† இன்றைய புனிதர் †
(ஜூன் 30)
✠ அருளாளர் ரேமொன் லல் ✠
(Blessed Ramon Llull)
எழுத்தாளர், கவிஞர், இறையியலாளர், மறைபொருள், கணித அறிஞர், தர்க்கவியலார், மறைசாட்சி:
(Writer, Poet, Theologian, Mystic, Mathematician, Logician, Martyr)
பிறப்பு: கி.பி. 1232
பலோர்மா (தற்போது பல்மா), மஜோர்கா அரசு
(City of Mallorca (now Palma), Kingdom of Majorca, now Spain)
இறப்பு: கி.பி. 1315-1316
மெடிடெர்ரனியன் கடல் (மஜோர்கா தீவுக்கு கப்பலில் பயணிக்கையில்)
(Mediterranean Sea (aboard a ship bound for Majorca))
ஏற்கும் சமயம்:
ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை
(Roman Catholic Church)
முக்திபேறு பட்டம்: கி.பி. 1847
திருத்தந்தை ஒன்பதாம் பயஸ்
(Pope Pius IX)
நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 30
அருளாளர் ரேமொன் லல் தத்துவயியலாளரும், தர்க்கவியலாளரும், பிரான்சிஸ்கன் மூன்றாம் நிலை துறவியும், “மேஜர்காகன்” (Majorcan writer) எழுத்தாளருமாவார். “கேடலான்” (Catalan) இலக்கியத்தின் முக்கிய பணிகளையாற்றிய பெருமையும் இவரையே சாரும். கணிப்பு கோட்பாட்டின் முன்னோடியாகவும் இவர் கருதப்படுகிறார், குறிப்பாக “லீப்னிஸில்” (Leibniz) அவரது செல்வாக்கை வழங்கினார். மூன்றாம் நிலை ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையினர் (Third Order of St. Francis) இவரை மறைசாட்சியாக கௌரவிக்கின்றனர்.
ஆரம்ப வாழ்க்கை:
ரேமொன் ல்லல் அப்போது புதிதாக ஆரம்பித்திருந்த “மஜார்கா” அரசின் (Kingdom of Majorca) தலைநகரான “பல்மாவில்” (Palma) பணக்கார குடும்பத்தில் பிறந்தவர் ஆவார். தற்போதைய ஸ்பெயின் நாட்டின் வடகிழக்கு பிராந்தியமான அன்றைய “அராகன்” (Aragon ) நாட்டின் அரசனான “முதலாம் ஜேம்ஸால்” (James I of Aragon) சமீபத்தில் ஆக்கிரமித்து வெற்றிகொண்ட “பலேரிக்” தீவுகளின் (Balearic Isalnds) பிராந்தியமான மஜார்காவை தமது “அராகன்” அரசின் ஆட்சியின்கீழ் (Crown of Aragon) கொண்டுவந்தான். ரெமொனின் பெற்றோர் “கேடலோனியா” (Catalonia) பிரதேசத்திலிருந்து வந்தவர்கள் ஆவர்.
இவர், கி.பி. 1257ம் ஆண்டு “ப்ளாங்கா பிகானி” (Blanca Picany) என்ற பெண்ணை திருமணம் செய்தார். இவர்களுக்கு “டொமேநீ மற்றும் மகதலினா” (Domènec and Magdalena) ஆகிய இரண்டு குழந்தைகளும் பிறந்தனர். அவர் ஒரு குடும்பத்தை உருவாக்கினார் என்றாலும் தாம் வாழ்ந்த வாழ்க்கை துன்பகரமான மற்றும் வீணான ஒரு நாடோடிக் கவிஞரின் வாழ்க்கை என்று பின்னாளில் அவரே வர்ணித்தார்.
ரேமொன் “அராகன்” அரசனான “இரண்டாம் ஜேம்ஸின்” (James II of Aragon) பிரத்தியேக ஆசானாக பணியாற்றினார். பின்னர், அரச குடும்பத்தின் நிர்வாகத் தலைவராகவும் ஆனார்.
