அருளாளர் ஜான் இங்க்ராம் ✠(Blessed John Ingram July 26

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 26)

✠ அருளாளர் ஜான் இங்க்ராம் ✠

(Blessed John Ingram)

ஆங்கிலேய இயேசுசபை குரு, மறைசாட்சி:

(English Jesuit and Martyr)

பிறப்பு: கி.பி. 1565

ஸ்டோக் எடித், ஹியர்ஃபோர்ட்ஷைர்

(Stoke Edith, Herefordshire)

 

இறப்பு: ஜூலை 26, 1594

கேட்ஷீட்

(Gateshead)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholicism)

முக்திபேறு பட்டம்: 1929

திருத்தந்தை பதினோராம் பயஸ்

(Pope Pius XI)

அருளாளர் ஜான் இங்க்ராம், ஒரு ஆங்கிலேய இயேசுசபை குருவும் (English Jesuit), இங்கிலாந்து மற்றும் அயர்லாந்து நாடுகளின் மகாராணியான (Queen of England and Ireland), முதலாம் எலிசபெத்தின் (Elizabeth I) ஆட்சி காலத்தில், கத்தோலிக்க மறையின்மீது தமக்கிருந்த விசுவாசம் காரணமாக, மறைசாட்சியாக தூக்கிலிடப்பட்டு கொல்லப்பட்டவருமாவார்.

இவரது தந்தை, “அந்தோணி இங்க்ராம்” (Anthony Ingram of Wolford) ஆவார். இவரது தாயார், “டாரதி” (Dorothy, daughter of Sir John Hungerford) ஆவார். இவர், இங்கிலாந்தின் மேற்கு மிட்லாண்டில் உள்ள “வொர்செஸ்டர்ஷைர்” (Worcestershire) எனும் மாவட்டத்தில் உள்ள “ஆக்ஸ்ஃபோர்ட்” பல்கலையின் “நியூ கல்லூரியில்” (New College, Oxford) கல்வி பயின்றார். பின்னர், கத்தோலிக்க மறைக்கு மனம் மாறிய இவர், “ரெய்ம்ஸ்” நகரிலுள்ள “ஆங்கிலேய கல்லூரி” (English College, Rheims) எனும் கத்தோலிக்க செமினாரியில் (Catholic seminary) குருத்துவ கல்வி பயின்றார். (இது, தற்போதைய ஃபிரான்சில் உள்ளது). பின்னர், “பொன்ட்-எ-மௌஸ்ஸோன்” (Pont-a-Mousson) எனும் இயேசுசபை கல்லூரியிலும், பின்னர் ரோம் (Rome) நகரிலுள்ள ஆங்கிலேய கல்லூரியிலும் (English College, Rome) கற்றார்.

கி.பி. 1589ம் ஆண்டு, ரோம் (Rome) நகரில் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்ற இவர், கி.பி. 1592ம் ஆண்டின் தொடக்கத்தில் ஸ்காட்லாந்து (Scotland) நாட்டுக்குச் சென்றார். அங்கே அவர் பல சக்திவாய்ந்த பிரமுகர்களுடன் நட்பு கொண்டார். அங்கே, ஸ்கோட்டிஷ் ரோமன் கத்தோலிக்க (Scottish Roman Catholic intriguer) அறிஞரான “வால்ட்டர் லிண்ட்சே” (Walter Lindsay of Balgavie) என்பவரது சிற்றாலய குருவாக 18 மாதங்கள் நியமனம் பெற்றிருந்தார்.

கி.பி. 1593ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 25ம் தேதி, “நார்தும்பர்லாந்து” (Northumberland) மாகாணத்திலுள்ள “ட்வீட்” (River Tweed) நதிக்கரையோரமுள்ள “வார்க்” (Wark on Tweed) எனும் கிராமத்தில் வைத்து பிடிபட்ட ஜான் இங்க்ராம், கைது செய்யப்பட்டு முதலில் “பெர்விக்” (Berwick) சிறையிலடைக்கப்பட்டார். பின்னர் “டர்ஹம்” (Durham), “யோர்க்” (York) ஆகிய ஊர்களிலுள்ள சிறைச்சாலைகளிலும், இறுதியாக “டவர் ஆஃப் லண்டன்” (Tower of London) எனும் சித்திரவதைக் கூட சிறையிலும் அடைக்கப்பட்டார். அங்கே, அவர் கடுமையாக சித்திரவதை செய்யப்பட்டார். அவர் இருபது இலத்தீன் புராணங்களை (Latin epigrams) எழுதினார். அவை இன்றளவும் உள்ளன.

லண்டன் டவரில் அவருக்கு நேர்ந்த கடுமையான சோதனைகளின் பின்னர், அவர் மீண்டும் வடக்கிலுள்ள யோர்க் (York), நியு காஸ்டில் (Newcastle) மற்றும் “டர்ஹம்” (Durham) சிறைச் சாலைகளுக்கு அனுப்பப்பட்டார். அங்கே அவர், புனிதர் “ஜான் போஸ்ட்”(John Boste) போன்றோருடன் சேர்த்து விசாரிக்கப்பட்டார்.

வெளிநாடுகளில் குருத்துவம் பெற்ற கத்தோலிக்க குருக்களுக்கு இங்கிலாந்து நாட்டில் தடை இருந்தது. தடையை மீறி அங்கே இருப்பது, இராஜதுரோகமாக கருதப்பட்டது. இங்கிலாந்தில் அவர் எப்போதுமே ஒரு கத்தோலிக்க குருவாக செயல்பட்டதற்கான எந்தவித ஆதாரமும் இல்லாதிருந்தும், மேற்படி சட்டப்படி, வடக்கு இங்கிலாந்தின் “டர்ஹாம்” (Durham) நகரிலுள்ள “அஸ்ஸிஸஸ்” (Assizes) எனப்படும் ஒரு விசாரணை நீதிமன்றத்தால் கி.பி. 1594ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 23ம் நாளன்று தண்டிக்கப்பட்டார். ஸ்காட்லாந்தில் உள்ள யாரோ ஒருவர், இன்க்ராமின் தண்டனையிலிருந்து காப்பாற்றுவதற்காக, ஆயிரம் கிரீடங்களை ஆங்கில அரசாங்கத்திற்கு வழங்கியதற்கான சான்றுகள் உள்ளன. ஆனால், அவை அனைத்தும் வீணாயின. நியூகேஸ்டல் (Newcastle) அதிகாரிகள் மரணதண்டனை நிறைவேற்றுவதற்கான பொருப்பிலிருந்ததால், இங்க்ராம் நியூகேஸ்டல் நகரிலுள்ள நியூகேட் சிறைச்சாலைக்கு (Newgate Prison) மாற்றல் செய்யப்பட்டார். தண்டனை நாளான ஜூலை மாதம், 26ம் நாள், வெள்ளிக்கிழமையன்று, “கேட்ஸ்ஹெட் ஹை ஸ்ட்ரீட்” (Gateshead High Street) எனுமிடத்திலுள்ள பாலத்தின் (தற்போதைய தொங்குபாலம் (Swing Bridge) குறுக்கேயுள்ள தூக்கு மரத்துக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டார்.

கி.பி. 1594ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 26ம் தேதி, “கேட்ஸ்ஹெட்” (Gateshead) நகரில் ஜான் இங்க்ராம் தூக்கிலிடப்பட்டார்.

† Saint of the Day †

(July 26)

✠ Blessed John Ingram ✠

English Jesuit and Martyr:

Born: 1565 AD

Stoke Edith, Herefordshire

Died: July 26, 1594

Gateshead

Venerated in: Roman Catholic Church

Feast: July 26

The Blessed John Ingram was an English Jesuit and martyr from Stoke Edith, Herefordshire, who was executed in Gateshead on 26 July 1594, during the reign of Elizabeth I.

Life:

Ingram was probably the son of Anthony Ingram of Wolford, Warwickshire, by Dorothy, daughter of Sir John Hungerford.

He began his education in Worcestershire and attended New College, Oxford. He then converted to Catholicism and studied at the English College, Rheims, at the Jesuit College, Pont-a-Mousson, and at the English College, Rome. He was ordained at Rome in 1589; and then, early in 1592, he went to Scotland. There he befriended many powerful people. He acted as chaplain to Walter Lindsay of Balgavie for 18 months.

Captured at Wark in Northumberland having crossed into England over the River Tweed on 25 November 1593, he was first imprisoned at Berwick; then at Durham, York, and in the Tower of London, where he was severely tortured and wrote twenty Latin epigrams, which survive.

After his ordeal at the Tower, he was sent North again and imprisoned at York, Newcastle, and Durham. There he was tried with John Boste and George Swallowell, a converted minister. At Durham Assizes on the 23rd July 1594, he was convicted under a law, which made the mere presence in England of a priest ordained abroad high treason, even though there was no evidence that he had ever acted as a priest while in England. There is evidence that someone in Scotland offered the English Government a thousand crowns to spare Ingram's life, all in vain. As the authorities in Newcastle were responsible for executions on Tyneside, John was transferred to Newgate Prison in Newcastle and on the day of execution, Friday 26 July, he was taken from the prison across the bridge (now where the Swing Bridge is located) to the Scaffold in Gateshead High Street which was directly opposite what was known at the time as the Papist Chapel, the Chapel of St Edmund Bishop and Confessor, now the Anglican church of Holy Trinity.

Death and beatification:

Ingram was executed at Gateshead on 26 July 1594.

Holtby gives an account of Ingram's preparations, the prayers he said, his words to the bystanders, and of the execution itself:

"I take God and his holy angels to the record, that I die only for the holy Catholic faith and religion, and do rejoice and thank God with all my heart that hath made me worthy to testify my faith therein, by the spending of my blood in this manner." He was asked to pray for the Queen and he prayed God that she might long reign to his glory and that it might please him to procure her to live and die a good Catholic Christian prince. With a rope around his neck, he said more prayers, ending with the psalm Miserere mei Deus, after which, making the sign of the Cross upon himself and saying, In manus Tuas, etc., the ladder was turned; and being dead, he was cut down, bowelled, and quartered. The Gateshead executioner was paid two shillings and sixpence, eighteen pence for hanging his quarters on gibbets. His quarters were sent to Newcastle, and his headset upon the bridge.

In the Tower of London, John Ingram had cut with a blunt knife on the walls of his cell these words of an Epigram in Latin, "The expectation of a bloody death is another death, which grins at me, her gray hairs steeped in gore." Another Epigram read: "Rocks are quarried, the entrails of the earth, that Dives may have a living rock for his tomb. No tomb seek me; and yet shall there be a living tomb for my lifeless body ---- the carrion-crow."

In Rome, at the English College, when the news of his martyrdom reached there, the staff and students sang the Te Deum in the college chapel and wrote against his name 'Martyro insignia coronatus'.

He was beatified in 1929 by Pope Pius XI and his anniversary is 24 July.

His martyrdom is commemorated each year by faithful Catholics who gather at St Andrew's Anglican Church in Newcastle, which is situated where John Ingram was held in the Newgate Prison prior to his execution. After a brief service of prayer, they walk along the route taken by the execution party, from Newcastle to Gateshead High Street, crossing the River Tyne over the Swing Bridge, where the medieval bridge stood. The Annual John Ingram Walk concludes with service of prayer at the Anglican church of St Edmund (Holy Trinity Church) which is situated in the High Street. The Catholic priest who leads this Walk usually delivers a homily at St Edmund's. At the time of Protestant Reformation this church was referred to as "the papist chapel", and the authorities chose to execute John Ingram directly in front of this chapel, dedicated to St Edmund of Canterbury, as a warning to any Catholics on Tyneside, of which there were many, should they think of refusing to comply with the requirements of the Queen, her Privy Council, and her Protestant bishops.

The brothers of the St Vincent de Paul Society Conference at Corpus Christi Catholic Church in the Bensham area of Gateshead initiated the annual walk in his honor a few years after the Canonization of the Forty Martyrs of England and Wales by Pope Paul VI, and after speaking to the elderly Father Starr, a Catholic priest who had had a personal devotion to the Gateshead martyr for many years and had made a walk in his honor. Their motive from the start was to promote the Cause for the canonization of Blessed John Ingram.

