திருச்சிலுவை மகிமை விழா September 14

திருச்சிலுவை மகிமை விழா (14-09-2020) 

312 ஆம் ஆண்டு, அக்டோபர் 20 ஆம் நாள், உரோமையை ஆண்டுவந்த கொன்ஸ்டன்டின் என்ற மன்னன் மாஜென்சியஸ் என்ற மன்னனோடு போர்தொடுக்கச் சென்றான். அவ்வாறு அவன் எதிரி நாட்டுப் படையோடு போர்தொடுக்கச் செல்லும்போது சிலுவை பொறித்த கொடிகளை ஏந்திச் சென்றான். இதனால் அவன் அந்தப் போரில் வெற்றிபெற்றான். அதன் நிமித்தமாக கிறிஸ்தவ மதத்தை அரசாங்க மதமாக அறிவித்தான்.

இது நடந்து 13 ஆம் ஆண்டுகள் கழித்து, கொன்ஸ்டன்டின் மன்னனின் தாயார் தூய ஹெலனா என்பவர் எருசலேம் நகருக்குப் புனித பயணம் மேற்க்கொண்டார். அவர் கல்வாரி மலைக்குச் சென்று, அகழ்வாராட்சியில் ஈடுபட்டபோது, அங்கே மூன்று சிலுவைகள் இருப்பதைக் கண்டார். இந்த மூன்று சிலுவைகளில் எது இயேசு கிறிஸ்து அறையப்பட்ட சிலுவை என்ற குழப்பம் ஏற்பட்டது. எனவே, அவர் ஒரு கைசூம்பிய மனிதனை அழைத்து, அந்த மூன்று சிலுவைகளையும் தொடுமாறு சொன்னார். உடனே அம்மனிதன் மூன்று சிலுவைகளையும் தொட்டபோது, அதிலிருந்த ஒரு சிலுவையிலிருந்து ஆற்றல் வெளிப்பட அம்மனிதருடைய கை குணமடைந்தது. இதைப் பார்த்த தூய ஹெலனா அந்த திருச்சிலுவையை உரோமை நகருக்குத் தூக்கிகொண்டு வந்து, ஆலயம் ஒன்றைக் கட்டி எழுப்பி, அதில் திருச்சிலுவை வைத்தார். அவர் திருச்சிலுவையை உரோமையில் உள்ள ஆலயத்தில் நிறுவிய நாள் 326 ஆம் ஆண்டு, செப்டம்பர் 14 ஆம் நாள். அன்றிலிருந்து திருச்சிலுவை உயர்த்தப்பட்ட நாள் விழாவாகக் கொண்டாடப்பட்டு வருகின்றது.

அதன்பிறகு 614 ஆம் ஆண்டு, பெர்சிய மன்னன் சொஸ்ரோஸ் (Chosroas) என்பவன் உரோமை நகரின் மீது படையெடுத்துச் சென்று, திருச்சிலுவையை தூக்கிச் சென்றான். இதனைக் கேள்விப்பட்ட ஹெரக்லியுஸ் என்று மன்னன் 628 ஆம் ஆண்டு, பெர்சியா நாட்டின்மீது படையெடுத்துச் சென்று, திருச்சிலுவையை மீட்டுக்கொண்டு வந்தான். திருச்சிலுவையை மீட்டுக்கொண்டு வரும்போது அதனை ஆடம்பரமாக அலங்கரித்து, தூக்கிப்பார்த்தான். அவனால் ஒரு அடிகூட நகர்த்த முடியவில்லை. அப்போது அங்கிருந்த ஆயர், “இயேசு சுமந்து வந்த சிலுவை எளிமையின் அடையாளம், அதனை நீ ஆடம்பரமாக தூக்கிப் பார்த்தால் எப்படி நகரும்” என்று சொன்னார். இதைக் கேட்ட அரசன், தாழ்ச்சியோடு திருச்சிலுவையை தூக்கினான். இப்போது திருச்சிலுவை எளிதாக நகர்ந்தது. பின்னர் அவன் திருச்சிலுவையை உரோமை நகரில் உள்ள ஆலயத்தில் போய் நிறுவினான்.

இப்படியாக திருச்சிலுவைக்கு வணக்கம் செலுத்தும் வழக்கம் திருச்சபை முழுவதும் படிப்படியாக வளர்ந்தது. 1970 ஆம் ஆண்டு வரை இவ்விழா திருச்சிலுவை உயர்த்தப்பட்ட நாள் என்றே கொண்டாடப்பட்டு வந்தது. 1970 ஆம் ஆண்டுக்குப் பிறகு இவ்விழா திருச்சிலுவையின் மகிமை விழா என்ற பெயரில் கொண்டாடப்பட்டு வருகின்றது.

அவமானத்திற்கு உரிய சிலுவைமரணம் அல்லது சிலுவைச்சாவு என்பது நாட்டைக் காட்டிக்கொடுத்தவர்களுக்கும் துரோகிகளுக்கும் தான் கொடுக்கப்பட்டது. இப்படிப்பட்ட கொடிய தண்டனைமுறை தொடக்கத்தில் பொனிசியர்களால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டு, நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டு வந்தது. அதன்பிறகுதான் உரோமையர்கள் அவர்களிடமிருந்து இப்படிப்பட்ட தண்டனைமுறையை எடுத்துக்கொண்டு, தங்களுக்கு எதிராக செயல்பட்டவர்களுக்குக் கொடுத்தார்கள். இயேசு ஒரு பாவமும் அறியாதவர்; ஒரு குற்றமும் செய்யாதவர். அப்படிப்பட்டவருக்கு சிலுவைச் சாவு தண்டனையாகக் கொடுக்கப்பட்டது. ஆனாலும் அவர், அவமானமாகக் கருத்தப்பட்ட சிலுவையை, தன்னுடைய மரணத்தினால் வெற்றியின் சின்னமாக மாற்றுகின்றார். ஆகவே, சிலுவை என்பது அவமானத்தின் சின்னம் கிடையாது. மாறாக, அது வெற்றியின் சின்னம் என்பதை இயேசு  தன்னுடைய மரணத்தினால் நிரூபிக்கின்றார்.

எந்த ஒரு செயலையும் தொடங்குவதற்கு முன்பாக சிலுவை அடையாளம் போட்டு, தொடங்குகின்ற நாம், அதற்கு எவ்வளவு மதிப்பிருக்கின்றது, அதற்கு நாம் எப்படி மரியாதை செலுத்தவேண்டும் என்பதை சிந்தித்து பார்ப்போம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Feast : (14-09-2020)

Feast of Exaltation of the Holy Cross

Tradition says that the Roman soldiers buried the cross on which Jesus suffered and died, to prevent it from being found out by the Apostles. When Constantine-I the Great was fighting with Maxentius for the Roman throne, one day he saw a vision of burning cross in the sky along with the Greek words In Hoc Signo Vinces meaning In this sign, conquer. Highly disturbed by this vision, he inscribed the first two letters of the Greek word Christos X and P on all his standards and shields. After this vision Constantine fought Maxentius in the name of Jesus and defeated Maxentius in the battle of Milvian Bridge on October 28, 312, when Milchiades was the Bishop of Rome. Constantine became the Roman emperor and then he started to support Christians. The original cross on which Jesus suffered and died was found out by Helen, the mother of the Emperor Constantine-I the Great, in the year 322. The king of Persia invaded Palestine in the year 664 and won the battle. He took a lot of precious materials including the original Holy Cross on which Jesus was crucified. The Emperor Hiraclius of Constantinople waged war against the king of Persia and took back the Holy Cross on his own shoulder to Jerusalem, in the year 629. He could not climb the Calvary Mount since he was wearing the robes of the Emperor. But Zachariah, the Bishop of Jerusalem told the emperor to wear ordinary clothes and then carry the cross to Calvary. When the emperor has changed his clothes to simple and ordinary dress, he could go to the Calvary and place the cross in the tomb. We are celebrating this feast remembering this incident of historical importance.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

September

Spetmber 13

St. Amatus
St. Columbinus
St. Eulogius of Alexandria
St. John Chrysostom
St. Ligorius

St. Macrobius & Julian
St. Maurilius
St. Nectarius
St. Philip
St. Venerius the Hermit

St. Venerius the HermitFeastday: September 13

St. Venerius the Hermit

Feastday: September 13
Patron: of lighthouse keepers
Death: 7th century

Hermit and abbot. He lived as a hermit on the island of Tino, in the Gulf of Genoa, Italy, and eventually became an abbot over a monastic community on the island.

