புனிதர் போட்வுல்ஃப் ✠(St. Botwulf of Thorney). June 17

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 17)

✠ புனிதர் போட்வுல்ஃப் ✠

(St. Botwulf of Thorney)

மடாதிபதி: 

(Abbot)

பிறப்பு: கி.பி. 7ம் நூற்றாண்டு

இறப்பு: கி.பி. 680

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

ஆங்கிலிக்கன் சமூகம்

(Anglican Communion)

மரபுவழி திருச்சபை

(Orthodox Church)

லூதரன் திருச்சபை (குறிப்பாக, டென்மார்க் மற்றும் ஸ்வீடன் ஆகிய நாடுகளில்)

(Lutheran Church (Particularly in Denmark & Sweden)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 17

பாதுகாவல்: பயணிகள் மற்றும் விவசாயம்

புனிதர் போட்வுல்ஃப், ஒரு ஆங்கிலேய மடாதிபதியும் கிறிஸ்தவ புனிதரும் ஆவார். இவர் பயணிகள் மற்றும் விவசாயிகளின் பாதுகாவலருமாவார்.

சந்தேகமான விவரங்களைத் தவிர்த்து, புனிதர் போட்வுல்ஃப் அவர்களின் வாழ்க்கை வரலாறு பற்றின விவரங்கள் சிறிதளவே இருந்தன. அவர் மரணமடைந்து நானூறு வருடங்களின் பின்னர் “ஃபோல்கார்ட்” (Folcard) என்ற துறவி எழுதிய சரித்திர விவரங்களே இருந்தன. 

கி. பி. ஐந்தாம் நூற்றாண்டில் ஜெர்மனியிலிருந்து இங்கிலாந்து நாட்டுக்கு புலம்பெயர்ந்து சென்ற மக்கள் “ஏங்கில்ஸ்” (Angles) என்றழைக்கப்பட்டனர். இவர்கள் “மெர்சியா”, “நார்த்ஊம்ப்ரியா” மற்றும் “கிழக்கு ஏங்க்ளியா” (Mercia, Northumbria, and East Anglia) ஆகிய அரசுகளை நிறுவி அதற்கு இங்கிலாந்து மற்றும் ஆங்கிலேய பெயர்களை அளித்தனர்.

காலக்கிரமமாகத் தொகுக்கப்பட்ட 653ம் வருடத்தின் ஆங்கிலோ-சாக்சன் நிகழ்ச்சிக் குறிப்புகள் (The Anglo-Saxon Chronicle records for the year 653), மேற்சொன்ன மத்திய “ஏங்கில்ஸ்” (Angles) “எர்ல்டோர்மன் பீடா” (Earldorman Peada) என்பவரின் வழிகாட்டுதலில் உண்மையான விசுவாசத்தைப் பெற்றதாக குறிப்புகள் உள்ளன.

அரசன் “அன்னா” (King Anna) கொல்லப்பட்டான். போட்வுல்ஃப் “இகான்ஹோவில்” (Ikanho) தேவாலயமொன்றினை கட்டியெழுப்ப தொடங்கினார். “ஸஃப்போல்க்” (Suffolk) என்னுமிடத்தில் துறவு மடமொன்றை நிறுவினார்.

“இகான்ஹோவில்” (Ikanho) அவர் கட்டிய ஆலயத்தின் அஸ்திவாரத்தினருகே அவர் நல்லடக்கம் செய்யப்பட்டார். பல ஆங்கிலேய தேவாலயங்கள் அவர் பெயரில் அர்ப்பணிக்கப்பட்டன. பண்டைய “புனிதர்களின் ஆக்ஸ்ஃபோர்ட் அதிகாரத்தில்” அவர் பெயரில் அர்ப்பணிக்கப்பட்ட பழமையான ஆலயங்களின் எண்ணிக்கை 64 என்று குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. ஆனால், பிந்தைய ஆய்வுகள், அவர் பெயரில் அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஆலயங்களின் எண்ணிக்கை 71 என்றது.

† Saint of the Day †

(June 17)

✠ St. Botwulf of Thorney ✠

English Abbot:

Born: 7th century AD

Died: 680 AD

Venerated in:

Roman Catholic Church

Anglican Communion

Orthodox Church

Lutheran Church (particularly in Denmark & Sweden)

Feast: June 17

Patronage: Travellers and Farming

Botwulf of Thorney (also called Botolph, Botolph, or Botulf) was an English abbot and saint. He is the patron saint of travelers and the various aspects of farming. His feast day is celebrated either on 17 June (in England) or 25 June (in Scotland), and his translation falls on 1 December.

Who was St Botolph?

Obviously not a saint to start with, but a simple chap from the east of England who lived during the 7th century. He had a brother named Adolph with whom he was sent off to France to study monkism, and though Adolph settled in the Netherlands to spread the good word of Dark Age Catholicism to the European mainland, Botolph headed back to what’s now known in most circles as Suffolk. Or possibly Lincolnshire, but Suffolk seems more likely because who really knows where Lincolnshire is?

Back in England, he was granted land by King Anna, a member of the Wuffingas family who ruled large parts of the east. Botolph subsequently founded a monastery at a place called Icanho, believed to be present-day Iken, a small settlement near the sea where an archaeologist named Stanley West in 1977 found a large stone Saxon cross in the wall of the local church, carved with the heads of dogs and wolves, emblems of St Botolph.

Simply setting up a monastery isn’t enough to become a saint of course, or we’d all be at it.

How did St Botolph end up a saint?

Botolph’s main claim to fame was the expulsion of evil spirits from the marshlands of Suffolk — likely he oversaw the draining of swamps and removal of the noxious marsh gas with its unholy night-time glow. In what few writings survive from the next couple of centuries he is described as a man of epic religiosity and grace, and by all accounts, he could really hold his mead. It seems his general tremendousness saw him canonized some time during the 8th or 9th centuries, perhaps even by the coolest Pope of all, Pope Zachary.

Yet none of this explains how there ended up being a load of churches named after him in London. For that, we need to kill him off.

Botolph comes to London, sort of:

He died in 680 AD and was supposedly buried at Icanho, which survived him by a couple of hundred years before the Vikings arrived to smash the holy hell out of it. Having been elevated to sainthood, it didn’t seem right for his remains to stay scattered about among the pillaged wreck of his monastery. The King of England, Edgar the Peaceful, made the curious decision to divide up these remains and send parts of Botolph to Ely (his head, to one of the country’s richest monasteries), to Thorney Abbey (they got his middle) and to Westminster Abbey (‘the rest’).

And here lies the man’s connection with the capital. These remains, clearly divided into yet more parts, were brought to London through the four City gates of Aldersgate, Bishopsgate, Aldgate, and Billingsgate. It’s obvious Botolph was quite heavily revered back in the day, as four London churches were subsequently dedicated to him near to each of the gates.

புனித ஹார்வே (521-556) June 17

ஜூன் 17 

புனித ஹார்வே (521-556)

இவர் பிரிட்டனியில் பிறந்தவர். பிறவியிலேயே பார்வையற்றவரான இவர் பிறந்த ஓரிரு ஆண்டுகளிலேயே இவருடைய தந்தை இறந்துபோனார். இதனால் இவர் தன்னுடைய தாயின் பராமரிப்பில் வளர்ந்து வந்தார்.

இவருக்கு எட்டு வயது நடக்கும் போது, இவருடைய தாய் இவரை அர்ஜியன் என்ற துறவியிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு அவரும் துறவியானார். இதனால் இவர் அர்ஜியன் என்ற துறவியோடு தங்கி இருந்து, அவர் கற்றுக்கொடுத்த பாடங்களை கற்றுவந்தார்.

அர்ஜியன் என்ற துறவியிடம் கல்வி கற்ற பிறகு, இவர் தன்னுடைய உறவினரான உர்ஜல் என்பவர் நடத்தி வந்த துறவுமடத்தில் சேர்ந்தார். அவர் ஓரிரு ஆண்டுகளிலேயே இறந்துவிட, இவர் அந்த மடத்தின் தலைவரானார்.

துறவுமடத்தின் தலைவரான பின்பு இவர் தன்னுடைய சீடரின் உதவியுடன்

பல இடங்களுக்குச் சென்று போதித்தார். ஒரு சில நேரங்களில் இவர் தவளைகளுக்குக் கட்டளையிடும்போது அவை சத்தமிடாமல் அமைதியாக இருந்தன. இன்னும் ஒரு சில நேரங்களில் இவருக்கு ஓநாய்கூட வழிவிட்டன. அந்த அளவுக்கு இவர் வல்லமை நிறைந்தவராக இருந்தார்.

இவர் பார்வையற்றவர்களுக்குப் பாதுகாவலராக இருக்கிறார். பார்வை குறைபாடு உள்ளவர்கள் இவரிடம் வேண்டினால், நல்ல பார்வை கிடைக்கும் என்ற ஒரு நம்பிக்கை இருக்கிறது.

இவர் கிபி 556 ஆம் ஆண்டு இறையடி சேர்ந்தார்.

புனித லுட்கார்திஸ்(1182-1246) June 16

ஜூன் 16 

புனித லுட்கார்திஸ்

(1182-1246)

இவர் பிரான்ஸ் நாட்டில் பிறந்தவர். இவருடைய குடும்பம் மிகவும் வறிய குடும்பம். எந்தளவுக்கு என்றால், இவருடைய பெற்றோர் இவரை ஒருவருக்கு மணமுடித்து கொடுக்கும்போது, மணமகன் வீட்டார் கேட்ட வரதட்சனையைக் கொடுக்க முடியாமல் போகவே, இவரை இவரது பெற்றோர்  புனித பெனடிக்ட் சபையில் சேர்த்தனர்.

இந்தக் காரணத்தால் துறவற வாழ்வில் ஈடுபாடு இல்லாமல் இவர் வாழ்ந்து வந்தார். இவருக்கு இருபதாவது வயது நடக்கும் பொழுது, ஆண்டவருடைய காட்சி கிடைத்தது. அக்காட்சி இவரைப் புதிய வாழ்க்கை வாழ அழைத்தது. புனித கன்னி மரியாவும் இவருக்குக் காட்சி தந்து, இவரைத் தேற்றினார். இதனால் இவருடைய வாழ்க்கை முற்றிலுமாக மாறியது.

இதற்குப் பிறகு இவர் நோயாளர்களை நலப்படுத்தும் ஆற்றலையும், எதிர்காலத்தில் நடக்கக்கூடியதை முன்கூட்டியே அறிவிக்கக் கூடிய வல்லமையும் பெற்றார்.