புனிதர்கள் சுவக்கின் மற்றும் அன்னம்மாள் ✠(Saints Joachim and Anne) July 26

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 26)

✠ புனிதர்கள் சுவக்கின் மற்றும் அன்னம்மாள் ✠

(Saints Joachim and Anne)

இறைவனின் அதிதூய அன்னை, கன்னி மரியாளின் பெற்றோர்:

(Parents of the Blessed Virgin Mary)

பிறப்பு: கி.மு. 100

நாசரேத்

(Nazareth)

இறப்பு: தெரியவில்லை

எருசலேம், நாசரேத்

(Jerusalem, Nazareth)

ஏற்கும் சமயம்: 

கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபைகள்

(Eastern Orthodox Churches)

ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்

(Anglican Communion)

ஆக்ளிபயன் திருச்சபை

(Aglipayan Church)

இஸ்லாம்

(Islam)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூலை 26

பாதுகாவல்:

சுவக்கின்:

பாட்டனார்கள், தாத்தா, பாட்டி; திருமணமான தம்பதிகள்; தனியறை தயாரிப்பாளர்கள்; கைத்தறி வர்த்தகர்கள்

அன்னா:

திருமணமாகாத பெண்கள்; குடும்பத் தலைவிகள்; பிரசவ வேதனையிலிருக்கும் பெண்கள்; பாட்டியார்; குதிரை சவாரி செய்பவர்கள்; தனியறை தயாரிப்பாளர்கள்

கி.பி. 2ம் நூற்றாண்டின் மரபு வழி செய்திகளின்படி அன்னாவும், சுவக்கின் என்பவர்களும் இறைவனின் அன்னை, அதி தூய கன்னி மரியாளின் பெற்றோர்கள் என்று கூறப்படுகின்றது. 6ம் நூற்றாண்டிலிருந்தே அன்னாவுக்கு வணக்கம் செலுத்தப்பட்டு வந்தது. 10ம் நூற்றாண்டில் இப்பக்தி மிகுதியாக பரவியது. 12ம் நூற்றாண்டில், “பைசான்தீனியர்களும்” “சிலுவைப் போராளிகளும்” (Byzantines and the Crusaders ) இணைந்து, மத்திய இஸ்ரேலிலுள்ள “பெய்ட் குவ்ரின்” (Beit Guvrin National Park) தேசியப் பூங்காவில் புனித அன்னாவுக்கு ஆலயம் கட்டினார்கள்.

மரபுகளின்படி “பெத்தலேகேமில்” (Bethlehem) பிறந்த அன்னா, “சுவக்கினை” (Joachim of Nazareth) திருமணம் செய்துகொண்டார். இருவரும் தாவீதின் (David) மரபுவழிமுரையினர் ஆவர். ஜேம்ஸின் குழந்தைப்பருவ நற்செய்திகளின்படி, (Protoevangelium of James) சுவக்கின் பணக்கார, பக்தி மிகுந்தவர் ஆவார். இவர் வழக்கமாக ஏழைகளுக்கும், எருசலேமின் வடமேற்கு திசையிலுள்ள “செஃபோரிஸ்” (Sepphoris) எனுமிடத்திலுள்ள யூதர்களின் வழிபாட்டு கூடங்களுக்கும் தான தர்மங்கள் வழங்குவார்.

ஆரம்பத்தில் “கலிலேயா” (Galilee) நகரில் வாழ்ந்து வந்த அன்னை மரியாளின் பெற்றோர், பின்னர் எருசலேமில் வந்து வசித்தனர். அவர்களுக்கு குழந்தைகள் இல்லாத காரணத்தால், அவர்கள் தந்த தான தர்மங்கள் தெய்வீக அதிருப்திக்கு ஒரு அடையாளமாகப் புரிந்துகொள்ளப்பட்ட காரணத்தால், யூத வழிபாட்டு கூடங்களின் தலைமை குரு சுவக்கினையும் அவர் தந்த தானங்களையும் நிராகரித்தார். இதன் விளைவாக பாலைவனத்திற்குத் திரும்பிய சுவக்கின், நாற்பது நாட்கள் அங்கே விரதம், செபம் மற்றும் தவ முயற்சிகளில் ஈடுபட்டார். பின்னர், சுவக்கின் மற்றும் அன்னா இருவருக்கும் காட்சியளித்த தேவ தூதர்கள், அவர்களுக்கு ஒரு குழந்தை பிறக்கும் என்று வாக்கு கொடுத்தனர். அதன் பின்னர் எருசலேம் திரும்பிய சுவக்கின், நகரின் நுழைவாயிலில் வைத்து அன்னாவை வாரியணைத்தார்.

சுவக்கினும் அன்னாவும் எருசலேமின் சுவர்ண நுழைவாயிலில் சந்தித்துக்கொண்ட சம்பவம், அன்னை மரியாளின் வாழ்வின் கலையாற்றல் மிக்க சம்பவமாக கருதப்படுகின்றது.

அன்னை மரியாளின் பெற்றோர் திருமணமாகி பல ஆண்டுகள் குழந்தைப்பேறு இல்லாமல் இருந்துள்ளனர். செப, தவ, ஒறுத்தல்கள் பல புரிந்து, நீண்ட கால இடைவெளிக்கு பின்னர் ஒரு பெண் குழந்தையை பெற்றெடுத்தனர். அக்குழந்தைக்கு "மரியா" என்று பெயர் சூட்டினர். தங்களது ஒரே மகளை ஞானத்திலும், அறிவிலும், பக்தியிலும் சிறந்த பெண்ணாக வளர்த்தனர். இவர்கள் இறுதியாக எருசலேமில் வாழ்ந்துள்ளனர்.

கி.பி. 12ம் நூற்றாண்டிலிருந்து அன்னை மரியாளின் பெற்றோர்களின் மீதிருந்த பக்தி உலகம் முழுவதும் பரவியது. கி.பி. 13ம் நூற்றாண்டிலிருந்து ஜூலை 26ம் நாள் இப்புனிதர்களின் விழா கொண்டாடப்பட்டு வருகின்றது. கி.பி. 1584ம் ஆண்டு “ரோம பொது நாள்காட்டியில்” (General Roman Calendar) பட்டியலில் சேர்க்கப்பட்டது.

இஸ்லாமிய பாரம்பரியம்:

இஸ்லாமிய மத நூலான புனித “குர் ஆனில்” (Quran) சுவக்கின் “இம்ரான்” என்று அறியப்படுகின்றார்.

அன்னா, புனித “குர் ஆனில்” (Quran) “ஹன்னா” (Ḥannah) என்று அறியப்படுகின்றார்.

† Saint of the Day †

(July 26)

✠ Saints Joachim and Anne ✠

Parents of the Blessed Virgin Mary:

Born:

St. Joachim:

Around 50 BC

Nazareth

St. Anne:

50 BC

Died:

St. Joachim:

15 AD

Jerusalem, Nazareth

St. Anne:

12 AD

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Catholic Churches

Eastern Orthodox Church

Oriental Orthodox Church

Anglican Communion

Lutheranism

Islam

Canonized: Pre-Congregation

Feast: July 26

Patronage:

St. Joachim:

Adjuntas, Puerto Rico, Dolores, Eastern Samar, Fathers, Grandparents, Childless people, Fasnia (Tenerife)

St. Anne:

Brittany, Canada, Detroit, Fasnia (Tenerife); Mainar; Carpenters; Childcare providers; Childless people; Children; Equestrians; Grandparents; Homemakers/ Housewives; Lacemakers; Lost articles; Miners; Mothers; Moving house; Old-clothes dealers; Poverty; Pregnancy; Seamstresses; Stablemen; Sterility; Teachers

In the Scriptures, Matthew and Luke furnish a legal family history of Jesus, tracing ancestry to show that Jesus is the culmination of great promises. Not only is his mother’s family neglected, but we also know nothing factual about them except that they existed. Even the names Joachim and Anne come from a legendary source written more than a century after Jesus died.

The heroism and holiness of these people, however, is inferred from the whole family atmosphere around Mary in the Scriptures. Whether we rely on the legends about Mary’s childhood or make guesses from the information in the Bible, we see in her a fulfillment of many generations of prayerful persons, herself steeped in the religious traditions of her people.

The strong character of Mary in making decisions, her continuous practice of prayer, her devotion to the laws of her faith, her steadiness at moments of crisis, and her devotion to her relatives—all indicate a close-knit, loving family that looked forward to the next generation even while retaining the best of the past.

Joachim and Anne—whether these are their real names or not—represent that entire quiet series of generations who faithfully perform their duties, practice their faith, and establish an atmosphere for the coming of the Messiah, but remain obscure.

On July 26 the Roman Catholic Church commemorates the parents of the Virgin Mary, Saints Joachim, and Anne. The couple's faith and perseverance brought them through the sorrow of childlessness, to the joy of conceiving and raising the immaculate and sinless woman who would give birth to Christ.

The New Testament contains no specific information about the lives of the Virgin Mary's parents, but other documents outside of the Biblical canon do provide some details. Although these writings are not considered authoritative in the same manner as the Bible, they outline some of the Church's traditional beliefs about Joachim, Anne, and their daughter.

The “Protoevangelium of James,” which was probably put into its final written form in the early second century, describes Mary's father Joachim as a wealthy member of one of the Twelve Tribes of Israel. Joachim was deeply grieved, along with his wife Anne, by their childlessness. “He called to mind Abraham,” the early Christian writing says, “that in the last day God gave him a son Isaac.”

Joachim and Anne began to devote themselves to rigorous prayer and fasting, in isolation from one another and from society. They regarded their inability to conceive a child as a surpassing misfortune, and a sign of shame among the tribes of Israel.

As it turned out, however, the couple were to be blessed even more abundantly than Abraham and Sarah. An angel revealed this to Anne when he appeared to her and prophesied that all generations would honor their future child: “The Lord has heard your prayer, and you shall conceive, and shall bring forth, and your seed shall be spoken of in all the world.”

After Mary's birth, according to the Protoevangelium of James, Anne “made a sanctuary” in the infant girl's room, and “allowed nothing common or unclean” on account of the special holiness of the child. The same writing records that when she was one year old, her father “made a great feast, and invited the priests, and the scribes, and the elders, and all the people of Israel.”

“And Joachim brought the child to the priests,” the account continues, “and they blessed her, saying: 'O God of our fathers, bless this child, and give her an everlasting name to be named in all generations' … And he brought her to the chief priests; and they blessed her, saying: 'O God most high, look upon this child, and bless her with the utmost blessing, which shall be forever.'”

The protoevangelium goes on to describe how Mary's parents, along with the temple priests, subsequently decided that she would be offered to God as a consecrated Virgin for the rest of her life, and enter a chaste marriage with the carpenter Joseph.

St. Joachim and St. Anne have been a part of the Church's liturgical calendar for many centuries. Devotion to their memory is particularly strong in the Eastern Catholic churches, where their intercession is invoked by the priest at the end of each Divine Liturgy.

Grandparents and the Incarnation:

How wonderful that Jesus has grandparents! St. Joachim and St. Anne remind us of the mystery of the Incarnation: God truly became man and entered into a human family that included not only his mother Mary and father Joseph but their parents, and their parents, and their parents, all the way back to Adam (and Eve) at the dawn of creation, according to St. Luke’s chronology (Luke 3:23-38). Like all of us, Jesus was born into a web of relationships, the “cradle of life and love” that is the family (John Paul II, Christifideles Laici, no. 40).

The burden of infertility:

However, becoming grandparents – or even parents – must have seemed like a far-off dream for much of Joachim and Anne’s married life. Tradition holds that these saints struggled with infertility and were childless for decades. Like other barren couples in Scripture (eg. Abraham and Sarah, Elkanah, and Hannah), sterility was a great burden to Joachim and Anne and even a hindrance to their participation in community life. A story told of St. Joachim relates that he wanted to offer sacrifice in the temple but was turned away because of his childlessness. He retreated into the mountains to air his grievance with God, and during this time both he and his wife received an angelic prophecy of Anne’s pregnancy. We can picture her thanking God in the same words used by Hannah when she became a mother:

“My heart exults in the Lord,

my horn is exalted in my God.

I have swallowed up my enemies;

I rejoice in my victory.

. . .

The barren wife bears seven sons,

while the mother of many languishes.”

– 1 Samuel 2:1, 5

Their steadfast faith during the trial of infertility explains why they are often invoked by married couples struggling to conceive a child.

A model for parents:

Tradition depicts St. Joachim and St. Anne as loving and dedicated parents to their daughter, Mary. Artwork often shows Mary on her mother’s lap, learning how to read. It is no stretch to imagine that St. Joachim and St. Anne laid the groundwork for Mary’s faith, preparing her to answer one day to the angel Gabriel “Behold, the handmaid of the Lord. Be it done to me according to thy word.”

A model for marriage:

Finally, St. Joachim and St. Anne are a particularly special married couple for the Marriage: Unique for a Reason project, seeing how they are the couple featured in the Marriage: Unique for a Reason logo and artwork. As the website says:

Saints Joachim and Anne are the father and mother of the Blessed Virgin Mary. Mary is the fruit of their marriage. By a singular grace of God in view of the merits of Jesus, she was preserved from all stain of Original Sin from the moment of her conception. Thus it is in the context of married life and conjugal love that Mary is prepared to receive the Divine Logos, the Word made flesh, Jesus Christ our Lord. Jesus is the Logos, the “Reason” at the heart of all reason and truth, including the truth of marriage. The marriage between Joachim and Anne is a significant witness to why marriage is “unique for a reason.”

St. Joachim and St. Anne are the patron saints of grandparents and infertile couples.

St. Joachim and St. Anne, pray for us!

