புனித ரொனால்ட் (-1158)(ஆகஸ்ட் 20)

புனித ரொனால்ட் (-1158)

(ஆகஸ்ட் 20)

இவர் ஸ்காட்லாந்து நாட்டிற்கு அருகில் உள்ள ஓர்க்னே தீவை சார்ந்தவர்.

சிறு வயதிலேயே இறைவன்மீது மிகுந்த பற்றுக்கொண்டு,  துடிப்போடு இருந்த இவர், பின்னாளில் இராணுவ வீரராக மாறி, நாட்டிற்காகப் பணிபுரியத் தொடங்கினார்.

"எங்களுடைய பகுதியில் கோயிலே இல்லை" என்று மக்கள் மிகவும் வருந்திக் கொண்டிருந்த வேளையில், இவர் "நான் உங்களுக்கு ஒரு கோயிலைக் கட்டித் தருகிறேன்" என்று வாக்குறுதி தந்து, ஒரு கோயிலைத் கட்டித் தந்தார்.

அவ்வாறு இவர் கட்டித்தந்த கோயில் தான் கிர்க்வால் என்ற இடத்தில் உள்ள புனித மாக்னுஸ் பெருங்கோயில் ஆகும். இவர் தான் சொன்னது போன்றே ஒரு கோயிலைக் கட்டி தந்ததால், மக்கள் இவரை உயர்வாக மதிக்கத் தொடங்கினார்கள்.

இதன் பிறகு இவர் கடவுள்மீது இன்னும் மிகுதியான நம்பிக்கையோடு வாழத் தொடங்கினார். 

ஒருமுறை நாத்திகர்கள் சிலர் இவரைக் கிறிஸ்துவை மறுதலிக்க சொன்னார்கள். அதற்கு இவர், "எனது உயிரே போனாலும் நான் கிறிஸ்துவை ஒருபோதும் மறுதலிக்க மாட்டேன்" என்று சொல்லி தன்னுடைய நம்பிக்கையில் மிக உறுதியாக இருந்தார். இதனால் அவர்கள் வெகுண்டெழுந்து இவரைக் கொலை செய்தார்கள்

August 20

 

Saint of the day:

Saint Ronald

 

Prayer:

 

Saint Ronald's Story

​

A warrior chieftain in the Orkney Islands, Scotland. According to tradition, he made a vow to build a church, fulfilling the pledge by erecting the cathedral of St. Magnus at Kirkwall. 

 

Rognvald grew up in Norway, where he was known as Kali Kolsson. He also had a sister, Ingirid. Kali was a fine poet and in one of his poem claims to possess nine exceptional skills; having mastered board games, runes, reading and writing, handicrafts such as metal work, carving and carpentry, skiing, archery, rowing, music, and poetry. The sagas support this view of Kali as able and skilled: “Kali Kolsson was of average height, well-proportioned and strong limbed, and had light chestnut hair. He was very popular and a man of more than average ability.”

தூலூஸ் நகர்ப் புனித லூயிஸ் (1274-1297)ஆகஸ்ட் 19

தூலூஸ் நகர்ப் புனித லூயிஸ் (1274-1297)

ஆகஸ்ட் 19

இவர் இத்தாலியைச் சார்ந்தவர். இவரது தந்தை நேப்பிள்ஸை ஆண்டு வந்த இரண்டாம் சார்லஸ் என்பவராவார். இவர் ஹங்கேரி நாட்டைச் சார்ந்த புனித எலிசபெத்தின் நெருங்கிய உறவினரும் கூட.

வசதியான குடும்பத்தில் பிறந்தாலும், சிறிதும் ஆடம்பரமில்லாமல் வாழ்ந்து வந்த இவர், பிரான்சிஸ்கன் சபையில் சேர்ந்து தனது இருபத்து மூன்றாம் வயதில் துறவியானார். 

பின்னர் தூலூஸ் நகரின் ஆயரான இவர், இறைப்பணியை மிகச் சிறப்பாகவும், அதே நேரத்தில் தாழ்ச்சியோடும் செய்து வந்தார். இந்நிலையில் இவர் ஆயரான ஆறாவது மாதத்தில் திடீரென நோய்வாய்ப்பட்டு இறைவனடி சேர்ந்தார்.

இவருக்கு 1317 ஆம் ஆண்டு திருத்தந்தை இருபத்து இரண்டாம் யோவானால் புனிதர் பட்டம் கொடுக்கப்பட்டது

புனித ஜான் ஜுட் (Johannes Eudes CJM)சபை நிறுவுனர் August 19

இன்றைய புனிதர்

2020-08-19

புனித ஜான் ஜுட் (Johannes Eudes CJM)

சபை நிறுவுனர்

பிறப்பு

14 நவம்பர் 1601

ரீ Ri, அர்கெண்டான் Argentan, பிரான்ஸ்

இறப்பு

19 ஆகஸ்டு 1680

சேன் Caen, பிரான்ஸ்

முத்திபேறுபட்டம்: 1909 திருத்தந்தை பத்தாம் பயஸ்

புனிதர்பட்டம்: 31 மே 1925 திருத்தந்தை பதினோறாம் பயஸ்

இவர் ஓர் பக்தியுள்ள கிறிஸ்தவராக திகழ்ந்தார். மிக தாழ்ச்சியோடு ஒப்புரவு அருட்சாதனத்தை பெற்று வந்தார். பிளேக் நோயால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களை, தன் சிறுவயதிலிருந்தே, அன்போடு பராமரித்து, தன்னால் இயன்ற உதவிகளை செய்து வந்தார். சிறுவயதிலிருந்தே அன்னைமரியிடமும், இயேசுவிடமும் மன்றாடி தன் கற்பை காத்து வந்தார். இயேசு சபை குருக்களிடம் கல்வி பயின்று தேர்ந்தார். தான் குருவாகி பணிபுரிய வேண்டுமென்ற ஆர்வம் இவரிடம் கொழுந்துவிட்டு எரிந்ததால் "பிரெஞ்ச் ஆரட்டரி" என்றழைக்கப்பட்ட சபையில் சேர்ந்து, குருத்துவ பயிற்சி பெற்றார். தியானங்கள் கொடுப்பதிலும், செபிப்பதிலும், வல்லவரான இவர் பல மணி நேரம், எவ்வித இடையூறும் இல்லாமல் இறைவனோடு ஒன்றிணைந்து செபித்தார்.

இவர் 1626 ஆம் ஆண்டு குருப்பட்டம் பெற்றார். பின்னர் மறைப்பணியாளராகி பங்குகளுக்கு சென்று பல ஆண்டுகள் பணியாற்றினார். மறைப்பணியாளர்களை உருவாக்கும் பணியை மேற்கொண்டு, சிறந்த மறைப்பணியாளர்களை உருவாக்கினார். வழிதவறி அலைந்த பெண்களை ஒன்றுதிரட்டி, நல்வழிகாட்டி, வாழ்வை மாற்றி அமைத்தார். அவர்களை கிறிஸ்துவ வாழ்வில் ஈடுபடுத்த ஒரு சபையை நிறுவினார். அச்சபைக்கு "இயேசுமரி"(Jesus Mary) என்று பெயர் சூட்டினார். இவர், இன்னும் சில குருக்களின் துணைகொண்டு, சில அநீத கொள்கைகளை எதிர்த்தனர். அவ்வேளையும் மீண்டும் "நல்லாயன் கன்னியர்"(Good Shepherd Sisters) என்ற சபையையும் நிறுவினார்.

இயேசுவின் திரு இதய பக்தியையும், மரியாவின் மாசற்ற இதய பக்தியையும் ஊக்குவித்து வளர்த்தார். புனித மர்கரீத் மரியாள் பிரான்சு நாட்டில் திரு இதய ஆண்டவரிடம் காட்சி பெறுவதற்கு 3 ஆண்டுகளுக்கு முன்பாகவே, தன் துறவற இல்ல ஆலயத்தில் திரு இதய ஆண்டவரின் விழாவை கொண்டாடினார். இவர் குருமடத்தில் இருந்த காலத்தில் அனைவருக்கும் முன்மாதிரியான வாழ்வை, தன் செபத்தின் வழி வாழ்ந்தார். மறைப்பணியின்போது, பல தியானங்கள் கொடுப்பதன் வழியாக பலருக்கு ஆறுதல்படுத்தும் பணியையும், குணமளிக்கும் பணியையும், நற்செய்திப் பணியையும் ஆற்றினார். இதன் வழியாக எண்ணிடலங்கா மக்களை இறைவழி செல்ல வழிகாட்டினார்.

செபம்:

என்றும் வாழ்பவரே எம் இறைவா! இதயத்தில் தாழ்ச்சியும், சாந்தமும் உள்ளவர் நீர். உமது பக்தியை எம்மில் வளர்த்தருளும். இயேசுவின் திரு இதயத்தையும், அன்னைமரியின் மாசற்ற இதயத்தையும் நாங்கள் பெற்று வாழ, உமது ஆவியினால் எம்மை நிரப்பி வழிநடத்தியருளும்.

இந்நாளில் நினைவுகூறப்படும் பிற புனிதர்கள்

காரிட்டாஸ் பிர்க்ஹைமர் Charitas Pirchheimer OSCI

துறவி, முத்திபேறுபட்டத்திற்கான பணி 1962 ல் தொடங்கப்பட்டது.

பிறப்பு: 21 மார்ச் 1467, ஐஷ்டேட்Eichstätt, பவேரியா, ஜெர்மனி

இறப்பு: 19 ஆகஸ்டு 1532 நூரன்பெர்க்Nürnberg, பவேரியா. ஜெர்மனி

எசேக்கியேல் மொரெனா டயஸ் Ezechiel Moreno y Dias OESA

ஆயர்

பிறப்பு: 10 ஏப்ரல் 1848, அல்பாரோ, ஸ்பெயின்

துணை ஆயராக: 1894, கொலம்பியா

ஆயராக: 1895 பாஸ்டோPasto மறைமாவட்டம், தெற்கு கொலம்பியா

இறப்பு: 19 ஆகஸ்டு 1906 மொண்டேகூடோ Monteagudo, ஸ்பெயின்

புனிதர்பட்டம்: 11 அக்டோபர் 1992 திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான்பவுல்

புனித லூட்விக் Ludwig von Toulouse

பேராயர்

பிறப்பு: 1274 நொசேரா Nocera, பாகானிPagani நேயாபல், இத்தாலி

இறப்பு: 19 ஆகஸ்டு 1297 பிரிக்னோலஸ்Brignoles, பிரான்ஸ்

புனிதர்பட்டம்: 1317

Saint of the Day : (19-08-2050)

St. John Eudes

St. John was born at a place called Ri in Normandy in France on November 14, 1601 to a farmer. He joined in the congregation of Oratory of France on March 25, 1623, against the wishes of his parents. He was ordained a priest on December 20, 1625. He did social service and worked among the plague victims of Normandy during the years 1625 and 1631. He founded a congregation of the Sisters of Refuge in the year 1641 to provide refuge to prostitutes, who were willing to do penance. This organization was approved by Pope Alexander-VII on January 2, 1666. He also founded the Congregation of Jesus and Mary (The Eudists) at Caen on March 23, 1643. He wrote The Devotion to the Adorable Heart of Jesus and The Admirable Heart of the Most Holy Mother of God. He died on April 25, 1680. Pope Leo-XIII declared St. John as Author of the Liturgical Workshop of the Sacred Heart of Jesus and Holy Heart of Mary

He was beatified by Pope Pius-X on April 25, 1909 and was canonized in the year 1925.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 19)

✠ புனிதர் ஜான் யூட்ஸ் ✠

(St. John Eudes)

கத்தோலிக்க குரு/ சபை நிறுவனர்:

(Catholic Priest and Founder)

பிறப்பு: நவம்பர் 14, 1601

ரி, நார்மண்டி, ஃபிரான்ஸ் அரசு

(Ri, Normandy, Kingdom of France)

இறப்பு: ஆகஸ்டு 19, 1680 (அகவை 78)

சேன், ஃபிரான்ஸ் அரசு

(Caen, Normandy, Kingdom of France)

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்கத் திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: ஏப்ரல் 25, 1909

திருத்தந்தை பத்தாம் பயஸ்

(Pope Pius X)

புனிதர் பட்டம்: மே 31, 1925

திருத்தந்தை பதினோறாம் பயஸ்

(Pope Pius XI)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 19

பாதுகாவல்:

இயேசு மரியாள் (யூடிஸ்ட்) தொண்டு நிறுவனம் (Eudists)

கருணை அன்னை சபை (Order of Our Lady of Charity)

பே-கோமியு மறைமாவட்டம் (Diocese of Baie-Comeau)

மறைப்பணியாளர்கள் (Missionaries)

புனித ஜான் யூட்ஸ், ஓரு ஃபிரெஞ்ச் மறைப்பணியாளரும், கத்தோலிக்க குருவும், “இயேசு மற்றும் மரியாளின் தொண்டு நிறுவனம் - யூடிஸ்ட்” (Congregation of Jesus and Mary - Eudists) மற்றும் “கருணை அன்னை சபை” (Order of Our Lady of Charity) ஆகியவற்றின் நிறுவனரும் ஆவார்.

ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் “நார்மண்டி” (Normandy) என்ற இடத்தினருகேயுள்ள “ரி” (Ri) எனும் கிராமத்தில், 1601ம் ஆண்டு பிறந்த இவருடைய பெற்றோர், “ஐசாக் யூட்ஸ்” மற்றும் “மார்த்தா கோர்பின்” (Isaac Eudes and Martha Corbin) ஆவர். ஃபிரான்ஸின் வடமேற்கு பிராந்தியமான “சேன்” (Caen) எனுமிடத்தில், இயேசு சபையினரிடம் (Jesuits) கல்வி கற்ற இவர், 1623ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம் 25ம் தேதி, “ஃபிரெஞ்ச் ஒரேடரி” (Oratorians) என்றழைக்கப்படும் “இயேசு மற்றும் மாசற்ற மரியாளின் ஒற்றுமை” (Congregation of the Oratory of Jesus and Mary Immaculate) எனும் சபையினருடன் இணைந்தார். இவர், “பிரெஞ்ச் ஆன்மீக பள்ளியின்” (French School of Spirituality) உறுப்பினர் ஆவார். பிரெஞ்ச் ஆன்மீக பள்ளி என்பது, ஒரு அமைப்பு அல்லது தத்துவம் மட்டுமேயல்ல. மாறாக, அது ஒரு ஆவிக்குரிய உயர்ந்த கிறிஸ்தவ அணுகுமுறையும், உணர்வுகள் மூலம் வகைப்படுத்தப்படும் ஆராதனையும், இயேசுவுடனான தனிப்பட்ட உறவும், தூய ஆவியின் மறு கண்டுபிடிப்புமாகும்.

யூட்ஸ், 1625ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 2௦ம் தேதி குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். குருத்துவம் பெற்றவுடனேயே நோயுற்ற இவர், கிட்டத்தட்ட ஒரு வருடம் வரை படுக்கையிலேயே இருந்தார். 1627 மற்றும் 1631 ஆகிய வருடங்களில் ஃபிரான்ஸ் முழுதும் பிளேக் எனும் கொள்ளை நோயால் தாக்குண்டபோது, தமது உடல்நிலையையும் பொருட்படுத்தாது பிளேக் நோயால் தாக்குண்டவர்களுக்கு சேவை புரிய நார்மண்டி (Normandy) சென்றார். நோயால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்காக நற்கருணை ஆராதனைகள் நிகழ்த்தினார். இறந்து போனவர்களை அடக்கம் செய்வதில் உதவிகள் செய்தார்.