சிலகாலம் புனித பெனடிக்ட் சபையிலிருந்த இவர், அதன்பிறகு சிஸ்டர்சியன் துறவற சபைகள் சேர்ந்து, இறுதிவரைக்கும் அங்கேயே இருந்து, இறைவேண்டலிலும் நோன்பிலும் பிறரன்புச் செயல்களிலும் தன் வாழ்நாள்களைச் செலவழித்து வந்தார்.

இவருடைய வாழ்வின் கடைசி பதினோரு ஆண்டுகள் கண்பார்வையின்றியே கழித்தன.  அப்படி இருந்தும் இவர் ஆண்டவரை இகழாமல், அவரைப் புகழ்ந்து கொண்டே இருந்தார்.

இவர் தன்னுடைய அறுபத்து நான்காவது வயதில் இறையடி சேர்ந்தார்.

புனிதர் ஜான் ஃபிரான்சிஸ் ரெஜிஸ். June 16

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 16)

✠ புனிதர் ஜான் ஃபிரான்சிஸ் ரெஜிஸ் ✠

(St. John Francis Regis)

ஃபிரெஞ்ச் குரு, ஒப்புரவாளர்:

(French Priest, Confessor)

பிறப்பு: ஜனவரி 31, 1597

ஃபோன்ட்கௌவர்ட், ஔட், ஃபிரான்ஸ்

(Fontcouverte, Aude, France)

இறப்பு: டிசம்பர் 31, 1640 (வயது 43)

லலௌவேஸ்க், அர்டேச், ஃபிரான்ஸ்

(Lalouvesc, Ardèche, France)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: மே 18, 1716 

திருத்தந்தை பதினோராம் கிளமென்ட்

(Pope Clement XI)

புனிதர் பட்டம்: ஏப்ரல் 5, 1737 

திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் கிளமென்ட்

(Pope Clement XII)

முக்கிய திருத்தலம்:

லலௌவேஸ்க், ஃபிரான்ஸ்

(Lalouvesc, France)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 16

பாதுகாவல்:

ரெஜிஸ் பல்கலைகழகம் (Regis University), ரெஜிஸ் உயர்நிலை பள்ளி (Regis High School), நியு யார்க் நகரம் (New York City), ரெஜிஸ் இயேசுசபை உயர்நிலை பள்ளி (Regis Jesuit High School), ஔரோரா (Aurora), கொலோரோடோ (Colorodo), பின்னலாடை தயாரிப்பாளர் (Lacemakers)

புனிதர் ஜான் ஃபிரான்சிஸ் ரெஜிஸ், ஓரு ஃபிரெஞ்ச் இயேசுசபையைச் சேர்ந்த கத்தோலிக்க குருவும், ஒப்புரவாளருமாவார்.

“ஜீன்-ஃபிரான்காய்ஸ் ரெஜிஸ்” (Jean-François Régis) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இப்புனிதர், கி.பி. 1597ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 31ம் தேதி, தென் ஃபிரான்ஸ் (Southern France) நாட்டின் “லாங்கிடோக்” (Languedoc) எனும் முன்னாள் பிராந்தியத்தின் “ஃபோன்ட்கௌவர்ட்” (Fontcouverte) எனுமிடத்தில் பிறந்தார். இவரது தந்தையார், “ஜீன் ரெஜிஸ்” (Jean Régis) ஆவார். தாயார், பிரபுக்கள் குடியைச் சேர்ந்த “மார்கரெட் டி குகுன்ஹன்” (Marguerite de Cugunhan) ஆவார். இவர், “பெசியர்ஸ்” (Beziers) நகரிலுள்ள இயேசுசபை (Jesuit College) கல்லூரியில் கல்வி பயின்றார். கி.பி. 1616ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 8ம் தேதியன்று, “டௌலோஸ்” (Toulouse) எனும் நகரிலுள்ள இயேசுசபையின் புகுமுக (Jesuit novitiate) பயிற்சியில் இணைந்தார். இரண்டு வருடங்களின் பிறகு, தமது உறுதிப் பாடுகளை ஏற்றார்.

தென்மேற்கு ஃபிரான்சின் “கஹோர்ஸ்” (Cahors) எனும் நகரில் “சொல்லாட்சி அணியிலக்கணம்” (Rhetoric) பயின்ற இவர், கி.பி. 1619ம் ஆண்டு முதல் கி.பி. 1628ம் ஆண்டு வரை, பல்வேறு கல்லூரிகளில் இலக்கணம் கற்பிக்க அனுப்பப்பட்டார். அதேவேளையில், தாமும் “டோர்னானில்” (Tournon) உள்ள “பல்லுயிரியத்தில்” (Scholasticate) தத்துவ பாடங்களில் (Philosophy) படிப்பைத் தொடர்ந்தார். விசுவாசத்தை பிரசங்கிக்கும் போதனைக்கும், ஆழ்ந்த அன்பின் காரணமாகவும், ஆன்மாக்களை காப்பாற்றும் தமது பேரார்வத்தாலும், ரெஜிஸ் 1628ம் ஆண்டு, “டௌலோஸ்” (Toulouse) நகரில் இறையியல் கற்க தொடங்கினார். இரண்டு வருடங்களுக்குள்ளே, கி.பி. 1630ம் ஆண்டு, இவர் குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். அடுத்த ஆண்டு, தமது படிப்புகளை முடித்த ரெஜிஸ், தனது மூன்றாவது உறுதிப்பாடுகளை ஏற்றார்.

ரெஜிஸ் இப்போது தனது வாழ்வாதாரத்திற்காக முழுமையாக தயார்படுத்தப்பட்டு, கி.பி. 1631ம் ஆண்டு கோடையில் தமது அப்போஸ்தல வாழ்க்கையில் நுழைந்தார். ஒரு சளைக்காத பணியாளரான இவர், தமது வாழ்நாளின் பெரும்பகுதியை பிற்படுத்தப்பட்ட மக்களுக்கு சேவையாற்றுவதில் செலவிட்டார். புதிதாய் குருத்துவம் பெற்றிருந்த இவர், “டௌலோஸ்” (Toulouse) நகரில், கொடூரமான பிளேக் (Bubonic Plague) நோயால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு சேவை செய்தார். கி.பி. 1632ம் ஆண்டு, மே மாதம் முதல், 1634ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம் வரை, “மான்ட்பெல்லியரின்” இயேசுசபை கல்லூரியை (Jesuit College of Montepellier) தமது தலைமையகமாகக் கொண்டு பணியாற்றினார். இங்கே அவர் “ஹுகெனோட்ஸ்” (Huguenots) இன மக்களின் மன மாற்றத்திற்காக உழைத்தார். மருத்துவமனைகளுக்கு வருகை தந்தார். அவசியத்திலுள்ள மக்களுக்கு உதவிகள் செய்தார். களங்கப்பட்ட, ஏறுமாறான பாதைகளிலுள்ள பெண்களை நல்வழிப்படுத்தினார். ஏழைகளுக்கும் சிறுவர்களுக்கும் கத்தோலிக்க கோட்பாடுகளை உற்சாகமாகவும், ஆர்வத்துடன் பிரசங்கித்தார். ரெஜிஸ், அபாயகரமான பெண்கள் மற்றும் அனாதைகளுடன் பணிபுரிவதில் பிரசித்தி பெற்றவர். அவர்களுக்கு பாதுகாப்பான இல்லங்களை நிறுவியதுடன், அவர்களுக்கு வேலைவாய்ப்புகளையும் ஏற்பாடு செய்து தந்தார். அடிக்கடி நற்கருணை அருட்சாதன ஸ்தாபன ஏற்பாடு செய்து, பணக்காரர்களிடமிருந்து ஏழை மக்களுக்கு வேண்டிய உணவு, உடைகள் மற்றும் பணம் வசூலிப்பதற்கான ஏற்பாடுகள் செய்தார்.

அவர் விபச்சாரிகளுக்கு பல விடுதிகளை நிறுவினார். அப்பெண்களுக்கு பின்னலாடைகள் தயாரிக்கும் பணிகளை பயிற்சியளித்தார். இது அவர்களுக்கு நிலையான வருமானத்தை தந்தது. பிறரின் சுரண்டல் மற்றும் அச்சுறுத்தல்களிலிருந்து தங்கள் குல பெண்களை பராமரிப்பதற்கான ஒரு வாய்ப்பாக இது இருந்தது.

கி.பி. 1633ம் ஆண்டு, உள்ளூர் ஆயர் “மோன்சிக்னோர்” (Monsignor Louis II de la Baume de Suze) என்பவரது அழைப்பின் பேரில், ரெஜிஸ் “விவியர்ஸ் மறைமாவட்டத்திற்கு” (Diocese of Viviers) சென்றார். மறைமாவட்டம் முழுதும் பரவலாக மறைப்பணியாற்ற அவர் கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டார். கி.பி. 1633-40 ஆண்டுகளில், தென் கிழக்கு ஃபிரான்சின் (South-East of France) “விவாரிஸ்” (Vivaris) பிராந்தியம், ஃபிரான்சின் முன்னாள் பிராந்தியமான “ஃபோரேஸ்” (Forez) மற்றும் கிழக்கு ஃபிரான்சின் “வேலே” (Velay) ஆகிய பிராந்தியங்களிலுள்ள ஐம்பதுக்கும் மேற்பட்ட மாவட்டங்களில் மறைப் பணியாற்றினார். ரெஜிஸ், குருவாகவும் பொதுநிலையினராகவும் உழைத்தார். அவரது பிரசங்க முறைகள், எளிமையாகவும் மற்றும் நேரடியானதாகவும் இருந்ததாக கூறப்படுகிறது. கல்வியறிவற்ற விவசாயிகளுக்கு அவர் வேண்டுகோள் விடுத்ததன் காரணமாக, எண்ணற்ற மக்கள் கிறிஸ்தவர்களாக மனம் மாறினார்கள். ரெஜிசின் உழைப்பு முழுதும் கிறிஸ்தவ மனமாற்றங்களாக அருவடையாயின.

எனினும், அவரது தைரியம் - சில சந்தர்ப்பங்களில் கர்வம் என கருதப்பட்டது – வேறு சில குருக்களுடன் மோதலுக்கு வழிவகுத்தது. உள்ளூர் ஆயருடன் பதட்டமான ஒரு காலமும் உருவாகியிருந்தது. அவரால் கண்டிக்கப்பட்ட பலரால் வன்முறை அச்சுறுத்தல்களும் நேரிட்டிருந்தன. அவர் கனடா நாட்டின் ஆதிவாசி மக்களை மனமாற்றம் செய்வதற்கான மறைப்பணிகளுக்காக ஏங்கிக்கொண்டிருந்தாலும், அவர் தமது வாழ்நாள் முழுதும் ஃபிரான்ஸ் நாட்டிலேயே இருந்தார்.

