St. Mary of Oignies* *அர்ச். ஆய்க்னீஸ் மரியம்மாள்**(கி.பி. 1213).* June 23

*ஜூன் மாதம் 23-ம் தேதி* 

*St. Mary of Oignies*            

*அர்ச். ஆய்க்னீஸ் மரியம்மாள்*

*(கி.பி. 1213).*    

இவள் ப்ரபாண்ட் நாட்டில் பிறந்து, தனது பக்தியுள்ள தாயாரால்  புண்ணிய வழியில் வளர்க்கப்பட்டாள். தனக்கு தேவையான படிப்பை முடித்துக்கொண்டு, தன்னைப்போல பக்தி விசுவாசமுள்ள ஒரு வாலிபனை திருமணம் செய்துகொண்டாள். இவ்விருவரும் தங்கள் ஊருக்குள் ஓர் இடத்தில் குஷ்டரோகிகள் முதலிய வியாதியஸ்தர்களை; அழைத்துவந்து, அவர்களை பராமரித்து வந்தார்கள். இதைக் கண்டவர்கள் இவர்களைப் பழித்துப் பரிகாசம் செய்தபோதிலும் தாங்கள் தொடங்கிய பிறர்சிநேக வேலையை விடாமல் செய்து வந்தார்கள். நாள்தோறும் கர்த்தருடைய திருப்பாடுகளைக் குறித்துத் தியானம் செய்;வார்கள். திருப்பாடுகளைப்பற்றி மரியம்மாள் நினைக்கும்போதெல்லாம் கண்ணீர் சொரிந்து அழுவாள். இவள் ஒரு நாளைக்கு ஒரு தடவை கொஞ்சம் ரொட்டியும் கீரையும் புசித்து தபம்; செய்து, தன் செல்வத்தையெல்லாம்  வியாதியஸ்தருக்கு செலவு செய்வாள். இப்புண்ணியவதி சமையல் செய்யும்போதும், நூல் நூற்கும்போதும், மற்ற எவ்வித வேலைகளை செய்யும்போதும், நாவாலும் மனதாலும் ஜெபத்தியானம் செய்வாள். அந்நேரங்களில் அவளுடைய வேலைகளை சம்மனசுக்கள் செய்வார்கள். வீண் பேச்சுக்கு இடம் கொடுக்கமாட்டாள். அடிக்கடி மிகவும் பக்தியுடன் நன்;மை வாங்குவாள். அவளுக்கு இருந்த தேவசிநேகத்தால் பரவசமாவாள். இப்புண்ணியவதியைப் பார்க்க வருகிறவர்கள், ஒருவித தேவசிநேகத்தால் பற்றியெரிவார்கள். இவள் தீர்க்கதரிசன வரமும், ஞான அறிவும் பெற்றிருந்தும் தனக்கு ஒன்றும் தெரியாதென்று கூறுவாள். பெரும் பாவியும் நீசமுமானவளென்று தன்னை நினைத்துக்கொள்வாள். மோட்சத்தில் தேவதரிசனை அடைய ஆசைகொண்டு, தனக்கு 36 வயது நடக்கும்போது தன் சிருஷ்டிகரிடம் போய்ச் சேர்ந்தாள்.         

*யோசனை*

இல்லற வாழ்க்கையில் இருப்பவர்களே! உங்களுக்குத் தேவையான புண்ணியத்தை இந்த அர்ச்சியசிஷ்டவளிடத்தில் கற்றுக்கொள்வீர்களாக.

புனித தாமஸ் கார்னெட் (1575-1608) June 23

ஜூன் 23 

புனித தாமஸ் கார்னெட் (1575-1608)

இவர் இங்கிலாந்து நாட்டில் உள்ள சௌத்வார்க் என்ற இடத்தில் பிறந்தவர்.

இவருக்குப் பதினாறு வயது நடக்கும்பொழுது இறையழைத்தலை உணர்ந்தார். ஆதலால் இவர் முதலில்  பிரான்ஸ் நாட்டிலும், அதன்பின்னர் ஸ்பெயின் நாட்டிலும் குருத்துவப் படிப்புப் படித்து, 1599ஆம் ஆண்டு அருள் பணியாளராக அருள்பொழிவு செய்யப்பட்டார். 

இதன்பிறகு இவர் ஆறு ஆண்டுகள் இங்கிலாந்து நாட்டில் ஆன்மாக்களை மீட்டெடுக்கும் பணியை மிகச் சிறப்பாக செய்து வந்தார். இப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையில் இங்கிலாந்து அரசாங்கம், இவர் வெடிமருந்து தயாரிக்கிறார் என்று பொய்யான வழக்குப் பதிவு செய்து, இவரைக் கைதுசெய்து சிறையில் அடைத்துச் சித்திரவதை செய்தது.

ஏறக்குறைய ஓராண்டு சிறைத்தண்டனையை அனுபவித்து வந்த இவர், அதன்பிறகு நிரபராதி என்று விடுதலை செய்யப்பட்டார். 

இதன்பிறகு இவர் இயேசு சபையில் சேர்ந்து குருத்துவ பணியைச் செய்து வந்தார். இந்நேரத்தில் இங்கிலாந்துத் திருஅவை இவரைக் கத்தோலிக்கத் திருஅவையை புறக்கணித்துவிட்டு, இங்கிலாந்துத் திருஅவையை  ஏற்றுக்கொள்ளச் சொன்னது. அதற்கு அவர் மறுப்பு தெரிவித்ததால், 1608 ஆம் ஆண்டு இவர் கொல்லப்பட்டார்.

இவருக்கு 1970 ஆம் ஆண்டு புனிதர் பட்டம் கொடுக்கப்பட்டது.

புனிதர் ஜோசஃப் கஃபஸ்ஸோ ✠(St. Joseph Cafasso June 23

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 23)

✠ புனிதர் ஜோசஃப் கஃபஸ்ஸோ ✠

(St. Joseph Cafasso)

குரு:

(Priest)

பிறப்பு: ஜனவரி 15, 1811

காஸ்டல்னுவோ டி அஸ்டி, சர்டீனியா அரசு

(Castelnuovo d'Asti, Asti, Kingdom of Sardinia)

இறப்பு: ஜூன் 23, 1860 (வயது 49)

டுரின், சர்டீனியா அரசு

(Turin, Kingdom of Sardinia)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: மே 3, 1925

திருத்தந்தை பதினோராம் பயஸ்

(Pope Pius XI)

புனிதர் பட்டம்: ஜூன் 22, 1947

திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் பயஸ்

(Pope Pius XII)

முக்கிய திருத்தலம்:

சென்சூரியோ டெல்லா கொன்சோல்டா, டுரின், இத்தாலி

(Santuario della Consolata, Turin, Italy)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 23

பாதுகாவல்:

இத்தாலிய சிறைச்சாலைகள் (Italian prisons)

சிறைச்சாலை சிற்றாலய குருக்கள் (Prison chaplains)

கைதிகள் (Prisoners)

மரண தண்டனை கைதிகள் (Those condemned to death)

புனிதர் ஜோசஃப் கஃபஸ்ஸோ, ஒரு இத்தாலிய ரோமன் கத்தோலிக்க குரு (Italian Roman Catholic Priest) ஆவார். இவர், வடக்கு இத்தாலியின் (Northern Italy) “பியேட்மோன்ட்” (Piedmont Region) பிராந்தியத்திலுள்ள “டுரின்” (Turin) நகரின் குறிப்பிடத்தக்க சமூக சீர்திருத்தவாதி ஆவார். அவர், அந்த குறிப்பிட்ட சகாப்தத்தின் "சமூக புனிதர்கள்" (Social Saints) என அழைக்கப்பட்டவர்களில் ஒருவர் ஆவார். மரண தண்டனைக்கு உள்ளான அந்த கைதிகளுடனான அவரது விரிவான பணிகள் காரணமாக அவர் "தூக்கு மேடைக்கான குரு" (Priest of the Gallows) என்றும் அறியப்படுகிறார்.

சார்டீனியா அரசின் கீழுள்ள “காஸ்டல்னுவோ டி அஸ்டி” (Castelnuovo d'Asti) நகரிலுள்ள விவசாயின் நான்கு குழந்தைகளுள் மூன்றாவதாகப் பிறந்த இவரது இயற்பெயர், “ஜியூசெஃப் கஃபஸ்ஸோ” (Giuseppe Cafasso) ஆகும். இவரது கடைசித் தங்கையான “மரியான்னா” (Marianna) பிற்காலத்தில் “அருளாளர் ஜியூசெஃப் அல்லமனோ” (Blessed Giuseppe Allamano) ஆவார். இவர் பிறக்கும்போதே சிதைந்த முதுகெலும்புடன் பிறந்த காரணத்தால், இவர் குள்ளமானவாராகவும் பலவீன உடல்நலன் கொண்டவராயும் இருந்தார்.

கஃபஸ்ஸோவை குழந்தைப் பருவத்திலிருந்து பார்த்தவர்களும், அவரை ஒரு உதாரண புருஷராகப் பார்த்தவர்களும் பாவம் செய்வதை ஒருபோதும் நினைத்துக் கூட பார்க்க முடியாது என்பார்கள். குழந்தைப் பருவத்திலிருந்து, தாம் ஒரு குரு ஆகவே அழைக்கப்பட்டிருப்பதாக உணர்ந்த இவர், திருச்சபை கல்வியை “டுரின்” (Turin) நகரிலும் “சியேறி” (Chieri) நகரிலும் கற்க ஆரம்பித்தார். இந்த காலகட்டத்தில், அவர் நகரின் மற்றொரு முக்கிய நபரான “ஜியோவானி போஸ்கோ” (Giovanni Bosco) என்றழைக்கப்படும் புனிதர் “ஜான் போஸ்கோவையும்” அறிந்திருந்தார். அவர் பின்னர், டுரின் நகரிலுள்ள தெரு சிறுவர்களுக்கு பல்வேறு பணிகளில் பயிற்சியளிப்பதையும், கவனிப்பதையும் ஊக்கப்படுத்தி ஆதரவளித்தார். கஃபஸ்ஸோ பன்னிரண்டு வயதாக இருந்தபோது இருவரும் முதலில் சந்தித்தனர். ஆனால் இருவருமே விரைவில் வாழ்நாள் முழுவதும் நண்பர்களாக ஆனார்கள். கஃபஸ்ஸோ, கி.பி. 1833ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 21ம் தேதி, மறைமாவட்ட தேவாலயத்தில் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார்.

அவர் - சில சமயங்களில் - புனிதர் ஃபிரான்ஸிஸின் மூன்றாம் நிலை சபையின் (Third Order of Saint Francis) உறுப்பினராக ஆனார். ஒரு ஆசிரியராக அவர் வகித்த பாத்திரத்தில், ஒரு மதகுருவாக தனது கடமைகளை ஒருபோதும் அவர் புறக்கணித்ததில்லை. ஏழ்மையான சூழ்நிலைகளில் தேவைப்படும் மாணவர்களுக்கு புத்தகங்கள் உள்ளிட்ட அனைத்து உதவிகளையும் செய்ய அவர் மறுத்ததேயில்லை.

கி.பி. 1836ம் ஆண்டிலிருந்து, தத்துவார்த்த இறையியல் பாடங்களில் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க விரிவுரையாளரானார். அவர் உயர் கல்வி, எளிய மதிப்புகள் மற்றும் அறநெறிகளை வழங்க முயன்ற அதே சமயத்தில், கல்வியின் கடின உழைப்புக்காக “புனிதர் அல்போன்சஸ் லிகோரி” (Saint Alphonsus Liguori) மற்றும் “புனிதர் ஃபிரான்சிஸ் டி சலேஸ்” (Saint Francis de Sales) ஆகியோரின் போதனைகளைப் பயன்படுத்தினார். அதேபோல, திருச்சபை விவகாரங்களில் அரசு ஊடுருவல்களுக்கு எதிராகவும் அவர் போராடினார்.

அவர் திருச்சபையின் முழு உலகின் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதற்கு உதவும் புதிய மத நிறுவனங்கள் அல்லது சபைகளை நிறுவுபவர்களை வழிநடத்தும் ஆன்மீக இயக்குனரும், பிரபலமான ஒப்புரவாளருமாவார்.

நிமோனியா (Pneumonia), வயிற்று இரத்தக் கசிவு (Stomach Hemorrhage) மற்றும் பல்வேறு மருத்துவ சிக்கல்களினால் அவதியுற்றிருந்த கஃபஸ்ஸோ, கி.பி. 1860ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 23ம் தேதி, மரித்தார்.

Joseph Cafasso (Italian: Giuseppe Cafasso; 15 January 1811 – 23 June 1860) was an Italian Roman Catholic priest who was a significant social reformer in Turin.[1] He was one of the so-called "Social Saints" who emerged during that particular era.[2][3][4] He is known as the "Priest of the Gallows" due to his extensive work with those prisoners who were condemned to death. But he was also known for his excessive mortifications despite his frail constitution: he neglected certain foods and conditions to remain as frugal and basic as possible unless a doctor ordered otherwise.[5][6][7]

Born

15 January 1811

Castelnuovo d'Asti, Asti, Kingdom of Sardinia

Died

23 June 1860 (aged 49)

Turin, Kingdom of Sardinia

Venerated in

Roman Catholic Church

Beatified

3 May 1925, Saint Peter's Basilica, Kingdom of Italy by Pope Pius XI

Canonized

22 June 1947, Saint Peter's Basilica, Vatican City by Pope Pius XII

Major shrine

Santuario della Consolata, Turin, Italy

Feast

23 June

Attributes

Priest's attire

Patronage

Italian prisons

Prison chaplains

Prisoners

Those condemned to death

The cause for his canonization commenced after his death that led to his beatification in mid-1925 and his canonization two decades later on 22 June 1947; he is a patron for Italian prisoners and prisoners amongst other things.[5][7]

Giuseppe Cafasso was born to peasants in Castelnuovo d'Asti as the third of four children. His sister Marianna (the fourth and last child) was later to become the mother of Giuseppe Allamano.[5] Cafasso had been born with a deformed spine which contributed to his short stature and frail constitution.[1]

It was often said that no one who knew Cafasso as a child ever could recall him having sinned seeing him as a model individual.[3] In his childhood Cafasso felt called to become a priest and so commenced his ecclesial studies in Turin and Chieri in order to achieve his dream.[5] During this period he came to know another native of the town - Giovanni Bosco - whom he would later encourage and support in the work of caring for the street urchins in Turin giving them training in various trades. The two first met when Bosco was 14 but both soon became lifelong friends.[8] Cafasso received his ordination to the priesthood in the archdiocesan cathedral on 21 September 1833.

He underwent some further theological studies at the Turin college four months after his ordination and it was at that time that in 1834 that he came to know Luigi Guala (1775-1848) - the co-founder of the Institute of Saint Francis of Assisi.[4] This college was dedicated to the higher education of the diocesan priests who were still recovering from the destruction of the church's institutions under the Napoleonic invasion a generation earlier. He would be connected to this institution for the rest of his life advancing from student to lecturer to chaplain and then at last being named Guala's successor as the college's rector in 1848.[7]

He - at some point - became a professed member of the Third Order of Saint Francis.[9] In his role as a teacher he never neglected his duties as a priest and often aided those students in poor circumstances when he would provide them with books and other things needed for them to complete their studies.