தமது 32 வயதில் பங்கு மறைப்பணியாளராக பொறுப்பேற்ற இவர், “நார்மண்டி, ல்லெ-டே-ஃபிரான்ஸ், பர்கண்டி மற்றும் பிரிட்டனி” (Normandy, Ile-de-France, Burgundy and Brittany) ஆகிய பகுதிகளில் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட பிரசங்கங்கள் ஆற்றினார்.

தமது பங்கு மறைப்பணிகளின்போது, வாழ்வில் வழி தவறிப்போன விபச்சாரப் பெண்களால் மிகவும் கலங்கினார். தமது பாவ வாழ்க்கையிலிருந்து மீண்டு வாழ விரும்பிய விபச்சார பெண்களுக்கு அடைக்கலம் தருவதற்காக, 1641ம் ஆண்டு, “கருணையின் அடைக்கல அன்னை” (Order of Our Lady of Charity of the Refuge) எனும் சபையை நார்மண்டியிலுள்ள “சேன்” (Caen) நகரில் நிறுவினார். “அன்னை மரியாளின் திருவருகை” (Visitation) சபையைச் சேர்ந்த மூன்று அருட்சகோதரியர் இவரது உதவிக்காக வந்தனர். கி.பி. 1644ம் ஆண்டு, சேன் நகரில் “கருணையின் அன்னை” (Our Lady of Charity) என்ற பெயரில் ஒரு இல்லம் தொடங்கினார். இவர்களது சபை, கி.பி. 1666ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 2ம் தேதியன்று, திருத்தந்தை “ஏழாம் அலெக்சாண்டர்” (Pope Alexander VII) அவர்களால் அங்கீகரிக்கப்பட்டது.

கர்தினால் “ரிசெளியு” (Cardinal Richelieu) மற்றும் பல ஆயர்களின் ஆதரவுடன் “யூடிஸ்ட்ஸ்” என்றழைக்கப்படும் “இயேசு மற்றும் மரியாளின் தொண்டு நிறுவனத்தை” (Congregation of Jesus and Mary (Eudists) கி.பி. 1643ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 25ம் தேதியன்று, சேன் நகரில் நிறுவினார். இந்நிறுவனம், குருக்களின் கல்வி மற்றும் பங்கு மறைப்பணி ஆகியவற்றுக்கே அர்ப்பணிக்கப்பட்டதாகும்.

யூட்ஸ், இயேசுவின் திருஇருதய பக்தியையும், மரியாளின் மாசற்ற இருதய பக்தியையும் ஊக்குவித்து வளர்த்தார். மறைப்பணியின்போது, பல தியானங்கள் கொடுப்பதன் வழியாக பலருக்கு ஆறுதல்படுத்தும் பணியையும், குணமளிக்கும் பணியையும், நற்செய்திப் பணியையும் ஆற்றினார். இதன் வழியாக எண்ணிடலங்கா மக்களை இறைவழி செல்ல வழிகாட்டினார்.

நற்கருணையாண்டவர் பக்தி:

ஃபிரெஞ்ச் பள்ளி மற்றும் “புனிதர் ஃபிரான்சிஸ் டே சலேஸ்” (Saint Francis de Sales) ஆகியோரின் படிப்பினைகளின் செல்வாக்கினாலும் கடவுளின் அன்பினைப் பற்றிய உபதேசங்களாலும் ஈர்க்கப்பட்ட யூட்ஸ், நற்கருணையாண்டவரின் பக்தியில் ஆழ்ந்த ஈடுபாடு கொண்டிருந்தார். சேன் நகரிலுள்ள குருத்துவ சிற்றாலயங்களை இயேசுவின் திருஇருதயத்திற்கு அர்ப்பணித்தார். யூட்ஸ், பல்வேறு செபங்களையும் செபமாலைகளையும் திருஇருதயத்திற்காக இயற்றினார். இவர் எழுதிய (Le Cœur Admirable de la Très Sainte Mère de Dieu) என்ற புத்தகம், திருஇருதயங்களின் பக்திக்காக எழுதப்பட்ட முதல் புத்தகமாகும். இயேசு மற்றும் மரியாளின் ஆத்மபலம் கொண்ட திருஇருதயங்களின் பக்தியை கற்பித்தார்.

அருட்தந்தை யூட்ஸ், பல்வேறு புத்தகங்களை எழுதினர். அவற்றுள் சில பின்வருமாறு:

1. இயேசுவின் வாழ்க்கை மற்றும் அரசு. (கி.பி. 1637)

(The Life and Kingdom of Jesus, 1637 AD)

2. திருமுழுக்கு மூலம் மனிதனுக்கும் இறைவனுக்கும் இடையேயான ஒப்பந்தம். (கி.பி. 1654)

(Contract of Man with God Through Holy Baptism, 1654 AD)

3. நல்ல பாவங்களை ஒப்புக்கொள்பவர் (கி.பி. 1666)

(The Good Confessor, 1666 AD)

அருட்தந்தை ஜான் யூட்ஸ், கி.பி. 1680ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 19ம் நாள், சேன் (Caen) நகரில் மரித்தார்.

✠ புனிதர் ஹெலெனா ✠(St. Helena) August 18

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 18)

✠ புனிதர் ஹெலெனா ✠

(St. Helena)

ரோமப் பேரரசி:

(Empress of the Roman Empire)

பிறப்பு: கி.பி. 246/50

ட்ரேபனும், பித்தினியா மற்றும் போண்டஸ்

(Drepanum, Bithynia and Pontus)

இறப்பு: கி.பி. 327/30 (வயது 80)

ரோம், டுஸ்கனியா எட் உம்ப்ரியா

(Rome, Tuscania et Umbria)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஓரியண்டல் மரபுவழி திருச்சபை

(Oriental Orthodoxy)

ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்

(Anglican Communion)

லூதரன் திருச்சபை

(Lutheran Church)

முக்கிய திருத்தலம்:

புனிதர் ஹெலெனா திருத்தலத்திற்கு புனிதர் பேதுரு பேராலயம்

(The shrine to Saint Helena in St. Peter's Basilica)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 18

புனிதர் ஹெலெனா, ரோமப் பேரரசின் பேரரசியும், பேரரசர் “பெரிய கான்ஸ்டன்டைண்” (Emperor Constantine the Great) அவர்களின் தாயாருமாவார். ஒரு சாதாரண குடும்பத்துப் பெண்ணாக பிறந்த இவர், கி.பி. 293ம் ஆண்டு முதல், 306ம் ஆண்டு வரை ரோமப் பேரரசை ஆண்ட பேரரசர் “கான்ஸ்டன்ஷியஸ் க்ளோரஸ்” (Roman Emperor Constantius Chlorus) என்பவரின் மனைவியானார். பிற்காலத்தில் கி.பி. 306ம் ஆண்டு முதல், 337ம் ஆண்டு வரை அரசாண்ட பேரரசர் “பெரிய கான்ஸ்டன்டைண்” (Emperor Constantine the Great) அவர்களின் தாயாரானார்.

தமது மகன் மீது தாம் கொண்டிருந்த செல்வாக்கு காரணமாக, கிறிஸ்தவ வரலாற்றிலும், உலக வரலாற்றிலும் இவர் மிக முக்கிய பிரமுகராக கருதப்படுகிறார். அவரது இறுதி ஆண்டுகளில், அவர் சிரியா பாலஸ்தீனம் (Syria Palaestina) மற்றும் ஜெருசலேம் (Jerusalem) ஆகிய நாடுகளுக்கு புனித ஆன்மீக பயணம் மேற்கொண்டார். இப்பயண காலத்தில், இவர் உண்மையான சிலுவையை கண்டுபிடித்ததாக கூறப்படுகிறது.

ஹெலெனாவின் பிறந்த இடம் உறுதியாக தெரியவில்லை. கி.பி. 6ம் நூற்றாண்டின் வரலாற்றாசிரியரான “புரோக்கோபியாஸ்” (Procopius) என்பவரின் அதிகாரபூர்வ அறிக்கையின்படி, ஹெலெனா “பித்தினியா” (Bithynia) மாகாணத்திலுள்ள “ட்ரேபனும்” (Drepanum) நகரில் பிறந்தவராவார். கி.பி. சுமார் 330ம் ஆண்டு, ஹெலெனா மரித்ததன் பின்னர், அவரது மகனும் பேரரசனுமான “பெரிய கான்ஸ்டன்டைண்”, ஹெலெனா பிறந்த நகருக்கு “ஹெலனோபொலிஸ்” (Helenopolis) எனும் பெயரை மாற்றியமைத்தார். இதுவே ஹெலெனா பிறந்த நகரம் என்பதற்கான ஆதாரமாகியது. பேரரசர், தமது புதிய தலைநகரான “கான்ஸ்டன்டினோப்பிலைச்” சுற்றிலும் தொடர்பு வலையமைப்பை வலுப்படுத்தும் முயற்சியிலிருந்தார் என்றும், நகரின் பெயரை மாற்றியமைத்ததற்கான காரணம், தமது தாயை கௌரவிப்பதற்காகவேயொழிய, அவரது பிறந்த நகரை குறிப்பதற்கல்ல என்றும், “பைசான்டைன் பேரரசின்” (Byzantine Empire) கட்டிடக்கலை (architecture) வல்லுனரும், கலை மற்றும் வரலாறு ஆகியவற்றின் பிரிட்டன் அறிஞரான (British scholar) “சிரில் அலெக்சாண்டர் மேங்கோ” (Cyril Mango) என்பவர் வாதிடுகிறார். அத்துடன், பாலஸ்தீனத்திலுள்ள “ஹெலனோபொலிஸ்” (Helenopolis in Palestine) மற்றும் “லிடியா” நாட்டிலுள்ள “ஹெலனோபொலிஸ்” (Helenopolis in Lydia) ஆகிய நகரங்களும், “போன்டஸ்” மறைமாவட்டத்திலுள்ள (Diocese of Pontus) “ஹெலெனோபோன்டஸ்” (Helenopontus) மாகாணமும் அநேகமாக கான்ஸ்டன்டைன் தாயான ஹெலெனாவின் பெயரால் பெயரிடப்பட்டவையாகும்.

பேரரசர் “கான்ஸ்டன்டைண்”, தமது தாயாருக்கு ரோம ஏகாதிபத்திய கௌரவமான (Roman imperial honorific), “அகஸ்டா இம்பெராட்ரிக்ஸ்” (Augusta Imperatrix) எனும் உயர் கௌரவத்தை அளித்திருந்தார். அத்துடன், யூத - கிறிஸ்தவ பாரம்பரியத்தின் (Judeo-Christian tradition) நினைவுச்சின்னங்களை கண்டுபிடிப்பதற்காக அரச கருவூலத்திலிருந்து வரம்பற்ற செலவு செய்யும் அதிகாரத்தை வழங்கியிருந்தார். கி.பி. 326-28ம் ஆண்டு காலத்தில், ஹெலெனா பாலஸ்தீனத்திலுள்ள புனித ஸ்தலங்களுக்கு (Holy Places in Palestine) புனித பயணம் மேற்கொண்டார்.

கி.பி. 260/265 – 339/340ம் ஆண்டு காலத்தில் வாழ்ந்திருந்த கிறிஸ்தவ வரலாற்று ஆசிரியரும், பாலஸ்தீனத்துக்கும் மற்ற கிழக்கு மாகாணங்களுக்கும் ஹெலெனாவின் புனித யாத்திரை விவரங்களை பதிவு செய்தவருமான “யூசேபிசியஸ்” (Eusebius of Caesarea) கூற்றின்படி, பெத்தலஹெமிலுள்ள கிறிஸ்துவின் பிறப்பு ஆலயமான, “நேட்டிவிட்டி ஆலயம்” (Church of the Nativity, Bethlehem) மற்றும் “ஒலிவ மலையின்” (Mount of Olives) மேலுள்ள கிறிஸ்துவின் விண்ணேற்பு ஆலயமான “எளியோனா ஆலயம்” (Church of Eleona) ஆகிய இரண்டினதும் கட்டுமானப் பணிகள் மற்றும் அழகு படுத்துதல் ஆகிய பணிகளின் பொறுப்புகளை ஹெலெனா ஏற்றிருந்தார். சினாயின் (Sinai) எரியும் புதரை (Burning Bush) அடையாளம் காண்பதற்காக, எகிப்தில் (Egypt) ஒரு தேவாலயத்தை கட்டியெழுப்ப ஹெலெனா கட்டளையிட்டதாக உள்ளூர் நிறுவன புராணக்கதைகள் கூறுகிறது. கி.பி. 330ம் ஆண்டின் “சினாய்” தீபகற்பத்திலுள்ள (Sinai Peninsula) “கேதரின் துறவு மடாலயத்திலுள்ள” (Saint Catherine's Monastery) சிற்றாலயம், “ஹெலெனா சிற்றாலயம்” (Chapel of Saint Helen) என்றே அழைக்கப்படுகிறது.

உண்மையான சிலுவையும் புனித கல்லறை தேவாலயமும்:

பாரம்பரியங்களின்படி, பல்வேறு புனித பொருட்களையும், அற்புத பொருட்களின் மிச்சங்களையும் கண்டெடுத்த ஹெலெனா, உண்மையான சிலுவையையும் கண்டெடுத்ததாக கூறப்படுகிறது. அகழ்வாராய்ச்சி தொடங்க ஒரு தளம் தேர்வு செய்து தோண்டியதில், இங்கே மூன்று வெவ்வேறு சிலுவைகள் மீட்கப்பட வழிவகுத்தது. இதில் உண்மையான சிலுவை (True Cross) எது என்பதை கண்டுபிடிக்க செய்த முயற்சிகள் வீணாயின. பின்னர், ஜெருசலேமின் ஆயர் “மகாரியஸ்” (Bishop Macarius of Jerusalem) என்பவர் மூலம், நகரின் வெளியே, மரண தருவாயிலிருந்த பெண் ஒருவரை  அழைத்து வந்தார்கள். அந்த பெண்ணை மூன்று சிலுவைகளையும் ஒவ்வொன்றாக தொடச் செய்தனர். முதல் சிலுவையையும் இரண்டாம் சிலுவையையும் தொடும்போது ஒன்றும் நேரவில்லை. ஆனால், மூன்றாம் சிலுவையை தொட்டதும் அற்புதமாக, அந்த பெண் எழுந்து குணமானார். ஆகவே, சாகும் தருவாயிலிருந்த பெண் தொட்டதும் குணமான காரணத்தால், அந்த சிலுவையே உண்மையான சிலுவை என்று ஹெலெனா அறிவித்தார். உண்மையான சிலுவை (True Cross) கண்டெடுக்கப்பட்ட இடத்தில் “புனித கல்லறை தேவாலயம்” (Church of the Holy Sepulchre) கட்ட பேரரசன் கான்ஸ்டன்டைன் உத்தரவிட்டார்.

கிறிஸ்தவ திருச்சபையின் வரலாற்று ஆசிரியரான “சோஸோமென்” (Sozomen) மற்றும் “அந்தியோக்கியா பள்ளியின்” (School of Antioch) செல்வாக்குள்ள இறையியலாளரும், பண்டைய சிரியாவின் (Ancient Syria) ஆயருமான, “தியோடோரெட்” (Theodoret) ஆகியோரின் கூற்றின்படி, சிலுவையில் அறையப்பட்ட ஆணிகள் (Nails of the Crucifixion) ஹெலெனாவால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன என்றும், அவற்றின் அற்புத சக்தி தமது மகனுக்கு உதவ வேண்டுமென்பதற்காக அவற்றிலொன்றை தமது மகனின் தலைக் கவசத்திலும், மற்றொன்றை அவரது குதிரையின் கடிவாலத்திலும் வைத்தார் என்றும் கூறப்படுகிறது.

