்டர் லாரன்ஸ் (Laurentius/ Lorenz / Lawrence)

மறைசாட்சி

பிறப்பு : 230

ஸ்பெயின்

    

இறப்பு : 10 ஆகஸ்டு 258 

உரோம், இத்தாலி. வலேரியன் என்ற என்ற அரசனால் கொல்லப்பட்டார்.

பாதுகாவல்: வுப்பர்டால்(Wuppertal) மற்றும் நூரன்பெர்க்(Nürnberg) நகரங்களுக்கு.

இவர் உரோமைத் திருச்சபையின், திருத்தந்தை புனித 2 ஆம் சிக்ஸ்டஸிடம் (Pope Sixtus II) திருத்தொண்டராக இருந்தார். அப்போது மாமன்னன் வலேரியன் (Valerien) கிறித்தவர்களை அடக்கி, ஒடுக்கி துன்புறுத்தினான். அந்நேரத்தில் திருத்தந்தை 2 ஆம் சிக்ஸ்துவையும் அவருடன் இருந்த நான்கு திருத்தொண்டர்களையும் பிடித்து சென்று கொன்றான். அவர்கள் மரித்த நான்காம் நாளே லாரன்சும் மறைசாட்சியாக எரித்துக்கொல்லப்பட்டார். ஆலயத்திற்கு சொந்தமான அனைத்து பொருட்களையும் எடுத்து ஏழைகளுக்கு கொடுத்தார். அரசன் கேட்ட கேள்விகளுக்கு லாரன்ஸ் கூறிய விடைகளை அரசன் தவறாக புரிந்துகொண்டான். அதனால் லாரன்சை ஒரு இரும்புக்கட்டிலில் போட்டு அதற்கடியில் நெருப்பு வைத்து கொளுத்தி கொல்லும்படி ஆணையிட்டான். ஆனால் லாரன்சோ, நெருப்பில் வேகும்போது இறைவனைப் போற்றி புகழ்ந்து செபித்தார். தன் உடல் முழுவதும் எரிந்த பிறகு, நன்றாக வெந்துவிட்டது, திருப்பிப்போடுங்கள் என்றார். இவரது கல்லறை காம்போ வேரோனா என்ற பகுதியில் தீபூர்த்தினா சாலை அருகே உள்ளது. அக்கல்லறையின்மேல் மாமன்னர் கொன்ஸ்தான்சியுஸ் பேராலயம் ஒன்றை எழுப்பினார். 4 ஆம் நூற்றாண்டிலேயே இப்புனிதரின் பக்தி பரவியது.

செபம்:

அன்பின் ஊற்றே எம் இறைவா! தனது வாழ்வை மக்களின் பணிக்காகவும், உமது இறையரசின் மேன்மைக்காகவும் அர்ப்பணித்து மறைசாட்சியாக மரித்த புனித லாரன்சை நினைத்து உமக்கு நாங்கள் நன்றி கூறுகின்றோம். அவர் உம்மை அன்பு செய்ததுபோல, நாங்களும் உம்மை அன்பு செய்து அவர் போதித்த வாழ்வின்படி நாங்கல் வாழவும், நீர் வரம் தந்தருள வேண்டுமென்று இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (10-08-2020)

St. Lawrence

He was born in A.D. 225 in a place now in modern day Spain. He was one of the seven Deacons of ancient Rome under Pope Sixtus-II. He gave all the money he had to the poor people. When the Pope Sixtus-II was condemned to death by the Emperor Valerian and when the Pope was led to execution, St. Lawrence followed the Pope. He asked the Pope Father, where are you going without your deacon. To this the Pope answered him that in three days you will follow me. After the death of the Pope Sixtus-II, the Prefect of Rome, who was a greedy pagan, ordered Lawrence to bring all the Church’s treasures to him. Lawrence asked for three days to bring the treasures to him. He then gathered all the poor and sick people in Rome and brought them before the Prefect and told him they are the treasures of the Church. The Perfect became furious and condemned Lawrence to a slow and cruel death. He was tied on top of an iron grill over a slow fire. This roasted the flesh of Lawrence little by little and led him to a slow and very painful death. Tradition says that he was martyred at San Lorenzo in Panisperna on August 10, 258. Legend says that St Lawrence, while he was roasted on the iron grill told the soldiers that his flesh is now suitably roasted so that it can be eaten by them. Emperor Constantine constructed an Oratory in honor of St. Lawrence. The grill of iron of martyrdom was placed by Pope Pascal-II in the Church of St. Lorenzo in Lucina.

He is one of the widely venerated saints of Catholic Church. The Perseid Meteor Shower occurs every year in mid-August on or near San Lawrence feast day, is called by many people as the Tears of Saint Lawrence.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 10)

✠ புனிதர் லாரன்ஸ் ✠

(St. Lawrence of Rome)

திருத்தொண்டர், மறைசாட்சி:

(Deacon and Martyr)

பிறப்பு: டிசம்பர் 26, 225

வலென்சியா அல்லது ஒஸ்கா, ஹிஸ்பானியா (தற்போதைய ஸ்பெயின்)

(Valencia or less likely Osca, Hispania (modern-day Spain)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 10, 258

ரோம் (Rome)

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodoxy)

ஆங்கிலிகன் சமூகம்

(Anglican Communion)

லூதரனியம் 

(Lutheranism)

முக்கிய திருத்தலம்:

புனிதர் லாரன்ஸ் ஃபுவோரி லெ முரா பேராலய திருத்தலம், ரோம்

(Basilica di San Lorenzo fuori le Mura in Rome)

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 10

பாதுகாவல்: 

கனடா (Canada), இலங்கை (Sri Lanka), நகைச்சுவையாளர்கள் (Comedians), நூலகர்கள் (Librarians), மாணவர்கள் (students), சுரங்கத் தொழிலாளர்கள் (miners), சமையல்காரர்கள் (Chefs), ரோஸ்டர்ஸ் (Roasters), ரோம் (Rome), ரோடர்டாம் (நெதர்லாந்து) (Rotterdam (Netherlands), ஹூஸ்கா (ஸ்பெயின்) (Huesca (Spain), சான் லாரென்ஸ் (San Lawrenz), கோசோ மற்றும் பிர்யூ (மால்டா) (Gozo and Birgu (Malta), பாராங்கை சான் லோரென்சோ சான் பப்லோ (பிலிப்பைன்ஸ்) (Barangay San Lorenzo San Pablo (Philippines), ஏழை (Poor), தீயணைப்பு வீரர்கள் (Firefighters).

புனிதர் லாரன்ஸ், “திருத்தந்தை இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸின்” (Pope Sixtus II) கீழே ரோம் நகரில் பணியாற்றி, ரோமப் பேரரசன் “வலேரியன்” (Roman Emperor Valerian) என்பவனது ஆட்சிக் காலத்தில் நடந்த கிறிஸ்தவ துன்புருத்தல்களின்போது கி.பி. 258ம் ஆண்டு கொல்லப்பட்ட ஏழு திருத்தொண்டர்களுள் (Deacon) ஒருவர் ஆவார்.

மரபுகளின்படி, மறைசாட்சிகள் – புனிதர் “ஒரேன்ஷியஸ்” (St Orentius) மற்றும் புனிதர் “பேஷியன்ஷியா” (St Patientia) ஆகியோர் இவரது பெற்றோர் என நம்பப்படுகிறது.

இவர், கிரேக்க குடியும், மிகவும் பிரபலமான மற்றும் மிகவும் மதிப்புமிக்க ஆசிரியர்களுல் ஒருவரும், எதிர்கால திருத்தந்தையுமான இரண்டாம் சிக்ஸ்டசை” (Pope Sixtus II) தற்போதைய “சரகோஸா” (Zaragoza) எனுமிடத்தில் சந்தித்தார். இறுதியில் இருவரும் ஸ்பெயின் (Spain) நாட்டை விட்டு, ரோம் (Rome) நகர் புறப்பட்டுச் சென்றனர். கி.பி. 257ம் ஆண்டு, சிக்ஸ்டஸ் திருத்தந்தையானபோது, அவர் லாரன்ஸையும் இன்னும் ஆறு பேரையும் திருத்தொண்டர்களாக (Deacon) அருட்பொழிவு செய்வித்தார். லாரன்ஸ் இளைஞராக இருப்பினும், அவர்களில் முதன்மைத் திருத்தொண்டராக (Archdeacon of Rome) நியமித்தார்.

ரோமானிய அதிகார வர்க்கம், விதிமுறை ஒன்றினை நிறுவியதாக “கர்தாஜ்” ஆயரான (Bishop of Carthage) “புனிதர் சைப்ரியன்” (St. Cyprian) குறிப்பிடுகிறார். அந்த விதிமுறையில், கண்டிக்கப்பட்ட அனைத்து கிறிஸ்தவர்களும் தூக்கிலிடப்பட வேண்டுமென்றும், அவர்களின் பொருட்கள் மற்றும் சொத்துக்கள் பேரரசின் கருவூலத்தால் பறிமுதல் செய்யப்பட வேண்டுமென்றும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளதாக கூறுகிறார்.

“பேரரசன் வலேரியன்” (Emperor Valerian), கி.பி. 258ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாத தொடக்கத்தில், அனைத்து ஆயர்கள், குருக்கள் மற்றும் திருத்தொண்டர்கள் அனைவரும் உடனடியாக தூக்கிலடப்படவேண்டும் என்ற உத்தரவினை வெளியிட்டான். கி.பி. 258ம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் ஆறாம் தேதி, “புனிதர் கல்லிக்ஸ்டஸின்” (Cemetery of St Callixtus) கல்லறையில் வழிபாடு நடத்திக்கொண்டிருந்த திருத்தந்தை “இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ்” (Pope Sixtus II) பிடிக்கப்பட்டு, உடனடியாக தூக்கிலிடப்பட்டார்.

சிக்ஸ்டசின் மரணத்தின் பின்னர், திருச்சபையின் சொத்துக்கள் அனைத்தையும் திருப்பி ஒப்படைக்க வேண்டுமென ரோம தலைமை அதிகாரி (Prefect) கட்டளையிட்டான். சம்பவங்களின் ஆரம்ப ஆதாரமாக இருந்த புனிதர் “அம்ப்ரோஸ்” (St Ambrose), சொத்துக்களை ஒன்று திரட்ட தமக்கு மூன்று நாட்கள் அவகாசம் வேண்டுமென லாரன்ஸ் கேட்டதாகவும், இயன்றவரை சொத்துக்களை வேக வேகமாக ஏழைகளுக்கு பகிர்ந்தளித்ததாகவும் கூறுகிறார். சொத்துக்கள் ரோம தலைமை அதிகாரியின் (Prefect) கைகளுக்கு போய் விடக்கூடாதே என்ற அவசரம் அவரது வேகத்திலிருந்தது என்கிறார்.

மூன்றாவது நாள், ஒரு சிறு குழுவை தலைமை தாங்கி வந்த லாரன்ஸ், தலைமை அதிகாரி முன்னிலையில் ஆஜரானதாக கூறுகிறார். திருச்சபையின் சொத்துக்களை ஒப்படைக்குமாறு உத்தரவிடப்பட்டபோது, அவர் தம்முடன் வந்திருந்த எளியவர்கள், ஊனமுற்றோர், பார்வையற்றோர் மற்றும் வேதனையால் துன்புருவோரை அதிகாரியின் முன்னிறுத்தி, இவர்களே திருச்சபையின் உண்மையான சொத்துக்கள் என்றார். “திருச்சபை உண்மையிலேயே செல்வம் மிகுந்தது; உங்களுடைய பேரரசனை விட எவ்வளவோ செல்வம் உள்ளது” என்று, லாரன்ஸ் தலைமை அதிகாரியிடம் அறிக்கையிட்டார். இத்தகைய அறைகூவல், லாரன்ஸை நேரடியாக மரணத்தின் வாயிலுக்கு இட்டுச் சென்றது. கடும் கோபமடைந்த தலைமையதிகாரி, தாம் ஏற்கனவே தயாரித்து வைத்திருந்த, இறைச்சி போன்றவற்றை சுடுவதற்கு பயன்படும் கம்பி போன்ற பெரிய அளவிலான சூடான இரும்பு கம்பிகளில் லாரன்ஸை படுக்கவைத்தான். நெடு நேர வேதனை அனுபவித்த லாரன்ஸ், சிரித்த முகத்துடன், “இந்த பக்கம் வெந்துவிட்டது; மறுபக்கம் திருப்பி போடு” என்றார்.