Cafasso became a noted lecturer in moral theological subjects since 1836 and drew on the teachings of the French school in spiritual studies with its leading figures such as Pierre de Bérulle and Vincent de Paul.[1] But a major common element among these figures was the emphasis on the proper formation of priests and indeed ongoing formation it was to be. He worked against the spirit of Jansenism with its strong focus with sin and damnation which he had found to be influential amongst the students. He used the teachings of Alphonsus Liguori and Francis de Sales to moderate the rigorism of the education there while striving to offer simple values and morals as a greater substitute.[10] He likewise fought against state intrusion in the affairs of the church.[7]

The priest was known for his practice of mortifications in the aim of becoming as frugal as possible. He never smoked nor did he drink things other than water alone. He never indulged in coffee nor things between his meals. He never complained about toothaches or headaches but bore his pain with remarkable resilience as a sign of his own personal cross.[6] He was once asked whether or not his constant work ever wore him out and he said: "Our rest will be in Heaven". He celebrated Mass each 4:30am and was known for spending long hours in the confessional and chapel.[3]

He was also a noted confessor and spiritual director who guided people who would go on to found new religious institutions or congregations which would help the church to meet the needs of the whole world. Bosco was just one (Cafasso was his spiritual director from 1841 to 1860); another was Giulia Falletti di Barolo who became a noted advocate of women prisoners.[4][11] Francesco Faà di Bruno was but another that he guided as well as Clemente Marchisio. He was also known for his extensive work in the local prisons and served as the comforter of those condemned to death so much so that he was called "The Priest of the Gallows".[5][1][7] There was even one occasion when this small and weak priest seized an enormous inmate's beard and told him he would not let go until the man confessed. The inmate did so and wept as he confessed (not from Cafasso tugging at his beard) while giving praise to God as he left the confessional. There was also another occasion in which he escorted 60 converted inmates who had been condemned to the gallows. Most of them were hanged straight after confessing and receiving absolution and so Cafasso referred to them as "hanged saints".[1]

He died on 23 June 1860 and his friend Bosco (who wrote a biographical account of his old friend) preached though was not the celebrant for the Mass. Cafasso had died from pneumonia coupled with a stomach hemorrhage and complications from congenital medical issues.[1] He bequeathed all he had in his will to the Little House of Divine Providence which was the religious order that Giuseppe Benedetto Cottolengo had founded some decades before.[1] The college he had headed until his death moved to the Santuario della Consolata in 1870 and this prompted his remains to be re-interred there.

The process for canonization opened in Turin in a local process that would assess his saintliness and evaluate his spiritual writings; the formal introduction to the cause came in an official decree that Pope Pius X signed on 23 May 1906 while the confirmation of his heroic virtue allowed Pope Benedict XV to title Cafasso as Venerable. Pope Pius XI confirmed two miracles attributed to Cafasso's intercession on 1 November 1924 while - in the official decree - labelling Cafasso as "the educator and formation teacher of priests". Pius XI presided over the beatification on 3 May 1925. Pope Pius XII confirmed two more miracles and canonized Cafasso in Saint Peter's Basilica on 22 June 1947.[1]

Pius XII - on 9 April 1948 - declared him to be the patron saint of all Italian prisons and prisoners. In his apostolic exhortation Menti Nostrae - on 23 September 1950 - the pontiff further offered him as an example to all priests involved as confessors and spiritual directors.[5][5]

புனித. எத்தல்டிரேடா (St.Etheldreda)இங்கிலாந்து நாட்டு பாதுகாவலர், துறவி June 23

இன்றைய புனிதர் : (23-06-2020)

புனித. எத்தல்டிரேடா (St.Etheldreda)

இங்கிலாந்து நாட்டு பாதுகாவலர், துறவி

பிறப்பு 

635

    

இறப்பு 

23 ஜூன் 679

இவர் ஓர் அரசர் குடும்பத்தில் மகனாக பிறந்தார். இவரின் தாய் ஒஸ்டான்கிளியன்(Ostanglion) என்ற நாட்டின் அரசி அன்னா. இவரின் தந்தை ஸ்காட்லாந்து நாட்டின் அரசர் டோண்ட்பெர்த்(Tondberth). இவரின் இளம் வயதிலேயே இவர் தந்தை இறந்துவிட்டார். இதனால் இவரும், தாயும் "ஏலி"(Ely) என்ற தீவுக்கு சென்றார்கள். தனது 25 ஆம் வயதில் அரசியல் வாழ்வில் தன்னை ஈடுபடுத்த வற்புறுத்தப்பட்டார். இதனால் 15 ஆண்டுகள் அரசியலில் வாழ்ந்த இவர் வட உம்பிரியன்(North Umbrien) நாட்டை சேர்ந்த அரசருக்கு திருமணம் செய்துவைக்கப்பட்டார். திருமண வாழ்வில் ஈடுபாடு இல்லாத எத்தல்டிரேடா தன் கணவரை விட்டு பிரிந்தார். 12 ஆண்டுகள் தன் கணவரை பிரிந்து வாழ்ந்த அவர், துறவற வாழ்வில் ஈடுபட விரும்பி, ஓர் துறவற இல்லம் நோக்கி சென்றார். உம்பிரியன் நாட்டு ஆயர் வில்பரட்(Wilfried) அவர்களின் உதவியுடன் ஓர் துறவற இல்லத்தில் சேர்ந்தார். சில ஆண்டுகள் கழித்து தான் வாழ்ந்த ஏலி தீவின்மேல் அளவுக்கு அதிகமான நினைவு வரவே, தீவிற்கு திரும்பி சென்றார். அப்போது அவரின் கணவர் இறந்துவிடவே, தன் நாட்களை அத்தீவிலேயே கழித்தார். 673 ஆம் ஆண்டு ஏலி தீவில் இரண்டு துறவற இல்லங்களை கட்டினார். இதுவே சில ஆண்டுகள் கழித்து பெண்களுக்கென்று தொடங்கப்பட்ட முதல் துறவற இல்லமானது. இவரே அத்துறவற இல்லத்தின் முதல் துறவி என்ற பெயரையும் பெற்றார். தன்னைமுழுவதும் இறைவனுக்கு அர்ப்பணித்த எத்தல்டிரேடா, தான் தொடங்கிய இல்லத்திலேயே இறந்தார். இவர் இறந்தபிறகு இவரின் கணவர் புதைக்கப்பட்ட கல்லறையிலேயே அடக்கம் செய்யப்பட்டார். இறந்த 16 ஆண்டுகள் கழித்து இவரின் கல்லறையின் மேல் அத்துறவற இல்லத்தின் ஆலயம் கட்டப்பட்டது.

செபம்:

அன்பே உருவான இறைவா! உம்மீது தணியாத தாகம் கொண்டு வாழ்ந்து, மனிதர்களாக வாழ்ந்து, தங்களின் வாழ்க்கையால் புனிதராக வாழ்ந்தவர்களைப்போல், நாங்களும் உம்மீது நம்பிக்கை, விசுவாசம் கொண்டு, உம்மை எம் வாழ்வில் பிரதிபலிக்க உம் அருள் தாரும்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (23-06-2020)

Saint Etheldreda

Sister of Saint Jurmin. Relative of King Anna of East Anglia, England. Princess. Widowed after three years marriage; rumor had it that the marriage was never consumated as Etheldrda had taken a vow of perpetual virginity. She married again for political reasons. Her new husband knew of her vow, but grew tired of living as brother and sister, and began to make advances on her; she refused him. He tried to bribe the local bishop, Saint Wilfrid of York, to release her from her vow; Wilfrid refused, and instead helped Audrey escape to a promontory called Colbert's Head. A high tide then came in - and stayed high for seven days; it kept her separated from her husband and was considered divine intervention. The young man gave up; the marriage was annulled, and Audrey took the veil. She spent a year with her neice, Saint Ebbe the Elder. Founded the great abbey of Ely, where she lived an austere life.

Etheldreda died of an enormous and unsightly tumor on her neck. She gratefully accepted this as Divine retribution for all the necklaces she had worn in her early years.

In the Middle Ages, a festival called Saint Audrey's Fair, was held at Ely on her feast day. The exceptional shodiness of the merchandise, especially the neckerchiefs, contributed to the English language the word tawdry, a corruption of Saint Audrey.

Born : 

c.636

Died : 

23 June 679 of natural causes

• body re-interred in 694; found incorrupt

• body re-interred in the Cathedral at Ely in 1106; found incorrupt

Patronage : 

neck ailments

• throat ailments

• widows

• University of Cambridge

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 23)

✠ புனிதர் எத்தெல்டிரெடா ✠

(St. Etheldreda)

அரசி/ இளவரசி/ மடாதிபதி:

(Queen/ Princess/ Abbess) 

பிறப்பு: கி.பி. 636

எக்ஸ்னிங், ஸஃபோல்க்

(Exning, Suffolk)

இறப்பு: ஜூன் 23, 679

எலி, கேம்ப்ரிட்ஜ்ஷைர்

(Ely, Cambridgeshire)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

ஆங்கிலிகன் சமூகம்

(Anglican Communion)

முக்கிய திருத்தலம்:

புனிதர் எத்தெல்டிரெடா ஆலயம், எளி பிளேஸ், ஹோல்போர்ன், லண்டன்; முன்பு எளி ஆலயம் (தற்போது அழிந்துவிட்டது)

(St Etheldreda's Church, Ely Place, Holborn, London; Originally Ely Cathedral (Now Destroyed)

பாதுகாவல்: தொண்டை நோய்கள்

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 23

புனிதர் எத்தெல்டிரெடா, ஓர் அரசர் குடும்பத்தில் மகளாக பிறந்தவர். இவர் ஒரு “கிழக்கு ஆங்கிலியன் இளவரசியும்” (East Anglian Princess), “ஃபின்லாந்து” மற்றும் “நார்தும்ப்ரியன்” அரசியும் (Fenland and Northumbrian Queen), “எளி” என்ற இடத்திலுள்ள துறவு மடத்தின் (Abbess of Ely) மடாதிபதியும், “ஆங்கிலோ-சாக்சன்” (Anglo-Saxon Saint) புனிதருமாவார்.

“கிழக்கு ஆங்கில்ஸ்” (East Anglia) நாட்டின் அரசனான “அன்னா’வுக்கு” (Anna of East Anglia) பிறந்த நான்கு புனிதர்களான பெண்களில் ஒருவர்தான் எத்தெல்டிரெடா. இந்த சகோதரிகள் நால்வருமே இவ்வுலக சுக வாழ்வினை துறந்து துறவறம் பெற்றவர்களேயாவர்.

எத்தெல்டிரெடா, கி.பி. 652ம் ஆண்டு, தமது பதினாறாவது வயதிலேயே “தெற்கு ஜிர்வ்” (South Gyrwe) நாட்டின் இளவரசனான “டோன்ட்பெர்க்ட்” (Tondberct) என்பவரை முதல் திருமணம் செய்துகொண்டார். தாம் ஏற்கனவே தமது திருமணத்தின் முன்பே கன்னிமை காப்பதாக இறைவனிடம் எடுத்துக்கொண்ட பிரமாணிக்கத்தின்படி, தன் கணவன் தம்மை நிரந்தரமாக கன்னித்தன்மையுடன் ஏற்றுக்கொள்வதற்கு இணங்கச் செய்தார். திருமணமான மூன்றே வருடத்தில், கி.பி. 655ம் ஆண்டு, அவரது கணவர் “டோன்ட்பெர்க்ட்” (Tondberct) இறந்து போனார். தமது கணவர் தமக்கு பரிசாக தந்த “எலி” (Isle of Ely) எனும் வரலாற்றுப் பிராந்தியத்திற்குச் சென்றார்.

அதன்பின்னர் தொடர்ச்சியாக, கி.பி. 660ம் ஆண்டு, அவர் “எக்ஃபிரித்” (Ecgfrith of Northumbria) என்பவரை அரசியல் காரணங்களுக்காக மறுமணம் செய்துகொண்டார். கணவர் அரியணை எரிய சிறிது காலத்திலேயே, கி.பி. 670ம் ஆண்டு, எத்தெல்டிரெடா துறவறம் பெற்றார். எத்தெல்டிரெடாவின் இந்த நடவடிக்கை, அவரது கணவர் “எக்ஃபிரித்” மற்றும் “யோர்க்” மறைமாவட்ட ஆயர் (Bishop of York) “வில்ஃபிரிட்” (Wilfrid) ஆகியோரிடையேயான நீண்ட கால சண்டைக்கு வழி வகுத்தது.

ஆரம்பத்தில், எத்தெல்டிரெடா கன்னியாகவே வாழ சம்மதம் தெரிவித்திருந்த “எக்ஃபிரித்”, 672ம் ஆண்டு, தங்களது திருமணத்தை முறித்துக்கொள்ள விரும்பினார். அரசி நம்பவேண்டும் என்பதற்காக, வில்ஃபிரெட்டுக்கு லஞ்சம் கொடுத்து தமது செல்வாக்கை உபயோகிக்க முயற்சித்தார். இந்த தந்திரோபாயம் தோல்வியுற்றதும், மன்னர் தனது ராணியை வலுக்கட்டாயமாக கைப்பற்ற முயன்றார். எத்தெல்டிரெடா திரும்ப இரண்டு விசுவாசமுள்ள அருட்சகோதரியருடன் “எளி” (Ely) பறந்தார். தாம் கைப்பற்றப்படுவதை தவிர்க்க முடிந்தது. சிறிது காலத்தின் பின்னர் “எயோர்மென்பர்க்” (Eormenburg) என்ற பெண்ணை மறுமணம் செய்துகொண்ட “எக்ஃபிரித்” (Ecgfrith) கி.பி. 678ம் ஆண்டு, ஆயர் வில்ஃபிரிடை தமது நாட்டை விட்டு நாடுகடத்தினான். கி.பி. 673ம் ஆண்டு, எத்தெல்டிரெடா “எளி” (Ely) தீவில் ஒரு “இரட்டை துறவு மடம்” (Double Monastery) நிறுவினார். பிற்காலத்தில், 870ம் ஆண்டு, இவ்விரட்டை மடம் “டேனிஷ்” (Danish) எனும் மன்னனின் முற்றுகையின்போது முற்றிலும் தகர்க்கப்பட்டது.