புனிதர் கிறிஸ்டோபர் ✠(St. Christopher July 25

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 25)

✠ புனிதர் கிறிஸ்டோபர் ✠

(St. Christopher)

மறைசாட்சி:

(Martyr)

பிறப்பு: தெரியவில்லை

கானான் (மேற்கத்திய மரபு) அல்லது மார்மரிக்கா (கிழக்கத்திய மரபு)

(Canaan (Western accounts) or Marmarica (Eastern accounts)

இறப்பு: கி.பி. சுமார் 251

அனத்தோலியா

(Asia Minor)

ஏற்கும் சமயம்:

கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholicism)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodoxy)

லூதரனியம்

(Lutheranism)

ஆங்கிலிக்கம்

(Anglicanism)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

(Oriental Orthodoxy)

நினைவுத் திருவிழா: ஜூலை 25

பாதுகாவல்:

திருமணமாகாதோர், போக்குவரத்து பணியாளர், நெடுந்தூரம் பயணம் செய்வோர், புயல்காற்று, செயிண்ட் கிட்சு தீவு (Saint Kitts), வில்னியஸ் (Vilnius), வலிப்பு நோய் (Epilepsy), தோட்டக்காரர், நல்ல மரணம், பல்வலி, ரேப் தீவு (Island Rab)

புனிதர் கிறிஸ்டோபர், கிறிஸ்தவ மறைசாட்சியாக வணங்கப்படுபவர் ஆவார். இவர் கி.பி. மூன்றாம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்து, கி.பி. 249–251ம் ஆண்டு காலத்தில் ரோம் நகரை ஆண்ட, பேரரசர் (Roman Emperor) “டேசியஸ்” (Decius) அல்லது, கி.பி. 308–313ம் ஆண்டு காலத்தில் ரோமை ஆண்ட பேரரசர் “இரண்டாம் மேக்சிமஸ் டேசியன்” (Maximinus II Dacian) என்பவரால் கொல்லப்பட்டிருக்கலாம். எவ்வாறாயினும் இவருக்கு செலுத்தப்படும் வணக்கம் மிகவும் பின் நாட்களிலேயே தொடங்கியதொன்றாகும். இது மேற்கத்திய திருச்சபையில் மத்திய காலத்தின் பிற்பகுதியில் பரவத் தொடங்கியது. எனினும் இவரின் பெயரால் ஏழாம் நூற்றாண்டு முதலே மடங்களும் ஆலயங்களும் கட்டப்பட்டன.

இவர் உண்மையிலேயே வரலாற்றில் வாழ்ந்த நபரா, அல்லது இப்பெயர் பலரை குறிக்கப் பயன்படுத்தப்பட்ட சொல்லா என்பது குறித்து அறிஞர்களிடையே ஒத்த கருத்தில்லை.

கிரேக்கத் தொன்மவியலின் சாயலில் அமைந்த ஒரு மரபுவழி கதையின்படி, இவர் கிறிஸ்துவை தமது தோளில் சுமந்து, ஆற்றை கடக்க உதவியதாக நம்பப்படுகிறது. ஆகவே இவர் பயணம் செய்வோருக்கு பாதுகாவலராக கருதப்படுகிறார்.

செபதேயுவின் மகன் புனிதர் யாக்கோபு July 25

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 25)

✠ செபதேயுவின் மகன் புனிதர் யாக்கோபு ✠

(St. James, son of Zebedee)

திருத்தூதர் மற்றும் மறைசாட்சி:

(Apostle and martyr)

 

பிறப்பு: கி. பி. 1ம் நூற்றாண்டு

பெத்சாயிதா, யூதேயா, ரோம பேரரசு

(Bethsaida, Judaea, Roman Empire)

இறப்பு: கி. பி. 44

ஜெருசலேம், யூதேயா, ரோம பேரரசு

(Bethsaida, Judaea, Roman Empire)

ஏற்கும் சமயம்:

எல்லா கிறிஸ்தவ உட்பிரிவுகளும்

(All Christianity)

முக்கிய திருத்தலங்கள்:

சந்தியாகு டி கம்போஸ்டேலா பேராலயம், கலீசியா (ஸ்பெயின்), புனித ஜேம்ஸ் பேராலயம், ஜெருசலேம், ஆர்மேனியன் குவார்ட்டர் (இஸ்ரயேல்)

(Cathedral of Santiago de Compostela, Galicia (Spain), Cathedral of St. James, Jerusalem, Armenian Quarter (Israel)

நினைவுத் திருவிழா: ஜூலை 25

பாதுகாவல்:

இடங்கள் (Places):

கலீசியா (Galicia), குவாத்தமலா (Guatemala), நிக்கரகுவா (Nicaragua), ஸ்பெய்ன் (Spain), குயாகில் (Guayaquil), பேடிஸ் ஆலயம் (Betis Church), பம்பங்கா (Pampanga), படியான் (Badian), சோகோட் (Sogod), செபு (Cebu), பிலிப்பைன்ஸ் (Philippines) மெக்சிகோ நாட்டின் சில இடங்கள் (Some places of Mexico)

தொழில்கள் (Professions):

கால்நடை மருத்துவர்கள் (Veterinarians), குதிரையேற்றம் (Equestrians), விலங்கின் மென்மயிரால் பொருட்களைச் செய்து விற்பவர்கள் (Furriers), தோல் பதப்படுத்துபவர்கள் (Tanners), மருந்தாளுநர்கள் (Pharmacists), சிப்பி மீனவர்கள் (Oyster Fishers), மரம் செதுக்குபவர்கள் (Woodcarvers)

செபதேயுவின் மகன் யாக்கோபு, (James, son of Zebedee) இயேசு கிறிஸ்துவின் பன்னிரு திருத்தூதர்களுள் ஒருவர் ஆவார். முதன்முதலில் மறைசாட்சியாக மரித்த திருத்தூதர் இவரேயாவார் என்று மரபுகள் கூறுகின்றன. இவரின் பெற்றோர் செபதேயு மற்றும் சலோமி ஆவர் (Zebedee and Salome). இவர் திருத்தூதரான புனித யோவானின் (John the Apostle) சகோதரர் ஆவார். அல்பேயுவின் மகன் யாக்கோபுவிடமிருந்து (James, son of Alphaeus) இவரைப் பிரித்து காட்ட, இவர் பெரிய யாக்கோபு (James the Greater) என்றும், “இயேசுவின் சகோதரர் யாக்கோபு” (James the brother of Jesus) என்றும் அழைக்கப்படுகின்றார்.

யாக்கோபு, இயேசுவின் முதல் சீடர்களுல் ஒருவராக விவரிக்கப்படுகிறார். ஒத்தமை நற்செய்தி நூல்களின்படி இவரும் இவரின் சகோதரரான யோவானும் இயேசுவிடமிருந்து அழைப்பு பெறும்போது தங்களின் தந்தையோடு கடற்கரையில் இருந்தனர். இயேசுவின் தோற்றம் மாறியதை (Transfiguration) கண்ட மூன்று அப்போஸ்தலர்களுல் இவரும் ஒருவராவார்.

சமாரியர்கள் இயேசுவை ஏற்றுக் கொள்ளாததால் யாக்கோபுவும் யோவானும் இயேசுவிடம், “ஆண்டவரே, வானத்திலிருந்து தீ வந்து இவர்களை அழிக்குமாறு செய்யவா? இது உமக்கு விருப்பமா?” என்று கேட்டார்கள்.

அவர் அவர்கள் பக்கம் திரும்பி, அவர்களைக் கடிந்து கொண்டார். திருத்தூதர் பணிகள் 12:2ன்படி ஏரோது அரசன், யாக்கோபுவை தன் வாளால் கொன்றான். திருத்தூதர்களுல் புதிய ஏற்பாட்டில் இவரின் இறப்பு மட்டுமே பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. ஆகவே பாரம்பரிய நம்பிக்கையின் படி 12 திருத்தூதர்களில் இவரே முதல் இரத்த சாட்சி என நம்பப்படுகிறது.

இவர் ஸ்பெயின் நாட்டின் பாதுகாவலராக கருதப்படுகின்றார். இவரின் கல்லறை கலீசியாவில் உள்ள சாந்தியாகோ தே கோம்போசுதேலா கத்தீடிரலில் உள்ளதாக நம்பப்படுகின்றது. பரம்பரியமாக இவரின் கல்லறைக்கு செல்லும் பக்தி முயற்சி புனித யாக்கோபுவின் பாதை என அழைக்கப்படுகின்றது. இப்பக்தி முயற்சி நடுக்காலம் முதல் பல இடங்களில் இருப்பவர்களிடம் பரவியது.

இவரின் நினைவுத் திருவிழா நாள் ஜூலை மாதம், 25ம் நாளன்று, கத்தோலிக்க திருச்சபை, ஆங்கிலிக்கம், லூதரனியம் மற்றும் சில சீர்திருத்தத் திருச்சபைகளில் கொண்டாடப்படுகின்றது. மரபுவழி திருச்சபைகளில் ஏப்ரல் மாதம், 30ம் நாளன்று, கொண்டாடப்படுகின்றது.

ஸ்பெயினில்:

பாரம்பரியப்படி கி.பி. 40ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், இரண்டாம் நாளன்று, இவருக்கு ஐபீரிய மூவலந்தீவு பகுதியில் மறைபணியாற்றிக் கொண்டிருக்கும் போது மரியாளின் காட்சி கிடைத்ததாகவும், அதன் பின்னரே இவர் எருசலேமுக்கு சென்று உயிர் துறந்ததாகவும் நம்பப்படுகின்றது. மேலும் இதன் பின் இவரின் உடல் சாந்தியாகோ தே கோம்போசுதேலா ஆலயம் அமைந்துள்ள கலீசியா கடற்கறைக்கு தேவதூதர்களால் கொண்டு வரப்பட்டதாகவும், அங்கிருந்தவர்கள் இவரின் உடலை அடக்கம் செய்ததாகவும் நம்பப்படுகின்றது. எனினும் இவரின் சீடர்களாலேயே இவரின் உடல் கொண்டுவரப்பட்டிருக்கலாம் என அறிஞர்கள் நம்புகின்றனர்.

† Saint of the Day †

(July 25)

✠ St. James the Greater ✠

Apostle and Martyr:

Born: Around 3 AD

Bethsaida, Galilee, Roman Empire

Died: 44 AD

Jerusalem, Judea, Roman Empire

Venerated in: All Christianity

Canonized: Pre-Congregation

Major shrine:

Cathedral of Santiago de Compostela, Galicia (Spain), Cathedral of St. James, Jerusalem, Armenian Quarter (Israel)

Feast: July 25 

Patronage:

Places:

Spain, Guatemala, Nicaragua, Guayaquil, Betis Church, Guagua, Pampanga, Badian, Sogod, Cebu, Philippines and some places of Mexico.

Professions:

Veterinarians, Equestrians, Furriers, Tanners, Pharmacists, Oyster Fishers, Woodcarvers.

James, son of Zebedee was one of the Twelve Apostles of Jesus.

Biographical selection:

St. James the Greater, Apostle, was the son of Zebedee and Salome, and brother of St. John the Evangelist. He was the first Apostle to receive the crown of martyrdom. Patron Saint of Spain, his name Santiago became a war cry in the fight against the Muslims.

Anne Catherine Emmerich had a vision of St. James, which she described in this way: 

“From Jerusalem, St. James went to Sicily and then to Spain, stopping in Cadiz for a while. He was not well received and was saved from being murdered by an Angel. He left Spain to seven disciples. 

"Later he returned to Saragoza, where a large number of conversions took place. Even with this good result, the dangers abounded. Often the enemies would throw vipers on him, and he would calmly hold them in his hand without suffering any harm. In Granada, he and all his disciples and the neophytes were put into prison. St. James implored the help of Our Lady, who lived in Jerusalem. By the hands of the Angels, he was saved, and Our Lady commanded him to preach in Galicia. 

“Later, I saw St. James in danger because of the persecution against the faithful in Saragoza. I saw the Apostle praying at night with some disciples near the walls of the city. He was asking for enlightenment to know if he should stay in that region or go elsewhere. He directed his thoughts to Most Holy Mary and asked her to intercede with her Divine Son, Who could not deny her anything.

“Suddenly, I saw a heavenly splendor come over the Apostle. Angels, singing harmoniously, carried down a column of light whose base they set on the place in which a church should be built. The column was tall and elegantly narrow, ending in the shape of an open lily that sent sparks of light in many directions. One of them went to Compostela. In the splendor of the lily, I saw the Most Holy Mary, transparent and white like snow, with a delicacy and beauty greater than silk. She was standing as she used to pray. Her hands were joined, and a long veil on her head fell to her feet, which lightly touched the lily that shone with five rays of light. This vision of Our Lady was the origin of the devotion to Our Lady of the Pillar. (Virgen del Pilar) 

“While the vision was taking place St. James received a message interiorly that he should build a church on that site, and that the devotion to Our Lady would be established there, take root, and expand. The Holy Virgin told him that once the church was built, he should return to Jerusalem. Indeed, later, when the work was completed, the Apostle left it in charge of twelve disciples he had formed and left. 

