புனிதர் தாமஸ் மோர் June 22

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 22)

✠ புனிதர் தாமஸ் மோர் ✠

(St. Thomas More)

உயராட்சித் தலைவர்/ மறைசாட்சி:

(Lord Chancellor/ Martyr)

பிறப்பு: ஃபெப்ரவரி 7, 1478

லண்டன், இங்கிலாந்து

(London, England)

இறப்பு: ஜூலை 6, 1535 (வயது 57)

லண்டன், இங்கிலாந்து

(London, England)

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

இங்கிலாந்து திருச்சபை

(Church of England)

ஆங்கிலிக்கன் சமூகத்தினரின் சில பிற திருச்சபைகள்

(Some other churches of the Anglican Communion)

அருளாளர் பட்டம்: டிசம்பர் 29, 1886

திருத்தந்தை பதின்மூன்றாம் லியோ

(Pope Leo XIII)

புனிதர் பட்டம்: மே 19, 1935

திருத்தந்தை பதினொன்றாம் பயஸ்

(Pope Pius XI)

முக்கிய திருத்தலம்:

புனிதர் பீட்டர் அட் வின்சுளா, லண்டன், இங்கிலாந்து

(Church of St Peter ad Vincula, London, England)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 22

பாதுகாவல்:

தத்துப் பிள்ளைகள், நீதிமன்ற எழுத்தர்கள், சிவில் பணியாளர்கள், 

பெரிய குடும்பங்கள், வழக்கறிஞர்கள், அரசியல்வாதிகள், தத்துப்பெற்றோர், மால்ட்டா பல்கலைகழகம், கடினமான திருமணங்கள், மனைவியை இழந்தோர், “அட்டெனோ டி மணிலா சட்ட பள்ளி” (Ateneo de Manila Law School), “ஆர்லிங்டன் மறைமாவட்டம்” (Diocese of Arlington), 

“பென்சாகோலா-டலாஹேசீ மறைமாவட்டம்” (Diocese of Pensacola-Tallahassee), “கேரளா கத்தோலிக்க இளைஞர் இயக்கம்” (Kerala Catholic Youth Movement), “மால்ட்டா பல்கலைக்கழகம்” (University of Malta), “புனித தாமஸ் கலை மற்றும் கடிதங்களின் ஆசிரியர் பல்கலைக்கழகம்” (University of Santo Tomas Faculty of Arts and Letters)

புனிதர் தாமஸ் மோர், ஒரு ஆங்கிலேய வழக்கறிஞரும், தத்துவவியலாளரும் (Social Philosopher), எழுத்தாளரும், அரசியல்வாதியும் ஆவார். இவர், மனிதநேய மறுமலர்ச்சியில் (Renaissance humanist) இவர் குறிப்பிடத்தக்க பங்கு வகித்தவர் ஆவார். இங்கிலாந்தின் அரசர் எட்டாம் ஹென்றியின் (Henry VIII) முக்கிய ஆலோசகராக இருந்த இவர், கி.பி. 1529ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம் முதல், கி.பி. 1532ம் ஆண்டு, மே மாதம், 16ம் தேதி வரை, இங்கிலாந்தின் உயராட்சித் தலைவராகப் (Lord High Chancellor of England) பணியாற்றினார். “மார்ட்டின் லூதர்” (Martin Luther) மற்றும் “வில்லியம் டின்டேல்” (William Tyndale) முதலியோரால் கொணரப்பட்ட “கிறிஸ்தவச் சீர்திருத்த இயக்கத்தினை” (Protestant Reformation) இவர் வன்மையாக எதிர்த்தார்.

கத்தோலிக்க திருச்சபையின் பிரிவினையை இவர் எதிர்த்தார். பின்னர், கத்தோலிக்க திருச்சபையிலிருந்து இங்கிலாந்து அரசர் “எட்டாம் ஹென்றி” (Henry VIII) பிரிந்ததும், அவரை இங்கிலாந்து திருச்சபையின் தலைவராக (Supreme Head of the Church of England) ஏற்க மறுத்தார். அரசி “கேத்தரினை” (Catherine of Aragon) விவாக ரத்து செய்ய அரசன் முயற்சித்ததை எதிர்த்தார். அரசர் “ஹென்றி’யை” (Henry) இங்கிலாந்து திருச்சபையின் தலைவராக பிரமாணம் செய்விக்க மறுத்த காரணத்தால் தேச துரோக குற்றம் சாட்டப்பட்டு, தலை துண்டிக்கப்பட்டு, மறைசாட்சியாக மரித்தார்.

திருத்தந்தை பதினொன்றாம் பயஸ் (Pope Pius XI), கி.பி. 1935ம் ஆண்டு, இவரை மறைசாட்சி’யாக அருட்பொழிவு செய்வித்தார். திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பவுல் (Pope John Paul II) 2000ம் ஆண்டு இவரை அரசியல்வாதிகளுக்கும், அரசுத் தலைவர்களுக்கும் பாதுகாவலராக அறிவித்தார். 1980ம் ஆண்டு முதல், இங்கிலாந்து திருச்சபை இவரை சீர்திருத்த மறைசாட்சியாக (Reformation martyr) வணங்குகின்றது. அரசியல் சமுதாய முறைகளில் இலக்கியல் வாழ்வுடை கற்பனைத் தீவு பற்றி ஒரு நூலினை கி.பி. 1516ம் ஆண்டு “உடோபியா” (Utopia) என்னும் பெயரில் வெளியிட்டார். இவர் எழுதிய “உடோபியா” (Utopia) புத்தகத்திலுள்ள சொத்து உரிமைகள் குறித்த இவரது கம்யூனிச அணுகுமுறைகளுக்காக “சோவியத் யூனியன்” (The Soviet Union) நாடு இவரை கௌரவித்தது.

புனிதர் தாமஸ் மோர், இங்கிலாந்தின் வெற்றிகரமான வழக்கறிஞரும் பின்னாளில் நீதிபதியுமான “சார் ஜான் மோர்” (Sir John More) என்பவரின் மகனாக, கி.பி. 1478ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், 7ம் தேதியன்று, பிறந்தார். இவரது தாயாரின் பெயர், “அக்னேஸ்” (Agnes) ஆகும். இவரது பெற்றோரின் ஆறு குழந்தைகளில் இவர் இரண்டாவது குழந்தை ஆவார். லண்டன் மாநகரின் அப்போதைய சிறந்த பள்ளியான “புனிதர் அந்தோனியார்” பள்ளியில் (St Anthony's School) கல்வி பயின்றார்.

கி.பி. 1490ம் ஆண்டு முதல் 1492ம் ஆண்டு வரை “காண்டர்பரி” பேராயரும் (Archbishop of Canterbury), இங்கிலாந்தின் கோமானும் வேந்தருமான (Lord Chancellor of England) “ஜான் மோர்ட்டன்” (John Morton) என்பவரிடம் பணியாற்றினார். கி.பி. 1492ம் ஆண்டு “ஆக்ஸ்ஃபோர்ட்” (University of Oxford) பல்கலைகழகத்தில் சேர்ந்து கற்க ஆரம்பித்தார். இலத்தீன் மற்றும் கிரேக்க மொழிகளில் புலமை பெற்றார். பின்னர், தமது தந்தையுடன் இணைந்து சட்ட கல்வியில் பயிற்சி பெற ஆரம்பித்தார்.

அவரது இறையியல் நண்பர் “டெசிடேரியஸ் எராஸ்மஸ்” (Desiderius Erasmus of Rotterdam) என்பவரின் கூற்றுப்படி, அவர் ஒரு முறை தனது சட்ட பணித் துறையை கைவிட்டு, துறவறமாக மாற்றிக்கொள்ள விரும்பினார். கி.பி. 1503 மற்றும் 1504ம் ஆண்டுகளுக்கு இடையே, லண்டனின் சுவர்களுக்கு வெளியே “கார்தூசியன் மடாலயத்திற்கு” (Carthusian Monastery) அருகே வாழ்ந்து, துறவிகளின் ஆன்மீக பயிற்சிகளில் சேர்ந்துகொண்டார். பக்தியிலும் ஆன்மீகத்திலும் ஆழ்ந்த ஈடுபாடும், நம்பிக்கையும் கொண்டிருந்தாலும், கி.பி. 1504ம் ஆண்டு, நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் போட்டியிட்டு, அடுத்த ஆண்டு திருமணம் செய்துகொண்டார்.

கி.பி. 1505ம் ஆண்டு, தம்மை விட ஐந்து வயது இளைய, அமைதியான, மற்றும் நல்ல இயல்புள்ள “ஜேன் கோல்ட்” (Jane Colt) என்ற பெண்ணை திருமணம் செய்துகொண்டார். தாமஸ் தமது இளம் மனைவிக்கு இசை மற்றும் இலக்கியம் ஆகியவற்றை வீட்டிலேயே கற்பித்தார். ஆறு வருட திருமண வாழ்க்கையில் “மார்கரெட்” (Margaret), “எலிசபெத்” (Elizabeth), “சிசிலி” (Cicely) மற்றும் “ஜான்” (John) ஆகிய நான்கு குழந்தைகளைப் பெற்றெடுத்த ஜேன், 1511ம் ஆண்டில் மரணமடைந்தார்.

தாமசுக்கு, தமது தாயில்லா குழந்தைகளை கவனித்துக்கொள்ள தகுதியுள்ள ஒரு தாய் தேவைப்பட்டார். ஆகவே, வழக்கத்துக்கு மாறாகவும், நண்பர்களின் அறிவுரைகளுக்கு எதிராகவும், மனைவி இறந்து முப்பது நாட்களுக்குள்ளேயே, தமது பரவலான நண்பர்கள் வட்டத்திலிருந்து தகுதியுள்ள “அலைஸ்” (Alice Harpur Middleton) எனும் பணக்கார விதவைப் பெண்ணைத் தேர்ந்தெடுத்து மறுமணம் செய்துகொண்டார். “அலைஸ்” தாமசை விட வயதில் மூத்தவர் என்பதாலும், தாமஸ் பாலியல் சிற்றின்ப தேவைகளுக்காகவும் மறுமணம் செய்துகொள்ளவில்லை என்பதாலும் அவர்களது திருமணம் முழுமையானதாக அமையவில்லை.

தாமஸ் மோர் எப்போதுமே கத்தோலிக்க திருச்சபையின் ஆதரவாக இருந்தார். கத்தோலிக்க திருச்சபையிலிருந்து பிரிந்து சென்ற எதிர் மற்றும் சீர்திருத்த சபைகளை எதிர்த்தார். புராட்டஸ்டன்ட் சீர்திருத்தம் (Protestant Reformation) மதங்களுக்கு எதிரானது என்று உணர்ந்தார். அவை, திருச்சபை மற்றும் சமூகத்தின் ஒற்றுமைக்கெதிரான அச்சுறுத்தல் என்றுணர்ந்தார். இறையியல், ஆன்மீக விவாதங்கள் மற்றும் திருச்சபை சட்டங்கள் ஆகியவற்றை விசுவசித்தார். “கத்தோலிக்க திருச்சபையை அழிப்பதற்காக” லூதர் விடுத்த அழைப்பு, போருக்கு விடுத்த அழைப்பாகவே இவருக்கு தோன்றியது.

திருத்தந்தை மற்றும் அரசன் ஆகியோருக்கிடையேயான - திருச்சபைகளின் தலைமைப் பதவிக்கான சண்டை உச்சத்தை அடைந்தபோது, தாமஸ் திருத்தந்தைக்கு ஆதரவான தமது நிலைப்பாட்டில் உறுதியாக இருந்தார். 

கி.பி. 1530ம் ஆண்டு, அரசன் எட்டாம் ஹென்றி (King Henry VIII) மற்றும் அரசி “கேதரின்” (Catherine of Aragon) உடனான திருமணத்தை ரத்து செய்யுமாறும், அரசனுடனான திருச்சபை சட்ட விவாதங்களை நிறுத்துமாறும் திருத்தந்தை “ஏழாம் கிளெமென்ட்” (Pope Clement VII) அவர்களுக்கு ஆங்கிலேய திருச்சபை தலைவர்கள் சிலரும் உயர்குடியினர் சிலரும் எழுதிய கடிதத்தில் கையெழுத்திட தாமஸ் மறுத்துவிட்டார்.

கி.பி. 1533ம் ஆண்டு, இங்கிலாந்து அரசியாக (Queen of England) “அன்னி போலின்” (Anne Boleyn) முடி சூடும் நிகழ்ச்சியில் கலந்துகொள்ள தாமஸ் மோர் மறுத்துவிட்டார். தொழில்நுட்ப ரீதியாக, இது ஒரு துரோகச் செயல் அல்ல. இருப்பினும், இது “அன்னி போலினு’க்கு” எதிரான கண்டனம் என பரவலாக பரப்பப்பட்டது. அரசன் ஹென்றி, தாமசுக்கு எதிராக நடவடிக்கை எடுக்க தொடங்கினான்.

கி.பி. 1534ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 13ம் நாளன்று, தாமஸ் மோர் கைது செய்யப்பட்டு, விசாரணை ஆணைய குழுவினால் தொடர் விசாரணைக்கு உட்படுத்தப்பட்டார். பாராளுமன்ற சட்டங்களின்படி, “அன்னி போலின்” (Anne Boleyn) இங்கிலாந்து நாட்டின் அரசி என்பதை ஏற்றுக்கொள்வதாக கூறிய தாமஸ் மோர், அரசன் எட்டாம் ஹென்றியின் சட்டவிரோத விவாகரத்து மற்றும் இரண்டாம் திருமணம் ஆகியவற்றை ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்துவிட்டார். இவருடன், “ரோச்செஸ்டர்” ஆயரான (Bishop of Rochester) “ஜான் ஃபிஷரும்” (John Fisher) அரசி கேதரினுடனான ஹென்றியின் விவாகரத்தை எதிர்த்தார். அரசர் “எட்டாம் ஹென்றியை” (King Henry VIII) இங்கிலாந்து திருச்சபையின் தலைவராக (Supreme Head of the Church of England) ஏற்க தீவிரமாக மறுத்தார். நான்கு தினங்களின் பின்னர், தாமஸ் “இங்கிலாந்து டவர்” (Tower of London) சிறையிலடைக்கப்பட்டார்.

இறுதியில், மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டார். கி.பி. 1535ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 6ம் நாளன்று, அவருடைய மரண தண்டனை நிறைவேற்றப்பட்டது.

_Martyrdom_ 🌟🌹*10,000 Roman Soldiers martyred on Mount Ararat* June 22

✨

🇻🇦

June 2⃣2⃣

_Martyrdom_ 🌟🌹

*10,000 Roman Soldiers martyred on Mount Ararat*

  ⚔   ⚔  ✝  ⚔   ⚔

*The Ten Thousand Martyrs was an entire Roman legion who, had all converted to Christianity, during the reign of the pagan Roman Emperor Diocletian❗*

Ordered to worship pagan idols, they all refused, and were marched up to the top of Mount Ararat, in modern Turkey, led by their commander Saint Acacius and then all were crucified in 303 AD.

🛑

*The number* _(10,000)_ *is not an exaggeration & is evident from Eusebius* _(Church History VIII.6),_ *Lactantius* _(De morte prosecut, xv)._

The veneration of the Ten Thousand Martyrs is found in Denmark, Sweden, Poland, France, Spain, and Portugal. Relics are claimed by the church of St. Vitus in Prague, by Vienne, Scutari in Sicily, Cuenca in Spain, Lisbon and Coimbra in Portugal.

    🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁

🎯

_In 1511 A.D., Francesco Ottobon, a prior of the Venetian monastery of St Antonio di Castello, had a vision in which he saw himself at prayer in the monastery church. Suddenly, there was a great noise outside. The church doors opened. A multitude of men, carrying crosses, began to walk up the aisle in procession. At the main altar they knelt, and were blessed by a figure whom Ottobon identified as St Peter. They passed through, "two by two, resounding sweetly in hymns and songs"._ *Otto-bon recognised the stream of pilgrims in his vjsion as the 10,000 martyrs of Mount Ararat*❗

✝

🔵

புனித ஆல்பன் (மூன்றாம் நூற்றாண்டு) June 22

ஜூன் 22 

புனித ஆல்பன் (மூன்றாம் நூற்றாண்டு)

இவர் இங்கிலாந்து நாட்டைச் சார்ந்தவர். இவர் வாழ்ந்த காலத்தில் கிறிஸ்தவர்களுக்கு எதிராக வேத கலாபனை நடைபெற்றது.  அப்பொழுது இவர் ஓர் அருள்பணியாளருக்குத் தன் வீட்டில் அடைக்கலம் கொடுத்தார்.

தான் அடைக்கலம் கொடுத்த அருள்பணியாளரின் எடுத்துக்காட்டான வாழ்வால் தூண்டப்பட்ட இவர் கிறிஸ்தவராக மனம் மாறினார்.

இந்நிலையில் இவர் ஓர் அருள்பணியாளருக்கு அடைக்கலம் கொடுத்த செய்தி, எப்படியோ அங்கிருந்த ஆளுநருக்குத் தெரியவரவே, ஆளுநர் படைவீரர்களை அனுப்பி, இவருடைய வீட்டில் இருந்த அருள்பணியாளரைக் கைது செய்துவரச் சொன்னார்.

இவரோ அருள்பணியாளரைத் தப்பிக்க வைத்துவிட்டு, அவர் அணிந்திருந்த உடையை வாங்கி அணிந்து கொண்டார். அருள்பணியாளரைக் கைதுசெய்ய வந்த படைவீரர், அவர் தப்பித்துபோன செய்தியை அறிந்து, அருள்பணியாளரின் உடையில் இருந்த இவரைக் கைதுசெய்து ஆளுநருக்கு முன்பாக நிறுத்தினார்.

ஆளுநர் இவரைக் கிறிஸ்துவை மறுதலித்து விட்டுத் தன்னுடைய தெய்வத்திற்குப் பலிசெலுத்தச்  சொன்னபோது, இவர் கிறிஸ்துவைத் தவிர வேறு யாரையும் வணங்குவதில்லை; யாருக்கும் பலிசெலுத்துவதும் இல்லை என்று சொல்லி, தன்னுடைய நம்பிக்கையில் மிக உறுதியாக இருந்தார்.

இதனால் சீற்றங்கொண்ட ஆளுநர், இவரைத் தன்னுடைய படைவீரர்களிடம் தற்போதைய ஆல்பன்ஸ் என்ற இடத்தில், தலைவெட்டி கொல்லச் சொன்னார். படைவீரர்களும் ஆளுநருடைய உத்தரவின்படி, இவரைத் தலைவெட்டி கொல்லச் சென்றபோது, அதிலிருந்த படைவீரர் ஒருவர் இவருடைய வாழ்வால் தொடப்பட்டு, மனம்மாறிக் கிறிஸ்துவை ஏற்றுக்கொண்டார்.

இதற்குப்பின் வேறு ஒரு படைவீரர்தான் இவரைத் தலைவெட்டிக் கொன்றுபோட்டார். 

இவர் புதிதாக மனம் மாறியவர்களுக்கும், புலம்பெயர்ந்தவர்களுக்கும், அநியாயமாகச் சித்திரவதை செய்யப்படுபவர்களுக்கும் பாதுகாவலராக இருக்கிறார்.

புனித நோலா பவுலீனுஸ் (St. Nola Paulinus)ஆயர் June 22

இன்றைய புனிதர் :

(22-06-2020)

புனித நோலா பவுலீனுஸ் (St. Nola Paulinus)

ஆயர்

பிறப்பு 

355

போர்தோ(Portho), பிரான்ஸ்

    

இறப்பு 

22 ஜூன் 431

இவர் பிரான்ஸ் நாட்டில் ஓர் உயர்குடியில் தோன்றியவர். இவர் தமது 25 ஆம் வயதிலேயே திறமைமிக்க பேச்சாளராகவும், கவிஞராகவும் விளங்கினார். அரச அவைக்கு மக்களின் பிரதிநிதியாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். வலண்டீனியன் என்ற அரசன் இவரை கம்பாஞ்ஞா(Companiya) மாநிலத்திற்கு ஆளுநராக நியமித்தார். இவர் மெய்மறையில் சேர்வதற்கு முன்னரே, திரேசியா என்ற ஒரு கிறிஸ்துவ பெண்ணை திருமணம் செய்து கொண்டார். 

இவர் 385 ஆம் ஆண்டு திருமுழுக்கு பெற்றார். அந்த ஆண்டில் அவரது ஒரே மகன் குழந்தை பருவத்திலேயே இறந்துவிட்டான். இதனால் நோலா பவுலீனுசும், அவரது மனைவி திரேசாவும் ஸ்பெயின் நாட்டிற்கு சென்றனர். அங்கே பார்சலோனா நாட்டு மக்கள் அவருடைய பக்தியை அறிந்து, குருத்துவத்தை தேர்ந்து கொள்ள தூண்டினர். அவரின் மனைவியும் இதற்கு சம்மதம் தெரிவித்தார். இருவரும் தங்களது உடைமைகள் அனைத்தையும் விற்றுவிட்டு, ஏழைகளுக்கு பகிர்ந்துகொடுத்தனர். 

பின்னர் பவுலீனூஸ் குருத்துவத்தை தெரிந்து கொண்டார். இதனால் அவரின் மனைவி மிலான் நாட்டிற்கு சென்று, அங்கு ஆயர் அம்புரோசை சந்தித்து, அவரின் அறிவுரைப்படி திரேசியாவும் ஓர் துறவற மடத்திற்கு சென்றார். துறவறத்தில் 20 ஆண்டுகள் திருப்பணியை திறம்பட செய்தார். பவுலீனுஸ் பேய்களை ஓட்டும் வல்லமை பெற்றிருந்தார். இவரை போல ஒரு புனிதத்துவ வாழ்வை எவராலும் வாழ முடியாது என்று புனித அகஸ்டின், புனித ஜெரோம், புனித அம்புரோஸ் ஆகியோர் தங்களின் வரலாற்றில் குறிப்பிட்டுள்ளனர். புனித மார்ட்டின் இவரை, இயேசுவின் நல்லாயன் இவரே என்று குறிப்பிட்டுள்ளார். 

செபம்:

அதிசயமானவரே எம் இறைவா! நீர் புனித பவுலீனுசை திருமண வாழ்வில் ஈடுபடுத்தியபின், உம் குருத்துவ வாழ்விற்கு தேர்ந்தெடுத்துள்ளீர். உமது புனிதத்துவ வாழ்வை அவரின் வழியாக இவ்வுலகிற்கு வெளிப்படுத்தியுள்ளீர். இதோ இன்றைய நாளில் திருமணம் செய்த ஒவ்வொருவரையும் உம் பதம் சமர்ப்பிக்கின்றோம். குடும்ப வாழ்வில் ஒருவரையொருவர் புரிந்து, சந்தோசத்துடனும், சமாதானத்துடனும் வாழ, நீர் அருள் தந்து காத்திடுமாறு இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (22-06-2020)

Saint Paulinus of Nola

Friend of Saint Augustine of Hippo and Saint Nicetas of Remesiana, and mentioned for his holiness by at least six of his contemporary saints.

Distinguished lawyer. Held several public offices in the Empire, then retired from public ministry with his wife, Therasia, first to Bordeaux, France where they were baptized, and then to Therasia's estate in Spain. After the death of their only son at the age of only a few weeks, the couple decided to spend the rest of their lives devoted to God. They gave away most of their estates and dedicated themselves to increasing their holiness.

Paulinus was ordained, then he and Therasia moved to Nola, Italy, gave away the rest of their property, and dedicated themselves to helping the poor. Paulinus was chosen bishop of Nola by popular demand, and he governed the diocese for more than 21 years while living in his own home as a monk and continuing to aid the poor. His writings contain one of the earliest examples of a Christian wedding song.

Born :

c.354 at Burdigala, Gaul (modern Bordeaux, France)

Died :

22 June 431 of natural causes

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 22)

✠ புனிதர் பௌலினஸ் ✠

(St. Paulinus of Nola)

நோலா மறைமாவட்ட ஆயர்/ ஒப்புரவாளர்:

(Bishop of Nola and Confessor)

பிறப்பு: கி.பி. 354

போர்டியூக்ஸ், கல்லியா லூக்டெனேன்சிஸ், மேற்கு ரோம பேரரசு

(Bordeaux, Gallia Lugdunensis, Western Roman Empire) 

இறப்பு: ஜூன் 22, 431

நோலா, கம்பானியா, இத்தாலி, மேற்கு ரோம பேரரசு

(Nola in Campania, the Praetorian prefecture of Italy, Western Roman Empire)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 22

“போன்டியஸ் மெரோபியஸ் ஏன்ஸியஸ் பௌலினஸ்” (Pontius Meropius Anicius Paulinus) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட புனிதர் பௌலினஸ், ஒரு ரோம மொழி கவிஞரும், எழுத்தாளரும், ‘செனட்சபை” (Senator) உறுப்பினரும், துணைத் தூதரக பதவிகளைப் பெற்றவரும், “காம்பானிய” (Governor of Campania) ஆளுநருமாவார். ஆனால், “பேரரசர் கிரேஷியனி’ன்” (Emperor Gratian) படுகொலைக்குப் பின்னர், தமது ஸ்பேனிஷ் மனைவி “தெரேஷியா’வின்” (Therasia) செல்வாக்கினால் இவர் தமது எதிர்கால தொழில்-வாழ்க்கை முறையை கைவிட்டார். கிறிஸ்தவராக மனம் மாறி திருமுழுக்கு பெற்றார். தமது மனைவி “தெரேஷியா’வின்” (Therasia) மரணத்தின் பிறகு நோலா (Nola) மறைமாவட்டத்தின் ஆயராக நியமிக்கபட்டார்.

தமது முன்னோடியான “புனிதர் ஃபெலிக்சை” (St. Felix) கௌரவிக்கும் வகையிலும், பேரரசு முழுதுமிருந்த கிறிஸ்தவ தலைவர்களை கௌரவுக்கும் வகையிலும் கவிதைகள் எழுதத் தொடங்கினார். பாரம்பரியப்படி, கிறிஸ்தவ தேவாலயங்களில் ஆராதனைகளின்போது, மணியடிக்கும் முறையை அறிமுகப்படுத்திய பெருமை இவரையே சேரும். இவர், திருத்தந்தை “முதலாம் போனிஃபேஸ்” (Pope Boniface I) அவர்களின் தேர்தலிலிருந்த சர்ச்சைகளை நீக்குவதற்கு உதவினார்.

தமது சொத்து சுகங்களை துறப்பதை பகிரங்கமாக அறிவித்தது, தமது சந்நியாச மற்றும் பண்பாட்டு வாழ்க்கைக்கு ஆதரவாக அமைந்ததுடன், புனிதர்கள் “அகஸ்தின்” (Augustine), “ஜெரோம்” (Jerome), “மார்ட்டின்” (Martin) மற்றும் “அம்புரோஸ்” (Ambrose) உள்ளிட்ட இவரது சமகால கிறிஸ்தவ துறவியரிடையே ஒரு முன்மாதிரியாகவும் அமைந்தது.

“போன்டியஸ்”, தென்மேற்கு ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் “போர்டியூக்ஸ்” (Bordeaux) எனுமிடத்தில் கி.பி. 352ம் ஆண்டு பிறந்தவர் ஆவார். குறிப்பிடத்தக்க செனட்டரிய குடும்பமொன்றைச் சேர்ந்த இவருடைய குடும்பத்தினருக்கு ஃபிரான்ஸின் “அக்குய்டைன்” (Aquitaine Province), வடக்கு ஸ்பெயின் (Northern Spain) மற்றும் தெற்கு இத்தாலி (Southern Italy) ஆகிய பிராந்தியங்களில் சொத்துக்களும் தோட்டங்களும் இருந்தன. “போர்டியூக்ஸ்” (Bordeaux) நகரில் கல்வி கற்ற இவரது ஆசிரியர், கவிஞர் “ஒசொனியஸ்” (Poet Ausonius) ஆனார். அவரே இவரது நண்பருமானார். தமது சிறு வயதில், நேப்பில்ஸ் (Naples) அருகே, “நோலா” (Nola) நகரிலுள்ள “புனிதர் ஃபெலிக்ஸ்” (St Felix) திருத்தலத்திற்கு அடிக்கடி சென்று வருவார். 

இவரது வாழ்க்கை, ஒரு சாதாரண இளைஞனாக நெடுநாள் நீடிக்கவில்லை. கி.பி. 375ம் ஆண்டு, பேரரசர் “வலென்டீனியனி’ன்” (Valentinian) பின்னர் பதவிக்கு வந்த அவரது சொந்த மகன் “பேரரசர் க்ரேஷியன்” (Emperor Gratian), “போன்டியசை” ரோம தூதரக அதிகாரியாக நியமித்தார். அத்துடன், இத்தாலியின் தென் பிராந்தியமான “கம்பானியாவின்” (Campania) ஆளுநராகவும் நியமித்தார்.

கி.பி. 383ம் ஆண்டு, ஃபிரான்ஸ் நாட்டின் “லியோன்” (Lyon) எனுமிடத்தில் “பேரரசர் க்ரேஷியன்” வஞ்சகமாக படுகொலை செய்யப்பட்டார். அதே நேரத்தில், பௌலினஸ் “அம்புரோஸின்” (Ambrose) பள்ளிக்குச் செல்லுவதற்காக “மிலன்” (Milan) சென்றிருந்தார். 384ம் ஆண்டு சொந்த ஊர் திரும்பிய பௌலினஸ், “பார்சிலோனாவைச்” (Barcelona) சேர்ந்த பிரபுத்துவ கிறிஸ்துவ குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஸ்பேனிஷ் பெண்ணான “தெரேஷியாவை” (Therasia) திருமணம் செய்துகொண்டார். அவரது சகோதரரை கொலை செய்துவிடுவதாகவும், அவரது சொத்துக்களை பறிமுதல் செய்துவிடுவதாகவும் இவர் பயமுறுத்தப்பட்டார்.

“போர்டியூக்ஸ்” ஆயர் “டெல்ஃபினஸ்” (Bishop Delphinus of Bordeaux) என்பவரிடம் திருமுழுக்கு பெற்ற பௌலினஸ், கி.பி. 390ம் ஆண்டு தமது மனைவி தெரேஷியாவுடன் ஸ்பெயின் பயணித்தார். அங்கே, பிறந்து எட்டு நாட்களே ஆன தங்களது ஒரே குழந்தையை தொலைத்தனர். மனம் வெறுத்துப்போன அவர்கள், இவ்வுலக வாழ்வினை வெறுத்து ஒதுங்கிய மத வாழ்க்கை வாழ முடிவு செய்தனர்.

