புனித கயட்டான் (Kajetan von Tiene)சபை நிறுவுனர் August 7

இன்றைய புனிதர் :

(07-08-2020)

புனித கயட்டான் (Kajetan von Tiene)

சபை நிறுவுனர்

பிறப்பு 

1480

ட்டியன்ன(Tiene), வீசென்சா(Vicenza), இத்தாலி

    

இறப்பு 

7 ஆகஸ்டு 1547

நேயாபல், இத்தாலி

புனிதர்பட்டம்: 1671, திருத்தந்தை பத்தாம் கிளமெண்ட்

பாதுகாவல்: பவேரியா (Bayern)

இவர் சிறுவயதிலிருந்தே குருவாக வேண்டுமென்று ஆசைகொண்டார். இத்தாலி நாட்டிலுள்ள பதுவை நகரில் திருச்சபை சட்டம் பயின்றார். பின்னர் குருத்துவ பயிற்சி பெற்று குருவானார். இவர் இஞ்ஞாசியாருடன் இணைந்து, திருச்சபையில் நடந்த கொடுமைகளை எதிர்த்து, திருச்சபையை நல்வழியில் நடத்தி செல்ல பெரும்பாடுபட்டார். தன் வாழ்நாள் முழுவதும் பிறரை எல்லாச் சூழலிலும் அன்பு செய்து வாழ்ந்தார். கடுமையான ஒறுத்தல் வாழ்வை வாழ்ந்து பல மாற்றங்களை மக்களிடையே கொண்டுவந்தார். ஏழைகளின் மேல் அதிக அன்பும் அக்கறையும் கொண்டுவாழ்ந்தார். 

தான் ஓர் அரச குடும்பத்தில் பிறந்ததால், தன் பெற்றோரின் சொத்திலிருந்து பெற்ற பணத்தைக்கொண்டு, தான் பிறந்த ஊரான விச்சென்சாவில் ஒரு மருத்துவமனையை கட்டினார். தான் வாழ்வு முழுவதையுமே நோயாளிகளுக்காக அர்ப்பணித்தார். தன் பிள்ளைகளாலும், உறவினர்களாலும், கைவிடப்பட்ட நோயாளிகளை, இறுதிமூச்சுவரை பராமரிக்க ஓர் துறவற சபையை தொடங்கினார். இவரால் தொடங்கப்பட்ட இச்சபையினர் "தியேற்றைன்ஸ்" (Thietrains) என்றழைக்கப்பட்டார்கள். வெனிஸ் நகரிலும், நேப்பிள்ஸ் நகரிலும் இச்சபையை பரவ செய்தார். இத்துறவற சபையினர் பிறருக்கு பணிசெய்வதின் வழியாக, இயேசுவை மக்களுக்கு அறிவித்து, அவரின் சாட்சிகளாயினர். 

புனித கயத்தான் இறைவேண்டலிலும் பிறருக்கு அன்புப்பணி ஆற்றுவதிலும் சிறந்தவராய் இருந்தார். இறக்கும்வரை இயேசுவுக்காகவே தன் வாழ்வை அர்ப்பணித்து இறந்தார். 

செபம்:

அன்பு தெய்வமே எம் இறைவா! திருச்சபைக்காகவும், ஏழை மக்களுக்காகவும் உழைத்து உயிர் துறந்த புனித கயத்தானைப் போல, எங்கள் வாழ்வில் நாங்களும் உம்மை பற்றிக்கொண்டு, உமது விண்ணரசுக்கு சொந்தமான ஏழை மக்களின் மேல் அன்பு கொண்டு வாழ, நீர் உமது அருள்வரங்களை பொழிந்து வழிநடத்திட வேண்டுமென்று இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 7)

✠ புனிதர் கஜெட்டன் ✠

(St. Cajetan)

மத சீர்திருத்தவாதி/ ஒப்புரவாளர்:

(Religious Reformer/ Confessor)

பிறப்பு: அக்டோபர் 1, 1480

விசென்ஸா, வெனிட்டோ, வெனிஸ் குடியரசு, தற்போது இத்தாலி

(Vicenza, Veneto, Republic of Venice (Now Italy)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 7, 1547 (வயது 66)

நேப்பிள்ஸ், கம்பேனியா, நேப்பிள்ஸ் அரசு

(Naples, Campania, Kingdom of Naples)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: அக்டோபர் 8, 1629

திருத்தந்தை எட்டாம் அர்பன்

(Pope Urban VIII)

புனிதர் பட்டம்: ஏப்ரல் 12, 1671 

திருத்தந்தை பத்தாம் கிளமெண்ட்

(Pope Clement X)

பாதுகாவல்: 

வங்கிப் பணியாளர், வேலையற்ற மக்கள், சூதாட்டம் ஆடுபவர்கள், வேலை தேடுபவர்கள், அல்பேனியா (Albania), இத்தாலி (Italy), ஹம்ருன் (மால்டா) (Ħamrun (Malta), அர்ஜென்ட்டினா (Argentina), பிரேசில் (Brazil), எல் சால்வடார் (El Salvador), குவாடேமலா (Guatemala)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 7

புனிதர் கஜெட்டன், ஒரு இத்தாலிய கத்தோலிக்க குருவும், மத சீர்திருத்தவாதியும் ஆவார். இவர், “பௌலோ கான்சிக்லியேரி” (Paolo Consiglieri), “போனிஃபேசியோ ட கோல்” (Bonifacio da Colle) மற்றும் “கியோவன்னி பியெட்ரோ கரஃபா” (பின்னாளில் திருத்தந்தை நான்காம் பவுல்) (Giovanni Pietro Carafa (Afterwards Pope Paul IV) ஆகிய மூவருடன் இணைந்து “தியேடைன்ஸ்” – “தெய்வீக தரிசனத்தின் வழக்கமான கத்தோலிக்க சபை” (Theatines - Congregation of Clerics Regular of the Divine Providence) எனும் சபையை நிறுவியவர் ஆவார்.

“கேடனோ டேய் கோன்டி டி தியேன்” (Gaetano dei Conti di Thiene) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவரது தந்தை, “தியேன்” (Thiene) என்ற இடத்தின் பிரபுவான “காஸ்பர்” (Gaspar) ஆவார். “மேரி போர்ட்டா” (Mary Porta) இவரது தாயார் ஆவார். இவருக்கு இரண்டு வயதாகையில் இவரது தந்தை மரித்துப் போனார். இவரது தாயார் இவரை பக்தி மார்க்கத்தில் வழி நடத்தினார்.

பதுவை நகரில் கல்வி கற்ற கஜெட்டன், தமது இருபத்துநான்கு வயதில் “சிவில் மற்றும் நியதிச் சட்டம்” ஆகியவற்றில் முனைவர் பட்டம் பெற்றார். கி.பி. 1506ம் ஆண்டு, திருத்தந்தை “இரண்டாம் ஜூலியசின்” (Pope Julius II) அரசியல் தூதராக பணியாற்றினார். “வெனிஸ் குடியரசை” (Republic of Venice) சமரசப்படுத்தும் பணியில் இவர் திருத்தந்தைக்கு உதவி புரிந்தார்.

கி.பி. 1513ம் ஆண்டு திருத்தந்தை “இரண்டாம் ஜூலியஸ்” மரணமடைந்ததும் திருத்தந்தையர் அலுவலக சபையிலிருந்து விலகினார். ஆனால், அதுவரை இவர் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெறவில்லை. கி.பி. 1516ம் ஆண்டு, தமது முப்பத்தாறு வயதில் இவர் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். தமது தாயார் மரணமடைந்ததும் சொந்த ஊரான “விசென்ஸா” (Vicenza,) அழைக்கப்பட்ட இவர், அங்கே கி.பி. 1522ம் ஆண்டு குணப்படுத்த இயலாத நோயாளிகளுக்கென ஒரு மருத்துவமனையை நிறுவினார். கி.பி. 1523ம் ஆண்டு, “வெனிஸ்” (Venice) நகரிலும் அதேபோன்றதொரு மருத்துவமனையை நிறுவினார். மருத்துவ சிகிச்சைகளைவிட ஆன்மீக ரீதியான குணமாக்களில் அதிக ஈடுபாடு காட்டினார். ரோம் நகரிலுள்ள “தெய்வீக அன்பின் பிரசங்க கலை” (Oratory of Divine Love) என்றழைக்கப்படும் “தோழமைக் கூட்டுறவில்” (Confraternity) இணைந்தார்.

கி.பி. 1524ம் ஆண்டு, திருத்தந்தை “ஏழாம் கிளமென்ட்டின்” (Pope Clement VII) ஆலோசனையுடன் தமது மூன்று நண்பர்களுடன் இணைந்து “தியேடைன்ஸ்” – “தெய்வீக தரிசனத்தின் வழக்கமான கத்தோலிக்க சபை” (Theatines - Congregation of Clerks Regular of the Divine Providence) எனும் சபையை நிறுவினார். இவரது நண்பர்களில் ஒருவரான “கியோவன்னி பியெட்ரோ கரஃபா” (Giovanni Pietro Carafa) பின்னாளில் திருத்தந்தை “நான்காம் பவுல்” (Pope Paul IV) ஆனார். இவர்களது சபை மிதமான வேகத்தில் வளர்ச்சியடைந்தது. கி.பி. 1527ம் ஆண்டு, பன்னிரண்டு உறுப்பினர்கள் இருந்த நிலையில், ரோம் நகரிலிருந்த இவர்களது சபை அழிக்கப்பட்டது. ஸ்பேனிஷ் பேரரசன் “ஐந்தாம் சார்ளசின்” (Charles V) இராணுவத்தினர் கஜெட்டனை துன்புறுத்தினர். “தியேடைன்ஸ்” சபையின் உறுப்பினர்கள் “வெனிஸ்” (Venice) நாட்டுக்கு தப்பியோடினர்.

அங்கே அவர் புனிதர் “ஜெரோம் எமிளியானியை” (Jerome Emiliani) சந்தித்தார். அவருடன் இணைந்து “சோமாஸ்கன்ஸ்” (Somascans) என்று சுருக்கமாக அழைக்கப்படும் (Congregation of Clerks Regular) எனும் சபையை உருவாக்குவதில் உதவி புரிந்தார்.

கி.பி. 1533ம் ஆண்டு, “நேப்பிள்ஸ்” (Naples) நகரில் ஒரு இல்லம் அமைத்தார். கி.பி. 1540ம் ஆண்டு “வெனிஸ்” (Venice) நகரிலும், அதன்பின்னர் “வெரோனா” (Verona) நகருக்கும் தமது பணிகளை விரிவுபடுத்தினார். ஏழை மக்களுக்கு உதவுவதற்காக வங்கி ஒன்றினை நிறுவினார். அதுவே பின்னாளில் “நேப்பிள்ஸ் வங்கி” (Bank of Naples) என்றழைக்கப்படுகிறது.

கஜெட்டன், கி.பி. 1547ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 7ம் நாளன்று, “நேப்பிள்ஸ்” (Naples) நகரில் மரணமடைந்தார்.

Saint of the Day : (07-08-2020)

St. Cajetan

St. Cajetan was born on October 1, 1480 and his baptismal name was Gaetano dei Contidi Tiene. He studied law in Padua and got a degree on civil and cannon law at age 24 years. He was working as a diplomat in the Venetian Republic for Pope Julius-II. He was ordained as a priest during the year 1516. He founded a congregation named “The Oratory of Divine Love”. The Bishop of Chieti diocese, Giovanni Pietro Carafa was the first superior of this Oratory, who later became Pope Pius-IV. The members of the Oratory are also called as “theatines” in the name of the city of Chieti, which is called as “Theate” in Latin. In the year 1533 he founded a house in Naples to fight against Lutheranism and to check its spreading. When he fell ill, he slept on a wooden board. When the doctors told him to take rest on a comfortable bed, he refused and said that his savior died on a cross and at least let him die on wood. He died on August 7, 1547.

He was beatified by Pope Urban-VIII on October 8, 1629 and also canonized on April 12, 1671. He is the patron saint of workers, job seekers and un-employed people.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

புனிதர் இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ் ✠(St. Sixtus II August 6

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 6)

✠ புனிதர் இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ் ✠

(St. Sixtus II)

24ம் திருத்தந்தை/ மறைசாட்சி:

(24th Pope/ Martyr)

பிறப்பு: தெரியவில்லை

கிரேக்க நாடு

(Greece)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 6, 258

ரோம்; ரோமப் பேரரசு

(Rome, Roman Empire)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 6

பாதுகாவல்: நம்பிக்கையுள்ள பெண்களுக்கு, திராட்சை மற்றும் பீன்ஸ் விளைச்சலுக்கு

திருத்தந்தை இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ் (Pope Sixtus II) ரோம் ஆயராகவும், 24ம் திருத்தந்தையாகவும், கி.பி. 257ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம் 31ம் நாளிலிருந்து, கி.பி. 258ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம் 6ம் நாள் வரை ஆட்சி செய்தார். ரோமப் பேரரசன் “வலேரியனின்” (Emperor Valerian) ஆட்சி காலத்தில், கி.பி. 258ம் ஆண்டு நடந்த கிறிஸ்தவ துன்புருத்தல்களின்போது “புனிதர் லாரன்ஸ்” (Lawrence of Rome) உள்ளிட்ட ஏழு திருத்தொண்டர்களுடன் மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டார்.

இவருக்கு முன் பதவியிலிருந்தவர் திருத்தந்தை “முதலாம் ஸ்தேவான்” (Pope Stephen I) ஆவார். திருத்தந்தை “டையோனிசியஸ்” (Pope Dionysius) இவருக்குப் பிறகு பதவி வகித்தவர் ஆவார். திருத்தந்தை இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் 24ம் திருத்தந்தை ஆவார்.

பணிகள்:

திருத்தந்தை இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ் கிரேக்க நாட்டவர் என்று "திருத்தந்தையர் நூல்" (Liber Pontificalis) என்னும் பண்டைய ஏடு கூறுகிறது.

இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ் தமக்குமுன் பதவியிலிருந்த திருத்தந்தை “முதலாம் ஸ்தேவானின்” (Pope Stephen I) அணுகு முறையிலிருந்து வேறுபட்ட விதத்தில் செயல்பட்டு, திருச்சபைக்கு உள்ளே நிலவிய பூசல்களுக்குத் தீர்வுகள் கண்டார். குறிப்பாக, ரோம மன்னர்கள் கிறிஸ்தவ மறையைத் துன்புறுத்தியபோது தம் உயிரைக் காத்துக் கொள்வதற்காக சில கிறிஸ்தவர்கள் தம் மத நம்பிக்கையைக் கைவிட்டு, ரோம தெய்வங்களுக்குப் பலி செலுத்தியதால் அவர்களை மீண்டும் திருச்சபையில் ஏற்றுக்கொள்வது பற்றி கருத்து வேறுபாடு நிலவியது. அத்தகைய கிறிஸ்தவர்களுக்கு மீண்டும் ஒருமுறை திருமுழுக்கு கொடுக்க வேண்டியதில்லை என்று ரோமத் திருச்சபை கருதியது. ஆனால், வட ஆப்பிரிக்கா, சிறு ஆசியா ஆகிய பகுதிகளின் ஆயர்கள், குறிப்பாக கார்த்தேஜ் நகர் ஆயர் சிப்பிரியான், அக்கருத்தோடு உடன்படவில்லை. இதனால் திருச்சபைக்குள் குழப்பம் நிலவியது.