மரபுப்படி, புனித லாரன்ஸை கௌரவிக்கும் விதமாக, பேரரசர் “முதலாம் கான்ஸ்டன்டைன்” (Emperor Constantine I) ஒரு சிற்றாலயம் அமைத்தார். இது ரோம் நகரின் ஏழு திருப்பயண ஆலயங்களுல் ஒன்றாக துவக்கக்காலம் முதலே கருதப்பட்டது. இவ்வாலயத்தை திருத்தந்தை “முதலாம் டமாஸ்கஸ்” (Pope Damasus I) சீரமைத்து “புனித லாரன்ஸ் பேராலயமாக” (Basilica di San Lorenzo fuori le Mura) மாற்றினார். புனிதர் லாரன்ஸ் மறைசாட்சியாக மரித்த இடத்தில், “புனித லாரன்ஸ் சிறு பசிலிக்கா” (Minor Basilica of San Lorenzo in Panisperna) உருவாக்கப்பட்டது. லாரன்ஸ் மறைசாட்சியாக உபயோகப்பட்ட இரும்புக்கம்பி, அங்கேயே வைக்கப்பட்டுள்ளது.

திருச்சிலுவையின் புனித தெரசா பெனடிக்டா(Edith Stein) Holy Cross of St. Theresa Benadiktaமறைசாட்சி ஆகஸ்ட் 09

இன்றைய புனிதர் :

(09-08-2020)

திருச்சிலுவையின் புனித தெரசா பெனடிக்டா(Edith Stein) 

Holy Cross of St. Theresa Benadikta

மறைசாட்சி

பிறப்பு : 12 அக்டோபர் 1891, 

ப்ரேஸ்லவ்(Breslau), போலந்து

    

இறப்பு : 9 ஆகஸ்டு 1942, 

ஹிட்லர் வதை முகாம், அவுஷ்விட்ஸ்(Auschwitz), போலந்து

முத்திபேறுபட்டம்: 1 மே1987, கொலோன்(Köln), ஜெர்மனி, திருத்தந்தை 2 ஜான்பவுல்

31 ஆம் வயதில் யூத மதத்திலிருந்து மனமாறி துறவியானார்

இவர் ஓர் யூதர் குலத்தில் பிறந்தார். சிறுவயதிலிருந்தே ஆன்மீகக் காரியங்களில் ஈடுபட்டார். பல புனிதர்களின் வரலாற்றை ஆர்வமுடன் வாசித்து, அவர்களைப்போல வாழவேண்டுமென்று விரும்பினார். இவர் தனது சிறுவயதிலேயே தந்தையை இழந்தார். இதனால் தாய் மிகவும் கடினப்பட்டு தன்பிள்ளைகளை வளர்த்தார். தெரசா மிகவும் அறிவாளியாக திகழந்தார். பல அறிவியல் அறிஞர்களின் நூல்களை வாசித்தார். அப்போது தன் தாய்க்கு உதவி செய்யும் நோக்குடன் ஒரு கிறித்துவ குடும்பத்தில் உதவி செய்ய சேர்ந்தார். அக்குடும்பத்தில் இருந்த ஒரு பெண், தன் தாயை போலவே விதவையாக இருந்தார். தன் கணவரை நினைத்து, திருச்சிலுவையை நோக்கி கண்ணீர்விட்டு மன்றாடி செபித்தார். தொடர்ந்து செபித்த அப்பெண்ணினால் கிறிஸ்துவ மதத்திற்கு தானும் மாற வேண்டுமென்று தூண்டப்பட்டார். 

அப்போது அவ்வூரிலிருந்த பங்கு தந்தையை அணுகி, தன் விருப்பத்தை தெரிவித்தார். அதன்பின் முறைப்படி செபங்களை கற்றுக்கொண்டு, திருமுழுக்கு பெற்று கிறித்தவராக மாறினார். பங்குத்தந்தையின் அறிவுரையின்படியும், விருப்பப்படியும் ஓர் கிறிஸ்துவ பள்ளியில் பயின்று, ஆலயக் காரியங்களில் ஈடுபட்டார். நன்கு கற்றுத் தேர்ந்த தெரசா யூதக் குலத்திலிருந்து, கிறிஸ்துவத்திற்கு மாறியபின், பள்ளியில் பணிபுரியும் ஆசிரியராக பணியாற்றினார். மிகச் சிறப்பாக பணிபுரிந்த அவர் ஹிட்லர் ஆட்சியால் பாதிக்கப்பட்டார். ஹிட்லரால் மிகவும் துன்புறுத்தப்பட்டார். 

அவ்வேளையில்தான் ஒருநாள் கார்மேல் மடத்திற்குள் தஞ்சம் புகுவதற்காக நுழைந்தார். நாளடைவில் அக்கன்னியர்களுள் தானும் ஒருவரானார். பலமுறை ஹிட்லரால் துன்புறுத்தப்பட்டபோதும், தான் " ஓர் கிறித்தவள்" என்றே கூறினார். இதனால் ஹிட்லர் யூத குலத்திற்கு, மேலும் பல துன்பங்களைக் கொடுத்தான். அப்படி இருந்தபோதும் கூட இறைவனை இறுகப்பற்றிக்கொண்டு தொடர்ந்து செபித்தார். ஹிட்லரின் பிடியிலிருந்தபோதும்கூட உடனிருந்த மக்களிடையே போதித்தார். இதனால் ஹிட்லரால் பலமுறை கொடுமைப்படுத்தப்பட்டு உயிர் துறந்தார்.

செபம்:

எல்லாம் வல்லவரே எம் தந்தையே! இதோ ஹிட்லர் ஆட்சியின்போது இறந்துபோன, எம் யூத குல சகோதர, சகோதரிகளை உம் பதம் வைக்கின்றோம். அவர்கள் அனைவரையும், நீர் கருணைகூர்ந்து உம் வான்வீட்டில் சேர்த்தருளும். இன்றும் யூத மக்களுக்கு இழைக்கப்படுகின்ற அநீதிகளை நீர்தாமே அகற்றி, நல்வாழ்வளித்தருள் வேண்டுமென்று இறைவா உம்மை இறைஞ்சி மன்றாடுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (09-08-2020)

St. Teresa Benedicta of the Cross (Edith Stein)

Edith Stein, which was the birth name of this saint, was born on October 12, 1891 in Breslau in Israel. She was born a Jewish woman. Her father was running a timber business but died when Edith was two years old. She completed a nursing course and served in an Austrian Field Hospital during First World War. Even though she was a born Jew, she gave-up practicing Jewish religion at her age of 14 years. When the Austrian Field Hospital was dissolved, she went to Germany and passed her Doctorate with distinction. She was baptized and became a Christian on January 1. 1922. She joined in the Carmelite Convent and her investiture took place on April 15, 1934. Her name was then changed from Edith Stein to Teresa Benedicta. Hitler’s Nazi people arrested her on August 2, 1942 when she was in the chapel along with other sisters. She and other sisters were taken to a Nazi transit camp and were killed by Nazis by giving poisonous gas, probably on August 9, 1942. She died as a catholic martyr during Nazi persecution.

She was beatified by St. Pope John Paul-II on May 1, 1987 in Cologne.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 9)

✠ புனிதர் சிலுவையின் தெரெசா பெனடிக்டா ✠

(St. Teresa Benedicta of the Cross)

கார்மேல் சபை அருட்சகோதரி மற்றும் மறைசாட்சி:

(Discalced Carmelite nun and Martyr)

பிறப்பு: அக்டோபர் 12, 1891

ப்ரெஸ்லவ் (சிலேசியா), ஜெர்மனி (தற்போது வ்ரோக்ளோ, போலந்து)

(Breslau, German Empire (Now Wrocław, Poland)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 9, 1942 (வயது 50)

ஔஸ்விட்ஸ் - சித்திரவதை முகாம், பொது அரசு (நாஜி-ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட போலந்து)

(Auschwitz Concentration Camp, General Government (German-occupied Poland)

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திப்பேறு பட்டம்: மே 1, 1987 

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

கோலோன், ஜெர்மனி

(Cologne, Germany)

புனிதர் பட்டம்: அக்டோபர் 11, 1998

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 9

சித்தரிக்கப்படும் வகை: 

ஒரு புத்தகம் (A book), தீ நாக்கு (Flames), 

கார்மேல் பெண் துறவியின் ஆடையில் தாவீதின் மஞ்சள் நிற விண்மீன் (Yellow Star of David on a Discalced Carmelite nun's habit, Flames, a book)

பாதுகாவல்:

ஐரோப்பா (Europe), பெற்றோரை இழந்தோர் (Loss of Parents), மனம் மாறிய யூதர்கள் (Converted Jews), மறைசாட்சியர் (Martyrs), உலக இளைஞர் தினம் (World Youth Day)

“புனிதர் சிலுவையின் தெரெசா பெனடிக்டா” (St. Teresa Benedicta of the Cross), ரோமன் கத்தோலிக்க மதத்திற்கு மனம் மாறிய ஒரு ஜெர்மானிய - யூத தத்துவயியலாளர் (German Jewish Philosopher) ஆவார். 13 வயதில், யூத மதத்தின் மீது நம்பிக்கை இழந்ததாலும், கத்தோலிக்க திருச்சபையின் மீது கொண்ட உறுதியான விசுவாசத்தாலும், மறைகல்வி பயின்று 1 ஜனவரி 1922 அன்று கத்தோலிக்கராக திருமுழுக்கு பெற்றார். 1934ம் ஆண்டு, “தீவிர கட்டுப்பாடுகளைக் கொண்ட கார்மேல் சபையில்” (Discalced Carmelite) இணைந்து துறவு வாழ்வினை மேற்கொண்டார்.

வரலாறு:

“எடித் ஸ்டைன்” (Edith Stein) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவர், கி.பி. 1891ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 12ம் நாள், அப்போதைய ஜெர்மனியின் “ப்ரெஸ்லவ்” (Breslau) நகரத்தில் யூதப் பெற்றோருக்கு 11வது குழந்தையாகப் பிறந்தார். இந்நகரம் தற்போது போலந்து நாட்டில் “வ்ரோக்ளோ” (Wrocław, Poland) என்ற பெயரால் அழைக்கப்படுகிறது. யூதர்களின் முக்கிய விழாவான “பிராயச்சித்த நாள்” விழாவின்போது (Day of Atonement) இவர் பிறந்தார். இவருக்கு 2 வயது நடந்த போது இவரின் தந்தை இறந்தார். 

எடித், மெய்யியல் படிப்பில் சிறந்து விளங்கினார். உண்மையைத் தேடுவதிலும் ஆர்வம் கொண்டிருந்தார். இவர் தனது 14வது வயதில் கடவுள் நம்பிக்கையை கைவிட்டார். தன்னை ஒரு நாத்திகர் என்றே அறிவித்தார். ஒரு சிறந்த கத்தோலிக்கப் பேராசிரியரின் விதவை மனைவிக்கு உதவிகள் செய்து வந்தார். இந்த விதவை, தனது அத்தனை துன்பங்களிலும் சிலுவையில் அறையுண்ட இயேசுவில் விசுவாசம் கொண்டிருந்தது இவருடைய வாழ்வை மாற்றியது. 