“In Ephesus, he visited the Holy Virgin. Mary predicted his coming death, consoling and comforting him greatly. Then he said farewell to Our Lady and St. John and left for Jerusalem. In that city, he was taken by the Jews and brought to Mount Calvary. Along the way he continued to preach, converting and curing many. He was beheaded. Sometime later, his body was brought to Spain.”

Comments:

This selection covers so many beautiful and edifying elements that it does not permit me to make a complete commentary here.

An interesting note is to see in the lives of the Apostles and Saints, as well as in the life of Our Lord Jesus Christ, how God has marked an hour for everything. The enemies do all they can to kill the Apostle, but they are unable to do so. However, when the moment arrives that God has determined St. James should die, then nothing can save him. He is warned that he will die, and in fact, he becomes a martyr, his life is offered in a holocaust. 

This is exactly what happened with Our Lord. His life might have been taken many times before he was taken in the Garden of Olives. He crossed the paths of his enemies many times without a single scratch and without one of them able to succeed in aggression against him. However, when His hour came according to the designs of Divine Providence, He delivered Himself to death. Any measure to save His life became futile. 

The same thing happened with St. James. He passed through all types of danger, and every attempt to kill him did not succeed. However, at a certain moment, he received from Our Lady the warning that his life would end. She comforted him, and then he actually died. The design of Divine Providence was accomplished. 

The apparition to St. James in Spain is also very beautiful. There is a contrast in the column ending in the shape of a lily spreading light and fire. The lily is delicate, fresh, and white like snow. The fire is orange or red, hot, and burns everything. But here the lily is both snow-white and spreading fire. It has a flame that does not burn but enlightens and imparts spiritual ardor. It would be an interesting work for a painter to imagine what color to use to express such a flame coming from this lily.

You also know that Santiago, St. James, became a war cry during the Reconquista. The Spanish warriors used to charge the Moors shouting “Santiago, Santiago” and obtain victory through his intercession. This has great beauty and represents a glorification of St. James. I do not know of greater glory for a combative soul. A man dies and his memory remains, not as a sign of reconciliation, but as a war cry. At the moment when the warriors enter battle, risking everything for the Catholic cause, they have on their lips as a symbol of the fight, force, and victory, the name of Santiago. The last name that many would enthusiastically cry out before dying was the name of Santiago. They end the course of this life under the protection of St. James, receiving the smile of Mary as they present themselves for their judgment. I think that nothing can be more beautiful than this. 

It clearly demonstrates the glory of a man’s name. The Church commemorates the special feast days of the Most Holy Name of Jesus and the Most Blessed Name of Mary. Here we also understand the glory of the name of St. James, who gave birth to Spain, the combative nation par excellence, the arm of Christendom. This nation burning with zeal was born from that blazing lily and became a nation of fire. This nation chose the name of the Apostle who founded it as a war cry in the Reconquista. I can’t think of anything more beautiful than this. 

Let us honor Our Lady for the glory she received from this great servant of hers, the Apostle St. James.

~ Late Prof. Plinio Corrêa de Oliveira

தூய ஷார்பெல் மஹ்லூப் July 24

இன்றைய புனிதர் :

(24-07-2020)

தூய ஷார்பெல் மஹ்லூப்

பிறப்பு : 1828 ஷார்பெல், லெபனான் நாட்டில் உள்ள பே-குவா-கப்ரா

இறப்பு : 1898 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார்

புனிதர் பட்டம் : 1977 ஆம் ஆண்டு புனிதர் பட்டம் கொடுக்கப்பட்டது.

இவர் பிறந்த ஒருசில ஆண்டுகளிலே இவருடைய  தந்தை இறந்து போனார். 

ஷார்பெல் சிறுவயது முதலே பக்தியில் சிறந்துவிளங்கி வந்தார். இவரிடமிருந்து விளங்கிய பக்தியைப் பார்த்துவிட்டு எல்லாரும் ஆச்சரியப்பட்டு நின்றார்கள். இவர் வளர்ந்து பெரியவராகிய போது மேபுங் என்னும் இடத்தில் இருந்த துறவற மடத்தில் சேர்ந்து, கல்விகற்று 1859 ஆம் ஆண்டு, குருவாக மாறினார்.

தன்னுடைய குருத்துவ  வாழ்வின் பெரும்பாலான நாட்களை தனிமையிலும் ஜெபத்திலும் தவத்திலும் செலவழித்து வந்தார்; கடுமையான ஒறுத்தல் முயற்சிகளை மேற்கொண்டு வந்தார்.

தூய மரோன் என்பவரின் முன்மாதிரிகையைப் பின்பற்றி முன்பைவிட ஜெபத்திற்கும் தவத்திற்கும் ஒறுத்தல் முயற்சிகளுக்கும் முக்கியத்துவம் கொடுத்து வாழ்ந்து வந்தார். ஒருநாளைக்கு ஒருவேளை மட்டுமே உணவு உண்டு வந்தார். இப்படி அவர் கடுமையான ஒறுத்தல் முயற்சிகளைச் செய்து வந்ததால், அவருடைய உடல்நலம் குன்றியது. இதனால் அவர் படுத்த படுக்கையாகி இறையடி சேர்ந்தார்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (24-07-2020)

Saint Charbel Makhlouf

Son of a mule driver. Raised by an uncle who opposed the boy's youthful piety. The boy's favorite book was Thomas a Kempis's The Imitation of Christ. At age 23 he snuck away to join the Baladite monastery of Saint Maron at Annaya where he took the name Charbel in memory of a 2nd century martyr. Professed his solemn vows in 1853. Ordained in 1859, becoming a heiromonk.

He lived as a model monk, but dreamed of living like the ancient desert fathers. Hermit from 1875 until his death 23 years later, living on the bare minimums of everything. Gained a reputation for holiness, and was much sought for counsel and blessing. He had a great personal devotion to the Blessed Sacrament, and was known to levitate during his prayers. Briefly paralyzed for unknown reasons just before his death.

Several post-mortem miracles attributed him, including periods in 1927 and 1950 when a bloody "sweat" flowed from his corpse. His tomb has become a place of pilgrimage for Lebanese and non-Lebanese, Christian and non-Christian alike.

Born :

8 May 1828 at Beka-Kafra, Lebanon as Joseph Zaroun Makhlouf

Died :

24 December 1898 at Annaya of natural causes

Canonized :

9 October 1977 by Pope Paul VI

---JDH---Jesus the Divine Healer---

புனிதர் ஜான் போஸ்ட் July 24

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 24)

✠ புனிதர் ஜான் போஸ்ட் ✠

(St. John Boste)

இங்கிலாந்து மற்றும் வேல்ஸ் நாடுகளின் நாற்பது மறைசாட்சிகளுள் ஒருவர்:

(Forty Martyrs of England and Wales)

பிறப்பு: கி.பி. 1544

வெஸ்ட்மோர்லேண்ட்

(Westmorland)

இறப்பு: ஜூலை 24, 1594

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: 1929

திருத்தந்தை பதினோராம் பயஸ்

(Pope Pius XI)

புனிதர் பட்டம்: 1970

திருத்தந்தை ஆறாம் பவுல்

(Pope Paul VI)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூலை 24

புனிதர் ஜான் போஸ்ட், ஒரு ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் புனிதரும், இங்கிலாந்து மற்றும் வேல்ஸ் நாடுகளின் நாற்பது மறைசாட்சிகளுள் ஒருவருமாவார்.

ஜான் போஸ்ட், கி.பி. 1544ம் ஆண்டு, வடமேற்கு இங்கிலாந்தின் (north west England) “வெஸ்ட்மோர்லேண்ட்” (Westmorland) வரலாற்றுப் பிராந்தியத்தின் “டஃப்ஃபொன்” (Dufton) நகரிலே பிறந்தவராவார். நிலச்சுவான்தாரான இவரது தந்தையின் பெயர், “நிக்கோலஸ் போஸ்ட்” (Nicholas Boste) ஆகும். இவரது தாயாரின் பெயர், “ஜேனேட் ஹட்டன்” (Janet Hutton) ஆகும். இவர் “ஆப்பிள் கிராம்மர் பள்ளியிலும்” (Appleby Grammar School) “ஆக்ஸ்போர்டிலுள்ள” (குயின்ஸ் கல்லூரியிலும்” (Queen's College, Oxford) கல்வி கற்று இளங்கலை மற்றும் முதுகலை பட்டங்களை வென்ற இவர், அதே கல்லூரியிலேயே கி.பி. 1572ம் ஆண்டு ஒரு அங்கத்தினரானார். இரண்டு வருடங்களின் பின்னே, அரசி எலிசபெத்தின் சாசனத்தின் கீழே, தாம் கற்ற அதே “ஆப்பிள் கிராம்மர் பள்ளியின்” (Appleby Grammar School) தலைமை ஆசிரியராக பதவியேற்றார்.

கி.பி. 1576ம் ஆண்டு கத்தோலிக்கராக மனம் மாறிய இவர், இங்கிலாந்தை விட்டு வெளியேறி, கி.பி. 1581ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் “கிரேண்ட் எஸ்ட்” (Grand Est) பிராந்தியத்தின் “ரெய்ம்ஸ்” (Reims) நகரில் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார்.

கி.பி. 1581ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதமே இங்கிலாந்து திரும்பிய போஸ்ட், “டர்ஹாம்” (County Durham) மாகாணத்திலுள்ள “ஹர்ட்ல்பூல்” (Hartlepool) எனும் நகரில் இறங்கினார். அங்கிருந்து “ஈஸ்ட் ஏங்க்லியா” (East Anglia) நகர் சென்றார். லண்டனில் வந்திறங்கிய அவர் வடக்கிற்குத் திரும்புவதற்கு முன்பு “லார்டு மொண்டாகுட்” (Lord Montacute) என்பவரின் கத்தோலிக்கக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பணியாளராக நியமிக்கப்பட்டார். அவர் வடக்கு இங்கிலாந்தில் ஒரு மிஷனரி குருவாக பணியாற்றினார். அவருடன் “ஜான் ஸ்பீட்” (John Speed) என்பவர் அடிக்கடி பயணித்தார். (அக்காலத்தில், புனிதர் ஜான் போஸ்ட் மறைந்து வாழவும்,  அவர் தங்க கத்தோலிக்கர்களின் வீடுகளை ஏற்பாடு செய்து தந்தவருமான ஆங்கிலேய கத்தோலிக்க பொதுநிலையினரான “ஜான் ஸ்பீட்” (John Speed), மேற்கண்ட குற்றங்களுக்காக கி.பி. 1594ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம் 4ம் நாளன்று, “டர்ஹாம்” (Durham) நகரில் தூக்கிலிடப்பட்டு மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டார். ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை இவரை கி.பி. 1929ம் ஆண்டு அருளாளராக உயர்த்தியது).

இவரது நடவடிக்கைகள், பெரும்பாலும் “லேடி மார்கரெட் நெவில்” (Lady Margaret Neville) என்பவருக்கு சொந்தமான, “டர்ஹாம்” (Durham) நகருக்கு அருகேயுள்ள “பிரன்ஸ்பீத் கோட்டையை” (Brancepeth Castle) மையமாக கொண்டே இருந்தன. ஒரு செயலூக்கமுடைய மிஷனரியான இவரைப் பிடிக்க அதிகாரிகள் மிகவும் ஆர்வமாக இருந்தனர். கி.பி. 1584ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், அரசால் நியமிக்கப்பட்ட உயர்நிலை ஆலோசகர்கள் சபை, அவரை கைது செய்ய ஆற்றல்மிக்க நடவடிக்கைகளை எடுக்க உத்தரவிட்டது. போஸ்ட்டின் சகோதரர் “லாரன்ஸ்” (Laurence) வீட்டில் தேடுதல் நடத்தப்பட்டது. “லார்டு ஹன்டிங்க்டன்” (Lord Huntingdon), இவரை வடக்கின் பெரிய கலைமான் என்று அழைத்தார்.

கி.பி. 1584ம் ஆண்டின் தொடக்கத்தில், “நார்தும்பெர்லேண்ட்” (Northumberland) செல்வதற்கு முன்னர், டிசம்பர் மற்றும் ஜனவரி மாதங்களில் “கார்லிஸில்” (Carlisle) நகரின் சுற்றுவட்டாரத்தில் தந்தை போஸ்ட் தோன்றினார். பத்து வருடங்கள் தாம் கைது செய்யப்படுவதை தவிர்த்துவந்த தந்தை போஸ்ட், முன்னாள் கத்தோலிக்கர் ஒருவரான “ஃபிரான்ஸ்சிஸ் எக்ல்ஸ்ஃபீல்ட்” (Francis Egglesfield) என்பவரால், கி.பி. 1593ம் ஆண்டு, காட்டிக்கொடுக்கப்பட்டார்.