For the bishop of Milan, see Venerius of Milan.

Saint Venerius ((in Italian) San Venerio) (ca. 560–630) was a monk and hermit. He is venerated as a saint by the Catholic Church and is the patron saint of the Gulf of La Spezia and, as of 1961, the patron saint of lighthouse keepers.

Contents

• 1 Life
• 2 See also
• 3 Notes
• 4 Footnotes
• 5 External links

Life

Venerius was a hermit in a monasterysituated on the island of Tino in the Ligurian Sea. Later he served as abbotuntil his death in 630.^[1]

It is thought that a sanctuary was constructed at the place of Venerius' death to contain his relics and that this was extended to form a monastery in eleventh century. The remains of the monastery can be seen on the northern coast of the island.

The relics of the saint seem to have resided in Luni, but due to attacks by Vikings and Moors, the bishopric transferred its seat to Sarzana. The relics of Venerius were sent, however, to Reggio Emilia, where they were placed side-by-side with those of Saint Prosper of Reggio (San Prospero) and those of Cosmas and Damian. They were later translated to Tino, now within the diocese of La Spezia, in a solemn ceremony.

The island of Tino has restricted access as part of a military zone. However, an exception is made on 13 September, the Feast of Saint Venerius. On that day, a statue of Venerius is carried out to the sea from La Spezia to the island, accompanied by a blessing by the bishop of all of the boats in the Gulf of La Spezia.^[1]

St. MauriliusFeastday: September 13

St. Maurilius

Feastday: September 13
Patron: of Angers
Birth: 336
Death: 426

Author and Publisher - Catholic Online

St. Maurilius was born in 336 to a profoundly Christian family near Milan. During his lifetime, he became known for his role in the early history of the church of France and the Christianization of Gaul.

As a young man, Maurilius was drawn to his faith. He studied closely under St. Martin of Tours who, at the time, had a monastery in Milan. After the Arians drove St. Martin away from Milan, Maurilius felt he had lost his teacher.

Maurilius soon found himself as cantor for St. Ambrose, the bishop of Milan. However, after Maurilius' father passed away, he left Milan to rejoin St. Martin in Tours. While there, Maurilius was ordained a priest by the Apostle of Gaul.

Maurilius was dedicated fervently to the salvation of souls. During his mission, he was led to a pagan temple near Angers. Maurilius, with his prayers, brought fire down from heaven to destroy the site. Afterwards, he had a church and a monastery built in that location. Many souls traveled to pray with Maurilius in the new monastery. During this time, Maurilius converted many pagans by preaching to them and performing miracles on the sick, the blind and the possessed.

Following the bishop of Angers' death, St. Martin of Tours chose Maurilius to succeed him. It is said that on the day of Maurilius' consecration, a white dove flew into the church and rested upon his head.

Maurilius was a great leader and brought many people to the church with his prayerful devotion. His virtues shone even more brightly. He fasted often, and on Lent he rarely left his home. He said, "Lent is a time of solitude, during which we ought to contemplate the passion and death of Christ."

However, a few years after he became bishop, he experienced a great tragedy that nearly caused him to lose his faith.

During one Mass, an ill and dying boy was brought to the church to receive the holy sacrament of Confirmation. Maurilius, not knowing the full seriousness of the request, waited until the end of Mass to see the child. While he waited, the boy died. Maurilius was stricken with great grief and fled Angers without advising anyone. He traveled to England and became a gardener for a nobleman. He was determined to do penance for his sin with the hard labors of gardening during the winter and the summer.

His people at Angers was left confused and inconsolable. They searched near and far for their bishop until they finally found him. He refused to return to Angers, though, for he had lost the keys to the cathedral during his journey on the sea and would not return until he found them.

The messengers, however, had the keys there with them. A fish was cast onto their ship by a wave and in the belly of the fish were the lost keys. They persuaded Maurilius into seeing this as definitive proof that God wanted his return.

He returned to Angers and visited the tomb of the boy who passed away. With tears in his eyes, he begged God to restore the boy's young life. According to St. Gregory of Tours, the boy became resurrected and was given the name Renatus, which means "born again" in French. Maurilius carefully instructed the boy in the Christian life, and Renatus later became the successor to Maurilius as Bishop of Angers.

During his 90th year of life, God prepared Maurilius for his departure on earth. Before his hour of death, Maurilius spoke, "Ponder well, that your souls are bought at a great price: the precious blood of Jesus Christ." Following a short illness, Maurilius passed away in 426.

During his funeral, numerous miracles took place, including two people who were born blind having their sight restored and a paralyzed man regaining use of his limbs after kissing the coffin. His remains now live at the Cathedral of Angers.

St. Maurilius is commonly depicted as a bishop with a fish holding a key or a gardening spade. He is the patron saint of Angers and is often invoked by fishermen and gardeners. His feast day is celebrated on September 13.

St. AmatusFactsFeastday: September 13

St. Amatus

Facts

Feastday: September 13
Death: 627

Author and Publisher - Catholic Online

Benedictine abbot and hermit, also called Ame. He was born into a noble family of Grenoble, France, and placed into St. Maurice Abbey as a small child. After becoming a Benedictine monk, Amatus lived as a hermit, going to Luxueil Monastery in 614. St. Eustace, one of his mentors, advised this assignment. While in Luxueil, Amatus converted a Merovingian noble named Romaric. This convert founded a double monastery in 620, and Amatus became its first abbot.

This article is not about St. Aimé, who is also called Saint Amatus and has the same memorial day

Saint Amatus, (c.560-c.627)) also called Amatus of Grenoble or Saint Ame or Aimee, was a Colombanian monk and hermit. Together with St. Romaric, he founded Remiremont Abbey.

Contents

• 1 Biography
• 2 Veneration
• 3 See also
• 4 References

Biography

Amatus was born about the year 560 to a noble family at Grenoble.^[1] Around 581, he entered the Abbey of St. Maurice, Agaunum, and at the age of thirty retired into a hermitage, where his reputation for a life of penance and prayer, privileged with the grace of miracle working, drew the attention of Eustace of Luxeuil, who persuaded Amatus to join his community.^[2]

One of his missionary journeys brought him to the court at Metz, and there he converted a former Count Palatine of King Theodebert II, the Frankish noble St. Romaric. St. Romaric founded with Amatus a double monastery for men and women at Remiremont Abbey on land that had been in Romaric's possession since his days as a count palatine. Amatus was its first abbot. He ruled this Abbey for many years, and established there the difficult pious practice of the “Laus perennis” or Perpetual Praise, which consisted in the maintaining in the Church an uninterrupted service of Psalmody and Prayer, day and night. Saint Amatus died in the year 627,^[3] and at his own request was buried just outside the church door. Later, his remains were suitably enshrined under one of the altars of the same church.^[2]

Veneration

Saint Amatus was canonized on 3 December 1049 by Pope Leo IX and his memorial day is 13 September. He is particularly honored in Grenoble.^[4]

✠ புனிதர் யூலோஜியஸ் ✠(St. Eulogius of Alexandria)செப்டம்பர் 13

† இன்றைய புனிதர் †

(செப்டம்பர் 13)

✠ புனிதர் யூலோஜியஸ் ✠

(St. Eulogius of Alexandria)

ஆயர், ஒப்புரவாளர்:

(Bishop and Confessor)

பிறப்பு: தெரியவில்லை

சிரியா (Syria)

இறப்பு: செப்டம்பர் 13, 608

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

நினைவுத் திருநாள்: செப்டம்பர் 13

புனிதர் யூலோஜியஸ், கி.பி. 580ம் ஆண்டு முதல் 608ம் ஆண்டுவரை கிரேக்க தந்தையராக (Greek Patriarch) இருந்தவர் ஆவார். ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையும், கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபையும் இவரை புனிதராக ஏற்கின்றன. இவரது நினைவுத் திருநாள், செப்டம்பர் மாதம் 13ம் தேதியாகும்.