புனிதர் ஜான் ஃபிஷர் ✠(St. John Fisher) June 22

✨                                                                                                                                                     † இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 22)

✠ புனிதர் ஜான் ஃபிஷர் ✠

(St. John Fisher)

 

கர்தினால் மற்றும் ரோச்செஸ்டர் மறைமாவட்ட ஆயர்:

(Cardinal and Bishop of Rochester)

பிறப்பு: அக்டோபர் 19, 1469

பெவெர்லி, யோர்க்ஷயர், இங்கிலாந்து அரசு

(Beverley, Yorkshire, Kingdom of England)

இறப்பு: ஜூன் 22, 1535 (வயது 65)

டவர் ஹில், லண்டன், இங்கிலாந்து அரசு

(Tower Hill, London, Kingdom of England)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

இங்கிலாந்து திருச்சபை

(Church of English)

ஆங்கிலிக்கன் சமூகத்தின் சில பிற திருச்சபைகள்

(Some of the other Churches in the Anglican Communion)

முக்திபேறு பட்டம்: டிசம்பர் 29, 1886

திருத்தந்தை எட்டாம் லியோ

(Pope Leo XIII)

புனிதர் பட்டம்: மே 19, 1935

திருத்தந்தை பதினோராம் பயஸ்

(Pope Pius XI)

பாதுகாவல்:

ரோச்செஸ்டர் மறைமாவட்டம் (Diocese of Rochester)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 22

புனிதர் ஜான் ஃபிஷர், ஒரு ஆங்கிலேய கத்தோலிக்க ஆயரும் (English Catholic Bishop), கர்தினாலும் (Cardinal), இறையியலாளரும் (Theologian), மறைசாட்சியுமாவார் (Martyr). சிறந்த கல்வியாளருமான இவர், இறுதியில் “கேம்ப்ரிட்ஜ் பல்கலைகழகத்தின்” (University of Cambridge) வேந்தருமாவார் (Chancellor).

ஆங்கில சீர்திருத்த (English Reformation) காலத்தில், “அரசன் எட்டாவது ஹென்றியை” (King Henry VIII) இங்கிலாந்து திருச்சபையின் பிரதம தலைவராக (Supreme Head of the Church of England) ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்த காரணத்தாலும், திருத்தந்தையின் மேலாதிக்கம் (Papal Supremacy) கொண்ட கத்தோலிக்க திருச்சபையின் கோட்பாடுகளை (Catholic Church’s Doctrine) ஆதரித்ததாலும், அரசன் எட்டாம் ஹென்றியின் ஆணைப்படி அவர் தூக்கிலிடப்பட்டார். கத்தோலிக்க திருச்சபையால் அவர் ஒரு மறைசாட்சியாகவும் புனிதராகவும் மதிக்கப்படுகின்றார். இவருடையதும், புனிதர் தாமஸ் மோர் ஆகிய இருவரதும் நினைவுத் திருநாள், ஜூன் மாதம், 22ம் நாள் நினைவுகூறப்படுகின்றது.

இவர், கி.பி. 1469ம் ஆண்டு, வடக்கு இங்கிலாந்தின் (Northern England) யோர்க்ஷையர் (Yorkshire) மாகாணத்தின் வரலாற்று சந்தை நகரான பெவர்லியில் (Beverley) பிறந்தவர் ஆவார். இவரது தந்தையார், பெவர்லியின் பெரும் வளமான வணிகரான “ராபர்ட் ஃபிஷர்” (Robert Fisher) ஆவார். இவரது தாயார் பெயர் “அக்னேஸ்” (Agnes) ஆகும். தமது பெற்றோரின் நான்கு குழந்தைகளில் ஒருவரான இவருக்கு எட்டு வயதாகையில் இவரது தந்தை மரித்துப் போனார். இவரது தாயார், “வில்லியம் ஒயிட்” (William White) என்பவரை இரண்டாவதாக மறுமணம் செய்துகொண்டார். அவர்களுக்கும் ஐந்து குழந்தைகள் பிறந்தன. ஃபிஷர், தனது வாழ்நாள் முழுவதும் தனது நீண்ட குடும்பத்துடன் நெருக்கமான தொடர்புகளை வைத்திருந்ததாக தெரிகிறது. தமது சொந்த ஊரிலுள்ள தேவாலயத்துடன் இணைக்கப்பட்ட பள்ளியில் ஆரம்ப கல்வி பயின்றார். கி.பி. 700ம் ஆண்டு தொடங்கப்பட்ட பழமையான பள்ளியான பெவர்லி இலக்கணப் பள்ளியிலும் (Beverley Grammar School) கல்வி பயின்றார். இவரை கௌரவிக்கும் விதமாக இப்பள்ளியின் இல்லங்களில் ஒன்றுக்கு இன்றளவும் இவரது பெயர் சூட்டப்பட்டுள்ளது.

கி.பி. 1484ம் ஆண்டில் இருந்து “கேம்பிரிட்ஜ் பல்கலைக் கழகத்தில்” (University of Cambridge) பிஷர் படித்தார். அவர் “வில்லியம் மெல்டன்” (William Melton) எனும் ஆங்கிலேய குருவின் செல்வாக்கின் கீழ் “மைக்கேல்ஹவுஸ்” (Michaelhouse) கல்லூரியிலிருந்து வந்தார். வில்லியம் மெல்டன், மறுமலர்ச்சியிலிருந்து எழும் படிப்புகளில் புதிய சீர்திருத்தத்திற்கு திறந்த மனோபாவமுள்ள ஒரு தத்துவவாதி ஆவார். கி.பி. 1487ம் ஆண்டு இளங்கலை பட்டப்படிப்பைப் பெற்ற ஃபிஷர், கி.பி. 1491ம் ஆண்டில், முதுகலை பட்டம் பெற்றார். கி.பி. 1491ம் ஆண்டிலேயே, அனுமதிக்கப்பட்ட வயதுக்குட்பட்டவராக இருந்த போதிலும், குருத்துவ படிப்பில் நுழைய திருத்தந்தையால் அனுமதிக்கப்பட்டார். கி.பி. 1491ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 17ம் தேதியன்று, கத்தோலிக்க மதகுருவாக குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். அதே ஆண்டில் அவரது கல்லூரியின் ஒரு உறுப்பினராகவும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். அத்துடன், அவர் “நார்த்தல்லர்டன்” (Northallerton) நகரின் “விகார்” (Vicar) ஆகவும் நியமனம் பெற்றார். கி.பி. 1494ம் ஆண்டு, அவர் பல்கலைக்கழகத்தின் ஒழுங்கு நிலைநாட்டும் அதிகாரி (Proctor) பதவிக்காக, தமக்கு வருமானம் தரும் பதவிகளை ராஜினாமா செய்தார். மூன்று வருடங்களுக்குப் பின்னர், பல்கலையின் விவாத மேடைகளின் தலைவராக (Master Debator) நியமிக்கப்பட்டார். அதே நாளில், அவர் கத்தோலிக்க சிற்றாலய குருவாகவும் (Chaplain), அரசன் ஏழாம் ஹென்றியின் (King Henry VII) தாயாரும், “ரிச்மொன்ட்” “டெர்பி” ஆகிய இடங்களின் கோமாட்டியுமான (Countess of Richmond and Derby) “மார்கரெட் பியூஃபோர்ட்” (Margaret Beaufort) என்பவரது ஒப்புரவாளராகவும் (Confessor) நியமனம் பெற்றார். கி.பி. 1501ம் ஆண்டு, தூய இறையியலின் மறைவல்லுநராகவும் (Doctor of Sacred Theology) நியமனம் பெற்றார். பத்து நாட்களின் பின்னர், பல்கலையின் துணை வேந்தராக (Vice-Chancellor of the University) ஃபிஷர் தேர்வு பெற்றார்.

ஃபிஷரின் வழிகாட்டுதலின்பேரில், கோமாட்டி மார்கரெட் (Margaret Beaufort), கேம்ப்ரிட்ஜ் பல்கலை கழகத்தில் (University of Cambridge) “செயின்ட் ஜான் மற்றும் கிறிஸ்து” கல்லூரிகளை (St John's and Christ's Colleges) நிறுவினார். அத்துடன், “லேடி மார்கரெட் ஆன்மீக பேராசிரியர்” எனும் பதவியை “ஆக்ஸ்ஃபோர்ட்” (University of Oxford) மற்றும் “கேம்ப்ரிட்ஜ்” (University of Cambridge) ஆகிய இரண்டு பல்கலைகழகங்களிலும் உருவாக்கினார். “கேம்ப்ரிட்ஜ்” பல்கலை கழகத்தின் முதல் பேராசிரியராக ஃபிஷர் பதவி வகித்தார். கி.பி. 1505 முதல், 1508ம் ஆண்டு காலத்தில், “குயின்ஸ் கல்லூரியின்” (President of Queen’s College) தலைவராக பதவி வகித்தார். “கேம்ப்ரிட்ஜ்” பல்கலை கழகத்திற்கு நிதி ஆதாரங்களை சேகரிப்பதுவும், பாரம்பரிய இலத்தீன் மற்றும் கிரேக்க ஆசிரியர்கள் மட்டுமல்லாது, எபிரேயம் மொழிகளையும் கற்பிக்கும் ஐரோப்பாவின் முன்னணி கல்வியாளர்களை ஈர்ப்பதுவும் ஃபிஷரின் ராஜதந்திரமாக இருந்தது.

அரசன் ஏழாம் ஹென்றியின் (Henry VII) தனிப்பட்ட வலியுறுத்தல் காரணமாக, கி.பி. 1504ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 14ம் தேதி, ரோச்செஸ்டர் மறைமாவட்ட ஆயராக (Bishop of Rochester) நியமிக்கப்பட்டார். அக்காலத்தில், ரோச்செஸ்டர், இங்கிலாந்தின் மிகவும் வறிய மறைமாவட்டமாக இருந்தது. பொதுவாக, இதுவே ஃபிஷரின் திருச்சபை வாழ்க்கையின் முதல் படியாக பார்க்கப்பட்டது. ஆயினும்கூட, 31 ஆண்டுகளாக, ஃபிஷர் தனது மீதமுள்ள வாழ்நாள் முழுவதும், தனது விருப்பப்படி, அங்கேயே தங்கினார். அதே சமயத்தில், பிற ஆங்கில ஆயர்களைப் போன்று, ஃபிஷர் சில மாநில கடமைகளை கொண்டிருந்தார். குறிப்பாக, கேம்பிரிட்ஜ் பல்கலைக் கழகத்தில் அவர் ஆர்வம் காட்டினார். கி.பி. 1504ம் ஆண்டு, அவர் பல்கலைக்கழக வேந்தராக (Chancellor) தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். தொடர்ந்து பத்து வருடங்களாக, வருடாவருடம் தேர்வு செய்யப்பட்ட அவர், பின்னர் வாழ்நாள் வேந்தராக தேர்வு செய்யப்பட்டார். இதற்கிடையே, ஃபிஷர் இளவரசர் ஹென்றியின் (Prince Henry)  (பின்னாள் அரசன் எட்டாம் ஹென்றி (King Henry VIII) ஆசிரியராகவும் இருந்தார். கி.பி. 1509ம் ஆண்டு, அரசன் ஏழாம் ஹென்றி மற்றும் அவரது தாயார் லேடி மார்கரெட் இருவரும் மரித்தனர்.

என்னதான் நாவன்மையும் புகழும் இருப்பினும், அவருடைய முன்னாள் மாணவரும், இந்நாள் புதிய அரசனுமாகிய எட்டாவது ஹென்றியுடன் (King Henry VIII) மோதல் இருந்தது. அரசனின் பாட்டியான லேடி மார்கரெட், கேம்ப்ரிட்ஜ் பல்கலைக்கு விட்டுச் சென்ற நிதிகளின்மேல் பிரச்சினைகளும் விவாதங்களும் எழுந்திருந்தன.

கி.பி. 1512ம் ஆண்டு, அப்போதைய “ஐந்தாம் இலாத்தரன் ஆலோசனை சபைக்கான” (Fifth Council of the Lateran) ஆங்கிலேய பிரதிநிதியாக ஃபிஷர் நியமிக்கப்பட்டிருந்தார். ஆனால், ரோம் நகருக்கு பயணிக்க வேண்டிய அவரது பயணம் தள்ளி வைக்கப்பட்டது. இறுதியாக கைவிடப்பட்டது.

அரசி கேதரினின் (Queen Catherine of Aragon) பாதுகாப்பு:

அரசன் எட்டாம் ஹென்றி, அரசி கேதரினை விவாகரத்து செய்ய முயற்சித்தபோது, ஃபிஷர் அரசியின் பிரதான ஆதரவாளராக ஆஜரானார். திருத்தந்தை பிரதிநிதியின் நீதிமன்றத்தில் (Legates' court) அரசியின் சார்பில் அவர் ஆஜரானபோது, அங்கு தனது மொழியின் வழிகாட்டுதலால் பார்வையாளர்களை திடுக்கிடவைத்த அவர், புனிதர் திருமுழுக்கு யோவானைப் (St John the Baptist) போலவே, திருமணத்தின் தனித்துவமின்மையின் சார்பாக இறக்க தயாராக இருப்பதாக அறிவித்தார். இதைக் கேட்ட அரசன் எட்டாம் ஹென்றி, மிகவும் கோபமாக எழுந்து, இலத்தீன் மொழியினாலான நீண்ட உரையை திருத்தந்தை பிரதிநிதியின் நீதிமன்றத்தில் (Legates' court) சமர்ப்பித்தார். ஃபிஷரின் இதனுடைய நகல் அவரது கையெழுத்துப் பிரதிகளுடன் இன்னமும் உள்ளது. அவர் அரச கோபத்துக்கு எவ்வளவு அஞ்சுகிறார் என்பதனை இது விளக்கும். அகற்றப்பட்ட ரோமிற்கான காரணம், ஃபிஷரின் தனிப்பட்ட முடிவுகளை முடிவுக்கு கொண்டுவந்தது. ஆனால், அவர் செய்த காரியத்திற்காக, அரசன் அவரை எப்போதும் மன்னிக்கவில்லை.

கத்தோலிக்க திருச்சபையின் மீதான அரசனின் தாக்குதல்:

கி.பி. 1529ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், ஹென்றி ஆட்சியின் "நீண்ட பாராளுமன்றம்" கத்தோலிக்க திருச்சபையின் தனிச்சட்டங்களின் மீது ஆக்கிரமிக்கத் தொடங்கியது. ஃபிஷர், மேல் சபையின் உறுப்பினராக இருப்பதால், “பிரபுக்கள் சபை” (House of Lords) அத்தகைய நடவடிக்கைகளால் இங்கிலாந்தில் கத்தோலிக்க திருச்சபை முற்றிலும் அழிக்கப்படுவதற்கு முடிவு செய்யப்படலாம் என்று பாராளுமன்றத்தை (Parliament) எச்சரித்தது. பொது உறுப்பினர்கள், ஃபிஷர் பாராளுமன்றத்தை அவமதித்துவிட்டதாக, தமது சபாநாயகர் மூலம் அரசனிடம் முறையிட்டனர். அரசனோ, அவர்களை மறைமுகமாக திரைக்கு பின்னால் தள்ளினார். வாய்ப்புகளை இழந்துவிடவில்லை. ஹென்றி, தமக்கு முன் ஃபிஷரை வரவழைத்து, விளக்கம் கேட்டார். விளக்கம் கொடுக்கப்பட, ஹென்றி, தமக்கு திருப்தி என்று அறிவித்தார். ஆனால், பொது உறுப்பினர்களோ, விளக்கம் போதுமானதாகவும் திருப்தியளிப்பதாகவும் இல்லை என்று அறிவித்தனர். ஆகவே, ஹென்றி ஒரு பெரிய இறையாண்மை கொண்டவராக தோன்றினார்.