“நெவில்” (Neville estate) தோட்டத்திலுள்ள “வாட்டர்ஹவுஸில்” (Waterhouse) ஒரு மாபெரும் வெகுஜன திருப்பலியை நிறைவேற்றிவிட்டு வெளியேறும்போது, தம்மை ஆசீர்வதிக்குமாறு தந்தை போஸ்டிடம் “ஃபிரான்ஸ்சிஸ் எக்ல்ஸ்ஃபீல்ட்” (Francis Egglesfield) கேட்டார். போஸ்ட் ஒப்புக் கொண்டபோது, இது அருகிலிருந்து கண்காணித்த படை வீரர்களுக்கு ஒரு அடையாள சமிக்ஞையாக இருந்தது. அவர்கள் வாட்டர்ஹவுஸை ஆக்கிரமித்தபோது, போஸ்ட் நெருப்புக்கு பின்னால் குருக்கள் மறைந்து வாழும் ஒரு துளையில் ஒளிந்திருந்தது கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. அவர் கைது செய்யப்பட்டபின், “ரிச்சர்ட் டாப்கிலிஃப்” (Richard Topcliffe) என்பவரால், “லண்டன் கோபுரம்” (Tower of London) சிறைச்சாலைக்கு விசாரணைக்காக அழைத்துச் செல்லப்பட்டார். “டர்ஹாம்” (Durham) நகர் திரும்பிய அவர், அக்கால இங்கிலாந்து மற்றும் வேல்ஸ் நாடுகளில் குற்றவியல் மற்றும் சிவில் வழக்குகளை விசாரிக்கும் “அஸ்ஸிசெஸ்” (Assizes) என்றழைக்கப்படும் நீதிமன்றத்தினால் தண்டிக்கப்பட்டார். (1972ம் ஆண்டு, இந்த “அஸ்ஸிசெஸ்” (Assizes) நீதிமன்றங்கள் கலைக்கப்பட்டு, இவற்றின் சிவில் வழக்குகளை விசாரிக்கும் நடுவர் மன்றங்கள் உயர்நீதிமன்றத்துக்கும் (High Court), குற்ற விசாரணைகள் “கிரவுண்” அல்லது உச்சநீதிமன்றத்துக்கும்” (Crown Court) மாற்றப்பட்டன).

கி.பி. 1594ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 24ம் தேதி, “டிரைபர்ன்” (Dryburn) தூக்கிலிடப்பட்டார். இது தற்போது, “செயிண்ட் லியோனார்ட்” (St. Leonard's school) பள்ளியின் இடமாகும். போஸ்ட், தாம் ஒரு துரோகி என்பதை மறுத்தார். "என் செயல்பாடுகள், ஆன்மாக்களை கவர்வதற்காகத்தான். தற்காலிக படையெடுப்புகளில் தலையிட அல்ல" என்றார். படிக்கட்டுகளில் ஏறும்போதுகூட, ஜெபமாலை உருட்டியபடியேதான் ஏறினார். அசாதாரணமாக, மிருகத்தனமாக தாக்கப்பட்ட அவர், தூக்கிலிடப்பட்டார். துண்டு துண்டாக வெட்டப்பட்ட அவருடைய உடலின் பாகங்கள், கோட்டை சுவர்களின் தொங்கவிடப்பட்டன. அவருடைய தலை, “ஃபிரேம்வெல்கேட்” (Framwellgate Bridge) பாலத்தின் தூண் ஒன்றில் தொங்கவிடப்பட்டிருந்தது.

ஜூலை மாதம் 24ம் தேதி, இவர் நினைவுகூறப்படுகின்றார்.

† Saint of the Day †

(July 24)

✠ St. John Boste ✠

Forty Martyrs of England and Wales:

Born: 1544 AD

Westmorland

Died: July 24, 1594

Venerated in: Roman Catholic Church

Beatified: 1929 AD

Pope Pius XI

Canonized: 1970

Pope Paul VI

Feast: July 24

Saint John Boste, 1544 – 1594, is one of the forty English and Welsh Martyrs canonized by Pope Paul VI in 1970. He was a priest that served the faithful in our area at a time when it was illegal to say Mass or practice the Catholic faith. He was captured by the authorities in Waterhouses, now in the Parish of Our Lady Queen of Martyrs, in 1593 and executed in what is now the grounds of St Leonard’s School, Durham in 1594. The feast day of all the English and Welsh martyrs is October 25th, but St John Boste is commemorated on the day of his execution, July 24th.

Early Life:

John Boste was born in Dufton, Westmorland (now Cumbria) and then went on to become a lecturer in logic at Oxford University, before returning to Westmorland to become a Master of the school at Appleby. He became more and more interested in the Catholic faith and in 1580 went to France to train to be a priest. He was ordained in early 1581 and quietly returned to England, landing in Hartlepool in April 1581. He then spent the next twelve years as a priest working in secret throughout England and sometimes in Scotland. After a little time in the South, he focussed on the North, and in particular the North East, with evidence of him being active in Newcastle and in Brancepeth Castle, home of Lady Margaret Neville.

John was a very effective missionary and the authorities were very keen for him to be captured. Lots of effort and resources went into this but for over ten years he always managed to evade capture. Lord Huntington, the president of the Council of the North and entrusted by Elizabeth I to capture John, was obsessed with hunting him down, describing him as “The Greatest Stag of the North”.

St John Boste in West Durham:

John Boste would often say Mass at the home of William and Grace Claxton, a house in the Brancepeth estate that became known as the Waterhouse. This was built by the banks of the Deerness in what was then a very densely wooded and isolated valley. Old farms called Low and High Waterhouse still exists, but the site of the original Waterhouse is unknown and was probably on the south side of the river between the modern positions of the villages of Waterhouses and Esh Winning. By 1593 William Claxton had been sent to prison for his Catholic sympathies but Boste still regularly attended to say mass for Grace and the rest of the household. Unknown to Boste and the Claxton’s one of the household, Francis Eglesfield, was actually a secret agent employed by Huntington. Eglesfield pretended to be a faithful Catholic but was passing the information on all activities at the house. By early September word had been passed that Boste was staying at the house, and a group of armed searchers began watching it closely in secret.

On the tenth of September, Eglesfield gave a sign to the searchers and the raid began. Those present, including Lady Neville and Grace Claxton, were arrested, but they could not find Boste. Eglesfield insisted that he was there and so they began to hack into the walls, according to some accounts finding Boste in a priest hole behind the fireplace.

Imprisonment and Torture:

John Boste was taken to Durham, questioned, then sent to York, Windsor, and eventually, the Tower of London, where he was repeatedly questioned about his activities. He never denied going abroad illegally to become a priest, or regularly saying mass adding “that if he said not mass every day it was against his will.” This, however, was not enough for his captors who wanted him to incriminate others and admit to political motives, something he would not do. He was imprisoned for almost a year and regularly tortured by being placed on the rack as well as being hung from the wall by his wrists. This permanently disabled him: “He walked all double, very slowly and with the assistance of a stick. When he sat down as he usually did on his heels, he was all on a heap, as if he had been all in pieces. Yet he would have got up of himself and spoken cheerfully to any that came to him”. It says much for his resilience that he even contemplated escape, but was unsuccessful.

The next morning, Wednesday 24 July, John Boste, along with two others, Ingram and Southwell, both converts to Catholicism, were brought back into court for sentence. The jury found him guilty of treason. The priests were then asked in turn whether they wished to say anything before the sentence was passed on them. Boste replied that he was glad that God had called him to this trial of his priesthood and profession, and was very sorry that the laws of his country did not allow of the Catholic faith. He was then sentenced: “You will be carried to the place from whence you came, and from thence you shall be carried either upon a sled or upon a hurdle to the place of execution, there you will be hanged by the neck, presently you shall be cut down and your members shall be cut from you and cast into the fire even in your own sight, your bowels shall be pulled out of your bodies, and cast likewise into the fire, your heads shall be cut off, your bodies quartered and the parts of your bodies shall be disposed of as officers shall see occasion.”

The sentence was carried out that day. About 4.00 p.m. he was taken in a cart from the prison (most likely the Northgate of the Bailey), down Saddler Street, up through Millburngate to the “trees” outside the city at Dryburn, almost certainly within what is now the grounds of St. Leonard’s Catholic School. A large crowd lined the route, some hostile, many sympathetic. On arrival Boste climbed the hangman’s ladder, saying the Angelus. At the top, with the rope around his neck, he recited Psalm 114. When someone in the crowd shouted that he should seek forgiveness for his offenses against the queen, he replied: “I never offended her … I take it upon my death, I never went about to offend her. I wish to God that my blood may be in satisfaction for her sins.” At this, the Sherriff ordered for the hanging to begin. Having hung for about twenty seconds he was then cut down, and he revived as he was carried to fire to carry out the disemboweling and quartering. Before the executioner disemboweled him he said: “God forgive you. Go on, go on. Lay not this sin to their charge.” When the butchery was finished, the severed limbs of the martyr were displayed on the castle walls and his head impaled on Framwellgate Bridge.

Recent Commemoration:

St John Boste is still remembered as a powerful witness to our faith in our area. In 1994 celebrations were held to commemorate the 400th anniversary of his martyrdom, with events both at Our Lady Queen of Martyrs, Newhouse, the parish that includes the site of his capture, and St Godric’s, Durham (now part of Durham Martyrs parish), the parish that includes the site of his execution. An anniversary window was installed in the church at Newhouse.

புனித கிறிஸ்டினா (மூன்றாம் நூற்றாண்டு)July 24

ஜூலை 24

புனித கிறிஸ்டினா (மூன்றாம் நூற்றாண்டு)

இவர் தீர் என்ற பகுதியைச் சார்ந்தவர். இவரது தந்தை அப்பகுதியின் ஆளுநராக இருந்தார். 

கிறிஸ்டினாவின் குடும்பம் கிறிஸ்துவை அறியாத பிற இனத்தைச் சார்ந்த குடும்பமாக இருந்தது. பதினொரு வயதில்தான் இவர் கிறிஸ்துவை அறிந்து கொண்டார். 

இச்செய்தியைக் கேள்விப்பட்ட கிறிஸ்டினாவின் தந்தை, இவரை ஓர் அறைக்குள் அடைத்து வைத்து, அறை முழுவதும் பொன்னாலும் வெள்ளியாலும் செய்யப்பட்ட சிலைகளால் நிரப்பினார். அப்படியாவது இவர் கிறிஸ்துவை மறந்து, சிலைகளை வழிபடத் தொடங்குவார் என்று; ஆனால் இவர் அறையிலிருந்த பொன்னாலும் வெள்ளியாலும் செய்யப்பட்ட சிலைகளை உடைத்து, அவற்றை தனது அறைக்கு வெளியே இருந்த ஏழை எளிய மக்களுக்குக் கொடுத்தார்.

இதை அறிந்த இவரது தந்தை இவரைப் பல்வேறு விதமாகச் சித்திரவதை செய்தார். அப்படி இருந்தும் இவர் தன்னுடைய நம்பிக்கையில் உறுதியாக இருந்தார். 

கிறிஸ்டினாவின் தந்தை திடீரென இறந்து போனார். அப்பொழுது இவர் தன்னுடைய பிரச்சனையெல்லாம் முடிவுக்கு வந்துவிட்டது  என நினைத்துக் கொண்டிக்க, இவரது தந்தைக்குப் பின் ஆளுநர் பதவியேற்றுக்கொண்ட தியோன், ஜூலியன் ஆகியோர் இவரை இன்னும் மிகுதியாகச் சித்திரவதை செய்தாரகள். அவர்களுடைய சித்திரவதை தாங்காமல் இவர் தன்னுடைய ஆவியை ஆண்டவரிடம் ஒப்படைத்தார்.

July 24

​

Saint of the day:

Saint Christina the Astonishing

Patron Saint of the mentally ill

 

Prayer:

 

The Story of Saint Christina the Astonishing

 

​Born to a peasant family, orphaned as a child, and raised by two older sisters. At age 21, she experienced a severe seizure of what may have been epilepsy. It was so severe as to be cateleptic, and she was thought to have died. During her funeral Mass, she suddenly recovered, and levitated to the roof of the church. Ordered down by the priest, she landed on the altar and stated that she had been to hell, purgatory, and heaven, and had been returned to earth with a ministry to pray for souls in purgatory.

Her life from that point became a series of strange incidents cataloged by a Thomas de Cantimpré, Dominican professor of theology at Louvain who was a contemporary who recorded his information by interviewing witnesses, and by Cardinal Jacques de Vitny who knew her personally. She exhibited both unusual traits and abilities. For example, she could not stand the odor of other people because she could smell the sin in them, and would climb trees or buildings, hide in ovens or cupboards, or simply levitate to avoid contact. She lived in a way that was considered poverty even in the 13th century, sleeping on rocks, wearing rags, begging, and eating what came to hand. She would roll in fire or handle it without harm, stand in freezing water in the winter for hours, spend long periods in tombs, or allow herself to be dragged under water by a mill wheel, though she never sustained injury. Given to ecstasies during which she led the souls of the recently dead to purgatory, and those in purgatory to paradise.

People who knew her were divided in their opinions: she was a holy woman, touched of God, and that her actions and torments were simulations of the experiences of the souls in purgatory; she was suffering the torments of devils; she was flatly insane. However, the prioress of Saint Catherine’s convent testified that no matter how bizarre or excessive Christina’s reported actions, she was always completely obedient to the orders of the prioresses of the convent. Christina was a friend of Louis, Count of Looz, whose castle she visited, and whose actions she rebuked. Blessed Marie of Oignies thought well of her, and Saint Lutgardis sought her advice.