ஒருசமயம் தனது நண்பரின் இல்லம் சென்றிருந்த சமயத்தில் “புனிதர் அவிலாவின் தெரேசாவின்” (St. Teresa of Ávila) வாழ்க்கை வரலாறு புத்தகம் கிடைத்தது. அதையும் எடுத்து வாசித்தார் எடித். இது அவரது அகக் கண்களை திறந்தது. இதன் விளைவாக திருமறை விளக்க நூல் ஒன்றையும் திருப்பலி புத்தகம் ஒன்றையும் வாங்கி வாசித்தார். கத்தோலிக்க நம்பிக்கையினைத் தழுவினார். 1 ஜனவரி 1922 அன்று திருமுழுக்கு பெற்ற இவர், 1923 முதல் 1931 வரை “ஸ்பேயர்” (Speyer) எனுமிடத்திலுள்ள “டோமினிக்கன் அருட்சகோதரியர் பள்ளியில்” (Dominican nuns' school) கற்பிக்கும் பணி செய்தார்.

எடித் கற்பிக்கும் பணியை விட்டுவிடவேண்டுமென “நாசி அரசாங்கம்” (Nazi government) வற்புறுத்தியது. திருத்தந்தை “பதினோராம் பயஸ்” (Pope Pius XI) அவர்களுக்கு இவர் எழுதிய கடிதமொன்றில், நாஜி ஆட்சியை கண்டனம் செய்த இவர், கிறிஸ்துவின் பெயரைத் துஷ்பிரயோகம் செய்வதை நிறுத்துவதற்காக, நாஜி ஆட்சியை வெளிப்படையாக கண்டனம் செய்ய வேண்டினார். அவர் திருத்தந்தைக்கு எழுதிய இந்த நீண்ட கடிதத்திற்கு திருத்தந்தையிடமிருந்து பதிலேதும் வரவில்லை. கடிதத்தை திருத்தந்தை படித்தாரா என்பதே தெரியாது. (இருப்பினும், 1937ம் ஆண்டு, நாஜி ஆட்சியை கண்டித்து, ஜெர்மனி மொழியில் ஒரு சுற்றறிக்கையை திருத்தந்தை வெளியிட்டார்.)

இதனால் இவர் 1933ம் ஆண்டு அக்டோபர் 14ம் தேதி கொலோன் (Cologne) நகரிலுள்ள “சமாதானத்தின் அன்னை” (St. Maria vom Frieden (Our Lady of Peace) கார்மேல் துறவற (Discalced Carmelite monastery) சபையில் சேர்ந்தார். "சிலுவையின் தெரெசா பெனடிக்ட்டா" என்ற ஆன்மீக பெயரை ஏற்றார். திருச்சிலுவையினால் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட தெரெசா என்பது இதன் பொருள். 

அச்சமயத்தில், 1937ம் ஆண்டில், ஹிட்லரின் நாசிப் படையினர் ஜெர்மனியில் யூதர்களை சித்திரவதை செய்வது தலைதூக்கியது. ஜெர்மனியில் யூதர்களின் எண்ணிக்கை பெருகி வந்ததையும் அவர்களது வளமான வாழ்வையும் ஹிட்லரால் சகித்துக் கொள்ள முடியவில்லை. இதன் அடையாளமாக முதலில் கொலோன் யூதமதத் தொழுகைக் கூடத்தைத் தீக்கிரையாக்கினான் ஹிட்லர். 

எனவே எடித்தின் பாதுகாப்புக்காகவும், கத்தோலிக்கத்துக்கு மாறியிருந்த எடித்தின் இன்னொரு சகோதரி ரோசாவின் (Rosa) பாதுகாப்பிற்காகவும், இவர்களிருவரையும் நெதர்லாந்து நாட்டிலிருந்த “எச்ட்” (Echt, Netherlands) எனும் இடத்திலிருந்த துறவு மடத்துக்கு இவர்களது சபையினர் அனுப்பி வைத்தனர். இறுதியில் நெதர்லாந்திலும் அவர்களுக்கு பாதுகாப்பு இருக்கவில்லை. 

ஹிட்லரின் நாசிப் படைகள் 1940ம் ஆண்டில் நெதர்லாந்தை ஆக்கிரமித்தன. 2 ஆகஸ்ட் 1942 அன்று, தெரேசா, ரோசா மற்றும் பல யூதர்கள் கைது செய்யப்பட்டனர். முதலில் அவர்கள் “அமெர்ஸ்ஃபூர்ட்” மற்றும் “வெஸ்டேர்பொர்க்” (Amersfoort and Westerbork) ஆகிய சித்திரவதை முகாம்களில் அடைக்கப்பட்டனர். “வெஸ்டேர்பொர்க்” முகாமில், எடித்தின் விசுவாசம் மற்றும் அமைதியால் ஈர்க்கப்பட்ட “டட்ச்” அதிகாரி (A Dutch official) ஒருவர், சகோதரியர் இருவரும் தப்பிச் செல்ல ஒரு திட்டம் வகுத்து தந்தார். ஆனால், அதனை எடித் தீர்க்கமாகவும் கடுமையாகவும் அவரது உதவியை மறுத்துவிட்டார். அத்துடன், “இந்த கட்டத்தில் யாரோ ஒருவர் தலையிட்டு, அவரது ஆயிரக்கணக்கான சகோதர சகோதரிகளின் தலைவிதியினைப் பகிர்ந்து கொள்ளும் வாய்ப்பை எடுத்துவிட்டால், அது முற்றிலும் நிர்மூலமான அழிவு ஆகும்” என்றார்.

1942ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 7ம் நாளன்று, அதிகாலை, 987 யூதர்கள் “ஆஷ்விட்ஸ்” (Auschwitz) சித்திரவதை முகாமுக்குக் கொண்டு செல்லப்பட்டனர். அம்முகாமில் 1942ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 9ம் தேதியன்று, புனிதர் சிலுவையின் தெரெசா பெனடிக்டாவும் அவரது சகோதரியும் இன்னும் பலரும் நச்சுவாயு அறைகளில் அடைக்கப்பட்டு இறந்தனர்.

திருத்தந்தை இரண்டாம் அருள் சின்னப்பர் (Pope John Paul II), இவரை ஐரோப்பாவின் ஆறு பாதுகாவலர்களுல் ஒருவராகவும் அறிவித்தார்.

புனித குரோம்நதி (- 1903)(ஆகஸ்ட் 09)

புனித குரோம்நதி (- 1903)

(ஆகஸ்ட் 09)

இவர் அயர்லாந்தைச் சார்ந்தவர். இவருடைய குழந்தைப் பருவத்தைக் குறித்த போதிய குறிப்புகள் கிடையாது; ஆனால் இவர் ஃபினியன் என்பவருடைய சீடராக இருந்து, பின் அருள்பணியாளராக உயர்ந்தார்.

இவர் அருள்பணியாளராகத் திருப்பொழிவு செய்யப்பட்ட பிறகு, அச்சோன்றி என்ற இடத்தில் பங்குப் பணியாளராக நியமிக்கப்பட்டார். அவ்விடத்தில் இவர் ஒரு கோயிலைக் கட்டி எழுப்பி, அது ஓர் ஆன்மிகத் தலமாக இருக்குமாறு செய்தார்.

அந்த இடத்திற்குப் பலரும் வந்தார்கள். அவர்களிடம் இவர் ஆண்டவருடைய நற்செய்தியை வல்லமையோடு எடுத்துரைத்தார். இதன் பிறகு இவர் ஆயராக உயர்ந்து தன்னிடம் ஒப்படைக்கப்பட்ட மக்களை நல்ல முறையில் வழி நடத்தி வந்தார்.

இவருடைய உருவாக்கத்தில் பின்னாளில் அருளாளராக உயர்த்தப்பட்டவர்தான் பெச்சின் என்பவர்.

இவ்வாறு கடவுளுடைய வார்த்தையை மக்களுக்கு வல்லமையோடு எடுத்துரைத்து, அவர்களைக் கடவுளுக்கு உகந்தவர்களாக மாற்றிய இவர், 1903 ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார்

அருளாளர் ஜான் ஃபெல்டன் ✠(Blessed John Felton August 8

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 8)

✠ அருளாளர் ஜான் ஃபெல்டன் ✠

(Blessed John Felton)

மறைசாட்சி:

(Martyr)

பிறப்பு: தெரியவில்லை

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 8, 1570

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: கி.பி. 1886

திருத்தந்தை பதின்மூன்றாம் லியோ

(Pope Leo XIII)

அருளாளர் ஜான் ஃபெல்டன் பின்னணியைப் பற்றி அறியப்பட்ட கிட்டத்தட்ட அனைத்தும், அவருடைய மகள் “ஃபிரான்செஸ் சேலிஸ்பரி” (Frances Salisbury) என்பவரின் கதைகளில் இருந்து வருகிறது. அவரது கதையை வைத்திருக்கும் கையெழுத்துப் பிரதியில், அவருடைய வயது இருக்க வேண்டிய இடம் காலியாக இருக்கிறது. ஆனால் இவர், இங்கிலாந்து (England) நாட்டின் “கிழக்கு ஆங்கிலியா” (East Anglia) மாகாணத்தின் வசதி படைத்த “நோர்ஃபோல்க்” (Norfolk Ancestry) வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவர் என்றும், மத்திய லண்டனின் (Central London) “சவுத்வார்க்” (Southwark) மாவட்டத்திலுள்ள ஆங்கிலேய பெனடிக்டின் (English Benedictine monastery) துறவுமடமான “பெர்மான்ட்சே” (Bermondsey Abbey) மடத்தில் வசித்தவர் என்றும் அறிய முடிகிறது.

குள்ளமான உயரம் கொண்ட, ஆகிருதியான, கருமை நிற மேனி வண்ணம் கொண்ட ஜான் ஃபெல்டனுடைய மனைவி, இங்கிலாந்து அரசி (Queen of England), முதலாம் எலிசபெத்தின் (Elizabeth I) சிறு வயது விளையாட்டுத் தோழியும், இங்கிலாந்து மற்றும் அயர்லாந்து நாடுகளின் அரசியான (Queen of England and Ireland) “மேரியின்” (Mary) மரியாதைக்குரிய பணிப்பெண்ணும் (Maid-of-Honour), அரசி மேரியின் தணிக்கையாளர்களில் (திருத்தந்தையர் நீதிமன்ற ஒரு சட்ட அதிகாரி) ஒருவரது விதவையும் ஆவார். நன்கு அறியப்பட்ட கத்தோலிக்கராக இருந்த ஜான் ஃபெல்டன், “அருளாளர் தாமஸ் ஃபெல்டன்” (Blessed Thomas Felton) என்பவரது தந்தையுமாவார்.

திருத்தந்தை ஐந்தாம் பயஸ் (Pope Pius V), கி.பி. 1570ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 25ம் நாள், இங்கிலாந்து அரசி (Queen of England), முதலாம் எலிசபெத்துக்கு (Elizabeth I) எதிராக, (Regnans in Excelsis) எனப்படும் ஒரு சுற்றறிக்கையினை வெளியிட்டிருந்தார். அந்த சுற்றறிக்கையின் நகல் ஒன்றினை வைத்திருந்த மற்றும் திருத்திய குற்றங்களுக்காக ஜான் ஃபெல்டன் கைது செய்யப்பட்டார். அரசி முதலாம் எலிசபெத்துக்கு எதிரான இவ்வறிக்கையினை வைத்திருத்தல் அல்லது பிரசுரித்தல் ஆகியன, மிகவும் தீவிரமான ராஜதுரோக குற்றமாக கருதப்பட்டது.

கி.பி. 1570ம் ஆண்டு, மே மாதம், 24ம் தேதி, இரவு 11 மணியளவில் இந்நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட்டதாக சட்ட பதிவுகள் கூறுகின்றன. ஆனால், கிறிஸ்துவின் திருஉடல், திருஇரத்தம் விழா தினமான மறுநாள் அதிகாலை இரண்டிலிருந்து மூன்று மணிக்குள் நடந்ததாக “சாலிஸ்பரி” (Salisbury) பதிவுகள் கூறுகின்றன.