பயணங்கள் கடினமாக இருந்த கடினமான மலைப்பகுதிகளில் - குறிப்பாக குளிர்காலத்தில் கூட, அவர் ஒரு நகரிலிருந்து வேறொரு நகருக்கு வெறும் கால்களுடன் நடந்தே சென்றார்.

கி.பி. 1640ம் ஆண்டு, டிசம்பர் மாதம், 31ம் தேதி, நாற்பத்துமூன்று வயதான ரெஜிஸ், நிமோனியா (Pneumonia) நோயால் மரித்தார்.

† Saint of the Day †

(June 16)

✠ St. John Francis Regis ✠

French Priest, Confessor, Jesuit Evangelist, and Preacher:

Born: January 31, 1597

Fontcouverte, Aude, France

Died: December 31, 1640 (Aged 43)

Lalouvesc, Ardèche, France

Venerated in: Catholic Church

Beatified: May 18, 1716

Pope Clement XI

Canonized: April 5, 1737

Pope Clement XII

Major shrine: Lalouvesc, France

Feast: June 16

Patronage:

Regis University, Regis High School, New York City, Regis Jesuit High School Aurora, Colorado, Lacemakers

Jean-François Régis, known as Saint John Francis Regis and St. Regis, was a French priest of the Society of Jesus, recognized as a saint by the Roman Catholic Church.

In a 1997 letter to the Bishop of Viviers, Pope St. John Paul II commemorated the fourth centenary of St. John Francis Regis' birth, honoring him as a “lofty figure of holiness” and an example for the Church in the modern world.

“In less than 10 years of ministry, this saintly Frenchman succeeded, with God’s help, in leading back to Christ an immense crowd of men, women, and children of all ages and walks of life,” the Pope recalled. He urged the faithful to imitate the saint and “put themselves in God’s hands with total trust.”

Born in 1597, John Francis Regis was the son of a wealthy merchant father and a mother descended from nobility. As a boy, he was sensitive, devout, and eager to please his parents and teachers. Educated by Jesuits from the age of 14, he entered the Society of Jesus in December of 1616.

As he followed the traditional Jesuit path of teaching and extensive studies, John also became known as a skilled catechist. He was eager to enter the priesthood and offered his first Mass in 1631. John spent much of the rest of that year caring for victims of a plague outbreak in the city of Toulouse.

In 1632, John received his assignment as a missionary to the French Protestants – known as Huguenots – as well as the country's lapsed Catholics and others in need of evangelization. The rest of his life would be devoted to this mission, with remarkable success.

John's missionary work spanned both a large geographical distance and a broad social spectrum. In over 50 districts of France, he preached the Gospel to children, the poor, prisoners, and others have forgotten or neglected by society. His best-known work involved helping women escape prostitution.

John's labors reaped a harvest of conversions. However, his boldness – perceived as arrogance in some cases – led to a conflict with certain other priests, a period of tension with the local bishop, and even threats of violence from those whose vices he condemned.

Against these obstacles, the priest persevered, sustained by fervent prayer and severe asceticism. His missionary work involved difficult winter journeys, and a witness at his beatification testified to John’s habit of preaching outdoors all day, then hearing confessions throughout the night.

St. John Francis Regis died at age 43, in late December of 1640. Though suffering from a lung ailment, he insisted on preaching a parish mission and hearing confessions. A penitent found him unconscious in the confessional, though he revived long enough to receive the last rites before dying.

Hailed as a confessor of the faith and a model for Jesuit missionaries, St. John Francis Regis was beatified in 1716 and canonized in 1737. Although June 16 was established as his feast day, there are different local and particular customs, including the Jesuits' celebration of his feast on July 2.

புனித.பெனோ(St.Benno) June 16

இன்றைய புனிதர் :

(16-06-2020)

புனித.பெனோ(St.Benno)

ஆயர்(Bishop)

பிறப்பு 

1010

ஹில்டஸ்ஹைம் Hildesheim, Germany)

    

இறப்பு 

16 ஜூன் 1106

பாதுகாவல்: பவேரியா(Bayern) & டிரேஸ்டன்(Dresden) மறைமாநிலத்தின் பாதுகாவலர்

இவர் ஷேக்கிசிஸ்(Sächsische) நாட்டு தம்பதிகளின் மகனாக பிறந்தார். 1040 ஆம் ஆண்டு குருவாக திருநிலைப்படுத்தப்பட்டார். பின்னர் ஹில்டஸ்ஹைம் என்ற ஊருக்கு பணிபுரிய அனுப்பப்பட்டார். அங்கிருந்து மீண்டும் கோஸ்லர்(Goslar) என்ற ஊருக்கு பணிக்கு மறைபரப்பு பணிக்காக சென்று, 17 ஆண்டுகள் அப்பணியை செய்தார். அங்கு பணிபுரியும்போது, ஜெர்மனியிலுள்ள டிரேஸ்டன் மறைமாவட்டத்திற்கு ஆயராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். ஆயரானபிறகு அம்மறைமாவட்டத்தில் பல ஆலயங்களையும், துறவறமடங்களையும் தொடங்கினார். ஏராளமான மக்களை இறைவன்பால் மனமாற்றி ஈர்த்தார். அப்போது சாக்சன் (Sachsen) நாட்டு அரசர் நான்காம் ஹென்றி ஆயருக்கு எதிராக போர்தொடுத்தான். இப்போரில் 1075-76 ஆம் ஆண்டு வரை ஆயரை அரசன் சிறைபிடித்து சென்று, தன் விருப்பப்படி அம்மறைமாநிலத்திற்கு வேறு ஒரு புதிய ஆயரை தேர்ந்தெடுத்தான். ஆனால் புதிய ஆயர் நீண்ட நாள் அப்பதவியில் நீடிக்கவில்லை. மூன்று ஆண்டுகள் கழித்து மீண்டும் பெனோ அவர்களே மீண்டும் தனது ஆயர் பொறுப்பை ஏற்றார். அப்போது அவர் பேராலயத்திற்கென்று ஓர் திறவுகோலை தயாரித்து, அத்திறவுகோலை எல்பே (Elbe) என்ற மாவட்டத்திலுள்ள ஓர் பேராலயத்தில் வைத்துவிட்டு, தன் ஆயர் பதவியிலிருந்து விலகினார். அத்திறவுகோலில் ஓர் மீனின் வயிற்றில் நதி ஓடுவதை போல செய்யப்பட்டிருந்தது. இவர் இறந்து பல ஆண்டுகள் கழித்து புனிதர்பட்டம் பெற்றபிறகு அரசர் ஐந்தாம் ஆல்பிரட்(Albrecht V) அவர்கள் இப்புனிதரின் கல்லறையை பவேரியா மறைமாவட்டத்திற்கு மாற்றினார். இன்றும் பவேரியாவில் இவர் பெயரால் புதுமைகள் நடந்துக்கொண்டிருக்கின்றது.

செபம்:

தியாகத்தின் மறு உருவே எம் இறைவா! கிறிஸ்துவத்தை ஜெர்மனி மண்ணில் பரப்பி, உமக்காக பல சிலுவைகளை சுமந்த புனித பெனோவிற்காக உமக்கு நன்றி கூறுகின்றோம், அவர் காட்டிய வழியில் சென்ற எம் முன்னோர்களை பின்பற்றி நாங்கள் என்றென்றும், உம்மை எம் வாழ்வில் பிரதிபலிக்க உம் அருள் தந்து எம்மை காத்தருளும்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (16-06-2020)

Saint Benno of Meissen

Born to the Saxon nobility, the son of Blessed Bezela of Goda; as an adult he was heavily involved in the power politics of his day. Educated in the abbey of Saint Michael, Hildesheim, Germany. Priest. Canon at the imperial chapel at Gozlar, Hanover. Chaplain to Emperor Henry III. Bishop of Meissen in 1066. Participated in the synod of Forcheim, Germany in 1078.

He spent a year in prison for backing the nobility and Pope Saint Gregory VII against Emperor Henry IV over lay investiture and the control of the Church by the State. At one point he was summoned to Rome, Italy; he ordered the canons to lock the cathedral while he was gone in case emperor Henry tried to occupy it. Henry did, and threw the keys of the cathedral into the river as a symbol to show no one could lock the church against him. When Benno returned, he went to the river and found the key; legend says it was protected by a fish.

Following the death of Pope Gregory VII, Benno pledged his allegiance to the anti-pope Guibert, but in 1097 he returned to support of the lawful Pope Urban II.

Even with all the polical involvement and turmoil, Benno never lost sight of his calling as a diocesan bishop. He visited parishes, preached and conducted Mass, enforced discipline among his clergy, and fought simony any place he found it. He was an accomplished musician, supported music and chant in the churches and monasteries, and wrote on the Gospels. In his later years he served a missionary to the Wends.

Benno continued to be an involved and controversial figure in politics even after his death. His biographer, Jerome Emser, worked a lot of Church versus State material into the book. Martin Luther wrote a furious diatriabe against Benno's canonization.

Born :

1010 at Hildesheim, Germany

Died :

16 June 1106 of natural causes

• buried in the cathedral of Meissen, Germany

• when the cathedral was rebuilt in 1285, his relics were translated to the new structure, with many miraculous cures accompanying the move

• relics translated to the bishop's castle at Stolp when Saxony became Protestant

• relics translated to Munich, Germany in 1580

Canonized :

1523 by Pope Adrian VI

Patronage :

anglers, fishermen

• weavers

• diocese of Dresden-Meissen, Germany

• Munich, Germany

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 16)

✠ மெய்ஸ்ஸன் நகர் புனிதர் பென்னோ ✠

(St. Benno of Meissen) 

ஒப்புரவாளர் மற்றும் மெய்ஸ்ஸன் மறைமாவட்ட ஆயர்:

(Confessor and Bishop of Meissen)

பிறப்பு: கி.பி. 1010

ஹில்ட்ஷெய்ம், ஸாக்சனி 

(Hildesheim, Duchy of Saxony)

இறப்பு: ஜூன் 16, 1106

மெய்ஸ்ஸன்

(Meissen)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

புனிதர் பட்டம்: மே 31, 1523 

திருத்தந்தை ஆறாவது அட்ரியான்

(Pope Adrian VI)

பாதுகாவல்: மீனவர்/ நெசவாளர்

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 16

“ஹில்ட்ஷெய்ம்” (Hildesheim) நகரின் வசதி வாய்ப்புள்ள பிரபுக்கள் குடும்பத்தின் வாரிசாகப் பிறந்த புனிதர் பென்னோ’வின் வாழ்க்கை வரலாறு பற்றின தகவல்கள் சிறிதளவே உள்ளன. உள்ளூரிலுள்ள புனிதர் மைக்கேல் துறவு மடத்தில் (St. Michael's monastery) கல்வி கற்ற இவர், கோஸ்லர் அத்தியாய (Canon of the Goslar chapter) நியாயஸ்தராக இருந்தார். இவர், கி.பி. 1066ம் ஆண்டு, அரசன் நான்காம் ஹென்றியால் (King Henry IV) “மெய்ஸ்ஸன்” நகரின் ஆயரவை அதிகாரமுள்ளவராக (Episcopal see of Meissen) நியமிக்கப்பட்டார்.