கி.பி. 393 அல்லது 394ம் ஆண்டில் கிறிஸ்து பிறப்பு திருநாளன்று, பௌலினஸின் சில எதிர்ப்பிற்குப் பிறகு, அவர் உள்ளூர் கிறிஸ்தவ சபைகள் (Presbyter) உறுப்பினராக “பார்சிலோனாவின்” ஆயர் (Bishop of Barcelona) “லம்பியஸ்” (Lampius) என்பவரால் அருட்பொழிவு செய்யப்பட்டார்.

பௌலினஸ், பார்சிலோனாவிலேயே தங்குவதற்கு மறுத்துவிட்டார். அவரும் அவரது மனைவியும் ஸ்பெயின் நாட்டிலிருந்து கிளம்பி “கம்போனியாவிலுள்ள” (Campania) “நோலா” (Nola) சென்றனர். அவர் தமது மரணம் வரை அங்கேயே தங்கியிருந்தார்.

தமது மன மாற்றத்தின் மதிப்பினை புனிதர் ஃபெலிக்ஸ் அவர்களுக்கே தந்த பௌலினஸ், வருடா வருடம் அவரை கௌரவிக்கும் வகையில் கவிதை எழுதினர். அவரும் அவரது மனைவியும் இணைந்து புனிதர் ஃபெலிக்சை நினைவுகூறும் ஒரு தேவாலயத்தை மீண்டும் கட்டியெழுப்பினார்கள்.

கி.பி. 408 மற்றும் 410 ஆகிய ஆண்டுகளுக்கிடையே தெரசியா மரணமடைந்தார். அதன் குறுகிய காலத்தின் பின்னர், ஆயராக அருட்பொழிவு செய்யப்பட்ட பௌலினஸ், 410ம் ஆண்டு “நோலா” (Nola) மறைமாவட்டத்தை தேர்வு செய்தார். அங்கே அவர் இருபது ஆண்டுகள் சேவையாற்றினார். கி.பி. 431ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 22ம் நாளன்று, “நோலா” (Nola) நகரில் பௌலினஸ் மரணமடைந்தார்.

புனித அலோசியஸ் கொன்சாகா(St. Aloysius Gonzaga) June 21

இன்றைய புனிதர் :

(21-06-2020)

புனித அலோசியஸ் கொன்சாகா(St. Aloysius Gonzaga)

இளைஞர்களுக்கு பாதுகாவலர் , துறவி

பிறப்பு 

1568

மாந்துவா, இத்தாலி

    

இறப்பு 

1591

மாந்துவா, இத்தாலி

​

புனிதர்பட்டம்: 1726, திருத்தந்தை 13ஆம் பெனடிக்ட்

இவர் ஓர் அரச குலத்தில் பிறந்தவர். இவரின் தந்தை, இவர் பேரும் புகழும் உள்ளவராக பிற்காலத்தில் திகழ வேண்டுமென விரும்பி, போர் வீரர்களின் தலைவராகும் பயிற்சியை அலோசியசிற்கு கொடுத்தார். ஆனால் இவரின் தாய் ஊட்டிய சத்துள்ள ஞானப்பாலின் விளைவாக பிளாரன்ஸ் நகரில் ஒன்பது வயதிலேயே மரியன்னையின் பேராலயத்தில் கற்பு என்னும் வார்த்தைப்பாட்டை இவர் எடுத்துக்கொண்டார். வாரத்தில் 3 நாட்கள் கடுந்தவம் மேற்கொண்டார். பல கடுமையான ஆன்மீக தவ முயற்சிகளையும் செய்து வந்தார். 13 வயதில் இவர் தம் பெற்றோருடன் ஸ்பெயின் நாட்டிற்கு சென்றார். அங்கே 2ஆம் பிலிப்புவின் அரச அவையிலேயே முழு நேரம் தங்கினார், அரச குல மக்களில் ஒருவராகவே நடத்தப்பட்டார். அங்கே நிலவிய சீர்கேடுகளில் சிக்காமல் இருக்க கடுமையான முயற்சிகளை மேற்கொண்டார். இவ்வேளையில் இயேசு சபையினர் இந்தியாவிற்கு சென்று நற்செய்தி பரப்பும் பணியில் ஈடுபாடு பற்றிய நூல் ஒன்று கிடைத்தது. அதை வாசித்த அவர் இயேசு சபையில் சேர எண்ணினார். இதனிடயே தன் தந்தையுடன் 4 ஆண்டுகள் பனிப்போராட்டம் நடத்தினார். இருப்பினும் மகனின் முடிவை தந்தை ஏற்க மறுத்தார். ஆனால் அலோசியஸ் இப்போரில் வெற்றி பெற்று, தனக்கு வரவேண்டிய சொத்தையெல்லாம் தன் தம்பியின் பெயரில் எழுதிவைத்தார்.

1587 ஆம் ஆண்டு இயேசு சபையில் சேர்ந்தார். பின்னர் குரு மாணவராக படிக்கும்போது, பிளேக் நோயாளிக்கு உதவி செய்து, தானும் அந்நோயால் பாதிக்கப்பட்டார். அச்சூழலில்தான் அக்கொடிய நோயால் தாக்கப்பட்டு இறந்தார். அப்போது அவரின் வயது 23. இளம் வயதிலேயே ஏராளமான புண்ணியங்களை செய்து வான்வீட்டிற்கு தயார் நிலையில் தன்னை ஆக்கிக்கொண்டார். 

இயேசு சபையில் புனிதராகவும், மறைவல்லுநராகவும் வாழ்ந்த புனித இராபர்ட் பெல்லார்மின் தான் இவரின் ஆன்ம குருவாய் இருந்தார். ஒருமுறை அலோசியசிடம் இவர் ஓர் ஆன்மா, உத்தரிக்கும் வேதனை அடையாமலேயே நேராக பேரின்பம் பெறமுடியும் என்று கூறினார். இதை கேட்ட அலோசியஸ் பரவசமடைந்தார். அந்நேரத்தில் கிறிஸ்துவின் திருவுடல், திருஇரத்த பெருவிழாவிற்கு எட்டு நாட்களுக்கு பின்னர் தான் இறக்க போவதாக உணர்ந்தாராம். அவ்வாறே "தெ தேயும்" என்ற நன்றி பாடலை இசைத்துக்கொண்டே தனது ஆன்மாவை இறைவனிடம் கையளித்தார். அலொசியஸ் தனது 23 ஆண்டுகால வாழ்வில் ஒருமுறை கூட சாவான பாவத்தில் விழவில்லை என்று அவரின் ஆன்ம குரு கூறியுள்ளார். 

செபம்:

குணப்பளிப்பவரே இறைவா! இதோ எம் சமுதாயத்தில் பிளேக் நோயால் பாதிக்கப்படும் மக்களை உம் பாதம் சமர்ப்பின்றோம். அவர்களின் நோயை நீரே குணமாக்கியருள வேண்டுமாய் உம்மை இறைஞ்சுகின்றோம். இவர்களை பராமரிக்கும் அனைவருக்கும் நல்ல உடல் உள்ள நலன் தந்து காத்திடுமாறு இறைவா உம்மை இறைஞ்சுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (21-06-2020)

St. Aloysius Gonzaga

Aloysius was born on March 9, 1568 in his family’s castle in Castiglione Della Steviere. His father Ferrante Gonzaga was the Marquis of Castiglione and his mother was Marta Tana di Satena. He was the eldest son of the total 7 children in the family. His father wanted him to become a soldier and he was given military training even from the age of 4 years. During the Renaissance Italy, two of his brothers were murdered. He fell ill with the disease of the kidneys at about age 8 years, when he was studying at Florence. He is said to have taken a private vow of chastity at the age of 9. He received his first communion on July 22, 1580 from Cardinal Charles Borromeo. He adopted an ascetic life style and wanted to join the Jesuit Order. But his family worked hard to prevent him from joining the Jesuit Order because if he becomes a Jesuit he must renounce his right to inheritance and the status in the society. He went to Rome, met the pope Sixtus-V and entered into the novitiate of the Society of Jesus in Rome on November 25, 1585. He gave up his rights in the family properties to his brother while he was 18 years of age. His health continued to create problems and so on November 25, 1587 he took the three vows of chastity, poverty and obedience. There is a legend that the archangel Gabriel foretold his death to him in a vision that he would die within a year. He volunteered to serve in the hospital opened by the Jesuits for treating plague victims in 1591. He also foretold his date of death i.e. on the octave of the feast of Corpus Christi, which fell on June 21st in the year 1591. He died due to his illness just before midnight on June 21, 1591 at 23 years of age.

He was beatified on October 19, 1605 by pope Paul-V and canonized by pope Benedict-XIII on December 31, 1726. He was declared as the patron saint of young students, plague victims, AIDS patients, AIDS care-givers and Christian youth.

---JDH---Jesus the Divine Healer---

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 21)

✠ புனிதர் அலாய்சியஸ் கொன்ஸாகா ✠

(St. Aloysius Gonzaga)

இயேசு சபை துறவி:

(Member of the Society of Jesus)

பிறப்பு: மார்ச் 9, 1568

கஸ்டிக்லியோன் டெல் ஸ்டிவியேர், மான்ட்டுவா, தூய ரோம பேரரசு

(Castiglione delle Stiviere, Duchy of Mantua, Holy Roman Empire)

இறப்பு: ஜூன் 21, 1591 (வயது 23)

ரோம், திருத்தந்தையர் மாநிலங்கள்

(Romem, Papal States)

ஏற்கும் சமயம்: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

அருளாளர் பட்டம்: அக்டோபர் 19, 1605

திருத்தந்தை ஐந்தாம் பவுல் 

(Pope Palul V)

புனிதர் பட்டம்: டிசம்பர் 31, 1726

திருத்தந்தை பதின்மூன்றாம் பெனடிக்ட் 

(Pope Benedict XIII)

முக்கிய திருத்தலங்கள்: 

புனித இஞ்ஞாசியார் ஆலயம், ரோம், இத்தாலி

(Church of Sant' Ignazio, Rome, Italy)

நினைவுத் திருவிழா: ஜூன் 21

சித்தரிக்கப்படும் வகை: 

லில்லி மலர், சிலுவை, கிரீடம், மனித மண்டையோடு, செபமாலை

பாதுகாவல்: 

இளம் மாணவர், கிறிஸ்தவ இளைஞர்கள், எய்ட்சு நோயாளிகள், இயேசு சபை கல்வியாளர்கள், கண் பார்வையற்றோர், எய்ட்சு நோயாளிகளை கவனிப்போர்

புனிதர் அலாய்சியஸ் கொன்ஸாகா, இத்தாலிய உயர்குடியில் பிறந்து, பின்னாளில் தமது குடும்பத்தின் கடும் எதிர்ப்பையும் மீறி இயேசு சபையில் சேர்ந்து துறவியானவர். ரோம் நகர கல்லூரியில் படித்து கொண்டிருக்கும்போதே, தொற்று நோயாளிகளுக்கு சேவை செய்கையில் தொற்று நோயினால் பாதிக்கப்பட்டு இறந்தார்.

இவரது தந்தை, வட இத்தாலியிலுள்ள “கஸ்டிக்லியோன்” (Marquis of Castiglione) எனும் மாநிலத்தின் கோமான் ஆவார். அவரது பெயர் “ஃபெர்ரன்ட் டி கொன்ஸாகா” (Ferrante de Gonzaga) ஆகும். தாயார் “மார்த்தா டனா சன்டேனா” (Marta Tana di Santena) ஒரு சீமான் குடும்பத்துப் பெண்ணாவார். அலாய்சியஸ், தமது பெற்றோரின் ஏழு குழந்தைகளில் மூத்த குழந்தை ஆவார்.

இவரின் தந்தை, பிற்காலத்தில் இவர் பேரும் புகழும் உள்ளவராக திகழ வேண்டுமென விரும்பி, அலோசியசிற்கு நாலு வயதிலேயே இராணுவ பயிற்சியளித்தார். ஆனால் அதே வேளை, அவர் மொழிகள் மற்றும் கலைகள் சம்பந்தமான கல்வியும் பெற்றார். அவர் பெற்ற பயிற்சிகளைக் கண்டு அவரது தந்தை மகிழ்ச்சியும் பெருமிதமும் கொண்ட அதே வேளை, அவரது தாயாரும் ஆசிரியர்களும் அதிக மகிழ்ச்சி கொள்ளவில்லை.

மறுமலர்ச்சி இத்தாலியில் வன்முறை மற்றும் மிருகத்தனங்களின் மத்தியில் அவர் வளர்ந்தார். அவரது சகோதரர்கள் இருவர் கொலை செய்யப்பட்டதையும் நேரில் கண்டார்.

கி.பி. 1576ம் ஆண்டு, தமது 8 வயதில் இளைய சகோதரருடன் “ஃப்ளோரன்ஸ்” (Florence) நகருக்கு அனுப்பப்பட்டார். அங்கே, பெரிய பிரபுவின் அரசவையில் சேவையாற்றுவதும் மேற்கொண்ட கல்வியுமே அவரது நோக்கமாக இருந்தது. ஆனால், சில நாட்களிலேயே அவர் சிறுநீரக நோயால் பாதிக்கப்பட்டார். அவர் தமது வாழ்நாள் முழுதும் அந்நோயால் அவதியுற்றார். தாம் நோயுற்ற காலத்தில், புனிதர்களைப் பற்றி படிப்பதிலும் செபிப்பதிலும் நேரத்தை செலவிட்டார். தமது ஒன்பது வயதில் அவர் தூய்மை மற்றும் கற்பு நிலைக்காக தனிப்பட்ட பிரமாணமும் வார்த்தைப்பாடும் எடுத்துக்கொண்டார். வாரத்தில் 3 நாட்கள் கடுந்தவம் மேற்கொண்டார். பல கடுமையான ஆன்மீக தவ முயற்சிகளையும் செய்து வந்தார். கி.பி. 1579ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், இவர் தமது சகோதரர்களுடன் “மான்ட்டுவா” (Duke of Mantua) பிரபுவிடம் அனுப்பப்பட்டனர். அங்கேயுள்ள வன்முறைகள் மற்றும் அற்பமான வாழ்க்கைமுறை கண்டு அதிர்ச்சியடைந்தார்.

தமது சொந்த ஊரான “கஸ்டிக்லியோன்“ (Castiglione) திரும்பிய அலாய்சியஸ், அங்கே “கர்தினால் சார்ள்ஸ் பொறோமியோ” (Cardinal Charles Borromeo) என்பவரைச் சந்தித்தார். அவரிடமே கி.பி. 1580ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 22ம் நாளன்று, புதுநன்மை பெற்றார்.

இவ்வேளையில் இயேசு சபையினர் இந்தியாவிற்கு சென்று நற்செய்தி பரப்பும் பணியில் ஈடுபாடு பற்றிய நூல் ஒன்று கிடைத்தது. அதை வாசித்த அலாய்சியஸ், தாமும் ஒரு மறைப் பணியாளராக எண்ணினார். அவர் ஏழைச் சிறுவர்களுக்கு கோடை விடுமுறை காலங்களில் மறைக் கல்வி கற்பிக்க ஆரம்பித்தார். “கஸால் மோன்ஃபெர்ரட்டோ” (Casale Monferrato) நகரிலுள்ள “கப்புச்சின்” மற்றும் “பர்னபைட்ஸ்” (Capuchin friars and the Barnabites) துறவியரைக் காண அடிக்கடி சென்றார்.