திருத்தந்தை இரண்டாம் சிக்ஸ்டஸ், புனித சிப்பிரியானோடும் பிற ஆயர்களோடும் தொடர்பு கொண்டு நல்லுறவு ஏற்படுத்தினார். இத்தகைய நல்லுறவு ஏற்படுவதற்கு அலெக்சாந்திரிய நகர் ஆயர் தியோனீசிஸ் (இறப்பு: 264/5) என்பவரும் பெரிதும் துணைநின்றார்.

மறைச்சாட்சியாக உயிர்துறத்தல்:

ரோம மன்னன் வலேரியன் முதலில் கிறிஸ்தவ சமயத்தின்பேரில் சகிப்புத்தன்மை காட்டினார். அதன் பின் அதனை மிகவும் கடுமையாகத் துன்புறுத்தலானார். பல ஆயர்களும் குருக்களும் கொல்லப்பட்டனர். கிறிஸ்தவர்கள் வெளிப்படையாகக் கல்லறைத் தோட்டங்களில் வழிபாடு நிகழ்த்துவது தடைசெய்யப்பட்டது. அரசு ஏற்பாடு செய்த வழிபாடுகளில் பங்கேற்று, ரோம தெய்வங்களுக்குப் பலிசெலுத்த கிறிஸ்தவர்கள் வற்புறுத்தப்பட்டார்கள். வலேரியனின் துன்புறுத்தல்களினால் எண்ணற்ற குருக்களும் ஆயர்களும் திருத்தொண்டர்களும் மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்டனர்.

கி.பி. 258ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 6ம் நாள், கிறிஸ்தவர்கள் வழிபாடு நடத்தியபோது சிக்ஸ்டஸ் ஓர் இருக்கையில் அமர்ந்து மக்களுக்குப் போதித்துக் கொண்டிருந்தார். அப்போது அரச இராணுவத்தினர் திடீரென அங்கு நுழைந்து, திருத்தந்தை சிக்ஸ்டசையும் அவரோடு நான்கு திருத்தொண்டர்களையும் கழுத்தை வெட்டிக் கொன்றார்கள். ஒருசில நாட்களுக்குப் பின், மற்றும் மூன்று திருத்தொண்டர்கள் கிறிஸ்தவ நம்பிக்கைக்காகக் கொல்லப்பட்டார்கள். “ஜானுவரியஸ்” (Januarius), “வின்சென்ஷியஸ்” (Vincentius), “மேக்னஸ்” (Magnus), “ஸ்டீஃபன்” (Stephanus), “ஃபெலிசிஸ்ஸிமஸ்” (Felicissimus) “அகபிடஸ்” (Agapitus) மற்றும் “லாரன்ஸ்” (Lawrence of Rome) ஆகியோர் மறைசாட்சியாக கொல்லப்பட்ட ஏழு திருத்தொண்டர்கள் ஆவர்.

அடக்கம்:

மறைச்சாட்சியாக உயிர்துறந்த இரண்டாம் சிக்ஸ்டசின் உடல் ரோம் கலிஸ்டஸ் (Catacomb of Callixtus) கல்லறைத் தோட்டத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது. அவர் கொல்லப்பட்டபோது அமர்ந்திருந்த, இரத்தம் தோய்ந்த இருக்கை அவருடைய கல்லறையின் பின்புறம் அமைக்கப்பட்ட சிறுகோவிலில் வைக்கப்பட்டது.

ஒரு நூற்றாண்டுக்குப் பின், திருத்தந்தை “முதலாம் டாமசஸ்” (Pope Damasus I) என்பவர் (ஆட்சி: 366-384) இரண்டாம் சிக்ஸ்டசின் கல்லறைமீது ஒரு கல்வெட்டு பதித்தார்.

திருவிழா:

புனிதர் இரண்டாம் சிக்ஸ்டசின் நினைவுத் திருவிழா, ஆகஸ்ட் மாதம், 6ம் நாள் கொண்டாடப்படுகிறது. அவருடைய பெயர் ரோம திருப்பலியின் நற்கருணை மன்றாட்டில் சேர்க்கப்பட்டது.

† Saint of the Day †

(August 6)

✠ St. Sixtus II ✠

24th Pope/ Martyre:

Born: ----

Greece

Died: August 6, 258

Rome, Roman Empire

Venerated in: Roman Catholic Church

Feast Day: August 6

Pope Saint Sixtus II was bishop of Rome from August 30, 257 to August 6, 258. He died a brutal death as a martyr during the persecution of Christians by Emperor Valerian.

According to the Liber Pontificalis, Sixtus was Greek by birth, although this is now disputed since the authors of this work seem to have confused him with the contemporary Xystus who was a Greek student of Pythagoreanism. During Sixtus II's episcopacy, the struggle between the Catholic Church and Novatianism, a schismatic movement that refused to grant absolution to those who had committed idolatry under persecution, continued to rage throughout the Christian churches.

The main accomplishment of Sixtus' papacy was to restore amicable relations with the African and Eastern churches, which had been strained by the policy of his predecessor, Stephen I, over the question of heretical baptism. Sixtus continued to uphold Stephen's policy that baptisms administered by Novatianist clergymen were valid, but he was nevertheless able to end the animosity of Catholic churchmen opposed to Stephen's policy, especially Cyprian of Carthage.

Sixtus carried out his duties despite the initial wave of persecution under Emperor Valerian I. However a new and harsher edict in August 258 resulted in Sixtus becoming one of the persecution's first martyrs. He was beheaded on August 6 with several companions. Ironically, the antipope Novatian also apparently died during the same persecution.

Although the Liber Pontificalis says that Sixtus II was Greek, modern Catholic and secular scholars consider this to be in error, resulting from the fact that the authors of this source thought that he was identical with a contemporary Greek philosopher of the same name, the author of the so-called Sentences of Xystus.

During the episcopacy of his predecessor, Pope Stephen I, a sharp dispute had arisen between Rome and the African and Eastern churches concerning the question of whether Novatianist schismatics needed to be re-baptized if they seek admission to the Catholic Church. The future Saint Cyprian of Carthage had pointedly disagreed with Stephen I on the issue. As if the Novatianist schism itself were not bad enough, the controversy over heretical baptism now threatened a complete rupture between Rome and the churches of Africa and Asia Minor.

Although Sixtus upheld Stephen's position that the Novatianists only required absolution and not re-baptism, he was more conciliatory than Stephen had been and succeeded in restoring friendly relations with Cyprian and his followers. Exactly how he did so is not clear, but Pontius, Cyprian's biographer, calls Sixtus a "good and peaceful priest"—bonus et pacificus sacerdos—indicating that his style, at least, was less offensive than his predecessor's.

Shortly before Sixtus II became a bishop, Emperor Valerian issued his first edict of persecution, which required the Christians to participate in the national cult of the pagan gods and forbade them to assemble in the cemeteries. Those who refused to comply were threatened with exile or death. Nevertheless, during the early part of his reign, Sixtus managed to perform his functions as chief pastor of the Roman Christians without being molested by those who were charged with the execution of the imperial edict.

According to a later legend, one of the deacons appointed by Sixtus II was the famous saint and martyr Lawrence of Rome. Lawrence was placed in charge of the administration of church goods and the care of the poor, and one of the items he had charge of was the famous chalice of Christ known later as the Holy Grail.

However, during the first days of August, 258, the emperor issued a new and far more harsh edict against the Christians. It authorized that bishops, priests, and deacons could be summarily put to death without trial. Cyprian informs us that "the prefects of the city were daily urging the persecution in order that, if any were brought before them, they might be punished and their property confiscated." As a result of intensified efforts by the emperor's agents, Sixtus II was one of the first to fall victim to this imperial policy.

Hoping to escape the vigilance of the Roman officers, he assembled his flock on August 6 at one of the less-known cemeteries, that of Prætextatus, on the left side of the Appian Way, nearly opposite the famous cemetery of Saint Callixtus, where Christians often congregated for worship in the presence of the holy martyrs. While seated on his chair in the act of addressing his flock, he was suddenly apprehended by a band of soldiers. Some sources say he was immediately beheaded, others that he was first brought before a tribunal to receive his sentence and then led back to the cemetery for execution. The inscription which Pope Damasus I (366-384) placed on Sixtus' tomb in the cemetery of Saint Callixtus may be interpreted in either sense. The Liber Pontificalis claims that he was led away from the place in order to induce him to offer sacrifice to the gods.

Four deacons, Januarius, Vincentius, Magnus, and Stephanus, were apprehended with Sixtus and beheaded with him at the same cemetery. Two other deacons, Felicissimus and Agapitus, suffered martyrdom on the same day. The order of Valerian made no distinction between Catholic and Novatianist sects of Christianity, and thus the antipope Novatian seems to have died in the same persecution with his rival.

இயேசுவின் உருமாற்றம் August 6

(06-08-2020) 

இயேசுவின் உருமாற்றம் 

1456 ஆம் ஆண்டு கிறிஸ்தவர்களுக்கும் துருக்கியர்களுக்கும் இடையே பெல்கிரேட் என்னும் இடத்தில் கடுமையான போர் மூண்டது. இந்தப் போரில் ஹுன்யாடி ஜோன்ஸ்  என்பவர் கிறிஸ்தவர்களின் சார்பாக நின்று போர்தொடுத்தார். போரின் முடிவில் கிறிஸ்தவர்கள் துருக்கியர்களை வெற்றிகொண்டார்கள். அவர்கள் இத்தகையதொரு வெற்றியை இறைவனின் துணையால்தான் பெற்றார்கள் என்பதை நன்கு உணர்ந்தார். இதை அறிந்த அப்போதைய திருத்தந்தை மூன்றாம் கலிஸ்துஸ் என்பவர் ஆண்டவரின் உருமாற்றப் பெருவிழாவை கிறிஸ்தவர்கள் துருக்கியர்களை வெற்றிகொண்ட அந்த ஆகஸ்ட் 6 ஆம் நாளில் கொண்டாடப் பணித்தார். அன்றிலிருந்து இன்றுவரை ஆண்டவரின் உருமாற்றப் பெருவிழா ஆகஸ்ட் 06 ஆம் தேதி கொண்டாடப்பட்டு வருகின்றது.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Feast of The Transfiguration of the Lord.

(06-08-2020)

One day Jesus took three of his disciples namely Peter, John and James to mount Tabor. On the mount Jesus changed into a divine being with eternal light shining from him. Moses and Elias were also appeared there and were talking with Jesus. They were talking about the suffering Jesus has to undergo in Jerusalem, which would happen soon. But Peter was so happy that he told Jesus that they should remain there and he would construct three tents for Jesus, Moses and Elias, without realizing what he was telling. At the same time a cloud descended from above and covered Jesus, Moses and Elias. An eternal sound was heard from inside the cloud to the effect that Jesus is the loving son of the God and everyone must hear and adhere what He says. Then the cloud disappeared and only Jesus was there. This incident is also a proof for the divine nature of Jesus along with human nature.

This incident of the reappearance of Moses and Elias may be taken as a proof that there is a place to live in after death, for those persons, who hear and adhere to the words of Jesus Christ.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

திருத்தந்தை ஹோர்மிஸ்தாஸ் (Pope Hormisdas) August 6

இன்றைய புனிதர் :

(06-08-2020)

திருத்தந்தை ஹோர்மிஸ்தாஸ் (Pope Hormisdas)

பிறப்பு 

5 ஆம் நூற்றாண்டு, 

ஃப்ரோஸினான்(Frosinone), இத்தாலி

    

இறப்பு 

6 ஆகஸ்டு 523, 

உரோம், இத்தாலி

திருத்தந்தையாக: 514-523

இவர் 514 ஆம் ஆண்டிலிருந்து 523 ஆம் ஆண்டு வரை திருத்தந்தையாக இருந்தார். திருச்சபையில் எண்ணிலடங்கா ஆலயங்களைக் கட்டினார். இவரது ஆட்சிக்காலத்தில், கான்ஸ்டான்ண்டினோபிளிலிருந்து 250 க்கும் மேற்பட்ட ஆயர்கள், உரோமுடன் இணைந்தார்கள். மற்றும் பல கீழை நாட்டு ஆயர்களையும் உரோம் கத்தோலிக்க திருச்சபையோடு இணைத்தார். 

திருமணமாகி மனைவியை இழந்த இவருக்கு சில்வேரியுஸ் Silverius என்ற பெயர் கொண்ட மகன் ஒருவர் இருந்தார். திருத்தந்தை ஹோர்மிஸ்தாஸிற்கு பிறகு, சில்வேரியுஸ் திருத்தந்தையாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். திருத்தந்தை ஹோர்மிஸ்தாஸ் தனது பதவி காலத்தில் பல நற்செயல்களை புரிந்தார். இறை இயேசு காட்டிய நற்செய்தி பாதையில் தனது வாழ்வை வாழ்ந்தார். இவர் தன் வாழ்வின் இடரான சூழலிலும் கூட மிக மகிழ்ச்சியான வாழ்வை வாழ்ந்தார். அக்காசியன் Acacian என்ற தப்பறைக் கொள்கைக்கு எதிராக போராடினார். 

செபம்:

அனைத்தையும் படைத்தாளும் இறைவா! கிறிஸ்தவம் தோன்றிய நாளிலிருந்து இந்நாள் வரை பல இடையூறுகளை தாண்டி, உம் திருச்சபையை வளர்த்தெடுத்தீர். இன்றும் எம் திருச்சபையோடு இருந்து எல்லா தீங்குகளிலிருந்தும் காத்து வழிநடத்தும். திருச்சபையை வழிநடத்தும் திருத்தந்தை, ஆயர்கள், குருக்கள், துறவியர் மற்றும் பொதுநிலையினர் அனைவரையும் உமது சிறகுகளின் நிழலில் வைத்து காத்து, ஆவியின் வழிநடத்துதலால் வாழ வரம் தந்தருள வேண்டுமென்று இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (06-08-2020)

Pope Saint Hormisdas

One of the few popes to ever have children, Hormisdas' actually raised his son to be a pope, Sliverus.

A man of wealth, Hormisdas was born about 450 AD in Frosinone, Campagnia di Roma, Italy, in other words, the plains around the city of Rome. This would put him in the center of continual politics and controversy his whole life. As a youth, Hormisdas married and had at least one son. He most likely had a career in law or diplomacy, since he seemed to have such talent in this field.

However, as a middle-aged man, Hormisdas was probably widowed and turned his attention to the Church. He became a deacon. A well-known figure in Rome, Hormisdas was a foremost clerical supporter of Pope Symmachus during the Laurentian Schism, a time of competing papacies. He was a notary of the 502 synod.

The day after the burial of the dead pope, Symmachus, Hormisdas was elected without notable controversy. The people of Rome were probably tired of the anger and fighting.