கி.பி. 1073ம் ஆண்டு, பென்னோ சாக்ஸன் நகர கலகத்தின் (Saxon Rebellion) ஆதரவாளராக தோன்றினார். இருப்பினும், “லம்பெர்ட்” (Lambert of Hersfeld) எனும் வரலாற்றாசிரியரும் சமகால அதிகாரிகளும் தங்கள் பங்குக்கு அவர்மீது மேலும் சிறிதளவு சாட்டினார்கள். அரசன் நான்காம் ஹென்றி கி.பி. 1075ம் ஆண்டு, பென்னோவை நாடு கடத்தினான். ஆனால் மறு வருடமே அவரை திரும்பி வர அனுமதித்தான்.

பட்டம் மற்றும் பதவியளிக்கும் கடுமையான சர்ச்சைகளில் பென்னோ திருத்தந்தை ஏழாம் கிரகோரிக்கு (Pope Gregory VII) ஆதரவளித்தார். மேலும், கி.பி. 1077ம் ஆண்டு, அரசனுக்கு எதிரான “ரூடோல்ஃப்” (Election of Antiking Rudolf of Rheinfelden) என்பவரது தேர்தலில் பங்கெடுத்ததாக கூறப்பட்டது.

எதிர் திருத்தந்தை மூன்றாம் கிளமென்ட்’டுக்கு (Antipope Clement III) எதிரானவர் என்ற காரணத்தால் “ரவென்னா” உயர்மறை மாவட்ட பேராயர் “கில்பர்ட்” (Archbishop Guibert of Ravenna) அவர்களுக்கு ஆதரவளித்தார். இதற்கு அரசன் நான்காம் ஹென்றியும் ஆதரவளித்தான்.

தமது செல்வாக்கினை “சாக்ஸன்” (Saxons) மக்களின் அமைதிக்காக உபயோகிப்பதாக பென்னோ வெளிப்படியாக வாக்குறுதியளித்திருந்தார். ஆனால் அதை அவரால் நிறைவேற்ற இயலாமல் போனது. 1097ல் திருத்தந்தையர் விருந்திற்கு வந்து திரும்புகையில் “இரண்டாம் அர்பன்” (Urban II) அவர்களை சரியான திருத்தந்தையாக அடையாளம் கண்டார். இத்துடன் அவர் நம்பத்தகுந்த வரலாற்றிலிருந்து மறைந்து போனார். ஆயினும் தமது மறை மாவட்டத்திற்கு அதிக சேவையாற்றியிருந்தார்.

அதன்பின்னர் அவரது மறைப்பணிகளைப்பற்றியோ திருச்சபையை கட்டி எழுப்புவதற்கான ஆர்வம் பற்றியோ யாதொரு ஆதாரங்களும் கிடைக்கவில்லை. கி.பி. 1106ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 16ம் நாளன்று, பென்னோ இயற்கையாக மரணம் எய்தினார்.

† Saint of the Day †

(June 16)

✠ St. Benno of Meissen ✠

Confessor and Bishop of Meissen:

Born: 1010 AD

Hildesheim, Duchy of Saxony

Died: June 16, 1106

Meissen, Margraviate of Meissen

Venerated in: Roman Catholic Church

Canonized: May 31, 1523

Pope Adrian VI

Major shrine: Munich, formerly Meissen

Feast: June 16

Patronage: Fishermen, Weavers, Dresden-Meissen, Munich

Saint Benno was named Bishop of Meissen in 1066. Venerated since the 13th century, he was canonized in 1523.

Today, June 16, we celebrate the feast of Saint Benno, Confessor, Bishop of Meissen, Germany, and patron saint of fishermen. Saint Benno worked throughout his long life to reform the Church, supported the legitimacy of the Pope at a time when the papacy was being politically attacked, suffered persecution and exile, and worked numerous miracles. Saint Benno remains one of the most venerated saints throughout Germany.

Benno was born to a noble family in Saxony (modern-day Germany) and was educated from a young age by the monks of the abbey of Saint Michael. He was ordained a priest, and eventually, at the age of 56 became Bishop of Meissen. Soon thereafter, he was appointed Canon to the imperial chapel of Emperor Henry III, a pious ruler who looked to the Church for guidance in political matters. Upon his death, Henry IV ascended to the throne, at the young age of sixteen. Unlike his predecessor, he sought to subjugate the Church to the state, and restrict the legitimacy of the papacy throughout Germany.

However, at that time, one of the greatest of the Church’s popes, Pope Gregory VII, sat on the Chair of Peter and wished for nothing more than to preserve the role of the Pope in investing bishops—that is, providing bishops with the symbols of their holy office, signifying their marriage to the Church. This “Investiture Contest” spread throughout Europe, and many bishops sided with the political leaders of their regions, rather than the Pope. However, Saint Benno stood alongside Pope Gregory VII, against the Emperor, instituting the reforms of the Church and maintaining the divine duties of the Pope. For his trouble, he was imprisoned and exiled for many years.

One of the most famous legends told of Saint Benno involves his barring the emperor from receiving the Holy Eucharist following his ex-communication (the Pope had excommunicated Henry IV, due to his decisions to challenge the Church’s legitimate authority to invest bishops). Henry, however, hoped that the German bishops would take no notice of this `ex-communication' and rode to Meissen—to the cathedral served by Saint Benno—to receive the Eucharist. Saint Benno realized that there was nothing he could do to keep the emperor out, save barring the cathedral to everyone. So that is what he did. He locked the cathedral doors and threw the keys into the river Elbe. Henry knew that if he attempted to break down the doors to the cathedral, he would anger the crowds gathered, so simply rode away vowing vengeance on the holy bishop.

After he had gone, Saint Benno ordered the local fisherman to cast their nets into the Elbe, and after praying over the water, they hauled in their nets. In the net was a fish that had the keys to the cathedral hanging upon its fins. Benno retrieved the key and reopened the cathedral. It was not soon thereafter that he was both imprisoned and exiled, although he would not stray from the teachings of the Church, even under threat of punishment.

Saint Benno lived to be a very old man and spent the last years of his life preaching the faith to those who had not yet converted. He never lost sight of his calling as a diocesan bishop, visiting and preaching at all the parishes in his diocese, celebrating the Mass, enforcing discipline and enacting reform amongst the clergy, and building many grand cathedrals for the glory of the Lord. An accomplished musician, Saint Benno encouraged music and chanting during Masses throughout the diocese, penned many hymns, and wrote extensively on the Gospels. 

Following his death, at the age of nearly one hundred, Saint Benno was buried in the cathedral at Meissen. When the cathedral was rebuilt in 1285, his relics were translated to the new cathedral, and many miraculous cures were reported at that time. His relics were later translated to Munich in 1580, and Saint Benno remains the patron saint of that city today.

Saint Benno lived during a difficult political time and managed—despite threat, imprisonment, and punishment—to remain true to the teachings of the Church, and his role as priest and bishop. At a time when the Church is criticized and attacked from both the inside and outside, we look to saints like Saint Benno as inspiration. His witness provides an example to each of us, inspiring fidelity and truth, even when these are the “hard decisions” to make.

புனித ஆலிஸ் (1220-1250) June 15

ஜூன் 15 

புனித ஆலிஸ் (1220-1250)

இவர் பெல்ஜியத்தில் உள்ள ஷேர்பெக் என்ற இடத்தில் பிறந்தார்.

தன்னுடைய ஏழாவது வயதிலேயே சிஸ்டர்சியன் துறவிகள் மடத்தில் சேர்ந்த இவர், அங்கேயே தன்னுடைய கல்வியைக் கற்கத் தொடங்கினார். கல்வியில் சிறந்து விளங்கிய இவர், தாழ்ச்சியோடும் இருந்தார.

இவருக்கு 20 ஆவது வயது நடக்கும்பொழுது தொழுநோயால் பாதிக்கப்பட்டார்‌. அதனால் இவர் தனிமைப்படுத்தப்பட்டார். தொழுநோயால் இவர் துன்பங்களை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்த அதே வேளையில், கண்பார்வையையும் இழந்தார். இதனால் இவர் அடைந்த துயருக்கு அளவே இல்லை.

இப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையில் இவர் நற்கருணை ஆண்டவர்மீது மிகுந்த பற்றுக் கொள்ளத் தொடங்கினார். அந்தப் பற்று இவருக்கு ஆறுதலையும் அரவணைப்பையும் நம்பிக்கையையும் தந்தது. சில நேரங்களில் நற்கருணை ஆண்டவர் இவருக்குக் காட்சி தந்து இவரைத் திடப்படுத்தினார்.

நாள்கள் செல்ல செல்ல இவருடைய உடலில் வேதனை மிகுதியானது. இதனால் இவர் தன்னுடைய முப்பதாவது வயதில் உடல்நலம் குன்றி இறையடி சேர்ந்தார்.

இவருக்கு 1907 ஆம் ஆண்டு திருத்தந்தை பத்தாம் பயஸால் புனிதர் பட்டம் கொடுக்கப்பட்டது. இவர் பார்வையற்றவர்கள், முடக்குவாதத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் ஆகியோருக்குப் பாதுகாவலராக இருக்கிறார்

சிரகுஸ் நகர்ப் புனித மார்சியன்(முதல் நூற்றாண்டு) June 14

ஜூன் 14

சிரகுஸ் நகர்ப் புனித மார்சியன்

(முதல் நூற்றாண்டு)

இவர் திரு அவையின் முதல் திருத்தந்தையான புனித பேதுருவால் இத்தாலியிலுள்ள சிரகுஸ் என்ற நகருக்கு நற்செய்தி அறிவிக்க அனுப்பப்பட்டார். இவர் புனித பேதுருவின் வார்த்தைகளுக்கு அப்படியே கீழ்ப்படிந்து அந்த நகருக்கு சென்றார்.

அந்நகரில் இவர் நற்செய்தி அறிவிக்கும்போது, யூதர்கள் இவரைப் பிடித்து, ஒரு பெரிய கோபுரத்திலிருந்து தள்ளிக் கொன்றுபோட்டார்கள்.