திருத்தந்தையின் அறிக்கை நகலை பெற்ற ஜான் ஃபெல்டன், அதன் நகல் ஒன்றினை தமது நண்பரான “வில்லியம் மெல்லோஸ்” (William Mellowes of Lincoln's Inn) என்பவருக்கு கொடுத்தார். லண்டன் நகரினுள்ளும், மற்றும் அருகிலுள்ள சுற்றுப்புற கத்தோலிக்க இல்லங்களிலும் ஒரு பொதுத் தேடல் நடத்தப்பட்டு, விரைவில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. மே மாதம், 26ம் தேதி கைது செய்யப்பட்ட “வில்லியம் மெல்லோஸ்”, குற்ற நடவடிக்கையில் ஜான் ஃபெல்டனுக்கும் சம்பந்தம் உள்ளதாக கூறினார்.

தமது இராஜதுரோக செய்கையை உடனடியாக ஒப்புக்கொண்ட ஜான் ஃபெல்டன், தமது செய்கையை மகிமைப்படுத்தினார். மற்றும், எலிசபெத், இங்கிலாந்தின் அரசியாக இருக்க தகுதியற்றவர் என்று பிரகடனம் செய்தார்.

ஆகஸ்ட் மாதம், 4ம் நாளன்றும், தண்டனை அறிவிக்கப்பட்ட ஜான் ஃபெல்டன்,  லண்டனில் (London) உள்ள “செயின்ட் பவுல்” (St. Paul's Churchyard) ஆலய வளாகத்தில், நான்கு நாட்கள் கழித்து தூக்கிலிடப்பட்டார். அவர் தூக்கிலிடப்படுவதற்கு முன்னர், ஒருமுறை அல்லது இரண்டு முறை இயேசுவின் புனிதப் பெயரைச் சொன்னதாக அவருடைய மகள் கூறினார்.

திருத்தந்தை பதின்மூன்றாம் லியோ (Pope Leo XIII), கி.பி. 1886ம் ஆண்டு, இவருக்கு முக்திபேறு பட்டமளித்தார்.

† Saint of the Day †

(August 8)

✠ Blessed John Felton ✠ ✠

Martyr:

Born: Not known

Died: August 8, 1570

Venerated in: Roman Catholic Church

Beatified: 1886 AD

Pope Leo XIII

Feast: August 8

Blessed John Felton, was an English Catholic martyr, who was executed during the reign of Elizabeth I.

Biographical selection: 

In 1570, St. Pius V wrote the Bull that excommunicated Elizabeth I of England. The Pope accused her of assuming illicitly the title of the head of the Church, of deposing and imprisoning the canonically chosen Bishops and replaced them with schismatic bishops, of rejecting the ancient cult and favoring the new by receiving the sacraments in a heretical manner, of choosing heretics to form her council, and of imposing an oath harmful to the rights of the Holy See. He declared her guilty of heresy and stripped her of all her rights to the English Crown and released her subjects from obedience to her.

After the document was written, it raised so many objections in the Papal Curia that St. Pius V hesitated for a moment before signing it. 

In the meantime, a Catholic insurrection rose in northern England but failed, and Elizabeth ordered the execution of at least 800 individuals involved in it. The Pope ordered the publication of the Bull, and on the morning of May 24, 1570, it appeared posted on the doors of the Palace of the Bishop of London. 

The Royal Council, extremely angry, immediately ordered a full investigation to discover the author of the “crime.” A lawyer accused John Felton. Felton was an aristocrat of great fortune and culture, gifted with a most vivacious personality and filled with enthusiasm for the Faith of his ancestors. After he was arrested, he proudly confessed that he had affixed the Bull on the doors of the episcopal palace. Even under torture, he refused to give the name of his auxiliaries and faced the death of the traitor; to the end, he was proud of his action and declared himself a martyr of papal supremacy. 

On the scaffold, he publicly denied the rights of Elizabeth to the throne; however, to show that he had no personal hatred for her, he asked the Count of Sussex to give her a valuable diamond ring that he removed from his finger before his death. 

On August 8, 1570, Felton was hung; he was still alive when his virile organs were cut off to be thrown in the fire; his chest was opened to remove his heart; after being beheaded, his body was quartered.

Comments:

This is a description of a terrible episode, replete with admirable significance. 

As you know, during the Middle Ages and the beginning of the Modern Age, England was a Catholic nation. But, due to successive moral decadences since the time of St. Thomas Becket, still in the Middle Ages, England fell into an extraordinary religious lukewarmness.

In the 16th century, King Henry VIII apostatized because he wanted the Pope to annul the marriage with his legitimate wife so that he could wed Anne Boleyn. The Pope refused. For this reason, King apostatized and almost all of England became heretical with him. 

It is amazing to note that almost all of the English Bishops, almost all of the religious men and women, almost all of the clergy and almost all of the people were practicing the Catholic Religion with indifference, with disinterest. When the King apostatized, they accepted the new faith, which they could not but know was false. 

They could not but know this because the Holy Spirit never abandons anyone and always gives the proportional strength to resist every danger. Grace is always available to help man and give him the strength to resist the temptation. Someone who leaves the Catholic Faith, therefore, commits a sin against the Holy Spirit, which is a gravest mortal sin. It is not possible for anyone to leave the Catholic Faith with good faith and authentic sincerity. Anyone who leaves it knows that he is leaving the truth and embracing error, and he knowingly takes this wicked action. Almost all of the English Nation committed this sin.

After the first phase, when this sin was committed, during which some great martyrs took good positions – such as Cardinal John Fisher and St. Thomas More – some reactions favoring the Catholic Faith surged. Its adherents were against Protestantism and plotted in secret to overthrow the Protestant Queen of England, Elizabeth I, the illegitimate daughter of the apostate Henry VIII and Anne Boleyn.

Before Elizabeth usurped the throne, the Queen had been Mary Tudor, a Catholic who was the legitimate daughter of Henry VIII and Queen Catherine of Aragon. Queen Mary had reestablished the Catholic Faith in England after the apostasy of her father and the short reign of her half-brother Edward. The English people, with a cynicism befitting of those times of Renaissance, after having become Protestant, returned to Catholicism. Then, once again, after the Catholic Queen Mary died, almost all of them reverted to Protestantism. This inconstancy reveals that they just wanted to live a good life and did not care about any religion. 

Under the rule of Elizabeth I, however, a certain number of Catholics grouped together for their cause. They had the hope that Philip II, King of Spain – the Catholic King per excellence – would invade England to overthrow Elizabeth and reestablish the Catholic Faith in their country. 

As you know, this did not happen, because although King Philip II prepared the Invincíble Armada, the winds dispersed it. The curious thing is that secular historians generally record the dispersion of the Undefeatable Fleet as a defeat for Philip II. I believe that this is a remarkable lack of vision. With a great spirit of faith, Philip II armed that fleet, which was so powerful that – if not for the winds – would have landed and conquered England. The Armada was not defeated; it was dispersed by a terrible storm. And so I ask: Who lost? Spain lost a fleet; England lost the Catholic Faith. Which nation was chastised? Obviously, it was England. It makes no sense to imagine that Spain was defeated.

At that time, the Pope was St. Pius V. He decided to support the action of Philip II by issuing a Bull excommunicating Queen Elizabeth. The Bull was extremely severe. It declared Queen Elizabeth a heretic and as such, it annulled her pretended rights to the Throne of England – pretended rights because she was an illegitimate child: the liaison of Henry VIII with her mother Anne Boleyn was not a marriage. Thus, she did not have the right to the Throne. 

So, the reasons for her deposition were: first, as an illegitimate child she could not be queen; second, even if she had the right to the throne, she would have lost it because she was a heretic. 

It happened that part of the English people did not know that Queen Elizabeth was excommunicated. Thus, knowledge of the Bull would enlighten those persons and encourage their revolt and support for the effort of Philip II. 

John Felton – a noble and wealthy man – had everything he needed to enjoy a pleasant life. However, after he received the Bull, setting aside all worldly interests, he resolved to make the public aware of its existence. He took the Bull and went to the most provocative place he could find, which was the doors of the palace of the bishop of London, the heretic bishop of London. He went there and posted the Bull on those doors. 

We can imagine London – a great city for the time, but small compared to the megalopolis of our days – covered with the darkness of night. The noble Felton, with a mantle covering his body and a large hat covering his face to prevent recognition, walks silently along its streets with the Bull hidden under his cape. He avoids any encounter with the night police that could frustrate his endeavor. He goes and climbs the stone steps of the Palace, posts the Bull at the doors, and leaves quickly.

In the morning, before the important classes were up and moving about, the little people pass by the Palace, see the paper, and approach to read the Bull. The word-of-mouth is out and spreads quickly, as it does in small cities. Soon, all the women of the market, the boatmen of the Thames, and the lackeys of the important houses were spreading the news everywhere: the Pope has excommunicated the Queen. He has declared that she does not have the right to govern and that the people should not obey her. 

Denounced by a traitor, Felton was imprisoned. According to the false and heretical perspective of the Queen, he was guilty of treason because he was a noble plotting against his sovereign for her deposition. He was judged and condemned on the charge of high treason. Before his execution, he was also tortured to force him to reveal the names of collaborators. The tortures of the time were terrible. But the men of that epoch had much more physical and moral resistance to torture than today’s man. Fenton heroically resisted the tortures without revealing a single name. 

On the scaffold he made an act of supreme elegance: He clearly declared that Elizabeth had no right to the throne, but then he sent her a jewel to show that there was no personal hatred in his opposition. He took his stance moved by doctrinal, not personal reasons. It was a way to say: I did the right thing when I made this attempt against her power. In the face of such great shame and so much horror, he became a splendorous example of fidelity to the Catholic cause. 

We should recommend ourselves to Blessed Felton, asking him – if and when our turn to suffer torture and martyrdom comes – to give us his courage and perseverance so that, like him, our souls may become new stars shining in the firmament of the Church.

~ Late Prof. Plinio Corrêa de Oliveira

புனிதர் மேரி மெக்கில்லொப் ✠(St. Mary MacKillop August 8

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 8)

✠ புனிதர் மேரி மெக்கில்லொப் ✠

(St. Mary MacKillop)

அருட்சகோதரி, நிறுவனர்:

(Nun and Foundress)

பிறப்பு: ஜனவரி 15, 1842

நியு டௌன், நியு சவுத் வேல்ஸ் (தற்போதைய ஃபிட்ஸ்ரோய், விக்டோரியா, ஆஸ்திரேலியா)

(New Town, New South Wales (Now Fitzroy, Victoria, Australia)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 8, 1909 (வயது 67)

நார்த் சிட்னி, நியூ சவுத் வேல்ஸ், ஆஸ்திரேலியா

(North Sydney, New South Wales, Australia)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்கத் திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: ஜனவரி 12, 1995

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

புனிதர் பட்டம்: அக்டோபர் 17, 2010

திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்ட்

(Pope Benedict XVI)

முக்கிய திருத்தலங்கள்: 

மேரி மக்கில்லொப் இடம், வடக்கு சிட்னி, நியூ சவுத் வேல்ஸ், ஆஸ்திரேலியா

(Mary MacKillop Place, North Sydney, New South Wales, Australia)

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 8

பாதுகாவல்: 

ஆஸ்திரேலியா (Australia), பிரிஸ்பேன் (Brisbane), சௌத் கிராஸ் நைட்ஸ் (Knights of the Southern Cross)

புனிதர் சிலுவையின் மேரி (Saint Mary of the Cross) என்றும், புனிதர் மேரி மெக்கில்லொப் (St. Mary MacKillop), என்றும் அழைக்கப்படும் இவர், ஒரு ஆஸ்திரேலிய அருட்சகோதரியும், ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையால் புனிதராக அருட்பொழிவு செய்விக்கப்பட்டவருமாவார். ஆஸ்திரேலியாவில் புனிதர் பட்டம் பெற்ற முதல் பெண்மணி இவரேயாவார்.