புனித.கிறிஸ்டோபர் (St.Christopher. July 24

இன்றைய புனிதர்

2020-07-24

புனித.கிறிஸ்டோபர் (St.Christopher)

மறைசாட்சி, வாகன ஓட்டுனர்களுக்கு பாதுகாவலர்

பிறப்பு

2 ஆம் நுற்றாண்டு,கானான்(kanan)

இறப்பு

கி.பி.251.

இவருக்கு ரெப்ரோபூஸ் (Reprobus) என்ற பெயரும் உண்டு. பல மக்களை மனமாற்றியதால், இவரை டேசியூஸ் அரசன் (Decius) கொல்ல ஆணையிட்டான். இவர் வழித்துணை பாதுகாவலராக போற்றப்படுகின்றார். அதற்கு ஒரு வரலாறு உண்டு.

ஒருநாள் இவர் ஆற்றைக் கடக்கும்போது, ஒரு சிறு பிள்ளை வந்து என்னையும் தூக்கி, கரையை கடக்க உதவுங்கள் என்றது. இவரும் அக்குழந்தையே தோளில் சுமந்துகொண்டு ஆற்றில் இறங்கினார். ஆனால் சிறிது தூரம் சென்றவுடன் குழந்தை கனக்க ஆரம்பித்தது. அவரால் வலியை பொறுக்கமுடியவில்லை. இருந்தும் கீழே விட்டுவிடாமல் கரையை கடந்தார். இறக்கியவுடன் அக்குழந்தை "நான் தான் கிறிஸ்து" என்று சொல்லி மறைந்தது.

நீண்ட பயணம் செய்பவர், இவரிடம் ஜெபித்த போது பல நன்மைகளை பெற்றுள்ளனர். வயலில் வேலை செய்பவர்களூம் தண்ணீர் வேண்டி ஜெபித்த போது மழையை பெற்றுள்ளனர். ஐரோப்பாவில் இவரின் பக்தி அதிகமாக பரவியுள்ளது.

செபம்:

என்றும் வாழ்பவரே எம் இறைவா! இவ்வுலகில் ஏராளமான விபத்துக்கள் நடக்கின்றது. புனித கிறிஸ்டோபரின் வழியாக நீரே பாதுகாப்பான பயணத்தை தந்தருள வேண்டுமென்று உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

இந்நாளில் நினைவுகூறப்படும் பிற புனிதர்கள்

பெல்ஜிய நாட்டு திருக்காட்சியாளர் கிறிஸ்டினா Christina von Belgien

பிறப்பு: 1150, புரூஸ்தெம் Brusthem, பெல்ஜியம்

இறப்பு: 24 ஜூலை 1224, பெல்ஜியம்

பாதுகாவல்: பயத்திலிருந்து, நன்மரணம், பூச்சிக்கடி மற்றும் தொற்று நோயிலிருந்து

பொல்சேனா நகர் மறைசாட்சி கிறிஸ்டினா Christina von Bolsena

பிறப்பு: 3 ஆம் நூற்றாண்டு, பொல்சேனா, இத்தாலி

இறப்பு: 304, இத்தாலி

பாதுகாவல்: பொல்சேனா நகர், பலேர்மோ நகர், வெனிஸ், கடல்வாழ் மக்கள்

சவோயன் நகர் துறவி லூயிசே Louise von Savoyen

பிறப்பு: 28 டிசம்பர் 1462 சவோயன்

இறப்பு: 24 ஜூலை 1503, ஓர்பே Orbe, சுவிஸ்

பாதுகாவல்: குழந்தைகள்

துறவி சிக்லிண்டே Siglinde OSB

பிறப்பு: 6 அல்லது 7 ஆம் நூற்றாண்டு, அக்குடானியன் Aquitanien, பிரான்சு

இறப்பு: 7 ஆம் நூற்றாண்டு, ட்ரோட்லார் Troclar, பிரான்சு

பாதுகாவல்: விதவைகள்

Saint Kinga July 24

July 24

 

Saint of the day:

Saint Kinga 

​

Patron Saint of Poland, & Lithuania, Salt Miners

 

Prayer:

 

The Story of Saint Kinga of Poland

​

She was born in Esztergom, Kingdom of Hungary, the daughter of King Béla IV of Hungary and Maria Laskarina. She was a niece of Elizabeth of Hungary and great-niece of Saint Hedwig. Kinga's sisters were Saint Margaret of Hungary and blessed Jolenta of Poland. She reluctantly married Bolesław V ("the Chaste") and became princess when her husband ascended the throne as High Duke of Poland. Despite the marriage, the devout couple took up a vow of chastity. The marriage was largely arranged by and the vow of chastity patterned after that of Bolesław's sister, blessed Salomea of Poland.

During her reign Kinga got involved in charitable works such as visiting the poor and helping the lepers. When her husband died in 1279, she sold all her material possessions and gave the money to the poor. She soon did not want any part in governing the kingdom which was left to her and decided to become a Poor Clares nun in the monastery at Sandec (Stary Sącz). She would spend the rest of her life in contemplative prayer and did not allow anyone to refer to her past role as Grand Duchess of Poland. She died on 24 July 1292, aged 68.

புனித பிரிஜித்தா (St.Bridget) July 23

இன்றைய புனிதர் :

(23-07-2020)

புனித பிரிஜித்தா (St.Bridget)

இவர் தனது 14 ஆம் வயதி லேயே ஸ்வீடன் நாட்டு அரசர் மாக்னஸ்(Magnes) என்பவரை திருமணம் செய்தார். பின்னர் 8 பிள்ளைகளைப்பெற்று தாயானார். தன் பிள்ளை களை ஆன்மீக காரியங்களில் ஈடுபடுத்தி வளர்த்தார். சிறுவயதிலிருந்தே இறைவன் மீது தணியாத தாகம் கொண்டு வாழ்ந்தார். திருமணத்திற்கு பின்னும் ஆலயப் பணிகளில் தன்னை ஈடுபடுத்திகொண்டு, பல துறவற சபைகளுக்கு உதவி செய்தார். அப்போது தன் கணவர் இறந்துவிடவே, தன்னை புனித பிரான்ஸ்கன் 3 ஆம் சபையில் இணைத்துக்கொண்டு ஆன்ம வாழ்வில் வளர்ந்து, பிறருக்கு வழிகாட்டியாகவும் இருந்தார். இளம் வயதிலிருந்தே கடுமையான தவ வாழ்வில் வளர்ந்த இவர் சபையில் சேர்ந்தபின்னும் அதை மிக கடுமையாக கடைபிடித்து வாழ்ந்தார்.

இவர் அரசர் மனைவி என்பதால், கணவருக்கு சொந்தமான சொத்துக்கள் அனைத்தும் இவருக்கே கொடுக்கப்பட்டது. இவர் அவை அனைத்தையும் வைத்து இவர் பெயரில் ஒரு துறவற மடத்தை நிறுவினார். அதன்பிறகு உரோமைக்கு சென்று, அந்நாட்டில் உள்ள மக்களுக்கு ஆன்ம வாழ்வில் எடுத்துக்காட்டாய் வாழ்ந்தார். தான் மேற்கொண்ட கடுந்தவத்தின் காரணமாய், பல நாட்டிற்கு திருப்பயணம் சென்றார். அப்பயணங்களில் பல நூல்களையும் எழுதினார். இளம் வயதிலிருந்தே இறைவனிடமிருந்து தான் பெற்ற காட்சிகள் அனைத்தையும், புத்தகங்களில் வடிவமைத்தார். புனித நாட்டிற்கு பயணம் செய்யும்போது தன்னுடைய மகன்களில் ஒருவர் இறந்துவிட்ட செய்தியை கேட்டார். இதனால் மிகவும் மனத்துயர் அடைந்து, புனித நாட்டிற்கு செல்லாமல் மீண்டும் உரோம் நகர் திரும்பினார். தனது மற்ற பிள்ளைகளை சந்திக்க திட்டமிட்டார். ஆனால் அத்திட்டம் நிறைவேறாமல் போகவே, மனத்துயர் அடைந்து நோய்வாய்ப்பட்டு இறைவனடி சேர்ந்தார். இறக்கும்வரை இறைவனை மட்டுமே இறுகப் பற்றிக்கொண்டிருந்தார். இவர் தியானம் செய்யும்போது பலமுறை இயேசுவின் திருப்பாடுகளை காட்சியாக கண்டார்

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (23-07-2020)

St. Bridget

St. Bridget was born in the year 1303 in Sweden. Her father was Birger Person, Governor and Law Speaker of the Uppland and a rich land owner and mother Ingeborg. Bridget was related to the King of Sweden of that time through her mother. When she was 14 years old she married Ulf Gudmarsson and they had eight children, four sons and four daughters. One of her daughter was honored later as St. Catherine of Sweden. Her husband died when she was about 41 years. After that incident she hated worldly luxuries and devoted her life to God and in serving the poor and the sick. She became a member of the Third Order of St. Francis. She later founded the Order of the Most Holy Savior which was also called the Brigittines (Bridgetines) for monks and nuns and Pope Urban-V also confirmed the Rule of the Order. The principal house of the Brigittines was in Vadstena, which was later richly endowed by King Magnus Eriksson of Sweden. When she worked against the church abuses in Rome, she was opposed by others. She had visions of Jesus Christ and in one such vision, Infant Jesus as lying on the ground and emitting light himself and the Virgin Mary as blond-haired. She also said that in another vision Jesus appeared to her and said that he received 5480 blows upon his body. She did not return to Sweden and died in Rome on July 23, 1373. Her remains were sent to the monastery at Vadstena in Sweden.

St. Bridget was canonized by pope Boniface-IX on October 7, 1391. Her canonization was confirmed by the Council of Constance in 1415.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 23)

✠ புனிதர் பிரிட்ஜெட் ✠

(St. Bridget of Sweden)

கைம்பெண்/ ப்ரிட்ஜெட்டைன்ஸ் சபை நிறுவனர்:

(Widow/ Foundress of the Bridgettines)

பிறப்பு: கி.பி. 1303

அப்லேன்ட், ஸ்வீடன்

(Uppland, Sweden)

இறப்பு: ஜூலை 23, 1373

ரோம், திருத்தந்தையர் மாநிலங்கள்

(Rome, Papal States)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

லூதரன் திருச்சபை

(Lutheran Church) 

புனிதர் பட்டம்: அக்டோபர் 7, 1391 

திருத்தந்தை ஒன்பதாம் போனிஃபேஸ் 

(Pope Boniface IX)

பாதுகாவல்: ஐரோப்பா (Europe), ஸ்வீடன் (Sweden), விதவையர் (Widows)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூலை 23

புனிதர் பிரிட்ஜெட், ஒரு ஆன்ம பலம் கொண்ட கைம்பெண்ணும், புனிதரும் ஆவார். இருபதே வயதான தமது கணவரின் மரணத்தின் பின்னர், “ப்ரிட்ஜெட்டைன்ஸ் அருட்சகோதரியர் மற்றும் துறவியர்” (Bridgettines nuns and monks) எனும் பெயர்கொண்ட துறவற சபையை தோற்றுவித்தார். ஸ்வீடனுக்கு வெளியே, “நெரீஷியாவின் இளவரசி” (Princess of Nericia) என்று அறியப்பட்ட இவர், “புனிதர் கேதரினின்” (St. Catherine of Sweden) தாயாருமாவார். இவற்றின் காரணமாகவே இவர் “ஸ்வீடனின் பிரிட்ஜெட்” (Bridget of Sweden) என்றும் அழைக்கப்படுகின்றார். ஐரோப்பாவின் பாதுகாவலர்களான ஆறு புனிதர்களான "நர்சியாவின் பெனடிக்ட்" (Benedict of Nursia), "சிரில் மற்றும் மெத்தோடியஸ்" (Saints Cyril and Methodius), "சியன்னாவின் கேதரின்" (Catherine of Siena), "எடித் ஸ்டீன்" (Edith Stein) ஆகியோருள் இவரும் ஒருவர் ஆவார்.

“பிர்ஜிட்டா பிர்கேர்ஸ்டாட்டர்” (Birgitta Birgersdotter) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட பிரிட்ஜெட், கி.பி. 1303ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், பிறந்தவர் ஆவார். தமது 14ம் வயதிலே “நார்கே” பிராந்திய பிரபுவான (Lord of Närke) “உல்ஃகுட்மார்ஸ்ஸோன்” (Ulf Gudmarsson) என்பவரை திருமணம் செய்தார். நான்கு ஆண் குழந்தைகளும், நான்கு பெண் குழந்தைகளுமாக 8 குழந்தைகளுக்கு தாயானார். ஸ்வீடனின் புனிதர் கேதரின் (St. Catherine of Sweden) இக்குழந்தைகளில் ஒருவராவார். தன் பிள்ளைகளை ஆன்மீக காரியங்களில் ஈடுபடுத்தி வளர்த்தார். சிறுவயதிலிருந்தே இறைவன் மீது தணியாத தாகம் கொண்டு வாழ்ந்தார். திருமணத்திற்கு பின்னும் ஆலயப் பணிகளில் தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொண்டு, பல துறவற சபைகளுக்கு உதவி செய்தார். இவர் தமது தொண்டுப்பணிகளுக்காக நன்கு அறியப்படுபவர் ஆவார்.