His first action after his election was to receive back into the Church all the adherents of the Laurentian schism, those who had not yet reconciled. The schism had lasted much too long, most likely because of a hatred directed at the person of Symmachus. Hormisdas wanted to go on.

The second action Hormisdas took was to try to clear up the long lasting Acacian schism. This had been going on for 30 years, since 484. Some Eastern bishops had tried to take the matter into their hands by writing to Symmachus asking for an attempt at reunification. However, Symmachus wanted the bishops to condemn Acacius and the bishops were not up to that. It was time for the new pope to try.

Emperor Anastasius, succssor to Zeno, was still on the throne. He had maintained the Henoticon to the point that he was inclined toward Monophysitism, the belief that the Divine nature and the human nature of Jesus were one. This was not the teaching of Rome. Anastasius had driven three patriarchs out of their cities for their too orthodox teachings.

Discontent had been growing towards Anastasius' inclinations. A commander of the army, Vitalian of Lower Moesia, led a revolt. He made two demands: 1. He wanted the office of distribution of grain for the troops restored to his person, a rather minor request. 2. He wanted the decisions of the Council of Chalcedon to be recognized and full unity with Rome. Vitalian was very insistent. He got many supporters as he marched towards Constantinople with his growing army. By the time he arrived, in the late fall of 514, the emperor's nephew, Hypatius, was waiting for him with the emperor's army. Hypatius was defeated and Emperor Anastasius was obligated to negotiate.

Vitalian was in a position to push his agenda. He demanded that Anastasius convene a synod at Heraclea on July 1, 515, invite the pope and submit to the pope's arbitration the dispute about the various empty sees to restore unity. Playing a game of chance with letters to the pope, the emperor sent out two letters by two carriers. It took months for the pope to receive either and his ambassadors got to Heraclea too late for the synod.

A game of cat and mouse took up the next three years as ambassadors went back and forth, to no avail. But suddenly, Anastasiius died in July of 518 and his supporter, the Patriarch Timotheus died shortly thereafter. The new emperor, Justin I was a Chalcedonian Christian and was bound to reject the Monophysitism. Within a year, negotiations had ironed out a formula.

In March, 519, the new Patriarch John signed a confession of faith, also known as the Formula of Hormisdas, reaffirming the teachings of the Council of Chalcedon.

The first sentence of the Formula reads as follows: "The first condition of salvation is to keep the norm of the true faith and in no way to deviate from the established doctrine of the Fathers."

Pope Hormisdas lived several years after his crowning accomplishment, dying on August 6, 523 AD. He is buried in St. Peter's Basilica.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

தூய மரியாளின் பெரிய பேராலய அர்ப்பணிப்பு திருவிழா ✠(Dedication of the Basilica of St Mary Major) August 5

† இன்றைய திருவிழா †

(ஆகஸ்ட் 5)

✠ தூய மரியாளின் பெரிய பேராலய அர்ப்பணிப்பு திருவிழா ✠

(Dedication of the Basilica of St Mary Major)

திருவிழா நாள்: ஆகஸ்ட் 5

தூய மரியாளின் பெரிய பேராலய அர்ப்பணிப்பு திருவிழா, ஆண்டுதோறும், ஆகஸ்ட் மாதம், 5ம் நாளன்று, விருப்ப நினைவுத் திருவிழாவாக கொண்டாடப்படும் தினமாக, பொது ரோமன் நாள்காட்டியில் குறிக்கப்பட்டுள்ளது.

கி.பி. 1960களின் பிற்பகுதியில், பொது ரோமன் நாள்காட்டியின் முந்தைய பதிப்புகளில், இத்திருவிழாவானது, “பனிமய தூய மரியாளின் பேராலய அர்ப்பணிப்பு திருவிழா” என்று அழைக்கப்பட்டது. இது, பேராலய அஸ்திவாரத்தைப் பற்றின புகழ்பெற்ற கதையின் குறிப்பு ஆகும். இதே காரணத்திற்காகவே, இத்திருவிழாவானது, “பனிமய அன்னை திருவிழா” என்று பரவலாகவும் பிரபலமாகவும் அறியப்படுகின்றது. 1969ம் ஆண்டு பொது ரோமன் நாள்காட்டியின் திருத்தத்தில், இப்புராணக் குறிப்பு அகற்றப்பட்டது.

கி.பி. 1545ம் ஆண்டு முதல், 1563ம் ஆண்டு வரை நடந்த “ட்ரெண்ட்” மகா சபையின் (Council of Trent) வேண்டுகோளுக்கிணங்க, திருத்தந்தை ஐந்தாம் பயஸ் (Pope Pius V), கி.பி. 1568ம் ஆண்டு, இத்திருவிழாவினை ரோமன் நாள்காட்டியில் இணைத்தார். இதற்காக, ஆயர்கள், குருக்கள் மற்றும் திருத்தொண்டர்களின் தினசரி பயன்பாட்டிற்கான பொது அல்லது நியமன பிரார்த்தனைகள், பாடல்கள், சங்கீதம், வாசிப்பு மற்றும் குறிப்புகளுள்ள கத்தோலிக்க திருச்சபையின் லத்தீன் வழிபாட்டு சடங்கின் பிரார்த்தனை புத்தகத்தை (Roman Breviary) திருத்தி எழுதினர். இதற்கு முன்னர், கி.பி. 14ம் நூற்றாண்டில், ரோம நகரத்தின் அனைத்து சபைகளிலும், முதன்முதலில் தேவாலயத்தில் மட்டுமே இது கொண்டாடப்பட்டது.

தற்போதைய துருக்கி (Turkey) நாட்டிலுள்ள “எபேசஸ்” (Ephesus) நகரில் நடந்து முடிந்த “முதலாம் ஆலோசனை சபையின்’ (First Council of Ephesus) பின்னர், அன்னையின் பேராலயத்தை (Basilica di Santa Maria Maggiore) மீண்டும் கட்டிய திருத்தந்தை மூன்றாம் சிக்ஸ்டஸின் (Pope Sixtus III) அர்ப்பணிப்பினை இத்திருவிழா நினைவுகூருகிறது. ரோமில், “எஸ்குய்லின்” (Esquiline Hill) குன்றின் உச்சியில் அமைந்துள்ள இந்த முக்கிய பேராலயம், “தூய மரியாளின் மக்கியோர் பேராலயம்” (Basilica of Santa Maria Maggiore) என்றழைக்கப்படுகின்றது. ஏனெனில், இதுவே ரோம் நகரிலுள்ள, அன்னை மரியாளுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ள மிகப் பெரிய பேராலயமாகும்.

திருத்தந்தை மூன்றாம் சிக்ஸ்டஸ் (Pope Sixtus III) அவர்களால் திருத்தி கட்டப்பட்ட இப்பேராலயத்தின் அசல், திருத்தந்தை லிபெரியஸ் (Pope Liberius) காலத்தில் (கி.பி. 352–366) கட்டப்பட்டதாகும்.

† Feast of the Day †

(August 5)

✠ Dedication of the Basilica of St Mary Major ✠

Feast Day: August 5

The Dedication of the Basilica of St Mary Major is a feast day in the General Roman Calendar, optionally celebrated annually on 5 August with the rank of the memorial.

The feast day of Our Lady of the Snow is also the day of the dedication of the Basilica of Santa Maria of the Snows, or Santa Maria Maggiore [Saint Mary Major] in Rome. 

Since the 7th century, it was known also as Maria ad Præsepe because the Basilica has some pieces of wood from the Manger in which Our Lord was born. The ceiling of the Basilica is gilded with the first gold that came from the Americas.

This was the first church in Rome to be dedicated to Our Lady. In the 4th century, Pope Liberius added a lateral hall to a large existing hall of a Roman patrician palace and dedicated it to the cult; for this reason, it was called the Basilica Liberia [Liberian Basilica]. Pope Sixtus III (432-440) restored it almost a century later and dedicated it to the Virgin, who the Council of Ephesus had defined as Theotokos, that is, the Mother of God. It was then that the Basilica received the name of Santa Maria Maggiore, Santa Maria Mayor. 

A beautiful legend tells us that Our Lady appeared in dreams simultaneously to Pope Liberius and to the Roman patrician who owned the property where the church would be erected. She commanded the Pope to build a basilica on Esquiline Hill on the site that would be covered with snow the next day. Indeed, during that night of August 4-5, 352, in the very heart of the summer, miraculous snow fell on the summit of the Hill, indicating the place for the church to be built. This is why this basilica is also called Our Lady of the Snow. 

The patrician had a similar dream indicating that he should donate the palace and land for the church to be built. Our Lady also told him that she would send the snow as a sign. 

To commemorate the Miracle of the Snow, every August 5th a cascade of white petals descends from the coffered ceiling onto the altar place during the religious festivities.

It was in this church that one Christmas night Our Lady placed the Divine Infant into the arms of St. Cajetan of Thiene. It was here on another Christmas night that St. Ignatius of Loyola celebrated his first Mass. In this church, St. Pius V prayed the Rosary that obtained for the Catholic warriors the victory of Lepanto. There is a chapel in the Basilica that has a picture of Our Lady that, according to tradition, was painted by St. Luke. St. Charles Borromeo used to pray often in front of this Madonna, and in the testimony of his gratitude to her, he wrote the Rule of the Canons of Santa Maria Maggiore.

Comments:

Here you can see the beautiful role of legends. Synarchy or technocratic minds do not like legends because they lack definite proof of truth. They do not understand that the legend exists to prove something superior to the concrete fact. In this story, for example, we find many things that tell us about Our Lady.

It can be disputed whether or not the snow actually fell on that day in August, but the legend reminds us that Our Lady has the power to transcend the laws of nature. There is an enormous distance between Heaven and earth. She can make nothing of this distance and appear to a Pope. Naturally speaking, it is marvelous for it to snow in the hot summer - July and August are terribly hot months in Rome - but she has the power to make this happen if she so desires. 

Morally speaking, we experience this truth whenever she sends us consolations in the most heated hours of our battles, trials, and sufferings. At such moments, she lets fall on us an immaculate, white, and refreshing snow that gives us a pre-taste of Heaven. Therefore, even though someone can dispute the veracity of the legend of the snow that fell, he cannot dispute that Our Lady is able to make this miracle if she desires and that in fact, she does so frequently in a moral sense. This is the superior truth the legend contains. 

Surrounding this basilica is an atmosphere permeated with History. You can find many magnificent things there: wood from the Manger where Our Lord was born in Bethlehem, the famous icon of the Virgin Mary said to be painted by St. Luke known as Salus Populi Romani [the salvation of the Roman people], and the basilica's ceiling gilded with gold from the mines of America and presented by the Sovereigns of Spain, Ferdinand, and Isabella, to the Pope. It is a very beautiful gesture to take the first gold from America and, instead of putting it in a bank vault, offer it to the Church so it can be “uselessly” placed on the ceiling of a church dedicated to Our Lady. To send the first riches, the first fruits of America, and use it to honor Our Lady is an implicit recognition that she is the Mediatrix of all Graces.

Also, the excerpt duly recalls that incident when St. Pius V was in Santa Maria Maggiore meeting with some cardinals and he stopped to pray the Rosary. During it, he had a revelation that the Catholics had won the Battle of Lepanto. I don’t know why the selection doesn’t mention that the body of this holy Pope is buried there. Whoever visits the Basilica can venerate the body of that General Inquisitor and great enemy of Protestants and Muslims, as I had the grace to do. 

The impressive parade of Saints and many important relics present there a testimony to the Catholic tradition that lives in Santa Maria Maggiore. In that monument, one finds many traces of great historical events - one of them the Incarnation of the Divine Word itself. All this reveals the splendor of tradition in Catholic Civilization. 

This feast day tells us of the importance of both tradition and the legend. 

Let us pray to Our Lady that under this very poetic invocation of Our Lady of the Snow, she will help us to love and fight for the sacred traditions of the Church and open our souls to the most astonishing miracles during the days of the chastisement predicted at Fatima.

~ Late Prof. Plinio Corrêa de Oliveira

புனித ஒஸ்வால்டு (St. Oswald of North Umbria) August 5

இன்றைய புனிதர் :

(05-08-2020)

புனித ஒஸ்வால்டு 

(St. Oswald of North Umbria)

பிறப்பு : 604

வட உம்பிரியா

இறப்பு : 5 ஆகஸ்டு 642

வட உம்பிரியா

பாதுகாவல் : ஆங்கிலேய அரசர்கள், காண்டோன் நகர்

​நினைவுத் திருநாள் : ஆகஸ்ட் 5

புனித ஒஸ்வால்டு, 634 முதல் தமது மரணம் வரை வட உம்பிரியா நாட்டின் அரசராக இருந்தவர். இவரது தந்தை ஈத்தல்ஃபிரித் ((Ethelfrith)) ஆவார்.

ஓஸ்வால்டு ஸ்காட்லாந்தில் உள்ள கொலும்பான் என்ற ஊரில் துறவற இல்லம் ஒன்றை நிறுவினார். 634ல் அவர் பிறந்த நாடான இங்கிலாந்தில் போர் மூண்டதால் ஸ்காட்லாந்திலிருந்து நாடு திரும்பினார். அங்கு போரினால் பாதிக்கப்பட்ட கிறிஸ்தவ மக்களை பராமரிக்க இன்னல்கள் பல அடைந்தார். அதன்பிறகு, பாதிக்கப்பட்ட கிறிஸ்தவ மக்களுக்கு உதவி செய்வதற்கென்று, ஆயர் எய்டன் Aidan என்பவரின் உதவியுடன் 635ல், ஹோலி ஐலாந்து தீவில் (Holy Island) இருந்த புனித ஆசீர்வாதப்பர் துறவற இல்லம் ஒன்றை கட்டினார்.

ஏராளமான கிறிஸ்தவ மக்களை உருவாக்கினார். அம்மக்களுக்கு தேவையான உதவிகள் அனைத்தையும் செய்து கொடுத்து அவர்களுக்கு சிறந்ததோர் ஞானத்தந்தையாக திகழ்ந்தார். மிகச் சிறப்பாக கிறிஸ்தவர்களை காத்து, வழிநடத்திய இவரை ஹைட்னிஸ் அரசர் (Heidnisch King) தாக்கியபோது இறந்தார். ஓஸ்வால்டு இறந்த பின்னர், இவரின் பக்தி அதிவேகத்தில் பிரான்சு, இத்தாலி, ஜெர்மனி மற்றும் இன்னும் பல நாடுகளில் பரவியது.

பிரிட்டனில் சக்திமிகு ஆட்சியாளராக திகழ்ந்த ஒஸ்வால்டு "மேசர்ஃபீல்டு" போரில் (Battle of Maserfield) உயிர் துறந்தார்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (05-08-2020)

Saint Oswald of Northumbria

Son of the pagan King Aethelfrith the Ravager of Bernicia and Princess Aacha of Deira, the second of seven children. Brother of Saint Ebbe the Elder. Nephew of Saint Ethelreda. When his father was killed in battle when Oswald was eleven years old, his mother fled with the family for the court of King Eochaid Buide at Dunadd in modern Scotland. There he converted to Christianity. Educated at the Iona Abbey with his brother Oswiu. Soldier; known to have fought at the Battle of Fid Eoin in 628. Contemporary writings describe him as having "arms of great length and power, eyes bright blue, hair yellow, face long and beard thin, and his small lips wearing a kindly smile". Reported to have had a pet raven for years.