“மேரி ஹெலன் மெக்கில்லொப்” (Mary Helen MacKillop) என்ற இயற்பெயர் கொண்ட இவர், கி.பி. 1842ம் ஆண்டு, தற்போதைய “மெல்போர்ன்” (Melbourne) நகரில் பிறந்தார். இவரது பெற்றோர், “ஸ்காட்லாந்து” (Scottish descent) நாட்டிலிருந்து புலம்பெயர்ந்து வந்தவர்கள் ஆவர். இவருடைய தந்தை பெயர், “அலெக்சாண்டர் மெக்கில்லொப்” (Alexander MacKillop) ஆகும். தாயாரின் பெயர், “ஃப்ளோரா மெக்டோனால்ட்” (Flora MacDonald) ஆகும். நிலையான நிதிப்பிரச்சினையுள்ள ஒரு குடும்பத்தில் வளர்ந்த மெக்கில்லொப், தமது பெற்றோரின் எட்டு குழந்தைகளில் மூத்த குழந்தை ஆவார்.

தனியார் பள்ளிகளில் கல்வி கற்க தொடங்கிய மெக்கில்லொப், கி.பி. 1850ம் ஆண்டு, தமது ஒன்பது வயதில் புதுநன்மை (First Holy Communion) அருட்சாதனம் பெற்றார். கி.பி. 1851ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், தமது வாழ்வாதாரமான பண்ணையை அடகு வைத்துவிட்டு, 17 மாதங்கள் குடும்பத்தை விட்டு வெளியேறி ஸ்காட்லாந்து சென்றார். அவரது வாழ்நாள் முழுவதிலும் அவர் அன்பான தகப்பனாகவும் கணவராகவும் இருந்தார். ஆனால் அவரால், தமது பண்ணையை வெற்றிகரமாக நடத்த முடியவில்லை. பெரும்பாலான காலங்கள், குழந்தைகள் உழைத்து கொண்டுவந்த சிறு தொகையிலேயே குடும்பம் நடந்தது.

மெக்கில்லொப், தமது 14 வயதில் மெல்போர்ன் நகரிலுள்ள ஒரு ஸ்டேஷனரி ஸ்டோரில் எழுத்தராக பணிபுரிந்தார். கி.பி. 1860ம் ஆண்டு, தமது குடும்ப தேவையை பூர்த்தி செய்வதற்காக, தென் ஆஸ்திரேலியாவிலுள்ள (South Australia) “பெனோலா” (Penola) நகரிலுள்ள தமது மாமா, அத்தையின் தோட்டத்தில் அவர்களது பிள்ளைகளை கவனித்துக்கொண்டு, அவர்களுக்கு கற்பிக்கும் பணியை ஏற்றார். ஏற்கெனவே ஏழைகளுக்கு உதவி செய்வதில் ஆர்வமுள்ள இவர், தோட்டத்தில் உள்ள மற்ற பண்ணை குழந்தைகளையும் சேர்த்துக் கொண்டார். இது அவரை அருட்தந்தை “ஜூலியன் டெனிசன் வூட்ஸ்” (Fr. Julian Tenison Woods) உடன் தொடர்புபடுத்தியது. கி.பி. 1857ம் ஆண்டு, குருத்துவம் பெற்ற அருட்தந்தை வுட்ஸ், அங்குள்ள தென்கிழக்கு பகுதியின் பங்குத் தந்தையாக பணியாற்றினார்.

இளம் பெண்ணான மெக்கில்லொப், ஆன்மீக வாழ்விற்கு ஈர்க்கப்பட்டார். ஆனால், அப்போதிருந்த பெண்களுக்கான சபைகள் எதுவும் இவருடைய தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்யக்கூடியதாக இருக்கவில்லை. அருட்தந்தை “ஜூலியன் டெனிசன் வூட்ஸ்” (Fr. Julian Tenison Woods) இவரது ஆன்மீக வழிகாட்டியாகவும் ஆனார். இவர்களிருவரும் இணைந்து “புனித சூசையப்பரின் திருஇருதய அருட்சகோதரிகள்” (Sisters of St Joseph of the Sacred Heart (the Josephite Sisters) என்ற பெண்களுக்கான துறவற சபையினை நிறுவினார்கள். இச்சபையின் மூலம் ஏழை எளிய கிராமப்புற மக்களின் கல்வி மேம்பாட்டுக்காக ஆஸ்திரேலியா எங்கும் பல பள்ளிகள் மற்றும் சேமநல அமைப்புகளை தோற்றுவித்தார்.

நாளாக நாளாக சபை வளர வளர, இவரது பிரச்சினைகளும் வளர்ந்தன. இவரது நண்பரும் அருட்தந்தையுமான ஜூலியன் டெனிசன் வூட்ஸ், பல வழிகளில் நம்பமுடியாதவர் என நிரூபணமானார். அருட்சகோதரிகளின் வழிநடத்துதலுக்கான அவருடைய பொறுப்புகளையும் அவரிடமிருந்து அகற்றினார். இதற்கிடையில், மெக்கில்லொப் சில உள்ளூர் ஆயர்களின் ஆதரவைக் கொண்டிருந்தார், அவரும் அவருடைய அருட்சகோதரிகளும் தங்கள் பணிகளுக்காகச் சென்றனர். ஆனால் தென் ஆஸ்திரேலியாவில் ஆயர், முதுமை காரணமாக, ஆலோசனைகளுக்காக மற்றவர்களை நம்பியிருந்தார். சுருக்கமாக மெக்கில்லொபை மறுதலித்தார். அவர் கீழ்ப்படியாமை குணம் கொண்டவர் என்றார். மெக்கில்லொபின் அருட்சகோதரிகள் 50 பேரை அவரது சம்மதமில்லாமல் வெளியேற்றினார். உண்மையைச் சொன்னால், ஆயரின் சண்டைகள் அதிகாரத்தைப் பற்றியது. சபை மற்றும் அதன் நிறுவனங்களில் யாருக்கு அதிகாரம் என்ற அதிகாரச் சண்டையே மிகுதியானது. இறுதியில் அவர் சபை ஒழுங்குகளை மீறிவிட்டார்.

தமது சபை, தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட தலைமையின் (Mother General) ஆளுமைக்கு உட்பட்டிருக்க வேண்டும் என்றும், அத்ததகைய தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட தலைமை ரோம் நகருக்கு பதில் சொல்ல பொறுப்புள்ளவராக இருக்க வேண்டுமென்றும், இங்குள்ள உள்ளூர் ஆயர்களுக்கு பதில் சொல்லவேண்டிய பொறுப்பு கிடையாது என்றும் மக்கில்லொப் வலியுறுத்தினார். இதற்கிடையில், சபை சொந்த சொத்தாக இருக்க முடியுமா இல்லையா என்பது பற்றிய சர்ச்சைகளும் இருந்தன. இறுதியில், ரோம் மக்கில்லொபுக்கு சிறந்த ஆதரவாக விளங்கியது. நீண்ட காலம் காத்திருந்த பிறகு, சபையின் உத்தியோகபூர்வ அங்கீகாரமும், அது எப்படி ஆட்சி செய்யப்படவேண்டும் எனும் உத்தரவுகளும் திருத்தந்தை பதின்மூன்றாம் லியோ (Pope Leo XIII) அவர்களிடமிருந்து வந்தது.

திருச்சபையின் அதிகார வர்க்கத்தினருடன் போராட்டங்கள் இருந்தபோதிலும், அவரும் அவரது இணை அருட்சகோதரிகளும் தங்களது சேவையை மட்டும் விட்டுவிடவில்லை. பள்ளிகள் மற்றும் அநாதை இல்லங்களில் கற்பித்தனர். மணமாகாத தாய்மாருக்கும் சேவையாற்றினார். பழங்குடியினரிடையே சேவைகள் புரிந்தனர்.

பணம், உண்மையில் அது பற்றாக்குறையாகவும், ஒரு நிலையான கவலையாகவுமே இருந்தது. ஆனால், வீடு வீடாக தானம் வாங்கிய அருட்சகோதரியரின் கத்தோலிக்க விசுவாசம் வலுவடைந்தது. குற்றவாளி என நிர்ணயிக்கப்படுவதால் அவர்களுடைய போராட்டங்கள் கடவுளிடம் நெருங்கி வளருவதற்கான வாய்ப்புகளாக இருந்தன என்பதில் நம்பிக்கையோடு இருந்தார்கள்.

மேரி மெக்கில்லொப் தமது இறுதி காலத்தை நெருங்கிய வேளை, அவர் நிறுவிய அவரது சபை வெற்றியடைந்திருந்தது. கி.பி. 1909ம் ஆண்டு, தமது 67ம் வயதில் அவர் மரித்தார்.

2008ம் ஆண்டு, உலக இளையோர் தினமான ஜூலை மாதம், 17ம் தேதியன்று, திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்ட் (Pope Benedict XVI) சிட்னிக்குப் பயணம் மேற்கொண்டபோது மேரி மெக்கிலொப்பின் கல்லறைக்கு சென்று செபித்தார். மேரி மெக்கிலொப்பின் பரிந்துரையால் நடந்தது என நம்பப்படும் இரண்டாம் அதிசயத்தினை 2009ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 19ம் நாளன்று, திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்ட் அங்கீகரித்தார். இதனையடுத்து 2010ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 17ம் நாள் வத்திக்கான் நகரில் திருத்தந்தையினால் புனிதராக அருட்பொழிவு செய்விக்கப்பட்டார்.

† Saint of the Day †

(August 8)

✠ St. Mary MacKillop ✠

 

Nun and Foundress:

Born: January 15, 1842

Newtown, New South Wales, (now Fitzroy, Victoria, Australia)

Died: August 8, 1909 (Aged 67)

North Sydney, New South Wales, Australia

Venerated in: Catholic Church

Beatified: January 19, 1995

Pope John Paul II

Canonized: October 17, 2010

Pope Benedict XVI

Major shrine: Mary MacKillop Place, North Sydney, New South Wales, Australia

Feast: August 8

Patronage: Australia, Brisbane, Knights of the Southern Cross

Mary Helen MacKillop, known in life as Mother Mary of the Cross, was born on 15 January 1842 in Fitzroy, Melbourne, the eldest of eight children of Alexander McKillop and his wife Flora, née McDonald. Her parents had migrated from the Lochaber area in Inverness-shire and married soon after they reached Melbourne. After a prosperous start, the family became impoverished.

Mary was educated at private schools but chiefly by her father who had studied for the priesthood at Rome. To help her family Mary became, in turn, a shopgirl, a governess, and at Portland a teacher in the Catholic Denominational School and proprietress of a small boarding school for girls. As she grew to womanhood Mary was probably influenced by an early friend of the family, Father Patrick Geoghegan, and began to yearn for a strictly penitential form of religious life. Concluding she would have to go to Europe to execute her plan, she placed herself under the direction of Father Julian Tenison-Woods who, as parish priest of Penola in South Australia sometimes visiting Melbourne and Portland, wanted to found a religious society, 'The Sisters of St Joseph of the Sacred Heart'; they were to live in poverty and dedicate themselves to educating poor children. With Mary its first member and Superior, the society was founded at Penola on 19 March 1866 with the approval of Bishop Laurence Sheil. By then she was spelling her surname MacKillop. The Sisterhood spread to Adelaide and other parts of South Australia, and increased rapidly in membership but ran into difficulties. Tenison-Woods had become director of Catholic schools and conflicted with some of the clergies over educational matters. One priest with influence over the bishop declared publicly he would ruin the director through the Sisterhood. The result was that Mary was excommunicated by Bishop Sheil on 22 September 1871 for alleged insubordination; most of the schools were closed and the Sisterhood almost disbanded. The ex-communication was removed on 21 February 1872 by order of the bishop nine days before he died.

In 1873 at Rome Mary obtained papal approval of the Sisterhood but the Rule of Life laid down by Tenison-Woods and sanctioned by the bishop on 17 December 1868 was discarded and another drawn up. Tenison-Woods blamed her for not doing enough to have his Rule accepted and this caused a permanent breach between them. She traveled widely in Europe visiting schools and observing methods of teaching and returned to Adelaide on 4 January 1875. In March she was elected Superior-General of the Sisterhood. In journeys throughout Australasia, she established schools, convents, and charitable institutions but came into conflict with those bishops who preferred diocesan control of the Sisterhood rather than central control from Adelaide. In 1883 Bishop Christopher Reynolds, misunderstanding the extent of his jurisdiction over the Sisterhood, told her to leave his diocese. She then transferred the headquarters of the Sisterhood to Sydney. On 11 May 1901, she suffered a stroke at Rotorua, New Zealand. Although retaining her mental faculties, she was an invalid until she died in Sydney on 8 August 1909.