“தூய ரோமப் பேரரசி மரியா’வுக்கு” (Holy Roman Empress Maria of Austria) அரசவையில் உதவுவதற்காக இவர்களது குடும்பம் கி.பி. 1581ம் ஆண்டு, ஸ்பெயின் நாட்டுக்கு அழைக்கப்பட்டது. அவர்கள் கி.பி. 1582ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், “மேட்ரிட்” (Madrid) நகர் சென்றடைந்தனர். அலாய்சியஸ், கப்புச்சின் சபையில் சேருவதைப் பற்றி தீவிரமாக ஆலோசிக்க தொடங்கினார். ஆனால், அங்கே அவருக்கு அறிமுகமான இயேசு சபை ஒப்புரவாளர் ஒருவர், இவரை இயேசு சபையில் சேர ஆலோசனை வழங்கினார். இவரது தாயார் இதற்கு சம்மதித்தார். ஆனால் தந்தையோ கடும் கோபமுற்றார். சீற்றமுற்ற தந்தை இவருக்கு தடை விதித்தார்.

கி.பி. 1584ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், அவர்களது குடும்பம் இத்தாலி திரும்பியது. அலாய்சியஸ் இப்போதும் தாம் ஒரு கத்தோலிக்க குருவாக வேண்டுமென தீவிரமாக எண்ணினார். அவரது உறவினர்கள் அவரது மனதை மாற்றிக்கொள்ளும்படி அவரை நிர்பந்தித்தனர். ஆனால், எவ்வித முயற்சியும் பலிக்காது போகவே, அவர்கள் அவரை ஒரு “மதச் சார்பற்ற” (Secular priest) துறவியாகுமாரும், அவ்வாறானால் அவருக்கு ஆயர் பதவி நியமனம் பெற்றுத் தருவதாகவும் ஆசை வார்த்தைகளை கூறினார். இயேசு சபையில் மறைப் பணியாளராக சேர்ந்தால் தமது சொத்து சுகம் அனைத்தையும் விட்டுவிட நேரிடும் என்றும் பயமுறுத்தினர். ஆனால் அவர்களது அத்துணை முயற்சிகளும் தோல்வியுற்றன.

ஆன்மீக வாழ்க்கை:

கி.பி. 1585ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், அலாய்சியஸ், தமது சொத்து சுகம் மற்றும் சமூகத்தில் தமக்குள்ள அனைத்து பதவிகள் மற்றும் உரிமைகளை விட்டு விடுவதாக அறிவித்தார். அதனை பேரரசர் உறுதி செய்தார். ரோம் பயணித்த அவர், தமது மகத்தான பிறப்பின் காரணமாக திருத்தந்தை “ஐந்தாம் சிக்ஸ்டஸ்” (Pope Sixtus V) அவர்களை காணும் சந்தர்ப்பம் கிட்டியது. கி.பி. 1585ம் ஆண்டு, நவம்பர் மாதம், 25ம் நாளன்று, இயேசு சபையின் புகுநிலை (Novitate) துறவியாக இணைந்தார்.

அலாய்சியஸின் உடல்நிலை அதிக பிரச்சனைகளை தந்துகொண்டேயிருந்தது. அவருக்கு ஏற்கனவேயிருந்த சிறுநீரக பிரச்சினையுடன் தோல் வியாதி, நாள்பட்ட தலைவலி மற்றும் தூக்கமின்மை போன்ற நோய்களும் சேர்ந்துகொண்டன. கி.பி. 1590ம் ஆண்டின் இறுதியில் அவர் “திருத்தூதர் கேபிரியலி’ன்” (Archangel Gabriel) திருக்காட்சியைக் கண்டதாகவும், அவர் அலாய்சியஸிடம், “நீ இன்னும் ஒரு வருடமே உயிருடன் இருப்பாய்” என்று சொன்னதாகவும் கூறப்படுகின்றது.

பின்னர் குரு மாணவராக படிக்கும்போதே, கி.பி. 1591ம் ஆண்டு, ரோம் நகரில் பிளேக் நோய் பரவியது. இயேசு சபையினர் விரைந்து ஒரு மருத்துவமனையை உருவாக்கினர். நோயாளிகளையும், நோயால் மரித்துக்கொண்டிருப்பவர்களையும் தெருக்களிலிருந்து மருத்துவமனைக்கு தூக்கி வந்தார். நோயாளிகளை கழுவி சுத்தப்படுத்தி மருந்து கொடுத்து சேவை செய்தார். நோயாளிகளுக்கு சேவை செய்து, தானும் அந்நோயால் பாதிக்கப்பட்டார். அச்சூழலில் கொடிய பிளேக் நோயால் தாக்கப்பட்டு தமது 23ம் பிறந்தநாளுக்கு சில நாட்களுக்கு முன்னர் இறந்தார். இளம் வயதிலேயே ஏராளமான புண்ணியங்களை செய்து வான்வீட்டிற்கு தயார் நிலையில் தன்னை ஆக்கிக்கொண்டார்.

இயேசு சபையில் புனிதராகவும், மறைவல்லுநராகவும் வாழ்ந்த புனிதர் இராபர்ட் பெல்லார்மின்’தான் (Robert Bellarmine) இவரின் ஆன்மீக குருவாக இருந்தார். இவர் ஒருமுறை அலாய்சியஸிடம், ஓர் ஆன்மா உத்தரிக்கும் வேதனை அடையாமலேயே நேராக பேரின்பம் பெறமுடியும் என்று கூறினார். இதை கேட்ட அலாய்சியஸ் பரவசமடைந்தார். அந்நேரத்தில் கிறிஸ்துவின் திருவுடல், திருஇரத்த பெருவிழாவிற்கு எட்டு நாட்களுக்கு பின்னர் தான் இறக்க போவதாக உணர்ந்தாராம். அவ்வாறே மரணப் படுக்கையிலிருந்த அலாய்சியஸ், தமது கைகளிலிருந்த சிலுவையை இமைக்காமல் பார்த்திருந்தார். இயேசுவின் பெயரை உச்சரிக்க முயற்சித்தபடியே தனது ஆன்மாவை இறைவனிடம் கையளித்தார். 

அலாய்சியஸ் தனது 23 ஆண்டுகால வாழ்வில் ஒருமுறை கூட சாவான பாவத்தில் விழவில்லை என்று அவரின் ஆன்மீக குரு கூறியுள்ளார்.

† Saint of the Day †

(June 21)

✠ St. Aloysius Gonzaga ✠

Member of the Society of Jesus and Confessor:

Born: March 9, 1568

Castiglione delle Stiviere, Duchy of Mantua, Holy Roman Empire

Died: June 21, 1591 (Aged 23)

Rome, Papal States

Venerated in: Catholic Church

Beatified: October 19, 1605

Pope Paul V

Canonized: December 31, 1726

Pope Benedict XIII

Major shrine: Church of Sant'Ignazio, Rome, Italy

Feast: June 21

Patronage:

Young students, Christian youth, Jesuit scholastics, The blind, AIDS patients, AIDS care-givers

Saint Aloysius de Gonzaga, SJ was an Italian aristocrat who became a member of the Society of Jesus. While still a student at the Roman College, he died as a result of caring for the victims of a serious epidemic. He was beatified in 1605 and canonized in 1726.

Biographical selection:

Aloysius Gonzaga was the eldest son of Ferrante, Marquis of Castiglione in Lombardy. In 1585, he renounced his birthright in favor of his brother Rodolfo and joined the Society of Jesus. He died in 1591, a little over 23 years of age. Because of the great fight, he made against impurity in a time of general immorality, he is a patron saint for young men. The following selection is taken from a biography by Dourignac:

When the army commanded by Ferrante Gonzaga departed from Casala, the four-year-old Aloysius was sent to Castiglione. The young Prince and his preceptor Francesco del Turco rode together in a carriage, with an entourage of nobles guarding them on horseback. 

As they entered onto the open country, the tutor addressed his young charge in the solemn and respectful tone he always used with him: “For some days I have wanted to make an important observation regarding the behavior of Your Lordship, but I have waited until you left Casala.” 

“What did I do?” asked the startled child. 

The tutor replied: “During your stay in Casala you lived in the camp with the soldiers, and Your Lordship acquired the habit of saying some inconvenient words and expressions that a prince of such high blood should never permit himself to use and would best be forgotten since it would cause profound sorrow to the Princess, your mother if she would hear one of these words from the lips of her son.” 

“But, dear friend, I don’t know what I said that was bad,” said the disconcerted boy. 

The teacher disclosed to his disciple the words of which the innocent child had not caught the meaning or inconvenience.

“This will never happen a second time, my good friend,” Louis replied, embarrassed at his fault. “I promise you to always remember this.” 

And he was faithful to his promise. This fault, committed in ignorance, was never forgotten. He considered this the most lamentable sin of his life, and he confessed afterward that the memory of this fault humiliated him deeply.

Comments:

It seems useful to make a brief review of the facts. St. Aloysius Gonzaga had Spanish blood but was the son of a semi-sovereign Prince of Italy of the House of Castiglione, which was related to the most important Sovereign Houses of Europe, including the House of Austria, which was the most important of all of them. 

He was four-years-old when this incident took place. But a little before he had reached this age, he had already been placed in the military ambiance. This could seem excessive, but the opposite is true. It is a splendid thing. Today many parents put boys in kindergarten when they are young like this. When you send a boy, however, to kindergarten [which in German means the garden of children], the man tends to stay in this garden all his life. I have the impression that the softness of modern kindergarten contributes to the spinelessness of many men of the new generations. What the child needs is to mature. The kindergarten keeps the child in an infantile state much longer than necessary, instead of leading the child to a more mature stage that would stimulate him to seek something higher. 

St. Aloysius was not sent to kindergarten, but to the army. He was under the guardianship of his father who was the commander of the army. Now then, everyone knows that the language in military ambiances is not always the most elevated. And the boy learned some words with immoral meanings used in the military camp that was not part of the language of a noble house or upright family. 

The tutor entered the picture. It is interesting to observe how the boy traveled, how a prince traveled on such an occasion. He went in a carriage with his preceptor and had an entourage of nobles who followed him on horseback. It was only after they had left the city and were already on the open road that the preceptor spoke with him about the bad habit he acquired. You can observe the grave tone the tutor assumed to make the correction. Those who like kindergarten would judge this gravity to be exaggerated. But the preceptor, who was chosen for this role because he had a secure Catholic orientation and a prudent sense of circumstances, thought the exact opposite. He solemnly stated that such words should never be uttered by a blood prince, that a prince of such a level should not be familiar with such words. St. Aloysius, who did not realize the meaning of those words, was disconcerted.

Some might say that the preceptor was precipitate and overly severe. Since the child did not even know what the words were, he could certainly not be blamed for saying them. On the contrary, the tutor revealed a more profound understanding of the matter. He realized that words of that sort carry evil in themselves, even if a person does not know what they mean. For instance, a boy can acquire the habit of saying blasphemous interjections. Would it be useless to correct him? By no means. He should be corrected. Such words intrinsically have a bad sense, and the lips of a son of Our Lady should not be sullied by pronouncing such blasphemies. 

Another remarkable thing is the humility of St. Aloysius. Humility is truth. It was the truth that led him to consider his fault so grave that he called it the gravest sin of his life. What becomes transparent in this episode is the complete innocence and sanctity of St. Aloysius Gonzaga. It is so brilliant that it is blinding.

~ Late Prof. Plinio Corrêa de Oliveira

புனித டெரன்ஸ் June 21

#மாமனிதர்கள்

ஜூன் 21 

புனித டெரன்ஸ்

இவர் முதல் நூற்றாண்டைச் சார்ந்தவர். இக்கோனியாவின் இரண்டாவது ஆயராக இருந்தவர். 

இவர் தன்னுடைய போதனையால் மட்டுமல்ல, தன்னுடைய எடுத்துக்காட்டான வாழ்வாலும் பலரையும் கிறிஸ்துவுக்குள் கொண்டுவந்து சேர்த்தார்.

இவரைப் பற்றிய குறிப்பு புனித பவுல் உரோமையருக்கு எழுதிய திருமுகம் 16 வது அதிகாரம், இருபத்து இரண்டாவது இறைவார்த்தையில் தெர்த்தியு என்ற பெயரில் இடம்பெறுகிறது. 

(இந்தத் திருமுகத்தை எழுதிக் கொடுத்த தெர்த்தியுவாகிய நான் ஆண்டவருக்கு உரியவன் என்னும் முறையில் உங்களுக்கு வாழ்த்துக் கூறுகிறேன்).

இவர் கிறிஸ்துவின்மீது கொண்ட உறுதியான நம்பிக்கைக்காக முட்செடிகள்மீது கொடூரமாக இழுத்து கொல்லப்பட்டார்.

இவ்வாறு இவர் இயேசுவின்மீது கொண்ட நம்பிக்கைக்காகத் தன்னுடைய இன்னுயிரைத் துறந்தார்.

புனிதர் அடால்பர்ட் ✠(St. Adalbert of Magdeburg June 20

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 20)

✠ புனிதர் அடால்பர்ட் ✠

(St. Adalbert of Magdeburg)

மக்டேபர்க் பேராயர்/ விஸ்செம்பௌர்க் மடாதிபதி:

(Archbishop of Magdeburg and Abbot of Wissembourg)

பிறப்பு: கி.பி. 910

அல்சாஸ் அல்லது லோர்ரெய்ன், ஃபிரான்ஸ்

(Alsace or Lorraine, France)

இறப்பு: ஜூன் 20, 981

ஸ்செர்பேன், மெர்ஸ்பர்க்’ல் கியூசா, சாக்ஸனி-அன்ஹால்ட், ஜெர்மனி

(Zscherben (contemporarily in (former) Geusa, in Merseburg, Saxony-Anhalt, Germany)

ஏற்கும் சபை: 

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

நினைவுத் திருவிழா: ஜூன் 20

புனிதர் அடால்பர்ட் (Adalbert of Magdeburg), மத்திய மற்றும் கிழக்கு ஐரோப்பாவில் பேசப்படும் மொழியான “ஸ்லாவிய” மொழி பேசும் மக்களின் அப்போஸ்தலரும் (Apostle of the Slavs), “மக்டேபர்க்” (Magdeburg) உயர்மறைமாவட்டத்தின் முதல் பேராயருமாவார் (Archbishop). இவர், இன்றைய கிழக்கு ஜெர்மனியின் (Eastern Germany) “எல்ப்” (Elbe) நதிக்கரையோரம் வாழ்ந்திருந்த “போலாபியன் சிலாவிய” (Polabian Slaves) இன ஆதிவாசி மக்களின் வெற்றிகரமான மறைப்பணியாளருமாவார்.

இவர், கி.பி. 910ம் ஆண்டு, ஃபிரான்ஸ் (France) நாட்டின் “அல்சாஸ் அல்லது லோர்ரெய்ன்” (Alsace or Lorraine) பிராந்தியத்தில் பிறந்தவர் ஆவார். ஜெர்மனியின் (Germany) “டிரையர்” (Trier) மாகாணத்திலுள்ள “தூய மேக்ஸிமினஸ்” (Benedictine Monastery of St. Maximinus) “பெனடிக்டைன்” துறவுமடத்தின் ஜெர்மன் துறவி (German Monk) ஆவார். ரோமன் கத்தோலிக்க (Roman Catholic Bishop) ஆயராக அருட்பொழிவு செய்யப்பட்ட இவர், கி.பி. 961ம் ஆண்டு, “கீவன் ரஸ்” (Kievan Rus) என்ற நாட்டுக்கு அனுப்பப்பட்டார். (தற்போதைய “பெலாரஸ்”, “உக்ரைன்”, மற்றும் “ரஷியா” (Belarus, Ukraine, and Russia) ஆகிய நாடுகளின் மக்கள், “கீவன் ரஸ்” (Kievan Rus) மக்களை தங்களது கலாச்சார முன்னோர்கள் என்கின்றனர்).