அவர் பல கட்டங்களில் ஒரு வெற்றிகரமான மோனோபிஸிடிச (Monophysitism) கொள்கைகளுக்கு ஆதரவான போராளியாக இருந்தார். இவர், திருத்தந்தை பெரிய கிரகோரியின் (Pope Gregory the Great) நெருங்கிய நண்பராவார். திருத்தந்தையுடனான தொடர்பிலுமிருந்தார். அதன் காரணமாக, திருத்தந்தையின் மரியாதை மற்றும் பாராட்டின் பல கவர்ச்சிகரமான வெளிப்பாடுகளையும் பெற்றார்.

யூலோஜியஸ், ஆதி கிறிஸ்தவ கொள்கையான “நோவாஷியன்” (Novatians) கொள்கைகளை மறுத்தார். அவருடைய மறைமாவட்டத்தில் இன்றளவும் இருக்கும் பண்டைய மதத்தைச் சேர்ந்த சில சமுதாயங்கள், நெஸ்டோரியஸ் (Nestorius), மற்றும் யூடிசஸ் (Eutyches) இருவருக்கும் எதிராக, கிறிஸ்துவின் இரண்டு இயல்புகளின் ஹைப்போஸ்டேடிக் (hypostatic) ஒற்றுமையை நிரூபித்தன. திருத்தந்தை பெரிய கிரகோரி, யூலோஜியஸ் சத்தியத்தின் குரல் என்றும், அவர் வாழ்வது அவசியம் என்றும் அவரை அங்கீகரித்தார் என்றும் கர்தினால் பாரோனியஸ் (Cardinal Baronius) கூறுகிறார்.

அலெக்ஸாண்டிரியா திருச்சபையில், வாழ்வு மற்றும் இளமை வீரியத்தை சுருக்கமாகக் கூறுவதற்கான சந்தர்ப்பத்தை அவர் மறுபடியும் உருவாக்கினார்.

"செவேரியன்ஸ்" (Severians), "தியோடோசியன்ஸ்" (Theodosians), "கைனைட்ஸ்" (Cainites) மற்றும் "அசெபாலி" (Acephali) உள்ளிட்ட பல்வேறு மோனோபிஸிடிச (Monophysites) கொள்கைகளின் வர்ணனைகள் மற்றும் மேற்கண்ட பணிகளைத் தவிர்த்து, திருத்தந்தை முதலாம் லியோவைப் (Pope Leo I) பாதுகாப்பதற்காக பதினொரு உரையாடல்களையும், நான்காம் போது ஆலோசனை சபையையும் (Council of Chalcedon), கிறிஸ்துவின் ஜீவ சத்தியத்தை மறுதலித்த “அக்நோடே” (Agnoetae) கொள்கைகளுக்கெதிராக அவர் எழுதி திருத்தந்தை பெரிய கிரகோரியிடம் கையளித்திருந்த கையேடுகளையும் அவர் விட்டுவிட்டார். ஒரு மறையுரை பிரசங்கம் மற்றும் ஒரு சில துண்டுகள் தவிர்த்து, யூலோஜியஸ் எழுதிய அனைத்து எழுத்துக்களும் அழிந்துவிட்டன.

† Saint of the Day †

(September 13)

✠ St. Eulogius of Alexandria ✠

Bishop and Confessor:

Born: Not known

Syria

Died: September 13, 608

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Feast: September 13

Saint Eulogius of Alexandria was Greek Patriarch of that see (Eulogius I) from 580 to 608. He is regarded as a saint, with a feast day of September 13.

He was a successful combatant of various phases of Monophysitism. He was a warm friend of Pope Gregory the Great, who corresponded with him and received from that pope many flattering expressions of esteem and admiration.

Eulogius refuted the Novatians, some communities of which ancient sect still existed in his diocese, and vindicated the hypostatic union of the two natures in Christ, against both Nestorius and Eutyches. Cardinal Baronius says that Gregory wished Eulogius to survive him, recognizing in him the voice of truth.

It has been said that he restored for a brief period to the Church of Alexandria life and youthful vigour.

Besides the above works and a commentary against various sects of Monophysites (Severian's, Theodosians, Cainites and Acephali) he left eleven discourses in defence of Pope Leo I and the Council of Chalcedon, also a work against the Agnoetae, submitted by him before publication to Pope Gregory I, who after some observations authorized it unchanged. With the exception of one sermon and a few fragments, all the writings of Eulogius have perished.

அருளாளர் ஜெர்ட்ரூட் ப்ராஸ்பெரி (1799-1847)செப்டம்பர் 13

அருளாளர் ஜெர்ட்ரூட் ப்ராஸ்பெரி (1799-1847)

செப்டம்பர் 13

இவர் இத்தாலியில உள்ள பெருகியாவில் இருந்த ஒரு செல்வச் செழிப்பான குடும்பத்தில் பிறந்தவர்.

சிறுவயது முதலே கடவுள்மீது மிகுந்த பற்றுகொண்டு வாழ்ந்து வந்த இவர், வளர்ந்து பெரியவரானதும், புனித பெனடிக்ட் துறவற சபையில் சேர்ந்து, செவிலியர், கோயில் நிர்வாகி, நவகன்னியர்களுக்குப் பொறுப்பாளர் என்று பல்வேறு பொறுப்புகளை வகிக்கத் தொடங்கி, பின்னாளில் துறவு மடத் தலைவியாகவும் உயர்ந்தார்.

நற்கருணை ஆண்டவரிடமும், இயேசுவின் தூய்மைமிகு இதயத்திடமும் மிகுந்த பற்றுக் கொண்ட இவர், ஆண்டவர் சிலுவை சுமப்பது போன்ற காட்சிகளை அடிக்கடி கண்டு வந்தார்.

இப்படி இறைவன்மீது நம்பிக்கை கொண்டு, அவருக்கு உகந்த வாழ்க்கை வாழ்ந்து வந்த இவர், 1847 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார். இவருக்கு 2012 ஆம் ஆண்டு திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்டால் அருளாளர் பட்டம் அளிக்கப்பட்டது.

புனித யோவான் கிறிசோஸ்தோம்ஆயர், மறைவல்லுநர். September 13

இன்றைய புனிதர் : 

(13-09-2020) 

புனித யோவான் கிறிசோஸ்தோம்

ஆயர், மறைவல்லுநர்

பிறப்பு

354,

அந்தியோக்கியா

இறப்பு

407,

கோமானா, போந்து

பாதுகாவல்: கல்வி, வலிப்புநோய், மறையுரையாளர்கள்

இவர் ஓர் சிறந்த மறைபோதகர். மிகச் சிறந்த முறையில் கல்வி கற்றார். இவர் கடுமையான தவ வாழ்வை மேற்கொண்டு குருத்துவப்பயிற்சி பெற்று குருவானார். மறைபோதகராக பணியாற்றி, ஏராளமான நன்மைகளை செய்தார். 397 ஆம் ஆண்டு கொன்ஸ்டாண்டினோபிளுக்கு ஆயராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். அப்பொறுப்பை மிக சிறப்பாக ஆற்றினார். பணிகளின் நடுவிலும் தவ வாழ்வை விடாமல் மேற்கொண்டார். குருக்களின் நடத்தையும் மறைபணியாளர்களின் வாழ்வையும் அறநெறிப்படுத்த முயற்சி செய்தார். ஆனால் அரசர்களாலும், தனக்கு எதிராக செயல்பட்டவர்களாலும் அதை நிறைவேற்ற

