புனித ஐடன் (-651)(ஆகஸ்ட் 31)

புனித ஐடன் (-651)

(ஆகஸ்ட் 31)

இவர் அயர்லாந்து நாட்டைச் சார்ந்தவர். சிறுவயதிலேயே இறைவன் மிகுந்த பற்றுக் கொண்ட இவர், வளர்ந்ததும், துறவு மடத்தில் சேர்ந்து துறவியானார்.

திருவிலியத்தில் புலமை பெற்றிருந்த இவர் கடவுளின் வார்த்தையை மிகவும் வல்லமையோடு எடுத்துரைத்து, பலரையும் ஆண்டவர் இயேசுவில் நம்பிக்கை கொள்ளச் செய்தார். நார்தம்பரியாவில் இவர் ஆற்றிய நற்செய்திப் பணியே இதற்குச் சான்று.

இவர் ஏழைகளிடம் மிகுந்த கரிசனையோடு இருந்தார். அதே நேரத்தில் தூய்மைக்கும் எடுத்துக்காட்டாக விளங்கினார்.

இப்படிப்பட்டவர் லின்டர்ஃபர்ன் (Lindesfarne) என்ற இடத்தின் ஆயராகத் திருநிலைப்பட்டார். இதன் பிறகு இவர் கடவுளின் வார்த்தையை இன்னும் சிறப்பாக அறிவித்தார். லின்டர்ஃபர்னில் இவர் ஒரு துறவுமடத்தையும் நிறுவினார். இத்துறவுமடம் மக்களுக்கு ஆன்மிகத்தை மட்டும் போதிக்காமல் பல துறைகளைச் சார்ந்தவற்றையும் போதித்தது. 

இப்படித தன் வாழ்வையே சிறந்த நற்செய்தியாகத் தந்த இவர் 651 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார்.

அரிமத்தியா புனிதர் யோசேப்பு ✠(St. Joseph of Arimathea) August 31

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 31)

✠ அரிமத்தியா புனிதர் யோசேப்பு ✠

(St. Joseph of Arimathea)

இயேசு கிறிஸ்துவின் இரகசிய சீடர்:

(Secret Disciple of Jesus)

பிறப்பு: ----

இறப்பு: ----

பழைய எருசலேம் நகரிலுள்ள “தூய செபுல்ச்ர்”, சிரியாக் மரபுவழி சிற்றாலயம்

(Syriac orthodox Chapel in Holy Sepulchre)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஆங்கிலிக்கன் ஒன்றியம்

(Anglican Communion)

லூதரனியம்

(Lutheranism)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

(Oriental Orthodox Church)

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 31

பாதுகாவல்: நீத்தோர் இறுதி சடங்கினை வழிநடத்துவோர்

அரிமத்தியா ஊரைச் சேர்ந்த புனிதர் யோசேப்பு என்பவர், நற்செய்திகளின்படி, இயேசுவின் மரணத்தின் பின்னர், அவரை அடக்கம் செய்தவர் ஆவர். இவர் நான்கு திருமுறை நற்செய்திகளிலும் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளார். 

மாற்கு 15:43 இவரை மதிப்புக்குரிய தலைமைச் சங்க உறுப்பினர் எனவும், இறையாட்சியின் வருகைக்காகக் காத்திருந்தவர் எனவும் குறிக்கின்றது.

மத்தேயு 27:57 இவர் இயேசுவுக்குச் சீடராய் இருந்தார் எனக்குறிக்கின்றது.

யோவான் 19:38 இவரை இயேசுவின் சீடர்களுள் ஒருவர் எனவும் யூதருக்கு அஞ்சியதால் தம்மைச் சீடர் என்று வெளிப்படையாகக் காட்டிக்கொள்ளாதவர் எனவும் குறிக்கின்றது.

இதன்படி இவர் இயேசுவின் உடலை எடுத்துக் கொண்டுபோகப் பிலாத்துவிடம் (Pilate) அனுமதி கேட்டார். பிலாத்து நூற்றுவர் தலைவரிடமிருந்து கேட்டு இயேசுவின் இறப்பை உறுதி செய்தபின்பு யோசேப்பிடம் இயேசுவின் உடலை அளித்தான்.

“நிக்கதேம்” (Nicodemus) துணையோடு “கொல்கொதாவில்” (Golgotha) இவர் இயேசுவின் உடலை சிலுவையிலிருந்து இறக்கி யூத அடக்க முறைப்படி நறுமணப் பொருட்களுடன் துணிகளால் சுற்றிக் கட்டினார். ஒரு புதிய கல்லறை ஒன்றில் அவரின் உடலை அடக்கம் செய்தார் என விவிலியம் கூறுகின்றது.

கத்தோலிக்க திருச்சபை, கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை, லூதரனியம் மற்றும் சில ஆங்கிலிக்கம் சபைகள் இவரை புனிதர் என ஏற்கின்றன.

† Saint of the Day †

(August 31)

✠ St. Joseph of Arimathea ✠

Secret Disciple of Jesus:

Born: Not known

Died: Not known

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Oriental Orthodox Church

Anglican Communion 

Lutheranism

Feast: August 31

Patronage: Funeral Directors

Joseph of Arimathea was, according to all four canonical Christian Gospels, the man who assumed responsibility for the burial of Jesus after his crucifixion. A number of stories that developed during the Middle Ages connect him with Glastonbury, where the stories said he founded the earliest Christian oratory, and also with the Holy Grail legend.

Joseph of Arimathea was quite an enigma! From history, we learn that he was previously known as Joseph de Marmore as he lived in Marmorica in Egypt before he moved to Arimathea.1 There is speculation that Joseph of Arimathea, or Joseph of Glastonbury as he later became known, was the uncle of Mary, mother of Jesus. The relationship with Mary made him a Great Uncle of Jesus. From this, we may presume that he was an elderly man at the time of the crucifixion. We have a few verifiable details about Joseph except that he was quite wealthy. Some claim that Joseph of Arimathea was a merchant in metals and took young Jesus with him on his business trips to England, India, and even to South America. It is a well-documented fact that Britain led the world at this time with its tin mining. Joseph of Arimathea was referred to by the Romans as 'Nobilis Decurio' or Minister of Mines to the Roman Government.

Joseph of Arimathea was not one of the original 12 apostles, but he was a disciple of Jesus and was an important man in his own right. He is mentioned in all four gospels (Matthew: 27:57-60; Mark 15:43-46; Luke 23:50-55; John 19:38-42). He was a high counselor, a voting member of the Sanhedrin2 which officially wanted Jesus condemned to death. We may speculate that he had not consented to, or agreed with, the decision to push Pontius Pilate to impose the death penalty upon Jesus. In spite of his relationship with Jesus, his loyalty to Him was largely kept secret (John 19:38). Jesus was obviously unpopular with the elders of the church, and to outwardly support Him did not bring favor in their eyes (John 19:38).

Even though Joseph of Arimathea had attempted to keep his love for Jesus a secret, he boldly went to Pilate and asked for the body of Jesus to be placed in his trust. This is significant in and of itself. Joseph of Arimathea, not Mary Jesus' mother, not Mary Magdalene, or any of the apostles were entrusted with the act of taking Jesus down from the cross. Most of the apostles had fled anyway. Joseph took the body and put it in his own tomb. According to various historical sources, Joseph's actions provoked both the Roman and Jewish elders and he eventually did spend time in prison for his support of Jesus.

Other historical sources report that Joseph of Arimathea went on a preaching mission to Gaul with the apostle Phillip, Mary Magdalene, Lazarus, and others sometime between the years A.D. 37 and A.D. 63 (the year is in dispute). At Marseilles, Lazarus and Mary parted company with the main group who continued on further up North. When Joseph's party reached the English Channel, Phillip sent Joseph with 12 disciples to the furthest corner of the Roman Empire, the Island of the Britons. Legend has it that Joseph sailed around Land's End at the southern tip of England with the intent of catching up with old business acquaintances in the lead and tin mines. They ran aground in the Glastonbury marshes. Once again, it is reported that after climbing a nearby hill to survey the countryside, they were exhausted and Joseph thrust into the ground a staff made from the 'Holy Crown of Thorns' worn by Christ. He announced that he and his traveling companions were all weary. It is legendry that the thorn staff immediately took root and the thorn bush can still be seen today on 'Wearyall Hill.' Joseph built a church (Vetusta Ecclesia)5 of mud and wattle on the site and decreed that 12 monks should always reside in that most sacred place. It is interesting to note that a spirited shrub that grows near the now ruined Abbey is of the same type that grows in the Eastern Mediterranean and flowers only twice a year - Christmas time and Easter.

It is also claimed that Joseph collected some of the blood and sweat of Christ after His side was pierced as He hung on the cross. The chalice or cup which Joseph used to collect the fluids is reported to be the same one used during the last supper. Joseph took the cup with him on his voyage to England and is said to have hidden it on the site at Glastonbury, at the bottom of a deep well, called the 'Chalice Well', or the 'Blood Well.' The well is a rather curious place, 25 thousand gallons of red-tinted water pass through the good area each day. The red tint is caused by the high iron content in the water.

புனிதர் நிக்கதேம் ✠(St. Nicodemus) August 31

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 31)

✠ புனிதர் நிக்கதேம் ✠

(St. Nicodemus)

கிறிஸ்துவின் பாதுகாவலன்:

(Defender of Christ)

பிறப்பு: கி.மு. முதலாம் நூற்றாண்டு

இறப்பு: கி.பி. முதலாம் நூற்றாண்டு

யூதேயா 

(Judea)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஆங்கிலிக்கன் ஒன்றியம்

(Anglican Communion)

லூதரனியம்

(Lutheranism)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

(Oriental Orthodox Church)

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 31 

பாதுகாவல்: ஆர்வமுள்ளவர்களின் (Curious)

புனித நிக்கதேம் என்பவர் விவிலியத்தின்படி, இயேசுவின் சீடராவார். இவர் ஒரு “பரிசேயரும்” (Pharisee), யூதத் தலைவர்களுள் ஒருவரும், ஆவார். 

இவர் யோவான் நற்செய்தியில் மூன்று முறை குறிக்கப்பட்டுள்ளார்:

முதல் முறையாக, இவர் ஓர் இரவில் இயேசுவிடம் வந்து உரையாடியதாக யோவான் நற்செய்தி குறிக்கின்றது. (யோவான் 3:1-21)

இரண்டாம் முறையாக, இவர் இயேசுவுக்காக தலைமைக் குருக்களிடமும் பரிசேயர்களிடமும் “ஒருவரது வாக்குமூலத்தைக் கேளாது, அவர் என்ன செய்தாரென்று அறியாது ஒருவருக்குத் தீர்ப்பளிப்பது நமது சட்டப்படி முறையாகுமா?” என்று கேட்டு இவர் பரிந்து பேசியதாக கூறுகின்றது. (யோவான் 7: 50-51)

இறுதியாக, அரிமத்தியா யோசேப்புவுக்கு (Joseph of Arimathea) இயேசுவின் உடலை அடக்கம் செய்ய இவர் உதவியதாக கூறுகின்றது. (யோவான் 19:39-42)

இவர் முதலில் இயேசுவை இரவில் சந்தித்து உரையாடிய பகுதியில் உள்ள விவிலிய வரிகள் மிகவும் புகழ் பெற்றதாகும். குறிப்பாக யோவான் 3:16 நற்செய்தியின் சுறுகம் என அழைக்கப்படுகின்றது. மேலும் பல கிறிஸ்தவ பிரிவுகளில் மீள்பிறப்புக் கொள்கை (Born again) இவ்வுரையாடலிலிருந்தே பெறப்படுகின்றது.

4ம் நூற்றாண்டின் மையத்தில் எழுதப்பட்ட திருமுறையினை சாராத “நிக்கதேம் நற்செய்தி” (Gospel of Nicodemus) என்னும் நூல் இவரால் எழுதப்பட்டதாக கூறுகின்றது. ஆயினும் இது பின்னாட்களில் எழுதப்பட்ட போலி என்பது அறிஞர் கருத்து.

கிறிஸ்தவ மரபுப்படி இவர் 1ம் நூற்றாண்டில் மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டார் என்பர்.

† Saint of the Day †

(August 31)

✠ St. Nicodemus ✠

Defender of Christ:

Born: 1 BC

Died: 1 AD

Judea

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Oriental Orthodox Church

Anglican Communion

Lutheranism

Feast: August 31

Patronage: Curious

Nicodemus was a Pharisee and a member of the Sanhedrin mentioned in three places in the Gospel of John:

♪ He first visits Jesus one night to discuss Jesus' teachings (John 3:1–21).

♪The second time Nicodemus is mentioned, he reminds his colleagues in the Sanhedrin that the law requires that a person be heard before being judged (John 7:50–51).

♪Finally, Nicodemus appears after the Crucifixion of Jesus to provide the customary embalming spices and assists Joseph of Arimathea in preparing the body of Jesus for burial (John 19:39–42).

An apocryphal work under his name—the Gospel of Nicodemus—was produced in the mid-4th century, and is mostly a reworking of the earlier Acts of Pilate, which recounts the harrowing of Hell.

Although there is no clear source of information about Nicodemus outside the Gospel of John, the Jewish Encyclopedia and some historians have speculated that he could be identical to Nicodemus ben Gurion, mentioned in the Talmud as a wealthy and popular holy man reputed to have had miraculous powers. Others point out that the biblical Nicodemus is likely an older man at the time of his conversation with Jesus, while Nicodemus ben Gurion was on the scene 40 years later, at the time of the Jewish War.

As is the case with Lazarus, Nicodemus does not belong to the tradition of the Synoptic Gospels and is only mentioned by John, who devotes more than half of Chapter 3 of his gospel, a few verses of Chapter 7 and lastly mentions him in Chapter 19.

The first time Nicodemus is mentioned, he is identified as a Pharisee who comes to see Jesus "at night". John places this meeting shortly after the Cleansing of the Temple and links it to the signs which Jesus performed in Jerusalem during the Passover feast. "Rabbi, we know that you are a teacher who has come from God. For no one could perform the signs you are doing if God were not with him" (John 3:2).

Then follows a conversation with Nicodemus about the meaning of being "born again" or "born from above", and mention of seeing the "kingdom of God". Nicodemus explores the notion of being literally born again from one's mother's womb, but most theologians recognize that Nicodemus knew Jesus was not speaking of literal rebirth. Theologian Charles Ellicott wrote that "after the method of Rabbinic dialogue, [Nicodemus] presses the impossible meaning of the words in order to exclude it and to draw forth the true meaning. 'You cannot mean that a man is to enter the second time into his mother’s womb and be born. What is it, then, that you do mean?'"

Jesus expresses surprise, perhaps ironically, that "a teacher of Israel" does not understand the concept of spiritual rebirth. James F. Driscoll describes Nicodemus as a learned and intelligent believer, but somewhat timid and not easily initiated into the mysteries of the new faith.