In 634, Oswald formed his own army, returned to Northumbria, defeated King Cadwallon of Gwynedd, and took the throne of Northumbria. Prior to the battle, he had received a vision of Saint Colman of Lindisfarne; he had also erected a large cross on the field on the night before, attributed his win to his faith and the intervention of the saint, and the victory is known as the Battle of Heavenfield. Brought Saint Aidan of Lindisfarne to Northumbria as bishop to evangelize the kingdom. Built churches and monasteries in his realm, and brought in monks from Scotland to help establish monastic life. Married the daughter of King Cynegils of Wessex, and convinced Cynegils to allow Saint Birinus to evangelize in that kingdom.

Due to victories in combat, and family alliances, Saint Bede claims that Oswald was recognised as Bretwalda by all of Saxon England. His royal standard of purplish-red and gold forms the basis of the coat of arms of modern Northumberland. Because he was killed in battle with invading pagan forces, he is sometimes listed as a martyr. Noted for his personal spirituality, piety, faith, his devotion to the kingdom, his charity to the poor, and his willingness to take arms to defend his throne.

Oswald was a king and a saint, and made a large mark in his short time; inevitably, large tales are told of him.

• One Easter he was about to dine with Saint Aidan of Lindisfarne. A crowd of poor came begging alms. Oswald gave them all the food and the wealth he carried on him, then had his silver table settings broken up and distributed.

• Saint Aidan was so moved by the king's generosity that he grasped Oswald's right hand and exclaimed, "May this hand never perish!" For years after, the king was considered invincible. The hand has, indeed, survived, as it is enshrined as a relic in the Bamburgh church.

• Oswald's body was hacked to pieces on the battle field where he fell, and his head and arms stuck on poles in triumph. One arm taken to an ash tree by Oswald's pet raven. Where the arm fell to the ground, a holy well sprang up.

• Once a horseman was riding near Heavenfield. The horse developed a medical problem, fell to the ground, rolling around in pain. At one point it happened to roll over the spot where Oswald had died, and was immediately cured.

• The horseman told his story at a nearby inn. The people there took a paralysed girl to the same spot, and she was cured, too.

• People began to take earth from the spot to put into water for the sick to drink. So much earth was removed that it left a pit large enough for a man to stand in.

• Oswald's niece wanted to have the king buried at Bardney Abbey, Lincolnshire. The monks were reluctant as they were not on good terms with Northumbrian overlords, and when the burial train arrived at their door after dark, they refused to open to let the party in. However, the coffin emitted a bright light that shone into the heavens. The monks considered it a sign, vowed never to turn away anyone for any reason, and allowed the burial.

• When the monks washed the bones prior to enshrinement, they poured the water onto the ground nearby. Local people soon learned that the ground had power to heal.

• A sick man who had led a dissolute life drank water which contained a chip of the stake on which Oswald's head had been spiked. The man was healed, and reformed his life.

• A little boy was cured of a fever by sitting by Oswald's tomb at Bardney.

• Pieces from the Heavenfield cross were claimed to have healing powers.

• Healing powers were claimed for moss that grew on the cross.

• A plague in Sussex, England was stopped by Oswald's intercession.

• Archbishop Willibrord recounted to Saint Wilfrid a series of tales of miracles worked in Germany by Oswald's relics.

Born :

c.605 in Northumbria, England

Died :

 killed in battle with invading pagan Welsh and Mercian forces on 5 August 642 at Maserfield, Shropshire, England, and thus often listed as a martyr

• reported to have died praying for the souls of his dying bodyguards

• body hacked to pieces with his head and arms stuck on poles

• the dismembered limbs eventually entered relic collections in monasteries around England

• remaining body buried first at Bardney Abbey, Lincolnshire, England

• later translated to Saint Oswald's church, Gloucester, England

Patronage :

Zug, Switzerland

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 5)

✠ புனிதர் ஒஸ்வால்ட் ✠

(St. Oswald of Northumbria)

நார்தும்ப்ரியா அரசன்:

(King of Northumbria)

பிறப்பு: கி.பி. 604

டேய்ரா, நார்தும்ப்ரியா

(Deira, Northumbria)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 5, 642

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodoxy)

ஆங்கிலிகன் சமூகம்

(Anglican Communion)

முக்கிய திருத்தலங்கள்:

பார்ட்னி மடாலயம், லிங்கன்ஷையர், இங்கிலாந்து

(Bardney Abbey, Lincolnshire, England)

பாதுகாவல்: ஆங்கிலேய அரசர்கள், காண்டோன் நகர்

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 5

புனிதர் ஒஸ்வால்ட், கி.பி. 634ம் ஆண்டு முதல், தமது மரணம் வரை “நார்தும்ப்ரியா” (King of Northumbria) நாட்டின் அரசராக இருந்தவரும், புனிதராக வணக்கத்திற்குரியவருமாவார். மத்திய காலங்களில் இவருக்கான ஒரு குறிப்பிட்ட வழிபாட்டு முறை இருந்தது.

இவர் “பெர்நீசியா” (Bernicia) நாட்டின் அரசன் “எத்தல்ஃபிரித் (Æthelfrith) என்பவரது மகன் ஆவார். சிறிது காலம் நாடு கடத்தப்பட்டிருந்த இவர், பிரிட்டிஷ் ஆட்சியாளர் “கேட்வல்லோன் அப் கெட்ஃபன்” (Cadwallon ap Cadfan) என்பவரை தோற்கடித்துவிட்டு ஆட்சிக்கு வந்தவராவார். “பெர்நீசியா” (Bernicia) மற்றும் “டேய்ரா” (Deira) ஆகிய இரண்டு நார்தும்ப்ரியன் அரசுகளை (Northumbrian kingdoms) மீண்டும் ஒரே குடையின்கீழே கொண்டுவந்தவர் ஆவார். நார்தும்ப்ரியா (Northumbria) நாட்டில் கிறிஸ்தவம் பரவ முழு காரணமாக இருந்தவர் இவரே ஆவார்.

தமது எட்டு ஆண்டு கால ஆட்சியில், பிரிட்டனின் மிகச் சக்திவாய்ந்த ஆட்சியாளராக மாறிய ஓஸ்வால்ட் “மேசர்ஃபீல்ட்” போரில் (Battle of Maserfield) கொல்லப்பட்டார். இவரது மரணத்தின் சுமார் நூறு ஆண்டுகளின் பின்னர், ஆங்கிலேயத் துறவியும், அறிஞரும், எழுத்தாளரும் ஆங்கிலேய சரித்திரத்தின் தந்தையுமான (The Father of English History) “வணக்கத்திற்குரிய புனிதர் பீட்” (St. Venerable Bede) என்பவர் எழுதிய “ஆங்கிலேயத் திருச்சபையின் வரலாறு” (Ecclesiastical History of the English People) எனும் புத்தகத்தில் மன்னர் ஒஸ்வால்ட் அவர்களை “புனிதரான அரசன்” (Saintly king) என்று வர்ணிக்கிறார். மேலும், இவர் பற்றின நேர்மறையான பல மதிப்பீடுகளை எழுதியிருந்தார். ஒஸ்வால்ட் பற்றின சிறிதளவேயான தகவல்களும் இப்புத்தகத்திலேயே உள்ளதாம்.

ஒஸ்வால்டின் தந்தை “எத்தல்ஃபிரித்” (Ethelfrith), “பெர்நீசியா” மற்றும் “டேய்ரா” (Bernicia and Deira) ஆகிய நாடுகளின் வெற்றிகரமான ஆட்சியாளராக இருந்தவர் ஆவார். இவரது தாயார் “அச்சா” (Acha of Deira) “டேய்ரா” அரச குடும்பத்தைச் சேர்ந்த பெண்ணாவார். “டேய்ராவை” (Deira) முற்றுகையிட்டு வெற்றிகொண்டபோது “எத்தல்ஃபிரித்” இவரை மணந்ததாக சரித்திர ஆசிரியர் “பீட்” கூறுகிறார்.

ஆதி பிரிட்டிஷ் குடிகளுக்கெதிரான போர்களில் வெற்றியாளரான “எத்தல்ஃபிரித்”, இறுதியில் கி.பி. 616ம் ஆண்டு “ஐடில்” (River Idle) ஆற்றங்கரையில் நடந்த போரில், “ரேட்வால்ட்” (Raedwald of East Anglia) எனும் “ஆங்கிலோ-சாக்ஸன்” (Anglo-Saxon) அரசனால் கொல்லப்பட்டார். இந்த தோல்வியால், “டேய்ரா” (Deiran royal line) அரச குடும்பத்தைச் சேர்ந்த “எட்வின்” (Edwin) (அச்சாவின் சகோதரர்) நார்தும்ப்ரியா அரசனானார். ஒஸ்வால்டும் அவரது சகோதரர்களும் வடக்கு பிரிட்டன் பிராந்தியங்களுக்கு நாடு கடத்தப்பட்டார்கள். ஒஸ்வால்ட் தமது இளமை காலத்தை வடக்கு பிரிட்டனின் “ஸ்காட்டிஷ்” அரசான “டல் ரியாடா” (Scottish kingdom of Dál Riata) எனுமிடத்தில் கழித்தார். இங்கேதான் கி.பி. 627ம் ஆண்டு இவர் கிறிஸ்தவராக மனம் மாறினார். இங்கேயிருந்த காலத்தில் இவர் அயர்லாந்தின் (Ireland) யுத்தங்களில் பங்குபெற்றார்.

கி.பி. 634ம் ஆண்டு, சிறு இராணுவ படை ஒன்றின் தலைவராக இருந்த ஒஸ்வால்ட், “ஹெக்ஸாம்” (Hexham) அருகேயுள்ள “ஹெவன்ஃபீல்ட்” (Heavenfield) எனுமிடத்தில் நடந்த யுத்தத்தில் எதிரியான “கேட்வெல்லோன்” (Cadwallon) என்பவனுடன் போரிட்டார். போர் ஆரம்பிக்கு முன்னர், மரத்தினாலான சிறு சிலுவை ஒன்றினை செய்து, அதன்முன் முழங்கால்படியிட்டு ஜெபித்தார். போரில் வெற்றி கண்டார்.

“ஹெவன்ஃபீல்ட்” (Heavenfield) போர் வெற்றியின் பிறகு, சிதறியிருந்த நார்தும்ப்ரியாவை ஒஸ்வால்ட் ஒருங்கிணைத்தார். ஏற்கனவே கி.பி. 627ம் ஆண்டு கிறிஸ்தவராக மனமாற்றம் பெற்றிருந்த இவர், வெற்றிகரமான, புனிதமான அரசை நிறுவினார். நார்தும்ப்ரியா முழுதும் கிறிஸ்தவம் பரவுவதற்கு மிகவும் அதிகமாக பாடுபட்டு உழைத்தார். மேற்கு ஸ்காட்லாந்து மற்றும் வடகிழக்கு அயர்லாந்து பகுதிகளை உள்ளடக்கிய “ஐரிஷ்” (Irish of Dál Riata) ஆட்சியாளர்களிடம், தமது மக்களின் மன மாற்றத்திற்காக ஆயர் ஒருவரை அனுப்புமாறு கேட்டுக்கொண்டார். ஆரம்பத்தில் அவர்கள் ஒரு கண்டிப்பான ஆயரை அனுப்பியிருந்தனர். ஆனால் அவரால் வெற்றிகரமாக பணியாற்ற இயலவில்லை. பின்னர் அவர்கள், ஆயர் “ஐடான்” (Saint Aidan of Lindisfarne) என்பவரை அனுப்பினர். இவர் வெற்றிகரமாக பணியாற்றினார். இவருடைய ஆன்மீக பணிகளுக்காக, ஒஸ்வால்ட் இவருக்கு “லிண்டிஸ்ஃபார்ன்” (Lindisfarne) எனும் தீவை அளித்தார். ஏழை மக்களின்பால் அன்பு கொண்டிருந்த இவர், ஜெபமும் தவமுமாக ஒரு தூய ஆட்சியை நடத்தியதாக அறிஞரும், எழுத்தாளருமான “வணக்கத்திற்குரிய புனிதர் பீட்” (St. Venerable Bede) கூறுகிறார்.

இங்கிலாந்தின் “ஒஸ்வெட்ரி” (Oswestry) எனுமிடத்தில் நடந்த “மேசர்ஃபீல்ட்” (Battle of Maserfield) போரில் “மெர்சியன்ஸ்” (Mercians) என்பவர்களால் கொல்லப்பட்ட ஒஸ்வால்ட், தமது போர்ப்படை வீரர்களுக்காக ஜெபிக்கும் வழக்கமுள்ளவர் ஆவார்.

புனித ஜான் மரிய வியான்னி St. John Mary Vianneyமறைப்பணியாளர் August 4

இன்றைய புனிதர் :

(04-08-2020)

புனித ஜான் மரிய வியான்னி St. John Mary Vianney

மறைப்பணியாளர்

பிறப்பு 

8 மே 1786

டார்டில்லிDardilly near Lyon), பிரான்ஸ்

    

இறப்பு 

4 ஆகஸ்டு 1859

ஆர்ஸ், பிரான்ஸ்

குருப்பட்டம்: 1815

புனிதர்பட்டம்: 1925, திருத்தந்தை 11 ஆம் பயஸ்

பங்குதந்தையர்களின் பாதுகாவலர், 1929 (Patron von Pfarrer)

மரிய வியான்னி தன்னுடைய மறைபரப்பு பணியில் பலவிதமான இடர்பாடுகளை சந்தித்தார். பெல்லேய் (Bellei) என்ற மறைமாவட்டத்தில் இருந்த ஆர்ஸ்(Ars) என்ற கிராமத்தில் பல ஆண்டுகள் மறைப்பணியை ஆற்றினார். தன்னிடம் ஒப்படைக்கப்பட்ட மக்களை, தன்னுடைய எளிய மறையுரையினாலும், செபத்தாலும் ஈர்த்தார். பாவிகள் மனந்திரும்ப இடைவிடாமல் செபித்தார். உலகின் பல பகுதிகளிலிருந்தும் இறையடியார்கள் இவரின் மறையுரையைக் கேட்கவும், பாவமன்னிப்பு பெறவும் வந்து குவிந்தனர். பங்குத்தந்தையர்கள் அனைவரும் புனிதர்களாக வாழ வேண்டுமென்பதில் இவர் அக்கறை காட்டி வந்தார். இவர் ஞானத்திலும், அறிவிலும் சிறந்து விளங்கினார். 