கி.பி. 1535ம் ஆண்டு, மே மாதம், புதிதாய் பதவியேற்ற திருத்தந்தை மூன்றாம் பவுல் (Pope Paul III) ஃபிஷரை நான்கு புனிதர்களின் பேராலய கர்தினாலாக (Cardinal Priest of San Vitale) உயர்த்தினார். உண்மையில், ஃபிஷர் மீதான நடவடிக்கைகளை எளிதாக்குவதற்காக ஹென்றியை ஊக்குவிப்பதற்கான நம்பிக்கையின் வெளிப்படையாக இது இருந்தது. ஆனால் இதன் விளைவு துல்லியமாக தலைகீழாக இருந்தது. கர்தினால் தொப்பியை இங்கிலாந்து கொண்டுவர ஹென்றி தடை விதித்தார். அதற்கு பதிலாக, ஃபிஷரின் தலையை ரோம் நகருக்கு அனுப்புவேன் என்று அறிவித்தார். ஜூன் மாதம், ஃபிஷர் விசாரணைக்காக சிறப்பு ஆணையம் அமைக்கப்பட்டது. மற்றும் ஜூன் 17ம் நாளன்று, அவர் கைது செய்யப்பட்டு, வெஸ்ட்மின்ஸ்டர் ஹாலில் (Westminster Hall) நிறுத்தப்பட்டார். “அரசன் எட்டாவது ஹென்றியை” (King Henry VIII) இங்கிலாந்து திருச்சபையின் பிரதம தலைவராக (Supreme Head of the Church of England) ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்ததாக அவர்மீது குற்றம் சாட்டப்பட்டது. ரோச்செஸ்டர் ஆயர் (Bishop of Rochester) பதவியிலிருந்து அவர் இறக்கப்பட்டிருந்த காரணத்தால் அவர் ஒரு சாதாரண பிரஜையாகவே நடத்தப்பட்டார். ஃபிஷர் குற்றவாளி என்று தீர்மானித்த நீதிபதிகள், அவருக்கு தூக்குத் தண்டனை விதித்து தீர்ப்பளித்தனர். ஃபிஷர் “டிபர்ன்” (Tyburn) எனுமிடத்தில் தூக்கிலிடப்பட்டார்.                              🇻🇦                                     

                                                                                                                                                       June 2️⃣2️⃣                                                                                                                                                                               🌟 *FEAST OF SAINT JOHN FISHER, CARDINAL, MARTYR*

🔴                                                                                                                                                                                                  

🌹Today is the feast day of Saint John Fisher.  Ora pro nobis.🌹

🌹John Fisher was a quiet, scholarly man. He was born in Yorkshire in 1469. John was the eldest son of Robert Fisher, merchant of Beverley, and Agnes his wife. His early education was probably received in the school attached to the collegiate church in his native town, whence in 1484 he removed to Michaelhouse, Cambridge. (5)

John Fisher graduated as a Bachelor in 1488. In 1491 he took his Mastership and became a Fellow of Michael House. In 1501 he became a Doctor of Divinity and Vice Chancellor. In 1504 he was Chancellor of the University. This progress shows his scholarly interests. Even more significant was his choice of the famous humanist, Erasmus, to lecture at the University. He was a friend of Saint Thomas More and of those who aimed at a reform of education especially for the clergy. Indicative also of his character and of his interest is that at the age of forty seven he took up the serious study of Greek and began to study Hebrew. In 1504 he was appointed Bishop of Rochester.

The events which led to his death was the king’s decision to repudiate his wife, Catherine of Aragon, and to claim Headship of the Church of England when the Pope refused to sanction the King’s decision. On 16 April, 1534 he was lodged in the Tower of London together with Thomas More. Both had refused to take the oath of Succession acknowledging the issue of Henry VIII and Anne Boleyn as legitimate heirs to the Throne. “Not that I condemn any other men’s conscience,” he wrote, “their conscience may save them and mine must save me.” Fisher’s trial took place in Westminster Hall on June 17th 1535. He was found guilty of high treason for denying that the King was Supreme Head of the Church of England.

On the morning of June 22nd, 1535, John Fisher was roused from sleep before five o’clock. The Lieutenant of the Tower told him that he was to die that day. “Well”, he said, “if this be your errand you bring me no great news, for I have long looked for this message. And I must humbly thank the King’s Majesty that it pleaseth him to rid me from all this worldly business. And I thank you also for your tidings.” He then asked what time it was and being told that it was about five he said: “Well then let me by your patience sleep an hour or two. For I have slept very little this night. And yet to tell the truth, not for any fear of death, thank God, but by reason of my great infirmity and weakness.”

When he awoke after a brief sleep, John Fisher began his final preparation. He asked that his best clothes, such as they were, should be laid out for him, remarking: “This is our marriage day and it behooveth us to use more cleanliness for the solemnity thereof.” He was very weak and had to be carried in a chair to the Tower Gate for the formality of handing him over to the Sheriff of London. He was escorted by soldiers with arms at the ready. There was a pause at the Tower gate. Fisher opened his New Testament and his eyes fell on the passage of the Gospel according to St John; “This is eternal life to know Thee, the only true God and Him whom Thou hast sent, Jesus Christ. I have glorified Thee on earth. I have finished the work Thou gavest me to do. And now glorify Thou me, Father, with Thyself, with the glory which I had with Thee, before the world was made.” He then said: “There is enough learning in that to last me to the end of my life.” His scholarship had reached its fulfilment.

At the scaffold Fisher declined an offer to help him mount the steps saying: “No, masters, since I came so far ye shall see me shift for myself well enough.” From the scaffold he said that he was about to die for the faith – that hitherto by God’s grace he had not been afraid – but that he asked their prayers lest at the very stroke of death he might not stand steadfast. He invoked a blessing on England, that God would hold His holy hand over it. And he prayed for the King that God would send him good counsel. He recited the Te Deum, forgave his enemies and laid his head of the block. At one blow of the axe it was severed from his body.

His friend Thomas More, who was to follow him to the scaffold within a few days, wrote of him: “I reckon in this realm no one man, in wisdom, learning and long approved virtue together, meet to be matched and compared with him.”

In 1935 he was canonised as a Saint in St Peter’s Basilica in Rome. His Feast Day is kept on June 22nd together with that of his companion martyr, St Thomas More. More was a layman who had been Lord Chancellor of England. Thus the chief law officer of the Crown and the highest dignitary of ecclesiastical rank in England, died in defence of the principle that the Pope is the Supreme Head in earth of the Church of England. (2,3)

Image: John Fisher, artist: Hans Holbein the Younger, circa: between 1497 and 1543  🔵 

🌹✝️

புனிதர் தாமஸ் மோர் June 22

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 22)

✠ புனிதர் தாமஸ் மோர் ✠

(St. Thomas More)

உயராட்சித் தலைவர்/ மறைசாட்சி:

(Lord Chancellor/ Martyr)

பிறப்பு: ஃபெப்ரவரி 7, 1478

லண்டன், இங்கிலாந்து

(London, England)

இறப்பு: ஜூலை 6, 1535 (வயது 57)

லண்டன், இங்கிலாந்து

(London, England)

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

இங்கிலாந்து திருச்சபை

(Church of England)

ஆங்கிலிக்கன் சமூகத்தினரின் சில பிற திருச்சபைகள்

(Some other churches of the Anglican Communion)

அருளாளர் பட்டம்: டிசம்பர் 29, 1886

திருத்தந்தை பதின்மூன்றாம் லியோ

(Pope Leo XIII)

புனிதர் பட்டம்: மே 19, 1935

திருத்தந்தை பதினொன்றாம் பயஸ்

(Pope Pius XI)

முக்கிய திருத்தலம்:

புனிதர் பீட்டர் அட் வின்சுளா, லண்டன், இங்கிலாந்து

(Church of St Peter ad Vincula, London, England)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 22

பாதுகாவல்:

தத்துப் பிள்ளைகள், நீதிமன்ற எழுத்தர்கள், சிவில் பணியாளர்கள், 

பெரிய குடும்பங்கள், வழக்கறிஞர்கள், அரசியல்வாதிகள், தத்துப்பெற்றோர், மால்ட்டா பல்கலைகழகம், கடினமான திருமணங்கள், மனைவியை இழந்தோர், “அட்டெனோ டி மணிலா சட்ட பள்ளி” (Ateneo de Manila Law School), “ஆர்லிங்டன் மறைமாவட்டம்” (Diocese of Arlington), 

“பென்சாகோலா-டலாஹேசீ மறைமாவட்டம்” (Diocese of Pensacola-Tallahassee), “கேரளா கத்தோலிக்க இளைஞர் இயக்கம்” (Kerala Catholic Youth Movement), “மால்ட்டா பல்கலைக்கழகம்” (University of Malta), “புனித தாமஸ் கலை மற்றும் கடிதங்களின் ஆசிரியர் பல்கலைக்கழகம்” (University of Santo Tomas Faculty of Arts and Letters)

புனிதர் தாமஸ் மோர், ஒரு ஆங்கிலேய வழக்கறிஞரும், தத்துவவியலாளரும் (Social Philosopher), எழுத்தாளரும், அரசியல்வாதியும் ஆவார். இவர், மனிதநேய மறுமலர்ச்சியில் (Renaissance humanist) இவர் குறிப்பிடத்தக்க பங்கு வகித்தவர் ஆவார். இங்கிலாந்தின் அரசர் எட்டாம் ஹென்றியின் (Henry VIII) முக்கிய ஆலோசகராக இருந்த இவர், கி.பி. 1529ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம் முதல், கி.பி. 1532ம் ஆண்டு, மே மாதம், 16ம் தேதி வரை, இங்கிலாந்தின் உயராட்சித் தலைவராகப் (Lord High Chancellor of England) பணியாற்றினார். “மார்ட்டின் லூதர்” (Martin Luther) மற்றும் “வில்லியம் டின்டேல்” (William Tyndale) முதலியோரால் கொணரப்பட்ட “கிறிஸ்தவச் சீர்திருத்த இயக்கத்தினை” (Protestant Reformation) இவர் வன்மையாக எதிர்த்தார்.

கத்தோலிக்க திருச்சபையின் பிரிவினையை இவர் எதிர்த்தார். பின்னர், கத்தோலிக்க திருச்சபையிலிருந்து இங்கிலாந்து அரசர் “எட்டாம் ஹென்றி” (Henry VIII) பிரிந்ததும், அவரை இங்கிலாந்து திருச்சபையின் தலைவராக (Supreme Head of the Church of England) ஏற்க மறுத்தார். அரசி “கேத்தரினை” (Catherine of Aragon) விவாக ரத்து செய்ய அரசன் முயற்சித்ததை எதிர்த்தார். அரசர் “ஹென்றி’யை” (Henry) இங்கிலாந்து திருச்சபையின் தலைவராக பிரமாணம் செய்விக்க மறுத்த காரணத்தால் தேச துரோக குற்றம் சாட்டப்பட்டு, தலை துண்டிக்கப்பட்டு, மறைசாட்சியாக மரித்தார்.

திருத்தந்தை பதினொன்றாம் பயஸ் (Pope Pius XI), கி.பி. 1935ம் ஆண்டு, இவரை மறைசாட்சி’யாக அருட்பொழிவு செய்வித்தார். திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல் (Pope John Paul II) 2000ம் ஆண்டு இவரை அரசியல்வாதிகளுக்கும், அரசுத் தலைவர்களுக்கும் பாதுகாவலராக அறிவித்தார். 1980ம் ஆண்டு முதல், இங்கிலாந்து திருச்சபை இவரை சீர்திருத்த மறைசாட்சியாக (Reformation martyr) வணங்குகின்றது. அரசியல் சமுதாய முறைகளில் இலக்கியல் வாழ்வுடை கற்பனைத் தீவு பற்றி ஒரு நூலினை கி.பி. 1516ம் ஆண்டு “உடோபியா” (Utopia) என்னும் பெயரில் வெளியிட்டார். இவர் எழுதிய “உடோபியா” (Utopia) புத்தகத்திலுள்ள சொத்து உரிமைகள் குறித்த இவரது கம்யூனிச அணுகுமுறைகளுக்காக “சோவியத் யூனியன்” (The Soviet Union) நாடு இவரை கௌரவித்தது.

புனிதர் தாமஸ் மோர், இங்கிலாந்தின் வெற்றிகரமான வழக்கறிஞரும் பின்னாளில் நீதிபதியுமான “சார் ஜான் மோர்” (Sir John More) என்பவரின் மகனாக, கி.பி. 1478ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 7ம் தேதியன்று, பிறந்தார். இவரது தாயாரின் பெயர், “அக்னேஸ்” (Agnes) ஆகும். இவரது பெற்றோரின் ஆறு குழந்தைகளில் இவர் இரண்டாவது குழந்தை ஆவார். லண்டன் மாநகரின் அப்போதைய சிறந்த பள்ளியான “புனிதர் அந்தோனியார்” பள்ளியில் (St Anthony's School) கல்வி பயின்றார்.

கி.பி. 1490ம் ஆண்டு முதல் 1492ம் ஆண்டு வரை “காண்டர்பரி” பேராயரும் (Archbishop of Canterbury), இங்கிலாந்தின் கோமானும் வேந்தருமான (Lord Chancellor of England) “ஜான் மோர்ட்டன்” (John Morton) என்பவரிடம் பணியாற்றினார். கி.பி. 1492ம் ஆண்டு “ஆக்ஸ்ஃபோர்ட்” (University of Oxford) பல்கலைகழகத்தில் சேர்ந்து கற்க ஆரம்பித்தார். இலத்தீன் மற்றும் கிரேக்க மொழிகளில் புலமை பெற்றார். பின்னர், தமது தந்தையுடன் இணைந்து சட்ட கல்வியில் பயிற்சி பெற ஆரம்பித்தார்.

அவரது இறையியல் நண்பர் “டெசிடேரியஸ் எராஸ்மஸ்” (Desiderius Erasmus of Rotterdam) என்பவரின் கூற்றுப்படி, அவர் ஒரு முறை தனது சட்ட பணித் துறையை கைவிட்டு, துறவறமாக மாற்றிக்கொள்ள விரும்பினார். கி.பி. 1503 மற்றும் 1504ம் ஆண்டுகளுக்கு இடையே, லண்டனின் சுவர்களுக்கு வெளியே “கார்தூசியன் மடாலயத்திற்கு” (Carthusian Monastery) அருகே வாழ்ந்து, துறவிகளின் ஆன்மீக பயிற்சிகளில் சேர்ந்துகொண்டார். பக்தியிலும் ஆன்மீகத்திலும் ஆழ்ந்த ஈடுபாடும், நம்பிக்கையும் கொண்டிருந்தாலும், கி.பி. 1504ம் ஆண்டு, நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் போட்டியிட்டு, அடுத்த ஆண்டு திருமணம் செய்துகொண்டார்.

கி.பி. 1505ம் ஆண்டு, தம்மை விட ஐந்து வயது இளைய, அமைதியான, மற்றும் நல்ல இயல்புள்ள “ஜேன் கோல்ட்” (Jane Colt) என்ற பெண்ணை திருமணம் செய்துகொண்டார். தாமஸ் தமது இளம் மனைவிக்கு இசை மற்றும் இலக்கியம் ஆகியவற்றை வீட்டிலேயே கற்பித்தார். ஆறு வருட திருமண வாழ்க்கையில் “மார்கரெட்” (Margaret), “எலிசபெத்” (Elizabeth), “சிசிலி” (Cicely) மற்றும் “ஜான்” (John) ஆகிய நான்கு குழந்தைகளைப் பெற்றெடுத்த ஜேன், 1511ம் ஆண்டில் மரணமடைந்தார்.