“கீவன் ரஸ்” நாட்டின் இளவரசி “ஓல்கா” (Princess Olga of Kiev) “பேரரசர் முதலாம் பெரிய ஓட்டோ’விடம்” (Emperor Otto I (the Great) தமக்கு ஒரு ரோமன் கத்தோலிக்க மறைப்பணியாளர் தருமாறு வேண்டினார். இளவரசியின் மகன் “ஸ்யடோஸ்லவ்” (Svyatoslav) என்பவன் இதனை எதிர்த்தான். அடால்பர்ட் அங்கு வந்து சேர்ந்த வேளையிலே அவன் இளவரசியின் கிரீடத்தை திருடிச் சென்றான். அடால்பர்ட்டின் மறைப்பணி துணைவர்கள் கொல்லப்பட, அடால்பர்ட் அரிதாக உயிர் தப்பினார். “கீவன் ரஸ்” பின்னர் “கான்ஸ்டன்டினோபில்” (Constantinople) மறைப்பணியாளர்களால் மனம் மாற்றப்பட்டு, “பைசான்டைன்” (Byzantinie Christianity) கிறிஸ்தவத்தின் அங்கமாக மாறியது.

“கீவன் ரஸ்” நாட்டிலிருந்து உயிர் தப்பியோடிய அடால்பர்ட், ஜெர்மனியின் (Germany) “மெய்ன்ஸ்” (Mainz) பயணமானார். பின்னர், அங்கே “அல்சாஸ்” (Alsace) எனுமிடத்திலுள்ள “விஸ்செம்பௌர்க்” (Abbot of Wissembourg) மடத்தின் மடாதிபதியானார். அங்கே அவர் துறவியரின் கல்வி முன்னேற்றத்துக்காக உழைத்தார். பின்னர் அவர் சமகால ஜெர்மனியிலுள்ள “மக்டேபர்க்” உயர்மறைமாவட்டத்தின் (First Archbishop of Magdeburg) முதல் பேராயராக நியமிக்கப்பட்டார்.

கிழக்கு மற்றும் வடக்கு ஐரோப்பிய நாடுகளின் மறைப்பணி தளங்களாக்கும் நோக்கங்களுடன் “ஹம்பர்க்” மற்றும் ப்ரேமன்” (Archepiscopacies of Hamburg and Bremen) ஆகிய உயர்மறைமாவட்டங்கள் நிறுவப்பட்டன.

கிழக்கு ஐரோப்பிய நாடுகளின் “சிலேவிய” (Slavs) மக்களிடையே மறைப்பணியாற்ற பணியாளர்களை அடால்பர்ட்டின் “மக்டேபர்க்” (The Archdiocese of Magdeburg) உயர்மறைமாவட்டம் அளித்தது.

“நௌம்பர்க்” (Numberg), “மெய்ஸ்சென்” (Meissen), “மெர்ஸ்பர்க்” (Merseburg), “ப்ரேன்டென்பர்க்” (Brandenburg), “ஹவெல்பர்க்” (Havelberg) மற்றும் “போஸ்நன்” (Poznan), “போலந்து” (Poland) ஆகிய இடங்களில் மறைமாவட்டங்களை உருவாக்கிய அடால்பர்ட், கி.பி. 981ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 20ம் நாளன்று மரித்தார்.

† Saint of the Day †

(June 20)

✠ St. Adalbert of Magdeburg ✠

Archbishop of Magdeburg and Abbot of Wissembourg:

Born: 910 AD

Alsace or Lorraine, France

Died: June 20, 981

Zscherben (contemporarily in (former) Geusa, in Merseburg, Saxony-Anhalt, Germany)

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Feast: June 20

Adalbert of Magdeburg, known as the Apostle of the Slavs, was the first Archbishop of Magdeburg (from 968) and a successful missionary to the Polabian Slavs to the east of what is contemporarily Germany. He was later canonized and his liturgical feast day was assigned as 20 June.

St. Adalbert or St. Vojtěch, as he is known in Czech, has a fairly high profile presence in Prague. He is the saint in the bishop’s miter (above, left) who gazes down from his lofty perch on the tower on the Charles Bridge; the cathedral is also dedicated to him, along with St. Vitus and St. Wenceslaus. But this veneration by the people of Prague came a bit late in the day for him because when he was alive, the local people had a fairly low opinion of him. They ignored his pronouncements and chased him out of Prague – twice!

An unlikely and disrespected bishop:

Vojtěch was born around in the year in 951 to the Slavník noble family in Libice and Cidlinou. He suffered a grave illness as a child and his parents bargained with God, promising that the boy would one day become a priest if he was spared. Once cured, he was packed off to the Benedictine monastery in Magdeburg where he came under the tutelage of the Bishop Adalbert of Magdeburg. Impressed by his mentor, Vojtěch took the name Adalbert as his confirmation name and, upon the death of the bishop, he returned to Prague where he was ordained a priest by Dietmar, the first bishop of Prague. Dietmar died soon afterward and Vojtěch, with only several months of experience of being a priest, suddenly found himself invested as the bishop of Prague.

Unlike his predecessor, Vojtěch renounced materialism and attempted to lead a life of frugality, dominated by fasting and preaching. He spoke out against the slave trade, polygamy, and married priests, but he found the local Czech population was rather disinterested in his opinions. Unfortunately for Vojtěch, his family background played against him: he was a member of Slavník clan, who were rivals to the ruling Přemyslid dynasty and although Vojtěch was supported by the Holy Roman Emperor Otto III, he encountered resistance from the local Czech duke, Boleslav II. A notable low point came when bishop Vojtěch unsuccessfully attempted to stop a mob from murdering a woman accused of adultery, who despite his protests, killed her anyway. An irate Vojtěch then excommunicated the mob – the worst punishment within the Roman Catholic church. His edict was ignored.

Exile:

Despairing, Vojtěch left Prague for Rome and asked Pope John XV to relieve him of his office. He spent the next five years in Rome, before the Archbishop of Mainz, (Vojtěch’s boss, who had invested him as bishop) requested that he return to Prague. The pope ordered Vojtěch to return, but gave him a get-out-jail-clause, allowing him to leave Prague again if he encountered resistance. Vojtěch returned, only to be met with the same derision that had driven him away before. He played his get-out card and headed to Hungary as a missionary, before returning to live in Rome. However, the Archbishop was insistent and commanded that Vojtěch returns to his post. The new pope, Gregory V, ordered Vojtěch back home, but at this point, Vojtěch was met with open hostility – with Boleslav II going so far as to murder Vojtěch’s relatives and burn them out of their homes.

Vojtěch got the message, and decided not to return to Prague, but instead to try his luck as a missionary amongst the pagans in Prussia. This didn’t work out particularly well either, and he was taken hostage by a pagan priest and ritually stabbed to death on 23 April 997.

Worth his weight in gold:

A Polish duke, Boleslav the Valiant, then paid the ransom (the weight of Vojtěch’s remains in gold) to the pagan tribe, and Vojtěch’s body was buried in Třemešná. Two years later, Adalbert was sanctified in Rome and was declared as a patron saint of Poland. His remains were then moved to the cathedral in Gniezno and his cult was heavily promoted by the Benedictines. In the year 1000, Emperor Otto III traveled to Gniezno and elevated the bishopric to an archbishopric. In 1035, the Czech duke Bretislav (Boleslav’s grandson) lead a raid to Gniezbo, stole the relics, and removed them to Prague. Interestingly, the Přemyslids had shown little interest in Vojtěch while alive, but once he was a popular saint, they wanted to exploit his cult in an effort to raise the status of Prague to the archdiocese. However, the plan didn’t work and the Prague diocese was not elevated until the reign of Charles IV, over two hundred years later.

As for Vojtěch, being a popular saint, there are bits of him all over Europe, but we can rest assured in the knowledge that his skull is safely in Prague cathedral, having been looted by Bretislav in 1035!

திருக்காட்சியாளர் மார்கரோடே ஏப்னர் (Blessed Margarete Ebner) June 20

இன்றைய புனிதர் : 

(20-06-2020) 

திருக்காட்சியாளர் மார்கரோடே ஏப்னர் (Blessed Margarete Ebner) 

பிறப்பு 

1291

டோனவ்வோர்த்(Donauworth), அவுக்ஸ்பூர்க்(Augsburg)

    

இறப்பு 

20 ஜூன் 1351

தில்லிங்கன் என்ற ஊரில் இவருக்கென்று ஓர் ஆலயம் உள்ளது. அங்குதான் இவர்தான் இறுதி நாட்களை கழித்துள்ளார். பலவித கலாசாரத்தை கொண்ட மக்களிடத்தில் இவர் பணியாற்றினார். இவர் தனது 15 ஆம் வயதில் புனித டொமினிக்கன் சபையில் சேர்ந்து துறவியானார். அவர் அச்சபையில் வாழ்ந்தபோது 1312 ஆம் ஆண்டிலிருந்து தொடர்ந்து 14 ஆண்டுகள் ஆண்டவரின் காட்சிகளை பலமுறை கண்டார். இவர் மிகவும் கடுமையான நோயால் தாக்கப்பட்டு, படுக்கையிலேயே தன் வாழ்நாட்களை கழித்தார். நோயால் மிகவும் வேதனைக்குள்ளானார். இதனால் இறைவனின்மீது தன் முழு நம்பிக்கையையும் வைத்து, இடைவிடாது செபித்தார். ஆண்டவரின் பாடுகளில் அவ்வப்போது பங்கெடுத்தார். இவரின் ஆன்ம வழிகாட்டி தந்தை ஹென்றி அவர்களின் அறிவுரைப்படி, தொடர்ந்து ஆண்டவரின் பாடுகளில் பங்கெடுத்தார். ஒருநாள் ஆண்டவர் கொடுத்த காட்சியை கண்டுகொண்டிருக்கும்போதே, தன் கண்களை மூடியபடியே உயிர் நீத்தார்.

​இவர் இறந்தபிறகு இவரின் கல்லறையை எண்ணிலடங்கா மக்கள் சந்திக்க வந்தனர். அங்கு வந்த அத்தனை பேருக்கும் ஏதாவது ஒரு வகையில் புதுமைகளை செய்தார். இவர் இறந்த சில ஆண்டுகள் கழித்து அவரின் கல்லறைமேல் இயேசு கிறிஸ்துவின் உருவம் கொண்ட ஒரு சுரூபம் தானாகவே வளர்ந்தது. 1751 ல் சாதாரணமாக இருந்த இவரின் கல்லறைமேல் 1751-1755 வரை ஓர் ஆலயம் கட்டப்பட்டு, இன்றும் அவ்வாலயத்தில் அவரின் பெயரால் வழிபாடுகள் நடக்கின்றது.

செபம்:

குணமளிப்பவரே எம் தந்தையே இறைவா! இவ்வுலகில் நோயினால் வாடும் மக்களை நீர் கண்ணோக்கியருளும். தங்களின் நோய்களை தாங்கும் உடல் பலத்தையும், மனபலத்தையும் தந்து, வாழ்வில் மீண்டும் புத்துயிர் பெற்று வாழ நீர் வரம் தந்து வாழ்வை அளிக்குமாறு இறைவா உம்மை மன்றாடுகின்றோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (20-06-2020)

Blessed Margareta Ebner

Born wealthy. Received a thorough classical education at home. Dominican nun at Maria-Medingen, Germany convent in 1306. Dangerously ill from 1312 to 1322 during which time she was sent home to recover, and during which she began receiving visions, revelations and prophies. Visited by the Infant Christ. Spiritual student of Father Henry of Nördlingen from 1332 to her death. Their correspondence is the first collection of its kind in German. At his command she wrote a full account of her mystic experiences.

Born :

c.1291 at Donauwörth, Bavaria, Germany

Died :

20 July 1351 at Mödingen, Bavaria, Germany of natural causes

Beatified :

24 February 1979 by Pope John Paul II (cultus confirmation)

• the first beatification of John Paul's pontificate

---JDH---Jesus the Divine Healer---

மரியாளின் மாசற்ற இதயப் பெருவிழா

இன்று அன்னையாம் திருஅவை மரியாளின் மாசற்ற இதயப் பெருவிழாவைக் கொண்டாடி மகிழ்கின்றது. அன்னையின் இதயம் மாசற்றது, அது எப்போதும் அன்பினால் நிரம்பி வழிந்ததோடு மட்டுமல்லாமல், இறைத்திருவுளம் எதுவென அறிந்து, அதை நிறைவேற்றுவதிலே கண்ணும் கருத்துமாய் இருந்தது. எனவே, இப்பெருவிழாவில் மரியாளின் மாசற்ற இதயம் நமக்கு எத்தகைய பாடத்தைக் கற்றுத்தருகிறது என்று சிந்தித்துப் பார்த்து மரியாளைப் போன்று, இறைத்திருவுளம் எதுவென அறிந்து, அதை நிறைவேற்ற நாம் முயல்வோம்.

மரியாளின் மாசற்ற இதயத்திற்கான பக்திமுயற்சிகள் கி.பி.பதினேழாம் நூற்றாண்டிலேயே தொடங்கப்பட்டதற்கான வரலாறு இருக்கிறது. ஜான் யூட்ஸ் என்ற குருவானவர்தான் மரியாளின் மாசற்ற இதயத்திற்காக முதல்முறை திருப்பலி மற்றும் பூசைக்கருத்துகள் ஒப்புக்கொடுத்தவர். அவர்தான் இப்பக்தி முயற்சி உலகெங்கும் பரவ அடித்தளமிட்டவர். அதன்பின்னர் அன்னை மரியாள் பாத்திமா நகரில் லூசியா, ஜெசிந்தா, பிரான்சிஸ் என்ற மூன்று சிறுவர்களுக்குக் காட்சிகொடுத்தபோது இந்த பக்திமுயற்சி இன்னும்  பரவத் தொடங்கியது.

1917 ஆம் ஆண்டு, ஜூன் 13 ஆம் தேதி புதன்கிழமை காட்சியில், மரியன்னையின் தூய இதயம் முட்களால் ஊடுருவப்பட்டு இருப்பதை லூசியா கண்டாள். ஜெசிந்தா, பிரான்ஸிஸ் மற்றும் மக்களோடு ஜெபமாலை செபித்தபின் லூசியாவிடம் அன்னை மரியா, “நீ இன்னும் கொஞ்சகாலம் இங்கு இருக்கவேண்டும். என்னை மக்கள் அறிந்து நேசிக்கும்படி உன்னை பயன்படுத்த இயேசு விரும்புகிறார்; உலகில் என் மாசற்ற இதய பக்தியை ஏற்படுத்தி, இப்பக்தியைக் கைக்கொள்ளும் அனைவருக்கும் நான் மீட்பை வாக்களிக்கிறேன்; என் மாசற்ற இதயம் உன் அடைக்கலமாகவும், கடவுளிடம் உன்னை அழைத்து செல்லும் வழியாகவும் இருக்கும்’ என்று கூறினார்.

அப்போது பேரொளியின் பிரதிபலிப்பு அவர்கள் மேல் பாய்ந்தது. மாதாவின் வலது உள்ளங்கையில் முட்களால் குத்தித் துளைக்கப்படுவதாகத் தோன்றிய ஓர் இதயம் இருந்தது. மனுக்குலத்தின பாவங்களால் நிந்திக்கப்பட்டு, நம்மிடம் பரிகாரம் கேட்கிற மரியன்னையின் தூய இதயம் தான் அது.