In Chapter 7, Nicodemus advises his colleagues among "the chief priests and the Pharisees", to hear and investigate before making a judgment concerning Jesus. Their mocking response argues that no prophet comes from Galilee. Nonetheless, it is probable that he wielded a certain influence in the Sanhedrin.

Finally, when Jesus is buried, Nicodemus brought a mixture of myrrh and aloes—about 100 Roman pounds (33 kg)—for embalming Jesus' body according to Jewish custom. Nicodemus must have been a man of means; in his book, Jesus of Nazareth: Holy Week, Pope Benedict XVI observes that "The quantity of the balm is extraordinary and exceeds all normal proportions. This is a royal burial."

Nicodemus is venerated as a saint in the various Eastern Churches and in the Roman Catholic Church. In the current Roman Martyrology of the Catholic Church, Nicodemus is commemorated along with Saint Joseph of Arimathea on August 31. The Franciscan Order erected a church under the patronage of Saints Nicodemus and Joseph of Arimathea in Ramla.

புனித ரேமண்ட் நொன்னட்டஸ் ✠(St. Raymond Nonnatus) August 31

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 31)

✠ புனித ரேமண்ட் நொன்னட்டஸ் ✠

(St. Raymond Nonnatus)

மறைப்பணியாளர், குரு, ஒப்புரவாளர்:

(Religious, Priest and confessor)

பிறப்பு: கி.பி. 1204

போர்டெல், செகர்ர, பார்செலோனா, அரகன், (தற்போதைய ஸ்பெயின்)

(Portell, County of Segarra, Principality of Catalonia, Crown of Aragon, (Current Spain)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 31, 1240

கார்டோனா கோட்டை, பார்செலோனா, அரகன், ஸ்பெயின்

(Castle of Cardona, County of Cardona, Principality of Catalonia, Crown of Aragon, (Current Spain)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

புனிதர் பட்டம்: கி.பி. 1657 

திருத்தந்தை 7ம் அலெக்சாண்டர்

(Pope Alexander VII)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 31

பாதுகாவல்: 

பைத்தோவா (Baitoa); டொமினிக்கன் குடியரசு (Dominican Republic); குழந்தைப் பிறப்பு; கர்ப்பிணி பெண்கள்; பிறந்த குழந்தைகள்; குழந்தைகள்; மகப்பேறு மருத்துவர்கள்; தாதிகள்; காய்ச்சல்; பொய்யான குற்றச்சாட்டு; ஒப்புதல் வாக்குமூலம்

புனிதர் ரேமண்ட், ஸ்பெயின் (Spain) நாட்டின் “கட்டலோனியா” (Catalonia) நகரைச் சேர்ந்த ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் புனிதர் ஆவார். இவரது தாயார், இவரை பிரசவிக்கும்போதே மரித்து போனார். அதனால் அறுவை சிகிச்சை (Caesarean) செய்துதான், தாயின் வயிற்றிலிருந்து இவரை எடுத்தனர்.

நன்கு கல்வி கற்றிருந்த இவரது தந்தை, இவருக்கு நல்லதோர் எதிர்காலத்தை உருவாக்கி தர முனைந்தார். “அரகன்” அரசின் (Kingdom of Aragon) அரசவையிலே சிறந்ததோர் உத்தியோகம் அவரைத் தேடி வந்தது. ஆனால், இவரது எண்ணங்களோ கிறிஸ்துவின் மீதும் அவர்தம் இரக்கத்தின் மீதுமே இருந்தது. அயலாரிடம் அன்பு காட்டுவதிலும் சிறந்தவராய் திகழ்ந்தார். இதனால், தமது பண்ணைகளிலொன்றினை நிர்வகிக்க அறிவுறுத்தியிருந்தார். சிறு வயது பிராயத்திலிருந்தே தமது வீட்டினருகேயிருந்த “தூய நிக்கோலஸ்” (St. Nicholas) சிற்றாலயத்தில் செபிக்கும் வழக்கம் கொண்டிருந்தார்.

பின்னர், “பார்சிலோனா” (Barcelona) நகரிலிருந்த “மெர்சிடரியன்” (Mercedarians) துறவற மடத்தின் சீருடைகளை ஏற்க ரேமண்டை அனுமதித்தார். “மெர்சிடரியன்” (Mercedarians) சபை, வட ஆபிரிக்காவின் முகம்மதியர்களிடம் (Moors of North Africa) பிடிபட்டிருந்த கிறிஸ்தவர்களை மீட்பதற்காக நிறுவப்பட்டதாகும். ரேமண்ட், அச்சபையின் நிறுவனரான “தூய பீட்டர் நோலாஸ்கோவிடம்” (St. Peter Nolasco) பயிற்சி பெற்றார். 1222ம் ஆண்டு குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்ற இவர், பின்னர் அச்சபையின் தலைமை (Master General) பொறுப்பேற்றார்.

பின்னர் வலென்சியா (Valencia) நாட்டிற்கு மறைப்பணியாற்ற சென்ற ரேமண்ட், மிகச் சிறப்பான முறையில் மறைப்பணியை ஆற்றினார். அந்நாட்டில் அடிமைகளாக பிடிக்கப்பட்டிருந்த சுமார் 140 கிறிஸ்தவர்களை அடிமைத்தளையிலிருந்து மீட்டார். 

அதன்பிறகு, ரேமண்ட் வட ஆப்ரிக்காவில் மறைப்பணியாற்ற சென்றார். அங்கும் அடிமைகளாக இருந்த 250 கிறிஸ்தவர்களை “அல்ஜியர்ஸ்” (Algiers) எனுமிடத்திலிருந்து மீட்டார். அதன்பிறகு “டுனிஸ்” (Tunis) என்ற நகருக்கு சென்றார். அங்கே, மிகச் சிறந்த முறையில் மறை பரப்புப் பணியை ஆற்றிய இவர், அந்நாட்டு முகம்மதிய மக்களால் சிறைபிடிக்கப்பட்டு அடிமைப்படுத்தப்பட்டார். 

சிறையில் இருக்கும்போது அவரின் உதடுகள் இரண்டையும் இழுத்து பிடித்து, உதடுகளின் நடுவே பளுத்த இரும்பினால் துளை போட்டு, இரும்பு பூட்டைக்கொண்டு, இவரின் வாயை பூட்டினர். அப்போது அக்கொடியவர்கள் ரேமண்ட்டை மறைபரப்பு பணியை ஆற்ற முடியாமல் செய்து வதைத்தனர். அங்கு அவர் பல துன்பங்களை அனுபவித்தார். பின்னர் அவரது சபையினரால் மீட்கப்பட்ட ரேமண்ட், கி.பி. 1239ம் ஆண்டு ஸ்பெயின் நாட்டுக்கு சென்றார்.

“பார்சிலோனா” (Barcelona) நகரிலிருந்து அறுபது மைல் தூரத்திலுள்ள “கர்டோனா கோட்டையில்” (Castle of Cardona) ரேமண்ட் மரித்தார். கி.பி. 1657ம் ஆண்டு, திருத்தந்தை ஏழாம் அலெக்சாண்டரால் (Pope Alexander VII) புனிதர் பட்டமளிக்கப்பட்ட ரேமண்ட் அவர்களின் நினைவுத் திருவிழா ஆகஸ்ட் மாதம் 31ம் தேதி ஆகும்.

† Saint of the Day †

(August 31)

✠ St. Raymond Nonnatus ✠

Religious, Priest, and Confessor:

Born: 1204 AD

Portell, County of Segarra, Principality of Catalonia, Crown of Aragon, (Current Spain)

Died: August 31, 1240

Castle of Cardona, County of Cardona, Principality of Catalonia, Crown of Aragon, (Current Spain)

Venerated in: Roman Catholic Church

Canonized: 1657 AD 

Pope Alexander VII

Feast: August 31

Patronage:

Baidoa, Dominican Republic; Childbirth; Expectant Mothers; Pregnant Women; Newborn Babies; Infants; Children; Obstetricians; Midwives; Fever; The Falsely Accused; Confidentiality of Confession

Saint Raymund Nonnatus, is a saint from Catalonia in Spain. His nickname refers to his birth by Caesarean section, his mother having died while giving birth to him.

Biographical selection:

St. Raymond Nonnatus was born in Portella in the Diocese of Urgel, Catalonia, around the year 1204. He received the name of Raymond at his Baptism and the nickname of Nonnatus because he was not born normally, but was delivered by a caesarian operation. His father was a shepherd according to some, and a member of the noble family of Cardona, according to others.

From the time he was very young, he manifested a great devotion to the Most Holy Virgin. He prayed the Rosary every day in the hermitage of St. Nicholas of Mira. Once Our Lady appeared to him and promised him her protection. Afterward, he was strongly tempted to sin against chastity but did not fall. He went to thank his Patroness and consecrated his virginity to her. Mary appeared to him again, showing her satisfaction and advising him to enter the Order of the Mercedarians, whose foundation she had inspired St. Peter Nolasco to make only shortly before, in 1218.

He has ordained a priest and dedicated himself to the redemption of captives until 1231. He liberated 140 captives in Valencia, 250 in Argel, and 28 in Tunis. It was in this last city that he had the occasion to fulfill the special fourth vow of the Mercedarians to offer themselves to remain in captivity in the place of Catholic prisoners. Since he was unable to pay the ransom demanded by the slave dealers in Tunis, Raymond offered himself to take the place of some prisoners.

The trade was made, and he began hard captivity. To prevent him from speaking about Our Lord, for his engaging words were converting numerous Muslims, the Arabian slave masters pierced his lips with a red-hot iron and closed them with a padlock. This padlock was only opened for him to eat. After eight months of this torment, other Mercedarians arrived from Spain bringing the demanded ransom.

The last ten years of his life were spent in Rome, where he became the representative of his Order and in traveling throughout different countries to preach the Crusade. As a cardinal representative of Pope Gregory IX, he was sent to meet with St. Louis of France and encourage him to go on the Crusade, which actually took place 10 years later.

St. Raymond Nonnatus died in Cardona, a Spanish village close to Barcelona, on August 31, 1240. He was only 37-years-old.

Comments:

The life of St. Raymond Nonnatus is a life filled with extraordinary facts. Among them, let me note first the sign Our Lady gave him that led him to the Order of the Mercedarians.

Second, you can see that the people of his action in the redemption of slaves reached its apex with his offer to deliver himself as a slave to ransom Catholic prisoners.

Third, consider the torment he suffered from having a padlock perforating his lips. Imagine the enormous pain and discomfort of having a padlock cutting through one’s lips even in sleep. Think about how this would bother a man and disturb his nervous system! Then, each time that he had to eat, a Moor would come and open the padlock, breaking the wounds anew and causing new sufferings. Closing it would produce additional torments. Was he allowed to drink water during the day? Can you imagine the discomfort of drinking anything in this situation? He endured this life for a period of eight months.

What did he do when he was freed? Did he have a psychological breakdown? Become discouraged? Feel sorry for himself? No. He took an extraordinarily manly attitude and returned to a life of intense activity. You see how he resisted the temptations to feel sorry for himself and stop fighting for the Catholic cause. His attitude demanded a highly supernatural spirit and a strong virile personality. You see the astonishing fortitude of the soul such a man had. He returned and continued an active life for another ten years or so.

He traveled throughout Europe as an ambassador of the Pope and a preacher of the Crusade. What a powerful impression the word of his sermons delivered by his wounded lips must have made on the people!

He was a character worthy to preach a Crusade. You understand why the Crusades were so well accepted in the Middle Ages when you know that men like St. Raymond Nonnatus preached them. Their audiences accepted the great sacrifice of going on the Crusades following the examples of the sacrifice of the Saints that preached them.

Imagine such a scene. St. Raymond Nonnatus arriving in a city; the bells ringing and the word spreading that Fr. Raymond – the one with the wounded lips – is in town to preach a Crusade on behalf of the Pope. All the nobles and people of the area gather around with their families and he begins to speak.

He speaks about the meaning of the Sepulcher of Our Lord Jesus Christ and what its profanation represents. How it is necessary to re-conquer it for the glory of God and Catholic honor. He speaks with the voice and prestige of a saint, with the supernatural power of communication that only the saints have.

The hearts of the knights begin to be touched, the ladies weep and give their consent for their husbands to go and fight for the Holy Land. Everyone goes to Confession and the date of the Crusade is announced. The practical preparations start. All this happens because a saint passes through that area.

This imaginary scene may help you to understand what the Middle Ages was. The influence of the saints and the good reception the people gave them is what really explains why the Middle Ages had so many wonderful things and our epoch does not. The key is the presence of the saints and the openness people had for them. How few saints there are today! Knowing this, we understand the tragedy of the contemporary situation of the Church and the world.

Let us ask St. Raymond Nonnatus to give us more saints to regenerate the Church and the world, and make the modern man recognize them and be receptive to their message.

Feastday: August 30*St.Fiacre*

*SAINT OF THE DAY* 

Feastday: August 30

*St.Fiacre*

St. Fiacre (Fiachra) is not mentioned in the earlier Irish calendars, but it is said that he was born in Ireland and that he sailed over into France in quest of closer solitude, in which he might devote himself to God, unknown to the world. He arrived at Meaux, where Saint Faro, who was the bishop of that city, gave him a solitary dwelling in a forest which was his own patrimony, called Breuil, in the province of Brie. There is a legend that St. Faro offered him as much land as he could turn up in a day, and that St. Fiacre, instead of driving his furrow with a plough, turned the top of the soil with the point of his staff. The anchorite cleared the ground of trees and briers, made himself a cell with a garden, built an oratory in honor of the Blessed Virgin, and made a hospice for travelers which developed into the village of Saint-Fiacre in Seine-et-Marne. Many resorted to him for advice, and the poor, for relief. His charity moved him to attend cheerfully those that came to consult him; and in his hospice he entertained all comers, serving them with his own hands, and sometimes miraculously restored to health those that were sick. He never allowed any woman to enter the enclosure of his hermitage, and Saint Fiacre extended the prohibition even to his chapel; several rather ill-natured legends profess to account for it. Others tell us that those who attempted to transgress, were punished by visible judgements, and that, for example, in 1620 a lady of Paris, who claimed to be above this rule, going into the oratory, became distracted upon the spot and never recovered her senses; whereas Anne of Austria, Queen of France, was content to offer up her prayers outside the door, amongst the other pilgrims.

The fame of Saint Fiacre's miracles of healing continued after his death and crowds visited his shrine for centuries. Mgr. Seguier, Bishop of Meaux in 1649, and John de Chatillon, Count of Blois, gave testimony of their own relief. Anne of Austria attributed to the meditation of this saint, the recovery of Louis XIII at Lyons, where he had been dangerously ill; in thanksgiving for which she made, on foot, a pilgrimage to the shrine in 1641. She also sent to his shrine, a token in acknowledgement of his intervention in the birth of her son, Louis XIV. Before that king underwent a severe operation, Bossuet, bishop of Meaux, began a novena of prayers at Saint-Fiacre to ask the divine blessing. His relics at Meaux are still resorted to, and he is invoked against all sorts of physical ills, including venereal disease. He is also a patron saint of gardeners and of cab-drivers of Paris. French cabs are called fiacres because the first establishment to let coaches on hire, in the middle of the seventeenth century, was in the Rue Saint-Martin, near the hotel Saint-Fiacre, in Paris. Saint Fiacre's feast is kept in some dioceses of France, and throughout Ireland on this date. Many miracles were claimed through his working the land and interceding for others.