தாமசுக்கு, தமது தாயில்லா குழந்தைகளை கவனித்துக்கொள்ள தகுதியுள்ள ஒரு தாய் தேவைப்பட்டார். ஆகவே, வழக்கத்துக்கு மாறாகவும், நண்பர்களின் அறிவுரைகளுக்கு எதிராகவும், மனைவி இறந்து முப்பது நாட்களுக்குள்ளேயே, தமது பரவலான நண்பர்கள் வட்டத்திலிருந்து தகுதியுள்ள “அலைஸ்” (Alice Harpur Middleton) எனும் பணக்கார விதவைப் பெண்ணைத் தேர்ந்தெடுத்து மறுமணம் செய்துகொண்டார். “அலைஸ்” தாமசை விட வயதில் மூத்தவர் என்பதாலும், தாமஸ் பாலியல் சிற்றின்ப தேவைகளுக்காகவும் மறுமணம் செய்துகொள்ளவில்லை என்பதாலும் அவர்களது திருமணம் முழுமையானதாக அமையவில்லை.

தாமஸ் மோர் எப்போதுமே கத்தோலிக்க திருச்சபையின் ஆதரவாக இருந்தார். கத்தோலிக்க திருச்சபையிலிருந்து பிரிந்து சென்ற எதிர் மற்றும் சீர்திருத்த சபைகளை எதிர்த்தார். புராட்டஸ்டன்ட் சீர்திருத்தம் (Protestant Reformation) மதங்களுக்கு எதிரானது என்று உணர்ந்தார். அவை, திருச்சபை மற்றும் சமூகத்தின் ஒற்றுமைக்கெதிரான அச்சுறுத்தல் என்றுணர்ந்தார். இறையியல், ஆன்மீக விவாதங்கள் மற்றும் திருச்சபை சட்டங்கள் ஆகியவற்றை விசுவசித்தார். “கத்தோலிக்க திருச்சபையை அழிப்பதற்காக” லூதர் விடுத்த அழைப்பு, போருக்கு விடுத்த அழைப்பாகவே இவருக்கு தோன்றியது.

திருத்தந்தை மற்றும் அரசன் ஆகியோருக்கிடையேயான - திருச்சபைகளின் தலைமைப் பதவிக்கான சண்டை உச்சத்தை அடைந்தபோது, தாமஸ் திருத்தந்தைக்கு ஆதரவான தமது நிலைப்பாட்டில் உறுதியாக இருந்தார். 

கி.பி. 1530ம் ஆண்டு, அரசன் எட்டாம் ஹென்றி (King Henry VIII) மற்றும் அரசி “கேதரின்” (Catherine of Aragon) உடனான திருமணத்தை ரத்து செய்யுமாறும், அரசனுடனான திருச்சபை சட்ட விவாதங்களை நிறுத்துமாறும் திருத்தந்தை “ஏழாம் கிளெமென்ட்” (Pope Clement VII) அவர்களுக்கு ஆங்கிலேய திருச்சபை தலைவர்கள் சிலரும் உயர்குடியினர் சிலரும் எழுதிய கடிதத்தில் கையெழுத்திட தாமஸ் மறுத்துவிட்டார்.

கி.பி. 1533ம் ஆண்டு, இங்கிலாந்து அரசியாக (Queen of England) “அன்னி போலின்” (Anne Boleyn) முடி சூடும் நிகழ்ச்சியில் கலந்துகொள்ள தாமஸ் மோர் மறுத்துவிட்டார். தொழில்நுட்ப ரீதியாக, இது ஒரு துரோகச் செயல் அல்ல. இருப்பினும், இது “அன்னி போலினு’க்கு” எதிரான கண்டனம் என பரவலாக பரப்பப்பட்டது. அரசன் ஹென்றி, தாமசுக்கு எதிராக நடவடிக்கை எடுக்க தொடங்கினான்.

கி.பி. 1534ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 13ம் நாளன்று, தாமஸ் மோர் கைது செய்யப்பட்டு, விசாரணை ஆணைய குழுவினால் தொடர் விசாரணைக்கு உட்படுத்தப்பட்டார். பாராளுமன்ற சட்டங்களின்படி, “அன்னி போலின்” (Anne Boleyn) இங்கிலாந்து நாட்டின் அரசி என்பதை ஏற்றுக்கொள்வதாக கூறிய தாமஸ் மோர், அரசன் எட்டாம் ஹென்றியின் சட்டவிரோத விவாகரத்து மற்றும் இரண்டாம் திருமணம் ஆகியவற்றை ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்துவிட்டார். இவருடன், “ரோச்செஸ்டர்” ஆயரான (Bishop of Rochester) “ஜான் ஃபிஷரும்” (John Fisher) அரசி கேதரினுடனான ஹென்றியின் விவாகரத்தை எதிர்த்தார். அரசர் “எட்டாம் ஹென்றியை” (King Henry VIII) இங்கிலாந்து திருச்சபையின் தலைவராக (Supreme Head of the Church of England) ஏற்க தீவிரமாக மறுத்தார். நான்கு தினங்களின் பின்னர், தாமஸ் “இங்கிலாந்து டவர்” (Tower of London) சிறையிலடைக்கப்பட்டார்.

இறுதியில், மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டார். கி.பி. 1535ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 6ம் நாளன்று, அவருடைய மரண தண்டனை நிறைவேற்றப்பட்டது.

_Martyrdom_ 🌟🌹*10,000 Roman Soldiers martyred on Mount Ararat* June 22

✨

🇻🇦

June 2⃣2⃣

_Martyrdom_ 🌟🌹

*10,000 Roman Soldiers martyred on Mount Ararat*

  ⚔   ⚔  ✝  ⚔   ⚔

*The Ten Thousand Martyrs was an entire Roman legion who, had all converted to Christianity, during the reign of the pagan Roman Emperor Diocletian❗*

Ordered to worship pagan idols, they all refused, and were marched up to the top of Mount Ararat, in modern Turkey, led by their commander Saint Acacius and then all were crucified in 303 AD.

🛑

*The number* _(10,000)_ *is not an exaggeration & is evident from Eusebius* _(Church History VIII.6),_ *Lactantius* _(De morte prosecut, xv)._

The veneration of the Ten Thousand Martyrs is found in Denmark, Sweden, Poland, France, Spain, and Portugal. Relics are claimed by the church of St. Vitus in Prague, by Vienne, Scutari in Sicily, Cuenca in Spain, Lisbon and Coimbra in Portugal.

    🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁

🎯

_In 1511 A.D., Francesco Ottobon, a prior of the Venetian monastery of St Antonio di Castello, had a vision in which he saw himself at prayer in the monastery church. Suddenly, there was a great noise outside. The church doors opened. A multitude of men, carrying crosses, began to walk up the aisle in procession. At the main altar they knelt, and were blessed by a figure whom Ottobon identified as St Peter. They passed through, "two by two, resounding sweetly in hymns and songs"._ *Otto-bon recognised the stream of pilgrims in his vjsion as the 10,000 martyrs of Mount Ararat*❗

✝

🔵

புனித ஆல்பன் (மூன்றாம் நூற்றாண்டு) June 22

ஜூன் 22 

புனித ஆல்பன் (மூன்றாம் நூற்றாண்டு)

இவர் இங்கிலாந்து நாட்டைச் சார்ந்தவர். இவர் வாழ்ந்த காலத்தில் கிறிஸ்தவர்களுக்கு எதிராக வேத கலாபனை நடைபெற்றது.  அப்பொழுது இவர் ஓர் அருள்பணியாளருக்குத் தன் வீட்டில் அடைக்கலம் கொடுத்தார்.

தான் அடைக்கலம் கொடுத்த அருள்பணியாளரின் எடுத்துக்காட்டான வாழ்வால் தூண்டப்பட்ட இவர் கிறிஸ்தவராக மனம் மாறினார்.

இந்நிலையில் இவர் ஓர் அருள்பணியாளருக்கு அடைக்கலம் கொடுத்த செய்தி, எப்படியோ அங்கிருந்த ஆளுநருக்குத் தெரியவரவே, ஆளுநர் படைவீரர்களை அனுப்பி, இவருடைய வீட்டில் இருந்த அருள்பணியாளரைக் கைது செய்துவரச் சொன்னார்.

இவரோ அருள்பணியாளரைத் தப்பிக்க வைத்துவிட்டு, அவர் அணிந்திருந்த உடையை வாங்கி அணிந்து கொண்டார். அருள்பணியாளரைக் கைதுசெய்ய வந்த படைவீரர், அவர் தப்பித்துபோன செய்தியை அறிந்து, அருள்பணியாளரின் உடையில் இருந்த இவரைக் கைதுசெய்து ஆளுநருக்கு முன்பாக நிறுத்தினார்.

ஆளுநர் இவரைக் கிறிஸ்துவை மறுதலித்து விட்டுத் தன்னுடைய தெய்வத்திற்குப் பலிசெலுத்தச்  சொன்னபோது, இவர் கிறிஸ்துவைத் தவிர வேறு யாரையும் வணங்குவதில்லை; யாருக்கும் பலிசெலுத்துவதும் இல்லை என்று சொல்லி, தன்னுடைய நம்பிக்கையில் மிக உறுதியாக இருந்தார்.

இதனால் சீற்றங்கொண்ட ஆளுநர், இவரைத் தன்னுடைய படைவீரர்களிடம் தற்போதைய ஆல்பன்ஸ் என்ற இடத்தில், தலைவெட்டி கொல்லச் சொன்னார். படைவீரர்களும் ஆளுநருடைய உத்தரவின்படி, இவரைத் தலைவெட்டி கொல்லச் சென்றபோது, அதிலிருந்த படைவீரர் ஒருவர் இவருடைய வாழ்வால் தொடப்பட்டு, மனம்மாறிக் கிறிஸ்துவை ஏற்றுக்கொண்டார்.

இதற்குப்பின் வேறு ஒரு படைவீரர்தான் இவரைத் தலைவெட்டிக் கொன்றுபோட்டார். 

இவர் புதிதாக மனம் மாறியவர்களுக்கும், புலம்பெயர்ந்தவர்களுக்கும், அநியாயமாகச் சித்திரவதை செய்யப்படுபவர்களுக்கும் பாதுகாவலராக இருக்கிறார்.

புனித நோலா பவுலீனுஸ் (St. Nola Paulinus)ஆயர் June 22

இன்றைய புனிதர் :

(22-06-2020)

புனித நோலா பவுலீனுஸ் (St. Nola Paulinus)

ஆயர்

பிறப்பு 

355

போர்தோ(Portho), பிரான்ஸ்

    

இறப்பு 

22 ஜூன் 431

இவர் பிரான்ஸ் நாட்டில் ஓர் உயர்குடியில் தோன்றியவர். இவர் தமது 25 ஆம் வயதிலேயே திறமைமிக்க பேச்சாளராகவும், கவிஞராகவும் விளங்கினார். அரச அவைக்கு மக்களின் பிரதிநிதியாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். வலண்டீனியன் என்ற அரசன் இவரை கம்பாஞ்ஞா(Companiya) மாநிலத்திற்கு ஆளுநராக நியமித்தார். இவர் மெய்மறையில் சேர்வதற்கு முன்னரே, திரேசியா என்ற ஒரு கிறிஸ்துவ பெண்ணை திருமணம் செய்து கொண்டார். 

இவர் 385 ஆம் ஆண்டு திருமுழுக்கு பெற்றார். அந்த ஆண்டில் அவரது ஒரே மகன் குழந்தை பருவத்திலேயே இறந்துவிட்டான். இதனால் நோலா பவுலீனுசும், அவரது மனைவி திரேசாவும் ஸ்பெயின் நாட்டிற்கு சென்றனர். அங்கே பார்சலோனா நாட்டு மக்கள் அவருடைய பக்தியை அறிந்து, குருத்துவத்தை தேர்ந்து கொள்ள தூண்டினர். அவரின் மனைவியும் இதற்கு சம்மதம் தெரிவித்தார். இருவரும் தங்களது உடைமைகள் அனைத்தையும் விற்றுவிட்டு, ஏழைகளுக்கு பகிர்ந்துகொடுத்தனர். 

பின்னர் பவுலீனூஸ் குருத்துவத்தை தெரிந்து கொண்டார். இதனால் அவரின் மனைவி மிலான் நாட்டிற்கு சென்று, அங்கு ஆயர் அம்புரோசை சந்தித்து, அவரின் அறிவுரைப்படி திரேசியாவும் ஓர் துறவற மடத்திற்கு சென்றார். துறவறத்தில் 20 ஆண்டுகள் திருப்பணியை திறம்பட செய்தார். பவுலீனுஸ் பேய்களை ஓட்டும் வல்லமை பெற்றிருந்தார். இவரை போல ஒரு புனிதத்துவ வாழ்வை எவராலும் வாழ முடியாது என்று புனித அகஸ்டின், புனித ஜெரோம், புனித அம்புரோஸ் ஆகியோர் தங்களின் வரலாற்றில் குறிப்பிட்டுள்ளனர். புனித மார்ட்டின் இவரை, இயேசுவின் நல்லாயன் இவரே என்று குறிப்பிட்டுள்ளார். 

செபம்:

அதிசயமானவரே எம் இறைவா! நீர் புனித பவுலீனுசை திருமண வாழ்வில் ஈடுபடுத்தியபின், உம் குருத்துவ வாழ்விற்கு தேர்ந்தெடுத்துள்ளீர். உமது புனிதத்துவ வாழ்வை அவரின் வழியாக இவ்வுலகிற்கு வெளிப்படுத்தியுள்ளீர். இதோ இன்றைய நாளில் திருமணம் செய்த ஒவ்வொருவரையும் உம் பதம் சமர்ப்பிக்கின்றோம். குடும்ப வாழ்வில் ஒருவரையொருவர் புரிந்து, சந்தோசத்துடனும், சமாதானத்துடனும் வாழ, நீர் அருள் தந்து காத்திடுமாறு இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (22-06-2020)

Saint Paulinus of Nola

Friend of Saint Augustine of Hippo and Saint Nicetas of Remesiana, and mentioned for his holiness by at least six of his contemporary saints.

Distinguished lawyer. Held several public offices in the Empire, then retired from public ministry with his wife, Therasia, first to Bordeaux, France where they were baptized, and then to Therasia's estate in Spain. After the death of their only son at the age of only a few weeks, the couple decided to spend the rest of their lives devoted to God. They gave away most of their estates and dedicated themselves to increasing their holiness.

Paulinus was ordained, then he and Therasia moved to Nola, Italy, gave away the rest of their property, and dedicated themselves to helping the poor. Paulinus was chosen bishop of Nola by popular demand, and he governed the diocese for more than 21 years while living in his own home as a monk and continuing to aid the poor. His writings contain one of the earliest examples of a Christian wedding song.