இவர் சிறு வயதிலேயே குருப்பட்டம் பெற்றார். கடுந்தவம், செபம், அயராத உழைப்பு இவைகளில் மிகவும் நம்பிக்கை வைத்திருந்தார். இதனால் தன் பங்குமக்களிடையே நிலவிய அநீதிகளை எளிதாக நீக்கினார். அம்மக்களுக்காக இடைவிடாமல் இறைவேண்டல் செய்தார். திருப்பலி முடிந்தவுடன், ஒவ்வொரு நாளும் பல மணிநேரம் பாவமன்னிப்பு தொட்டியில் அமர்ந்து, பாவமன்னிப்பு வழங்குவார். தனது ஓய்வு நேரத்திற்கென்று வெகு குறைந்த நேரமே ஒதுக்கினார். பல கட்டிடங்களையும், ஆலயங்களையும் கட்டி எழுப்புவதைவிட, ஆன்மாக்களின் இதயங்களை கட்டி எழுப்புங்கள். அப்போது விண்ணுலகில் இடம் கிடைக்கும் என்று இப்புனிதர் அடிக்கடி கூறிவந்தார். 

செபம்:

அன்பான ஆண்டவரே! புனித ஜான் மரிய வியான்னிக்கு மனவுறுதியையும், வல்லமையும், இரக்கமும் அளித்து வழிநடத்தினீர். உம் வல்லமையால் அவர் மறைப்பரப்பு பணியை சிறப்பாக ஆற்றினார். நாங்களும் அவரது முன்மாதிரியை பின்பற்றி, உம் மக்களை பாவ வாழ்விலிருந்து மீட்பதற்கு தேவையான அருளை நீர் தந்தருள் வேண்டுமென்று இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (04-08-2020)

St. John Mary Vianney

St. John Vianney was born on May 8, 1786 in France. His father was Mathieu Vianney and mother Mary Beluze. When Napoleon withdrew the exemption given to ecclesiastical students from military service, John Vianney was drafted into the army. When he was proceeding to a military post, somebody wrongly guided him to a village named Les Noes, where army deserters were living in a group secretly. John Vianney assumed a new name Jerome Vincent there to prevent detection and opened a school in this name to impart education to village children there. Vianney was very much devoted to St. Philomena. He was ordained a priest on August 12, 1815.He was running a home for poor people to care and feed poor people. His biographer recorded that one day there was only flour to bake only two breads in the poor home. But Vianney prayed and a miracle happened. The flour increased in quantity and they baked 20 breads weighing 20 kilograms each. His biographers also recorded that he had supernatural knowledge about the past and future. He was having powers to cure children from sickness.

St. John Vianney was declared venerable by Pope Pius-IX on October 3, 1874 and declared as blessed by Pope Pius-X on January 8, 1905. He was canonized by Pope Pius-XI on May 31, 1925.

He is the patron saint of all priests. He was also proposed as a model to the parish priests.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 4)

✠ புனித ஜான் வியான்னி ✠

(St. John Vianney)

மறைப்பணியாளர்/ குரு:

(Tertiary and Priest)

பிறப்பு: மே 8, 1786

டார்டில்லி, லியோன்னைஸ், ஃபிரான்ஸ் அரசு

(Dardilly, Lyonnais, Kingdom of France)

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 4, 1859 (வயது 73)

ஆர்ஸ்-சுர்-ஃபார்மன்ஸ், எய்ன், ஃபிரான்ஸ்

(Ars-sur-Formans, Ain, France)

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: ஜனவரி 8, 1905

திருத்தந்தை 10ம் பயஸ்

(Pope Pius X)

புனிதர் பட்டம்: 1925

திருத்தந்தை 11ம் பயஸ்

(Pope Pius XI)

முக்கிய திருத்தலங்கள்: 

புனித ஜான் வியான்னி திருத்தலம்; ஆர்ஸ்-சுர்-ஃபார்மன்ஸ், எய்ன், ஃபிரான்ஸ்

(Shrine of St. John Vianney Ars-sur-Formans, Ain, France)

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 4

பாதுகாவல்: 

பங்கு குருக்கள் (Parish Priests)

செயின்ட் ஜான் மேரி வைனென்னின் தனிப்பட்ட திருத்தூதுப்பணி நிர்வாகம் (Personal Apostolic Administration of Saint John Mary Vianney)

“டூபுக்” உயர்மறைமாவட்டம் (Archdiocese of Dubuque)

ஒப்புரவாளர்கள் (Confessors)

“கன்சாஸ் நகர்” உயர்மறைமாவட்டம் (Archdiocese of Kansas City)

புனிதர் ஜான் வியான்னி, ஃபிரான்ஸ் (France) நாட்டில் உள்ள “ஆர்ஸ்” (Ars) எனும் சிற்றூரின் பங்கு குருவாய் இருந்தவர். ஃபிரெஞ்சுப் புரட்சியின் (French Revolution) காரணமாக விசுவாசமும் இறை நம்பிக்கையும் குறைந்து போய் இருந்த அப்பங்கு, இவரின் கடின உழைப்பால் மனம் மாறியது என்பர். மரியன்னை மீதும் நற்கருணை மீதும் மிகுந்த பக்தி கொண்டிருந்த இவர், ஒப்புரவு அருட்சாதனத்தில் மிகுந்த நேரத்தை செலவிட்டார். இவர் கத்தோலிக்க குருக்களின் பாதுகாவலர் ஆவார்.

தொடக்க காலம்:

“புனிதர் ஜான் பாப்டிஸ்ட் மரிய வியான்னி” (St. John Baptist Mary Vianney) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவர், ஆங்கிலத்தில் சுருக்கமாக “ஜான் வியான்னி” என்று அறியப்படுகிறவர் ஆவார். “லியோன்” (Lyon) நகருக்கு அருகில் “டார்டில்லி” (Dardilly) என்னும் இடத்தில், ஒரு விவசாயக் குடும்பத்தில் “மத்தேயு வியன்னி” (Matthieu Vianney) மேரி (Marie) என்ற பெற்றோரின் ஆறு குழந்தைகளில் நான்காவது மகனாக கி.பி. 1786ம் ஆண்டு, மே மாதம், 8ம் தேதி பிறந்தவர். இவரது குழந்தைப் பருவத்தில் அவருடைய பெற்றோர்கள் மட்டுமே மறைக்கல்வி கற்றுக்கொடுத்தனர். இவர் வாழ்ந்த சூழலில் திருப்பலியில் பங்கேற்பது அவ்வளவு எளிதானதாக இருக்கவில்லை. கி.பி. 1790ம் ஆண்டு, இவருக்கு 4 வயதாக இருக்கும்போது வெடித்த ஃபிரெஞ்சுப் புரட்சியின் (French Revolution) மறைப்பணியாளர்களுக்கு எதிரான பயங்கரவாத நிலை, கத்தோலிக்க விசுவாசமிக்க குருவானவர்கள் பலரை ஓடி ஒளியவைத்தது.

வியான்னி குடும்பத்தினர் திருப்பலியில் கலந்துகொள்வதற்காக தூர தொலைவுகளிலுள்ள பண்ணைகளுக்கு சென்றனர். பங்கு குருக்கள் ஒரு இடத்தில் நில்லாமல் ஓடியபடியே திருப்பலிகளும் நற்கருணை ஆராதனைகளும் நிகழ்த்தினர். அத்தகைய குருக்கள் நாள்தோறும் தமது உயிர்களை ஆபத்தில் சிக்க வைத்திருப்பதை ஜான் வியான்னி உணர்ந்துகொண்டிருந்தார். குருக்களை நாயகர்களாக பார்க்க ஆரம்பித்தார்.

கி.பி. 1799ம் ஆண்டு, இவருக்கு 13 வயது நடந்தபோது, இவர் புதுநன்மை பெற்றார். இரண்டு அருட்சகோதரிகள் வியான்னியின் முதல் நற்கருணை விருந்துக்கு ஏற்பாடு செய்தனர். அதிகாரிகளுக்குப் பயந்து மூடப்பட்ட ஓர் இல்லத்தில் நிகழ்ந்தது.

கி.பி. 1802ம் ஆண்டு, மாமன்னன் நெப்போலியன் (Napoleon) புரட்சியாளர்களைத் தோற்கடித்து, கத்தோலிக்க மறை ஃபிரான்ஸ் நாட்டில் மீண்டும் நிலைநிறுத்தினார். அப்பொழுது 16 வயதான வியான்னி, ஒரு குருவாக வேண்டும் என்று விரும்பினார்.

குருத்துவம்:

தனது பங்குத்தந்தையே நடத்தி வந்த வகுப்புகளுக்கு சென்று குருத்துவப் பயிற்சி பெற்றார். அங்கு பயின்றவர்களிலேயே வியான்னிக்குதான் வயது அதிகம்; படிப்பிலும் கடைசி நிலையில் இருந்தார். இலத்தீன் மொழி கற்பது இவருக்கு மிகவும் கடினமாக இருந்தது; தன் தாய் மொழியான ஃபிரெஞ்சு மொழியிலும் போதிய அறிவு இல்லை. இவருடைய ஞாபக சக்தியும் மிகவும் பலவீனமாக இருந்தது. எனவே புனித ஜான் ஃபிரான்சிஸ் ரெஜிஸ் என்பவருடைய திருத்தலத்திற்கு சென்று வேண்டினார். இவருடைய பங்குத்தந்தையின் ஆதரவே இவருக்கு ஊக்கம் ஊட்டியது.

கி.பி. 1809ம் ஆண்டு, பேரரசன் நெப்போலியன் ஸ்பெயின் நாட்டின்மீது படையெடுத்தார். அப்பொழுது 23 வயதான வியான்னி, படையில் சேர்ந்து யுத்தத்தில் கலந்து கொள்ளாமல் இருக்க விதி விலக்கு கேட்டார்; அது மறுக்கப்பட்டது. எனவே வீரர் உடை அணிவிக்கப்பட்டு பிரணி மலைக்கு அனுப்பப்பட்டார். அப்பொழுது அதிக மன வேதனை அடைந்தார். அங்கு இவர் உடல் நலம் இல்லாதிருந்தபோது படையெடுக்க உத்தரவு பிறப்பிக்கப்பட்டது; படைகளுடன் சென்றபோது வழி தவறி நெப்போலியனுக்கு எதிரான மக்கள் வாழ்ந்த பகுதியில், “லெஸ் நோஸ்” (Les Noes) எனும் கிராமத்துக்கு செல்ல நேர்ந்தது. அங்கே, நான்கு குழந்தைகளுக்குத் தாயான “கிளாடின் ஃபேயோட்” (Claudine Fayot) எனும் விதவைப் பெண்ணின் பண்ணையிலிருந்த மாட்டுக் கொட்டிலில் மறைந்து, பதினான்கு மாதங்கள் தங்கிவிட்டார். அங்கே, தமது பெயரை “ஜெரோம் வின்சென்ட்” (Jerome Vincent) மாற்றிக்கொண்டார். அங்கே, ஒரு சிறு பள்ளியை நிறுவி, அங்குள்ள கிராமத்து சிறுவர்களுக்கு கல்வி கற்பித்தார். பின்பனர், 1810ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், பிரகடனப்படுத்தப்பட்ட நெப்போலியனின் ஆணை, யுத்த காலத்தில் ஓடிப்போன அனைவருக்கும் மன்னிப்பு வழங்கியது. இதன் காரணமாக, வியன்னியும் 1811ம் ஆண்டு, வீடு திரும்பினார்.

இவருக்கு 25 வயதானபோது, உயர்நிலைப் பள்ளி கல்வி தொடங்கும் கட்டத்தில் இருந்தார். மீண்டும் தன் பங்குத் தந்தையிடம் சென்று குருத்துவப் பணிக்குத் தயாரித்தார். கி.பி. 1812ம் ஆண்டு, இளம் குரு மாணவர் இல்லத்தில் (Minor Seminary) சேர்ந்தார். அங்கு இருந்த 200 மாணவர்களில் இவரே கடைசியாக இருந்தார். பின்பு குருத்துவக் கல்லூரிக்குச் சென்று கற்க வேண்டியிருந்தது. ஆனால் பங்குத் தந்தையின் பரிந்துரையால் கி.பி. 1815ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், திருத்தொண்டராக அருட்பொழிவு பெற்றார். 1815ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 12ம் நாளன்று, குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். தமது பங்குத் தந்தைக்கே உதவியாக இருந்து மூன்று ஆண்டுகள் பணி புரிந்தார்.

ஆர்சின் (Ars) குருவாக:

வியான்னியின் பங்குத் தந்தை இறந்த பின்பு இவரை எங்கு அனுப்புவது என்று தெரியவில்லை. இறுதியாக மக்கள் அதிகம் இல்லாத “ஆர்ஸ்” (Ars) என்ற கிராமத்தின் ஆலயத்துக்கு பங்குத்தந்தையாக அனுப்பப்பட்டார். அப்போது அந்த பங்கு ஆலயம் இடிந்து கிடந்தது. எனவே அதற்கு அருகில் இருந்த சிற்றாலயம் இவருடைய பங்கு ஆலயம் ஆனது. அந்த ஆலயத்தைச் சார்ந்தவர்கள் 200 பேர் மட்டுமே இருந்தனர். அவர்கள் அனைவரும் சமயப் பற்று இல்லாதவர்கள்.

அந்த மறைமாவட்டத்தின் தலைமை குரு வியான்னியிடம் அப்பணியைக் கொடுத்தபோது, “கடவுள் அன்பற்ற மக்களிடம், அவர் அன்பை உணரச் செய்வதே உமது பணியாகும்” என்று கூறினார். இத்தகைய மேலான ஆன்மீகப் பணியையே இவர் தனது உடனிருப்பாலும், போதனைகளாலும், தவ முயற்சிகளாலும் மக்களிடையே ஆற்றினார். அதிகாலையில் எழுந்து திருப்பலி நிறைவேற்றிவிட்டு ஒப்புரவு அருட்சாதன இருக்கையில் அமரும் இவரிடம், எண்ணற்றோர் ஒப்புரவு அருட்சாதனம் பெற வந்தனர்.

நாட்கள் உருண்டோடின. ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் பல பகுதிகளில் இருந்தும் மக்கள் இவரைத் தேடி வந்தனர். உணவு உண்பதற்கும் நோயாளிகளைச் சந்திப்பதற்கும், மறைக்கல்வி வகுப்புகள் கற்றுக் கொடுப்பதற்கும் மட்டுமே வியான்னி சிறிது நேரம் ஒதுக்குவார்; மற்ற நேரங்களில் எல்லாம் ஒப்புரவு அருட்சாதனம் வழங்கிக் கொண்டே இருந்தார். இவருடைய மறையுரைகள், மக்கள் மனதை ஆழமாகத் தொட்டன. குறிப்பாக இவர் மக்களைப் பாதித்த பாவங்களைப் பற்றியே எடுத்துரைத்தார்; அங்கு வாழ்ந்த விவசாயக் குடும்பத்தினர் மத்தியில் பரவிக் கிடந்த குடிப் பழக்கம், இரவு நடனங்கள், பக்தியற்ற நிலைமை ஆகியவற்றை மிகவும் அழுத்தமாக மக்கள் மனதில் பதிய வைத்தார். மக்கள் படிப்படியாக மனம் மாறினர்.