புனித கௌதென்சியா (ஆகஸ்ட் 30)

புனித கௌதென்சியா 

(ஆகஸ்ட் 30)

இவர் இத்தாலியைச் சார்ந்தவர். 

சிறுவயதிலிருந்தே கடவுள்மீது மிகுந்த பற்றுக்கொண்டு வாழ்ந்து வந்த இவர், வளர்ந்து பெரியாளான பின்பு தன் வாழ்வையே ஆண்டவருக்கு அர்ப்பணித்து வாழத் தொடங்கினார்.

இந்நிலையில் கிறிஸ்தவர்களைக் கூண்டோடு அழிக்க நினைத்த உரோமை அரசாங்கம், யாரெல்லாம் கிறிஸ்துவின்மீது நம்பிக்கை கொண்டிருந்தார்களோ, அவர்களைப் பலவாறாகச் சித்திரவதை செய்து, கொடுமைப்படுத்திக் கொலை செய்து வந்தது.

கௌதென்சியா கிறிஸ்துவின்மீது மிகுந்த பற்றுக் கொண்டிருப்பதை அறிந்த உரோமை அரசாங்கம் அவரைக் கொலை செய்தது.

இவ்வாறு கௌதென்சியா இயேசுவுக்காகத் தன் இன்னுயிரைத் துறந்து மறைச்சாட்சியானார்.

இன்றைய புனிதர் :(30-08-2020)​புனித ஜான் ரோச், மறைசாட்சி (St.John Roche, Martyr)

இன்றைய புனிதர் :

(30-08-2020)

​புனித ஜான் ரோச், மறைசாட்சி (St.John Roche, Martyr)

பிறப்பு 

அயர்லாந்து

    

இறப்பு 

1588, 

இங்கிலாந்து

முத்திபேறுபட்டம்: 1929, திருத்தந்தை பதினோறாம் பத்திநாதர்

பாதுகாவல்: கப்பல், படகு ஓட்டுநர்கள்

புனித மர்கரீத் வார்டு(Margaret Ward) மற்றும் அருள்தந்தை ரிச்சர்டு வாட்சன்(Richard Watson) ஆகிய இருவரும் மிகஸ் சிறப்பாக மறைப்பணியை செய்தனர். இதனால் கத்தோலிக்க திருச்சபையை பிடிக்காத புரட்டஸ்டாண்டு இங்கிலாந்து அரசி இருவரையும் பிடித்துச் சென்று சிறையலடைத்தார். இவர்கள் இருவரையும் யாருக்கும் தெரியாமல் ஒரு படகு மூலம் அவர்களை சிறையிலிருந்து தப்பிக்கச் செய்தார் புனித ஜான் ரோச். இதனை தெரிந்துகொண்ட அரசி அவரை சிறையில் அடைத்தார். இரண்டு நிபந்தனை விதிக்கப்பட்டது. ஒன்று, அரசியிடம் சென்று மன்னிப்பு கேட்கவேண்டும் அல்லது புரட்டஸ்டாண்டு சபைக்கு மாறவேண்டும். இவ்விரு நிபந்தனைகளையும் மறுத்தார். இதனால் கோபங்கொண்ட அரசி அவரை தூக்கிட்டு கொன்றார்.

செபம்:

என்றும் வாழும் எல்லாம் வல்லவரே! இன்றைய நாளில் நினைவு கூறும் மறைசாட்சியான ஜான் ரோச் ஆற்றிய வல்ல செயல்களை நினைத்து உமக்கு நன்றி கூறுகின்றோம். இவருக்கு நீர் அளித்த மன உறுதியையும், தைரியத்தையும், நாங்களும் பெற்று, உம்மை இவ்வுலகில் நிலைநாட்டிட வரமருள வேண்டுமென்று இறைவா உம்மை வேண்டுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (30-08-2020)

Blessed John Roche

Waterman, and servant of Saint Margaret Ward. He helped Father Richard Watson, a condemned priest, escape by meeting him outside the prison with a boat, then changing clothes with him to lead pursuers off his trail. Condemned to death for aiding a priest, he was offered freedom if he asked the Queen's pardon and promised to go to church; he answered that he had done nothing to offend her Majesty, and it was against his conscience to attend a Protestant church. One of the Forty Martyrs of England and Wales.

Born :

Irish

Died :

hanged 1588 at Tyburn, London, England

• he was forbidden from speaking from the scaffold for fear he would inspire others

Beatified :

15 December 1929 by Pope Pius XI

Patronage :

boatmen, mariners, sailors, watermen

---JDH---Jesus the Divine Healer---

ST. JEANNE JUGAN 🙏🏻(Feast Day: August 30

🕊 SAINT OF THE DAY 🕊

🙏🏻 ST. JEANNE JUGAN 🙏🏻

(Feast Day: August 30

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 30)

✠ புனிதர் ஜீன் ஜூகன் ✠

(St. Jeanne Jugan)

மறைப்பணியாளர், சபை நிறுவனர்:

(Religious and Foundress)

பிறப்பு: அக்டோபர் 25, 1792

கன்கேல், இல்-எட்-விலைன், ஃபிரான்ஸ்

(Cancale, Ille-et-Vilaine, France)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 29, 1879 (வயது 86)

செயின்ட்-பேர்ன், இல்-எட்-விலைன், ஃபிரான்ஸ்

(Saint-Pern, Ille-et-Vilaine, France)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திப்பேறு பட்டம்: அக்டோபர் 3, 1982

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

புனிதர் பட்டம்: அக்டோபர் 11, 2009

திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்ட்

(Pope Benedict XVI)

முக்கிய திருத்தலம்:

ல டூர் புனிதர் ஜோசஃப், புனித பெர்ன், இல்-எட்-விலைன், ஃபிரான்ஸ்

(La Tour Saint-Joseph, Saint-Pern, Ille-et-Vilaine, France)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 30

பாதுகாவல்: ஆதரவற்ற முதியோர்

“சகோதரி சிலுவையின் மேரி” (Sister Mary of the Cross) என்ற பெயரிலும் அறியப்படும் புனிதர் ஜீன் ஜூகன், தமது வாழ்நாள் முழுவதையும் ஆதரவற்ற முதியோருக்கு சேவை செய்வதில் அர்ப்பணிப்புடன் செலவிட்ட ஒரு ஃபிரெஞ்ச் பெண்மணியாவார். அவரது அளப்பற்ற சேவையின் விளைவாக “எளியோரின் சின்னஞ்சிறு சகோதரிகள்” (Little Sisters of the Poor) எனும் அநாதரவான முதியோருக்கு சேவையாற்றும் நோக்கில், ரோமன் கத்தோலிக்க ஆன்மீக சேவை நிறுவனம் நிறுவப்பட்டது. இந்நிறுவனம், ஃபிரெஞ்ச் நகரங்களின் தெருக்களில் அநாதரவாக விடப்பட்ட முதியோர்களுக்கு சேவை செய்யும் நோக்கத்திற்காகவே நிறுவப்பட்டது.

இவர், 1792ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம் 25ம் தேதி, ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் வடமேற்கு பிராந்தியமான “பிரிட்டனி” (Brittany) எனும் இடத்திலுள்ள “கன்கேல்” (Cancale) எனும் துறைமுக நகரில் பிறந்தார். “ஜோசஃப்” மற்றும் “மேரி ஜுகன்” (Joseph and Marie Jugan) தம்பதியரின் எட்டு குழந்தைகளில் ஆறாவது குழந்தையாக பிறந்தவர் ஆவார். அரசியல் மற்றும் மத எழுச்சிகளின் ஃபிரெஞ்ச் புரட்சி நடந்த காலத்தில் இவர் வளர்ந்தார். ஜீனுக்கு நான்கு வயதானபோது, மீனவரான இவரது தந்தை கடலில் காணாமல் போனார். கத்தோலிக்க எதிர்ப்புத் துன்புறுத்தல்கள் பரவலாக இருந்த அக்காலத்தில், பிள்ளைகளுக்கு உணவளிக்கவும், இரகசியமாக சமய கல்வி அளிப்பதற்காகவும் ஜீனின் தாயார் போராடினார்.

சிறு வயதிலேயே கால்நடை மேய்க்கும் பணிகளை செய்த ஜீன் ஜுகன், ஆடைகள் நெய்யும் மற்றும் கம்பளி பின்னும் பணிகளைக் கற்றுக்கொண்டார். எழுதவும் படிக்கவும் மட்டுமே அவரால் இயன்றது. தமது 16 வயதில், (Viscountess de la Choue) எனும் பிரபுக்கள் குடும்பத்தில் சமையலறைப் பணிப்பெண்ணாக சேர்ந்தார். அந்த பிரபுக்கள் குடும்ப தலைவி, ஒரு பக்தியுள்ள கத்தோலிக்க பெண்மணியாதலால், ஏழைகளுக்கும் நோயுற்றோர்க்கும் உதவ போகும்போதெல்லாம் ஜுகனையும் உடன் அழைத்துச் செல்வார். 18 வயதிலும், மீண்டும் ஆறு வருடங்களின் பின்னரும், தமக்காக திருமணத்துக்கு ஏற்பாடு செய்த தமது தாயாரிடம் மறுத்துப் பேசினார். தமக்கான இறைவனின் திட்டம் வேறு எதோ ஒன்று உள்ளது என்றும், அது என்னவென்று இன்னும் அறிவிக்கப்படவில்லை என்றும் கூறினார்.

ஜுகனுக்கு இருபத்தைந்து வயதாகையில், “புனிதர் ஜான் யூட்ஸ்” (St. John Eudes) அவர்கள் தொடங்கிய “இயேசு மற்றும் மரியாள்” (Congregation of Jesus and Mary) சபையில் உதவியாளராக இணைந்தார். நகரத்திலுள்ள “புனித-செர்வன்” (Saint-Servan) மருத்துவமனையில் செவிலியராகவும் பணி புரிந்தார். ஓய்வின்றி கடுமையாக உழைத்த ஜுகன், ஆறு வருடங்களின் பின்னர், தமது சொந்த உடல் நலமின்மை காரணமாக மருத்துவமனையை விட்டு சென்றார். அதன்பின்னர், “யூடிஸ்ட் மூன்றாம் நிலை” (Eudist Third Order) சபையில் ஒரு பெண்ணின் உதவியாளராக பன்னிரண்டு வருடங்கள் பணியாற்றினார். இக்காலத்தில், ஜுகனும் அந்த பெண்ணுமாய், நகரிலுள்ள சிறுவர்களுக்கு மறைக்கல்வி போதிக்க தொடங்கியிருந்தனர். அத்துடன் ஏழைகள் மற்றும் நோயுற்றோர்க்கும் சேவை புரிய தொடங்கியிருந்தனர்.

கி.பி. 1837ம் ஆண்டு ஜுகனும், 72 வயது நிரம்பிய “ஃபிரான்கோய்ஸ்” (Françoise Aubert) என்ற பெண்மணியும் இணைந்து, ஒரு குடிலின் பாகத்தை வாடகைக்கு எடுத்தனர். பின்னர், “வெர்ஜினி” (Virginie Tredaniel) என்ற பதினேழு வயது அனாதைப் பெண்ணும் இவர்களுடன் இணைந்தார். இந்த மூன்று பெண்களும் இணைந்து, மறைக்கல்வி கற்பிப்பதற்காகவும், ஏழைகளுக்கு உதவவும், ஒரு செப சமூகத்தை உருவாக்கினார்கள்.

கி.பி. 1839ம் ஆண்டின் குளிர்காலத்தில், “அன்னி” (Anne Chauvin) எனும் வயதான பார்வையற்ற பெண்ணை சந்தித்து தமது இல்லத்துக்கு அழைத்துவந்து, அவருக்கு வேண்டிய சேவைகளை செய்தார். விரைவிலேயே இன்னும் இரண்டு வயோதிக பெண்மணிகள் வந்து சேர்ந்தனர். ஒரு டஜன் என்றான வயோதிகர்களின் எண்ணிக்கை, 40 என்றானது. பயன்பாட்டிலில்லாத பள்ளிக்கூடமொன்றையும் வாடகைக்கு எடுத்தார். இந்நிலையில், “எளியோரின் சின்னஞ்சிறு சகோதரிகள்” (Little Sisters of the Poor)  எனும் பெண்களுக்கான ரோமன் கத்தோலிக்க ஆன்மீக சேவை நிறுவனம் நிறுவி, ஆதரவற்ற முதியோர்களுக்கு சேவை புரிய தொடங்கினார். அவரும் அவரது உதவியாளர் பெண்களும் தினமும் நகரின் வீடு வீடாக சென்று உணவுப்பொருட்கள் மற்றும் ஆடைகள் போன்ற முதியோருக்கு அவசியமானவற்றை தானமாக பெற்று வந்தனர். இவரது சேவையில் இன்னும் அதிக இளம்பெண்கள் இணைந்தனர். தெருத்தெருவாக, வீடு வீடாக தானம் வாங்கியே, மேலதிகமாக நான்கு இல்லங்களை ஜீன் வாங்கினார். கி.பி. 1850ம் ஆண்டு, நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட பெண்கள் சபையில் இணைந்தனர்.

உள்ளூர் ஆயரால் இச்சபையின் “உயர் தலைமைப்” (Superior General) பொறுப்பிற்கு நியமிக்கப்பட்ட மடாதிபதியும் அருட்பணியாளருமான “அகஸ்ட் லீ பைல்லூர்” (Auguste Le Pailleur) என்பவர், ஜீன் ஜுகணை சபையின் தலைமைப் பொறுப்பிலிருந்து அகற்றினார். அந்த குருவானவர், ஜீனின் உண்மையான குணநலன்களை நசுக்குவதற்கான வெளிப்படையான முயற்சிகளில் இறங்கினார். சபையின் நிறுவனரான அவருக்கு, தெருத்தெருவாக, வீடு வீடாக சென்று பிச்சை எடுக்கும் பணியே அளிக்கப்பட்டது. இதுவே ஜுகனின் வாழ்க்கையாகிப் போனது. அடுத்த 27 வருடங்கள், இதேபோன்று, முதியோருக்காக, தெருத்தெருவாக அலைந்தார். அவரது இறுதி வருடங்களில், அவரது உடல் நலம் குன்றி, கண்பார்வையும் மங்கிப்போனது.