முடியாமல் தவித்தார். இவர் நாட்டைவிட்டு வெளியேற அரசர்களால் வலியுறுத்தப்பட்டார். இருப்பினும் அம்மக்களின்

நடுவே அஞ்சா நெஞ்சுடன் பணியாற்றினார். தன் சொல்வன்மையால் பலரின் மனதில் இடம்பிடித்தார். ஆடம்பர வாழ்விலிருந்து வெளியேறி ஏழைமக்களுக்கு பணிசெய்து, தன்னிடம் இருப்பவற்றை அவர்களோடு பகிர்ந்து அரசர்களை

அழைத்தார். இதனால் வெறிகொண்ட அரசர்கள் அவரை நாடு கடத்தினர். ஆர்மினியா நாட்டில் 3 ஆண்டுகள் வாழ்ந்தார். பின்னர் கருங்கடலின் தென்கிழக்கு பகுதிக்கு மீண்டும் நாடு கடத்தப்பட்டார். மிகவும் நலிவுற்று உடல் நலம் குன்றி காணப்பட்டார். ஒன்றும் செய்ய இயலாதவராய் அங்கேயே இறந்தார்.

செபம்:

நம்பிக்கையின் நாயகனே எம் இறைவா! கடுந்தவ வாழ்வை மேற்கொண்டு, இடர்பாடுகளின் மத்தியிலும் வாழ எமக்கு கற்றுத்தாரும். எச்சூழலிலும் உம்மை பற்றிக்கொண்டு, உமது பாதையில் சென்று, உமக்கு சாட்சியம் பகர வரம்

தாரும்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (13-09-2020)

St. John Chrysostom

He was born in Antioch in the year 344 A.D. The meaning of his name Chrysostom is golden mouthed. He was elevated to the See of Constantinople on November 13, 398. He was preaching against the extravagance in feminine dress prevalent at that time. But the Empress Eudoxia, wife of the Emperor Arcadius of the eastern part of the Roman Empire thought that the denunciation of the extravagance in feminine dress was aimed at and against Empress Eudoxia. Therefore she sent St. John Chrysostom to exile. But during the night of the day, St. John Chrysostom was sent to exile, there happened a severe earthquake. Emperor Arcadius recalled St. John Chrysostom from exile fearing that the earthquake was due to God’s anger for exiling St. John Chrysostom. Later when a silver statue was installed near the Cathedral for empress Eudoxia, St. John strongly criticized those ceremonies in very harsh words. He compared empress Eudoxia with Herodias, who asked King Herod the head of St. John the Baptist and compared himself to St. John the Baptist and uttered these strong words against Empress Eudoxia, Again Herodias raves, she dances again and desires to receive the head of John. For this kind of harsh criticism, St. John Chrysostom was again exiled to Armenia. This time even Pope Innocent-I intervened on behalf of John but nothing happened.

St. John Chrysostom is respected as a Great Ecumenical Teacher together with Basil the Great and Gregory the Theologian. He is the patron of education, lecturers, orators, preachers and for epilepsy.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

புனித எல்பே St. Ailbe. September 12

இன்றைய புனிதர்

2020-09-12

புனித எல்பே St. Ailbe

பிறப்பு

5 ஆம் நூற்றாண்டு

இறப்பு

528

பாதுகாவல்: கேஷல் Cashel மற்றும் எமிலி Emly மறைமாவட்டங்களுக்கு பாதுகாவலர்

இவர் அயர்லாந்து நாட்டில் மறைபோதகராக பணியாற்றினார். பின்னர் ஆயராகவும் பொறுப்பேற்றுள்ளார். இவர் புனித பாட்ரிக்(Patrick) சபையை சார்ந்தவர். இவர் அல்பேயுஸ்(Albeus) என்ற பெயரால் அழைக்கப்பட்டதாக சில வரலாறுகள் கூறுகின்றது. ஜெர்மனியிலுள்ள முன்ஸ்டர் (Münster) என்ற மறைமாவட்டத்திலிருந்த அரசன் ஒருவரால் அயர்லாந்துக்கு அனுப்பப்பட்டார்.

இவரிடம் பல கொடுமையான மிருகங்கள் அன்பை நாடி இவரிடம் வந்து செல்லும் என்று சொல்லப்படுகின்றது. அப்போது ஒரு நாள், ஒரு ஓநாய் வந்து இவரின் மார்பில் படுத்துகொண்டு பல மணிநேரம் கழித்தே, அவரைவிட்டு சென்றாக சொல்படுகின்றது. இவர் அயர்லாந்தில் பலரை திருமுழுக்கு கொடுத்து மனந்திருப்பி உள்ளார். இவர் அயர்லாந்து நாட்டு சட்ட திட்டங்களுக்கு எதிராக செயல்பட்டதாக கூறப்பட்டு, அந்நாட்டு அரசால் கண்டிக்கப்பட்டுள்ளார். அப்போதும் கூட இவர் தனது போதனைகளில் கிறிஸ்துவை முன் வைத்து மறைப்பணி ஆற்றியுள்ளார். இதனால் அந்நாட்டு அரசாங்கங்கள் இவரைக்கொண்டு சென்று, அடர்ந்த காட்டு பகுதியில், விலங்குகளிடையே விட்டுள்ளனர். அச்சமயத்தில் கூட பொறுமையைக் கடைபிடித்து, எளிமையான வாழ்ந்து, தன்னை நாடி வந்த மக்களுக்கு மறையுரையாற்றி அவர்களின்மேல் கரிசனை காட்டி வந்துள்ளார். இவர் அயர்லாந்து மக்களை தன் இதயத்தில் வழிநடத்தினார்.

செபம்:

அன்புத் தந்தையே! நீர் எல்லா உயிர்களையும் நேசிக்க மனிதர்களைப் படைத்தீர். உயிரினங்கள் மேல் அக்கறைகொண்டு அன்பு செய்து அவைகளின் வழியாக நாங்கள் உம்மை காண எமக்கு உதவி செய்தருள வேண்டுமென்று, எங்கள் ஆண்டவர் கிறிஸ்து வழியாக உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

இந்நாளில் நினைவுகூறப்படும் பிற புனிதர்கள்

• துறவி டேகன்ஹார்டு Dogenhard

பிறப்பு: 1300, பவேரியா, ஜெர்மனி

இறப்பு: 1374, பிஷோஃபஸ்மைஸ் Bischofsmais, பவேரியா

• முன்ஸ்டர் நகர் ஆயர் கேர்பிரிட் Gerfried von Münster

பிறப்பு: 8 ஆம் நூற்றாண்டு, நோட்டிக் Nottich, ஜெர்மனி

இறப்பு: 12 செப்டம்பர் 839 முன்ஸ்டர் Münster, ஜெர்மனி

• உபதேசியார் குயிதோ Guido, Küster

பிறப்பு: 10 ஆம் நூற்றாண்டு, பார்பாண்ட் Brabant, பெல்ஜியம்

இறப்பு: 12 செப்டம்பர் 1012, அண்டர்லெக்ட் Anderlecht, பெல்ஜியம்

பாதுகாப்பு: அண்டர்லெக்ட் மறைமாவட்டம், விவசாயிகள், உபதேசியார்

• டிரியர் ஆயர் மாக்சிமினஸ் Maximinus von Trier

பிறப்பு: 280, சிலி Silly, பிரான்ஸ்

இறப்பு: 12 செப்டம்பர் 346(?), பாய்டியர்ஸ் Poitiers, பிரான்ஸ்

பாதுகாவல்: கடல்வழி பயணம் செய்வோர்

✠ அதிதூய மரியாளின் புனிதப் பெயர் ✠(Most Holy Name of the Blessed Virgin Mary)

† இன்றைய திருவிழா †

(செப்டம்பர் 12)