மாற்றம்:
கி.பி. 1263ம் ஆண்டு, இவருக்கு “கிறிஸ்துவின் வெளிப்பாடுகள்” (Epiphany) தொடர் திருக்காட்சியாக காணக் கிடைத்தன. அவர் கண்ட தொடர் திருக்காட்சிகள், கடவுளின் சேவையில் ஒரு வாழ்க்கையைத் தொடர அவரது குடும்பம், நிலை மற்றும் உடமைகளை விட்டு விலகிச் செல்வதற்கு வழிவகுத்தது. குறிப்பாக, அவர் மூன்று நோக்கங்களை உணர்ந்தார்:
1. முஸ்லிம்களை கிறிஸ்தவர்களாக மனம் மாற்றும் இறைவனின் சேவையில் தாம் மரிக்க வேண்டும்.
2. வெளிநாட்டு மொழிகளுக்கு கற்பிக்கும் மத நிறுவனங்களை தோற்றுவிக்க வேண்டும்.
3. மன மாற்றம் செய்யப்படவேண்டிய ஒருவரின் ஆட்சேபனைகளை எவ்வாரெல்லாம் சமாளிக்கலாம் என்பனவற்றை ஒரு புத்தகமாக எழுதவேண்டும்.
தனிமை மற்றும் ஆரம்பப் பணியின் ஒன்பதாண்டுகள் :
இறைவனின் திருவெளிப்பாடுகளைத் தொடர்ந்து, புனிதர் அசிசியின் ஃபிரான்ஸிசின் (Saint Francis of Assisi) அகத்தூண்டுதலால், இவர் மூன்றாம் நிலை ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையின் உறுப்பினர் (Member of the Third Order of Saint Francis) ஆனார். சிறியதோர் திருயாத்திரை சென்று மஜார்கா திரும்பிய அவர், ஒரு முஸ்லிம் அடிமையை வாங்கினார். அவர் மூலம் அரபு மொழியை கற்க தொடங்கினார். அடுத்த ஒன்பது ஆண்டுகள், கி.பி. 1274ம் ஆண்டு வரை, அவர் படிப்பதிலும், தனிமை சம்பந்தமான ஆழ்ந்த சிந்தனையிலும் கழித்தார். கிரிஸ்தவ மற்றும் இஸ்லாமிய இறையியல் மற்றும் தத்துவ சிந்தனைகளை பரவலாக லத்தீன் மற்றும் அரபி மொழிகளில் படித்தார். முஸ்லிம்களை கிறிஸ்தவர்களாக மனம் மாற்றுவதற்காக அரபு மற்றும் இன்னபிற ஐரோப்பிய மொழிகளையும் கற்றார். அத்துடன் பிறரையும் கற்க வலியுறுத்தினார். திருத்தந்தையரையும் அரசர்களையும் இளவரசர்களையும் சந்திக்கவும், எதிர்கால மறைப் பணியாளர்களுக்கான விசேஷ கல்லூரிகளை நிறுவுவதற்காகவும் ஐரோப்பா முழுதும் பயணம் செய்தார்.
கி.பி. 1285ம் ஆண்டு அவர் தமது முதல் பணியை வடக்கு ஆபிரிக்காவில் தொடங்கினார். ஆனால் அவர் “துனிஸ்” (Tunis) நகரிலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டார். 1304ல் இரண்டாம் முறையாக துனிஸ் பயணித்த இவர், துனிஸ் அரசருக்கு பல கடிதங்களை எழுதினர்.
கி.பி. 1314ம் ஆண்டு, தமது 82ம் வயதில் ரெமோன் வட ஆபிரிக்க பயணமானார். அங்கே, கோபமுற்ற இஸ்லாமிய கூட்டமொன்று, “பௌகி” (Bougie ) நகரில் இவரை கல்லால் அடித்தது. ஜெனோஸ் வியாபாரிகள் அவரை மீட்டு “மல்லோர்கா’விற்கு” (Mallorca) அழைத்துச் சென்றனர். ஒரு வருடத்தின் பிறகு, அங்கே “பல்மா’விலுள்ள” (Palma) இல்லத்தில் மரித்தார்.