கி.பி. 1879ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 29ம் தேதி, ஜீன் ஜுகன் மரித்தபோது, அவர்தாம் இச்சபையின் நிறுவனர் என்ற பெரும்பாலோருக்கு தெரியாமலேயே போனது. அவர் மரித்து பதினோரு வருடங்களின் பின்னர், 1890ம் ஆண்டு, நடந்த விசாரணையின் பின்னர், குரு “அகஸ்ட் லீ பைல்லூர்” (Auguste Le Pailleur) பணி நீக்கம் செய்யப்பட்டார். இறுதியில், ஜீன் ஜுகன் அவர்களது நிறுவனராக ஒப்புக்கொள்ளப்பட்டார்.

இவர்களது சபையின் தலைமை இல்லம், ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் “செயின்ட்-பேர்ன்” (Saint-Pern) எனும் இடத்திலுள்ளது. “எளியோரின் சின்னஞ்சிறு சகோதரிகள்” (Little Sisters of the Poor) எனும் இவர்களது சபை, உலக அளவில், 31 நாடுகளில் இன்று பரவியுள்ளன. 2014ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 1ம் தேதி நிலவரப்படி, 234 இல்லங்களுடனும், 2,372 உறுப்பினர்களுடனும், இச்சபை கத்தோலிக்க திருச்சபையின் மிகப்பெரும் சபைகளில் ஒன்றாக கருதப்படுகின்றது.

Pray for us!

Saint Jeanne Jugan’s Story

Born in northern France during the French Revolution—a time when congregations of women and men religious were being suppressed by the national government, Jeanne would eventually be highly praised in the French academy for her community’s compassionate care of elderly poor people.

When Jeanne was three and a half years old, her father, a fisherman, was lost at sea. Her widowed mother was hard pressed to raise her eight children alone; four died young. At the age of 15 or 16, Jeanne became a kitchen maid for a family that not only cared for its own members, but also served poor, elderly people nearby. Ten years later, Jeanne became a nurse at the hospital in Le Rosais. Soon thereafter, she joined a third order group founded by Saint John Eudes.

After six years she became a servant and friend of a woman she met through the third order. They prayed, visited the poor, and taught catechism to children. After her friend’s death, Jeanne and two other women continued a similar life in the city of Saint-Sevran. In 1839, they brought in their first permanent guest. They began an association, received more members, and more guests. Mère Marie of the Cross, as Jeanne was now known, founded six more houses for the elderly by the end of 1849, all staffed by members of her association—the Little Sisters of the Poor. By 1853, the association numbered 500 and had houses as far away as England.

Abbé Le Pailleur, a chaplain, had prevented Jeanne’s reelection as superior in 1843; nine years later, he had her assigned to duties within the congregation, but would not allow her to be recognized as its founder. In 1890, the Holy See removed him from office.

By the time Pope Leo XIII gave her final approval to the community’s constitutions in 1879, there were 2,400 Little Sisters of the Poor. Jeanne died later that same year, on August 30. Her cause was introduced in Rome in 1970. She was beatified in 1982, and canonized in 2009.

Reflection

Jeanne Jugan saw Christ in what Saint Teresa of Calcutta would describe as his “distressing disguises.” With great confidence in God’s providence and the intercession of Saint Joseph, she begged willingly for the many homes that she opened, relying on the good example of the Sisters and the generosity of benefactors who knew the good that the Sisters were doing. They now work in 30 countries. “With the eye of faith, we must see Jesus in our old people—for they are God’s mouthpiece,” Jeanne once said. No matter what the difficulties, she was always able to praise God and move ahead.

ஆகஸ்டு 29)✠ புனிதர் யூப்ரேசியா எலுவத்திங்கல்

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்டு 29)

✠ புனிதர் யூப்ரேசியா எலுவத்திங்கல் ✠

(St. Euphrasia Eluvathingal)

இந்திய கார்மேல் சபை அருட்சகோதரி:

(Indian Carmelite Nun)

பிறப்பு: அக்டோபர் 17, 1877

காட்டூர், திரிச்சூர் மாவட்டம், கேரளம், இந்தியா

(Kattoor, Aranattukara, (Mother House), Thrissur, Kerala, India)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 29, 1952

ஒல்லூர், திரிச்சூர், கேரளம், இந்தியா

(Ollur, Thrissur, Kerala, India)

ஏற்கும் சமயம்:

கத்தோலிக்க திருச்சபை, சீரோ மலபார் வழி

(Syro-Malabar Church/ Eastern Catholic Church)

அருளாளர் பட்டம்: டிசம்பர் 3, 2006

கர்தினால் வர்க்கி விதயத்தில்

(Cardinal Mar Varkey Vithayathil)

புனிதர் பட்டம்: நவம்பர் 23, 2014

திருத்தந்தை ஃபிரான்சிஸ்

(Pope Francis)

முக்கிய திருத்தலங்கள்:

சீரோ மலபார் புனித மரியா கோவில், ஒல்லூர்

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 29

புனிதர் யூப்ரேசியா எலுவத்திங்கல் அல்லது, புனிதர் யூப்ரேசியா, என்று அழைக்கப்படுகின்ற இப்புனிதர், கத்தோலிக்க திருச்சபையில் சீரோ மலபார் (Syro-Malabar Church) வழிபாட்டு முறையைச் சார்ந்தவர் ஆவார்.

கி.பி. 1887ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 17ம் தேதி, இந்தியாவின் கேரள மாநிலத்தில், திரிச்சூர் (Thrissur district) மாவட்டத்தின், காட்டூர் (Kattoor) என்னும் ஊரில் உள்ள, “சிரோ மலபார் கத்தோலிக்க நஸ்ரானி” (Syro-Malabar Catholic Nasrani) குடும்பத்தில் பிறந்த யூப்ரேசியம்மாவுக்குத் திருமுழுக்கின்போது வழங்கப்பட்ட பெயர், “ரோஸ் எலுவத்திங்கல்” என்பதாகும். அவருடைய தந்தையின் பெயர், சேர்ப்புக்காரன் அந்தோனி (Cherpukaran Antony) ஆகும். தாயார், குஞ்ஞத்தி (Kunjethy) என்பர். ரோசின் தாய், அன்னை மரியாளின் மீது மிகுந்த பக்தி கொண்டவர். அவருடைய பக்தி வாழ்க்கை ரோசின் வாழ்க்கையிலும் பெரிய தாக்கத்தைக் கொணர்ந்தது.

லீமா நகர ரோஸ் என்னும் புனிதரின் பெயரைத் தாங்கிய ரோஸ் எலுவத்திங்கலுக்கு, அவருடைய தாயார் அப்புனிதரின் வாழ்க்கை வரலாற்றை விரிவாக எடுத்துரைப்பதுண்டு. மேலும் பல புனிதர்களின் வாழ்க்கையைப் பின்பற்றி ரோஸ் நல்ல கிறிஸ்தவ வாழ்க்கை வாழ்ந்திட வேண்டும் என்று தாய் அறிவுறுத்திவந்தார்.

சிறுவயதிலேயே ரோஸ் ஆன்மீக காரியங்களில் ஆர்வம் காட்டினார். அவருக்கு 9 வயது நிகழ்கையில் அன்னை மரியாளின் திருக்காட்சி அவருக்குக் கிடைத்ததாக அவரே சான்று கூறியுள்ளார். அச்சிறு வயதிலேயே ரோஸ் தனது வாழ்க்கையை இயேசுவுக்குக் கையளித்தார். ரோசின் தந்தை அந்தோனி தன் மகளுக்குத் திருமணம் செய்துவைக்க எண்ணியபோது, ரோஸ் அவரிடத்தில் தாம் ஒரு கன்னிகையாகத் துறவற சபையில் சேர விரும்புவதாகக் கூறினார். கடவுளை நோக்கி உருக்கமாக வேண்டினார். அப்போது ரோசின் தங்கை நோய்வாய்ப்பட்டு இறந்தார். இப்பின்னணியில் அந்தோனியின் மனமும் மாறியது. அவர் தம் மகள் ரோஸ் கன்னியாகத் துறவறம் புக இசைவு அளித்தார்.

ரோசை அழைத்துக்கொண்டு அந்தோனி கூனம்மாவு (Koonammavu) ஊரில் இருந்த கார்மேல் அன்னை கன்னியர் மடம் சென்று சேர்த்தார். அங்கு ரோஸ் துறவியாக வாழத்தொடங்கினார். ஆனால் அவர் நோயினால் துன்புற்றார். எனவே பிற கன்னியர் அவரை வீட்டிற்கு அனுப்பிவிட எண்ணினார்கள். அப்போது ரோசுக்கு இயேசு, மரியா, யோசேப்பு ஆகியோர் (திருக்குடும்பம்) காட்சியளித்து, ரோசின் நோயைக் குணப்படுத்தினர். இதுபற்றியும் ரோஸ் சான்றுபகர்ந்துள்ளார்.

துறவற சபையில் உறுப்பினர் ஆன வேளையில் (மே 10, 1897) அவர் ஏற்ற பெயர் “இயேசுவின் திரு இதயத்தின் யூப்ரேசியா” (Sister Euphrasia of the Sacred Heart of Jesus) என்பதாகும். மக்கள் அவரை “யூப்ரேசியம்மா” என்று அழைத்தனர். அவர் கி.பி. 1898ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 10ம் நாள் கார்மேல் துறவியரின் சீருடையை அணியத் தொடங்கினார்.

யூப்ரேசியம்மா பல நற்பண்புகள் கொண்டவராக விளங்கினார். தாழ்ச்சி, பொறுமை, அன்பு, ஒறுத்தல், புனித வாழ்க்கையில் ஆர்வம் போன்றவற்றைக் கொண்டிருந்தார். இயேசுவின் அன்னை மரியா மீது மிகுந்த பக்தி அவரிடத்தில் துலங்கியது. நோய்கள் வந்த போதும், வாழ்க்கையே இருண்டது போன்ற அனுபவம் ஏற்பட்டபோதும் அவருடைய உள்ளத்தில் மகிழ்ச்சி நிறைந்திருந்தது.

அருட்சகோதரி யூப்ரேசியம்மா, கி.பி. 1900ம் ஆண்டு, மே மாதம், 24ம் நாள், தம்மை நிரந்தரமாகத் துறவறத்திற்கு அர்ப்பணித்தார். அவர் இயேசுவைத் தம் மணவாளனாகக் கருதி வாழ்ந்தார்.

கி.பி. 1904-1913 ஆண்டுக் காலத்தில் யூப்ரேசியம்மா புகுமுக துறவியருக்குப் பயிற்சி அளிக்கும் பொறுப்பை ஆற்றினார். அவர் தனிமையில், ஒரு மறைந்த வாழ்வு வாழ்வதற்கு விரும்பியபோதிலும், ஒல்லூர் (Ollur) கன்னியர் மடத்திற்குத் தலைவியாக நியமிக்கப்பட்டார். தனது கடமைகளைப் பொறுமையோடும் தாழ்ச்சியோடும் ஆற்றினார். மடத்திற்கு உண்மையான தலைவராக இருப்பவர் இயேசுவே என்பதை வலியுறுத்தும் வகையில் மடத்தின் பொது இடத்தில் இயேசுவின் திருஇருதய திருஉருவத்தை நிறுவினார். அவர் மடத்தின் தலைவியாக கி.பி. 1913-1916 ஆண்டுகளில் பணியாற்றினார்.

இவ்வாறு சுமார் 48 ஆண்டுகள் யூப்ரேசியம்மா புனித மரியாள் கன்னியர் இல்லத்திலேயே வாழ்ந்தார். புனித வாழ்க்கை நடத்தி, எப்போதும் இறைவேண்டலில் ஈடுபட்டிருந்தார். இதனால் மக்கள் அவரை “செபிக்கும் அன்னை” என்று அழைத்தனர். சிலர் அவரை “நடமாடும் கோவில்” என்றனர். ஏனென்றால் அவருடைய உள்ளத்தில் குடிகொண்ட இறைவனின் ஒளி அவரிடமிருந்து சென்று மக்களின் வாழ்க்கையை ஒளிர்வித்தது.

கன்னியர் மடம் புகுந்த நாளிலிருந்தே யூப்ரேசியம்மாவுக்கு வழிகாட்டியாக இருந்தவர் ஆயர் “மார் ஜான் மேனச்சேரி” (Mar John Menachery) என்பவர். அவர் யூப்ரேசியம்மாவின் வாழ்க்கை ஆன்மிகத்தில் தோய்ந்திருந்ததை உணர்ந்தார். எனவே, யூப்ரேசியா தமது ஆன்ம அனுபவங்கள் அனைத்தையும் அப்படியே தமக்கு எழுதி அனுப்பும்படி கேட்டுக்கொண்டார். தாம் எழுதியவற்றை அழித்துவிட வேண்டும் என்று யூப்ரேசியம்மா கேட்டுக்கொண்ட போதிலும் ஆயர் அக்கடிதங்களை அப்படியே பாதுகாத்து வைத்தார். அக்கடிதங்களிலிருந்து யூப்ரேசியம்மாவின் ஆன்ம அனுபவ ஆழம் தெரிய வருகிறது.

கன்னியர் மடத்தைத் தேடி வந்து யாராவது உதவி செய்தால் யூப்ரேசியம்மா அவர்களிடம் “இறந்தாலும் மறக்கமாட்டேன்” என்று கூறுவாராம்.

யூப்ரேசியம்மாவை நோக்கி வேண்டியதன் பயனாக அதிசயமான விதத்தில் குணம் கிடைத்ததாகப் பலர் சான்று பகர்ந்துள்ளனர். இப்புதுமைகளை ஆய்ந்து, அவை இறையருளால் நிகழ்ந்தவை என்றும், யூப்ரேசியாவின் மன்றாட்டின் பயனே அது என்றும் திருச்சபை அதிகாரிகள் ஒப்புதல் அளித்தனர்.

யூப்ரேசியம்மாவுக்குப் புனிதர் பட்டம் வழங்குவதற்கான முதன்முயற்சிகள் 1986ம் ஆண்டு, தொடங்கின. 1987ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 29ம் நாள், அவருக்கு “இறை ஊழியர்” நிலை வழங்கப்பட்டது.

தாமஸ் தரகன் (Thomas Tharakan) என்பவருடைய உடலிலிருந்து ஒரு புற்றுநோய் கட்டி அற்புதமான விதத்தில் மறைந்தது பற்றிய தகவல் ரோம் (Rome) நகருக்கு அனுப்பப்பட்டது.

திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்ட் (Pope Benedict XVI) அளித்த ஆணையின்படி, “கர்தினால் வர்க்கி விதயத்தில்” (Cardinal Mar Varkey Vithayathil) யூப்ரேசியம்மாவுக்கு “அருளாளர்” பட்டம் வழங்கினார். அந்நிகழ்ச்சி, திரிசூர் பகுதியில் ஒல்லூரில் புனித அந்தோனியார் கோவிலில் நிகழ்ந்தது.

2014ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 23ம் நாள், கிறிஸ்து அரசர் பெருவிழாவின்போது திருத்தந்தை ஃபிரான்சிஸ் (Pope Francis) யூப்ரேசியம்மாவுக்குப் புனிதர் பட்டம் வழங்கினார். அச்சிறப்பு நிகழ்ச்சி வத்திக்கான் நகரில் (Vatican City) தூய பேதுரு பெருங்கோவில் சதுக்கத்தில் (St Peter's Square) நிகழ்ந்தது.