ஆண்டவர் கிறிஸ்து இயேசு, சிலுவையில் அறையப்படுவதற்கு சற்று முன்னர், அவர் அணிந்திருந்த கோடுகளற்ற புனித அங்கியை (Holy Tunic), எருசலேம் பயணத்தின்போது முயன்று வாங்கிய ஹெலெனா, அதனை ஜெர்மனியிலுள்ள (Germany) “ட்ரையர்” (Trier) நகருக்கு அனுப்பினார்.

பிற இடங்களில் கட்டப்பட்டிருந்த தேவாலயங்களும் ஹெலெனாவால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன.

புனிதர் ஹெலெனாவால் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பல நினைவுச் சின்னங்கள் இப்போது “சைப்ரஸ்” (Cyprus) தீவில் உள்ளன.

கி.பி. 327ம் ஆண்டு, எருசலேம் மற்றும் கிழக்கு பிராந்தியங்களை விட்டு ரோம் சென்ற ஹெலெனா, தாம் தமது அரண்மனையில், தமது தனிப்பட்ட சிற்றாலயத்தில் சேமித்து வைத்திருந்த, உண்மையான சிலுவை மற்றும் புனித பொருட்களின் மிச்சங்களில் பெரும்பாலானவற்றையும் எடுத்துச் சென்றார். மீதமுள்ளவற்றை இன்னமும் அவரது அரண்மனையில் காணலாம். அவரது அரண்மனை, பின்னாளில் எருசலேமிலுள்ள “புனித திருச்சிலுவை பேராலயமாக” (Basilica of the Holy Cross in Jerusalem) மாற்றியமைக்கப்பட்டது. இது நூற்றாண்டுகளாக தேவாலயத்துடன் இணைக்கப்பட்ட மடாலயத்தின் சிஸ்டர்சியன் (Cistercian) துறவிகளால் பராமரிக்கப்பட்டு வருகிறது.

ஏறத்தாழ கி.பி. 330ம் ஆண்டு மரித்த ஹெலெனா, ரோம் நகரிலுள்ள “மௌசோலியம்” (Mausoleum of Helena) எனும் கல்லறையில் அடக்கம் செய்யப்பட்டார். இக்கல்லறை, இவரது மகனும் பேரரசனுமான முதலாம் கான்ஸ்டண்டைனால் தமக்காக கட்டப்பட்டது. ஆனால், அதில் அவரது தாயாரான புனிதர் ஹெலெனா அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.

† Saint of the Day †

(August 18)

✠ St. Helena ✠

Empress of the Roman Empire:

Born: 246/50 AD

Drepanum, Bithynia and Pontus

Died: 327/30 AD (Aged 80)

Rome, Tuscania et Umbria

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Oriental Orthodoxy

Anglican Communion

Lutheran Church

Canonized: Pre-Congregation

Major Shrine:

The shrine to Saint Helena in St. Peter's Basilica

Feast: August 18

Saint Helena was an Empress of the Roman Empire, and the mother of Emperor Constantine the Great. Born the lowest of commoners, possibly in Drepana, Bithynia in Asia Minor, she became the consort of the future Roman Emperor Constantius Chlorus (reigned 293–306) and the mother of the future Emperor Constantine the Great (reigned 306–337).

Biographical selection:

After her pilgrimage at age 80 to the Holy Land and the finding of the True Cross in 326, St. Helena left Jerusalem. Her return trip to Rome was marked by the many charitable works she performed. She built various churches, made generous donations to others, helped the poor and destitute, consoled the unfortunate, and opened the doors of prisons. The liberation of captives was, indeed, one of her glories.

Her princely munificence was such that, according to Eusebius, she assisted not only individuals but entire communities. She manifested the same piety and benevolence wherever she went throughout her life.

When she arrived in Rome, Constantine gave a grand reception in honor of his mother. On this occasion, she chose to present her son with the precious gift of a small parcel of the Holy Cross. She also gave a large fragment of the Holy Cross to the city of Rome, and later the Santa Croce Basilica was erected on that spot by Constantine to house it at her suggestion.

Her return voyage to Rome was marked by a singular episode. While crossing the Adriatic Sea, the Empress heard accounts of the terrible and numerous drownings that often occurred there. She was so strongly moved by the stories that she took one of four nails that had crucified Our Lord, which she was bringing with her from Jerusalem, and threw it into the depths of the sea. St. Gregory of Tours relates the incident in his book The Glories of the Martyrs and adds that from that day on, the Adriatic Sea lost its furor.

This was the last trip of St. Helena. She died in Rome in the year 330. Constantine and the princes, his sons, surrounded the bed of the Empress, where she gave two last counsels to the Emperor. Her last words were to tell him to watch over the Church and to be just. Finally, she gave him her final blessing; the Emperor was holding her hand when she took her last breath. Her body was brought to Constantinople and buried with great pomp in the imperial vault of the Church of the Apostles. The whereabouts of her relics are uncertain.

St. Helena is a great historical character. Nature and grace harmonized perfectly in her. Raised to the throne in the world, she made Christianity sit on the throne for the first time. The great beauty that brought her to the attention of Constantius was the means that God used for that end. Her illustrious and venerable name would have marked the beginning of a brilliant era if Constantine had been faithful to grace. No one knows how the course of history might have been if the artists could have also painted a halo over the head of Constantine, if the Emperor, like his mother, would have been canonized.

Comments:

This selection describes the beautiful figure of the Empress as a work of art of nature and grace. She is like those figures in the Byzantine mosaics, such as the ones in Ravenna.

She was a person gifted with an outstanding physical beauty, which is what drew her to the attention of Constantius Chlorus, future Emperor, who married her. She used her position to influence her son Constantine, the successor of his father. This was how she made Our Lord Jesus Christ symbolically sit on the throne of the Roman Empire. Her two great works were the conversion of Constantine and the finding of the Holy Cross. With the finding of the Holy Cross in Jerusalem, her name became immortal.

Her death had the same high tone as her life. There is no more beautiful scene than an Empress who dies surrounded by her son, an Emperor, and her grandsons, princes, with her hand being held by that of the Emperor who had received from her his glory. She expired advising him to assist the Holy Catholic Church. All this is marvelous and seems to have been taken from the illuminated scenes of a book of hours or a medieval Missal.

Her life in a certain way is symbolized by the episode in the Adriatic Sea. It reflects the idea that was already being spread that the most sorrowful Passion of Our Lord Jesus Christ has the power to tame wild and violent things, making them gentle and docile. This is why a nail driven into the flesh of Our Lord that caused him such atrocious torments has the power to relieve men from their sufferings. So when St. Helena threw one of those nails into the tempestuous sea, it became placid. From that moment on – St. Gregory of Tours narrates – the Adriatic Sea was tamed and drownings were no longer as frequent there as they were before.

What can be said about this miracle? Almost all such miracles of nature are analogies of miracles of grace. Suffering from the Passion of Our Lord received with love in the depths of one’s soul brings peace to the revolted passions, dissolves the storms, and makes passage possible on the most dangerous voyages of life without the risk of drowning.

This means that an act of veneration and tenderness for the infinitely precious Passion of Our Lord that comes from the depths of the soul brings peace to it and orients it along the way of sanctity. It can tame the disordered passions, redirect the bad tendencies, and make the spiritual life tranquil - without drowning. This is the beautiful symbolism of that episode of St. Helena’s life.

புனித லூயிஸ் ஆல்பர்ட் ஹூர்டாடோ குருசாகா (St. Luis Alberto Hurtado Cruchaga, Jesuit)சேசு சபை குரு August 18

இன்றைய புனிதர் :

(18-08-2020)

புனித லூயிஸ் ஆல்பர்ட் ஹூர்டாடோ குருசாகா (St. Luis Alberto Hurtado Cruchaga, Jesuit)

சேசு சபை குரு

பிறப்பு 

22 ஜனவரி 1901

சிலி (Chile)

    

இறப்பு 

18 ஆகஸ்டு 1952

சிலி (Chile)

முத்திபேறுபட்டம்: 16 அக்டோபர் 1994 திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பால்

புனிதர்பட்டம்: 23 அக்டோபர் 2005 திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்ட்

தந்தை: ஆல்பர்ட் ஹூர்டாடோ லரைன் (Alberto Hurtado Larrain) 

தாய்: அன்னா குருசாகா டி ஹூர்டாடோ(Ana Cruchaga de Hurtado) 

சகோதரன்: மிகுவேல்(Miguel)

இவர் மிகவும் வறுமையான ஓர் ஏழைக்குடும்பத்தில் பிறந்தவர். தங்குவதற்கென்று சிறிய வீடுகூட இல்லாமல், எந்தவித அடிப்படை வசதியுமே இல்லாமல் வாழ்ந்தார். இளம் வயதிலேயே தந்தையை இழந்ததால் வறுமையில் வளர்ந்தார். இதனைக்கண்ட இயேசு சபை குரு ஒருவர். இவரின் குடும்பத்திற்கு உதவி செய்தார். அக்குருவின் உதவியினால் ஆல்பர்ட் கல்வி பயின்றார். அறிவிலும், ஞானத்திலும் சிறந்து வளர்ந்த ஆல்பர்ட் தினமும் திருப்பலியில் பங்கெடுத்தார். தனது பங்குத் தந்தையின் வழிநடத்துதலின்படி, தன் வாழ்வை அமைத்தார். தான் ஓர் குருவாக வேண்டுமென்ற ஆசையை பங்குத்தந்தையிடம் தெரிவித்தார். அவரையே தன் ஆன்மகுருவாகவும் தேர்ந்தெடுத்தார். தான் படிக்கும்போதும் விடுமுறை நாட்களிலும் தன் ஊரை சுற்றியுள்ள குடிசைகளையும் சந்தித்து, மக்களை தேற்றியும் ஆறுதல்படுத்தியும் வந்தார். 

இவர் 1920 ஆம் ஆண்டு படைவீரராக சேர்ந்தார். 3 ஆண்டுகள் அங்கு பணிபுரிந்தபின் மீண்டும் கல்லூரியில் சென்று படித்தார். தன் படிப்பை முடித்தபின் இயேசு சபையில் சேர்ந்தார். இயேசு சபையில் பயிற்சியை முடித்தபின் 1933 ஆம் ஆண்டு குருப்பட்டம் பெற்று குருவானார். குருவான பிறகு சாண்டியாகோ என்ற நகரில், கல்லூரியில் பணிபுரிய அனுப்பப்பட்டார். அங்கு அவர் ஆசிரியர் பணியை ஆற்றியதோடு பல ஏழைமாணவர்களுக்கு உதவிகள் செய்து, அவர்களின் வீடுகளை சந்தித்து, வீடு இல்லாத மக்களுக்கு வீடு கட்டி கொடுத்தார். பின்னர், "எல் ஹோகார் டே கிறிஸ்டோ” (L Hogar de Christo) என்ற பெயரில் ஆதரவாளர்களுக்கு ஒரு கருணை இல்லம் தொடங்கினார். 

எப்போதும் அவர் சமூக சிந்தனைகளை கொண்டு செயல்பட்டார். சமுதாயத்தை பற்றியும், ஏழைகளை பற்றியும் சில நூல்களை எழுதியுள்ளார். ஏழைகளின் நண்பரான ஆல்பர்ட் புற்றுநோயால் தாக்கப்பட்டு காலமானார். நோயால் தாக்கப்பட்ட நாளிலிருந்து இறக்கும்வரை பொறுமையோடும், மகிழ்வோடும் தன் நோயை ஏற்றுக்கொண்டார். இவர் இறந்தாலும் ஏழைகளின் மனங்களில் உயிருடன் வாழ்ந்தார். 

செபம்:

ஏழைகளின் நண்பனே! யாம் வாழும் இவ்வுலகில் எங்களைவிட எத்தனையோ பேர் சொத்து, சுகமின்றி, தேவையான அடிப்படை வசதியின்றி வாழ்கின்றனர். ஏழை மக்களை எங்களின் நண்பர்களாக ஏற்று, அவர்களின் வாழ்வில் ஒளியேற்றி, வழிகாட்டிட, உம் அருள் தந்து காத்திடுமாறு இறைவா உம்மை இறைஞ்சுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (18-08-2020)

Saint Alberto Hurtado Cruchaga

Alberto's father died when the boy was four years old, and he grew up in poverty. Educated at the Jesuit College in Santiago, Chile. He early felt a call to religion, and to work with those as poor as himself. He entered the Jesuit novitiate in 1923, and was ordained in 1933. He taught religion at Colegion San Ignacio, trained teachers at Catholic University in Santiago, led retreats for young men, and worked in the poor areas of the city whenever he could. In 1941 he wrote Is Chile a Catholic Country?, and became national chaplain to the youth movement Catholic Action. During a retreat in 1944, Father Alberto started the work that would lead to El Hogar de Cristo which shelters the homeless and tries to rescue abandoned children, and was later modelled somewhat on the American Boys Town movement. In 1947, Hurtado founded the Chilean Trade Union Association (ASICH) to promote a Christian labour-union movement. He founded the journal Mensaje, dedicated to explaining the Church's teaching, in 1951. He wrote several works in his later years on trade unions, social humanism and the Christian social order.

Born : 

22 January 1901 at Vina del Mar, Chile

Died :

18 August 1952 at Santiago, Chile of pancreatic cancer

Canonized :

23 October 2005 by Pope Benedict XVI at Rome, Italy

---JDH---Jesus the Divine Healer---

August 17​ Saint of the day:Saint Joan of the Cross

August 17

​

Saint of the day:

Saint Joan of the Cross

 

​

​

Prayer:

 

The Story of Saint Joan of the Cross

​

Saint Joan of the Cross’ Story

An encounter with a shabby old woman many dismissed as insane prompted Saint Joan to dedicate her life to the poor. For Joan, who had a reputation as a businesswoman intent on monetary success, this was a significant conversion.

Born in 1666 in Anjou, France, Joan worked in the family business—a small shop near a religious shrine—from an early age. After her parents’ death she took over the shop. She quickly became known for her greediness and insensitivity to the beggars who often came seeking help.

That was until she was touched by the strange woman who claimed she was on intimate terms with the deity. Joan, who had always been devout, even scrupulous, became a new person. She began caring for needy children. Then the poor, elderly, and sick came to her. Over time, she closed the family business so she could devote herself fully to good works and penance.

She went on to found what came to be known as the Congregation of Saint Anne of Providence. It was then she took the religious name of Joan of the Cross. By the time of her death in 1736 she had founded 12 religious houses, hospices, and schools. Pope John Paul II canonized her in 1982.

புனித ஜெரோன் (-856)ஆகஸ்ட் 17

புனித ஜெரோன் (-856)

ஆகஸ்ட் 17

இவர் ஸ்காட்லாந்து நாட்டைச் சார்ந்தவர். இவருடைய தந்தை ஒரு பெரிய நிலக்கிழார்.

சிறுவயதிலிருந்தே இறைவன்மீது மிகுந்த பற்றுகொண்டு வாழ்ந்த இவர், தனது பெரும்பாலான நேரங்களைக் கோயிலிலேயே செலவழித்து வந்தார்.

இவரது தந்தை இவரைத் தனக்குப் பின் தன் சொத்துக்களுக்கு அதிபதியாக்கிவிடலாம் என்று நினைத்தார்; ஆனால், இவர் தனது தந்தையின் விருப்பத்திற்கு மாறாக அருள்பணியாளராக மாறலாம் என்று முடிவு செய்தார்.

இதற்கு இவருடைய தந்தையிடமிருந்து கடும் எதிர்ப்பு கிளம்பியது. ஆனாலும் இவர் அதைப் பொருட்படுத்தாமல் அருள்பணியாளராக உயர்ந்து, நெதர்லாந்து நாட்டில் இறைப்பணி செய்யத் தொடங்கினார்.