Mary's finest feature was her large blue eyes. Affectionate but determined, her virtues were multitudinous with charity towards her neighbor outshining all. Always regarded as holy, she was put forward in 1972 as a candidate for the honor of beatification and canonization and on 1 February 1973, the Cause was formally introduced. Mary was beatified on 19 January 1995 at Randwick Racecourse, Sydney, in a Mass celebrated by Pope John Paul II. She was canonized as Saint Mary of the Cross at a Mass celebrated by Pope Benedict XVI in St Peter's Square in the Vatican on 17 October 2010.

புனித டோமினிக் (Dominikus OP)சபை நிறுவுனர் August 8

இன்றைய புனிதர் :

(08-08-2020)

புனித டோமினிக் (Dominikus OP)

சபை நிறுவுனர்

பிறப்பு 

1170

காலேருவேகா(Caleruega),ஸ்பெயின்

    

இறப்பு 

6 ஆகஸ்டு 1221

பொலோங்னா(Bologna), இத்தாலி

முக்திபேறுபட்டம்: 3 ஜூலை 1234

புனிதர்பட்டம்: திருத்தந்தை ஒன்பதாம் கிரகோரி

பாதுகாவல்: டோமினிக் சபையினருக்கு, காய்ச்சல் உள்ளோர்க்கு

இவர் தனக்கு 16 வயது நடக்கும்போது புனித அகஸ்டின் சபையில் சேர்ந்தார். பின்னர் பலேன்சியா என்ற நகரில் இறையியல் கற்றார். ஓஸ்மா நகரில் பணிபுரிந்த மறைபணியாளர்களுடன் சேர்ந்து மறைப்பணியாற்றினார். திருத்தந்தை 3 ஆம் இன்னொசெண்ட்(Pope Innocent III) அவர்களால் ஆல்பிஜென்சிய மக்களுக்கு எதிராக போராட அனுப்பப்பட்டார். அம்மக்களை தம் மறையுரையாலும், வாழ்வாலும் மனமாற்றினார். இப்பணியை தொடர்ந்து செய்ய தம்மோடு சில தோழர்களை இணைத்து, "போதகர்களின் சபை" என்ற சபையை நிறுவினார். 

இவர் துறவிகள் சிலரை, தன்னுடன் அழைத்துக்கொண்டு ஊர் ஊராக சென்று போதித்தார். தான் தொடங்கிய சபையில் செபவாழ்வு, இறைவார்த்தையின் வழி வாழ்தல், இறைவனோடிணைந்து செயல்படுதல் என்பவற்றிற்கு முக்கியத்துவம் அளித்து வாழ வற்புறுத்தினார். தாங்கள் வாழும் இவ்வாழ்வை மக்களிடையே செயல்படுத்தத்தூண்டினார். இறை அருட்சாதனங்களை மக்கள் பெற்று, இறைவனோடு இணையவும், இறைவனை தங்களின் வாழ்வில் கண்டுணரவும் வேண்டுமென்பதால் தோமினிக் இரவும், பகலும் அயராது உழைத்தார். மக்களின் பாவங்களை மன்னிக்க அன்னைமரியிடம் இடைவிடாமல் இறைவேண்டல் செய்தார். 

செபம்:

வாழ்வின் நாயகனே என் இறைவா! இறைவார்த்தையை இவ்வுலகில் பரப்ப, அயராது உழைத்த எம் புனிதரின் பாதையில் நாங்களும் சென்று, உமக்கு சான்று பகர்ந்து வாழ வரம் தந்தருள வேண்டுமென்று இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (08-08-2020)

Saint Dominic de Guzman

Born of wealthy Spanish nobility. Son of Blessed Joan of Aza. Joan had difficulty conceiving, and prayed at the shrine of Saint Dominic of Silos who had a tradition of patronage of that problem; when she became pregnant she named the child Dominic in honour of the Saint. While pregnant, Blessed Joan mother had a vision that her unborn child was a dog who would set the world on fire with a torch it carried in its mouth; a dog with a torch in its mouth became a symbol for the Order which he founded, the Dominicans. At Dominic's baptism, Blessed Joan saw a star shining from his chest, which became another of his symbols in art, and led to his patronage of astronomy.

Studied philosophy and theology at the University of Palencia. Priest. Canon of the cathedral of Osma, Spain. Augustinian. Worked for clerical reform. Had a lifelong apostolate among heretics, especially Albigensians, and especially in France. Worked with Blessed Peter of Castelnau. Founded the Order of Friars Preachers (Dominicans) in 1215, a group who live a simple, austere life, and an order of nuns dedicated to the care of young girls. Friend of Saint Amata of Assisi.

At one point Dominic became discouraged at the progress of his mission; no matter how much he worked, the heresies remained. But he received a vision from Our Lady who showed him a wreath of roses, representing the rosary. She told him to say the rosary daily, teach it to all who would listen, and eventually the true faith would win out. Dominic is often credited with the invention of the rosary; it actually pre-dates him, but he certainly spread devotion to it, and used it to strengthen his own spiritual life.

Reported miracle worker who brought four people back from the dead. Legend says that Dominic received a vision of a beggar who, like Dominic, would do great things for the Faith. Dominic met the beggar the next day. He embraced him and said, "You are my companion and must walk with me. If we hold together, no earthly power can withstand us." The beggar was Saint Francis of Assisi.

1170 at Calaruega, Burgos, Old Castile

Died :

noon 6 August 1221 at Bologna, Italy

Canonized :

13 July 1234 by Pope Gregory IX at Rieti, Italy

Patronage :

astronomers

• astronomy

• falsely accused people

• scientists

• Dominican Republic

• Batanes-Babuyanes, Philippines, prelature of

• Bayombong, Philippines, diocese of

• Santo Domingo, Dominican Republic

• Santo Domingo Indian Pueblo

• Valletta, Malta

---JDH---Jesus the Divine Healer---

Fourteen Holy Helpers August 8

August 8

​

Saint of the day:

Fourteen Holy Helpers

A group of saints revered in early times as particularly aiding Christians. This feast was suppressed in 1969.

Prayer:
 

The "fourteen angels" of the lost children's prayer in Engelbert Humperdinck's fairy opera, 'Hansel and Gretel', are the Fourteen Holy Helpers. The English words are familiar:

​

When at night I go to sleep,
Fourteen angels watch do keep,
Two my head are guarding,
Two my feet are guiding;
Two upon my right hand,
Two upon my left hand.
Two who warmly cover
Two who o'er me hover,
Two to whom 'tis given
To guide my steps to heaven.

 

St. Agathius     

புனிதர் கிளாடியா ✠(St. Claudia August 7

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 7)

✠ புனிதர் கிளாடியா ✠

(St. Claudia)

பிறப்பு: தெரியவில்லை

இறப்பு: தெரியவில்லை

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 7

புனிதர் கிளாடியா, ரோமில் (Rome) வாழ்ந்த பிரிட்டிஷ் வம்சாவளியைச் (British Descent) சேர்ந்த ஒரு பெண் ஆவார். கவிஞர் “மார்ஷல்” (Martial) என்பவருக்கு அறிமுகமான இவர், கத்தோலிக்க திருச்சபையின் இரண்டாம் திருத்தந்தையான, “திருத்தந்தை லைனஸ்” (Pope Linus) என்பவரின் தாயார் ஆவார்.

இவரது தந்தையான பிரிட்டிஷ் அரசன் “காரகடஸ்” (British King Caratacus), பிரிட்டிஷ் எதிர்ப்பை வழிநடத்தியவராவார். ரோம அரசியல்வாதியும், பிராந்தியத்தின் முதல் ஆளுநருமான “ஔலஸ் பிலௌஷியஸ்” (Aulus Plautius) என்பவனால் தோற்கடிக்கப்பட்டு, சங்கிலிகளால் பிணைக்கப்பட்டு கொண்டுவரப்பட்டார்.

ரோம பேரரசின் பேரரசரான (Emperor of the Roman Empire) “கிளாடியஸ்” (Claudius) கிளாடியாவின் தந்தையான “காரகடசை” விடுவித்தார். இந்த காரணத்தால் “கிளாடியா” என்ற பெயரை தமது பெயராக ஏற்றுக்கொண்டார் என்பர். பின்னர், கத்தோலிக்க திருச்சபையில் திருமுழுக்குப் பெற்ற இவர், ரோமிலேயே வாழத் தொடங்கினார்.

புனிதர் பவுல் (Saint Paul), புதிய ஏற்பாட்டில் (New Testament), கிரேக்க நகரான “எபேசசின்” (Ephesus) முதலாம் நூற்றாண்டின் ஆயரான (First-Century Christian Bishop) “திமொத்திக்கு” (Timothy) எழுதிய “இரண்டாம் திருமுகத்தில்” (Second Epistle to Timothy), அவர் கிளாடியாவைப் பற்றி எழுதியிருக்கிறார். புனிதர் பவுல் (Saint Paul) “திமொத்திக்கு” (Timothy) எழுதிய “இரண்டாம் திருமுகம்,” பொதுவாக, பவுலின் கடைசி கடிதம் எனப்படுகின்றது. திமோத்திக்கு எழுதிய இரண்டாம் திருமுகத்தின், நான்காம் அதிகாரத்தில், 21ம் வசனத்தில் (2 திமோத்தி 4:21) கிளாடியா குறிப்பிடப்பட்டுள்ளார்.

கிளாடியா, உண்மையில் “கிளாடியஸ் காகிடூப்னஸ்” (Claudius Cogidubnus) என்பவரின் மகள் என்றும் நம்பப்படுகிறது. இவரே கிளாடியஸின் கூட்டாளியாக இருந்து, பின்னர் ஒரு பேரரசராக ஆனார் என்பர். கிளாடியாவின் உண்மையான பெயர் “கிளாடியா ரூஃபினா” (Claudia Rufina) என்றும், கவிஞர் “மார்ஷலுடைய” (Martial) நண்பரான “ஔலஸ் புடேன்ஸ்” (Aulus Pudens) என்பவரை திருமணம் செய்துகொண்டார் என்றும் கூறுகிறார்.

புனிதர் கிளாடியாவின் நினைவுத் திருநாள் ஆகஸ்ட் மாதம் ஏழாம் நாளாகும்.

† Saint of the Day †

(August 7)

✠ St. Claudia of Rome ✠

Venerated in: Roman Catholic Church

Feast: August 7

Saint Claudia is a saint and a mother of later Pope Linus. Her father, British King Caratacus led the British resistance, and later got chained after being defeated by Aulus Plautius. After emperor Claudius set him free, she took the name of Claudia and was baptized as such in Rome.

She was mentioned in a second letter to Timothy which he received from Saint Paul. Second Timothy is generally viewed as Paul's last letter, and Claudia's name in 2 Timothy 4:21 appears as the last name of the letter and, hence, the last person Paul names in writing.

It is also believed to be that Claudia was actually a daughter of Claudius Cogidubnus who was Claudius's ally and later became an emperor. He mentions that her real name was Claudia Rufina and she was married to Aulus Pudens, a friend of Martial's.

The second epistle to Timothy in the New Testament contains a passage that reads "Eubulus saluteth thee, and Pudens, and Linus, and Claudia, and all the brethren."  It has long been conjectured that the Claudia and Pudens mentioned here may be the same as Claudia Rufina and her husband. William Camden's 1586 work Britannia makes this identification, citing John Bale and Matthew Parker. Camden's contemporary, the Vatican historian Caesar Baronius, came to the same conclusion in his Annales Ecclesiastici. In the 17th century, James Ussher agreed and identified the Linus mentioned as the early Bishop of Rome of that name (Pope Linus's mother's name is given as Claudia in the Apostolic Constitutions).  John Williams made the same identification in the 19th century.