Saint Euphrasia Eluvathingal, (born Rosa Eluvathingal; 17 October 1877 – 29 August 1952), was an Indian Carmelite nun of the Syro-Malabar Church, which is an Eastern Catholic Church in Kerala. Euphrasia is said to have had a vision of the Holy Family, at which point the illness she had long felt ceased. She was canonised as a saint by Pope Francis on 23 November 2014 in Vatican City. Since the beheading of St. John the Baptist is celebrated on August 29, the feast of St. Euphrasia is postponed to August 30.

Saint

Euphrasia Eluvathingal

C.M.C.

Born

Rosa Eluvathingal

17 October 1877

Kattoor, Irinjalakuda, Thrissur, Kerala, India

Died

29 August 1952 (aged 74)

St. Mary's Convent, Ollur

Venerated in

Roman Catholic Church

Syro-Malabar Catholic Church

Beatified

3 December 2006 by Varkey Vithayathil

Canonized

23 November 2014, Saint Peter's Square, Vatican City by Pope Francis

Feast

30 August

Attributes

Religious habit

Early life Edit

She was born Rosa Eluvathingal on 17 October 1877 in a Syro-Malabar Catholic Nasrani family in Kattoor, Irinjalakuda, Thrissur district, in Kerala.[1] Rosa was the eldest child of wealthy landowner Cherpukaran Antony and his wife Kunjethy. She was baptised on 25 October 1877 in Our Lady of Carmel, Forane Church, Edathiruthy for pray the Rosary and to participate in the Qurbana. At the age of nine, Rosa is said to have experienced an apparition of the Blessed Virgin Mary, which led her to make a commitment never to marry, and to commit her entire life to God. When she was ten, she entered the boarding school attached to the first indigenous Carmelite community in the Syro-Malabar Church, founded by Saints Kuriakose Elias Chavara and Leopold Beccaro in 1866 at Koonammavu in Ernakulam District.

As she grew older, Rosa wanted to enter the Sisters of the Mother of Carmel, who follow the Rule of the Third Order of the Discalced Carmelites. Her father opposed this, as he wanted to arrange a marriage for her with the son of another prosperous family in the region. Seeing her resolve, her father eventually relented and accompanied her to the convent.

Religious life Edit

In 1897, Mar John Menachery, the first native Bishop of the Syro-Malabar Catholic Archeparchy of Thrissur, established a Carmelite Convent in Ambazakad (now belonging to the Syro-Malabar Catholic Eparchy of Irinjalakuda). On 9 May, he brought all five inmates from Koonammavu who belonged to his diocese. The next day Rosa was received as a postulant, taking the name Sister Euphrasia of the Sacred Heart of Jesus, and was admitted to the novitiate of the congregation on 10 January 1898. Her constant poor health, however, threatened her stay in the convent, as the superiors considered dismissing her.

The bed where Euphrasia died in St Mary's convent, Ollur, Thrissur, shown in the museum.

Euphrasia is said to have had a vision of the Holy Family, at which point the illness she had long felt ceased. Euphrasia made her solemn profession on 24 May 1900, during the blessing of the newly founded St. Mary's Convent, Ollur or Chinna Roma. After she took her perpetual vows, she was appointed assistant to the Novice Mistress. Though frail in health, in 1904 Euphrasia was appointed Novice Mistress of the congregation. She held this position for nine years until 1913, when she was made Mother Superior of the convent, where she was to live the rest of her life, serving as Mother Superior until 1916.

She endeavoured to lead a life of constant prayer and of devotion to the Sacred Heart of Jesus, becoming known to many people as the Praying Mother.[2] Euphrasia spent much of her day in the convent chapel before the Blessed Sacrament, to which she had a strong devotion. She also nourished a great love and devotion for the Virgin Mary. Euphrasia died on 29 August 1952 at St. Mary's Convent. Her tomb has become a pilgrimage site as miracles have been reported by some of the faithful.

Miracles Edit

The first reported miracle was curing a carpenter from bone cancer.[3] Thomas Tharakan from Anchery in Ollur, a furniture polishing worker, was diagnosed with cancer by the Jubilee Mission Medical College and Research Institute in Thrissur. Thomas was admitted to the hospital for one week. Later before the surgery, a scan by the doctor showed no sign of tumour, despite an earlier scan report showing clear evidence of a tumour. Thomas's sister, Rosy, later claimed that cure was the result of her prayer to Euphrasia.[4][5][6][7]

The second reported miracle happened to a seven-year old child named Jewel from Aloor in Thrissur District. The child had a tumour in his neck which made it difficult for him to swallow any food. Doctors at Dhanya Hospital in Potta, Thrissur District, had said that this disease was incurable. As Jewel's family came from a poor background, their only option was to pray for divine intercession. After his grandmother prayed to Euphrasia, doctors noticed that his tumour began to shrink.[8] Dr Sasikumar of Dhanya Hospital examined him once again and found the tumour to have disappeared. Many other doctors examined the boy and stated that there was no medical basis for this event.[9][10][11][12]

Stages of canonisation Edit

Servant of God Edit

On 27 September 1986 the process of canonisation began in Ollur. On 13 August 1987 Father Lucas Vithuvatikal was appointed as Postulator. He made the oath as Postulator in the presence of Mar Joseph Kundukulam, the Metropolitan Archbishop of Thrissur on 29 August 1987 and Euphrasia was declared a "Servant of God" on the same day.[13][14]

Venerable Edit

Sister Perigrin was appointed as Vice-Postulator on 9 September 1987 and in 1988, a Diocesan Tribunal for the Cause of Euphrasia was established by Kundukulam. The Diocesan Tribunal for the apostolic miracle was established on 8 January 1989, which was officially closed by Kundukulam on 19 June 1991. On 30 January 1990 the tomb of Euphrasia was opened and her remains were transferred to a newly built tomb inside the chapel of St. Mary's Convent. Her case was submitted to the Congregation for the Causes of Saints, Rome on 20 April 1994, and on 5 July 2002 Pope John Paul II declared her "Venerable".[15][16][17][18]

Blessed Edit

She was beatified on 3 December 2006 in St. Anthony's Forane Church, Ollur, with the declaration of the Major Archbishop, Varkey Vithayathil, on behalf of Pope Benedict XVI. Apostolic Nuncio to India Archbishop Pedro López Quintana and Archbishop Jacob Thoomkuzhy of the Syro-Malabar Catholic Archeparchy of Thrissur joined 30 prelates and 500 priests for the beatification events.

Saint Edit

On 3 April 2014, Pope Francis authorised the Congregation for the Causes of Saints to promulgate the decrees concerning the miracle attributed to Euphrasia's intercession. This confirmed the Pope's approval of Euphrasia's canonisation. At a special mass held at St Peter's Square at Vatican City on 23 November 2014, Pope Francis canonised Euphrasia as a saint. Mother Sancta, Mother General of Congregation of the Mother of Carmel (CMC), carried the relics of Euphrasia to the altar.[19][20]

ஆகஸ்டு 29)✠ புனிதர் சபீனா ✠(St. Sabina of Rome)

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்டு 29)

✠ புனிதர் சபீனா ✠

(St. Sabina of Rome)

மறைசாட்சி:

(Martyr)

பிறப்பு: கி. பி. முதலாம் நூற்றாண்டு

ரோம்

(Rome)

இறப்பு: கி. பி. 125

ரோம்

(Rome)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Catholic Churches)

முக்கிய திருத்தலம்:

தூய சபீனா ஆலயம், அவன்டினா குன்று, ரோம்

(Santa Sabina on the Aventine Hill, Rome)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 29

புனிதர் சபீனா, ரோம் (Rome) நகரின் மருத்துவமனையொன்றின் தலைமை செவிலியும், மறைசாட்சியுமாவார். இவர், “ஹெராட் மெடல்லரியஸ்” (Herod Metallarius) என்பவரின் மகளும், “அதிகார சபை அங்கத்தினரான” (Senator) “வேலண்டைனஸ்” (Valentinus) என்பவரின் கைம்பெண்ணுமாவார்.

முன்பொருமுறை சபீனாவிடம் அடிமைப்பெண்ணாக இருந்த “புனிதர் செரபியா” (Saint Serapia) என்ற பெண் இவரை கிறிஸ்தவராக மனமாற்றம் செய்வித்தார். ரோம கடவுளர்களை பூஜிக்க மறுத்த காரணத்தால் “ரோமப்பேரரசன்” (Roman Emperor) “ஹட்ரியான்” (Hadrian) என்பவனால் கண்டிக்கப்பட்ட “செரபியா”, துன்புறுத்தப்பட்டு, தலை துண்டிக்கப்பட்டு, மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டார். (பின்னாளில் செரபியா “ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை” மற்றும் :கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை” ஆகியவற்றால் புனிதராக அருட்பொழிவு செய்விக்கப்பட்டார்.)

தமது அடிமைப்பெண்ணின் உடலை மீட்டெடுத்த சபீனா, அதனை தமது குடும்ப கல்லறையில் (Family mausoleum) அடக்கம் செய்தார்.

இதனால், “எல்பிடியோ” (Elpidio) எனும் நிர்வாக அலுவலரால் (Prefect) கண்டிக்கப்பட்ட சபீனா, அவர் ஒரு கிறிஸ்தவர் என்ற காரணத்தால் குற்றம் சாட்டப்பட்டார். இத்தாலியின் “ஊம்ப்ரியா” (Umbria) மாநிலத்தின் “வின்டேனா” (Vindena) நகரில், கி.பி. 125ம் ஆண்டு, மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டார்.

கி.பி. 430ம் ஆண்டு, சபீனாவின் உடல் “அவன்டைன்” (Aventine Hill) குன்றின்மேல், இவரது வீட்டினருகேயுள்ள “ஜூனோ கோயில்” (Temple of Juno) அருகே விசேடமாக கட்டப்பட்டு, இவரது பெயரில் அர்ப்பணிக்கப்பட்ட “தூய சபீனா பேராலயத்திற்கு” (Basilica— Santa Sabina) கொண்டு செல்லப்பட்டது.

பின்னர், புனிதராக அருட்பொழிவு செய்விக்கப்பட்ட புனிதர் சபீனாவின் நினைவுத் திருநாள், ஆகஸ்ட் மாதம், 29ம் தேதி கொண்டாடப்படுகிறது.

† Saint of the Day †

(August 29)

✠ St. Sabina of Rome ✠

Martyr:

Born: 1st Century AD

Rome

Died: 126 AD

Rome

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Major Shrine:

Santa Sabina on the Aventine Hill, Rome

Feast: August 29

Saint Sabina, matron, and martyr from Rome. The widow of Senator Valentinus and daughter of Herod Metallarius. After her female slave Saint Serapia (who had converted her) was denounced and beheaded, Sabina rescued her slave's remains and had them interred in the family mausoleum where she also expected to be buried. Denounced as well, Sabina was accused of being a Christian by Elpidio the Prefect and was thereupon martyred in the year 125 AD in the city of Vindena in the state of Umbria, Italy.

Sabina was later canonized as a saint, her feast day is celebrated on August 29. In 430 her relics were brought to the Aventine Hill, to a specially built basilica— Santa Sabina — on the site of her house, originally situated near a temple of Juno. This house may also have formed an early Christian titular church. The church was initially dedicated to both Sabina and Serapia, though the dedication was later limited to Sabina.

இன்றைய புனிதர் †(ஆகஸ்ட் 29)✠ புனிதர் திருமுழுக்கு யோவானின் தலை துண்டிக்கப்படுதல் ✠(Beheading of St. John the Baptist)

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 29)

✠ புனிதர் திருமுழுக்கு யோவானின் தலை துண்டிக்கப்படுதல் ✠

(Beheading of St. John the Baptist)

ஏற்கும் சமயங்கள்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு கத்தோலிக்க திருச்சபைகள்

(Eastern Catholic Churches)

மரபுவழி திருச்சபை

(Orthodox Church)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபைகள்

(Oriental Orthodox Churches)

ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்

(Anglican Communion)

இஸ்லாம்

(Islam) 

நினைவுத் திருநாள்: 

ஆகஸ்ட் 29 (ரோமன் கத்தோலிக்கம்)

திருமுழுக்கு யோவானின் கொடிய மரணம்:

ஒரு மன்னன் போதையில் செய்த சத்தியமும், அவனுடைய மரியாதைக்குரிய ஆழமற்ற உணர்வும், ஒரு பெண்ணின் மயக்கும் நடனமும், ஒரு ராணியின் வெறுப்பு சூழ்ந்த இருதயமும் இணைந்து, திருமுழுக்கு யோவானின் மறைசாட்சியத்துக்கு வழிகோலியது.

திருமுழுக்கு யோவான் சாதாரண மக்களின் தவறுகளை மட்டுமின்றி, அதிகாரத்திலும் பதவியிலும் இருந்தவர்களின் நெறிகேடானச் செயல்களையும் கடவுளின் பெயரால் கண்டித்தார். அவ்வாறே, “கலிலேயாவின்” (Galilee) குறுநில அரசன் “ஹெராட்” (Herod Antipas), “நபடேயா” அரசன் “அரேடாசின்” (King Aretas of Nabataea) மகளான தமது மனைவி “ஃபசேலிசை” (Phasaelis) விவாகரத்து செய்துவிட்டு, தமது சகோதரன் “முதலாம் ஹெராட் பிலிப்பின்” (Herod Philip I) மனைவி “ஹெரோடியாவை” (Herodias) மனைவியாக சேர்த்துக் கொண்டிருந்ததையும் யோவான் கண்டித்து வந்தார்.

ஹெராட், ஹெரோடியாவின் பொருட்டு ஆளனுப்பி யோவானைப் பிடித்துக் கட்டிச் சிறையில் அடைத்திருந்தான். இருப்பினும், யோவான் நேர்மையும் தூய்மையும் உள்ளவர் என்பதை ஹெராட் அறிந்து அஞ்சி, அவருக்குப் பாதுகாப்பு அளித்து வந்தான். அவர் சொல்லைக் கேட்டு மிகக் குழப்பமுற்ற போதிலும், அவருக்கு மனமுவந்து செவிசாய்த்தான். இதனால் ஹெரோடியா யோவான் மீது காழ்ப்புணர்வு கொண்டு, அவரைக் கொலை செய்ய விரும்பி காத்திருக்கலானாள்.

ஒரு நாள் ஹெரோடியாவுக்கு நல்ல வாய்ப்பு ஒன்று கிடைத்தது. ஹெராட் தன் பிறந்த நாளில் அரசவையினருக்கும், ஆயிரத்தவர் தலைவர்களுக்கும் கலிலேய முதன்மைக் குடிமக்களுக்கும் ஒரு விருந்து படைத்தான். அவ்விருந்தில், ஹெரோடியாவின் மகள் “சலோமி” (Salome), ஹெராட் மற்றும் விருந்தினர் முன்னிலையில் நடனமாடி அகமகிழச் செய்தாள். 