851 ஆம் ஆண்டு நெதர்லாந்து நாட்டில் உள்ள நூர்த்விஜ் என்ற இடத்தில் ஒரு கோயிலைக் கட்டிய இவர், அங்குள்ள மக்களுக்கு நல்ல முறையில் நற்செய்தியை அறிவித்து வந்தார்.

இந்நிலையில் 856 ஆம் ஆண்டு ஒரு சிலர் இவரைக் கிறிஸ்துவை மறுதலித்துவிட்டுத் தங்களுடைய தெய்வத்தை வணங்கவேண்டும் என்று கட்டாயப்படுத்தியபோது,  இவர் அவர்களுக்கு மறுப்பு தெரிவிக்கவே, அவர்கள் இவரைப் படுகொலை செய்து கொன்று போட்டார்கள்.

இவ்வாறு இவர் ஆண்டவர் இயேசுவுக்காகத்  தன்னுடைய இன்னுயிரை துறந்து, சான்று பகர்ந்தார்

ஆகஸ்ட் 17)✠ மோன்டேஃபல்கோ நகர் புனிதர் கிளாரா ✠

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 17)

✠ மோன்டேஃபல்கோ நகர் புனிதர் கிளாரா ✠

(St. Clare of Montefalco)

அகஸ்தீனியன் சபை துறவி மற்றும் மடாதிபதி:

(Augustinian Nun and Abbess)

பிறப்பு: கி.பி. 1268

மோன்டேஃபல்கோ, உம்ப்ரியா, இத்தாலி

(Montefalco, Umbria, Italy)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 18, 1308

மோன்டேஃபல்கோ, உம்ப்ரியா, இத்தாலி

(Montefalco, Umbria, Italy)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: ஏப்ரல் 1, 1828

திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் கிளமென்ட்

(Pope Clement XII)

புனிதர் பட்டம்: டிசம்பர் 8, 1881

திருத்தந்தை பதின்மூன்றாம் லியோ

(Pope Leo XIII)

முக்கிய திருத்தலம்:

புனிதர் கிளாரா தேவாலயம், மோன்டேஃபல்கோ

(Church of Saint Clare, Montefalco)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 17

பாதுகாவல்: மோன்டேஃபல்கோ (Montefalco)

“மோன்டேஃபல்கோ” நகரின் புனிதர் கிளாரா (St. Clare of Montefalco) என அழைக்கப்படும் இப்புனிதர், “சிலுவையின் புனிதர் கிளாரா” (Saint Clare of the Cross) என்றும் அழைக்கப்படுவதுண்டு. அகஸ்தீனியன் சபையின் துறவியும் மடாதிபதியுமான (Augustinian Nun and Abbess) இவர், “புனிதர் ஃபிரான்ஸிசின் மூன்றாம் நிலை சபையின்” (Third Order of St. Francis (Secular) உறுப்பினராக இருந்தவர் ஆவார்.

இத்தாலியின் “ஊம்ப்ரியா” (Umbria) மாநிலத்தின் “மோன்டேஃபல்கோ” (Montefalco) நகரில் வசதியான ஒரு குடும்பத்தில் கி.பி. 1268ம் ஆண்டு பிறந்த இவரது பெற்றோர் “டமியானோ” மற்றும் “லகோபா” (Damiano and Iacopa Vengente) ஆவர். இவருடைய தந்தை, உள்ளூரிலே துறவியர்க்கான ஒரு ஆசிரமத்தை (Hermitage) கட்டியிருந்தார். கிளாராவின் மூத்த சகோதரி “ஜோனும்” (Joan) அவரது சிநேகிதியான “அன்றேலாவும்” (Andreola) “பிரான்சிஸ்கன் மூன்றாம் நிலை” (Franciscan tertiaries) உறுப்பினர்களாக அங்கே தங்கியிருந்தனர். கி.பி. 1278ம் ஆண்டு, கிளாராவும் இவர்களுடன் இனைந்தார். அத்துடன், போதுமான அளவு வளர்ச்சியடைந்திருந்த இவர்களது சமூகம், நகரின் வெளியே தமக்காக பெரிய அளவிலான மடம் ஒன்றினை கட்ட வேண்டியிருந்தது.

கி.பி. 1290ம் ஆண்டு, கிளாராவும், அவரது சகோதரி ஜோனும் மற்றும் அவர்களது சிநேகிதிகளும் இன்னும் கடுமையான விதத்தில் துறவு வாழ்க்கை வாழ முயற்சி செய்தனர். “ஸ்பொலேடோ” ஆயரிடம் (Bishop of Spoleto) அதற்கென விண்ணப்பித்தனர். ஃபிரான்சிஸ்கன் மூன்றாம் நிலை (Third Order of St. Francis (Regular) சபை அதுவரை நிறுவப்பட்டிருக்கவில்லையாதலால், ஏற்கனவே அவர்களிடமிருந்த துறவு மடத்தில் “புனிதர் அகஸ்தீனியர்” (Rule of St. Augustine) சட்ட திட்டங்களை புகுத்தினார். எளிமை, கற்புநிலை, மற்றும் கீழ்ப்படிதல் ஆகியவற்றில் உறுதிப்பாடு பிரமாணம் எடுத்துக்கொண்ட கிளாரா, அகஸ்தீனிய (Augustinian Nun) துறவியானார். அவரது மூத்த சகோதரி ஜோன், மடாதிபதியாக தேர்வு செய்யப்பட்டார். கி.பி. 1291ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 22ம் நாளன்று, ஜோன் மரணமடைந்தார். அதன்பின்னர், கிளாரா மடாதிபதியாக தேர்வு செய்யப்பட்டார். ஆனால், ஆரம்பத்தில் கிளாரா இதனை ஏற்கவில்லை. பின்னர், “ஸ்பொலேடோ” ஆயரின் (Bishop of Spoleto) தலையீட்டின் பின்னர் மடாதிபதியாக பொறுப்பேற்றார்.

கி.பி. 1294ம் ஆண்டு, கிளாராவின் ஆன்மீக வாழ்வில் ஒரு தீர்க்கமான, உறுதியான முடிவு செய்யும் ஆண்டாக அமைந்தது. ஒருமுறை, கிறிஸ்துவின் வெளிப்படுதல் (Epiphany) கொண்டாட்டங்களின்போது, தமது சக துறவியர் அனைவரினதும் முன்னிலையில் ஒரு போது ஒப்புரவு அருட்சாதனம் பெற்ற இவர், திடீரென ஒரு மெய்மறந்த பரவச நிலையில் வீழ்ந்தார். தொடர்ந்து பல வாரங்களுக்கு அதே நிலையிலேயே இருந்தார். இக்கால கட்டத்தில் ஏதும் உண்ணவும் இயலாத கிளாராவுக்கு அவரது சக துறவியர் சர்க்கரை கரைசல் நீரை புகட்டினர். இந்தக் காலத்தில், கிளாரா கடவுளின் தரிசனத்தைக் கண்டதாகவும், அதில் அவர் கடவுளுக்கு முன் நியாயந்தீர்க்கப்பட்டதாகவும் கூறுகின்றனர்.

பின்னர், கிளாரா மீண்டும் கடவுளின் தரிசனம் கிட்டியதாகவும் அதில் இறைவன் ஒரு ஏழை பயணியாக வந்ததாகவும், அவர் தமது சிலுவையை சுமக்க கஷ்டப்பட்டதாகவும் கூறுகிறார். தமது சிலுவையை வைக்க இவ்வுலகில் தோதுவான இடம் கிடைக்கவில்லை என்று கூறிய கிறிஸ்து இயேசுவிடம், தாம் அவருக்கு உதவுவதாக கூறினாராம். பின்னர் இறைவன், தமது சிலுவையை கிளாராவின் இருதயத்தில் வைத்துவிட்டு சென்றதாக கூறுகின்றனர். இவ்வகையான் தரிசனங்களை கிளாரா தீவிரமாக விசுவசித்தார். தமது மீதியுள்ள வாழ்க்கை முழுவதையும் வலி வேதனைகளிலேயே கழித்தார். இருப்பினும், ஒரு மடாதிபதியாக, ஆசிரியையாக, தாயாக, தமது கன்னியாஸ்திரிகளின் ஆன்மீக வழிகாட்டியாக தமது கடமைகளை மிகவும் சரிவர செய்தார். புனிதத்தன்மை மற்றும் ஞானத்திற்கான கிளாராவின் புகழ், தூய திருச்சிலுவையின் மடாலயத்திற்கு பார்வையாளர்களை ஈர்த்தது.

கி.பி. 1303ம் ஆண்டு, கிளாரா தமது நகரிலே ஒரு தேவாலயத்தைக் கட்டினார். இத்தேவாலயம், தமது கன்னியாஸ்திரிகளுக்கு மட்டுமல்லாது, பொதுமக்களுக்காகவும் அர்ப்பணிக்கப்பட்டது. ஜூன் மாதம், 24ம் தேதி, “ஸ்பொலேடோ” ஆயரால் (Bishop of Spoleto) முதல் கல் அர்ச்சிக்கப்பட்டது. பின்னர், இத்தேவாலயம் தூய திருச்சிலுவைக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டது.

பதினாறு வருடங்கள் மடாதிபதியாக பணியாற்றிய கிளாரா, கி.பி. 1308ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், நோயில் வீழ்ந்தார். படுத்த படுக்கையானார். பதினைந்தாம் தேதி இறுதி நற்கருணை வாங்கினார். 17ம் தேதி இறுதி ஒப்புரவு அருட்சாதனம் பெற்றார். 18ம் தேதி, மடத்தின் பள்ளியில் மரித்தார்.

† Saint of the Day †

(August 17)

✠ St. Clare of Montefalco ✠

Augustinian Nun and Abbess:

Born: 1268 AD

Montefalco, Umbria, Italy

Died: August 18, 1308

Montefalco, Umbria, Italy

Venerated in: Roman Catholic Church

Beatified: April 1, 1828

Pope Clement XII

Canonized: December 8, 1881

Pope Leo XIII

Major shrine: Church of Saint Clare, Montefalco

Feast: August 17

Patronage: Montefalco

There are saints to be imitated and saints to be admired," says an old and wise proverb. For many reasons the saint whose memory we celebrate today would probably fall into the second category, for she was endowed with extraordinary gifts of grace and practiced radical forms of penance that are the cause of amazement to many. She was also a person, however, filled with great love who could not be content to live by half measures or compromise.

Saint Clare of Montefalco also called Saint Clare of the Cross, was an Augustinian nun and abbess. Before becoming a nun, St. Clare was a member of the Third Order of St. Francis (Secular). She was canonized by Pope Leo XIII on December 8, 1881.

Clare was born in Montefalco, Italy, in 1268, the second daughter of Damiano and Iacopo Vengence. From a very early age, she lived an eremitical life with her older sister Giovanna and another young woman in a small dwelling that Damiano had built for them. Clare was a lively and intelligent young girl, but equally prayerful and penitential. The small community of hermits grew, and in 1290 was established as a formal convent of nuns under the Rule of Saint Augustine. Upon the death of Giovanna, Clare at 23 years of age was elected abbess and became mother, teacher, and spiritual director of the convent. A young woman of deep spiritual perception, though with almost no formal education, she was much sought after for advice and counsel from people of all walks of life, and from within the walls of the cloister became a director of many souls. She was deeply devoted to the Passion of Christ and was known to experience periods of ecstasy as she contemplated the mystery of the Cross. For many years she received no consolation in her interior life except that of her own fidelity to prayer and acts of penance. During her final illness, she repeated to her sisters that she bore the cross of Christ in her heart. After her death, this was verified when the nuns examined her heart and found in it symbols of the passion of the Lord, formed from cardiac muscle. Clare died on August 17, 1308, at the age of 40 and was canonized by Leo XIII in 1881.

The life of Clare of the Cross is a striking reminder that holiness is the work of grace and not of human effort. Nonetheless, cooperation with the work of God is indispensable for spiritual growth, "for He who made us without our willing it, will not save us without our willing it."

போலந்தின் புனிதர் ஹயாஸிந்த் ✠(St. Hyacinth of Poland) August 17

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 17)

✠ போலந்தின் புனிதர் ஹயாஸிந்த் ✠

(St. Hyacinth of Poland)

மறைப்பணியாளர், குரு, ஒப்புரவாளர், வடக்கின் அப்போஸ்தலர்:

(Religious, Priest, Confessor and Apostle of the North)

பிறப்பு: கி.பி. 1185

கமியேன் ஸ்லஸ்கி, சிலேஸியா, போலந்து

(Kamień Śląski, Silesia, Poland)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 15, 1257

க்ரகோவ், போலந்து

(Kraków, Poland)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

அக்லிபயன் திருச்சபை

(Aglipayan Church)

புனிதர் பட்டம்: ஏப்ரல் 17, 1594

திருத்தந்தை எட்டாம் கிளமென்ட்

(Pope Clement VIII)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 17

பாதுகாவல்:

“சாண்டோ டோமஸ் பல்கலைக்கழகம் - சுற்றுலா மற்றும் விருந்தோம்பல் மேலாண்மை கல்லூரி” (University of Santo Tomas-College of Tourism and Hospitality Management), மூழ்கிவிடக்கூடிய ஆபத்து உள்ளவர்கள் (Invoked by those in Danger of Drowning); ஹயாசிந்த் பேராலயம் (Basilica of St. Hyacinth), லித்துவானியா (Lithuania)

போலந்து (Poland) நாட்டைச் சேர்ந்த கத்தோலிக்க குருவான புனிதர் ஹயாஸிந்த், தமது சொந்த நாட்டிலுள்ள மகளிர் மடாலயங்களை சீர்திருத்தப் பணிபுரிந்தவர் ஆவார். பாரிஸ் (Paris) மற்றும் “போலோக்னா” (Bologna) ஆகிய நகரங்களில் கல்வி கற்ற இவர், “அருட்சாதன ஆய்வுகளின் மறைவல்லுனர்” (Doctor of Sacred Studies) ஆவார்.

வடக்கின் அப்போஸ்தலர் (Apostle of the North) என்றழைக்கப்பட்ட இவர், “ஒட்ரோவாஸ்” எனும் பிரபுக்கள் குடும்பத்தைச் (Noble family of Odrowąż) சேர்ந்த “யூஸ்டாச்சியஸ் கொன்ஸ்கி” (Eustachius Konski) என்பவரது மகனாவார்.

போலந்து நாட்டின் சிலேஸியா (Silesia) பிராந்தியத்தில், கி.பி. 1185ம் ஆண்டு பிறந்த இவர், “அருளாளர் செஸ்லாஸ்” (Blessed Ceslaus) என்பவரது நெருங்கிய உறவு முறையாவார். “க்ரகோவ்” (Kraków), “ப்ராக்” (Prague), மற்றும் “போலோக்னா” (Bologna) போன்ற குறிப்பிடத்தக்க நகரங்களில் கல்வி பயின்ற இவர், போலோக்னா நகரில் சட்டம் மற்றும் தெய்வீக ஆய்வுகளுக்கான (Doctor of Law and Divinity) முனைவர் பட்டம் பெற்றார். நாடு திரும்பிய இவருக்கு, போலந்தின் தென்கிழக்கு பிராந்தியமான “சண்டோமிர்” (Sandomir) எனுமிடத்தில் (Prebend) எனப்படும் கிறிஸ்தவக் கோயிலின் உறுப்பினருக்கு அளிக்கப்படும் மானியம் அல்லது உதவித்தொகை வழங்கப்பட்டது. அவர் பின்னர், தமது மாமனான, க்ரகோவ் ஆயர் (Bishop of Kraków) “இவோ கோண்ஸ்கி” (Ivo Konski) என்பவருடன் இணைந்து, ரோம் பயணித்தார்.