அன்னை மீண்டும் அவர்களிடம் “ஏதாவது சிறுசிறு ஒறுத்தல்கள் செய்யுபோது, ‘ஓ! இயேசுவே’ உமது அன்பிற்காகவும், பாவிகள் மனந்திரும்புவதற்காகவும், மரியன்னையின் தூய இதயத்திற்கு எதிராகக் கட்டிக் கொள்ளப்படும் பாவங்களுக்குப் பரிகாரமாகவும், இதைச் செய்கிறேன்” என்று சொல்லும்படிக் கூறினார்; ரஷ்யாவை என்மாசற்ற இதயத்திற்கு ஒப்புக்கொடுக்கவும் கேட்டுக்கொண்டார்.

இந்த நிகழ்வு நடந்து சில ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அருட்திரு ஸ்தெபனோ கோபியிடம் அன்னை மரியாள் பேசும்போது, “தன் மாசற்ற இதயத்தின் ஒளி, திருத்தந்தை, குருக்களை ஆசீர்வதிப்பதையும், அடைக்கலமாகவும், பாதுகாப்பாகவும் தன் இதயம் எப்போதும் இருப்பதாகவும், தங்களையே அர்ப்பணிக்கவும்” கூறினார்.

இந்த நிகழ்வுகளை எல்லாம் அறிந்த திருத்தந்தை பனிரெண்டாம் பத்திநாதர் 1944 ஆம் மரியாளின் மாசற்ற இதயப் பெருவிழாவை உலகம் முழுவதும் கொண்டாடப் பணித்தார். தொடக்கத்தில் இவ்விழா ஆகஸ்ட் 22 ஆம் தேதிதான் கொண்டாடப்பட்டு வந்தது. அதன்பிறகு இவ்விழா இயேசுவின் திரு இருதயப் பெருவிழாவிற்கு அடுத்த நாள் கொண்டாடப் பணிக்கப்பட்டது.

மரியாளின் மாசற்ற இதயத்தைப் பற்றி திருவிவிலியம் சொல்லாமலில்லை. அதற்குத் தெளிவான விவிலியச் சான்றுகள் இருக்கின்றன. லூக்கா நற்செய்தி 2 ஆம் அதிகாரம் 19& 51(இன்றைய நற்செய்தி வாசகம்) ஆகிய வாசங்களில், “மரியாள் நிகழ்ந்தவற்றை எல்லாம் தன்னுடைய உள்ளத்தில் இருத்தி, சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தாள் என்று படிக்கின்றோம். அதேபோன்று லூக்கா நற்செய்தி 2 ஆம் 35 ஆம் வசனத்தில் எருசலேம் திருக்கோவிலில் சிமியோன் குழந்தை இயேசுவைக் கையில் தாங்கி, “இக்குழந்தை இஸ்ரயேல் மக்களின் பலரது வீழ்ச்சிக்கும், எழுச்சிக்கும் காரணமாக இருக்கும்.... உம்முடைய உள்ளத்தை ஒரு வாள் ஊடுருவிப்பாயும்” என்று மரியாளைப் பார்த்துக் குறிப்பிடுவார். இதன்மூலம் மரியாள் ஆண்டவர் இயேசுவைப் பற்றியே தன்னுடைய உள்ளத்தில் சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தார் என்று உறுதி செய்துகொள்ளலாம்.

மரியாள் எப்போதும் மீட்பின் திட்டத்தை தன்னுடைய உள்ளத்தில் இருத்தி சிந்தித்துப் பார்த்தவள். அதோடு மட்டுமல்லாமல், அந்த மீட்புத் திட்டம் நிறைவேற தன்னுடைய திருமகன் இயேசுவோடு துன்பங்களையும், வேதனைகளையும், அவமானங்களையும் சந்தித்தவள்; உள்ளத்தில் தூய அன்பை வைத்துக்கொண்டு, துன்புற்ற மானிட சமுதாயத்திற்கு இரங்கியவள்.

ஆகவே, இத்தகைய ஒரு தூய, இரக்கமிக்க அன்னையைக் கொடையாகப் பெற்றிருக்கும் நாம், அந்த அன்னை வாழ்ந்து காட்டிய நெறியின்படி வாழ்வதுதான், நான் அன்னைக்குச் செய்யக்கூடிய மிகச் சிறந்த கைமாறாக இருக்கும்.

புனிதர் ரோமுவால்ட் June 19

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 19)

✠ புனிதர் ரோமுவால்ட் ✠

(St. Romuald)

சபை நிறுவனர்/ மடாதிபதி:

(Founder/ Abbot)

பிறப்பு: கி.பி. 951

ரவென்னா

(Ravenna)

இறப்பு: ஜூன் 19, 1027

வால் டி காஸ்ட்ரோ

(Val di Castro)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

கிழக்கு மரபுவழி திருச்சபை

(Eastern Orthodox Church)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 19

ரோமுவால்ட் ஓரு “கமால்டோலிஸ்” (Camaldolese Order) சபையின் நிறுவனரும், “ஆழ்ந்த தியானத்தின் மறுமலர்ச்சி” என பெயர் பெற்ற ஏழாம் நூற்றாண்டின் பிரபலஸ்தருமாவார்.

ரோமுவால்டின் மரணத்தின் சுமார் பதினைந்து வருடங்களின் பின்னர் இவரது சரித்திரத்தை எழுதிய புனிதர் “பீட்டர் தமியான்“ (St. Peter Damian) அவர்களின் கூற்றின்படி, ரோமுவால்ட் வட கிழக்கு இத்தாலியின் “ரவென்னா” (Ravenna) மாநிலத்தில் உயர்குல குடும்பத்தில் பிறந்தவர் ஆவார். இவரது தந்தை “செர்ஜியஸ் டெக்லி ஓனேஸ்டி” (Sergius degli Onesti) ஆவார். தாயாரின் பெயர் “டிரவர்சரா டிரவர்சரி” (Traversara Traversari) ஆகும்.

இவர் தமது இளம் வயதில், பத்தாம் நூற்றாண்டின் ஒரு பிரபுத்துவ இளைஞனைப் போன்று உலக பாவ காரியங்களிலும் சொகுசான வாழ்விலும் மனம் போன போக்கில் வாழ்ந்தார். ஒருமுறை, இவரது தந்தை தம் உறவினர் ஒருவரை சொத்து தகராறு காரணமாக, இவரின் கண்ணெதிரிலேயே கொலை செய்தார். மனம் வெறுத்துப்போன ரோமுவால்ட், “புனித அப்போலினர் திருத்தலம்” (Basilica of Sant'Apollinare in Classe) சென்று நாற்பது நாட்கள் தவ முயற்சிகளில் ஈடுபட்டார். உறுதியற்ற மனநிலை காரணமாக, ரோமுவால்ட் அங்கேயே துறவியானார். கடும் தவம் புரிந்தார். அங்கு துறவிகள் எவ்வித கட்டுப்பாடுமின்றி வாழ்ந்தது, இவருக்கு எரிச்சலை மூட்டியது. எனவே அந்த மடத்தை விட்டு வெளியேறி, முதலில் வெனிஸ் நகருக்கு அருகிலும், பின்னர் “ஃபிரனீஸ்” (Franis) மலைப்பகுதியிலும் ஜெப, தவ வாழ்க்கையை மேற்கொண்டார். ஏறக்குறைய 30 ஆண்டுகள் இத்தாலி முழுதும் பயணித்து துறவு மடங்கள் மற்றும் ஆசிரமங்களை நிறுவதிலும் புனரமைப்பதிலும் செலவிட்டார்.

தனிமையில் இறைவனுடன் நெருங்கிய தோழமை கொள்ள விரும்பியவர்களுக்கு, மனிதர்கள் நடமாட்டம் இல்லாத இடங்களில் குடிசைகள் அமைத்து கொடுத்தார். அவற்றில் ஒரு மடம் மட்டுமே “கமல்டொலி” (Camaldoli) என்ற இடத்தில், “அப்பினைன்” (Apinain) என்ற மலையுச்சியில் கி.பி. 1012ம் ஆண்டு 5 குடிசைகள் கொண்டதாக அமைந்தது. புனிதர் தனிப்பட்ட ஒரு துறவு சபையை தோற்றுவிக்க திட்டமிடவில்லை. இருப்பினும் “கமல்டொலி’ல்” (Camaldoli) நிறுவப்பட்ட மடம்தான், கடுமையான ஒழுங்குகள் கொண்ட பெனடிக்டின் துறவற சபையாக பெயர் பெற்று காட்சியளிக்கிறது. இதுவே மேலை திருச்சபையில் தவ துறவியர்க்கான சபையாக மீண்டும் தோன்றியது. இது சுற்றுச்சுவர் எழுப்பப்பட்ட ஒரு சிற்றூர். இங்கே வாழும் ஒவ்வொரு துறவியும் ஒரு அறை, ஒரு பணித்தளம், ஒரு தோட்டம் இவற்றை பெற்றுக்கொண்டு அங்கே மௌனம், தனிமை, ஆகியவற்றுக்கிடையே இறை பணிபுரிந்தனர். வெளி உலக தொடர்பு இல்லாமல் வாழ்ந்தனர். இவர் உலகம் முழுவதையும் ஒரு துறவற மடமாகவும், ஒவ்வொருவரையும் ஒரு துறவியாகவும் மாற்றும் திட்டம் வைத்திருந்தார். அமைதியும், கடுந்தவ முயற்சியும்தான் இச்சபையின் சிறப்புக் கூற்றுகளாக அமைந்திருந்தது. கி.பி. 1086ம் ஆண்டிலிருந்து, பெண்களுக்கும் அவரவர்களின் நிலைக்கேற்ப "கமல்டொலிஸ்" (Camaldolese) மடங்கள் தொடங்கப்பட்டன. இவர் இறந்தபிறகு, இவரின் கல்லறையில் பல புதுமைகள் நடந்தவண்ணமாய் இருந்தன. இதனால் இவர் இறந்த ஐந்து ஆண்டுகளுக்குப்பிறகு, இவர் கல்லறையின்மேல் ஓர் ஆலயம் எழுப்பப்பட்டது.

† Saint of the Day †

(June 19)

✠ St. Romuald ✠

Founder/ Abbot:

Born: 951 AD

Ravenna

Died: June 19, 1027

Val di Castro

Venerated in:

Roman Catholic Church

Eastern Orthodox Church

Feast: June 19

Romuald was the founder of the Camaldolese order and a major figure in the eleventh-century "Renaissance of eremitical asceticism".

Working within the Western Church’s Benedictine tradition, he revived the primitive monastic practice of hermit life, allowing for greater solitude in a communal setting.

Born into an aristocratic family during the middle of the tenth century, Romuald grew up in a luxurious and worldly environment, where he learned little in the way of self-restraint or religious devotion. Yet he also felt an unusual attraction toward the simplicity of monastic life, prompted by the beauty of nature and the experience of solitude.

It was not beauty or tranquility, but a shocking tragedy that spurred him to act on this desire. When Romuald was 20 years old, he saw his father Sergius kill one of his relatives in a dispute over some property. Disgusted by the crime he had witnessed, the young man went to the Monastery of St. Apollinaris to do 40 days of penance for his father.

These 40 days confirmed Romuald’s monastic calling, as they became the foundation for an entire life of penance. But this would not be lived out at St. Apollinaris, where Romuald’s strict asceticism brought him into conflict with some of the other monks. He left the area near Ravenna and went to Venice, where he became the disciple of the hermit Marinus.

Both men went on to encourage the monastic vocation of Peter Urseolus, a Venetian political leader who would later be canonized as a saint. When Peter joined a French Benedictine monastery, Romuald followed him and lived for five years in a nearby hermitage.

In the meantime, Romuald’s father Sergius had followed his son’s course, repenting of his sins and becoming a monk himself. Romuald returned to Italy to help his father, after learning that Sergius was struggling in his vocation. Through his son’s guidance, Sergius found the strength to persist in religious life.

After guiding his penitent father in the way of salvation, Romuald traveled throughout Italy serving the Church. By 1012 he had helped to establish or reform almost 100 hermitages and monasteries, though these were not connected to one another in the manner of a distinct religious order.

The foundations of the Camaldolese order were not laid until 1012 – when a piece of land called the ”Camaldoli,” located in the Diocese of Arezzo, was granted to Romuald. It became the site of five hermits’ quarters, and a full monastery soon after. This combination of hermits’ cells and community life, together with other distinctive features, gave this monastery and its later affiliates a distinct identity and charism.

Romuald’s approach to the contemplative life, reminiscent of the early Desert Fathers, can be seen in the short piece of writing known as his “Brief Rule.” It reads as follows:

“Sit in your cell as in paradise. Put the whole world behind you and forget it. Watch your thoughts like a good fisherman watching for fish. The path you must follow is in the Psalms – never leave it.”

“If you have just come to the monastery, and in spite of your goodwill you cannot accomplish what you want, take every opportunity you can to sing the Psalms in your heart, and to understand them with your mind. And if your mind wanders as you read, do not give up; hurry back and apply your mind to the words once more.”

“Realize above all that you are in God’s presence, and stand there with the attitude of one who stands before the emperor. Empty yourself completely and sit waiting, content with the grace of God, like the chick who tastes nothing and eats nothing but what his mother brings him.”

St. Romuald of Ravenna died in his monastic cell on June 19, 1027. Pope Gregory XIII canonized him in 1582.

இன்றைய புனிதர்

2020-06-19

புனித ரோமுவால்ட் (St.Romuald )

ஆதீனத் தலைவர்

பிறப்பு

: 10 நூற்றாண்டு இறுதி

ராவென்னா(Ravena), இத்தாலி

இறப்பு

19 ஜூன் 1027

இவர் ஓர் அரச குலத்தில் தோன்றியவர். இவர் தம் 20 ஆம் வயது வரை மனம் போன போக்கில் வாழ்ந்தார். ஒருமுறை இவரது தந்தை தம் உறவினர் ஒருவரை சொத்து தகராறு காரணமாக, இவரின் கண்ணெதிரில் கொன்று போட்டார். இதற்கு பரிகாரமாக புனித ஆசீர்வாதப்பர் சபை ஒன்றில் சேர்ந்து, கடும் தவம் புரிந்தார். அங்கு துறவிகள் எவ்வித கட்டுப்பாடுமின்றி வாழ்ந்தது. இவருக்கு எரிச்சலை மூட்டியது. எனவே அந்த மடத்தை விட்டு வெளியேறி , முதலில் வெனிஸ் நகருக்கு அருகிலும், பின்னர் பிரன்னீஸ்(Franis) மலைப்பகுதியிலும் ஜெப, தவ வாழ்க்கையை மேற்கொண்டார். ஏறக்குறைய 30 ஆண்டுகள் வட இத்தாலி, தென் பிரான்சு, தென் ஸ்பெயின் பகுதிகளிலும் துறவு மடங்களில் ஒழுங்குமுறைகளை பற்றுறுதியுடன் கடைபிடிக்க வழிகாட்டியாக திகழ்ந்தார்.