இவ்வாறு புனித மார்சியன் ஆண்டவர் இயேசுவுக்காக இரத்தம் சிந்தி தன் இன்னுயிரை ஈந்தார்.

புனிதர் வைட்டஸ் ✠(St. Vitus) June 15

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 15)

✠ புனிதர் வைட்டஸ் ✠

(St. Vitus)

மறைசாட்சி, தூய உதவியாளர்:

(Martyr, Holy Helper)

பிறப்பு: கி.பி. 290

சிசிலி

(Sicily)

இறப்பு: கி.பி. 303 (வயது 12–13)

லூக்கானியா, தற்போதைய பசிலிகட்டா, இத்தாலி

(Lucania, modern-day Basilica, Italy)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 15

பாதுகாவல்:

நடிகர்கள்; நகைச்சுவையாளர்கள்; ரிஜெக்கா (Rijeka), குரோஷியா (Crotia); செக்கோஸ்லோவாக்கியா (Czechoslovakia); நடனக் கலைஞர்கள்; நாய்கள்; வலிப்பு நோய் (Epilepsy); மஸரா டெல் வல்லோ (Mazzara del Vallo), சிசிலி (Sicily); அதிக தூக்கம் (Over Sleeping); ப்ராக் (Prague), செக் குடியரசு (Czech Republic); நரம்பு சம்பந்தமான ஒருவித தசை வலிப்பு நோய் (Rheumatic Chorea); தூய வைட்டஸ் நடனம் (Saint Vitus Dance); செர்பியா (Serbia); பாம்பு கடி (Snake Bites); புயல்கள் (Storms); வாச்சா (Vacha), ஜெர்மனி (Germany); செவன் (Zeven), லோயர் சாக்சனி (Lower Saxony); ஹெட் கூயி (Het Gooi), நெதர்லாந்து (Netherlands); இ க்ளாம்பஸ் வைட்டஸ் (E Clampus Vitus).

புனிதர் வைட்டஸ், கிறிஸ்தவ பாரம்பரியங்களின்படி, சிசிலி நாட்டின் கிறிஸ்தவ புனிதரும் மறைசாட்சியுமாவார்.

இவர், கி.பி. 303ம் ஆண்டு, தூய ரோம பேரரசை ஒன்றாக ஆண்ட இரண்டு பேரரசர்களான (Roman Emperors) “டயாக்லேஷியன்” மற்றும் “மேக்ஸ்மியன்” (Diocletian and Maximian) ஆகியோரின் ஆட்சியில் நடந்த கிறிஸ்தவ துன்புறுத்தல்களின்போது மரித்தவர் ஆவார். ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையின் மத்திய காலத்திற்குரிய பதினான்கு தூய உதவியாளர்களில் (One of the Fourteen Holy Helpers) ஒருவராக கொள்ளப்படுகிறார்.

கிறிஸ்தவ பாரம்பரயங்களின்படி, புனிதர்கள் “வைட்டஸ்” (Vitus), “மொடஸ்டஸ்” (Modestus) மற்றும் “கிரெசென்ஷியா” (Crescentia) ஆகிய மூவரும் பேரரசன் “டயாக்லேஷியனால்” (Diocletian) துன்புறுத்தப்பட்டு கொல்லப்பட்டனர்.

புனிதர் ஜெர்மைன் கஸின் ✠(St. Germaine Cousin) June 15

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 15)

✠ புனிதர் ஜெர்மைன் கஸின் ✠

(St. Germaine Cousin)

ஃபிரெஞ்ச் புனிதர்:

(French Saint)

பிறப்பு: கி.பி. 1579

பைப்ரேக், டௌலோஸ், ஃபிரான்ஸ்

(Pibrac, Toulouse, France)

இறப்பு: கி.பி. 1601

பைப்ரேக், டௌலோஸ், ஃபிரான்ஸ்

(Pibrac, Toulouse, France)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: மே 7, 1864

திருத்தந்தை ஒன்பதாம் பயஸ்

(Pope Pius IX)

புனிதர் பட்டம்: ஜூன் 29, 1867

திருத்தந்தை ஒன்பதாம் பயஸ்

(Pope Pius IX)

முக்கிய திருத்தலம்:

பைப்ரேக்

(Pibrac)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 15

பாதுகாவல்:

கைவிடப்பட்ட மக்கள் (Abandoned People), துஷ்பிரயோகம் செய்யப்பட்டவர்கள் (Abuse Victims), வறுமைக்கு எதிரானக (Against Poverty), ஊனமுற்றோர் (Disabled People), கிராமப்புற பெண்கள், (Girls from Rural Areas), நோய் (Illness), வறிய நிலை (Impoverishment), பெற்றோரை இழந்தோர் (Loss of Parents), உடல் பயிற்சி சிகிச்சையாளர்கள் (Physical Therapists)

புனிதர் ஜெர்மைன் கஸின், ஒரு ஃபிரெஞ்ச் புனிதர் ஆவார். ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் “டௌலோஸ்” (Toulouse) நகரிலிருந்து 15 கிலோமீட்டர் தூரத்திலுள்ள “பைப்ரேக்” (Pibrac) எனும் கிராமத்தில் மிகவும் தாழ்ச்சியுள்ள பெற்றோருக்குப் பிறந்தவர்.

கத்தோலிக்க கலைக்களஞ்சியம் (Catholic Encyclopedia) இவரைப்பற்றி பின்வருமாறு எழுதுகிறது:

“தமது பிறப்பு முதலே எண்ணற்ற துன்பங்களை அனுபவித்தவராக இவர் குறிப்பிடப்படுகிறார். இவர் பிறக்கும்போதே ஒரு கை சிதைந்த நிலையிலும், “ஸ்க்ரோஃபுலா” (Scrofula) எனப்படும் காசநோய் சம்பந்தமான ஒரு நோயுடனும் பிறந்தார். இவர் கைக்குழந்தையாக இருக்கும்போதே தமது தாயை இழந்தார். இவரது தந்தை விரைவிலேயே மறுமணம் செய்துகொண்டார். புதிதாக வந்த மாற்றான்தாய் இவரை கொடுமைப்படுத்தினார். ஜெர்மைனுடைய நோயிலிருந்து பிற குழந்தைகளை பாதுகாப்பதாக பாசாங்கு செய்த மாற்றான்தாய், ஜெர்மைனை வீட்டிலிருந்து விலக்கி வைக்க தந்தையின் சம்மதம் பெற்றார். ஆகவே, ஜெர்மைன் குழந்தை பருவத்திலிருந்தே கால்நடை மேய்க்கும் பணியைச் செய்தார். இரவில் களைத்துப்போய் வீடு திரும்பினால் அவரது படுக்கை குப்பைகளாக இருக்கும் அல்லது ஈரமாக இருக்கும். இதுபோன்ற நடைமுறைகளால் குழந்தைப் பருவத்திலிருந்தே தாழ்ச்சியையும், பொறுமையையும் கற்றுக்கொண்டார். கடவுளின் பிரசன்னத்தின் அதிசய உணர்வுகளும் ஆன்மீக ஈடுபாடுகளும் பிறப்பு முதலே அவருக்கு இறை பரிசாக அளிக்கப்பட்டிருந்தன. இவையனைத்துமே இப்புனிதரது தனிமையான வாழ்க்கையின் ஒளி மற்றும் ஆசீர்வாதங்களின் ஆதாரமாக விளங்கின. வறுமை, நலிந்த மற்றும் தளர்ந்த உடல் நிலை, காலத்தின் கடுமையான பருவ மாற்றங்கள், பாசமும் அனுசரணையும் இல்லாத சொந்த குடும்பத்தினர், ஆகியவற்றுடன் தாமாகவே தேடி பெற்றுக்கொண்ட துன்பங்களும் தாழ்ச்சியுடனும் இன்னும் அதிக வேதனைகளைத் தந்தன. தினசரி உணவாக சாதாரண ரொட்டி மற்றும் தண்ணீர் ஆகியவற்றையே வழக்கமான உணவாக ஏற்றுக்கொண்டார். ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட தூய நற்கருணையிலுள்ள இயேசு மீதும் அவரது கன்னித்தாய் மீதும் அவர் கொண்டிருந்த மாறாத அன்பு இவரது புனிதத் தன்மையை இன்னும் அதிகரித்தது. திருப்பலியில் தினமும் ஆர்வமுடன் கலந்துகொள்வார். ஆலய மணியோசை கேட்டதுமே தமது மந்தையை அப்படியே மேய்ச்சல் நிலத்தில் விட்டுவிட்டு திருப்பலியில் கலந்துகொள்ள ஓடுவார். கிட்டத்தட்ட ஓநாய் போன்ற காட்டு மிருகங்கள் உலவும் வனாந்தரங்களின் அருகில் மேய்ச்சல் நிலம் இருந்தும் என்றுமே அவரது மந்தைக்கு யாதொரு ஆபத்தும் ஏற்பட்டதில்லை.”

பாவச் செயல்களை சரி செய்யும் முயற்சியாக அவர் முன்னெடுத்த தவ முயற்சிகளும் அடிக்கடி நற்கருணை ஆராதனைகளில் அவர் பங்கெடுத்தமையும் குறிக்கத்தக்கது. மரியன்னையின் மீதுள்ள அவரது பக்தியும் அதிகரித்துக்கொண்டு போனதும் குறிப்பிடத்தக்கது. ஜெபமாலை மட்டுமே அவரது ஒரே புத்தகமாயிருந்தது. இயேசு மீதும் அவரது அதி தூய கன்னித் தாயின் மீதும் அவர் கொண்ட பக்தியும், அன்பும் அளவிட இயலாததும், குறிப்பிடத்தக்கதுமாகும். திருப்பலிக்கான முதல் ஆலய மணியோசை கேட்டதுமே எங்கிருந்தாலும் முழங்கால்படியிட்டு சிலுவை அடையாளமிடுவது அவரது குறிப்பிடத்தக்க கிறிஸ்தவ உயர் பண்பாகும்.

ஆழமற்ற நதியோரங்களிலும், அடை மழையின் பின்னும் அல்லது உறைபனி உருகும் காலங்களிலுமாக அல்லது சீரற்ற அனைத்து காலங்களிலும் அவரது பக்திமயமான தவ வாழ்க்கை சீராக இருந்தது. எழைகளின்பால் அவர் கொண்ட அன்பும் அக்கறையும் இன்னும் அதிகரித்தது. தமக்கு கிடைத்த உலர்ந்த ரொட்டியையும் பிறருடன் பகிர்ந்து உண்ணும் அவரது தாராள, உதார குணம் மிகவும் உயர்வானது.