ரோம் நகரில் இருக்கும்போது, புனிதர் டோமினிக் (Saint Dominic) நிகழ்த்திய அற்புதம் ஒன்றினைக் கண்ட இவர், “அருளாளர் செஸ்லாஸ்” (Blessed Ceslaus) மற்றும் க்ரகோவ் ஆயரின் இரண்டு உதவியாளர்களான – “ஹெர்மன்” (Herman) மற்றும் “ஹென்றி” (Henry) ஆகியோருடன் சேர்ந்து, “டோமினிக்கன் துறவி” (Dominican Friar) ஆனார்.

கி.பி. 1219ம் ஆண்டு வரை, புனிதர் டோமினிக்கும், அவரது சீடர்களும், “சேன் சிச்டோ வெக்ஹியோ” (San Sisto Vecchio) சிறு பேராலய இல்லத்தில் தற்காலிகமாக தங்கியிருந்தனர். திருத்தந்தை “மூன்றாம் ஹோனரியஸ்” (Pope Honorius III) அவர்களை அழைத்து, பண்டைய “சேன்ட சபினா” ரோம பேராலய” (Roman basilica of Santa Sabina) இல்லத்தினை பெற்றுக்கொள்ள வருமாறு அழைத்தார். கி.பி. 1220ம் ஆண்டின் தொடக்கம் முதல் அவர்கள் அங்கே தங்கினார்கள். ஹயாசிந்தும் அவரது நண்பர்களுமே அங்கே பிரவேசித்த முதல் துறவியர் ஆவர். ஒரு சுருக்கமான புதுமுக பயிற்சியின் (Novitiate) பின்னர், ஹயாஸிந்தும் அவரது தோழர்களும் 1220ம் ஆண்டு, புனிதர் டொமினிக்கிடமிருந்து சபையின் சீருடைகளைப் பெற்றார்கள்.

அதன் பின்னர், இளம் துறவியர் அனைவரும் தத்தமது சொந்த நாடுகளுக்கு திருப்பி அனுப்பப்பட்டனர். போலந்து (Poland) மற்றும் உக்ரைன் (Ukraine) நாட்டின் தலைநகரான “கியூ” (Kiev) நகரில் டோமினிக்க சபையினை ஸ்தாபிக்கும் பணி அவர்களுக்கு வழங்கப்பட்டிருந்தது. ஹயாஸிந்தும் அவரது மூன்று துணைவர்களும் “க்ரகோவ்” (Kraków) நோக்கி பயணித்தனர். வழி நெடுக்கும் துறவு மடங்களை நிறுவிய அவர், அவற்றுக்கு தமது நண்பர்களை தலைவர்களாக நியமித்தவண்ணம் சென்றார். இறுதியில் க்ரகோவ் சென்றடைந்தபோது அவர் மட்டுமே இருந்தார். ஹயாஸிந்த், வட ஐரோப்பா முழுதும் பயணித்து கத்தோலிக்க விசுவாசத்தை பரவச் செய்தார். கத்தோலிக்க விசுவாசத்தை பரப்புவதற்காக அவர் பயணித்த நாடுகளில், ஸ்வீடன் (Sweden), நார்வே (Norway), டென்மார்க் (Denmark), ஸ்காட்லாந்து (Scotland), ரஷியா (Russia), துருக்கி (Turkey) மற்றும் கிரேக்கம் (Greece) ஆகிய நாடுகளும் அடக்கம் என்று பாரம்பரியங்கள் கூறுகின்றன.

கி.பி. 1257ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 15ம் நாளன்று, ஹயாஸிந்த் மரித்தார்.

† Saint of the Day †

(August 17)

✠ St. Hyacinth of Poland ✠

Religious, Priest, Confessor, and Apostle of the North:

Born: 1185

Kamień Śląski, Silesia

Died: August 15, 1257

Kraków, Poland

Venerated in:

Roman Catholic Church

Aglipayan Church

Canonized: April 17, 1594

Pope Clement VIII

Feast: August 17

Patronage:

Lithuania, University of Santo Tomas-College of Tourism and Hospitality Management, Invoked by those in Danger of Drowning; Basilica of St. Hyacinth

Saint Hyacinth was a priest that worked to reform women's monasteries in his native Poland. He was a Doctor of Sacred Studies, educated in Paris and Bologna.

Saint Hyacinth was born in 1185. He was born into nobility as his father was of the noble family of Odrowacz. His birth took place in the castle of Lanka at Karim, which is in Silesia. Almost from the cradle, Hyacinth seemed predisposed to virtue. God also blessed him with, a splendid mind. His parents not only fostered his happy disposition but also used great care in selecting the teachers that would protect this innocence. In this way, he was so well-grounded in the religious duties that he passed through his higher studies at Cracow, Prague, and Bologna, without tarnish to his pure soul. Upon completion of his studies at Bologna, Saint Hyacinth earned the title of Doctor of Canon Law and Divinity. Doubtless, his model life had much to do in helping him to win the admiration of both his professors and fellow students.

When he returned to return to Poland he was given a prebend at Sandomir. In 1220 he accompanied his uncle Ivo Konski, the Bishop of Cracow, to Rome. Here they met with Saint Dominic. At this time, Saint Hyacinth was one of the first to receive the habit of the newly established Order of Friars Preachers at Saint Dominic. Because of his spirit for prayer and his zeal for the salvation of souls, he was sent to preach and establish the Dominican Order in his native land, Poland. On the way, he was able to establish a convent of his order at Friesach in Carinthia. In Poland, the new preachers were favorably received and their sermons were productive of much good. Hyacinth founded communities at Sandomir, Cracow, and at Plocko on the Vistula in Moravia. He extended his missionary work through Prussia, Pomerania, and Lithuania; then crossing the Baltic Sea he preached in Denmark, Sweden, and Norway. It was these apostolic travels that earned Hyacinth the title "The Apostle of the North".

His travels and missions did not end here. He came into Lower or Red Russia, establishing a community at Lemberg and at Haletz on the Mester; proceeded into Muscovy, and founded a convent at Diff, and came as far as the shores of the Black Sea. Because of his evangelizing, multitudes were converted, and churches and convents were built.

However manifold were his duties, the future Friar Preacher did not permit them to interfere with his good works, dampen his spirit of prayer, or to lessen his practice of recollection. None were more punctual or exact in their recitation of the divine office by the canons. He regularly visited hospitals were the sick found him a sympathetic comforter. A friend to the poor, he distributed his income among them. He felt that money received through the Church could not be devoted to better or more advantageous use.

Saint Hyacinth is known to have performed numerous miracles. The one miracle that has been most associated with him was the result of the Tartar's siege of the city of Kyiv. Hyacinth gained a child-like and tender devotion to the Mother of God from Saint Dominic. To her, he attributed his success, and to her aid, he looked for his salvation. When Hyacinth was at Kyiv, the fierce Tartars sacked the town. Hyacinth was celebrating the Mass and did not know of the onslaught and danger until the Mass ended. Without waiting to invest he took the ciborium in his hands and was fleeing the church. It is recorded that as he passed by a statue of Mary he heard a voice say, "Hyacinth, my son, why dost thou leave me behind? Take me with thee and leave me not to mine enemies." Although the statue was made of heavy alabaster, Hyacinth took it in his arms and carried it away along with the ciborium with the Holy Eucharist. It is for this miraculous moment that Saint Hyacinth is most often depicted. The story continues that Hyacinth and the community that accompanied him came to the river Dnieper. There he urged them to follow him across the river. He led the way, and they all walked dry-shod across the waters of the deep river, which then protected them from the fury of the Tartars. Polish historians are in agreement on this marvelous fact, although some of the writers confuse it with a similar crossing of the Vistula which happened earlier. A circumstance, which is recorded in connection with this miracle, renders it all the more remarkable. It is said that the footprints of the saint remained on the water, even after he had crossed the river; and that, when the stream was calm, they could be seen for centuries afterward.

Worn out by his constant labors and vast journeys, Hyacinth spent the last few months of his life in a convent he had founded at Cracow. There on the Feast of Saint Dominic in 1257, he fell sick with a fever that was to lead to his death. On the eve of the feast of the Assumption, he was warned of his coming death. In spite of his condition, he attended Mass on the Feast of the Assumption. He was anointed at the altar and died the same day in 1257.

புனித ஆமோர், மறைப்பணியாளர் (St.Amor, Amorbach) August 17

இன்றைய புனிதர்

2020-08-17

புனித ஆமோர், மறைப்பணியாளர் (St.Amor, Amorbach)

பிறப்பு

ஏழாம் நூற்றாண்டு

ஸ்காட்லாந்து/ பிரான்ஸ்

இறப்பு

777

ஆமோர்பாஹ் Amorbach, பவேரியா, Germany

இவர் ஸ்காட்லாந்திலிருந்து மறைபணியாற்ற வந்தவர் என்றும், அக்குயிடானியன் (Aquitanien) என்ற ஊரைச் சார்ந்தவர் என்றும் வரலாறு கூறுகின்றது. இவர் எட்டாம் நூற்றாண்டில் மறைப்பணியை ஆற்றியுள்ளார். பின்னர் இவர் வூர்ட்ஸ்பூர்க் (Würzburg) என்ற மறைமாவட்டத்தில் ஆயராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். 734 ஆம் ஆண்டில் ஆமோர்பாக் என்ற ஊரில் ஆமோர் என்ற பெயரில் ஒரு துறவற சபையை நிறுவியுள்ளார்.

அமோர்பாக் என்பது ஓடன்வால்டு என்ற ஊரிலுள்ள ஓர் சிறிய கிராமம். வூர்ட்ஸ்பூர்க் என்ற மறைமாநிலத்தின் வடதென் பகுதிகளில் இவர் மிஷினரியாக பணிபுரிந்தார். இவர் அப்பகுதிகளில் மிகவும் போற்ற பெற்றவராக திகழ்ந்தார். இறை விசுவாசம் மக்களிடையே வளர வேண்டுமென்பதை குறிகோளாகக் கொண்டு பணியாற்றினார். இவர் தொடங்கிய "ஆமோர்" என்ற சபையை ஏறக்குறைய 30 ஆண்டுகள் கழித்து, புனித ஆசீர்வாதப்பர் சபையை சார்ந்தவர்கள் வழிநடத்தியுள்ளார்கள். இத்துறவற சபையினர் மக்களிடையே இறைபக்தியை பரப்பி, இறை நம்பிக்கையையும், விசுவாசத்தையும் சிறப்பான முறையில் வளர்த்தெடுத்துள்ளார்கள். இவ்விறைபக்தி இன்று வரை அவ்வூர் மக்களிடையே வேரூன்றி உள்ளது. அன்று ஆமோர்பாக்கிலிருந்த இத்துறவற சபைக்கு சொந்தமான ஆலயம், இன்று புரோட்டஸ்டாண்டு மக்களின் ஆலயமாக உள்ளது. 1734 ஆம் ஆண்டு 1000 ஆம் வருட ஜூபிலியையும் இச்சபைக் கொண்டாடியது. இவர் எழுப்பிய ஆலயம் புதுப்பிக்கப்பட்டு, பழமையான பெயர்பெற்ற ஆலயங்களில் சிறந்த ஆலயமாக போற்றப்படுகின்றது.

வெர்ஸ்(Wersch) என்ற ஊரைச் சேர்ந்த மாக்சிமிலியன் என்பவரே இவ்வாலயத்தை கட்டினார். ஆமோர் கூறியதின்படி அவ்வாலயம் அமைக்கப்பட்டு, அக்காலத்திலேயே மிகவும் அழகுவாய்ந்த ஆலயமாக ஆமோர் அதைக் கட்டினார். இறைவனின் இல்லத்திற்கு வருபவர்கள், இறைவனை அழகுற ஏற்று, வழிபட வேண்டுமென்ற நோக்குடன் மிக அழகாக கட்டப்பட்டது. இவ்வாலயம் கட்டி முடித்தபிறகு ஏராளமான மக்கள் திருப்பலிக்கு குவிந்தனர். ஆலயத்தில் மக்கள் தொகை கணக்கிட இயலாமல் இருந்தது. மிகப் புகழ்பெற்ற ஆலயமாக இவ்வாலயம் திகழ்ந்தது.

செபம்:

வாழ்வை வழங்கும் தந்தையே! நீர் ஒருவர் மட்டுமே நிலைவாழ்வு தருபவர் என்பதை உணர்ந்து, உம் மந்தையின் ஆடுகளை உம் வழி செல்ல தூண்டினீர். உம் தூண்டுதலை உணர்ந்து செயல்பட்ட புனித ஆமோரைப்போல, நாங்களும் உம் குரலுக்கு செவிசாய்க்க உம் வரம் தாரும்.

இந்நாளில் நினைவுகூறப்படும் பிற புனிதர்கள்

புனித கிளாரா Clara von Montelfalco OESA

துறவி, காட்சியாளர் Mystikerin

பிறப்பு: 1275, மோண்டேஃபால்கோ Montefalco, இத்தாலி

இறப்பு: 17 ஆகஸ்டு 1308, மோண்டேஃபால்கோ

புனிதர்பட்டம்: 8 டிசம்பர் 1881

புனித சிலுவை யோஹன்னா Johanna vom Kreuz

சபை நிறுவுனர்

பிறப்பு: 18 ஜூன் 1666, சவ்முர், பிரான்ஸ்

இறப்பு: 17 ஆகஸ்டு 1736, சவ்முர்

புனிதர்பட்டம்: 31 அக்டோபர் 1982

மம்மாஸ் Mammas

மறைசாட்சி

பிறப்பு: 255/260, காங்கிரா Gangra, துருக்கி

இறப்பு: 270/275, செசாரியா, கப்பதோக்கியா, துருக்கி

பாதுகாவல்: கால்நடைகள்

Saint of the Day : (17-08-2020)

St. Amor of Amorbach

Feastday: August 17

Death: 8th century

Amorbach Abbey (German: Kloster Amorbach) was a Benedictine monastery located at Amorbach in the district of Miltenberg in Lower Franconia in Bavaria, Germany.

It was one of four Carolingian foundations intended to establish Christianity in the region of the Odenwald (the others were the monasteries of Lorsch, Fulda and Mosbach).

According to legend, a Gaugraf named Ruthard called the Frankish bishop, Saint Pirmin, to the area to set up a monastic settlement with chapel west of today's town, at the entrance to the Otterbachtal. A disciple of Pirmin, an Aquitanian called "Amor" supposedly then moved the monastery to its current location in 734.[1]:82

By 800 it had become a Reichsabtei, the abbot being directly answerable to Charlemagne. Pepin united it to the Bishopric of Würzburg, although control of it was much disputed by the Bishops of Mainz.

The abbey played an important role in the clearing and settlement of the vast tracts of forest in which it was located, and in the evangelisation of other areas, notably Saxony: many of the abbots of the missionary centre of Verden an der Aller - later to become the Bishops of Verden - had previously been monks at Amorbach. It was severely damaged by the invasions of the Hungarians in the 10th century.