தனிமையில் இறைவனுடன் நெருங்கிய தோழமை கொள்ள விரும்பியவர்களுக்கு, மனிதர்கள் நடமாட்டம் இல்லாத இடங்களில் குடிசைகள் அமைத்துகொடுத்தார். அவற்றில் ஒரு மடம் மட்டுமே கமல்டொலி(Kamaldoli) என்ற இடத்தில், அப்பினைன்(Apinain) என்ற மலையுச்சியில் 1012 ஆம் ஆண்டு 5 குடிசைகள் கொண்டதாக அமைந்தது. புனிதர் தனிப்பட்ட ஒரு துறவு சபையை தோற்றுவிக்க திட்டமிடவில்லை. இருப்பினும் கமல்டொலில் நிறுவப்பட்ட மடம்தான், கடுமையான ஒழுங்குகள் கொண்ட பெனடிக்டின் துறவற சபையாக பெயர் பெற்று காட்சியளிக்கிறது. இதுவே மேலை திருச்சபையில் தவ முனிவர்களுக்கான சபையாக மீண்டும் தோன்றியது. இது சுற்றுச்சுவர் எழுப்பப்பட்ட ஒரு சிற்றூர். இங்கே வாழும் ஒவ்வொரு துறவியும் ஒரு அறை, ஒரு பணித்தளம், ஒரு தோட்டம் இவற்றை பெற்றுக்கொண்டு அங்கே மௌனம் , தனிமை, இவற்றுக்கிடையே இறை பணிபுரிந்தார். வெளி உலக தொடர்பு இல்லாமல் வாழ்ந்தார். இவர் உலகம் முழுவதையும் ஒரு துறவற மடமாகவும், ஒவ்வொருவரையும் ஒரு துறவியாகவும் மாற்றும் திட்டம் வைத்திருந்தார். அமைதியும், கடுந்தவ முயற்சியும்தான் இச்சபையின் சிறப்புக் கூற்றுகளாக அமைந்திருந்தது. 1086 ஆம் ஆண்டிலிருந்து, பெண்களுக்கும் அவரவர்களின் நிலைக்கேற்ப "கமல்டொலிஸ்" மடங்கள் தொடங்கப்பட்டது. இவர் இறந்தபிறகு, இவரின் கல்லறையில் பல புதுமைகள் நடந்தவண்ணமாய் இருந்தது. இதனால் இவர் இறந்த ஐந்து ஆண்டுகளுக்குப்பிறகு, இவர் கல்லறையின்மேல் ஓர் ஆலயம் எழுப்பப்பட்டது.

செபம்:

வாழ்வளிக்கும் வள்ளலே எம் இறைவா! புனித ரோமுவால்ட் அரசர் குலத்தில் பிறந்தபோதும், ஆடம்பர வாழ்வில், தன் வாழ்வை வாழாமல், கடுமையான செப, தவ வாழ்வை வாழ்ந்து உமக்குரிய நல்ல சீடனாக திகழ்ந்தார். நாங்களும் எங்களின் அன்றாட வாழ்வில் ஏழையாக வாழ்ந்து உம்மை மட்டுமே பற்றிக்கொள்ள உம் வரம் தாரும்.

இந்நாளில் நினைவுகூறப்படும் பிற புனிதர்கள்

ஆயர் ஹில்டேகிரிம் HIldegrim

பிறப்பு: 750, ஃபிரீஸ்லாந்து Friesland

இறப்பு: 19 ஜூன் 827, சாக்சன் Sachsen

தலைவி ஃபால்கோனீரி நகர் ஜூலியானா Juliana von Falconieri OSM

பிறப்பு: 1270, புளோரன்ஸ், இத்தாலி

இறப்பு: 19 ஜூன் 1341, இத்தாலி

புனிதர்பட்டம்: 1737

பாதுகாவல்: சர்வைட் துறவற சபை

திருக்காட்சியாளர் மிசேலீனா மெட்டேல் Michelina Metelli OFM

பிறப்பு: 1310, பேசாரோ Pesaro, இத்தாலி

இறப்பு: 19 ஜூன் 1356, இத்தாலி

*ST. EPHREM THE SYRIAN* June 18

✨

🇻🇦

June 1⃣8⃣

Feast 🌟

*ST. EPHREM THE SYRIAN*

⚡

_(The harp of the Holy Ghost)_

Ephrem was a Syrian poet and theologian, born in 306 at the Mesopotamian city of Nisibis. His father was a pagan priest who forced him out of his house because Ephrem had sympathies for the Catholic faith.

Ephrem was then baptized by St. James, Bishop of Nisibis and then he became famous as a teacher. In 363 the Christian emperor was forced to give away Nisibis to the Persians after defeated in battle.

Ephrem, along with many other Christians, thereupon migrated to Edessa in Syria, where he soon gained a reputation for scholarship, especially in the Scriptures.

He was ordained a deacon, though he later declined to be ordained to the priesthood. The Church in the fourth century was divided by many heresies and controversies. Ephrem opposed false teachings and forcefully upheld true Catholic doctrine.

His unique and effective approach involved writing hymns against the heretics of the day; he would take popular songs of such groups and, using their melodies, compose very beautiful hymns expressing true doctrine.

Ephrem is called *"The Sun of the Syrians"* and *"The harp of the Holy Ghost"* because of his Bible commentaries in Syrian language and for composing liturgical hymns‼

Ephrem also composed many other religious works, and after his death his writings were translated into Greek, Latin, and Armenian.

In spite of his great fame, he maintained a simple and unpretentious lifestyle, living in a small cave outside Edessa. He died in A.D. 373, and in 1920 was declared a Doctor of the Church.

   🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁

*"Virginity will serve as a chariot, lifting heavenward all those who guard it, as did Elias".*

📖✍🏻+ _St. Ephrem_

✝

🔵

புனித அக்குயிலினா June 18

#மாமனிதர்கள்

ஜூன் 18

 

புனித அக்குயிலினா

(மூன்றாம் நூற்றாண்டு)

இவர் லெபனானில் உள்ள பாப்லோஸ் என்ற நகரில் இருந்த ஒரு செல்வச்செழிப்பான குடும்பத்தில் பிறந்தார்.

இவர் சிறு வயதிலிருந்தே இறைவன்மீது மிகுந்த பற்றுக்கொண்டிருந்தார். இவருக்கு பாப்லோஸ் நகரிலிருந்த ஆயரே மறைக்கல்வி கற்றுக்கொடுத்தார்  அதனால் இவர் இறைவன்மீது இன்னும் மிகுதியாகப் பற்றுக்கொள்ளத் தொடங்கினார்.

இவர் வாழ்ந்த காலத்தில் கிறிஸ்தவர்களுக்கு எதிராக வேத கலாபனைகள் தொடர்ந்து நடைபெற்றன. அப்பொழுது உரோமையில் மன்னனாக இருந்த தியோகிளசியன் என்ற மன்னன் கிறிஸ்தவர்களைக் கொடூரமாகச் சித்திரவதை செய்தான்.

இப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையில் இவர் கிறிஸ்துவின்மீது மிகுந்த பற்றுக்கொண்டிருப்பதைப் பற்றிக் கேள்விப்பட்டு, இவர் வாழ்ந்த பகுதியில் ஆளுநராக இருந்தவர் வழியாகக் கைது செய்து, கிறிஸ்துவை மறுதலிக்க சொன்னான். இவரோ, "என்னுடைய உயிரே போனாலும் நான் கிறிஸ்துவை ஒருபோதும் மறுதலிக்க மாட்டேன்" என்று தன்னுடைய நம்பிக்கையில் மிகவும் உறுதியாக இருந்தார்.

இதனால் ஆளுநர் தன் படைவீரர்களைக் கொண்டு இவரைத் தீயில்போட்டு எரித்து, பழுக்கக் காய்ச்சிய இரும்புக் கம்பிகளை கொண்டு இவரைத் தாக்கிச் சித்திரவதை செய்தான்.  அப்படியிருந்தும் இவர் தன்னுடைய நம்பிக்கையில் உறுதியாக இருந்தார். 

இதனால் ஆளுநர் தன் படைவீரர்களிடம்,  "இவரைத் தூக்கிக்கொண்டு போய் நகருக்கு வெளியே வீசி, கழுகுக்கு இரையாக்குங்கள்" என்றார். படைவீரர்களும் ஆளுநரின் இக்கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படிந்து இவரைத் தூக்கிக்கொண்டுபோய்  நகருக்கு வெளியே வீசினர். 

ஆனால், வானதூதர் ஒருவர் வந்து இவரை திடப்படுத்தி, இவரிடம் "நீ ஆளுநரிடம் சென்று, கிறிஸ்தவர்களை அழிக்க நினைக்கும் உன்னுடைய திட்டம் ஒருபோதும் நிறைவேறாது என்று சொல்" என்றார்.

இவரும் ஆளுநரிடம் சென்று, வானதூதர் தன்னிடம் சொன்னதுபோன்றே சொன்னார். இதனால் சீற்றம் கொண்ட ஆளுநர் இவரைப் பிடித்துக் கொல்ல முயன்றான். அதற்குள் இவருடைய உடலிலிருந்து உயிர் பிரிந்தது. இவர் இறக்கும்போது இவருக்கு வயது வெறும் பன்னிரண்டுதான்!

இவ்வாறு புனித அக்குயிலினா இறுதிவரை மன உறுதியோடு இருந்து, இயேசுவுக்குச் சான்று பகர்ந்தார்

புனிதர் கிரகொரியோ பார்பரிகோ ✠(St. Gregorio Barbarigo) June 18

† இன்றைய புனிதர் †

(ஜூன் 18)

✠ புனிதர் கிரகொரியோ பார்பரிகோ ✠

(St. Gregorio Barbarigo) 

கர்தினால் மற்றும் பதுவை மற்றும் பெர்கமோ மறைமாவட்டங்களின் ஆயர்:

(Cardinal and Bishop of Bergamo and Padua)

 

பிறப்பு: செப்டம்பர் 16, 1625

வெனிஸ், வெனிஸ் குடியரசு

(Venice, Republic of Venice)

இறப்பு: ஜூன் 18, 1697 (வயது 71)

பதுவை, வெனிஸ் குடியரசு

(Padua, Republic of Venice)

ஏற்கும் சமயம்:

ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபை

(Roman Catholic Church)

அருளாளர் பட்டம்: ஜூலை 6, 1761

திருத்தந்தை பன்னிரெண்டாம் கிளமென்ட்

(Pope Clement XIII)

புனிதர் பட்டம்: மே 26, 1960

திருத்தந்தை 23ம் ஜான்

(Pope John XXIII)

நினைவுத் திருநாள்: ஜூன் 18

பாதுகாவல்:

பெர்கமோ மறை மாவட்டம்

(Diocese of Bergamo)

பதுவை மறைமாவட்டம்

(Diocese of Padua)

“கிரகொரியோ ஜியோவன்னி கேஸ்பர் பார்பரிகோ” (Gregorio Giovanni Gaspare Barbarigo) எனும் இயற்பெயர் கொண்ட புனிதர் கிரகொரியோ பார்பரிகோ, “பெர்கமோ” (Bergamo) மற்றும் “பதுவை” (Padua) ஆகிய மறைமாவட்டங்களின் ஆயரும், இத்தாலிய ரோமன் கத்தோலிக்க கர்தினாலும் (Cardinal) ஆவார்.

கி.பி. 1689ம் ஆண்டு, மற்றும் கி.பி. 1691ம் ஆண்டுகளில் நடந்த திருத்தந்தையர் மாநாடுகளின்போது (Papal Conclaves), இவரது இராஜதந்திரம் மற்றும் அறிவார்ந்த தன்மைகளால் இவர் தனித்துவ புகழ் பெற்றதுடன் அடுத்த திருத்தந்தைக்கான போட்டியிலும் முன்னணியில் இருந்தார்.

1625ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 16ம் தேதி, வெனிஸ் நகரில் பிறந்த புனிதர் கிரகொரியோ பார்பரிகோ, தமது பெற்றோரின் நான்கு குழந்தைகளில் மூத்த குழந்தை ஆவார். வெனிஸ் நகரின் செனட் சபையின் உறுப்பினரும், பிரபுவுமான “ஜியோவன்னி ஃபிரான்செஸ்கோ பார்பரிகோ” (Giovanni Francesco Barbarigo) இவரது தந்தை ஆவார். இவரது தாயாரின் பெயர், “லுக்றேசியா லியோனி” (Lucrezia Leoni) ஆகும். இவருக்கு ஆறு வயதாகையில் இவரது தாயார் பிளேக் நோயால் பாதிக்கப்பட்டு மரித்துப்போனார்.

கிரகொரியோ’வின் தந்தை இவருக்கு தத்துவ ஆய்வுகள் மற்றும் கணிதம் ஆகியவற்றை கற்பித்தார். பிற ஆசிரியர்கள் இவருக்கு “லத்தீன்” மற்றும் “கிரேக்கம்” (Latin and Greek) மொழிகளைக் கற்பித்தனர்.

கிரகொரியோ, கி.பி. 1643ம் ஆண்டு, “அலாய்ஸ் கொன்டாரிணி” (Aloise Contarini) என்ற “வெநீஷிய” தூதருடன் (Venetian ambassador) இணைந்து “மூன்ஸ்ட்டர்” (Munster) நகரில் நடந்த “வெஸ்ட்பாலியா” அமைதிப் பேச்சுவார்த்தை’க்காக (Peace of Westphalia) சென்றார். (இந்த அமைதி ஒப்பந்தம், 1648ம் ஆண்டு, அக்டோபர் மாதம், 24ம் தேதி, கையெழுத்தானது).

அங்கே, “கொலோன்” (Cologne) நகருக்கான திருத்தந்தையின் தூதராக (Nuncio to Cologne) வந்திருந்த “பேராயர் ஃபாபியோ சிகி” (Archbishop Fabio Chigi) அவர்களுடன் நட்பு கிட்டியது. “பேராயர் ஃபாபியோ சிகி” எதிர்கால திருத்தந்தை “ஏழாம் அலெக்சாண்டர்” (The Future Pope Alexander VII) ஆவார். பின்னர் அவர் “ஹோலந்து” (Holland) நாட்டுக்கும், பின்னர் “ஃபிலாண்டேர்ஸ்” (Flanders) நாட்டுக்கும், அதன்பின்னர் “பாரிஸ்” (Paris) நகருக்கும் சென்றார். கி.பி. 1648ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், வெனிஸ் திரும்பிய இவர், தமது கல்வியை பதுவை (Padua) நகரில் தொடர்ந்தார். கி.பி. 1650ம் ஆண்டு, அரசுப் பணி உறுப்பினராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட இவர் தமது அரசியல் வாழ்க்கையை விருப்பமின்றி தொடங்கினார். கர்தினால் சிகி’யின் (Cardinal Chigi) அறிவுரைகளையும் ஆலோசனைகளையும் கேட்பதற்காக கி.பி. 1653ம் ஆண்டின் குளிர்காலத்தில் ரோம் (Rome) பயணமானார். அங்கே, ஒரு துறவியாக வாழ்க்கையை முடித்துக்கொள்ள வேண்டாம் என்று அறிவுரை கூறிய கர்தினால் அவர்கள், திருச்சபை வாழ்க்கையை தொடருமாறும், சட்டக் கல்வியில் முனைவராகுமாறும் ஆலோசனை கூறினார்.

1655ம் ஆண்டு, செப்டம்பர் மாதம், 25ம் நாளன்று, நியதிச் சட்டம் மற்றும் சிவில் சட்டம் (Canon Law and Civil Law) ஆகிய இரண்டிலும் முனைவர் பட்டம் வென்ற கிரகொரியோ, அதே வருடம் டிசம்பர் மாதம் 21ம் தேதி குருத்துவ அருட்பொழிவு பெற்றார். திருச்சபை வாழ்க்கையை தொடருமாறு முன்னர் அறிவுரை கூறிய கர்தினால் – அன்றைய திருத்தந்தை “ஏழாம் அலெக்சாண்டர்” (Pope Alexander VII) அவர்களை சந்திக்க கி.பி. 1656ம் ஆண்டு, ஃபெப்ரவரி மாதம், ரோம் பயணித்தார்.