✠ அதிதூய மரியாளின் புனிதப் பெயர் ✠

(Most Holy Name of the Blessed Virgin Mary)

திருவிழா நாள்: செப்டம்பர் 12

துருக்கி நாட்டுப் படையானது கிறிஸ்தவ நாடுகளின் மீது எப்போது வேண்டுமானாலும் படையெடுத்து வந்து போர்தொடுக்கலாம் என்றதொரு அபாயச் சூழல் நிலவியது. இதை அறிந்த போலந்து நாட்டு மன்னன் ஜான் சொபீஸ்கி (John Sobikeski) என்பவர் தன்னுடைய படைகளைத் போருக்குத் தயார்படுத்தினார். பின்னர் தன்னுடைய படையை மரியாவின் புனித பெயருக்கு ஒப்புக்கொடுத்து ஜெபித்து, போருக்குச் சென்றார். கி.பி. 1683ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் 12ம் நாள், வியன்னாவில் இரு நாட்டுப் படைவீரர்களுக்கும் இடையே நடைபெற்ற போரில் ஜான் சொபீஸ்கியின் தலைமையிலான கிறிஸ்தவப் படையானது, துருக்கி நாட்டுப் படையை வெற்றிகொண்டது. அன்றிலிருந்தே மரியாளின் புனித பெயருக்கு வணக்கம் செலுத்தும் முறையானது வழக்கில் வந்தது.

வரலாற்றுப் பின்னணி:

மரியாளின் புனித பெயருக்கு வணக்கம் செலுத்தும் முறை, கி.பி. 15ம் நூற்றாண்டிலிருந்தே வழக்கில் இருந்து வந்திருக்கிறது. ஆனால் மேலே சொல்லப்பட்ட நிகழ்விற்குப் பின்னர் இவ்வழக்கம் மக்கள் மத்தியில் இன்னும் பிரபலமாகத் தொடங்கியது. ஜான் சொபீஸ்கி தலைமையிலான கிறிஸ்தவப் படை துருக்கி நாட்டுப் படையை வெற்றிகொண்ட பிறகு, அப்போது திருத்தந்தையாக இருந்த பதினோறாம் இன்னொசென்ட் என்பவர் ஒவ்வொரு ஆண்டும் செப்டம்பர் மாதம் 12ம் நாள், மரியாளின் புனித பெயருக்கு விழா எடுத்துக் கொண்டாடப் பணித்தார். அன்றிலிருந்து இன்றுவரை அப்படியே கொண்டாடப்பட்டு வருகின்றது.

மரியாளின் புனித பெயருக்கு இருபதுக்கும் மேற்பட்ட அர்த்தங்கள் இருப்பதாக அறிஞர்கள் பெருமக்கள் சொல்வார்கள். அவற்றில் ஒருசிலவற்றை மட்டும் நம்முடைய கவனத்தில் எடுத்துக்கொண்டு சிந்தித்துப் பார்ப்போம். விவிலிய அறிஞரான எரோனிமுஸ் என்பவர் மரியாள் என்றால் கடலின் ஒரு துளி (Drop of the Sea) என்று சொல்வார். அது எப்படியென்றால் கடல் என்பது கடவுளோடு உருவகப்படுத்தப்படுகின்றது. கடல் கடவுளாக உருவகப்படுத்தப்படும் பட்சத்தில் அதில் ஒரு துளி மரியாள் என்று சுட்டிக்காட்டுவார். மேலும் அவர் மரியாள் என்பதற்கு இறைவி என்றும் சுட்டிக்காட்டுவார். இன்னும் ஒருசிலர் மரியாள் என்பதற்கு அழகு நிறைந்தவள், அன்பு வடிவானவள், உயர்த்தப்பட்டவள் என்றும் பொருள் கூறுவர்.

விவிலியத்தில் ஆண்டவர் இயேசுவின் திருப்பெயருக்கு எவ்வளவு வல்லமை இருக்கின்றது என்பதை பல இடங்களில் வாசிக்கின்றோம். “நீங்கள் என் பெயரால் தந்தையிடம் கேட்பதை எல்லாம் அவர் உங்களுக்குத் தருவார்” (யோவா 16:23) என்று இயேசு கிறிஸ்து தன் பெயரால் நடக்கும் வல்ல செயல்களைக் குறித்துப் பேசுகின்றார். “வெள்ளியும் பொன்னும் என்னிடமில்லை; என்னிடம் உள்ளதை உமக்குக் கொடுக்கிறேன். நாசரேத்து இயேசுவின் பெயரால் எழுந்து நடந்திடும்” (திப 3:6) என்று தலைமைத் திருத்தூதரான தூய பேதுரு கால் ஊனமுற்றவரிடம் சொல்ல, அவர் எழுந்து நடப்பதைப் படிக்கின்றோம். தூய பவுல் இயேசுவின் திருப்பெயர் எத்துணை மகிமை வாய்ந்தது என்பதைக் குறித்துப் பேசுகின்றார். “எனவே கடவுளும் அவரை (இயேசுவை) மிகவே உயர்த்தி, எப்பெயருக்கும் மேலான பெயரை அவருக்கு அருளினார். ஆகவே இயேசுவின் பெயருக்கு விண்ணவர், மண்ணவர், கீழுலகோர் அனைவரும் மண்டியிடுவர்” என்று கூறுகின்றார் (பிலி 2: 9-10) இவ்வாறு இயேசுவின் திருப்பெயரால் ஆகும் வல்ல செயல்களை, அதனுடைய மகிமையை நாம் அறிந்துகொள்கிறோம்.

இயேசுவின் திருப்பெயரைப் போன்றே, மரியாளின் புனிதப் பெயருக்கும் வல்லமை இருக்கின்றது என்பதை வரலாறு நமக்கு எடுத்துக்கூருகின்றது. தூய பிரிஜித்துக்கு மரியாள் கொடுத்த காட்சியில், அலகையின் கூட்டம் மரியாளின் பெயரை யாராவது உச்சரிக்கக் கேட்டவுடன் மிரண்டு ஓடுவதையும், வானதூதர்கள் விரைந்து வந்து உதவுவதையும் படித்தறிக்கின்றோம். தூய அம்ரோசியார், “மரியாளின் இனிய நாமம் எனது உள்ளத்தின் ஆழத்தில் மீட்பின் தைலமாக இருக்கின்றது” என்று சுட்டிக்காட்டுவார். இன்னும் இது போன்று தூயவர்களின் வார்த்தைகளைக் கொண்டு பார்க்கும்போது மரியாளின் பெயருக்கு எவ்வளவு ஆற்றல் இருக்கின்றது என்பதை நாம் உணர்ந்து கொள்ளலாம்.

‘இனிய உன் நாமம் ஒதிடல் தினமே’ என்று மரியாளுக்குப் பாடல் பாடும் நாம், அவருடைய புனித பெயரை நம்பிக்கையோடு சொல்லுகின்றபோது அதனால் வாழ்வு பெறுவோம் என்பது உறுதியான செய்தி.

கற்றுக்கொள்ளவேண்டிய பாடம்:

மரியாளின் திருப்பெயருக்கு விழா எடுக்கும் இந்த நாளில் இவ்விழா நமக்கு உணர்த்தும் செய்தி என்ன என்று சிந்தித்துப் பார்த்து நிறைவு செய்வோம்.