போதையிலிருந்த அரசன் ஹெராட் சலோமியிடம், "உனக்கு என்ன வேண்டுமானாலும் கேள், தருகிறேன்" என்றான். அவள் வெளியே சென்று, "நான் என்ன கேட்கலாம்?" என்று தன்தாயை வினவினாள். அவள், "திருமுழுக்கு யோவானின் தலையைக் கேள்" என்றாள். உடனே சிறுமி அரசனிடம் விரைந்து வந்து, "திருமுழுக்கு யோவானின் தலையை ஒரு தட்டில் வைத்து இப்போதே எனக்குக் கொடும்" என்று கேட்டாள். 

இதைக் கேட்டு அதிர்ச்சியடைந்த அரசன் மிகவும் வருந்தினான். இருப்பினும், விருந்தினர்முன் தாம் உறுதியளித்ததை மறுக்க விரும்பவில்லை. தயக்கத்துடனேயே, அரசன் ஒரு காவலனை அனுப்பி யோவானுடைய தலையைக் கொண்டுவருமாறு பணித்தான். அவன் சென்று சிறையில் அவருடைய தலையை வெட்டி, அதை ஒரு தட்டில் கொண்டுவந்து சலோமியிடம் கொடுக்க, அவளும் அதை வாங்கி தன் தாயிடம் கொடுத்தாள்.

இதைக் கேள்வியுற்ற யோவானுடைய சீடர்கள் வந்து அவருடைய உடலை எடுத்துச் சென்று ஒரு கல்லறையில் வைத்தார்கள்.

ஜெலாசியன் திருத்தந்தைக்கு உரித்தாக்கப்படுகின்ற முற்கால வழிபாட்டு புத்தகத்தில் கண்டுள்ளபடி இன்றைய திருநாளின் பெயர், "புனித திருமுழுக்கு யோவானின் பாடுகள்" என்றும், "புனித திருமுழுக்கு யோவானின் தலை வெட்டுண்டது" என்றும் அழைக்கப்படுகின்றது.

Saint of the Day  : (29-08-2020)

Martyrdom of John the Baptist

St. John the Baptist was the son of Zechariah and Elizabeth. Elizabeth conceived St. John at her advanced age as per God’s will, as expressed through Arch-Angel Gabriel to Zachariah in the temple, when Zechariah was doing the priestly duties. During the pregnancy of Elizabeth, Holy Mary visited her and extended help to her. The name John itself was also predetermined by God and announced by Arch-Angel Gabriel to Zachariah. When John was young he lived in the desert and was eating locusts and honey and clothed with camel-hair clothes. He gave witness to Jesus, as the son of God. He gave baptism to Jesus and pronounced that he saw Holy Spirit descended on Jesus like a dove and announced publicly later that Jesus is the son of God. Jesus once praised John as one, more than an apostle. He courageously blamed people at high positions about their sins. Once he blamed Herod Antipas, the Tetrarch (sub-king) of Galilee, for his illegal connection with his sister-in-law Herodias, the wife of Herod Philip-I. Herod Philip-I was still alive then and Herod Antipas divorced his wife Phasaelis to keep Herodias with him. Herod wanted to kill St. John but feared for the people because people were thinking that John was a saint. One day Salome, the daughter of Herodias danced before Herod Antipas and his invitees in a function and entertained all. Herod Antipas was very much pleased and promised Salome that he would give anything including half of his Kingdom, as a reward for her beautiful dance and encouraged her to ask anything. As instigated by her mother Herodias, Salome asked Herod, the head of St. John the Baptist in a plate. Herod was shocked to hear this but very reluctantly fulfilled his promise for the sake of the invitees and arranged to behead John and to bring the head of St. John and gave it to Salome. The death of St. John the Baptist took place at the fortress of Machaerus probably in the year 30 to 35 A.D. Jewish historian Flavius Josephus said in his book that God destroyed the army of Herod Antipas for killing St. John the Baptist.

John the Baptist was the forerunner of Jesus. He was sent by God to level the path for the coming Jesus who is the Christ. We also must start preparing ourselves for the second coming of Jesus, to stand before Jesus, as true followers of God and His son Jesus Christ.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

இன்றைய புனிதர் †(ஆகஸ்ட் 28)✠ புனிதர் கருப்பரான மோசே ✠(St. Moses the Black)

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 28)

✠ புனிதர் கருப்பரான மோசே ✠

(St. Moses the Black)

துறவி, குரு, துறவு தந்தை:

(Monk, Priest and Monastic Father)

பிறப்பு: கி.பி. 330

எத்தியோப்பியா

(Ethiopia)

இறப்பு: கி.பி. 405

ஸ்கேடீஸ், எகிப்து

(Scetes, Egypt)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Catholic Churches)

ஆங்கிலிக்கன் ஒன்றியம்

(Anglican Communion)

லூதரனியம்

(Lutheranism)

ஒரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

(Oriental Orthodoxy)

 

முக்கிய திருத்தலம்:

பரோமேயோஸ் மடம், ஸ்கேடீஸ், எகிப்து

(Paromeos Monastery, Scetes, Egypt)

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 28

பாதுகாவல்: ஆப்பிரிக்கா, அறப் போராட்டம்

“கருப்பரான புனிதர் மோசே” (Saint Moses the Black) அல்லது, “கொள்ளைக்காரான மோசே” (Abba Moses the Robber) என்று அழைக்கப்படும் இவர், நான்காவது நூற்றாண்டில், எகிப்து நாட்டில் வாழ்ந்து, கடும் தவம் செய்த துறவியும், கத்தோலிக்க குருவும், குறிப்பிடத்தக்க பாலைவனத் தந்தையருள் (Desert Father) ஒருவரும் ஆவார். இவர் “அறப் போராட்ட திருத்தூதர்” (Apostle of Non-Violence) எனவும் அழைக்கப்படுகின்றார்.

மோசே, ஒரு எகிப்திய (Egypt) அரசு அதிகாரியின் பணியாளாக இருந்தவர் ஆவார். திருடியதாகவும், கொலை செய்ததாகவும் சந்தேகிக்கப்பட்டு, இவர் பணிநீக்கம் செய்யப்பட்டார். பின்னர் இவர் கொள்ளைக்காரர்கள் (Bandits) கும்பல் ஒன்றின் தலைவர் ஆனார். நைல் பள்ளத்தாக்கில் (Nile Valley) பயங்கரவாத வன்முறை செயல்களில் ஈடுபட்டு வந்தார். இவர் வடிவில் மிகவும் பெரியதாயும் ஆதிக்கம் செலுத்துபவராகவும் இருந்தார்.

ஒரு சமயம், கொள்ளை நடத்த சென்ற இடத்தில் ஒரு நாய் குரைத்ததால் மோசே தனது திட்டத்தினை நிரைவேற்ற இயலவில்லை. அதனால் அவர் அதன் உரிமையாளர் மீது பழிவாங்கும் நோக்கோடு அவரது வீட்டினை கொள்ளை இட மீண்டும் முயன்றார். நாய் மீண்டும் தடுக்கவே, தனது கோபத்தை தணிக்க அவரது ஆடுகளில் சிலவற்றை கொன்றார். ஒருமுறை உள்ளூர் அதிகாரிகளிடமிருந்து தப்பிக்கும் முயற்சியாக அலெக்சாந்திரியாவுக்கருகே (Alexandria) இருந்த “ஸ்கேடீஸ்” (Scetes) என்னும் பாலைவனத்தில் வாழ்ந்துவந்த துறவிகளிடம் அடைக்கலம் புகுந்தார். அங்கு இருந்த துறவியரின் அர்ப்பண வாழ்வு, அவர்களின் அமைதி மற்றும் மனநிறைவு ஆகியவை மோசேவிடம் ஆழ்ந்த தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. அதன் விளைவாக அவர் விரைவில் தனது பழைய வாழ்க்கையினை கைவிட்டு, ஒரு கிறிஸ்தவராக திருமுழுக்கு பெற்று, அத்துறவியர்களின் குழுவில் ஒரு துறவியாக இணைந்தார்.

துறவு வாழ்வு இவருக்கு முதலில் கடினமாகவே அமைந்தது. இவரின் முரட்டு குணம் இவரை அடிக்கடி மனம் தளர வைத்தது. எனினும் தொடர்ந்து தனது ஆன்மீக வாழ்வில் முன்னேறி பல கடும் தவ முயற்சிகளில் ஈடுபட்டார். பின்னாட்களில் இவர் வட ஆபிரிக்காவின் மேற்கு பாலைவனத்தில் (Western Desert) இருந்த வனவாசிகளுக்கு ஆன்மீக தலைவரானார். அப்போது இவர் ஒரு குருவாக திருநிலைப்படுத்தப்பட்டார்.

இவருக்கு 75 வயதானபோது, கி.பி. 405ம் ஆண்டு, “பெர்பர்களின்” (Berbers) ஒரு குழு மடத்தினை தாக்கி அதனை சூறையாட திட்டமிட்டிருப்பதாக இவருக்கு செய்தி வந்தது. இம்மடத்தில் இருந்த பிற துறவிகள் அவர்களை எதிர்த்து போராட விரும்பினாலும், இவர் அதற்கு அனுமதி வழங்கவில்லை. அம்மடத்தில் இருந்த ஏழு துறவிகளைத்தவிர மற்ற எல்லோரையும் பாதுகாப்பான இடத்திற்கு அனுப்பிவிட்டு படையெடுப்பாளர்களை கைவிரித்து வரவேற்றார். இவரும் இவருடன் மடத்தில் இருந்த எழுவரும் அப்படையெடுப்பாளர்களால் ஜூலை மாதம், 1ம் தேதியன்று, கொல்லப்பட்டனர். இவர் ஒரு மறைசாட்சியாக கருதப்படுகின்றார்.

August 28

 

Saint of the day:

Saint Moses the Black

​

Patron Saint of Africa

 

Prayer:

 

Visit:

His relics and major shrine are found today at the Church of the Virgin Mary in the Paromeos Monastery, Egypt

​

The Brotherhood of St. Moses the Black

​

St. Moses the Black's Story

​

​

Born into slavery to an Egyptian official’s family. An unruly thief, he was driven from the house and fell in with a band of robbers. On the run, he took refuge with hermits at the monastery of Petra in the desert of Skete, Egypt. He was converted and joined them as a monk. Priest. Possessed of supernatural gifts. A confirmed pacifist, he refused to defend himself with his monastery was attacked.

புனித எட்மண்ட் ஆரோஸ்மித் (1585-1628)(ஆகஸ்ட் 28)

புனித எட்மண்ட் ஆரோஸ்மித் (1585-1628)

(ஆகஸ்ட் 28)

இவர் இங்கிலாந்து நாட்டைச் சார்ந்தவர். இவருடைய பெற்றோர் கத்தோலிக்க நம்பிக்கையில் மிக உறுதியாக இருந்தவர்கள். இதற்காகவே இவர்கள்  ஆட்சியாளர்களால் பலவாறாகச் சித்திரவதை செய்யப்பட்டார்கள்.

தனது பெற்றோரின் இத்தகைய எடுத்துக்காட்டான வாழ்வால் தூண்டப்பட்ட இவர், அருள்பணியாளராக மாறி இறைப்பணியைச் செய்ய வேண்டும் என்று உறுதி கொண்டார். அதன்படி இவர் 1605 ஆம் ஆண்டு இங்கிலாந்து நாட்டை விட்டு டவாய் (Douai) என்ற இடத்திற்குச் சென்று குருத்துவப் படிப்பைப் படித்து, 1612 ஆம் ஆண்டு குருவாக அருள்பொழிவு செய்யப்பட்டார்.

இதற்குப் பிறகு இவர் லங்காஷிர் என்ற இடத்தில் 1622 ஆம் ஆண்டு வரை பணி செய்தார். இப்படி இருக்கையில் இவர் கத்தோலிக்க நம்பிக்கையை மக்கள் நடுவில் பரப்பி வருகிறார் என்று கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். ஒரு சில நாள்களிலேயே இங்கிலாந்தை ஆண்ட வந்த ஜேம்ஸ் என்ற மன்னனின் உத்தரவின் பேரில் இவர் விடுதலை செய்யப்பட்டார்.

சிறையிலிருந்து விடுதலையான இவர் 1624 ஆம் ஆண்டு இயேசு சபையில் சேர்ந்து பணி செய்யத் தொடங்கினார். கடவுளின் வார்த்தையை மிகத் துணிவோடு அறிவித்து வந்த இவர் 1628 ஆம் ஆண்டு, 'ஒரு கத்தோலிக்கக் குருவானவர் இவர்' என்று காட்டிக் கொடுக்கப்பட்டு,  தூக்கிலிடப்பட்டுக் கொல்லப்பட்டார்.

† இன்றைய புனிதர் †(ஆகஸ்ட் 28)✠ புனிதர் அகஸ்டீன் ✠(St. Augustine of Hippo)

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 28)

✠ புனிதர் அகஸ்டீன் ✠

(St. Augustine of Hippo)

ஆயர், மறைவல்லுநர்:

(Bishop, Doctor of the Church)

பிறப்பு: நவம்பர் 13, 354

தகாஸ்ட், நுமீடியா 

(தற்போதைய சூக் அஹ்ராஸ், அல்ஜீரியா)

(Thagaste, Numidia (Now Souk Ahras, Algeria)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 28, 430 (வயது 75)

ஹிப்போ ரீஜியஸ், நுமீடியா 

(தற்போதைய அன்னபா, அல்ஜீரியா)

(Hippo Regius, Numidia (Now modern-day Annaba, Algeria)

ஏற்கும் சமயம்: 

புனிதர்களை ஏற்கும் அனைத்து கிறிஸ்தவ சபைகள்

(All Christian denominations which venerate saints)

முக்கிய திருத்தலங்கள்: 

புனித பியெட்ரோ தேவாலயம், சியேல் டி’ஓரா, பவீயா, இத்தாலி

(San Pietro in Ciel d'Oro, Pavia, Italy)

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 28

சித்தரிக்கப்படும் வகை: 

குழந்தை; புறா; எழுதுகோல்; சங்கு; குத்தப்பட்ட இதயம்; 

சிறுகோவிலைத் தாங்கும் புத்தகத்தைப் பிடித்திருத்தல்; 

ஆயரின் ஊழியர்கள், ஆயரின் தொப்பி

பாதுகாவல்: 

குடிபானம்; அச்சுப்பொறிகள்; இறையியலாளர்கள்; பிரிட்ஜ்போர்ட் (Bridgeport), கனெக்டிகட் (Connecticut); ககாயன் டி ஓரோ (Cagayan de Oro); ஃபிலிப்பைன்ஸ் (Philippines); சான் அகஸ்டின் (San Agustin); இசபெலா (Isabela)

புனிதர் ஹிப்போவின் அகஸ்டீன், கத்தோலிக்க திருச்சபையாலும், பிற பல கிறிஸ்தவ சபைகளாலும் பெரிதும் போற்றப்படுகின்ற தலைசிறந்த இறையியல் அறிஞர் ஆவார். இவர் இன்றைய அல்ஜீரியாவில் அமைந்திருந்த “ஹிப்போ ரீஜியஸ்” (Hippo Regius) என்னும் நகரத்தின் ஆயராக இருந்ததால் ஹிப்போ நகர் அகஸ்டீன் என அழைக்கப்படுகின்றார்.