Her feast day is on August 7

புனித கயட்டான் (Kajetan von Tiene)சபை நிறுவுனர் August 7

இன்றைய புனிதர் :

(07-08-2020)

புனித கயட்டான் (Kajetan von Tiene)

சபை நிறுவுனர்

பிறப்பு 

1480

ட்டியன்ன(Tiene), வீசென்சா(Vicenza), இத்தாலி

    

இறப்பு 

7 ஆகஸ்டு 1547

நேயாபல், இத்தாலி

புனிதர்பட்டம்: 1671, திருத்தந்தை பத்தாம் கிளமெண்ட்

பாதுகாவல்: பவேரியா (Bayern)

இவர் சிறுவயதிலிருந்தே குருவாக வேண்டுமென்று ஆசைகொண்டார். இத்தாலி நாட்டிலுள்ள பதுவை நகரில் திருச்சபை சட்டம் பயின்றார். பின்னர் குருத்துவ பயிற்சி பெற்று குருவானார். இவர் இஞ்ஞாசியாருடன் இணைந்து, திருச்சபையில் நடந்த கொடுமைகளை எதிர்த்து, திருச்சபையை நல்வழியில் நடத்தி செல்ல பெரும்பாடுபட்டார். தன் வாழ்நாள் முழுவதும் பிறரை எல்லாச் சூழலிலும் அன்பு செய்து வாழ்ந்தார். கடுமையான ஒறுத்தல் வாழ்வை வாழ்ந்து பல மாற்றங்களை மக்களிடையே கொண்டுவந்தார். ஏழைகளின் மேல் அதிக அன்பும் அக்கறையும் கொண்டுவாழ்ந்தார். 

தான் ஓர் அரச குடும்பத்தில் பிறந்ததால், தன் பெற்றோரின் சொத்திலிருந்து பெற்ற பணத்தைக்கொண்டு, தான் பிறந்த ஊரான விச்சென்சாவில் ஒரு மருத்துவமனையை கட்டினார். தான் வாழ்வு முழுவதையுமே நோயாளிகளுக்காக அர்ப்பணித்தார். தன் பிள்ளைகளாலும், உறவினர்களாலும், கைவிடப்பட்ட நோயாளிகளை, இறுதிமூச்சுவரை பராமரிக்க ஓர் துறவற சபையை தொடங்கினார். இவரால் தொடங்கப்பட்ட இச்சபையினர் "தியேற்றைன்ஸ்" (Thietrains) என்றழைக்கப்பட்டார்கள். வெனிஸ் நகரிலும், நேப்பிள்ஸ் நகரிலும் இச்சபையை பரவ செய்தார். இத்துறவற சபையினர் பிறருக்கு பணிசெய்வதின் வழியாக, இயேசுவை மக்களுக்கு அறிவித்து, அவரின் சாட்சிகளாயினர். 

புனித கயத்தான் இறைவேண்டலிலும் பிறருக்கு அன்புப்பணி ஆற்றுவதிலும் சிறந்தவராய் இருந்தார். இறக்கும்வரை இயேசுவுக்காகவே தன் வாழ்வை அர்ப்பணித்து இறந்தார். 

செபம்:

அன்பு தெய்வமே எம் இறைவா! திருச்சபைக்காகவும், ஏழை மக்களுக்காகவும் உழைத்து உயிர் துறந்த புனித கயத்தானைப் போல, எங்கள் வாழ்வில் நாங்களும் உம்மை பற்றிக்கொண்டு, உமது விண்ணரசுக்கு சொந்தமான ஏழை மக்களின் மேல் அன்பு கொண்டு வாழ, நீர் உமது அருள்வரங்களை பொழிந்து வழிநடத்திட வேண்டுமென்று இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 7)

✠ புனிதர் கஜெட்டன் ✠

(St. Cajetan)

மத சீர்திருத்தவாதி/ ஒப்புரவாளர்:

(Religious Reformer/ Confessor)

பிறப்பு: அக்டோபர் 1, 1480

விசென்ஸா, வெனிட்டோ, வெனிஸ் குடியரசு, தற்போது இத்தாலி

(Vicenza, Veneto, Republic of Venice (Now Italy)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 7, 1547 (வயது 66)

நேப்பிள்ஸ், கம்பேனியா, நேப்பிள்ஸ் அரசு

(Naples, Campania, Kingdom of Naples)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: அக்டோபர் 8, 1629

திருத்தந்தை எட்டாம் அர்பன்

(Pope Urban VIII)

புனிதர் பட்டம்: ஏப்ரல் 12, 1671 

திருத்தந்தை பத்தாம் கிளமெண்ட்

(Pope Clement X)

பாதுகாவல்: 

வங்கிப் பணியாளர், வேலையற்ற மக்கள், சூதாட்டம் ஆடுபவர்கள், வேலை தேடுபவர்கள், அல்பேனியா (Albania), இத்தாலி (Italy), ஹம்ருன் (மால்டா) (Ħamrun (Malta), அர்ஜென்ட்டினா (Argentina), பிரேசில் (Brazil), எல் சால்வடார் (El Salvador), குவாடேமலா (Guatemala)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 7

புனிதர் கஜெட்டன், ஒரு இத்தாலிய கத்தோலிக்க குருவும், மத சீர்திருத்தவாதியும் ஆவார். இவர், “பௌலோ கான்சிக்லியேரி” (Paolo Consiglieri), “போனிஃபேசியோ ட கோல்” (Bonifacio da Colle) மற்றும் “கியோவன்னி பியெட்ரோ கரஃபா” (பின்னாளில் திருத்தந்தை நான்காம் பவுல்) (Giovanni Pietro Carafa (Afterwards Pope Paul IV) ஆகிய மூவருடன் இணைந்து “தியேடைன்ஸ்” – “தெய்வீக தரிசனத்தின் வழக்கமான கத்தோலிக்க சபை” (Theatines - Congregation of Clerics Regular of the Divine Providence) எனும் சபையை நிறுவியவர் ஆவார்.

“கேடனோ டேய் கோன்டி டி தியேன்” (Gaetano dei Conti di Thiene) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவரது தந்தை, “தியேன்” (Thiene) என்ற இடத்தின் பிரபுவான “காஸ்பர்” (Gaspar) ஆவார். “மேரி போர்ட்டா” (Mary Porta) இவரது தாயார் ஆவார். இவருக்கு இரண்டு வயதாகையில் இவரது தந்தை மரித்துப் போனார். இவரது தாயார் இவரை பக்தி மார்க்கத்தில் வழி நடத்தினார்.

பதுவை நகரில் கல்வி கற்ற கஜெட்டன், தமது இருபத்துநான்கு வயதில் “சிவில் மற்றும் நியதிச் சட்டம்” ஆகியவற்றில் முனைவர் பட்டம் பெற்றார். கி.பி. 1506ம் ஆண்டு, திருத்தந்தை “இரண்டாம் ஜூலியசின்” (Pope Julius II) அரசியல் தூதராக பணியாற்றினார். “வெனிஸ் குடியரசை” (Republic of Venice) சமரசப்படுத்தும் பணியில் இவர் திருத்தந்தைக்கு உதவி புரிந்தார்.

கி.பி. 1513ம் ஆண்டு திருத்தந்தை “இரண்டாம் ஜூலியஸ்” மரணமடைந்ததும் திருத்தந்தையர் அலுவலக சபையிலிருந்து விலகினார். ஆனால், அதுவரை இவர் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெறவில்லை. கி.பி. 1516ம் ஆண்டு, தமது முப்பத்தாறு வயதில் இவர் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். தமது தாயார் மரணமடைந்ததும் சொந்த ஊரான “விசென்ஸா” (Vicenza,) அழைக்கப்பட்ட இவர், அங்கே கி.பி. 1522ம் ஆண்டு குணப்படுத்த இயலாத நோயாளிகளுக்கென ஒரு மருத்துவமனையை நிறுவினார். கி.பி. 1523ம் ஆண்டு, “வெனிஸ்” (Venice) நகரிலும் அதேபோன்றதொரு மருத்துவமனையை நிறுவினார். மருத்துவ சிகிச்சைகளைவிட ஆன்மீக ரீதியான குணமாக்களில் அதிக ஈடுபாடு காட்டினார். ரோம் நகரிலுள்ள “தெய்வீக அன்பின் பிரசங்க கலை” (Oratory of Divine Love) என்றழைக்கப்படும் “தோழமைக் கூட்டுறவில்” (Confraternity) இணைந்தார்.

கி.பி. 1524ம் ஆண்டு, திருத்தந்தை “ஏழாம் கிளமென்ட்டின்” (Pope Clement VII) ஆலோசனையுடன் தமது மூன்று நண்பர்களுடன் இணைந்து “தியேடைன்ஸ்” – “தெய்வீக தரிசனத்தின் வழக்கமான கத்தோலிக்க சபை” (Theatines - Congregation of Clerks Regular of the Divine Providence) எனும் சபையை நிறுவினார். இவரது நண்பர்களில் ஒருவரான “கியோவன்னி பியெட்ரோ கரஃபா” (Giovanni Pietro Carafa) பின்னாளில் திருத்தந்தை “நான்காம் பவுல்” (Pope Paul IV) ஆனார். இவர்களது சபை மிதமான வேகத்தில் வளர்ச்சியடைந்தது. கி.பி. 1527ம் ஆண்டு, பன்னிரண்டு உறுப்பினர்கள் இருந்த நிலையில், ரோம் நகரிலிருந்த இவர்களது சபை அழிக்கப்பட்டது. ஸ்பேனிஷ் பேரரசன் “ஐந்தாம் சார்ளசின்” (Charles V) இராணுவத்தினர் கஜெட்டனை துன்புறுத்தினர். “தியேடைன்ஸ்” சபையின் உறுப்பினர்கள் “வெனிஸ்” (Venice) நாட்டுக்கு தப்பியோடினர்.

அங்கே அவர் புனிதர் “ஜெரோம் எமிளியானியை” (Jerome Emiliani) சந்தித்தார். அவருடன் இணைந்து “சோமாஸ்கன்ஸ்” (Somascans) என்று சுருக்கமாக அழைக்கப்படும் (Congregation of Clerks Regular) எனும் சபையை உருவாக்குவதில் உதவி புரிந்தார்.

கி.பி. 1533ம் ஆண்டு, “நேப்பிள்ஸ்” (Naples) நகரில் ஒரு இல்லம் அமைத்தார். கி.பி. 1540ம் ஆண்டு “வெனிஸ்” (Venice) நகரிலும், அதன்பின்னர் “வெரோனா” (Verona) நகருக்கும் தமது பணிகளை விரிவுபடுத்தினார். ஏழை மக்களுக்கு உதவுவதற்காக வங்கி ஒன்றினை நிறுவினார். அதுவே பின்னாளில் “நேப்பிள்ஸ் வங்கி” (Bank of Naples) என்றழைக்கப்படுகிறது.

கஜெட்டன், கி.பி. 1547ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 7ம் நாளன்று, “நேப்பிள்ஸ்” (Naples) நகரில் மரணமடைந்தார்.

Saint of the Day : (07-08-2020)

St. Cajetan

St. Cajetan was born on October 1, 1480 and his baptismal name was Gaetano dei Contidi Tiene. He studied law in Padua and got a degree on civil and cannon law at age 24 years. He was working as a diplomat in the Venetian Republic for Pope Julius-II. He was ordained as a priest during the year 1516. He founded a congregation named “The Oratory of Divine Love”. The Bishop of Chieti diocese, Giovanni Pietro Carafa was the first superior of this Oratory, who later became Pope Pius-IV. The members of the Oratory are also called as “theatines” in the name of the city of Chieti, which is called as “Theate” in Latin. In the year 1533 he founded a house in Naples to fight against Lutheranism and to check its spreading. When he fell ill, he slept on a wooden board. When the doctors told him to take rest on a comfortable bed, he refused and said that his savior died on a cross and at least let him die on wood. He died on August 7, 1547.