Born :

c.354 at Burdigala, Gaul (modern Bordeaux, France)

Died :

22 June 431 of natural causes

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 22)

✠ புனிதர் பௌலினஸ் ✠

(St. Paulinus of Nola)

நோலா மறைமாவட்ட ஆயர்/ ஒப்புரவாளர்:

(Bishop of Nola and Confessor)

பிறப்பு: கி.பி. 354

போர்டியூக்ஸ், கல்லியா லூக்டெனேன்சிஸ், மேற்கு ரோம பேரரசு

(Bordeaux, Gallia Lugdunensis, Western Roman Empire) 

இறப்பு: ஜூன் 22, 431

நோலா, கம்பானியா, இத்தாலி, மேற்கு ரோம பேரரசு

(Nola in Campania, the Praetorian prefecture of Italy, Western Roman Empire)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 22

“போன்டியஸ் மெரோபியஸ் ஏன்ஸியஸ் பௌலினஸ்” (Pontius Meropius Anicius Paulinus) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட புனிதர் பௌலினஸ், ஒரு ரோம மொழி கவிஞரும், எழுத்தாளரும், ‘செனட்சபை” (Senator) உறுப்பினரும், துணைத் தூதரக பதவிகளைப் பெற்றவரும், “காம்பானிய” (Governor of Campania) ஆளுநருமாவார். ஆனால், “பேரரசர் கிரேஷியனி’ன்” (Emperor Gratian) படுகொலைக்குப் பின்னர், தமது ஸ்பேனிஷ் மனைவி “தெரேஷியா’வின்” (Therasia) செல்வாக்கினால் இவர் தமது எதிர்கால தொழில்-வாழ்க்கை முறையை கைவிட்டார். கிறிஸ்தவராக மனம் மாறி திருமுழுக்கு பெற்றார். தமது மனைவி “தெரேஷியா’வின்” (Therasia) மரணத்தின் பிறகு நோலா (Nola) மறைமாவட்டத்தின் ஆயராக நியமிக்கபட்டார்.

தமது முன்னோடியான “புனிதர் ஃபெலிக்சை” (St. Felix) கௌரவிக்கும் வகையிலும், பேரரசு முழுதுமிருந்த கிறிஸ்தவ தலைவர்களை கௌரவுக்கும் வகையிலும் கவிதைகள் எழுதத் தொடங்கினார். பாரம்பரியப்படி, கிறிஸ்தவ தேவாலயங்களில் ஆராதனைகளின்போது, மணியடிக்கும் முறையை அறிமுகப்படுத்திய பெருமை இவரையே சேரும். இவர், திருத்தந்தை “முதலாம் போனிஃபேஸ்” (Pope Boniface I) அவர்களின் தேர்தலிலிருந்த சர்ச்சைகளை நீக்குவதற்கு உதவினார்.

தமது சொத்து சுகங்களை துறப்பதை பகிரங்கமாக அறிவித்தது, தமது சந்நியாச மற்றும் பண்பாட்டு வாழ்க்கைக்கு ஆதரவாக அமைந்ததுடன், புனிதர்கள் “அகஸ்தின்” (Augustine), “ஜெரோம்” (Jerome), “மார்ட்டின்” (Martin) மற்றும் “அம்புரோஸ்” (Ambrose) உள்ளிட்ட இவரது சமகால கிறிஸ்தவ துறவியரிடையே ஒரு முன்மாதிரியாகவும் அமைந்தது.

“போன்டியஸ்”, தென்மேற்கு ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் “போர்டியூக்ஸ்” (Bordeaux) எனுமிடத்தில் கி.பி. 352ம் ஆண்டு பிறந்தவர் ஆவார். குறிப்பிடத்தக்க செனட்டரிய குடும்பமொன்றைச் சேர்ந்த இவருடைய குடும்பத்தினருக்கு ஃபிரான்ஸின் “அக்குய்டைன்” (Aquitaine Province), வடக்கு ஸ்பெயின் (Northern Spain) மற்றும் தெற்கு இத்தாலி (Southern Italy) ஆகிய பிராந்தியங்களில் சொத்துக்களும் தோட்டங்களும் இருந்தன. “போர்டியூக்ஸ்” (Bordeaux) நகரில் கல்வி கற்ற இவரது ஆசிரியர், கவிஞர் “ஒசொனியஸ்” (Poet Ausonius) ஆனார். அவரே இவரது நண்பருமானார். தமது சிறு வயதில், நேப்பில்ஸ் (Naples) அருகே, “நோலா” (Nola) நகரிலுள்ள “புனிதர் ஃபெலிக்ஸ்” (St Felix) திருத்தலத்திற்கு அடிக்கடி சென்று வருவார். 

இவரது வாழ்க்கை, ஒரு சாதாரண இளைஞனாக நெடுநாள் நீடிக்கவில்லை. கி.பி. 375ம் ஆண்டு, பேரரசர் “வலென்டீனியனி’ன்” (Valentinian) பின்னர் பதவிக்கு வந்த அவரது சொந்த மகன் “பேரரசர் க்ரேஷியன்” (Emperor Gratian), “போன்டியசை” ரோம தூதரக அதிகாரியாக நியமித்தார். அத்துடன், இத்தாலியின் தென் பிராந்தியமான “கம்பானியாவின்” (Campania) ஆளுநராகவும் நியமித்தார்.

கி.பி. 383ம் ஆண்டு, ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் “லியோன்” (Lyon) எனுமிடத்தில் “பேரரசர் க்ரேஷியன்” வஞ்சகமாக படுகொலை செய்யப்பட்டார். அதே நேரத்தில், பௌலினஸ் “அம்புரோஸின்” (Ambrose) பள்ளிக்குச் செல்லுவதற்காக “மிலன்” (Milan) சென்றிருந்தார். 384ம் ஆண்டு சொந்த ஊர் திரும்பிய பௌலினஸ், “பார்சிலோனாவைச்” (Barcelona) சேர்ந்த பிரபுத்துவ கிறிஸ்துவ குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஸ்பேனிஷ் பெண்ணான “தெரேஷியாவை” (Therasia) திருமணம் செய்துகொண்டார். அவரது சகோதரரை கொலை செய்துவிடுவதாகவும், அவரது சொத்துக்களை பறிமுதல் செய்துவிடுவதாகவும் இவர் பயமுறுத்தப்பட்டார்.

“போர்டியூக்ஸ்” ஆயர் “டெல்ஃபினஸ்” (Bishop Delphinus of Bordeaux) என்பவரிடம் திருமுழுக்கு பெற்ற பௌலினஸ், கி.பி. 390ம் ஆண்டு தமது மனைவி தெரேஷியாவுடன் ஸ்பெயின் பயணித்தார். அங்கே, பிறந்து எட்டு நாட்களே ஆன தங்களது ஒரே குழந்தையை தொலைத்தனர். மனம் வெறுத்துப்போன அவர்கள், இவ்வுலக வாழ்வினை வெறுத்து ஒதுங்கிய மத வாழ்க்கை வாழ முடிவு செய்தனர்.

கி.பி. 393 அல்லது 394ம் ஆண்டில் கிறிஸ்து பிறப்பு திருநாளன்று, பௌலினஸின் சில எதிர்ப்பிற்குப் பிறகு, அவர் உள்ளூர் கிறிஸ்தவ சபைகள் (Presbyter) உறுப்பினராக “பார்சிலோனாவின்” ஆயர் (Bishop of Barcelona) “லம்பியஸ்” (Lampius) என்பவரால் அருட்பொழிவு செய்யப்பட்டார்.

பௌலினஸ், பார்சிலோனாவிலேயே தங்குவதற்கு மறுத்துவிட்டார். அவரும் அவரது மனைவியும் ஸ்பெயின் நாட்டிலிருந்து கிளம்பி “கம்போனியாவிலுள்ள” (Campania) “நோலா” (Nola) சென்றனர். அவர் தமது மரணம் வரை அங்கேயே தங்கியிருந்தார்.

தமது மன மாற்றத்தின் மதிப்பினை புனிதர் ஃபெலிக்ஸ் அவர்களுக்கே தந்த பௌலினஸ், வருடா வருடம் அவரை கௌரவிக்கும் வகையில் கவிதை எழுதினர். அவரும் அவரது மனைவியும் இணைந்து புனிதர் ஃபெலிக்சை நினைவுகூறும் ஒரு தேவாலயத்தை மீண்டும் கட்டியெழுப்பினார்கள்.

கி.பி. 408 மற்றும் 410 ஆகிய ஆண்டுகளுக்கிடையே தெரசியா மரணமடைந்தார். அதன் குறுகிய காலத்தின் பின்னர், ஆயராக அருட்பொழிவு செய்யப்பட்ட பௌலினஸ், 410ம் ஆண்டு “நோலா” (Nola) மறைமாவட்டத்தை தேர்வு செய்தார். அங்கே அவர் இருபது ஆண்டுகள் சேவையாற்றினார். கி.பி. 431ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 22ம் நாளன்று, “நோலா” (Nola) நகரில் பௌலினஸ் மரணமடைந்தார்.

புனித அலோசியஸ் கொன்சாகா(St. Aloysius Gonzaga) June 21

இன்றைய புனிதர் :

(21-06-2020)

புனித அலோசியஸ் கொன்சாகா(St. Aloysius Gonzaga)

இளைஞர்களுக்கு பாதுகாவலர் , துறவி

பிறப்பு 

1568

மாந்துவா, இத்தாலி

    

இறப்பு 

1591

மாந்துவா, இத்தாலி

​

புனிதர்பட்டம்: 1726, திருத்தந்தை 13ஆம் பெனடிக்ட்

இவர் ஓர் அரச குலத்தில் பிறந்தவர். இவரின் தந்தை, இவர் பேரும் புகழும் உள்ளவராக பிற்காலத்தில் திகழ வேண்டுமென விரும்பி, போர் வீரர்களின் தலைவராகும் பயிற்சியை அலோசியசிற்கு கொடுத்தார். ஆனால் இவரின் தாய் ஊட்டிய சத்துள்ள ஞானப்பாலின் விளைவாக பிளாரன்ஸ் நகரில் ஒன்பது வயதிலேயே மரியன்னையின் பேராலயத்தில் கற்பு என்னும் வார்த்தைப்பாட்டை இவர் எடுத்துக்கொண்டார். வாரத்தில் 3 நாட்கள் கடுந்தவம் மேற்கொண்டார். பல கடுமையான ஆன்மீக தவ முயற்சிகளையும் செய்து வந்தார். 13 வயதில் இவர் தம் பெற்றோருடன் ஸ்பெயின் நாட்டிற்கு சென்றார். அங்கே 2ஆம் பிலிப்புவின் அரச அவையிலேயே முழு நேரம் தங்கினார், அரச குல மக்களில் ஒருவராகவே நடத்தப்பட்டார். அங்கே நிலவிய சீர்கேடுகளில் சிக்காமல் இருக்க கடுமையான முயற்சிகளை மேற்கொண்டார். இவ்வேளையில் இயேசு சபையினர் இந்தியாவிற்கு சென்று நற்செய்தி பரப்பும் பணியில் ஈடுபாடு பற்றிய நூல் ஒன்று கிடைத்தது. அதை வாசித்த அவர் இயேசு சபையில் சேர எண்ணினார். இதனிடயே தன் தந்தையுடன் 4 ஆண்டுகள் பனிப்போராட்டம் நடத்தினார். இருப்பினும் மகனின் முடிவை தந்தை ஏற்க மறுத்தார். ஆனால் அலோசியஸ் இப்போரில் வெற்றி பெற்று, தனக்கு வரவேண்டிய சொத்தையெல்லாம் தன் தம்பியின் பெயரில் எழுதிவைத்தார்.

1587 ஆம் ஆண்டு இயேசு சபையில் சேர்ந்தார். பின்னர் குரு மாணவராக படிக்கும்போது, பிளேக் நோயாளிக்கு உதவி செய்து, தானும் அந்நோயால் பாதிக்கப்பட்டார். அச்சூழலில்தான் அக்கொடிய நோயால் தாக்கப்பட்டு இறந்தார். அப்போது அவரின் வயது 23. இளம் வயதிலேயே ஏராளமான புண்ணியங்களை செய்து வான்வீட்டிற்கு தயார் நிலையில் தன்னை ஆக்கிக்கொண்டார். 

இயேசு சபையில் புனிதராகவும், மறைவல்லுநராகவும் வாழ்ந்த புனித இராபர்ட் பெல்லார்மின் தான் இவரின் ஆன்ம குருவாய் இருந்தார். ஒருமுறை அலோசியசிடம் இவர் ஓர் ஆன்மா, உத்தரிக்கும் வேதனை அடையாமலேயே நேராக பேரின்பம் பெறமுடியும் என்று கூறினார். இதை கேட்ட அலோசியஸ் பரவசமடைந்தார். அந்நேரத்தில் கிறிஸ்துவின் திருவுடல், திருஇரத்த பெருவிழாவிற்கு எட்டு நாட்களுக்கு பின்னர் தான் இறக்க போவதாக உணர்ந்தாராம். அவ்வாறே "தெ தேயும்" என்ற நன்றி பாடலை இசைத்துக்கொண்டே தனது ஆன்மாவை இறைவனிடம் கையளித்தார். அலொசியஸ் தனது 23 ஆண்டுகால வாழ்வில் ஒருமுறை கூட சாவான பாவத்தில் விழவில்லை என்று அவரின் ஆன்ம குரு கூறியுள்ளார். 

செபம்:

குணப்பளிப்பவரே இறைவா! இதோ எம் சமுதாயத்தில் பிளேக் நோயால் பாதிக்கப்படும் மக்களை உம் பாதம் சமர்ப்பின்றோம். அவர்களின் நோயை நீரே குணமாக்கியருள வேண்டுமாய் உம்மை இறைஞ்சுகின்றோம். இவர்களை பராமரிக்கும் அனைவருக்கும் நல்ல உடல் உள்ள நலன் தந்து காத்திடுமாறு இறைவா உம்மை இறைஞ்சுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (21-06-2020)

St. Aloysius Gonzaga

Aloysius was born on March 9, 1568 in his family’s castle in Castiglione Della Steviere. His father Ferrante Gonzaga was the Marquis of Castiglione and his mother was Marta Tana di Satena. He was the eldest son of the total 7 children in the family. His father wanted him to become a soldier and he was given military training even from the age of 4 years. During the Renaissance Italy, two of his brothers were murdered. He fell ill with the disease of the kidneys at about age 8 years, when he was studying at Florence. He is said to have taken a private vow of chastity at the age of 9. He received his first communion on July 22, 1580 from Cardinal Charles Borromeo. He adopted an ascetic life style and wanted to join the Jesuit Order. But his family worked hard to prevent him from joining the Jesuit Order because if he becomes a Jesuit he must renounce his right to inheritance and the status in the society. He went to Rome, met the pope Sixtus-V and entered into the novitiate of the Society of Jesus in Rome on November 25, 1585. He gave up his rights in the family properties to his brother while he was 18 years of age. His health continued to create problems and so on November 25, 1587 he took the three vows of chastity, poverty and obedience. There is a legend that the archangel Gabriel foretold his death to him in a vision that he would die within a year. He volunteered to serve in the hospital opened by the Jesuits for treating plague victims in 1591. He also foretold his date of death i.e. on the octave of the feast of Corpus Christi, which fell on June 21st in the year 1591. He died due to his illness just before midnight on June 21, 1591 at 23 years of age.