In 1446, the priest Johannes Keck brought reliquaries of a "Saint Amor" and a "Saint Landrada" from Münsterbilsen near Maastricht to the church Amorbrunn, which started to attract pilgrims. In particular after the end of the Thirty Years' War in 1648, people came in search of help for childlessness.[1]:82

In 1525 the abbey buildings were stormed and plundered during the German Peasants' War by forces under the command of Götz von Berlichingen. During the Thirty Years' War the abbey was attacked by the Swedes in 1632, was dissolved for a short time between 1632 and 1634 and the lands taken by a local landowner, and although it was afterwards restored and the lands regained, there followed a period of decline and poverty.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

ஆகஸ்ட் 16)✠ புனிதர் ஆரோக்கியநாதர் ✠(St. Roch)

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 16)

✠ புனிதர் ஆரோக்கியநாதர் ✠

(St. Roch)

ஒப்புரவாளர்/ யாத்திரி :

(Confesser/ Pilgrim)

பிறப்பு: கி.பி 1348

மான்ட்பெல்லியர், மஜோர்கா இராச்சியம்

(Montpellier, Kingdom of Majorca)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 16, 1376/1379

வோகெரா, சவோய் கவுண்டி

(Voghera, County of Savoy)

ஏற்கும் சமயம்/ சபை:

கத்தோலிக்க திருச்சபை (தூய ஃபிரான்சிஸின் மூன்றாம் வரிசை)

(Catholic Church (Third Order of Saint Francis))

ஆங்கிலிக்கன் ஒன்றியம்

(Anglican Communion)

அக்லிபயன் திருச்சபை

(Aglipayan Church)

புனிதர் பட்டம்:

பிரபலமான ஆர்வத்தால்; திருத்தந்தை பதினான்காம் கிரகோரி (Pope Gregory XIV) அவர்களால் "ரோமானிய தியாகவியலில்" (Roman Martyrology) சேர்க்கப்பட்டது

முக்கிய திருத்தலம்: சான் ரோகோ (San Rocco), வெனிஸ் (Venice), இத்தாலி (Italy)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 16

பாதுகாவல்:

சர்மாடோ (Sarmato), அல்தரே இ கிரிஃபல்கோ (Altare e Girifalco), இத்தாலி (Italy). காலரா (Invoked against Cholera), தொற்றுநோய் (Epidemics), முழங்கால் பிரச்சினைகள் (Knee problems), பிளேக் (Plague), தோல் நோய்கள் (Skin diseases. மணமாகாத இளைஞர்களின் பாதுகாவலர் (Patron Saint of Bachelors), நோயுற்ற கால்நடைகள் (Diseased cattle), நாய்கள் (Dogs), பொய்யாக குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்கள் (Falsely accused people), செல்லாதவை (Invalids), இஸ்தான்புல் (Istanbul), அறுவை சிகிச்சை நிபுணர்கள் (Surgeons), ஓடு தயாரிப்பாளர்கள் (Tile-makers), கல்லறைகள் (Gravediggers), பழைய பொருட்கள் விற்பனையாளர்கள் (Second-hand dealers), யாத்ரீகர்கள் (Pilgrims), வக்கீல்கள் (Apothecaries), கலூக்கன் ரோமன் கத்தோலிக்க மறைமாவட்டம் (Roman Catholic Diocese of Kalookan)

புனிதர் ஆரோக்கியநாதர் அல்லது புனிதர் ரோச் அல்லது புனிதர் ராக், ஒரு கிறிஸ்தவப் புனிதர் ஆவார். இவரின் விழா நாள் ஆகஸ்ட் மாதம், 16ம் நாளாகும். ஆங்கிலத்தில் இவரை ராக் என்றும் கிளாஸ்கோ என்றும்,, ஸ்காட்லாந்தில் ரோலோக்ஸ் என்றும் அழைப்பர். இவர் குறிப்பாக கறுப்புச் சாவுக்கு எதிராகப்பாதுகாவல் அளிப்பவராக நம்பப்படுகின்றார். மேலும் இவர் நாய்களுக்கும், தவறாகக்குற்றம் சாட்டப்பட்டோருக்கும் பாதுகாவலராவார்.

வாழ்க்கைச் சுருக்கம்:

இவர் மஜோர்க்கா பேரரசின் (Kingdom of Majorca) மொன்ட் பெலியரில் (Montpellier) கி.பி. சுமார் 1295ம் ஆண்டு பிறந்திருக்கக்கூடும். இவரின் தந்தை அந்த நகரின் ஆளுனராவார். இவரின் பிறப்பின்போது இவரின் மார்பில் ஒரு சிலுவை வடிவில் சிவப்பு நிற மச்சம் இருந்ததாக நம்பப்படுகின்றது. இவரின் இருபதாம் அகவைக்குள் இவரின் பெற்றோர் இருவரும் இறந்தனர். இவரின் தந்தை, தாம் இறப்பதற்கு முன், இவரை நகரின் ஆளுனராக்கினார். ஆயினும் தந்தையின் இறப்புக்குப்பின்பு தன் சொத்துக்களை விற்று ஏழைகளுக்கு அளித்தார். தனது ஆளுனர் பதவியினை தன் மாமாவுக்கு அளித்துவிட்டு இத்தாலிக்கு திருப்பயணம் மேற்கொண்டார். அச்சமயம் இத்தாலி கறுப்புச் சாவினால் பாதிக்கப்பட்டிருந்தது. அங்கே பாதிக்கப்பட்ட நோயாளிகளுக்கு இவர் பணிபுரிந்தார். பலரை அச்சமயத்தில் சிலுவை அடையாளம் வரைந்து குணமாக்கினார் என்பர். இத்தாலியினை சுற்றியுள்ள பல ஊர்களில் இவர் சேவை செய்தார்.

பியாசென்சா (Piacenza) என்னும் ஊரில் பணியாற்றியபோது இவருக்கு அந்த நோய் பிடித்தது. இதனால் இவர் ஊருக்கு வெளியே காட்டில் வனவாசியாக வாழ்ந்தார். ஒரு புதுமையால் இவரின் வசிப்பிடத்தை அறிந்த காத்ஹார்ட் (Gothard Palastrelli) என்பவர் இவருக்கு உதவினார். நலமடைந்தப்பின்னர், தன் சொந்த ஊர் திரும்பினார். அங்கே தாம் யார் என வெளிப்படுத்தாததால் அவரை ஒற்றர் என தவறாகக் கருதிய அவரின் மாமா இவரை சிறையிலடைத்தார். அச்சிறையிலேயே ஐந்தாண்டுகளுக்குப்பின்னர் இவர் இறந்தார். இவரின் மார்பில் இருந்த மச்சமும், இவரிடம் இருந்த ஒரு ஆவணமும் இவரை நகர மக்களுக்கு அடையாளம் காட்டியது. இவரின் அடக்கச்சடங்கு பொதுநிகழ்வாக நடத்தப்பட்டது. இவரின் இறப்புக்குப்பின்பு பல புதுமைகள் இவரின் பெயரால் நிகழ்ந்தன என்பர்.

கி.பி. 1414ம் ஆண்டு, காண்ஸ்தான்சு பொதுச்சங்கம் (Council of Constance) கூடியபோது பிளேக் (Plague) நோய் அந்த நகரினை தாக்கியது. அதனால் அச்சங்கத்தினர் மக்கள் அனைவரும் இவரை நோக்கி மன்றாடப்பணித்தனர். இதனால் விரைவாக நோய் நீங்கியது என்பர். 1485ம் ஆண்டு, இவரின் மீப்பொருட்கள் வெனிஸ் (Venice ) நகருக்கு கொணரப்பட்டது. அங்கேயே அவை இன்றளவும் உள்ளது.

இவர் பொதுவாக ஃபிரான்சிஸ்கன் மூன்றாம் (Third Order of Saint Francis) சபையின் உறுப்பினர் எனக்கருதப்பட்டாலும், அதனை நிருவ எவ்வகைச்சான்றும் இல்லை. உரோமை புனிதர்கள் பட்டியலில் இவரின் பெயர் திருத்தந்தை பதினான்காம் கிரகோரியால் (Pope Gregory XIV) சேர்க்கப்பட்டது. ஆகஸ்ட் மாதம், 16ம் தேதிக்கான திருப்புகழ்மாலையில் இவருக்குறியப்பகுதிக்கு அனுமதியளித்தார்.

நமது நாட்டில், தமிழ்நாடு, கேரளம், கர்நாடகா ஆகிய மாநிலங்களில் இவரது பெயரால் தேவாலயங்கள் உள்ளன.

† Saint of the Day †

(August 16)

✠ St. Roch ✠

Pilgrim:

Born: 1348 AD

Montpellier, Kingdom of Majorca

Died: August 16, 1376,/ 1379

Voghera, County of Savoy

Venerated in:

Catholic Church (Third Order of Saint Francis)

Anglican Communion

Aglipayan Church

Canonized:

By popular fervor; added to the Roman Martyrology by Pope Gregory XIV

Major shrine: San Rocco, Venice, Italy

Feast: August 16

Patronage:

Sarmato, Altare e Girifalco, Italy. Invoked against Cholera, Epidemics, Knee problems, Plague, Skin diseases. Patron Saint of bachelors, Diseased cattle, Dogs, Falsely accused people, Invalids, Istanbul, Surgeons, tile-makers, Gravediggers, Second-hand dealers, Pilgrims, Apothecaries, Roman Catholic Diocese of Kalookan

Saint Roch or Rocco was a Catholic saint, a confessor whose death is commemorated on 16 August and 9 September in Italy; he is especially invoked against the plague. He may also be called Rock in English, and has the designation of St Rollox in Glasgow, Scotland, said to be a corruption of St Roch's Loch, which referred to a small loch once near a chapel dedicated to St. Roch in 1506.

He is a patron saint of dogs, falsely accused people, bachelors, and several other things. He is the patron saint of Dolo (near Venice) and Parma. He's also the patron of Casamassima, Cisterna di Latina and Palagiano, Italy.

Saint Roch is known as "San Roque" in Spanish, including in many now-English-speaking areas, such as the Philippines.

St. Roch was born with an unusual and deep red mark on his chest in the shape of a cross, a sign that the Blessed Virgin Mary had heard and answered his mother's prayers for her barrenness to be healed. As a child St. Roch was deeply religious, fasting twice a week after the example of his pious mother. His parents died when he was twenty years of age, after which he gave his inheritance to the poor, handed the government of the city over to his uncle, and began a new life as a poor mendicant pilgrim.

Free from all earthly cares, St. Roch joined the Third Order Franciscans, donned the familiar pilgrim's garb (a common practice of popular piety at the time), and set out on a pilgrimage to visit and pray at the holy places in Rome.

When he came upon the town of Acquapendente near Viterbo, he saw that it was badly struck by the black plague which was wreaking havoc across Europe. He sojourned there for a time to care for the sick both in private homes and in the hospitals—even though doing so was dangerous for himself.

Instead of contracting the highly contagious disease, St. Roch cured many people by simply making the Sign of the Cross over them. He continued his charitable work until the disease was halted from spreading further in the village, after which he continued on his pilgrimage. His miraculous healing power evidenced itself in the same manner in every plague-infested town that he passed through on his way to Rome, and also in Rome itself.

When his travels brought him to the owner of Piacenza, he discovered that he was no longer spared from the deadly disease and finally contracted it in the leg. Instead of burdening anyone with his sickness, he commended himself to God and awaited his death in a remote and abandoned forest hut. Providentially, a local count's hunting dog found and befriended him, bringing him food daily and licking his wounds. A spring arose nearby providing St. Roch with fresh water.

The count, one day following his dog into the woods, discovered and aided the holy pilgrim. Slowly St. Roch's health was restored, after which he received divine inspiration that he should return to his native Montpellier.

Once there he found the city at war. He refused to disclose his identity to the soldiers so that he could remain poor and unknown, having renounced his former life as the son of the governor. But his obfuscation aroused suspicion, and he was accused of being a spy disguised as a pilgrim. St. Roch did not defend himself against these charges, not wishing to reveal his true identity, and instead entrusted himself completely to God's will.

St. Roch was cast into prison by his own uncle, who failed to recognize his nephew's altered appearance. According to legend, St. Roch was forgotten and abandoned in prison, but not by God, who sent angels to minister to him while he was held in captivity. He died there five years later.

As told by a Franciscan hagiographer, Marion A. Habig, O.F.M.:

      "When he felt that his end was drawing near, Saint Roch asked that a priest might come and administer the last sacraments. The priest, on entering the prison, beheld it supernaturally lighted up and the poor captive surrounded with a special radiance. As death claimed its victim, a tablet appeared on the wall on which an angelic hand wrote in golden letters the name of Roch and the prediction that all who would invoke his intercession would be delivered from the plague. Informed of all that took place, Saint Roch's uncle came to the prison and, shortly after, also the governor's mother, that is, Roch's grandmother. She identified the dead man as her grandson by the birthmark of the red cross on his breast. They gave him a magnificent funeral and had a church built in his honor, in which his body was entombed. His veneration was approved by several popes and soon spread throughout Europe."

Later, during the Council of Constance in 1414, the plague broke out again in Rome. The Council Fathers turned to St. Roch, the patron against the plague, and arranged that prayers and public processions be held in his honor, after which the plague ceased.

Because of his patronage against infectious disease, St. Roch was a highly-regarded saint in the late Middle Ages, especially in those Italian towns in which he exercised his healing powers. Many of this town have chosen him as their patron.

St. Roch is often depicted as a pilgrim with a walking staff and seashell (the symbol of a pilgrim), an open sore on his leg, an angel by his side, and a dog at his feet. He is the patron saint of dogs, dog owners, knee problems, surgeons, invalids, bachelors, diseased cattle, and against cholera, plague, skin rashes and diseases, contagious diseases, pestilence, and epidemics.

அரசர் முதலாம் ஸ்டீபன் Stephen I von Ungarnஹங்கேரியின் தேசிய புனிதர் August 16

இன்றைய புனிதர் :

(16-08-2020)

அரசர் முதலாம் ஸ்டீபன் Stephen I von Ungarn

ஹங்கேரியின் தேசிய புனிதர்

பிறப்பு : 969 

கிரான் Gran, ஹங்கேரி

    

இறப்பு : 15 ஆகஸ்டு 1038,

ஹங்கேரி

பாதுகாவல்: ஹங்கேரி

இவர் ஏறக்குறைய 1000 ஆம் ஆண்டில் திருமுழுக்கு பெற்று, ஹங்கேரி நாட்டு மன்னராக முடிசூட்டப்பட்டார். தனது 20 ஆம் வயதில் பவேரியா நாட்டு அரசர் புனித 2 ஆம் ஹென்றியின் சகோதரி கிசேலா(Giesela) என்பவரை திருமணம் செய்துகொண்டார். தன் தந்தையின் இறப்பிற்குப்பின் "மாகியர்" (Magiar) என்ற சாதியினருக்கு தலைவராக பொறுப்பேற்றார். தம் மக்களை ஆட்சிபுரிவதில் நீதியும், நல்லிணக்கமும், இறைப்பற்றும் கொண்டு விளங்கினார். திருச்சபையின் சட்டதிட்டங்களை மிக நுணுக்கமாக கடைபிடித்தார். தன் நாட்டு மக்களின் நலனில் அக்கறை கொண்டு, அவர்களின் தேவைகளை நிறைவேற்றி வாழ்ந்தார். 

இவர் அனுமதியின்றி தவித்த மற்ற நாடுகளுடன் தொடர்புகொண்டு, அமைதியை ஏற்படுத்தினார். தன் நாட்டு மக்களை இறையுணர்வில் வளர்த்தெடுத்தார். நாடு முழுவதும் பல புதிய மறைமாவட்டங்களை உருவாக்கினார். பல துறவற சபையினரை தன் நாட்டிற்கு வரவழைத்து, கிறிஸ்துவ விசுவாசத்தைப் பரப்பினார். பல துறவற மடங்களையும், ஆலயங்களையும் கட்டினார். தன் நாட்டு மக்கள் அனைவரும் கிறிஸ்துவர்களாக வாழ வழிவகுத்தார். கிறிஸ்துவர் அல்லாதவர்களுடன் தொடர்புகொள்வதை தடுத்தார். செபம், தவம், இவைகளில் வளர நாட்டு மக்களை துறவிகள், குருக்களின் வழியாக தூண்டினார். 