கி.பி. 1601ம் ஆண்டின் கோடை காலத்தின் ஆரம்பத்தில் ஒருநாள் அதிகாலை, திராட்சைக் கொடிகளால் வேயப்பட்ட தட்டி (Pallet of Vine-Twigs) படுக்கையிலிருந்து எழுந்திருக்காததை கவனித்த இவரது தந்தை, இந்த இருபத்திரண்டு வயது புனிதர் விழிக்காமலேயே நித்திய வாழ்வை நோக்கிச் சென்றிருந்ததைக் கண்டார்.

புனித.பெர்னார்டு (Bernhard of Aosta June 15

இன்றைய புனிதர் :

(15-06-2020)

புனித.பெர்னார்டு (Bernhard of Aosta)

பாதுகாவல்: மலை ஏறுபவர்களுக்கும், ஆல்ப்ஸ் மலைவாழ் மக்களுக்கும்

பிறப்பு 

923

அவோஸ்டா(Aostatal)

    

இறப்பு 

15 ஜூன் 1008

நோவரா(Novara)

புனிதர்பட்டம்: 1923, திருத்தந்தை 11 ஆம் பயஸ்

இவர் ஓர் சாதாரண குடும்பத்தில் மகனாக பிறந்தார். இவர் இறையியலையும், மெய்யியலையும், திருச்சபை சட்டங்களையும் கற்றுத் தேர்ந்தார். இவரது பெற்றோர் இவரின் கல்லூரி படிப்பை முடித்தபின், பணக்கார பெண்ணிற்கு திருமணம் செய்து வைக்க எண்ணினார். ஆனால் பெர்னார்டு இதை வெறுத்தார். இவரின் மனம் எப்போதும் ஆன்மீக வாழ்வையே நோக்கி சென்றது. இதனால் தன்னுடைய மறைமாவட்ட ஆயர் இல்லத்தில் சேர்ந்து பணியாளராக செயல்பட்டார். இவரின் பணியால் அம்மறைமாவட்ட மக்கள் ஏராளமான பயனை பெற்றனர். இவர் இறக்கும் வரை மறைமாவட்ட குருக்களின் கல்லூரியில் பணியாற்றினார். இவர் 1008 ல் அல்லது 1009 ல் இறந்திருக்கலாம் என்றும் கூறப்படுகின்றது. இவர் நோவரா என்ற ஊரில் அடக்கம் செய்யப்பட்டு, அவர் கல்லறையின் மேல் பேராலயம் ஒன்றும் கட்டப்பட்டுள்ளது. பின்னர் இத்தாலி மற்றும் சுவிட்சர்லாந்திற்கும் இடையில் இவர் நோயாளிகளை பராமரிப்பதற்கென ஓர் இல்லம் தொடங்கினார். நாளடைவில் இவ்வில்லத்தை புனித அகுஸ்தினார் சபையை சார்ந்தவர்கள் கைப்பற்றினர். இப்போது அந்நாடுகளுக்கு சுற்றுலாவிற்கு வரும் மக்கள் அவ்வில்லத்தில் இலவசமாக தங்கி, தங்களின் சுற்றுலாவை மேற்கொள்கின்றனர்.

செபம்:

அன்பான இறைவா! புனித பெர்னார்டு இறைவன் மேல் தணியாத தாகம் கொண்டு வாழ்ந்தார். நாங்களும் எங்களின் சொல், செயல், சிந்தனைகளில் உம்மை பற்றிக்கொண்டு, என்றும் உமக்குரியவர்களாக வாழ வரம் தாரும்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (15-06-2020)

Saint Bernard of Menthon

St. Bernard of Menthon was Born in 923, probably in the castle Menthon near Annecy, in Savoy; died at Novara, 1008. He was descended from a rich, noble family and received a thorough education. He refused to enter an honorable marriage proposed by his father and decided to devote himself to the service of the Church. Placing himself under the direction of Peter, Archdeacon of Aosta, under whose guidance he rapidly progressed, Bernard was ordained priest and on account of his learning and virtue was made Archdeacon of Aosta (966), having charge of the government of the diocese under the bishop. Seeing the ignorance and idolatry still prevailing among the people of the Alps, he resolved to devote himself to their conversion. For forty two years he continued to preach the Gospel to these people and carried the light of faith even into many cantons of Lombardy, effecting numerous conversions and working many miracles.

For another reason, however, Bernard's name will forever be famous in history. Since the most ancient times there was a path across the Pennine Alps leading from the valley of Aosta to the Swiss canton of Valais, over what is now the pass of the Great St. Bernard. This pass is covered with perpetual snow from seven to eight feet deep, and drifts sometimes accumulate to the height of forty feet. Though the pass was extremely dangerous, especially in the springtime on account of avalanches, yet it was often used by French and German pilgrims on their way to Rome. For the convenience and protection of travelers St. Bernard founded a monastery and hospice at the highest point of the pass, 8,000 feet above sea-level, in the year 962. A few years later he established another hospice on the Little St. Bernard, a mountain of the Graian Alps, 7,076 feet above sea-level. Both were placed in charge of Augustinian monks after pontifical approval had been obtained by him during a visit to Rome.

These hospices are renowned for the generous hospitality extended to all travelers over the Great and Little St. Bernard, so called in honor of the founder of these charitable institutions. At all seasons of the year, but especially during heavy snow-storms, the heroic monks accompanied by their well-trained dogs, go out in search of victims who may have succumbed to the severity of the weather. They offer food, clothing, and shelter to the unfortunate travelers and take care of the dead. They depend on gifts and collections for sustenance. At present, the order consists of about forty members, the majority of whom live at the hospice while some have charge of neighboring parishes.

The last act of St. Bernard's life was the reconciliation of two noblemen whose strife threatened a fatal issue. He was interred in the cloister of St. Lawrence. Venerated as a saint from the twelfth century in many places of Piedmont (Aosta, Novara, Brescia), he was not canonized until 1681, by Innocent XI. His feast is celebrated on the 15th of June.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

புனிதர் முதலாம் மெத்தோடியஸ் June 14

† இன்றைய புனிதர் †

( ஜூன் 14 )

✠ புனிதர் முதலாம் மெத்தோடியஸ் ✠

(St. Methodios I of Constantinople)

பிறப்பு: கி.பி. 788

சிராக்கஸ்

(Syracuse)

இறப்பு: ஜூன் 14, 847

கான்ஸ்டன்டினோபிள்

(Constantinople)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 14

புனிதர் முதலாம் மெத்தோடியஸ், கி.பி. 843ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 4ம் நாள் முதல், கி.பி. 847ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 14ம் நாள் வரை “கான்ஸ்டன்டினோபிள் நகரின் கிறிஸ்தவ தலைவராக” (Ecumenical Patriarch of Constantinople) பொறுப்பேற்றிருந்தவர் ஆவார்.

முதலாம் மெத்தோடியஸ் சிசிலி (Sicily) நாட்டின் சிராக்கஸ் ((Syracuse)) நகரில் செல்வந்தர்களான பெற்றோருக்கு பிறந்தார். இளம் வயதிலேயே கல்வி கற்பதற்காக கான்ஸ்டன்டினோபிள் ஆனுப்பப்பட்டார். நன்கு கற்று அரசவையிலே நல்லதொரு பணி நியமனம் பெறுவார் என இவரது பெற்றோர் கனவு கண்டனர். ஆனால், அவர்களது கனவை பொய்யாக்கிய இவர், “பித்தினியா” (Bithynia) நகரிலுள்ள துறவு மடத்தில் சேர்ந்தார். இறுதியில் மடாதிபதியுமானார்.

கி.பி. 813ம் ஆண்டு முதல் கி.பி. 820ம் ஆண்டு வரையான காலகட்டத்தில், “ஆர்மேனிய பேரரசன் ஐந்தாம் லியோ” (Emperor Leo V the Armenian) என்பவரது காலத்தில் சமய திருச்சொரூபங்கள் அல்லது படங்களை வணங்கும் அல்லது ஆராதிக்கும் மக்களை (Iconoclast persecution) துன்புறுத்தி கொல்லும்படி இரண்டாம் முறையாக உத்தரவிட்டிருந்தான்.

கி.பி. 815ம் ஆண்டு, பதவியிறக்கப்பட்ட தூதராக மெத்தோடியஸ் ரோம் பயணமானார். கி.பி. 821ம் ஆண்டு, நாடு திரும்பிய இவரை, சிலை வழிபாட்டின் எதிர்ப்பாளரான பேரரசன் இரண்டாம் மைக்கேலால் (Emperor Michael II) சிலை அல்லது சொரூபங்களை ஆராதிப்பவராக அடையாளம் காணப்பட்டு, குற்றம் சாட்டப்பட்டு, நாடு கடத்தப்பட்டார். கி.பி. 829ம் ஆண்டில் விடுதலை செய்யப்பட்ட இவர், முரண்பாடாக, சிலை வழிபாட்டை இன்னும் தீவிரமாக எதிர்க்கும் பேரரசன் “தியோபிலசி’ன்” (Emperor Theophilos) அரசவையில் முக்கிய பதவி நியமனம் பெற்றார்.

கி.பி. 843ம் ஆண்டில் பேரரசன் மரணமடைந்ததன் பின்னர், செல்வாக்குள்ள மந்திரி “தியோக்டிஸ்டோஸ்” (Theoktistos) ராஜ மாதா “தியோடரா’விடம்” (Theodara), அவரது இரண்டு வயது மகன் “மூன்றாம் மைக்கேலி’ன்” (Michael III) அரச பிரதிநிதியாக செயலாற்றுமாறு சம்மதிக்க வைத்தார். தேவாலயங்களிலிலிருந்து நீக்கப்பட்ட சிலைகளும் சொரூபங்களும் படங்களும் மீண்டும் வைக்கப்பட அனுமதி வழங்கினார். இப்படி செய்வதினால் இறந்துபோன பேரரசனான அவரது கணவருக்கு வந்த அவப்பெயர் நீங்கும் என்றார். கிறிஸ்தவ தலைவராக (Patriarch) பதவியிலிருந்த “ஏழாம் ஜான்” (John VII Grammatikos) என்பவர் பதவியிலிருந்து இறக்கப்பட்டார். மெத்தோடியஸ் மீண்டும் அப்பதவியில் அமர்த்தப்பட்டார். இதன்மூலம் சிலை வழிபாடு அல்லது சொரூப ஆராதனை சர்ச்சைகள் ஒரு முடிவுக்கு வந்தன. கி.பி. 843ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 11ம் நாள் முதல், தேவாலயங்களில் சொரூபங்கள் வைக்கப்பட அனுமதிக்கப்பட்டன.