He was beatified on October 19, 1605 by pope Paul-V and canonized by pope Benedict-XIII on December 31, 1726. He was declared as the patron saint of young students, plague victims, AIDS patients, AIDS care-givers and Christian youth.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 21)

✠ புனிதர் அலாய்சியஸ் கொன்ஸாகா ✠

(St. Aloysius Gonzaga)

இயேசு சபை துறவி:

(Member of the Society of Jesus)

பிறப்பு: மார்ச் 9, 1568

கஸ்டிக்லியோன் டெல் ஸ்டிவியேர், மான்ட்டுவா, தூய ரோம பேரரசு

(Castiglione delle Stiviere, Duchy of Mantua, Holy Roman Empire)

இறப்பு: ஜூன் 21, 1591 (வயது 23)

ரோம், திருத்தந்தையர் மாநிலங்கள்

(Romem, Papal States)

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

அருளாளர் பட்டம்: அக்டோபர் 19, 1605

திருத்தந்தை ஐந்தாம் பவுல் 

(Pope Palul V)

புனிதர் பட்டம்: டிசம்பர் 31, 1726

திருத்தந்தை பதின்மூன்றாம் பெனடிக்ட் 

(Pope Benedict XIII)

முக்கிய திருத்தலங்கள்: 

புனித இஞ்ஞாசியார் ஆலயம், ரோம், இத்தாலி

(Church of Sant' Ignazio, Rome, Italy)

நினைவுத் திருவிழா: ஜூன் 21

சித்தரிக்கப்படும் வகை: 

லில்லி மலர், சிலுவை, கிரீடம், மனித மண்டையோடு, செபமாலை

பாதுகாவல்: 

இளம் மாணவர், கிறிஸ்தவ இளைஞர்கள், எய்ட்சு நோயாளிகள், இயேசு சபை கல்வியாளர்கள், கண் பார்வையற்றோர், எய்ட்சு நோயாளிகளை கவனிப்போர்

புனிதர் அலாய்சியஸ் கொன்ஸாகா, இத்தாலிய உயர்குடியில் பிறந்து, பின்னாளில் தமது குடும்பத்தின் கடும் எதிர்ப்பையும் மீறி இயேசு சபையில் சேர்ந்து துறவியானவர். ரோம் நகர கல்லூரியில் படித்து கொண்டிருக்கும்போதே, தொற்று நோயாளிகளுக்கு சேவை செய்கையில் தொற்று நோயினால் பாதிக்கப்பட்டு இறந்தார்.

இவரது தந்தை, வட இத்தாலியிலுள்ள “கஸ்டிக்லியோன்” (Marquis of Castiglione) எனும் மாநிலத்தின் கோமான் ஆவார். அவரது பெயர் “ஃபெர்ரன்ட் டி கொன்ஸாகா” (Ferrante de Gonzaga) ஆகும். தாயார் “மார்த்தா டனா சன்டேனா” (Marta Tana di Santena) ஒரு சீமான் குடும்பத்துப் பெண்ணாவார். அலாய்சியஸ், தமது பெற்றோரின் ஏழு குழந்தைகளில் மூத்த குழந்தை ஆவார்.

இவரின் தந்தை, பிற்காலத்தில் இவர் பேரும் புகழும் உள்ளவராக திகழ வேண்டுமென விரும்பி, அலோசியசிற்கு நாலு வயதிலேயே இராணுவ பயிற்சியளித்தார். ஆனால் அதே வேளை, அவர் மொழிகள் மற்றும் கலைகள் சம்பந்தமான கல்வியும் பெற்றார். அவர் பெற்ற பயிற்சிகளைக் கண்டு அவரது தந்தை மகிழ்ச்சியும் பெருமிதமும் கொண்ட அதே வேளை, அவரது தாயாரும் ஆசிரியர்களும் அதிக மகிழ்ச்சி கொள்ளவில்லை.

மறுமலர்ச்சி இத்தாலியில் வன்முறை மற்றும் மிருகத்தனங்களின் மத்தியில் அவர் வளர்ந்தார். அவரது சகோதரர்கள் இருவர் கொலை செய்யப்பட்டதையும் நேரில் கண்டார்.

கி.பி. 1576ம் ஆண்டு, தமது 8 வயதில் இளைய சகோதரருடன் “ஃப்ளோரன்ஸ்” (Florence) நகருக்கு அனுப்பப்பட்டார். அங்கே, பெரிய பிரபுவின் அரசவையில் சேவையாற்றுவதும் மேற்கொண்ட கல்வியுமே அவரது நோக்கமாக இருந்தது. ஆனால், சில நாட்களிலேயே அவர் சிறுநீரக நோயால் பாதிக்கப்பட்டார். அவர் தமது வாழ்நாள் முழுதும் அந்நோயால் அவதியுற்றார். தாம் நோயுற்ற காலத்தில், புனிதர்களைப் பற்றி படிப்பதிலும் செபிப்பதிலும் நேரத்தை செலவிட்டார். தமது ஒன்பது வயதில் அவர் தூய்மை மற்றும் கற்பு நிலைக்காக தனிப்பட்ட பிரமாணமும் வார்த்தைப்பாடும் எடுத்துக்கொண்டார். வாரத்தில் 3 நாட்கள் கடுந்தவம் மேற்கொண்டார். பல கடுமையான ஆன்மீக தவ முயற்சிகளையும் செய்து வந்தார். கி.பி. 1579ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், இவர் தமது சகோதரர்களுடன் “மான்ட்டுவா” (Duke of Mantua) பிரபுவிடம் அனுப்பப்பட்டனர். அங்கேயுள்ள வன்முறைகள் மற்றும் அற்பமான வாழ்க்கைமுறை கண்டு அதிர்ச்சியடைந்தார்.

தமது சொந்த ஊரான “கஸ்டிக்லியோன்“ (Castiglione) திரும்பிய அலாய்சியஸ், அங்கே “கர்தினால் சார்ள்ஸ் பொறோமியோ” (Cardinal Charles Borromeo) என்பவரைச் சந்தித்தார். அவரிடமே கி.பி. 1580ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 22ம் நாளன்று, புதுநன்மை பெற்றார்.

இவ்வேளையில் இயேசு சபையினர் இந்தியாவிற்கு சென்று நற்செய்தி பரப்பும் பணியில் ஈடுபாடு பற்றிய நூல் ஒன்று கிடைத்தது. அதை வாசித்த அலாய்சியஸ், தாமும் ஒரு மறைப் பணியாளராக எண்ணினார். அவர் ஏழைச் சிறுவர்களுக்கு கோடை விடுமுறை காலங்களில் மறைக் கல்வி கற்பிக்க ஆரம்பித்தார். “கஸால் மோன்ஃபெர்ரட்டோ” (Casale Monferrato) நகரிலுள்ள “கப்புச்சின்” மற்றும் “பர்னபைட்ஸ்” (Capuchin friars and the Barnabites) துறவியரைக் காண அடிக்கடி சென்றார்.

“தூய ரோமப் பேரரசி மரியா’வுக்கு” (Holy Roman Empress Maria of Austria) அரசவையில் உதவுவதற்காக இவர்களது குடும்பம் கி.பி. 1581ம் ஆண்டு, ஸ்பெயின் நாட்டுக்கு அழைக்கப்பட்டது. அவர்கள் கி.பி. 1582ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், “மேட்ரிட்” (Madrid) நகர் சென்றடைந்தனர். அலாய்சியஸ், கப்புச்சின் சபையில் சேருவதைப் பற்றி தீவிரமாக ஆலோசிக்க தொடங்கினார். ஆனால், அங்கே அவருக்கு அறிமுகமான இயேசு சபை ஒப்புரவாளர் ஒருவர், இவரை இயேசு சபையில் சேர ஆலோசனை வழங்கினார். இவரது தாயார் இதற்கு சம்மதித்தார். ஆனால் தந்தையோ கடும் கோபமுற்றார். சீற்றமுற்ற தந்தை இவருக்கு தடை விதித்தார்.

கி.பி. 1584ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், அவர்களது குடும்பம் இத்தாலி திரும்பியது. அலாய்சியஸ் இப்போதும் தாம் ஒரு கத்தோலிக்க குருவாக வேண்டுமென தீவிரமாக எண்ணினார். அவரது உறவினர்கள் அவரது மனதை மாற்றிக்கொள்ளும்படி அவரை நிர்பந்தித்தனர். ஆனால், எவ்வித முயற்சியும் பலிக்காது போகவே, அவர்கள் அவரை ஒரு “மதச் சார்பற்ற” (Secular priest) துறவியாகுமாரும், அவ்வாறானால் அவருக்கு ஆயர் பதவி நியமனம் பெற்றுத் தருவதாகவும் ஆசை வார்த்தைகளை கூறினார். இயேசு சபையில் மறைப் பணியாளராக சேர்ந்தால் தமது சொத்து சுகம் அனைத்தையும் விட்டுவிட நேரிடும் என்றும் பயமுறுத்தினர். ஆனால் அவர்களது அத்துணை முயற்சிகளும் தோல்வியுற்றன.

ஆன்மீக வாழ்க்கை:

கி.பி. 1585ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், அலாய்சியஸ், தமது சொத்து சுகம் மற்றும் சமூகத்தில் தமக்குள்ள அனைத்து பதவிகள் மற்றும் உரிமைகளை விட்டு விடுவதாக அறிவித்தார். அதனை பேரரசர் உறுதி செய்தார். ரோம் பயணித்த அவர், தமது மகத்தான பிறப்பின் காரணமாக திருத்தந்தை “ஐந்தாம் சிக்ஸ்டஸ்” (Pope Sixtus V) அவர்களை காணும் சந்தர்ப்பம் கிட்டியது. கி.பி. 1585ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 25ம் நாளன்று, இயேசு சபையின் புகுநிலை (Novitate) துறவியாக இணைந்தார்.

அலாய்சியஸின் உடல்நிலை அதிக பிரச்சனைகளை தந்துகொண்டேயிருந்தது. அவருக்கு ஏற்கனவேயிருந்த சிறுநீரக பிரச்சினையுடன் தோல் வியாதி, நாள்பட்ட தலைவலி மற்றும் தூக்கமின்மை போன்ற நோய்களும் சேர்ந்துகொண்டன. கி.பி. 1590ம் ஆண்டின் இறுதியில் அவர் “திருத்தூதர் கேபிரியலி’ன்” (Archangel Gabriel) திருக்காட்சியைக் கண்டதாகவும், அவர் அலாய்சியஸிடம், “நீ இன்னும் ஒரு வருடமே உயிருடன் இருப்பாய்” என்று சொன்னதாகவும் கூறப்படுகின்றது.

பின்னர் குரு மாணவராக படிக்கும்போதே, கி.பி. 1591ம் ஆண்டு, ரோம் நகரில் பிளேக் நோய் பரவியது. இயேசு சபையினர் விரைந்து ஒரு மருத்துவமனையை உருவாக்கினர். நோயாளிகளையும், நோயால் மரித்துக்கொண்டிருப்பவர்களையும் தெருக்களிலிருந்து மருத்துவமனைக்கு தூக்கி வந்தார். நோயாளிகளை கழுவி சுத்தப்படுத்தி மருந்து கொடுத்து சேவை செய்தார். நோயாளிகளுக்கு சேவை செய்து, தானும் அந்நோயால் பாதிக்கப்பட்டார். அச்சூழலில் கொடிய பிளேக் நோயால் தாக்கப்பட்டு தமது 23ம் பிறந்தநாளுக்கு சில நாட்களுக்கு முன்னர் இறந்தார். இளம் வயதிலேயே ஏராளமான புண்ணியங்களை செய்து வான்வீட்டிற்கு தயார் நிலையில் தன்னை ஆக்கிக்கொண்டார்.

இயேசு சபையில் புனிதராகவும், மறைவல்லுநராகவும் வாழ்ந்த புனிதர் இராபர்ட் பெல்லார்மின்’தான் (Robert Bellarmine) இவரின் ஆன்மீக குருவாக இருந்தார். இவர் ஒருமுறை அலாய்சியஸிடம், ஓர் ஆன்மா உத்தரிக்கும் வேதனை அடையாமலேயே நேராக பேரின்பம் பெறமுடியும் என்று கூறினார். இதை கேட்ட அலாய்சியஸ் பரவசமடைந்தார். அந்நேரத்தில் கிறிஸ்துவின் திருவுடல், திருஇரத்த பெருவிழாவிற்கு எட்டு நாட்களுக்கு பின்னர் தான் இறக்க போவதாக உணர்ந்தாராம். அவ்வாறே மரணப் படுக்கையிலிருந்த அலாய்சியஸ், தமது கைகளிலிருந்த சிலுவையை இமைக்காமல் பார்த்திருந்தார். இயேசுவின் பெயரை உச்சரிக்க முயற்சித்தபடியே தனது ஆன்மாவை இறைவனிடம் கையளித்தார். 

அலாய்சியஸ் தனது 23 ஆண்டுகால வாழ்வில் ஒருமுறை கூட சாவான பாவத்தில் விழவில்லை என்று அவரின் ஆன்மீக குரு கூறியுள்ளார்.

† Saint of the Day †

(June 21)

✠ St. Aloysius Gonzaga ✠

Member of the Society of Jesus and Confessor:

Born: March 9, 1568

Castiglione delle Stiviere, Duchy of Mantua, Holy Roman Empire

Died: June 21, 1591 (Aged 23)

Rome, Papal States

Venerated in: Catholic Church

Beatified: October 19, 1605

Pope Paul V

Canonized: December 31, 1726

Pope Benedict XIII

Major shrine: Church of Sant'Ignazio, Rome, Italy

Feast: June 21

Patronage:

Young students, Christian youth, Jesuit scholastics, The blind, AIDS patients, AIDS care-givers

Saint Aloysius de Gonzaga, SJ was an Italian aristocrat who became a member of the Society of Jesus. While still a student at the Roman College, he died as a result of caring for the victims of a serious epidemic. He was beatified in 1605 and canonized in 1726.

Biographical selection:

Aloysius Gonzaga was the eldest son of Ferrante, Marquis of Castiglione in Lombardy. In 1585, he renounced his birthright in favor of his brother Rodolfo and joined the Society of Jesus. He died in 1591, a little over 23 years of age. Because of the great fight, he made against impurity in a time of general immorality, he is a patron saint for young men. The following selection is taken from a biography by Dourignac:

When the army commanded by Ferrante Gonzaga departed from Casala, the four-year-old Aloysius was sent to Castiglione. The young Prince and his preceptor Francesco del Turco rode together in a carriage, with an entourage of nobles guarding them on horseback. 

As they entered onto the open country, the tutor addressed his young charge in the solemn and respectful tone he always used with him: “For some days I have wanted to make an important observation regarding the behavior of Your Lordship, but I have waited until you left Casala.” 

“What did I do?” asked the startled child. 

The tutor replied: “During your stay in Casala you lived in the camp with the soldiers, and Your Lordship acquired the habit of saying some inconvenient words and expressions that a prince of such high blood should never permit himself to use and would best be forgotten since it would cause profound sorrow to the Princess, your mother if she would hear one of these words from the lips of her son.” 

“But, dear friend, I don’t know what I said that was bad,” said the disconcerted boy. 

The teacher disclosed to his disciple the words of which the innocent child had not caught the meaning or inconvenience.