இலத்தீன் மொழி பேசிய மெய்யியலாளரும், இறையியலாளருமான அகஸ்டீன் ரோமப் பேரரசின் பகுதியாக இருந்த வட ஆபிரிக்க மாகாணத்தில் வாழ்ந்தார். திருச்சபைத் தந்தையருள் ஒருவராகப் போற்றப்படும் இவர், மேலை நாட்டுக் கிறிஸ்தவத்தின் வளர்ச்சிக்கு முக்கிய பங்களித்தார். இளமைப் பருவத்தில் இவர் “மானி” (கி.பி. சுமார் 216-276) என்பவரால் தொடங்கப்பட்ட "மனிக்கேயிச" (Manichaeism) கொள்கையால் பெரிதும் கவரப்பட்டார். பின்னர் “புளோட்டினஸ்” என்னும் மெய்யியலாரின் கொள்கையிலிருந்து பிறந்த "நியோ-பிளேட்டோனிசம்" (neo-Platonism) என்னும் கொள்கையைத் தழுவினார்.

இக்கொள்கைகளால் அகஸ்டீனின் மெய்யியல் தேடலை நிறைவுசெய்ய இயலவில்லை. எனவே, கி.பி. 387ம் ஆண்டு, அகஸ்டீன் திருமுழுக்குப் பெற்று கிறிஸ்தவ சமயத்தைத் தழுவினார்.

கிறிஸ்தவர் ஆன பின்பு அகஸ்டீன் கிறிஸ்தவ மெய்யியல் மற்றும் இறையியல் கொள்கைகளை விரித்துரைப்பதில் ஈடுபட்டு, பல நூல்களை இயற்றினார். மனிதருக்கு சுதந்திரம் உண்டு என்று ஏற்றுக்கொண்ட அகஸ்டீன் கடவுளின் அருள் இன்றி மனித சுதந்திரம் செயல்பட இயலாது என்று கற்பித்தார். கிறிஸ்தவ சமயத்தின் ஒரு முக்கிய கொள்கையாகிய பிறப்புநிலைப் பாவம் (Original Sin) என்பது பற்றியும், போரில் ஈடுபடுவதற்கான நிபந்தனைகள் பற்றி நீதிப்போர் கொள்கை (Just War Theory) என்னும் தலைப்பிலும் அகஸ்டீன் எடுத்துக் கூறிய கருத்துருக்கள் கிறிஸ்தவத்தில் செல்வாக்குப் பெற்றன.

மேல்நாட்டில் ரோமப் பேரரசு குலைவடையத் தொடங்கிய காலத்தில், அகஸ்டீன் தாம் எழுதிய "கடவுளின் நகரம்" (City of God) என்னும் நூலில், திருச்சபை என்பது கடவுளை வழிபடுகின்ற சமூகம் என்பதால் ஆன்மிக முறையில் கடவுளின் நகரமாக உள்ளது என்றும், இது உலகம் என்னும் பொருண்மைசார் நகரத்திலிருந்து வேறுபட்டது என்றும் ஒரு கருத்தை முன்வைத்தார். இவரது சிந்தனைகள் மத்தியகால கலாச்சாரத்திலும் உலகநோக்கிலும் தாக்கம் கொணர்ந்தன.

கத்தோலிக்க திருச்சபையும், ஆங்கிலிக்கன் திருச்சபையும் புனித அகஸ்டீனைப் பெரிதும் போற்றுகின்றன. இச்சபைகளால் அவர் புனிதர் என்றும் தலைசிறந்த "திருச்சபைத் தந்தை" (Church Father) என்றும் மதிக்கப்படுகிறார். புனித அகஸ்டீனின் திருநாள் ஆகஸ்ட் மாதம், 28ம் நாள் கொண்டாடப்படுகிறது. அவர் இறந்த அந்நாள் அவர் விண்ணகத்தில் பிறந்த நாளாகக் கருதப்படுகிறது.

அகஸ்டீன் மனிதரின் மீட்புப் பற்றியும் கடவுளின் அருள் பற்றியும் அளித்த சிறப்பான போதனைகளின் காரணமாக, பல எதிர் திருச்சபைகள், குறிப்பாக "கால்வின் சபை" அவருக்குச் சிறப்பு மரியாதை அளிக்கின்றன; அவரை "திருச்சபை சீர்திருத்தத்தின் ஒரு முன்னோடி" என்று போற்றுகின்றன. கிழக்கு மரபு சபை அகஸ்டீனை "முக்திப்பேறு பெற்றவர்" என்று ஏற்று அவருடைய திருநாளை ஜூன் 15ம் நாள் கொண்டாடுகிறது.

அகஸ்டீனுடைய தந்தை, ரோம சமயத்தைச் (Pagan) சார்ந்த “பேட்ரீசியஸ்” (Patricius) ஆவார். இவர், தமது மரணப் படுக்கையில் கிறிஸ்தவராக மனம் மாறினார். அகஸ்டீனுடைய தாயார் பெயர், மோனிக்கா (Monica) ஆகும். இவர், ஒரு கிறிஸ்தவ பெண்மணியாவார்.

அகஸ்டீனின் தாயார் மோனிக்கா கிறிஸ்தவராக இருந்து தம் மகனைக் கிறிஸ்தவ சமயத்தில் வளர்த்த போதிலும், அகஸ்டீன் “மனிக்கேய” (Manichaeism) கொள்கையைத் தழுவி தம் தாயாரை மனம் நோகச் செய்தார்.

அகஸ்டீன் எழுதிய தன்வரலாறு நூலாகிய "Confessions" என்னும் புத்தகத்தில் தம் இளமைக்கால அனுபவங்களையும் தாம் தவறான வழியில் சென்றதையும் விரிவாக வடித்துள்ளார்.

அந்நூலில் காண்பதுபோல, அகஸ்டீன் கார்த்தேஜ் நகரில் ஓர் இளம் பெண்ணோடு தொடர்புவைத்து, அவரை முறைப்படி மணந்து கொள்ளாமலே பதினைந்து ஆண்டுகள் கழித்தார். அந்த உறவின் பயனாக அவருக்கு ஓர் ஆண்மகவு பிறந்தது. அக்குழந்தைக்கு அகஸ்டீன் "அடேயோடாடஸ்" (Adeodatus) என்னும் பெயரிட்டார்.

மோனிக்கா தம் மகன் அகஸ்டீனோடு மிலனுக்குச் சென்றிருந்தார். அங்கு தம் மகனுக்குப் பொருத்தமான ஒரு பெண்ணை மணமுடித்து வைக்க வேண்டும் என அவர் விரும்பினார். ஆனால் அகஸ்டீன் தாம் முதலில் அன்பு செய்த பெண்ணை மறக்கவில்லை. எனவே வேறொரு பெண்ணை மணக்க தயங்கினார். பின்னர் மண ஒப்பந்தம் ஆனது. ஆனால் அது முறிந்தது.

கி.பி. 386ம் ஆண்டு கோடைகாலத்தில் அகஸ்டீன் புனித வனத்து அந்தோனியார் (Saint Anthony of the Desert) என்னும் துறவியின் வாழ்க்கையைப் படித்தார். அதிலிருந்து தாமும் தூய வாழ்வு நடத்த வேண்டும் என்றும், தவறான கொள்கைகளைக் கைவிட வேண்டும் என்றும், கிறிஸ்தவத்தைத் தழுவ வேண்டும் என்றும் முடிவுசெய்தார். அம்முடிவோடு தம் ஆசிரியப் பணிக்கு முற்றுபுள்ளி வைத்தார். திருமணம் செய்யும் எண்ணத்தைக் கைவிட்டார். கடவுளுக்கே தம்மை முற்றிலும் அர்ப்பணிக்கத் தீர்மானித்தார்.

ஒருநாள் தோட்டத்தில் நடந்துகொண்டிருந்தபோது அகஸ்டீன் ஒரு குழந்தையின் குரலைக் கேட்டார். அக்குரல் அவரிடம் "எடுத்து வாசி" என்று கூறியது. முதலில் அக்குரலின் பொருளை அவர் உணரவில்லை. பிறகு, புனித வனத்து அந்தோனியாரின் வாழ்வில் ஏற்பட்ட அனுபவம் தம் வாழ்விலும் உண்மையாவதை அவர் உணர்ந்தார். "எடுத்து வாசி" என்னும் குரல் உண்மையாகவே கடவுளிடமிருந்து வந்ததாகவும், கடவுளுடைய வார்த்தை அடங்கிய திருவிவிலியத்தை எடுத்து வாசித்தால் தம் வாழ்வின் பொருளை அறிந்து கொள்ளலாம் எனவும் அவர் உள்ளூர உணர்ந்தார்.

உடனேயே திரும்பிச் சென்று விவிலியத்தைத் திறந்து வாசித்தார். அப்போது அவர் கண்களில் பட்டது தூய பவுல் உரோமையருக்கு எழுதிய திருமுகத்தில் ஒரு பகுதி இதோ:

"களியாட்டம், குடிவெறி, கூடா ஒழுக்கம், காமவெறி, சண்டைச்சச்சரவு, ஆகியவற்றைத் தவிர்ப்போமாக! தீய இச்சைகளைத் தூண்டும் ஊனியல்பின் நாட்டங்களுக்கு இடம் கொடுக்க வேண்டாம். இயேசு கிறிஸ்துவை அணிந்து கொள்ளுங்கள்." 

~ உரோமையர் 13:13-14

இச்சொற்களை வாசித்த அகஸ்டீன், தம் வாழ்வில் அடிப்படையான மாற்றம் தேவை என்பதை உணர்ந்தார். கடவுளே தம் உள்ளத்தில் பேசுகிறார் என்பதையும் அறிந்தார். தம் தாய் மோனிக்கா கடவுளிடம் வேண்டிய மன்றாட்டுகள் வீண் போகவில்லை என்பதை அகஸ்டீன் உணர்ந்ததோடு, மிலான் நகர ஆயராகிய அம்புரோசு விவிலியத்தை விளக்கியுரைத்த பாணியாலும் கவரப்பட்டார். கிறிஸ்தவ சமயத்தில் கடவுளின் உண்மை உள்ளது என்று ஏற்றுக் கொண்டார்.

எனவே, மிலான் நகர ஆயராகிய அம்புரோசை அணுகி, தமக்குத் திருமுழுக்கு அளித்து தம்மைக் கிறிஸ்தவ சமயத்தில் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டுமென்று கேட்டுக்கொண்டார். அம்புரோசும் அதற்கு இணங்கி அகஸ்டீனுக்கும் அவருடைய மகன் ஆதோயோதாத்துசுக்கும் அகஸ்டீனின் நெருங்கிய நண்பரும் அவருக்குக் கிறிஸ்தவத்தில் ஆர்வத்தை எழுப்பியவருமாகிய அலீப்பியுஸ் (Alypius) என்பவருக்கும் திருமுழுக்கு அளித்து அவர்களைக் கிறிஸ்தவ சபையில் ஏற்றுக் கொண்டார்.

Saint of the Day : (28-08-2020) 

St. Augustine of Hippo

St. Augustine was the son of St. Monica and was born on November 13, 354. He led a wicked life of parties and entertainment and then converted to Christian faith by the prayers of his mother St. Monica. He got the sudden change of mind when he heard the conversion of two persons after reading the life of St. Antony. He cried to the God to forgive him from his sins and sinful life. At that time when he was praying to God, a child nearby was singing Take up and read. He thought that it is a message to him from God and started reading the book of letters of St. Paul. From then on St. Augustine began a new life. Baptized in the year 387 and then he became a priest in the year 391. He also became a very famous Christian thinker and writer. He became the Bishop of Hippo Regius in the year 391 and remained in that post till his death on August 28, 430. St. Augustine vigorously condemned the practice of induced abortion. He stressed infant baptism. He was of the full faith that the Virgin Mary conceived as virgin, gave birth as virgin and stayed virgin forever.

He healed one person from his illness by laying his hands on the head of that person. He was proclaimed as Doctor of the Church by Pope Boniface-VIII in the year 1298. He is one of the greatest catholic saints ever lived.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

மோனிக்கா Monikaபுனித அகுஸ்தினாரின் தாயார் August 27

இன்றைய புனிதர்

2020-08-27

மோனிக்கா Monika

புனித அகுஸ்தினாரின் தாயார்

பிறப்பு

332,

டாகஸ்டே Tagaste, நுமிடியன் Numidien (இன்றைய அல்ஜீரியா)

இறப்பு

அக்டோபர் 387,

ஓஸ்டியா Ostia, இத்தாலி

பாதுகாவல்: கிறித்தவ பெண்கள், தாய்மார்கள்

புனித மோனிக்கா சிறு வயதிலேயே பத்திரிசியுஸ் (Patricius) என்பவருக்கு திருமணம் செய்து வைக்கப்பட்டார். இவர் பல குழந்தைகளுக்கு தாயானார். அவர்களில் ஒருவர்தான் புனித அகுஸ்தீன். தன் மகன் மனம் போன போக்கில் வாழ்ந்ததால், அவரை மனந்திருப்ப, எப்போதும் கண்ணீருடன் இறைவேண்டல் செய்தார். தன் கணவரின் இறப்பிற்கு பின் தன் குழந்தைகளுக்காகவும், பல வேதனைகளைத் தாங்கிக் கொண்டு வாழ்ந்தார். அகுஸ்தீனின் நல்வாழ்விற்காக ஆயர்களை சந்தித்து, தன் மகனுக்கு, ஆன்மீக காரியங்களில் வளர்ந்து, நல்ல கிறிஸ்துவனாக வாழ உதவும்படி மன்றாடினார்.

தன் கணவரையும், தன் மாமியார், மகன் அனைவரையும், தன் இடைவிடா செபத்தினாலேயே, மனமாற்றி, திருமுழுக்கு பெறவைத்து, கிறிஸ்துவர்களாக மாற்றினார். இறுதிமூச்சுவரை திருச்சபையின் மக்களாக வாழ வேண்டுமென்று தன் மகன்களுக்கு அறிவுறுத்தினார். இவர் கார்த்தேஜ்(Carthej) என்ற நகரிலிருக்கும் புனித சிப்ரியன் ஆலயத்தில் அமர்ந்து செபிக்கும்போது, தன் மகன் அகுஸ்தீன் உரோம் நகர் சென்றார். இதையறிந்த அத்தாய், மகனைக் காண ஓடோடி கப்பலேறி வந்துகொண்டிருக்கும்போது, சுகமில்லாம் இறந்துவிட்டார்.