† Saint of the Day †
(June 30)
✠ Blessed Ramon Llull ✠
Writer, Poet, Theologian, Mystic, Mathematician, Logician, Martyr and Missionary to the Muslims:
Born: 1232 AD
The city of Mallorca (now Palma), Kingdom of Majorca, now Spain
Died: 1315–1316 AD
Mediterranean Sea (aboard a ship bound for Majorca)
Venerated in:
Roman Catholic Church
(Third Order of St. Francis)
Beatified: 1847 AD
Pope Pius IX
Feast: June 30
Ramon Llull was a mathematician, polymath, philosopher, logician, Franciscan tertiary, and writer from the Kingdom of Majorca. He is credited with writing the first major work of Catalan literature. Recently surfaced manuscripts show his work to have predated by several centuries prominent work on elections theory. He is also considered a pioneer of computation theory, especially given his influence on Leibniz.
Palm trees with their dark green and glossy fronds rose high above him, their roots sent deep into the gray volcanic stone that is the island of Majorca. A fire was burning within him.
'What are you doing here, Ramon?" asked a cool and knowing voice at his side. "Are you thinking about one of your mistresses? Composing a new song, my fine young troubadour?'
"No, I am not composing a song. My heart is troubled."
Then I've come in good time to set you at ease," said the voice. "Come back with me to Palma. There is a young lady who cannot sleep, all because of you. Are you worried about your wife? She knows, too. She is no fool. Come with me and live life as the world lives it. Bring your lute and sing for love."
Ramon felt at once how easy it would be to lie back and love with the half-hearted love that the world knows, for things that fall away, one day like the next until death ends the song. But there came into his mind the vision that troubled him. On five days, one after another, he had seen love in the person of the crucified Christ, suspended in space before him. The blood from his pierced heart and hands trickled upon him, and his soul was stirred to new life.
"I have never loved," said Ramon.
"You are a fool," said the voice, grown suddenly cold.
"I will be a fool for love," said Ramon.
"You have your freedom now," said the voice, as if with a smile or a sneer. "You are the seneschal of the king. You are handsome and intelligent, and there is hardly a lady's chamber door that you cannot penetrate with your music. Sing, and it shall be opened unto you."
"I will be the slave of love," said Ramon.
"Tell us, Fool! What is love?" He answered: "Love is that which throws the free into bondage, and gives liberty to those who are in bonds." And who can say whether love is nearer to liberty than to bondage?
Blessed Ramon Llull would write those words, in a remarkable book of poetic meditations, one for each day of the year. But that was yet to come.
The Sword of Love:
Ramon Llull became a lay Franciscan, inspired by the story of that most amiable of God's fools, the high-living young poet and singer Francis who gave up everything to many his Lady Poverty, and who strode unarmed before the sultan to persuade him of the truth of the Christian faith. Everywhere Ramon looked, there was the sea, and beyond the sea, the followers of Mohammed, learned, wealthy, and implacable. His father had been a crusader. I will not join the easy despisers of the crusader knights, who often impoverished themselves and left their homelands never to return, to win back the Holy Land for the Faith. Yet after more than a hundred years, what had they gained for all their effort? A narrow strip of land between the desert and the sea surrounded by enemies.
Ramon decided he would fight with a different sword, the sword of love.
He did not adopt the slack modern habit of the shrug, seeing no difference where there was all the difference in the world. The religion of Mohammed was radically deficient. It was, however, in possession of some of the truth about God. So Ramon Llull decided he would conduct a powerful attack against Islam by employing the truths of Islam itself. He would conduct this attack in love, and love would be also its intellectual center.
That meant that he would have to learn what the Muslims knew. So he spent his next nine years, mostly in Majorca, learning Arabic and immersing himself in the works of such great Arabic philosophers and theologians as Averroes, Avicenna, and Al-Ghazali. His friend Saint Raymond of Penyafort encouraged him in this, as he had also encouraged another young scholar, a man from Aquino, named Thomas; and Thomas obliged him by writing the great Summa Contra Gentiles.