மரியாளின் பெயரைச் சொல்வோருக்கு, மரியாள் மகிழ்ச்சியைத் தருவார்:

தூய அல்போன்ஸ் லிகோரி தான் எழுதிய ‘மரியாளின் மாண்பு’ என்ற புத்தகத்தில் சொல்லக்கூடிய நிகழ்வு:

                 வயதான குருவானவர் ஒருவர் கிளி ஒன்று வளர்த்தார். அந்தக் கிளிக்கு அவர் ஒவ்வொரு நாளும் ‘மரியே வாழ்க’ என்ற திருநாமத்தை சொல்லி வளர்த்தார். அந்த கிளியும் அதனை எளிதாகக் கற்றுக்கொண்டது. ஒருநாள் அவர் அந்த கிளியை கூண்டிலிருந்து திறந்துவிட்டு, தன்னுடைய பங்களாவிற்கு முன்பாக அது நடந்து செல்லும் அழகை ரசித்துக்கொண்டிருந்தார். அப்போது திடிரென்று மேலே பறந்துகொண்டிருந்த பருந்து ஒன்று, அதன்மேல் பாய்ந்து, கிளியைத் தூக்கிச் செல்லப் பார்த்தது. அப்போது அந்தக் கிளி தனக்குத் தெரிந்த ‘மரியே வாழ்க’ என்பதைச் சொன்னது. உடனே, கிளியைத் தூக்க வந்த பருந்து தரையில் விழுந்து செத்து மடிந்தது.

மரியாளின் திரு நாமத்தினால் நமக்கு வரும் தீவினைகளும் விட்டு ஓடிவிடும் என்பதை இந்த நிகழ்வு நமக்கு எடுத்துக்கூறுகின்றது.

நாமும் மரியாளின் பெயரை நம்பிக்கையோடு உச்சரிக்கும் போது தீவினைகள் அனைத்தும் நம்மை விட்டு விலகி ஓடும் என்பது உறுதி. ஆகவே, மரியாளின் புனித பெயருக்கு விழா எடுக்கும் இந்த நாளில் நாமும் அவருடைய பெயரை நம்பிக்கையோடு சொல்வோம். அதனால் எல்லாம் நலன்களையும் பெறுவோம்.

September 12

 

Saint of the day:

The Most Holy name of Mary

​

 

Prayer:

 

The Story of the Most Holy Name of the Blessed Virgin Mary

​

This feast is a counterpart to the Feast of the Holy Name of Jesus; both have the possibility of uniting people easily divided on other matters.

The feast of the Most Holy Name of Mary began in Spain in 1513 and in 1671 was extended to all of Spain and the Kingdom of Naples. In 1683, John Sobieski, king of Poland, brought an army to the outskirts of Vienna to stop the advance of Muslim armies loyal to Mohammed IV of Constantinople. After Sobieski entrusted himself to the Blessed Virgin Mary, he and his soldiers thoroughly defeated the Muslims. Pope Innocent XI extended this feast to the entire Church.

​

In Hebrew, the name Mary is "Miryam". In Aramaic the language spoken in her own time, the form of the name was "Mariam". Based on the root "merur", the name signifies "bitterness". This is reflected in the words of Naomi, who, after losing a husband and two sons lamented, " “Do not call me Naomi (‘Sweet’). Call me Mara (‘Bitter’), for the Almighty has made my life very bitter."

Meanings ascribed to Mary's name by the early Christian writers and perpetuated by the Greek Fathers include: "Bitter Sea," "Myrrh of the Sea", "The Enlightened One," "The Light Giver," and especially "Star of the Sea." Stella Maris was by far the favored interpretation. Jerome suggested the name meant "Lady", based on the Aramaic "mar" meaning "Lord". In the book, The Wondrous Childhood of the Most Holy Mother of God, St. John Eudes offers meditations on seventeen interpretations of the name "Mary," taken from the writings of "the Holy Fathers and by some celebrated Doctors". The name of Mary is venerated because it belongs to the Mother of God

✠ அன்டர்லேச்ட் நகர் புனிதர் கய் ✠(St. Guy of Anderlecht)(செப்டம்பர் 12)

† இன்றைய புனிதர் †

(செப்டம்பர் 12)

✠ அன்டர்லேச்ட் நகர் புனிதர் கய் ✠

(St. Guy of Anderlecht)

அன்டர்லேச்ட் நகரின் எளிய மனிதன்:

(The Poor Man of Anderlecht)

பிறப்பு: கி.பி. 950

இறப்பு: கி.பி. 1012

அன்டர்லேச்ட், பெல்ஜியம்

(Anderlecht, Belgium)

ஏற்கும் சமயம் :

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

பாதுகாவல்:

அன்டர்லேச்ட் நகர் (Anderlecht), பெல்ஜியம் (Belgium), வெறி நாய்களுக்கு எதிராக, நாய்க்கடிக்கு எதிராக, மணமாகாத ஆடவர், வலிப்பு நோயாளிகள், கொம்புகள் கொண்ட மிருகங்கள், கூலி வேலையாட்கள், வெளிப்புற கட்டிடங்களின் பாதுகாவல், தொழுவம், கொட்டகை, உழைக்கும் குதிரைகள், தேவாலயங்களின் புனிதப் பாத்திரங்கள் மற்றும் அங்கிகள் முதலானவைகளின் பொறுப்பாளர்.

நினைவுத் திருநாள்: செப்டம்பர் 12

“கைடோ” (Guido) என்றும், “கைடோன்” (Guidon) என்றும், “லகேன் நகர வை” (Wye of Láken) என்றும் அழைக்கப்படும் புனிதர் “கய்”, ஒரு கிறிஸ்தவ புனிதர் ஆவார். இவர், பொதுவாக, “அன்டர்லேச்ட் நகரின் எளிய மனிதன்” (Poor Man of Anderlecht) என்றும் அனைவராலும் அழைக்கப்படுகிறார்.

 

ஏழைப் பெற்றோருக்குப் பிறந்த புனிதர் “கய்”, “லகேன்” (Laken) நகரிலுள்ள அன்னை மரியாளின் தெய்வ இல்லத்தின் புனிதப் பாத்திரங்கள், அங்கிகள் முதலானவைகளின் பொறுப்பாளர் பணியை ஏற்கும்வரை விவசாய வாழ்க்கையே வாழ்ந்தார். ஆலயத்தை பெருக்கிச் சுத்தப்படுத்துதல், திருப்பலி பீடத்தை அலங்கரித்தல், திருப்பலி பீடத்துக்கான துணிமணிகள் மற்றும் மத குருமார்களின் உடைகளைப் பராமரித்தல், திருப்பலி பூஜை மற்றும் மாலை நேர செபங்களுக்காக ஆலய மணியையடித்தல், ஆலயத்தில் செய்யப்படும் அலங்காரம் மற்றும் பூக்கள் ஏற்பாடு செய்தல் போன்ற பணிகளை செய்துவந்தார்.

மேற்கண்ட ஆலய பணிகளை, ஒரு வணிக முயற்சியில் முதலீடு செய்ய தூண்டப்படும்வரை செய்துவந்தார். ஒருமுறை, அவர் முதலீடு செய்த சரக்குக் கப்பல் துறைமுகத்தில் மூழ்கியபோது, தமது பேராசைக்காகவே தாம் தண்டிக்கப்பட்டதாக என்று “கய்” நம்பினார். நோன்பு மற்றும் பரிகார முயற்சியாக முதலில் ரோம் நகருக்கு திருயாத்திரை சென்றார். பின்னர், “எருசலேம்” (Jerusalem) நகரில் பிற திருயாத்திரிகர்களுக்கு வழிகாட்டியாக பணியாற்ற சென்றார். அங்கிருந்து தமது சொந்த ஊருக்கு திரும்பும் வழியில் கய் மரித்தார்.

புனிதர் கய், “அன்டர்லேச்ட்” நகர் (Anderlecht), பெல்ஜியம் (Belgium), வெறி நாய்களுக்கு எதிராக, நாய்க்கடிக்கு எதிராக, மணமாகாத ஆடவர், வலிப்பு நோயாளிகள், கொம்புகள் கொண்ட மிருகங்கள், கூலி வேலையாட்கள், வெளிப்புற கட்டிடங்களின் பாதுகாவல், தொழுவம், கொட்டகை, உழைக்கும் குதிரைகள், தேவாலயங்களின் புனிதப் பாத்திரங்கள், அங்கிகள் முதலானவைகளின் பொறுப்பாளர் ஆகியவற்றின் பாதுகாவலர் ஆவார்.