புனித அல்போன்ஸ் லிகோரி எழுதிய அறநெறிப் பாடங்களைக் கற்று இவர் தன் பணியில் பயன்படுத்தினார். குருக்கள் மக்களுக்காகத் தவம் செய்ய வேண்டும் என்ற அவசியத்தை இவர் உணர்த்தினார். இவர் ஆன்மாக்களின் பாவங்களைக் கண்டுகொள்ளும் வரம் பெற்றிருந்ததால், பாவிகளிடம் கண்டிப்புடனும் கனிவுடனும் நடந்துகொண்டார். இவர் பாவிகளிடம் மிகவும் கனிவுடன் இருப்பதாக பல குருக்களின் குற்றச்சாட்டுக்கும் ஆளானார்.

புனிதர் பட்டம்:

வியான்னி பலவிதங்களில், சாத்தானின் துன்புறுத்தல்களுக்கு ஆளானார். ஏறத்தாழ 20 வருடங்கள் சாத்தான் இவரைத் தூங்கவிடாமல் தடுத்தான்; சில சமயங்களில் இவருடைய உடலை வதைத்தான்; இவருடைய பொருட்கள் பலவும் எரிந்து போகும்படி செய்தான்; இருப்பினும் விடாமுயற்சியுடனும், துணிவுடனும் போராடி இறையருளால் வெற்றி கண்டார்.

இறை ஞானத்தின் எளிய வடிவமாக விளங்கிய ஜான் மரிய வியான்னி, இறுதியாக கி.பி. 1859ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 4ம் தேதி, மரணம் அடைந்தார். 1905ம் ஆண்டு, திருத்தந்தை 10ம் பயஸ் (Pope Pius X) இவருக்கு அருளாளர் பட்டம் வழங்கி இவரைப் ‘பங்குத்தந்தையரின் முன்மாதிரி’ என்று அறிக்கையிட்டார். 1925ம் ஆண்டில் இவருக்கு புனிதர் பட்டம் வழங்கிய திருத்தந்தை 11ம் பயஸ் (Pope Pius XI), 1929ம் ஆண்டு இவரை உலகளாவிய பங்குத்தந்தையரின் பாதுகாவலராக அறிவித்தார். புனித ஜான் மரிய வியான்னியின் அழியாத உடல் இன்றளவும் ஆர்ஸ் தேவாலயத்தில் பாதுகாக்கப்பட்டு வருகிறது.

இவரது மறைவின் 150வது ஆண்டு நினைவை சிறப்பிக்கும் விதமாக, திருத்தந்தை பதினாறாம் பெனடிக்ட் (Pope Benedict XVI), 2009ம் ஆண்டு ஜூன் மாதம் முதல், 2010ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம் வரையான காலத்தை கத்தோலிக்க திருச்சபையில் குருக்களின் ஆண்டாக (Year of the Priest) அறிவித்தார். அச்சமயம் வத்திக்கான் இவரின் உருவம் கொண்ட தபால் தலையை வெளியிட்டு சிறப்பித்தது.

அனாக்னி நகர்ப் புனித பேதுரு (1030-1109)(ஆகஸ்ட் 03)

அனாக்னி நகர்ப் புனித பேதுரு (1030-1109)

(ஆகஸ்ட் 03)

இவர் இத்தாலியில் உள்ள சலர்னோ என்ற நகரில் பிறந்தவர்.

சிறு வயதிலேயே இறைவன்மீது மிகுந்த பற்றுகொண்ட இவர், வளர்ந்து பெரியவரானபோது, புனித பெனடிக்ட் சபையில் சேர்ந்து துறவியானார்.

இவரிடருந்த ஞானத்தையும் அறிவாற்றலையும்  திறமையையும் கண்டு வியந்துபோன, திருத்தந்தை ஏழாம் கிரகோரி இவரை அனாக்னி ன்ற நகரின் ஆயராகத் திருநிலைப்படுத்தினார்.

இவர் ஆயராக உயர்ந்த பிறகு, தன் மறைமாவட்டத்திலிருந்த மக்களுடைய ஆன்மிக வாழ்வில் மிகப்பெரிய மாற்றத்தை கொண்டுவந்தார்; அவர்களுக்கென பெருங்கோயில் (Cathedral) ஒன்றையும் கட்டித் தந்தார். 

இப்படி மிகச் சிறப்பான பணிகளைச் செய்து வந்த இவரை, இரண்டாம் அர்பன் என்ற திருத்தந்தை தன்னுடைய பிரதிநிதியாக ஏற்படுத்தினார். இவருடைய காலத்தில் புனித நாடுகளுக்கு ஆபத்து வந்தபோது, அவற்றை எப்படிப் பாதுகாக்கலாம் என்பதற்கு இவர் நல்ல முறையில் ஆலோசனைகளை வழங்கினார்.

இவ்வாறு மக்களுடைய ஆன்மிக வாழ்வில் மிகப்பெரிய எழுச்சியை ஏற்படுத்தி, நல்ல ஆலோசகராகச் செயல்பட்டு வந்த இவர் 1109 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார். இவருக்கு இரண்டாம் பாஸ்கல் என்ற திருத்தந்தை, இவர் இறந்த நான்காம் ஆண்டிலேயே புனிதர் பட்டம் வழங்கினார்

புனித லீதிரா St. Lydiaபிலிப்பியின்(இன்றைய கிரேக்கத்தின்) முதல் கிறித்தவர் August 3

இன்றைய புனிதர் :

(03-08-2020)

புனித லீதிரா St. Lydia

பிலிப்பியின்(இன்றைய கிரேக்கத்தின்) முதல் கிறித்தவர்

பிறப்பு 

முதல் நூற்றாண்டு

தியத்திரா (அக்-ஈசார்), ஆசியா மைனர் Thyatira (Ak-Hissar), Asia minor

    

இறப்பு 

முதல் அல்லது இரண்டாம் நூற்றாண்டு

---

பாதுகாவல்: சாயத்தொழில் (Patronin der Färber)

திருத்தூதர் பவுலால் மனமாற்றம் செய்யப்பட்ட முதல் பெண் இவர். திருத்தூதர் பவுல் இவரின் வீட்டிலேயே தங்கி இவருக்கு திருமுழுக்கு கொடுத்தார். இவர் பிலிப்பி (Philippi) என்ற நகரில் மனமாற்றம் அடைந்தார். இவரைப்பற்றி திருத்தூதர்பணி 16:14-15-ல் விளக்குகிறது. உரோமையரின் குடியேற்ற நகரமான பிலிப்பியில் பவுல் சில நாள்கள் தங்கியிருக்கும் வேளையில் ஓய்வுநாளன்று நகர வாயிலுக்கு வெளியே வந்து ஆற்றங்கரை சென்றார். அங்கு இறைவேண்டல் செய்யும் இடம் ஏதேனும் இருக்கும் என்று எண்ணி அமர்ந்து, அங்கே கூடியிருந்த பெண்களோடு பேசினார். அங்கு தியத்திரா நகரை சேர்ந்த பெண் ஒருவர் நாங்கள் பேசியதை கேட்டு கொண்டிருந்தார். அவர் பெயர் லீதியா. செந்நிற ஆடைகளை விற்பவரான அவர் கடவுளை வழிபட்டு வந்தார். பவுல் பேசியதை ஏற்றுக்கொள்ளுமாறு ஆண்டவர் அவர் உள்ளத்தை திறந்தார். அவரும், அவர் வீட்டாரும் திருமுழுக்கு பெற்றனர். அதன்பின் அவர் எங்களிடம், "நான் ஆண்டவரிடம் நம்பிக்கை கொண்டவள் என்று நீங்கள் கருதினால் என் வீட்டுக்கு வந்து தங்குங்கள்" என்று கெஞ்சிக்கேட்டு எங்களை இணங்கவைத்தார்.

செபம்:

அற்புதங்களை செய்பவரே எங்கள் இறைவா! உமது திருவுளம் நிறைவேற புனித பவுல் மனமாற்றம் பெற்று, லீதியாவையும் மனமாறச் செய்துள்ளார். உம்மை நம்பி ஏற்றுக்கொண்டு, நாங்கள் பயணிக்க, எமக்கு உம் வழியை காட்டியருளும்படியாக இறைவா உம்மை இறைஞ்சுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 3)

✠ தியத்தீரா நகர் புனிதர் லிடியா ✠

(St. Lydia of Thyatira)

நினைவுத் திருநாள்: ஆகஸ்ட் 3

திருவிவிலிய குறிப்புகள்:

திருத்தூதர் பணிகள் 6:14-15, 40 & 17:1

பிலிப்பியர் 1:1-10

தியத்தீரா நகர் புனிதர் லிடியா என்பவர் விவிலியத்தின் புதிய ஏற்பாட்டில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள ஒரு பெண் ஆவார். இவர், ஐரோப்பாவில் கிறிஸ்தவ மறைக்கு மாற்றப்பட்ட முதல் பெண் என்று ஆவணப்படுத்தப்பட்டவர். பல கிறிஸ்தவப் பிரிவுகள் இவரை புனிதராக ஏற்கின்றன.

பெயர் பொருள்:

ஒரு ஆசியராக (Asiatic) இருந்த லிடியா, தனது சொந்த நகரமான தியாதிரா அமைந்துள்ள எல்லைகளில் இருந்து தனது பெயரை நாட்டிலிருந்து பெற்றார். இது ஒரு அசல் கிரேக்க பெயர் அல்ல. "ஹோரேஸின்" (Readers of Horace) வாசகர்கள் பெண்களுக்கு பிரபலமான பெயராக லிடியாவை நன்கு அறிந்திருப்பார்கள். தியாதிரா லிடியாவின் நகரம் என்றும், அவரது தனிப்பட்ட பெயர் தெரியவில்லை என்றும் பார்த்தால், “தி லிடியன்” என்று பொருள் கொள்ளும் எழுத்தாளர்கள் உள்ளனர்.

லிடியா ஒரு தெளிவற்ற மற்றும் தாழ்மையான பெண் என்றாலும், இவரது திறந்த இதயத்தின் மூலம்தான் கடவுள் ஐரோப்பாவிற்குள் சென்றார். ஆண்டவராகிய இயேசு தன் இருதயத்திற்குள் நுழைவதற்கு முன்பே, லிடியா கடவுள் பக்தி கொண்ட பெண்ணாக இருந்தார். லிடியா, வியாபாரத்தில் விடாமுயற்சியுடன் இருந்த பெண் ஆவார்.

குடும்ப இணைப்புகள்:

லிடியாவின் பின்னணி குறித்த எந்த தகவலையும் திருவிவிலியம் வழங்கவில்லை, அவர் மாசிடோனிய காலனிகளில் (Macedonian colonies) ஒன்றான தியாதிராவில் வாழ்ந்தார். நினைவுச்சின்னங்களில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பெயர்களில் இருந்து, இந்த நகரம் பல நாடுகளின் உருகும் பாத்திரமாக இருந்தது என்பதும், வழிபாட்டின் பிரதான பொருள் அப்பல்லோ (Apollo) என்பதும், அவர் டைரனஸ் (Tyrannus) என்ற பெயரில் சூரியக் கடவுளாக வணங்கப்பட்டார் என்பதும் தெளிவாகிறது. யெகோவா (Jehovah) மீது விசுவாசத்தைப் பேணும் ஒரு வலுவான யூதக் கூறு நகரத்தில் இருந்தது. தியாதிராவின் முக்கிய பெண்களில் ஒருவரான லிடியா எங்களுக்கு பல்வேறு வழிகளில் வழங்கப்படுகிறார்.

ஒரு பக்தியுள்ள பெண்ணாக:

லிடியா யூத வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவரா என்பது உறுதியாகத் தெரியவில்லை என்றாலும், அவர் ஒரு யூத மதமாற்றக்காரர் என்பது தெளிவாகிறது. "அவள் கடவுளை வணங்கினாள்" என்று நமக்குக் கூறப்படுகிறது. பெரும்பாலும் வணிகர்கள் தங்கள் விவகாரங்களில் மூழ்கி, மதத்திற்கு நேரமில்லை. ஆனால் லிடியா, தனது அனைத்து மதச்சார்பற்ற கடமைகளையும் மீறி, யூத நம்பிக்கையின் படி வணங்க நேரம் கிடைத்தது. தினசரி அவள் ஆற்றங்கரைக்குச் சென்றாள், அங்கு பிரார்த்தனை செய்யப்படாது. பிலிப்பைன் வர்த்தகர்களின் கடுமையான போட்டியை வெற்றிகரமாக சந்திக்க, அவளுக்கு அருளும் அறிவும் தேவை என்பதை அவள் அறிந்தாள். அந்த ஆற்றங்கரை பிரார்த்தனைக் கூட்டத்தில், அவர் மற்ற யூத டையர்களைச் சந்தித்திருக்கலாம், அவர்களுடன் பவுல் மற்றும் அவருடைய தோழர்களின் ஊழியத்திற்காக ஆவலுடன் காத்திருந்தார்.

சமூக அந்தஸ்து:

லிடியாவின் சமூக நிலை குறித்து சில ஊகங்கள் உள்ளன. லிடியா ஒரு சுதந்திரமான பெண் அல்லது வேலைக்காரி என்பது குறித்து இறையியலாளர்கள் உடன்படவில்லை. "லிடியா ஒரு காலத்தில் அடிமையாக இருந்தாள் என்பதற்கு நேரடி ஆதாரங்கள் எதுவும் இல்லை, ஆனால் அவளுடைய பெயர் ஒரு தனிப்பட்ட பெயரைக் காட்டிலும் அவளுடைய சொந்த இடம் என்பதே இது குறைந்தபட்சம் ஒரு சாத்தியக்கூறு என்று கூறுகிறது". முதல் அல்லது இரண்டாம் நூற்றாண்டுகளில் இருந்து லிடியா என்ற உன்னத பெண்களின் பிற உதாரணங்களை அஸ்கோ (Ascough) மேற்கோள் காட்டுகிறார், எனவே அவர் உண்மையில் ஒரு அடிமை அல்லது வேலைக்காரியாக இருந்திருக்க வாய்ப்பில்லை.

திருமண நிலை:

நவீன பெண்களைப் போலவே பெண்களுக்கும் சம உரிமை இல்லை என்பதால், ஒரு ஆணின் அனுமதியின்றி வெளிநாட்டு ஆண்களின் குழுவை தனது வீட்டிற்கு அழைக்கும் திறன் லிடியாவுக்கு இருக்கும் என்பது அசாதாரணமானது. "ஒரு மனிதனைப் பற்றி எதுவும் குறிப்பிடப்படவில்லை என்பது அவள் ஒரு விதவை என்று கருதுவதற்குப் பயன்படுத்தப்பட்டது, ஆனால் இது ஒரு ஆணாதிக்க விளக்கமாக சவால் செய்யப்பட்டுள்ளது". லிடியாவின் வெளிப்படையான சமூக சக்தி ஒரு வீட்டைக் கட்டுப்படுத்துவதன் மூலமும், ஒரு வீட்டின் உரிமையினாலும் எடுத்துக்காட்டுகிறது (இது தூய பவுலடிகளார் மற்றும் அவரது தோழர்களுக்கு அவர் வழங்கியது) அவர் பெரும்பாலும் ஒரு சுதந்திரமான பெண்மணி மற்றும் ஒரு விதவை என்று குறிக்கிறது.