ஸ்டீபன் தன் நாடு முழுவதிலும் பல குருக்களையும், கன்னியர்களையும், ஆயர்கலையும் உருவாக்கினார். நாடு முழுவதிலுமே திருச்சபையின் வாழ்வை பெரிதும் ஊக்கப்படுத்தி வளர்த்தார். ஹங்கேரி நாட்டில் திருச்சபை வளர அன்று இவர் இட்ட உரமானது. இன்றும் தளைத்து வளர்ந்து கிறிஸ்துவ நாடாக திகழ்கின்றது. இவரிடம் இறைவன் ஒப்படைத்த மக்களை, அவர் வழியில் நடத்தி சென்றார். இவர் செய்த இறைப்பணியால் இவர் இறந்தபிறகும் இவரின் வலது கையானது. அழியாமல் இருந்தது. தன் வாழ்நாள் முழுவதுமே தாழ்ச்சியிலும், நீதியை கடைப்பிடிப்பதிலும், அமைதியிலும் மிக சிறந்தவராக திகழ்ந்தார். 

செபம்:

முதலும் முடிவுமான இறைவா! உம்மையே முழுமுதலாக கொண்டு, உம்மை மட்டுமே தன் நாட்டு மக்களில் மையமாக வைத்து, வாழ்ந்த புனித ஸ்டீபனின் அருஞ்செயல்களை நினைத்து, உமக்கு நன்றி நவில்கின்றோம், அவர் காட்டிய இறைவழியில் அம்மக்களை நீர் எந்நாளும் உடனிருந்து வழிநடத்தியருள் வேண்டுமாய் இறைவா உம்மை இறைஞ்சுகின்றோம்

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (16-08-2020)

St. Stephen of Hungary

St. Stephen was from a very noble family and was born in the year 997 to father Prince Geza and mother Sarolt of Hungary. He married Giselle, the daughter of Duke Henry-Ii of Bavaria. He took very sincere efforts to spread Christianity and extended patronage to Church leaders. St. Stephen was anointed as king of Hungary by Pope Sylvester-II on the Christmas day in the year 1001, with the consent of the Holy Roman Emperor Otto-III. St. Stephen dedicated his crown to Holy Mary, during the coronation. His only son Emeric died after being wounded in a hunting expedition in the year 1031. Therefore St. Stephen was having no son left to rule his Kingdom. So in his death bed he raised the Holy Crown by his right hand and prayed to the Holy Mary to take the Hungarians as Her subjects and to become the Queen of Hungarians. He died on August 15, 1038, on the commemoration day of the Assumption of Mary.

St. Stephen’s right hand is kept as a relic and is called as the Holy Right by Hungarians. His right hand remains uncorrupted due to the reason that with this hand he raised the Holy Crown towards heaven and prayed to the Virgin Mary. The right hand is now in the Basilica of King Saint Stephen in Budapest.

He is venerated as the patron saint of masons, stone cutters and brick layers. He was canonized by Pope Gregory-VII on August 20, 1083.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 16)

✠ ஹங்கேரியின் புனிதர் முதலாம் ஸ்டீஃபன்  ✠

(St. Stephen I of Hungary)

ஹங்கேரியின் அரசர்:

(King of Hungary)

பிறப்பு: கி.பி. 975

எஸ்டர்காம், ஹங்கேரி

(Esztergom, Principality of Hungary)

இறப்பு : ஆகஸ்டு 15, 1038,

எஸ்டர்காம், ஹங்கேரி அரசு

(Esztergom or Székesfehérvár, Kingdom of Hungary)

புனிதர் பட்டம் : 1083

திருத்தந்தை ஏழாம் கிரகோரி

(Pope Gregory VII)

பாதுகாவல்: ஹங்கேரி

நினைவுத் திருநாள் : ஆகஸ்ட் 16

புனிதர் முதலாம் ஸ்டீஃபன், கி.பி. 997ம் ஆண்டு முதல் கி.பி. 1000 அல்லது 1001ம் ஆண்டு வரையான காலத்தில் பதவியிலிருந்த ஹங்கேரியர்களின் கடைசி மகா இளவரசரும் (Grand Prince of the Hungarians), கி.பி. 1000 அல்லது 1001ம் ஆண்டு முதல், 1038ம் ஆண்டில் அவர் இறக்கும் வரை ஆட்சியிலிருந்த ஹங்கேரியின் முதல் அரசனும் (First King of Hungary) ஆவார். இவர் பிறந்தபோது, இவருக்கு பேகனிய பெயரான (Pagan name) “வஜ்க்” (Vajk) என்ற பெயர் இடப்பட்டது. இவரது திருமுழுக்கு பற்றின விவரங்கள் தெரியவில்லை. ஹங்கேரி நாட்டின் மகா இளவரசர் “கேஸா” மற்றும் “சரோல்ட்” (Grand Prince Géza and Sarolt) ஆகியோர் இவரது பெற்றோர் ஆவர். இவரது பெற்றோர் இருவருமே திருமுழுக்கு பெற்றிருப்பினும், இவர்களது குடும்ப உறுப்பினர்களில், பக்தியுள்ள கிறிஸ்தவரான முதல் உறுப்பினர் ஸ்டீஃபன் ஆவார். தூய ரோம பேரரசன் “இரண்டாம் ஹென்றியின்” (Henry II, Holy Roman Emperor) சகோதரியான “கிசேலாவை” (Gisela of Bavaria) திருமணம் செய்துகொண்டார்.

கி.பி. 997ம் ஆண்டு, தமது தந்தை இறந்ததன் பிறகு, ஆட்சி கட்டிலில் அமர்வதற்காக (Pagan warriors) என்ற படை வீரர்களின் துணை கொண்டிருந்த 'கொப்பாணி' (Koppány) என்ற தமது உறவினர்களுக்கெதிராக போராட வேண்டியிருந்தது. தமது உறவினர்களான கொப்பாணியை வென்ற ஸ்டீஃபன், திருத்தந்தை இரண்டாம் சில்வெஸ்ட்டர் (Pope Sylvester II) அவர்கள் அனுப்பிய கிரீடத்தை அணிந்து ஹங்கேரி நாட்டு மன்னராக முடிசூட்டப்பட்டார். ஹங்கேரி நாட்டின் கடைசி இளவரசரும் முதலாம் அரசரும் இவரேயாவார்.

தன் தந்தையின் மரணத்தின்பின் "மாகியர்" (Magiar) என்ற சாதியினருக்கு தலைவராக பொறுப்பேற்றார். தம் மக்களை ஆட்சி புரிவதில் நீதியும், நல்லிணக்கமும், இறைப்பற்றும் கொண்டு விளங்கினார். திருச்சபையின் சட்டதிட்டங்களை மிக நுணுக்கமாக கடைபிடித்தார். தன் நாட்டு மக்களின் நலனில் அக்கறை கொண்டு, அவர்களின் தேவைகளை நிறைவேற்றி வாழ்ந்தார்.

இவர் அமைதியின்றி தவித்த மற்ற நாடுகளுடன் தொடர்புகொண்டு, அமைதியை ஏற்படுத்தினார். தன் நாட்டு மக்களை இறையுணர்வில் வளர்த்தெடுத்தார். நாடு முழுவதும் பல புதிய மறைமாவட்டங்களையும், மூன்று பெனடிக்டின் மடாலயங்களையும் உருவாக்கினார். பல துறவற சபையினரை தன் நாட்டிற்கு வரவழைத்து, கிறிஸ்தவ விசுவாசத்தைப் பரப்பினார். பல துறவற மடங்களையும், ஆலயங்களையும் கட்டினார். தன் நாட்டு மக்கள் அனைவரும் கிறிஸ்தவர்களாக வாழ வழிவகுத்தார். கிறிஸ்தவர் அல்லாதவர்களுடன் தொடர்புகொள்வதை தடுத்தார். செபம், தவம், இவைகளில் வளர நாட்டு மக்களை துறவிகள், குருக்களின் வழியாக தூண்டினார்.

ஸ்டீஃபன் தன் நாடு முழுவதிலும் பல குருக்களையும், கன்னியர்களையும், ஆயர்களையும் உருவாக்கினார். நாடு முழுவதிலுமே திருச்சபையின் வாழ்வை பெரிதும் ஊக்கப்படுத்தி வளர்த்தார். ஹங்கேரி நாட்டில் திருச்சபை வளர அன்று இவர் இட்ட உரமானது. இன்றும் தளைத்து வளர்ந்து கிறிஸ்தவ நாடாக திகழ்கின்றது. இவரிடம் இறைவன் ஒப்படைத்த மக்களை, அவர் வழியில் நடத்தி சென்றார். தன் வாழ்நாள் முழுவதுமே தாழ்ச்சியிலும், நீதியை கடைப்பிடிப்பதிலும், அமைதியிலும் மிகச் சிறந்தவராக திகழ்ந்தார். 

கி.பி. 1038ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 15ம் நாளன்று மரித்த ஸ்டீஃபன், “ஸ்செக்ஸ்ஃபெர்வர்” (Székesfehérvár) எனுமிடத்தில் கட்டப்பட்டு, அன்னை மரியாளுக்கு அர்ப்பணித்திருந்த பேராலயத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டார். அவருடைய இறப்பு, பல தசாப்தங்களாக நீடித்த உள்நாட்டுப் போர்களை ஏற்படுத்தியது. கி.பி. 1083ம் ஆண்டில், முதலாம் ஸ்டீஃபனும், அவரது மகனான “எமெரிக்கும்” (Emeric), “க்ஸனாட்” (Csanád) மறைமாவட்டத்தின் ஆயர் “கெரார்ட்” (Gerard) ஆகிய மூவரும் திருத்தந்தை “ஏழாம் கிரகோரியால்” (Pope Gregory VII) புனிதர்களாக அருட்பொழிவு செய்விக்கப்பட்டனர். ஸ்டீஃபன், ஹங்கேரி மற்றும் அண்டை பிரதேசங்களில் பிரபலமான புனிதர் ஆவார். ஹங்கேரியில், அவருடைய நினைவுத் திருவிழா (ஆகஸ்ட் 20 அன்று கொண்டாடப்படுகிறது) மாநிலம் உருவாக்கப்பட்டதை நினைவுகூரும் ஒரு பொது விடுமுறை நாளுமாகும்.

கன்னி மரியாவின் விண்ணேற்புப் பெருவிழா August 15

இன்று திருஅவையானது புனித கன்னி மரியாவின் விண்ணேற்புப் பெருவிழாவைக் கொண்டாடி மகிழ்கின்றது. புனித கன்னி மரியா தனது மண்ணக வாழ்வை முடித்துகொண்டவுடன், உடலோடும் ஆன்மாவோடும் விண்ணகத்திற்கு எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டதை இவ்விழா நமக்கு எடுத்துரைக்கிறது.

வரலாற்றுப் பின்னணி:

கி.பி.நான்காம் நூற்றாண்டிலிருந்து கீழைத் திருஅவையில் இவ்விழா டார்மிஷன் என்ற பெயரில் அதாவது ‘அன்னை ஆண்டவரில் துயில் கொள்கிறார்’ என்ற பெயரில் கொண்டாடப்பட்டு வருவதற்கான வரலாற்றுக் குறிப்புகள் இருக்கின்றன. அதன்பிறகு எட்டாம் நூற்றாண்டைச் சார்ந்த யோவான் டமாசின் என்பவர், “அன்னை மரியா ஆண்டவர் இயேசுவைப் பெற்றெடுப்பதன் பொருட்டு, கருவிலே பாவக்கறையின்றி உதித்ததால், அவர் உடலோடும் ஆன்மாவோடும் விண்ணகத்திற்கு எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டார்” என்று கூறுவார்.

1568 ஆம் ஆண்டு அப்போது திருத்தந்தையாக இருந்த ஐந்தாம் பயஸ் என்பவர் மரியாவின் விண்ணேற்புப் பெருவிழாவை உலகம் முழுவதும் கொண்டாடப் பணித்தார். 1950 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 12 ஆம் நாள், மரியா உடலோடும் ஆன்மாவோடும் விண்ணகத்திற்கு எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டார் என்ற நம்பிக்கைப் பிரகடனமானது இயற்றப்பட்டது. பின்னர் இரண்டாம் வத்திக்கான் சங்கமானது, “மாசற்ற புனித கன்னி மரியா மண்ணக வாழ்வை முடித்ததும், உடலோடும் ஆன்மாவோடும் விண்ணகத்திற்கு எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டார் என்று கட்டியம் கூறியது (திச 59). இவ்வாறுதான் புனித கன்னி மரியாவின் விண்ணேற்புப் பெருவிழா உலக முழுவதும் கொண்டாடும் நிலை உருவானது.

ஆகஸ்ட் 15)✠ புனிதர் டார்ஸிசியஸ் ✠(St. Tarcisius)

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 15)

✠ புனிதர் டார்ஸிசியஸ் ✠

(St. Tarcisius)

நற்கருணை மறைசாட்சி:

(Martyr of the Eucharist)

பிறப்பு: தெரியவில்லை

இறப்பு: கி.பி. 3ம் நூற்றாண்டு

ரோம் (Rome)

ஏற்கும் சபைகள்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஆங்கிலிக்கன் ஒன்றியம்

(Anglicanism)

முக்கிய திருத்தலம்:

கேபிட்டில் இருக்கும் சான் சில்வெஸ்ட்ரோ, ரோம்

(San Silvestro in Capite, Rome)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 15 (ரோமன் தியாகவியல்)

பாதுகாவல்: பலிபீட சிறுவர்கள் (Altar Servers) மற்றும் புதுநன்மை அல்லது, முதல் நற்கருணை (First Communicants) வாங்குவோர்

புனிதர் டார்ஸிசியஸ், கி.பி. 3ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்திருந்த, ஆதிகால கிறிஸ்தவ திருச்சபையின் மறைசாட்சி ஆவார். அவரைப் பற்றி அதிகம் அறியப்படவில்லை எனினும், கி.பி. 4ம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் ஆட்சிபுரிந்த,  "திருத்தந்தை முதலாம் டமாஸஸ்" (Pope Damasus I) அவர்களது கவிதைத் தொகுப்புக்களிலிருந்து இவரைப்பற்றின விபரங்கள் வெளிப்பட்டன.

டார்ஸிசியஸ் ஒரு சிறுவனாக இருந்தபோது, ரோமப் பேரரசு, பேரரசன் வலேரியன் (Valerian) என்பவனால் ஆளப்பட்டது. கிறிஸ்தவர்கள் இயேசுவை நேசிப்பதாலும், அவருடைய போதனையினாலும் அவர் வெறுத்தார். நிலைமைகள் மோசமாக இருந்த அழுக்கு சிறைகளில் அவர்கள் தூக்கி எறியப்பட்டனர். தியாகிகளாக இருந்த அவர்களில் பலர், அவர்களின் கிறிஸ்தவ நம்பிக்கைகளுக்காக கொல்லப்பட்டனர்.

இந்த கிறிஸ்தவர்கள் எவ்வாறு மறைசாட்சிகள் ஆனார்கள்? அவர்களில் சிலர் அடித்து கொல்லப்பட்டனர். மற்றவர்கள் எரிக்கப்பட்டனர். மற்றும், அனைத்தையும் விட மிகக் கொடூரமானது, அவர்களில் பலர் "கொலிசியம்" (Coliseum) என்று அழைக்கப்படும் ஒரு பெரிய அரங்கில் வீசப்பட்டனர் (இது இன்றும் உள்ளது). அங்கே அவர்கள் சிங்கங்களால் உண்ணப்பட்டனர். இந்த கொடூரமான கொடுமையைப் பார்த்து அதை ரசித்த சக்கரவர்த்திக்கும் அவரது நண்பர்களுக்கும் இது ஒரு விளையாட்டு போல இருந்தது. இருப்பினும், கிறிஸ்தவர்கள் இயேசுவை விசுவாசிப்பதனால், இவை அனைத்தையும் சகித்தார்கள்.