இவரது கல்லறை, ஒரு குதிரை அதனை உதைத்தபோது காணப்பட்டது என்று கூறப்படுகின்றது. 1914ம் ஆண்டு, முதல் உலகப் போர் துவங்கும்வரை, “பிரபான்ட்” (Brabant) நகரின் குதிரை வண்டி ஓட்டுனர்கள், “அன்டர்லேச்ட்” (Anderlecht) நகருக்கு வருடாவருடம் திருயாத்திரை செல்வதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தனர்.

† Saint of the Day †

(September 12)

✠ St. Guy of Anderlecht ✠

The Poor Man of Anderlecht:

Born: 950 AD

Died: 1012 AD

Anderlecht, Belgium

Venerated in: Roman Catholic Church

Feast: September 12

Patronage:

Anderlecht, Belgium; Against Mad Dogs; Against Rabies; Bachelors; People with Epilepsy; Horned Animals; Laborers; Protection of Outbuildings, Stables, and Sheds; Sacristans; Work Horses

Saint Guy of Anderlecht was a Catholic saint. He was known as the "Poor Man of Anderlecht."

Born to poor parents, he lived a simple agricultural life until starting as a sacristan at the Sanctuary of Our Lady at Laken, where his duties included sweeping the church, dressing the altars, taking care of the vestments and altar linens, ringing the bell for mass and vespers, and providing flowers and other decorations which were used in that church.

Saint Guy was born at Anderlecht, a village near Brussels, in the tenth century. As a child, he had two loves, the Church and the poor, and he wished to be himself among that special group of Christ, the poor. While still very young he visited and cared for the sick, and he was regarded by the villagers as a young Saint. As he grew older, love of prayer increased in him, and St. Guy was often seen spending his days in the church. One day when he was praying in the church of Our Lady at Laeken, a short distance from Brussels, he showed such devotion before Our Lady's shrine that the priest, drawing him into the conversation, prayed him to stay and serve the Church. from that point on his great joy was to be constantly in the church, sweeping the floor, polishing the altars, and cleansing the sacred vessels. He spent entire nights in the church in prayer. By day he still found time and means to befriend the poor, so that his generous donations became famous throughout the entire region.

A merchant of Brussels heard of his generosity and was prompted by a demon to go to Laeken and offer him a share of his business, telling him he would have the means thereby to give more to the poor. Guy had no desire to leave the church, but the offer seemed reasonable and he accepted it. The first ship caring expensive cargo was lost, and St Guy realized he had made a mistake. When he returned to Laeken, he found his place at the church filled. The rest of his life was one long repentance for his inconsistency at church. For seven years he made pilgrimages of repentance, visiting Rome and the Holy Land and other famous shrines. About the year 1012, he returned to Anderlecht in his native land. When he died in that same year, a light shone around him, and a voice was heard proclaiming his eternal reward. He was buried in the cemetery of the canons of Anderlecht. Afterwards, St guy was deemed the patron saint of Anderlecht, animals with horns, bachelors, convulsive children, epileptics, labourers, protection of outbuildings, protection of sheds, protection of stables, sacristans, sextons, workhorses; and is invoked against epilepsy, against rabies, against infantile convulsions, and against mad dogs.

September 11 or 16 Saint of the day:Saint Cyprian

September 11 or 16

 

Saint of the day:

Saint Cyprian

Patron Saint of North Africa

Saint Cyprian's Story

​

Cyprian is important in the development of Christian thought and practice in the third century, especially in northern Africa.

Highly educated, a famous orator, he became a Christian as an adult. He distributed his goods to the poor, and amazed his fellow citizens by making a vow of chastity before his baptism. Within two years he had been ordained a priest and was chosen, against his will, as Bishop of Carthage.

Cyprian complained that the peace the Church had enjoyed had weakened the spirit of many Christians and had opened the door to converts who did not have the true spirit of faith. When the Decian persecution began, many Christians easily abandoned the Church. It was their reinstatement that caused the great controversies of the third century, and helped the Church progress in its understanding of the Sacrament of Penance.

Novatus, a priest who had opposed Cyprian’s election, set himself up in Cyprian’s absence (he had fled to a hiding place from which to direct the Church—bringing criticism on himself) and received back all apostates without imposing any canonical penance. Ultimately he was condemned. Cyprian held a middle course, holding that those who had actually sacrificed to idols could receive Communion only at death, whereas those who had only bought certificates saying they had sacrificed could be admitted after a more or less lengthy period of penance. Even this was relaxed during a new persecution.

During a plague in Carthage, Cyprian urged Christians to help everyone, including their enemies and persecutors.

A friend of Pope Cornelius, Cyprian opposed the following pope, Stephen. He and the other African bishops would not recognize the validity of baptism conferred by heretics and schismatics. This was not the universal view of the Church, but Cyprian was not intimidated even by Stephen’s threat of excommunication.

He was exiled by the emperor and then recalled for trial. He refused to leave the city, insisting that his people should have the witness of his martyrdom.

Cyprian was a mixture of kindness and courage, vigor and steadiness. He was cheerful and serious, so that people did not know whether to love or respect him more. He waxed warm during the baptismal controversy; his feelings must have concerned him, for it was at this time that he wrote his treatise on patience. Saint Augustine remarks that Cyprian atoned for his anger by his glorious martyrdom.

SAINT OF THE DAY* Feastday: September 11*St. John Gabriel*

*SAINT OF THE DAY* 

Feastday: September 11

*St. John Gabriel*

St. John Gabriel was born in Puech, France, on January 6th, 1802, to a pious family of eight children. Including John Gabriel, five of the Perboyer children became consecrated religious - three priests and two nuns. Accompanying his younger brother Louis while he was entering the seminary, John-Gabriel discovered his calling and entered the Congregation of the Mission, founded by St. Vincent de Paul, at the age of 16

He was ordained at age 23 and taught theology at the seminary before being appointed rector, and later master of novices in Paris - on account of the sanctity his superiors saw in him.

His younger brother, Louis, died on his way to preach in China at the age of 24 and John-Gabriel asked to carry out the mission that had been entrusted to his brother. He arrived on the island of Macao on August 29, 1835 and set out for the mainland later that year. 

He carried out his evangelical labors in Ho-Nan for three years before being transferred to Hou-Pé. His missions bore much fruit in the short time he spent there.

On September 11, 1839 John-Gabriel became one of the first victims of the persecutions against Christians, dying in a manner which had a striking resemblance to the passion of our Lord. He was betrayed for a sum of silver, stripped of his garments and dragged from tribunal to tribunal, beaten and tortured continuously until he was sentenced to death with seven criminals. He was crucified and died on a cross. 

Canonized on June 2, 1996 by Pope John Paul II, St. John Gabriel Perboyre is the first saint of China.

Before his death St. John Gabriel wrote this prayer:

"O my Divine Savior,

Transform me into Yourself. Grant that I may live but in You, by You, and for You,

So that I may truly say, with Saint Paul, "'I live - now not I - But Christ lives in me.'"

கொரோமோடோ புனித கன்னி மரியா(செப்டம்பர் 11)

கொரோமோடோ புனித கன்னி மரியா

(செப்டம்பர் 11)

வெனிசுலா நாட்டில் உள்ள போர்த்துக்கியூசா மாகாணத்தில் உள்ளது குவானரே என்ற இடம். இங்கு 1591 ஆம் ஆண்டு ஒருசில மறைப்பணியாளர்கள் மறைப்பரப்பச் சென்றார்கள். இவர்களை பார்த்து விட்டு ஏற்கெனவே அங்கிருந்த கோஸ்பெஸ் கொரோமோடா இனத்தைச் சார்ந்தவர்கள் காடுகளுக்குத் தப்பியோடி, அங்கேயே வாழத் தொடங்கினார்கள்.