பல கிறிஸ்தவ மதப்பிரிவுகள் தியாதிராவின் லிடியாவை ஒரு புனிதராக அங்கீகரிக்கின்றன. இருப்பினும் அவரது நினைவுத் திருநாள், பெரிதும் வேறுபடுகிறது. கத்தோலிக்க திருச்சபையில், அவரது நினைவுத் திருநாள் ஆகஸ்ட் 3 ஆகும்.

பக்தி:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் லத்தீன் சடங்கை விட (Latin Rite of the Roman Catholic Church), மரபுவழி திருச்சபையில் (Orthodox Church) புனித லிடியா மீதான பக்தி அதிகம். மேலும் இந்த பெண்ணை சித்தரிக்கும் எண்ணற்ற சின்னங்களால் இது தெளிவாகிறது. மரபுவழி திருச்சபைகள் அவளுக்கு "அப்போஸ்தலர்களுக்கு சமமானவர்" என்ற பட்டத்தை வழங்கியுள்ளன. இது அவளுடைய முக்கியத்துவத்தையும் புனிதத்தன்மையையும் குறிக்கிறது. பிலிப்பி (Philippi) நகரில் ஒரு தேவாலயம் உள்ளது. இது புனித லிடியாவின் கவுரவிப்பதற்காக கட்டப்பட்டதாக பலர் கருதுகின்றனர். ஒரு நவீன திருமுழுக்கு பாரம்பரிய தளத்தில் அமைந்துள்ளது. அங்கு, பிலிப்பி நகருக்கு அருகில், தூய பவுலடிகளார் லிடியாவுக்கு திருமுழுக்கு வழங்கினார்.

Saint of the Day : (03-08-2020)

Saint Lydia Purpuraria

Saint Lydia Purpuraria (1st century) is famous for the mention in Acts 16 for her work with selling purple material (hence, her name which means purple seller), used for for expensive Roman clothing.

Lydia was born at Thyatira (Ak-Hissar), a town in Asia Minor. She met Paul on his second missionary journey in ca. AD50. Lydia became Paul’s first convert at Philippi and he baptized her with her household in the Gaggitis River –called the Angst River. Paul with his companions stayed at her home in Philippi. Thus, it is her home that becomes the first church in Europe.

The Orthodox recall her memory liturgically on May 20.

For most Catholics praying to Saint Lydia for her intercession would be very novel. But what she models for us is not new. In his 1995 Letter to Women, Saint John Paul II wrote “In this vast domain of service, the Church’s two-thousand-year history, for all its historical conditioning, has truly experienced the ‘genius of woman’; from the heart of the Church there have emerged women of the highest calibre who have left an impressive and beneficial mark in history.” Right, Lydia’s genius is instructive and worthy of our consideration for knowing the desires of her heart: she was a business woman, she lived the virtue of hospitality, a leader of people, and a follower of Jesus Christ.

The Orthodox Church honors Saint Lydia as an Equal of the Apostles, and at the holy place of her baptism on the banks of the Zygaktos River, a baptistery has been built, which is similar to the early Christian basilicas of Philippi.

Let us ask Lydia to guide all women, indeed, all Christians, in their responding sacrificially to the holy desires of the heart.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

புனித பீட்டர் ஜூலியன் ஏமார்ட் (1811-1868)(ஆகஸ்ட் 02)

புனித பீட்டர் ஜூலியன் ஏமார்ட் (1811-1868)

(ஆகஸ்ட் 02)

இவர் தெற்கு பிரான்ஸிலுள்ள  'லா மூர்' என்ற இடத்தில் பிறந்தவர்.

இவரது தந்தை ஒரு வணிகர். அதனால் இவர் தனது தந்தை செய்துவந்த தொழிலையே செய்து வந்தார். இவருக்கு 18 வயது நடக்கும் பொழுது, இவர் கடவுளுடைய அழைப்பை உணர்ந்தார். அதனால் இவர் தன் தந்தையின் எதிர்ப்பையும் மீறி எல்லாவற்றையும் விட்டுவிட்டு, இறை பணிக்காகத் தன்னை அர்ப்பணித்தார்.

1834 ஆம் ஆண்டு அருள்பணியாளராக அருள்பொழிவு செய்யப்பட்ட இவர், சிலகாலம் கிரநோபல் என்ற இடத்தில் பங்கு பணியாளராகப் பணியாற்றி வந்தார். பின்னர் இவர் துறவற சபையில் சேர்ந்து, பணியாற்றத் தொடங்கினார். 

நற்கருணையின்மீது மிகுந்த பற்றுகொண்ட இவர், 1856 ஆம் ஆண்டு ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்கும் என இரண்டு துறவற சபைகளை நிறுவினார். இச்சபைகளின் மூலம் இவர் நற்கருனை பக்தியை மக்களிடம் தொடர்ந்து பரப்பி வந்தார்.

கடவுளின் வார்த்தையை வல்லமையோடு மக்களிடத்தில் எடுப்பத்துரைப்பதிலும், அவர்களைக் கடவுளுக்கு நெருக்கமாக கொண்டு வருவதிலும் ஈடுபாட்டுடன் பணியாற்றிய இவர் 1868 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார்.

இவருக்கு 1925 ஆம் ஆண்டு அருளாளர் பட்டமும், 1962 ஆம் ஆண்டு புனிதர் பட்டமும் கொடுக்கப்பட்டன. இவர் நற்கருணையின் திருத்தூதர் என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

† இன்றைய புனிதர் †

(ஆகஸ்ட் 2)

✠ புனிதர் பீட்டர் ஜூலியன் ஈமார்ட் ✠

(St. Peter Julian Eymard)

நற்கருணையின் திருத்தூதர்:

(Apostle of the Eucharist)

பிறப்பு: ஃபெப்ரவரி 4, 1811

லா மூர், க்ரெனோபுல், ஃபிரெஞ்ச் பேரரசு

(La Mure, Grenoble, French Empire)

 

இறப்பு: ஆகஸ்ட் 1, 1868 (வயது 57)

லா மூர், க்ரெனோபுல், ஃபிரெஞ்ச் பேரரசு

(La Mure, Grenoble, French Empire)

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: ஜூலை 12, 1925

திருத்தந்தை பதினோராம் பயஸ்

(Pope Pius XI)

புனிதர் பட்டம்: டிசம்பர் 9, 1962

திருத்தந்தை 23ம் ஜான்

(Pope John XXIII)

முக்கிய திருத்தலம்:

சேன்டி கிளாடியோ ஈ ஏன்ட்ரியா டேய் போர்கொக்நோனி

(Santi Claudio e Andrea dei Borgognoni)

நினைவுத் திருவிழா: ஆகஸ்ட் 2

பாதுகாவல்:

நற்கருணை (Eucharist), நற்கருணைப் பாத்திரம் (Monstrance), நற்கருணை ஆராதனை (Eucharistic Adoration), நற்கருணை மகாசபை (Eucharistic Congress), ஆன்மீக ஆடை (Cope), ரோமன் கத்தோலிக்கம் மற்றும் சில லூதரன் மற்றும் ஆங்கிலிக்க திருச்சபைகளில் நற்கருணை ஆராதனையின்போது குருவால் அணியப்படும் ஆடை (Humeral Veil), ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட நற்கருணையின் சபை (Congregation of the Blessed Sacrament)

புனிதர் பீட்டர் ஜூலியன் ஈமார்ட், ஒரு ஃபிரெஞ்ச் கத்தோலிக்க குருவும், புனிதரும் ஆவார். இவர், “ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட நற்கருணையின் சபை” (Congregation of the Blessed Sacrament) என்ற ஆண்களுக்கான ஆன்மீக சபையையும், “ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட நற்கருணையின் ஊழியர்கள்” (Servants of the Blessed Sacrament) என்ற பெண்களுக்கான ஆன்மீக சபையையும் நிறுவியவர் ஆவார்.

“நற்கருணையின் திருத்தூதர்” (Apostle of the Eucharist) என்ற சிறப்பு பெயரால் அழைக்கப்படும் இவரது நினைவுத் திருவிழா ஆகஸ்ட் மாதம், 3ம் தேதி ஆகும்.

தொடக்க காலம்:

பீட்டர் ஜூலியன் ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் “லா மூர்” (La Mure) என்ற பகுதியில் 1811ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 4ம் நாள், பிறந்தார். இவர் சிறு வயது முதலே, இறைவனின் அதி தூய அன்னை மரியாளின் மீது பக்தி கொண்டிருந்தார். இவர் புதுநன்மை வாங்குவதற்கு முன்னமேயே, 1823ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 16ம் நாளன்று, “நோட்ரே-டேம் டு லாஸ்” (Notre-Dame du Laus) எனுமிடத்திலுள்ள அன்னை மரியாள் முதன்முதலாய் காட்சி தந்த புனித ஸ்தலமான “லாஸ் அன்னை அல்லது “பாவிகளின் அடைக்கலம்” (Our Lady of Laus or Refuge of Sinners) திருத்தலத்திற்கு நடைபயணமாகவே சென்றார். அதன் பின்னரே, “அன்னை லா சலேத்” (Notre-Dame de La Salette) திருத்தலத்தில் காட்சியளித்த சரிதம் பற்றி அறிந்தார். ஆன்ம புளகாங்கிதமடைந்த ஈமார்ட், ஃபிரான்ஸ் நாடு முழுதுமுள்ள அன்னை மரியாளின் பல்வேறு திருத்தலங்களுக்கு யாத்திரை சென்றார்.

கி.பி. 1828ம் ஆண்டு, இவரது தாயார் மரித்ததும், இவர் “மாசற்ற மரியாளின் துறவற சபையின்” (Oblates of Mary Immaculate) புகுமுக துறவற நிலையில் இணைந்தார். ஆனால், உடல் நலம் ஒத்துழைக்காததால் சபையில் இருந்து விலகினார். ஜூலியன் நலிவுற்ற உடல்நலம் கொண்டவராயிருந்தார். குறிப்பாக, சுவாசப்பைகளின்  பலவீனமானமும், கடுமையான ஒற்றைத்தலைவலியும் அவருக்கு இருந்தது.

பின்னர், அவரது தந்தை மரித்ததன் பின்னர், 1831ம் ஆண்டு, “க்ரெனோபுல்” மறைமாவட்டத்திலுள்ள (Diocese of Grenoble) குருத்துவ கல்லூரியில் பயிற்சி பெற்று 1834ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 20ம் தேதி, குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். “ச்சாட்” (Chatte) எனும் நகரின் உதவி பங்குத் தந்தையாக மூன்று வருடங்கள் பணியாற்றினார். பின்னர், “மவுன்ட் செயின்ட் ஈனார்ட்” (Mount Saint-Eynard) பங்கின் பங்குத் தந்தையாக பணியாற்றினார். சில ஆண்டுகள் பணிக்குப் பிறகு, 1837ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 20ம் தேதியன்று, “லியோன்” (Lyon) எனுமிடத்திலுள்ள “மரியாளின் துறவற சபையில்” (Marists (the Society of Mary) இணைந்தார். புனித மரியாளின் பக்தியையும், திவ்விய நற்கருணை நாதரின் பக்தியையும் பரப்பினார்.

சபை நிறுவனர்:

1857ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 6ம் தேதியன்று, பீட்டர் ஜூலியன், “ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட நற்கருணையின் சபை” (Congregation of the Blessed Sacrament) என்ற ஆண்களுக்கான ஆன்மீக சபையைத் தொடங்கினார். இந்த சபையைச் சார்ந்த துறவிகள், முதல்முறை நற்கருணை பெறத் தயார் செய்யும் சிறுவர்களுக்கு மறைக்கல்வி கற்பிப்பதில் ஆர்வமாக உழைத்தார்கள்.

மேலும் 1858ம் ஆண்டு, அருட்சகோதரி “மார்கரெட் குய்லோட்” (Marguerite Guillot) என்பவருடன் இணைந்து “ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட நற்கருணையின் ஊழியர்கள்” (Servants of the Blessed Sacrament) என்ற பெண்களுக்கான ஆன்மீக சபையையை நிறுவினார்.

ஜூலியன் அடிக்கடி திவ்விய நற்கருணை உட்கொள்ளும் வழக்கத்தை கிறிஸ்தவர்கள் நடுவில் ஏற்படுத்த உழைத்தார்; திவ்விய நற்கருணை நாதரை அன்பு செய்ய மக்களுக்கு அறிவுரை வழங்கினார். வாரம் ஒருமுறையாவது நற்கருணை ஆராதனை செய்யும் பக்தி முயற்சியையும் இவர் மக்களிடையே பரப்பினார்.

அற்புதமான முறையில் திவ்விய நற்கருணையில் எழுந்தருளி இருக்கும் இயேசு கிறிஸ்துவுக்கு தமது வாழ்வை அர்ப்பணித்த பீட்டர் ஜூலியன் ஈமார்ட், கி.பி. 1868ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 1ம் தேதியன்று, தமது ஐம்பத்தி ஏழு வயதில், பக்கவாதம் நோயின் சிக்கல்களின் காரணமாக, “லா மியூர்” (La Mure) நகரில் மரணம் அடைந்தார்.

இவர், 1908ம் ஆண்டு, வணக்கத்திற்குரியவராகவும், 1925ம் ஆண்டு அருளாளராகவும் உயர்த்தப்பட்டார். 1962ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 9ம் நாள், திருத்தந்தை “23ம் ஜான்” (Pope John XXIII) இவருக்கு புனிதர் பட்டம் வழங்கினார்.

† Saint of the Day †

(August 2)

✠ St. Peter Julian Eymard ✠

Apostle of the Eucharist:

Born: February 4, 1811

La Mure, Grenoble, French Empire

Died: August 1, 1868 (Aged 57)

La Mure, Grenoble, French Empire

Venerated in: Roman Catholic Church

Beatified: July 12, 1925

Pope Pius XI

Canonized: December 9, 1962

Pope John XXIII

Major shrine:

Santi Claudio e Andrea dei Borgognoni

Feast: August 2

"The Eucharist was the pearl that shone in his eyes"

Saint Peter Julian Eymard, SSS, was a French Catholic priest and founder of two religious institutes: the Congregation of the Blessed Sacrament for men and the Servants of the Blessed Sacrament for women.

The great artist Auguste Rodin, who sculpted “The Thinker” and other world-famous pieces, met today’s saint in 1862 and joined his Congregation as a lay brother. Rodin was despondent over the death of his sister and wanted to abandon art and dedicate his life to God. Saint Peter Julian Eymard burned like a bonfire for God, but this was one vocation his flames would not consume. Father Eymard could see Rodin’s prodigious talent in an evocative bust Rodin sculpted of the future saint while he was a religious brother. Eymard told Rodin to return to the world to pursue his artistic calling. So while Father Eymard was as apostolic and demanding as any saint, he was also just as wise as any saint. Not every man who felt a vocation truly had one. It was for the superior to discern the validity of the calling. Father Eymard knew this well from personal experience. He had lived at least three priesthoods inside of his one priesthood: as a diocesan priest in a parish, as a religious priest in the Marist Order, and as the founder of the Congregation of the Most Blessed Sacrament.