He was beatified by Pope Urban-VIII on October 8, 1629 and also canonized on April 12, 1671. He is the patron saint of workers, job seekers and un-employed people.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

புனிதர் இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ் ✠(St. Sixtus II August 6

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 6)

✠ புனிதர் இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ் ✠

(St. Sixtus II)

24ம் திருத்தந்தை/ மறைசாட்சி:

(24th Pope/ Martyr)

பிறப்பு: தெரியவில்லை

கிரேக்க நாடு

(Greece)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 6, 258

ரோம்; ரோமப் பேரரசு

(Rome, Roman Empire)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 6

பாதுகாவல்: நம்பிக்கையுள்ள பெண்களுக்கு, திராட்சை மற்றும் பீன்ஸ் விளைச்சலுக்கு

திருத்தந்தை இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ் (Pope Sixtus II) ரோம் ஆயராகவும், 24ம் திருத்தந்தையாகவும், கி.பி. 257ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம் 31ம் நாளிலிருந்து, கி.பி. 258ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம் 6ம் நாள் வரை ஆட்சி செய்தார். ரோமப் பேரரசன் “வலேரியனின்” (Emperor Valerian) ஆட்சி காலத்தில், கி.பி. 258ம் ஆண்டு நடந்த கிறிஸ்தவ துன்புருத்தல்களின்போது “புனிதர் லாரன்ஸ்” (Lawrence of Rome) உள்ளிட்ட ஏழு திருத்தொண்டர்களுடன் மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டார்.

இவருக்கு முன் பதவியிலிருந்தவர் திருத்தந்தை “முதலாம் ஸ்தேவான்” (Pope Stephen I) ஆவார். திருத்தந்தை “டையோனிசியஸ்” (Pope Dionysius) இவருக்குப் பிறகு பதவி வகித்தவர் ஆவார். திருத்தந்தை இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் 24ம் திருத்தந்தை ஆவார்.

பணிகள்:

திருத்தந்தை இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ் கிரேக்க நாட்டவர் என்று "திருத்தந்தையர் நூல்" (Liber Pontificalis) என்னும் பண்டைய ஏடு கூறுகிறது.

இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ் தமக்குமுன் பதவியிலிருந்த திருத்தந்தை “முதலாம் ஸ்தேவானின்” (Pope Stephen I) அணுகு முறையிலிருந்து வேறுபட்ட விதத்தில் செயல்பட்டு, திருச்சபைக்கு உள்ளே நிலவிய பூசல்களுக்குத் தீர்வுகள் கண்டார். குறிப்பாக, ரோம மன்னர்கள் கிறிஸ்தவ மறையைத் துன்புறுத்தியபோது தம் உயிரைக் காத்துக் கொள்வதற்காக சில கிறிஸ்தவர்கள் தம் மத நம்பிக்கையைக் கைவிட்டு, ரோம தெய்வங்களுக்குப் பலி செலுத்தியதால் அவர்களை மீண்டும் திருச்சபையில் ஏற்றுக்கொள்வது பற்றி கருத்து வேறுபாடு நிலவியது. அத்தகைய கிறிஸ்தவர்களுக்கு மீண்டும் ஒருமுறை திருமுழுக்கு கொடுக்க வேண்டியதில்லை என்று ரோமத் திருச்சபை கருதியது. ஆனால், வட ஆப்பிரிக்கா, சிறு ஆசியா ஆகிய பகுதிகளின் ஆயர்கள், குறிப்பாக கார்த்தேஜ் நகர் ஆயர் சிப்பிரியான், அக்கருத்தோடு உடன்படவில்லை. இதனால் திருச்சபைக்குள் குழப்பம் நிலவியது.

திருத்தந்தை இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ், புனித சிப்பிரியானோடும் பிற ஆயர்களோடும் தொடர்பு கொண்டு நல்லுறவு ஏற்படுத்தினார். இத்தகைய நல்லுறவு ஏற்படுவதற்கு அலெக்சாந்திரிய நகர் ஆயர் தியோனீசிஸ் (இறப்பு: 264/5) என்பவரும் பெரிதும் துணைநின்றார்.

மறைச்சாட்சியாக உயிர்துறத்தல்:

ரோம மன்னன் வலேரியன் முதலில் கிறிஸ்தவ சமயத்தின்பேரில் சகிப்புத்தன்மை காட்டினார். அதன் பின் அதனை மிகவும் கடுமையாகத் துன்புறுத்தலானார். பல ஆயர்களும் குருக்களும் கொல்லப்பட்டனர். கிறிஸ்தவர்கள் வெளிப்படையாகக் கல்லறைத் தோட்டங்களில் வழிபாடு நிகழ்த்துவது தடைசெய்யப்பட்டது. அரசு ஏற்பாடு செய்த வழிபாடுகளில் பங்கேற்று, ரோம தெய்வங்களுக்குப் பலிசெலுத்த கிறிஸ்தவர்கள் வற்புறுத்தப்பட்டார்கள். வலேரியனின் துன்புறுத்தல்களினால் எண்ணற்ற குருக்களும் ஆயர்களும் திருத்தொண்டர்களும் மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டனர்.

கி.பி. 258ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 6ம் நாள், கிறிஸ்தவர்கள் வழிபாடு நடத்தியபோது சிக்ஸ்டஸ் ஓர் இருக்கையில் அமர்ந்து மக்களுக்குப் போதித்துக் கொண்டிருந்தார். அப்போது அரச இராணுவத்தினர் திடீரென அங்கு நுழைந்து, திருத்தந்தை சிக்ஸ்டசையும் அவரோடு நான்கு திருத்தொண்டர்களையும் கழுத்தை வெட்டிக் கொன்றார்கள். ஒருசில நாட்களுக்குப் பின், மற்றும் மூன்று திருத்தொண்டர்கள் கிறிஸ்தவ நம்பிக்கைக்காகக் கொல்லப்பட்டார்கள். “ஜானுவரியஸ்” (Januarius), “வின்சென்ஷியஸ்” (Vincentius), “மேக்னஸ்” (Magnus), “ஸ்டீஃபன்” (Stephanus), “ஃபெலிசிஸ்ஸிமஸ்” (Felicissimus) “அகபிடஸ்” (Agapitus) மற்றும் “லாரன்ஸ்” (Lawrence of Rome) ஆகியோர் மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்ட ஏழு திருத்தொண்டர்கள் ஆவர்.

அடக்கம்:

மறைச்சாட்சியாக உயிர்துறந்த இரண்டாம் சிக்ஸ்டசின் உடல் ரோம் கலிஸ்டஸ் (Catacomb of Callixtus) கல்லறைத் தோட்டத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது. அவர் கொல்லப்பட்டபோது அமர்ந்திருந்த, இரத்தம் தோய்ந்த இருக்கை அவருடைய கல்லறையின் பின்புறம் அமைக்கப்பட்ட சிறுகோவிலில் வைக்கப்பட்டது.

ஒரு நூற்றாண்டுக்குப் பின், திருத்தந்தை “முதலாம் டாமசஸ்” (Pope Damasus I) என்பவர் (ஆட்சி: 366-384) இரண்டாம் சிக்ஸ்டசின் கல்லறைமீது ஒரு கல்வெட்டு பதித்தார்.

திருவிழா:

புனிதர் இரண்டாம் சிக்ஸ்டசின் நினைவுத் திருவிழா, ஆகஸ்ட் மாதம், 6ம் நாள் கொண்டாடப்படுகிறது. அவருடைய பெயர் ரோம திருப்பலியின் நற்கருணை மன்றாட்டில் சேர்க்கப்பட்டது.

† Saint of the Day †

(August 6)

✠ St. Sixtus II ✠

24th Pope/ Martyre:

Born: ----

Greece

Died: August 6, 258

Rome, Roman Empire

Venerated in: Roman Catholic Church

Feast Day: August 6

Pope Saint Sixtus II was bishop of Rome from August 30, 257 to August 6, 258. He died a brutal death as a martyr during the persecution of Christians by Emperor Valerian.

According to the Liber Pontificalis, Sixtus was Greek by birth, although this is now disputed since the authors of this work seem to have confused him with the contemporary Xystus who was a Greek student of Pythagoreanism. During Sixtus II's episcopacy, the struggle between the Catholic Church and Novatianism, a schismatic movement that refused to grant absolution to those who had committed idolatry under persecution, continued to rage throughout the Christian churches.

The main accomplishment of Sixtus' papacy was to restore amicable relations with the African and Eastern churches, which had been strained by the policy of his predecessor, Stephen I, over the question of heretical baptism. Sixtus continued to uphold Stephen's policy that baptisms administered by Novatianist clergymen were valid, but he was nevertheless able to end the animosity of Catholic churchmen opposed to Stephen's policy, especially Cyprian of Carthage.

Sixtus carried out his duties despite the initial wave of persecution under Emperor Valerian I. However a new and harsher edict in August 258 resulted in Sixtus becoming one of the persecution's first martyrs. He was beheaded on August 6 with several companions. Ironically, the antipope Novatian also apparently died during the same persecution.

Although the Liber Pontificalis says that Sixtus II was Greek, modern Catholic and secular scholars consider this to be in error, resulting from the fact that the authors of this source thought that he was identical with a contemporary Greek philosopher of the same name, the author of the so-called Sentences of Xystus.

During the episcopacy of his predecessor, Pope Stephen I, a sharp dispute had arisen between Rome and the African and Eastern churches concerning the question of whether Novatianist schismatics needed to be re-baptized if they seek admission to the Catholic Church. The future Saint Cyprian of Carthage had pointedly disagreed with Stephen I on the issue. As if the Novatianist schism itself were not bad enough, the controversy over heretical baptism now threatened a complete rupture between Rome and the churches of Africa and Asia Minor.

Although Sixtus upheld Stephen's position that the Novatianists only required absolution and not re-baptism, he was more conciliatory than Stephen had been and succeeded in restoring friendly relations with Cyprian and his followers. Exactly how he did so is not clear, but Pontius, Cyprian's biographer, calls Sixtus a "good and peaceful priest"—bonus et pacificus sacerdos—indicating that his style, at least, was less offensive than his predecessor's.

Shortly before Sixtus II became a bishop, Emperor Valerian issued his first edict of persecution, which required the Christians to participate in the national cult of the pagan gods and forbade them to assemble in the cemeteries. Those who refused to comply were threatened with exile or death. Nevertheless, during the early part of his reign, Sixtus managed to perform his functions as chief pastor of the Roman Christians without being molested by those who were charged with the execution of the imperial edict.

According to a later legend, one of the deacons appointed by Sixtus II was the famous saint and martyr Lawrence of Rome. Lawrence was placed in charge of the administration of church goods and the care of the poor, and one of the items he had charge of was the famous chalice of Christ known later as the Holy Grail.

However, during the first days of August, 258, the emperor issued a new and far more harsh edict against the Christians. It authorized that bishops, priests, and deacons could be summarily put to death without trial. Cyprian informs us that "the prefects of the city were daily urging the persecution in order that, if any were brought before them, they might be punished and their property confiscated." As a result of intensified efforts by the emperor's agents, Sixtus II was one of the first to fall victim to this imperial policy.

Hoping to escape the vigilance of the Roman officers, he assembled his flock on August 6 at one of the less-known cemeteries, that of Prætextatus, on the left side of the Appian Way, nearly opposite the famous cemetery of Saint Callixtus, where Christians often congregated for worship in the presence of the holy martyrs. While seated on his chair in the act of addressing his flock, he was suddenly apprehended by a band of soldiers. Some sources say he was immediately beheaded, others that he was first brought before a tribunal to receive his sentence and then led back to the cemetery for execution. The inscription which Pope Damasus I (366-384) placed on Sixtus' tomb in the cemetery of Saint Callixtus may be interpreted in either sense. The Liber Pontificalis claims that he was led away from the place in order to induce him to offer sacrifice to the gods.

Four deacons, Januarius, Vincentius, Magnus, and Stephanus, were apprehended with Sixtus and beheaded with him at the same cemetery. Two other deacons, Felicissimus and Agapitus, suffered martyrdom on the same day. The order of Valerian made no distinction between Catholic and Novatianist sects of Christianity, and thus the antipope Novatian seems to have died in the same persecution with his rival.