கி.பி. 1341ம் ஆண்டு, பிரிட்ஜெட் தமது கணவருடன் ஸ்பெயின் நாட்டின் வடமேற்கு பிராந்தியமான “கலீசியாவின்” (Galicia) தலைநகரான “சாண்டியாகோ டி கம்போஸ்டெல்லாவிற்கு” (Santiago de Compostela) புனித பயணம் சென்றார். கி.பி. 1344ம் ஆண்டு, புனித பயணத்திலிருந்து திரும்பி வந்த சிறிது காலத்திலேயே இவரது கணவர் மரித்துப்போனார். கணவரின் மரணத்தின் பின்னர், தம்மை ஃபிரான்ஸிஸ்கன் 3ம் நிலை சபையில் (Third Order of St. Francis) இணைத்துக்கொண்டு ஆன்மீக வாழ்வில் தம்மை அர்ப்பணித்தார். இளம் வயதிலிருந்தே கடுமையான செபம் மற்றும் தவ வாழ்வில் வளர்ந்த இவர், சபையில் சேர்ந்தபின்னும் அதை மிக கடுமையாக கடைபிடித்து வாழ்ந்தார். ஏழை மற்றும் நோயுற்றோருக்கு சேவை புரிவதில் தம்மை முழுதும் அர்ப்பணித்தார்.

பிரிட்ஜெட்டுக்கு 7 வயது முதலே ஆண்டவர் இயேசு கிறிஸ்துவின் சிலுவைப்பாடுகளின் தரிசனம் கிட்டியது. அவருக்கு கிட்டிய இறைவனின் தரிசனங்களே அவரது நடவடிக்கைகளுக்கு அடிப்படையாக அமைந்தன. எப்பொழுதும் ஆன்மீக அன்பைக் காட்டிலும் தொண்டுப் பணிகள் மீது கவனம் செலுத்தினார்.

இவர் அரசர் மனைவி என்பதால், கணவருக்கு சொந்தமான சொத்துக்கள் அனைத்தும் இவருக்கே கொடுக்கப்பட்டன. இவர் அவை அனைத்தையும் வைத்து தமது பெயரில் ஆண்கள் மற்றும் பெண்களுக்கான ஒரு துறவற மடத்தை நிறுவினார். இதுவே பின்னர் ஒரு சபையாக விரிவடைந்தது.

கி.பி. 1350 – ஒரு ஜூபிலி ஆண்டில் (Jubilee Year), ஐரோப்பா முழுதுமே பிளேக் நோயால் பாதிக்கப்பட்டிருந்த வேளையில், தைரியமாக ரோம் பயணித்தார். இருப்பினும் அவர் தமது நாடான ஸ்வீடனுக்கு திரும்பவேயில்லை. கடன்களாலும், திருச்சபை முறைகேடுகளுக்கு எதிரான அவரது பணிகளுக்கு எதிர்ப்பினாலும், மகிழ்ச்சி என்பது அவருக்கு இல்லாமலேயே போனது.

இறுதி பயணமாக புனித பூமிக்கு (Jerusalem) பயணம் சென்றிருந்தபோது, தாம் பயணித்த கப்பல் விபத்துக்குள்ளானது, மற்றும் தமது மகன்களில் ஒருவரான “சார்ள்ஸ்” (Charles) இறந்துவிட்ட செய்தி ஆகியன அவரை மரணம் வரை இட்டுச்சென்றன. இதனால் மிகவும் துயரடைந்த பிரிட்ஜெட், புனித நாட்டிற்கு செல்லாமல் மீண்டும் ரோம் திரும்பினார். இறக்கும்வரை இறைவனை மட்டுமே இறுகப் பற்றிக்கொண்டிருந்த இவர், நோயுற்று மரணமடைந்தார்.

புனிதர் மகதலின் மரியாள் ✠(St. Mary Magdalene) July 22

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 22)

✠ புனிதர் மகதலின் மரியாள் ✠

(St. Mary Magdalene)

அப்போஸ்தலர்களின் அப்போஸ்தலர்:

(Apostle to the Apostles)

பிறப்பு: தகவலில்லை

மகதலா, யூதேயா

(Magdala, Judea)

இறப்பு: தகவலில்லை

பிரான்ஸ் அல்லது எபேசஸ் 

(France or Ephesus) 

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஆங்கிலிகன் சமூகம்

(Anglican Communion)

லூதரன் திருச்சபை

(Lutheranism)

மற்ற எதிர் திருச்சபைகள்

(Other Protestant Churches)

நினைவுத் திருவிழா: ஜூலை 22

பாதுகாவல்: 

மருந்து செய்து விற்பவர்கள்; தியான வாழ்வு வாழ்பவர்கள்; மனம்மாறியவர்கள்; கையுறை செய்பவர்கள்; சிகை அலங்காரம் செய்பவர்கள்; பெண்கள், செய்த பிழைக்கு மனம் வருந்துபவர்கள், இத்தாலியர்.

புனிதர் மகதலின் மரியாள், புதிய ஏற்பாட்டின்படி, இயேசுவின் பிற சீடர்களில் ஒருவராக இயேசுவுடன் பயணித்த யூதப் பெண் ஆவார். இவர், இயேசுவின் சிலுவைப் பாடுகளையும் இறைவனின் உயிர்த்தெழுதலையும் நேரில் கண்டவர் என அறியப்படுகிறது. நான்கு நற்செய்தி நூல்களுல், பிற அப்போஸ்தலர்களைவிட, சுமார் 12 தடவைக்கும் அதிகமாக இவரது பெயர் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. 

இவரது பெயர் இவர் பிறந்த ஊரான தற்போதய இசுரேலில் அமைந்துள்ள மகதலாவின் மரியாள் எனப் பொருள்படும்.

இயேசு அவரை "ஏழு அரக்கர்களிடமிருந்து" காப்பாற்றியதாக, (லூக்கா 8:2 & மார்க்கு 16:9) கூறப்படுவது சிக்கலான நோய்களிலிருந்து அவரைக் குணப்படுத்தியதைக் குறிப்பதாக புரிந்துகொள்ளப்படுகிறது. மகதலின் மரியாள் இயேசுவின் கடைசி நாட்களில் - பாடுகள்பட்டு, மரித்து, உயிர்தெழும்வரை கூடவே இருந்தார்; அவரை சிலுவையில் அறைந்தபோது, (அன்பிற்குரிய ஜானைத் தவிர) பிற ஆண் சீடர்கள் ஓடியபோதும், பின்னர் கல்லறையிலும் உடனிருந்தார்.

இவர் ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை, கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை, ஆங்கிலிக்கன் சமூகம், லூதரன் திருச்சபை மற்றும் பிற எதிர் திருச்சபைகளால் புனிதராக மதிக்கப்படுகிறார். இவரது நினைவுத் திருநாள் ஜூலை 22 ஆகும். மரியாளின் வாழ்க்கை, ஆய்வாளர்களால் தொடர்ந்து சர்சைக்குட்படுத்தப்பட்டு வந்துள்ளது.

புனிதர் லுக்கா எழுதிய நற்செய்தியின் ஏழாம் அதிகாரத்தில் நாம் காணும் பாவியான பெண்ணும், லூக்கா பத்தாம் அதிகாரம், அருளப்பர் பதினோரம் அதிகாரம் ஆகியவற்றில் நாம் காணும் மார்த்தாள் - லாசர் இவர்களுடைய சகோதரியும் இவரேயாவார்.

இவர் வேறு பல புண்ணிய பெண்களோடு இயேசுவைப் பின்சென்று அவருக்கு சேவை செய்து வந்தார். இயேசு தனக்குச் செய்த உதவிகளுக்கு நன்றியாக, இவர் தனது உடமைகளைப் பயன்படுத்தி, அவருக்குச் சேவை செய்தார். சாகும்வரை அவருக்குப் பிரமாணிக்கமாய் இருந்தார்.

மரியாள் ஓர் பெரும்பாவி என்று மக்களால் ஒதுக்கி வைக்கப்பட்டபோது, தன் நிலையை உணர்ந்து அழுது, இயேசுவிடம் ஓடிச்சென்றார். தன் பாவங்களின் பரிகாரமாய் செய்த செயலினால், இயேசுவின் ஆழ்மனதில் இடம்பிடித்தார். அன்னை மரியாளுக்குப் பிறகு, இயேசுவின் அருகில் எப்போதும் அவருக்காக வாழ்ந்தவர்.

"என்னை இப்படி பற்றிக்கொள்ளாதே" என்று ஆண்டவரே கூறுமளவுக்கு, அவர் மேல் அன்புகொண்டவர். இயேசுவைப் பற்றிக்கொள்வதில் அனைவருக்கும் சிறந்த எடுத்துக்காட்டாய் அன்றிலிருந்து இன்றுவரை திகழ்கிறார்.

இயேசு தொங்கிய சிலுவையின் அடியில் இவர் நின்றார்.

கல்லறை வெறுமனே இருப்பதை முதன்முதலில் பார்த்து, இயேசுவை காணவில்லையே என்று ஆதங்கப்பட்டு, கண்ணீர் விட்டு அழுது, இயேசுவை பற்றிக்கொண்டவர் இவர்.

உயிர்த்த இயேசு தம் அன்னைக்கு முதலில் காட்சி கொடுத்தார். அடுத்தபடியாக காட்சி கொடுத்தது இவருக்கே.

யோவான் 20 மற்றும் மார்க்கு 16:9 ஆகிய இரு நற்செய்தியாளர்கள் கூற்றுப்படி, இயேசு உயிர்த்தெழுந்த பிறகு, முதலில் அவரைக் கண்டதும் மகதலின் மரியாளேயாவார்.

உயிர்த்த இயேசுவைக் காணும்வரை இவர் இளைப்பாறவில்லை. "அவரை எங்கே வைத்திருக்கிறீர்கள்? நான் அவரைத் தூக்கிக் கொண்டு செல்வேன்" என்றார். அவரைத் தூக்கிச் செல்ல இவரால் முடியாதென்றாலும், இச்சொற்கள் இவரது அன்பைக் காட்டுகின்றன. இவரை யூதர்கள் நாடு கடத்தினார்கள்.

மார்த்தாள், லாசர் மற்றும் இன்னும் சில சீடர்களுடன் இவர் ஃபிரான்ஸ் நாட்டை அடைந்தார் என பாரம்பரியம் கூறுகிறது.

† Saint of the Day †

(July 22)

✠ St. Mary Magdalene ✠

Apostle to the Apostles:

Venerated in:

Latin Christianity

Oriental Catholicism

Eastern Orthodox

Oriental Orthodox

Anglican Communion

Lutheranism

Other Protestant churches

Bahá'í Faith

Canonized: Pre-Congregation

Feast: July 22

Patronage:

Apothecaries, Arahal, Spain, Atrani, Italy, Casamicciola Terme, Ischia, Contemplative life, Converts, Glove makers, Hairdressers, Kawit, Cavite, Amadeo, Cavite, Magdalena, Laguna, Order of Preachers, Perfumeries, People ridiculed for their piety, Pharmacists, Pililla, Rizal, Penitent sinners, Tanners, Sexual temptation, Women

Mary Magdalene, sometimes called simply the Magdalene or the Madeleine, was a Jewish woman who, according to the four canonical gospels, traveled with Jesus as one of his followers and was a witness to his crucifixion, burial, and resurrection. She is mentioned by name twelve times in the canonical gospels, more than most of the apostles. Mary's epithet Magdalene most likely means that she came from the town of Magdala, a fishing town on the western shore of the Sea of Galilee.

Biographical selection:

Commenting on St. Mary Magdalene, the Roman Martyrology says that after Our Lord expelled the devils from her, she became so perfect that she was worthy to be the first person to see Him resurrected.

Comments:

The famous episode in a banquet where St. Mary Magdalene washed the feet of Our Lord Jesus Christ with perfume reveals some facets of her personality and her position in the Church. 

We know that she was a sister of Lazarus. According to the traditions and documents of that time, he was a person of high society, because he had a rank of a prince and was very wealthy. He had been a prince of a small people who had been incorporated into the Jewish nation, and still had the title and honors of a prince even though he no longer played a political role. Therefore, he and his two sisters, Mary and Martha, were persons of a high social level. 

However, Mary Magdalene strayed from the good path and became a public sinner. She repented profoundly and became a model of two different things: contemplation and penance. 

Her contemplation was marked in contrast with the active life of Martha, who censured Mary for not caring about the needs of the house but only about staying close to Our Lord listening to Him and admiring Him. Our Lord told her: "Martha, Martha, Mary has chosen the better part, and it will not be taken from her." She represents pure contemplation, unlinked to the active life. 