இதன்பிறகு 1651 ஆம் ஆண்டு புனித கன்னி மரியா கோஸ்பெஸ் கொரோமோடா  இனக்குழுத் தலைவருக்கு ஓர் ஆற்றில் தோன்றி, "நீயும் உன்னுடைய இனத்தாரும் அருகே இருக்கும் மறைப்பணியாளர்களிடம் சென்று திருமுழுக்குப் பெற்றுக்கொள்ளுங்கள்" என்றார். உடனே இனக்குழு தலைவர் தன்னுடைய மக்களை  மறைப்பணியாளர்களிடம்அழைத்துச் சென்று திருமுழுக்குப் பெறச் செய்தார்.

தன்னுடைய மக்களெல்லாம்  மறைப்பணியாளர்களிடம் திருமுழுக்குப் பெற்றபொழுது அவர் மட்டும், 'நான் திருமுழுக்குப் பெற்றால் எனது பதவி பறிபோய்விடுமே' என அஞ்சித் திருமுழுக்கு பெறாமலேயே இருந்தார். 

1652 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் திங்கள் 8 ஆம் நாள் புனித கன்னி மரியா  கோஸ்பெஸ் இனக்குழுத்  தலைவருக்குத் மீண்டுமாக தோன்றி, திருமுழுக்குப் பெறுமாறு சொன்ன பொழுது, அவர் புனித கன்னி மரியாவைப் பிடிக்க முயன்றார். அப்பொழுது புனித கன்னி மரியா தன்னுடைய திருவுருவம் பதித்த ஓர் ஓவியத்தை அங்கு விட்டுவிட்டு, அங்கிருந்து மறைந்து போனார். அதுதான் கொரோமோடோ புனித கன்னி மரியாவின் திருவுருவம்.

இவ்வாறு திருமுழுக்கு பெறாமலேயே இருந்த கோஸ்பெஸ் இனக்குழுத் தலைவர், தன்னுடைய வாழ்வின் இறுதிக்கட்டத்தில் திருமுழுக்குப் பெற்று ஆண்டவர்மீதும் புனித கன்னி மரியாவின் மீதும் நம்பிக்கை கொள்ளத் தொடங்கினார்.

1942 ஆம் ஆண்டு வெனிசுலா நாட்டு ஆயர்கள் கொரோமோடா  புனித கன்னிமரியாவை வெனிசுலா நாட்டின் பாதுகாவலியாக அறிவித்தார்கள். 1944 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 7 ஆம் நாள் திருத்தந்தை பன்னிரண்டாம் பயஸ் இதை உறுதி செய்தார். 1996 ஆம் ஆண்டு குவானரே என்ற இடத்தில் இருந்த கொரோமோடோ புனித கன்னி மரியாவின் திருத்தலம் தேசியத் திருத்தலமாக அறிவிக்கப்பட்டது. திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்ட்டோ இதனைப் பெருங்கோயில் (Basilica) என்று அறிவித்தார்.

புனித பாப்னுடீயஸ், (ஆயர்)St.Paphnutius,( Bishop) September 11

இன்றைய புனிதர் :

(11-09-2020)

புனித பாப்னுடீயஸ், (ஆயர்)

St.Paphnutius,( Bishop) 

நினைவுத் திருநாள் : செப்டம்பர் 11

இவர் பல ஆண்டுகள் பாலைவனத்தின் வாழ்ந்தார். பிறகு குருவாக திருநிலைப்படுத்தப்பட்டு எகிப்து நாட்டில் ஆயராகவும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். தன் மறைமாநில மக்கள் பாவமன்னிப்பு பெற வேண்டுமென்று விரும்பினார். இதன் வழியாக அமைதியை நிலை நாட்ட எண்ணினார். அதற்காக பெரிதும் உழைத்து, தம் மந்தையை மனந்திருப்பினார். பின்னர் தம் மக்களை நல்ல கிறிஸ்துவர்களாக வளர்த்தெடுத்தார். பல பாவமன்னிப்பு வழிபாடு வழங்கி , மக்களின் மனதை முழுவதுமாக இறைவன் பால் திருப்பினார். 

அப்போது 325 ஆம் ஆண்டு கான்ஸ்டாண்டின்(Constantine) என்ற அரசன் ஓர் கூட்டத்தை கூட்டினான். ஆயர் பாப்னுடீயஸை அக்கூட்டத்திற்கு வரவழைத்தான். தனக்கு தனிபட்ட முறையில் அனைவர் முன்னிலையிலும் மரியாதை அளிக்கும்படி ஆயரிடம் கட்டளையிட்டார்ன். ஆனால் ஆயர் அதை செய்ய மறுத்தார். இதனால் அரசன் கோபங்கொண்டு ஆயரின் வலது கண்ணை பிடுங்கி எரிந்தான். அக்கூட்டத்தில் திருச்சபைக்காக தன் கண்ணை இழந்தார் ஆயர். ஒரு கண்ணைக் கொண்டே 355 ஆம் ஆண்டு மீண்டும் தொழிற்சங்கக் கூட்டத்திற்கு வந்தார். அப்போதுதான் நோய்வாய்ப்பட்டு உடல்நலம் குன்றி இறந்தார்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (11-09-2020)

Saint Paphnutius of Thebes

On Sept. 11, the Catholic Church honors Saint Paphnutius, an Egyptian monk who became a bishop, endured torture for the faith, and participated at the Ecumenical Council of Nicea in its confirmation of Christ's divinity.

While there is no record of Paphnutius' early life, it is known that he – like many other men of his day – became a disciple of the monk Saint Anthony of the Desert, whose direction of a community of fellow hermits marked the beginning of traditional Christian monasticism.

Having spent several years pursuing spiritual illumination in the austerity of the desert under Anthony's direction, Paphnutius was eventually chosen to become a bishop for the Upper Thebaid region.

This placed him in direct conflict with Maximinus Daia, the Roman imperial ruler of Egypt and Syria from 305 to 313, who persecuted the Church in these regions and attempted to undermine it by strengthening the institutions of paganism.

Under Maximinus Daia's rule, Paphnutius had his left leg partly mutilated and his right eye put out, in an unsuccessful effort to make him renounce the Catholic faith. Not yielding before torture, he was condemned to manual labor in the mines.

Imperial policy toward Christians shifted between 311 and 313, in the midst of a power struggle between the various co-emperors of the time. The Emperor Constantine began to embrace the faith in 312, and he proclaimed its legality the following year, during which Maximinus Daia also died.

Since he survived the ordeal of persecution, Paphnutius was regarded with reverence by the first Christian leader of the Roman Empire. Constantine is said to have met frequently with the bishop from the Upper Thebaid, showing his respect by kissing the wound left by the loss of his eye.

The Egyptian bishop is also reputed to have played a role at the First Ecumenical Council, which condemned Arianism and promulgated the Nicene Creed. While celibate himself, Paphnutius successfully resisted an effort by some council participants to change the Eastern Churches' traditions regarding married members of the clergy.

During the years of doctrinal confusion that followed the Council of Nicea, Paphnutius stood in defense of Christian orthodoxy alongside Saint Athanasius of Alexandria and other Church leaders who upheld the doctrine of Jesus' eternal preexistence as God.

In 335 Paphnutius joined a large group of Egyptian bishops in attending the regional Council of Tyre, where they found the majority of bishops adhering to the Arian heresy.

Paphnutius was especially distressed to see his fellow bishop Maximus of Jerusalem mingling with the Arian clergy, since Maximus, like himself, had once suffered torture rather than compromise his faith. The Egyptian bishop took his fellow confessor aside, and personally persuaded him to back St. Athanasius in the struggle against Arianism.

The year of St. Paphnutius' death, like that of his birth, is unknown. He should not be confused with another prominent Egyptian monk of the same name (who appears in the “Conferences” of Saint John Cassian), nor is he the same Paphnutius whose martyrdom the Eastern churches commemorate on April 19.

---JDH---Jesus the Divine Healer---