Ramon traveled to France and to Rome, everywhere urging that missionaries be prepared by learning geography, the languages, the customs, and the beliefs of the people to whom they would go. He founded schools for those missionaries. He wrote a religious novel, Blanquerna, and beautiful works of mystical devotion, in his native tongue of Catalan. He wrote treatises on logic and on what would come to be called a computational theory. He had not the brilliance of Thomas Aquinas, but who has? Yet no one of his time wrote works of such high quality in so wide a range of genres and on so wide a range of subjects. This tireless work occupied him for nearly thirty years.
Then at last Ramon, now a gray-haired man approaching old age, had his chance. The ship was in the sunny harbor of Genoa. Ramon's friends and students had loaded his books on board. Across the sea lay Tunis, a city of some two hundred thousand souls, and the seat of the most powerful Muslim ruler in the West.
But Ramon, sensitive soul that he was, was stricken with terror. It should endear him to us all the more. He could not board the ship. He spent the next night in the sickness of fear and shame, the desire to preach the love of God burning within him, not allowing him a moment's rest. When he heard that another ship was bound for Tunis, Ramon, against the pleadings of his friends, set himself upon it, and at once his heart was filled with peace and joy.
The sea glinted and the waves sloshed against the hull. Only the helmsman Love could steer the way.
Love and Reason:
So Ramon Llull arrived in the public square of Tunis. "I challenge to prove by reason alone," he cried out, "that the Christian faith is the full truth, and if I am overcome by reason, I vow that I shall myself become a Muslim."
The Arabs took up the challenge. "You are correct," said Ramon, "in your belief that God is almighty and is all-wise. But you have neglected his love and goodness. How can you say that God is preeminent in all things worthy of praise, but when it comes to love and goodness you have nothing to offer but contradictions?"
"Old man," said the imam, not without a man's respect for the brave opponent, "you are walking into the trap that you yourself have set. You grant to us that we are right to uphold the might of God, may his name ever be praised, and yet you believe in an absurdity, that this same Lord should become a man like us, a baby who could not walk, a boy who could not swing a sword, and then the man on the cross, who could not smite his enemies. You pride yourself upon your logic," he continued, glancing at a fascinating device that Ramon had invented, made up of wheels within wheels of propositions leading to inevitable conclusions. "But this is worse than an error in logic. It is blasphemy. Recant, and you shall enjoy the favor of the sultan."
"It is not error but truth," said Ramon. "Consider. Is it not a mark of the power of God, that he should do what seems unimaginable to us? When the sultan descends from his litter to assist a beggar in the street, does he not rise in the favor of God, the compassionate, the merciful? Then God showed his power at one with his goodness and his love, when he not only descended from his throne to share our life as one of us, but also submitted to be scorned by us, and scourged by us, and put to death by us. And he rose from the dead so that we see that his might is his love, and his love is life. For he who loves not, lives not."
The imam left, troubled at heart. This fellow might be dangerous. But when an advisor to the sultan recommended that the old man be cast into a dungeon and then put to death, he intervened. "My lord," he said, "consider the zeal of the man, and how much we would praise the Muslim who showed such courage." So Ramon Llull was merely banished from the country.
Only Love Persuades:
The sea would beckon again, and in the year 1315, Ramon Llull, a frail man of more than fourscore years, was stoned to death by an angry mob of Muslims in the North African city of Bugia. His bones lie in the Church of Saint Francis, in Palma, where he sang of his merry and carnal loves when he was young, and then sang all his life long of the love of God. It is hard to imagine any more promising way than his, to reach the heart of the Muslim. But I will end this essay by letting Llull speak, in one of his most beautiful meditations:
The Lover cried aloud to all men and said, "Love bids you love always — in walking and sitting, waking and sleeping, in speech and in silence, in buying and selling, weeping and laughing, joy and sorrow, gain and loss. In whatever you do, you must love, for this is Love's commandment"