There was never a time when Peter Julian Eymard did not love Christ in the Blessed Sacrament. At the age of five, he disappeared from home one day. His siblings went in search and found him standing right next to the tabernacle in their local church. When they asked him what he was doing there, little Peter responded, “I am here listening to Jesus.” His father did not want Peter to be a priest but a blacksmith. He relented a bit over time and then died prematurely, removing all opposition. Peter was ordained a diocesan priest in 1834 and served in a parish. But he felt a slightly different call within his call and began to seek admission to the Society of Mary, or Marists. His diocesan bishop was reluctant to let Father Peter go. The bishop relented in 1839, writing to the Marist superior that “I have given sufficient proof of my high esteem for the Society of Mary in giving it such a priest.”

Father Peter’s personal energy,  apostolic zeal, and prayerfulness led to his being named a Marist Provincial. He traveled throughout France and became acquainted with nocturnal and perpetual adoration societies. He became expert at preaching about the Eucharist and at directing lay Eucharistic societies. During a Corpus Christi procession in 1845, he had a mystical experience while carrying the Blessed Sacrament. His attraction to the Eucharist became so personal and so intense that he resolved “to preach nothing but Jesus Christ, and Jesus Christ Eucharistic” from then on. Discussions with his superiors about orienting the Marist’s more toward a Eucharistic identity were frustrated. It was not their primary charism. On January 21, 1851, at the Shrine of Our Lady of Fourviere overlooking Lyon, Father Eymard received the inspiration to found a new Order dedicated exclusively to the Blessed Sacrament. This third call within his one priestly call would consume the rest of his life. 

In 1857 the Society of the Blessed Sacrament was formally established in Paris. One year later, the Servants of the Blessed Sacrament for nuns would be founded. Father Peter and his few companions did not limit their Eucharistic dedication to piety and prayer. They prepared children to receive First Holy Communion, reached out to lapsed Catholics, and promoted frequent reception of Holy Communion for all Catholics.  The normal struggles of every young Congregation bedeviled Father Eymard: extreme poverty, atrocious lodgings, lack of vocations, and problems of growth. 

Rodin’s bust captures the essence of Father Eymard better than any photo. Eymard’s mass of hair is out of control, communicating his passionate eccentricity. His gaze is penetrating. He knows the mysteries of God and other secrets of the soul. His thin face, straight nose, and protruding cheekbones say he is a mortified ascetic. And buried in his vest, just over his heart, is a scroll. Only a few words can be read. It is a fragment of Emyard’s prayer: “O Sacrament Most Holy, O Sacrament Divine, all praise and all thanksgiving be every moment thine.” His love of the Eucharist pulsated in sync with his heart, every moment of every day of his fifty-seven years. Our saint is buried in his Congregation’s chapel in Paris. He was canonized in 1962 and in 1995 his Optional Memorial was finally included in the Church’s universal sanctoral calendar.

Saint Peter Julian Eymard, your ardent love of the Blessed Sacrament consumed your thoughts, words, preaching, and life. May such a healthy devotion mark all of our lives. May we satisfy Christ’s thirst for our presence by not making Him wait too long between our visits.

புனித ஓசேபியஸ் (Eusebius von Vercelli)ஆயர், மறைசாட்சி August 2

இன்றைய புனிதர் :

(02-08-2020)

புனித ஓசேபியஸ் (Eusebius von Vercelli)

ஆயர், மறைசாட்சி

பிறப்பு 

283

சார்டினியன் (Sardinien), இத்தாலி

    

இறப்பு 

1 ஆகஸ்டு 371

வெர்செல்லி, இத்தாலி

ஆரியனிஸ கொள்கையாளர்களால் (Arianism) கல்லால் எரிந்து கொல்லப்பட்டார்.

இவர் சில இக்கட்டான சூழ்நிலைகளை சந்தித்த பின்னர் மறைபரப்பு பணியை ஆற்றினார். இவர் உரோம் நகரில் குருவாக திருநிலைப்படுத்தப்பட்டார். 345 ஆம் ஆண்டு வெர்செல்லி என்ற மறைமாவட்டத்திற்கு முதல் ஆயராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். தன்னுடைய எளிமையான மறையுரையின் வழியாக திருச்சபையை அம்மண்ணில் பரவச் செய்தார். தம் மறைமாவட்டத்தில் ஆதின வாழ்க்கையை உருவாக்கினார். திருச்சபைக்காக மன்னர் கொன்ஸ்தான்சியுஸால்(Konsthansiysal) நாடுகடத்தப்பட்டார். அப்போது அவர் பல துன்பங்களை அனுபவித்தார். சில ஆண்டுகள் கழித்து மீண்டும் தன் நாட்டிற்கு திரும்பினார். ஆரியுசின் ஆதரவாளர்களுக்கு எதிராக நம்பிக்கையை திரும்பவும் நிலைநாட்டும்படியாக உழைத்தார். 

இவர் ஆரிய பதிதர்களின் அநீதிகளை சுட்டிக்காட்டினார். இதனால் மீண்டும் பாலஸ்தீன நாட்டுக்கு நாடுகடத்தப்பட்டார். அங்கு தான் அனுபவித்த துன்பங்களை இறைவனுக்காக ஏற்றுக்கொண்டார். மக்களும் மன்னனும் மனந்திரும்ப தன் துன்பங்களை பொறுமையோடு ஏற்று, வாழ்வை தியாகம் செய்தார். 

செபம்:

அன்பான ஆண்டவரே! உம்மை பறைசாற்றுவதில் ஆயராம் புனித யுசேபியு காட்டிய மன உறுதியை நாங்கள் கண்டுபாவிக்க செய்தருளும். அவர் போதித்த நம்பிக்கையை கடைபிடித்து, உம்மில் பங்கு கொண்டு வாழ எங்களுக்கு அருள்வீராக.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (02-08-2020)

St. Eusebius of Vercelli

He was born on March 2, 283 in Sardinia. His father was a Christian martyr. St. Eusebius was later elected Bishop of Vercelli. When the Emperor Constantine declared Christianity as official religion of Roman Empire, the troubles of Arian sect of Christians started. Pope Liberius instructed Eusebius in A.D. 355 to go and request Emperor Constantius-II at Milan to convoke a council to sort out and end the difference between Athanasius of Alexandria and the Arian Christians. The Emperor convened the synod as requested and Eusebius also attended the synod partly. But Eusebius refused to condemn Athanasius as directed by the Emperor. Hence the Emperor exiled Eusebius to various places along with St. Dionysius and Lucifer. Eusebius was able to return to his diocese from exile, only in A.D. 362 in the reign of Emperor Julian. He fought strongly against Arianism, a Christian sect that preached that Jesus is not God. While in exile in Scythopolis in Palestine, he was dragged half-naked by the Arian Christians, through the street to a tiny cell and kept him without food or water for four days. He worked hard to counteract the damage Arian Christians caused to Christianity. He died on August 1, 371, at Vercelli, Piedmont.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

Saint of the day:Saint Agrippina of Mineo August 1

August 1 (Boston's North End)

 

Saint of the day:

Saint Agrippina of Mineo

Patron Saint of Mineo; invoked against evil spirits, leprosy, thunderstorms, bacteriadiseases, and bacterial infections

 

Prayer:

 

 

The Story of Saint Agrippina of Mineo

​

Her legend states that she was a blonde princess born of a noble Roman family, and that she was martyred during the reign of Roman Emperors Valerian. She was either beheaded or scourged.

Her body was said to have been taken to Mineo, Sicily, by three devout Christian women named Bassa, Paula, and Agatonica. Her tomb became a popular pilgrimage destination, and she was invoked as a patron saint against evil spirits, leprosy, and thunderstorm.

Agrippina was venerated in Greece, as it was claimed that her relics were translated from Sicily to Constantinople. Her feast day is no longer celebrated in the Catholic Church, however it is celebrated in the Orthodox Church on June 23.

There are two Catholic Churches named after Saint Agrippina. One church called Church of Saint Agrippina is located in Mineo and the other church Chapel of Saint Agrippina di Mineo is located in Boston. Immigrants from Mineo to Boston's North End have celebrated their patron saint for over 100 years on the first week of August.

புனித சோபியா (- 137 August 1

புனித சோபியா (- 137)

(ஆகஸ்ட் 01)

மிலன் நகரைச் சார்ந்த இவர் ஒரு கைம்பெண்.  இவருக்கு மூன்று பெண் குழந்தைகள் இருந்தார்கள். 

பிழைப்பு தேடி இவர் மிலன் நகரைவிட்டு, தனது மூன்று குழந்தைகளோடு உரோமை நகருக்குச் சென்றார். 

அக்காலக்கட்டத்தில் உரோமையில் ஹட்ரியன் என்ற மன்னனின் தலைமையில் கிறிஸ்தவர்களுக்கு எதிரான வன்முறை மிகுதியாக நடைபெற்றது.

இந்த வன்முறையில் இவருடைய மூன்று பெண் குழந்தைகளும் கிறிஸ்துவின்மீது கொண்ட உறுதியான நம்பிக்கைக்காகக் கொல்லப்பட்டார்கள்.

தன்னுடைய மூன்று பெண் குழந்தைகளும் கிறிஸ்துவுக்காகக் கொல்லப்பட்டதை  நினைத்து  இவர் ஒருபக்கம் பெருமைப்பட்டாலும், இன்னொரு பக்கம் அவர்களுடைய பிரிவு இவரை மிகுதியாக வாட்ட, இவர் அவர்களுடைய கல்லறையிலேயே அவர்கள் கொல்லப்பட்ட மூன்றாம் நாளில் இறந்து போனார்.

இவர் கைம்பெண்களின் பாதுகாவலராக இருக்கிறார்.

புனித அல்போன்ஸ் மரிய லிகோரி (St. Alphonsus Liguori)ஆயர், மறைவல்லுநர் (Bishop and Doctor of the Church) August 1

இன்றைய புனிதர் :

(01-08-2020)

புனித அல்போன்ஸ் மரிய லிகோரி (St. Alphonsus Liguori)

ஆயர், மறைவல்லுநர் (Bishop and Doctor of the Church) 

பாதுகாவல்: ஒப்புரவு தரும் அருள்தந்தையர் (Confessor), நல்லொழுக்க நீதி சார் இறையியலர்(Moral theologians)

பிறப்பு 

27 செப்டம்பர் 1696

நேயாபல், இத்தாலி (Marinella bei Neapel, Italien)

    

இறப்பு 

01 ஆகஸ்டு 1787

நேயாபல்(Nocera dei Pagani bei Neapel)

முத்திபேறுபட்டம்: 1816, திருத்தந்தை 7ஆம் பயஸ்

புனிதர்பட்டம்: 29 மே 1839, திருத்தந்தை 16 ஆம் கிரகோரி

ஆயர்பட்டம்: 1762, திருத்தந்தை 13 ஆம் கிளமெண்ட், வடக்கு நேயாபல் (Diocese S.Agatha dei Goti im Norden von Neapel)

இவர் உரோமன் சட்டத்திலும், திருச்சபை சட்டத்திலும் பட்டம் பெற்றார். மறைபரப்பு பணியில் ஆர்வம் கொண்டிருந்தார். இதனால் குருத்துவ வாழ்விற்கு தன்னை ஈடுபடுத்தினார். இவரின் வாழ்வு மக்களிடையே பல தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. மிக சிறப்பான இவரின் மறைபரப்புப் பணியால், நேப்பிள்ஸ் நகர் ஆயராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். பின்னர் "புனித இரட்சகர்" என்ற பெயரில் ஒரு துறவற சபையை நிறுவினார். மக்களிடையே கிறிஸ்துவ வாழ்வை வளப்படுத்த, சிறப்பான மறையுரையை ஆற்றினார். ஒழுக்க நெறி சார்ந்த இறையியல் நூல்கள் பல எழுதினார். இவர் தலைசிறந்த இறையியல் ஆசிரியராகவும் பணியாற்றினார். பின்னர் ஆயர் பொறுப்பிலிருந்து விலகினார். தான் தொடங்கிய துறவற சபையில் வாழ்ந்தார். மரியன்னையின்மீது பக்தி, திவ்ய நற்கருணை சந்திப்பு, சிலுவைப்பாதை செய்தல் இவைகளில் தன் சபையிலுள்ளவர்களை ஈடுபடுத்தினார். எவற்றின் மீதும் பற்றுக்கொள்ளக்கூடாது என்பதை வலியுறுத்தினார். 

இவர் பல பயணங்களை மேற்கொண்டு, நேப்பிள்ஸ் நாட்டில் சிறப்பான மறையுரையை ஆற்றி நன்மைகள் பல செய்தார், இவர் வயது முதிர்ந்தவராய் இருந்ததால் பார்வையிழந்து காணப்பட்டார். இதனால் சிலர் இவரை தவறான வழியில் நடத்தினர். எதிரிகளின் சூழ்ச்சியால், சில முக்கிய ஒப்பந்தங்களில் தெரியாமல், தவறாக கையொப்பமிட்டார். இதனால் இவரின் சபையில் பல பிளவுகள் உண்டானது. இதனால் அல்போன்ஸ் மனமுடைந்து, மிக வேதனை அடைந்தார். சில உறவுகளையும் இழந்தார். நோயினால் தாக்கப்பட்டு கொடுமையான வேதனையை அனுபவித்த அல்போன்ஸ் தனது 83 ஆம் வயதுவரை தன் சபையை சேர்ந்தவர்களாலேயே, ஒதுக்கி வைக்கப்பட்டார். இயேசுவின் பாடுகளை இடைவிடாமல் தனது இறுதி நாட்களில் அனுபவித்து இறைவனடி சேர்ந்தார். 

செபம்:

புனிதத்தின் ஊற்றே எம் இறைவா! உம்மீது தணியாத தாகம் கொண்டார். புனித அல்போன்ஸ் மரிய லிகோரி. புனித வாழ்வுக்கு சிறந்த எடுத்துக்காட்டாய் திகழ்ந்தார். மறைபணியின் வழியாக மக்களின் வாழ்வு நெறியை மாற்றினார். இவரின் போதனைகளை நாங்கள் கடைபிடித்து வாழ, எமக்கு உமதருளை தந்தருள வேண்டுமென்று இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (01-08-2020)

St. Alphonsus Maria de Liguori

He was born in a village called Marianella in Italy on September 27, 1696. He was a practicing lawyer. After losing an important case in a court, he entered the religious life and was ordained a priest on December 21, 1726. He wanted to serve the poor people in the slums and founded a congregation of the Most Holy Redeemer on November 9, 1732 for this purpose. The members of the congregation are generally called a Redemptorists. He was appointed as the Bishop of St. Agatha in 1762 but retired from the office of the Bishop in 1775. He was a spiritual writer and was considered as a great theologian. He wrote 111 works on spirituality and theology. He spent every minute usefully and for good purposes only. He died on August 1, 1787.

He was beatified by Pope Pius- VII on September 15, 1816 and canonized by Pope Gregory-XVI on May 26, 1839. He was proclaimed as Doctor of the Church in 1871 by Pope Pius-IX. He is the patron of Confessors and Moralists.

---JDH---Jesus the Divine Healer---