கி.பி. 1657ம் ஆண்டு, ஜூலை மாதம், 9ம் தேதியன்று, புதிய “பெர்கமோ ஆயராக” (Newest Bishop of Bergamo) திருத்தந்தை இவரை நியமித்தார். ஆயராக பொறுப்பேற்ற இவர், கி.பி. 1658ம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், 27ம் தேதியன்று, தமது மறை மாவட்டம் சென்றடைந்தார். மறைமாவட்டத்தின் 279 பங்குகளையும் ஒவ்வொன்றாக, தனித்தனியாக ஆய்வு செய்தார்.

அவர் ஒரு வெற்றிகரமான ஆயராக விளங்கினார். அவருடைய புகழ் மிகவும் பிரபலமாக விளங்கியது, அவரது பழைய நண்பர் (ஏழாம் அலெக்ஸாண்டர்) அவரை கி.பி. 1660ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் மாதம், 5ம் நாளன்று, கர்தினாலவைக்குள் (Cardinalate) உயர்த்தினார்.

கி.பி. 1664ம் ஆண்டு, அவர் புதிய “பதுவை” மறைமாவட்ட ஆயராக (Newest Bishop of Padua) நியமிக்கப்பட்டார். அவர் பதுவை மற்றும் பெர்கமோ குருத்துவ கல்லூரியை பெரிதாக்கினார். அத்துடன், காப்பகம் ஒன்றினையும் அச்சகம் ஒன்றினையும் அதனுடன் இணைத்தார்.

கர்தினால் கிரகொரியோ தமது மறைமாவட்டங்களின் ஒவ்வொரு கிராமங்களுக்கும் பயணித்து மறை கல்வி மற்றும் மறை பரப்பும் பணிகளைச் செய்தார். எழைகளின்பால் அவர் கொண்ட இரக்கம் அனைவரும் அறிந்ததே. தமது வீட்டுப் பொருட்களையும் ஆடைகளையும் ஏழைகளுக்கு தந்தார். ஒரு சமயம், தமது படுக்கையைக் கூட விற்று அதனை ஏழைகளுக்கு தந்தார்.

கர்தினால் கிரகொரியோ, ஒரு சுகவீனத்தின் பின்னர் கி.பி. 1697ம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம், 18ம் நாளன்று, பதுவையில் மரித்தார். மறைமாவட்ட தேவாலயத்தில் (Diocesan Cathedral) அவர் அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.

† Saint of the Day †

(June 18)

✠ St. Gregorio Barbarigo ✠

Cardinal and Bishop of Bergamo and Padua:

Birth name: Gregorio Giovanni Gaspare Barbarigo :

Born: September 16,  1625

Venice, Republic of Venice

Died: June 18, 1697 (Aged 71)

Padua, Republic of Venice

Venerated in: Roman Catholic Church

Beatified: July 6, 1761

Pope Clement XIII

Canonized: May 26, 1960

Pope John XXIII

Feast: June 18

Patronage:

Diocese of Bergamo

Diocese of Padua

Saint Gregorio Giovanni Gaspare Barbarigo was an Italian Roman Catholic cardinal who served as the Bishop of Bergamo and later as the Bishop of Padua. He was a frontrunner in both the 1689 and 1691 papal conclaves for his diplomatic and scholastic nature distinguished himself though fell short of becoming pope himself. He became a noted scholar for his distinguished learning and as an able pastor for his careful attention to pastoral initiatives and frequent parish visitations.

St. Gregory Barbarigo was born in 1625, of a very old and distinguished Venetian family. A brilliant student, he embraced a diplomatic career and accompanied the Venetian Ambassador, Contarini, to the Congress of Munster in 1648. Then he became a priest and was soon thereafter consecrated as the first Bishop of Bergamo by Pope Alexander VII. Later on, he was elevated to the rank of Cardinal and also given authority over the diocese of Padua. He guided his flock with pastoral wisdom and deep understanding.

St. Gregory Barbarigo worked unceasingly in carrying out the reforms set forth by the Council of Trent. Through his efforts, the seminaries of both Bergamo and Padua were substantially enlarged. At Padua, he also added a library and a printing press. He died in 1697. His feast day is June 18th.

Early Life:

Born September 16, 1625, into a noble family of Venice, Gregorio was the eldest child of Venetian Senator Giovanni Francesco Barbarigo and Lucrezia Lion (or Leoni), who died on March 19, 1631, of the plague. His father brought home a cousin, Franchesina Lippomani, to look after the children. His baptismal name was Gregorio Giovanni Gasparo.

The other siblings were Elena, Pietro, and Antonio. His last name is also listed as Barbadico and Barbadigo. He was a relative of Cardinal Marcantonio Barbarigo (1686), and the uncle of Cardinal Giovanni Francesco Barbarigo (1719). His father instructed him in philosophy and mathematics, while preceptors taught him Latin and Greek; and he also received the rudiments of music.

Priesthood & Episcopacy

Barbarigo obtained a doctorate in utroque iure, both canon and civil law, on 25 September 1655, and was ordained a priest on 21 December 1655, by Gian Francesco Morosini, the patriarch of Venice. He left for Rome at the end of February 1656, called by Pope Alexander VII, who initiated him into the papal service. He was named a domestic prelate of His Holiness. On 21 April 1656, Fr. Barbarigo was appointed Referendary of the Tribunals of the Apostolic Signature of Justice and of Grace. On 9 June 1665, he was given a canonicate in the cathedral chapter of Padua without the requirement of residence. In 1656, at the request of Pope Alexander VII, he organized the assistance to the Romans in the Trastevere area who had been stricken by the plague.

He was a successful bishop of Bergamo and Pope Alexander VII promoted him to the cardinalate in 1660. In 1664 he was made bishop of Padua. On entering upon his episcopal duties, he strove to model himself on Saint Charles Borromeo. He was a strong supporter of the work of the Council of Trent. He made the seminaries of Padua and of Bergamo larger and added a library and printing press in Padua.

Veneration:

Gregorio Barbarigo was beatified by Pope Clement XIII on 6 July 1761 and canonized nearly 189 years later by Pope John XXIII on 26 May 1960. The first saint canonized by Pope John XXIII, John XXIII is said to have felt a close kinship with St. Gregory Barbarigo and maintained a life-long devotion to his work.

In the General Roman Calendar of 1962, he has a third-class feast on 17 June. Nowadays, his feast is celebrated on 18 June.

ஸ்ஷோனவின் புனித எலிசபெத் (Elisabeth of Schönau)துறவி June 18

இன்றைய புனிதர்

2020-06-18

ஸ்ஷோனவின் புனித எலிசபெத் (Elisabeth of Schönau)

துறவி

பிறப்பு

1128

பிங்கன், ரைன்

இறப்பு

18 ஜூன் 1164

ஸ்ஷோனவ்

சிறுவயதிலிருந்தே இறைவனிடத்தில் மிகவும் பக்தி கொண்ட இவர், தம் 12ஆம் வயதிலேயே ஸ்ஷோனவ் என்ற ஊரிலிருந்த புனித ஆசீர்வாதப்பர் சபையில் சேர்ந்தார். தனது 18 ஆம் வயதில் வார்த்தைப்பாடுகளை கொடுத்து துறவியானார். குழந்தை பருவத்திலிருந்தே தன்னை இறைவனிடம் அர்ப்பணித்து வாழ்ந்தார். இவர் பிறந்த ஊரிலிருந்த அனைவரிடத்திலும், மிகவும் அன்பாகவும், இரக்கமுள்ளவராகவும் இருந்தார்.

இளம் வயதிலேயே துறவியான இவர் மன நோய்க்கு ஆளாக்கப்பட்டார். இதனால் மிகவும் பயத்துடனேயே எப்போதும் வாழ்ந்து வந்தார். 1152 ஆம் ஆண்டிலிருந்து எலிசபெத், இறைவன் தரும் அருளை காட்சியாக பெற்றார். அவ்வாறு பலமுறை இறைவனின் காட்சியை பெறும்போது, ஒருநாள் மிகுந்த அச்சம் இவரை ஆட்கொண்டது, அன்று அவரை சுற்றி பேரோளி ஒன்று வீசியது. அப்போது அவர் மிகச் சரளமாக, தடுமாற்றம் இல்லாமல் அன்னிய மொழியான இத்தாலி மொழியை பேசினார். இம்மொழியை அவர் எப்போதும் கற்றுக்கொண்டதே இல்லை. எலிசபெத்தின் உடன்பிறந்த அண்ணன் ஏக்பர்ட்(Egbert Schönau) துறவியாக இருந்தார். இவர் எலிசபெத் கடவுளிடமிருந்து பெற்ற ஒவ்வொரு தரிசனத்தையும் தன் கைப்பட எழுதி வைத்துள்ளார். தான் இறைவனிடம் இருந்து பெற்ற தரிசனங்களின் வழியாக இவர் ஏராளமான மக்களுக்கு நன்மை செய்து, வாழ்வில் ஒளியேற்றியுள்ளார்.

செபம்:

அதிசயம் செய்பவரே எம் தந்தையே! நீர் பல அதிசயங்களை உம் மக்களுக்கு செய்து, உம் மக்களை குணமாக்கினீர். வழிநடத்தினீர். எங்களின் வாழ்வில் நீர் செய்கின்ற அற்புதங்களை நாங்கள் உணர எமக்கு உமது அருளையும், ஞானத்தையும் தந்தருளும்.

இந்நாளில் நினைவுகூறப்படும் பிற புனிதர்கள்

திருக்காட்சியாளர் மாந்துவா நகர் ஓசன்னா Osanna von Mantua OP

பிறப்பு: 17 ஜனவரி 1449, மாந்துவா Mantua, இத்தாலி

இறப்பு: 18 ஜூன் 1505, இத்தாலி

பிராபாண்ட் நகர் மறைசாட்சி மரியா தொலோரோசா Maria Dolorosa von Brabant

பிறப்பு: 13 ஆம் நூற்றாண்டு, புரூசல் Brüssel, பெல்ஜியம்

இறப்பு: 18 ஜூன் 1290, பெல்ஜியம்

மறைசாட்சி மர்செலியானூஸ் மற்றும் மார்குஸ் Markus und Marcellianus

பிறப்பு: 3 ஆம் நூற்றாண்டு, உரோம், இத்தாலி

இறப்பு: 305, இத்தாலி

புனித ராம்வோல்டு (St.Ramwold)துறவி June 17

இன்றைய புனிதர் :

(17-06-2020)

புனித ராம்வோல்டு (St.Ramwold)

துறவி

பிறப்பு 

901

செயிண்ட் எம்மரெம்(St.Emmeram), ட்ரியர்(Trier), ஜெர்மனி

    

இறப்பு 

17 ஜூன் 1000

செயிண்ட் எம்மரெம், ட்ரியர்

இவர் செயிண்ட் எம்மரெம் என்ற தான் பிறந்த ஊரிலிலேயே தன்னை இறைவனுக்கு அர்ப்பணமாக்கிய முதல் துறவி என்ற பெயர் பெற்றார். துறவியான 25 ஆண்டுகளில் தன் இரத்தத்தை ஈந்து, பல துறவிகளை உருவாக்கினார். துறவிகளுக்கென்று செயிண்ட் எம்மரெமில் ஓர் இல்லத்தையும் தொடங்கினார். பின்னர் பல துறவறமடங்களையும், பல ஆன்மீக வழிகாட்டும் இல்லங்களையும் தொடங்கினார். பின்னர் 739 ஆம் ஆண்டு ரேகன்ஸ்பூர்க்கில்(Regensburg) ஆயராக இருந்த வோல்ப்காங்க்(Wolfgang) அவர்களால் ராம்வோல்டு அவர்கள் தொடங்கிய துறவற இல்லம் "புனித பெனடிக்ட் துறவற சபை" என்ற பெயர் வழங்கப்பட்டது. அதன்பிறகு 975ல் ரேகன்ஸ்பூர்க்கிலும் புனித ராம்வோல்டு புனித பெனடிக்ட் சபையை தொடங்கினார். 

பல ஆண்டுகள் ராம்வோல்டு ரேகன்ஸ்பூர்க்கிலிருந்த துறவற இல்லத்தில் தன் இறுதி நாட்களை கழித்து காலமானார். இவரின் கல்லறை அத்துறவற இல்லத்திலேயே அடக்கம் செய்யப்பட்டது. சில வருடங்கள் கழித்து அவரின் கல்லறைமேல் ரிங் வடிவத்தில் ஒரு கெபி கட்டப்பட்டுள்ளது. இவருக்கென்று செயிண்ட் எம்மரெமில் ஓர் பேராலயமும் கட்டப்பட்டுள்ளது. செயிண்ட் எம்மரெம்மில் இவரின் வழியாகத்தான் துறவிகளும், துறவற சபைகளும் தோன்றியது. 

செபம்:

"அறுவடையோ மிகுதி, வேலையாட்களோ குறைவு" என்று மொழிந்த எம் இறைவா! அன்று நீர் துறவறத்தை இன்றைய நாள் புனிதரின் வழியாக அறிமுகப்படுத்தினீர். இன்று துறவற வாழ்வுக்கென்று தங்களை அர்ப்பணிக்க பல இளைய பெண்களும், ஆண்களும் முன்வருவதில்லை, இந்நிலையை நீர்தாமே அகற்றி, உம் பணியை தொடர்ந்து இவ்வுலகில் ஆற்ற தேவையான வேலையாட்களை தந்தருளுமாய் உம்மை வேண்டுகிறோம்.

---JDH---தெய்வீக குணமளிக்கும் இயேசு /திண்டுக்கல்.

Saint of the Day : (17-06-2020)

Saint Ramwold of Regensburg (Saint Rambold of Ratisbon)

Ramwold of Regensburg , Germany; abbot; † 1000 .

Party June 17.

Ramwold must have been born around the year 900. He started his religious career as a monk in the St.-Maximinus monastery in Trier. There he befriended another monk, Wolfgang. This relationship would prove to be a great blessing later on.

After becoming Bishop of Regensburg in 972, Wolfgang appointed Ramwold abbot of the St. Emmeram Monastery in his town three years later. Ramwold was already well over seventy at the time.

At the time of his taking-up, there was still quite some disquiet in the midst of the Regensburger clergy, and not least in the monastery itself. Ramwold was an exemplary abbot who himself did what he called others to do. He took special care of poor, sick and vulnerable people, including among his monks. In addition, he paid much attention to the formation of the young monks, both scientific and religious. During his lifetime, he had the pleasure of feeling that many of the monks he trained were called to important ecclesiastical positions elsewhere.

When his patron and friend, Bishop Wolfgang, died († 994; feast October 31), his successor tried to get him out. He even went to the emperor before that; that was then Otto III. But he was so impressed by the gray Ramwold that it turned out exactly differently than the new bishop had wished.

In his old age, Ramwold finally seems to have gone blind. But there is a story of how he once sat in worship before a cross, and how the figure of Jesus bent over from the cross with a lighted candle, healing Ramwold of his blindness.

Patronaten

His advocacy is invoked in eye ailments. The Ramwold chapel just outside Regensburg recalls this. A farmer named Jan Wolfseher had suffered eye injuries while working on the land in 1887. He solemnly promised Blessed Ramwold a memorial chapel if he would be healed of his ailment. That happened, and he kept his word. The chapel is still there today.

---JDH---Jesus the Divine Healer---