“This will never happen a second time, my good friend,” Louis replied, embarrassed at his fault. “I promise you to always remember this.” 

And he was faithful to his promise. This fault, committed in ignorance, was never forgotten. He considered this the most lamentable sin of his life, and he confessed afterward that the memory of this fault humiliated him deeply.

Comments:

It seems useful to make a brief review of the facts. St. Aloysius Gonzaga had Spanish blood but was the son of a semi-sovereign Prince of Italy of the House of Castiglione, which was related to the most important Sovereign Houses of Europe, including the House of Austria, which was the most important of all of them. 

He was four-years-old when this incident took place. But a little before he had reached this age, he had already been placed in the military ambiance. This could seem excessive, but the opposite is true. It is a splendid thing. Today many parents put boys in kindergarten when they are young like this. When you send a boy, however, to kindergarten [which in German means the garden of children], the man tends to stay in this garden all his life. I have the impression that the softness of modern kindergarten contributes to the spinelessness of many men of the new generations. What the child needs is to mature. The kindergarten keeps the child in an infantile state much longer than necessary, instead of leading the child to a more mature stage that would stimulate him to seek something higher. 

St. Aloysius was not sent to kindergarten, but to the army. He was under the guardianship of his father who was the commander of the army. Now then, everyone knows that the language in military ambiances is not always the most elevated. And the boy learned some words with immoral meanings used in the military camp that was not part of the language of a noble house or upright family. 

The tutor entered the picture. It is interesting to observe how the boy traveled, how a prince traveled on such an occasion. He went in a carriage with his preceptor and had an entourage of nobles who followed him on horseback. It was only after they had left the city and were already on the open road that the preceptor spoke with him about the bad habit he acquired. You can observe the grave tone the tutor assumed to make the correction. Those who like kindergarten would judge this gravity to be exaggerated. But the preceptor, who was chosen for this role because he had a secure Catholic orientation and a prudent sense of circumstances, thought the exact opposite. He solemnly stated that such words should never be uttered by a blood prince, that a prince of such a level should not be familiar with such words. St. Aloysius, who did not realize the meaning of those words, was disconcerted.

Some might say that the preceptor was precipitate and overly severe. Since the child did not even know what the words were, he could certainly not be blamed for saying them. On the contrary, the tutor revealed a more profound understanding of the matter. He realized that words of that sort carry evil in themselves, even if a person does not know what they mean. For instance, a boy can acquire the habit of saying blasphemous interjections. Would it be useless to correct him? By no means. He should be corrected. Such words intrinsically have a bad sense, and the lips of a son of Our Lady should not be sullied by pronouncing such blasphemies. 

Another remarkable thing is the humility of St. Aloysius. Humility is truth. It was the truth that led him to consider his fault so grave that he called it the gravest sin of his life. What becomes transparent in this episode is the complete innocence and sanctity of St. Aloysius Gonzaga. It is so brilliant that it is blinding.

~ Late Prof. Plinio Corrêa de Oliveira

புனித டெரன்ஸ் June 21

#மாமனிதர்கள்

ஜூன் 21 

புனித டெரன்ஸ்

இவர் முதல் நூற்றாண்டைச் சார்ந்தவர். இக்கோனியாவின் இரண்டாவது ஆயராக இருந்தவர். 

இவர் தன்னுடைய போதனையால் மட்டுமல்ல, தன்னுடைய எடுத்துக்காட்டான வாழ்வாலும் பலரையும் கிறிஸ்துவுக்குள் கொண்டுவந்து சேர்த்தார்.

இவரைப் பற்றிய குறிப்பு புனித பவுல் உரோமையருக்கு எழுதிய திருமுகம் 16 வது அதிகாரம், இருபத்து இரண்டாவது இறைவார்த்தையில் தெர்த்தியு என்ற பெயரில் இடம்பெறுகிறது. 

(இந்தத் திருமுகத்தை எழுதிக் கொடுத்த தெர்த்தியுவாகிய நான் ஆண்டவருக்கு உரியவன் என்னும் முறையில் உங்களுக்கு வாழ்த்துக் கூறுகிறேன்).

இவர் கிறிஸ்துவின்மீது கொண்ட உறுதியான நம்பிக்கைக்காக முட்செடிகள்மீது கொடூரமாக இழுத்து கொல்லப்பட்டார்.

இவ்வாறு இவர் இயேசுவின்மீது கொண்ட நம்பிக்கைக்காகத் தன்னுடைய இன்னுயிரைத் துறந்தார்.

புனிதர் அடால்பர்ட் ✠(St. Adalbert of Magdeburg June 20

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 20)

✠ புனிதர் அடால்பர்ட் ✠

(St. Adalbert of Magdeburg)

மக்டேபர்க் பேராயர்/ விஸ்செம்பௌர்க் மடாதிபதி:

(Archbishop of Magdeburg and Abbot of Wissembourg)

பிறப்பு: கி.பி. 910

அல்சாஸ் அல்லது லோர்ரெய்ன், ஃபிரான்ஸ்

(Alsace or Lorraine, France)

இறப்பு: ஜூன் 20, 981

ஸ்செர்பேன், மெர்ஸ்பர்க்’ல் கியூசா, சாக்ஸனி-அன்ஹால்ட், ஜெர்மனி

(Zscherben (contemporarily in (former) Geusa, in Merseburg, Saxony-Anhalt, Germany)

ஏற்கும் சபை: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

நினைவுத் திருவிழா: ஜூன் 20

புனிதர் அடால்பர்ட் (Adalbert of Magdeburg), மத்திய மற்றும் கிழக்கு ஐரோப்பாவில் பேசப்படும் மொழியான “ஸ்லாவிய” மொழி பேசும் மக்களின் அப்போஸ்தலரும் (Apostle of the Slavs), “மக்டேபர்க்” (Magdeburg) உயர்மறைமாவட்டத்தின் முதல் பேராயருமாவார் (Archbishop). இவர், இன்றைய கிழக்கு ஜெர்மனியின் (Eastern Germany) “எல்ப்” (Elbe) நதிக்கரையோரம் வாழ்ந்திருந்த “போலாபியன் சிலாவிய” (Polabian Slaves) இன ஆதிவாசி மக்களின் வெற்றிகரமான மறைப்பணியாளருமாவார்.

இவர், கி.பி. 910ம் ஆண்டு, ஃபிரான்ஸ் (France) நாட்டின் “அல்சாஸ் அல்லது லோர்ரெய்ன்” (Alsace or Lorraine) பிராந்தியத்தில் பிறந்தவர் ஆவார். ஜெர்மனியின் (Germany) “டிரையர்” (Trier) மாகாணத்திலுள்ள “தூய மேக்ஸிமினஸ்” (Benedictine Monastery of St. Maximinus) “பெனடிக்டைன்” துறவுமடத்தின் ஜெர்மன் துறவி (German Monk) ஆவார். ரோமன் கத்தோலிக்க (Roman Catholic Bishop) ஆயராக அருட்பொழிவு செய்யப்பட்ட இவர், கி.பி. 961ம் ஆண்டு, “கீவன் ரஸ்” (Kievan Rus) என்ற நாட்டுக்கு அனுப்பப்பட்டார். (தற்போதைய “பெலாரஸ்”, “உக்ரைன்”, மற்றும் “ரஷியா” (Belarus, Ukraine, and Russia) ஆகிய நாடுகளின் மக்கள், “கீவன் ரஸ்” (Kievan Rus) மக்களை தங்களது கலாச்சார முன்னோர்கள் என்கின்றனர்).

“கீவன் ரஸ்” நாட்டின் இளவரசி “ஓல்கா” (Princess Olga of Kiev) “பேரரசர் முதலாம் பெரிய ஓட்டோ’விடம்” (Emperor Otto I (the Great) தமக்கு ஒரு ரோமன் கத்தோலிக்க மறைப்பணியாளர் தருமாறு வேண்டினார். இளவரசியின் மகன் “ஸ்யடோஸ்லவ்” (Svyatoslav) என்பவன் இதனை எதிர்த்தான். அடால்பர்ட் அங்கு வந்து சேர்ந்த வேளையிலே அவன் இளவரசியின் கிரீடத்தை திருடிச் சென்றான். அடால்பர்ட்டின் மறைப்பணி துணைவர்கள் கொல்லப்பட, அடால்பர்ட் அரிதாக உயிர் தப்பினார். “கீவன் ரஸ்” பின்னர் “கான்ஸ்டன்டினோபில்” (Constantinople) மறைப்பணியாளர்களால் மனம் மாற்றப்பட்டு, “பைசான்டைன்” (Byzantinie Christianity) கிறிஸ்தவத்தின் அங்கமாக மாறியது.

“கீவன் ரஸ்” நாட்டிலிருந்து உயிர் தப்பியோடிய அடால்பர்ட், ஜெர்மனியின் (Germany) “மெய்ன்ஸ்” (Mainz) பயணமானார். பின்னர், அங்கே “அல்சாஸ்” (Alsace) எனுமிடத்திலுள்ள “விஸ்செம்பௌர்க்” (Abbot of Wissembourg) மடத்தின் மடாதிபதியானார். அங்கே அவர் துறவியரின் கல்வி முன்னேற்றத்துக்காக உழைத்தார். பின்னர் அவர் சமகால ஜெர்மனியிலுள்ள “மக்டேபர்க்” உயர்மறைமாவட்டத்தின் (First Archbishop of Magdeburg) முதல் பேராயராக நியமிக்கப்பட்டார்.

கிழக்கு மற்றும் வடக்கு ஐரோப்பிய நாடுகளின் மறைப்பணி தளங்களாக்கும் நோக்கங்களுடன் “ஹம்பர்க்” மற்றும் ப்ரேமன்” (Archepiscopacies of Hamburg and Bremen) ஆகிய உயர்மறைமாவட்டங்கள் நிறுவப்பட்டன.

கிழக்கு ஐரோப்பிய நாடுகளின் “சிலேவிய” (Slavs) மக்களிடையே மறைப்பணியாற்ற பணியாளர்களை அடால்பர்ட்டின் “மக்டேபர்க்” (The Archdiocese of Magdeburg) உயர்மறைமாவட்டம் அளித்தது.

“நௌம்பர்க்” (Numberg), “மெய்ஸ்சென்” (Meissen), “மெர்ஸ்பர்க்” (Merseburg), “ப்ரேன்டென்பர்க்” (Brandenburg), “ஹவெல்பர்க்” (Havelberg) மற்றும் “போஸ்நன்” (Poznan), “போலந்து” (Poland) ஆகிய இடங்களில் மறைமாவட்டங்களை உருவாக்கிய அடால்பர்ட், கி.பி. 981ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 20ம் நாளன்று மரித்தார்.

† Saint of the Day †

(June 20)

✠ St. Adalbert of Magdeburg ✠

Archbishop of Magdeburg and Abbot of Wissembourg:

Born: 910 AD

Alsace or Lorraine, France

Died: June 20, 981

Zscherben (contemporarily in (former) Geusa, in Merseburg, Saxony-Anhalt, Germany)

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Feast: June 20

Adalbert of Magdeburg, known as the Apostle of the Slavs, was the first Archbishop of Magdeburg (from 968) and a successful missionary to the Polabian Slavs to the east of what is contemporarily Germany. He was later canonized and his liturgical feast day was assigned as 20 June.

St. Adalbert or St. Vojtěch, as he is known in Czech, has a fairly high profile presence in Prague. He is the saint in the bishop’s miter (above, left) who gazes down from his lofty perch on the tower on the Charles Bridge; the cathedral is also dedicated to him, along with St. Vitus and St. Wenceslaus. But this veneration by the people of Prague came a bit late in the day for him because when he was alive, the local people had a fairly low opinion of him. They ignored his pronouncements and chased him out of Prague – twice!

An unlikely and disrespected bishop:

Vojtěch was born around in the year in 951 to the Slavník noble family in Libice and Cidlinou. He suffered a grave illness as a child and his parents bargained with God, promising that the boy would one day become a priest if he was spared. Once cured, he was packed off to the Benedictine monastery in Magdeburg where he came under the tutelage of the Bishop Adalbert of Magdeburg. Impressed by his mentor, Vojtěch took the name Adalbert as his confirmation name and, upon the death of the bishop, he returned to Prague where he was ordained a priest by Dietmar, the first bishop of Prague. Dietmar died soon afterward and Vojtěch, with only several months of experience of being a priest, suddenly found himself invested as the bishop of Prague.

Unlike his predecessor, Vojtěch renounced materialism and attempted to lead a life of frugality, dominated by fasting and preaching. He spoke out against the slave trade, polygamy, and married priests, but he found the local Czech population was rather disinterested in his opinions. Unfortunately for Vojtěch, his family background played against him: he was a member of Slavník clan, who were rivals to the ruling Přemyslid dynasty and although Vojtěch was supported by the Holy Roman Emperor Otto III, he encountered resistance from the local Czech duke, Boleslav II. A notable low point came when bishop Vojtěch unsuccessfully attempted to stop a mob from murdering a woman accused of adultery, who despite his protests, killed her anyway. An irate Vojtěch then excommunicated the mob – the worst punishment within the Roman Catholic church. His edict was ignored.

Exile:

Despairing, Vojtěch left Prague for Rome and asked Pope John XV to relieve him of his office. He spent the next five years in Rome, before the Archbishop of Mainz, (Vojtěch’s boss, who had invested him as bishop) requested that he return to Prague. The pope ordered Vojtěch to return, but gave him a get-out-jail-clause, allowing him to leave Prague again if he encountered resistance. Vojtěch returned, only to be met with the same derision that had driven him away before. He played his get-out card and headed to Hungary as a missionary, before returning to live in Rome. However, the Archbishop was insistent and commanded that Vojtěch returns to his post. The new pope, Gregory V, ordered Vojtěch back home, but at this point, Vojtěch was met with open hostility – with Boleslav II going so far as to murder Vojtěch’s relatives and burn them out of their homes.

Vojtěch got the message, and decided not to return to Prague, but instead to try his luck as a missionary amongst the pagans in Prussia. This didn’t work out particularly well either, and he was taken hostage by a pagan priest and ritually stabbed to death on 23 April 997.

Worth his weight in gold:

A Polish duke, Boleslav the Valiant, then paid the ransom (the weight of Vojtěch’s remains in gold) to the pagan tribe, and Vojtěch’s body was buried in Třemešná. Two years later, Adalbert was sanctified in Rome and was declared as a patron saint of Poland. His remains were then moved to the cathedral in Gniezno and his cult was heavily promoted by the Benedictines. In the year 1000, Emperor Otto III traveled to Gniezno and elevated the bishopric to an archbishopric. In 1035, the Czech duke Bretislav (Boleslav’s grandson) lead a raid to Gniezbo, stole the relics, and removed them to Prague. Interestingly, the Přemyslids had shown little interest in Vojtěch while alive, but once he was a popular saint, they wanted to exploit his cult in an effort to raise the status of Prague to the archdiocese. However, the plan didn’t work and the Prague diocese was not elevated until the reign of Charles IV, over two hundred years later.

As for Vojtěch, being a popular saint, there are bits of him all over Europe, but we can rest assured in the knowledge that his skull is safely in Prague cathedral, having been looted by Bretislav in 1035!