பாடலாசிரியர் புனிதர் ஜோசஃப் June 14

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 14)

✠ பாடலாசிரியர் புனிதர் ஜோசஃப் ✠

(St. Joseph the Hymnographer)

துறவி/ பாடலாசிரியர்:

(Monk/ Hymnographer)

பிறப்பு: கி.பி. 816

சிசிலி

(Sicily)

இறப்பு: ஏப்ரல் 3, 886

தெஸ்ஸலோனிக்கா

(Thessalonica)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

கிழக்கு கத்தோலிக்க திருச்சபைகள்

(Eastern Catholic Churches)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 14

பாடலாசிரியரான புனிதர் ஜோசஃப், ஒன்பதாம் நூற்றாண்டின் துறவியும், ஆன்மீக கவிஞரும், பாடலாசிரியருமாவார். “இனிமையான குரல் கொண்ட திருச்சபையின் பாடும் பறவை” (The Sweet-Voiced Nightingale of the Church) என்று இவரை அறிந்தோர் கூறுவர்.

கி.பி. ஏறக்குறைய 816ம் ஆண்டு, சிசிலியிலுள்ள (Sicily) பக்தியுள்ள பெற்றோரான “புலோடினஸ்” மற்றும் “அகதா’வுக்கு” (Plotinus and Agatha) மகனாகப் பிறந்தார். சிசிலியின் மீதான அரேபிய படையெடுப்பின் காரணமாக, அவருடைய குடும்பம் சிசிலியை விட்டு புலம்பெயர முடிவெடுத்தனர். 

கி.பி. சுமார் 840ம் ஆண்டில், “தெஸ்ஸலோனிக்கா’வின்” ஆயர் (Bishop of Thessalonica) இவரை ஒரு “குரு-துறவியாக” (Hieromonk) அருட்பொழிவு செய்வித்தார். ஒருமுறை “தெஸ்ஸலோனிக்கா” வந்த புனிதர் கிரகோரி (St. Gregory of Dekapolis), இவரது குணநலன்களால் ஈர்க்கப்பட்டு, இவரை “கான்ஸ்டன்டினோபில்” (Constantinople) நகரிலுள்ள தமது “ஸ்டௌடியோஸ்” எனும் (Stoudios Monastery) துறவியர் மடத்தில் சேர அழைத்தார். கி.பி. 841ம் ஆண்டு, திருத்தந்தை மூன்றாம் லியோ (Pope Leo II) அவர்களின் அழைப்பைத் தொடர்ந்து ஜோசஃப், கிரகோரி அவர்களால் ரோம் அனுப்பப்பட்டார். ஆனால், அரேபிய கடல் கொள்ளைக்காரர்களால் வழியிலேயே மறித்து சிறை பிடிக்கப்பட்ட ஜோசஃப், “கிரேட்” (Crete) எனும் கிரேக்க தீவில் அடிமையாக விற்கப்பட்டார்.

இவர் கிரேட் தீவில் அடிமைத்தளையில் இருக்கையில், புனிதர் நிக்கோலஸ் (St. Nicholas) இவருக்கு காட்சியளித்தார். அவர், ஜோசஃபை பார்த்து, கடவுளின் பெயரில் பாடல் பாடு என்றார். ஜோசஃப் பாடியதும், “எழுந்து என்னைப் பின்தொடர்” என்று கூறிவிட்டு சென்றார். இதன்பின்னர், ஜோசஃபுக்கு விரைவில் விடுதலை கிடைத்தது. அவர் “கான்ஸ்டன்டினோபிள்” திரும்ப ஒரு வருட காலம் ஆனது.

கி.பி. 855ம் ஆண்டு, ஒரு துறவு மடத்தினை நிறுவி, மரித்துப்போன தமது வழிகாட்டியான புனிதர் கிரகோரியின் (Gregory of Dekapolis) பெயரில் அர்ப்பணித்தார். இறைவன் புகழ்பாடும் பண்பாடித் திரிந்த ஜோசஃப், தமது எழுபது வயதில் மரித்தார்.

புனிதர் ஆல்பர்ட் சிமியேலோவ்ஸ்கி June 14

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 14)

✠ புனிதர் ஆல்பர்ட் சிமியேலோவ்ஸ்கி ✠

(St. Albert Chmielowski)

மறைப்பணியாளர், நிறுவனர்:

(Religious and Founder)

பிறப்பு: ஆகஸ்ட் 20, 1845

இகொலோமியா, மலோபோல்ஸ்கி, போலந்து

(Igołomia, Małopolskie, Congress Poland)

இறப்பு: டிசம்பர் 25, 1916 (வயது 71)

க்ரகோவ், போலந்து அரசு

(Kraków, Kingdom of Poland)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

முக்திபேறு பட்டம்: ஜூன் 22, 1983, 

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

புனிதர் பட்டம்: நவம்பர் 12, 1989

திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல்

(Pope John Paul II)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 17

பாதுகாவல்:

ஏழைகளின் ஊழியர்கள் (Servants of the Poor)

ஏழைகளின் ஊழிய சகோதரிகள் (Sisters Servants of the Poor)

பிரான்சிஸ்கன் மூன்றாம் நிலை சபை (Franciscan tertiaries)

வீரர்கள், தொண்டர்கள், சாகுபடி, பயணிகள், புலாவி (Puławy),

சோஸ்னோவிக் மறைமாவட்டம் (Diocese of Sosnowiec), ஓவியர்கள்

புனிதர் ஆல்பர்ட் சிமியேலோவ்ஸ்கி, ஒரு “ஒப்புக்கொள்ளப்பட்ட போலிஷ் மறைப்பணியாளர்” (Polish Professed Religious) ஆவார். இவர், “ஏழைகளின் ஊழியர்கள்” (Servants of the Poor) மற்றும் “ஏழைகளின் ஊழிய சகோதரிகள்” (Sisters Servants of the Poor) ஆகிய சபைகளை நிறுவியவருமாவார். ஜனவரி கிளர்ச்சியில் ஈடுபட்டிருந்த இவருக்கு காலில் ஏற்பட்ட பலத்த காயம் காரணமாக, இவர் தமது கால் ஒன்றினை இழக்க நேர்ந்தது. இதன் காரணமாக, தமது வாழ்நாள் முழுதும் ஒரு மரத்தினாலான ஒரு பொய்க் காலை பொருத்தியவாறே வாழ்ந்தார்.

பிரபலமான ஓவியராக மாறிய அவர், தமது ஓவியங்களை ஏழைகளின் நிலை வாழ்க்கைக்கு ஆதரவாக அர்ப்பணிப்பதற்காக அனைத்தையும் கொடுக்க முடிவு செய்வதற்கு முன்னர், தமது ஓவியங்களின் பெரும்பகுதியை கருப்பொருள்களாக ஆன்மீகத்தைப் பயன்படுத்தினார். தொடக்கத்தில் “இயேசுசபையில்” (Jesuits) இணைந்த அவர், பின்னர் அதனின்றும் வெளியேறி, “தூய ஃபிரான்சிசின் மூன்றாம் நிலை சபையில்” (Third Order of Saint Francis) இணைந்தார்.

“ஆதாம் ஹிலரி பெர்னார்ட் சிமியேலோவ்ஸ்கி” (Adam Hilary Bernard Chmielowski) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட இவர், “க்ரகோவ்” (Outskirts of Krakow) நகரின் புறநகரான “இகொலோமியா” (Iglomia) எனும் கிராமத்தில், கி.பி. 1845ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 20ம் நாளன்று, வசதிவைப்புள்ள உயர்குல தம்பதியரான “அடெல்பர்ட்” (Adelbert Chmielowski) மற்றும் “ஜோசஃபின்” (Josephine Borzyslawska) ஆகியோருக்குப் பிறந்த நான்கு குழந்தைகளில் மூத்த மகனாகப் பிறந்தார். ஆகஸ்ட் மாதம் 26ம் நாளன்று, இவருக்கு திருமுழுக்கு அளிக்கப்படவிருந்தது. ஆனால், அன்றைய காலக்கட்டத்தின் குழப்பமான கொந்தளிப்பு நிலை காரணமாக, திருமுழுக்கு சடங்கிற்காக எந்தவொரு குருவும் கிடைக்கவில்லை. ஆகவே, அவருக்கு முறையான திருமுழுக்கு, 1847ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 17ம் நாளன்று நடைபெற்றது.

தனது குழந்தை பருவத்தில் அவரும் அவரது உடன்பிறப்புகளும் பெற்றோரை இழந்தனர். இதன் காரணமாக, இவர்களது அத்தையான “பெட்ரோநெலா” (Petronela) இவர்களை கவனித்து வளர்த்தார். பிற்காலத்தில், தனது பெற்றோரின் தோட்டத்தை நிர்வகிப்பதற்காக தன்னை தயார் படுத்திக் கொள்ளும் காரணத்திற்காக, “புலாவி” (Puławy) நகரிலுள்ள பாலிடெக்னிக் கல்லூரியில் விவசாயம் கற்றார். போலிஷ் தேசியவாத கிளர்ச்சியில் பங்கெடுத்துக் கொண்டபின், அவர் ஒரு காலை இழந்த போதிலும், அரசியலில் முக்கியத்துவம் பெற்றார். கி.பி. 1863ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், முதல் தேதியன்று, ஒரு ரஷ்ய கையெறிகுண்டு வெடித்ததில், அவரது குதிரைக் கொல்லப்பட்டதுடன், அவரது கால் துண்டாடப்படுமளவிற்கு சேதமடைந்தது. அவருக்கு ஒரு மரக்கால் பொருத்தப்பட்டது. தமது வாழ்க்கையை கடவுளுக்கும், போலிஷ் விடுதலைப் போருக்கும் அர்ப்பணித்தார். காயமடைந்த ஆதாம், ஒரு காட்டுப்பாதாளியின் அறைக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டார். மயக்க மருந்து இல்லாமலேயே அவருக்கு அறுவை சிகிச்சை நடந்தேறியது. அறுவை சிகிச்சையால் ஏற்பட்ட தாங்கொண்ணா வலி வேதனைகளை அவர் கடவுளுக்கே ஒப்படைத்தார்.