Her repentance, her penance, and her perfect fidelity prepared her to stand with Our Lady and St. John at the foot of the Cross. Her penance was so perfect and the pardon she received so great that she achieved an extraordinary union with Our Lord. Studying her case, some serious theologians even raised the hypothesis that perhaps penance is more beautiful than innocence.

In the episode of the banquet, she represented penance, contemplation, and complete detachment from worldly goods. On the contrary, Judas represented treason, hatred dissimulated under the pretext of charity, and attachment to material things. The opposition between Mary Magdalene and Judas could not be more flagrant. 

After that episode, the opposition continued. She, the repentant sinner, was faithful and stood at the foot of the Cross. He, the damned Apostle, was the one who delivered Jesus Christ to be crucified. She was the first to witness the Resurrection of Our Lord and His ascension to Heaven to meet the Eternal Father; the impenitent Judas hanged himself in despair and hurled himself into Hell to meet the Devil. The antitheses are strong and expressive. On one hand, in Mary Magdalene, we see repentance, pure contemplation, and detachment from worldly goods. On the other hand, in Judas, we find final impenitence, total attachment to money, and cupidity for worldly goods. 

St. Louis Grignion of Montfort distinguished two types of human psychology: those who are like Jacob and those like Esau. St. Mary Magdalene is characteristic of one with the spirit of Jacob: she had a superior soul turned toward heavenly things and indifferent to the things of this world. Judas, the opposite, was a type like Esau. He not only sold his birthrights for a plate of lentils but much worse, he sold his Savior for thirty coins.

Fra Angelico painted the scene of the kiss of Judas delivering Our Lord to the Jewish soldiers. He painted Our Lord’s head surrounded with a golden halo and Judas’ head with a black halo. He wanted to express that Judas was the son of iniquity, the damned Apostle whose spirit was one of sin and darkness, while Our Lord’s was filled with sanctity and light. We could apply this to the contrast between St. Mary Magdalene and Judas. One had a golden halo, the other a black halo. 

When St. Mary Magdalene repented, she completely rejected all those things that had induced her to sin. In her case, this constituted the brilliant things of life. As penance she distanced herself totally from such things, she completely detached herself from them. To achieve such detachment she abandoned all links with the active life and became a pure contemplative. Her contemplation, therefore, was born from penance and detachment. It made her understand the excellence of heavenly things and how every created thing was made to serve and glorify heavenly things. So, nothing could be more consistent for her than to take a very valuable perfume and pour it on the divine feet of Our Lord Jesus Christ. 

What had induced the despicable Judas to be attached to money, which led him to hate Our Lord? Yes, I say hate, because no one betrays the Man-God as he did only for a profit. What induced Judas to steal the alms collected for the poor? No one can know for sure, but one can raise a hypothesis. 

When Our Lord was preaching His doctrine, Judas was probably thinking about other things, for instance, about the prestige of the Pharisees in Jerusalem and how he would like to do something to impress them. So, he wanted to become rich and have a parallel career in order to be considered an important man by the Pharisees. He started to think about these things in this world and fell into sin, he started to steal money. This habit made him more and more hostile to Our Lord. The process continued to the final extreme, where Judas handed over Our Lord to the ones he admired and wanted to impress, and also to make some money. 

The processes of both, Mary Magdalene and Judas, are logical. One has the logic of the golden halo; the other, the logic of the black halo. The pathway of a woman who was in sin and became a saint crossed the pathway of an Apostle who was in grace and became a traitor. 

What was the most profound reason why one repented and others fell into despair? In my opinion, it is because of their different relations with Our Lady. 

St. Mary Magdalene was always close to Our Lady, helping her and giving her support, above all at the supreme moment when her Son was crucified and died on Calvary. Judas, however, was cold toward Our Lady. Catharine Emmerick says that before the treason was consummated, Our Lady, who knew what he was planning, approached Judas and spoke with him for a long time, trying to convert him. He rejected everything, and the Gospel affirms that after the Last Supper, the Devil entered his soul. 

The woman who had warm and close relations with Our Lady became one of the greatest saints of the Church, who in Heaven certainly is very close to the Sacred Hearts of Jesus and Mary. The Apostle who was cold toward her became the son of perdition, who was pictured by Dante inside the very mouth of Satan in the deepest place of Hell. 

This contrast has many lessons. The principal one is for us to be as close as possible to Our Lady, no matter what our situations are, whether we be in the state of grace or in sin.

~ Late Prof. Plinio Corrêa de Oliveira

புனிதர் விக்டர் ✠(St. Victor of Marseilles) July 21

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூலை 21)

✠ புனிதர் விக்டர் ✠

(St. Victor of Marseilles)

மறைசாட்சி:

(Martyr)

பிறப்பு: கி.பி. மூன்றாம் நூற்றாண்டு

இறப்பு: கி.பி. 290

மார்செய்ல்

(Marseille)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூலை 21

பாதுகாவல்:

கேபின் தயாரிப்பாளர்கள் (Cabinetmakers), அரவையாளர்கள் (Millers), சித்திரவதையால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள், நோய்வாய்ப்பட்ட குழந்தைகள்; மின்னலுக்கு எதிராக

புனிதர் விக்டர், ரோமன் கத்தோலிக்கம் மற்றும் கிழக்கு மரபுவழி ஆகிய திருச்சபைகளால் புனிதராக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டவர் ஆவார். இவர் சிலை வழிபாடுகளை மறுத்த காரணத்தால் மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டவர் ஆவார்.

புனிதர் விக்டர், மார்செய்ல் (Marseille) நகரில், ஒரு ரோம இராணுவ அதிகாரியாக பணியாற்றியவர் என்று கூறப்படுகிறது. இவர், சிலை வழிபாடுகளை பகிரங்கமாக கண்டனம் செய்தார் என்றும் கூறப்படுகிறது. இதன் காரணமாக, இவர் “ஆஸ்டியரிஸ்” (Asterius) மற்றும் “யூட்டிசியஸ்” (Eutychius) எனப்படும் இரண்டு ரோம நிர்வாக அதிகாரிகளின் முன்பு கொண்டுவரப்பட்டார். பின்னர், அவர்கள் அவரை ரோமப் பேரரசன் “மேக்சிமியனிடம்" (Emperor Maximian) அனுப்பினார்கள். பின்னர், தெருக்களில் அலைந்து, அடித்து, இழுத்துச்செல்லப்பட்ட அவர், சிறையிலெறியப்பட்டார். அங்கே சிறையில், அவர் “லோங்கினஸ்” (Longinus), அலெக்ஸாண்டர் (Alexander), மற்றும் “ஃபெலீசியன்” (Felician) ஆகிய மூன்று ரோம வீரர்களை கிறிஸ்தவத்திற்கு மனம் மாற்றினார். பின்னர் அவர்களும் தலை வெட்டப்பட்டு கொல்லப்பட்டனர். ரோமன் கடவுளான “ஜூபிடர்” (Jupiter) சிலைக்கு தூபமிட மறுத்த பிறகு, விக்டர் தனது காலால் அதை உதைத்துத் தள்ளினார். கடும் சினமுற்ற பேரரசன் மேக்சிமியன், அவரை ஒரு மைல் கல்லினடியில் இட்டு கொள்ளுமாறு உத்தரவிட்டான். ஆனால், அந்த மைல் கள் சிதறுண்டு போனது; விக்டருக்கு ஒன்றுமாகவில்லை. அதன் காரணமாக, அவர் தலை வெட்டப்பட்டு கொல்லப்பட்டார்.

புனிதர் விக்டரும், அவரால் கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மனம் மாற்றப்பட்ட ரோம வீரர்களான “லோங்கினஸ்” (Longinus), அலெக்ஸாண்டர் (Alexander), மற்றும் “ஃபெலீசியன்” (Felician) ஆகிய மூவரும், கி.பி. மூன்றாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் கொல்லப்பட்டனர். நான்காம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த புனிதர் “ஜான் கேசியன்” (Saint John Cassian) என்பவர், இவர்கள் மூவரும் கொல்லப்பட்ட குகையின் மேலே ஒரு துறவற (Monastery) மடாலயத்தை கட்டி எழுப்பினார். பிற்காலத்தில் இது, பெனடிக்டின் மடாலயமாகவும் (Benedictine abbey), “சிறு பேராலயமாகவும்” (Minor Basilica) ஆனது. இதுவே புனிதர் விக்டரின் மடாலயமாகும் (Abbey of St Victor).

புனிதர் விக்டர் மற்றும் அவருடன் மரித்த மூன்று ரோம படை வீரர்களான “லோங்கினஸ்” (Longinus), அலெக்ஸாண்டர் (Alexander), மற்றும் “ஃபெலீசியன்” (Felician) ஆகியோரின் நினைவுத் திருநாள், ஜூலை மாதம் 21ம் நாளாகும்.

புனிதர் விக்டர், “எஸ்டோனியா” (Estonia) நாட்டின் தலைநகரான “டல்லின்” (Tallinn) நகரின் பாதுகாவல் புனிதராவார்.

† Saint of the Day †

(July 21)

✠ St. Victor of Marseilles ✠

Martyr:

Born: 3rd century AD

Died: 290 AD

Marseille

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Feast: July 21

Patronage:

Cabinetmakers, Millers, Torture victims, Sick children; Invoked against lightning

Biographical selection:

Victor, a Catholic officer of the Roman army known for his noble lineage, military valor, and intelligence, served in the garrison of Marseille around the year 290. He developed a strong apostolate with his fellow men of arms and the people of the city, stimulating them all to courageously face the persecution of those times.

His activity was discovered by enemies of the Faith and Victor was denounced to the Emperor. He was brought before two prefects in the city, who, because of his distinction, sent him to the Emperor himself. The tyrant imposed cruel torments on him in an attempt to make him deny the Catholic Faith. All those tortures were futile because Victor remained faithful. After being tortured, he was thrown in a prison, and there he converted the three soldiers who were guarding him. When the Emperor heard this, he ordered that Victor be taken to a pagan temple to burn incense to the false idol, Jupiter. Victor went up to the altar and kicked the statue to the ground. 

Indignant, the Emperor ordered that Victor’s foot be chopped off and then his body crushed by a millstone. When the mill broke down, he ordered Victor beheaded. In the cave where his remains were conserved, many miracles took place. His relics were kept for centuries in the Abbey of Saint-Victor in Marseille. The French Revolution tried to destroy them, but they were preserved and today are in the Church of St. Nicolas of Chardonnay in Paris.

Comments:

It would be very interesting if someone would have the time to study how far-reaching the Catholic influence in the Roman army was. The courage of the Roman army was legendary, and under many titles, the Roman legionary was the symbol of courage in the popular imagination. History provides ample support for this idea. 

Generally speaking, we know that the Catholic Faith deeply penetrated the Roman army, because many of its members died martyrs. Hence, we see that from the beginning of the Catholic Church, the military life and spirit were allied with the Catholic spirit and sanctity. 

Further, we see that the courage required of a legionary acted as a kind of preparation for him to accept the Catholic Religion, the source of all good and everything worthy of praise throughout the world. 

Just as the Church adopted Roman Law, elevated it, purified its many defects, and made it the base of Canon Law, in the same way, the Catholic Religion broadly penetrated the Roman Patriciate, whose noble families were prepared by the patriarchal spirit to receive the Catholic Church. Thus, we can justly ask whether this Catholic influence also penetrated the Roman Legions. The martyrdom of St. Victor allows us to raise this possibility.

The scene of his martyrdom could not be more beautiful. He was brought before an idol and ordered to burn incense before it. He forcefully kicked it to the ground. It is an act of magnificent courage, of extraordinary fearlessness. It is a symbol of Catholic courage and aggressiveness. 

Should we imitate these attitudes? Yes, in a certain sense. We are not in conditions to imitate the physical aggression, but we can imitate the moral attitude of St. Victor. Often we have to face the idols of the modern world that almost everyone adores. We are also invited to adore them in order to fit into the world. Often we have the opportunity to destroy these idols by giving them a strong kick, so to speak. We should do this rather than bow our heads and tremble before such idols. We should courageously kick these idols to the ground. We have often done exactly this by the grace of Our Lady. We should continue to do so, and now for an additional reason: to follow the example of St. Victor. 

The opposite defect of this courage is human respect, the shame to stand up for Catholic principles, the lack of courage to oppose the revolutionary opinions and fashions that are accepted by the general populace as the only true ones, the only ones with the right of citizenship. 

We should maintain this norm of action: Whenever we are in the presence of the arrogant impiety of neo-paganism in any of its forms, our Catholic pride must oppose its arrogance. We should do it in a way that our pride triumphs over revolutionary arrogance. We should not be afraid, for instance, to oppose the French Revolution, its myths, and its symbols. We should courageously speak against it, just as St. Victor stood against the false god and kicked the idol to the ground.

Let us ask him to obtain this precious grace for us.

~ Late Prof. Plinio Corrêa de Oliveira