செபம்:

துயரப்படுவோர்க்கு ஆறுதல் அளிப்பவரே எம் தந்தையே! தன் மகன் அகுஸ்தீனின் மனமாற்றத்திற்காக பரிவன்புடன் கண்ணீர் சிந்திய புனித மோனிக்காவைப்போல, நாங்களும் எங்கள் பாவங்களுக்காக கண்ணீர் சிந்தி, உமதருளால் மனமாற்றம் பெற்றிட உதவி செய்தருளும்.

இந்நாளில் நினைவுகூறப்படும் பிற புனிதர்கள்

அன்னை மரியின் முத்திபேறுபெற்ற டோமினிக் Dominikus a Matre Dei CP

சபைத்தலைவர்

பிறப்பு: 22 ஜூன் 1792 விதர்போ Palanzano bei Viterbo, இத்தாலி

இறப்பு: 27 ஆகஸ்டு 1849 இங்கிலாந்து

முத்திபேறுபட்டம்: 27 அக்டோபர் 1963, உரோம், திருத்தந்தை ஆறாம் பவுல்

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 27)

✠ புனிதர் மோனிக்கா ✠

(St. Monica)

தாய், கைம்பெண், உறுதிமொழி ஏற்காத மறைப்பணியாளர்:

(Mother, Widow, Religious Lay Woman)

பிறப்பு: கி.பி. 332

தகாஸ்தே, நுமிடியா, ரோமப் பேரரசு

(Thagaste, Numidia, Roman Empire)

இறப்பு: கி.பி. 387

ஓஸ்தியா, இத்தாலி, ரோமப் பேரரசு

(Ostia, Italy, Roman Empire)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்

(Anglican Communion)

லூதரனியம்

(Lutheranism)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

(Oriental Orthodox Church)

முக்கிய திருத்தலம்:

தூய அகுஸ்தினார் திருத்தலம், ரோம், இத்தாலி

(Basilica of Sant'Agostino, Rome, Italy)

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 27

பாதுகாவல்:

திருமண பிரச்சினைகள், ஏமாற்றமடையும் குழந்தைகள், பாலியல் வன்கொடுமை அல்லது துரோகத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள், (வாய்மொழி) துஷ்பிரயோகம் மற்றும் உறவினர்களின் மனமாற்றம், பொய்க் குற்றச்சாட்டினாலும் வதந்திகளாலும் பாதிக்கப்பட்டவர்கள், பிலிப்பைன்ஸ், ஐக்கிய அமெரிக்க நாடுகள்

புனிதர் மோனிக்கா, “ஹிப்போவின் மோனிக்கா” (Monica of Hippo) என்று அறியப்படுகிறவரும், ஆதி கிறிஸ்தவ புனிதரும் ஆவார். இவர், புனிதரும், மறைவல்லுநருமான புனிதர் அகுஸ்தீனுடைய (St. Augustine of Hippo) தாயாருமாவார். புனிதர் அகுஸ்தீன் எழுதிய சுயசரித நூலில் (Confessions), தம் மனமாற்றம் பற்றி எழுதுவதோடு அந்த மனமாற்றத்துக்குத் துணைபுரிந்த தன் அன்னையாகிய மோனிக்காவின் புனிதத்தையும் வெகுவாகவே போற்றியுள்ளார்.

வாழ்க்கை குறிப்பு:

மோனிக்காவின் பெயரிலிருந்து அவர் “பேர்பர்” (Berber) இனத்தவர் என நம்பப்படுகின்றது. இவர் இளவயதிலேயே “பேட்ரீசியஸ்” (Patricius) என்னும் “ரோம-பேகனியருக்கு” திருமணம் செய்துவைக்கப்பட்டார். “பேட்ரீசியஸ்”, அல்ஜீரியாவில் அரசு சார்ந்த பதவி வகித்து வந்தார். “பேட்ரீசியஸ்” வன்முறை, கோபம் போன்ற குணங்களைக் கொண்டிருந்ததோடு ஒழுங்கீன பழக்கவழக்கங்கள் கொண்டவராக இருந்தார். இதனால் கிறிஸ்தவரான மோனிக்காவின் மணவாழ்வு அமைதியின்றி இருந்தது. மோனிகாவின் உதாரகுணம், செயல்பாடுகள் மற்றும் பிரார்த்தனை பழக்கங்கள் பேட்ரிசியஸைக் கோபமூட்டின. ஆனாலும், அவர் மோனிக்காவை மரியாதையுடனேயே நடத்தினார் என்று கூறப்படுகிறது.

இவர்களுக்கு மூன்று குழந்தைகள் பிறந்தனர். மூத்தவர் “அகுஸ்தீன்” (Augustine); இரண்டாமவர் “நவீஜியஸ்” (Navigius); மூன்றாவது பெண்குழந்தை “பெர்பெச்சுவா” (Perpetua). தன் கணவரின் அனுமதி கிடைக்காததால் இவர்களுக்கு மோனிக்காவால் திருமுழுக்கு கொடுக்க இயலவில்லை. இளவயதினில் அகுஸ்தீன் நோய்வாய்ப்பட்டபோது, திருமுழுக்கு கொடுக்க இணங்கினாலும், உடல் நலம் தேறியதும், பேட்ரிசியஸ் தன் மனதை மாற்றிக் கொண்டார்.

அகுஸ்தீன் “மடௌரஸ்” (Madauros) நகருக்கு கல்விகற்க அனுப்பப்பட்டார். இவ்வேளையில் பேட்ரீசியஸ் மனமாறி கிறிஸ்தவரானார். பேட்ரீசியஸ் மனமாறிய சில நாட்களிலேயே இறந்தார். தமது பதினேழு வயதில், “கார்தேஜ்” (Carthage) நகருக்கு அணியிலக்கணம் (Rhetoric) கற்க சென்ற அகுஸ்தீன், அங்கே ஒழுக்கமற்ற வாழ்வை வாழத் தொடங்கினார்.

அங்கே அகுஸ்தீன் “மனிச்செஸ்ம்” (Manichaeism) எனும் புதிய மதத்தைத் தழுவி தம் தாயாரை மனம் நோகச் செய்தார். மகனுடைய போக்கினால் வேதனையுற்ற மோனிக்கா கிறிஸ்தவ சமயத் தலைவராகிய ஒரு புனித ஆயரிடம் சென்று ஆலோசனை கேட்டார். அவர் மோனிக்காவிடம், "இவ்வளவு கண்ணீர் வழிந்தோடக் காரணமாக இருந்த மகன் ஒருநாள் மனம் திரும்புவார்" என்று கூறிய சொற்கள் வரலாற்றில் சிறப்புப் பெற்றவை.

அகுஸ்தீன் அன்றைய உலகின் கலாச்சார மையமாக இருந்த ரோம் நகருக்கு யாரிடமும் சொல்லாமல் பயணமாகிச் சென்றார். இதை அறிந்த மோனிக்கா மகனைத் தேடி ரோமுக்குச் சென்றார். அதற்குள் அகுஸ்தீன் மிலன் (Milan) சென்றுவிட்டார். அங்கேயும் மோனிக்கா மகனைப் பின்தொடர்ந்தார். மிலன் நகர பேராயரான அம்புரோசால் (Ambrose) மனமாற்றம் அடைந்த அகுஸ்தீன், 17 வருட எதிர்ப்புக்குப் பின் திருமுழுக்கு பெற்றார். அகுஸ்தீன் எழுதிய சுயசரித நூலாகிய " ஒப்புதல்கள்” (Confessions) என்னும் புத்தகத்தில் தம் இளமைக்கால அனுபவங்களையும் தாம் தவறான வழியில் சென்றதையும் பின் தன் தாயின் இறை வேண்டுதலால் மனம் மாறியதையும் விரிவாக விளக்கியுள்ளார்.

இறப்பு:

இத்தாலி நாட்டை விட்டு ஆப்பிரிக்காவுக்குப் பயணமாகச் செல்லுவதற்கு அகுஸ்தீனும் மோனிக்காவும் ரோம் நகரின் துறைமுகமாகிய “ஓஸ்டியா” (Ostia) நகரில் காத்திருந்தபோது மோனிக்கா நோய்வாய்ப்பட்டு மரித்தார். ஓஸ்டியா நகரிலேயே அவர் அடக்கம் செய்யப்பட்டார். அவரது கல்லறை சிறிதுகாலம் கவனிப்பாரற்றுக் கிடந்தாலும், 6ம் நூற்றாண்டில் மோனிக்காவின் மீப்பொருள்கள் ஓஸ்டியாவில் புனித அவுரா என்பவர் கோவிலுக்குக் கொண்டுசெல்லப்பட்டு அங்கு புனித அவுரா கல்லறை அருகே மோனிக்கா அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.

† Saint of the Day †

(August 27)

✠ St. Monica ✠

Mother, Widow, Religious Laywoman:

Born: 332 AD

Thagaste, Numidia, Roman Empire

Died: 387

Ostia, Italy, Roman Empire

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Anglican Communion

Oriental Orthodox Church

Lutheranism

Major Shrines: Basilica of Sant'Agostino, Rome, Italy

Feast: August 27

Patronage:

Difficult marriages, Disappointing children, Victims of adultery or unfaithfulness, victims of (verbal) Abuse, and Conversion of relatives, Manaoag, Pangasinan, Philippines, Don Galo, Parañaque City, Santa Monica, California, United States, Saint Monica University, Buea, Cameroon, Pinamungajan, Cebu, Philippines, St. Monique Valais, Binangonan, Rizal, Santa Monica Parish Church (Angat), Bulacan, Mexico, Pampanga, Sta. Monica Parish Church, Pavia, Iloilo, Sta. Monica Parish Church, Hamitic, Antique, Sta. Monica Parish Church, Pan-ay, Capiz

Saint Monica also is known as Monica of Hippo, was an early Christian saint and the mother of St. Augustine of Hippo. She is remembered and honored in most Christian denominations, albeit on different feast days, for her outstanding Christian virtues, particularly the suffering caused by her husband's adultery, and her prayerful life dedicated to the reformation of her son, who wrote extensively of her pious acts and life with her in his Confessions. Popular Christian legends recall Saint Monica weeping every night for her son Augustine.

Because of her name and place of birth, Monica is assumed to have been born in Thagaste (present-day Souk Ahras, Algeria). She is believed to have been a Berber on the basis of her name. She was married early in life to Patricius, a Roman pagan, who held an official position in Tagaste. Patricius had a violent temper and appears to have been of dissolute habits; apparently, his mother was the same way. Monica's alms, deeds, and prayer habits annoyed Patricius, but it is said that he always held her in respect.

Monica had three children who survived infancy: sons Augustine and Navigius and daughter Perpetua. Unable to secure baptism for them, she grieved heavily when Augustine fell ill. In her distress she asked Patricius to allow Augustine to be baptized; he agreed, then withdrew this consent when the boy recovered.

But Monica's joy and relief at Augustine's recovery turned to anxiety as he misspent his renewed life being wayward and, as he himself tells us, lazy. He was finally sent to school at Madauros. He was 17 and studying rhetoric in Carthage when Patricius died.

Augustine had become a Manichaean at Carthage; when upon his return home he shared his views regarding Manichaeism, Monica drove him away from her table. However, she is said to have experienced a vision that convinced her to reconcile with him.

At this time she visited a certain (unnamed) holy bishop who consoled her with the now-famous words, "the child of those tears shall never perish." Monica followed her wayward son to Rome, where he had gone secretly; when she arrived he had already gone to Milan, but she followed him. Here she found Ambrose and through him, she ultimately had the joy of seeing Augustine convert to Christianity after 17 years of resistance.

In his book Confessions, Augustine wrote of a peculiar practice of his mother in which she "brought to certain oratories, erected in the memory of the saints, offerings of porridge, bread, water, and wine." When she moved to Milan, the bishop Ambrose forbade her to use the offering of wine, since "it might be an occasion of gluttony for those who were already given to drink". So, Augustine wrote of her:

In place of a basket filled with fruits of the earth, she had learned to bring to the oratories of the martyrs a heart full of purer petitions, and to give all that she could to the poor--so that the communion of the Lord's body might be rightly celebrated in those places where, after the example of his passion, the martyrs had been sacrificed and crowned.

~ Confessions 6.2.2

Mother and son spent 6 months of true peace at Rus Cassiciacum (present-day Cassago Brianza) after which Augustine was baptized in the church of St. John the Baptist in Milan. Africa claimed them, however, and they set out on their journey, stopping at Civitavecchia and at Ostia. Here death overtook Monica, and Augustine's grief inspired the finest pages of his Confessions.

Saint Monica was buried at Ostia, and at first seems to have been almost forgotten, though her body was removed during the 6th century to a hidden crypt in the church of Santa Aurea in Ostia. Monica was buried near the tomb of St. Aurea of Ostia. It was later transferred to the Basilica of Sant'Agostino, Rome.

*_🌿புனித மோனிகாவுக்கு செபம்_*

புனித மோனிகாவே !  மிகச்சிறந்த கத்தோலிக்க அன்னைக்கு  உதாரணமே !  'நமது இறைப்பணியை நாம் நமது குடும்பத்தில் இருந்து ஆரம்பித்தல் வேண்டும்' என்பதற்கு எடுத்துக்காட்டாக விளங்கியவரே ! உமது  ஆழமான நம்பிக்கை மிகுந்த ஜெபங்களின்  மூலம்   இறைவனுக்கும், உமது  குடும்ப உறவுகளுக்கும் பாலமாக இருந்து ஆன்மாக்களை மீட்ட புனிதரே !  மகனின் ஒழுங்கற்ற வாழ்வின் மூலம் வேதனையுற்ற உமது மனம் "இவ்வளவு கண்ணீர் வழிந்தோட காரணமாக இருந்த மகன் ஒரு நாள் மனம் திரும்புவார் " என்ற ஆயரின் ஆறுதல் மிகுந்த வார்த்தைகள் உம்மை திடப்படுத்தியதே ! மகன் மனம் மாற முப்பது ஆண்டுகள் கண்ணீர் சிந்தி மன்றாடிய உமது ஆழமான விசுவாசத்திற்கு பரிசாக உமது மகன் அகுஸ்தீனாரை இறைவன் புனிதர் நிலைக்கு உயர்த்தினாரே!  அசைக்க முடியாத அந்த ஆழமான விசுவாசத்தை எங்களுக்கு எல்லாம் வல்ல இறைவன் தந்தருள வேண்டி எங்களுக்காக மன்றாடும். தனது மகனுக்காக, மகளுக்காக கண்ணீர் சிந்தும் எண்ணற்ற தாய்மார்களின் வேதனையுற்ற உள்ளங்களுக்கு ஆண்டவர் ஆறுதலும்,  நம்பிக்கையும் அளித்திட  வேண்டி அவர்களுக்காக மன்றாடும். எங்கள் பிள்ளைகள் ஞானத்தில் சிறந்து விளங்கிடவும், எந்நாளும் ஆண்டவர் வழியில் நடந்திடவும் விண்ணகத்தில் இருந்து எங்களுக்காக தொடர்ந்து மன்றாடும்  அம்மா.! 

ஆமென் .