பேரரசனின் ஆட்களிடம் பிடிபடுவதைத் தவிர்ப்பதற்கு, கிறிஸ்தவர்கள் ஜெபிக்க விரும்பினால், தங்கள் வீடுகளில் ரகசியமாக சந்திக்க வேண்டியிருந்தது. நிலைமை மிகவும் ஆபத்தானதாக மாறியபோது, அவர்கள் நிலத்தடி அறைகள் மற்றும் "கேடகோம்ப்ஸ்" (Catacombs) எனப்படும் பத்திகளைக் கட்டினர். இதனால் அவர்கள் பாதுகாப்புடன், ஒன்றாக சந்திக்க முடிந்தது. திருப்பலிகளை ரகசியமாக கொண்டாட, அவர்கள் "கிரிப்ட்கள்" (Crypts) என்று அழைக்கப்படும் தரையில் கீழே பெரிய அறைகளை கட்ட வேண்டியிருந்தது. அங்கு அவர்கள் இறந்தவர்களையும் அடக்கம் செய்தனர்.

கேடகோம்ப்களுக்கான நுழைவாயில்கள் மறைக்கப்பட்டிருந்தன. அவை வழக்கமாக நகரத்திற்கு வெளியே கிறிஸ்தவர்களுக்கு மட்டுமே தெரிந்த தனிமைப்படுத்தப்பட்ட இடங்களில் இருந்தன. இதே கேடகோம்ப்கள் இன்றும் உள்ளன. அவற்றை ரோம் செல்லும் பார்வையாளர்கள் காணலாம்.

அங்கேதான் அவர்கள் ஜெபிக்கவும், தங்கள் விசுவாசத்தைப் படிக்கவும், திருப்பலி கேட்கவும், புனித ஒற்றுமையைப் பெறவும் கூடினர். தைரியமான ஆயர்கள் மற்றும் பாதிரியார்கள் தங்கள் உயிரைப் பணயம் வைத்ததால் இது சாத்தியமானது. இதனால் மக்கள் இயேசுவின் உடலையும் இரத்தத்தையும் நற்கருணைக்குள் பெற முடிந்தது. கேடகோம்ப்களின் நுழைவாயில்களை அறிவதை இரகசியமாக பாதுகாப்பதில் கிறிஸ்தவர்கள் எவ்வளவு கவனமாக இருந்தபோதிலும், சில சமயங்களில் புறமதத்தினர் அவற்றைக் கண்டுபிடித்தனர். எனவே, ஏராளமான கிறிஸ்தவர்கள் பிடிபட்டனர் அல்லது சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர். அங்கு, ஒவ்வொரு நாளும், அவர்கள் கொல்லப்படுவார்கள் என்று எதிர்பார்த்தார்கள். அவர்கள் அனுபவித்த துன்பங்கள் ஏராளமாக இருந்தபோதிலும், அவர்கள் நற்கருணை இயேசுவைப் பெற விரும்பினார்கள்.

ஒரு நாள், ஆயர் ஒருவர், இதுபோன்ற ஒரு கேடகோம்ப்பில், ஒரு மாபெரும் புனித திருப்பலியினை கொண்டாடவிருந்தபோது, சிறையில் கைதிகளாயிருந்த அவரது சக ஆயர்கள் மற்றும் பாதிரியார்களிடமிருந்து அவருக்கு ஒரு கடிதம் வந்தது. தயவுசெய்து புனித நற்கருணையை அவர்களுக்கு அனுப்புமாறு கேட்டுக்கொண்டனர். இயேசு அவர்களுடன் இருந்தால், அவர்களது அச்சம் குறைவாக இருக்கும், அவரை நேசிக்கும் காரணத்துக்காக ஒரு தியாகியின் மரணத்தை மகிழ்ச்சியுடன் ஏற்றுக்கொள்வார்கள் என்பதை அவர்கள் அறிந்தார்கள். புனித நற்கருணையை கைதிகளிடமும் நோயுற்றவர்களிடமும் எடுத்துச் செல்வது மிகவும் ஆபத்தானது என்பதால், ஆயருக்கு இது ஒரு பிரச்சினையாக இருந்தது.

புனித திருப்பலியினை தொடங்குவதற்கு முன், ஆயர் அங்குள்ள மக்களிடம், நற்கருணை இயேசுவை கைதிகளுக்கு எடுத்துச் செல்ல சிறந்த நபரைத் தேர்வுசெய்ய ஜெபிக்கும்படி கேட்டார். பாதிரியார்கள் அவ்வாறு செய்வது இப்போதுள்ள காலகட்டத்தில் மிகவும் ஆபத்தானது என்பதால், சந்தேகத்தைத் தூண்டாத வேறு சில நல்லவர்களைத் தேர்ந்தெடுப்பது முக்கியம் என்றார்.

திருப்பலி முடிந்தவுடன், ஆயர், ‘இந்த துணிச்சலான பணியை யார் செய்ய தயாராக இருக்கிறீர்கள்’ என்று கேட்டார்.  டார்ஸிசியஸ் என்ற பலிபீட சேவை சிறுவன் ஒருவன் எழுந்து நின்று, “என்னை அனுப்புங்கள்” என்றான். சிறுவன் மிகவும் இளமையாக இருந்ததால், அது ஆபத்தில் முடியக்கூடும் என்று ஆயர் நினைத்தார். ஆனால் டார்ஸிசியஸ், தாம் மிகவும் இளமையாக இருப்பதால் யாரும் தம்மை சந்தேகிக்க மாட்டார்கள் என்று, ஆயரை நம்ப வைத்தான். நற்கருணையில் வாழும் இயேசுவிடம் டார்ஸிசியஸ் வைத்திருந்த ஆழ்ந்த அன்பை எல்லா கிறிஸ்தவர்களும் அறிந்திருந்தனர். எனவே ஆயர், சிறுவனின் வாய்ப்பை தர ஒப்புக்கொண்டார்.

ஒரு துணியில் பொதியப்பட்டு, சிறு பேழை ஒன்றினுள் வைக்கப்பட்ட சில நற்கருணைகள்,  டார்ஸிசியசிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டன. டார்ஸிசியஸ் அதனை, தமது மார்புக்கு மேலாக உள்ள அங்கியினுள்ளே மறைத்துக்கொண்டார். தன்னுடைய பராமரிப்பில் ஒப்படைக்கப்பட்ட பரலோக பொக்கிஷங்களை நினைவில் கொள்ளும்படி ஆயர் கேட்டுக்கொண்டார். உண்மையாகவே இயேசு வாழும் இந்த புனிதமான அருட்பிரசாதனங்களை உண்மையுடனும் பாத்திரமாகவும் பாதுகாக்க, நெரிசலான தெருக்களைத் தவிர்க்குமாறு வேண்டினார். அவற்றை விட்டுவிடுவதைவிட,  தாம் தமது உயிரையே விட்டுவிடுவதாக கூறிய டார்ஸிசியஸ் புனிதப் புதையலான அவற்றை பற்றிக்கொண்டு சிறை நோக்கி புறப்பட்டார்.

"நோட்ரே டேமின்" (Notre Dame) அருட்சகோதரி ஒருவர், இங்கிருந்து கதையை எடுத்துக்கொள்கிறார்:

ஓ, எங்கள் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட இறைவனை தனது இதயத்திற்கு மிக நெருக்கமாக சுமந்தபோது டார்ஸிசியஸ் எவ்வளவு மகிழ்ச்சியையும், பெருமையையும் உணர்ந்தார்! அவர் கடந்து வந்த இடங்களையோ மக்களையோ விட்டுவிடும் எண்ணங்கள் அவருக்கு இல்லை. அவர் சுமந்த இயேசுவைப் பற்றி மட்டுமே நினைத்திருந்தார்.

"ஓ, அன்புள்ள இயேசுவே, நான் உன்னை எப்படி நேசிக்கிறேன்," என்று அவர் கிசுகிசுத்தார். "உங்கள் சின்னஞ்சிறிய தூதராக என்னைத் தேர்ந்தெடுத்திருப்பது எவ்வளவு நல்லது. சிறையில் இருக்கும் இந்த நல்ல மனிதர்களைப் போல நானும் உங்களுக்காக எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் மனமுவந்து துன்பப்படுவேன், இறப்பேன். ஒருவேளை, ஒரு நாள், நீங்களும் என் உயிரை உங்களுக்காக அர்ப்பணிக்க அனுமதிப்பீர்கள்.”

இது போன்ற நேசமிகு வார்த்தைகளை கிசுகிசுத்தவாறு, அவர் விரைவாகச் சென்றார். அவர் இப்போது நெடுஞ்சாலையிலிருந்து வெளியேறி கேடகோம்ப் சாலையில் இருந்தார். அங்கு அவர் தனது பள்ளித் தோழர்கள் உள்ள ஒரு குழுவைக் கடந்தார். விளையாடுவதற்கு ஒரு அணியை உருவாக்க எண்ணிய அவர்களுக்கு ஒரே ஒரு நபர் தேவைப்பட்டார். டார்ஸிசியஸைப் பார்த்த அவர்கள், அவரை நிறுத்தி அவர்களுடன் சேர அழைத்தனர்.

"நான் வருந்துகிறேன், ஆனால் நான் ஒரு முக்கியமான செய்தி கொண்டுபோகிறேன்" என்ற அவர், விரைந்து சென்றார். ஆனால் அவரைப் பிடித்துக்கொண்ட சிறுவர்கள், அவரை விட மறுத்தனர்.

டார்ஸிசியஸ் தனது கைகளை மார்பகத்துடன் இறுக்கமாகப் பிடித்திருப்பதைப் பார்த்த ஒருவன், "உன்னிடம் என்ன இருக்கிறது நான் பார்க்கிறேன்" என்றான்.

"இல்லை, இல்லை," என்று டார்ஸிசியஸ் அழுதார். தன்னை விடுவிக்க போராடினார். அவரது கவலை அவர்கள் அனைவரையும் ஆர்வமாக்கியது. மேலும் அவர்கள் அனைவரும் ஒன்றாக அவரது கைகளை இழுக்க முயன்றனர்.

"என் இயேசுவே, என்னை பலப்படுத்துங்கள்" என்று டார்ஸிசியஸ் கிட்டத்தட்ட மூச்சைப் பிடித்து முணுமுணுத்தார். ஆனால், அவரது வார்த்தைகளைக் கேட்டுவிட்ட ஒரு சிறுவன், “அவன் ஒரு கிறிஸ்தவன். அவன் மர்மமான ஏதோ சில கிறிஸ்தவ பொருளை அங்கே மறைக்கிறான்” என்று, மற்றவர்களிடம் கூக்குரலிட்டான்.

இதனால் ஆர்வம் அதிகமான சிறுவர்கள், டார்ஸிசியஸ் என்னதான் வைத்திருக்கிறார் என்று பார்த்துவிடுவது என்று தீர்மானித்தார்கள். எனவே அவர்கள் கல்லெறிந்து, உதைத்து, அவரைத் தாக்கினார்கள். அவருடைய கைகளை விலக்க தங்களால் முடிந்ததைச் செய்தார்கள். ஆனால் அவர்களால் அவரது பிடியைத் தளர்த்த முடியவில்லை.

அந்த வழியாகச் சென்ற வழிப்போக்கன் ஒருவர், என்ன விஷயம் என்று கேட்டார். "அவன் ஒரு கிறிஸ்தவன், மர்மமான சில கிறிஸ்தவ பொருளை சுமந்து வருகிறான். நாங்கள் அவனிடமிருந்து அதைப் பெற முயற்சிக்கிறோம்" என்று சிறுவர்களில் ஒருவன் கத்தினான்.

"அவன் ஒரு கிறிஸ்தவன் என்றா சொன்னாய்?" என்ற வழிப்போக்கன், டார்ஸிசியஸை கொடூரமாக அடித்து கீழே தள்ளினான்.

இந்த தருணத்தில், அந்த வழியாக வந்த ஒரு படை வீரன், கூட்டத்தை நோக்கி விரைந்து சென்று, அவர்களை வலது மற்றும் இடதுபுறமாக சிதறடித்து விரட்டினான். பின்னர், குனிந்து டார்ஸிசியஸை தனது கைகளில் தூக்கினான்.

"கோழைகளே” என்று கத்திய படை வீரன், "ஒரு சிறிய பையனை எல்லாரும் சேர்ந்து அடிக்கிறீர்களே" என்ற அவர் விரைவாக வீதியில் இறங்கி அமைதியான பாதையில் விரைந்தார். டார்ஸிசியஸின் தலைமுடியை கோதிய அவர், "டார்ஸிசியஸ் பையா" என்று செல்லமாக அழைத்தார். கண்களைத் திறந்து பார்த்த டார்ஸிசியஸ், அவர், கேட்டக்கோம்பில் தாம் அடிக்கடி சந்தித்துள்ள ஒரு கிறிஸ்தவர் என்பதை உணர்ந்தார்.

"நான் இறந்து கொண்டிருக்கிறேன், ஆனால் நான் என் கடவுளை அவர்களிடமிருந்து பாதுகாத்துவிட்டேன்" என்று அவர் கூறினார். அவர் தனது விலைமதிப்பற்ற புதையலை படைவீரனிடம் ஒப்படைத்தார். அவர் அதை தனது அங்கிக்குள் பயபக்தியுடன் வைத்துக்கொண்டார். "எனக்காக அவரை சிறைக்குள் அழைத்துச் செல்லுங்கள்" என்று டார்ஸிசியஸ் கூறினார். ஒரு மென்மையான பெருமூச்சுடன் அவர் மீண்டும் சிப்பாயின் கைகளில் விழுந்தார். அவருடைய சிறிய ஆத்மா ஏற்கனவே கடவுளோடு ஒன்றிப்போயிருந்தது. அவருக்காக அவர் விருப்பத்துடன் தமது உயிரைக் கொடுத்தார். ஏனென்றால், "ஒரு மனிதன் தன் நண்பனுக்காக உயிரைக் கொடுப்பதைவிட, பெரிய அன்பு வேறு எதுவுமில்லை" என்று இயேசு ஒருமுறை சொல்லியிருக்கிறார்.

சின்னஞ்சிறு டார்ஸிசியஸ் நண்பர்களின் நண்பரான இயேசு கிறிஸ்துவுக்காக தனது உயிரைக் கொடுத்தார்!

டமாஸிசியஸை, திருத்தொண்டர் புனிதர் ஸ்தேவானுடன் (Deacon, Protomartyr of The Faith, Saint Stephen) ஒப்பிடும் திருத்தந்தை முதலாம் டமாசுஸ், (Pope Damasus I), "ஸ்தேவான் ஒரு கூட்டத்தினரால் கல்லெறியப்பட்டு கொல்லப்பட்டதை போலவே, டமாஸிசியஸும் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட நற்கருணையைச் சுமந்த காரணத்துக்காக கல்லெறியப்பட்டு கொல்லப்பட்டார்" என்கிறார்.

ஆகஸ்ட் மாதம் 15ம் நாளன்று இவரது நினைவுத் திருநாள் நினைவுகூரப்படுகிறது. இந்நாளானது, அன்னை மரியாளுடைய (Feast of the Assumption) விண்ணேற்பு தின விழாவாக கொண்டாடப்படுவதால், இவருடைய நினைவுத் திருநாள், பொது ரோமானிய நாட்காட்டியில் (General Roman Calendar) குறிப்பிடப்படவில்லை. ஆனால் ரோமானிய தியாகவியலில் (Roman Martyrology) மட்டுமே குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.