கிளர்ச்சியாளர்களின் மீதான ஜார்ஜிய அதிகாரிகளின் (Czarist authorities) கடுமையான பதிலடி, ஆதாமை போலந்து (Poland) நாட்டை விட்டு வெளியேற வைத்தது. பெல்ஜியம் (Belgium) நாட்டிலுள்ள “கெண்ட்” (Ghent) என்ற நகரில் குடியேறிய அவர், அங்கே பொறியியல் கற்க தொடங்கினார். இந்த காலகட்டத்தில், தம்மில் ஓவியத்திலும் திறமை இருந்தது என்பதை அவர் கண்டுபிடித்தார். அதிலும் வளர்ச்சியடைய தொடங்கினார். ஓவியப் பயிற்சி மற்றும் பணிகளுக்காக “பாரிஸ்” (Paris) மற்றும் “மூனிச்” (Munich) நகரங்களுக்கு பயணித்த அவர், நிறைய நண்பர்களை சம்பாதித்தார்.

கி.பி. 1874ம் ஆண்டு, அவரால் தனது தாயகத்திற்குத் திரும்ப முடிந்தது. அங்கே அவர் புகழ்பெற்ற கலைஞராக “க்ராகோவில்” பணியாற்றினார். மற்றும், கி.பி. 1870ம் ஆண்டு முதல் 1885ம் ஆண்டு வரை ஒரு ஓவியராக பணியாற்றினார். அவர் 61 ஓவியங்களை மொத்தமாக தயாரித்தார். ஆனால் அவரது படைப்புகள் அவருக்கு வாங்கித் தந்த புகழ் அவருக்கு பிடிக்கவில்லை. ஒரு சந்தர்ப்பத்தில், மனச்சோர்வுக்காக அவர் மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டார். அவரது வலுவான அரசியல் நம்பிக்கைகள் மனிதனின் நிலைப்பாட்டிற்கும், மென்மையான, கருணையுள்ள ஆவியுடனான அவரது ஆர்வத்தையும் ஊக்கப்படுத்தியது. மேலும், இது ஏழைகளின் துன்பங்களை அவருக்கு உணர்த்தியது. தேவைப்படுகிறவர்களுக்கு உதவி செய்த அவர், க்ரகோவ் (Kraków) நகரிலுள்ள வீடற்றோருக்கான முகாம்களில் பணியாற்றினார்.

கி.பி. 1880ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 24ம் தேதி, அவர் “ஸ்டாரா வைஸ்” (Stara Wies) கிராமத்திலுள்ள இயேசுசபையின் (Jesits) புகுமுக (Novitate) பயிற்சியில் இணைந்தார். பின்னர், ஒரு தியானத்தின்போது, ஒரு பயங்கரமான சோதனையை எதிர்கொண்டார். தமது முடிவுக்காக ஏக்கம் கொண்ட அவர், விரைவிலேயே நோய்வாய்ப்பட்டார். அவரது சகோதரர் ஸ்டானிஸ்லாவ் அவரை மீட்டெடுக்க வந்து, அவரை தனது வீட்டிற்கு அழைத்துச் சென்றார். அங்கு அவர் இயேசுசபைக்கு திரும்புவதில்லை என முடிவு செய்தார். விரைவிலேயே அவர் அசிசியின் தூய ஃபிரான்சிசின் மூன்றாம் நிலை சபையின் சட்டதிட்டங்களை கேள்வியுற்றார். அதன்பால் கவரப்பட்ட அவர், அந்த சபையில் சேர ஆர்வமானார்.

கி.பி. 1887ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் மாதம், 25ம் தேதியன்று, அசிசியின் தூய ஃபிரான்சிசின் மூன்றாம் நிலை சபையில் இணைந்தார். துறவு ஆடைகளைப் பெற்றுக்கொண்ட அவர், “ஆல்பர்ட்” (Albert) எனும் பெயரை தமது ஆன்மீகப் பெயராக ஏற்றுக்கொண்டார். கி.பி. 1888ம் ஆண்டு, தமது சத்தியப் பிரமாணங்களை ஏற்றுக்கொண்ட இவர், ஆகஸ்ட் மாதம், 25ம் நாளன்று, “ஏழைகளின் ஊழியர்கள்” (Servants of the Poor) எனும் சபையை நிறுவினார். பின்னர், கி.பி. 1891ம் ஆண்டு, ஜனவரி மாதம், 15ம் நாளன்று, “அருளாளர் மரியா ஜப்லோன்ஸ்கா” (Blessed Maria Jabłońska) என்பவருடன் இணைந்து, ஏற்கனவே உள்ள சபைக்கு இணையான, பெண்களுக்கான “அல்பர்ட்டைன் சகோதரியர்” (Albertine Sisters) எனும் சபையை நிறுவினார். இச்சபையினர், வீடற்றவர்களுக்கும் ஏழைகளுக்கும் உணவு மற்றும் தங்குமிடம் ஏற்பாடு செய்து தந்தனர்.

அவர் கார்மேல் கான்வென்ட்டில் (Carmelite Convent) சிறிது காலம் செலவிட்டார். விரைவிலேயே தமக்கு மிகவும் பிடித்த எழுத்தாளரான “புனிதர் சிலுவையின் ஜானின்” (Saint John of the Cross) பிரசுரங்களை நன்கு அறிந்திருந்தார். விரைவிலேயே அவர் கார்மேல் காண்வென்ட்டின் தலைவரான “புனிதர் ரபேல் காலினோஸ்கி” (Saint Raphael Kalinowski) அறிமுகமானார். அவர், ஆல்பர்ட்டை கார்மேல் சபையில் சேருமாறு வலியுறுத்தினார். ஆயினும், இவர் ஃபிரான்சிஸ்கன் சபையிலேயே நிலைத்து இருந்தார்.

வயிற்று புற்று நோயால் (Stomach Cancer) பாதிக்கப்பட்டிருந்த ஆல்பர்ட் சிமியேலோவ்ஸ்கி, கி.பி. 1916ம் ஆண்டின் கிறிஸ்து பிறப்பு தினத்தன்று மரித்தார். அவரது நிலை மோசமடைந்த காரணத்தால், அவர் டிசம்பர் 23ம் தேதியன்றே, “நோயில் பூசுதல்” (Anointing of the Sick) அருட்சாதனத்தைப் பெற்றார்.

Holy Body and Blood of Christ June 14

Feast : (14-06-2020)

Holy Body and Blood of Christ

This feast is celebrating the religious belief in the Body and Blood of Christ and real presence of Jesus in the Eucharist. This feast is celebrated on the next Sunday after Trinity Sunday to commemorate the institution of the Eucharist. An Augustinian nun Juliana of Liege had a great veneration for the Blessed Sacrament and she wished very much for the institution of a special feast for honoring the Blessed Sacrament. Once she saw a vision of the Church under full moon having a black spot. She thought that the black dark spot signifies the lack of a feast of the Eucharist. Bishop Robert de Thorete, Bishop of Liege was convinced about the vision of Juliana and ordered a feast to be celebrated in his diocese from the year 1247 and celebrated by the Cannons of St. Martins at Liege. Pope Urban-IV published a Papal Bull 'Transiturus' on September 8, 1264 directing to celebrate this feast on the Thursday, next after Trinity Sunday. But in countries where this feast is not a Holy Day of obligation including United States, it is celebrated on the next Sunday after Trinity Sunday. The new Liturgy for this feast was composed by St. Aquinas and he also written a hymn to sing on Corpus Christi Day-Pange Lingua Gloriosi Corporis Mysterium and this hymn is being sung on the Holy (Maundy) Thursday during the procession of the Blessed Sacrament.

This is to express the doctrine of Transubstantiation, in which it is believed that the bread and wine are changed into the Body and Blood of Jesus Christ. This feast is to show the Church's gratitude to the Christ, who instituted the Holy Eucharist and gave it to the Church, which is the greatest treasure of the Church. Maundy Thursday in which the Holy Eucharist was instituted is not a joyous day due to the Lord's Passion. To celebrate the joyous aspect of Maundy Thursday when the Holy Eucharist was instituted, this feast is celebrated. Eucharist is the sacrament of Life, sacrament of Love, sacrament of Unity and sacrament of Faith. Christ said when instituting the Holy Eucharist 'This is My Body given up for you, this is My Blood shed for you'. These are the words of sacrifice for others and love for others.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

புனித.ஹாட்விக்ஆயர் June 14

இன்றைய புனிதர் :

(14-06-2020)

புனித.ஹாட்விக்

ஆயர்

பிறப்பு 

955

   

 

14 ஜூன் 1023

இவர் ஜெர்மனி நாட்டிலுள்ள சால்ஸ்பூர்க் என்ற மறைமாநிலத்திற்கு ஆர்ச் பிஷப்பாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். இவர் அரசர் 3ஆம் ஓட்டோ (Otto III) அவர்களுடன் நெருங்கிய நண்பராக இருந்தார். இதனால் தனது மறைமாநிலத்திற்கு தேவையான அனைத்து பொருளுதவிகளையும் அரசரிடமிருந்து பெற்று, தன் மறைமாநில மக்களின் வாழ்வில் ஒளியேற்றினார். 993 ஆம் ஆண்டில் சால்ஸ்பூர்க்கில், மறைமாநில பேராலயத்தை எழுப்பினார். பல பள்ளிகளையும், மறைமாநிலத்திற்கென்று சில நிறுவனங்களையும் கட்டினார். புனித பெனடிக்ட் சபைக்கென்று துறவற இல்லத்தையும் கட்டினார். இவர் காலரா போன்ற தொற்று நோய் உள்ள மக்களிடத்தில் பணியாற்றினார். அம்மக்களின் ஆன்ம வழிகாட்டியாக திகழ்ந்தார். இவரின் எளிமையான பணியாலும், வாழ்வாலும் பல நோயாளிகளின் மனிதர் என்னும் ஒளியேற்றி வாழ்வளித்தார். தொற்றுநோய் உள்ள மக்களிடையே பணியாற்றும் போது, அந்நோயால் தாக்கப்பட்டு இருந்தார். அவரால் கட்டப்பட்ட சால்ஸ்பூர்க் பேராலயத்தில் அவரின் உடல் அடக்கம் செய்யப்பட்டது. 1598இப்பேராலயமானது தீப்பிடித்து எரிந்ததால் அவரின் உடலை கண்டெடுக்க முடியாமல் போனது.

செபம்:

​

ஏழைகளின் தோழனே இறைவா! புனித ஹாட்விக் ஏழை எளிய மக்களின் வாழ்விற்கு வழிகாட்டினார். ஏழைகளின் தோழனாய் இருந்து, அவர்களில் ஒருவராகவே வாழ்ந்தார். தான் செய்த பணியின் வழியாக, தன் வாழ்வையே தியாகம் செய்து உயிர்நீத்தார். நாங்கள் எங்களால் இயன்றவரை, ஏழைகளோடு இருக்க, அவர்களுக்கு உதவிசெய்த எமக்கு வழிகாட்டி, உதவிசெய்தருளும்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.